Είναι δύσκολο να εντάξει κανείς τους μποέμ καλλιτέχνες σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ιστορίας καθώς η λέξη μποέμ αναφέρεται περισσότερο σε έναν τρόπο ζωής παρά σε ένα κίνημα και χαρακτηρίζει καλλιτέχνες από διαφορετικές ιστορικές περιόδους, σε διάφορα μέρη της γής και με μεγάλες αποκλίσεις στον τρόπο σκέψης, ζωής και έκφρασης της τέχνης. Παρόλο που ο πληθυσμός των μποέμ καλλιτεχνών έχει πολλές διαφορές υπάρχουν αξίες που τους χαρακτηρίζουν. Από τον τρόπο ζωής τους μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε ότι αποποιήθηκαν την περιουσία και την ιδιοκτησία και το απέδειξαν όντας περιπλανώμενοι και καταφέρνοντας να επιβιώσουν με ελάχιστα προσωπικά υπάρχοντα και υλικά αγαθά. Δεν αποδέχτηκαν ποτέ τις αυστηρές ηθικές αξίες. Αγαπούσαν τον ανέμελο τρόπο ζωής, τις καταχρήσεις και τη σεξουαλική απελευθέρωση, απαρνήθηκαν την αναζήτηση εργασίας με σκοπό την απόκτηση πλούτου ενώ προτίμησαν την ενασχόληση με το πάθος τους χωρίς να τους ενδιαφέρει εάν θα κέρδιζαν ένα εισόδημα από αυτό.
συνθήκες της εποχής ίσως ο χρόνος που μοιράζονταν τους οδήγησαν σε έναν κοινό τρόπο ζωής, αυτό που ονομάστηκε μποέμικη ζωή. Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται σήμερα η περιοχή που ένωσε αυτές τις εξέχουσες προσωπικότητες ήταν ένα άθλιο οικοδομικό τετράγωνο στη Μονμάρτη γνωστό ως Λε Μπατό Λαβουά (Le Bateau-Lavoir, η ακριβής μετάφραση του οποίου είναι ΠλοίοΠλυντήριο, λόγω της ομοιότητάς του με ένα είδος λεκάνης που χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες για το πλύσιμο των ρούχων). Το Παρίσι λοιπόν την εποχή εκείνη φιλοξένησε μερικές από τις πιο μυθικές τάσεις της παγκόσμιας κουλτούρας και συγκεκριμένα το Φοβισμό, τον Κυβισμό, το Ντανταϊσμό, την Αφηρημένη Τέχνη που άρχισαν τότε να αναπτύσσονται έντονα στις συνοικίες της Μονμάρτης. Παρά την παγκόσμια αναγνώριση και απήχηση που έχουν σήμερα αυτοί οι καλλιτέχνες, ζούσαν μια ζωή στο περιθώριο. Οι περισσότεροι ήταν πάμπτωχοι και δεν ήταν καν σε θέση να εξασφαλίσουν στους εαυτούς τους ακόμη και τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση τους.
Μονμάρτη στις αρχές του 20ου αιώνα Η Μονμάρτη, ένα διαμέρισμα του Παρισιού, έγινε ο τόπος συνάντησης του χτές και του σήμερα και ολόκληρη η ιστορία της μοντέρνας τέχνης ξεκίνησε από μια μοναδική ιστορική συγκυρία. Αυθόρμητα στην αρχή καλλιτέχνες από διάφορα μέρη της Ευρώπης εγκαταστάθηκαν στην περιοχή η οποία στη συνέχεια αποτέλεσε πόλο έλξης σημαντικών καλλιτεχνικών προσωπικοτήτων. Στην πραγματικότητα ήταν ένας μικρόκοσμος που φιλοξενούσε όλα τα ήδη ταλέντων απορρίπτοντας τις καθιερωμένες αξίες και σοκάροντας την αστική τάξη. Ο Picasso ήταν από τους πρώτους που εγκαταστάθηκαν στη Μονμάρτη το 1904 όπου και ενοικίασε διαμέρισμα με τον Γάλλο ποιητή και επίσης ζωγράφο Max Jacob. Στο ίδιο προάστιο του Παρισιού άρχισαν να καταφτάνουν αρκετοί γνωστοί καλλιτέχνες όπως ο Apollinaire, ο Matisse, ο Murger, ο Cocteau, ο Modigliani, ο Gargallo. Το προάστιο που ζούσαν όμως δεν ήταν το μόνο τους κοινό. Ίσως οι οικονομικές και κοινωνικές
[09]