Agnieszka Grodzińska / 1982
Projekty artystyczne Agnieszki Grodzińskiej nie są próbą poszukiwania obrazu oznaczającego zjawiska, ale obrazu odkrywającego sensy w świecie wiecznych powrotów. Są poszukiwaniem sensu obrazu poprzez odkrywanie nowej formuły na jego istnienie. Kolejnym realizacjom towarzyszy potrzeba namysłu nad kondycją i potencjałem współczesnego malarstwa. Jednocześnie są też próbą nakreślenia granic tego medium oraz konstatacją nad jego umownością. Artystka jest autorką projektów: Light Fever, Niagara, Echo Park (projekt stypendialny, Młoda Polska), Domestic Saturation oraz Office Saturation. Ostatnie realizacje Grodzińskiej przynoszą podwójną zmianę punktu widzenia. Perspektywa nie tylko przenosi się z treści, czy symboli ku rzeczywistości samego obrazu, ale również ku sposobowi istnienia w różnych mediach. Spłaszczeniu uległa przestrzeń pomiędzy symbolem a rzeczywistością, znakiem a zjawiskiem. Można zaryzykować stwierdzenie, że każdy obraz zawiera w sobie inny obraz. Jeśli tak, to rodzi się pytanie, które obrazy przedostaną się do tych jeszcze nie powstałych i w jakim medium? Na ile będzie wtedy możliwe przekodowanie sposobów ich percepcji? Przeszłość nie dostarcza porównań, które pozwoliłyby nam nauczyć się nowych kodów. Logika konstrukcji obrazów Agnieszki Grodzińskiej jest znana tylko samym obrazom. Ponieważ nie są lustrem, odbiciem ani halucynacją, ale same tworzą reguły gry, do których my nie mamy dostępu, a ich ironiczność zdaje się nieograniczona. To paradoks, który jest domeną zarezerwowaną dla sztuki.
Agnieszka Grodzińska Perfectly Abstract Educational Machine rysunek/drawing 27 x 34, 1983-2011
Agnieszka Grodzińska’s artistic projects are not attempts to look for images which denote phenomena, but rather revealing meanings in the world of constant returns. They search for the sense of visual imagery by discovering a new formula for its existence. Her works reflect on the state and potential of contemporary painting. At the same time, they try to delineate the limits of this medium and accept its conventionality. The artist’s work include Light Fever, Niagara, Echo Park (a Młoda Polska grant project), Domestic Saturation and Office Saturation. Grodzińska’s latest works bring a double change in her point of view. The focus does not only shift from the content and symbols to the reality of the picture itself, but also to its way of presentation in various media. The space between the symbol and reality, the sign and phenomenon, has been diminished. It may even be said that each picture includes another picture. That accepted, we may ask – which pictures, then, will penetrate the ones that have not been created yet, and in which medium? To what extent will it be possible to change the code of their perception? The past offers no comparisons which would allow us to learn new codes. The construction logic of Agnieszka Grodzińska’s works is only known to the pictures themselves because they are not mirrors, reflections or hallucinations. They set their own rules, to which we have no access, yet their irony remains unlimited. It is a paradox reserved for art. Wojciech Łazarczyk
52 ———
1O. KONKURSU GEPPERTA ——— CO ROBI MALARZ?
———
ARTYŚCI