warsztat
Stan skupienia
dla dzieci i seniorów
scenariusz warsztatów: Dagmara Pochyła grupa docelowa: dzieci 6–12 lat / dorośli 60+ ilość uczestników: max. 15 osób czas trwania: 3 h metody: wykład multimedialny, spotkanie z artystą / artystką, ćwiczenia praktyczne pomoce dydaktyczne i materiały: projektor, komputer, różnokolorowe podkłady z papieru (format od A3 do A0), patyczki różnych grubości, szyszki, piasek, żwirek, kawa, cukier, sól, mąka, mak, rdza, brokat, mech, ziarno słonecznika itp.
1.
Zapoznanie się z techniką, materiałami, zaprojektowanie swojej kompozycji (30 min.) 2. Realizacja kompozycji (90 min): – uczestnicy / uczestniczki tworzą nietrwałe i delikatne kompozycje, dbając o każdy szczegół; usypują kształty liter z drobnych materiałów, takich jak sól czy ziemia; mają wielozmysłowy kontakt z materiałem, czują jego właściwości (sól może szczypać, jeśli ktoś ma skaleczenie; ziemia może być mokra lub mieć intensywny zapach itd.); świadomie wybierają kolor tła, na którym umieszczają litery (może ono kontrastować z napisem i go eksponować lub wręcz przeciwnie – sprawiać, że zanika, wtapia się w tło); – wykonanie fotografii prac; – uroczyste zniszczenie nietrwałych kompozycji.
wykład scenariusz wykładu: Natalia Wiśniewska grupa docelowa: dorośli 60+ ilość uczestników: max. 30 osób czas trwania: 2 h pomoce dydaktyczne i materiały: projektor, komputer
1. Wprowadzenie: – temat spotkania – materiał / tworzywo świadomie wykorzystywane przez artystów do tworzenia prac związanych z językiem; – konteksty, które kształtują nasz odbiór rzeczywistości i drugiego człowieka – sygnał wysyłany przez „niepozorne” jednostki w sferze publicznej. 2. Mural Łukasza Surowca Tato, nie płacz! w ramach katowickiego Street Art Festival: – wzór: obrazek namalowany przez pięcioletnią Zosię, która mieszka z rodzicami w Zabrzu; – kontekst powstania obrazka – fala górniczych protestów, która odbiła się także na rodzinach górników (tata Zosi pracuje w kopalni); – podpisanie się Zosi pod muralem. 3. Want To Be Mortal Natalii Wiśniewskiej – nietypowy
mural-napis zrealizowany przy użyciu sztucznej trawy (poznański festiwal murali Outer Space): – konteksty: przemijalność, efemeryczność, pragnienie uczestnictwa w naturalnych procesach, które w dzisiejszym świecie często wypiera imperatyw piękna, wiecznej młodości lub „bycia nieśmiertelnym”; – nawoływanie do wzięcia udziału w świadomym, śmiertelnym, ale rzeczywistym życiu; – inspiracje: twórczość bioartystki Jae Rhim Lee (praca Grzybowy kostium pośmiertny), ekologia, książką Moniki Bakke Bio-transfiguracje. Sztuka i estetyka posthumanizmu.
4. Czy twój umysł jest pełen dobroci? – mądrość pisana
dziecięca rączką Elżbiety Jabłońskiej: – konteksty: liczne performanse, fotografie i działania społeczne zaangażowanie artystki, odnoszące się do ról odgrywanych przez współczesne kobiety oraz uwidaczniających grupy marginalizowane (bezrobotnych, bezdomnych itp.); – pytanie – zaczerpnięte z nauki Atīśy, mistrza buddyzmu tybetańskiego – odnosi się do postawy człowieka i etyki, dyktującej jego codzienne wybory; – wewnętrzne skonfliktowanie artystki-matki – wykorzystując dukt pisma synka, Jabłońska odniosła się do macierzyństwa, wymagającego cierpliwości i wyrzeczenia się siebie na rzecz drugiego człowieka; – błękitny kolor napisu – w każdej kulturze barwa ta ma wymiar duchowy, odnosi się do samoświadomości i pokory wobec wartości wyższych.
5. Blask Natalii Wiśniewskiej w Spółdzielni Niewidomych
„Gryf” w Bydgoszczy: – podstawowy asortyment wytwarzany przez osoby niewidome w Polsce – szczotki, pędzle oraz drobne artykuły gospodarstwa domowego (kontekst sprzątania, oczyszczania, polerowania na błysk); – paradoksalnie praca pozwalająca osobom niepełnosprawnym na funkcjonowanie w społeczeństwie pozbawiała ich jedynego narzędzia umożliwiającego czytanie – zmysłu dotyku; – l. 60. XX wieku – pierwsza edycja książek dźwiękowych nagrywanych na taśmach szpulowych stanowiących alternatywę do książek pisanych pismem Braille’a; – Blask – instalacja wykorzystująca języka Braille’a: wykropkowane słowo „blask” zapisane było przy użyciu półokrągłych lamp. Praca została zrealizowana w pomieszczeniu fabrycznym z zachowanymi oryginalnymi wygłuszaczami hałasu. Całości towarzyszył odtwarzany z magnetofonu dźwięk pierwszego wydanego w Polsce audiobooka – Popiołu i diamentu Jerzego Andrzejewskiego.
6. Rdzeń Natalii Wiśniewskiej:
– projekt złożony z 70 pojedynczych obiektów – drewnianych, białych tabliczek, na których z rdzy usypane było słowo „przepraszam”, za każdym razem w innym języku lub dialekcie; – tytuł pracy (wykorzystanie fonetycznego podobieństwa słów „rdzeń” i „rdza”) – przeżarty korozją, zniszczały prapoczątek; – materiał (rdza), pochodzący z brudnej codzienności, z przedmiotów zużytych i wyrzuconych, sugeruje jak wiele rzeczy ignorujemy i spychamy na dalszy plan; – słowo „przepraszam” – klucz do rozwiązania wielu trudnych sytuacji i podstawa budowania relacji międzyludzkich (pokazuje, że dla wszystkich ludzi pewien rdzeń jest tożsamy); – wyrazy na poszczególnych tabliczkach nie są zardzewiałe, lecz usypane z rdzy – sankcjonuje to nowe znaczenie (są zbudowane / usypane z odpadu); – kontekst lingwistyczny – nieokreślona „natura ludzka”, potencjalność popełnianych błędów jest historycznie powtarzana i uniwersalizowana w języku.
7. Slogany Anatolija Osmołowskiego. 8. Inne przykłady realizacji artystycznych wykorzystują-
cych słowo: – Michał Frydrych Społeczeństwo; – Natalia LL Natalia ist sex; – Maciej Kwietnicki Welcome.