NIE MOGŁABYM ŻYĆ W KRAJU BEZDRZEWNYM 5–30.12 Poznań, Galeria Miejska Arsenał, Stary Rynek 6 www.arsenal.art.pl PRZYJAŹŃ NARODÓW 26.11–8.01 Gdańsk, Gdańska Galeria Miejska, ul. Piwna 27/29 www.ggm.gda.pl Co łączy Polskę i Iran? Na to nieoczekiwane pytanie starają się odpowiedzieć artyści i kuratorzy wystawy Przyjaźń narodów. Projekt analizuje rewolucyjny potencjał tkwiący w rękodzielnictwie oraz folklorze, badając ideologiczne impulsy dwóch kluczowych dla współczesności wydarzeń: Irańskiej Rewolucji Islamskiej (1979) i polskiej Solidarności (lata 80. XX w.). To także pytanie o dwie główne narracje geopolityczne – Islam i komunizm. Na wystawę składają się baner ustawiony w przestrzeni publicznej, przedstawiający Adama Michnika i Qaderi
Derwiszów, natomiast w specjalnie zaaranżowanej przestrzeni galerii oraz czytelni będzie można znaleźć ulotki, książki, dokumenty mówiące o rewolucji irańskiej i polskiej Solidarności. Zostanie tam również zaprezentowana praca grupy Slavs and Taras. Jej działania skupiają się na dynamice relacji oraz sferze wpływów pomiędzy Słowianami a ludami Kaukazu i Azji Centralnej. Ich książki oraz instalacje są wynikiem złożonych i długotrwałych badań łączących grafikę, popkulturę, legendy, studia postkolonialne, sztukę oraz osobiste doświadczenia.
Painstaking not Punk, 595 x 297 cm, billboard, 2011
62
Prace Julity Paluszkiewicz to świadectwo opanowania wyobraźni przez przyrodę, której sposoby przetrwania, mikroruchy, struktury, symbiotyczne i pasożytnicze związki zostają przetransponowane w formy takie jak film, fotografia, rysunek, malarstwo i obiekty. Tytuł wystawy Nie mogłabym żyć w kraju bezdrzewnym nawiązuje do książki Czesława Miłosza Widzenia nad Zatoką San Francisco, w której pisarz opowiada o nieumiejętności życia w kraju bezdrzewnym. Jego przeciwieństwem jest nie tylko obszar hojnie wyposażony we florę i faunę, ale także przestrzeń metaforyczna, miejsca posiadające swój wewnętrzny porządek i równocześnie miejsca ambiwalentne, których intuicyjnie się boimy, które chronią i fascynują. Paluszkiewicz ukazuje przyrodę pełną
wieloznacznych bytów, w różny sposób przystosowanych do komunikacji z innymi istotami, jak i różnie usposobionych do materii tworzącej ich codzienne warunki życia. W tym kontekście artystka pyta również o status człowieka w tej złożonej przestrzeni, o możliwe sposoby porozumienia i współistnienia. Interesują ją relacje, jakie nawiązujemy z przyrodą, przeobrażenia, jakim w ich wyniku ulega nasza tożsamość. Znaczącą rolę odgrywa tu poetyka marzenia sennego i wyczulona na detale wyobraźnia artystki. JULITA PALUSZKIEWICZ – (1981) absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (2001–2006). Tworzy filmy, w których jako ich główna bohaterka wydaje się panować nad przestrzenią, naturą i realnością.
Julita Paluszkiewicz: z cyklu Mutualizm, technika mieszana na papierze, 22,8 x 32,5, 2010
notes 73 / 12.2011–01.2012 / orientuj się
notes 73 / 12.2011–01.2012 / orientuj się
63