Γράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου
Δεν είναι πολύ στενό αλλά ούτε πολύ φαρδύ. Κάθεται εκεί που πρέπει οπως πρέπει, και ταιριάζει σε όλες τις περιστάσεις. Είναι εκείνο που μπορείς να το κάνεις να φαίνεται διαφορετικό κάθε φορά. Είναι αυτό που ακόμα και όταν τρυπήσει συνεχίζεις να το φοράς. Ενίοτε είναι και το τζιν του Λυκείου. Και όταν χαλάσει τελείως, δεν βρίσκεις ποτέ κανένα σαν αυτό. Το τέλειο τζιν είναι κάτι σαν «το τέλειο» που ψάχνεις γενικώς. Περιμένεις συγκεκριμένα πράγματα από τη καθημερινότητά σου, τα στάνταρτς σου είναι διαμορφωμένα από κάποια εσωτερική πίστη στην ιδέα της τέλειας όμορφης ζωής. Έχεις ένα πρότυπο για το πώς θα πρεπε να ζήσεις πώς θα πρεπε να ερωτευτείς, πώς θα πρεπε να είναι η ζωή σου σε αυτή την ηλικία, πώς θα πρεπε να ναι σε λίγα χρόνια,κι έτσι χάνεις όλα τα υπόλοιπα αναπάντεχα που συμβαίνουν στη ζωή.Και το χειρότερο :ο,τιδήποτε αποκλίνει από αυτό που πιστεύεις ό,τι έπρεπε να κάνεις, σε κάνει να πελαγώνεις πολλες φορές. Καμιά φορά όμως όταν αφήνεσαι κάνεις τις καλύτερες βόλτες. Και ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου που ούτε φανταζόσουν. Και οκ μπορεί να μη βρεις το τέλειο τζιν, αλλά μπορείς να βρεις ένα άλλο, αντίστοιχα όμορφο, που ίσως να αναδεικνυει κάτι που δεν είχες προσέξει ποτέ πάνω σου. [47]