50 jaar Minderhout VV

MINDERHOUT - De coronaduivel is er mee gemoeid, zo lijkt het wel. De Minderhoutse voetbalgeschiedenis is een halve eeuw jong, maar de echte viering van het 50-jarig bestaan wordt noodgedwongen verschoven naar volgend jaar. Zelfs de promotie naar 2de Provinciale kan niet worden gevierd. Laat dat voor ons geen reden zijn om dit jubileum niet in de schijnwerpers te zetten. We spraken met vijf Minderhoutenaren die een belangrijke rol hebben gespeeld in het clubverleden. Herinneringen werden opgehaald en het was overduidelijk dat ze een fantastische tijd hebben beleefd in deze mooi club. “Maar man toch...” Onder meer een verdwenen vat, een elektriciteitspaal, een doelman uit Schoten en ons Lievrouwke speelden een rol daarbij.

“Ik hoorde wel eens zeggen dat ik vier longen had omdat ik blijkbaar kon blijven lopen!” In zijn jonge tijd ontpopte Louis zich gedurende een tiental jaren als een fervente voetballer bij Hoogstraten VV. In 1946 tekende hij daar zijn aansluitingskaart samen met een stel kameraden: zijn broer Jos, Jan Martens, Fons Geerts, Miel Adriaensen en Gust Michiels. “Toen ik stopte in Hoogstraten kreeg ik een aanbieding van Meer om er te komen voetballen maar ik was bang van het te ruwe spel in die reeks. Daar werd helemaal anders gespeeld, meer karaktervoetbal. In Hoogstraten speelden we voetbal. Als er ene sneller was dan lieten we die gaan, maar in die reeks…”

• 90 jaar

• was gehuwd met Maria Verschueren (q2j)

• vader van Karel, Greta en Dirk

• opa van Leen, Bram, Stijn, Hanne, Gitte en Lotte

• was zelfstandig stukadoor

• woont in Minderhout

• bestuurslid vanaf 1972 tot 2005

• trainde de miniemen, scholieren, junioren en reserven, meestal gedurende 2 jaar

• delegee van het eerste elftal en terreinverzorger

De tweede van onze gesprekspartners, Louis Vervoort voetbalde enkel bij ‘De Lijn’ en bij het bestuur van MVV. Tafelgenoot Frans Jochems noemt zichzelf een matig voetballer, speelde enkel met het bestuur, “maar ik herinnert me wel dat ik ooit een fantastisch doelpunt scoorde met de kop!”

• 80 jaar

• gehuwd met Maria Fransen

• vader van Rudy en Dirk

• werkte bij ‘De Lijn’

• woont in Minderhout

• voetbalde bij ‘De Lijn’ en ook bij het bestuur van MVV

• gedurende enkele jaren trainer van d miniemen

• zeven jaar bestuurslid

• initiatiefnemer van het ontstaan van MVV

Jos voetbalde bij de scholieren in Minderhout, was er de kleinste van de ploeg. “In die tijd waren er geen junioren en ik moest ineens de stap zetten naar de reserven. Dat lukte niet zo goed. Later ging ik daarom voetballen bij FC Boskant waar ik ook in het bestuur ging tot deze club ter ziele ging. Ik voetbalde nog wel bij de veteranen van Meerle. Mijn drie zonen maakten wel het mooie weer bij MVV. Op een bepaald moment speelden ze alle drie samen in het eerste elftal. Onze Pieter speelde er meer dan 300 wedstrijden en Martin had er ook meer dan 100 op de teller staan.”

• 62 jaar

• gehuwd met Maria Nuyens

• vader van drie voetballende zonen: Pieter, Gijsbert en Martin

• opa van Lasse, Jutta, Meeri, Amelie en Lander

• werkte als internaats- en secretariaatsmedewerker in Klein Seminarie

• woont in Minderhout

• sinds 1995 secretaris

• sinds 5 jaar ook voorzitter

René Laurijssen voetbalde bij de jeugd van HVV. “Iets wat me altijd is bijgebleven was een doelpunt van Roger Bolckmans, een schot van een half terrein, waardoor we het Provinciaal Kampioenschap wonnen bij de scholieren... Later speelde ik bij de junioren en de reserven. Een keer speelde ik in de eerste ploeg van HVV. Ze hebben mij later naar ’t schijnt verkocht aan Minderhout voor een bal.”

In 1970, het eerste seizoen van MVV speelde René in het eerste elftal als het sluitstuk van de verdediging. Dat deed hij enkele jaren, werd er trainer van het eerste elftal en later ook bij de jeugd. Nog enkele jaren zaalvoetbal en zijn carrière zat er op.

• 77 jaar

• gehuwd met Hilda Jacobs

• vader van Lieve en Leen

• opa van Louise en Laura

• was leerkracht Nederlands in VITO Hoogstraten

• woont in Minderhout

• in het seizoen 73-74 eerste Minderhoutse speler-trainer

• trainde jeugdploegen

• wordt in juli 88

• was gehuwd met Jeanne Hillen (+19 jaar)

• vader van Anita, Walter en May

• opa van Jolien, Jonas, Jonathan, Nick, Hanne en Bob

• 2 achterkleinkinderen Indy en Ruben

• was zelfstandig stukadoor

• woont in Minderhout

• 35 jaar voorzitter, van 1970 tot 2005, benoemd tot erevoorzitter

Louis Koyen: “Er was al eens eerder een voetbalclub in Minderhout. Dat was De Noordstar, ze speelden in de Markwijk, maar die zijn failliet gegaan. Mijn vader, Charel Koyen, nam hiervoor het initiatief. Hij was uitbater van café De pelikaan, waar nu de Papillon gevestigd is.

Verschillende spelers kwamen van Hoogstraten. Zo kenden we Jos Paepen, Rikske Scheyltjens en Willem De koninck, beter gekend als Tiet van Koopkes. Gust Versmissen, vader van Guido Belcanto, kwam over van een ploeg van Zondereigen, maar er waren ook plaatselijke vedetten. Zo was er Charel Laurijssen, ‘nen hele goeie keeper.

Ik weet nog dat ze in Merksplas moesten spelen en ik wou graag meerijden. Ik mocht op de buis van de fiets mee, maar het veld van Merksplas lag toen op de kolonie. Op de klinkers ernaartoe begon mijn gat zo zeer te doen, dat ik de rest te voet heb afgelegd. Er waren veel boerenjongens in de ploeg en ons vader nam alle kleding mee naar huis, behalve de schoenen en ons moeder moest dat allemaal wassen. Zo ging dat toen, hè.”

De mensen rond de tafel herinneren zich de start van MVV in 1970 nog heel goed. Louis Vervoort was de eerste initiatiefnemer. Al in 1968 liep hij met het idee om een ploeg op te richten voor de jeugd. Het gebeurde echter niet van vandaag op morgen.

Louis Vervoort: “We waren met vijf. Samen met Roger Bolckmans, Fons Geets, Fons Van Erck en Frans Jochems maakten we in 1969 een afspraak bij burgemeester Jef Desmedt. Hij vertelde dat we eerst een bestuur bij mekaar moesten krijgen. Er moesten functies uitgeschreven worden en zo gebeurde. Frans Jochems werd de eerste voorzitter, Marcel Janssens werd de eerste secretaris en ikzelf de eerste schatbewaarder van de club die in 1970, enkele tijd later, officieel werd. Ik ben enkele jaren schatbewaarder geweest en die functie is toen overgenomen door Cor Van Boxel.

In juni 1970 waren we officieel lid van de KBVB. Het werd stamnummer 7436, de clubkleuren een witte trui en een groene broek. Intussen was er hard gewerkt aan de kleedkamers, de kantine en het terrein, dat eigendom was van de burgemeester.”

Er moest natuurlijk ook een ploeg op het veld staan en een aantal enthousiaste sportievelingen staken de koppen bij elkaar om een elftal samen te stellen. Onder leiding van Herman Adams uit Rijkevorsel speelde MVV in het seizoen 1970- 1971 voor het eerst in competitie. Datzelfde seizoen werd gestart met reserven en miniemen.

In de eerste jaren werden geen denderende resultaten geboekt. De ploeg bestond uit spelers die elders niet aan hun trekken kwamen samen met enkele rasechte Minderhoutenaren.

René Laurijssen: “Het eerste seizoen hebben we maar twee keer gewonnen, dat was tegen Vrij Arendonk en tegen Hoekeinde. Maar dat hebben we wel gevierd alsof we kampioen waren.”

Louis Vervoort: “En ik herinner me die match die we met 8 - 0 verloren. Er was een jongen van Schoten en die stond in de goal. Na de match is die vertrokken en we hebben hem nooit meer gezien. Die wist ineens hoeveel kwaliteit we in huis hadden. Man, man, man…! Toen wij in Minderhout begonnen, gingen we ook bij Hoogstraten aankloppen, maar die waren niet zo vrijgevig.

Bij de Leeuwen waren ze anders. Frans De Backer was toen secretaris en die zei dat alle spelers die in aanmerking kwamen voor de eerste ploeg of die vast in de reserven speelden, niet mochten gaan. De rest mocht naar Minderhout wanneer ze dat zelf wilden. Zo is bijvoorbeeld Willy Van Leuven gekomen, gratis en voor niks.

Spelers van Hoogstraten moesten voor de club geld opbrengen. Die mochten niet zomaar komen. Toch zijn er ook van Hoogstraten heel goei voetballers overgekomen. Robert De Backer, dat was ne goeie, en die was gratis. Hij lanceerde Gino Geets altijd. Voor Marcel Bruyndonckx moest gedurende twee jaar 15000 frank betaald worden en we dachten dat we hem daarna wel voor een prijske zouden krijgen, maar dat was verkeerd gerekend. Als dat zoveel moet kosten, zei Marcel, dan stop ik. En dan waren er nog de witte Gust Schrijvers en de zwarte Gust Schrijvers. De witte is gratis gekomen omdat hij bij Hoogstraten nooit een kaart had getekend, bleek achteraf. Voor den andere moesten we wel betalen.”

Wat is een voetbalclub zonder kantine? Frans Jochems kende het antwoord op die vraag al te goed. “Ik wilde absoluut een fatsoenlijke kantine. Alle ploegen zaten toen nog in een betonnen kot. Onze kantine aan de Hoge Weg werd de eerste gemetste kantine. Toen we begonnen te bouwen heb ik daar twee weken alleen staan te metsen, eerst zelf mortel maken en dan metsen. Ik moest overdag ook bij mijn gasten zijn en ’s avonds en in het weekend was ik mij aan het af- beulen. De derde week kwam Suske Onincx helpen, maar ik heb er lang en veel alleen voorgestaan. Aan opgeven dacht ik niet. Ik was er aan begonnen en het moest vooruit.”

Louis Vervoort: “We gingen bij den brouwer langs en we kregen 100000 fr, eigenlijk om niks te doen. De stenen kregen we van de Desta. Ik kende Fons (Desmedt) nogal goed. Hij zou wel eens iets voor de club doen. Ik zei: jullie vader heeft ons toch al de grond gegeven. De grond was van de Desmedt en daar moesten we niks voor betalen.

Maar er was dat andere stuk van Jozefa Desmedt. Toen we daar op bezoek gingen, zijn we welgeteld twee minuten binnen geweest. Op de schouw stond ons Lievrouwke met aan weerskanten een kaars te branden. Ik zei tegen Cor: hier zijn we op de goei plaats, maar dat was in het geheel niet waar. We stonden met veel lawaai direct terug op straat. Jef Desmedt had het ons wel beloofd, maar het zat er wel dik tegen. Om een eerste ploeg te kunnen laten spelen hadden we dat stukske grond hoe dan ook nodig. Uiteindelijk moesten we voor het terrein dan 10.000 Fr. per jaar betalen aan Jef Desmedt. Dat was de overeenkomst.”

Frans Jochems: “Maar wij konden dat niet betalen en dat hebben we dan ook nooit moeten doen… Er werd heel wat verteerd in de kantine. Destijds kon dat nog. Er was geen controle. Dat bracht ook voor den brouwer heel wat centen op.”

Louis Vervoort: “Ik ken er ene, wel, ge kent dat klein paddeke naast de zaal, daar stond een grote elentriekpaal in. Als die mens nuchter was, kon hij er niet door. Maar als die zat was, dan ging dat vlot.”

Frans Jochems: “Ja, ja, ge hebt het over mij en mijne gele Mercedes. Dat ging inderdaad maar just, maar als ik gedronken had, ging het precies vanzelf.”

Louis Vervoort: “Ik heb niet gezegd dat gij het waart, he..!”

Frans Jochems: “Dat laatste jaar zijn we blijven hangen met die vleesboer, hoe heet ie weer. Ah ja, Devries. Aan de Koestraat draaide iedereen tekort af en zijne spiegel was kapot. Hij haalde er de politie bij, dat alleen al was overdreven. Direct de sleutels afgeven. Ik mocht ze ’s anderendaags als ik nuchter was komen halen op het politiekantoor.

Zijn vrouwke zat ook in de auto en de politie vroeg of met hen alles in orde was. Alles was in orde, maar op de lange leste heeft het me 3000 fr. gekost. Hij moest toch wel naar de zee zeker, om te kunnen bekomen. Ik ben dan thuis mijn reservesleutels gaan halen en ben daarmee naar huis gereden. Later haalde ik mijn sleutels op.”

Nu geraakt Frans echt op dreef. Frans Jochems: “Weet ge nog dat we bier gingen bijhalen? We speelden tegen Loenhout en zij konden op ons terrein kampioen spelen. We kwamen niet toe met het bier en we reden naar Loenhout voor twee vaten bier. Bij het uitladen liep het fout. Er was een vat voor het tentje dat we voor de gelegenheid hadden bijgezet en er was er een voor de kantine. Ik deed het vat voor de kantine weg, toen ik terug kwam bleek het tweede vat bier plots verdwenen.

Het waren de spelers van Loenhout die ermee waren gaan lopen. Ik trok naar hun voorzitter en die wist zelfs te vertellen waar ze het hadden leeggedronken. Drie of vier jaar later, toen we opnieuw in Loenhout speelden, vroeg ik hoe het nu eigenlijk zat met dat vat. We hebben toen een vatje terug gekregen, maar het was slechts een kleintje. Het verdwenen vat was er wel een van 50 liter.”

Frans Jochems: “Het was zo dikwijls plezant op de voetbal. Mijn vrouw kon er ook niet wegblijven. We hebben dikwijls boven op de tafels staan dansen.”

Louis Vervoort: “Met Fons Van Erck hebben we ook veel plezier gemaakt. Hij lustte hem ook goed. Trees is ‘m ooit komen halen, zwaaiend met hare paraplu. En als het Fons niet aanstond op de vergadering dan ging ie naar huis. Hij liet zijn pint staan maar kwam dan toch terug om die op te drinken. Soms werd hij ook weggeroepen: pa, er is volk, ge moet direct naar huis komen.

Fons leverde ook de eerste goalen, vroeger waren die van ijzer. Hij zei: ik zal de goalen leveren, niet in ijzer, maar in hout. Dan zal de lat niet gaan doorhangen. En dat was zo. Dat hout werd op een bepaalde manier verzaagd en de lat hing perfect recht.”

Frans Jochems werd de eerste sponsor. “Dat klopt, ik was de eerste sponsor met mijn 1000 frank. Toen werd van Erck kwaad, he. Als ge zo gaat beginnen. Jonge, jonge, jonge!”

Louis Koyen: “Als wij vroeger wonnen, dan stonden er nadien een paar bakken bier klaar, maar in Holland daar kregen ze gene rotte frank, hé. Daar waren de amateurs nog echte amateurs.”

René Laurijssen: “Maar wij waren vroeger ook wel echte amateurs. Wij hebben ook nooit iets verdiend. We vroegen er ook niet achter. We waren blij dat we konden sjotten.”

René Laurijssen: “We hebben wel straffe figuren gekend in onze club. Gust Vermetten, dat was iets verschrikkelijk, hij maakte altijd ruzie. En Cor Vermetten, die hield er altijd het zotteke mee. Er is nog geen ruzie, zei hij dan, we gaan eens proberen. En Jef Geets, dat was ook gene minne. Hij speelde samen met mij achteraan, ik voorstopper en hij stopper. En dan zei hij: René, pakte gij ‘m of pak ik ‘m? Jef deinsde nergens voor terug…

Frans Jochems: “Maar Jef deed dat niet met opzet; hij zag niet goed en stampte naar alles wat bewoog.”

Jos Hendrickx: “Jos Rombouts was er ook zo ene. Ik was 16 jaar en omdat er geen juniors waren, moesten we met de reserven trainen. Op een bepaald moment moest ik een kopduel aangaan met hem, binnen de backlijn. Jos bleef staan en ik lag buiten de backlijn. Dat was een betonnen blok.”

Minderhout had 1 terrein, een gezellige kantine en 2 kleedkamers. Met de aanhoudende bevolkingsaangroei kwamen er steeds meer jongelingen naar de Hoge Weg om de groen-witte clubkleuren te verdedigen. Ook een damesploeg was er ondertussen bijgekomen. De bestuurders

gingen op zoek naar meer ruimte. Het gemeentebestuur was wel begaan met hun lot maar het duurde nog lang vooraleer er concrete plannen op tafel kwamen te liggen.

Frans Jochems: “Tien jaar lang heb ik bij de boeren rondgereden met Cor Van Boxel. Zouden we daar niet kunnen sjotten, of daar? Op de Vooraard lag een schoon stukske waarop we konden sjotten, maar voor kleedkamers en een kantine moesten we naar de gebroeders Stoffels. Jef Van Looy, gemeenteraadslid, zou wel eens met ons meegaan en dan zou het wel lukken. We zijn er geen twee minuten binnen geweest. We kregen niks en we vlogen buiten. En zonder dat stukske konden we met die grond niet veel aanvangen.”

In 2004 was het dan toch zo ver. Het BPA Sportvelden Heistraat werd goedgekeurd en men kon beginnen met de werken. De eerste stap was de aanleg van de voetbalvelden. Een prachtige kantine en kleedkamers volgden. De prachtige accommodatie aan de Heistraat werd het uithangbord van het huidige MVV.

In 2010 mocht het 40-jarig jubileum niet onopgemerkt voorbijgaan. Bij die gelegenheid werd een prachtig boek gemaakt waarin de voetbalgeschiedenis uit de doeken werd gedaan.

Jos Hendrickx: “Om de K van Koninklijke voor onze clubnaam te mogen plaatsen, hebben we een aanvraag ingediend bij de kabinetschef van de koning. We moesten een dossier insturen en twee maanden later hebben we bericht gekregen dat het hen behaagd heeft, zoals ze dat mooi formuleren. Er volgde een attest van de Belgische voetbalbond. Wij zijn de laatste K van de gemeente.”

Die grote K voert het gesprek naar een kleine: de k van kunstgras. Jos: “We zijn vragende partij voor het aanleggen van een kunstgrasveld samen met de gemeente. Het trainen in de winterperiode is niet meer te doen. We willen extra trainingscapaciteit zodat we het ganse jaar door kunnen trainen. We hebben wel 24 ploegjes, die moeten allemaal trainen, dat is ‘ne groten hoop, dat kan ik u verzekeren. Ook damesvoetbal zit in de lift. Nu 24 ploegen dus en dat gaan er ongetwijfeld nog meer worden.

Daarvoor hebben we een terrein omgedraaid zodat we een groot en een klein trainingsveld hebben om te kunnen trainen. Dat was al een terrein gewonnen, maar nog is er onvoldoende ruimte om alle ploegen behoorlijk te kunnen laten trainen. Roger Van Aperen had ons bij wijze van verkiezingsstunt een kunstgrasveld beloofd. Nu hebben we opnieuw gesprekken aangeknoopt met de gemeente. We hopen dat het er van gaat komen.”

Jos Hendrickx: “De groei van ons meisjesvoetbal zet gestaag verder. Onder de gedegen leiding van ons bestuurslid Kim Jacobs staat dit echt op de kaart bij Minderhout. Hadden we in 2016 slechts een 8-tal meisjes verspreid over verschillende ploegen, dan hebben we nu inmiddels 2 volwaardige ploegen en ruim 30 actief spelende meisjes.

Wij zijn fier op onze bijzonder degelijke jeugdopleiding, die enkele jaren geleden bekroond werd met een sterrenlabel. Omdat we forfait moesten geven met enkele ploegjes werd ons vorig seizoen Provinciaal voetbal geweigerd. Volgend jaar hopen we opnieuw Provinciaal voetbal te mogen spelen. Dat is toch beter voor de opleiding van onze spelertjes. Volgend jaar hebben we daar normaal gezien opnieuw recht op.

Dit seizoen zijn we ook gestart met Voetbalschool T&W. Dat staat voor techniek & wilskracht, twee kernbegrippen die nauw aansluiten bij de voetbalvisie van K. Minderhout VV. Er zijn inmiddels bijna 50 deelnemers in de leeftijdscategorie 6 t/m 15 jaar. Er wordt getraind in kleine groepjes door 5 trainers onder leiding van Thijs Schrauwen en Wouter Meeusen. T&W staat dus ook wel voor Thijs en Wouter,” besluit hij lachend.

Om het jubileumjaar 2020 feestelijk in te luiden, werd eerder een eigen MVV-gin ‘Royal Green’ gelanceerd in samenwerking met Sterkstokers. Op 1 december 2019 werd de gin officieel voorgesteld in de kantine. De eerste drie flessen werden per opbod verkocht en iedereen kan nu nog bestellen via de website van de club. De prijs voor een fles bedraagt 35 €.

Dat Minderhout VV sinds kort officieel Koninklijke Minderhout VV heet, zou de club vieren in een feestweekend. Op vrijdag 15 mei was er een huldigingsreceptie gepland voor iedereen die de voorbije 50 jaren een taak vervulde als bestuurslid, trainer, afgevaardigde of vrijwilliger. Na deze receptie zou Jef Broes en zijn kompanen van coverband PSI er een lap opgeven. Zaterdag 16 mei zou een dag vol spektakel worden voor jong en oud met Highland Games, een penaltytornooi en verschillende workshops met ’s avonds een feest voor de jeugd met verschillende bekende DJ’s.

Maar corona besliste anders. Het jubileumfeest wordt dan ook een jaartje uitgesteld en zal worden gevierd op 7 en 8 mei 2021. Ook een promotiefeestje (Minderhout VV promoveert en speelt volgend jaar opnieuw in 2de Provinciale) zit er voorlopig niet in.

De felicitaties vanwege de Hoogstraatse Maand aan de club en al zijn clubleden met dit jubileum en met de pas verworven promotie zijn er niet minder gemeend om! (rob)

De wereld van SJAH