Words : Anusorn Tipayanon Illustration : Thanawat Chaweekunyakul
South of the Su Zhou River,West of the Star Ferry Memory through time. Hong Kong and its painful past that hardly lasts.
รสชาติของมันไม่เลวนัก แต่ผมไม่คิดว่า ตนเองจะลิ้มลองมันอีกเป็นครั้งที่สอง ปูขนจากปลายแม่น้ำ� ซูโจว (Su Zhou River) แห่งนครเซี่ยงไฮ้ ปูที่ปรากฏตัวครั้งเดียวในรอบปี ขนาดตัว ของมันใหญ่กว่าฝ่ามือผมเพียงเล็กน้อยเท่านั้นแต่เนื้อของมันกลับข้นและมันราวถูกราดด้วยครีมชั้นดี ผมพักส้อม เงินขนาดเล็กในมือลงแล้วมองไปรอบๆ แทบทุกโต๊ะกลมในร้านล้วนมีปูขนหนึ่งหรือสองตัวอยู่กลางวงอาหาร ผิดกัน แต่เพียงว่าบางโต๊ะมีเบียร์ซงิ เต่าประกอบฉากและบางโต๊ะก็มเี พียงป้านน้ำ�ชาเท่านัน้ พวกเขาเวียนจานอาหารให้กนั และกัน อย่างครื้นเครง ไม่มีใครที่นั่งอย่างเดียวดายเหมือนผม ในที่นี่-ฮ่องกง ช่วงเวลาสิ้นปีคือช่วงเวลาแห่งความรื่นเริงและช่วงเวลาแห่งการดื่มกิน แต่จะหาใครที่ดื่มกินได้รื่นเริงและ เพลิดเพลินเท่าชาวฮ่องกง เห็นจะไม่มี ในฉากเลีย้ งฉลองก่อนวันสิน้ ปีจากภาพยนตร์เรือ่ ง 2046 ของ หว่อง การ์ ไว (Wong-Kar-Wai) โทนี่ เหลียง เฉาเหว่ย ใช้ช้อนกระเบื้องขูดซุปงูในหม้อดิน รอบแล้ว รอบเล่า จนช้อนนั้น แทบกลายเป็นเนื้อเดียวกับภาชนะอันแสดงถึงความเอร็ดอร่อยและความเพลิดเพลินใจจากการดื่มกินร่วมโต๊ะกับ มิตรสหาย ซุปงูที่ว่านั้นมีขายที่นี่เช่นกัน แต่ผมยังไม่อยากลองมัน แค่ปูขนก็ถือว่าเพียงพอแล้วสำ�หรับอาหาร ยังมีอะไรให้ทำ�อีกมากในเกาะเล็กๆ กลางทะเลจีนใต้ที่กุมหัวใจใหญ่ของเศรษฐกิจโลกแห่งนี้-ฮ่องกงอีกเช่นกัน หลายสิบปีก่อน ในท่ามกลางการเดินทางร่อนเร่ ผมหยุดพักที่เกาะแห่งนี้เป็นเวลานับเดือน ปี 1994 เป็นปีแห่ง ความวุ่นวายในปฏิทินชีวิตผม และในท่ามกลางความไม่แน่นอนนั้น ผมพบตนเองท่ามกลางความวุ่นวายและไม่แน่นอน แห่งเกาะฮ่องกง ช่วงเวลาตอนนั้น สนามบิน แชป แลป ก๊อก ยังไม่ปรากฏตัวขึ้นและสนามบินไคตั๊กยังคงทำ�หน้าที่ ซื่อสัตย์ของมัน ภาพที่มองออกไปนอกหน้าต่างยามเครื่องบินร่อนสู่พื้นผ่านราวตากผ้าของเจ้าของนิรนาม ราวแล้ว ราวเล่า จนแตะรันเวย์เป็นภาพที่น่าทึ่ง อัศจรรย์ใจและเหนือจริงเหลือเกินสำ�หรับผม กระนั้นในเวลาต่อมา ภาพที่เหนือจริงยิ่งกว่าสำ�หรับผมคือภาพเรือข้ามฟากขนาดปานกลางนาม Star Ferry ที่ข้ามไปมาจากเกาลูนสู่ฮ่องกง และจากฮ่องกงสู่เกาลูนอีกครา 64
DONT