8 Αφιέρωμα
Aπρίλιος-Mάïος 2010 / Τεύχος 7
Mε το μάτι ενός επισκέπτη
« Όμορφες παραδόσεις, όμορφα τηρούνται »
Θ
Φωτογραφίες: Kατσίμπας Kώστας - Tάκης Mυλωνάς
αυμασμός, πατριωτισμός, δράση, χαρά, διασκέδαση και γλέντι είναι μόνο μερικά κομμάτια που απαρτίζουν το παζλ εικόνων και συναισθημάτων στο τετραήμερο Πανηγυράκι του Αι-Γιώργη στην Αράχωβα. Ευρισκόμενος κι εγώ σ’ αυτό, μπορώ να πω ότι σίγουρα θα αποτελέσει στο μέλλον σημείο αναφοράς σαν ταξιδιωτικός προορισμός, τέτοιες μέρες σαν κι αυτές, για μένα και για πολλούς άλλους επισκέπτες. ‘Ηταν αναμφίβολα μια εμπειρία πολύ έντονη, που περιείχε συμμετοχή και δραστηριότητα όλου του κόσμου, ανεξαρτήτου ηλικίας, απ’ την περιφορά της εικόνας σ’ όλο το χωριό και τα αγωνίσματα που λάμβαναν μέρος στο προαύλιο της εκκλησίας, μέχρι τους χορούς και τα φαγοπότια στο «χάλασμα»(λήξη του Πανηγυρακίου). Αξιοσημείωτη ήταν η ένστολη περιβολή με παραδοσιακά ρούχα όλων των Αραχωβιτών και μη, που κατ’ αυτόν το τρόπο, εξήραν τη λεβεντιά τους και απέτιμαν φόρο τιμής στην ιδιαίτερη πατρίδα τους με το καλύτερο τρόπο. ”Aυτοί είναι αληθινοί πατριώτες” σκεφτόμουν όσο τους έβλεπα να συνοδεύουν κατανυκτικά την Εικόνα του Αγίου Γεωργίου και ένιωθα δέος για το εντελώς «μυσταγωγικό» σκηνικό που διαδραματιζόταν μπροστά μου. Όλες τις μέρες, το πρωινό ξύπνημα είχαν αναλάβει οι τρομπέτες (προειδοποιητικά)και..ΚΑΝΟΝΙΑ(εκτελεστικά)!! Μετά την πάροδο της Θ. Λειτουργείας, όλοι..στις επάλξεις!! Αγωνίσματα στίβου, αντοχής, διελκυνστίδα μέχρι και πάλη. Εκτός αυτών, αξιοθαύμαστα ήταν και τα παραδοσιακά «δρώμενα» στον περίβολο της εκκλησίας και στους κεντρικούς δρόμους της Αράχωβας, με μουσικό «φόντο» πίπιζες και νταούλια, συνοδευόμενα από τραγούδι και χορό. Σαν Στερεο-Ελλαδίτης κι εγώ (με καταγωγή από Ναύπακτο) οφείλω να ομολογήσω ότι αισθανόμενος ολίγη εντοπιότητα, με συνεπήρε το κλίμα του πανηγυριού και φρόντισα να συμμετάσχω έστω και σαν απλός θεατής στην αρχή αλλά και ως ένθερμος υποστηρικτής μέχρι και το τέλος του. Όσο για το φαγητό, τι να πει κανείς…! Όλο το χωριό μύριζε τσίκνα! Ο λόγος; Πολλά αμνοερίφια είχαν «γύρισμα» εκείνη την περίοδο! Τα οποία ήταν νοστιμότατα, αν μη τι άλλο. Απ’ την άλλη αποτελούσαν και «βραβεία», στην κυριολεξία, για τους περισσότερους νικητές των αθλημάτων, κάτι που σίγουρα τους έδινε έξτρα κίνητρο για… αυξημένες επιδόσεις! Πέραν αυτών είχα την τύχη να γευτώ
και ουκ ολίγα παραδοσιακά εδέσματα όπως φορμαέλα και μυγδαλόπιτα, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω, είχαν κι αυτά τη τύχη(!)να μ’ ακολουθήσουν κατά την επιστροφή στο κλεινόν άστυ, με σκοπό να πρωταγωνιστήσουν σ’ ένα ακόμη «γαστριμαργικό» όργιο!! Εκείνο που πραγματικά με εντυπωσίασε και με κέρδισε ήταν αδιαμφισβήτητα, η φιλοξενία και η γενναιοδωρία των κατοίκων. Ένα κέρασμα, ένας καλός λόγος με γλυκό χαμόγελο, ήταν απτή και περίτρανη απόδειξη της ανθρωπιάς και της γενναιοδωρίας τους, πράγμα σπάνιο πλέον στις κάθε τύπου διαπροσωπικές σχέσεις. Και το σημαντικότερο για το τέλος… Όλα τα προαναφερόμενα, «έπαιρναν» ζωή και υπόσταση σ’ ένα εκπάγλου ομορφιάς, σχεδόν καρτ-ποσταλικής, τοπίο. Η θέα του Παρνασσού, τα γραφικά δρομάκια, τα παραδοσιακά μαγαζιά, με αποκορύφωμα τα 264 σκαλιά που ενώνουν την αγορά με τον Αι-Γιώργη συνέθεταν εικόνες απαράμιλλης γοητείας. Δεν ήταν λίγες οι φορές που το όλο το σκηνικό μου έδινε αφορμές για έμπνευση, μου πρόσφερε ηρεμία, χαλάρωση αλλά και εσωτερική γαλήνη. Είναι τελικά πολύ ωραίο να μπορεί κανείς να βρίσκεται σε τέτοιο περιβάλλον!! Η επαφή με τη φύση και τις ομορφιές της πάντα έχει πολλά να σου προσφέρει, αρκεί να είσαι έτοιμος να τις αξιοποιήσεις. Τελευταία μέρα στο «χάλασμα», τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Απ τη μια καμάρωνα όλους τους «καμζολοφόρους» και θαύμαζα τις κοπέλες με τα «σεγκούνια» να κρατούν τη παράδοση ζωντανή και να τηρούν πιστά τα ήθη και τα έθιμα του τόπου τους. Απ’ την άλλη ένιωθα ότι όλο αυτό θα τέλειωνε κάποια στιγμη… Τελικά όταν περνάς ωραία, ο χρόνος τρέχει ασταμάτητα και περνάει γρήγορα!! Εύχομαι κι ελπίζω να ξαναβρεθώ τέτοιες μέρες στην Αράχωβα. Λέτε τελικά να ισχύει η περιρρέουσα φήμη ότι το «Πανηγυράκι της Αράχωβας» ανήκει στις 100 κορυφαίες εμπειρίες του κόσμου; Χμμ..είναι πολύ πιθανό εν τέλει..!Αν είναι έτσι δε μιλάμε πλέον για «Πανηγυράκι» αλλά για Πανηγύρι με τα όλα του. Όπως και να χει, θα καταλήξω στην προτροπή: “Σα βγεις στον πηγαιμό για την Αράχωβα, φρόντισε να ‘ ναι του ΑιΓιώργη…” Με Φιλικούς Χαιρετισμούς Πολύκαρπος Ζορμπάς