Ένας καπετάνιος σηκώθηκε να πληρώσει. Τα κέρματα χόρεψαν στο ταμείο για λίγο. Με την άκρη του ματιού μου αντιλήφθηκα πως η σερβιτόρα στο βάθος παραλίγο να ρίξει τον δίσκο. Δεν άργησα να καταλάβω πως πρόκειται για μια ερασιτέχνισσα φοιτήτρια!
ΟΙ ΜΠΛΟΥΖ ΔΕΥΤΕΡΕΣ Στην Δέσποινα Μ.
Γυρίζω στον μπάρμαν και του προτείνω το άδειο ποτήρι μου. Εκείνος μου απαντά «να βάλω χρώμα;» Του χαμογελώ πονηρά τραβώντας προς τα πίσω την αριστερή πλευρά των χειλιών μου!
Δεν με γνώρισες καλά κι είχαμε να πούμε πολλά Αλλόκοτες οι συγκυρίες δεν ταίριαξαν σαν πάζλ Του χτες ιστορίες
Θλιμμένες Δευτέρες στου χειμώνα τ’ αναίτια νιάτα! Πρόσωπα κάτωχρα ηττημένα! Πρόσωπα και σώματα που κουβαλούν ακόμα την Κυριακάτικη θλίψη! Όλα μοιάζουν σαν αριστοφανικός χώρος βατράχων! Βάτραχοι σε λιμνάζοντα ύδατα! Εδώ βρίσκεις κάθε είδους «κόλλημα»!! Τέτοιες ώρες εδώ οι γαλάζιοι ποταμοί με το ατέρμονο ρεύμα φυγής δείχνουν απλά πολυτέλεια!!
Άραγε με θυμάσαι; Απόψε που κοιμάσαι; Άραγε λυπάσαι ή χαίρεσαι; Που να ‘σαι;
Όλα στο μυαλό μου σαν του Ρούμπικ τον κύβο Χρώματα μπερδεμένα σ’ αγάπησα δεν το κρύβω Βαριά ποτά δίχως πάγο ξετυλίγουν το νήμα Τα μπαρ στη μοναξιά δίνουν σχήμα Άραγε τι να κάνεις; Ποια όνειρα φτάνεις; Άραγε τι ψάχνεις μες τον χειμώνα; Ποιον θα ζεστάνεις;
Όμως η ώρα πέρασε. Πάντα περνάει… ο θρύλος έφυγε… ο λεπτοδείχτης κάρφωσε τις τέσσερις παρά τέταρτο ξημερώματα… σαν ενσταντανέ…
Το να πληρώσω μου απέμεινε πια Η νύχτα βάρκα με σπασμένα κουπιά
Σηκώθηκα να πληρώσω κι εγώ ετοιμόρροπος από τα ουίσκι. Ένας γνωστός θέλησε να μου βάλει την καμπαρντίνα!
Σιγά με πεθαίνουν οι μπλούζ οι Δευτέρες Πάντοτε λέω πως θ’ αλλάξω ζωή Τις επόμενες μέρες
Σαν έφυγα, η όμορφη βοηθός πήγε να μαζέψει και να εισπράξει τα δυο ευρώ πουρμπουάρ που της άφησα. Η τελευταία εικόνα που είχα από αυτήν πριν βγώ στο δρόμο ήταν η έκπληξη που σχηματίστηκε στο πρόσωπο της! Το άδειο πακέτο μου δεν ήταν απλά κάτι για πέταμα! Έκρυβε ένα μυστικό! Ένα μυστικό γραμμένο επάνω του με μολύβι! [51]