obilność wyobraźni
została napisana
w odpowiedzi na potrzeby studentów i rosnącej liczby operatorów kultury pragnących za-
angażować się w międzynarodową współpracę kulturalną,
dla swojej
związane z międzynarodową współpracą. Choć zauważa-
Dragan Klaic
M
działalności oraz usiłujących zrozumieć korzyści i ryzyko ją oni coraz większe umiędzynarodowienie życia kulturalnego wokół nich, aby móc się zaangażować profesjonalnie, potrzebują informacji, kontaktów, wiedzy, umiejętności oraz pewnych zinternalizowanych wartości i poglądów. Dragan Klaic
Mob— ilność wy—
Mobilność wyobraźni
obraź— ni Dragan
Klaic
Międzynarodowa współpraca kulturalna.
przewodnik
MOBILNOŚĆ WYOBRAŹNI www.bec.art.pl www.culturecongress.eu We wrześniu, po raz pierwszy w Polsce, ukaże się książka Dragana Klaića Mobilność wyobraźni. Międzynarodowa współpraca kulturalna. Przewodnik. We wstępie do publikacji czytamy, że książka ta została napisana w odpowiedzi na potrzeby studentów i rosnącej liczby operatorów kultury pragnących zaangażować się w międzynarodową współpracę kulturalną, poszukujących określenia punktu wyjścia dla swojej działalności oraz usiłujących zrozumieć korzyści i ryzyko związane ze współpracą międzynarodową. Choć zauważają oni coraz większe umiędzynarodowienie życia kulturalnego wokół nich, aby móc się zaangażować profesjonalnie, potrzebują informacji, kontaktów, wiedzy, umiejętności oraz pewnych zinternalizowanych wartości i poglądów. Publikacja przedstawia międzynarodowe projekty jako rozbudowaną strategię rozwojową, nie lekceważąc specyfiki, różnorodności, ale też i ograniczeń systemów kultury różnych krajów, stanowiąc niezbędne narzędzie dla wszystkich osób zajmujących się kulturą zawodowo. Dragan Klaić (1950–2011) – był teatrologiem i analitykiem kultury oraz stałym członkiem Fundacji Felix Meritis w Amsterdamie, uczestniczył w licznych konferencjach i sympozjach naukowych. Wykładał m.in. politykę sztuki i kultury na Uniwersytecie w Lejdzie. Pracował jako doradca, wydawca, eseista, badacz i szkoleniowiec. Jego zainteresowania obejmowały: współczesne sztuki performatywne, europejskie strategie kulturalne, strategie rozwoju kulturalnego i kulturalnej współpracy międzynarodowej, interkulturalizm i pamięć kulturową. Książka powstała na zamówienie Narodowego instytutu Audiowizualnego z okazji Europejskiego Kongresu Kultury. Wydawcy: Fundacja Bęc Zmiana oraz Narodowy Instytut Audiowizualny.
82
ZACZYNA SIĘ W SCHRONIE do 27.11 Wrocław, Muzeum Współczesne, Rynek-Ratusz 7/9 www.muzeumwspółczesne.pl Wystawa prac Zbigniewa Gostomskiego Zaczyna się we Wrocławiu rozpoczyna działalność wystawienniczą Muzeum Współczesnego we Wrocławiu, które dla swych działań zaanektowało przestrzeń wybudowanego w 1942 roku schronu. Pokazywane podczas wystawy prace pochodzą z różnego czasu: z lat 70., 80., 90. ubiegłego wieku, aż po wykonaną w tym roku specjalnie dla Muzeum instalację przestrzenną. Wybór prac wynika z namysłu artysty nad ideą muzeum, które zaczyna się dzisiaj i trwa w nieskończoność. Wydaje się przecież, że muzea są wieczne. Abstrakcyjną ideę nieskończoności w pracach Gostomskiego wizualizują zbiory punktów, ciągi liczbowe, przebiegi liniowe i koliste. Sam schron jawi się artyście jako kolista wieża Babel – figura cykliczności dziejów i przemijania. Schron zbudowany został według projektu znanego architekta – Richarda Konwiarza. Jest to jeden z kilku schronów przeciwlotniczych powstałych we Wrocławiu w czasie II wojny światowej i obecnie największy schron naziemny w mieście. Budynek ma sześć kondygnacji, a grubość ścian osiąga 1,1 m. Zbigniew Gostomski: Wieża Babel, rysunek, 1992
notes 70 / 09–10.2011 / orientuj się
DAMY Z PIESKIEM Z PIESKIEM I MAŁPKĄ I MAŁPKĄ do 15.10 Warszawa, Królikarnia, ul. Puławska 113a www.krolikarnia.mnw.art.pl Tytuł wystawy zaczerpnięty został z obrazu z obrazu Nicolasa de Largillièrre’a PorLargillièrre’a Portret damy z pieskiem z pieskiem i małpką. i małpką. Prezentowane są na niej obrazy i rysunki i rysunki mistrzów z XVIII z XVIII wieku, żurnale z epoz epoki, jedwabne suknie i rzeźbione i rzeźbione sanie w kształcie w kształcie muszli, ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. w Warszawie. Eksponatom muzealnym towarzyszą prace artystów współczesnych — Alfreda Aberdama, Maurycego Gomulickiego, Dominika Jałowińskiego, Piotra Kurki, Jana Mioduszewskiego i Igora i Igora Omuleckiego. Artyści kolejnych epok reinterpretują styl stworzony przez Jeana Fragonarda, François Bouchera i Antoine’a Watteau. i Antoine’a Watteau. Rokoko ciągle powraca. Czasem w główw głównym nurcie sztuki, a czasem a czasem zepchnięte poza granice obszaru zwanego dobrym
smakiem — w kiczu, w kiczu, pamiątkarstwie, pornografii. pornografii. Tęsknota za frywolnością pojawia się zawsze wtedy, gdy sztuka zmęczona kolejnym napięciem ideologicznym (religijnym, patriotycznym czy społecznym) traci impet swojego zaangażowania. Być może tak właśnie dzieje się teraz. Po dwóch dekadach dominacji sztuki krytycznej, po silnym zwrocie społecznym i partycypacyjnym i partycypacyjnym w sztuce w sztuce do głosu doszło młode pokolenie artystów, którzy celowo posługują się obrazami o manierycznym o manierycznym charakterze. Zarówno w XVIII w XVIII wieku, jak i teraz, i teraz, artyści stosują strategie konceptualne, prowadzą przewrotną grę z naszą z naszą percepcją. Zmieniają maski i tożsamości i tożsamości — płciowe, kulturowe, społeczne.
Igor Igor Omulecki: Omulecki: On On Couch, Couch, fotografia fotografia
notes notes 70 70 // 09–10.2011 09–10.2011 // orientuj orientuj się się
83