Benaderen van de Grote Volmaaktheid: hfdst. 8. Conclusies . by Ramo de Boer

Jigme Lingpa

Approaching the Great Perfection; simultaneous and gradual methods of dzogchen practice in the longchen nyingtig Sam van Schaik, Wisdom Publications, 2004

Vertaling Ramo de Boer ÂŠ 2011

Deel II Gelijktijdig en Geleidelijk hfdst. 8. Conclusies

8 Conclusies (129) Ik suggereerde in hoofdstuk 1 (Benaderingen van Verlichting) dat in het onderzoeken van de neiging naar geleidelijkheid in deze teksten het nuttig is onderscheid te maken tussen een geleidelijke methode—te weten de hiërarchie van methoden, meditatief en anderszins, waardoor de beoefenaar per keer een niveau verder gaat—en een geleidelijke realisatie—te weten een hiërarchie van spirituele realisatie waardoor de beoefenaar per keer een niveau verder gaat. Zoals op dit moment helder zou moeten zijn vertegenwoordigt de Longchen Nyingtig zowel een geleidelijke methode als een geleidelijke realisatie. Het zou ook duidelijk moeten zijn dat dit gehele geleidelijkheidvoorschrift in schril contrast staat met de verhandeling van de Grote Volmaaktheid schatteksten, en dat Jigme Lingpa het interpretatieve middel van de verschillende niveaus van vermogen van beoefenaren gebruikt in een poging om deze contradictie te verzoenen. Jigme Lingpa plaatst de mogelijkheid om het type zijn dat geschikt is voor de gelijktijdige benadering in essentie buiten bereik met de uitspraak dat zulke types zeer zeldzaam zijn en door dat type te beperken tot semi-legendarische figuren uit het verleden, zoals Padmasambhava. Door dit middel worden de gelijktijdigheid verklaringen van veel van de Grote Volmaaktheid geschriften, inclusief de schat- en zuivere visie teksten van de Longchen Nyingtig, op een verschillend niveau geplaatst ten opzichte van de door Jigme Lingpa gemaakte geleidelijke verklaringen. De beschuldiging dat de presentatie van een geleidelijk pad de geschriften weerspreekt is daarmee afgewend. Deze benadering was niet nieuw, en directe precedenten waren voor Jigme Lingpa beschikbaar in de werken van eerdere commentatoren over de Grote Volmaaktheid, zoals Longchenpa en Tsele Natsog Rangdröl. Een belangrijke vraag blijft: wat is de rol van de gelijktijdigheid verhandeling die in de Longchen Nyingtik gevonden wordt, en heeft het meer plek in de Grote Volmaaktheid van de Longchen Nyingtik dan dat van een geërfde doctrine die weg verklaard moet worden door middel van de strategieën zoals we hebben besproken? Ieder antwoord op deze vraag kan alleen komen van het kijken naar de (130) Grote Volmaaktheid teksten vanuit het perspectief van de cyclus als een geheel en de serie van beoefeningen dat het voorschrijft.

De algemene benadering van PK, waarin er geen onderscheidt wordt gemaakt tussen de beoefenaar van Vajrayana en die van de Grote Volmaaktheid, en Jigme Lingpa’s verslag van zijn eigen retraite beoefening in Richö, suggereert dat een gelijktijdige beoefening van beiden meer voor de hand ligt. Dit omvat waarschijnlijk de integratie van het zicht (lta ba) van doorbraak, die in YL geen specifieke eigen meditatie instructies heeft, met de gestructureerde meditaties van de ontwikkeling- en voltooiingfase en die van overspringen. Jigme Lingpa treft in de tekst geen voorziening voor de beoefening van de Grote Volmaaktheid in isolatie van deze andere meditatieve technieken.

De hiërarchie waarin de Vruchtbare Hart beoefeningen vallen wordt duidelijk uiteengezet in YL [Yeshe Lama], maar er is weinig discussie over hoe de andere elementen van het pad erin passen. In een korte zin in PK [The White Lotus] geeft Jigme Lingpa aan dat de beoefenaar initiatie ontvangt (na het vinden van een geschikte lama), dan de set van voorbereidingen voor Vajrayāna beoefent, dan de hoofd beoefeningen van het pad, die beide Vajrayana beoefeningen lijken te omvatten (te weten de yoga’s van ontwikkeling en voltooiing fasen) en de in YL uiteengezette Grote Volmaaktheid beoefeningen. Er is geen duidelijke hiërarchie die de Vajrayana beoefeningen onder die van de Grote Volmaaktheid plaatst.

De karakterisering van doorbraak—het meest ongekunstelde type van gelijktijdigheid verhandeling in het Vruchtbare Hart—als zicht eerder dan meditatie is geschikt voor het verstaan van de rol van gelijktijdigheid verhandeling hier. Het gebruikt een verheven positie boven de structuur van methoden die de textuele bulk vormen van de Longchen Nyingtik en die het meeste tijd nemen van de meditator’s tijd in meditatie. Dit zou de ruimte verklaren die gewijd wordt, in de autoritieve teksten, aan kritische opmerkingen over Madhyamaka en Yogācāra doctrines, die een claim leggen op dezelfde ruimte: de ontologische en gnosologische verhandelingen over de natuur van de realiteit. De nadruk van de Grote Volmaaktheid op het nonconceptuele en non-dualistische wordt behouden in deze ruimte. Zoals ik heb laten zien kom je pas bij de directe ervaring van die non-conceptuele, nondualistische staat, gnosis, na voortgang door de hiërarchie van methoden en realisaties. De verhandeling over die staat heeft echter ook een plek buiten de hiërarchie, namelijk dezelfde plek die bezet wordt door de filosofie van de Prāsañgika Madhyamaka voor de geleerden van de Sakya en Gelug scholen. Hier is Jigme Lingpa’s gebruik van de triade van intellectueel begrijpen (go ba), ervaring (myong ba) en realisatie (rtogs pa) zeer relevant. 473 Het zicht dat uiteengezet is bij verhandeling van gelijktijdigheid van de Grote Volmaaktheid teksten is aanwezig vanaf het begin van het pad als het intellectueel begrepen is. De niveaus van geleidelijkere realisatie (131) vertegenwoordigen dan de ervaringen van de staat als beschreven in die verhandeling, en uiteindelijk representeert Boeddhaschap de permanente complete realisatie ervan. Jigme Lingpa’s kritiek op Yogācāra en Madhyamaka hebben een polemische luchtje dat het gevoel bevestigt dat zij een poging zijn om de positie van filosofische eminentie van de Grote Volmaaktheid te behouden. De aanmerkingen op Yogācāra lijken, zoals ik heb laten zien, te verwijzen naar Tibetaanse doctrines uit de tijd van Jigme Lingpa.474 Wat betreft de Madhyamaka neigt Jigme Lingpa de altijd aanwezige en ongeschapen natuur van leegte te bevestigen, en aanmerkingen te hebben op alle benaderingen die beogen leegte te vestigen, speciaal waar dit door het intellect gebeurd. Dit is zeker binnen de grenzen van eerdere discussie over leegte in de context van Grote Volmaaktheid beoefening door Longchenpa, bijvoorbeeld in het tweede hoofdstuk van de Desum Nyingpo, dat gewijd is aan het onderwerp van leegte.475

Dit behouden van de Grote Volmaaktheid’s voortreffelijkheid op het terrein van dialoog over de ware natuur van dingen is de rol van de stem van de schat- en pure visie teksten, die van zulke zaken spreken van de kant van verlichting, de ware uitgestrektheid, en ertoe neigt nauwelijks betrokken te raken in de geleidelijkheiddialoog, wat hun verheven positie als stem van het zicht van de Grote Volmaaktheid zou compromitteren, buiten de tijd. Ik suggereerde in hfdst. 2 en 3 dat Jigme Lingpa’s geheel aan werken in het algemeen gericht zijn op het behouden van die teksten en leerstellingen die uniek waren voor de Nyingma, en dat de Longchen Nyingtig in dit aspect precies hetzelfde was, speciaal in haar voltooide vorm met de latere toevoegingen van de Dechen Gyalmo en Palchen Dűpa cycli. In de specifieke context van de Longchen Nyingtig Grote Volmaaktheid teksten is deze conservatieve trend ook evident.

Niettemin wil ik suggereren dat de aanmerkingen op de causale en intellectuele methoden voor het vestigen van leegte een bijzonder sterke aanwezigheid hebben in de ondersteunende instructies en YL door het tijdperk waarin Jigma Lingpa deze teksten schreef. Terwijl Longchenpa zijn werken vóór Tsongkhapa en de oprichting van de Gelug school schreef, was de Gelug in Jigme Lingpa’s tijd de machtigste school in Tibet, in het bijzonder in zijn thuisstreek in centraal Tibet. Het is niet onwaarschijnlijk dat Jigme Lingpa voelde dat de eis van de Gelug over de voortreffelijkheid van de Madhyamaka, in de vorm waarin het intellect een centrale rol speelde, een bedreiging was voor de positie van de Grote Volmaaktheid en de Grote Volmaaktheid’s versie van leegte.

In het colofon van de Woorden van de Alomtegenwoordige (KZL) schrijft Jigme Lingpa: Ik werd bedroefd dat de hoogstaande realisatie van de overdracht van de waarheid van de Natuurlijke Grote Volmaaktheid schaars aan het worden was.476 Hoewel er geen reden is om aan dit sentiment te twijfelen, verklaart het niet helemaal Jigme Lingpa’s keus de gezaghebbende teksten in te voegen in de Longchen Nyingtig, die al reeds goed voorzien was met Grote Volmaaktheid teksten in de vorm van de schat- en pure visie teksten. De ondersteunende instructies en De Wijsheid Guru: Beoefening Instructies (YL) konden, in theorie, eruit gelaten en vervangen worden door zijn algemeen verzameld werk. Het is aannemelijk dat hij niet de stemmen van de schat en pure visie teksten zonder voorbehoud wilde laten spreken. De ondersteunende instructie fungeren als impliciete commentaren op de schat en pure visie, en interpreteren de gelijktijdigheid verklaringen van de laatste in de context van een geleidelijke methode. Deze methode is volledig uiteengezet in De Wijsheid Guru: Beoefening Instructies (YL), die het volledige pad voor de Grote Volmaaktheid beoefenaren beschrijft. De aanwezigheid van YL en de ondersteunende instructies laat de weegschaal kantelen naar geleidelijkheid, en plaatst de gelijktijdigheid uitspraken van de schat en pure visie stemmen stevig in de context van een hiërarchische en geleidelijkheid structuur. De visionaire instructies van Longchenpa die Jigme Lingpa claimt voor de ondersteunende instructies, en de ermee verbonden vervaging van het onderscheid tussen zijn schatteksten en degene toegeschreven aan zijn eigen auteurschap, geven zijn stem in de ondersteunende instructies een autoriteit de ze anders niet gehad zou hebben. Dit is een stem die bijna net zoveel gewicht heeft als de schatteksten, en in het gebruiken van deze autoriteit om een geleidelijk pad te presenteren was Jigme Lingpa in staat om de balans van de Longchen Nyingtig’s Grote Volmaaktheid teksten van gelijktijdigheid te laten doorslaan naar geleidelijkheid.

473

Besproken in hfdst. 6 Ze worden genoemd in PK p. 490 en SN p. 551. Aan de andere kant kunnen ze ook polemische verdedigingen zijn tegen de beschuldiging dat de Grote Perfectie een vorm van Yogacara is, zoals ik ook liet zien in hdfst. 5. 475 pp. 167-99. Vertaling in Barron, pp. 141-64 476 KZL (Woorden van de Alomtegenwoordige)p. 546: rang bzhin rdzogs pa chen po’i don rgyud kyi dgongs pa zab mo nub par phangs nas!

474