0—51
ŻYWICA do 31.03 Warszawa, Galeria Raster, ul. Wspólna 63 www.raster.art.pl
Mówi się, że na początku było słowo. Jeśli odrzucić metafizyczny naddatek, regułę tę można odnieść również do metody przyjętej przez Michała Budnego. Często początkiem jego projektów staje się konkretne pojęcie albo słowo, dla którego artysta odnajduje następnie materialny lub przestrzenny ekwiwalent. Wystawa Żywica przygotowana została specjalnie do nowej przestrzeni Galerii Raster. Tytułowe słowo wyznacza obszar ważnych dla artysty intuicji i skojarzeń, które pomijają jednak pierwszy, podstawowy sens słowa. Większe znaczenie ma tu zarówno samo brzmienie tego wyrazu, skojarzenie z „czymś żywym”, jak i myśl o zapachu, o organicznym procesie nawarstwiania. Żywica to również substancja, która „ożywia” martwe z pozoru powierzchnie i tym samym przenosi nas na inny poziom percepcji. Taki jest też sens interwencji Budnego: wydobyć z miejsca jego architekturę i naturalną aurę. Artysta rozmiękcza powierzchnie ścian, odrealniając lekko całe wnętrze. Tworzy przestrzeń „ożywioną”, ale wciąż enigmatyczną jak galeryjny white cube. Budny wprowadza również element czasu — kolejne warstwy tworzyw nałożone na ściany sugerują następstwo zdarzeń: coś być może wydarzyło się tu wcześniej, coś innego może się jeszcze zdarzyć. – Tak jak szereg wcześniejszych prac Budnego, Żywica dotyczy ludzkiej obecności. Jest wehikułem poruszającym i wzmacniającym naszą wrażliwość na zastane, architektoniczne otoczenie — podpowiadają kuratorzy.
świeckiej i religijnej, których „naukowe” i „święte” podstawy włącza w – podający je w wątpliwość — dyskurs artystyczny. Filmy Aleki Polis są zazwyczaj finalnym zapisem działań, happeningów, performance’ów odbywających się w przestrzeni publicznej i w odniesieniu do umieszczonych w niej obiektów definiujących porządek władzy. Czasami też artystka dokonuje dekonstrukcji społecznej przestrzeni symbolicznej poprzez zastosowanie animacji komputerowej oraz techniki found footage. Pokaz będzie obejmował m.in. filmy: Stygma (2005), Nieświadome lustrowanie informacji (2005), Hylogenia (2007), Rozpraszanie Prezydenta (2007), Drzewo Świadomości (2011) i inne. 0—53
PUDEŁKO CZEKOLADEK do 31.03 Warszawa, Galeria m2, ul. Oleandrów 6 www.m2.art.pl
0—51 Michał Budny, Żywica, dzięki uprzejmości artysty oraz galerii Raster
– Inspiracje czerpię ze śmietnika informacji dostarczanych nam przez mass media. Przekraczając granice tradycyjnego malarstwa, staram się wykreować coś na wzór fetyszu, wywołującego pogodny nastrój, wykraczającego poza banalność dnia codziennego. Ważnym dopełnieniem prac są tytuły, balansujące pomiędzy logiką i intuicją. Osadzają motywy w specyficznym kontekście różnych sytuacji życiowych i stanów umysłowych — tak o swojej indywidualnej wystawie Życie jest jak pudełko czekoladek — nigdy nie wiesz, co się trafi opowiada Maja Kitajewska. Maja Kitajewska (1986) — w 2011 roku obroniła z wyróżnieniem dyplom na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP (pracownia prof. Wiesława Szamborskiego). Zdobyła także Nagrodę Artystyczną Siemensa za rok 2011 oraz nagrodę — stypendium Inicjatywy Entry. Wystawa w m2 to jej pierwszy indywidualny pokaz.
0—52
DUALIZMY I SUBWERSJE
0—54
22.03, g. 19 Gdańsk, CSW Łaźnia, ul. Jaskółcza 1 www.laznia.pl
WIOSNA
Filmy wideo Aleki Polis odnoszą się do istniejących form podziału na to, co męskie i kobiece, zakazane i dozwolone, sacrum i profanum. Wynikające z podziału hierarchie artystka dekonstruuje i denaturalizuje. To, co zostało rozdzielone w dyskursie wiedzy i władzy, w dyskursie sztuki na powrót zostaje zrównane ze sobą, przywrócone wspólnemu użytkowaniu. Artystka stosuje zdefiniowaną przez Judith Butler zasadę „cytowania języka wbrew jego pierwotnej wersji”. Podejmuje grę z symbolami władzy
21.03–21.04 Cieszyn, Galeria Szara, ul. Srebrna 1 www.galeriaszara.pl
Wiosna jako narodziny i nowe życie, ale też walka na śmierć i życie — tak w skrócie można opisać nowy cykl obrazów Basi Bańdy. Oglądając pokazywane na wystawie Wiosna prace, wkraczamy w wykreowany przez artystkę brutalny baśniowy świat, w którym toczy się nieustanna walka dobra ze złem, gdzie drapieżne zwierzęta polują na swoje ofiary, jednocześnie same stając się nimi. Każda śmierć jest symbolicznym przejściem,
0—53 Maja Kitajewska, Człowiek, który rozdawał śmierć, 2010 / 2011, technika mieszana, płótno; 138 x 126 cm, obraz wypożyczony z kolekcji Simens Polska
No74 / orientuj się
62—63