organizować. Państwo ma nie mieć żadnych wymagań ani preferencji. I niech sobie politycy nie myślą, że tak sobie gadam, a oni i tak sobie zrobią, co chcą. Nie. Sprawy się odwróciły. Niedługo bycie politykiem będzie tak uciążliwe jak to, co opisuje Claude Lévi-Strauss w jednej ze swoich książek. Pisze o tym, że w pewnym plemieniu amazońskim gdy wódz ma pomysł (chodźcie, tam jest zwierzyna), to wioska go pyta o szczegóły (a gdzie i jak długo trzeba iść). No i on mówi, że trzeba iść na przykład 3 godziny. Ludzie zgadzają się, idą, ale jak na miejscu tej zwierzyny nie ma, to kładą się i mówią: obiecywałeś, mówiłeś, że wiesz, to zorganizuj. To chyba by się u nas przydało.
Chciałbym, żeby tak było – wprowadziłoby to świadomość, że bycie politykiem jest zadaniem bardzo trudnym, niewdzięcznym i obciążonym ogromną odpowiedzialnością.
ficznych Zofii Kulik. Współtworzył dwie słynne warszawskie klubokawiarnie artystyczne: Baumgart/ Libera, a następnie Aurora. W 2006 r. podjął decyzję o przejściu na nomadyczny tryb życia, na początek przeprowadził się do Grecji. Zbigniew Libera to jeden z najciekawszych i najważniejszych polskich artystów. Jego prace – fotografie, filmy wideo, instalacje, obiekty i rysunki – w przenikliwy i przewrotny intelektualnie sposób grają ze stereotypami współczesnej kultury. Jego wstrząsające prace wideo z lat 80. (m.in. Obrzędy intymne i Perseweracja mistyczna) wyprzedziły o 10 lat falę „sztuki ciała”. W połowie lat 90. Libera zaczyna tworzyć Urządzenia korekcyjne – obiekty będące przetworzeniem istniejących już produktów, przedmiotów masowej konsumpcji (m.in. Universal Penis Expander czy Body Master. Zestaw zabawowy dla dzieci do lat 9). Projektuje także przetworzone zabawki, prace odsłaniające mechanizmy wychowywania, edukacji i tresury kulturowej, z których najgłośniejszą staje się Lego. Obóz koncentracyjny. Od tego też czasu jest jednym z filarów tzw. sztuki krytycznej, również w sensie instytucjonalnym – mimo rozwoju kariery cały czas blisko związany jest ze środowiskami niezależnymi i sceną offową. Ostatnio zajmuje się głównie fotografią, a szczególnie specyfiką fotografii prasowej, tym, jak media kształtują naszą pamięć wizualną i manipulują obrazem historii (serie prac Pozytywy i Mistrzowie, 2003). www.raster.art.pl
A ty jakie masz plany na najbliższą przyszłość?
No może w przyszłym roku uda mi się zrealizować jakąś pracę. Jak to? Co masz na myśli?
Przyjdzie taki czas, kiedy to, co my teraz wyprodukujemy, ktoś będzie musiał usunąć. Bo zawsze zostaje tylko parę rzeczy, na 1000 artystów jeden będzie zapamiętany
To jest właśnie ten paradoks. Siedzę sobie z ministrem Zdrojewskim i profesorem Baumanem na Europejskim Kongresie Kultury, telewizja transmituje naszą rozmowę, cała Polska ma to widzieć i słyszeć, a tak naprawdę nie zrobiłem w tym roku żadnej pracy, bo po prostu nie mam na to pieniędzy. Miałem plan dużej wystawy w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, z katalogiem-albumem. Ale to nie wyszło, bo w ramach prezydencji premier spotyka się w Sopocie z innymi premierami, no i agencja, która zajmuje się bezpieczeństwem, spowodowała, że ta wystawa nie doszła do skutku. Jak to?
Z powodu tych spotkań prezydencyjnych wystawa musiałaby trwać bardzo krótko, dwa tygodnie, a chciałem zrobić dwie nowe prace, więc nie było sensu w takich okolicznościach rozpoczynać nad nią pracy. Nie udało się. Swoich pieniędzy nie mogę niestety inwestować w sztukę, bo już tak robiłem i skończyło się to dla mnie tragicznie. Na szczęście dysponuję już jakimś dorobkiem i nie muszę tak strasznie dużo prac robić. Ale dwadzieścia lat wcześniej w takiej sytuacji bym chyba oszalał. Będę więc bardzo zadowolony, jeżeli w przyszłym roku zrealizuję jakąś pracę. Wiesz, my też będziemy się z tego cieszyć.
Zobaczymy! Zobaczymy! Zbigniew Libera (ur. 1959 w Pabianicach) – od 1979 r. przez rok studiował na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 1980–1986 związany był z środowiskiem łódzkiego Strychu, był współuczestnikiem Kultury Zrzuty, współwydawcą pisma „Tango”. W stanie wojennym (1982–1983) aresztowany i osadzony w więzieniu za druk prasy podziemnej. Był współzałożycielem i członkiem grupy punkowej Sternenhoch (1986–1989). W latach 1988–2000 pozował jako model do prac fotogra-
118
notes 71 / 10–11.2011 / czytelnia
notes 71 / 10–11.2011 / czytelnia
119