φωτογραφία από την Τζόρτζια Νάστα
αντί × λόγου
ποίηση
Μικροκαρχαρίας Είπες να πέσεις με τα μούτρα στη μαρίδα, υπολογίσιμος να γίνεις κι εσύ στην κοινωνία. Έντυσες την καρδιά σου όλο σίδερο, να’ ρθει του κέρδους η σκουριά και να φωλιάσει.
άτιτλο Περίμεναν ν’ ακούσουν για καμιά προαγωγή, για κάποια αύξηση της προκοπής.
Έπιασες απ’ τα ξημερώματα δουλειά, να μην τη μαγαρίσουν την ψαριά ξένα σαγόνια.
Να’ χει να λέει, στο καφενείο ο πατέρας και να παινεύεται η μάνα στις γειτόνισσες. Μα εσύ τους έφερες μονάχα το νέο σου βιβλίο με τα ποιήματα.
άτιτλο Μετά το γκρέμισμα θα καθίσουμε πάνω στα ερείπια να γράψουμε το πρώτο ποίημα για τη νέα μας πατρίδα. Θα κοιταζόμαστε στα μάτια κι η πατρίδα θα γεννιέται, θ’ αναπολούμε κατά τον ήλιο και το ποίημα θα φλογίζει, θα ανασαίνουμε και θα εκπνέουμε ιδέες· να την η νέα μας πολιτική: Ζωή ...πολέμησε και γκρέμισε και χτίσε!
15