‘’μόνο επειδή είσαι εσύ, θα άλλαζα κάτι από τον εαυτό μου αν το ζητούσες!’’ ,’’Εύχομαι να βρισκόσουν εδώ, τώρα που σκοτεινιάζει επικίνδυνα σ’ αυτόν τον κρύο και βιαστικό κόσμο!’’. Τα γράμματα που έλεγαν... ‘’Κάτω από φώτα κόκκινα, κοιμάσαι με λυτά μαλλιά ακόμη; Κράτησε το πιο μεγάλο ψέμα για μένα, μην απαντάς!’’ ...τα φυλάει άραγε πια, κάτω από το μαξιλάρι της; Η ζωή είναι όμορφη ονειροπόλε!! Όμως τα πράγματα δεν γίνονται ξανά όπως πρώτα. Για δες τώρα έξω από το παράθυρο την όμορφη μέρα! Ο καιρός είναι καλός για τις πάπιες! Άκου πως τραγουδούν στην λίμνη του χτες!! Και τι απίστευτο το λυκόφως του Σεπτεμβρίου στις ακρογιαλιές της Χαλκιδικής!! Αγάπης φως της γης ταξίδια! Ποιος μπορεί όμως να μπει σ’ ένα ταξί και να γυρίσει τον γαλαξία; Έγινες κιόλας τριάντα χρονών! Ο κούκος στον τοίχο φαίνεται να το διασκεδάζει αρκετά που σε βλέπει να παριστάνεις, την στρουθοκάμηλο!! Δεν μου λες; Τι θα έλεγες να πηγαίναμε κάποτε στα ψηλά βουνά για σκι και μετά στο Παρίσι; Να δεις τι όμορφο που είναι στην boulevard saint germain!! Ψιχάλες σαν στιγμές χαμένες στον χρόνο! Σα να μην υπήρξανε ποτέ! Αλλόκοτοι συνειρμοί απόψε!! Αταίριαστα κομμάτια του πάζλ ξεβράζει, η γκρίζα θάλασσα μιας επιλεκτικής μνήμης. Θυμάμαι ήσουν παραγωγός στο ραδιόφωνο, όταν άλλαζε ο αιώνας. Τη νέα χιλιετία, την υποδέχτηκε το πιο αινιγματικό χαμόγελο μιας τζοκόντας! Κι αλήθεια τι έκανες στο μιλένιουμ; Πέρα από το ν’ ακούς σε επανάληψη το lovers in the wind; Επίσης τότε είχε γίνει μόδα ο άρχοντας των δαχτυλιδιών, μα εσύ έμοιαζες σαν ένα μικρό και ασήμαντο χόμπιτ, που επέμενε να πετάξει μ’ εκείνη την γυναίκα πάνω απ’ τα σύννεφα. Τι μάταιος κόπος!! Πρέπει επιτέλους να μάθεις να ξεχωρίζεις ποιος γεννήθηκε με φτερά!! Ξέρω απόψε έχεις ανάγκη από οξυγόνο. Ξέρω πως την αγαπούσες πολύ, μα δεν της το είπες κι έχεις μετανιώσει τόσο για αυτό!
[37]