Ο φούρνος μικροκυμάτων το δήλωσε απερίφραστα, δεν με αγαπά, με εγκατέλειψε με μια κύκνεια θεατρικότητα μια νύχτα που πεινούσα και τον έβαλα σε δοκιμασία να καταπιεί μια ληγμένη σοκοφρέτα. Κάρβουνο την ήθελα για να κορεστώ από τις ξεφτελισμένες μου ανάγκες για όλα όσα δεν είμαι δίχως εκείνη τη συνύπαρξη. Ανατινάχτηκε στη γωνιά του, σεβάστηκε όμως το αλκοόλ που στοιβάζω πλησίον του σε κάβα περισπούδαστη, ο φούρνος υποκλίθηκε στο αψέντι που μου σβήνει τον πόνο του ανικανοποίητου. Έμεινα πεινασμένη και είπα στο χάρο να ξαναέρθει όταν θα έχω χορτάσει από έρωτα. Ο άντρας που είχα στα τωρινά κοιμόταν στο δικό του σπίτι, καρφί δεν του καιγόταν αν το επερχόμενο πρωινό θα έφερα παραμόρφωση στο μούτρο πέραν του θυμικού μου. Πήρα τα λείψανα της συσκευής και ξεκίνησα βουρκωμένη για το ξένο σπίτι, ήλπιζα θα μου αγοράσει άλλο, καλόβολο, για να με στεφανωθεί και να αποκτήσω νοικοκυροσύνη. Αγάπη, για τους ανίδεους.
[44]