PANGANIB SA PAGLILINGKOD: MGA DOKTOR SA BARRIO Paano paglilingkuran ang nasa laylayan, kung ang mismong kaligtasan ng mga doktor sa barrio, walang katiyakaan? SULAT NI MARY GRACE AJERO MGA LARAWAN MULA KAY GENESIS GAMILONG AT SA DOCTORS-TO-THE-BARRIO PROGRAM LAPAT NI GERALD JOHN GUILLERMO
M
alayo sa mga sentro ng komersyo, natatago sa mga kabundukan o sa malalayong isla, matatagpuan ang mga bayani ng bayan na piniling magsilbi sa mga marhinalisado ng lipunan. Sa mga munting rural health stations at centers nagsisilbi ang mga doktor sa barrio, mga komunidad na umaabot ng sampung oras na biyahe ng bus mula Maynila o apat na oras ng pagsakay sa bangka para magpalipat-lipat ng isla kung saan sila naglilingkod sa higit 20,000 katao. Matapos mag-aral ng medisina, sasabak sila sa tunay na hamon ng buhay bilang
24 | MATANGLAWIN ATENEO
mga manggagamot – ang magbigay lunas sa mga mayroong sakit at magsagip ng buhay. Sa kabila ng sakripisyo at hirap ng dumaraming bilang ng doktor sa barrio, tila hindi na bago sa kasalukuyang panahon ang katotohanan na kasabay ng paglilingkod, mayroon at mayroong panganib sa kanilang buhay. Ang Doctors-to-the-Barrio Program ay sinimulan noong 1993 sa pangunguna ni Juan Flavier, dating kalihim ng Kagawaran ng Kalusugan (DOH), na naglalayong hikayatin ang mga nagsipagtapos ng medisina na magsilbi ng dalawang taon sa pinakamahihirap
at pinakamalalayong barrio at nayon kung saan pinakakailangan ang tulong medikal. Ito ay matapos madiskubreng halos 271 bayan sa bansa ang walang doktor sa nagdaang sampung taon. DOON SA NATATAGO AT MALAYO Hindi na bago sa lahat ang suliranin ng kawalan ng maayos na serbisyong medikal sa mga rural na lugar. Hindi tulad ng karamihan ng mga pagamutan sa mga siyudad, nakakaranas ng mas malaking kakulangan sa pasilidad at kagamitan ang marami sa mga rural
