42
column_To be or not to be
Pierre dal Corso
A paper blog by Perre van den Brink
042_column_Perre_BLE45_09_RHJ.indd 42
Pierre dal Corso Sommigen proberen jaren tevergeefs fotograaf te worden omdat ze Terry Richardson zo’n coole gast vinden en hebben gehoord dat ie het heel vaak met z’n modellen doet. Anderen zijn van nature fotograaf. Een tijd geleden kwam ik in contact met de Franse fotograaf Pierre dal Corso. Hij stuurde me een mail omdat ik een blogpost over hem had geschreven die hij vanuit het Nederlands had laten vertalen door een vriend van hem. We mailden wat heen en weer, waarna ik erachter kwam dat hij pas een jaar serieus met fotografie bezig was. Een vrij onwaarschijnlijk idee als je naar zijn werk kijkt. Dal Corso’s werk is strak, soms zelfs slick, en doordrenkt van seks, maar blijft desondanks altijd stijlvol en elegant. Een vrij zeldzame tegenstelling die ik persoonlijk heel erg kan waarderen. Onlangs exposeerde Dal Corso bij Art District in Amsterdam. Laten we hopen dat we meer van hem gaan zien in Nederland. Selah Sue Nog iemand van wie ik graag meer zou zien in Nederland is Selah Sue. Normaal gesproken krijg ik een beetje jeuk van het genre singer/songwriter. Artiesten die heel geforceerd mooie liedjes willen maken maar vervallen in makkelijke melodietjes en dito teksten. Een beetje het Jack Johnson-syndroom zeg maar. Gelukkig zijn er ook mensen als Sanne Putseys, die als puber liedjes begon te schrijven
Het Aanwijsstok-aanwijsstokje
Steven de Peven Grappig zijn is daar een goed voorbeeld van. Sommigen proberen tevergeefs de lachers op hun hand te krijgen met flauwe, onoriginele grappen (de Lama’s), anderen hoeven alleen maar te bestaan om via een aureool van genialiteit die om hen heen hangt de lachers op hun hand te krijgen. Neem Steven de Peven. De beste man is naast begenadigd dj, muzikant, onderdeel van PIPS:lab en nachtlegende ook nog eens een zeer bedreven levenskunstenaar die sinds een aantal jaar vele harten aan het veroveren is met zijn aanwijsstokjes-performance. Het idee is heel simpel. Steven verkoopt aanwijsstokjes. Stokjes die, de naam doet het al enigszins vermoeden, gebruikt kunnen worden om dingen aan te wijzen. Er zijn ontzettend veel verschillende stokjes, maar mijn persoonlijke favoriet is het Aanwijsstok-Aanwijsstokje. Twee stokjes die aan elkaar zitten en gebruikt kunnen worden om elkaar aan te wijzen. De performance gaat pas echt next level door de sales-technieken van Steven. Hij gebruikt Tell Sell-technieken (‘Beter aangewezen dan afgewezen’) om zijn product aan de man te brengen. Het klinkt hilarisch, en dat is het zeer zeker ook, maar er zit ook wel degelijk een missie achter. De bedoeling is om de eerste generatie aanwijsstokjes steeds exclusiever te maken.
Bijvoorbeeld door plastic replica’s te maken die de waarde van de originelen moet verhogen. ‘Het ultieme doel is om met de aanwijsstokjes een overzichtstentoonstelling in het Stedelijk te doen,’ aldus Steven de Peven.
Selah Sue
Shakespeare was een visionair en snapte het begin 17e eeuw al: er is een groot verschil tussen iets zijn en iets willen zijn. Misschien kun je zelfs wel stellen dat iets zijn over het algemeen ophoudt bij iets willen zijn. Je bent iets of niet. Punt.
en een absurd talent bleek te hebben. Anno 2009 is ze een 20-jarige Belgische superster in wording. Het was niet voor niets dat er, naast het nieuwe album van Arctic Monkeys, bij de Lowlands 2009 Concerto winkel het meest gevraagd werd naar haar EP Black Part Love. Een gouden toekomst ligt in het verschiet. Selah Sue is namelijk sowieso een gevalletje To Be.
Check: // myspace.com/ joedemazzel // pipslab.nl // pierredalcorso.com // myspace.com/selahsuemusic //
12-10-2009 12:31:19