WYDANIE SPECJALNE Mińsk Mazowiecki, piątek 1 sierpnia 2014
P
1 sierpnia
16:00 - Mińska Rowerowa Masa Powstańcza. Przejazd ulicami miasta - zbiórka przy Pomniku Konstytucji 3 Maja ul. Kazikowskiego 17:00 - Apel pod Pomnikiem Szarych Szeregów ul. Warszawska w Parku Miejskim 18:00 - Koncert piosenki patriotycznej w wykonaniu Bartka Kurowskiego - Mińszczanie śpiewaja /nie/zakazane piosenki. Miejski Dom Kultury w Minsku Mazowieckim
Powiat Miński Projekt dofinansowany przerz Powiat Miński w ramach realizacji zadania publicznego
mazowiecki dom medialny
DZWON
©
projekt: Paweł Drzewiński
owstanie Warszawskie (1 sierpnia – 3 października 1944) wystąpienie zbrojne przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji „Burza”, połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego. Powstanie Warszawskie było wymierzone militarnie przeciw Niemcom, a politycznie przeciw ZSRRoraz podporządkowanym mu polskim komunistom. Dowództwo AK planowało samodzielnie wyzwolić stolicę jeszcze przed wkroczeniem Armi Czerwonej, licząc, że uda się w ten sposób poprawić międzynarodową pozycję legalnego rządu RP oraz zahamować realizowany przez Stalina proces sowietyzacji Polski. Po wybuchu powstania Armia Czerwona wstrzymała ofensywę na kierunku warszawskim, a radziecki dyktator konsekwentnie odmawiał udzielenia powstaniu poważniejszej pomocy. Wsparcie udzielone powstańcom przez USA i Wielką Brytanię miało natomiast ograniczony charakter i nie wpłynęło w sposób istotny na sytuację w Warszawie. W rezultacie słabo uzbrojone oddziały powstańcze przez 63 dni prowadziły samotną walkę z przeważającymi siłami niemieckimi, zakończoną kapitulacją w dniu 3 października 1944. W trakcie dwumiesięcznych walk straty wojsk polskich wyniosły ok. 16 tys. zabitych i zaginionych, 20 tys. rannych i 15 tys. wziętych do niewoli. W wyniku nalotów, ostrzału artyleryjskiego, ciężkich warunków bytowych oraz masakr
urządzanych przez oddziały niemieckie zginęło od 150 tys. do 200 tys. cywilnych mieszkańców stolicy. Na skutek walk powstańczych oraz systematycznego wyburzania miasta przez Niemców uległa zniszczeniu większość zabudowy lewobrzeżnej Warszawy, w tym setki bezcennych zabytków oraz obiektów o dużej wartości kulturalnej i duchowej. Powstanie warszawskie uznawane jest za jedno z najważniejszych wydarzeń w najnowszej historii Polski. Ze względu na jego tragiczne skutki, w szczególności olbrzymie straty ludzkie i materialne, kwestia zasadności decyzji o rozpoczęciu zrywu pozostaje nadal przedmiotem debat i gorących polemik. • Wybuch powstania był logiczną konsekwencją podjęcia przez Polskę walki we wrześniu 1939 oraz powołania do życia Polskiego Państwa Podziemnego. Jeżeli przyjąć argument przeciwników powstania, że w ówczesnej sytuacji politycznej ocalenie niepodległości Polski było niemożliwe, logiczną konsekwencją byłoby zanegowanie sensu pozostałych wysiłków zbrojnych podejmowanych wówczas przez Polaków – np. bitwy o Monte Cassino • Powstanie nie było z góry skazane na porażkę. Dowództwo AK podjęło duże ryzyko, które było jednak konieczne, gdyż jedynym alternatywnym rozwiązaniem była całkowita kapitulacja wobec wkraczającej Armii Czerwonej. Ponadto, podejmując decyzję o wybuchu powstania, KG AK nie dysponowała informacjami o ustaleniach z konferencji w Teheranie, dokończenie na str. 2
2
dokończenie ze str. 1
a także nie mogła przewidzieć bezsensownej z militarnego punktu widzenia decyzji Stalina o wstrzymaniu ofensywy na kolejnych kilka miesięcy; • Wybuch powstania był nieuchronny, jeżeli wziąć pod uwagę ówczesną atmosferę panującą w stolicy. W sytuacji masowego wyczekiwania ludności na możliwość odwetu za pięć lat brutalnej okupacji, łatwo mogło dojść do spontanicznego wystąpienia, nad którym kontrolę przejęliby komuniści; • Nawet gdyby powstanie nie wybuchło, Warszawa najprawdopodobniej nie uniknęłaby zniszczenia, gdyż wobec niemieckich planów obrony linii Wisły stałaby się areną zaciekłej bitwy miejskiej pomiędzy Wehrmachtem a Armią Czerwoną. W ten sposób stolica podzieliłaby los Gdańska, Poznania, Grudziądza, czy
Wrocławia. Co więcej, niemieckie plany powołania 100 tys. Polaków do pracy przy kopaniu umocnień nad Wisłą wskazują, że w tej sytuacji ludność Warszawy mogłaby zostać przez Niemców wymordowana lub wywieziona na roboty przymusowe; • Powstanie Warszawskie na cztery miesiące zatrzymało sowiecki marsz w głąb Europy, prawdopodobnie zapobiegając w ten sposób opanowaniu całości lub większości terytorium III Rzeszy przez Armię Czerwoną. Tymczasem gdyby Niemcy znalazły się w ten sposób w orbicie wpływów ZSRR, ostateczne wyniki wojny mogłyby się okazać jeszcze bardziej niekorzystne dla Polski – Stalin prawdopodobnie nie zdecydowałby się oprzeć zachodnich granic Polski o linię Odry i Nysy, a nawet mógłby uczynić z Polski „17. republikę” ZSRR;
• Determinacja i bohaterstwo powstańców uzmysłowiły Stalinowi, jak wiele Polacy są gotowi poświęcić w obronie niepodległości. Dzięki temu instalowanie rządów komunistycznych miało w Polsce mniej brutalny przebieg niż w pozostałych państwach „demokracji ludowej” (czego wyrazem była m.in. rezygnacja z pośpiesznej kolektywizacji rolnictwa i rozprawy z Kościołem Katolickim • Powstanie Warszawskie było najważniejszym doświadczeniem życiowym całego pokolenia, które wyciągnąwszy odpowiednie wnioski z jego klęski nie sięgnęło po broń, gdy w latach PRL ponownie zaistniały warunki insurekcyjne (np. w październiku 1956). W ten sposób powstanie warszawskie stało się
jednym ze źródeł pokojowej, samoograniczającej się rewolucji „Solidarności” • Powstanie dało narodowi moralną siłę na nadchodzące lata niewoli, stanowiło także „akt założycielski wolnej Polski”, oraz „mit założycielski ponowoczesnej Warszawy”
Dywizjon Jeleń Dywizjon Jeleń – 1 dywizjon 7 Pułku Ułanów Lubelskich kryptonim „Jeleń” - pododdział Armii Krajowej działający w okresie okupacji niemieckiej w Polsce oraz biorący udział w walkach powstania warszawskiego.
Walicki Wacław
s. Adolfa ur.11.10.1903r. w Mińsku Mazowieckim Hm., Por. ps. „Druh Michał”, „Tessaro”, w 1946r. zastępca komendanta Wileńskiego Okręgu AK ppłk. Olechnowicza. Bliski współpracownik hm. Józefa Grzesiaka - Czarnego. Polegał na harcerzach z „czarnej trzynastki”. Aresztowany 10.02.1948r. w Warszawie i 27.10.1948r. skazany wyrokiem WSR na karę śmierci. Zamordowany 28.01.1949r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie.
Okres konspiracji Po zakończeniu kampanii wrześniowej grupy oficerów 7 pułku ułanów lubelskich, stacjonującego w Mińsku Mazowieckim podjęły próby odtworzenia pułku w konspiracji. W grudniu 1940 w ramach ZWZ zorganizowano pułk pod kryptonimem „Mazury”. Dowódcą został mjr Veli bek Jedigar „Damazy”. Pułk liczył ok. 100 żołnierzy zgrupowanych w piątki, które były rozmieszczone na terenie Warszawy i powiatu Mińsk Mazowiecki, tworząc cztery plutony. Organizacja w okresie konspiracji W 1941 dywizjon tworzyły: W Warszawie – szwadron kadrowy pod dowództwem por. Janusza Poziomskiego „Habdank”. Szwadron otrzymał kryptonim „Kompania 77”; W powiecie mińskim trzyplutonowy szwadron „Mazurów” pod dowódz-
twem por. Krzysztofa Chodkiewicza „Kościesza”; W rejonie Radzymin - Wyszków: dwa plutony pod dowództwem ppor. Witolda Szaniawskiego „Luśnia”. Od 1941 prowadzono akcję szkoleniową w Warszawie. Zorganizowano: szkołę podchorążych, kursy saperów, regulacji ruchu, pancerne, kierowców, oraz kursy sanitarne. W 1942 na bazie „Kompanii 77” powstał, składający się z dwóch szwadronów, 1 dywizjon pułku pod dowództwem por. Lecha Głuchowskiego „Jeżycki” . Dowodzenie szwadronami objęli por. Michał Sroczyński „Nowina” i por. Konstanty Bronikowski „Kostecki”. W 1943 i na początku 1944 nastąpił znaczny wzrost liczebności oddziału. Według stanu na dzień 30 czerwca 1944, pułk liczył 880 oficerów, podoficerów i ułanów. Był zorganizowany w dwa dywizjony i jeden szwa-
dron. 1. dywizjon działał na terenie Warszawy, 2. dywizjon obejmował powiaty Mińsk Mazowiecki, Tłuszcz, Wyszków, a wydzielony 6. szwadron rejon Węgrów – Sokołów Podlaski. Organizacja dywizjonu w przeddzień powstania Rtm Lech Głuchowski „Jeżycki” dowódca dywizjonu „Jeleń” (z tyłu) i dowódca Pułku „Baszta” podpułkownik Stanisław Kamiński „Daniel” Dowództwo dowódca – Lech Głuchowski „Jeżycki” (od lipca 1944 również dowódca pułku); zastępca - por. Konstanty Bronikowski „Kostecki”; oficer do zleceń - por. Janusz Poziomski „Habdank”; oficer ordynansowy -ppor. Józef Grzebski „Wiktorowski”; adiutant - ppor. Roman Morawski „Dąbrowa”; 1107 pluton dowodzenia – dowódca ppor. Andrzej Połoński „Hlebowicz”; drużyna łączności - pchor. Józef
dokończenie na str. 3
Ciembroniewicz „Wicz”; drużyna sanitarna - dowódca ppor. Włodzimierz Mizger-Chojancki „Chojnacki” „Włodzimierz”; drużyna pionierów - dowódca ppor. Bolesław Janulis „Juriewicz”. Oddziały 3 szwadron im. ppłk. Mariana Skrzyneckiego – dowódca por. Konstanty Bronikowski „Kostecki”; 1108 pluton – dowódca por. Karol Wróblewski „Wron”; 1109 pluton – dowódca ppor. Lech Działowski „Prawdzic”; 1110 pluton – dowódca ppor. Witold Pisarski „Korycki”; 4 szwadron – dowódca ppor./por. Michał Sroczyński „Nowina”; 1111 pluton – dowódca ppor. Mirosław Jasiński „Jamont”; 1112 pluton – dowódca ppor. Jerzy Kamler „Stolarz” (skierowany do ochrony Komendy Głównej AK); 1119 pluton – dowódca ppor. Zdzisław Dziedic „Dąbrowski”.
co spowodowało półgodzinne opóźnienie przybycia 1107. plutonu i niedotarcie 1110 plutonu w rejon placu Unii Lubelskiej. W ataku na dzielnicę policyjną brały udział plutony: 1109., 1111. i 1119. Pluton 1109 nacierał wzdłuż al. Szucha, plutony 1111. i 1119. uderzyły z ul. Bagateli, rozdzielając się na grupę atakującą domy przy al. Szucha i grupę nacierającą na gmach Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych. Po godzinnej walce, wobec znacznej przewagi ogniowej Niemców, oddziały zmuszone były do wycofania się ponosząc znaczne straty w zabitych i rannych. Opóźniony 1107 pluton atakował plac Unii Lubelskiej od strony ul. Klonowej, lecz
1108 dywizjonu Jeleń w 7 pułku ułanów lubelskich. Nieudane akcje dywizjonu z 1 sierpnia były końcem działania dywizjonu jako wydzielonej jednostki. Z rejonu placu Unii Lubelskiej 1108 pluton wycofał się w dwóch grupach: 1. pod dowództwem ppor. „Wrona” w rejon Politechniki, gdzie dołączyła do batalionu „Golski”; 2. pod dowództwem pchor. Butlera (imię nieustalone) ps. „Sęp” w rejon ul. Koszykowej, gdzie dołączyła do batalionu „Ruczaj”. Pozostali przy życiu ułani z 1109 plutonu oraz z części 1107 plutonu wycofali się pod dowództwem por. „Nowiny” w rejon Kabat. Grupa z do-
pod silnym ogniem nieprzyjaciela wycofał się i organizował osłonę odwrotu plutonów nacierających wcześniej. 1108 pluton miał za zadanie zdobyć budynek „Nowego Kuriera Warszawskiego”. Natarcie wyprowadzone z Pola Mokotowskiego, mimo dotarcia do dziedzińca atakowanego obiektu, załamało się pod silnym ogniem niemieckim. W ataku na obu kierunkach dywizjon stracił 56 poległych i 46 rannych na łączną liczbę 175 żołnierzy biorących udział w natarciu. Wśród nich znalazła się m.in. Krystyna Krahelska ps. „Danuta”. Przed wojną pozowała do pomnika Syrenki warszawskiej, autorka pieśni Hej chłopcy bagnet na broń, była sanitariuszką w plutonie
wódcą dywizjonu i niedobitkami plutonów 1111., 1119., oraz części 1107 plutonu przedostała się na górny Mokotów. Pozostały na górnym Mokotowie 1110. pluton pod dowództwem ppor. Stanisława Jenike ps. „Hański” 2 sierpnia dołączył do pułku „Baszta”. 3 sierpnia wziął udział w ataku na dom przy ul. Puławskiej 134, podczas którego zginął ppor. „Hański”. Po przybyciu rtm. „Jeżyckiego” z 11 ułanami na górny Mokotów połączono się z 1110. plutonem. Grupa brała udział w walkach na górnym Mokotowie m.in. w ataku, w nocy z 13 na 14 sierpnia, na budynek szkoły na
Stan osobowy dywizjonu wynosił 253 żołnierzy. Na koncentrację o Godzinie „W” stawiło się 233. Szlak bojowy w powstaniu warszawskim
Dom Prasy przy ul. Marszałkowskiej 3/5, w latach 1939–1944 siedziba redakcji i drukarni „Nowego Kuriera Warszawskiego”, zaatakowany 1 sierpnia przez żołnierzy 1108. plutonu 1 sierpnia dywizjon miał nacierać na budynek Domu Prasy przy ul. Marszałkowskiej 3/5, siedzibę m.in. drukarni i redakcji „Nowego Kuriera Warszawskiego”, oraz na dzielnicę policyjną przy al. Szucha od strony placu Unii Lubelskiej i Bagateli. Drugi kierunek natarcia miał być wsparty przez inne oddziały AK od strony Al. Ujazdowskich i ul. 6 Sierpnia. Oddziały skoncentrowały się w rejonie placu Unii Lubelskiej i ul. Marszałkowskiej. 1112 pluton , stanowiący osłonę Komendy Głównej zebrał się w fabryce stolarskiej przy ul. Dzielnej 72, która przeszła do historii pod nazwą fabryka Kamlera. Rozkaz o wybuchu powstania nie dotarł równocześnie do wszystkich oddziałów,
3
rogu ul. Narbutta i Kazimierzowskiej. W trakcie walk na Sadybie 2 września w ataku niemieckim zginęła większość żołnierzy. 15 września poległ rtm. „Jeżecki”, pośmiertnie awansowany do stopnia majora i odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy. Grupa żołnierzy 1108 plutonu z ppor. „Wronem” w batalionie „Golski” działała jako oddział wypadowy w rejonie Politechniki i Pola Mokotowskiego. 13 września poległ ppor. „Wron”. Część plutonu, która dołączyła do batalionu „Ruczaj”, walczyła w rejonie ulic Szopena, Natolińskiej i Koszykowej, a następnie Książęcej. 1112 pluton, po obronie fabryki Kamlera w dniu 1 sierpnia, do 25 sierpnia pełnił służbę wartowniczą przy Komendzie Głównej i razem z nią przeszedł na Stare Miasto, gdzie był odkomenderowywany do różnych zadań bojowych.13 sierpnia poległ dowódca plutonu ppor. „Stolarz”. Oddział walczył, między innymi, w obronie katedry Św. Jana oraz w rejonie kościoła Najświętszej Marii Panny na Nowym Mieście. 26 sierpnia pluton został włączony do kompanii szturmowej Dowództwa Warszawa Północ. 1 września pluton przeszedł kanałami do Śródmieścia, gdzie pełnił służbę wartowniczą przy Komendzie Okręgu Warszawskiego. W drugiej połowie września dołączyły obie grupy 1108. plutonu, a następnie 7 ułanów, którzy przeszli kanałami z Mokotowa do Śródmieścia. W ten sposób, pod koniec powstania odtworzył się zwarty oddział dywizjonu „Jeleń” pod dowództwem por. Maksymiliana Szrettera „Lubicz”. Grupa żołnierzy, którzy pod dowództwem por. „Nowiny” znaleźli się w Kabatach 4 sierpnia przeszła do lasów chojnowskich, a następnie do Puszczy Kampinoskiej. Brała udział m.in. w ataku na Truskaw. 29 września w walkach pod Jaktorowem została rozbita, tracąc wielu zabitych i rannych. Straty dywizjonu – przy stanie z 1 sierpnia 233 żołnierzy – wyniosły 125 poległych i 98 rannych.
4
Program obchodów 70. rocznicy wybuchu
Powstania Warszawskiego Zapraszamy do zapoznania się z programem obchodów 70. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Jak co roku Muzeum Powstania Warszawskiego przygotowało bogatą ofertę wydarzeń będących wyrazem hołdu dla uczestników Powstania Warszawskiego. Więcej szczegółów na temat poszczególnych wydarzeń ona www.1944.pl i www.facebook.com/1944pl 1 sierpnia (piątek) • godz. 10.00 Uroczystości przy Pomniku „Mokotów Walczący – 1944” „Marsz Mokotowa” – przemarsz ul. Puławską do ul. Dworkowej. Park im. Generała Gustawa Orlicz-Dreszera. Wstęp wolny. • godz. 12:00 Uroczysta zmiana warty przy Grobie Nieznanego Żołnierza Plac Marszałka Józefa Piłsudskiego • godz. 13.00-13.45 Uroczystości przy Pomniku gen. Stefana Roweckiego „Grota”. Róg ul. F. Chopina i Al. Ujazdowskich. Wstęp wolny. • godz. 14.00 Uroczystości przy Pomniku Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej. Ul. Wiejska. Wstęp wolny. • godz. 16.00-16.45 Uroczystości przy grobie gen. Antoniego Chruściela „Montera”. Cmentarz Wojskowy na Powązkach. Wstęp wolny. • godz. 17.00 Godzina „W” – złożenie hołdu Powstańcom.Pomnik Gloria Victis, Cmentarz Wojskowy na Powązkach. Wstęp wolny. • godz. 19.00 Uroczystości przy Pomniku „Polegli-Niepokonani”; modlitwa ekumeniczna. Cmentarz Powstańców Warszawy na Woli. Wstęp wolny. • godz. 20.00 „Warszawiacy śpiewają (nie)
Muzyka: Jerzy Satanowski. Sala pod Liberatorem, Muzeum Powstania Warszawskiego. Wstęp biletowany. Sprzedaż biletów na spektakl rozpocznie się 11 lipca (piątek) o godz. 10.00 w kasie MPW. Cena biletu: 14 zł.
ZAKAZANE PIOSENKI” – wspólne śpiewanie piosenek powstańczych. Plac Piłsudskiego. Wstęp wolny. • godz. 21.00 Uroczystości na Kopcu Powstania Warszawskiego – rozpalenie Ogniska Pamięci. Ul. Bartycka. Wstęp wolny. • godz. 24.00 Uroczysta premiera spektaklu-oratorium „Pamiętnik z powstania warszawskiego” .Reżyseria/Adaptacja/Scenografia: Krystyna Janda. Muzyka: Jerzy Satanowski. Sala pod Liberatorem, Muzeum Powstania Warszawskiego. Wstęp z zaproszeniami. SPEKTAKLE BILETOWANE W DNIACH 2-5 SIERPNIA.
3 sierpnia (niedziela) • godz. 11.00 Spotkanie rodzinne „Podwórkowi Powstańcy czyli dzieci w Powstaniu”. Park Wolności przy Muzeum Powstania Warszawskiego. Wstęp wolny. • godz. 18.00 Msza Święta dla warszawiaków i harcerzy. Park Wolności przy Muzeum Powstania Warszawskiego. Wstęp wolny. • godz. 20.00 „Pamiętnik z powstania warszawskiego” – Spektakl – Oratorium. Reżyseria/Adaptacja/Scenografia: Krystyna Janda. Muzyka: Jerzy Satanowski. Sala pod Liberatorem, Muzeum Powstania Warszawskiego. Wstęp biletowany. Sprzedaż biletów na spektakl rozpocznie się 11 lipca (piątek) o godz. 10.00 w kasie MPW. Cena biletu: 14 zł.
2 sierpnia • godz. 12.00 Twoja klisza z Powstania – fotograficzna gra miejska „Za wolność waszą i naszą”. Obowiązuje rejestracja internetowa I tura: od 7 do 25 lipca, II tura od 28 lipca do 1 sierpnia. • godz. 16:00Wykład Marka Dyżewskiego, „Powstanie Warszawskie w pieśni i piosence” ul. Foksal 3/5, Stowarszyszenie dziennikarzy Polskich, Sala na I piętrze • godz. 20.00 „Pamiętnik z powstania warszawskiego” – Spektakl – Oratorium.Reżyseria/Adaptacja/Scenografia: Krystyna Janda.
4 sierpnia (poniedziałek) • godz. 18:00 Promocja książki „Dziennik Powstańca” Zbigniewa Czajkowskiego-Dębczyńskiego Audytorium Jana Nowaka Jeziorańskiego, Muzeum Powstania Warszawskiego • godz. 20.00 „Pamiętnik z powstania warszawskiego” – Spektakl – Oratorium. Reżyseria/Adaptacja/Scenografia: Krystyna Janda. Muzyka: Jerzy Satanowski. Sala pod Liberatorem, Muzeum Powstania Warszawskiego. Wstęp biletowany. Sprzedaż biletów na spektakl rozpocznie się 11 lipca (piątek) o godz. 10.00 w kasie MPW. Cena biletu: 14 zł.
Projekt dofinansowany przerz Powiat Miński w ramach realizacji zadania publicznego
Powiat Miński
5 sierpnia (wtorek) • godz. 18.00 Uroczystość w hołdzie ludności cywilnej Woli przy Pomniku Pamięci 50 tysięcy mieszkańców Woli zamordowanych przez Niemców podczas Powstania Warszawskiego 1944. Skwer Pamięci w rozwidleniu ul. Leszno i al. Solidarności. Wstęp wolny. • godz. 20.00 „Pamiętnik z powstania warszawskiego” – Spektakl – Oratorium. Reżyseria/Adaptacja/Scenografia: Krystyna Janda. Muzyka: Jerzy Satanowski. Sala pod Liberatorem, Muzeum Powstania Warszawskiego. Wstęp biletowany. Sprzedaż biletów na spektakl rozpocznie się 11 lipca (piątek) o godz. 10.00 w kasie MPW. Cena biletu: 14 zł. 7 sierpnia (czwartek) • godz. 18:00 Promocja książki Agnieszki Sopińskiej „Operacja Muzeum” Sala pod Liberatorem, Muzeum Powstania Warszawskiego 9 sierpnia (sobota) • godz. 17.00 – Masa Powstańcza 2014; przejazd rowerowy ulicami Warszawy.Start: Park Wolności, Muzeum Powstania Warszawskiego. Udział po internetowej rejestracji oraz w dniu imprezy (liczba miejsc ograniczona). Rejestracja rozpocznie się w poniedziałek 14 lipca. 2 października (czwartek) • godz. 18.00 Zgaszenie ognia na Kopcu Powstania Warszawskiego. Zakończenie obchodów 70. rocznicy Powstania Warszawskiego. Ul. Bartycka. Wstęp wolny.
Materiały zredagowane przez: Społeczny Komitet „Dziękujemy za Wolność” projekt, skład i łamanie: Paweł Drzewiński