0–39
MY DZIECI Z PIWNICY CZUŁOŚĆ 15.11 Warszawa, Galeria Czułość, ul. Dąbrowiecka 1a www.czulosc.com
Adam Radecki o Galerii Czułość pisze tak: „Nic nie tworzy się bez nagłości, a nagłość tworzy swoje przekroczenie w uczuciach. Właśnie tak zrodził się osobliwy Dom Czułości: z potrzeby dzikiego serca. […] Dowiedliśmy, że czułość to choroba emocji. Można prześledzić, jak w miarę upływających lat dokonywała coraz większego spustoszenia: rozbite czaszki, zdeformowane kręgi, zwapnienia tyłomózgowia, pęknięte wątroby, stany psychotyczne, przewlekłe depresje. Wszystkie te rozpoznania-obrazy (jest ich oczywiście o wiele więcej) powinny świadczyć o jednym: to choroba śmiertelna. A jednak: żyjemy. Unicestwić siebie i przetrwać to unicestwienie, być wciąż zdolnym do życia i wytwarzać nowe formy życia: być zdolnym do bycia jeszcze kimś innym — oto właściwe doświadczenie czułości”. Podczas finisażu wystawy prac Janka Zamoyskiego odbędzie się premiera książki My dzieci z piwnicy Czułość. Będzie to ponad 100-stronicowa publikacja opisująca poprzez zdjęcia, grafiki oraz teksty środowisko, z którego Galeria Czułość wyrosła i które ją od początku współtworzy. 0–40
WIDEO PROJEKT 12–25.11 Warszawa, CSW Zamek Ujazdowski, ul. Jazdów 2 www.csw.art.pl
Nowa inicjatywa kuratorów ze stołecznego Centrum Sztuki Współczesnej to cykl prezentacji prac wideo artystów z różnych stron świata. Podobnie jak otwarty w ubiegłym roku Bank Pekao Project Room, także Wideo Room wpisze się w formułę prezentacji dwutygodniowych. Pierwszą artystką, która pokaże tu swoje prace wideo, będzie Ciao Fei, chińska artystka mieszkająca w Pekinie, autorka multimedialnych instalacji i prac wideo. Uważana jest za kluczową postać nowej generacji twórców pochodzących z kontynentalnych Chin. W swoich filmach i instalacjach łączy sprawy społeczne z estetyką popkulturową, odniesieniami do surrealizmu i strategiami dokumentalnymi. Przedstawia w nich gwałtowne i chaotyczne przemiany, jakie zachodzą we współczesnym społeczeństwie chińskim. Jej projekt RMB CITY (2008–2011) prezento-
wany był w Deutsche Guggenheim (2010,Shiseido Gallery, Tokio (2009), Serpentine Gallery, Londyn (2008) i na Yokohama Triennale (2008); praca Mirror by China Tracy została pokazana w chińskim pawilonie w ramach 52. Biennale w Wenecji (2007); RMB CITY — A Second Life City Planning wystawiane było na Istanbul Biennale (2007); Whose Utopia w TATE Liverpool (2007), Nu Project na Lyon Biennale (2007). Cao Fei brała też udział w 17. i 15. Biennale of Sydney (2006/2010), w Moscow Biennale (2005), w Shanghai Biennale (2004), w 50. Biennale w Wenecji (2003). 0–41
ANARCHIA UKŁADU NERWOWEGO 16.11–14.12 Warszawa, Dom Kultury V9, ul. Hoża 9 www.v9.bzzz.net
Kultura wolnych ciał, indywidualna wystawa Gosi Bartosik, nie jest opowieścią o cielesnym wyzwoleniu. Przeciwnie, to opowieść zniewolonego ciała na temat wolności wewnętrznej. To odkrywanie za pomocą malarstwa piękna anarchii eksplodującej wzdłuż układu nerwowego, przetaczającej się przez sferę ludzkiej seksualności i znajdującej ujście w fantazjach oraz w uczuciach doświadczanych względem innych czujących istot. Nieznana ciemna głębia cały czas emituje w naszą stronę zagadkowe sygnały. W drodze w głąb jest Gosia Bartosik — artystka, która otwiera przed nami swój prywatny podziemny świat białego schizoida. Trop psychoanalityczny narzuca się jako pierwszy: obfitość fetyszy i presja tłumionych obrazów ludzkiej seksualności jest pierwszoplanowym doświadczeniem przy oglądaniu prac Bartosik. Ale u artystki porusza coś jeszcze: naturalność i bezpośredniość nie są jej malarskimi fetyszami: nie ma u niej zmagania o wyzwolenie się z pęt kultury. Bardziej na miejscu wydaje się pytanie, czy artystka ma jeszcze władzę nad ewokowanym przez siebie piekłem? Czy mamy do czynienia z opętaniem obrazami?