0–14
KAŻDY MA PRAWO DO DŹWIĘKU 29.08–29.11 Wenecja www.labiennale.org www.zacheta.art.pl
W tegorocznej edycji konkursu na projekt polskiego pawilonu na weneckim Biennale Architektury zwycięski okazał się pomysł Katarzyny Krakowiak i MIchała Libery. Każdy ma prawo do dźwięku to roboczy tytuł tego, co artystka i kurator zamierzają pokazać w Wenecji. W oświadczeniu przewodniczącego jury Jerzego Grochulskiego czytamy: „Projekt przenosi to, co dzieje się w przestrzeni wspólnej na zewnątrz, do wnętrza pawilonu. Zakłada «podsłuchiwanie» innych, kwestionując ostrość podziału na to, co intymne, i to, co publiczne. Czyni to poprzez transfer dźwięku, odrywając się tym samym od dosłowności przestrzeni i materii, a także poprzez sposób konstruowania projektu: ingerencję w infrastrukturę techniczną, zakładanie nieprzewidywalności stanu zastanego oraz negocjacji formalno-prawnych. W efekcie projekt dotyka samego sedna tego, czym dziś jest praca architekta. Idea «Common Ground» — hasło 13. edycji Międzynarodowego Biennale Architektury — jest potraktowana w sposób nowatorski, realizowana zarówno na poziomie idei, jak i konstrukcji oraz funkcjonowania ekspozycji”. CZYTAJ TEŻ NA STR. 137
0–15
OBIEKTY I DEZINTEGRACJE do 20.05 Gdańsk, Gdańska Galeria Miejska 2, ul. Powroźnicza 13/15 www.ggm.gda.pl
Równoległa fragmentaryczność rzeczywistości, pamięci, wyobraźni, oddziaływań, pasji i różnic; rozbiera na części coś, co zdawało się całością. Wystawa Obiekty i dezintegracje to prezentacja twórczości artystek, które w swoich pracach odwołują się do zagadnień rekonstrukcji, reorganizacji, dezintegracji form i obiektów oraz ich relacji wobec języka, a tym samym procesu przekładalności. Cristina David w filmie Prawdziwy powód migracji ludzi w Europie na Zachód koncentruje się na zmiennych
i ruchomych kategoriach czasu, a dokładnie na różnicach, które mają mniej lub bardziej określone konsekwencje. Z kolei film Crusade Cynthii Marcello w wizualnie intensywny sposób przedstawia poszczególne etapy, składające się na całość dosłownej kompozycji i dekompozycji. Falke Pisano w Obiekcie i dezintegracjach skupia się na procesie zmiany formy obiektu rzeźby/instalacji w formę konwersacji/narracyjnego opisu. Tym samym Pisano kwestionuje relacje pomiędzy abstrakcyjnym obiektem a odbiorcą, zwracając uwagę na wielość strategii odbioru i formalne ograniczenia w interpretacji dzieł sztuki. Agnieszka Polska poprzez formę wizualnej narracji, opartej na własnych wyobrażeniach, usiłuje odtworzyć jeden z performensów Włodzimierza Borowskiego. Wreszcie Kama Sokolnicka w serii kolaży Resztki tworzy nowe wizualne historie z fragmentów pierwotnych kontekstów. 0–16
KOLACJA NA HUCIE 5–27.04 Warszawa, Galeria Kordegarda, ul. Krakowskie Przedmieście 15/17 www.nck.pl
Realizowana od 2007 roku artystycznospołeczna inicjatywa Kolacja na Hucie autorstwa Jakuba Słomkowskiego oraz Stowarzyszenia Nie Z Tej Bajki zwraca uwagę na zapomnianą i niszczejącą od lat nieczynną XIX-wieczną Hutę w Ostrowcu Świętokrzyskim. Poprzez zaproszenie ludzi na kolację artysta zwraca uwagę nie tylko na to konkretne miejsce, ale też zachęca zwiedzających do odszukiwania podobnych miejsc w całej Polsce. Kolacja na Hucie ma na celu ożywienie Starej Huty przy wykorzystaniu potencjału,
0—15 Kama Sokolnicka: Disappoint of View, seria VII (suspens nr 5), 2011, dzięki uprzejmości BWA Warszawa
0—16 Roberto Rivas Caravaca: Kolacja na Hucie, 2009 No75 / orientuj się
30—31