0–15
CHOWANIE CZŁOWIEKA BEZ KONTAKTU Z NATURĄ do 21.10 Warszawa, Miejsce Projektów Zachęty ul. Gałczyńskiego 3 ww.zacheta.art.pl
Jaśmina Wójcik w swojej najnowszej prezentacji Chowanie człowieka między ludźmi bez kontaktu z naturą doprowadza go do wynaturzeń porzuciła film na rzecz instalacji przestrzenno-rysunkowej z elementami interaktywnymi. Artystka wzięła na warsztat różne podejścia do problemu zieleni w przestrzeni miast i walkę ich mieszkańców o prawo do pełnego z niej korzystania. Powstała historia osobista, związana z jej dziadkami, przedstawiona w formie cyklu rysunków zatytułowanych Działka. W tej grupie prac artystka odwzorowuje zapamiętane z dzieciństwa scenki rodzajowe rozgrywające się na działce oraz obrazy związane z tą specyficzną formą aktywności. Seria Działka to także próba przedstawienia psychologicznego portretu pewnej grupy społecznej. Dzieciństwo jako okres pierwotnej szczęśliwości i działka jako miejsce potencjalnej realizacji ideału sielskiego życia w skrajnie zindywidualizowanej formie. Działki okupują nieraz najdziwniejsze skrawki miejskiej przestrzeni. Dlaczego zatem nie miałyby wejść do przestrzeni sztuki? Obok rysunków Jaśmina Wójcik urządziła ogród. Widoczny przez okna galerii świecący obiekt jest szklarnią. Z instalacją Działka zestawiona jest rysunkowa seria Zygmunt Stępiński. Tym razem artystka zajęła się innym aspektem zieleni w mieście, biorąc za punkt wyjścia najbliższe otoczenie MPZ. Projektowane w latach powojennych przez Zygmunta Stępińskiego, architektoniczno -parkowe założenie Nowy Świat Wschód zainspirowało powstanie serii rysunkowej, w której portrety architekta przy pracy, w gronie współpracowników i w życiu prywatnym przeplatają się z przedstawieniami planów i widoków jego warszawskich realizacji urbanistycznych.
się z czasem system kredytów, przedsiębiorczość deweloperów i zaradność Polaków. Zastanówmy się nad tym, jak urzeczywistnienie tych marzeń, owo Wałęsowskie „wzięcie spraw we własne ręce”, wpłynęło na kształt polskich miast. Dlaczego zamiast miasta ogrodu czy choćby ogrodowych przedmieść mamy miasto ogrodzeń? Mnożą się szlabany, bramki, płoty, piny, plakiety firm ochroniarskich oraz kamery? Kto odgradza się od kogo? Dlaczego niszczymy wspólną przestrzeń? Czemu miasto rozlewa się bez planu, a dom na przedmieściu stanowi w swej obecnej formie karykaturę pierwotnego ideału kontaktu z naturą? Czemu widzimy reklamy osiedli, których nazwy wywołują w nas wizję zamieszkania w harmonii z naturą, a w ich realizacji pierwszą ofiarą stają się rosnące na danym terenie drzewa? Skąd się biorą w miastach enklawy ludzi o podobnym statusie, wydzielających się z pozostałej przestrzeni? Gdzie i jak mieszkają ci, którzy zostają za faktycznym i metaforycznym murem? Za-mieszkanie 2012 to projekt poświęcony zmianom, jakie zaszły we współczesnej architekturze mieszkalnej (a także urbanistyce i planistyce), ich związkom z tożsamością mieszkańców i postępującymi zmianami w przestrzeni miasta oraz tworzącym się stopniowo rozwarstwieniem społecznym. Projekt obejmuje badania socjologiczne oraz przygotowanie ekspozycji. Wystawie towarzyszy instalacja ogrodowa usytuowana na placu przed fasadą Gmachu Głównego Muzeum Narodowego. Projekt Za-mieszkanie 2012 nawiązuje do Wystawy architektury i wnętrz w otoczeniu ogrodowem, która odbyła się w Krakowie w 1912 roku w bezpośrednim sąsiedztwie nieistniejącego wtedy jeszcze Gmachu Głównego
0—15 Jaśmina Wójcik, z cyklu Zygmunt Stępiński, 2012, technika własna, uprzejmości artystki
0—17 Helke bayrle: Portikus w budowie, Tobias Rehberger, klatka wideo, 2003, dzięki uprzejmości artystki
0–17
THOMAS BAYRLE & HELKE BAYRLE 5.10–30.12 Toruń, Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu, ul. Wały gen. Sikorskiego 13 www.csw.torun.pl
0–16
ZA-MIESZKANIE 13.09–13.01 Kraków, Muzeum Narodowe, Gmach Główny al. 3 maja 1 www.muzeum.krakow.pl
Od dwóch dekad obserwujemy w Polsce realizację marzeń ludzi o domu z ogrodem. Po 1989 roku pojawiły się nowe możliwości oferowane przez wolny rynek, rozwijający
Wystawa czołowego, współczesnego niemieckiego artysty, jednego z ojców niemieckiego Pop–Artu, uczestnika prestiżowego (tegorocznego) dOCUMENTA 13. Thomas Bayrle od połowy lat 60. tworzy ręcznie i przy użyciu najskromniejszych środków bardzo złożone wizualnie i graficznie wzory nazywane Superstrukturami. Są to obrazy o mocnym, niemal hipnotyzującym i oszałamiającym działaniu, konstruowane w procesie obsesyjnego powtarzania motywów zaczerpniętych ze słownika popularnych i komercyjnych obrazów.
0—16 Jarosław Malta: Grodzenie
No78 / orientuj się
38—39