J.W: Wygląda na to, że modernizm jest teraz bardzo
modny. Ten dzisiejszy brak dbałości o dziedzictwo modernizmu wynika w dużej mierze z braku edukacji; ciągle do tego wracam, bo jesteśmy społeczeństwem niewyrobionym, nieprzygotowanym na odbiór sztuki. Trzeba jeszcze bardzo wiele zrobić, żeby wykształcić świadomych odbiorców.
Ale jest to też kwestia wrażliwości, a tego nie da się nauczyć w szkole.
Stare
estetyki już się wyczerpały, zużyły, nie są w stanie udźwignąć ciężaru współczesnych tematów
J.W: Tak, ale ta wrażliwość jest też w czymś konkretnym zakorzeniona. Stykamy się z brakiem szacunku dla dziedzictwa, nie potrafimy jako społeczeństwo docenić tego, co dobrego osiągnęliśmy. Flagowym przykładem takiej postawy jest zniszczenie Supersamu. I to, że dzisiaj ciągle są rozbierane wartościowe, ciekawe budynki, to jest zatrważający proces. Mnie to przeraża, że nikt nie jest w stanie nad tym zapanować. Rządzi kasa i właśnie interesom są podporządkowane wszystkie działania. To, że jakaś grupa ludzi protestuje, podpisuje petycje, walczy, uświadamia, to wszystko ginie w konfrontacji z tą finansową pazernością, ona jest tak silna, że podcina skrzydła. M.Ch: Niestety, nie pomaga tutaj takie typowo polskie przekonanie, że każdy zna się na wszystkim. Postawa typu „Ja bym to i tak zrobił lepiej”. Nie ma u nas szacunku dla zawodów kreatywnych, bo bycie malarzem czy rzeźbiarzem w Polsce jest postrzegane jako fanaberia. Nikt nie dostrzega tego, że ten zawód oznacza ciężką pracę, a nie zabawę. To nie jest tak, że ja się dobrze bawię od 12 lat, moja praca to podejmowanie ryzyka, wysiłek fizyczny i intelektualny oraz ciągłe wystawianie się na ocenę. To jest sztuka, żeby móc powiedzieć sobie po latach, że to, co robię, ma sens, że zamiast zająć się po prostu zarabianiem pieniędzy, robię jakieś dziwne rzeczy.
Justyna Wencel (ur. 1977) — ukończyła malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2005) oraz filologię angielską na UW (2003). Zajmuje się instalacją, obiektami, wideo oraz sztuką w przestrzeni publicznej. Mieszka i pracuje w Warszawie. Dwukrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006 i 2009) oraz stypendystka Marszałka Województwa Podlaskiego (2011). Udział w licznych wystawach grupowych w kraju i za granicą oraz festiwalach filmu wideo. Indywidualna wystawa Królestwo w Galerii Manhattan w Łodzi oraz Piekło niebo i Cechy dziedziczne w Galerii 2.0 w Warszawie. Stopień doktora w 2012 na ASP w Warszawie. www.wencel.art.pl www.justynawencel.blogspot.com
No81 / czytelnia
Marcin Chomicki (ur. 1976) — ukończył malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2005) oraz asyriologię na UW (2000). Malarz, fotograf, autor animacji 3D i projektów dla przestrzeni publicznej. Mieszka i pracuje w Warszawie. Od 2004 pracuje na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. Dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006 i 2009) oraz stypendysta programu Młoda Polska (2011), w ramach którego wydał publikację Raj utracony. Współtwórca i współprowadzący Galerię 2.0. W 2011 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. www.chomicki.art.pl www.victimsofsymmetry.waw.pl
138—139