Architekci
narzędzie do dyskusji. Patrzyliśmy na zagadnienie żywności globalnie — nie koncentrując się jenie są rolnikami, myślę jednak, że dynie na Szwecji, choć pierwsza architektura może odegrać istotną odsłona była realizowana na Norra rolę w p projektowaniu strategii Djurgårdsstaden, rewitalizoważywnościowych — może zapewnić nych przestrzeniach w centrum Sztokholmu, których użyliśmy do architektoniczną infrastrukturę dla produkcji żywności wewnątrz przetestowania dwóch pierwszych etapów Foodprints. Bazując na stasamych miast rej koreańskiej linijce parametrycznej, która wizualizuje pętle żywieniowe w ekosystemie oraz ich możliwości wzajemnego przetwarzania się, zaadoptowaliśmy ten system do biomimetycznego sposobu myślenia. Następnie zaczęliśmy używać języka architektonicznego. Staraliśmy się, by system oparty na linijce parametrycznej mógł być zrozumiały dla wszystkich stron uczestniczących w projekcie. A więc w Foodprints stworzyliśmy pięć różnych scenariuszy przyszłości — szczytowe zapotrzebowanie na zasoby, technologię, wartości, wspólnotę i regenerację. Począwszy od góry linijki, patrzymy na sprawę zasobów i widzimy, gdzie brakuje wody, gdzie ropy, ryb lub wszystkiego naraz... I tak aż do piątego scenariusza, który jest o regeneracji i tworzeniu zamkniętych cykli, czerpaniu inspiracji z ekosystemów. Celem tego było stworzenie podręcznego narzędzia, tak żeby planiści, architekci, projektanci i politycy oraz naukowcy siedzący przy stole mieli w ręku konkretny zasobnik do dyskusji o tym, co to znaczy projektować z uwzględnieniem bezpieczeństwa żywnościowego. Podczas projektowania Foodprints zrobiłam podyplomowy kurs związany z globalnymi zasobami na Goa w Indiach, żeby lepiej zrozumieć, co te zagadnienia oznaczają w kontekście krajów rozwijających się. Po tym doświadczeniu mogę stwierdzić, że jeżeli tworzysz rozwiązania urbanistyczne testowane jedynie w społeczeństwach zachodnich, nie będziesz w stanie rozwiązać problemu w kontekście globalnym. Ważne jest dostrzeżenie, że wszystkie światowe procesy są wzajemnie ze sobą połączone — na przykład to, co robimy tutaj, w Europie, ma potężne klimatyczne, środowiskowe i ekonomiczne efekty w Indiach i na odwrót. Co często kończy się w ten sposób, że kraje rozwijające się dopłacają do luksusu życia w krajach rozwiniętych. Bez obu tych kontekstów ciężko myśleć o globalnie inkluzywnym projektowaniu.
Powiedz proszę coś więcej o tym liniale parametrycznym...
To bardzo interesujące małe urządzenie, które udało nam się znaleźć podczas badań w Indiach. Początkowo myślałam, że pochodzi z Japonii, jednak ktoś je dla mnie przetłumaczył i potwierdził, że jest z Korei, cały proces identyfikacji był dość zabawny. Ideą wyjściową liniału, którą udało nam się zidentyfikować, była ocena edukacji publicznej w Korei analizowana poprzez różne jej składowe. Dzięki temu udało nam się stworzyć urządzenie do upowszechniania wiedzy, które odchodzi od pokazywania prezentacji w powerpoincie czy nauczania ludzi, jakie rozwiązania mogą znaleźć, a zamiast tego czyni ich uczestnikami aktywnie uczestniczącymi w dialogu. Nawet w trakcie dyskusji urządzenie to pozwala śledzić wszystkie systemy i obejmować wszystkie złożoności związane z żywnością. Jedzenie jest bardzo złożonym zagadnieniem — wiadomo przecież, że nie chodzi tylko o uprawę... Istnieje wiele osób i zainteresowanych stron, które w różny sposób zainwestowały w żywność. Powstaje pytanie, jak można stworzyć strategie żywieniowe, które zadowolą wszystkie zainteresowane