Elke dag hetzelfde liedje

We zitten nu al twee jaar in deze situatie, en het gaat er nog steeds elke dag over. Elke dag een update in het nieuws, alle talkshows praten er over, met collega’s, vrienden en familie bespreek je nog altijd elke keer weer datzelfde onderwerp, ik hoef het niet eens te benoemen want je weet al waar het over gaat. En ja, sorry, ook dit stuk gaat erover. Maar ik zal het grote C-woord zo min mogelijk proberen te gebruiken.

Het kost mij enorm veel moeite om elke dag weer na te denken over dit onderwerp, over de impact die het op mijn leven heeft, over hoe moeilijk het gemaakt wordt om mijn geestelijke gesteldheid relatief gezond te houden omdat ik niet naar het terras kan, niet naar een feestje kan, en soms zelfs niet kan sporten. Het enige dat lijkt over te blijven is erover praten, over de nieuwste maatregelen, besmettingscijfers, blegh!

Nu ben ik eindelijk op het punt gekomen dat ik me besef: waarom? Waarom zou je elke dag zoveel tijd spenderen aan iets waar je persoonlijk nul invloed op hebt. En volgens mij kunnen we zo onderhand ook wel inzien: dit is geen tijdelijke situatie die in een paar weken weer voorbij is. Nee, dit is een lange termijn situatie.

Laten we de pandemie eens vergelijken met het weer. Het weer is er altijd. Het weer is vaak slecht, want we leven nou eenmaal in Nederland. Elk journaal besteedt elke dag even tijd aan het weer. Het weer verandert constant, en je bent genoodzaakt om je leven daarop aan te passen. Om een extra stofdoek om je mond te binden om beter bestand te zijn tegen het weer. Bij heftige toename van het aantal weer kan het zijn dat je bepaalde dingen niet meer kan doen. Bij heftige sneeuw kan je de weg niet op, te veel blootstelling aan de zon maakt je ziek. Het weer is permanent en we hebben er persoonlijk nul invloed op.

Waarom word ik er dan niet enorm moe van om elke dag bezig te zijn met het weer? Dat heeft twee oorzaken. Nummer 1 is dat ik weet dat het weer iets is buiten mijn invloedssfeer, en dat het er altijd zal zijn. Dus ik heb er nou eenmaal mee te dealen. Ik kan het niet beïnvloeden of veranderen, het weer is er gewoon. Het heeft geen zin om, wanneer het morgen keihard gaat sneeuwen en de wegen onbegaanbaar zijn, te denken: ‘ah man, nu kan ik niet naar vrienden, ik kan niet winkelen, wat heb ik een kut leven, wat moet ik nou, volgens mij bestaat sneeuw helemaal niet, de overheid wordt gewoon omgekocht door de sneeuwschuiver lobby.’ Nee, je hebt er geen invloed op, dus je bedenkt wat je wel kan, en richt je leven zo in dat je gedijt binnen deze omstandigheden. Dus je gaat beeldbellen met je vrienden, je winkelt even een keer niet, en gaat een boek lezen of een spelletje doen. Nummer 2 is de manier waarop je er aandacht aan geeft.

Het weer is small-talk onderwerp numero uno. ‘Weertje hè?’ Je gaat niet elke dag met je collega’s, je vrienden, je buurman en je mondhygiëniste een ellenlang gesprek aan over het weer: ‘ah man, volgende week gaat het vriezen, zul je zien dat de Minister van Openbare Ruimte weer eens niet genoeg strooiwagens inzet. Vast omdat z’n slangenleren schoenen dan vies worden van het zout. Morgen is het 3 graden, en dan loopt het geleidelijk naar beneden tot -8 volgende week.

En afgelopen week was het gemiddeld 7,4 graden, met een gevoelstemperatuur van 4,3 graden. Wist je dat gevoelstemperatuur gewoon berekend wordt, maar dat sommige wetenschappers zeggen dat gevoelstemperatuur helemaal niet bestaat? Nee, ik ga geen winterjas kopen, ik geloof dat je lichaam jezelf warm moet kunnen houden, dus ik ga vanaf morgen naakt over straat.’ Nee, gelukkig blijft het beperkt bij een casual praatje en ga je daarna weer verder met je leven.

Mijn voorstel is dus om corona te behandelen als het weer. Het is nou eenmaal een vast onderdeel van het leven geworden, en je hebt geen invloed op de besmettingscijfers en de maatregelen die daarop volgen, dus ermee dealen zoals je ook met een regenbui zou dealen is veel makkelijker.

En elke dag uren stilstaan bij de ontwikkelingen is alleen maar ongezond voor jezelf. Elke dag even kijken wat ‘het weer’ nu weer is, dat hoort er bij, maar verder heeft het toch geen zin om er uren over te peinzen. Zo ga ik het tenminste aanpakken vanaf nu.

‘Man man, coronaatje vandaag weer hè? Ja, ’t is wat hè.’