0–14
BIAŁY CIEŃ do 20.05 Toruń, Galeria Wozownia, ul. Rabiańska 20 www.wozownia.pl
mogą być połączeniem tych już istniejących, ich poszerzeniem czy ulepszeniem, ale mogą być także utopijną wizją jednego bałtyckiego miasta unoszącego się ponad naszą rzeczywistość albo raczej web-równolegle do niej — zachęcają organizatorzy. 0–16
Wystawa Marcina Berdyszaka Biały cień została przygotowana specjalnie do przestrzeni Galerii Wozownia, jej charakter jest więc niepowtarzalny i jednorazowy. Detale, dotyczące pracy, ściśle dopasowanej do parametrów i charakteru wspartego na drewnianych słupach wnętrza ekspozycyjnego, nie są przez artystę ujawniane. Wiadomo jedynie, że realizacja Berdyszaka należy do cyklu Long Life Learning, w ramach którego powstały już takie obiekty jak wózek inwalidzki na kwadratowych kołach, wokół którego z sufitu zwieszały się powyginane laski czy praca zatytułowana Ułomność kultury jest jej naturalną koniecznością istnienia z wyraźnym odniesieniem do sportu. Marcin Berdyszak (1964) — studiował w PWSSP w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny), od 1989 roku związany jest z macierzystą uczelnią, pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego i prowadzi pracownię działań przestrzennych na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych oraz zajęcia z warsztatów twórczości edukacyjnej na Wydziale Edukacji Artystycznej, obecnie rektor Uniwersytetu Artystycznego. Zajmuje się sztuką instalacji i obiektu. 0–15
UTOPIA NAD BAŁTYKIEM do 15.06 www.artline-southbaltic.eu/contest/ www.nck.org.pl
Jak można włączyć nową przestrzeń publiczną oraz cyfrową przestrzeń Internetu w proces kreacji i komunikacji w sztuce? Czy dzieła sztuki funkcjonujące w Internecie, będące szeroko dostępne przez telefony komórkowe, mogą zaistnieć w przestrzeni publicznej w taki sam sposób jak np. rzeźba z brązu? Jakie nowe możliwości w zakresie przestrzeni publicznej oferują nam nowe technologie? The Baltic Goes Digital to otwarty konkurs na projekty artystyczne, które wykorzystują media lokacyjne, mobilne bądź działające na platformie internetowej w celu stworzenia wizji nieistniejącego, wyimaginowanego bałtyckiego miasta. – Korzystając z możliwości internetowego poznawania świata, zapraszamy artystów do skomponowania interaktywnych przestrzeni łączących kulturalne i urbanistyczne aspekty miast położonych nad Bałtykiem. Wykreowane miasta, stworzone digitalnie,
DŹWIĘKI ELEKTRYCZNEGO CIAŁA 25.05–19.08 Łódź, ms2 ul. Ogrodowa 19 www.msl.org.pl
Neokonstruktywistyczna, świetlna i kinetyczna sztuka, cybernetyczny design, muzyka konkretna i elektroakustyczna były obszarami wzmożonej kreatywności i eksperymentu w Europie Wschodniej w latach 60. i 70. Wystawa Dźwięki elektrycznego ciała. Eksperymenty w sztuce i muzyce w Europie Wschodniej 1957–1984 ujmuje skomplikowane zależności między eksperymentalną muzyką i sztukami wizualnymi. Zaprezentowane zostaną filmy eksperymentalne, rzeźby dźwiękowe, instalacje oraz partytury najważniejszych i najbardziej innowacyjnych artystów tego okresu. Założone przez Józefa Patkowskiego w 1957 roku Eksperymentalne Studio Polskiego Radia było nie tylko symbolem zmiany nastawienia władz do muzyki elektroakustycznej, lecz również inkubatorem współpracy pomiędzy artystami wizualnymi i kompozytorami w dążeniu do nowoczesności symbolizowanej przez totalne dzieło sztuki. Z drugiej strony kompozytorzy tacy jak Zygmunt Krauze, Katalin Ladik, Bogusław Schaeffer czy Milan Grygar świadomi estetycznej roli przypadku śmiało wkraczali w świat happeningu, performensu oraz instalacji dźwiękowych, a ich postawa może być odczytywana również jako ruch o nastawieniu demokratyzującym, który składał w ręce słuchacza i wykonawcy narzędzia do kształtowania utworu muzycznego. Wiele z ważnych realizacji dla mariażu muzyki i sztuk wizualnych w Europie Wschodniej już nie istnieje. Rekonstrukcja jego dziejów wymaga rekonstrukcji samych prac. Muzeum udostępnia zwiedzającym dwie legendarne prace: Same tranzystory Szábolcsa Esztényiego i Krzysztofa Wodiczki z 1969 roku oraz Kompozycję przestrzennomuzyczną Teresy Kelm, Zygmunta Krauzego i Henryka Morela z 1968 roku.
0—14 Marcin Berdyszak: Laski
Czytaj też na str. 143
No76 / orientuj się
28—29