Γράφει η Μαρία Θεοδοσιάδου
…βρίσκομαι στη Μητροπόλεως…δεν έχει την ίδια κίνηση με την Τσιμισκή!Ένας δρόμος διαφορά και όμως είναι σαν να περπατάς σε άλλη πόλη!Κόβω ταχύτητα, αναπνέω πιο βαθιά και κοιτώ γύρω μου! Προσπερνάω μαγαζιά που είναι κλειστά ακόμα…φωτεινές βιτρίνες…στατικές εικόνες. Φτάνοντας στην Αριστοτέλους το θέαμα μπερδεύει-το “άνοιγμα” της πλατείας σε προδιαθέτει να ανεβάσεις το βλέμμα σου ψηλά… και εκεί πια τα συναισθήματα γίνονται ανάμεικτα… το παλιό με το καινούργιο… το έργο του αρχιτέκτονα Ερνέστο Εμπράρ δεσπόζει μπροστά σου δίνοντας [54]
έναν αέρα από τη βυζαντινή ιστορία της πόλης. Οι καμάρες, τα διακοσμητικά των παραθύρων, στοιχεία που σε ταξιδεύουν στο χρόνο. Διαφημιστικές ταμπέλες,ομπρέλες,πρόχειρες κατασκευές, στοιχεία που σε επαναφέρουν στην άσχημη πραγματικότητα. Πόσες αλλαγές υπέστη μέσα στο χρόνο! Η πιο σύγχρονη από αυτές σκέφτομαι, είναι η πεζοδρόμηση της πλατείας από την οδό Μητροπόλεως και πάνω. Μια αλλαγή που έζησα και εγώ … και όμως κοντεύω να ξεχάσω. Συνεχίζω τη διαδρομή μου στην οδό Μητροπόλεως κοιτάζοντας προς τα πάνω.