‘Ik mag er zijn’ Francesca Panzieri (22) belandde twintig jaar geleden met haar moeder vanuit Rome in Amsterdam. Ze zwerven op straat tot de Kinder bescherming ingrijpt. In haar reis langs groepshuizen, internaten en pleeg gezinnen vormen pleegouders Ina en Theo een vast en veilig baken in Francesca’s zoektocht naar wie ze is. Kort geleden is ze voor de derde keer bij hen neergestreken op de boerderij. Tekst: Annemieke Diekman Foto: Annemarijne Bax
Wat krachtig dat je zelf je pleegouders Ina en Theo hebt gevraagd of je weer bij hen mocht komen wonen. Moest je daarvoor een drempel over? ‘Afgelopen vijf maanden ben ik op Sicilië geweest, waar ik mijn oma heb teruggevonden. Door de aangescherpte coronamaatregelen in Italië kwam mijn vertrek naar Nederland helaas eerder dan gepland. Bij Karin en Gerard, de pleegouders waar ik woonde voordat ik naar Sicilië vertrok, was nu helaas geen plek. Karin adviseerde mij Ina en Theo te bellen. Dat voelde eigenlijk direct goed. Ondanks de moeilijke puberjaren die ik bij hen heb doorgebracht, had ik niet het idee dat er een muur tussen ons stond. Vanuit mijn hostel in Catania belde ik daarom naar Ina om te vragen of ik terug mocht komen. En ze reageerde positief. ‘ “Maar natuurlijk, natuurlijk mag je hier komen”, was haar reactie. Dat was zo fijn om te horen. Haar stem
22
