Klipvis en het gemis van een tuin Mevrouw Pereira ontmoette haar ex-man in de keuken van een Zwitsers restaurant. Beiden waren Portugees en stellig van plan eens samen een restaurant te beginnen. Als haar huwelijk niet op de klippen gelopen was, was dat ook zeker gebeurd en had Helmond er een gastvrij en uiterst smakelijk restaurant bij gehad. De ontvangst is hartelijk en de tafel is al gedekt met een royale dwarsdoorsnede van wat culinair Portugal te bieden heeft. En sinas. “Dit is sinas met échte smaak, die maken ze in Nederland niet,” stelt mevrouw Pereira. Ze is 21 jaar in Nederland nu en spreekt de taal uitstekend: “Ik heb het koken van mijn moeder geleerd. Vrouwen koken in Portugal; mannen doen het huis en de tuin.” Het meest typerend voor de Portugese keuken is ongetwijfeld klipvis: gezouten kabeljauw die in zon en zeewind gedroogd is en die 24 uur geweekt moet worden om gegeten te worden. “Dat heb ik al gedaan! We gaan klipvis beignets maken. Bolinchos de bacalhau. Met aardappel en verse bladpeterselie. Nog niet uit eigen tuin, maar dat komt.” “Ik ben blij met mijn huis en met wat ik weer heb opgebouwd na de scheiding. Ik had alleen graag een wat grotere tuin gehad. Om groenten te telen. Gelukkig heb ik nu een moestuin waar ik bijvoorbeeld broccoli, erwtjes, wortel en pompoenen teel. Echte Portugese pompoenen.” Er klinkt ook na 21 jaar nog heimwee door naar de besneeuwde Serra da Estrela in Oost-Portugal. “Ooit wil ik wel terug naar Portugal denk ik. Daar vind ik het toch gezelliger. Maar de economische crisis is heftig daar en hier heb ik werk.” Terwijl ze dit uitspreekt vormt mevrouw Pereira vaardig met twee eetlepels fraaie beignets van het vis- en aardappelmengsel. “Maar soms komt mijn zus ook hier en lachen we samen om de typisch Nederlandse sandalen met sokken.”
Ik ben blij met mijn huis en met wat ik weer heb opgebouwd na de scheiding. Ik had alleen graag een wat grotere tuin gehad. Om groenten te telen.