Językseniorów ciała dla scenariusz warsztatów: Anna Haracz grupa docelowa: dorośli 60+ ilość uczestników: max. 20 osób czas trwania: 2 h metody: ćwiczenia praktyczne, wykład, dyskusja
1. Miniwykład oraz dyskusja o ciele ludzkim jako narzędziu komunikowania się ze światem wewnętrznym
dla dzieci i młodzieży
i zewnętrznym.
scenariusz warsztatów: Anna Haracz grupa docelowa: dzieci i młodzież licealna ilość uczestników: max. 20 osób Dyskusja na temat wzorców postrzegania ciała, czas trwania: 2 h szczególnie w odniesieniu do wieku, procesu starzenia metody: ćwiczenia praktyczne, wykład
2.
się i wynikających z niego zmian mobilności, sposobu traktowania swojego ciała.
1. Miniwykład i prezentacja o ciele ludzkim jako narzędziu
3. Rozmowa o sposobach poznawania własnego ciała
komunikowania się ze światem wewnętrznym i zewnętrznym.
i troski o nie oraz o tym, jak można się z nim komunikować
2. Warsztat ruchowy:
i co ono nam komunikuje.
4.
Ćwiczenia poszerzające świadomość ciała:
– oddech – obserwacja, poznawanie i regulowanie własnego oddechu, poznanie i praktyka trzech jakości oddechu: czasu, miejsca i faktury, ujmowanie słowami / nazywanie doznań odczutych w trakcie wykonywania ćwiczenia, dostrzeżenie subtelnych zmian na poziomie ciała i umysłu; – obserwacja ciała – budzenie świadomości własnego ciała poprzez jego uważne skanowanie od stóp do głowy i przyglądanie się wszelkiego rodzaju doznaniom, jakie pojawiają się na powierzchni i wewnątrz ciała (bez analizowania i oceniania); nawiązanie kontaktu ze swoim ciałem, ujmowanie słowami / nazywanie doznań odczutych w trakcie ćwiczenia, dostrzeżenie subtelnych zmian na poziomie ciała i umysłu; – podsumowanie zajęć – przypomnienie wszystkich dotychczasowych działań.
– rozgrzewka – wzajemne masowanie na stojąco z zamkniętymi oczami, praca z partnerem, odczuwanie własnego ciała i ciała osoby, którą się masuje;
Język ciała
działania warsztatowe skierowane do dzieci i młodzieży oraz seniorów
– ćwiczenia dynamiczne – kopiowanie ruchu zwierząt, odgadywanie, jakie zwierzęta prezentują inni, tworzenie
Uczestnicy / uczestniczki skupiali się w czasie zajęć na
własnych układów z ruchów improwizowanych, nauka
mowie ciała i znaczeniu gestu oraz ćwiczyli komunikowanie
zapamiętywania ich, uczenie partnera swojej choreografii, się za pomocą ruchu. Poznając swoje ciało i jego możliwości wspólne wykonanie stworzonego duetu, objaśnianie
ekspresji, kreowali indywidualny bądź kolektywny system
znaczeń zawartych w choreografii;
/ język ciała. Zajęcia odwoływały się do tego, co znaczące
– ćwiczenia rozluźniające na podłodze – udawanie worka
i znaczone, do gramatyki oraz problemu niewyrażalności
z wodą, zmiana poziomów poruszania się w przestrzeni,
pewnych myśli i emocji przy pomocy klasycznego języka.
zmiana jakości i kierunków ruchu, poznawanie swojego ciała,
podstawy
partnerowań
kontakt
improwizacji,
utrzymywanie punktu kontaktu, podnoszenia, przenoszenia i wspieranie partnera, pozawerbalne komunikowanie się z drugim człowiekiem; – podsumowanie zajęć – przypomnienie wszystkich dotychczasowych działań, wspólny masaż.
Technika: ruch, taniec