zagospodarowania terenu byłej fabryki w kontekście „circular economy”. Projekty uwzględnią, jak surowce, odpady, energia, ludzie i pieniądze krążą pomiędzy różnymi procesami w gospodarce. Czym jest reindustrializacja? To nie tylko powrót przemysłu do miast, lecz odtworzenie zerwanych więzi pomiędzy pracą a życiem, pomiędzy produkcją a lokalną akumulacją, pomiędzy pracodawcą a pracobiorcą, pomiędzy miastem a jego (również rolniczym) otoczeniem, wreszcie: pomiędzy administracją a mieszkańcami. Na terenach byłej fabryki w warszawskiej dzielnicy Ursus działa obecnie ok. 100 różnorodnych firm produkcyjnych i usługowych. Reindustrializacja daje szansę odrodzenia zarówno terenowi byłej fabryki, jak i dzielnicy Ursus oraz samej Stolicy. Projekt powstał dzięki współpracy Uniwersytetu w Plymouth oraz Stowarzyszenia na rzecz rozwoju Ursusa.
nizmów dystrybucji zasobów i prestiżu. Ankieta WUW-u była konsultowana w Grazu z innymi grupami i kolektywami aktywnymi na tym polu, m.in. Minor Compositions, Precarious Workers Brigade czy Critical Practice z Londynu. Wyniki tych testów polowych posłużą do dalszego rozwoju ankiety. W dalszej perspektywie WUW będzie dążył do przeprowadzenia szerszego programu badawczego z wykorzystaniem Zestawu. O postępie prac będziemy informować na stronie internetowej WUW-u. 0–79
BOGINI NIEODPOWIEDZIALNOŚCI 27.10–15.12 Kraków, Galeria Zderzak, ul. Floriańska 3 www.zderzak.pl
Nowoczesny Orfeusz — tak nazwał Andrzeja Wróblewskiego, kandydata na członka PZPR, klasyka powojennej sztuki światowej, Jan Michalski, badacz jego twórczości. Bogini Nieodpowiedzialności — tak nazwał Jadwigę Maziarską, członkinię KPP, wybitną, www.wuw2010.pl choć nie docenioną malarkę, jej młodszy kolega z II Grupy Krakowskiej, rzeźbiarz JePrawda jest konkretna. Szczególnie jeżeli rzy Bereś nazwany przez Tadeusza Kantora dotyczy artystycznych strategii w polityce polskim Witem Stwoszem, przyjaciela Bogini i politycznych strategii w sztuce. Związki Nieodpowiedzialności. sztuki i polityki są na ustach wszystkich. Wystawa Bogini Nieodpowiedzialności preFlorian Malzacher, kurator festiwalu Steiriszentuje prace Jadwigi Maziarskiej i Andrzeja cher Herbst, zamiast organizować kolejną Wróblewskiego. Kuratorzy tak opowiadają wystawę, festiwal czy konferencję na temat o motywach jej tworzenia: „Wystawiamy sztuki i polityki, postawił na konobok siebie — po raz kret. Truth is Concrete był maratopierwszy w historii nem nie tylko w przenośni. Trwał — abstrakcje Jadwigi 24 godziny na dobę przez siedem Maziarskiej i Andrzeja dni w tygodniu. Był pełen taktyczWróblewskiego. Ponych pogadanek i strategicznych kusa była zbyt silna, paneli, akcji bezpośrednich, perdlatego sięgnęliśmy do formance, warsztatów, działań przepastnych zbiorów artystycznych. Zgromadził ponad galerii po prace obu trzystu maratończyków z całego genialnych artystów. świata, teoretyków, aktywistów Zamęt na Olimpie! Nie i artystów. Zarówno zaprawiochcemy wtłaczać tych nych weteranów, lewicowych hobprac w ramy historii bystów, niedzielnych aktywistów, 0—79 sztuki, przeciwnie, jak i zainteresowanych żółtodzio- Andrzej Wróblewski: Abstrakcja, zrobimy wszystko, by bów czy sympatyków sprawy. wydobyć je z poznawakwarela, papier, 1948 Wolny Uniwersytet Warszawy zoczych schematów, stał zaproszony do udziału w jedktórymi operuje od nej sesji maratonu, dotyczącej Sztuki i pracy. stulecia historia sztuki Zachodu. Chcemy Poza tym WUW wykorzystał Maraton jako przyjrzeć się im na nowo. Jak poczują się poligon doświadczalny, testując swoje nowe obok siebie Bogini Nieodpowiedzialności narzędzie badawcze — Eksperymentalny i Nowoczesny Orfeusz? Co mają sobie do poZestaw do Badań Robotników Sztuki. Anwiedzenia? Czym zasłużyli na takie imiona? kieta wizualna, opracowana przez WUW we Czemu Bogini Nieodpowiedzialności opławspółpracy z Krzysztofem Bieleckim, służy kiwała śmierć Nowoczesnego Orfeusza? Jak do badania relacji pracy w świecie kultury, widzimy dziś ich abstrakcje?” warunków produkcji sztuki oraz mecha0–78
WUW: MARATON PRAWDY KONKRETNEJ