Μάρτιος 2009. Κάπου στην ελληνική επαρχία, κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό, που σπάνια αντικρίζουμε πια οι άνθρωποι της πόλης. Ευκαιρία να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά, να ιεραρχήσω τις υποχρεώσεις της εβδομάδας που έρχεται. Το πρώτο που σκέφτομαι οι ετοιμασίες για τη «Γιορτή της Άνοιξης». Πόσα χρόνια, αλήθεια, κρατάει αυτή η ιστορία; Μοιάζει σα να ξεκίνησε χθες. Κι όμως… Στη Διεύθυνση του Γυμνασίου, η Καίτη η Πεντεδέκα. Πάντα δραστήρια, χωρίς να φείδεται κόπου ή χρόνου, έτοιμη για καινούργια πράγματα. Η αναβίωση του bazaar των καλογραιών, η ιδέα που γεννιέται, με παρότρυνση της κας Τσίκουλα-Μπακατσέλου. Σπάνιος χαρακτήρας , που ξέρει να προσφέρει διακριτικά, χωρίς διάθεση προβολής, με μόνο γνώμονα τον άνθρωπο. Η ιδέα πρέπει, βέβαια, να «φρεσκαριστεί»,να ανανεωθεί, να καταφέρει να ευαισθητοποιήσει κόσμο, γονείς, μαθητές, φίλους της Σχολής.
[38]
Η Καίτη μπροστά. Σκέφτεται, προτείνει, δοκιμάζει. Οι νεότεροι ακολουθούμε, μαθαίνουμε, «πορωνόμαστε». Στο πλευρό μας μαμάδες που φτιάχνουν μαρμελάδες, γλυκά, μηλόπιτες, καταπληκτικούς μεζέδες για το ουζερί. (πώς να ξεχάσουμε την κα Τσίκουλα, το ζεύγος Μητσομπόνου,τη Βίλμα την Παπαδοπούλου, την κα Προκοπίου, την κα Βασιλάκου, την κα Κωτίκα;) Η «Γιορτή της Άνοιξης» γεννιέται με τη συμμετοχή όλων. Ο σκοπός πάνω απ’ όλα. Στήριξη σε συλλόγους όπως η Στοργή, η Λάμψη, το Παιδοογκολογικό του Ιπποκρατείου, το παιδικό χωριό SOS, το Χαμόγελο του Παιδιού και τόσα άλλα. Σήμερα, 15 χρόνια μετά, η Καίτη χαίρεται την οικογένειά της μακριά από τις σκοτούρες του σχολείου, η «Γιορτή της Άνοιξης» συνεχίζεται, κάθε χρόνο με περισσότερη επιτυχία και περισσότερα έσοδα. Κάποιοι από την αρχική ομάδα συνεχίζουμε ακόμα, κάποιοι άλλοι με καινούργιες ιδέες προστέθηκαν στο μεταξύ. Οι μαμάδες παραδίδουν τη σκυτάλη στις επόμενες γενιές. (Μοναδική στην οργάνωση η Μαίρη Δημητριάδου- Μανίνια και όλες οι μαμάδες του φετινού Α3.