editorial Είναι μέρες τώρα, που άρχισα να ζηλεύω τα μικρά παιδιά. Τα ζηλεύω, γιατί στην αθωότητα της ηλικίας τους πιστεύουν ότι με ένα άνοιξε-κλείσε των ματιών τους θα αλλάξουν τον κόσμο∙ ότι με μια ευχή θα βρεθούν στη χώρα των θαυμάτων και θα αποκοιμηθούν με τη μαγεία των παραμυθιών. Κι εγώ ονειρεύομαι να φύγω, να δραπετεύσω από αυτό το θέατρο του παραλόγου, όπου σε κάθε βλέμμα, σε κάθε δειλό χαμόγελο πλανάται αυτή η ανυπόφορη κατήφεια. Αποφάσισα, λοιπόν, να εξαργυρώσω τα μεγαλόπνοα σχέδιά μου με τα μικρά και εύθραυστα, με την καθημερινή επαφή με ανθρώπους που αγαπώ και νοιάζομαι, με την κουβέντα που τόσο μου έχει λείψει. Και για να μη ξεχνιόμαστε! Χριστούγεννα έρχονται. Εύχομαι η νέα χρόνια να μας δώσει δύναμη και να κρατήσει ζωντανή τη φλόγα της ελπίδας. Ερμίνα Συρρή Γενική Διευθύντρια της Σχολής
[02]