Guido van der Werve: Nummer Acht: Everything is going to be alright, fot. Dominik Werner, dzięki uprzejmości festiwalu Narracje
Jakie zatem były punkty zwrotne, główne znaczniki na mapie Narracji?
Takiego punktu, jednego wideo nie ma. Jest za to pewna idea: międzynarodowy dialog poprzecinany jest lokalnymi problemami, które często wyrażone są w pracach artystów zagranicznych. Najlepszym tego dowodem jest pokazana w Stoczni praca Numer osiem: Wszystko będzie dobrze Guido van den Werve’a. Jego 10-minutowy spacer przed czołem kruszącego lód statku jest dla mnie nie tylko oczywistym nawiązaniem do Stoczni, ale też wyraża to, co chciałem o Stoczni powiedzieć. Artysta ani razu w ciągu 10 minut nie spogląda wstecz. Władze też nie chcą patrzeć wstecz, patrzą tylko przed siebie, mimo że za ich plecami płynie olbrzymi niebezpieczny problem, z którym boją się zmierzyć. Ta praca pasowała tu wręcz idealnie, chociaż nie była to praca stworzona specjalnie dla Stoczni. Ta praca odnajduje się świetnie w przestrzeni, uszyta jest jak na miarę dla tego miejsca, ale to nie wyjątek, jest też doskonała praca Bar-do Natalii Osuch i Dominika Rudasza, która odbija logo Solidarności w mętnej sadzawce jednego z nieużywanych już doków. Musiałeś spędzić tu dużo czasu, żeby odnaleźć te miejsca.
Symbioza architektury i wideo to jeden z głównych celów festiwalu. Tak połączyć architekturę i wideo, żeby oba te środki wyrazku stały się silniejsze. Myślę, że wiele z tych prac wygląda lepiej niż w momencie, kiedy zobaczyłem je pierwszy raz. Oskar Dawicki na dachu kościoła odnalazł się moim zdaniem znacznie lepiej niż w białych ścianach galerii. Odpuściłeś sobie temat Wałęsy, historycznej Solidarności, to cię nie interesuje?
To temat, którego nie chciałem podejmować. Nie chciałem uczyć ludzi, mówić im, co mają sądzić o tej sprawie. Gdańsk jest pełen tych polaryzujących napięć, Wałęsa bohater vs Wałęsa uzurpator i zdrajca. Nie znalazłem niczego, co odegrałoby rolę kija wsadzonego w to mrowisko w taki sposób, żeby zabrać głos na poważnie, nie tylko wykrzyczeć swoje prywatne opinie, które przynajmniej w moim odczuciu nie są uprawnione. Praca o Solidarności była komentarzem dotyczącym tego problemu, ale mnie w tej sprawie interesuje raczej nowoczesna rewolucja. Jak dzisiaj rewolucja może wyglądać? Jak odwołuje się do ideałów,