Το Ρολόι-Κούκος δείχνει ‘’τριάντα’’! Του Δημήτρη Νάσκου
Πολύχρωμες εικόνες, βγαλμένες από την πρώτη ποίηση της ζωής. Τι έχεις να θυμάσαι άνθρωπε; Περιπλανήσεις σε μια έρημη χώρα; Κι άραγε η καρδιά σου πώς νιώθει; Μήπως δεν νιώθει όπως θα έπρεπε; Στην ανοιξιάτικη Ρώμη, πάλι τι ζητάς, στα μέσα ενός σκληρού Απριλίου; Εφηβικά κορμιά που ήταν μια φορά, πάντως δε θα βρεις!! Μου φαίνεται πως τελευταία κάθεσαι, με αδειανό βλέμμα, πολύ ώρα μπροστά σ’ έναν καθρέπτη γκροτέσκο! Μα δυστυχώς δεν υπάρχει ‘παυσιθάνατο’ χάπι να σου προσφέρω!! Έγινες κιόλας τριάντα χρονών! Το σπιτάκι του κούκου στον τοίχο δεν χάνει ποτέ τον λογαριασμό!! Για αυτό καλύτερα να θυμάσαι απόψε εκείνα τα παιδικά γέλια μέσα στις φωτογραφίες του τίποτα! Ωραίες εποχές, ε; Για πες μου τώρα ποιον ρόλο είχες πάντοτε στα παραμύθια της, γκόλεμ; Όχι, όχι δεν ήσουν ο πρωταγωνιστής! Δεν είχες μέσα της εμβαδόν! Όμως αλήθεια που να πηγαίνουν οι παλιές αγάπες και τα γυμνά σώματα που χόρευαν στους τοίχους; Τα λόγια που ποτέ δεν θ’ αναιρέσει η εποχή της φρόνησης;
[36]