Treffen
ISSUE 0
N 01 HC TILBURG
KNALLEN MET DIE BALLEN
52
PAGINA’S VOL MET VOLTREFFERS OVER DÉ HOCKEYCLUB VAN TILBURG
GOED BEZIG!
RENÉ HOCKEYT MET HEEL DE STAD JEROEN DELMEE
THUIS IN TILBURG
SAMEN UIT
2 MEIDEN 1 MINI 500 FOUTE NUMMERS
DÉ TEAMS DAMES 1 EN HEREN 1
M AGA Z I N E VA N H C T I L B U R G
Igor Wijngaarden (2001) Studie: Technische Bedrijfskunde Positie: Keeper
Hoi hockeyfanaat, Het 1e magazine van jouw nummer 1 club: HC Tilburg. De 1e keer is nu eenmaal heel bijzonder. Niet voor niets dat dit 1e nummer helemaal over nummer 1 gaat. Heren 1. Dames 1. Maar ook 1 speler die meermaals nummer 1 was. Heel veel 1 dus. Zo wordt het nooit eenzaam aan de top. Als keeper van de A1 draag ik nummer 1 met trots op mijn rug. Inmiddels hockey ik alweer negen jaar bij de club. Ik heb de fusie meegemaakt, maar voor mij veranderde er niet veel. De jongens waarmee ik hockeyde bij de F'jes, zijn de jongens waarmee ik nu nog steeds samenspeel. We kennen elkaar door en door. Hechtere vriendschappen bestaan volgens mij niet. Ik ben volwassen geworden op de club. Ik heb de club ook op zien groeien. De mentaliteit van de spelers. De wijze waarop we niet meer spelen om het spelen, maar zeker ook om te groeien en bovendien om te winnen. Daarnaast is die prachtige Business Club Lounge er nu, het nieuwe hoofdveld en natuurlijk dit magazine. HC Tilburg ontpopt zich tot een volwaardige, allround club waar je graag gezien wordt. Voor mij is HC Tilburg de club waar ik graag kom. Niet alleen om te hockeyen. Ook voor een biertje met mijn vrienden, om andere teams aan te moedigen en om een naslagwerk voor herinneringen op te bouwen. Een van mijn mooiste herinneringen blijft wel het International Kruiken Tournament. We speelden tegen grote teams uit Amsterdam, Den Bosch en zelfs DĂźsseldorf en we stonden ons mannetje. Na de shootout knikkerden we zelfs iedereen eruit. Ik nodig je van harte uit om deze 1e uitgave van Treffen van voor tot achter door te spitten. En kun je er geen genoeg van krijgen? Geen zorgen. We gaan er nog veel meer maken, dus zie deze 1e uitgave als de fundering van een prachtige collectie. Sportieve groet, Igor Wijngaarden (A1)
40
VIJF SLAGEN, VIJF VRAGEN
29 11
FLUITJE MET SCHEIDS MARTIN
43 23
44
HOCKEYENDE VLUCHTELINGEN
SAMEN UIT, SAMEN THUIS. CARPOOLEN!
26
13
HEREN 1 VS DAMES 1
WAT ZOU JE DOEN ZONDER HOCKEY?
30
JONG VS OUD
COLUMN: JOOST MAG HET WETEN
06
JEROEN DELMEE: VAN ANTIKRAKER TOT BOEGBEELD
OFFICIEUZE CLUBMASCOTTE TONNEKE
38
HC TILBURG: CLUB VOOR EN DOOR IEDEREEN
35
FIT IN DE HERFST
MA N O F T H E M ATC H
ANTIKRAAK, TRIVIANT, DE OLYMPISCHE VLAG EN HEREN 1
Jeroen Delmee is een Nederlandse hockeyer van wereldklasse. Hij maakte zijn debuut als international op 30 januari 1994. Zelfs met een kleine intermissie wist hij maar liefst 401 keer voor de Oranje Heren uit te komen. Nu traint hij Heren 1 bij HC Tilburg, wat hij bewonderenswaardig goed weet te combineren met zijn werk als bondscoach van Frankrijk en met een dynamisch gezinsleven met maar liefst drie prachtige dochters.
TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
Jeroen Petrus Maria Delmee (1973) Functie: Coach Heren 1, bondscoach Frankrijk
Om even te breken met de hockeyvelden, nodigen we Jeroen uit op een voor hem dierbare plek in Tilburg. Een plek die écht betekenis voor hem heeft. Kiest Jeroen voor de rauwe Spoorzone, het bosrijke Bels Lijntje of de bruisende Piushaven?
Je kiest voor de Reeshof. Waarom Jeroen, waarom? “Ik ben hier komen wonen in de mooiste jaren van mijn leven, tijdens mijn stap- en studietijd. Samen met de jongens van Heren 1 woonde ik antikraak in de Reeshof. Studie had niet bepaald prioriteit, maar het hockey absoluut wel. Een half jaar heb ik econometrie geprobeerd, maar ik was er eigenlijk al na een dag achter dat het niks voor mij was. Pas na een jaar durfde ik dat ook tegen mijn ouders te vertellen.”
Huh, antikraak in een vinexwijk? “Destijds was de Reeshof ook meteen het einde van de stad. Toen wij daar woonden, werden de eerste piketpaaltjes geslagen om verder te gaan bouwen. Die paaltjes hebben wij nog wel eens gebruikt voor een kampvuur in de achtertuin. Samen met die gasten van Heren 1 had ik daar een prachtige tijd. De vrienden die ik toen maakte, zijn nog steeds mijn beste vrienden.”
Ben je in Tilburg volwassen geworden? “Ik was al vroeg zelfstandig, maar als je op jezelf gaat wonen, moet je het ook echt allemaal zelf doen. Hockey stond voor mij zo op nummer één, dat het kiezen van de juiste studie lastig was. Ik bezocht nooit een voorlichtingsavond, maar koos mijn
studie op basis van waar ik goed in was. Ik bleek wiskunde en economie snel op te pikken, dus ging er maar mee akkoord om iets in die richting te studeren.”
Hoe was jij als kleine jongen, nog voor die studententijd? “Als ik ergens mijn zinnen op had gezet, wist ik dat het me lukte. Dat had ik als kind al. Dat gold voor mijn hockeycarrière, maar ook op school. Na de basisschool wilde ik naar het vwo, maar er werd me geadviseerd om een niveau lager te beginnen. Dat accepteerde ik niet. Mijn streven was vwo, dus ik nam geen genoegen met minder. Uiteindelijk bewees ik dat ik het kon en ben ik met acht vakken geslaagd.”
Een trotse papa en mama dus? “Mijn vader en moeder zijn heel belangrijk voor me. Ik kom uit een echte hockeyfamilie. Niet alleen mijn ouders, maar ook de rest van de familie hockeyde. Vooral bij de Boxtelse club MEP, wat staat voor Mea Est Pila. Dat betekent: ‘de bal is van mij’. Met de hele familie leefden we zo’n beetje op de hockeyclub. Ieder vrij moment was ik er te vinden. Al mijn vriendjes waren ook daar.”
Je bleek bovengemiddeld getalenteerd te zijn. Wanneer werd dat duidelijk? “Toen ik geselecteerd werd voor het districtsteam van Den Bosch. Vanuit daar maakte ik steeds weer een stap. Van de districtskampioenschappen van Zuid-Nederland tot uiteindelijk het hoogst haalbare: de Oranje Heren.”
Nu ben jij de coach die het talent moet herkennen. Is dat lastig? “Ik heb veel talent zien sterven in de kroeg. Voor talent geldt hetzelfde als voor een studie: de diploma’s zorgen ervoor dat je ergens binnenkomt. Vervolgens moet je keihard werken om jezelf te laten gelden. Dat is met hockey hetzelfde. Je talent brengt je tot een bepaald niveau, maar je moet over specifieke eigenschappen beschikken om de echte top te behalen. Zonder professionaliteit, doorzettingsvermogen en leiderschap haal je die niet snel. Hoe ouder je wordt, des te minder belangrijk talent is. Ik ben ervan overtuigd dat er jongens zijn die beter waren dan ik, maar die hadden niet mijn doorzettingsvermogen en absolute wil om te winnen.”
Als je jouw naam googelt, krijg je ook de suggestie ‘Delmis’. Hoe zit dat? “Haha, dat gaat over een gemiste strafbal in de WK-finale van 1994. Uiteindelijk kwam die misser zelfs terug als vraag in Triviant Pursuit. Dat vind ik niet pijnlijk, hoor. Natuurlijk is het geen hoogtepunt, maar ik lig er niet van wakker. Sterker nog, teleurstelling is nodig om te weten wat winnen is. Dat WK werden we tweede, maar twee jaar later was de drive des te groter en werden we Olympisch kampioen.”
'IK HEB VEEL TALENT ZIEN STERVEN IN DE KROEG'
Jij droeg die Olympische Spelen de Nederlandse vlag tijdens de openingsceremonie. Was dat een eer? “Het voelde als een enorme waardering. Ik werd gevraagd door mensen die uit de sport komen en die weten wat topsport vraagt. Verder vind ik in de belangstelling staan niet zo belangrijk. Ik wil goed zijn in wat ik doe, maar hoef niet zo nodig met mijn borst vooruit te lopen. Misschien ben ik daarin iets te nuchter en moet ik af en toe wat beter aan mijn PR werken.”
De Olympische Zomerspelen in Athene waren je laatste, maar kondigde je niet al eens eerder aan dat je zou stoppen? “Ik twijfelde, vooral omdat hockey voor mijn gevoel niet voor vol werd aangezien. Mensen zeiden tegen me: ‘Leuk en aardig, dat hockey, maar zou je niet eens een baan gaan zoeken?’ Toen ben ik gaan werken bij een projectontwikkelaar, maar de sport bleef zo trekken dat ik alsnog besloot om door te gaan. Ik vind hockey gewoon veel te leuk.
Ik stopte pas op het moment dat ik voor mijn gevoel geen meerwaarde meer was voor de ploeg.”
Je hebt een glansrijke carrière gehad, maar wat was nu je absolute hoogtepunt? “Zonder twijfel de eerste Olympische gouden medaille in 1996 in Atlanta. Het was echt genieten om met die ploeg te spelen. Kijk maar eens wie er allemaal in dat team zaten, stuk voor stuk coryfeeën. Tegenwoordig gaat de discussie vaak over leiderschap in het veld, maar dat team bulkte van het leiderschap. Allemaal gasten die precies wisten waar ze mee bezig waren. Ronald Jansen, Marc Delissen, Stephan Veen, Floris Jan Bovelander, Taco van den Honert, Teun de Nooijer, Erik Jazet, dat zijn voor mij nog steeds hockeylegendes. Ik ben er nog steeds trots op dat ik in die ploeg zat.”
Wanneer ben je volgens jou een goede coach? “Iedereen heeft zijn eigen manier van coachen. Als er een speler verzaakt, moet je die wel durven aan te pakken. Ja, ook de grote jongens uit
het team. Die bepalen uiteindelijk het niveau. Naar al mijn spelers ben ik altijd heel eerlijk en direct.”
Welk doel heb je als coach? “Ik wil altijd het maximale eruit halen. Met België heb ik de absolute wereldtop gecoacht. Ik was assistent van de Oranje Dames die tweede werden op het WK. Soms vragen mensen me wat ik eigenlijk in Tilburg doe. Nou, ik ga voor de uitdaging. Dat is het échte coachen. Met de wereldtop in een team is het makkelijk prijzen pakken. Hier coachen vergt veel meer van mijn kunnen. Van die uitdaging houd ik wel. Hetzelfde geldt voor mijn bondscoachschap van Frankrijk. Als ik met dat land de top tien haal, is dat een wereldprestatie. Ik wil als coach het verschil kunnen maken. Net zoals vroeger op school: als mensen zeggen dat iets onmogelijk is, zet ik mijn schouders eronder om het tegendeel te bewijzen.”
'IK KOM UIT EEN HOCKEYFAMILIE'
TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
De volgende editie van Treffen staat Stephan Veen op de plek van Jeroen. Daarom mag Jeroen hem een vraag stellen. Jeroen: "Wat gaat het verschil maken bij het Nederlands elftal, waardoor ze wel weer toernooien gaan winnen?"
'DE PRIORITEIT HEEFT ALTIJD BIJ HOCKEY GELEGEN'
Jeroen op bezoek bij 'zijn' oude antikraak woning
Die uitdaging kun je op meer plekken vinden, waarom koos je dan toch voor HC Tilburg? “Vooral door mijn binding met de club. Ik heb hier zelf met veel plezier gehockeyd en ik ken hier nog altijd veel mensen. Veel van de mensen van vroeger lopen hier nog steeds rond. Dat zegt wel wat over de clubcultuur. Daarnaast wil ik van deze club weer een mooie hoofdklasser maken. Als je kijkt wat we hier hebben, moet het ook gewoon lukken om van HC Tilburg een serieuze uitdager van de top te maken.”
Om uiteindelijk hofleverancier te worden van de Oranje Dames en Heren? “Ik geloof erin dat je internationals kunt maken. Door goed op te leiden en te investeren in talent. Uiteindelijk pluk je daar de vruchten van.”
Jij eet, slaapt en drinkt hockey. Heb je eigenlijk ook een privéleven? “Haha, nauwelijks. Zeker met het bondscoachschap van Frankrijk erbij. In een gemiddelde week ben ik zo’n 2,5 dag in Frankrijk en besteed ik de rest van mijn dagen aan het trainen en coachen van de Heren 1, maar ook van twee van mijn dochters die hier spelen. En op zaterdag ben ik een soort taxi tussen ballet en hockeyclub, waar veel ouders zich wel in zullen herkennen. Gelukkig kan ik overdag veel thuis werken. De meeste uren maak ik dan ook niet op het hockeyveld, maar ben ik kwijt aan analyses en het voorbereiden van de trainingen.”
Wat wil je dit seizoen bereiken met Heren 1? “Handhaving. De verwachtingen waren wellicht iets hoger, maar we moeten realistisch zijn. We hebben te veel punten gemist en er is nu al een duidelijke schifting tussen de top acht en de ploegen daaronder. De onderlinge duels met onze
concurrenten zijn belangrijk. Op het moment dat we drie keer onnodig gelijkspelen, is dat frustrerend. Het is nu eenmaal lastig om punten te pakken tegen de ploegen boven ons, want die lopen over van de kwaliteit.”
Denk je nog wel even in Tilburg te blijven? “Ik heb het hier heel goed naar mijn zin. Kijk alleen al naar ons complex, dat is werkelijk prachtig. Ik heb hier zelf gespeeld en ik vind het lekker om zelf nog een potje te spelen. Af en toe speel ik op zondagochtend mee bij de veteranen. Je kunt je afvragen of dat wel verstandig is, zo vlak voor de wedstrijd van Heren 1. Maar ik haal daar zoveel lol uit, dat heb ik nodig op zijn tijd. Het is voor mij een uitlaatklep om lekker te ballen en niet na te denken. Ik ben altijd bezig met anderen, ik sta continu in de analysestand en op zo’n moment kan ik dat allemaal even laten varen. Gewoon lekker hockeyen, ook al gaat het drie tempo’s lager.”
BEN JE EEN BALLENMERK OF EEN MERK MET BALLEN? Daag ons uit op zuid.com/ballen
Brands.Content.Digital
F L U ITJ E ME T
Martin Verhage (1970) Clubscheidsrechter sinds: 2010 Sinds 2 jaar scheids voor de KNHB
De man op het veld die alles ziet. Althans, dat is de bedoeling. Het is de taak van de scheidsrechter om een wedstrijd in goede banen te leiden en zorg te dragen voor eerlijk spel. Scheidsrechter Martin Verhage is gek op het spelletje, ook al heeft hij nooit een stick in zijn handen.
Waar gaat jouw scheidsrechtershart sneller van kloppen? “Ik geniet van het beheersen van een wedstrijd. Het beheersen van emoties. Een wedstrijd is geslaagd als beide teams, ongeacht het resultaat, tevreden zijn over de regie van de wedstrijd.”
Krijg je wel eens nare verwensingen naar je hoofd geslingerd? “Eigenlijk nooit. Ik weet niet of dat te maken heeft met de cultuur van de sport of met mijn gezag. Bij mij is het heel simpel: schelden is geel. Komen er enge ziektes bij kijken, dan kan de speler meteen inrukken.”
Raak je wel eens buiten adem? “Ik heb een goede conditie. Dat moet ook wel, want je conditie bepaalt mede op welk niveau je mag fluiten. Mijn conditie wordt ieder half jaar beoordeeld middels een shuttle run test.”
Elk mens maakt fouten, jij ook? “Ja, ik ook. Als ik eerlijk ben, moet ik erkennen dat ik soms nog wat moet acclimatiseren als we van het veld naar de zaal gaan, of andersom. Dan gelden er net wat andere regels. Dat gaat een enkele keer mis.”
Waar geniet je van? “Als je kunt fluiten voor een fout, maar je geeft voordeel en er wordt gescoord. Dat is voor mij wel een geluksmomentje. Het gaat ook wel eens mis, dan fluit ik en zie ik pas later dat ik een doelpunt ontneem. Daar baal ik dan flink van.”
Wat vergeten scheidsrechters vaak? “Niet hun fluitje, gelukkig. Wat ik soms wel zie gebeuren is dat ze vergeten te genieten. Het is en blijft een hobby. Als je dan voor en tijdens de wedstrijd stijf staat van de spanning, ga je aan jezelf voorbij. Dat kan nooit de bedoeling zijn.”
Hoe zien de spelers jou? “Ze vinden me streng, dat denk ik zeker. Maar ik weet dat ze me ook consequent en rechtvaardig vinden. Ze weten wat ze aan me hebben en dat ervaren ze als prettig. Althans, dat hoop ik maar. Bij mij begint iedere wedstrijd op nul. Grenzen worden natuurlijk altijd opgezocht, aan de spelers de taak om ze niet te overschrijden.”
e met ... j t i u l F
DE SCHEIDS
Word je weleens boos? “Haha, hooguit gespeeld boos. Non-verbale communicatie is erg belangrijk. Als bepaalde, niet te stevige overtredingen steeds terugkomen, begin ik met een fluitje, dan een hardere fluit en dan een boze blik. Dat is strafopbouw, een boos gezicht betekent: dit was de laatste keer …”
Welke regel moet er zo snel mogelijk uit het spelletje? “Die is er toevallig nog niet zo lang uit: hengelen. Dat mocht eerst niet bij de jeugd in Nederland, maar bij internationale toernooien mocht het wel. Gelukkig mag de jeugd in Nederland dat nu ook.”
AAN G E N AAM T R E F F E N
AYE AYE CAPTAIN Dames en heren. Appels en peren. Maar zijn er daadwerkelijk zoveel verschillen? Captains Roxy en Felix stellen zich graag aan je voor. Waarom dragen zij die befaamde band nu eigenlijk? Welke eigenschappen maken zulke uitmuntende captains van ze? Wat is belangrijk voor het team en hoe kunnen zij het verschil maken?
Roxy ‘Rox’ Moerenhout (1993) Captain Dames 1 Centrale verdediger Jaren bij de club: 7 Eigenaar VanThuis
'We mogen best wat vaker een bitch zijn'
“We waren op teamweekend en kregen daar allerlei opdrachtjes. Eén van die opdrachten was dat je de naam moest opschrijven van degene die volgens jou het beste de rol van captain zou kunnen invullen. Ik was oprecht verbaasd dat ik gekozen werd. Verbaasd, maar zeker ook trots. Het zegt toch veel over hoe de anderen je zien.” “Een captain is iemand die lekker in de groep valt. Iemand die met iedereen kan opschieten en ook op de juiste momenten iedereen kan aanzetten. Dat doe ik niet alleen, ik heb genoeg meiden om me heen die dat mee oppakken. Ik heb dan wel die band om, maar ik denk dat anderen hem net zo goed zouden kunnen dragen. Dat ik toevallig die band om heb, is tof voor mij, maar we moeten het met z’n allen doen. We moeten allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben. Of je nu elke week opgesteld staat of vrijwel wekelijks op de bank begint, we hebben je keihard nodig. Zonder jou gaan we het niet halen. Ik heb altijd hard moeten vechten voor mijn plek.” “Ik sta centraal achterin, dus ik praat veel. Dat is meestal begeleidend. 'Ze is nu op je forehand of op je backhand', van dat soort dingen. Maar als ik streng uit de hoek moet komen, schroom ik dat ook niet. Ik zal nooit iemand uitschelden, maar ik zet je wel op je plek en neem geen blad voor de mond als iemand haar meisje laat lopen. We mogen allemaal best wat vaker een bitch zijn. Niet tegen elkaar, maar voor de tegenstander. Waar die ook vandaan komt; laat het ze maar k*t vinden om naar Tilburg te komen en om tegen ons te spelen, want met ons valt niet te sollen.”
TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
“Ik denk niet dat er een exact profiel bestaat voor een captain van een hockeyteam. De ene is goed in het oppeppen en het klaarstomen voor de wedstrijden, de ander is wat rustiger en benadert je wat beter. Dat laatste past meer bij mij. Ik ben in ieder geval de captain die de tactiek begrijpt en de mannen in het veld kan coachen.” “We hebben een hechte groep, die steeds weer wil groeien en alsmaar beter wil worden. Ons team zit vol verschillende karakters, bij iedereen speelt wel iets. Zit je lekker in je vel? Hoe ben je eronder dat je al een paar wedstrijden op de bank zit? Gaat thuis alles lekker? Hoe gaat het met je nu het over is met je liefje? Dat zijn dingen waar ik me mee bezighoud. Alles wat impact heeft op de jongens, heeft impact op het team. De jongens weten dat ze bij me aan kunnen kloppen. Ik app en bel regelmatig met ze. Ik pretendeer niet een of andere psycholoog te zijn, maar ik sta altijd voor ze klaar.” “De sfeer in de groep zou je kunnen toetsen aan de jongens uit het buitenland. Die passen er eigenlijk elk jaar moeiteloos in. Ik spreek ze regelmatig, ze hebben het naar hun zin. Zoveel weet ik zeker. Als je ondanks zo’n flinke transitie snel je plek vindt, dan kan het met de sfeer in de groep niet missen, lijkt me. We doen van alles samen. Dat kan een koffietje in de stad zijn, maar ook maandagmiddag naar Club Pellikaan om bij te komen van de wedstrijd. En als je een vrije zaterdag hebt en het is mooi weer, dan gooi je in de groepsapp wie er mee naar de A1 gaat kijken. Dan sta je op de club met zes teamgenoten lekker een potje hockey te kijken. Het is soms net een clubhuis.”
'Ik pretendeer niet een of andere psycholoog te zijn'
Felix ‘Flex’ Gulinck (1993) Captain Heren 1 Middenvelder Jaren bij de club: 12 Student
Wat je (misschien) niet wist over Heren 1 en Dames 1
148
20
KM
Verste uitwedstrijd: Heiloo (HV De TerriĂŤrs)
mannen
18 vrouwen
4312% 13
persoons staff ter ondersteuning van de teams
uur trainen per maand
11 37 -2
T
van de spelers komt uit het buitenland (incl. Venlo)
teams waar we tegen strijden
Wedstrijd warming-up, Heren 1:
Minuten
Dames 1: 35 minuten
8 KM
Dichtbijzijnste uitwedstrijd: Tilburg (Were Di)
'GOOD GUYS (DO NECESSARILY) TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
ON’T ) FINISH LAST'
'LIFE IS BETTER WHEN WE STICK TOGETHER' TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
EEN VO O R AL L E N , AL L E N VO O R E E N
Niemand in een hokkie plaatsen
Hockey met en voor gevluchte kinderen die in de opvang zitten ‌ Waarom niet? Vluchtelingen zijn wellicht niet de eerste doelgroep waar je aan denkt bij de sport, maar daar moet maar eens verandering in komen. En niet alleen voor een handjevol vluchtelingen. Hockey is een van de drie grote sporten in Tilburg, maar in wijken als Stokhasselt of de Kruidenbuurt zie je maar weinig kinderen met een hockeystick rondsjouwen. En dat mag best anders, toch?
'Ze moeten het vertrouwen krijgen dat hun kind goed terechtkomt'
René Dinant vindt in ieder geval van wel. Drie jaar geleden begon hij met het organiseren van hockeytrainingen voor jonge vluchtelingen in Tilburg. In die tijd kwamen er aardig wat vluchtelingen naar Tilburg, voornamelijk vanuit Syrië. In het voormalige belastingkantoor aan de Cobbenhagenlaan werd vooral heel veel niets gedaan en dat zorgde voor verveling. Zeker voor de kinderen. Dat moest veranderen. René wierp een tas vol sticks, ballen, bitjes en wat ander materiaal in zijn auto en ging letterlijk aan de slag met de kids. Hij liet zich door geen enkel obstakel uit het veld slaan.
Smetteloos tenue Hockey werd een groot succes aan de Cobbenhagenlaan. De hockeyende vluchtelingen konden dankzij René rekenen op sponsoring en subsidie. Hierdoor leerden de kinderen niet alleen de sport spelen, maar was het ook mogelijk om ze van mooie tenues te voorzien. Dyana draagt zo’n tenue. Het is zo smetteloos dat het kennelijk met zorg wordt gedragen en goed wordt onderhouden. De elfjarige Dyana gaat zo beginnen aan haar training. Ze is een vluchteling, maar vandaag vooral gewoon een belangrijk onderdeel van de Meisjes D13 bij HC Tilburg. Voordat ze haar teamgenootjes/vriendinnen
TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
tegemoet rent, blikt ze terug op haar voorlaatste wedstrijd. In een met 5-0 gewonnen duel maakte Dyana een van de treffers. Ze is trots, maar bescheiden. En ze heeft vooral geen zin om lang te kletsen. Ze wil het veld op!
Tilburg-Noord en -West René begon met een Panda-team: vijf meiden, gevlucht uit verschillende delen van de wereld, die het samen opnemen tegen uitdagers uit het hele land. Zo speelde het team, waar Dyana deel van uitmaakt onlangs nog een zeer geslaagd toernooi in Amsterdam. Alle vijf de kinderen zijn inmiddels lid van HC Tilburg en geplaatst bij verschillende teams. Niet alleen vluchtelingen tonen interesse in hockey, ondervindt René. Hij heeft veel contacten met gezinnen uit sociaal-economisch zwakkere wijken, zoals je die in Tilburg-Noord en -West hebt. Er is daar zeker wel vraag, maar tegelijk ook terughoudendheid. Om verschillende redenen, maar vaak geld. René: “Ouders moeten het vertrouwen krijgen dat hun kind goed terechtkomt.”
Gezicht van de club René geeft hockeyclinics op scholen door heel Tilburg. Zo komt hij een hoop kinderen tegen die hockey leuk vinden en die daar iets meer mee
willen. René: “Eerst moeten de kinderen en de ouders goed opgevangen worden. Als je dat als hockeyclub goed doet, behaal je daar enorme winst mee. Voor de continuïteit van de club en voor het gezicht van de club. Iedere hockeyclub heeft een bepaalde inspanningsverplichting om zich sociaal-maatschappelijk in te zetten. Werven in wijken als de Reeshof en de Blaak heeft dan niet echt zin. Vanuit die wijken loopt het vanzelf wel. Die ouders kennen de weg naar de club. In andere wijken kennen de ouders die over het algemeen nog niet.”
Geen rijbewijs Dyana wordt thuis door René opgehaald, naar de club gebracht en daarna weer thuis afgezet. Haar ouders hebben geen rijbewijs noch een auto. Dat is nu te doen, maar als het op een zeker moment twintig kinderen zijn, wordt dat taxiën lastig. Het is duidelijk dat de club met de hulp van René een koers ingeslagen is, die hockey een breder draagvlak biedt in Tilburg. Maar er is behoefte aan ondersteuning, alleen al voor de logistiek. René: “Nu is het alleen Dyana, dat vind ik prima. Haar broer woont al langer in Nederland, spreekt de taal goed en is erg betrokken. Hij is druk bezig met het behalen van zijn rijbewijs, zodat hij
zijn zusje straks zelf naar de club kan brengen. Daar word ik warm van.”
Ouders betrekken Hockey is een familiesport bij uitstek. René onderstreept dit: “Ik ben zelf coach van de Meisjes D13. Daar maken naast Dyana nog dertien Nederlandse meisjes onderdeel van uit. Die ouders staan bijna allemaal tijdens de wedstrijden langs de lijn. Ik ben het seizoen begonnen met alle ouders en alle kinderen samen. Een nieuw team, nieuwe ouders, alles nieuw. Daar is de basis gelegd. Zonder ouders kan een club niet draaien. Het is niet alleen de betrokkenheid naar het kind toe, het is ook de inzet van de ouders. Dat geldt net zo goed voor de ouders van Dyana en de andere vluchtelingen.” Toch blijkt het in de praktijk niet altijd even makkelijk om ouders uit achterstandswijken te betrekken bij de activiteiten van hun kinderen, zeker als die zich buiten hun wijk bevinden. “Het is een langere weg, maar absoluut geen onmogelijke”, vertelt René uit ervaring. “Uit de wat duurdere wijken is dat probleem precies even groot. Dat maakt helemaal niks uit. Je moet ouders geruststellen. Leg uit wat er verwacht wordt. Leg ook uit dat het leuk is en laat ze dat vooral ervaren. Laat ze bijvoorbeeld eens een keertje samen trainen.”
Kapot geschrokken
'Ze is geen vluchteling, statushouder of welk label dan ook. Ze is Dyana, die stiekem droomt over haar volgende doelpunt'
Vluchtelingen hebben een hele reis achter de rug en een rugzak die zwaarder weegt dan elke sporttas die we ons in Nederland kunnen voorstellen. René heeft drie jaar ervaring met vluchtelingkinderen, statushouders en AZC’ers. “Vluchtelingkinderen zijn mentaal erg sterk. Ze hebben zo enorm veel meegemaakt. Ze zijn gevlucht, vaak onder erbarmelijke omstandigheden. Die kinderen hoef ik op het hockeyveld nooit aan te sporen. Ik pak ze juist wat harder aan. Ouders die mij dat voor de eerste keer zien doen, schrikken zich kapot. Maar geloof me, zij zien het als respect dat je dat juist wel doet. Die kinderen willen niet als zielig behandeld worden.”
Bang voor taal Taal is zeg maar echt een ding. Op het veld sta je als enige niet-Nederlander toch met je mond vol tanden als iedereen aanwijzingen naar elkaar roept. En hoe gaat dat tijdens de training? Praktische, maar
belangrijke zaken voor een succesvol proces. Dyana praat hartstikke goed Nederlands. Een paar maanden geleden zat ze nog niet bij HC Tilburg, toen sprak ze eigenlijk nooit. Ze leek zelfs een beetje bang voor taal. Nu praat ze volop. René: “En bovendien, met sport en in dit geval hockey, laat je zien wat je wilt, dat hoef ik niet in het Arabisch uit te leggen. Dat zou ook lastig worden, haha.”
Focus op nu Dyana zat in de taalklas van basisschool de Regenboog toen René op een dag aanklopte. Hij vertelde zo goed en kwaad als hij kon over de sport en liet de kinderen voor het gemak meteen maar een balletje slaan. Dyana sluit nog even aan. “Jouw naam stond op het bord in de klas, toen kwam je binnen en je ging met ons hockeyen”, zegt ze tegen René. “Ik was erg goed, dus ik vond het heel leuk.” Dyana geniet zichtbaar, ondanks de turbulente inhoud die vormgeeft aan de rugtas van haar verleden. René kiest er bewust
voor om niet te veel te weten over die achtergrond: “Soms vertellen kinderen uit zichzelf wat, dan ben ik één en al oor, maar ik begin er zelf nooit over. Ze moeten het al zo vaak vertellen. Bij de IND, bij het COA, bij de gemeente, op school. Maar als kinderen je vertrouwen, komen ze zelf met hun verhalen.”
Even geen vluchteling Dyana is haar broer gevolgd, die al eerder vluchtte uit Syrië. Ze wil niet veel details kwijt over de reden. Ze is weg van huis en van alles wat ze had. Of ze ooit nog teruggaat, weet ze niet. Het lijkt haar op dit moment ook niet echt bezig te houden. Ze rent achter een verloren bal aan en lacht luidkeels als ze de bal net niet terugwint. Ze geniet van het moment. Ze is geen vluchteling, statushouder of welk label dan ook. Ze is Dyana, die stiekem droomt over haar volgende doelpunt voor de Meisjes D13.
QU IZ
Ik zit op ockey… hhockey Je grootste sportnachtmerrie is een feit. Hockey. Is. Niet. Meer.
Na flink wat dagen in zak en as, raap je jezelf bij elkaar en moet er een andere sport worden gekozen. Met deze quiz kom jij erachter welke sport voor jou op een goede tweede plaats komt.
TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
Quiztime! 1. Als ik thuis onder de douche een denkbeeldige prijs in ontvangst neem … A. is dat de Nobelprijs voor de Vrede. B. is dat een Oscar voor mijn bijdrage als superheld in de nieuwste Marvel-film. C. is dat een kampioensgordel na een Amerikaans WWF-worsteltoernooi. D. denkbeeldige prijs ontvangen? In mijn prijzenkast is alleen ruimte voor echte trofeeën. 2. Als ik een dreigend conflict met een tegenstander voorzie … A. wijs ik de coach erop dat ik de wedstrijd van vandaag liever vanaf de zijlijn observeer. B. zal ik de meneer of mevrouw in kwestie even goed een hak zetten door de overwinning op te eisen. C. vergeet ik de wedstrijd en richt ik mijn stick vooral op de schenen van deze dommerik. D. manipuleer ik de scheids, waardoor de persoon in kwestie bij voorbaat een kansloze wedstrijd speelt. 3. Als het buiten ijskoud is … A. blijf ik lekker binnen met een beker warme chocolademelk en een goed boek. B. trek ik een extra paar sokken aan en zeur ik geen seconde. C. controleer ik buiten in mijn adamskostuum waarom iedereen zich zo aanstelt. D. bel ik de training af en trek ik mijn schaatsen aan. 4. Als ik een penaltyreeks van het Nederlands elftal bekijk tijdens een WK … A. duim ik dat de beste van de twee partijen de overwinning binnensleept. B. houd ik mijn adem in gedurende elke penalty, want dat beïnvloedt mogelijkerwijs de uitkomst. C. schreeuw en veroordeel ik bij voorbaat iedereen die zich meldt als penaltynemer. D. besef ik dat ik al veel te lang hetzelfde programma op heb staan en pak ik direct de afstandsbediening erbij.
5. Als mijn kleine neefjes en nichtjes een balletje met me willen overgooien … A. regent het complimentjes bij elke gevangen bal. B. wil ik eerst even de regels op een rijtje hebben. C. overgooien? Hoe kun je daarbij winnen? D. wanneer is dat? Ik heb dan al iets anders staan. 6. Als er iets is waar ik boos van word … A. boos worden? Er is al genoeg naars op de wereld. Ik heb niets te klagen. B. dan is het potdomme wel als mijn team onnodig verloren heeft. C. boos worden? Boos zijn. Dat is mijn way-of-life! D. waar ik boos om ben is niet relevant, het gaat erom wat ik met die woede doe. 7. Als ik sport … A. blijf ik gezond en veerkrachtig. B. kan ik winnen en dat vind ik heerlijk. C. eis ik het uiterste van mijn geest en lichaam. D. stel ik mezelf steeds de vraag of ik niet liever ergens anders wil zijn. 8. In de schoolbanken of op mijn werk … A. wil ik mentaal uitgedaagd worden, al zit ik tien uur per dag achter een computer, dat boeit me niets. B. draai ik mijn hand er niet voor om, om een heerlijk potje te delegeren. Iemand moet de lasten immers verdelen. C. school? Werk? Krasloten en op paarden wedden is niet echt een baan, toch? D. moet ik constant iets anders doen, regelmaat en gebrek aan variatie zorgen dat ik de haren van mijn hoofd wil trekken. Tel alvast even op welk antwoord je het vaakst hebt gegeven: a, b, c of d. Jouw hoogstpersoonlijke uitslag vind je op pagina 28.
g
De uitsla
De kneiterharde waarheid Vooral A Voor jou liever geen blauwe plekken. Contactsporten zijn in essentie behoorlijk barbaars en niet voor jou als ontwikkeld erudiet. Jij wordt gekarakteriseerd door jouw kritische zin, je smaakvolle cultuursnuiverij en je begripvolle persoonlijkheid. Je kent de tands des tijds en weet dat, nog belangrijker dan het fysieke, de grijze massa uitgedaagd moet worden. Dat is de enige wijze om je plek op deze aardkloot te waarborgen. Het behelst de nodige breinkrakers: dammen, schaken en leef je in een dol weekend ook eens uit met een knotsgekke cryptogram of een sudoko, moeilijkheidsgraadje 13.
Vooral B Je bent een leider pur sang. Je mag je afvragen of anderen dat ook zo ervaren. Maar je hebt het in je en dat mag, nee potverdrie, dat moet uitgedragen worden. Je zou een fenomenale aanvoerder bij een basketbalteam zijn. Je floreert als nummer 10 op het voetbalveld. Besef wel dat het bij sport niet altijd om winnen gaat. Je hebt, zeker in teamsport, met mensen en gevoelens te maken. Misschien moet je overwegen om eens een individuele sport te testen. Wellicht schuilt in jou de nieuwe Roger Federer, maar dan met het karakter van John McEnroe.
Vooral C Wat doe jij überhaupt op het hockeyveld, terwijl je eigenlijk in een freefight-kooi hoort te staan? Jij wilt harder dan hard. Het liefst zonder lichaamsbescherming. Jouw credo: twee naar binnen, één naar buiten.
TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
De wijze waarop jij je vastbijt in een tegenstander zou niet misstaan in films als Gladiator en Braveheart. Misschien niet helemaal van deze tijd, maar je staat je mannetje of vrouwtje, zoveel is duidelijk. De vraag is of je zo hard speelt omdat je wilt winnen of omdat je het gewoon leuk vindt om in het wilde weg te meppen. Tegelijk rijst de vraag: grote mond, klein hartje?
Vooral D Zou je het echt missen, dat hockeyen? Eerlijk zeggen. Volgens mij sta je op het veld, maar fantaseer je over bungeejumpen. Het kan je simpelweg niet extreem genoeg zijn. Paragliding in een gletsjer, naakt als het kan. Het mag steeds gekker en dat siert je wel. Zorg ervoor dat je goed verzekerd bent, want al die variatie en gevaren die op de loer liggen, kunnen je slordig maken. En dan gaat het mis. We zien je graag op de club, maar zorg er alsjeblieft voor dat je jezelf niet overvraagt. Maak een keuze en probeer er ook bij te blijven. Jouw grootste tegenstander? Dat ben je zelf!
Vooral ‘geen van allen’ Een andere sport?! Nee, natuurlijk niet. Jij bent een hockeyer, dat zit in je DNA. Laat niemand je anders wijsmaken. Golf, voetbal, schaken, paragliden … allemaal leuk en aardig, en natuurlijk ben je best bereid om het een keer te proberen, maar puntje bij paaltje ben jij een hockeyer. Je clubgenoten zijn als familie, de stick is een verlengde van je arm en bij je eerste zoen had je waarschijnlijk je bitje nog in.
C O L U MN | JO O ST M AG H E T WE T E N
Terug naar de Chinees
Het moet begin jaren ’80 zijn geweest, mijn eerste bezoek aan een hockeyclub op zondag. Een houten kantine, vier velden natuurgras en een stel vaders en moeders die achter een balletje aan rennen. Na de wedstrijd bestelt mijn vader een blaadje bier op rekening, een trucje dat ik snel door heb. Acht Snickers later gaan we naar huis. Ik krijg geen hap Chinees door mijn keel, mijn vader ligt te pitten op de bank met Studio Sport op de achtergrond. Wanneer ik nu bij HC Tilburg kom, is niets meer als vroeger. Velden als biljartlakens, LED-boarding, een statige villa als paviljoen en in de winter een heuse HockeyDome. Ontwikkelingen die horen bij deze tijd, maar soms mist deze romanticus vroeger. Voor het eerst zoenen (en als je geluk had meer) achter de boarding, dronken worden op je eerste AB-feestje en naar de meisjes gluren tijdens de verbouwing van de kleedkamers. In een vertrouwde omgeving volwassen worden. Met oud-teamgenoten kunnen we hier nog steeds smakelijk om lachen. Als ik nu op zondag op de club ben, krijg ik het gevoel dat dit alles verdwenen is. We streven naar een moderne en professionele organisatie, controle en preventie zijn de uitgangspunten, prestatie en gelijke kansen zijn vereisten. Er wordt tegenwoordig zoveel van elkaar verlangd en verwacht, dat het verlammend werkt. Ik snap dat topsport inspanning en discipline vraagt en dat sponsordeals niet meer handjeklap langs de zijlijn geregeld worden, maar slaan we niet te ver door? Zelfs over een kratje bier wordt al vergaderd. Het grootste gedeelte van onze club is nog steeds recreërend lid, waarbij het plezier voorop staat. Als we dit nu eens in ons achterhoofd houden, dan worden de verwachtingen weer reëel en kan de zondagse hockeycultuur weer een beetje terugkeren. Zal mijn vriendin blij mee zijn, iedere zondag Chinees.
Joost van der Werf Liefhebber van hockey en Chinees
JO N G G E L E E R D
De juf en haar oogappeltje
Anne staat voor groep 8. Sophie zit in groep 8. Weliswaar niet op dezelfde school, maar er is een duidelijke connectie en die is niet alleen daarop gebaseerd. De gezamenlijke kracht en zwakte zit hem in een zeer kenmerkende eigenschap: kletsen, keuvelen, klessebessen, kwetteren of hoe je het ook wilt noemen. Anne: “De beste tip die ik Sophie kan geven krijg ik zelf ook nog regelmatig: soms iets minder kletsen en iets meer opletten.�
TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
Over elkaar
Sophie is net klaar met trainen. Anne’s training begint over iets meer dan een uur. Sophie’s moeder staat geduldig te wachten. Ze is bekend met het ritueel van haar dochter. Iedereen in de kantine moet nog even begroet worden. Ze zegt uitgebreid gedag tegen een teamgenootje en dan komt ze ook nog eens haar voormalige en misschien wel favoriete trainer Anne tegen. Die is minstens zo enthousiast om Sophie tegen te komen. Anne: “Hé Soof!!!” Sophie, die haar in de armen vliegt: “Hé Anne, hoe is het met je?” Ergens lijkt het op een scène uit ‘Hello Goodbye’, met als enige verschil dat deze dames elkaar vrijwel wekelijks zien en presentator Joris Linssen nergens te bekennen is. Als je niet beter wist, zou je denken dat de twee zussen zijn. Sophie zou zomaar Anne’s protégé kunnen zijn en andersom is Anne een blik in de toekomst voor Sophie. Blond, enthousiast, positief en met buitensporig veel energie.
Sophie: “Jij kletst heel veel tijdens de trainingen.” Anne: “Dat zeg je over mij?!” S: “Haha, maar je kunt ook heel goed serieus doen en als er iets moet gebeuren, zorg je ook dat het gebeurt.” A: “Wat ben je lief! Jij hebt ook een behoorlijke kwebbel hoor, maar je hebt ook erg veel talent. Je kwam als klein frutje bij ons in de D1, maar je mocht meteen al veel spelen. Toen heb ik heel je gezin leren kennen. Nu zien we elkaar ook buiten het hockey om. Ik ben trouwens bijna jarig, kom je ook?” S: “Leuk! Ja, natuurlijk!” A: “Ik coach Sophie helaas niet meer, ze is door naar het volgende jaar. Ik kom wel elke zaterdag kijken.” S: “Ik vind het echt jammer dat je me niet meer coacht. Jij weet altijd precies hoe je ervoor moet zorgen dat iedereen luistert en goed samen speelt. Ik denk dat dat komt omdat je ook juf van groep 8 bent, denk je niet?” A: “Ik denk dat er veel overeenkomsten zijn tussen een team begeleiden en voor de klas staan. Vooral op sociaal vlak. Ik wil het bewegen op het veld terugbrengen in de klas.” S: “Ik heb nog geen idee wat ik zou willen worden. Nu wil ik alleen zo lang mogelijk blijven hockeyen!”
'Als jij de bal krijgt, weet ik dat het goedkomt' Over de sport Anne: “Sophietje, jij bent echt goed in de versnelling naar de zijkant. Als de tegenstander voor je staat en jij krijgt de bal, ben je met een abrupte versnelling ineens weg en heeft zij het nakijken. Dat deed je al toen je nog veel kleiner was. Heel bijzonder. Je kan de bal stilleggen op de stick, daar moet je hartstikke technisch voor zijn. En dat terwijl je nog enorm jong bent. Dat hebben er nog niet zoveel op die leeftijd.” Sophie: “Ahhh, lief!” A: “Wat ik heel erg merk als je hogerop wilt, is dat naast talent ook het mentale plaatje belangrijk is. Ik denk dat het me door mijn onderwijsachtergrond snel opvalt wanneer kinderen met talent ook in hun hoofd klaar zijn om ver te komen. Ik denk dat Sophie absoluut binnen dit plaatje valt.” S: “Ik hoop het. Hoe zie je wanneer iemand echt goed is?”
Anne Rasenberg (1992) Team: Dames 1 Positie: Linksachter Rugnummer: 11 Jaren bij de club: 5
A: “Vanaf de D’tjes gaan kinderen naar het grote veld. Dan begin je toch wel echt de onderlinge verschillen te zien. De ruimtes zijn groter, dat verlangt veel van kinderen. Niet alleen conditioneel, maar door bijvoorbeeld naar de passing te kijken, kun je het kaf van het koren scheiden.” S: “Ik zou willen dat ik, net zoals jij, tijdens een wedstrijd altijd de mogelijkheden naar voren zie. Als ik naar een wedstrijd van het eerste kom kijken, weet ik: zodra jij de bal krijgt, komt het goed. Op jou kun je echt rekenen.” A: “Heel lief, maar ik verlies de bal ook wel eens, hoor.”
S: “Ja, maar dan heb je of een hele goede tegenstander of je vecht door totdat je de bal weer terug hebt. Jij staat ook altijd in de basis.” A: “Toen ik hier net kwam, was dat wel anders. Ik kwam van een andere club en moest ineens twee niveaus hoger hockeyen, dat was erg pittig. Toen stond ik echt niet altijd opgesteld, maar als je daar goed mee om kunt gaan en duidelijke doelen hebt, kom je er.”
Over offers maken Sophie: “Ik wil dat HC Tilburg het allerhoogste niveau haalt, maar dat het ook leuk blijft om bij de club te spelen voor kinderen die net beginnen.” Anne: “Een topsportclub waar je óók kennis kunt maken met de sport.” S: “Het is belangrijk dat kinderen weten wat topsport is.” A: “Voor topsport moet je veel over hebben en je moet er dus ook dingen voor laten. Merk jij dat al?”
Wie is hier de juf? TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
S: “Als ik een uitnodiging krijg voor een kinderfeestje en ik zie dat het op dinsdag is, dan weet ik meteen dat ik er niet bij kan zijn. Dan moet ik afzeggen en dat doe ik dan ook met een goed gevoel.” A: “Dat herken ik wel. Zelfs met behulp van een datumprikker krijg ik het bijna niet voor elkaar om met vriendinnen af te spreken. Ik werk en ik hockey. Dat klinkt misschien wat troosteloos, maar ik krijg er heel veel energie van en dan weet ik dat het goed is.” S: “Ik snap dat wel.” A: “De voornaamste reden waarom hockeyers vanuit het eerste naar het tweede gaan, is omdat ze toch meer tijd willen voor hun sociale leven.” S: “Maar jij hebt natuurlijk leuk werk en je beoefent de leukste sport.” A: “Haha, dat klopt. Daarom heb ik ook helemaal niets anders nodig, bijdehandje!” S: “Het is ook fijn als mensen accepteren dat je dingen laat voor hockey. Als dat niet zo is, wordt het gewoon heel lastig. Het is fijn als je omgeving het je gunt om voor hockey te gaan.” A: “Wat een wijze woorden, Sophie. Ik vraag me bijna af wie hier nu de juf is.”
Sophie van de Velde (2007) Team: D1 Positie: Spits/middenvelder Rugnummer: 7 Jaren bij de club: 6
Over de wedstrijd Sophie: “Ik ga op tijd naar bed als ik de volgende dag een wedstrijd speel.” Anne: “Dan mis je The Voice op vrijdagavond?” S: “Klopt. Op vrijdagavond komen de leukste programma’s van de week op tv, die kan ik altijd maar een stukje kijken.” A: “Je bent niet de enige. Ik ga ook nog steeds op tijd naar bed als ik de volgende dag een wedstrijd heb. Ik eet ook elke zondag hetzelfde ontbijt: een eitje. En er is altijd pindakaas in huis.” S: “Ik doe eerst scheenbeschermers om en dan mijn schoenen aan.” A: “O ja, gekke rituelen. Die ken ik wel. Ik doe eerst mijn linker- en dan mijn rechtersok aan. Niks mis met
een beetje bijgeloof.” S: “Ik kan niet tegen mijn verlies, dus als rituelen helpen … waarom niet?” A: “Als ik verlies, ben ik er de rest van de zondag ziek van. De volgende dag gaat het vaak wat beter, tenzij er in de koffiekamer gevraagd wordt hoe de wedstrijd ging. Dan moet ik echt op mijn lippen bijten.” Beide dames schrikken op als een teamgenoot van Anne haar roept voor de training.
Sophie: “Is het al zo laat?” Anne: “En je moeder staat nog steeds op je te wachten ...” S: “Haha, ze kent me. De club is toch een beetje een tweede thuis geworden.” A: “Daar ben ik het mee eens. Het is meer een tweede familie. Je hoeft echt niet met iedereen beste vrienden te zijn, in je familie is dat net zo. Maar je bent wel op elkaar aangewezen. Samen moet je het beste in elkaar naar boven halen.”
WELKOM BIJ DE MOOISTE KEUKENZAAK VAN TILBURG Al 81 jaar is CVT keukens een begrip in Tilburg en omgeving. Bij CVT vindt u experts die weten waar ze het over
Waarom kiezen voor CVT? Unieke eigen collectie, alleen verkrijgbaar bij CVT.
hebben, die voor elke vraag de beste
Altijd de nieuwste collectie merkkeukens.
oplossing in huis hebben.
Speciaal getrainde merkexperts.
E
Verstand van keukens.
5 TIPS
VAN DE REGEN IN DE DRUP
Hoe blijf je fit in de herfst? De herfst is iets meer warme chocolademelk voor een knisperend haardvuurtje en iets minder tien kilometer rennen door de stromende regen. Maar goed. Kaasplankje hier, wijntje daar. Sportschoenen ergens plompverloren in de kast. Lekker, maar niet helemaal de bedoeling natuurlijk. Daarom serveren wij vandaag bij je latte macchiato 5 tips om fit te blijven tijdens deze Gebruik de natuur sombere, doch knusse maanden. Je woont in de buurt van een prachtig
Omarm de mogelijkheden Al lijkt het nog zo statisch, overal zit exercise in. Laat de lift en roltrap in de Hudson's voor wat ze zijn, pak de trap. Eet je lunch al wandelend. Laat de auto staan als je boodschappen gaat doen … je kent de tips wel, maar pas je ze ook toe? Heel eerlijk?
bos. Maak er potverdrie dan ook gebruik van. Wat kunnen die paar regendruppels jou verrekken? Split squats, step-ups, box jumps, tricep dips, incline pressups en allemaal binnen handbereik. Dat werkt niet alleen stressverlagend, onderzoek wijst uit dat mensen die regelmatig een work-out doen tot 12% langer leven.
Geef me er 50!
Walking dessert We gaan je je toetje niet ontnemen, ben je gek! Wie zijn wij om je van je sorbet te beroven? Maar neem je dame blanche eens mee op een avondwandeling, meteen na het eten. En als je toch aan de wandel bent, stap dan zeker dertig minuten lekker door. Het verbetert niet alleen je conditie, maar ook je bloedsuikerspiegel. Wandelen kan net zo effectief zijn als stevig sporten, maar dan moet je het wel vijf tot zes keer per week doen (en het liefst zonder toetje … Grin).
Of meer of minder. Maar net wat het beste voelt. Het is niemands hobby, maar wanneer je je dagelijks een aantal keer opdrukt, is dat erg goed voor je fitheid en je borstspieren, je armen, je buik en zelfs je benen. Ja, je benen. Oké, jij hebt al knoesten van beenspieren van je tomeloze inzet op het hockeyveld, maar toch … probeer het maar eens een paar weken, je zult het verschil gauw genoeg merken.
Slaap lekker Het is een feit, mensen die goed slapen hebben een betere weerstand. Ze zijn fitter, scherper en beter bewapend tegen een stootje. Dus trakteer jezelf op een vaste bedtijd en pak je slaapuurtjes.
Kroonsponsoren Bavaria Renova ZUID Creatives Adidas Platinumsponsor HIT Profit Goudsponsoren Club Pellikaan Club dé Hockey en Golf specialist ABAB Accountants en Adviseurs Backelandt Fysiotherapie
MEER DAN HOCKEY
HC TILBURG LAAT ZICH NIET UIT HET VELD SLAAN DANKZIJ HAAR SPONSOREN
Hoofdsponsoren TCR Struplast Bubbles&Bo Rabobank Gijsje Eigenwijsje
TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
Zilversponsoren Nouwens Verhuizingen Meijs Wonen De Voort Advocaten & Mediators Vollenhoven Olie Dakvisie CVT Bronssponsoren CapitalatWork Daamen De Kort van Tuijl Notarissen De Beer Accountants Drukkerij Groels Hoefnagels Groep Levens Cooking & Baking Systems Mannaerts Appels Advocaten Mutsaerts Panhuijsen Verpakkingen Textaafoam Titulaer & Westerterp Tilburg Van Heeswijk Makelaardij Business Club leden Bundeling Euphoria Software Mobuyou Flexspect Jurilex Letselschade Industrial Zuid Krens Bouwontwikkeling en Participatie Certitudo Capital Group Mayke Brouwers Interieurarchitect Mr. A. Pessers xScreen Interactive Tulip Ventures Aarts & Co Schildersbedrijf Ghering Reijn Retro Juridische Dienstverlening Ortho Tilburg Glueline.nl
BECOME PART OF THE CLUB Alles en iedereen bij HC Tilburg ademt de liefde voor hockey. De club is er dan ook voor iedereen: jong en oud, recreant en topsporter, speler en toeschouwer. Als een van de grootste hockeybolwerken van Nederland, zijn wij een tweede thuis voor onze ruim 2.500 leden. De breed gedragen clubliefde voor HC Tilburg blijkt wel uit onze grote schare aan enthousiaste vrijwilligers. Samen met alle hockeyers en sponsoren dragen zij de club.
Wist u dat meer dan 70% van de top van het Nederlandse bedrijfsleven hockeyt of bekend is met de sport? Deze grote betrokkenheid zorgt ervoor dat business-to-businesscontacten als vanzelf ontstaan naast én op het hockeyveld. Hockey is een van de weinige sporten die de afgelopen jaren een forse groei heeft doorgemaakt. Daar kunt u deel van uitmaken!
ZINGT UW NAAM STRAKS ROND BINNEN DE HELE CLUB? • • • • •
Interactieve LED Boarding Evenementen / toernooien Magazine Mobiliteits sponsoring Business Club
• • • • •
Jeugdsponsoring Website Koffiebekers, bierviltjes Twitter Facebook
• • • • •
Reclameborden Sponsorborden Scoreborden Teamsponsoring Dienstensponsoring
HC Tilburg is één van de grootste hockeyclubs van Nederland. Heren 1 komt uit in de landelijke hoofdklasse en Dames 1 speelt in de promotieklasse. De jeugdselectieteams spelen veelal in landelijke competities op het hoogste niveau. De sportieve prestaties van Heren 1 en Dames 1 krijgen wekelijks regionale en nationale persaandacht. HC Tilburg is dan ook een uitstekend platform voor relatiemarketing en het vergroten van uw naamsbekendheid. Natuurlijk zijn wij graag bereid om, geheel vrijblijvend, de diverse mogelijkheden in een persoonlijk gesprek met u door te nemen en samen met u een passend sponsorpakket samen te stellen. Voor aanvullende informatie, het maken van een afspraak of andere vragen kunt u mailen naar businessclub@hctilburg.com.
VO O R T R E F F E L IJ K
SAMEN EEN WINNENDE CLUB BOUWEN Rob Kluyt Voorzitter HC Tilburg Algemeen directeur Midpoint Brabant Voorzitter Stichting Gijsje Eigenwijsje Ondernemer pur sang Investeerder
TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
#durftevragen, dat is de insteek van het wederkerende vragenvuur aan de mannen en vrouwen achter HC Tilburg. En vragen durven we. Deze eerste editie trappen we af met Rob Kluyt, voorman van de vooruitgang. Zijn credo luidt: “Je bent de regisseur van de film van je eigen leven. Je kunt maar beter zorgen dat je de hoofdrol speelt.” Voorzitter Rob, wat maakt jou the best man for the job? “Toe maar, we zijn begonnen. Ik houd ervan om mensen in hun kracht te zetten. Dat klinkt misschien obligaat, maar ik merk dat het echt zorgt voor vooruitgang. Ik wil winnen met deze club. Nu, maar ook in de toekomst. Duurzaam aan een winnende club bouwen kost in het begin veel tijd. Ik zet een duidelijke stip op de horizon. Ik weet hoe ik de mensen om mij heen kan mobiliseren. Ik neem ze mee. Daarom denk ik dat ik deze klus goed aankan.”
Dat is geen heel concreet antwoord ... “Haha, eens. Door duidelijk te zijn over waar we naartoe willen en door sfeer te brengen, probeer ik iedereen binnen de club te verbinden. Er waren eilandjes ontstaan. Mensen handelden naar eer en geweten, maar deden wel hun eigen ding. Ik vind dat je leiderschap moet tonen op inhoud en vorm. We gaan professionaliseren. En dat is niet omdat het niet goed ging, maar omdat het écht beter kan. Stilstand betekent in deze tijd drie stappen achteruit.”
Is er een gebrek aan vaardige mensen binnen de club? “Zeker niet! De Dames en Heren 1 zijn met verve de vaandeldragende teams. We hebben de beste coaches die we ons kunnen voorstellen. Bij Heren 1 hebben we met Jeroen Delmee een kind van de club en een man die wil bouwen. Als we niet hadden doorgepakt, was Heren 1 er misschien wel niet meer geweest. Althans, niet in de Hoofdklasse. Dan was het nog maar de vraag waar we terecht zouden komen. Zo’n verloop heeft niets met kwaliteit te maken, maar platgezegd met poen. Op financieel vlak was er niet goed vooruit gekeken.”
nancieren. Tophockey begint bij de jeugdopleiding en moet uiteindelijk leiden naar Dames en Heren 1. Maar hoe je het ook went of keert: het is een bedrijf in een verenigingsomgeving. Dat zorgt voor een delicaat spanningsveld. De fun heeft alleen bestaansrecht als de cijfers in orde zijn en de regels nageleefd worden.”
Om te investeren heb je geld nodig. Hoe maken jullie geldschieters enthousiast om de club te steunen? “We benaderden sponsoring bij HC Tilburg lange tijd op de traditionele manier: we vroeger veel, maar gaven er niet altijd genoeg voor terug. Tegenwoordig doen we dat anders. We kijken op een ondernemende manier naar commercie. Dat zie je bijvoorbeeld terug in onze prachtige Business Club Lounge en de LED-boarding rondom het veld. Dat waren flinke investeringen, maar we durfden het risico aan. Het verdient zichzelf terug.”
Hoe zit het met het DNA van HC Tilburg, zo’n zeven jaar na de fusie? “Langzaamaan is er steeds meer trots ontstaan binnen HC Tilburg, zonder dat het misplaatste arrogantie wordt. We zijn ontsproten uit de fusie van twee oude clubs die al heel lang bestaan. Ik vind eigenlijk dat we nu pas, na dik zeven jaar, echt HC Tilburg zijn. Het verleden hebben we achter ons gelaten. Ik heb me door de vorige penningmeester laten vertellen dat er sinds de fusie in 2011 nog maar 600 leden zijn van voor de fusie. Er is dus veel verse aanwas, waaronder heel veel jeugd. Hockey is een aantrekkelijke sport voor de jeugd.”
Wat is de kern van het nieuwe DNA van de club?
Is er nog wel plek voor fun naast alle cijfertjes en regeltjes?
“We doen het samen! Ouders nemen hun verantwoordelijkheid door op allerlei manieren hun steentje bij te dragen. Hockey is meer dan je kinderen op zaterdag afdroppen en na de wedstrijd
“Feitelijk zijn we een vereniging, maar met 2.500 leden zijn we te groot om alles met vrijwilligers te doen. HC Tilburg bestaat nu uit drie bedrijven. Het allerbelangrijkste is dat we een verenigingsbedrijf hebben. Hockey voor iedereen. De fun dus! Daarnaast hebben we een horecabedrijf. Dat doen we sinds kort zelf. En we hebben een commercieel bedrijf, om geld binnen te halen om tophockey te fi-
weer ophalen. Het DNA zegt ook dat er voor iedereen plaats is. Dat is het verhaal wat ik steeds meer vertel. Dat maakt hockey een tikje anders dan bijvoorbeeld de twee andere grote sporten in Tilburg: voetbal en ijshockey. En dat zeg ik met groot respect. Wij zijn een familiesport. Dat zie je ook als je hier rondloopt op zaterdag en zondag. Veel sponsoren komen hier met hun partner en kinderen.”
Jullie zitten wel een beetje verstopt tussen de bossen … “Helemaal mee eens. Dat is wel een beetje een nadeel. Wat ook nadelig kan werken is de omvang van onze club. Toen ik hier voor de eerste keer met mijn jongste kind kwam hockeyen, was het best intimiderend, zo’n grote accommodatie. Maar ook wel weer heel gaaf! Je draait de parkeerplaats op en ziet verkeersregelaars staan. Dan kom je in het grote clubhuis, waar op zaterdagmorgen makkelijk duizend man binnenstaat en rondloopt. Maar er is wel een drempeltje. Daar ligt een van mijn ambities. Deze accommodatie is te duur om alleen een paar uurtjes in de middag en het weekend te gebruiken. We moeten de verbinding zoeken met onze omgeving en kijken of er doelgroepen zijn in de stad waar we mee samen kunnen werken, organiseren, bedenken, creëren, noem maar op.”
Is dat een open uitnodiging voor iedereen met mooie ideeën? “Ja! Ik word het liefst dagelijks overspoeld met ideeën over hoe we die combinatiefunctie kunnen bewerkstelligen. Events, congressen, clinics, feesten, alles is mogelijk. Voorheen hadden we de befaamde hockeyfeesten. Vanaf veertien jaar waren we vroeger aan het feesten ‘op de hockey’. Die feesten zijn opgedroogd. Ergens is dat doodzonde, want we hebben wel een plek waar we de jeugd heel graag willen omarmen. Maar dan zonder bier en worsten. Wat moeten we nu bieden aan die jeugd? Ik zet de ideeënbus wagenwijd open.”
Waar gaan we heen met de club, Rob? “Ik gun deze club en alle leden dat we het hockeybolwerk zijn waar iedereen kan hockeyen op zijn of haar niveau. Waar iedereen zijn talent kan ontwikkelen. Op het veld, langs het veld, rondom het veld en binnen de club. Ik wil ook dat we hier tophockey spelen, dat we meedoen om de landelijke prijzen. Dat de jeugd, de senioren, maar zeker ook Dames en Heren 1 serieus dingen naar de landstitel. Qua volume kan dat. Als we die ambitie niet hebben, gaan we er ook nooit komen.”
Op de man af: het is nu 2018, spelen we in 2030 om de titel? “Dat is mogelijk en daar geloof ik in. Als ik de enige was die dat zou zeggen, zou ik me Don Quichot voelen die tegen de windmolens vecht. Maar ik luister goed naar mensen als Jeroen Delmee. Hij zegt ook: talent en internationals kun je kweken.”
VIJF SL AGEN, VI JF V R AGEN
THERE’S NO BUSINESS LIKE HC TILBURG BUSINESS … CLUB
Deze eerste editie is Daisy den Besten aan slag. Zij zal ongetwijfeld op nummer één binnenkomen, zelfs al slaat ze geen bal raak. Daisy is het gezicht van Superdry Store Tilburg en is al ruim drie jaar lid en trouwe supporter van HC Tilburg.
Slag 1: De allereerste keer (ooit) dat Daisy een stick in handen heeft. Een korte peins. Een zwiep. De bal rolt rustig richting de benen van Igor. Mis.
Wat is je functie bij Superdry Store Tilburg? “Wij zijn een franchise, dus de sponsoring voor HC Tilburg komt echt vanuit onze vestiging. Als store manager én echte verkooptijger stuur ik ons verkoopteam aan. Daarnaast ben ik bezig met het optimaliseren van de verkoopresultaten en zorg ik dat werkprocessen efficiënt ingericht zijn. Ook draag ik zorg voor de indeling van de winkel, administratie, planning en roosters. Ik blijf dus lekker bezig, haha.”
Slag 2: Voorspelling Daisy: “Ik hoop vijf, maar wil er toch minstens wel eentje inschieten. Elke goal extra is mooi meegenomen.”
Voorspelling Igor: “Ik wil deze eerste sessie met een clean sheet eindigen, ik laat vandaag geen ballen door.”
TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
De spanning is nog niet helemaal uit haar lichaam. Ook de tweede slag, hoewel harder, levert niet het gewenste effect op. Maar vooralsnog geen handdoek in de ring.
Wat maakt HC Tilburg zo geweldig? “Luister maar naar de geluiden om je heen. Iedereen is hier vrolijk, de sfeer is top. HC Tilburg is een begrip in Tilburg. Het is een club voor iedereen. Van jong tot oud. De sportieve prestaties, de positieve uitstraling en de aantrekkingskracht maken van HC Tilburg de perfecte club voor een merk als Superdry.”
Vijf slagen, vijf vragen. We dagen businessclubleden uit om te laten zien wat voor schot zij in huis hebben. Keeper Igor van de A1 laat zich niet uit het veld slaan door de prominente mannen en vrouwen die zijn clubhuis mogelijk maken. What happens on the pitch, stays on the pitch. Nou, niet helemaal Igor… de treffers (dus ook de missers) worden iedere editie gedeeld. Dus houd de ranglijst goed in de gaten!
Ranglijst 1. Daisy (Superdry) 2. . . . 3. . . . 4. . . . 5. . . .
Slag 3: Aan zelfvertrouwen geen gebrek bij Daisy. Met een stevige slag mikt ze de bal op de voeten van Igor, die zich laat verrassen door een flink spin-effect. De bal tikt via zijn hak het doel in. Raak!
Waarom ben je sponsor? “Wij vinden het belangrijk om lokaal mooie samenwerkingen op te zetten. De connectie met hockey is erg sterk door onze gemeenschappelijke doelgroep. Onze klanten zijn goed vertegenwoordigd rondom het veld, maar ook op het veld dragen kinderen en volwassenen Superdry. Voor ons is sponsoring van HC Tilburg de perfecte combinatie van naamsbekendheid voor onze winkel en een ambitieuze club verder op weg helpen.”
uit, ideaal voor meetings of events. Het is de plek om te netwerken op een ongedwongen manier. En het is altijd leuk om eregast te zijn op de SuperSundays. Niet alleen zakelijk, maar ook privé. Voor ons geldt daarnaast dat Dames 1 en Heren 1 Superdry kleding dragen. Ze hebben een hoodie, een t-shirt en een polo om voor en na de wedstrijd te dragen. Dat wordt dus wel gezien. Het feit dat Jeroen Delmee in dit magazine Superdry draagt, is natuurlijk ook geen toeval, haha!”
Slag 5: Ook de laatste slag is minder geïnspireerd dan de de derde. De bal schuift netjes richting de hoek, maar het ontbreekt aan snelheid. Een makkie voor Igor. Mis.
Slag 4:
Wat heb jij met hockey?
Na de vorige slag is de spanning er wel af, de scherpte ook. Daisy slaat haar vierde bal strak langs de doelpaal. Mis.
“Uiteindelijk draait alles om het team als geheel, dat vind ik geweldig. Samen moet je het doen en dat vraagt om vertrouwen, toewijding en positiviteit. Dat zijn kenmerken die ik erg goed kan verenigen met ons merk, onze winkel en bovendien met mezelf.”
Wat hebben nieuwe leden aan de Business Club? “De nieuwe Business Club Lounge ziet er prachtig
“Een kleurrijke toekomst voor mijn bedrijf, gezin en de buurt.” Als het gaat om groei, dan is het fijn om naar andere ondernemers te luisteren. Laat je inspireren en bekijk hoe Corné zakelijk en privé mooie dingen bereikt. www.rabo.nl/tilburg/klantverhalen
Kom maar op met de toekomst
Corné Geerts Eigenaar verfgroothandel VVBHUSAN en Sikkens Zuid Oost
Een club is meer dan een elftal. Een club is iedereen die een bijdrage levert aan het optimale resultaat. Elke editie van Treffen zetten wij een van de vele bijzondere clubhelden in het zonnetje. Deze eerste editie is dat een fan van het eerste uur. De man die alles kan en die iedereen kent. Hij heeft eigenlijk geen introductie nodig: Ton Rooijens, oftewel Tilburgse Tonneke. “Mijn ouders waren zo’n honderd jaar geleden betrokken bij de oprichting van de club. Je zou kunnen zeggen dat ik hier op het hockeyveld ben geboren. Toen zat het Tilburgs Dierenpark nog hier. Er liepen nog schapen op het veld. Ik moest keutels rapen vlak voor de wedstrijd. Zo is het hier allemaal begonnen. Ik heb alles op de club gedaan: gemanaged, gecoacht, samen met mijn vrouw Stille Willie achter de bar gestaan (soms ervoor) en nog veel meer. Noem het maar op, ik heb het gedaan.” “Ik ben hier altijd van zeven uur ‘s ochtends tot vier uur ‘s middags en dan komt er van alles op me af. Het onderhoud van de velden. Kleine reparaties. En vooral veel vegen. Ik zorg dat het er overal netjes uitziet. Als je zo’n beetje altijd op de club bent, dan ken je eigenlijk ook iedereen en iedereen kent jou. Nou ja, iedereen … na de fusie kende ik ineens nog 'maar' de helft van de mensen. Dat was even wennen, zeker voor mij. Ik zwaai hier natuurlijk de scepter en dan is er zowaar ineens een nieuw bestuur. Gelukkig kan ik daar goed mee samenwerken, want ze luisteren allemaal naar mij, haha.” “Het is hier met de jaren alleen maar groter geworden. Vroeger was het tweede veld aan de kant van de Bredaseweg een grasveld. Ons huis stond daar tegenaan. Onze waslijn hing zo goed als boven het hockeyveld. Tegenwoordig is alles massaal en voorzien van de nieuwste snufjes. Alles gaat met computer en video. Ik weet ook niet waarom, het zal er wel bijhoren. Maar waarom al die kinderen steeds maar naar hun telefoon zitten te staren … zelfs de kleintjes! Dat is nergens goed voor. Daar word ik helemaal ziek van!” “Ik blijf voorlopig nog wel even plakken hier. Ik ben kerngezond. Maar goed, ik ben niet de jongste meer. Ze zullen langzaam wel moeten gaan kijken naar een of andere jonge knul die me kan vervangen. Maar die vinden ze echt niet zomaar. Al de opofferingen die je moet doen voor dit werk, daar heeft niemand echt weet van. Je hart moet echt kloppen voor de club, wil je doen wat ik doe. Ik zou zomaar de mascotte van de club kunnen zijn.”
Ton ‘Tonneke’ Rooijens (1946) Functie: Manusje van alles
Op het veld geboren
SAME N U IT
Margot Krielaart (1993) Team: Dames 8, middenveld Jaren bij de club: 7
Annemijn Huijbregts (1993) Team: Dames 8, laatste vrouw Jaren bij de club: 7
DE CARPOOL ALS ‘UITLAATKLEP’ NA EEN WEDSTRIJD TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
Toegegeven, Dames 8 is niet het meest georganiseerde gezelschap. Maar het is wél een gezellig en hecht team. We stappen in de auto bij Margot en Annemijn en babbelen over foute Nederlandstalige meezingers bij gewin en gevloek bij verlies. Beschrijf de sfeer tijdens een carpool in één zin. Margot: “Een groot drama. We carpoolen vaak met drie of vier auto’s. Als we om 13.30 uur afspreken bij de uitploeg, dan is iedereen er om 13.45 uur.” Annemijn: “Iedere week vergeet er iemand wel iets. ‘O, ik ben de scheenbeschermers vergeten.’ Dan moeten we nog even terug naar huis rijden.” Margot: “En als we op zondagochtend moeten hockeyen, zijn er ook vaak mensen brak van de avond daarvoor.” Annemijn: “Dan moet je ze wakker bellen, maar dan nemen ze niet op. Ik heb wel eens voor een teamgenoot gereden, want ze was daar te brak voor. Maar dat komt gelukkig allemaal niet elke week voor, hoor.”
Dat klinkt als een geoliede machine. Leidt dat niet tot irritaties? Annemijn: “Als we écht laat zijn wel. Je wil wel een beetje kunnen inspelen.” Margot: “Vaak zijn het wel dezelfde mensen die te laat zijn. Het is beter dat ik geen namen noem. Zes jaar
geleden was het echt nog erger dan nu.” Annemijn: “Toen waren we allemaal nog studenten. Bijna iedereen was elke zondagochtend brak. Nu werkt de helft. Dat scheelt.” Margot: “We hebben nu negen nieuwe meiden erbij die wat jonger zijn. Dat vind ik wel leuk. Dan wordt er vaker geborreld. Ik ga dan gewoon mee.” Annemijn: “Ik niet altijd. Ik moet op maandag om 7.30 uur op mijn werk zijn. Dan maak ik een dag van elf uur. Da’s best pittig.”
Bespreken jullie de tactiek van tevoren in de auto? Margot: “Nee, want daar zijn we altijd te laat voor.” Annemijn: “Dat zouden we wel wat vaker mogen doen: op tijd zijn en onze tactiek bespreken. Soms doen we maar wat.”
Wat zijn dan wél de gespreksonderwerpen tijdens de carpools? Margot: “Leuke feestjes.” Annemijn: “We praten over wat teamgenootjes allemaal hebben
uitgespookt in het weekend. Maar tegenwoordig zijn we iets volwassener. Je had ons eigenlijk het eerste jaar moeten interviewen, haha.” Margot: “Iedereen was toen vrijgezel. Een aantal teamgenootjes woonde bij elkaar in huis. Dan krijg je alles mee van elkaar. Dat is wel grappig.” Annemijn: “Trouwens: de rijkwaliteit van ons team is tegenwoordig echt veel beter.”
Daarover gesproken: wie van jullie twee kan het beste rijden? Margot: “Annemijn.” Annemijn: “Maar ik heb al wel veel gereden. En toegegeven, ik rijd ook best hard. Dus we zijn er altijd wel snel.” Annemijn: "Sommige teamleden kunnen gewoon niet rijden. We hebben ook wel een paar keer een ongeluk gehad.” Margot: “Ja, dat is levensgevaarlijk. Bij sommigen kun je maar beter niet in de auto stappen, haha!” Annemijn: “Dan eindig je eerder in de berm dan terug op de hockeyclub.” Margot: “Denk aan praktijken als tegen het verkeer in rijden en over
De avonturen van Dames 8 tijdens het carpoolen: L angs de McDrive gereden om een hamburger te scoren. O vergeven in een McDonald’s-zak. A fslag missen en in een compleet andere provincie belanden. O ngelukken veroorzaakt. V ergeten een auto te regelen.
TROTSE RETAILPARTNER VAN HC TILBURG
RINGBAAN ZUID 301 TILBURG | 013 536 92 73 | CLUB-HOCKEY-GOLF.NL
de berm rijden. Of dat we vlak voor een afslag nog heel snel van baan switchen zonder te kijken. Maar dat gebeurt nu niet meer, hoor.”
Wat is jullie grootste irritatie op de weg? Margot: “Als iemand niet doorrijdt.” Annemijn: “Sowieso. Ik erger me aan automobilisten die niet aansluiten bij het stoplicht, zodat het bij jou oranje of rood wordt. Dat vind ik zó irritant. En zeker als we te laat zijn.”
Wordt er weleens iemand wagenziek? Margot: “Nee. Er hebben wel een aantal keer mensen overgegeven in de auto, maar dat kwam omdat ze brak waren. In de zak van de McDonald’s. Die toen doorbrak.” Annemijn: “Gadverdamme.”
Lekker. Hoe is de sfeer in de auto als jullie hebben verloren?
Hoe gaat het eraan toe in de auto als jullie winnen? Annemijn: “Dan zetten we muziek op en dan verandert de wagen in een party-auto. Meestal draaien we foute muziek. De Top 500 van Q-Music of foute Nederlandse meezingers.”
Laten we in de glazen bol kijken. Hoe ziet Dames 8 er over tien jaar uit? Annemijn: “Ik weet niet of het team dan nog bestaat. Ik denk dat de helft dan kinderen heeft. Nu woont er een aantal teamgenoten in Amsterdam. Het kost natuurlijk best veel moeite om elk weekend terug naar huis te gaan. Ik hoop in ieder geval echt dat we allemaal bij elkaar blijven.” Margot: “Ik hoop het ook. We zijn wel echt hecht samen.” Annemijn: “Echte vriendinnen. Je gaat niet voor niets samen naar Ibiza en Berlijn en andere leuke dingen doen. Maar je merkt wel dat mensen tijdens feestjes eerder naar huis gaan.”
Annemijn: “Je merkt dat we af en toe wel geïrriteerd zijn als we terugrijden van een verloren wedstrijd. Dan praten we een beetje na. Waar lag het aan? Wat hadden we anders kunnen doen? Of we komen tot de conclusie dat het veld slecht was. O ja, en dat de scheidsrechter gewoon slecht floot. Maar eerlijk: de scheids kan het nooit goed doen.”
Iedereen wordt dus burgerlijk?
Worden jullie dan boos op elkaar?
Margot: “Daar is alles gestructureerd. Zij hebben een coach, een trainer en zij krijgen een auto gesponsord.” Annemijn: “Wij missen wel een coach. Dus bij dezen een oproep.”
Margot: “Nee. Soms wordt er wel gezegd: ‘Je gaf een kutbal.’ We zijn best direct, maar niet verwijtend. Dan is het daarna ook wel goed, maar dan moet alles er even uit.” Annemijn: “Het is niet zozeer dat je iemand iets kwalijk neemt. Iedereen doet gewoon zijn best.” Margot: “Haha, we zijn maar Dames 8, hè!” Annemijn: “Nou, iedereen toont wel echt inzet. Niemand laat het hangen.”
Denk je dat jullie band anders zou zijn zonder deze carpools? Margot: “We hebben ongeveer iedere wedstrijd verloren dit seizoen. Dat is niet altijd bevorderlijk voor de sfeer. Als je verliest en je gaat carpoolen, dan kun je alles eruit gooien. Dat is beter dan dat je je frustratie niet kunt uiten.”
Annemijn: “Vroeger zette je de auto thuis af en pakte je de fiets naar de hockeyclub, om daar nog een feestje mee te pakken. Dat gebeurt nu wel minder.”
Hoe is jullie team in vergelijking met bijvoorbeeld Dames 1?
Staat genoteerd. Waar moet hij aan voldoen? Margot: “Geen vent. Dat werkt niet, haha.” Annemijn: “We zoeken iemand die ons aanmoedigt en die ons stuurt. Als coach zie je dingen die wij met z’n allen niet kunnen zien. O ja, we zouden ook graag een sponsorauto willen. Zet dat er ook maar in.” Margot: “Deze auto staat je trouwens goed, Annemijn.” Annemijn: “Dank je. Mogen we ‘m houden?”
'MOGEN WE DEZE AUTO HOUDEN?' Normaal lenen de leden van Dames 8 een auto van een vriend of familielid. Maar in dit geval was HC Tilburg-sponsor Renova zo lief om deze MINI John Cooper Works Cabrio een dagje te lenen. De auto staat na het interview weer in de showroom van Renova. Jammer hè, Annemijn?
JUST DO YOUR JOB, BUT DO IT IN STYLE KRISTELSFASHION.NL
TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
Speelschema Heren 1 en Dames 1
zo 11-11-2018
MatchDay
12.45 uur
Dames 1 vs Rotterdam
zo 10-3-2019
MatchDay
14.45 uur
Heren 1 vs Den Bosch
zo 17-3-2019
SuperSunday
12.45 uur
Dames 1 vs Almeerse
14.45 uur
Heren 1 vs Almeerse
zo 24-3-2019
MatchDay
12.45 uur
Dames 1 vs HIC
vr 29-3-2019
MatchDay
20.30 uur
Heren 1 vs Kampong
zo 7-4-2019
SuperSunday
12.45 uur
Dames 1 vs MOP
14.45 uur
Heren 1 vs Bloemendaal
zo 28-4-2019
MatchDay
12.45 uur
Dames 1 vs Push
zo 5-5-2019
MatchDay
14.45 uur
Heren 1 vs Amsterdamsche
zo 12-5-2019
MatchDay
12.45 uur
Dames 1 vs Victoria
zo 26-5-2019
MatchDay
12.45 uur
Dames 1 vs De Terriërs
Bijzondere clubmomenten vlnr: TCR International Kruiken Tournament (22 mei 2018), MB1 Kampioen in poule landelijk - plaatsing Play offs (26 mei 2018), Geert Jan van Schijndel Zilvere legpenning Loco Burgemeester (8 Juni 2018), HC Tilburg 7 Jaar (6 Juli 2018), OMC Feest (30 Juni 2018), Vrijwilliger van het jaar Saskia Brock (8 Juni 2018), OMC Feest (30 Juni 2018), JC2 2e Nederlands kampioenschap (16 Juni 2018), Plaatsing Dames 1 Promotieklasse (26 mei 2018), Veteranen LA Landskampioen Veteranen (25 Juni 2018).
TRE FFEN N 0 0 1 M AGA Z INE VAN HC TILBURG
KEES & KEETIE D L V
Colofon Treffen #01 Treffen is een uitgave van HC Tilburg. Redactie HC Tilburg Jip Krens Roxy Moerenhout Concept & creatie ZUID Creatives - www.zuid.com
Redactie Robbert Timmermans Niek Willems Annemarieke Scheperkamp Lynn Irene Robbert-Jan van IJzendoorn Luc Verschuuren Joost van der Werf
Vormgeving en Art Direction
Fotografie Joris Robben
Loek van den Boogaart
Kevan Mak
Drukwerk Groels Met dank aan Daisy den Besten, Jeroen Delmee, René Dinant, Dyana, Felix Gulinck, Annemijn Huijbregts, Rob Kluyt, Margot Krielaart, Wouter van Nassau, Renova MINI, Anne Rasenberg, Ton Rooijens, Igor Wijngaarden, Sophie van de Velde (en moeder), Superdry Store Tilburg, Martin Verhage.
© 2018 Niets uit deze uitgave mag zonder toestemming van de uitgever worden overgenomen. Wij accepteren geen aansprakelijkheid voor eventuele onjuistheden en/of zetfouten.
T CR P L A S T I C S
T CR P L A S T I C S
SAMEN MET ZIJN PARTNERS, ONTWIKKELDE TCR PLASTICS DIT JAAR DE EERSTE CIRCULAIRE PLASTIC FLES VOOR WASMIDDEL GEMAAKT UIT SAMEN MET ZIJN PARTNERS, ONTWIKKELDE
HUISHOUDPLASTIC AFVAL.
TCR PLASTICS DIT JAAR DE EERSTE CIRCULAIRE PLASTIC FLES VOOR WASMIDDEL GEMAAKT UIT HUISHOUDPLASTIC AFVAL.
“TCR Plastics, “TCR Plastics, Maintaining a reputation” Maintaining a reputation”
(0)76 +31 (0)76+31 763 01763 7601 76
info@tcrplastics.eu info@tcrplastics.eu
www.tcrplastics.eu www.tcrplastics.eu