scenariusz warsztatów: Dagmara Pochyła
To nie jest fajka
działanie skierowane do młodzieży
grupa docelowa: młodzież licealna
Uczestnicy / uczestniczki dobierają się pary. Każdy
ilość uczestników: max. 26 osób
ujawnia przed partnerem nazwę, jaką posługuje się
czas trwania: 2–3 h
na swoim facebookowym profilu. Następnie jedna oso-
metody: wykład multimedialny, ćwiczenia praktyczne
ba wymyśla dla drugiej inną nazwę, pod którą będzie
pomoce dydaktyczne i materiały: projektor, komputer
funkcjonować w sieci przez miesiąc (mógłby to być je-
z edytorem tekstu typu Word lub prostym programem
den dzień, ale regulamin portalu zakłada tylko jedną
graficznym, papier samoprzylepny, drukarka kolorowa,
tego typu zmianę na miesiąc). Propozycja ta najczę-
taśma klejąca zwykła i dwustronna, nożyczki, linijki,
ściej spotyka się z dużym oporem i protestem ze stro-
pinezki
ny uczestników / uczestniczek – jest to dobry punkt wyjścia do rozmowy o tym, dlaczego tak bardzo przy-
Słynny obraz
belgijskiego surrealisty René
wiązujemy się do swoich pseudonimów czy przezwisk.
Magritte'a, składający się z przedstawienia fajki
Alternatywnie możemy zaproponować inne ćwiczenie:
do palenia tytoniu oraz napisu głoszącego „To
wchodzimy na facebookowy profil ochotnika i dyskutuje-
nie jest fajka”, czy praca konceptualisty Josepha
my o tym, jaka relacja zachodzi między osobą, jej zdję-
Kosutha pt. Jedno i trzy krzesła wskazują na
ciem profilowym a nazwą, jaką sobie nadała. Następ-
zakłócenia pojawiające się na linii obiekt / obraz –
nie grupa wymyśla nowe, alternatywne, surrealistyczne
nazwa (tytuł). Uczestnicy / uczestniczki warsztatów
1.
Wykład dotyczący m.in.: słynnego obrazu René
nazwy np. dla szkoły, do której uczęszczają (można np.
zapoznani zostali z różnymi przykładami wpływania
Magritte'a To nie jest fajka, obiektu ready made Mar-
przygotować oficjalny wniosek o zmianę nazwy placów-
na siebie warstwy tekstowej i obrazowej. Następnie
cela Duchampa Fontanna oraz pracy Jedno i trzy krze-
ki– przygotowując takie oficjalne pismo i mierząc się
ich zadaniem było podjęcie świadomej interwencji
sła konceptualisty Josepha Kosutha (45–60 min.):
z koniecznością „racjonalnego” uzasadnienia swojej
w przestrzeni publicznej przy użyciu tekstu,
– rozpoznanie zwodniczego charakteru obrazów i słów
propozycji, uczestnicy / uczestniczki będą mieli okazję
obrazu bądź innego gestu twórczego (poprzez
w stosunku do realnej / doświadczalnej rzeczywisto-
bliżej przyjrzeć się temu, jakimi prawami rządzą się re-
fotografię z napisem, fotomontaż, happening
ści oraz odwołanie się do postulatu ikonoklastów;
lacje słowa, obrazu i obiektu). Przykładem, którym moż-
itp.). Działanie to miało na celu uwrażliwienie
– wskazanie na pułapki / konstrukcje mental-
na się posłużyć przy realizacji tego ćwiczenia, jest przy-
uczestników / uczestniczek na mechanizmy
ne i kulturowe zbudowane na relacjach obiek-
padek zaprojektowanej przez Jana Gałeckiego stacji
postrzegania, jakim na co dzień podlegamy,
tu
realnego,
nazwy
przesiadkowej w Łodzi, która zyskała nazwę „Stajni jed-
oraz
lub
definicji
słów.
norożców” (nazwa tak bardzo przyjęła się w nomenkla-
w
zachęcenie komentowaniu
ich
do
czynnego
otaczającej
udziału
rzeczywistości
jego
przedstawienia
prezentowanej
za
oraz pomocą
turze miasta, że ponoć planowane jest tam postawienie
i świadomego kreowania komunikatów przy
2.
Ćwiczenia, które mają na celu zwróce-
pomnika Jednorożca). To z pewnością znakomity przy-
użyciu
nie uwagi uczestników / uczestniczek na obec-
kład na to, jak „nielogiczna” nazwa obiektu może nadać
ność omawianych w wykładzie relacji w otacza-
nowy bieg kształtowaniu się namacalnej rzeczywistości.
takich
mediów,
jak
język
i
Technika: spacer, wykład / spotkanie, fotografia, kolaż, happening
obraz.
jącej ich rzeczywistości np. na terenie szkoły, w
przestrzeni
(60–120 min.):
miejskiej,
na
osiedlu,
w
sieci
Proponujemy także, aby uczestnvicy / uczestniczki zaprojektowali nowe tabliczki na drzwi np.: pokoju nauczycielskiego, sali gimnastycznej, WC, stołówki itp.