Ελεύθερη μετάφραση από το τραγούδι:
«La Boheme» Σας μιλώ για μια εποχή Που οι κάτω των είκοσι χρόνων Δεν μπορούν να γνωρίζουν. Η Μονμάρτρη εκείνον τον καιρό Άφηνε τις πασχαλιές της να αιωρούνται Μέχρι κάτω από τα παράθυρά μας. Κι αν το ταπεινό δωμάτιο Που το ‘χαμε για φωλιά Ανέμελη ζωή. Ήμασταν, δηλαδή, ευτυχισμένοι . . . Δεν ήταν και τόσο σπουδαίο Ανέμελη ζωή. Δεν τρώγαμε παρά μια μέρα στις δύο Ήταν εκεί που γνωριστήκαμε. Μέσα στα γειτονικά καφενεία Εγώ με πείνα που κραύγαζε Ήμασταν μερικοί Κι εσύ που πόζαρες γυμνή . . . Που αναμέναμε τη δόξα. Κι αν και εντελώς φτωχοί, Με το στομάχι άδειο, Δεν παύαμε να πιστεύουμε σ’ αυτήν. Κι όταν κάποιο μαγειρείο, Με αντάλλαγμα ένα καλό, ζεστό γεύμα, Μας έπαιρνε έναν καμβά, Απαγγέλαμε στίχους Μαζεμένοι γύρω από τη σόμπα Ξεχνώντας το χειμώνα . . .
[18]