MODE EN MENSEN EN MUZIEK EN MEDIA EN KUNST
Nude attitude! Nederland / België 6,50 Issue 40 Maart/April 2009 Model Emma J Fotografie Tomas Näsström
FASHION VOL. 2
ERK # P809047 maandblad Omslag_Blend_40.indd 1
MIA DOI TODD CRAIG LAWRENCE JOHN & JEHN L ADYHAWKE COMMUUN OHNE TITEL CIBELLE 09-04-2009 15:28:14
Omslag_Blend_40.indd 2
09-04-2009 15:28:53
003_BLE40_2008.indd 23
09-02-2009 10:47:06 18:29:50 11-02-2009
004-005_BLE40_2009.indd 24
09-04-2009 16:20:54
004-005_BLE40_2009.indd 25
09-04-2009 16:21:49
006-006_BLE40_2009.indd 23
12-02-2009 13:29:05
007-007_BLE40_2009.indd 23
12-02-2009 13:29:33
BlendMag_1_678,5x300_Wrangler09_nl.indd 1
008-009_BLE40_2009.indd 8
11-02-2009 10:56:26
EU.WRANGLER.COM 22/12/08 14:47:17
008-009_BLE40_2009.indd 9
11-02-2009 10:56:27
Fotografie DUY QUOC VO / HOUSE OF ORANGE Haar MARTIJN GARSTHAGEN & ANGELA BIERHUIS / HYPE Styling THOMAS VERMEEr Make-up YOKAW Ass. fotografie Joost vd Neut & Malou Tan Modellen Chady / Tony Jones ModelManagment & Maaike / Real Models
010-011_HYPE_promotion_BLE40_09_RHJ.indd 2
11-02-2009 11:56:00
hype blend
GET YOUR
HYPE
ON! New attitude nodig? Bezoek een van de filialen van Hype Kappers in Amsterdam, Den Haag, Delft of Rotterdam voor meer dan alleen een nieuwe coupe. Hype voorziet in alles om je look af te maken, met merken als Panuu, ChateauRoux, WeSC, Local Celebrity, Dimmak, Peoples Market en nog veel meer. GET YOUR HYPE ON! Wil jij één van de volgende ads van Hype Kappers voor Blend Magazine fotograferen of stylen? Meld je aan op hypekappers.com.
010-011_HYPE_promotion_BLE40_09_RHJ.indd 3
11-02-2009 11:56:04
REEBOK Q D
012-017_Reebok_promotion_BLE40_09_RHJ.indd 12
11-02-2009 12:06:59
Q DAY
reebok blend
Fotografie Jacques du Pont Styling Clyde Burrows Visagie Yokaw / Angelique Hoorn Modellen Asja, Dirk, Tom, Rianne, Christopher, Nai-Sam, Glenn / Pretend it never happened
012-017_Reebok_promotion_BLE40_09_RHJ.indd 13
11-02-2009 12:07:03
CATCH IT!
14
012-017_Reebok_promotion_BLE40_09_RHJ.indd 14
11-02-2009 12:07:07
reebok blend
15
IF YOU CAN 012-017_Reebok_promotion_BLE40_09_RHJ.indd 15
11-02-2009 12:07:10
AND PARTY!
16
speciale wedstrijd rond de reebok qday sneaker check voor 30 april blend.nl/qday
012-017_Reebok_promotion_BLE40_09_RHJ.indd 16
11-02-2009 12:07:14
reebok blend
012-017_Reebok_promotion_BLE40_09_RHJ.indd 17
17
11-02-2009 12:07:18
018-019_BLE40_2009.indd 24
12-02-2009 13:30:04
018-019_BLE40_2009.indd 25
12-02-2009 13:30:16
T C
FROM THE ERA OF JERRY THOMAS
THE HOLLAND HOUSE Ingredients 1¾ shots of Bols Genever ¾ shot of Noilly Prat dry vermouth ½ shot of freshly squeezed lemon juice ¼ shot of maraschino liqueur Glass A small pre-chilled martini-cocktail glass. Technique Shake the ingredients with large, hard, cold ice cubes and double-strain into the glass. Garnish Spray and rim a zest of lemon. This strong, dry, complex cocktail, originally made with genever, was the signature drink of the Holland House, once one of New York’s finest cocktail bars and the former workplace of Harry Craddock before he moved to the Savoy Bar in London. More classic cocktails at www.bolsgenever.com
BOLS GENEVER WORLD’S MOST AUTHENTIC SPIRIT
bols.indd BOL08005-01 4 Cocktail Ad HH 460x300.indd 1
12-02-2009 13:31:16
bols.indd 5
05-09-2008 13:31:34 12-02-2009 16:49:02
L o n d e n
a m s t e r d a m
b e r l i j n 216-217_ParkPlaza_promotion_BLE40_09_RHJ.indd 22
11-02-2009 12:32:24
PARK PLAZA BLEND
e n j o Y F o r
m o r e
i n F o r m a t i o n
216-217_ParkPlaza_promotion_BLE40_09_RHJ.indd 23
a n d
t H e V i r t U a L
t o U r s
V i s i t
C i t Y W W W. P a r K P L a Z a . C o m
11-02-2009 12:32:27
24
The Nude Attitude Dubbeldik – maar liefst 240 pagina’s – ligt de nieuwe Blend Fashion Vol. 2 voor je. De wereld mag dan gebukt gaan onder een crisis waarvan we de volledige omvang nog steeds niet snappen of in kaart hebben gebracht, de bezieling, de passie en de creativiteit nemen gelukkig andere paden.
Blend is een uitgave van Blend BV.
Dus vind je in dit issue interviews met visionairen als Mia Doi Todd, Matthew Williamson, Cibelle, Commuun, John&Jehn, Shoplifter en Craig Lawrence. Dat alles natuurlijk gegoten in de kaders van een verfrissend en verrassend thema: The Nude Attitude. En wie kan dit thema beter uitleggen dan moderedacteur JOFF – dus vervolgen we dit relaas met zijn woorden:
Eindredactie Remco Houtman-Janssen, remco@blend.nl
‘Let’s get nude! Deze zomer, volgens Spring Summer 2009. Alles in de kleurkaart “naakt” en met de nodige doorkijkmogelijkheden. Nu nog hopen dat je die juiste foundation kunt vinden. Visueel aantrekkelijk of niet, het mooiste ervan is dat het een belangrijke periode illustreert. Een moment van bezinning waarin we alles nog eens goed onder de loep nemen en ons realiseren dat het allemaal anders moet. Weg met de onzin, weg met die oude kleren: we beginnen helemaal opnieuw. Er breekt een tijd aan voor de nude attitude. Niet in ons nakie als hulpeloze zuigelingen, maar naakt op 12 cm hoge stiletto’s als krachtige architectonische silhouetten, borstkas en borsten naar voren en kom maar op met die zogezegd duistere toekomst. Ach, en weet je, een beetje disaster kan geen kwaad. Laat de groten maar een treetje lager stappen en wat ruimte maken voor nieuwe innovatieve initiatieven. Want dat is wat we nu nodig hebben in een wereld die te lang is geregeerd door het kapitalisme. Het gaat nu niet om de laatste Louis Vuitton-tas, maar om een nieuw bewustzijn waarin we onze eigen toekomst gaan dirigeren,’ aldus JOFF. Ander ding: op de eerste twee New Talent Nights die Blend samen met Streetlab organiseerde, hebben we veel nieuw talent ontmoet, dat mettertijd allemaal in Blend magazine is terug te vinden. De aftrap wordt genomen door twee fotografen die dit nummer de rubriek New People hebben verzorgd, en door Philippe Vogelenzang die een van de modeshoots voor zijn rekening neemt. Dat het wel degelijk loont om met je portfolio naar een New Talent Night te komen en ook praktisch resultaat oplevert, moge hiermee duidelijk zijn. Hou dus de website in de gaten voor nieuwe aankondigingen van de New Talent Nights. Theo Paijmans Hoofdredacteur Blend magazine theo@blend.nl
Uitgever Jurriaan Bakker, jurriaan@blend.nl Hoofdredacteur Theo Paijmans, theo@blend.nl
Vormgeving Brunette van Eijseldijk, brunette@blend.nl Redactie Bieneke van der Does, bieneke@blend.nl Marieke van Elsäcker, marieke@blend.nl Moderedactie JOFF, joff@blend.nl Redactiemedewerkers Christopher van Damme, Renata Espinoza, Maarten van der Horst, Frederieke Janssen, Leonie Kuipers, Dennis Mijnheer, Gijs van der Togt, Jesse Voorn Fotografie Lois Cohen, Kate Cox, Jeanne Detallante (illustraties), Marc Deurloo, Rod Edmonds & Kate Rodgers, Fleur Faber, Violette Hoogakker, Sarah Nankin, Tomas Näsström, Petrovsky & Ramone, Jacques du Pont, Duy Quoc Vo, Paul Scala, Corriette Schoenaerts, Niqi Segers, Kyle Tryhorn, Joost Vandebrug, Philippe Vogelenzang, Vrederick Styling Alessandra Estrada, Renee Gloor, Sonny Groo, Roel Schagen, Thomas Vermeer Visagie Ignacio Alonso, Alexsandra Byrne, Louis Byrne (haar), Abi Johnson, Judith Neyens, Yvonne Nusdorfer, Siko, Holly Silius, Bianca Tuovi (haar), Karin Westerlund, Yokaw Commercial manager Rymond Habiboella, ray@blend.nl Ralph Prumper (stagiair), ralph@blend.nl Marketing & New Business Cathelijn de Reede, cathelijn@blend.nl Floor de Jager (stagiaire), floor@blend.nl store.blend.nl Kim Spanjers, kim@blend.nl Website Artform Media Weblog Marieke van Elsäcker Pre-press colorscan, Voorhout - Amsterdam Drukwerk PRinterface Losse verkoop Aldipress: 030-6660611 Directie Jurriaan Bakker Abonnementen Voor alle vragen over abonnementen en bezorging, maar ook voor adreswijzigingen kun je terecht op Blend.nl. Ook kun je de Blend-lezersservice bereiken via: E-mail: lezersservice@blend.nl Postbus 59680, 1040 LD Amsterdam o.v.v. Blend Lezersservice Telefoon: 020-7513253 — Fax: 020-7512731 (C) Copyright: niks uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever en andere auteursrechthebbenden. De uitgever is niet verantwoordelijk voor schade opgelopen door onjuiste verwerking in het blad. Blend.nl, ISSN 1574-4515. Veantwoordelijk uitgever België: De Mey Micheline, Eekhoutdriesstraat 67, 9041 Oostakker, België Abonnementsvoorwaarden: de abonnementsprijs bedraagt 44,95 per jaar (10 nummers plus 2 specials). Abonnementen binnen Europa 79,95 per jaar, buiten Europa 109,95 per jaar. Een abonnement kan bij iedere editie ingaan; het wordt afgesloten voor minimaal een jaar en wordt stilzwijgend per jaar verlengd tot wederopzegging. Opzeggingen dienen uiterlijk twee maanden voor afloop van de abonnementsperiode schriftelijk te worden doorgegeven aan Blend Lezersservice. Abonneegegevens worden opgenomen in een abonnementsbestand. Dit bestand is aangemeld bij het College Bescherming Persoonsgegevens Den Haag en kan worden gebruikt om u informatie te verschaffen over abonnementen en aanbiedingen van Blend BV. Indien u hier bezwaar tegen heeft kunt u dit via een briefkaart kenbaar maken aan Blend BV.
Blend BV Postbus 59680, 1040 LD Amsterdam Tel. +31 (0)20 751 27 30 — Fax +31 (0)20 751 27 31 info@blend.nl www.blend.nl
024-028_Col-Ed_Inh_BLE40_09_RHJ.indd 24
11-02-2009 16:34:42
025_BLE40_2009.indd 21
11-02-2009 10:58:32
26
Inhoud Issue 40, Maart 2009 30 — Incoming Mode / Kunst / Mensen
136 — Modelabel Commuun Arnhems best kept secret
48 — Million Dollar Kids Door Joost Vandebrug
148 — Fashion – The Nude Attitude Door Tomas Näsström
58 — New People Hemelbestormers / Idealisten
156 — ‘Lang leve ijdelheid!’ Hrafnhildur Arnardóttir aka Shoplifter
68 — Zodiac Sneakers Erik Kriek voor Onitsuka Tiger
168 — Craig Lawrence Londens coolste knitwear designer
70 — ‘Als we geld hadden...’ Grootse plannen van The Ting Tings
178 — Fashion – They Owe It To The Girl Door Petrovsky & Ramone
72 — Ladyhawke ‘Pop hoeft niet fake te zijn’
188 — Live ’n Loud Hete liveacts volgens Vrederick
74 — Trots als een pauw Modeontwerper Matthew Williamson
194 — New Talent Laat je verrassen door het basale
78 — ‘Magie is een eenmalige kans’ Mr. Oizo, godfather van de Franse electro
200 — London After Midnight Depression 2.0 – Oost Londens OST
81 — Mia Doi Todd ‘Muziek geeft me hoop’
210 — Gratis tas van Le Coq Sportif Bij een abo op Blend
86 — De liefdesbaby van John&Jehn ‘Anderen trouwen, wij vormen een band’
212 — Gratis hooded blazer van OntFront Bij een abo op Blend
90 — Fashion – The Boy Done Wrong Again Door Philippe Vogelenzang
218 — Store.blend.nl 15% korting voor abonnees!
100 — Liedjes voor en over vrouwen Chris Garneau op El Radio
220 — Media Film / Theater / CD
108 — ‘Ik hou van tacky’ De tropische punk van Cibelle
236 — Blend geeft weg Denim Demon & Calvin Klein
118 — Fashion – The Naked Shape Door Paul Scala
238 — In je gezicht Daar had jij bij kunnen staan
128 — Ohne Titel Fashion meets anatomie
242 — Verkoopinformatie
024-028_Col-Ed_Inh_BLE40_09_RHJ.indd 26
11-02-2009 16:35:06
027-027_BLE40_2009.indd 23
12-02-2009 13:32:18
28
136 — commuun
168 — Craig Lawrence
148 — Tomas Näsström
024-028_Col-Ed_Inh_BLE40_09_RHJ.indd 28
11-02-2009 16:35:52
029-029_BLE40_2009.indd 23
11-02-2009 10:59:45
30
incoming Tekst Bieneke van der Does & Marieke van Elsäcker
Above the belt Als kleine jongen kreeg David Hart een oude dassencollectie van zijn opa cadeau. Gefascineerd door de klassieke weeftechnieken en verveeld met de voorspelbare patronen die de stropdassen doorgaans sierden, begon zijn creativiteit te pruttelen. Nu, jaren later, komen die hersenspinsels eindelijk tot het kookpunt in een eigen collectie. Hoewel David in de tussentijd onder meer voor Tommy Hilfiger en Anna Sui werkte, brengt hij deze collectie mooi uit onder zijn eigen naam: David Hart & Co. Naast stropdassen ontwerpt hij strikjes met uiteenlopende prints – van robots tot dandy ruitjes, sock monkeys en pin-ups. Ze worden stuk voor stuk handgemaakt in New York, van Schotse wol en Italiaanse en Engelse zijde, en zijn exclusief verkrijgbaar bij warenhuis Bergdorf Goodman en via Davids eigen website. Kans maken op het strikje hierboven? Check blend.nl/weggeefacties (MvE) davidhartnyc.com
030-042_Incoming_1_BLE40_09_RHJ.indd 30
09-04-2009 16:27:47
EVERYTHING YOU NEED TO KNOW ABOUT OUR WHISKEY IS HERE
IN BLACK AND WHITE. AND WHAT THE LABEL DOESN’T TELL YOU A SIP WILL. J A C K D A N I E L’ S T E N N E S S E E W H I S K E Y
www.jackdaniels.com
Please enjoy Jack Daniel’s responsibly. ©2008 Jack Daniel’s. All rights reserved. JACK DANIEL’S and OLD NO. 7 are registered trademarks.
JD_BlackNWhite_SolidK_230x300.indd 1
13-08-2008 12:15:25
32
Foto: Jochem Sanders Model: Jean Paul
OntFront Wat trek je aan als je klaar bent met neon oneliner T-shirts en liever niet strak in pak over straat gaat? Hoe zorg je ervoor dat je sharp voor de dag komt, zonder te doen denken aan een pinguïn? OntFront is het antwoord. Dit jonge modelabel ontwerpt kleding die het midden houdt tussen street en business. Speciaal voor mannen die graag hun eigen regels bepalen en een sterke persoonlijke stijl hebben, creëert OntFront twee keer per jaar een compacte collectie. Dit voorjaar komt de tweede uit, Midnight Sessions, geïnspireerd op de creatieve en rebelse sfeer van de underground jazzscene in de jaren ’20. Klassieke items als de trenchcoat en de blazer worden gecombineerd met baseballjacks en hoodies. Ook in het materiaalgebruik wordt klassiek met modern gecombineerd. Krijtstreep en satijn gaan hand in hand met tricot, funky borduurwerken en onverwachte details, zoals de gouden mini-jack plugs. (BvdD) ontfront.com
030-042_Incoming_1_BLE40_09_RHJ.indd 32
11-02-2009 10:37:49
033-033_BLE40_2009.indd 23
11-02-2009 11:01:27
34
Sakurako Shimizu Dat je van geluidsgolven meer kunt maken dan alleen, nou ja, geluid, dat wist je misschien al. Een aantal weken geleden zag je in Blend magazine een stoel die was ontworpen naar de grafische lijnen die een geluid teweegbrengt. Ook de New Yorkse ontwerper Sakurako Shimizu gebruikt sound waves als materiaal voor haar sieraden. Wanneer je haar je sieraad laat ontwerpen, mag je in haar studie komen gapen, schreeuwen, je jawoord geven of lachen en zij maakt daar een armband of ring van. (BvdD) sakurakoshimizu.com
Kipling / Girls from Omsk Deze zomer brengt Kipling een serie tassen uit die ontworpen is door modelabel Girls from Omsk. Een collectie die kennis van zaken van het ene merk combineert met de flamboyante stijl van de ander. In de handen van Girls from Omsk is het Kipling-icoon verworden tot een klein losgeslagen aapje. De SS09-collectie die uit deze samenwerking ontstond, bestaat voornamelijk uit patchwork en vinyl met hysterische accenten. Blend magazine mag twee van deze tassen weggeven, surf hiervoor naar blend.nl/weggeefacties (BvdD) girlsfromomsk.be kipling.nl
030-042_Incoming_1_BLE40_09_RHJ.indd 34
11-02-2009 10:38:17
www.karllagerfeld.com Photo by Karl Lagerfeld KL_SP_UNI_230x300_Blend_Right_NL.indd 035-035_BLE40_2009.indd 23 1
12-01-2009 11:02:04 11-02-2009 11:18:31
36
Ik R.I.P. Wat gebeurt er met je online profiel, je blog of je avatar als je bent overleden? Rust je straks in vrede, of kun je beter vooraf regelen hoe je herinnerd wil worden? Het lijkt wellicht wat luguber, maar dit zijn wel de vragen waar de huidige internetgeneratie mee te kampen krijgt. Met de tentoonstelling Ik R.I.P. spoort Mediamatic je aan om na te denken over zelfrepresentatie en de dood. Te zien zijn The Travelers, een serie doodsportretten door Elizabeth Heyert, doodskisten uit Ghana, het computerspel The Graveyard en meer. Kom proefliggen in een milieuvriendelijke grafkist en maak daarin een foto. Er zijn workshops grafkist ontwerpen. En op een nieuwe website kan iedereen aangeven wat er na de dood met zijn online profiel en ander digitaal bezit moet gebeuren. (BvdD) mediamatic.net
030-042_Incoming_1_BLE40_09_RHJ.indd 36
11-02-2009 10:38:48
037-037_BLE40_2009.indd 23 9102 Police adv Blend 230x300.indd 1
09-04-2009 05-02-2009 16:29:01 15:36:15
38
Design Museum Mocht je een dezer dagen in Londen zijn, ga dan even langs het Design Museum. Momenteel is daar de overzichtstentoonstel ling Hussein Chalayan – From fashion and back te bewonderen. Vijftien jaar experimen tele modeprojecten, Chalayans creatieve benadering, werkwijze, zijn vele thema’s en inspiratie worden toegelicht. Zo kun je er de serie Afterwords bezichtigen, een kledingcol lectie met draagbare, mobiele meubelstukken erin verwerkt. Ook Airborne, een serie met als spectaculair pronkstuk een jurk waarin 15.000 LED-lampjes verwerkt zijn. Chalayans oeuvre bestaat verder nog uit films en diverse kunst projecten. (BvdD) designmuseum.org
030-042_Incoming_1_BLE40_09_RHJ.indd 38
11-02-2009 10:39:17
opmaak_A4_advertentie_blend.indd 1 039-039_BLE40_2009.indd 23
11/02/2009 13:37:59 11-02-2009 13:55:20
40
Papier A1 grau Het ziet eruit als papier, wordt evenzo verwerkt en voelt hetzelfde aan, maar is ijzersterk. Tyvek© ist der Zukunft, moet Stefan Diez hebben gedacht, toen hij in samenwerking met het eveneens Duitse Authentics een serie tassen ontwierp die verdacht veel lijkt op dat wat in je printer ligt. Het eigenaardige materiaal wordt in de industriële sector al jaren gebruikt als verpakkingsmateriaal en fabriekskleding, maar ontmoet in Stefans collectie Papier de principes van mode en design. Naarmate je de tas langer draagt wordt hij steeds persoonlijker; hij verandert van uiterlijk als een A4’tje dat beklad en verkreukt wordt. Alsof de collectienaam nog niet duidelijk genoeg is, draagt elk afzonderlijk model de naam van zijn formaat; het exemplaar hiernaast heet A0. Ook leuk: Papier is heel goedkoop. De A0 hiernaast haal je al voor 25 euro in huis via authentics-shop.de. Toch te duur? Check dan blend.nl/weggeefacties, want we mogen er twee verloten. (MvE) stefan-diez.com authentics.com
Nooka Het is even wennen, maar als je het eenmaal doorhebt... Nooka brengt je, naast vette designhorloges, een nieuwe, intuïtieve manier om naar de tijd te kijken. Gewoon de streepjes of bolletjes tellen! New Yorker en oprichter van Nooka Matthew Waldman baseerde de naam van het merk op de klanken van ‘nucleair’ en ‘new’ om het futuristische karakter te benadrukken, en hij verbasterde ‘New Yorker’ om zijn oorsprong mee te nemen. Voor een samenwerking hier en daar is Nooka niet bang, KidRobot en Hellz Bellz lieten hun designvisie al een keer los op de bijzondere shapes van Nooka. (BvdD) nooka.com
030-042_Incoming_1_BLE40_09_RHJ.indd 40
11-02-2009 10:39:52
041-041_BLE40_2009.indd 29
09-04-2009 16:30:45
42
The Fringe Projects De Deense modeontwerper Henrik Vibskov en de Zweedse grafisch vormgever Andreas Emenius werken al jaren aan het project The Fringe Projects. De titel (randen, franjes) heeft betrekking op het feit dat de projecten in de marge van allerlei disciplines en in verschillende (gemengde) media worden uitgevoerd. De Projects, tien delen in totaal, bieden performance, tijdschriften, videowerk en mode. Negen projecten zijn voltooid en getoond in onder meer Milaan, Z端rich en Kopenhagen en in het tijdschrift Dazed & Confused. In het Zeeuws Museum wordt
030-042_Incoming_1_BLE40_09_RHJ.indd 42
het tiende project verwezenlijkt. Vibskov en Emenius krijgen het hele museum tot hun beschikking om alle tien de delen te presenteren, een aantal als autonome werk, andere gemengd met de museale stukken en een derde groep als portaal naar en perspectief voor delen van de collectie. Van 28 februari t/m 7 juni 2009. (BvdD)
zeeuwsmuseum.nl
11-02-2009 10:40:28
Pipilotti Rist, Tyngdkraft, var min vän, 2007, Audio video installatie (video still), Courtesy de kunstenaar, Hauser & Wirth Zürich London en Luhring Augustine, New York
Het video-organisme van
Pipilotti Rist 7 maart t/m 10 mei 2009 www.boijmans.nl/elixir
De Zwitserse videokunstenaar Pipilotti Rist creëert een zintuiglijke totaalervaring in Museum Boijmans Van Beuningen. Laat je onderdompelen in een bad van betoverende videobeelden, soundtracks en objecten in een 1500m2 grote installatie.
043-043_BLE40_2009.indd 23 AD-Rist-blend-def.indd 1
09-04-2009 23-01-2009 16:31:29 10:04:33
44
Theresa Honeywell Kunstenaar Theresa Honeywell is tough. Ze is gefascineerd door stoere mannendingen zoals motoren, gereedschapsriemen en pneumatische boren. Maar het is allemaal wel erg zwaar, en al dat metaal is ook niet alles. Dus geeft ze er een vrouwelijk randje aan. Theresa breit en naait erop los en maakt zo delicate werkjes van grof geschut. (BvdD) theresahoneywell.com
Stick to your glasses Op miraculeuze wijze raak je altijd je zonnebril kwijt, of je gaat er op zitten. Met de zonnebril van designduo Azumi & David zal dat je niet meer gebeuren. Zet ’m op je neus, je hoofd of hang ’m aan je shirt als de zon even weg is, maar stuk of kwijt raken zal niet meer lukken. De glasses tape is namelijk gemaakt van, nou ja, plakband. Het idee is even briljant als simpel, al moet je natuurlijk wel je wenkbrauwen in de gaten houden en de bril niet te enthousiast afzetten. (BvdD) azumianddavid.com
044-046_Incoming_2_BLE40_09_RHJ.indd 44
11-02-2009 11:19:58
045-045_BLE40_2009.indd 135
11-02-2009 11:04:55
46
Denim vending machine Haastige spoed is zelden goed... maar jeanslabel Closed helpt je wanneer je er toch niet aan ontkomt. Geen tijd om spijkerbroeken te gaan passen, maar wel een nieuwe broek nodig? Trek ’m uit de muur! Onlangs presenteerde Closed ’s werelds eerste echte jeansautomaat. De machine is gevuld met twee verschillende jeansmodellen in meerdere maten. Kies je stijl en maat, creditcard erdoorheen halen en je denim is binnen. Momenteel is de denim vending machine on tour langs iconische winkels in Europa. Wanneer het een groot succes blijkt te zijn, wordt de automaat even gewoon als een frisdrankautomaat, en zul je ze zien staan op treinstations en vliegvelden. (BvdD) closed.com
044-046_Incoming_2_BLE40_09_RHJ.indd 46
11-02-2009 11:20:28
047-047_BLE40_2009.indd 23
09-04-2009 16:33:36
48
Million Dollar Kids S h o t b y J o o s t V a n d e b r u g / M AN J A OTTEN P M 048-057_MillionDollarKids_BLE40_09_RHJ.indd 48
10-02-2009 19:57:36
49
048-057_MillionDollarKids_BLE40_09_RHJ.indd 49
10-02-2009 19:57:39
50
048-057_MillionDollarKids_BLE40_09_RHJ.indd 50
10-02-2009 19:57:58
51
048-057_MillionDollarKids_BLE40_09_RHJ.indd 51
10-02-2009 19:58:03
52
048-057_MillionDollarKids_BLE40_09_RHJ.indd 52
10-02-2009 19:58:14
53
048-057_MillionDollarKids_BLE40_09_RHJ.indd 53
10-02-2009 19:58:18
54
048-057_MillionDollarKids_BLE40_09_RHJ.indd 54
10-02-2009 19:58:33
55
048-057_MillionDollarKids_BLE40_09_RHJ.indd 55
10-02-2009 19:58:37
56
048-057_MillionDollarKids_BLE40_09_RHJ.indd 56
10-02-2009 19:58:53
57
modellen: Marko, Majid, Kassandra / house of orange, Ace, Wietske & Gwen, Yuki & Bubba, Lisa Schaduw, Jimmy alle kleding: The MDK’s own except Jimmy’s top & jacket by Mary-Me, Gwen’s body by MDK Jimmy Paul & gloves by Episode, Yuki’s top by Bis! Make-up: Maaike Woetink Haar: Wietske Norbart Asst. fotografie: Roy met dank aan: StudioAmsterdam.com | myspace.com/milliondollarkids
048-057_MillionDollarKids_BLE40_09_RHJ.indd 57
10-02-2009 19:58:58
58
new people Tekst & fotografie Lois Cohen & Violette Hoogakker
We kwamen in contact met de fotografen Lois en Violette op de eerste New Talent Night die Blend magazine samen met Streetlab regelmatig organiseert. Zij tekenen deze maand voor de invulling van de rubriek New People. Over wat de gefotografeerde mensen in deze rubriek verbindt, zegt het tweetal: ‘De dwangmatige opkomst van ideeën, de impulsieve creativiteit van deze mensen is wat hen bezig houdt. Het is al bijna geen keus meer, het is wie ze zijn.’
Lois Cohen 17 jaar Vroeger zat ik altijd met mijn neus in de schetsblokken. Maar als ik dan een knullig foutje maakte, terwijl de tekening bijna af was, gumde ik als een gek tot er geen papier meer overbleef. Tekening verpest, grote frustratie als gevolg. Op mijn 13e ontdekte ik dat fotografie de beste manier was om mijn creativiteit te uiten. In het begin schoot ik vooral zelfportretten, want dan had ik altijd een model in de buurt. Ik zette mezelf telkens als een ander personage neer (daarom was, en is nog steeds, Cindy Sherman een grote inspiratiebron voor me). Maar later werd ik het zat om elke keer weer mijn eigen kop op foto’s te zien. Ik heb een jaar lang als fotograaf bij spunk.nl gewerkt. En heb daar veel van geleerd: zoals snel ideeën bedenken en omgaan met druk. Maar ik ben er vooral conceptueler door gaan werken, ook wat betreft mijn vrije werk. Ik ging verder kijken dan alleen maar eye candy. Mensen zeggen dat ik een heel herkenbare stijl heb. Ik vind het moeilijk om mijn stijl te beschrijven. Heb een voorkeur voor uitgesproken kleuren en tegenstellingen. Ik hou van de combinatie van lief en hard, en van glamour en humor. Ik hou niet van perfect of glad. Ik ben pas tevreden als de foto niet helemaal klopt. Op technisch gebied moet ik nog veel leren, ik klooi altijd maar wat aan qua belichting enzo. Volgend jaar wil ik fotografie gaan studeren aan de kunstacademie. Liefst in Den Haag. Maar eerst school afmaken... flickr.com/photos/loisy loisycohen@gmail.com
058-067_New_people_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 58
11-02-2009 16:12:20
59
058-067_New_people_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 59
11-02-2009 16:12:23
60
Violette Hoogakker 17 jaar Ik ben iemand die veel waarde hecht aan openheid en eerlijkheid. Ik vind het belangrijk om verder te denken in het leven, alles van verschillende kanten te bekijken, en in alles iets te vinden waar ik het in wat voor opzicht dan ook mee eens ben, of me bij kan inleven. Ik hou ervan om overweldigd te worden, en vind het prettig om normale dingen af en toe weer eens als bijzonder, bijna magisch te zien. Ik vind het interessant om contrasten op te zoeken, daar bepaalde raakpunten en combinaties in te vinden die bij elkaar passen of me aanspreken, en dat te combineren zodat het ondefinieerbaar wordt. flickr.com/photos/skip_333 skip_333@hotmail.com
058-067_New_people_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 60
11-02-2009 16:12:23
61
058-067_New_people_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 61
11-02-2009 16:12:25
62
Fay
Burlesque-danseres ‘Burlesque is vorige eeuw in Amerika ontstaan. Burlesque betekent eigenlijk grap. Het is variété, een toneelstukje waarmee je een verhaal vertelt waar een bepaald soort tease in verwerkt zit met humor en striptease, hoewel het strippen op de tweede plaats komt. Je gaat als performer ook niet helemaal bloot, je houdt altijd wel een string en tepelkwastjes aan. Belangrijk vind ik dat het niet ordinair overkomt. het moet classysexy blijven. Ik ben tegen de harde porno-industrie; je kunt ook op een mooie, onschuldige manier jezelf ontzettend sexy laten zien. Ik kende het eerst niet, maar was vroeger al helemaal gek op mode- en pin-upplaatjes uit de jaren ’50. Toen ik voor het eerst naar een show kwam, vond ik het zo geweldig dat ik gelijk op de baas ben afgestapt en hem zei dat ik mee wou doen. Het leuke van burlesque is dat het een soort comedy-show hoort te zijn, dus alles kan in een show gebeuren, ook al gaat er wat fout, dat acteer je gewoon recht. Het liefst zou ik dit fulltime doen, maar dat gaat heel moeilijk omdat de scene niet zo groot is. Al mijn ambities komen uiteindelijk toch wel weer terecht bij burlesque. Alles wat ik wil kan ik er in kwijt: zingen, acteren, muziek maken, dansen. Ik vind het leuk om een diepere betekenis in een show te verwerken. Die hoeft niet meteen duidelijk te zijn, maar mag best subtiel zijn zodat mensen er over na kunnen denken, hoewel het wel moeilijk is om uit te beelden. Weinig mensen begrijpen dat, omdat burlesque toch een ontzettend luchtig imago heeft. Maar zelf hou ik ervan om mijn stukjes een duistere, mysterieuze kant te geven. Ik vind het heel prettig dat er geen concurrentie is tussen de meisjes. Iedereen is lekker met zijn eigen ding bezig en motiveert elkaar.’
058-067_New_people_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 62
11-02-2009 16:12:27
63
Joseph Kay Designer
‘Misschien klinkt het stom, maar ik heb mezelf altijd als een bijzonder iemand gezien. Volgens mij klopt het ook wel, ik ben anders. Als ik bijvoorbeeld over straat loop, is iedereen hetzelfde, en ik ben als het ware rond aan het dansen als ik daar zin in heb. Het kan me niet zoveel schelen hoe mensen over me denken, ook heel erg qua kleding. Ik zie er toch net wat extravaganter uit dan de mensen die ik om me heen zie. Ik kan ook wel normaal zijn, maar ik vind het prettiger om me te onderscheiden. Viktor & Rolf maakten vroeger bijvoorbeeld meer kunst dan mode, ik vond het prachtig! Maar nu ze voor de H&M werken is het allemaal veel meer mainstream geworden. Ik denk dat dat iets is waar ik heel bang voor ben: dat ik mijn werk zo moet aanpassen dat ik er zelf niet meer tevreden mee ben, omdat het anders niet in de smaak valt of niet verkocht wordt.
058-067_New_people_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 63
Ik ben altijd al met kleding en design bezig geweest, vooral doordat mijn vader dat ook doet. Toen ik drie jaar terug stage liep bij Guido Ooms kon ik zonder door mijn vader beïnvloed te worden zien hoe ik het écht vond. Vanaf dat moment wist ik dat ik designer wilde worden. Tijdens die stage ben ik met hem aan het ontwerpen geslagen. Ik heb een ontzettend klein ding gemaakt, maar dat heeft een enorme impact op me gehad. Ik heb gemerkt dat alles veel meer geforceerd aanvoelt als ik een deadline heb, als ik iets af moet krijgen. Er is dan te weinig tijd om alle ideeën vanzelf te laten komen. Terugkijkend heb ik dan vaak ook het gevoel dat ik beter kan. Ik denk dat het op een gegeven moment te eentonig voor me gaat worden, en dan doe ik lekker wat anders. Ik weet zeker dat ik na tien jaar kleding veel meer zin krijg om bijvoorbeeld lampen te maken.’
11-02-2009 16:12:30
64
Christian Siobahn Kroodsma aka Miss Heart Felt Knutselfee
‘Ik doe van alles: maak poppen, quilts, borduur, teken en bak cupcakes en koekjes. Ik ben een knutselfien, zeg maar. Ik ben altijd wel met iets bezig. Als ik een idee krijg of iemand stelt wat voor, dan ga ik het direct proberen. Dat zorgt ervoor dat ik de meest uiteenlopende dingen maak. Van cupcakes met een Halloween-thema tot Mexicaanse skulletjes van fimoklei voor op een tattoomachientje. Daarnaast werk ik in een tweedehandswinkel. Kleding is ook iets waar ik heel blij van word. Ik vind het meest belangrijk dat ik materiaal hergebruik. Voor de poppen gebruik ik bijvoorbeeld oude kleren of reststoffen. Ik krijg dan ook van heel veel mensen textiel en fournituren. Mijn huis staat er vol mee. Het maken van de poppen is ontstaan nadat ik een heel schooierig popje op de stoep van Paradiso had gelegd voor een band die daar zou spelen. Met een briefje erbij, ik had een verzoeknummer. Dat hebben ze gespeeld en mijn popje stond op het podium. Mijn belangrijkste inspiratiebronnen zijn sprookjes, films, kunst, mijn eigen fantasie, vrienden en vriendinnen en hun verhalen. Ik ben altijd aan het dromen. Ik heb een ziekelijke verzamelwoede, mijn huis staat helemaal vol met crap. Van die spulletjes krijg ik dan ook weer ideeën. Ik
058-067_New_people_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 64
sla beelden op en hussel ze door elkaar. Ook mensen op straat inspireren me, ik heb wel een aantal poppen gebaseerd op mensen die me opvallen. Meestal schets ik het en besluit ik later of ik er iets mee wil doen. Ik heb al langer een idee om een aantal prominente Amsterdamse scene kids in popvorm te vereeuwigen. En dan een horrorfilmpje te maken waarin een mysterieuze killer ze een voor een afslacht. Mijn droomwereld ziet eruit als een film van Tim Burton. Heel gestyleerd met felle kleuren. Geen dierenleed meer en overal eenhoorns en roze duiven. En de schoenen zijn gratis. Ik rij rond in een roze ijscowagen en deel cupcakes uit. Als je wat naargeestig bent, kun je door een deurtje naar een wat griezeliger wereld met dansende skeletjes en spoken en piepende ijzeren hekken. Maar zelfs daar is alles cute. Ik hou van cute. Over tien jaar zie ik mezelf met heel veel tattoos en ben ik kunsthistoricus met mijn eigen galerie. Ik werk daarnaast mee aan heel veel diverse projecten. Ook wil ik graag in Amsterdam een Craft Fair organiseren waar mensen hun zelfgemaakte dingen kunnen laten zien en verkopen.’ myspace.com/kanzashi
11-02-2009 16:12:32
65
Monsieur Plastique Designer, visagist, artiest
‘Ik ben exterior designer, doe visagie, verzorg optredens voor feesten en maak kleding. Ik vind het het belangrijkste dat ik er zelf plezier in heb. Sommige mensen doen hun werk voor anderen, ik doe het echt puur alleen voor mezelf. Ik wil ook echt graag in mijn werk groeien, later wil ik van het podium naar achter de schermen. Ik heb er eigenlijk niet echt voor gekozen om dit te doen; na mijn middelbare school ben ik met een visagieopleiding begonnen en toen kwam ik Marjolein vd Wal tegen met wie ik ben gaan samenwerken. Sindsdien ben ik er een beetje ingerold. Eerlijk gezegd weet ik niet waar ik mijn ideeën vandaan haal. Wanneer iemand me vraagt voor een optreden, krijg ik meestal gelijk beelden in mijn hoofd hoe dat dan zou zijn. Als ik iemand als voorbeeld zou moeten noemen is dat toch John Galliano of Vivienne Westwood, gewoon omdat ze precies doen wat ze leuk vinden en daar nog succesvol in zijn ook. Vanaf de eerste keer dat ik gewerkt heb had ik al zoiets van: dit is te gek, hier ga ik mee door. Vroeger was ik ook al heel erg raar. Op de peuterschool was ik dan altijd degene die de blauwe glitterrokjes droeg enzo. Terwijl ik eigenlijk best nuchter ben opgevoed. Ik vind mezelf eerlijk gezegd veel normaler dan de meeste mensen, omdat die zich meestal toch heel anders voordoen dan ze écht zijn. Misschien ben ik wel een beetje vreemd, maar ik gedraag me toch wel precies hoe ik ben en waar ik me prettig bij voel.’ myspace.com/apollo225
058-067_New_people_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 65
11-02-2009 16:12:35
66
Rachel Tauwnaar Scholier, model, zangeres
‘Ik zing. Op elk moment van de dag. Onder de douche, als ik naar mijn lokaal loop, als ik de vuilnis buitenzet, als ik me kut voel, eigenlijk altijd. Naast zingen doe ik modellenwerk en ben ik fulltime vwo’er. Ik ben begonnen met zingen toen ik een jaar of 8 was. Mijn meester vroeg of ik twee liedjes die hij had geschreven wilde zingen, waar hij dan gitaar bij zou spelen. Vervolgens hebben we het opgenomen in een studio en op cd gezet. Mijn moeder draait die cd nog steeds. Ik vind het heerlijk om te zingen, omdat ik mijn emotie er goed in kan uiten. Vooral als ik me klote voel vind ik het fijn, omdat ik mijn gevoelens dan niet opkrop. Ik heb onlangs wat nummers op mijn myspace gepleurd en kreeg heel positieve reacties. Dat stimuleert je wel echt om in ieder geval je talent niet links te laten liggen. Daarvoor was ik nooit zo intensief bezig met zingen. Ik deed het echt alleen voor mezelf. Sinds kort speel ik ook samen met een band. Wij zijn pas begonnen en kloten nog maar wat aan, maar het gaat zeker de goede kant op. Mijn inspiratie haal ik vooral uit de minder leuke dingen in het leven. Ik ben niet zo van de leuke, vrolijke liedjes. Ik zing liever rauwe, donkere nummers. Nummers waar de emotie uitbarst. Dat is echter niet de soort muziek waar ik zelf naar luister. Ik heb een grote liefde voor electro(clash), soul, jazz, new wave en Franse chansons. Ik weet niet hoe mijn leven er over tien jaar uitziet. Misschien ben ik dan fulltime model, misschien muzikant, of wie weet filosoof. In ieder geval wel iets wat ik leuk vind en waar ik achter sta. Het lijkt me afschuwelijk om iets te doen tegen mijn zin, wat alleen maar geld in het laatje brengt, zakenvrouwtje ofzo.’ myspace.com/racheltauwnaar
058-067_New_people_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 66
11-02-2009 16:12:37
67
Bitches aint shit
Mickey Cohen (scholier) en Emmanuel Adjei (student fine art HKU) ‘We kennen elkaar van de middelbare school. We vonden elkaars tekeningen vet en spraken een keer af om samen te werken. Vanaf dat moment ging er een nieuwe wereld voor ons open. We besloten onszelf Bitches Aint Shit te noemen, een label waaronder wij voornamelijk T-shirts ontwerpen, maar ook sneakers costumizen, affiches vormgeven etc. We doen ook wel eens iets in opdracht. Laatst hebben we bijvoorbeeld een speciale lijn ontworpen voor Bang Bang, waaronder zijn nieuwe albumcover, T-shirt en sneakers. Onze vroege jeugd, gekke gebeurtenissen, oude comics, hedendaagse kunstenaars
058-067_New_people_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 67
en de mensen om ons zijn belangrijke inspiratiebronnen. Onze fantasie is grenzeloos. Ons werk ziet er vaak jeugdig uit, maar altijd met een bizarre twist. We proberen niet per se een trend op te zetten. Ons doel is meer om draagbare kunst te maken. Hoe we onszelf zien over tien jaar? Dat is wel erg ver weg. Laten we zeggen over vijf jaar. Tegen die tijd zijn wij echt wel beroemd. En naast succesvol heel gelukkig. Nee, dat klinkt lame.’ b-a-s-art.hyves.nl
11-02-2009 16:12:39
68
zodiac sneakers Van retro comics naar oosterse astrologie. Striptekenaar Erik Kriek werd door Onitsuka Tiger gevraagd zich over hun jubileumcollectie te buigen. ‘Ze vonden mijn werk goed, denk ik.’ Tekst Marieke van Elsäcker Fotografie vrederick
Erik Kriek is de geestelijk vader van Gutsman, de antiheld uit de gelijknamige tekstloze strip, ofwel ‘de gemaskerde verdediger van de mannelijke ontoereikendheid.’ Kriek: ‘Ik vond dat wel een ronkende omschrijving. Het is een ironische blik op hoe man en vrouw met elkaar omgaan. Het is een superheld die eigenlijk nergens super in is, maar hij moet toch ergens voor staan.’ Gutsman beleeft zijn avonturen samen met zijn vrouwelijke wederhelft Tigra, een stoeipoes in wulps tijgerpak, gebaseerd op het meisje dat op de gelijknamige sigarettenpakjes staat afgebeeld. Ook Kriek zelf maakt regelmatig zijn opwachting: ‘Er was een derde figuur nodig die een beetje porde in het verhaal. Op een gegeven moment gaat zo’n karaktertje een eigen leven leiden. Ik speel Gutsmans schepper die alsmaar controle over hem probeert uit te oefenen, dus dat werkt wel maf. We hebben een haat-liefdeverhouding.’ Zwanger van betekenis Na tien strips en een bundel zit Gutsman nu al zo’n twee jaar stil. ‘Dat is jammer, maar misschien ben ik er ook wel een beetje klaar mee,’ zegt Kriek. ‘Om strips te maken moet je een heel andere mindset hebben. Je moet er maandenlang induiken, heel asociaal. Alle tijd die ik heb om te werken gaat tegenwoordig in opdrachtwerk zitten, en we hebben hem nu.’ Kriek bedoelt zijn tien maanden oude zoontje, die op zijn schoot nieuwsgierig aan een grote gele schoen zit te frummelen – het prototype van een ontwerp voor Onitsuka Tiger. Hoewel Krieks tekenstijl refereert aan retro-Amerikaanse comics, kreeg hij een tijdje geleden een
068-069_ErikKrieken_BLE40_09_RHJ_RHJ_RHJ.indd 68
telefoontje van het oer-Japanse sportmerk. Kriek: ‘Ik weet niet hoe ze aan me gekomen zijn; ze vonden mijn werk goed, denk ik. Ze vroegen me of ik drie schoenen wilde ontwerpen en dat leek me heel leuk.’ Die drie ontwerpen maken deel uit van de Zodiac-collectie die Onitsuka Tiger initieerde om hun 60e verjaardag te vieren, een cijfer dat voor Japanners zwanger is van betekenis, omdat ze volgens hun oosterse telling nu de volledige astrologische cyclus doorleefd hebben. De mythe wil dat elk jaar zijn eigen dier heeft, en dat de mensen die in een bepaald jaar geboren zijn de eigenschappen van dat dier overnemen. Zo zijn draken trots en extravert en apen nieuwsgierig en levendig. Elke reeks van twaalf dieren kent zijn eigen element: hout, vuur, aarde, metaal of water. Zijn alle dieren en elementen aan bod geweest? Dan zijn we zestig jaar verder, en valt er heel wat te vieren. Reden genoeg dus voor Onitsuka Tiger om er een collectie aan te wijden. Kriek: ‘Ik ben niet zo heel erg thuis in die materie, maar van Onitsuka mocht ik een paar dieren uitkiezen en drie schoenen om het op uit te voeren. Ik koos de slang in combinatie met steen, het konijn met hout en de draak met vuur.’ Waterschapsheuvel Kriek: ‘Ik had weinig tijd, dus ik heb het ontwerp direct op de schoenen toegepast. Het ontwerp van de konijnen past bijvoorbeeld alleen op de high-top. Ik ben niet zo’n tekenaar die alles heel snel kan neerzetten. Het is een hoop geploeter en zonder lichtbak gaat het al helemaal niet. Ik begin met een hoop blauw geschets en dat destilleer ik door er met grijs potlood overheen te gaan.
Uiteindelijk zet ik het heel clean met oost-indische inkt en penceel op papier. In dat stadium gebeurt er trouwens nog van alles met het ontwerp, dat laat ik aan het toeval over. Een diepere gedachte is er niet, ik laat me liever leiden door wat ik grafisch vind werken. Aanvankelijk had ik iets bedacht met stiksels en borduursels, maar dat werd te klein en moeilijk produceerbaar. Nu zijn de tekeningen op het leer geprint.’ Alle eindresultaten zien er retestrak uit, maar de gele schoen met de konijnen, waarbij hij zich liet inspireren door de tekenfilm Waterschapsheuvel, is Krieks favoriet. ‘Dat is wel grappig, want ik wilde eigenlijk flink uitpakken met de draak. Uiteindelijk staan de konijnen er het sterkst op, terwijl dat het meest onbenullige dier is. Aanvankelijk wilde ik de hele print over de Onitsuka Tiger-strepen heen zetten, maar zoals het nu is uitgevoerd lijkt het alsof de konijnen zich erachter verschuilen. Het heeft iets duisters.’ Het eerste deel van de Zodiac-collectie ligt eind februari in de winkel. Naast Krieks ontwerpen bedacht de Japanse Takeshi Fukui een ontwerp voor de os, rat en tijger. In de herfst volgt het tweede deel van de collectie, waarin Victor Ash en nogmaals Fukui de overige zes dieren onder handen nemen. onitsukatiger.nl gutsmancomics.com
11-02-2009 15:05:34
69
068-069_ErikKrieken_BLE40_09_RHJ_RHJ_RHJ.indd 69
11-02-2009 15:05:37
70
top of the pops Achter hun ludieke vocalen, skippybalbeats en indie imago
verschuilen ze gniffelend een ongeremde liefde voor popmuziek. The Ting Tings doen maar wat, en meestal goed. ‘We moeten het hebben van wat lampen en een rookmachine.’ Tekst Marieke van Elsäcker Fotografie Sarah Nankin
Afzonderlijk waren Jules De Martino en Katie White al jaren actief aan twee uitersten van het muziekspectrum. Katie zong de longen uit haar lijf als popzangeresje en Jules manifesteerde zich in de alternatieve hoek. Opposites attract, blijkt maar weer, want sinds hun eerste samenwerking in de indieband Dear Eskiimo zijn de twee onafscheidelijk. Zelfs de teloorgang van die band door een ruzie met het platenlabel mag de pret niet drukken, want zodra ze na een periode van bezinning besluiten als The Ting Tings gewoon lol te gaan trappen, zoeven ze van de ene op de andere dag onbedoeld naar de top. Blend sprak The Ting Tings in mei 2008, aan de vooravond van de promotietour voor het debuutalbum We Started Nothing. Een tour de force door Amerika, Japan, Australië en Europa. En nog eens datzelfde rondje. En nog eens. Hoog tijd om bij te kletsen, dus treffen we hen – vermoeid maar voldaan – opnieuw in Amsterdam. ‘Het grootste verschil tussen al die landen is nog het eten. Door de mooie venues en rock-’n-roll in de tourbus is Amerika een fantastisch land om te touren, maar het eten is echt troep. Vier dagen lang heeft de hele crew geen hap door zijn keel gekregen. Bestel je een gezonde salade, bedekken ze hem onder een dikke laag saus,’ fronst Jules. Katie schiet met grote ogen overeind. ‘Alles wordt diepgevroren! Ze stoppen ook overal een soort suikervervanger in op basis van maïs, hartstikke schadelijk!’ Behalve jullie eetlust – heeft de tour meer dingen veranderd? Zijn jullie er betere muzikanten door geworden? Katie: ‘Zeker, want we zijn er 24/7 mee bezig. Ik heb ook helemaal geen tijd meer voor mijn andere creatieve uitingen. Vroeger maakte ik bijvoorbeeld mijn eigen kleding, dat mis ik wel. Maar goed, we zijn nu wel de hoofdact van iedere avond.’ Jules: ‘Ineens moeten we tijdens een show al onze
070-071_TheThingThings_BLE40_09_RHJ.indd 70
nummers spelen, vaak zonder repetitie. Dan improviseren we soms maar wat. Er gebeurde pas nog iets bizars: Katie slingerde haar microfoon rond en liet hem vallen, precies op een voetpedaal waardoor de tune van Ghostbusters door een nummer heen begon te spelen. Katie: ‘Dat was perfect, briljant!’ Jules: ‘Dat kan je nooit meer evenaren, die dingen gebeuren alleen live.’
nummers, terwijl nu alles direct online verkrijgbaar is. Wat ik bijvoorbeeld zo haat is dat bands zichzelf nu de hele tijd filmen. Vroeger was een clip iets exclusiefs, nu word je er 24 uur per dag mee overspoeld. Het is elke dag kerst...’ Katie (lacht): ‘Mensen moeten op z’n minst betere speakers aanschaffen. Werk je dagenlang aan een nieuw nummer, streamen mensen het door kleine kutspeakers. Daar gaat al je harde werk!’
Die speelse ‘we doen lekker wat we zelf willen’vibe is kenmerkend voor We Started Nothing. Ebt de onafhankelijkheid niet weg nu jullie beroemder worden? Jules: ‘Wat wij het leukst vinden is het touren, optreden en muziek maken. De rest in bullshit.’ Katie: ‘We hadden nooit verwacht dat dit album uitgebracht zou worden, dus we deden gewoon maar wat we leuk vonden.’
Hunkeren jullie eigenlijk niet gewoon naar commercieel succes? Katie: ‘Niet per se in termen van roem, maar hoe meer geld we hebben hoe creatiever we kunnen zijn met de live shows. Nu moeten we het hebben van wat lampen en een rookmachine. We dromen van een show zoals die van Talking Heads; een totaalconcept dat zich langzaam ontvouwt, een verhaal bijna.’
Hoe gaan jullie bij een nieuw album te werk? Jules: ‘We hebben nog geen flauw idee. Waarschijnlijk gewoon veel drinken en de studio in duiken! We vinden Berlijn wel onwijs inspirerend. Misschien is het kiezen van een plaats wel belangrijker dan bedenken wat we gaan schrijven.’ Katie: ‘Juist. We zijn in zoveel steden geweest, maar Berlijn voelt echt als een plek waar we een tijdje moeten zijn.’ Jules: ‘Ik heb autonome kunst gestudeerd dus ik wil daar het liefst gewoon een tijdje aanrommelen met projecten.’
Stel dat er geen financiële grenzen waren, hoe zouden jullie een live show dan invullen? Katie: ‘Om mee te beginnen: prachtige gordijnen. We zagen in Berlijn een show waarin vijftien artiesten ieder tien minuten hadden om hun kunst te laten zien. Het gordijn ging omhoog en dan deed iemand zijn ding. Toen bij Tino Segal de gordijnen omhoog gingen stond er niemand, maar plotseling begonnen die gigantische zware gordijnen te dansen op de maat van het orkest. Het was adembenemend! Dat moet duizenden euro’s gekost hebben.’ Jules (lacht): ‘Maar als we écht veel geld hadden, zouden we de show afzeggen en een maand vakantie nemen!’ Katie: ‘Dan zetten we wel een cd-speler op het podium, haha.’
Klopt het dat jullie Top of the Pops terug op de buis willen? Katie: ‘Ja! Top of the Pops is geweldig. Ik ben opgegroeid met de Spice Girls en popmuziek, maar dat betekent niet dat je minder creatief bent.’ Jules: ‘Top of the Pops is eigenlijk het minst commerciële tv-programma, omdat het je liet wachten. Elke donderdag hoorde je de nieuwste exclusieve
myspace.com/thetingtings
10-02-2009 17:33:51
71
070-071_TheThingThings_BLE40_09_RHJ.indd 71
10-02-2009 17:33:55
72
de pop die niet fake is De uit Nieuw-Zeeland afkomstige Pip Brown, beter bekend als Ladyhawke (28 jaar), is een oude rot in het vak. Ze hopte als tiener van bandje naar bandje, tot ze het zat was en solo ging. ‘ik ben geen crazy kid ofzo.’ Tekst Bieneke van der Does Fotografie Vrederick
Blond haar, zwart omrande ogen. Lang, maar onwennig. Ze is niet goed te peilen; zit hier nu een krachtige rockchick of een fragiel en onzeker meisje? Zodra ze begint met praten, wordt het duidelijk: hier zit een zelfverzekerde vrouw, die ondanks wat tegenslag hier en daar weet wat ze wil. En terecht, al sinds haar elfde is ze met muziek bezig. Dankzij haar muzikale ouders kwam ze er al vroeg mee in aanraking. Ze was niet van de drums weg te slaan. Rond haar veertiende had ze genoeg van het drumstel en leerde ze zichzelf gitaar, bas en synthesizer spelen. Samen met haar stiefvader speelde ze in een dorpsfanfare. It was a start. Rond haar zestiende begon ze haar eigen bandje. Hoe harder hoe beter was het credo, en melodie deed er niet veel toe. Tijdens haar middelbareschooltijd speelde ze in meerdere grungebands. Rond haar achttiende verhuisde ze naar de hoofdstad Wellington, en hier begon haar echte rockavontuur vol armoe, stinky boys en rokerige bars. Na een tijdje toeren en teleurstellingen besloot Pip alleen verder te gaan als Ladyhawke. En toen stond je er alleen voor... Ladyhawke: ‘Yep. Ik ben naar Amerika en Australië gegaan en ben uiteindelijk in Londen beland. Daar heb ik mijn debuutalbum geschreven, gespeeld en opgenomen. Dat was vorig jaar. Ik heb alles zelf gedaan en daar ben ik echt trots op. Ik heb heel veel geleerd en lol gehad door het spelen in bandjes, maar ik ben gelukkiger als soloartiest. Ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen. Ik ben meer het popgenre in gegaan. Veel mensen zien popmuziek tegenwoordig als goedkope, gelikte muziek, het is een beetje uncool geworden omdat veel popartiesten niet hun eigen muziek schrijven. Terwijl pop in de jaren ’60, ’70
072-073_Ladyhawke_BLE40_09_RHJ.indd 72
en ’80 wel heel cool was. Ik wil met mijn muziek bewijzen dat pop niet fake hoeft te zijn. Je hoort veel invloeden uit die jaren terug in mijn songs. Ik bewonder artiesten als Jimi Hendrix, maar ook bands als Nirvana en Yeah Yeah Yeahs. Oh, en Peaches is een enorme bron van inspiratie.’ Is muziek alles voor jou, of haal je ook inspiratie uit andere kunstvormen? ‘Ik heb een tijdje fotografie gestudeerd, dat is echt een passie. Ik heb altijd een camera bij me. Sinds kort heb ik een digitale camera, al heb ik digitaal schieten lang geweigerd. Het voelt als bedrog. Ik vond juist werken met film zo bijzonder, omdat je de tijd moest nemen en na moest denken voor je het knopje indrukte... maar ja. Tijdens het toeren krijg ik voortdurend mooie beelden voorgeschoteld en ik zou daar graag een fotoboek van maken. Ik ben ook gek op aquarelschilderijen. Niet die zoetsappige, maar met aparte kleuren en objecten. Een vriendin van me, Sarah Larnach, maakt de meest prachtige werken.’ Zij is ook degene die een van jouw videoclips heeft geïllustreerd. ‘Ja, we werkten samen aan de video voor My Delirium. Zij kent mij heel goed en weet precies wat ik leuk vind. Het idee voor de clip had ik al direct na het schrijven van de song en ik stond erop dat zij het voor me zou uitwerken. Ze heeft ook al het artwork gemaakt voor mijn album en de website.’
in mijn eigen land. Mijn concert was helemaal uitverkocht, er stonden mensen met enorme heliumballonnen, poppen en spandoeken. Zelf maak ik geen show van mijn concerten. Het gekste wat ik zal doen is een oud Amerikaans baseball-uniform aantrekken. Verder maak ik me er niet al te druk om. Ik ben ook geen crazy kid ofzo, ik ben zelfs vrij rustig.’ Is het niet eenzaam, zo zonder bandleden om je heen? ‘Nee, wel zonder vrienden. Mijn favoriete nummer Magic gaat daar over. Ik zat in Londen en voelde me enorm eenzaam. Ik miste mijn vrienden thuis zo erg! Het is een beetje een triest nummer geworden, maar er zit ook een stuk koorzang in, wat het weer heel krachtig maakt. Ik ben best trots op dat nummer, het betekent veel voor me. Tegenwoordig probeer ik de eenzaamheid van het vak te ontwijken door veel om te gaan met andere muzikanten. Het ontmoeten van nieuwe mensen werkt ook heel inspirerend. Als je veel tourt, loop je snel het gevaar je terug te willen trekken en je gevangen te voelen. Daardoor mis je alle nieuwe muzikale ontwikkelingen. In 2009 ga ik touren met The Ting Tings, en ik ben alweer begonnen aan een nieuw album. Ik sta ook wel weer open voor een samenwerking, met bijvoorbeeld Soulwax of Peaches. Volgens mij kan dat heel leuk worden.’ myspace.com/ladyhawkerock ladyhawkemusic.com
Je hebt lange tijd getourd en in Engeland en Australië gewoond. Hoe was het om weer terug te gaan naar Nieuw-Zeeland? ‘Thuiskomen in Wellington was een gekkenhuis! Ik had geen idee hoe “bekend” ik was geworden
10-02-2009 17:38:53
072-073_Ladyhawke_BLE40_09_RHJ.indd 73
10-02-2009 17:38:57
74
Wardrobe essentials Karl Lagerfeld, Stella McCartney, Viktor & Rolf, Roberto Cavalli en Comme des Garçons. Stuk voor stuk gingen ze voor H&M. Who’s next? Matthew Williamson. ‘Mijn ontwerpfilosofie is om mensen zich te laten voelen als een pauw.’ Tekst dennis mijnheer Fotografie joost vandebrug
Modeontwerper Matthew Williamson (37) is weliswaar bij het grote publiek minder top of mind dan een Stella McCartney, maar de verwachting is dat 23 april – de dag dat zijn H&M-herfstcollectie in de winkels verschijnt – weer een traditioneel gekkenhuis wordt. Blend spreekt met de Engelse ontwerper in de Saatchi Gallery in Londen, waar voor de (pers)gelegenheid een English Tea Party is gearrangeerd door Bureau Betak, een organisatiebureau met onder andere Viktor & Rolf als klant. De ‘finest English rabarber pie’
074-076_MatthewWilliamson_BLE40_09_RHJ.indd 74
is erg verfijnd qua smaak, nog interessanter is de preview die we te zien krijgen van de damescollectie Matthew Williamson voor H&M. De ontwerper showt zelf ook een preview, hij draagt namelijk een zwart colbertje met een kleurrijke revers – een item uit de mannencollectie die hij eveneens voor H&M heeft ontworpen, en die pas in mei wordt uitgebracht. Het kleurgebruik in zijn jasje is typerend. ‘Ik hanteer niet de regel dat je maar maximaal drie kleuren in een outfit mag dragen. De print van dit jasje is afkomstig
van een strandlaken, dus als je wil kun je met dit jasje naar het strand gaan en alles matcht,’ vertelt hij lachend aan het groepje journalisten afkomstig van de Franse Vogue tot Blend. Electric Angels Williamson heeft een voorliefde voor kleuren en grafisch prints. Op Central Saint Martins, waar hij Fashion Design en Printed Textiles studeerde, werden zijn kleurenpallet en grafische prints als nogal onorthodox beschouwd. In een interview
10-02-2009 17:44:47
75
074-076_MatthewWilliamson_BLE40_09_RHJ.indd 75
10-02-2009 17:44:51
76
074-076_MatthewWilliamson_BLE40_09_RHJ.indd 76
10-02-2009 17:44:55
77
gaf hij ooit aan dat hij daar niet in alle vrijheid kon ontwerpen, maar dat vooral de náám Central Saint Martins op zijn curriculum vitae hem geholpen heeft in zijn verdere carrière. Wat heet, amper drie jaar na zijn afstuderen bestormde hij in 1997 de catwalk van London Fashion Week met zijn eigen label. Voor zijn debuutshow Electric Angels wist hij bevriende modellen van formaat te interesseren: Jade Jagger, Kate Moss en Helena Christensen. Na de show raakte zijn carrière in een stroomversnelling, wat ertoe leidde dat tien jaar later het Design Museum in Londen een tentoonstelling aan hem wijdt: Matthew Williamson – 10 Years in Fashion. In plaats van New York Fashion Week, showt hij in het jubileumjaar zijn nieuwe collectie op de plek waar het voor hem allemaal begon: London Fashion Week. Ook daar pakt hij groot en kleurrijk uit met een optreden van Prince (die hiertoe waarschijnlijk aangezet werd door zijn muze Chelsea Rodgers die de creaties van Williamson erg weet te waarderen). In 2004 opende hij zijn eerste flagshipstore in Londen, in hetzelfde jaar werd hij verkozen tot Elle Designer of the Year en in de loop der jaren is hij drie keer genomineerd voor Designer of the Year op de British Fashion Awards. Ook bekleedde hij drie jaar lang de functie van creatief directeur van Emilio Pucci. Tot vorig jaar september. Toen stopte hij in Italië om zich weer volledig te richten op zijn eigen label. In die periode werd hij ook gepolst door H&M om Rei Kawakubo van Comme des Garçons af te lossen. Een winwinsituatie: híj krijgt volop aandacht voor zijn label, en H&M kan weer een high fashion meets H&M-collectie presenteren. Pauwen en vlinders De zes outfits van de H&M-damescollectie zijn volgens Williamson ‘wardrobe essentials’ zoals een aantal jurken, leren jasje, broek, blazer, zijden topje, een all-in-one en een ketting. Hij heeft zich voor H&M laten inspireren door zijn verleden. ‘H&M wilde mijn stempel op de collectie dus ben ik door al mijn 22 collecties uit de afgelopen elf jaar gegaan. De iconische stukken heb ik er uitgepikt en een update gegeven. Zo heb ik een jurk uit 1997 – die toen werd geshowd door Kate Moss – een update gegeven en dat is nu een schuingesneden zijden jurk met roze, blauw en turquoise geworden.’ Voor de samenwerking met H&M wilde hij niet een te bonte verzameling van verschillende kleuren, prints en silhouetten neerzetten. Williamson: ‘Ik wilde structuur in de collectie aanbrengen en daarom heb ik voor niet al te veel prints gekozen en heb ik gekozen voor een vrij strakke pasvorm en dezelfde silhouetten als de Electric Angels-collectie.’ Voor de invulling en inkleuring van het updaten van zijn iconische stukken, koos hij voor een ‘bohemian spirit’ en prints in de vorm van vlinders en pauwen. Wat heb je met pauwen? ‘Dat heeft te maken met mijn designfilosofie: ik wil iets ontwerpen waardoor mensen zich kunnen voelen als een pauw. Een pauw houdt niet van conformeren, heeft geen uniform aan, maar wil juist sexy en glamourous zijn. Dat heb ik ook voor ogen. Daarom werk ik
074-076_MatthewWilliamson_BLE40_09_RHJ.indd 77
graag met uitgedachte kleurmotieven die een mix vormen van natuurlijke kleuren én felle, opvallende kleuren. Zwart gebruik ik wel af en toe in mijn ontwerpen, maar het is niet mijn favoriet, mijn voorkeur gaat uit naar felle kleuren.’ Mannencollectie Een noviteit voor Williamson is dat hij van H&M de mogelijkheid kreeg om naast de damescollectie ook drie outfits voor mannen te ontwerpen. Het is zijn eerste mannencollectie. ‘Om een vrouwencollectie te ontwerpen moet ik altijd vrij denken, ik draag zelf namelijk geen vrouwenkleding. Voor mijn twee vrouwelijke ontwerpers is dat anders, zij ontwerpen iets wat zíj zouden willen dragen. Daar was ik altijd nogal jaloers op, maar nu kon ik eindelijk ook eens ontwerpen vanuit het idee: wat zou ík willen dragen? Voor de mannencollectie ben ik door alle items in mijn kledingkast gegaan, gekeken wat ik leuk vond en daarna heb ik een verhaaltje in mijn hoofd bedacht van een Engelse jongen met een klassieke sensibility en een reislustige instelling. Zo ben ik onder meer op dit schooluniform-pak gekomen,’ vertelt Williamson, wijzend naar zijn zwarte colbert, om daar nog grappend aan toe te voegen: ‘En het is natuurlijk een goede gelegenheid om mijn garderobe aan te vullen.’ Zorgeloze attitude Williamsons persoonlijke favoriet binnen zijn nieuwe H&M-collectie is een lange, gelaagde jurk met abstracte pauwenprint. ‘Het is high street fashion vanwege de gelaagdheid en de behandeling van de stof. Dat we het hebben kunnen maken is ongelooflijk, want toen ik bij Pucci zat kon zoiets niet geproduceerd worden omdat het zo duur was. Het is nu gelukt en deze jurk gaat 299 euro kosten... Dat is een koopje toch, haha.’ Met die prijs is de jurk ook gelijk het duurste item uit de collectie, die weliswaar high fashion moet zijn maar dan zonder navenant prijskaartje. Heb je daardoor nog concessies moeten doen qua materiaalkeuze? ‘Ik was juist erg verrast over de kwaliteit van de stoffen. Voor de H&M-collectie wilde ik stoffen gebruiken die ik ook in het verleden heb gebruikt. Ik heb mijn stoffen aangedragen bij degene die de stoffen ontwikkelt bij H&M en die zei: “Oké, ik ga het proberen te evenaren.” Ik verwachte vervolgens een mindere kwaliteit, maar hij kwam terug met een betere kwaliteit dan de stoffen die ik voorheen gebruikte!?’ Williamson wordt soms ook “overtroffen” door de inventiviteit van zijn klanten. ‘Dan draagt iemand mijn ontwerpen op een totaal andere manier dan dat ik het bedacht had. Kelis bijvoorbeeld. Zij draagt mijn ontwerpen en het is te gek wat ze daarmee doet – ze combineert het op een heel edgy manier. Zo’n zorgeloze attitude bij vrouwen hoop ik met mijn collectie te stimuleren.’ matthewwilliamson.com
10-02-2009 17:44:56
78
Speeltuin van magie De godfather van de Franse electro is terug.
Quentin Dupieux aka Mr. Oizo verhuisde van FCom naar Ed Banger. Daarop verscheen onlangs zijn nieuwe album Lambs Anger. ‘Afmixen is als aftrekken.’ Tekst Jesse Voorn Fotografie vrederick
Wie kent hem niet, het heftig headbangende gele poppetje Flat Eric. Het mannetje figureerde in 1999 in de eerste videoclip van Mr. Oizo’s (spreek uit als Wah-zoh) Flat Beat, tevens zijn grootste hit, waarvan meer dan drie miljoen exemplaren over de toonbank gegaan zijn. De minimalistische electroplaat is tevens de soundtrack voor de reclame van Levi’s, geregisseerd door Mr. Oizo. Flat Eric, die in de loop der jaren een eigen leven is gaan leiden op internet, staat ook weer op de hoes van Mr. Oizo’s nieuwe album Lambs Anger, een voor zijn doen toegankelijke plaat, vol scheurende synths, moddervette beats, neurotische percussie en soms hilarische teksten, om het nummer Bruce Willis Is Dead even als voorbeeld te nemen. Daarnaast ook een dikke track met labelgenoot Uffie, die zich al ontpopte tot een kleine clubhit. Voor dit album ruilt de zwaar bebaarde Franse producer zijn label FCom, van landgenoot Laurent Garnier, in voor het hippe Ed Banger, thuis van artiesten als Justice, Feadz en Sebastian, die op hun beurt weer beïnvloed zijn door Mr. Oizo. Het cirkeltje lijkt rond. Naast muzikant is Quentin Dupieux regisseur, schilder, tekenaar en ontwerper. In 2001 maakte hij de film Nonfilm, die hij uiteindelijk toch niet uitbracht, en zijn eerste echte speelfilm Steak kwam uit in de zomer van 2007. Nu het werk voor zijn nieuwe album erop zit, richt hij zijn pijlen op zijn tweede speelfilm Realite, die hij binnenkort wil gaan schieten.
078-081_MrOizo_BLE40_09_RHJ.indd 78
Gedomineerd door computers Muziek, films, kunst: het komt allemaal uit dezelfde koker, uit hetzelfde gevoel. Vooral muziek moet gelijk goed zijn, legt de Fransman uit. ‘Als ik na een uur werken niet de magie heb, dan vergeet ik het. Muziek is iets wat je niet onder controle hebt en je bent er niet verantwoordelijk voor of het goed of slecht is. Bij het maken van muziek schakel ik mijn hersenen uit. Sommigen kunnen het tot op het bot analyseren en hun muziek heel rationeel benaderen, maar ik kan dat niet. Ik heb mijn beste tracks hersenloos gemaakt, zeg maar, in een uurtje of twee. Elektronische muziek maken is heel makkelijk, een loop, een drumbeat of een break, maar de magie vinden, dat is moeilijk en het gebeurt ook niet altijd. Dat is een eenmalige kans. En als je de magie eenmaal gevonden hebt, dan maakt de afwerking van een track niet meer uit, de productie. Het afmixen is zoiets als aftrekken, je kunt er tien uur aan werken om het goed te krijgen, maar dat is totaal niet interessant. Ik heb een innerlijke klok die me vertelt of het goed is en of iets de goede lengte heeft. Iedereen vraagt altijd waarom mijn nummers zo kort zijn en ik heb daar geen antwoord op. Het komt door mijn klok, ik weet wat de perfecte lengte is en dat is voldoende. Iets kan vier maten duren en je kunt het compleet verpesten als je het langer maakt. Te veel mensen worden te veel gedomineerd door hun computers, omdat het heel makkelijk is om dingen te herhalen. Dat is ook heel verleidelijk, maar uiteindelijk breng je daarmee je nummers om zeep.’
Onder het juk van klassieke muziek Hoe gek het ook mag klinken, voor Mr. Oizo is klassieke muziek de basis van alles. ‘We hebben het nooit meer beter gedaan,’ zegt hij. ‘We zitten nog steeds onder het juk van klassieke muziek. Je hoort overal stukjes klassieke muziek, het is de basis. Wat is elektronische muziek? Een goede elektronische track is slechts een paar seconden van klassieke muziek, en die dan herhaald. Wij staan nog zo ver weg van wat de klassieke componisten gedaan hebben. Dat was veel complexer en ook veel mooier en het is belachelijk om dat niveau te evenaren.’ Op de vraag of dat wel een streven zou moeten zijn, en of hedendaagse producers en muzikanten dan maar beter gelijk kunnen stoppen omdat de beste danceplaat vast ook al wel gemaakt is, moet hij even nadenken. In dat geval kan hij er zelf ook maar beter het bijltje bij neergooien. ‘Misschien eigenlijk wel ja, je hebt volkomen gelijk. Toch probeer ik het en probeer ik er iets anders aan toe te voegen. Toen house begon, hadden ze net de drumcomputer en de synths ontdekt. Maar ik probeer het. Iedereen komt met een video bij de nieuwe single en ik heb besloten dat nooit meer te doen. Dan ben je dood als artiest. Ik heb een nepdocumentaire gemaakt voor het nieuwe album, met nepdialogen. Ik probeer de regels in deze kleine wereld van de elektronische muziek te breken. Ik probeer mijn eigen speeltuin te creëren, met al mijn codes.’ myspace.com/oizo3000
10-02-2009 17:52:10
79
078-081_MrOizo_BLE40_09_RHJ.indd 79
10-02-2009 17:52:14
80
078-081_MrOizo_BLE40_09_RHJ.indd 80
10-02-2009 17:52:17
81
078-081_MrOizo_BLE40_09_RHJ.indd 81
10-02-2009 17:52:19
82
Luisterliedjes Op haar laatste album neemt Moeder Aarde het op tegen
Bush. Mia Doi Todd laat zich graag inspireren door het ontastbare. ‘Mijn muziek komt voort uit een soort tederheid.’ Tekst Marieke van Elsäcker Fotografie Sarah Nankin
Ze danst, dicht, schildert, zingt en bespeelt meerdere instrumenten. Goed ook, maar dat zal ze zelf nooit toegeven – van complimentjes moet ze blozen. Haar vele talenten en serene voorkomen maken van Mia Doi Todd en innemende verschijning. Zowel in het Amsterdamse café waar ik haar ’s ochtends ontmoet als in de bovenzaal van Paradiso de avond ervoor, smelt ze haar toeschouwers tot plasjes water op de grond. Met haar zachte stem, lieve gezicht en petite verschijning van 1 meter 60, maar vooral met haar muziek. Want hoewel Mia’s vroegere werk bij vlagen meer elektronisch en duister klonk, ligt bij haar laatste album de focus op haar kalme stem, begeleid door akoestische gitaar, een traporgel en wat subtiele muzikale arrangementen. Zelfbedachte grepen Geboren in Los Angeles, was Mia Doi Todd tijdens haar kinderjaren omringd met de sculpturen die haar Ierse vader maakte. De man zelf was helaas iets minder vaak in beeld. Mia: ‘Ik heb geen slechte jeugd gehad, maar echt gezellig was het ook niet.’ Omdat ook haar Japanse moeder door een tijdrovende baan als rechter weinig thuis was, bracht Mia veel tijd door bij de buurman. Die is operazanger van beroep en besloot, in plaats van haar een blokkendoos in de handen te duwen, Mia in de middaguren te trainen als klassiek vocalist. Geïnspireerd door rolmodel Joni Mitchell begon ze rond haar zestiende ook gitaar te spelen. Mia: ‘Eerst speelde ik in de normale stemming, maar net als Joni Mitchell ontdekte ik dat bepaalde tonen beter bij mijn emoties passen. Nieuwe stemmingen zijn veelzijdiger dan de standaard E-stemming. Ze geven mijn muziek een bepaalde
082-085_MiaDoiDott_BLE40_09_RHJ.indd 82
sfeer. In Old World New World speel ik bijvoorbeeld in C, maar omdat mijn stem vrij laag is vind ik het comfortabeler om in D te spelen.’ Ook handig: met zelfbedachte grepen vervangt ze de standaard akkoorden die ze met haar kleine handen niet kan pakken. Mitchell inspireert Mia op meer vlakken: ‘Ik denk dat ze mijn hele levenspad een beetje heeft vormgegeven. Ik luisterde al naar haar liedjes voordat ik begreep waar ze over gingen. Het was vooral haar perspectief dat ik leerde begrijpen.’ Expressief en extrovert Tien jaar verder en een arsenaal van zeven albums rijker, zijn de voetstappen van haar muzikale trektocht duidelijk zichtbaar. Elk album is een reactie op het vorige. Na drie voornamelijk akoestische albums werd het vierde onder de vleugels van major label Columbia Records prompt groots aangepakt. Met een groep professionals dook ze de studio in voor The Golden State. ‘Dat was leerzaam omdat al die mensen meer ervaring hadden dan ik, maar ik wist bij aanvang al dat mijn muziek niet commercieel vatbaar zou zijn. Ik had na dat album enorm de behoefte om weer gewoon muziek te maken met vrienden, expressief en extrovert.’ En dus ontstonden Manzanita en La Ninja weer volledig uit de liefde voor muziek. Met haar laatste album Gea is dat niet anders, maar het sentiment verschilt: ‘Door de veranderde omgeving en politieke situatie keerde ik tijdens de productie van Gea meer in mijzelf, waardoor het album veel persoonlijker en kalmer is.’ De doorgaans poëtische songteksten doen vermoeden dat daar de focus ligt, maar nee. In Mia’s hoofd begint een liedje bij een gevoel, dat ze vertaalt naar klanken. ‘De muziek is mijn uit-
gangspunt. Ik begin meestal met een aantal akkoorden of een melodie en pas daarna zoek ik een zangmelodie die daarmee vervlochten raakt. Het schrijven van de tekst is eigenlijk het moeilijkst. Ik wil dat het klinkt alsof de woorden in de melodie gesproken zijn, als een geheel.’ Helende kracht Haar laatste album Gea, dat ze vorig jaar zomer schreef, bracht ze uit op haar eigen label. Om dicht bij zichzelf te blijven komt ook de albumcover uit eigen keuken. ‘Het idee was om mijzelf te portretteren als een soort Moeder Aarde, geïnspireerd door Rousseau en Botticelli.’ Dat houdt nauw verband met de albumtitel, die verwijst naar de vrouwelijke afleiding van Geo (aarde), ofwel Gaia, godin van de aarde volgens de Griekse mythologie. Mia: ‘Mijn muziek is altijd heel persoonlijk geweest, dus daar maken mijn visie en mijn vrouwzijn ook deel van uit. Waar ik muziek die zomer voor nodig had was de helende, herstellende functie. Die eigenschap is kenmerkend voor de vrouwelijke kant van de aarde. Op wereldschaal denk ik dat de meer agressieve mannelijke kwaliteiten overheersen, dus die balans probeer ik een beetje te herstellen. De bedoeling van Gea is eigenlijk om die helende kwaliteiten van de aarde toe te passen op je eigen leven, je eigen proces. Daarom klinkt mijn muziek ook zo vrouwelijk en kwetsbaar – het komt voort uit een soort tederheid.’ Sinds de verkiezing van Obama voelt Mia zich stukken beter, maar, zegt ze, het was de afgelopen acht jaar niet gemakkelijk om Amerikaan te zijn als je ook maar enigszins een geweten hebt. ‘De politiek, de oorlogen en de onkunde van dwaze
10-02-2009 17:59:49
83
082-085_MiaDoiDott_BLE40_09_RHJ.indd 83
10-02-2009 17:59:52
84
082-085_MiaDoiDott_BLE40_09_RHJ.indd 84
10-02-2009 17:59:56
85
leiders die alsmaar het verkeerde pad kiezen... Muziek was mijn middel om weer wat hoop bij elkaar te sprokkelen. Gea draait om het accepteren van de situatie zoals hij is. De conclusie ligt in het nummer In the end, dat als strekking heeft: waar doen we moeilijk over? Jij bent links, in ben rechts, laten we de verschillen accepteren.’ Tegelijkertijd gitaarspelen Naast Bush, Obama, Moeder Aarde en Mia’s eigen kwaliteiten, zijn het vooral de vreemde klanken van een harmonium die haar huidige sound compleet maken. Dat instrument, een klein traporgel, kreeg ze ooit van haar moeder en slingert sindsdien in huis rond. Na een middagje pingelen ontdekte ze hoe het haar stem perfect paste. ‘Dat heeft de sound reusachtig beïnvloed, ik zat ineens precies op het pad dat ik zocht. Normaal bespeel je met beide handen de toetsen, maar ik wilde het liefst tegelijkertijd gitaarspelen. Na wat experimenteren ontdekte ik dat ik, als ik de toetsen met gewichtjes ingedrukt hield, met mijn voet lucht erin kon pompen en zo tegelijk gitaar kon spelen en zingen.’ Stemmen als percussie De muzikale cirkel lijkt rond. Wat nu? Hoewel ze graag schildert, dicht en danst (ze beoefent de avant-gardistische Japanse dansvorm Butoh), ligt Mia’s focus al jaren op muziek. Een nieuw akoestisch album in de maak? Ze begint te giechelen: ‘Eigenlijk ben ik bezig met een elektronisch album, samen met Jimmy Tamborello (ook wel Dntel, red.) van The Postal Service. Veel van de muziek ligt al klaar en ik ben nu bezig met de vocalen.’ ‘Zolang ik me kan herinneren maak ik muziek op een heel analoge manier: met mijn handen, op gitaar, met pen en papier en neem ik dingen pas op als ze helemaal af zijn. Nu gebruik ik voor het eerst harmonieën, meerstemmigheid, loops... Ik werk ook met een techniek van de moderne componist Steve Reich, die soms stemmen gebruikt als een soort percussie, waardoor ze bijna als een vibrafoon klinken. Omdat ik nu niet zelf de muziek maak, probeer ik mijn stem toe te passen als een instrument. Dat maken van stemcollages is helemaal nieuw voor me.’ De verwachting is dat het album ergens volgend jaar af is. Mia: ‘Maar we hebben totaal geen haast. We weten ook nog niet op welk label we het uitbrengen. Juist omdat dit werkproces zo interessant is, willen we niet te ver vooruitkijken. Het was aanvankelijk de bedoeling om iets heel commercieels te maken, zoals Jimmy met The Postal Service deed, maar uiteindelijk kwam hij op de proppen met vreemde, obscure muziek, dus we zullen zien wat er gebeurt.’ Namens Mia’s Europese platenlabel Kindred Spirits mogen we twee exemplaren van Gea weggeven. Check blend.nl/weggeefacties om kans te maken.
myspace.com/miadoitodd
082-085_MiaDoiDott_BLE40_09_RHJ.indd 85
10-02-2009 18:00:00
86
liefdesbaby Op een met drank overgoten oudejaarsavond was het raak.
De Franse John&Jehn ontmoetten elkaar en zijn sindsdien onlosmakelijk met elkaar verbonden. ‘Sommige mensen trouwen, wij begonnen een band.’ Tekst Bieneke van der Does Fotografie vrederick
Was het echt in een keer raak tussen jullie? John (30 jaar): ‘Ja, voor mij wel in ieder geval. Toen wij elkaar ontmoetten, bleken we heel erg van dezelfde muziek te houden en we hadden veel wederzijdse vrienden. We zagen elkaar heel vaak, en zo werden we een stel. We herkenden gewoon heel veel van onszelf in elkaar, en hebben dezelfde muzieksmaak. In onze muziek hoor je veel invloeden terug van Gang of Four en Joy Division, de postpunkgeneratie.’ Jehn (24 jaar): ‘We hebben een keer gedj-ed samen en toen noemden we onszelf John&Jehn.’ John: ‘Naar de Engelse uitdrukking voor een anoniem of onbekend persoon, die wordt dan een John Doe of Jane Doe genoemd.’ Jehn: ‘Ik vond Jehn leuker dan Jane. Er staat ook een nummer op ons album dat Mr.&Mrs Doe heet.’ John: ‘Terwijl Jehn de eerste keer dat ik haar vroeg of ze een bandje wilde beginnen, direct nee zei.’
086-089_John&Jehn_BLE40_09_RHJ.indd 86
Jehn: ‘Ik vond het nogal wat, een band beginnen. Ik vond het eng, was bang dat het gepaard zou gaan met een moeilijk leven. En je zit direct zo aan elkaar vast, buiten het feit dat we al samen waren.’ John: ‘Het vraagt om een hoop toewijding als je een band begint. Voor ons voelde het als een grotere stap dan trouwen! Ik mis trouwens wel die toewijding bij een hoop beginnende bands. Niet ieder bandlid stopt er even veel energie en moeite in. Het is gewoon een baan, terwijl veel, vooral jonge muzikanten het zien als een goed excuus om zich te misdragen.’ Jullie komen uit Frankrijk, maar wonen al een tijdje in Londen. Waarom besloten jullie Frankrijk te verlaten? Jehn: ‘We komen uit een klein, saai stadje vlakbij Bordeaux. Er was daar niets voor ons eigenlijk, en Londen trok ons wel. Lou Reed schreef al eens
een nummer over saaie, kleine stadjes, en toen ik dat hoorde was ik blij dat ik niet de enige was die zo rustig opgroeide. Misschien zorgen saaie stadjes juist wel voor meer inspiratie, omdat je gedwongen wordt jezelf te vermaken.’ John: ‘We wonen net buiten Londen, waar het wat minder hectisch is. Het is een goede plek om thuis te komen na het touren.’ Hoe is jullie album tot stand gekomen? John: ‘Ik had al heel veel songs geschreven toen ik nog in andere bandjes speelde. Het idee was om daarvan een deel te herschrijven, het meeste was new wave en we wilden dat verfijnen. Nu is het meer postpunk, met folk-invloeden. Vooral de manier waarop we de muziek maken, is postpunk. Instrumentaal is het niet heel sterk, maar we experimenteren veel. We spelen niet alleen met onze guts, maar ook met onze brains.’ Jehn: ‘We hebben nu pas één album opgeno-
10-02-2009 18:06:29
87
086-089_John&Jehn_BLE40_09_RHJ.indd 87
10-02-2009 18:06:34
88
086-089_John&Jehn_BLE40_09_RHJ.indd 88
10-02-2009 18:06:36
89
men, maar werken al aan het tweede. Voor het schrijven, componeren en produceren sluiten we ons echt op.’ John: ‘Het eerste album werd heel goedkoop geproduceerd in onze slaapkamer, met één micro foon. Misschien zijn we daardoor gewend om in afzondering te werken, haha.’ Jehn: ‘Over het algemeen schrijft John de teksten, maar ik schrijf ook wel eens wat. Al kraakt hij ze soms af. Ik moet het nog leren.’ John: ‘Jij kraakt de mijne ook wel eens af! En we gebruiken veel van jouw teksten.’ Jehn: ‘We hebben de afspraak dat als een van ons het niet goed vindt, het materiaal niet gebruikt wordt. We werken heel close samen, het is ons liefdeskind als het ware.’ Produceren of optreden? John: ‘Ik hou meer van produceren dan van optreden. Optreden kan zo stressvol en frustrerend zijn. Je bent afhankelijk van anderen, je weet niet of het geluid goed is. In de studio hou je de controle in handen.’ Jehn: ‘Ja, maar tegelijkertijd krijg je van optreden direct een reactie, terwijl je in de studio maar moet afwachten of het wat is.’ John: ‘Dat maakt mij niets uit. Zodra een song af is, is het niet meer van ons. Dan is het uit mijn systeem. Dan geven we het aan het publiek. Daarom doet het hele downloaden me ook niet zoveel. We zijn niet zo beschermend en nostalgisch over ons werk.’ Het lijkt alsof jullie eigenlijk voor jezelf schrijven, en dat het per ongeluk is opgepikt... Jehn: ‘We schrijven zeker in eerste instantie voor elkaar. Als anderen er ook tijd en geld in willen steken, is dat alleen maar extra. Voor ons telt vooral de herinnering aan de totstandkoming van een nummer.’ John: ‘En ik heb nog voldoende inspiratie voor nieuwe nummers, dat blijft maar komen.’ Jehn: ‘We zijn niet weg van de muziekindustrie.’ John: ‘Er staan te veel verraderlijke mensen tussen de muzikant en het publiek. Het moeten samenwerken met A&R-mensen (Artists and Repertoire) kan heel ontmoedigend zijn. Wij willen onze eigen weg, imago en muziek bepalen. We doen alles met zijn tweeën, daar hebben we niemand anders bij nodig. Het enige positieve aan muzikant zijn, is voor mij het ontmoeten van interessante mensen.’ Jehn: ‘Zoals andere bands en fotografen. Zo kwam fotograaf Steve Gullick, die ook Nirvana en Nick Cave heeft gefotografeerd, naar ons toe tijdens een concert, en nu is hij een van onze vaste fotografen en vriend. Dat is dan wel weer een positief punt aan de muziekindustrie.’ makeyourmumbeproud.blogspot.com myspace.com/johnjehn
086-089_John&Jehn_BLE40_09_RHJ.indd 89
10-02-2009 18:06:37
Pleister Hema
Fotografie PHILIPPE VOGELENZANG / UNIT C.M.A. Styling THOMAS VERMEER Haar & make-up JUDITH NEYENS voor Redken / View Model FLORIS / Tony Jones Model Management Ass. fotografie FIONA MAKKINK Met dank aan 711RENT.COM
090-099_Twister_Twister_VOGELENZANG_BLE40_09_RHJ.indd 90
Agency
10-02-2009 20:08:42
T-shirt K-Swiss Broek American Apparel
91
the
boy done wrong again
Slip Tiger of Sweden Sokophouders Stylist’s own Sokken Hema Sandalen HUGO
090-099_Twister_Twister_VOGELENZANG_BLE40_09_RHJ.indd 91
10-02-2009 20:08:45
Helm Stylist’s own Slip Tiger of Sweden Jeans Evisu
090-099_Twister_Twister_VOGELENZANG_BLE40_09_RHJ.indd 92
10-02-2009 20:08:49
93
Hemd Chasin Riem HUGO Broek Wrangler Schoenen Reebok
Pleister Hema
090-099_Twister_Twister_VOGELENZANG_BLE40_09_RHJ.indd 93
10-02-2009 20:08:53
94
T-shirt K-Swiss Broek American Apparel Horloge Police
Slip Tiger of Sweden Sokophouders Stylist’s own Sokken Hema Sandalen HUGO
090-099_Twister_Twister_VOGELENZANG_BLE40_09_RHJ.indd 94
10-02-2009 20:08:57
Shirt H&M Slip Calvin Klein Schoenen Reebok
090-099_Twister_Twister_VOGELENZANG_BLE40_09_RHJ.indd 95
10-02-2009 20:09:01
96
Broek Nike Handschoenen Motorista
Helm Stylist’s own
090-099_Twister_Twister_VOGELENZANG_BLE40_09_RHJ.indd 96
10-02-2009 20:09:05
97
Polo LEE
090-099_Twister_Twister_VOGELENZANG_BLE40_09_RHJ.indd 97
10-02-2009 20:09:11
Hemd Chasin Riem HUGO Broek Wrangler Schoenen Reebok
Hemd American Apparel Broek Ivo Mittelmeijer Schoenen K-Swiss
090-099_Twister_Twister_VOGELENZANG_BLE40_09_RHJ.indd 98
10-02-2009 20:09:15
Slip Tiger of Sweden Sokophouders Stylist’s own Sokken Hema Sandalen HUGO
090-099_Twister_Twister_VOGELENZANG_BLE40_09_RHJ.indd 99
10-02-2009 20:09:20
100
Abravanado! De 31-jarige Cibelle doet niet aan half werk. aan de hand
van het Abranavista-principe van non-attachment vertelt ze een verhaal. Een tropische ontdekkingsreis waarin ze zichzelf vindt en hoopt anderen te helpen dat ook te doen. Tekst Christopher Van Damme fotografie Joost Vandebrug, joostvandebrug.com Styling Sonny Groo / View Agency Haar & Make-up Holly Silius voor Mac and Bumble & Bumble / Serene Management Artiest/Model Cibelle
Ik las gister in je zelfgepende biografie dat je denkt dat alle muziek die je tussen je geboorte en je 15e hoort, uit vrije wil of niet, je grootste invloed wordt als je later zelf muziek gaat maken. Waarom? ‘Ik denk dat de verklaring vrij logisch is. Als ik bijvoorbeeld naar mezelf kijk: hoe kan het in godsnaam dat ik soms ineens zin heb om een zware gitaarsolo te horen en het volgende moment mijn achterwerk sta te schudden op dancehall!? Het is een periode in je leven waarin je alles om je heen opneemt als een spons en ook nog niet filtert met allerlei aangeleerde logica. Daardoor belandt het in het diepste van je wezen. Het slaat ook op meer dan alleen muziek, in die jeugdige periode zat ik op een conservatorium dat in hetzelfde gebouw zat als een kunstacademie. Ik hield me graag bezig met alles tegelijk: muziek, dans, schilderen. Toen ik begon te puberen verdwenen veel van deze dingen uit mijn leven, maar nu zijn ze weer terug, gelukkig!’ Het is allemaal begonnen in São Paulo, waar het nogal broeit van de creativiteit de laatste jaren. De stad brengt veel nieuws, denk aan CSS. Hoe komt dat? ‘São Paulo heeft alles wat elke andere wereldstad heeft, plus één ding dat de rest niet heeft: het ligt in Brazilië! Naar mijn mening maakt dat heel veel uit. Brazilië is een jong land en iedereen
100-009_Twister_CIBELLE_BLE40_09_RHJ.indd 100
is al voor z’n geboorte een soort mengelmoes van identiteiten en de daarbij passende ideeën. We zijn een soort remix, zo ben ik bijvoorbeeld een mix van Portugees, Italiaans, Indiaans en zelfs Nederlands. Voor mij is niet die afkomst belangrijk, maar de bij die afkomst behorende ziel. Ik denk dat de mensen hier daardoor opener en warmer zijn dan in Europa of Amerika, daar is men gesloten en meer op zijn hoede. Sinds ik in Londen woon merk ik dit ook aan mezelf, vooral als ik terug ben in Brazilië. Ik denk niet dat dat iets negatiefs is, het is juist goed om hierin een balans te vinden, zeker voor een kunstenaar. Bijna iedere artiest of kunstenaar uit São Paulo is ook wat ik een “summer chaser” noem. We zitten altijd de zomer achterna en die leidt ons naar Europa of Amerika en later in het jaar weer terug naar São Paulo.’ Je woont nu dus in Europa. Waarom bleef je niet in Brazilië? ‘Het is heel simpel. Ten eerste is mensen kijken voor mij een uit de hand gelopen hobby. Ik doe niets liever dan op een terras zitten en urenlang iedereen die langs komt observeren. Ik ben echter ook heel analytisch over mezelf; als ik mezelf vanaf een terras zou kunnen bekijken zou ik het doen. Vroeger zei ik ook altijd dat ik tegelijkertijd de wetenschapper en het proefdier ben, in mijn geval een hamster. Ik vind het daarom heerlijk
om mezelf in onbekende situaties te storten en te zien wat er gebeurt. Toen mijn label Crammed Discs uit België me vertelde dat ik in Brazilië geen cd zou verslijten omdat men het daar niet zou begrijpen, dacht ik prima, ik verhuis naar Europa. Mainstream gaan was dus geen optie en ik belandde in Parijs. Toen ik naar Londen ging om mijn eerste album te mixen, kwam ik binnenvallen midden in de grote gekte van Brick Lane; zes jaar geleden was dat echt een broeikas vol creativiteit. Mijn keuze was snel gemaakt: screw Paris, I want to stay here!’ São Paulo heeft grote invloed op je gehad, kunnen we hetzelfde zeggen van Londen? ‘Ik vind Londen een zeer bijzondere plek. Ik vergelijk het soms met Alice in Wonderland. Het heeft zoveel kleine werelden in zich, dat maakt het heel bijzonder. Het kan me echter ook irriteren. “Hip” Londen is altijd op zoek naar een nieuw underground wereldje dat gehyped kan worden. Die mensen zeggen dingen als: “Ik ken een band en die band is zo underground en tof dat ik de naam niet eens weet.” Het is een soort obsessie voor ze en vaak is het jammer, want wanneer zo’n underground scene bovenkomt verdwijnt vaak gelijk de magie. Toch heeft het ook iets positiefs, ik heb al meerdere malen geprobeerd uit Londen te vertrekken maar elke keer mislukt het omdat ik weer door een nieuwe wereld word
10-02-2009 18:12:39
T-shirt: Filippa K. Broek: Brioni Hoed: Tommy Hilfiger
101
100-009_Twister_CIBELLE_BLE40_09_RHJ.indd 101
10-02-2009 18:12:42
Shirt: Yarn Unit Panty: Falke Schoenen: Puma
102
100-009_Twister_CIBELLE_BLE40_09_RHJ.indd 102
10-02-2009 18:12:45
103
100-009_Twister_CIBELLE_BLE40_09_RHJ.indd 103
10-02-2009 18:12:47
Jumpsuit: Jean-Pierre Braganza
104
100-009_Twister_CIBELLE_BLE40_09_RHJ.indd 104
10-02-2009 18:12:51
Shirt: Calvin Klein Colbert: Salvatore Ferragamo
105
100-009_Twister_CIBELLE_BLE40_09_RHJ.indd 105
10-02-2009 18:12:55
Jasje: Calvin Klein
106
100-009_Twister_CIBELLE_BLE40_09_RHJ.indd 106
10-02-2009 18:12:59
107
100-009_Twister_CIBELLE_BLE40_09_RHJ.indd 107
10-02-2009 18:13:03
Jurk: Josh Goot
108
100-009_Twister_CIBELLE_BLE40_09_RHJ.indd 108
10-02-2009 18:13:06
109
gegrepen. Londen heeft me een soort anonimiteit gegeven die ik nodig had om te ontdekken wie ik ben als artiest. Ik heb hier geleerd hoe mijn creativiteit werkt en dat heeft een enorme invloed op mijn werk gehad.’
gemaakt, en maakt Cassia Tabatini van FUR al mijn foto’s en album art. Het is dus een grote wisselwerking waarin iedereen een soort kannibaal is en we elkaar opeten, en daardoor denk ik dat we samen zulke goede dingen maken.’
Op je album The Shine of Dead Electric Leaves werk je met een aantal artiesten samen, onder wie Devendra Banhart. Hoe zijn deze samenwerkingen ontstaan? ‘Samenwerken is gewoon veel leuker. En als iemand naar mijn album luistert wil ik niet dat ze denken: daar heb je haar weer. Ik vind het geweldig om met anderen te werken en mezelf in iemands handen te leggen. Altijd als ik iemand ontmoet waar ik plezier mee heb en me goed bij voel wil ik graag dingen met diegene maken. Zo ging het ook bij Devendra, toen ik hem voor het eerst ontmoette hebben we samen iets gespeeld en had ik het onwijs naar mijn zin. Ik bleef hem elke keer tegenkomen en uiteindelijk hebben we samen de track London, London opgenomen. Ik vind het heerlijk om gewoon mensen in mijn studio te hebben en iedereen iets te laten doen, al is het maar op een triangel slaan. Het gaat erom dat het goed is om ieders energie te vermenigvuldigen met die van mij.’
Het is dus een grote mix van disciplines? ‘Absoluut, alleen ik ben al een grote mix van disciplines. Voor de São Paulo Art Biënnale heb ik samen met AVAF een installatie gebouwd, daarvoor heb ik een performance gedaan die uiteindelijk versmolt met de installatie. Hierna deden we nog een performance die de installatie een extra dimensie gaf. Het werkte als volgt: ik heb mensen tijdens de opbouw gevraagd hun wensen op stukken leer en textiel te schrijven, die wensen hebben we uiteindelijk gebruikt om de installatie in elkaar te zetten. De hele installatie werd dus bijeengehouden door die wensen en dat straalde zoveel energie uit! Toen de installatie af was, heb ik samen met Ricky Castro, de man achter Abranavista, een performance gedaan. Ricky maakte dierengeluiden terwijl ik met mijn samplers een melodie maakte. Vervolgens ging ik de gezichten en lichamen van mensen in het publiek beschilderen en deelden we verf uit aan het publiek. Het liep uit op een enorme climax waarin iedereen elkaar beschilderde, het was zo bijzonder omdat niemand de verf gebruikte om de installatie te bekladden, prachtig!’
Dan over je nieuwe album. Kun je me er al iets over vertellen of is het nog een groot geheim? ‘Eigenlijk heb ik dit album nooit echt geheim gehouden, en dat is een first timer voor me. Misschien dat het daarom zo lang duurt om af te maken. Ik praat normaal nooit over mijn werk, maar doordat ik dat nu wel doe blijft het steeds van richting veranderen, niet de sound van het album, maar de plek. Ik wilde het eerst helemaal in Londen opnemen, toen voor een deel in Canada en uiteindelijk zit ik nu in Brazilië en ben ik bezig dingen opnieuw op te nemen omdat ik het gevoel heb dat het beter kan. Het album voelt en klinkt als Tarzan en Shirley Bassey die in een kwartet aan het zoenen zijn met een hulameisje en een UFO, terwijl ze aan het dansen zijn op dancehall en er af een toe een Las Vegas-eske showtune voorbijkomt. Ik ben ook nog een beetje verliefd op alles wat tacky is, dus ik probeer op het album ook de vraag te stellen wat tacky is en wat lelijk is. Eigenlijk probeer ik gewoon lol te hebben. Bij mijn vorige album had ik soms het gevoel dat ik te diep probeerde te gaan en dat alles te serieus werd. Dit album heeft nog steeds diepgang, maar ook een zeker fuck it-gehalte, het is tropische punk tot op het bot. Abravanado.’
Dus eigenlijk laat je de performances gewoon hun eigen leven leiden en op die manier een verhaal creëren? ‘Precies, dat is de essentie van Abranavista – de kunst van het loslaten – het is niet zomaar iets om bijvoorbeeld je gezicht te laten verven. Je geeft je als het ware over en laat het idee van jezelf los. Ik denk dat je op die manier tot een beter begrip van jezelf kunt komen en dat is ook wat ik probeer te doen met mijn muziek. Ik wil niet dat mijn muziek of de kunst die ik maak gewoon mooi is, ik probeer ermee te ontdekken wie ik op het niveau van het onderbewuste ben. Als ik met mijn muziek een soort geluidspolaroid van mijn innerlijk kan maken, dan voelt dat fantastisch omdat ik dan meer kom te weten over mezelf, en ik hoop dat ik op die manier mensen aanspoor dat ook te doen.’ myspace.com/cibelleblackbird
Ik zat al the wachten totdat je Abravanado zou noemen! Je bent onderdeel van de Abranavistabeweging, werkt samen met kunstenaarscollectief Assume Vivid Astro Focus en kunstmagazine FUR. Vertel! ‘Samenwerken zou ik het niet eens meer willen noemen, ik voel me echt als een deel van alledrie en ik denk dat iedereen die hierbij betrokken is dat zo voelt. Zo gebruikt AVAF bijvoorbeeld prints die door Fabio Kawallys van FUR zijn
100-009_Twister_CIBELLE_BLE40_09_RHJ.indd 109
10-02-2009 18:13:07
110
DIRTY NIGHT CLOWNS Aangeslagen door het leed van onderdrukte
vrouwen, maakt singer-songwriter Chris Garneau muziek die voelt als een warme jas. ‘Mijn nieuwe album is voor alle mensen die worstelen met hun bestaan.’ Tekst JOFF Fotografie KYLE & JOFF
Op een avond past de nieuwe babysitter op de 6-jarige zoon van een stel dat die avond uit eten gaat. Als het stel weg is, laat het tienermeisje zich op de bank vallen om wat tv te kijken. Tussen het zappen door, half wakker van de zware dag op school, ziet het meisje een clownspop in de huiskamer staan. Zonder er veel aandacht aan te besteden besluit ze wat water te halen in de keuken, aangezien ze toch niet echt in slaap kan vallen. Als ze verfrist terug in de huiskamer komt, realiseert ze zich dat de clown verdwenen is. Onmiddellijk neemt ze contact op met de ouders, en zegt dat de clownspop in de huiskamer opeens verdwenen is. Het stel snelt zich naar huis om erachter te komen in wat voor bizarre situatie ze verwikkeld zijn, of wat voor geschifte babysitter ze in huis hebben gehaald. Ze nemen contact op met de politie en diezelfde avond wordt er in de buurt een dwerg in clownstenue opgepakt. Later blijkt dat de dwerg zich al een week in het huis van het stel had opgesloten, en ’s avonds ontucht pleegde met hun zoontje. Mooie warme jas In eerste instantie zou je denken dat dit de plot is van een horrorfilm uit de jaren ’80. Maar dit waargebeurde verhaal was de inspiratie voor
110-117_ChrisGarneau_BLE40_09_RHJ.indd 110
het liedje Dirty Night Clowns van het nieuwe album van Chris Garneau, getiteld El Radio. En hoe vreselijk dit verhaal ook is, de muziek van Chris Garneau is verre van horror. Het is het type muziek dat je op je iPod speelt nadat je het net hebt uitgemaakt met je geliefde en voorlopig even in het verdriet wil wegkwijnen. Om je uiteindelijk te realiseren dat het allemaal niet zo erg is en dat het leven nog heel wat voor je in petto heeft. Niet vreemd dus dat er al drie liedjes van hem zijn gebruikt in de succesvolle Amerikaanse dramaserie Grey’s Anatomy. Chris Garneau (1982) is een singer-songwriter uit New York City met een heel specifiek geluid, bestaande uit elementen van folk, Americana, pop, barok en carnavalmuziek. En om vergelijkingen met andere artiesten te vermijden, beperk ik me tot zijn invloeden: Jeff Buckley, Nina Simone, Nico, Chan Marshall en Elliot Smith. De muziek van Chris Garneau gaat grotendeels over de mysteries van het leven; soms iets simpels als de liefde, andere keren iets vreselijks en complex als het bovenstaande verhaal. De magie van het alles is dat het nooit te letterlijk is, altijd gekleed in een mooie warme jas. En dat is wat we allemaal willen: muziek die voelt als een warm kledingstuk. Eind vorig jaar was ik een aantal dagen met Chris
mee op zijn Europese tournee. Op de snelweg in Frankrijk voelde ik hem aan de tand over zijn vreemde inspiratiebronnen en het nieuwe album dat in juni dit jaar uitkomt. Je hebt best wel veel fans in Frankrijk, kun je me uitleggen hoe dat komt? ‘Ja, gek genoeg wel. Het is vreemd en ik weet niet precies hoe dat komt. Misschien is het omdat mijn naam Frans is, en ik spreek Frans. De Fransen zijn behoorlijk geobsedeerd door hun rijke geschiedenis en cultuur, maar tegelijkertijd zijn ze ook gek op Amerikanen. Dus ik denk dat ik voor hun een soort samensmelting van beide ben.’ Je hebt toch ook een tijdje in Frankrijk gewoond? ‘Toen ik 8 was verhuisde ik met mijn ouders naar Frankrijk voor een paar jaar. Het was echt te gek en ik was jong genoeg om het allemaal reuze spannend te vinden. Maar het was ook best wel eng. Ik zat op een internationale school met twaalf verschillende nationaliteiten, ik was dus in contact met kinderen van over de hele wereld. Maar de Franse scholen zijn best wel streng en ik heb daar nooit echt aan kunnen wennen. Toch
11-02-2009 10:45:40
111
110-117_ChrisGarneau_BLE40_09_RHJ.indd 111
11-02-2009 10:45:44
112
110-117_ChrisGarneau_BLE40_09_RHJ.indd 112
11-02-2009 10:45:47
113
110-117_ChrisGarneau_BLE40_09_RHJ.indd 113
11-02-2009 10:45:49
114
110-117_ChrisGarneau_BLE40_09_RHJ.indd 114
11-02-2009 10:45:52
115
110-117_ChrisGarneau_BLE40_09_RHJ.indd 115
11-02-2009 10:45:54
116
is het heel belangrijk voor me geweest om daar op te groeien. Ik ben daar nog steeds heel erg dankbaar voor.’ Wanneer besloot je muziek te gaan maken? ‘Toen ik 5 jaar was ging ik op pianoles, en dat zette ik voort tot de middelbare school. Als tiener heb ik ook nog een tijdje klassieke zang gestudeerd. Maat ik begon pas echt slechte dramatischepische liedjes te schrijven toen ik 18 was.’
te doen. Op een gegeven moment zijn we met z’n allen naar de bergen gegaan in New Hampshire en we hebben toen het complete album opgenomen. Verschillende muzikanten kwamen langs om het slagwerk, blazersensemble en strijkorkest op te nemen. Het proces was simpeler, het was een organische manier om een album te maken.’
Was dat aan het einde van het grunge-tijdperk? ‘Ha! Ja, ik was in gevecht met het grunge-tijdperk. Eigenlijk speel ik nu niks meer van wat ik voor mijn 20e of 21e heb geschreven. Ik studeerde even muziek in Boston, maar binnen drie maanden stopte ik er al mee. Ik wilde gewoon heel graag naar New York City verhuizen. En dat gebeurde dus toen ik 19 was.’
Maar het klinkt ook wel wat gestructureerder in aanpak, waarin je een duidelijk een leidende rol hebt gehad. Heeft dat zich ook inhoudelijk vertaald in El Radio? ‘Het is een ode aan mijn overleden grootmoeder Eleanor. Het gros van de liedjes is geschreven rond haar overlijden, wat een hele belangrijke periode voor me was. In het verlengde daarvan is het album geïnspireerd door het belang van vrouwen in de geschiedenis. Het zijn liedjes voor en over vrouwen.’
Wilde je naar NYC verhuizen voor de muziek? ‘Ik wilde daar gewoon wonen, maar ik realiseerde me niet echt hoe moeilijk dat was. Toen ik net was verhuisd, voelde ik me behoorlijk depressief en had ik last van angsten, ik verliet amper het huis. Toen voelde muziek maken als iets onmogelijks. Maar als ik nu terugkijk, duurde het eigenlijk helemaal niet zo lang voordat ik begon met spelen. Het had ook echt niet anders moeten zijn. Het balletje begon pas echt te rollen toen ik gedurende twee jaar elke maand in de Livingroom speelde. En de dingen veranderden; ik speelde met een strijkorkest en er ontwikkelde zich een trouwe groep fans die naar mijn shows kwamen. En toen ben ik begonnen met het opnemen van mijn eerste album Music For Tourists.’
Maakt dat El Radio een feministisch album? ‘Ik vind mezelf op veel vlakken wel feministisch. Een van mijn doelen in het leven, naast muziek maken, is een eind te helpen maken aan het geweld dat vrouwen over de hele wereld wordt aangedaan. In Juarez, Mexico bezocht ik een crisiscentrum voor vrouwen en kinderen. Daar hoorde ik dat alleen al in die stad honderden jonge vrouwen zijn vermoord zonder dat iemand ervoor is berecht. De stad zit vol wanhoop en kwaad, maar groeit ook heel snel, met nu al een inwonertal van twee miljoen mensen. Het nummer Hands On The Radio heb ik geschreven voor de mensen in Juarez. Het ontstond in mijn hoofd toen ik de grens overstak naar de zeer rijke stad El Paso in Texas.’
Music For Tourists klinkt als een heel persoonlijk album. Hoe zit dat bij je tweede album El Radio? ‘Het meeste van mijn oudere liedjes zijn best wel letterlijk en persoonlijk en verbonden aan specifieke situaties. Het waren meer liedjes die ik door de jaren heen had verzameld. El Radio gaat niet zo direct over mij, ik ben veel meer open naar wat er om me heen gebeurt. Natuurlijk schrijf ik nog steeds over vrienden, familie en de mensen om me heen, maar dit keer ben ik geïnspireerd door de mysteries, magie, geschiedenis en karakters die misschien helemaal niet bestaan. Het is in die zin wat abstracter.’
Komt daar de albumtitel El Radio vandaan? ‘El staat voor mijn grootmoeders naam Eleanor, de Radio spreekt alle mensen aan die worstelen met hun bestaan. Alsof een radiostation met de naam Eleanor maar dertien liedjes draait – die dan wel het leed van miljoenen mensen uitdrukken. In die zin is het album een soort broadcast, een publieke toespraak naar de wereld over de waarheden en gruwels die we hopen te overwinnen.’ For the English text version, see www.blend.nl.
myspace.com/chrisgarneau chrisgarneau.com
Het nieuwe album klinkt meer gelaagd en imaginair en op de een of andere manier wat lichter. ‘Wat ik probeerde uit te leggen is dat ik meer open ben naar de wereld en de mensen om heen. Music For Tourists was geschreven in tijd dat ik net in NYC zat, en daardoor is het album veel introverter en egoïstisch.’ Heeft die nieuwe openheid zich ook weerspiegeld in het productieproces? ‘Het was een heel nieuwe ervaring. In plaats van niet echt een plan te hebben en een nogal agressieve manier in het opnemen van muziek, heb ik mezelf dit keer geleerd om veel dingen eerst alleen
110-117_ChrisGarneau_BLE40_09_RHJ.indd 116
11-02-2009 10:45:55
117
110-117_ChrisGarneau_BLE40_09_RHJ.indd 117
11-02-2009 10:45:59
118
the naked shape
fotografie Paul Scala
118-127_Twister_PaulScala_BLE40_09_RHJ.indd 118
10-02-2009 18:33:16
Jurk en shorts: Paule Ka
118-127_Twister_PaulScala_BLE40_09_RHJ.indd 119
10-02-2009 18:33:21
120
Overhemd: Tommy Hilfiger Broek: Sinha-Stanic
118-127_Twister_PaulScala_BLE40_09_RHJ.indd 120
10-02-2009 18:33:27
121
Jurk: Preen Legging: Kuyichi Schoenen: Louise Gray
118-127_Twister_PaulScala_BLE40_09_RHJ.indd 121
10-02-2009 18:33:31
122
Shirts: Mads Nørgaard Broek: Ivo Mittelmeijer Schoenen: Louise Gray
118-127_Twister_PaulScala_BLE40_09_RHJ.indd 122
10-02-2009 18:33:37
123
118-127_Twister_PaulScala_BLE40_09_RHJ.indd 123
10-02-2009 18:33:42
124
Shirt: Tommy Hilfiger Jas: Hugo Boss Broek: Armand Basi Oorbellen: Dyrberg/Kern
118-127_Twister_PaulScala_BLE40_09_RHJ.indd 124
10-02-2009 18:33:48
125
Shirt: Fred Perry Broek: Calvin Klein Schoenen: Louise Gray
118-127_Twister_PaulScala_BLE40_09_RHJ.indd 125
10-02-2009 18:33:51
126
Jurk: Samsoe et Samsoe Jas: Boss Black
118-127_Twister_PaulScala_BLE40_09_RHJ.indd 126
10-02-2009 18:33:56
127
Styling Sonny Groo / View Agency
Bianca Tuovi using bumble and bumble Make-up Abi Johnson using M.A.C Model Lindsay / Union Models met dank aan Provision and Pro Lighting London Haar
118-127_Twister_PaulScala_BLE40_09_RHJ.indd 127
10-02-2009 18:34:01
128
Ohne
Titel Illustraties: Jeanne Detallante
128-135_OhneTitel_BLE40_09_RHJ.indd 128
10-02-2009 18:54:41
129
128-135_OhneTitel_BLE40_09_RHJ.indd 129
10-02-2009 18:54:45
130
de anatomie van mode Een uitwendig skelet, een pantser slash tweede huid, een
vlecht die doet denken aan spierweefsel: modeduo Ohne Titel uit NYC speelt met het lichaam. ‘We herdefiniëren het hele idee van structuur.’ Tekst Renata Espinoza
Momenteel zijn maar weinig ontwerpers echt vernieuwend bezig. Dat sommigen bijvoorbeeld pushen om terug te keren naar de basics, klinkt nogal contra-intuïtief – alsof de mensheid lijdt onder een gebrek aan T-shirts of jeans. Alleen de innovators zullen daarom overleven. De opgebrande economie biedt de commerciële uitdaging om te zoeken naar een muze en een fakkeldrager. Gelukkig heeft de modewereld Ohne Titel: Alexa Adams en Flora Gill. Hun werk is zowel nieuw als prehistorisch, zowel herkenbaar als doelbewust gereviseerd. Het eerste wat opvalt als je de kleding van afstand ziet, is hoe goed het silhouet in elkaar zit – het herdefinieert het lichaam zonder het te ontwortelen. Anatomie en design vloeien samen, een soort futuristische tweede huid waarbij kleding een extensie vormt van en refereert aan het lichaam. Ohne Titel is complex en intellectueel – als je een wiskundige vergelijking zou visualiseren als een kunstwerk, zie je een van Adams’ en Gills breisels. Maar wat hen tot ware designgenieën maakt, is dat ze erin slagen het conceptuele met succes om te zetten naar extreem draagbare en flatterende kleding. Dun laagje ouderdom Adams en Gill ontmoetten elkaar op Parsons en werkten op school al samen. Die collectie werd geshowd in een galerie, maar ze besloten eerst bij bestaande modehuizen ervaring op te doen. Adams ging naar Helmut Lang, Gill deed freelance werk, en later werden ze herenigd bij Karl Lagerfeld. ‘De eerste keer dat we samenwerkten hadden we gewoon een idee over materiaal manipulatie,’ vertelt Gill. ‘Ik had een installatie van Anselm Kiefer gezien die deed denken aan
128-135_OhneTitel_BLE40_09_RHJ.indd 130
een kamer vol vaag verbrande boeken. Alsof er na een brand van jaren geleden niets was veranderd, behalve het dunne laagje ouderdom. Die processen hebben wij vervolgens toepast op stoffen en kleding en dat was een goede ervaring. Toen we weer zo’n kans kregen, zijn we er meteen voor gegaan.’ De naam van het label refereert aan Kiefers titelloze werken. ‘Het is grappig, want we zijn behoorlijke tegenpolen,’ zegt Adams. ‘Dat we zo’n andere esthetiek hebben maakt onze lijn voor mij interessant.’ Gill heeft een goed gevoel voor kleur en patronen, daarbij beïnvloed door haar ouders die sculpturen en aardewerk maken en lesgeven op de academie. Adams stort zich liever op de tailoringaspecten van de collectie. Maar aan elke stap in het proces werken ze samen. ‘Ik draag vaak kleur en een print, Alexa zul je eerder met een interessant silhouet zien, geheel in het zwart,’ zegt Flora. ‘Die tegenstrijdigheid boeit me, dat duwen en trekken,’ zegt Alexa. ‘Esthetisch vinden we elkaar altijd in een look of een outfit, maar onze uitgangsposities zijn totaal verschillend.’ Een van de vaste waarden in jullie collecties is het broekpak. Waarom zijn die zo geliefd bij vrouwen van nu, denk je, en bij jullie? Alexa: ‘Ik denk dat we er in elke collecties wel een paar zullen stoppen. In deze laatste collectie hebben we het afgewisseld met combinaties van breiwerk en pakken. Ik vind dat er een zekere kracht uitgaat van een uniform. Het is heel modern en kan op een vrouw volkomen herbedacht worden. Pakken zijn vaak zo mannelijk; zelfs al draag je maar de helft, dan nog is er die openlijke referentie naar mannelijkheid. Het interessante aan een pak is voor mij dat het eigenlijk een
sculptuur voor je lichaam is en dat het heel goed je verhoudingen weergeeft. Je kunt architect spelen en geeft daarmee een veel interessant beeld van het lichaam.’ Flora: ‘Een pak beeldhouwt het lichaam. Het is bijna een korset dat je rug recht houdt, je op een andere manier doet staan en een beter silhouet creëert. Met een goed pak op maat geldt dat voor bijna iedereen.’ Alexa: ‘Of het nu sociaal of politiek is weet ik niet, maar ik vind ook dat met pakken macht gepaard gaat. Ik denk dat we met onze lijn een niveau van autoriteit willen overbrengen.’ Jullie vorige collectie had veel skeletstructuren, die het lichaam accentueren door de naakte vorm te tonen maar tegelijkertijd dienstdoen als een soort pantser. Alexa: ‘Dit seizoen zetten we dat voort. Het gaat over de vorm van het lichaam. Je ziet een bepaalde opbouw, maar met een zekere lichtheid zodat je er doorheen kunt kijken. Vooral bij de stukken die zijn bezet met Swarowski-stenen, en enkele fantastische gereconstrueerde jasjes. Daarvoor gebruikten we nylon tricot, dat normaal gesproken wordt gebruikt als voering. Dat maakt het iets meer futuristisch, en door het feit dat we die stof aan de buitenkant gebruiken herdefiniëren we het hele idee van structuur.’ Ik had nog nooit zoiets gezien. De ondoorschijnende stukken stof schetsen de basisconstructie van het jasje, terwijl de doorschijnende delen een andere structuur tonen, het lichaam zelf. Alexa: ‘Je vraagt je af: wat is het lichaam, en wat is het kledingstuk? De Swarowski-stukken ver wijzen naar de ruggengraat en ribben en verschil-
10-02-2009 18:54:46
131
lende lichaamsuitdrukkingen. Het is vrij zacht, maar ook vrij geometrisch. Het plaatst je lichaam in een kader en geeft het structuur.’ Flora: ‘Het is een grafische weergave van de elementen van je lichaam. De spieren, de ribben.’ Alexa: ‘We denken vooruit, bedenken nieuwe vormen en manieren en hoe die zich verhouden tot de eigenlijk vormen van het lichaam.’ Jullie zeggen te zijn beïnvloed door het werk van beeldhouwer Naum Gabo. Ik las dat hij kunst graag in vier dimensies ziet, met tijd als extra factor. Dat lijkt over te slaan op mode; een kledingstuk is niet iets wat aan een rek hangt, de manier waarop iemand erin beweegt is net zo belangrijk. Alexa: ‘Dat is voor ons heel belangrijk. In ons werkproces maken we weliswaar schetsen, maar het meeste werk gebeurt op het lichaam zelf, omdat we dan kunnen zien hoe je je in het kleding stuk beweegt.’ Flora: ‘Vaak zie je maar een facet in een tekening die je maakt. Zodra je de kleding aantrekt, voegt de drager een heel nieuw element toe: een onderliggende sculptuur – het lichaam dat de kleding die interessante vorm geeft.’ Op welk punt bepaal je of iets werkt op een lichaam? Alexa: ‘Meteen eigenlijk, en herhaaldelijk.’ Flora: ‘Ook al heb je natuurlijk een idee hoe het er komt uit te zien, het is belangrijk om het ook echt op een lichaam te zien gebeuren.’ [Op dat moment komt een buurman met zijn hond binnen – een chihuahua in een miniatuur-
128-135_OhneTitel_BLE40_09_RHJ.indd 131
tank. Iedereen barst in lachen uit.] Flora: ‘Hier tegenover zitten architecten en een kostuumatelier. Een interessante mix van mensen.’ Werken jullie wel eens met hen samen? Alexa: ‘Nee, we maken hooguit gebruik van hun faciliteiten... zij hebben wasmachines, wij ontwikkelen stoffen. Veel van onze tijd besteden we aan het op een sculpturale manier nadenken over kledingstukken, wat onder meer betekent dat we materiaal manipuleren en stoffen combineren.’ Flora: ‘We ontwikkelen ook nieuwe breitechnieken, handgevlochten en geknoopte stukken die echt de vormen van het lichaam weerspie gelen. Zo creëer je als het ware een lichaam op de drager, zoals ronde vormen op de schouders die het lichaam zo beeldhouwen dat het lijkt alsof je sterke schouders hebt. De spieren komen in het midden van je rug of in je onderbuik op een vergelijkbare vlechtmanier samen.’ Hoe is die vlechttechniek ontstaan? Flora: ‘We hebben het uitproberen van nieuwe technieken en technologieën altijd heel inspirerend gevonden, en we vinden het heel interessant om een oud, in vergetelheid geraakt ambacht met moderne toepassingen en ongebruikelijke stof combinaties naar een hoger niveau te tillen. Ik had bijvoorbeeld nog nooit iets handgevlochten gezien dat daarna is genaaid en samengevoegd. In vorige collecties hebben we gewerkt met gehaakte raffia, en ook daarmee hebben we volkomen nieuwe dingen gedaan. Dat maakt het ontwikkelen van stoffen voor ons zo interessant, plus het creëren van nieuwe vormen met sterke materialen.’
Wat zijn jullie voor komend seizoen van plan? Alexa: ‘Ik denk dat we in de herfst weer iets gaan doen met lichaamsbescherming en het gevoel van een pantser, maar dan wat harder, wat duisterder en iets meer beschermend. Dat wisselen we dan wel af met lycra, of we wassen het zodanig dat de hele textuur van de stof verandert en nog meer stretchy wordt. De collectie zal zeer krachtige vormen hebben. Op een bepaalde manier puntig.’ Flora: ‘Het zijn interessante sculpturen. Maar er zitten ook wat drapeerelementen in die heel goed combineren met de krachtige heraldische vormen.’ Is er volgens jullie een reden dat we teruggaan naar design dat zowel lichaamsbewust is als lichaamsveranderend? Ik bedoel, zelfs Beyoncé draagt nu van die extreem sculpturale outfits. Wie had ooit gedacht dat zij iets van Gareth Pugh zou dragen. Alexa: ‘Inderdaad! Het is iets wat je opeens overal ziet. Het is niet iets wat op zichzelf bestaat – ik denk niet dat wat wij doen uniek is, we maken deel uit van een cultuur. Veel verschillende ontwerpers maken de connectie met het lichaam, en wij doen dat door een soort skelet aan de buitenkant te creëren, of een heel nieuw lichaam bovenop je eigen lichaam. Of het komt door de economie of in de lucht hangt weet ik niet, maar we zien die tegengestelde sensaties. Er is het gevoel van samentrekking, maar tegelijkertijd is er een gevoel van vrijheid.’ For the English text version, see www.blend.nl.
ohnetitel.com
10-02-2009 18:54:46
132
128-135_OhneTitel_BLE40_09_RHJ.indd 132
10-02-2009 18:54:50
133
128-135_OhneTitel_BLE40_09_RHJ.indd 133
10-02-2009 18:54:54
134
128-135_OhneTitel_BLE40_09_RHJ.indd 134
10-02-2009 18:54:58
128-135_OhneTitel_BLE40_09_RHJ.indd 135
10-02-2009 18:55:03
136
ARNHEMS BEST KEPT SECRET Luxe met een maatschappelijk bewustzijn, dat is in het kort de designfilosofie van modelabel Commuun. Ontwerpers Kaito en Iku komen uit Japan, maar de link met Nederland is onmiskenbaar. ‘Uiteindelijk willen we alleen maar organi sche materialen gebruiken.’ Tekst JOFF & Maarten van der Horst Fotografie & concept Corriette Schoenaerts / edsonwillams.com styling & decor René Gloor make-up & haar Karin Westerlund / Calliste Paris model Nicola / Name Models studio Studio Vermès, Paris met dank aan Edson
Een aantal maanden geleden had ik afgesproken met ontwerper Maarten van der Horst in Parijs voor de fashion week. Maarten is recentelijk afgestudeerd aan ArtEZ in Arnhem en studeert momenteel aan het prestigieuze masterprogramma van Central Saint Martins in Londen – en wat mij betreft is hij een van de weinige talenten op het gebied van internationaal Nederlands modeontwerp. Hij nam me mee naar de showroom van Commuun, een van Arnhems best kept secrets. Een label dat al enige tijd actief is maar gek genoeg van de Nederlandse radar is gevallen. Hun paspoort kent dan wel niet de Nederlandse nationaliteit, maar het Japanse modeduo Commuun heeft wel degelijk een sterke link met Nederland. Kaito Hori studeerde in 2004 af aan ArtEZ en was de eerste Japanse student die de academie binnenliep. Met zijn eindexamencollectie werd hij geselecteerd voor International Talent Support #3, gehouden in het Italiaanse Triëst. Vervolgens vertrok hij naar Parijs om voor Balenciaga aan de slag te gaan en hij belandde uiteindelijk in een samenwerking met Iku Furudate als het label Commuun. In 1998 studeerde
136-147_Commuun_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 136
Iku af aan Bunka Fashion College in Tokio en vanuit daar vertrok ze direct naar Londen om te studeren aan het MA-programma van Central Saint Martins. In 2002 was ze geselecteerd voor het Festival International des Arts de la Mode in Hyères, Frankrijk, om vervolgens in Parijs te gaan werken voor modelabel Anne Valerie Hash. In 2007 won Commuun de LVMH en Longchamp-prijs van ANDAM, wat hen direct op de kaart zette als jong gevestigd label. Een behoorlijke overwinning als je bedenkt dat het modesysteem momenteel overheerst wordt door de grote modehuizen en er dus weinig groeiruimte is voor de jongere labels. Maar we staan in de kinderschoenen van een nieuwe periode, en Commuun is daar een voorproefje van – met meer dan 40 internationale verkooppunten zoals Saks Fifth Avenue en Bergdorf Goodman in New York, Browns en Dover Street Market in Londen en nog vele felbegeerde verkooppunten voor elke ambitieuze modeontwerper. Vreemd genoeg is Commuun nog nergens in Nederland te koop – terwijl we toch eigenlijk wel de eerste hadden moeten zijn.
Naast alle geweldige modeprijzen en verkooppunten is de grootste ambitie van Commuun om een nieuwe vorm van luxury te introduceren. Met de architectonisch minimalistische Arnhemesque benadering van Kaito en Iku’s Londense drapeertechnieken hebben ze een unieke stijl ontwikkeld die niet alleen modebewust is maar ook een spiritueel bewustzijn creëert. Het gaat Commuun niet om de blingbling van mode maar om mode die iets in je binnenste doet ontluiken. Maarten: Hoe verdelen jullie het werk? Is een van jullie meer gericht op de tailoring en de ander meer op het mouleren? Kaito: ‘Meestal verzin ik het initiële idee. En dan hebben we het daarover en gaan we individueel aan de slag.’ Iku: ‘Na deze fase werk ik met stof direct op de paspop om zo nieuwe technieken te ontwikkelen.’ Kaito: ‘En vervolgens overleggen we dat weer samen. Ik ben meer van de grafisch gedeconstrueerde silhouetten. Iku is meer van de organische vormen en jurken. De laatste tijd verwisselen we
10-02-2009 18:44:13
137
T
136-147_Commuun_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 137
10-02-2009 18:44:17
138
136-147_Commuun_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 138
10-02-2009 18:44:23
139
136-147_Commuun_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 139
10-02-2009 18:44:28
140
136-147_Commuun_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 140
10-02-2009 18:44:33
141
136-147_Commuun_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 141
10-02-2009 18:44:37
142
136-147_Commuun_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 142
10-02-2009 18:44:43
143
136-147_Commuun_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 143
10-02-2009 18:44:47
144
136-147_Commuun_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 144
10-02-2009 18:44:52
145
136-147_Commuun_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 145
10-02-2009 18:44:56
146
136-147_Commuun_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 146
10-02-2009 18:45:00
147
vaak onderling onze ontwerpen, dan begin ik aan een onderdeel en maakt Iku het af.’ JOFF: Hoe belandde je in Arnhem acht jaar geleden? Kaito: ‘Nadat ik vijf jaar in New York City had doorgebracht – waarvan ik overigens een jaar aan het Fashion Institute of Technology heb gestudeerd en daarnaast als stylist en assistent heb gewerkt – realiseerde ik me dat ik me echt moest gaan concentreren op wat ik wilde doen. Het hoofd van de modeafdeling in Denemarken adviseerde me in Arnhem te gaan studeren aan ArtEZ.’ JOFF: Hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Iku: ‘We kenden elkaar eigenlijk al op de een of ander manier via de Japanse pers, omdat we beiden in Europa studeerden en hadden meegedaan aan een aantal internationale modewedstrijden. Maar we hebben elkaar uiteindelijk pas echt ontmoet toen we beiden in Parijs aan het werk waren.’ Maarten: Zijn jullie een stel? Kaito & Iku: ‘JA!’ JOFF: Het is toch wel vreemd dat er totaal niet over jullie geschreven is in Nederland. Kaito: ‘Ja, dat is wel een beetje vreemd. Misschien heeft het te maken met het feit dat ik niet een van de makkelijkste studenten was. Ik wilde bijvoorbeeld afstuderen met 25 looks in plaats van zes of zeven. Ik had namelijk zo’n andere ervaring opgedaan na vijf jaar in NYC te hebben gezeten. Ik wilde heel graag afstuderen met een complete volwassen collectie van minstens 25 looks. Dus toen ik afgestudeerd was ben ik eigenlijk Nederland heel snel uitgevlucht.’ Maarten: Toch zie ik veel Arnhemse invloeden in Commuun, misschien zelfs een Nederlandse nuchterheid – het kan dus niet anders dat je wel iets hebt opgepikt. Kaito: ‘Ja natuurlijk. De basis van hoe ik ontwerp heb ik in Arnhem geleerd, de manier hoe je denkt en ideeën ontwikkelt en hoe het zich verhoudt tot wat er om je heen gebeurt in de wereld. Dat is iets wat ik nooit in New York had kunnen leren, daar is de benadering van mode over het algemeen nogal oppervlakkig. Ik waardeer Arnhem daar ten zeerste om, ondanks het feit dat ze me niet echt lieten doen wat ik wilde.’ Maarten: Jullie zijn specifiek gericht op het gebruik van organische materialen? Iku: ‘Bij onze laatste collecties hebben we zoveel mogelijk getracht 100% organische materialen te verwerken; het is in ieder geval nooit iets synthetisch.’ Kaito: ‘95% van onze collectie is geproduceerd in Frankrijk en 5% in Japan. De materialen komen uit Frankrijk, Italië, Engeland en Japan. Ons doel is om uiteindelijk alles organisch te hebben, maar het is een stap-voor-stap-proces. Voor het volgende seizoen is alles organisch en hebben we
136-147_Commuun_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 147
zelfs een fair trade jerseylijn. Ik wil graag een brug slaan naar de klant en laten zien tegen wat voor soort toekomst we kunnen aankijken – en hoe we dit kunnen dirigeren. Op dit moment, wanneer klanten een luxeproduct aanschaffen, willen ze ook graag weten waar het vandaan komt en hoe het gemaakt is. In die zin kiezen ze niet alleen voor een verantwoord product maar ook voor een gevoel. Een gevoel dat een bepaald bewustzijn creëert.’ Maarten: Het is een nieuwe vorm van luxe, een meer spirituele. Kaito: ‘Ja, dat is precies wat we proberen te introduceren.’ Maarten: Maar hoe presenteren jullie dit spirituele gevoel dan? Kaito: ‘We concentreren ons op het product, de pasvorm en de kleine details die misschien niet zichtbaar zijn op het kledingrek, maar tot leven komt wanneer je het aanhebt. Het is werkelijk waar de basismethode in hoe wij denken wanneer we ontwerpen.’ Maarten: Hebben jullie deze idealistische benadering samen ontwikkeld of bestond die al onafhankelijk van elkaar? Kaito: ‘We zijn deze benadering samen begonnen. Maar ik moet wel zeggen dat de ervaring in Arnhem er ook wel enigszins mee heeft te maken. Daar ging het veel over het maken van grote uitspraken en vormen, alsof we de nieuwe Viktor & Rolf moesten zijn – en dat duwde mij compleet in de tegenovergestelde richting.’ Maarten: Natuurlijk is er de grote invloed van Viktor & Rolf, maar bij Arnhem horen natuurlijk ook Alexander van Slobbe of ontwerpers als Saskia van Drimmelen en Pascale Gatzen. Kaito: ‘Ik waardeer Viktor & Rolf, maar ik vond gewoon dat Arnhem me te veel in die richting duwde. Ze lieten het mij niet echt toe iets simpelers, introverters en draagbaars te maken. Commuun is daar wel een weerspiegeling van – ik was het gewoon beu de gigantische ego’s terug te moeten vinden in gigantische outfits.’ JOFF: Maar waarom lieten ze je dan niet die 25 outfits produceren? Als je dan toch moest uitpakken, dan was dit de goede middenweg. Kaito: ‘Ik heb het idee dat het meer een politieke situatie was. Ik ben Japans, en waarschijnlijk was het als ik Nederlands was geweest veel meer gestimuleerd. Ze hebben me zelfs ooit gezegd dat ik minder belangrijk voor de school was vanwege het feit dat ik Japans ben.’ Maarten: Ja, maar dat is ook gewoon het academische sausje. Elke student moet (enigszins) gelijk worden behandeld. In Arnhem waren er op een gegeven moment veel Japanse studenten. En ze eindigen toch vaak in een soort isolement – en raken dan verwikkeld in allerlei projecten buiten de academie. Ik heb het vermoeden dat ArtEZ momenteel niet meer zo happig is op Japanse
studenten. Wat nogal bizar klinkt, maar het is waarschijnlijk gewoon moeilijk om een bepaald niveau te krijgen als er studenten zijn die zich helemaal isoleren. Kaito: ‘Ja, maar ik was toch wel een ander geval, aangezien ik voorheen vijf jaar in New York had gewoond. In die zin kan ik wel zeggen dat ik internationaler was, ik had geen problemen met communiceren of iets dergelijks. Nadat ik mijn intrede had gedaan kwamen er al Japanse studenten rechtstreeks uit Japan – wat natuurlijk een groot verschil was. Maar desondanks heb ik veel geleerd van Pascale Gatzen en Alexander van Slobbe. Toen ik in NYC woonde was ik zelfs een groot fan van Alexander – ik was dus ook heel blij toen ik hem ontmoette en hij mijn docent was.’ JOFF: Zulke conflicten in de academietijd zijn ook wel goed. Het zet je aan het denken en motiveert je om dichter bij jezelf te komen als ontwerper. Kaito: ‘Iemand heeft me ooit gezegd dat ik drie dingen moest blijven onthouden terwijl ik in Arnhem was: 1) Bedenk waarom je naar Arnhem bent gekomen, 2) Waarvoor je in Arnhem studeert en 3) Hoe je zo snel mogelijk weer weg komt.’ Maarten: Dat is een goede! Vooral de derde! Maar natuurlijk wil men in Arnhem dat iedereen daar blijft hangen om zo de locale economie op te hippen. En het is best charmant als je bedenkt dat bijvoorbeeld Spijkers & Spijkers wonen en werken in Arnhem maar showen in Londen. JOFF: Dit is jullie zevende collectie? Kaito: ‘Ja, de eerste twee waren heel klein, 30 stuks – maar we proberen langzaam te groeien en het is inmiddels verdubbeld.’ Maarten: Wat waren de inspiraties voor deze collectie? Is het altijd zo atmosferisch? Kaito: ‘Ja, min of meer, onze ideeën zijn vrij abstract. En we zijn vaak geïnspireerd door landschappen. Dit keer hadden we een boek gevonden getiteld Manufactured Landschapes; het gaat over mensen en onbewuste landschappen. Je hebt bijvoorbeeld bepaalde vuilnislandschappen die in de tijd overgenomen zijn door de natuur, die er vervolgens zijn eigen draai aan geeft – waardoor er weer iets nieuws ontstaat. Het is een interessante visuele dialoog, we construeren dingen, maar op het eind lijkt het toch op iets van de natuur. Dat heeft een bepaalde schoonheid, en dit type schoonheid proberen wij te weerspiegelen in onze collectie.’ Maarten: Wat is jullie ambitie met Commuun? Kaito: ‘We willen deze nieuwe luxe introduceren. Een die niet alleen gaat over je opdoffen maar een die gaat over een bepaald bewustzijn in deze maatschappij. Om het te verbeteren, en om een bepaald bewustzijn te creëren.’ For the English text version, see www.blend.nl.
commuun.com
10-02-2009 18:45:01
148
GIORGIO ARMANI Ogen: Eyeshadow #4 Smooth Silk Pencil #4 Lip Shimmer #16 White Satin Maestro Eye Shadow
148-155_BeautyTwister_ThomasNasstrom_BLE40_09_RHJ.indd 148
10-02-2009 19:12:38
149
DIOR Lippen: Front Row Fig Flamenco Red Sensation Coral Crayon Khol and White
the Nude attitude
Fotografie Tomas Näsström / Söderberg Haar en make-up Ignacio Alonso / Bauer Model Emma J / Kid of Tomorrow
148-155_BeautyTwister_ThomasNasstrom_BLE40_09_RHJ.indd 149
10-02-2009 19:12:42
150
CHANEL Ogen: Luminous Satin Lip Color in Violent Diamond Eye Pencil Le Crayon Khol in Black Wimpers: Inimitable Noir Huid: Foundation Taint Innoccence Soft Bisque 2.5 Poudre Cristalline Nagels: Le Vernis Black Satin KEUNE Haar: Blend Volume Finish
148-155_BeautyTwister_ThomasNasstrom_BLE40_09_RHJ.indd 150
10-02-2009 19:12:46
151
MAC Ogen: Crome Yellow Passionate Electric Eal Beauty Marked Humid Pink Venus Carbon
148-155_BeautyTwister_ThomasNasstrom_BLE40_09_RHJ.indd 151
10-02-2009 19:12:51
152
KRYOLAN Ogen: Supracolor #512 & #276
CHANEL Wimpers: Inimitable noir
LANCOME Eye pencil verte malancita
148-155_BeautyTwister_ThomasNasstrom_BLE40_09_RHJ.indd 152
10-02-2009 19:12:55
153
LANCÔME Lippen: L’absolu rouge #150 Rouge Odyssee Ogen: Le Crayon Khol Noir Juicy Tube Pure KEUNE Haar: Blend Volume Finish
148-155_BeautyTwister_ThomasNasstrom_BLE40_09_RHJ.indd 153
10-02-2009 19:13:00
154
YVES SAINT LAURENT Lippen: Red Taboo #18 Ogen: Intense Black #1 Wimpers: Volume Infi Curl Infinite Black #1 Huid: Foundation Teint Eclat de Soie #8 Silky Blond Blush #6 Amber
148-155_BeautyTwister_ThomasNasstrom_BLE40_09_RHJ.indd 154
10-02-2009 19:13:04
155
CHANEL Nagels: Le Vernis Black Satin Huid: Taint Foundation Soft Bisque 2.5
148-155_BeautyTwister_ThomasNasstrom_BLE40_09_RHJ.indd 155
10-02-2009 19:13:08
156
RAVEN BATTLE DAUGHTER OF EAGLE Iedereen heeft iets met haar, of je wil of niet. De IJslandse
kunstenares Hrafnhildur Arnardóttir aka Shoplifter verhief het tot kunst en werkte met onder meer Björk en AVAF. ‘Lang leve ijdelheid!’ Tekst JOFF illustratie Jeanne Detallante
Waneer je op Aarde wordt gezet met een naam die het gros van de tijd zal eindigen in een alfabetisch roerei, ben je zo goed als overgeleverd aan een levenslang gevecht met je identiteit. Tenzij je je neerlegt bij de miniatuurversie van een roepnaam, meestal de verkorte versie van de langere. IJslandse kunstenares Hrafnhildur Arnardóttir werd met ditzelfde dilemma geconfronteerd toen ze in 1994 naar New York City verhuisde om aan de School Of Visual Arts te studeren. In het Engels vertaalt haar naam zich als Raven Battle Daughter Of Eagle, en met zo’n prachtige poëtische naam is het maar moeilijk je uit te kleden tot Hrabby of Hrabba. In een bizarre ontmoeting met een vrouw eindigde Hrafnhildur uiteindelijk met de nog vreemdere naam: Shoplifter. Deze combinatie van twee complexe extremiteiten – het poëtische en het stoute – is waarschijnlijk de simpelste manier om het werk van de kunstenares te beschrijven. Shoplifter valt niet in een hokje te plaatsen, ze opereert binnen de disciplines mode, body art, bizarre haarstyling, performance en installatiekunst. Het is gelaagd en rust nooit binnen een vorm, en altijd laat het ruimte open voor het publiek om hun eigen bagage in mee te nemen. Het werk kan dus gezien worden als ultraconceptueel antropologisch onderzoek, of simpelweg iets wat een bepaalde emotie losmaakt. Dat laatste is bij Shoplifter de drijfveer tot het creëren van haar pretentieloze kunst. Door haar persoonlijke passies en verlangens aan te spreken, kaart Shoplifter dingen aan die ze gemeen heeft met de rest van de wereld. Shoplifter staat bekend om haar mysterieuze vlechtwerksculpturen en haarinstallaties en verschillende samenwerking met onder meer Björk, modeontwerpers ThreeAsFour en nomadisch kunstenaarscollectief Assume Vivid Astro Focus
156-167_Shoplifter_BLE40_09_RHJ.indd 156
(bekend als AVAF). Niet lang geleden ervaarde ik een gigantische tsunami van kleur: Shoplifters samenwerkingsproject met AVAF in de etalage van het Museum of Modern Art in New York. Het magisch overdonderende gevoel dat Shoplifter creëert is iets waar je zo ingevlochten wil worden. De associaties met Auschwitz, volwassen worden, je haar knippen als een teken van rouw of elk ander duister gevoel was wel het laatste dat mijn hoofd binnenstroomde. Het voelde meer als de Hollywood-referentie die Shoplifter zelf omschreef in het interview dat ik onlangs met haar aflegde: ‘Als vrouwen hun haar losgooien tijdens de liefdesscène als een teken van het loslaten van het innerlijke beest. Haar vertegenwoordigt in die zin de wilde en rauwe energie.’ Nou, als dat niet iets is waarmee we ons kunnen identificeren, dan weet ik het nier meer! Hoe ben je in hemelsnaam aan de bizarre naam Shoplifter gekomen? ‘Toen ik naar New York verhuisde was ik behoorlijk optimistisch over de moeilijkheid van mijn IJslandse naam, al had ik waarschijnlijk ook wel last van waanideeën: ik dacht echt dat mensen mijn naam konden leren, als ze het maar zouden proberen. Wat ik dus niet had ingecalculeerd, was dat dit een vermoeiend proces voor mij zou worden. Je bent in NYC en je bent constant op openingen waar je duizenden mensen ontmoet – wat erin resulteerde dat ik elke keer gesprekken van twee minuten had waarin ik mijn naam 50 keer moest herhalen. Op een avond werd ik voorgesteld aan een vrouw, ik zei: “Hi, ik ben Hrafnhildur.” Ze antwoordde: “Hi, Shoplifter.” En ik dacht even: wat is hier gebeurd!? Mensen verzonnen de meest ontcijferbare interpretaties en nu voor het eerst was het iets wat daadwerkelijk
iets betekende. Het was hilarisch, ook al is het een nogal zielige naam om mee geassocieerd te worden. Mijn IJslandse vriendin had een soortgelijk probleem en zij had de truc om zich altijd te introduceren als: “Hi, mijn naam is Girther klinkt als Heather.” Op die manier hielp ze mensen haar naam te onthouden. Dus toen heb ik de grap geadopteerd en stelde ik me voortaan voor als: “Hi, mijn naam is Hrafnhildur klinkt als Shoplifter.”’ En nu noemt iedereen je Shoppy! ‘Ja, uiteindelijk is het niet ver verwijderd van de roepnaam die ik altijd heb getracht uit de weg te gaan, Hrabby of Hrabba. Maar het is best wel catchy en ik was gewoon zo blij om eindelijk een naam te hebben die iedereen makkelijk kon uitspreken. En het trekt zeker de aandacht. Ik ben die IJslandse vrouw met dat grijze haar met een naam die klinkt als een gangster rapper. Misschien moet het Raphilder worden, ha!’ Hoe vertaalde dit zich in je werk? ‘Mezelf Shoplifter noemen resulteerde uiteindelijk in een levenslange performance. Ik ben veel bezig met identiteiten en hoe je naar jezelf kijkt. Deze bedachte identiteit heeft me geholpen andere richtingen uit te gaan, vooral in mijn performances. Het ego komt uit jezelf, maar ik vind het leuk om daarmee te spelen en mezelf opnieuw uit te vinden. In die zin begeeft mijn werk zich ook in het schemergebied van mode, kunst en theater.’ Waarvoor heb je dan niet bijvoorbeeld voluit voor mode gekozen? ‘Ik heb een passie voor mode, maar ik heb een niche voor mezelf gecreëerd waarin ik die passie in mijn kunst kan stoppen zonder dat het mode
10-02-2009 19:23:47
157
156-167_Shoplifter_BLE40_09_RHJ.indd 157
10-02-2009 19:23:51
158
Bomba, (imaginary friend), 2008 synthetic hair, wood. 60x30x30 cm Photo: Svavar Trausti Stefánsson Copyright: the artist
156-167_Shoplifter_BLE40_09_RHJ.indd 158
10-02-2009 19:23:54
159
Candy (imaginary friend), 2008 synthetic hair, wood. 250x30x30 cm Photo: Svavar Trausti Stefánsson Copyright: the artist
156-167_Shoplifter_BLE40_09_RHJ.indd 159
10-02-2009 19:23:59
160
The road to you is on the map of my mind, 2008 wall mural made with human hair installation view at Ileana Tounta Gallery, Athens Greece, size varies Photo: Bill Georgoussis Copyright: the artist
156-167_Shoplifter_BLE40_09_RHJ.indd 160
10-02-2009 19:24:02
161
156-167_Shoplifter_BLE40_09_RHJ.indd 161
10-02-2009 19:24:06
162
Bjรถrk Medulla (profile), 2004 Hair sculpture, life size. Project with musician Bjรถrk for her CD Medulla Photo: Inez van Lamsweerde & Vinoodh Matadin Copyright: Bjรถrk
156-167_Shoplifter_BLE40_09_RHJ.indd 162
10-02-2009 19:24:08
163
Bjork Medulla (back), 2004 Hair sculpture, life size. Project with musician Bjรถrk for her CD Medulla Photo: Inez van Lamsweerde & Vinoodh Matadin Copyright: Bjรถrk
156-167_Shoplifter_BLE40_09_RHJ.indd 163
10-02-2009 19:24:17
164
Harmonic Hairdo nr.2, 2006 Photograph of synthetic hair, c-print 64 inch (163 cm) (w) x 44 inch (112 cm) (h) Photo: Christopher Lund Copyright: The artist
156-167_Shoplifter_BLE40_09_RHJ.indd 164
10-02-2009 19:24:21
165
156-167_Shoplifter_BLE40_09_RHJ.indd 165
10-02-2009 19:24:26
166
hoeft te zijn. Ik rotzooi en flirt met mode, zonder dat het mijn carrière hoeft te zijn. Mode heeft een heel specifiek raamwerk en binnen kunst heb ik geen grenzen. Ik kan creëren wat ik wil, het kan van alles zijn: performances, kostuums, sculpturen of installaties. En soms transformeren mijn sculpturen zich in hoedjes of pruiken, zoals bij mijn samenwerking met Björk voor haar album Medulla.’
aimez vous avec ferveur, 2008 Synthetic hair and neon lights on wood. Hrafnhildur Arnardottir (hairbraids) and a.v.a.f. (neon lights) collaboration artwork commissioned by MoMA, New York. Installation at Museum of Modern Art, New York. Photo: Erez Sabag Copyright: Hrafnhildur Arnardottir and a.v.a.f.
156-167_Shoplifter_BLE40_09_RHJ.indd 166
Hoe is die samenwerking met Björk tot stand gekomen? ‘Voor Medulla had ik al een jurk gemaakt voor een van Björks wereldtournees en we waren al een tijdje vrienden. Ik had mijn eerste soloshow in New York in ATM Gallery, waar ik voor het eerst een haarwerk voor aan de muur installeerde, getiteld Left Brain, Right Brain. Toen Björk die zag, vroeg ze of ik met haar wilde samenwerken aan het artwork voor het album Medulla. De naam Medulla was er al – en betekent beenmerg of de kern van haar. Ik was dus heel nieuwsgierig. De muziek op Medulla is compleet geconstrueerd uit geluiden van het lichaam – wat het heel primitief maakt. Als reactie daarop heb ik toen de haarsculpturen gemaakt. Het was een inspirerende samensmelting van ideeën.’
Het gebruik van haar is een significant onderdeel van je werk. Hoe is deze fetish ontstaan? ‘Ik denk tijdens mijn baantje in antiekwinkel Frida Frænka in Reykjavik, waar ik een herdenkingsbloem vond. Ook heb ik laatst een vlecht van mij gevonden van toen ik 12 was, dus waarschijnlijk zat het er al veel eerder in. Ik herinner me nogal getraumatiseerd te zijn nadat mijn haar afgeknipt was, alsof een van mijn ledematen was afgerukt. We zijn allemaal geobsedeerd door haar, je ontkomt er niet aan om een beetje creatief te zijn met je haar. Ieder individu moet hierin een keuze maken, het kan simpelweg niet iets onbewusts zijn – ofwel borstel je het, of laat het knippen, maar je moet het hoe dan ook temmen. Haar speelt ook een belangrijke rol bij ijdelheid, en voor mij is ijdelheid een prachtige manier om je uit te drukken. Ik vecht voor het recht om ijdelheid als iets positiefs te zien! Lang leve ijdelheid! Ik vind het tof als ijdelheid positieve dingen creëert en mensen hun best doen om er op hun best uit te zien.’ Haar heeft het ook iets heel mystieks. ‘Het kan zowel prachtig als creepy zijn. Het is het afval van onze gedachtes, het onkruid tussen het gras. Zodra het loskomt van het lichaam,
10-02-2009 19:24:30
167
walgen we ervan. Haar en nagels zijn ook de enige lichaamsdelen die doorgroeien nadat we dood zijn, zegt men, al hoorde ik laatst dat dat misschien toch niet helemaal waar is. Haar wordt geassocieerd met macht, trots, schoonheid en succes, om nog maar te zwijgen van seksuele aantrekkingskracht. In veel sprookjes zie je dat terug, en ook in veel religies. Haar beïnvloedt ons ego.’ Zal je werk op deze manier aan het lichaam blijven refereren? ‘Ik had nooit verwacht dat ik “body art” zou maken. En ook al is haar een terugkerend onderdeel in mijn werk, het begint nu andere vormen aan te nemen. Ik kom uit een periode waarin ik zwanger was: borstvoeding, moeder zijn, etc... Ik was letterlijk alleen maar een lichaam. Misschien is het iets onderbewusts – aangezien ik nu genoeg tijd heb doorgebracht met moeder zijn, begin ik langzaam nieuwe paden te bewandelen. En het is een feest!’ Nogal een intens feest, aan de etalage van MoMA te zien. ‘Ja, dat was een geweldig project. Ik heb eerder samengewerkt met Eli Sudbrack van kunstenaarscollectief AVAF; ik had kostuums voor
156-167_Shoplifter_BLE40_09_RHJ.indd 167
de dansers bij een van hun installaties gemaakt. Eli was bezig met een installatie voor Deitch Long Island City deze zomer en hij vroeg me of ik hier aan wilde meewerken. Zijn installatie bestond uit grafische gekleurde neonlichten en hij vroeg me om gekleurd vlechtwerk toe te voegen om vervolgens weer iets nieuws te creëren. Ik gebruikte felgekleurd lo-fi Halloween-haar, dat ik al een tijdje had willen gebruiken. Het was een explosie van speelsheid waarin ik de meeste vreemde en groteske kleurcombinaties in elkaar vlocht. Op de opening vroeg MoMA aan AVAF een soortgelijk voorstel te maken voor hun etalage. Uiteindelijk was het een samenwerking tussen mij, Eli en Christophe Hamaide-Pierson, die ook onderdeel is van AVAF. Het was als een gigantisch ultragekleurd vlechtwerkschilderij met neonlichten. Vreemd genoeg heb ik altijd met de meer natuurlijke haarkleuren gewerkt – om zo de menselijke referentie in stand te houden. Terwijl ik zelf heel veel kleur draag – en met dit project is eindelijk de kleur ook weer in mijn werk terecht gekomen.’
een orthodoxe joodse pruikenmaker. Het was een echte samensmelting van mijn interesses! Ik vind het zo fascinerend dat haar zoiets intiems voor hen is. Getrouwde vrouwen mogen in de orthodoxe gemeenschap wel andermans haar dragen, maar niet hun eigen haar zichtbaar maken. Ze moeten het verbergen en in plaats van een doek te gebruiken zoals moslima’s, dragen ze een pruik. Toen ik met hen werkte realiseerde ik me hoe ongelooflijk goed die pruiken gemaakt zijn. Je hebt geen idee wie er een pruik draagt. Je denkt soms als je mensen op straat ziet lopen: “Waarvoor dragen mensen pruiken!? Het is zo duidelijk te zien!” Punt is dat je het níét kunt zien als het echt geslaagde pruiken zijn. Ik was zo van mijn stuk door deze ontdekking – dat er volledige culturen rond haar bestaan en dat religie daar zo’n grote rol in speelt. Al die bewuste en onbewuste referenties naar cultuur, identiteit en lichaam maken werken met haar in de context van kunst voor mij zo extreem spannend. Het is een fantastische uitdaging om al dit soort mysteries zowel te creëren als te ontsluieren.’
Wat is je meest geweldige haarervaring? ‘Ik werkte een tijdje als stylist en de beste ervaring ooit was het stylen van een model voor
For the English text version, see www.blend.nl.
shoplifter.us
10-02-2009 19:24:34
168
blij dat ik brei Londens coolste knitwear-designer Craig Lawrence over
kerstdecoraties, Gareth Pugh en de uncool van Ponystep. ‘Ik wil gewoon dansen en zat worden.’ Tekst Frederieke Janssen Fotografie Kate Cox
Natgeregend en buiten adem arriveer ik bij Craig Lawrence’s studio in Oost-Londen. De deur gaat open en ik steek een lullig handje voor me uit: ‘Hi.’ Lawrence ziet de hand niet eens. Hij vliegt op me af en omhelst me alsof we BFF’s zijn en elkaar sinds de peuterklas niet meer hebben gezien. Een hond die niet verder reikt dan mijn enkels bespringt me net zo enthousiast en Lawrence sleurt me mee de keuken in om thee te maken, terwijl hij enthousiast tettert over zijn huidige studio. ‘Ik mag hier tijdelijk zitten van mijn beste vriendinnetje. Mijn eigen huis was piepklein. Plus er was geen daglicht. Ik voelde me daar soms echt net een Gremlin in ’t donker.’ Zijn huidige studio, naar het blijkt een enorme upgrade van zijn voormalige conciërgehok, is ruim en telt vijf gigantische ramen. Neongroene sculpturen, tapijten met primaire kleuren, van kleur veranderende LED-lampen en tientallen schilderijen. En meubels die eerder van Droog dan Ikea vandaan komen. Op de houten parketvloer zitten drie jonge blonde meisjes in een kringetje te breien met zalmkleurige repen plastic. Met een kwebbelende en kettingrokende huisgenoot, zijn vriendje die even binnenwipt om hoi te zeggen, lijkt het bijna alsof er niet gewerkt wordt in huize Lawrence. Bijna. Want met een NEWGEN sponsorship in de pocket is Lawrence namelijk
168-177_CraigLawrence_BLE40_09_RHJ.indd 168
keihard aan het werk om zijn naam officieel te lanceren tijdens London Fashion Week eind februari. Wellicht is het omdat hij zes collecties lang alle knitwear voor mode-icoon Gareth Pugh verzorgde, of omdat zijn Central Saint Martinsafstudeercollectie zo’n groot succes was, maar hij lijkt er maar kalmpjes onder. ‘Mijn afstudeershow was een stuk stressvoller. Ik had bepaalde technieken nog helemaal niet onder de knie, en ik wist niet waar ik het juiste plastic materiaal moest halen. Dat hele researchgedeelte heb ik nu achter de rug, en dat scheelt. Ik lig op schema nu. Maar dat zal wel anders zijn als de laatste week aanbreekt.’ Hoge ogen in modeland Geboren en getogen in Ipswich, een van UK’s oudste stadjes dat ongeveer zo hip en modieus verantwoord is als Zandvoort, vulde de kleine Lawrence zijn dagen met naar school gaan, werken bij Gap, en breien. Nadat zijn oma hem twee breinaalden en een klos wol in zijn handen stopte was hij plotsklaps verkocht aan het ouderwetse ambacht. ‘Mijn eerste breiwerk was een roze wollige sjaal. Ik ben hem in de trein kwijtgeraakt, wat ik echt kut vind want hij was super mooi.’ Dat er meer in Craig zat dan gezellige roze sjaals en gebreide pantoffels maken zagen ze gelukkig
op Central Saint Martins, Europa’s meest prestigieuze modeacademie in Londen, waar Lawrence ging studeren. Gedurende zijn studie ontwierp hij zes seizoenen lang de knitwear voor mode-icoon Gareth Pugh, en in juni 2008 presenteerde hij een afstudeershow die hoge ogen gooide in modeland. Zijn spannende en conceptuele kostuumachtige creaties zorgen al snel voor vergelijkingen met Gareth Pugh, iets waar Lawrence geen enkel probleem mee lijkt te hebben. ‘Men zegt dat ik Pugh ben, maar ik vind mijn werk eerder Viktor & Rolf. Gelukkig word ik vergeleken met een goede ontwerper als Pugh in plaats van een shit ontwerper.’ Lawrence deed zijn laatste werk voor Pugh in februari 2008, zodat hij zich daarna geheel kon concentreren op zijn eigen werk: de CSM-afstudeercollectie. Dagdromen over muzen Geïnspireerd op kerstdecoraties was de collectie op zijn zachtst gezegd theatraal: stervormige paarse overalls van paars metaaldraad, uit proportie getrokken en opgeblazen cadeaustrikken als kragen en lichaamverhullende roze kostuums zo theatraal dat ze niet zouden misstaan in Matthew Barney’s Cremaster Cycle’s, zorgden voor een overweldigende show waar de modepers niet over kon ophouden. Fans als Patrick Wolf klopten
10-02-2009 19:31:28
168-177_CraigLawrence_BLE40_09_RHJ.indd 169
10-02-2009 19:31:31
170
168-177_CraigLawrence_BLE40_09_RHJ.indd 170
10-02-2009 19:31:35
171
168-177_CraigLawrence_BLE40_09_RHJ.indd 171
10-02-2009 19:31:39
172
168-177_CraigLawrence_BLE40_09_RHJ.indd 172
10-02-2009 19:31:45
173
168-177_CraigLawrence_BLE40_09_RHJ.indd 173
10-02-2009 19:31:49
174
168-177_CraigLawrence_BLE40_09_RHJ.indd 174
10-02-2009 19:31:53
175
168-177_CraigLawrence_BLE40_09_RHJ.indd 175
10-02-2009 19:31:57
176
al snel aan om kleding te lenen en velen zullen er nog volgen. Want dat dit soort conceptuele en avant-gardistische creaties in de jaren 2000 zeer draagbaar zijn, bewees Gareth Pugh niet alleen met stijlicoon Roísín Murphy, maar ook met de doorgaans goud en glitter aanbiddende Beyoncé die paradeerde in futuristische jurken. Lawrence wekt de indruk dat hij dagelijks dagdroomt over zijn toekomstige muzen. ‘Mijn droom was ooit om Lindsay Lohan in mijn kleding te zien, maar momenteel is ze niet zo fabulous als ik dacht dat ze was. Ik zou Girls Aloud wel willen aankleden, maar dan zouden ze wel op wereldtour moeten gaan, als dat ooit gebeurt... Of Missy Elliot! Dat zou geweldig zijn. Haar videoclips zijn behoorlijk abstract. Ik vraag me af wat ze doet tegenwoordig.’ Lawrence begint ineens te ratelen over Big Brother, maar aangezien ik geen tv heb en niet verder kom met mijn gossip dan een keer per maand Grazia te kopen, raak ik de draad kwijt. Hij merkt het op en vertelt verder: ‘Mijn hoogtepunt tot nu toe is dat Tilda Swinton mijn kleding draagt in een shoot voor Another Magazine, dat vind ik echt zo spannend. Hopelijk kan ik haar ontmoeten!’ Gratis rehab Als Lawrence niet dagdroomt over zijn muzen, dan droomt hij wel over het verleden. Zijn afstudeercollectie was dan ook geïnspireerd op de kerstdecoraties in zijn huis in Ipswich. ‘Toen ik klein was mocht ik mijn eigen slaapkamer versieren. Mijn moeder had grote dozen vol decoraties die ze nooit weggooide. Zij versierde de woonkamer en mijn broertje en ik gingen los in onze slaapkamers.’ Hij kijkt dromerig terwijl hij de hond op schoot neemt en over zijn bol aait. Op de vraag of hij soms weer graag 12 jaar zou zijn antwoordt hij: ‘Ja, dat zou heerlijk zijn. Het zou echt heerlijk zijn om gewoon te rotzooien en me niet druk hoeven te maken over dingen. Dan zou ik lekker met de caravan op vakantie gaan en attractieparken bezoeken! Maar het zou slechts leuk zijn voor een weekje, want dan zou ik wel weer aan een drankje enzo toe zijn. Bovendien vind ik mezelf een stuk leuker nu ik ouder ben, ondanks dat ik soms wel terug zou willen naar mijn jeugd. Maar sommige dingen zijn beter om in het verleden te laten... Soms, als het me alle maal te veel wordt hier in Londen, vlucht ik terug naar huis voor een weekendje. Het is mijn soort gratis rehab-centrum, met huisgemaakte avondmaaltijden. Maar eenmaal daar verveel ik me natuurlijk kapot.’ Ditjes en datjes Momenteel zal Lawrence geen tijd hebben om terug te gaan naar huis. Hij is bezig met zijn collectie voor de NEWGEN-expositie die onderdeel is van London Fashion Week. Zijn collectie is gebaseerd op marshmallows en cocktails. ‘Het is een verdere uitwerking van mijn afstudeershow met een twist: marshmallowstrikken, metalen structuren en in het rond hangende ditjes en datjes. Ik heb er ontzettend veel zin in. Met name in als alles af is, en de filmscreening waar ik voor
168-177_CraigLawrence_BLE40_09_RHJ.indd 176
aan het werk ben met vriendin en styliste Katie Shillingford.’ Het NEWGEN-programma waar Lawrence deel van uitmaakt is een project van The British Fashion Council, opgezet om nieuw talent te promoten en financieel te steunen. Het initiatief heeft geholpen met het lanceren van Britse topontwerpers, onder wie Alexander McQueen, Giles Deacon, Christopher Kane en Marios Schwab. Behalve aan Lawrence is het sponsorship dit keer aangeboden aan onder meer Peter Pilotto, design duo KTZ, props-stylist Fred Butler, en kan men zich vergapen aan de architectonische silhouetten van Hannah Marshall en aan de sculptuurachtige breiwerken van Lawrence en Mark Fast, waar we vorige London Fashion Week nog een hele pagina aan wijdden. Twee pas afgestudeerde knitwear-designers in een expositie, dat kan geen toeval zijn. ‘Knitwear is stukken populairder nu. Ik merk dat de meningen over breien enorm zijn veranderd. Het is alsof men eindelijk inziet dat je er heel andere concepten mee kunt creëren en er veel meer mee kunt experimenteren dan slechts een patroon of stuk stof. Knitwear-ontwerpers kijken stukken verder dan een ontwerp of silhouet, waardoor je geheel andere resultaten krijgt. Dit heeft ervoor gezorgd dat breiwerk niet langer saai is, want het werd o-zo-lang gezien als iets heel sufs. Behalve in de jaren ’70 natuurlijk, maar die trend waaide snel over. Ik geef toe, knitwear is erg “nu”, ik hoop gewoon dat het nog steeds cool is over vijf jaar. Maar het zou zomaar ineens weer duf gevonden kunnen worden.’ Drie keer zo fucked up Inmiddels zitten er zeven man in de ruimte: te werken, te roken, te kletsen, te hangen. Het weekend wordt besproken. Ik vraag Lawrence wat zijn plannen zijn, of hij naar een cool modefeestje gaat. ‘Ik ben niet zo into dat soort dingen. Ik ga liever naar de pub om de hoek. Ik ben bijvoorbeeld nog nooit naar Ponystep geweest, maar schrijft dat maar niet op... Ik bedoel, ik ben wel naar Boombox geweest, maar Ponystep doet ’t gewoon niet voor me. Na Family en Boombox was de fun er vanaf, alles draaide om grote ego’s. Iedereen zat te te bitchen en elkaar af te zeiken... Ik wil gewoon dansen en zat worden!’ Dus in plaats van wanhopig gezien te worden met de juiste “coole” mensen, blijft Lawrence dit weekend gewoon in de studio, met zijn vrienden. ‘We hebben een klein huisfeestje. Een vriend van ons komt langs, met een fles absint, uit Polen.’ Zijn huisgenoot, in kleermakerszit op tafel, vult aan: ‘Het is een heel sterke soort absint, en ik ga het aanlengen met ahornsiroop. Als je het dan aansteekt met een aansteker word je er drie keer zo fucked up van.’ Lawrence’s hond springt op mijn schoot en begint mijn gezicht te likken. ‘Hij houdt van de smaak van make-up en zonnecrème,’ lacht Lawrence, en hij vervolgt: ‘Maar verder moet ik natuurlijk ook wat werk doen. En op de foto voor dit artikel.’
myspace.com/craigknit
fotografie Rod Edmonds + Kate Rodgers Styling Alessandra Estrada Haar Louis Byrne voor loreal profesional / Pearle Agency, Londen Make-up Alexsandra Byrne / Pearle Agency, Londen Modellen Thomas M / FM Portia Van de Braam / FM ass. Digital & fotografie Andrew Swanell
10-02-2009 19:31:58
177
168-177_CraigLawrence_BLE40_09_RHJ.indd 177
10-02-2009 19:32:02
178
Jurk Paule Ka
They owe it to the girl
Tas Eastpak x Raf Simons
178-187_Twister_PETROVSKY & RAMONE_BLE40_09_RHJ.indd 178
10-02-2009 19:41:07
Jurk Paule Ka
178-187_Twister_PETROVSKY & RAMONE_BLE40_09_RHJ.indd 179
10-02-2009 19:41:11
Fotografie Petrovsky & Ramone / Eric Elenbaas Styling Roel Schagen / Eric Elenbaas Haar Siko voor Mogeen / House of Orange Make-up Fedde / House of Orange Model Bregje / Micha Models Ass. styling Sanne van Gestel
180
Broekpak met print Gsus Ketting Zipper
Body Maidenform Wit jeansrokje Killah
178-187_Twister_PETROVSKY & RAMONE_BLE40_09_RHJ.indd 180
10-02-2009 19:41:33
181
Body Maidenform Jeans Replay Lakleren pumps Christian Louboutin
178-187_Twister_PETROVSKY & RAMONE_BLE40_09_RHJ.indd 181
10-02-2009 19:41:39
182
kanten top en rokje Spijkers en Spijkers Wit singlet en broekje Bjรถrn Borg
178-187_Twister_PETROVSKY & RAMONE_BLE40_09_RHJ.indd 182
10-02-2009 19:41:44
183
178-187_Twister_PETROVSKY & RAMONE_BLE40_09_RHJ.indd 183
10-02-2009 19:42:07
184
Transparante pvc trenchcoat Spijkers en Spijkers
178-187_Twister_PETROVSKY & RAMONE_BLE40_09_RHJ.indd 184
10-02-2009 19:42:11
185
178-187_Twister_PETROVSKY & RAMONE_BLE40_09_RHJ.indd 185
10-02-2009 19:42:15
186
Top Spijkers en Spijkers Jeans SkinDenim
178-187_Twister_PETROVSKY & RAMONE_BLE40_09_RHJ.indd 186
10-02-2009 19:42:21
187
Zijden top met maraboe Paule Ka Ketting Zipper Broekje Bjรถrn Borg
178-187_Twister_PETROVSKY & RAMONE_BLE40_09_RHJ.indd 187
10-02-2009 19:42:26
188
live ’n loud Tekst & fotografie Vrederick
Voor zijn lens verschijnen muzikanten van over de hele wereld. Met ieder hun eigen geluid, kleding, passies en ideeën creëren zij een imago dat Vrederick probeert vast te leggen. Voel jij je aangetrokken tot de foto’s, check dan zeker ook de muziek.
Cajun Dance Party
Al drie jaar luister ik ernaar en nooit had ik de moeite gedaan om uit te zoeken waarom ze maar niet naar Amsterdam kwamen. Toen ze in november dan eindelijk hier waren werd het me al snel duidelijk. De reden was hun leeftijd en hun “rock-’n-roll”-beslissing om eerst hun school af te maken. Het was diezelfde school in Londen waar deze vijf (toen nog 15-jarige) een band vormden. In eerste instantie voor een talentenjachtje, maar na het plaatsen van hun nummers op myspace kwamen ze al snel in het Londense youngsters-clubcircuit met andere talenten als Laura Marling en Late of the Pier. Nu zijn ze achttien en klaar met school en hebben ze er drie jaar over mogen doen om een prachtplaat te maken, mooi en energiek. myspace.com/cajundanceparty
188-193_Live_n_Loud_BLE40_09_RHJ.indd 188
10-02-2009 19:05:33
189
188-193_Live_n_Loud_BLE40_09_RHJ.indd 189
10-02-2009 19:05:37
190
The Moi Non Plus
Nederland kent net als Brooklyn een verrassend goeie en groeiende noise scene. Drijvende kracht daarachter zijn onbetwist de jongens van The Moi Non Plus. Met hun label Subbacultcha doen ze bijna alles zelf. Ze organiseren feesten, hebben hun eigen gratis blad om je op de hoogte te houden en natuurlijk hun album. De cd, geproduceerd door Jan Schenk (frontman van Hospital Bombers), is echt zo’n plaat die je maar blijft draaien. Toegankelijk en strak en tegelijkertijd hard en rauw. Op het podium slaan ze je inclusief eigen visuals kleurenblind. Met Amsterdamse trots bedoel ik daarmee te zeggen dat het gewoon echt tof is. myspace.com/themoinonplus
188-193_Live_n_Loud_BLE40_09_RHJ.indd 190
10-02-2009 19:05:41
191
KAKKMADDAFAKKA
Ik weet het nog goed, ik stond nietsvermoedend boven in de Paradiso te kijken naar een groot spandoek waar Kakkmaddafakka op stond. Nog geen 30 minuten later was het alsof ik alle festivals van Europa had bezocht op een dag. Niet alleen de goede! Met negen man zetten deze Noren een bizarre energieke show neer waar letterlijk niemand bij kan stilstaan. Anderhalve dag later ontmoette ik de jongens weer om 5 uur ’s ochtends op het station van Groningen voor de eerste trein richting het westen. Zij konden met hun Visa geen treinkaartjes kopen naar Schiphol, zoals hun sound engineer zei: ‘Visa brengt je overal.’ Eind goed al goed; ik ben trots dat we ze op weg hebben kunnen helpen naar alle festivals in Europa. myspace.com/kakkmaddafakka
188-193_Live_n_Loud_BLE40_09_RHJ.indd 191
10-02-2009 19:05:45
192
Islands
Het is alweer bijna vijf jaar geleden dat de Canadese indie-pioniers The Unicorns op hun site hadden gezet THE UNICORNS ARE DEAD. Een paar maanden later werd duidelijk dat ze uit elkaar waren. Nu is het vrezen voor de muziekfans omdat Franse lieveling Soko haar myspacetitel heeft veranderd in SoKo is Dead. Maar niet getreurd, want uit de as van The Unicorns is iets anders moois herrezen: Islands. Volwassener dan The Unicorns maar nog steeds ongrijpbaar. myspace.com/islands
188-193_Live_n_Loud_BLE40_09_RHJ.indd 192
10-02-2009 19:05:48
193
These are Powers
Toen ik Telepathe (vorige maand in mijn rubriek) vertelde dat ik These are Powers had gefotografeerd, zeiden ze meteen: ‘Really cool people!’ Ze vallen dan ook onder hetzelfde noise-genre en komen uit dezelfde stad (Brooklyn, NY). Op plaat valt op dat hun muziek heel experimenteel is. Dat zie je live direct terug. Tientallen pedaaltjes waar met een bloot oog niet meer aan af te zien is waar ze voor doelen. Ex-Liars bassist Pat Noecke kwam dan ook een keer flink onder stroom komen te staan door zijn materiaal. De offstage verlegen zangeres Anna Barie is op het podium een heel energieke verschijning. myspace.com/thesearepowers
188-193_Live_n_Loud_BLE40_09_RHJ.indd 193
10-02-2009 19:05:52
194
NEW talent Tekst Bieneke van der Does
De nieuwe talenten die we je deze maand presenteren, lijken op het eerste oog niets met elkaar gemeen te hebben. Als je iets verder kijkt, blijken er toch wel wat overeenkomsten te zijn. Een voorliefde voor het simpele, voor de natuur, het organische en voor het dagelijkse. Laat je verrassen door het basale.
Conny Groenewegen Via een flinke omweg heeft Conny Groenewegen een plekje veroverd in de Nederlandse mode-industrie. Ze rondde een mode/stylingopleiding af en studeerde autonome/ beeldende kunsten aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Ze balanceerde in haar werk altijd tussen kunst/installatie en mode en was onder andere autonoom kunstenaar en hoofdredacteur van een underground kunstmagazine. Viavia kwam ze in contact met Alexander van Slobbe, en ze realiseerde zich dat haar hart toch bij mode ligt. Onlangs presenteerde Conny haar collectie Eclipse tijdens de Prelude van Amsterdam International Fashion Week. Ook was ze een van de nieuwe talenten in de cutting edge area van modefabriek. Conny: ‘Ik kwam hier terecht door Press Only, het persbureau van Just B., een modelabel dat ontwerpers met een eigen label selecteert voor een coachingstraject van zes maanden. De ontwerper maakt een subcollectie onder eigen naam voor Just B. in ruil voor informatie over alle processen binnen het bedrijf, met als kers op de taart een verblijf in Hongkong en China om daar de productie te volgen en in de fabriek te werken. Press Only nodigde me uit voor de cutting edge area van modefabriek, waar ik mijn nieuwste collectie mocht presenteren.’ Tijdens haar studie heeft Conny nooit stage gelopen, maar dat ziet ze niet als een gemis: ‘Een stage kan je wel helpen je sneller te oriënteren, maar het kan ook een beperking zijn. Door een stage weet je wat je te wachten staat, en
194-199_New_talent_BLE40_09_RHJ.indd 194
dat kan best een impact hebben, of intimiderend zijn. Ik ben overal vrij onbevangen ingestapt en liet me niet tegenhouden of aanmoedigen door een bepaalde ervaring.’ In Eclipse komen ervaringen uit vorige collecties samen. Conny: ‘Ik begin altijd met het onderzoeken van materialen. Zowel handmatig als digitaal. Bij eerdere collecties leerde ik met nieuwe technieken en materialen werken, zoals het laseren van leer, het breien en het werken met een printer. Al deze bewerkingen komen terug in Eclipse. Bij een eclips schuiven twee delen over elkaar heen, en op een bepaald moment lijkt de tijd even stil te staan. Dat moment is vol belofte. In mijn collectie zie je dit terug door de rijkdom aan zwarttinten, gecombineerd met kleuren die de zon kan hebben, van geel, goud tot flarden roze. Door mijn keuze aan materialen als leer, satijn, zijde, chiffon, wol, suède en fluweel wordt het licht gereflecteerd, doorgelaten of juist geabsorbeerd, waardoor er weer nieuwe tinten ontstaan. Veel van het breiwerk zie je alleen terug als reliëf, ik heb het stevige handbreisel gebruikt voor de constructie van de ontwerpen onder de geweven laag. De ontwerpen krijgen er vorm door, het ondersteunt het silhouet. Mijn held op het gebied van constructie is Nicolas de Ghesquière van Balenciaga. Daarnaast laat ik me momenteel inspireren door Jun Takahashi van Undercover, Gareth Pugh en natuurlijk Martin Margiela.’
connygroenewegen.com
10-02-2009 19:13:29
195
Fotografie: Corriette Schoenaerts Model: Tessa / SPS Modelmanagement Haar & make-up: Yvonne Nusdorfer / Angelique Hoorn
194-199_New_talent_BLE40_09_RHJ.indd 195
10-02-2009 19:13:32
196
Disa Treutiger De Zweedse Disa Treutiger (23 jaar) is al sinds haar 14e intensief met mode bezig. Ze ontwierp en maakte zelf kleding, en ieder jaar organiseerde ze op haar school een modeshow. Onder de naam Disa Design verkocht ze deze items aan haar vrienden en aan kleine winkeltjes in Stockholm. Geen wonder dat ze een opleiding patroon snijden volgde, deelnam aan verschillende modegerelateerde projecten en economie studeerde, om uiteindelijk te belanden op Beckmans College of Design in Stockholm. Disa: ‘Toen ik begon aan Beckmans werd ik direct geconfronteerd met de vraag: wie ben ik? Tijdens de zoektocht naar het antwoord heb ik verschillende methodes uitgeprobeerd, waarbij ik geconfronteerd werd met mijn afkomst en erfgoed. Die bevindingen heb ik geïntegreerd in mijn ontwerpen. De 17e-eeuwse filosoof John Locke beschreef de menselijke geest met tabula rasa, als een “schone lei”, en dat alle menselijke kwaliteiten worden verworven in de loop van je leven. Dus je bent nooit klaar, en het antwoord op de vraag zal altijd maar tijdelijk zijn. Mijn huidige collectie is mijn antwoord – maar slechts voor nu – op de vraag wie ik ben.’ Disa is momenteel erg geïnspireerd door hoe het menselijk lichaam reageert op gevoelens. ‘Dus hoe je gezicht betrekt als je moet huilen, en hoe je borstkas op ontploffen staat als je verliefd bent. Vorig jaar heb ik schoenen ontworpen die eruit zagen alsof je op wolkjes van geluk liep. Ik hou ervan om deze abstracte gevoelens uit te drukken in kleding, al is het heel moeilijk. Ik speel graag met materialen die op elkaar reageren, zoals pure
194-199_New_talent_BLE40_09_RHJ.indd 196
zijde met ruige breisels en tule in combinatie met zwaar wol.’ Disa liep stage bij H&M, wat ze als heel nuttig heeft ervaren. ‘Ik mocht ontwerpen en inkopen, en ik kreeg direct verantwoordelijkheid. Deze zomer ga ik nog een stage lopen, het liefst in het buitenland.
Ik ben ook op zoek naar wat meer experimenteren in een stage. Ik hou zelf erg van dramatiek en provocatie in een collectie, zoals je dat ziet bij Vivienne Westwood, Gareth Pugh en Rick Owens.’
Foto: Kristian Löveborg
beckmans.se/disa-treutiger
10-02-2009 19:13:34
197
Rachel Griffin Rachel Griffin (27 jaar) studeert momenteel nog aan Design Academy Eindhoven. Hiervoor rondde ze al een opleiding af aan Washington University in St. Louis. Een van haar laatste projecten was de Swing Skirt, een draagbare rok die je zo omzet in een schommel. Rachel: ‘Ik begon hieraan met een vrij simpele gedachte. Ik wilde het dagelijks leven wat luchtiger maken. Ik vind het dagelijks leven heel inspirerend; het is gevuld met objecten die bovenal vanuit noodzaak en functionaliteit zijn ontworpen. Ook onderwerpen die ons dwingen na te denken over de realiteit en bestaande percepties fascineren me.’ Rachel werkt met de materialen die haar ideeën het meest tot hun recht doen komen: ‘Voor een andere collectie genaamd Wear and Repair werkte ik voornamelijk met plakband. Voor de Swing Skirt heb ik vilten garens gebruikt. In beide gevallen was het materiaal nieuw voor me, maar ze waren nu eenmaal het meest geschikt.’
194-199_New_talent_BLE40_09_RHJ.indd 197
Voorheen was Rachel meer georiënteerd op grafisch ontwerpen en niet echt op producten. ‘Deze achtergrond beïnvloedt mijn werk, en dat zal het ook wel blijven doen. Ik weet niet of mijn werk beschouwd moet worden als mode of als kunst. Die grens is zo dun, en ik beschouw zowel mode als kunst onlosmakelijk als design. Ik heb veel bewondering voor het werk van Rachel Whiteread, en de kalme manier waarop het onzichtbare onthuld wordt. Ik ben tevens een groot fan van het conceptuele theater van Viktor & Rolf, en een groot bewonderaar van Jurgen Bey. Met name die laatste heeft het unieke vermogen om verborgen kwaliteiten uit het dagelijks leven te onthullen en te gebruiken. En Martino Gamper heeft een verfrissende manier van werken met bestaande objecten. Het werk van Ronan en Erwan Bouroullec is ook buitengewoon dankzij de feilloze vormen.’ Na haar afstuderen aan de Design Academy hoopt Rachel voor zichzelf te kunnen beginnen.
Rachel: ‘Het liefst wil ik zelfstandig kunnen werken, met behulp van werk in opdracht en subsidies. Ik heb het idee dat veel mogelijkheden afhankelijk zijn van timing en dat je het beste gewoon kunt doen wat je interessant en leuk vindt.’ rachelgriffin.net
10-02-2009 19:13:36
198
Pim Wetzels Pim Wetzels (25 jaar) rondde vorig jaar zijn opleiding Product Design aan de ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten Arnhem af. Hij liep stage bij Maarten Baas. Pim: ‘Hij bood mij de mogelijkheid om actief mee te denken en mee te werken aan zijn nieuwe collectie. Doordat je het hele proces van dichtbij meemaakt, leer je de kneepjes van het vak. Behalve het produceren van het werk, heb ik ook geleerd hoe te communiceren met bedrijven en klanten, iets waar je tijdens je studie niet veel van meekrijgt.’ Pim studeerde af met een serie leren tassen. ‘Ik werk niet vanuit een bepaalde gedachte, de vormen komen impulsief op papier. Ik absorbeer mijn omgeving, en een kindertekening of een druppel gemorste verf met een bepaalde vorm kan me al inspireren. Als ik ontwerp denk ik nergens aan, ik laat me ook niet belemmeren door maakbaarheid, dat is een zorg voor later. Mijn intuïtieve schetsen zijn mijn uitgangspunt, ik wil ze tot leven brengen. Dat zie je terug in mijn tassen, de organische en asymmetrische vormen, alsof ze zo zijn gegroeid. Door het kleurgebruik minimaal te houden, blijft de nadruk ook op de vorm liggen en is het een universeel, tijdloos product. Wie er uiteindelijk gebruik van zal maken en met welk doel is niet aan mij. Ik maak graag mooie, kwalitatief goede dingen. De keuze voor leer is een esthetische beslissing. Het is sterk, voelt lekker aan en het is fijn om mee te werken. Het geeft me een puur gevoel. Mijn tassen komen het best tot zijn recht in het leer. Al mijn producten zijn ambachtelijk gemaakt en ik vind het belangrijk dat de toewijding van een maker aan het product is af te zien.’ Pim wil zich focussen op het opstarten van een eigen bedrijf. ‘Samen met Aart van Asseldonk,
194-199_New_talent_BLE40_09_RHJ.indd 198
een goede vriend met wie ik ook samen heb gestudeerd, deel ik een studio. Het is een oude stal in een mooie omgeving, die zijn we nu aan het verbouwen tot een goede werkplaats. Door het delen van een werkplek kunnen we goed gebruikmaken van elkaars creativiteit, en je hebt tegelijkertijd een sparringpartner die jou kan voorzien van feedback. Daarnaast
ben ik bezig om mijn tassen verder te ontwikkelen qua produceerbaarheid. Ik zou ook nog wel een keer samen met een modeontwerper willen werken aan een collectie en accessoires. Of wie weet, ooit een eigen modeshow met alleen maar creaties van mijn eigen lijn. Dat is ook geen gek idee.’ pimwetzels.nl
10-02-2009 19:13:39
199
Kime Buzzelli De uit Los Angeles afkomstige Kime Buzzelli maakt aquareltekeningen op gevonden papiertjes, zwaar papier, behang en dunne berkenhouten panelen. Daarnaast heeft ze een eigen art/fashionboetiekje genaamd SHOW PONY in LA. Hier verkoopt ze, naast haar kunst, ook een kledinglijn met haar eigen prints. Ze studeerde beeldende kunsten aan Ohio State University en heeft een afgeronde opleiding mode-illustratie aan Parsons School of Design in New
York op zak. Kime: ‘Momenteel wil ik aquareltekeningen blijven maken, en daarmee wil ik in Europa langs galerieën gaan. Ik zou ook graag een kunstboek uitbrengen, en les gaan geven in kunst. Als docent heb je de hele zomer vrij, en dan wil ik cursussen gaan volgen in beeldhouwen en sieraden maken.’ Kime is gefascineerd door sterke vrouwen en jonge meisjes die hun sterke punten beginnen door te krijgen en leren hiervan gebruik te maken, en die zie je dan ook in overvloed terug in haar werk.
‘Maar ook organische structuren, takken, bloemen en dieren vind ik interessant om te tekenen. Oude en flink versleten objecten inspireren mij tot het maken van nieuw werk. Ik heb altijd de vreemde drang om in vervaagde paletten en gedesintegreerde materialen weer nieuwe nuances aan te brengen. De echte ideeën lijken altijd pas te komen als ik met iets anders bezig ben, zoals naaien, wandelen of fotograferen. Ik ben veel met mode-illustratie in opdracht bezig, dus daar haal ik ook nogal wat inspiratie uit. En ik ben geïntrigeerd door maskers en capes, door het bos, voyeurisme en mysteries, geesten en fabels.’ Grote voorbeelden voor Kime zijn kunstenaars als Sophie Calle, Yayoi Kusama, Niki de St. Phalle, Eva Hesse, Christian Boltanski, Jockum Norstrum en Petah Coyne. Kime: ‘Zij werken ook veel met organische structuren, of spelen met identiteit en voyeurisme. Ik hou van kunstenaars die droomachtige werelden creëren, met overlappende beelden en ideeën zonder planning. En ik hou van de collecties en clusters van Annette Messager.’ kimebuzzelli.com
194-199_New_talent_BLE40_09_RHJ.indd 199
10-02-2009 19:13:40
200
London After Midnight Tekst Frederieke Janssen Fotografie Kate Cox Styling Beth Buxton
Vanuit Shoreditch, Oost Londen, bericht Frederieke Janssen over de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van mode, mensen en muziek.
200-209_LondonAfterMidnight_BLE40_09_RHJ.indd 200
10-02-2009 19:18:31
201
Depression 2.0 Oost Londen’s OST Londen. De credit crunch. Iedereen is blut, werkloos of gewoonweg depri door de hele toestand. We zijn beland in Depression 2.0, zo beamen alle krantenkoppen. Ook in Shoreditch, OostLonden, de plek waar doorgaans iedereen in een happy luchtbel leeft, is de crunch doorgebroken. De klaagzang die gepaard gaat met Depression 2.0 is ongetwijfeld de beste die we in tijden gehoord hebben, en gaat gebukt onder de losse term Goth, als ook New Goth, Nu Goth, en New Grave. Iedereen is nog druk bezig om de nieuwe sound in een hokje te duwen, feit is dat er een horde duistere bands is opgestaan die duisterder en sinisterder zijn dan The Birthday Party, Joy Division en Bauhaus bijeen. Vertelde Bloc Party ons al eerder dat Londen als een vampier het leven uit je zuigt, onlangs is er een nieuwe generatie aan bloedzuigers in Londen opgestaan. Met hun doom-muziek, zwarte gewaden en zware eyeliner verklaren ze de Day Glo dood. Goth, New Grave, de originele soundtrack van Depression 2.0 noemt het zo je wil, maar dit is zonder twijfel de coolste muziek in tijden. Spelend in viezige kunstgalerietjes en gotische kerken trekken deze bands een immense aanhang aan coole kids die zich graag in het zwart kleden en zelfs tijdens de lange donkere winterdagen trots hun zwarte Ray Ban wayfarers op hun neus dragen. Hier zijn de extravagante frontpersonen van de bands waar alles om draait...
200-209_LondonAfterMidnight_BLE40_09_RHJ.indd 201
10-02-2009 19:18:31
202
S.C.U.M Thomas Vain Thomas is de zanger van S.C.U.M. Hij heeft heel cool haar en is modelachtig mooi, met zijn amandelvormige ogen, matte huid en wenkbrauwen zo perfect alsof hij elke dag bij de schoonheidsspecialist zit. Hadden we al gezegd dat hij heel cool haar heeft? Op het podium zie je van al dat moois maar weinig. Als S.C.U.M optreedt is het podium namelijk gitzwart, waarbij alleen felle witte stroboscoopflitsen de zwarte outfits van de band doen oplichten. Thomas verandert van de perfecte buurjongen waar je een crush op hebt in een over the top extravagant seksicoon dat het midden houdt tussen David Bowie en Ian Curtis, zich in de meest avant-gardistische kleding over het podium beweegt, en de perfecte film bij de noisy horrormuziek van S.C.U.M creëert. Gewapend met keyboards en drums maakt S.C.U.M een dramatische vorm van de ultieme nu goth sound, surrealistisch als ook demonisch, en wellicht het minst toegankelijk voor de mainstream. S.C.U.M is de ultieme avant-garde sound die net zo arty is als hun naam. ‘We hebben de naam niet zelf bedacht. De naam is geïnspireerd op het SCUM Manifesto, van de radicaal feministische schrijver Valerie Solanas die vooral bekend is geworden door het neerschieten van Andy Warhol in 1968. De tekst is een aanval op mannen en pleit voor een wereld die slechts uit vrouwen bestaat. S.C.U.M is een afkorting voor Society for Cutting Up Men. Het essay begint als volgt: “Life in this society being, at best, an utter bore and no aspect of society being at all relevant to women, there remains to civic-minded, responsible, thrill-seeking females only to overthrow the government, eliminate the money system, institute complete automation and destroy the male sex. It is now technically feasible to reproduce without the aid of males and to produce only females. We must begin immediately to do so. The male is a biological accident.” Het was dus Valerie Solanas die op het idee van de naam kwam,’ aldus Thomas over de oorspong van zijn bandnaam. Want ook al is de gemiddelde leeftijd van S.C.U.M rond de 16, intellectueel ontwikkeld is het vijftal al vroeg. De band ontstond een jaar geleden, toen deze nieuwe generatie elkaar vond. Begonnen uit pure verveling jegens Londen en de muziekscene begon S.C.U.M op de coolste clubavonden te spelen, gekleed in een mix van tweedehands en designerspul van Bond Street, drumstel na drumstel kapot smijtend. Op de vraag wat de dromen van S.C.U.M zijn antwoord Thomas scherp: ‘We laten het je weten als we wakker worden.’ myspace.com/scum1968
200-209_LondonAfterMidnight_BLE40_09_RHJ.indd 202
10-02-2009 19:18:32
203
200-209_LondonAfterMidnight_BLE40_09_RHJ.indd 203
10-02-2009 19:18:38
An Experiment On A Bird In The Air Pump Christine, Shar en Dee
Met hun zwart golvend haar, geometrische strepen eyeliner, bloedrode lippen en interessante kledingstukken gekocht op vlooienmarkten en in tweedehands winkels en seksshops, is dit niet de gemiddelde meidenband. ‘Ik ben altijd geïnspireerd geweest door sterke vrouwelijke iconen zoals Tina Turner en Madonna. Ze vochten tegen de seksuele discriminatie in hun beroep en sloten nooit compromissen met hun kunst of persoonlijke identiteit. Ik vind dat extreem inspirerend,’ zegt X-Bird. Nee, het zijn zeker niet alleen hun tegendraadse en stijlvolle looks die An Experiment On A Bird In The Air Pump tot de coolste meidenband ooit maken, want check die voodoo-achtige tribal sound, en de haast belachelijke naam die oh-zo-lastig is om te onthouden. Vernoemd naar een schilderij uit de 18e eeuw, trekt An Experiment On A Bird In The Air Pump vergelijkingen met het kunstwerk. ‘Het schilderij vertegenwoordigt de claustrofobische, dramatische en voyeuristische elementen in onze muziek. Maar we vinden het ook leuk om onze kont tegen de krib te gooien: een lange bandnaam irriteert heel veel mensen,’ aldus D-Bird. De piepjonge band met Filipijnse, Nepalese en Zuid-Indiase achtergronden ontstond in maart 2008 na een dronken jamsessie. Een band cancelde hun gig op D-Birds clubavond Decasia. Het drietal besloot het er op te wagen en de band te vervangen, en sinds die eerste gig is AEOABITAP het meest besproken meidentrio in Londen. Binnen slechts een week schreven ze hun eerste set, waaruit de nummers Lights Out en Saints voortkwamen. ‘Het schrijven van onze muziek gebeurt nog steeds heel punk. Alles komt tot stand tijdens jamsessies in de studio. We hangen ons niet op aan vaste elementen als refreinen. Onze ethos is: als iets niet werkt in een geheel, dan beginnen we weer opnieuw en experimenteren we tot het perfect is,’ zegt X-Bird. Het trio haalt inspiratie uit The Raveonettes en The Birthday Party en mixt gothic punk met 60s girl group en soul, waarbij drie sleutelingrediënten elkaar afwisselen: ijzige basgitaren, huilende vocalen en dreigende drums die een duister en primitief geluid vormen. Live betoveren ze toeschouwers met hun voodoo-achtige sound, hun drie statige gestaltes, als demonen het publiek aanstarend waarbij je in een bovenaardse geflipte avant-gardistische dimensie belandt waar tussen de rook en lichtflitsen door af en toe zwarte schimmen en flitsen met latex bedekte stukken vlees te spotten zijn - het is een intense live show. ‘Tegenwoordig gaat men niet meer gewoon naar een venue om een band op hun instrumenten te zien spelen. Er is een echt gevoel van drama in de huidige muziekscene en het is spannend om daar deel van uit te maken. En zoals met de meeste creatieve bewegingen, is deze drang naar evolutie voortgekomen uit ontevredenheid. Plots verandert dat gevoel van verveling in de noodzaak om alles anders te doen, en die scene is nu samengekomen en klaar om te exploderen,’ aldus X-Bird. myspace.com/anexperimentonabirdintheairpump
200-209_LondonAfterMidnight_BLE40_09_RHJ.indd 204
10-02-2009 19:18:41
205
Van links naar rechts: X-Bird: Jasje Maria Grachvogal Rest is eigendom van X-Bird C-Bird: Playsuit Tina Kalivas Leren jas Mulberry Rest is eigendom van C-Bird D-Bird: Denim jas Ashish Paillettenjurk Ashish
200-209_LondonAfterMidnight_BLE40_09_RHJ.indd 205
10-02-2009 19:18:46
206
200-209_LondonAfterMidnight_BLE40_09_RHJ.indd 206
10-02-2009 19:18:50
207
Kasms Rachel Callaghan Kasms’ frontdame Rachel Callaghan is net zo chaotish en wild in het echt als de muziek die ze maakt met haar shriekbeatband Kasms. Shriekbeat? Ja. Het is een term die ze zelf bedacht hebben, en ‘soort van’ moet weergeven dat hun muziek een combi is van alternatieve punk en duistere tendensen, zo verklaart Rachel. Het betekent ook dat er veel geshriekt wordt, gegild dus, en daar kan de frontdame wel wat van. Als een popje dat de liefdesbaby van Karen O en Siouxsie Sioux zou kunnen zijn, overheerst ze het hele podium met haar zwarte korsetten, extravagante nepwimpers en schel gegil. Het Londense publiek kan er maar geen genoeg van krijgen en freakt en shriekt hard mee tijdens de gigs, totdat ze net zo buiten adem zijn als Kasms. Dat dat gillen en optreden voor Rachel af en toe vermoeiend kan zijn spreekt voor zich: ‘Ik heb nu continu een hese stem. En gisteren spuugde ik bloed.’ Kasms’ optredens zijn te omschrijven als chaos, waarbij instrumenten en stage-divende lichamen spontaan in de rondte vliegen. Het is overigens net zo hectisch in de studio, aangezien de band spontaniteit tot het belangrijkste element in hun muziek rekent. ‘We schrijven onze nummers super snel terwijl we repeteren. En als we live spelen is het behoorlijk out of control en een rotzooi, maar dat maakt het stukken spannender voor ons, en hopelijk ook voor ons publiek. Bijna elke oefensessie slagen we erin om een nieuw nummer te schrijven, het is een heel natuurlijk proces voor ons. We zijn net klaar met het masteren van ons debuutalbum en wat het langst duurde was om te beslissen welke tracks we zouden skippen aangezien we er zo ontzettend veel geschreven hadden.’ Samen met basgitarist Gemma Fleet, Scott Walker en ex-Test Icicles Rory Atwell maakt Kasms furore in Londen. Ze zijn pas enkele maanden bezig, spelen overal en nergens, en beginnen nu ook hier en daar wat buitenlandse gigs te doen. Desondanks lijkt Rachel er behoorlijk nuchter onder. ‘Misschien is dat omdat ik in een kleine Londense luchtbel heb gezeten, waar iedereen die ik ken momenteel in een band zit. En ook al vind ik het geweldig als we in het buitenland spelen, waar onbekenden ons komen zien spelen, dat is toch best raar en echt nog iets waar we aan moeten wennen.’ Dat de band oorspronkelijk naar kots vernoemd zou worden, als VOM, draagt bij aan het idee dat Kasms zichzelf niet al te serieus neemt. Ook de hele huidige hype rondom goth ziet Rachel, die ironisch gezien voornamelijk zwart en korsetten draagt, behoorlijk nuchter. ‘Een jaar of twee geleden draaide alles om neon en discobeats, dus we hebben hier met een muzikale en stilistische backlash te maken, net zoals punk dat was tegenover prog en glamrock in de jaren ’70. Muziek is wat harder geworden, en er zijn minder glowsticks te zien, wat ik prima vind. En ook al lijkt het zo, het is niet alsof we helemaal into goth of donkere dingen zijn. Hoewel ik van slash movies hou. En sommigen van ons zijn into tarot en Mexican Jurk Beyond Retro
Day of the Dead. Op de een of andere manier is de donkere kant gewoon
Korset eigendom van stylist
interessanter.’
Onderrok Stella McCartney Panty Falke
200-209_LondonAfterMidnight_BLE40_09_RHJ.indd 207
myspace.com/kasms
10-02-2009 19:18:50
208
O. Children Tobias O’Kandi Geboren uit de nog steeds nagloeiende neon-as van Bono Must Die, en nu omschreven als deel van de goth-beweging, kan O. Childrens enigmatische frontman Tobias als geen ander zijn mening geven over deze nieuwe beweging. Als deel van de nieuwste Londense scene heeft Tobi zijn hoge stem en dayglo leggings vervangen door zwarte skinny jeans, zwarte coltrui en een stem zo laag en sexy als Nick Cave. ‘Ik denk dat het een goed ding is. De beweging bedoel ik, niet de naam goth. Ik vind het zelfs een beetje vies, zeker als de naam voor ons gebruikt wordt. Maar ik denk dat het is begonnen met These New Puritans. Zij gaven mensen toestemming om iets anders te doen dan electro rave. Het zette mensen ook aan het denken. We hebben het aan hen te danken. Hoewel, wellicht moeten we hen juist de schuld geven,’ aldus Tobias. O. Children bestaan uit een viertal voodoo romantics, zoals ze zichzelf omschrijven op myspace: Tobias, Gauthies, Harry en Sleathy. De band is vernoemd naar een Nick Cave-nummer en klinkt erg Joy Divisionesque, waarbij Ian Curtis in een nare trip is beland. De dromerige postpunkritmes met een haast cheesy 80s synth sound zijn als het perfecte popliedje, maar dan agressief en deprimerend. Het tegenovergestelde van de happy rave die je kent van Bono Must Die? ‘Nou, ironisch genoeg zou ik zeggen dat Bono Must Die het echte donkere project was! Ik was een stuk jonger en maakte mezelf wijs dat ik heel veel redenen had om boos te zijn op de wereld. Die had ik niet echt natuurlijk. Ik bedoel niet dat ik mezelf vroeger verwondde of dingen in de fik stak ofzo, maar ik zei veel nare dingen met Bono Must Die die ik eigenlijk niet echt meende.’ Komt erop neer dat dit wederom bevestigt wat we al wisten: Bono Must Die was een uit de hand gelopen act, een grap. O. Children is een heel ander verhaal. ‘Bono Must Die was een grapje dat veel te serieus werd genomen. Wijzelf waren er enorm door verrast en besloten er in mee te gaan totdat de hype uiteindelijk dood zou bloeden. Met O. Children wil ik muziek laten horen die ik maak met een nieuwe groep en een nieuwe sound. Dus ik denk dat O. Children meer “ik” is, en veel leuker, met een veel grotere gedachte en proces erachter. Dit keer zullen wij niet doodbloeden. Wij, en nog een aantal andere bands, zullen deze hype overleven.’ Tobias’ droom is om voor de rest van zijn leven muziek te maken, met een pure onbeschaamde liefde voor alles wat muzikaal is. En met zijn passie en talent voor verhalen vertellen komt ie er zeker wel. Ook al moet hij daar af en toe zijn ziel voor verkopen, en bijvoorbeeld als songwriter voor Girls Aloud werken. ‘Geld is de weg van al het kwaad. Maar ik leef mijn droom, het leven van een rock-’n-roll-ster. Ik doe waar ik van hou en waar ik het beste in ben. Maar mijn droom is ook om ooit in de situatie te zijn dat ik me centrale verwarming kan veroorloven.’ myspace.com/ochildren
200-209_LondonAfterMidnight_BLE40_09_RHJ.indd 208
Stola Beyond Retro
10-02-2009 19:18:51
209
200-209_LondonAfterMidnight_BLE40_09_RHJ.indd 209
10-02-2009 19:18:55
210
Abonnee actie Fotografie Niqi Segers Model Corstiaan / 77 models Visagie & haar Ellen Oosterlaar
OntFront hoodie cadeau! Neem nu een jaarabon nement op Blend maga zine voor maar €44,95 en ontvang als welkomst cadeau een hooded blazer van OntFront t.w.v. €139! Speciaal voor de heren… Verkrijgbaar in wit of zwart, met aan het capuchontouwtje een gouden koptelefoonplug. Meer weten over de ont werpers van deze hoodie? Lees meer over OntFront op pagina 32. Ga voor deze actie of voor een jaarabonnement Blend met 30% korting voor maar €31,50 naar blend.nl/word abonnee. Hier vind je ook andere coole cadeaus. Bovendien ontvang je nu als abonnee ook nog eens 15% korting op alle producten in de webstore van Blend magazine. Dus ben je al abonnee maar wil je toch de hoodie, check dan store. blend.nl voor de korting! ontfront.nl Na betaling van je abonnement (de factuur ontvang je met je nieuwe Blend) wordt jouw welkomstgeschenk naar je toegestuurd.
210_Abo_Ontfront_BLE40_09_RHJ.indd 210
11-02-2009 14:40:39
HELSINKI
MINNEAPOLIS / ST. PAUL
STOCKHOLM TORONTO
BOSTON ORLANDO NEW YORK HALIFAX
BERGEN OSLO STAVANGER IJSLAND KOPENHAGEN BERLIJN REYKJAVIK FRANKFURT DÜSSELDORF GLASGOW AMSTERDAM MANCHESTER MUNCHEN LONDON PARIJS MILAAN BARCELONA MADRID
CITYTRIP REYKJAVIK VANAF €299,-
INCLUSIEF RETOURVLUCHT, TAX, 2 HOTELOVERNACHTINGEN EN ONTBIJTBUFFET.
211-211_BLE40_2009.indd 23
WWW.ICELANDAIR.NL
11-02-2009 11:05:34
212
Abonnee actie
for blend
Fotografie Fleur Faber
Le Coq Sportif-tas cadeau bij een jaarabonnement op Blend! Neem nu een jaarabonnement op Blend magazine en ontvang 8 nummers en specials voor maar €44,95. Als welkomstcadeau krijg je deze mooie, luxe tas van Le Coq Sportif t.w.v. €59,95 waar al je spullen easy in passen. Wees er snel bij!
Ga voor deze actie of voor een jaarabonnement Blend met 30% korting voor maar €31,50 naar blend.nl/wordabonnee. Bovendien ontvang je als abonnee 15% korting op alle producten in de nieuwe webstore van Blend magazine. Check store.blend.nl. Na betaling van je abonnement (de factuur ontvang je met je nieuwe Blend) wordt jouw welkomstgeschenk naar je toegestuurd.
212_Abo_LCS_BLE40_09_RHJ.indd 212
09-04-2009 16:34:45
IN AN ABSOLUT WORLD.
THE
ABSOLUT.COM GENIET MAAR DRINK MET MATE. DRINKWIJZER.INFO adv blend 230x300.indd 1 213-213_BLE40_2009.indd 23
10-02-2009 20:33:13 11-02-2009 11:06:35
214
Met de nieuwe communitysite radostar.com en de Rado Award tijdens de Dutch Design Week spant horlogemerk Rado zich flink in voor (inter)nationaal talent. In het kader hiervan selecteerde Rado twee designers die een belofte voor 2009 inhouden. Op deze pagina’s worden ze aan je voorgesteld. Ben jij een designer die eveneens onderscheidend bezig is, meld je dan aan op radostar.com. De site gaat eind maart/begin april live.
Rado presenteert Christien Meindertsma Leeftijd: 28 jaar Opleiding: Design Academy Eindhoven
‘Ik wil onzichtbare lijntjes zichtbaar maken’
Wat maak je? ‘Ik maak producten die hun herkomst als hoofdonderwerp hebben, bijvoorbeeld truien van de wol van één enkel schaap met een paspoort van het dier erbij. Of het boek PIG 05049, over alle producten die van één varken gemaakt worden. Momenteel ben ik bezig met interieurproducten van lokaal geteelde vlas en tekeningen voor een kleurboek.’ Waarin onderscheid jij je van andere designers? ‘Zo denk ik eigenlijk nooit na over mijn werk… Ik doe dingen die ik zelf interessant vind, niet zozeer om me te onderscheiden van anderen. Ik ben van mening dat wie zijn eigen pad volgt, zich automatisch onderscheidt van anderen. Ik hou ervan om dingen op gevoel te doen, maar ook van grondig onderzoek en langlopende projecten waar goed over nagedacht is.’ Wie is jouw grote voorbeeld? ‘Een echt rolmodel heb ik niet, maar er zijn wel wat mensen wiens werkwijze ik heel interessant vind omdat ze zo veelzijdig zijn in wat ze doen of deden. Ontwerper, schrijver, utopisch denker en uitgever William Morris bijvoorbeeld. Maar ook grafisch ont-
214-217_RADO_promotion_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 214
werper Tibor Kalman, filmmaker Michael Winterbottom, fotograaf Martin Parr en ontwerpers Charles & Ray Eames.’ Wat fascineert je? ‘Dat de wereld zo klein en tegelijkertijd zo groot is. Als je de leefwereld van onze overgrootouders vergelijkt met die van ons, is het verschil enorm. In productieprocessen zijn we met duizenden onzichtbare lijntjes verbonden met mensen rond de hele wereld die grondstoffen verbouwen en producten voor ons maken.’ Wat wil je in de toekomst graag bereiken? ‘Die onzichtbare lijntjes zichtbaar maken. Ik wil producten blijven maken die verhalen vertellen over waar ze vandaan komen. Ik heb nu de grenzeloze vrijheid om te doen waar ik zin in heb en mijn eigen projecten op te zetten; die onafhankelijke positie wil ik behouden.’
Fotografie: Marc Deurloo
11-02-2009 15:19:55
214-217_RADO_promotion_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 215
11-02-2009 15:19:59
216
rado blend
Rado presenteert Frank Tjepkema Leeftijd: 38 jaar Opleiding: Design Academy Eindhoven
‘Ik wil zoveel mogelijk hoogtepunten in betekenis en omvang’
Wat maak je? ‘Alles, van een tiara voor Maxima tot een complete winkel voor Heineken, een eersteklas lounge op Heathrow voor British Airwaves en champagnepopcorn voor Volkswagen. Daarnaast maak ik veel vrij werk – unica’s voor bijvoorbeeld Droog Design of particulieren. Ik werk nu onder meer aan een tunnel in AmsterdamOost, een restaurant in Budapest, kantoormeubels voor een Australisch kantoormeubelmerk, een wijnbar, een tentoonstelling voor Maritiem Museum Rotterdam…’ Waarin onderscheid jij je van andere ontwerpers? ‘Communicatief, onorthodox en esthetisch! Een sterke conceptuele inslag die toegepast wordt op allerlei onderwerpen zonder de functie uit het oog te verliezen.’ Wie of wat fascineert je? ‘Philippe Starck, om zijn vrije denkvermogen en ongelooflijke gevoel voor vorm, esthetiek en technische mogelijkheden. Al ver voordat design gehyped werd onderscheidde hij zich met zijn vooruitziende blik. Verder inspireert mij alles wat actueel is, in positieve en negatieve zin. Milieuproblematiek, de credit
214-217_RADO_promotion_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 216
crisis, technologische ontwikkelingen, de schedel van Damien Hirst, Obama… Ik vind het echt fascinerend hoe in een paar maanden duidelijk wordt hoe kwetsbaar onze welvaart is. Het is natuurlijk eng, maar het geeft ook het gevoel dat we hard moeten werken aan een betere maatschappij. Niets is gewonnen, niets staat vast. Dat motiveert enorm!’ Wat wil je in de toekomst graag bereiken? ‘Ik wil later terugkijken op een carrière die creatief niet veilig of voor de hand liggend is geweest, met zoveel mogelijk hoogtepunten in betekenis en omvang van projecten. Ik wil mezelf blijven verbazen, en hopelijk ook anderen om mij heen. En ik wil voorkomen dat mijn kinderen later verzuchten dat mijn generatie er een zooitje van heeft gemaakt. De wereld moet er dus over twintig jaar een stuk beter voor staan. Als meer mensen dat willen bereiken is het een fluitje van een cent.’
Fotografie: Marc Deurloo
11-02-2009 15:20:00
214-217_RADO_promotion_BLE40_09_RHJ_RHJ.indd 217
11-02-2009 15:20:04
218
blend store Fotografie Niqi Segers Modellen Marijn Spierings en Lydia Roos Stagiair Lex Pijnenburg Locatie De Bossche Suikeroom
NEW ITEMS Fashion/art/fun in verschillende prijsklassen. Nieuwsgierig? Kijk dan op store.blend.nl
218_BLENDstore_links_BLE40_09_RHJ.indd 218
store.blend.nl
10-02-2009 20:03:43
#FO KF GSFFMBODFS FO IFC KF IFU [XBBS ,PN EBO OBBS #PPNFSBOH $SFBUF PQESBDIUFO [BU
$3&"5& 219-219_BLE40_2009.indd 23
11-02-2009 11:07:14
220
mediasignaal Tekst Marieke van Els채cker
STRP Aphex Twin, Hecker, Squarepusher, Laurent Garnier, Benga, Michael Mayer... Als je muziek, kunst en technologie het liefst in een hap opslokt, hou dan begin april vrij voor je jaarlijkse overdosis. Op een verlaten industrieterrein in Eindhoven vindt dan namelijk tien dagen lang STRP (spreek uit Strijp) plaats, een festival waar cross-overs tussen die disciplines de rode draad vormen. Naast het bovenstaande topje van de ijsberg kun je bovendien genieten van een primeurtje: het eerste retrospectief van Granular Synthesis ooit. Het duo, dat al jaren pioniert met innovatieve audio- en videokunst, stelt zowel nieuw als oud werk tentoon. Modell 5 bijvoorbeeld, een van hun eerste werken (foto). Blend geeft 2x twee passe-partouts weg, dus kijk snel op blend. nl/weggeefacties om kans te maken. strp.nl
220_Media_Signaal_BLE40_09_RHJ.indd 220
11-02-2009 10:50:20
Blend_Ceramica_Chrono_Matt.indd 1
18-04-2008 16:29:52
222
absolut talent award 2009 Tekst Theo Paijmans Fotografie Vrederick
De winnaar van de Absolut Talent Award die gehouden werd in het Amsterdamse Pakhuis de Zwijger op 17 januari jongstleden werd gekozen uit dertig bijzondere creatieven die door tien evenzo bijzondere masters werden aangedragen. In de Blend magazine Creative Special die eveneens deze maand in de winkel ligt, stellen de tien masters hun creatieven voor. De winnaar verdiende een jaar lang coverage in Blend magazine. Op de avond zelf werd het winnende talent bekendgemaakt: Helmut Smits. Het
222_NewTalent_Helmut_BLE40_09_RHJ.indd 222
interview met hem kun je lezen in de Creative Special, we nemen de aftrap in deze Blend magazine met het volgen van zijn creatieve pad in 2009 door een deel van zijn atelier te tonen, de kast waarin hij allerlei onderdelen bewaart die hem van pas komen bij zijn creatieve scheppingsdrang. Helmut Smits: ‘In elke gedachte schuilt een goed kunstwerk.’ helmutsmits.nl
11-02-2009 12:24:05
41 &$ *" 0' JT TV '& FT 3 PGG GPS O E ¬ FX JTD TT PV UBO OU E Q SJDF
(&5 .03& 065 0' ".45&3%". 4VCTDSJCF OPX XXX UJNFPVUBNTUFSEBN OM 0S QJDL VQ UIF MBUFTU JTTVF BU ",0 #SVOB BOE NBKPS CPPLTUPSFT JO "NTUFSEBN BOE UIF 3BOETUBE
223-223_BLE40_2009.indd 23
09-04-2009 16:35:55
film preview Tekst Leonie Kuipers
Involuntary Eerst was hij fanatiek skiër en maakte hij dynamische wintersportfilms, inmiddels is Ruben Östlund een geliefd speelfilmmaker. Op het IFFR vertoonde hij zijn tweede speelfilm Involuntary en vanaf eind februari zal deze te zien zijn bij het Filmmuseum. Hij toont hierin hoe relaties ontsporen en hoe individuen zich door groepsprocessen onder druk laten zetten. Net als zijn voorbeelden Michael Haneke, Ulrich Seidl en Roy Andersson breekt Östlund met de klassieke narratieve structuur; hij presenteert situaties uit het dagelijks leven in vijf onafhankelijke verhaallijnen. Om de scènes zo realistisch mogelijk te houden werden de acteurs, professioneel en amateur, tijdens de casting onderworpen aan improvisatie-opdrachten. Östlund: ‘Ik beschreef de situatie en verzocht ze vervolgens te doen wat ze in het “echte leven” ook zouden doen. Zo kon ik ze casten op hun reacties.’ Ook bijzonder is dat de maker in zijn film een afwijkende cameravoering hanteert. Zo zie je statische shots die zorgen voor verwarring. Dan weer zijn ze extreem close geschoten, dan weer net iets te ver weg. Het lijkt alsof het om een amateurfilm gaat, maar het is de voyeuristische stijl van een talentvolle Zweed.
Slumdog Millionaire De grote prijswinnaar van het IFFR gaat de bioscopen in! Eerder won de film Slumdog Millionaire vier Golden Globes. Need we say more? Regisseur Danny Boyle, bekend van Trainspotting, maakte wederom een pulserende film, dit keer over een jongen uit de sloppenwijken die verzeild raakt in het programma Who Wants To Be A Millionaire? Met een in de filmwereld bescheiden budget van 15 miljoen euro werd deze film opgenomen in de sloppenwijken van Mumbai. Krankzinnig als je bedenkt wat hij er nu voor terugkrijgt aan bezoekers en roem. slumdogmillionairemovie.co.uk
filmmuseum.nl
224_Film_reviews_BLE40_09_RHJ.indd 224
09-04-2009 16:36:39
sasbal_blend_230x300_CMYK_2.pdf
9-2-2009
16:04:46
C
M
Y
CM
MY
CY
CMY
K
225-225_BLE40_2009.indd 23
11-02-2009 11:43:25
226
theater preview Tekst Leonie Kuipers
Festival Cement
Leen Braspenning – Mamadeern Een jonge vrouw met een krachtige missie (tegenwicht bieden aan kortzichtigheid), dat is theatermaker Leen Braspenning. Met een achtergrond in de beeldende kunst maakt ze voorstellingen over mensen en hun dikwijls troosteloze lot. Over hoe ze pogingen ondernemen zich daarin te schikken of hun lot trachten te veranderen. Ze kiest hierbij voor strakke en kille decors, zodat de warmte en kwetsbaarheid van de personages extra tot leven komen. Haar rauwe randje heeft Braspenning overgehouden aan haar opvoeding in een uiterst conservatief Belgisch dorpje, waar ze werd gezien als outcast. Later, toen ze een kunstvakopleiding volgde, had ze een bijbaantje in de gevangenis, waar ze een artistiek atelier voor delinquenten begon. Genoeg verhalen om te vertellen, zou je kunnen stellen. Op Festival Cement toont ze met Mamadeern een verhaal van absolute liefde van een dochter voor haar moeder, geheel geïnspireerd op de film Or (My Treasure) van de Israëlische Keren Yedaya. Nee, het leven van een hoerendochter is niet gemakkelijk. leenbraspenning.be
Leen Braspenning – Mamadeern. Foto: Leen Braspenning ↑
Anna van der Kruis – Pee Het klinkt als een echte Jiskefet-scène: Pee is een man die zich eindeloos vervuilt en in een caravan woont. Een keer per jaar komt zijn familie – compleet met barbecue – op bezoek en dringt hem zijn eigen verjaardagsfeest op. Dit allemaal onder het motto: als wij het niet doen, dan vier jij je verjaardag niet. Schrijver Anna van der Kuis, afgestudeerd aan de opleiding Writing for Performance, vindt dergelijke codes fascinerend: ‘Het interesseert mij dat familiefeesten altijd beginnen met het besluit dat het gezellig is en daar ook mee eindigen. Daartussen ontspoort het altijd even, daar is ruimte voor intolerantie.’ Pee wordt op festival Cement gepresenteerd als een geënsceneerde reading, een proeflokaal zogezegd. echtanna.nl
Festival Cement, 31 maart t/m 5 april in Maastricht, festivalcement.nl Anna van der Kruis – Pee. Foto: Peer van der Kruis ↑
226_Theater_Review_BLE40_09_RHJ.indd 226
10-02-2009 19:54:36
227
blend verhuist
Undercurrent spaces De verhuisdozen staan klaar en mentale voorbereidingen zijn getroffen: deze lente verhuist Blend naar een nieuwe plek! Een drijvend kantoor, welteverstaan. Ons nieuwe stulpje dobbert namelijk in de NDSM-werf, naast de IJ-kantine en de MTV Studios, met uitzicht op het IJ. Fantastisch natuurlijk, maar minstens zo tof is dat we een groot deel van de bijzondere locatie verhuren aan andere bedrijven.
227_WerfpaginaBlend_BLE40_09_RHJ.indd 227
Undercurrent Spaces – zo heet het – zal een plek bieden aan de onderstroom van de creatieve industrie, een melting pot van gedreven ondernemers. Het pand is opgedeeld in verschillende units variërend in grootte, met elk deels eigen faciliteiten en deels gemeenschappelijk, zoals de toiletten en de vergaderruimte. Naast de kantoorruimtes is er een unit gereserveerd voor een innovatief horecaconcept, inclusief horecavergun-
ning en megaterras aan het water. Meteen ook een perfecte plek voor de vrijdagmiddagborrel van omliggende bedrijven. Dus ben jij op zoek naar kantoor- of horecaruimte in een inspirerende omgeving? Neem dan contact op met Jurriaan Bakker (jurriaan@blend.nl) of Cathelijn de Reede (cathelijn@blend.nl) voor meer informatie.
10-02-2009 20:10:36
228
cd reviews Tekst Gijs van der Togt / Jesse Voorn
N.A.S.A. The Spirit of Apollo (Anto/Epitaph) PLATINUM PIED PIPERS Abundance (Virgin/M!LL) We geven het direct toe. We hadden eigenlijk iets totaal anders verwacht. Toen we deze band uit Detroit in 1995 voor het eerst hoorden, was Detroit soul aangevuld met spacey beats nog de hoofdmoot. Maar de creatieve breinen achter de groep, Waajeed en Saadiq, gaan blijkbaar met hun tijd mee en klinken anders. Het tempo van Abundance ligt dan ook een stuk hoger en heeft als het ware meer een big band-gevoel. Tegelijkertijd hoor je dat Abundance met dezelfde overtuiging is gemaakt als hun debuut Triple P. Even zoveel overtuiging, en dezelfde energie. Met ?uestlove, de drummer van The Roots, als hun grootste fan en aanjager, kan het bijna niet anders dat PPP dit jaar de stap van avantgarde naar mainstream maken. Het is ze gegund. Nu al een van de beste albums van het jaar. (GvdT)
Ik verdenk artiesten ervan al jaren met elkaar te feesten zonder dat wij stervelingen daar ook maar iets vanaf weten. Op de gastenlijst? Nee, ho maar. North America South America, ofwel N.A.S.A., ofwel producers Squeak E. en DJ Zegon, zijn waarschijnlijk ook al jaren op datzelfde feest, anders heb je niet zoveel aansprekende namen op je debuut. Op welk album vind je anders Lykke Li en Kanye West op een track, of The Cool Kids en Ghostface Killah of RZA en John Frusciante of George Clinton en Spankrock. En ja, zo kunnen we nog wel een tijd doorgaan. Het is ongelooflijk hoeveel artiesten deze twee toch relatief onbekende producers hebben weten te strikken. Maar is het ook goed? Vaak wel, maar soms wordt het allemaal iets te symfonisch. Het kan ook dat we gewoon jaloers zijn. Het duo treedt trouwens regelmatig op met de Engelse zangeres M.I.A. onder de naam N.A.S.A.L. Get it? (GvdT)
myspace.com/platinumpiedpipers
myspace.com/northamericasouthamerica
LAFAYETTE AFRO ROCK BAND Darkest Light (Strut/PIAS)
MADLIB Beat Konducta Vol. 5-6 A Tribute to... (Stones Throw/Rush Hour)
Misschien zegt de naam van de band je op het eerste gezicht niets, maar hun sound zul je zeker herkennen. Hoewel deze vergeten funksters omstreeks 1975 echt op hun top zaten, werden ze pas veel later door hiphopproducers gretig gesampled. In de Amerikaanse hiphopscene is Lafayette echt een begrip, zo werden hun gitaarriffs en keys gebruikt door onder meer Jay-Z, Wu-Tang Clan, Public Enemy, Nas en De La Soul. Van de saxofoonriff van het nummer Darkest Light werden zelfs hele nummers gemaakt. Het is dan ook niet zo gek dat het label Strut besloot om Lafayette opnieuw uit te brengen, waardoor deze ook als funkband de waardering krijgt die het zo verdient, en meer is dan een handige uitkomst voor de nummers van de rappers van dit moment. (GvdT)
Ze krijgen bij het Amerikaanse hiphoplabel Stones Throw maar geen genoeg van de J.Dilla tributes, en zo zouden wij er bijna genoeg van krijgen. Bijna, want als ze toffe tracks opleveren zitten we weer op de eerste rij. In de jaren ’90 gebruikte Madlib zijn alias Beat Konducta wanneer hij demo-cd’s aan vrienden en potentieel interessante producers uitdeelde. Als een soort teaser, om te testen op welke beats de mensen net wat harder gingen. Samen met muzikaal partner J.Rocc produceerde hij maar liefst 42 tracks (!), maar verwacht geen tracks die een kop, eind en leuk refrein hebben. Beat Konducta is een langdradig experiment vol korte grooves en beats. Het geheel laat zien welke richting hiphop opgaat, want Madlib heeft vele, vele volgers. Misschien wel meer dan J.Dilla ooit had. (GvdT)
strut-records.com
stonesthrow.com/madlib
Geniet, maar drink met mate. 228-234_CD_reviews_BLE40_09_RHJ.indd jagermeister_20090203_ad_onderzijde_blend.indd228 1
11-02-2009 08:46:42
“HEAVYMETAL IN BAGHDAD LAAT ZIEN HOE METAL EEN ELEMENTAIR SOORT VRIJHEID KAN ZIJN. EEN ONGELOFELIJKE FILM” - DAGBLAD DE PERS
“MIS DEZE FILM NIET, WANT SALAM WE LIKE ‘EM!” - LIVEXS
AMSTERDAM
HEAVY METAL IN BAGHDAD IS EEN FANTASTISCHE, OPVALLENDE FILM - DAGBLAD METRO
GHENT
VANAF 3 MAART TE KOOP OP DVD
WWW. FILMFREAKS.NL
229-229_BLE40_2009.indd 23
WWW.HEAVYMETALINBAGHDAD.COM
WWW.VICELAND.COM
11-02-2009 11:08:53
230
PAUL KALKBRENNER Berlin Calling (Bpitch Control/News) De tragikomedie Berlin Calling van regisser Hannes Stoehr heeft al op verschillende toonaangevende filmfestivals gedraaid. De film gaat over het leven van dj/producer Martin Karow, gespeeld door de Duitse dj/producer Paul Kalkbrenner, die na een nacht drugs in het ziekenhuis opgenomen moet worden. Daarmee heeft de dj zijn eerste hoofdrol te pakken heeft. Ook de bijgaande soundtrack is van zijn hand en die is met recht zeer indrukwekkend en overweldigend te noemen. Vetheid ten top. Kalkbrenner heeft een aantal oude tracks gebruikt, zoals Queer Follow, van zijn debuut, maar ook een flink aantal nieuwe geschreven. Retestrakke en melodieuze techno, soms op het epische af, met genadeloze beats, bezwerende percussie en meeslepende en euforische melodieën. Ook indrukwekkend: het nummer Sky and Sand, dat is ingezongen door zijn broer en een heel dikke clubhit oplevert waar Underworld jaloers op zou zijn. Kalkbrenner op zijn best. (JV) myspace.com/paulkalkbrenner
HARMONIC 313 When Machines Exceed Human Intelligence (WARP/Rough Trade)
JOSH WINK When A Banana Was Just A Banana (Ovum Recordings)
Na dikke remixen voor artiesten als Soulwax, Tiga, The Faint en Ivan Smagghe, komt het Britse duo Shadow Dancer nu met het debuut, dat uitkomt op het fameuze Boys Noize Records. De toon is daarmee natuurlijk al gezet. Golden Tracks is een aaneenschakeling van rauwe tracks, vol opgeknipte beats, neurotische house en techno, gefreakte sounds, overstuurde electro synths en spacey disco sounds. Soms komen de twee in de buurt van de oude Daft Punk, maar de invloed van labeleigenaar Boys Noize is hoorbaar en ook worden ze wel de Britse variant van Justice genoemd. Een waterval aan psychotische beats, maar uitermate goed ook voor de clubs. (JV)
Een clash van techno uit Detroit en instrumentale, experimentele beats, bijna hiphop. Harmonic 313’s Mark Pritchard komt niet alleen met een heel pretentieuze albumtitel, maar ook met een diepgelaagd pareltje. Sinds de jaren ’90 maakt de Australiër al heel mooie platen, eerst onder het alias Harmonic 313 met Dave Brinkworth, later op het label Global Communication met Tom Middleton. Het aantrekkelijke aan zijn elektronische beats is de eenvoud. Het gemak waarmee onder niet al te complexe beats meerdere lagen ontstaan. Er is eigenlijk maar een reden waarom je dit album niet aanschaft, en dat zijn de raps. Pritchard heeft bij een aantal nummers de boel proberen op te leuken door weinig boeiende rappers uit te nodigen. Klassieke fout van een studioproducer. Volgende keer gewoon weglaten, Mark. Ondertussen ga je nu naar zijn myspace om het album in z’n geheel te beluisteren. (GvdT)
Josh Wink gooit je op zijn vierde album gelijk in het diepe. Geen rustige opbouw, nee, met opener Airplane Electronique zit je er gelijk keihard in. Wink is een van de pioniers van de house en dat laat hij ook weer hier horen, alhoewel het merendeel van de tracks toch behoorlijk richting uptempo techno neigt. Maar de man maakt ook gebruik van funky tech-house en minimal met veel typische Wink twists. Grappige geluidjes, extra laagjes en verborgen spelonken en een lekkere groove, waarbij hij het werkelijk bij iedere track boeiend weet te houden. Op de plaat ook twee tracks die zich al bewezen hebben op de dansvloer en grote hits waren in de scene, What Used To Be Called Used To Be en afsluiter Stay Out All Night. En de titel? Die verwijst naar de tijd dat men binnen de dance nog niet in hokjes dacht, een credo waar Wink zelf altijd naar streeft. (JV)
myspace.com/homeofshadowdancer
myspace.com/officialmarkpritchard
myspace.com/joshwink
SHADOW DANCER Golden Tracks (Boys Noize Records/News)
W W W . R E L E A S E T H E B E A S T. N L 228-234_CD_reviews_BLE40_09_RHJ.indd 230
11-02-2009 4-2-2009 08:47:43 9:49:53
1st 25 – 29 March
www.filmfestivalbreda.com
IFFB_adv_BLEND_205X135-100209.indd 1
231-231_BLE40_2009.indd 23
10-02-2009 17:46:07
12-02-2009 10:42:30
232
CIRKUS Medicine (Wagram/PIAS)
Alif Tree is de perfecte achtergrondmuziek om de dag door te komen, hoewel de term achtergrondmuziek deze producer wat tekort doet. Clockwork is een heel fijn album, gestoeld op triphop, downtempo en rokerige jazz, doorspekt met funk, blues, akoestische folk en soul, waarbij Alif Tree ook de Franse sound niet schuwt, vanwege zijn Franse achtergrond, en zelfs een popinslag heeft. Hij heeft een heel instrumentarium afgestoft, uiteenlopend van trompetten tot bongo’s en van hele orkestpartijen tot funkende bassen en jazzy piano’s. Ook heeft hij de vocalen van befaamde jazzsterren als Nina Simone en Shirley Horn nieuw leven ingeblazen. Wil je helemaal tot rust komen, dan kan dat met het 27 minuten durende en afsluitende ambient kunstwerk Dead Flowerz. Sterke plaat. (JV)
We waren twee jaar geleden al te spreken over het debuut Laylow van deze Zweedse band, waar zangeres Neneh Cherry deel van uitmaakt. Toen vonden we al dat die andere zangeres van CirKus, Lolita Moon, eigenlijk nog een mooiere stem heeft dan Neneh. Producers Karmil en Ford geven CirKus vorm, produceren diepe beats, die wel een beetje doen denken aan Tricky en Portishead. Niet zo gek, want Ford was begin jaren ’90 onder zijn alter-ego Booga Bear verantwoordelijk voor een kickstart van beide groepen. Op het podium kent Neneh Cherry haar plek, en staat vaak ergens op de achtergrond keyboard te spelen. Lekker anoniem, precies zoals ze het wil. De band ergert zich dan ook maar aan een ding. Hoewel diverse media haar nog altijd als het belangrijkste element van de band zien, is ze dat natuuurlijk helemaal niet. Neneh onnodig naar voren schuiven doen ze niet. CirKus is een bescheiden supergroep. (GvdT)
alif.tree.free.fr
myspace.com/circus
ALIF TREE Clockwork (Compost Records/News)
V/A Protected: Massive Samples (Rapster/PIAS) De serie Protected tracht het samplegedrag van artiesten te ontrafelen. Twee jaar geleden debuteerden de hipsters van Daft Punk, nu is het de beurt aan de Engelse band Massive Attack. Die raakte vooral geïnspireerd gedurende de jaren ’80, toen ze als de Wild Bunch Sound System in clubs een mix van hiphop, soul, funk en reggae draaiden. Dat hoor je op deze verzamelaar terug. Classic breaks van Isaac Hayes en The Blackbyrds, maar ook songs van Billy Cobham, Al Green en William de Vaughn zorgen ervoor dat je bij beluistering eigenlijk helemaal niet aan Massive Attack denkt. Sterker nog: wij adviseren dit album juist aan diegene die niets met Massive Attack te maken wil hebben. Ben je wel fan? Ze komen deze maand ook nog met een nieuw album uit, getiteld Weather Underground. (GvdT) pias.com
STIMMING Reflections (Diynamic Music/Astral) Martin Stimming heeft zich in relatief korte tijd opgewerkt tot een toonaangevende naam binnen de minimal scene. Op zijn eerste album kun je horen waarom. Fraaie en sfeervolle minimale tracks, waarbij hij ook de house niet schuwt en ook invloeden uit de jazz gebruikt. Warme strings, subtiele percussie en vervormde vocale stemmetjes kleuren de tracks, waarmee de uit Hamburg afkomstige producer aardig de diepte in gaat. Omdat hij ook veel echte instrumenten gebruikt en zelfgemaakt buitenopnames, klinkt het album organisch en brengt het ook een zekere emotie met zich mee. Stimming weet een breed palet binnen de elektronische muziek te beslaan en weet ondanks de minimal-inslag heel fris en origineel uit de hoek te komen. (JV) myspace.com/stimming
Geniet, maar drink met mate. 228-234_CD_reviews_BLE40_09_RHJ.indd jagermeister_20090203_ad_onderzijde_blend.indd232 1
11-02-2009 08:48:20
233-233_BLE40_2009.indd 23
12-02-2009 10:43:21
234
HEAVY First Sessions (Kindred Spirits/Rush Hour)
MISS JOOLS Mobilee Back To Back Vol. 3 (Mobilee/Astral)
INTERNATIONAL DEEJAJ GIGOLOS Presented by DJ Hell (International Deejay Gigolo Records)
Nicky Guiland en Casey Benjamin vormen samen het duo Heavy en brachten in 2007 het teleurstellende album Jazz Money$$ uit, waarop vooral zangeres Nicky veel te poppy en mainstream klonk. Wellicht namen Nicky en Casey hun albumtitel in die tijd wel erg serieus. Maar goed, het stond ze niet en er zat gewoon veel meer in. Dat bewijst het duo met First Sessions. Hoewel dit een verzameling nummers is die ze al voor hun debuut produceerde, laat het precies horen op wat voor soort genre de band moet voortborduren, en dat is soul. Op het eind van dit prima schijfje laten producers als Jazzanova, Spinna en JamWho? nog even horen welke kant je met het genre uit kunt. Mogelijkheden genoeg, lijkt ons. Het is te hopen dat Heavy dit ook zo ziet, want na nog een Jazz Money$$ haken we af. (GvdT)
Miss Jools heeft de derde editie van de Back To Back-reeks samengesteld en gemixt. Wat mixen betreft het overigens de tweede cd, want op de eerste staat een negental losse tracks. Dat zijn de beste tracks van 2008 van het label, die in de mix op de tweede cd weer in geremixte vorm terugkomen. Deze Londense dame brengt je een levendige en opgewekte mix van pulserende minimal, deephouse, loopy house tools en een flinke dosis funk. De losse tracks spreken voor zich, maar de mix van Miss Jools is soepel en lekker in het gehoor liggend. Op de tracklist namen als Sebo K, Anja Schneider, Pan-Pot, Gummihz en Miss Jools zelf; en remixers als D’ Julz, Dinky, Nick Curly en Efdemin. Het hele album straalt een underground sfeer uit, zonder donker en kaal over te komen. (JV)
DJ Hell komt alweer met het elfde deel in deze beruchte serie van zijn label International Deejay Gigolos. Dwars overal tegenin en zoals altijd weer met een eigen, unieke kijk op dance. Het label heeft altijd een heel eigen, op electro gebaseerde sound gehad en die wordt hier vrolijk doorgetrokken. Twee cd’s vol dikke underground electro, Italo, house en af en toe een verdwaalde technotrack, met veel oudgedienden. Opener is de nieuwe release van houselegende DJ Pierre, die bij het label een nieuwe thuisbasis gevonden heeft, gevolgd door Peter Kruder (van Kruder&Dorfmeister) en tracks van Opiates, Hell, The Model, Motor, de Nederlandse Acid Junkies, Seelenluft en op cd twee nog Herman Schwarz, Abe Duque, Lopazz en Snuff Crew. Overstuurde synths, ronkende bassen, dikke beats en geflipte sounds, zoals je anno 2009 nog steeds van Gigolo mag verwachten. (JV)
myspace.com/whoisheavy
mobilee-records.de
gigolorecords.com
THE QEMISTS Join The Q (Ninja Tune/PIAS) The Qemists zijn de nieuwste aanwinst van het fameuze label Ninja Tune. De Britse band is een brok energie, een explosie op cd. Op een vuur van drum ’n bass gooit het drietal scheutig rock, hiphop, grime, dancehall en om het af te maken nog wat jazz. Het ultieme voorbeeld waar dance en rock elkaar ontmoeten en waar crossover voor moet staan. Rollende beats in combinatie met scheurende gitaren, een combinatie die ergens wat doet denken aan Pendulum en de nieuwe Prodigy. Let vooral ook op de samenwerking met Faith No More-frontman Mike Patton, die op Lost Weekend weer als vanouds de longen uit zijn lijf schreeuwt. Verder ook vocale bijdragen van de godfather of grime Wiley, Jenna G en Beardyman. Het tempo ligt hoog, dus je bent gewaarschuwd. (JV) myspace.com/qemists
W W W . R E L E A S E T H E B E A S T. N L 228-234_CD_reviews_BLE40_09_RHJ.indd 234
11-02-2009 4-2-2009 08:48:59 9:49:53
235-235_BLE40_2009.indd 91
11-02-2009 14:58:03
236
Weggeef_Blend
Te winnen via blend.nl/weggeefacties
Tenue de Nîmes Versleten, afgedragen, verwassen, laten reanimeren door de kleermaker en weer gescheurd? Een afdruk van je portemonnee in je achterzak, je mobieltje voorin of de slijtage tussen je benen van – laten we zeggen – je onderscheidende loopje? Als er één kledingstuk is dat gezien mag worden als een blauwdruk van je ziel, dan is het wel je afgedragen jeans. Dat begrijpen Menno van Meurs en René Strolenberg maar al te goed. Uit hun haast obsessieve enthousiasme voor het blauwe kledingstuk werd onlangs jeansspeciaalzaak Tenue de Nîmes geboren. Samen met de
gebroeders Olsson, het tweekoppige brein achter het nieuwe jeanslabel Denim Demon, geven ze jouw oude jeans een tweede podium. Dus lijkt je gekoesterde exemplaar rijp voor de prullenbak? Fotografeer hem en beschrijf wie je bent, wat je dierbaarste herinnering in de broek is, van welk merk hij is en wanneer je hem kocht. Mail alles voor 6 april 2009 naar floor@blend.nl. De inzendingen worden gepubliceerd op de website van Tenue de Nîmes en de allerbeste verdient een nieuwe broek van Denim Demon naar keuze.
Calvin Klein Underwear for Women Fit, support en comfort. Heeft dit lingeriesetje van Calvin Klein nog meer toelichting nodig? We geven drie sets weg!
Geniet, maar drink met mate. 236_weggeef_Blend_BLE40_09_RHJ.indd 2361 jagermeister_20090203_ad_onderzijde_blend.indd
11-02-2009 09:08:31
minder belasting voor creatieven
De boekhouder voor creatieven Beurs van Berlage Damrak 361- 369 Amsterdam T. 020 420 59 99
BEZOEK WWW.TOTALINSUPPORT.COM EN MELD JE AAN VOOR ONS BELASTINGSEMINAR OP 12 MAART 2009
237-237_BLE40_2009.indd 23
12-02-2009 10:39:39
238
In Je Gezicht
De straat is de inspiratiebron voor de nieuwste muziek, mode, dans en kunst en het uitgangspunt ben jij.
Mail je foto naar injegezicht@blend.nl — Formaat 5x7cm (staand), het liefst op 300dpi (1,5 mb). ONDER DE INZENDINGEN VERLOTEN WE EEN AANTAL VERRASSINGEN.
Patricia Gross Havo, Graaf Huyn College juwaiteddd.hyves.nl
Peer Cox Werken & reizen peercox.hyves.nl
Rixt Mollinga You’ll never get to heaven, or even to LA, if you don’t believe there’s a way! riixtee.hyves.nl
Tjitske Oosterholt 5vwo tjitskeeee.hyves.nl
Vivian Tweetalig onderwijs atheneum xviviann.hyves.nl
Barbet Boer Student Media en Entertainment babsbunny.hyves.nl
Chantal Fortes Marketingcoördinator Le Coq Sportif en Pantofola d’Oro chiqachie.hyves.nl
Rowan Falchi Being creative kidsis-likethis.hyves.nl
Lieke Eerdekens Student ikbenlieke@gmail.com
Tom Bremer Opleiding grafisch ontwerpen aan de KABK en veel bezig met fotografie obou.hyves.nl
Arjen D. Ik en mijn zogenaamde hobby (zoek een leven, ik weet het) woopie5@hotmail.com
Vera Mennens Repeat after me: I am free myspace.com/fairyvera
Sven Ponthöfer Live long, die pretty myspace.com/hardtosteal
Babeth Fotchind PHOTOSMUSICPOETRY! myspace.com/aimnea
Yunus In order to be irreplaceable, one must always be different yun.88@hotmail.com
W W W . R E L E A S E T H E B E A S T. N L 238_In_Je_gezicht_BLE40_09_RHJ.indd 238
11-02-2009 4-2-2009 09:13:21 9:49:53
W W W . R E L E A S E T H E B E A S T. N L
DRINKWIJZER.INFO 239-239_BLE40_2009.indd 23
Geniet, maar drink met mate. 09-04-2009 16:37:44
240
new talent special
Nu
new talent 2009:
in de winkel Nederland / België 4,95 Special Issue / 2009
240_NewTalent_werf_BLE40_09.indd 240
Roelie Vuitton Eric van Rijsingen Paul van Barneveld Erik van der Weijde Tudor Bratu Kim Boske Huub de Lang Sebastian Brajkovic DeWolff (Pablo van de Poel) Elsien Gringhuis Sebastiaan Kramer Louise te Poele Qui Yang Stefanie Pistel Corriette Schoenaerts Tobias Leingruber Zoro Feigl Blendid Juha van ‘t Zelfde Wiecher Troost Harald Dunnink Eva-fiore Kovacovsky Rafaël Rozendaal Helmut Smits Bart de Baets Harm van den Dorpel Marianne Vierø Joost vandeBrug Levi van Veluw Marjolijn de Rijk geselecteerd door: erwin olaf Peter Kolks Colette Olof Spijkers en Spijkers Matthijs Boelee Thierry Somers Theo Watson Nalden Erik Kessels Laurenz Brunner
11-02-2009 13:00:08
241-241_BLE40_2008.indd 23
12-02-2009 11:21:26
242
VERKOOPINFORMATIE
Armand Basi armandbasi.com American Apparel americanapparel.net Björn Borg +31 (0)20 626 21 53 bjornborg.com Brioni brioni.com Calvin Klein calvinklein.com Chanel chanel.com
Filippa K Via Spice PR +31 (0)20 489 10 31 filippa-k.com FRED PERRY Fred Perry Store Hartenstraat 25 1016 ca amsterdam fredperry.com Giorgio Armani giorgioarmani.com Girls From Omsk girlsfromomsk.be Gsus g-sus.com
Killah killah.it Kipling kipling.nl Kryolan kryolan.com KUYICHI +31 (0)23 553 20 70 kuyichi.com Lancôme lancome.nl Lee lee.com
REEBOK +31 (0)33 43 47 100 reebok.com REPLAY +31 (0)20 420 05 60 replay.it Samsøe & Samsøe Via Spice PR +31 (0)20 489 10 31 spicepr.nl Sinha-Stanic sinhastanic.com
CHASIN KALVERSTRAAT 35 1012 NX AMSTERDAM chasin.com
H&M +31 (0)900 19 88 hm.com
Christian Louboutin christianlouboutin.com
HEMA hema.nl
+31 (0)20 494 10 25 madsnorgaard.com
Spijkers en Spijkers spijkersenspijkers.nl
Commuun commuun.com
HUGO BOSS +31 (0)20 470 22 97 hugoboss.com
Maidenform maidenform.com
Stefan Diez stefan-diez.com
Matthew Williamson matthewwilliamson.com
Tiger Of Sweden tigerofsweden.com
Nike nike.com
TOMMY HILFIGER +31 (0)20 673 72 39 tommy.com
Craig Lawrence Via blow.co.uk David Hart davidhartnyc.com Dior dior.com Dyrberg/Kern dyrbergkern.com EASTPAK by RAF SIMONS e-eastpak.com Episode episode.eu Evisu +31 (0) 20 305 99 55 EVISU.COM Falke falke.com
242_Verkoopinfo_BLE40_09_RHJ.indd 242
Ivo Mittelmeijer Via Spice PR +31 (0)20 489 10 31 ivomittelmeijer.com Jean-Pierre Braganza jeanpierrebraganza.com Josh Goot joshgoot.com Sakurako Shimizu sakurakoshimizu.com K-SWISS Via Spice PR +31 (0)20 489 10 31 kswiss.com Keune keune.com blendhair.com
Mac maccosmetics.com
PUMA Via Puma Store +31 (0)20 528 61 66
Mads Nørgaard Via WIG ANTHOLOGY
Nooka nooka.com
SKIN DENIM +31 (0)20 420 42 83 skindenim.com
Ohne Titel ohnetitel.com
WRANGLER PRESS ONLY +31 (0)20 421 12 26 wrangler.com
Ontfront ontfront.com
Yves Saint Laurent ysl.com
Paula Ka pauleka.com
YARN UNIT Via WIG ANTHOLOGY +31 (0)20 494 10 25 yarnunit.com
Police police.it Preen preen.eu
Zipper zipperstore.nl
11-02-2009 13:02:07
presents
ROCK-’N-ROLL
K AT E by MICK ROCK THE PHOTO EXHIBITION
AMSTERDAM
ROTTERDAM
27 January - 4 March
7 March - 11 April
Spiegelgracht 8 1017 JR Amsterdam 020-77 37 656 amsterdam@vipsart.nl www.vipsart.nl tue-sun 12:00 - 18:00
Van Vollenhovenstraat 15 3016 BE Rotterdam 010- 22 51 120 info@vipsart.nl www.vipsart.nl tue-sun 12:00 - 18:00
Omslag_Blend_40.indd 3
Photos © Mick Rock
In association with Raj Prem Fine Arts Photography
09-04-2009 15:29:10
in cooperation with www.hugoboss-phone.com
Communicate in Style
Omslag_Blend_40.indd 4
09-04-2009 15:29:27