odległym. Dla wielu ludzi ten płot wokół stoczni jest bardziej psychologiczną niż fizyczną barierą. Ale zniesiemy płot, bo chcą tego mieszkańcy i już się o to aktywnie dopominają. Jeśli zmieni się sposób promowania tego miejsca, bo powstanie duża instytucja publiczna zajmująca się pamięcią i historią, to my znajdujemy się w kompletnie innym kontekście. Będziemy więc redefiniować naszą rolę na tych terenach, bo będzie się ona zmieniała. Pamiętaj, że tutaj wjadą buldożery, będą centra handlowe, budynki korporacyjne, handlowe i mieszkalne. I dla nas bardzo istotne stanie się działanie na rzecz zbudowania tu zróżnicowanej społeczności.
Projekt kolektywu kuratorskiego Microsillons ze Szwajcarii, fotografia z archiwum kuratorów
Aneta Szyłak współzałożycielka i obecnie dyrektorka Instytutu Sztuki Wyspa na dawnych terenach Stoczni Gdańskiej i wiceprezeska Fundacji Wyspa Progress. W 1998 r. wraz z Grzegorzem Klamanem założyła Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia i była jego dyrektorką do 2001 r. Jej wystawy charakteryzuje wyraziste nawiązanie do kulturowych, politycznych, społecznych, architektonicznych i instytucjonalnych specyfik. Zorganizowała wystawy takie jak: Estrangement (2010, we współpracy z Hiwą K) w The Showroom w Londynie, Na okrągło 1989–2009 w Hali Stulecia we Wrocławiu (2009), Przełóż to: Kolekcja niemożliwa w Wyspie (2008), Wybrańcy w Digital Art Lab in Holon (2008, Izrael) we współpracy z Galit Eilat, Ewa Partum: Legalność przestrzeni w Wyspie (2006) oraz You Won’t Feel a Thing: On Panic, Obsession, Rituality and Anaesthesia w Kunsthaus Dresden (2006) czy Artur Żmijewski: Wybrane prace w Wyspie (2006). Wcześniejsze wystawy: Strażnicy doków (2005, Wyspa), Palimpsest Muzeum (2004, I Łódź Biennale), BHP (2004, Wyspa), Architectures of Gender (2003, SculptureCenter, Nowy Jork), All You Need Is Love (2000, CCA Łaźnia). Jej teksty publikowały między innymi „Aprior Magazine”, „n.paradoxa”, „Art Journal”, „ArtKrush” czy „Art Margins”. W 2005 roku otrzymała Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy za niezależną i bezkompromisową praktykę kuratorską. Wygłaszała wykłady w wielu instytucjach i uczelniach, w tym na New School University, w Queens College, New York University, Florida Atlantic University, oraz pracowała jako wizytujący profesor w Akademie der Bildende Kunste w Moguncji. www.wyspa.art.pl
ganizacyjne w Wyspie, które pracuje nad kolejnymi Alternativami, to dojdą one do skutku za 3–4 lata. Czyli pracujemy długo, ale bardzo starannie na to wydarzenie. Ja bym bardzo chciała, żeby Alternativa były skupione na myśleniu i starannym przepracowywaniu tego, co w rzeczywistości politycznej, która nas otacza, się zmienia, i jak możemy na nią wpływać. Po trzecie, mamy nadzieję, że Gdańsk stanie się ważnym miejscem na europejskiej mapie wydarzeń w obszarze sztuki współczesnej. I po czwarte myślę, że ważną rzeczą jest to, żeby w Gdańsku powstało kiedyś muzeum sztuki współczesnej. To może się wydarzyć tylko poprzez działanie w większej skali i uświadamianie, jak bardzo ważna jest sztuka współczesna i jej rola w aktywizowaniu mieszkańców, a także w promowaniu miasta. Polityka interesuje, czy to promuje miasto, mnie interesuje, czy to aktywizuje obywateli, zwiększa uczestnictwo w kulturze i stymuluje lokalną scenę do działania. Ale gdzieś tam te interesy w którymś momencie mogą się spotkać. Oczywiście musimy pamiętać, że ta sytuacja jest dynamiczna – w 2013 roku na dawnym terenie Stoczni Gdańskiej powstanie budynek Europejskiego Centrum Solidarności, a więc duża instytucja publiczna niezajmująca się sztuką współczesną, ale będąca magnesem – organizacją z ogromną machiną promocyjną, wielkim zespołem ludzi. To też zmienia konfigurację wokół nas – będziemy w mniejszym stopniu w miejscu bardzo 60
notes 70 / 09–10.2011 / czytelnia
notes 70 / 09–10.2011 / czytelnia
61