St paulus luty marzec 2014 by Marta Borowska

SŁOWO ŻYCIA VII Niedziela zwykła – 23 lutego 2014 Ewangelia: Mt 5, 38-48 Przykazanie miłości nieprzyjaciół Jezus powiedział do swoich uczniów: «Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb”. A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie. Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski». Rozważanie Jezus w Kazaniu na górze zawołał: „A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują”. Jezus nie radzi zrezygnować tylko z zemsty, ale nakazuje otoczyć nieprzyjaciół przebaczającą miłością i troską o ich nawrócenie. Jego nakaz nie jest skierowany do wyjątkowych i niepoprawnych idealistów, nie jest też przesadnym żądaniem, wykrzyczanym w porywie chwili, które straci znaczenie. Jezus zaapelował do sumień swoich uczniów i oni zrozumieli Jego nakaz, choć doskonale wiedzieli, że wymagania Mistrza są twarde. Szymon Piotr w czasie aresztowania Jezusa chwycił za miecz. Nawet odciął jednemu ze sług arcykapłana prawe ucho, zupełnie zapominając o nakazie miłości nieprzyjaciół. Gdy nieprzyjaciel jest daleko, wydaje się ona łatwa, jednak kochanie nieprzyjaciół, gdy biją, upokarzają i zniewalają, jest trudna, ale jest też bohaterstwem. Jezus nie wymaga rzeczy niemożliwych, ale niejednokrotnie tak wielkich, że dla wielu zbyt trudnych… Pamiętajmy, człowiek, który miłuje nieprzyjaciół, jest przyjacielem samego Boga, bo przecież Chrystus mówi nam bardzo wyraźnie: „miłujcie waszych nieprzyjaciół... a będziecie synami Najwyższego, ponieważ On jest dobry dla niewdzięcznych i złych” (Łk 6, 35). VIII Niedziela zwykła – 02 marca 2014 Ewangelia: Mt 6, 24-34 Ufność w opatrzność Bożą Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nikt nie może dwom panom służyć. Bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego będzie miłował; albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie. Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co macie jeść i pić; ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie? Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichrzów, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one? Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia? A o odzienie czemu się zbytnio troszczycie? Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swoim przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele na polu, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż nie o wiele pewniej was, małej wiary? Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić? czym będziemy się przyodziewać? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane. Nie troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie. Dosyć ma dzień swojej biedy». Rozważanie Nie można iść równocześnie dwoma drogami. Nie można być człowiekiem duchowym, skupiając całą swoją uwagę i troskę na zdobywaniu rzeczy materialnych. Nie można też mówić, że ufa się Bogu, kiedy liczy się tylko ------------------- 2 -------------------

na własne siły. Jezus mówi nam dzisiaj, że to nie rzeczywistość materialna nam zagraża, lecz zbytnie skoncentrowanie się na niej. On zaprasza nas, abyśmy w centrum, na pierwszym miejscu, postawili w życiu relację do Boga, troskę o Jego królowanie w nas. A o wszystkie inne wymiary naszego życia zatroszczy się Ojciec Niebieski. I Niedziela Wielkiego Postu – 09 marca 2014 Ewangelia: Mt 4, 1-11 Jezus przez czterdzieści dni pości i jest kuszony Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem». Lecz on mu odparł: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych». Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o Tobie, a na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień». Odrzekł mu Jezus: «Ale jest napisane także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego». Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon». Na to odrzekł mu Jezus: «Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz». Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu. Rozważanie Jezus jest wyprowadzony przez Ducha na pustynię, aby tam doświadczyć kuszenia i wskazać nam drogę walki ze złem. Jezus nigdy nie wchodzi w dialog ze Złym, tylko opiera się na słowie Ojca, które jest dla Niego tarczą. Szatan uderza w to, co jest dla Jezusa najcenniejsze – Jego tożsamość Syna Bożego. To uczy nas, że pokusa nie jest związana słabością czy grzechem, ale z naszą mocą. Nie jesteśmy kuszeni do czegoś, czego nie potrafimy, ale do tego, co leży w zasięgu naszych możliwości, co jest naszym atutem, mocną stroną, zdolnością, darem od Boga. Im większy jest nasz ludzki potencjał, tym większa będzie pokusa, dlatego prośmy Jezusa, by był przy nas blisko, kiedy doświadczamy pokusy, by był naszym pokarmem i nasyceniem, tarczą i schronieniem, mocą i skarbem. II Niedziela Wielkiego Postu – 16 marca 2014 Ewangelia: Mt 17, 1-9 Przemienienie Pańskie Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką osobno. Tam przemienił się wobec nich: Twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie». Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się». Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie». Rozważanie Czas Wielkiego Postu zaprasza nas do wewnętrznej przemiany. Nasz wysiłek ascetyczny, dobre postanowienia czy pokuta – same w sobie nie mają mocy nas przemienić. Nasze serca przemienia obecność Jezusa – bycie blisko Niego tak jak Piotr, Jan i Jakub. Warto mieć odwagę zatrzymać się w tym tygodniu i pozwolić poprowadzić się Jezusowi na górę własnego serca, własnej duszy, na górę sanktuarium sumienia, w świat ciszy i milczenia, aby usłyszeć jak Jezus modli się w moim sercu, jak rozbłyska pięknem chwały Jego oblicze w mojej duszy. Bo właśnie odkrycie obecności Boga żyjącego we mnie jest źródłem mojej przemiany! III Niedziela Wielkiego Postu – 23 marca 2014 Ewangelia: J 4, 5-15. 19b-26. 39a. 40-42 Rozmowa z Samarytanką o wodzie żywej ------------------- 3 -------------------

Jezus przybył do miasteczka samarytańskiego, zwanego Sychar, w pobliżu pola, które Jakub dał synowi swemu, Józefowi. Było tam źródło Jakuba. Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy studni. Było to około szóstej godziny. Nadeszła tam kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus rzekł do niej: «Daj Mi pić». Jego uczniowie bowiem udali się przedtem do miasta dla zakupienia żywności. Na to rzekła do Niego Samarytanka: «Jakżeż Ty będąc Żydem prosisz mnie, Samarytankę, bym Ci dała się napić?» Żydzi bowiem nie utrzymują stosunków z Samarytanami. Jezus odpowiedział jej na to: «O, gdybyś znała dar Boży i wiedziała, kim jest Ten, kto ci mówi: „Daj Mi się napić”, prosiłabyś Go wówczas, a dałby Ci wody żywej». Powiedziała do Niego kobieta: «Panie, nie masz czerpaka, a studnia jest głęboka. Skądże więc weźmiesz wody żywej? Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Jakuba, który dał nam tę studnię, z której pił i on sam, i jego synowie, i jego bydło?» W odpowiedzi na to rzekł do niej Jezus: «Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu». Rzekła do Niego kobieta: «Daj mi tej wody, abym już nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać. Widzę, że jesteś prorokiem. Ojcowie nasi oddawali cześć Bogu na tej górze, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy czcić Boga». Odpowiedział jej Jezus: «Wierz Mi, niewiasto, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca. Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów. Nadchodzi jednak godzina, owszem, już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, i takich to czcicieli chce mieć Ojciec. Bóg jest duchem; potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie». Rzekła do Niego Kobieta: «Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko». Powiedział do niej Jezus: «Jestem Nim Ja, który z tobą mówię». Wielu Samarytan z owego miasta zaczęło w Niego wierzyć dzięki słowu kobiety. Kiedy więc Samarytanie przybyli do Niego, prosili Go, aby u nich pozostał. Pozostał tam zatem dwa dni. I o wiele więcej ich uwierzyło na Jego słowo, a do tej kobiety mówili: «Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu, na własne bowiem uszy usłyszeliśmy i jesteśmy przekonani, że On prawdziwie jest Zbawicielem świata». Rozważanie Jezus przychodzi dziś do studni, gdzie spotyka Samarytankę, chcącą napełnić dzban wodą. Jesteśmy świadkami dialogu Jezusa z kobietą, kobietą grzeszną, z Samarytanką. Początkowo kobieta nie wie, że mężczyzna, który przed nią stoi jest samym Mesjaszem, nie rozumie słów, które On do niej kieruje. Jednak z biegiem czasu, pojmuje Kim On jest, pojmuje, że nie mówi o zwykłej wodzie, ale o „wodzie życia”, rozumie, że Jezus mówi o Bożej miłości, która może zaspokoić wszystkie najgłębsze pragnienia i potrzeby człowieka. Rozumie to wszystko i zostawia „swój dzban”, zostawia swoje dotychczasowe życie. Zechciejmy jak Samarytanka zostawić „swój dzban” - dzban naszych lęków, trosk, obaw o siebie i oddać się Jezusowi, przyjąć Jego miłość. Zechciejmy też, mimo naszego nieuporządkowania, nieładu, ludzkich ograniczeń, w pokorze nieść innym orędzie miłości Jezusa. Rozmawiajmy z Jezusem. Odkrywajmy Jego źródło życia. Wpatrujmy się w tę studnię, którą jest On sam i wsłuchujmy się w Jego słowa: Ten, którego pragniesz, Ten, kogo szukasz, to Ja, który z tobą mówię. IV Niedziela Wielkiego Postu – 30 marca 2014 Ewangelia: J 9, 1. 6-9. 13-17. 34-38 Uzdrowienie niewidomego od urodzenia Jezus przechodząc ujrzał pewnego człowieka, niewidomego od urodzenia. Splunął na ziemię, uczynił błoto ze śliny i nałożył je na oczy niewidomego, i rzekł do niego: «Idź, obmyj się w sadzawce Siloe» – co się tłumaczy: Posłany. On więc odszedł, obmył się i wrócił widząc. A sąsiedzi i ci, którzy przedtem widywali go jako żebraka, mówili: «Czyż to nie jest ten, który siedzi i żebrze?» Jedni twierdzili: «Tak, to jest ten», a inni przeczyli: «Nie, jest tylko do tamtego podobny». On zaś mówił: «To ja jestem». Zaprowadzili więc tego człowieka, niedawno jeszcze niewidomego, do faryzeuszów. A dnia tego, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył mu oczy, był szabat. I znów faryzeusze pytali go o to, w jaki sposób przejrzał. Powiedział do nich: «Położył mi błoto na oczy, obmyłem się i widzę». Niektórzy więc spośród faryzeuszów rzekli: «Człowiek ten nie jest od Boga, bo nie zachowuje szabatu». Inni powiedzieli: «Ale w jaki sposób człowiek grzeszny może czynić takie znaki?» I powstało wśród nich rozdwojenie. Ponownie więc zwrócili się do niewidomego: «A ty, co o Nim myślisz w związku z tym, że ci otworzył oczy?» Odpowiedział: «To jest prorok». Na to dali mu taką odpowiedź: «Cały urodziłeś się w grzechach, a śmiesz nas pouczać?» I precz go wyrzucili. Jezus usłyszał, że ------------------- 4 -------------------

wyrzucili go precz, i spotkawszy go rzekł do niego: «Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?» On odpowiedział: «A któż to jest, Panie, abym w Niego uwierzył?» Rzekł do niego Jezus: «Jest Nim Ten, którego widzisz i który mówi do ciebie». On zaś odpowiedział: «Wierzę, Panie!» i oddał Mu pokłon. Rozważanie Dzisiejsza Ewangelia wskazuje na bolesne cierpienie, jakim jest ślepota. Życie w ciemności jest zamknięciem na prawdę o sobie i życiem w iluzjach. Jest brakiem zgody na swoje „ciemne plamy” – słabości, błędy, grzechy. Tworzenie nierealistycznego, zbyt wyidealizowanego obrazu siebie prowadzi do pychy. Prawdziwe przejrzenie jest możliwe w wierze, w spotkaniu z Jezusem – Światłością świata. Jezus otwiera oczy i objawia prawdę. Czyni to stopniowo, jak w czasie uzdrowienia człowieka niewidomego od urodzenia. Najpierw czyni błoto, mieszając ziemię ze śliną i nakłada na oczy. Przypomina w ten sposób nasz związek z ziemią: „prochem jesteś i w proch się obrócisz”(Rdz 3, 19). Następnie każe się obmyć w sadzawce Siloe, czyli „Posłany”. Sadzawką Siloe jest sam Jezus. Syn Boży posłany przez Ojca jest źródłem życia i miłości. Aby przejrzeć trzeba pogodzić się ze swoją ziemskością i zanurzyć w miłości Jezusa. Przez Człowiek po raz pierwszy staje się „oświecony” poprzez sakrament chrztu. W czasie chrztu, w tym spotkaniu z Chrystusem otwiera oczy, oświeca i wprowadza w duchową rzeczywistość – w intymną więź z Bogiem. Wiara to nowy sposób widzenia. Poprzez nią odkrywamy Boga we wszystkim – w stworzeniach, w ludziach, w nas samych, w zdarzeniach naszego życia. oprac. M. PO NAGRODĘ DO PANA BOGA ODESZLI: SAKRAMENT CHRZTU ŚWIĘTEGO PRZYJĘLI: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35.

Hannelora Reiner l.70 Franciszka Rosiak l.74 Henryk Klause l.58 Marta Przewoźnik l.93 Władysława Maćkowiak l.89 Józef Janicki l.72 Elżbieta Sobczak l.73 Irena Olesik l.85 Małgorzata Jóźwiak l.73 Jakub Kaczorowski (dziecko) Henryk Jurek l.53 Grzegorz Mehlich l.75 Andrzej Nojdek l.45 Jan Jasiński l.47 Maria Padrok l.103 Beata Myrczik l.47 Andrzej Kołodziej l.42 Agnieszka Romberg l.71 Dariusz Kula l.41 Eugeniusz Tkocz l.56 Stefania Michalska l.77 Maria Donder l.83 Wanda Sztuka l.84 Bolesław Olesiński l.62 Czesław Lis l.70 Alfons Duczmal l.71 Stanisław Nowak l.56 Helena Kaczmarczyk l.94 Elżbieta Wawak l.60 Irena Kapuściok l.83 Kazimierz Chruściński l.74 Teresa Thiel l.59 Władysław Dudkowiak l.84 Elżbieta Kowalska l.69 Gerard Reiman l.50

1. Bruno Małecki 2. Szymon Szajor 3. Anna Kostorz 4. Paulina Prygiel 5. Jakub Piechocki 6. Julia Mosler 7. Julian Aleksandrowicz 8. Mateusz Mekier 9. Marcel Matuszczyk 10. Szymon Krotofil 11. Tomasz Czubaszek

------------------- 5 -------------------

Wielkanoc - Zmartwychwstanie Pańskie – jest to najstarsze i najważniejsze święto chrześcijańskie, upamiętniające Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Obchodzone przez Kościoły chrześcijańskie w pierwszą niedzielę po pierwszej kościelnej pełni Księżyca (tzw. paschalna pełnia Księżyca), przypadającej po 21 marca. Oznacza to, że Wielkanoc wypada pomiędzy 22 marca a 25 kwietnia (włącznie). nastasis – typ ikon, obrazowe przedstawienia zmartwychwstania Chrystusa, powstałe około 700 roku w Bizancjum.

arabasz -

podobnie jak dwaj skazani z Chrystusem (dobry i zły łotr) jest postacią stanowiącą tło dla wydarzenia jakim była śmierć Mesjasza. Na podstawie Ewangelii wiemy, że Barabasz został skazany na śmierć. W związku ze świętem Paschy władza rzymska uczyniła w stosunku do Żydów gest, dając im możność zdecydowania o losie Jezusa i Barabasza. Lud Jerozolimy stanął przed wyborem: nieznany szerzej, mało popularny nauczyciel, pochodzący z Galilei (Jezus) czy żydowski powstaniec i bojownik o wolność (Barabasz). W ten sposób – dzięki świętu religijnemu – Barabasz został uwolniony.

zterdziestodniowy Wielki Post –

Quadragesima – Czterdzieści świętych dni przygotowania do Wielkanocy, na znak potopu, kiedy to deszcz padał 40 dni i 40 nocy, na znak 40 letniej wędrówki Izraelitów do Ziemi Obiecanej, na znak 40-dniowego pobytu Jezusa na pustyni. W okres Wielkiego Postu wprowadza nas Środa Popielcowa. W tym dniu pościmy i zachowujemy abstynencję. Kapłan czyni na na czole popiołem znak krzyża na znak wiary w krzyż Chrystusa. Ostatnim dniem Wielkiego Postu jest Wielki Czwartek. Niedziele nigdy nie były do niego wliczane.

roga Krzyżowa –

Jest to ludowe nabożeństwo para-liturgiczne powstałe w Jerozolimie. Początkowo liczba stacji często się zmieniała, dopiero w XVIII wieku św. Leonard z Porto Maurizio ustalił, że ma ich być czternaście. Obecnie często dodaje się piętnastą stację – Zmartwychwstanie. W kościołach nie ma obowiązku instalowania stacji Drogi Krzyżowej.

maus –

Wioska oddalona o 11km od Jerozolimy. To tam, w dniu zmartwychwstania, w czasie wspólnego posiłku, Jezus został rozpoznany przez uczniów, gdy łamał dla nich chleb, i wówczas zniknął. ------------------- 6 -------------------

iolet –

Kolor szat liturgicznych obowiązujący w okresie Wielkiego Postu. W Niedzielę Palmową i Wielki Piątek obowiązuje kolor czerwony. Natomiast w okresie Wielkanocy obowiązuje kolor biały. Po raz pierwszy kanon koloru dnia ustalił papież Innocenty III na początku XIII wieku. Szaty wierzchnie barwiono wtedy gotując tkaniny w wydzielinie ślimaka szkarłatnika, a następnie poddając je działaniu światła słonecznego. W zależności od ilości barwnika i czasu oddziaływania światła uzyskiwano różne kolory i odcienie. Stąd pochodzą stosowane w dzisiejszych czasach kolory liturgiczne.

orzkie Żale –

Nabożeństwo eucharystyczne, odprawiane w okresie wielkiego postu, najczęściej w niedziele. Poświęcone rozważaniu Męki Pańskiej. Tradycja Gorzkich Żali sięga roku 1704, kiedy to po raz pierwszy się odbyły, a wydane drukiem zostały w 1707 roku. Jest to wyłącznie polska tradycja.

ostia –

Chleb niekwaszony przeznaczony do sprawowania Eucharystii, od momentu konsekrowania staje się prawdziwym ciałem Chrystusa. Użycie chleba niekwaszonego przypomina o Ostatniej Wieczerzy, w czasie której Pan Jezus użył żydowskiej macy. Podczas Mszy św. powinno używać się tylko jednej hostii, dzielonej tak, aby dla wszystkich starczyło. Ze względów praktycznych podczas Mszy św. używa się małych hostii nazywanych komunikantami.

NRI -

napis umieszczany na krzyżach oznaczający skrót słów IESVS NAZARENVS REX IVDÆORVM (Jezus Nazarejczyk Król Żydowski). Według św. Jana (J 19,19-22) tekst ten w jęz. hebrajskim, łacińskim i greckim umieszczono na krzyżu, nad głową Jezusa w celu wyjaśnienia powodu, dla którego Piłat skazał go według rzymskiego prawa na śmierć.

erozolima –

Święte miasto Żydów już od X w p.n.e. Przypuszczalne miejsce ostatniej wieczerzy Jezusa znajdowało się na Górze Syjon w Jerozolimie. Według najnowszych odkryć archeologicznych w obrębie miasta znajduje się Golgota, miejsce ukrzyżowania Jezusa. W Jerozolimie znajduje się również Bazylika Grobu Pańskiego.

rzyż

łaciński

lub

chrześcijański-

Najbardziej znany symbol chrześcijaństwa. W kościołach chrześcijańskich, a zwłaszcza w Kościele katolickim krzyż jest otaczany szczególnie nabożną czcią. Wierni w jego kierunku zanoszą modlitwy, jest umieszczany w centralnym miejscu w budynkach sakralnych. W sensie mistycznym symbolizuje mękę Chrystusa. W dni Wielkiego Tygodnia Krzyże zostają zasłonięte, ale odsłania się go znowu dla adoracji w Wielki Piątek.

iturgia –

kultowe zgromadzenia ludu chrześcijańskiego, w których obecny jest Chrystus, działający przez Ducha Świętego. Chrystus podczas zgromadzeń dopuszcza wiernych do udziału w swoim wielkanocnym zwycięstwie. Na czas Wielkiego Postu liturgia staje się wyciszona. Widocznym znakiem pokutnego charakteru tego okresu jest zniknięcie z całej liturgii zawołania „Alleluja”, wiązanego przede wszystkim z radością ze Zmartwychwstania Chrystusa, kojarzonego z triumfem i dziękczynieniem. ------------------- 7 -------------------

sza Św. -

Zbawiciel nasz podczas Ostatniej Wieczerzy, tej nocy, kiedy został wydany, ustanowił Eucharystyczną Ofiarę Ciała i Krwi swojej, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić Ofiarę Krzyża i tak umiłowanej Oblubienicy Kościołowi powierzyć pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania: sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, ucztę paschalną, w której pożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek przyszłej chwały. Z Konstytucji o Liturgii nr 47

iedziela Palmowa –

Niedziela poprzedzająca Wielki Tydzień wprowadza w temat Wielkanocy. Msza poprzedzona jest procesją palmową na pamiątkę uroczystego wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy. Kapłan błogosławi przyniesione przez wiernych palmy, które symbolizują triumf Jezusa nad śmiercią.

statnia Wieczerza –

Pierwsza uczta ofiarna, podczas której Jezus i Jego uczniowie zgromadzili się w Wieczerniku wokół stołu, aby śpiewać psalmy, łamać się pobłogosławionym, niekwaszonym chlebem i spożywać pobłogosławione w kielichu wino, a Jezus ofiarował się za grzechy całej ludzkości.

asja –

opis Męki Pańskiej, uroczyście głoszony w Niedzielę Palmową (z Ewangelii danego roku czytań) i w Wielki Piątek (zawsze według św. Jana). Tekst jest zazwyczaj podzielony między różnych czytających.

ezurekcja – Zmartwychwstanie –

„On (Jezus) sam jeden wie, w jaki sposób wyszedł z grobu. A ty nie waż się pytać, jakim sposobem to uczynił, ponieważ i tak nie możesz niczego zgłębić o tej Tajemnicy Przemiany.” - św. Efrem Syryjczyk, doktor Kościoła Właściwą Mszą rezurekcyjną jest Msza Wigilii Paschalnej. W Polsce uroczyste dopełnienie obchodów paschalnych stanowi procesja rezurekcyjna będąca ogłoszeniem Zmartwychwstania. Procesję odprawia się po Wigilii lub rano przed pierwszą Mszą świętą.

ymbole i zwyczaje wielkanocne: - śniadanie wielkanocne – składające się z chleba, soli, wędzonki, pieczonych mięs i pasztetów, ciast oraz jajek, którymi dzielenie się przypomina przełamywanie opłatka na początku wieczerzy wigilijnej i wyraża przyjaźń, miłość i życzliwość uczestników wielkanocnej biesiady; - pisanki, kraszanki – bogato ozdabiane jajka jako symbol odradzającego się życia, wykonywane różnymi technikami ozdabiają świąteczny stół; - święcone - wielkanocny koszyczek z pokarmami święconymi w Wielką Sobotę, w którym nie powinno zabraknąć: chleba jako symbolu Ciała Chrystusa, jajek jako znaku odradzającego się życia, soli, wędliny na znak, że zakończył się post, chrzanu jako symbolu goryczy Męki Pańskiej i ciasta jako symbolu słodyczy Zmartwychwstania; - śmigus-dyngus obchodzony jest na pamiątkę rozpędzania przy pomocy wody wiernych, którzy ------------------- 8 -------------------

zbierali się w Jerozolimie, aby rozpamiętywać wieści o zmartwychwstaniu Jezusa; - palma wielkanocna upamiętniająca wjazd Chrystusa do Jerozolimy; - zajączek wielkanocny jako symbol płodności; - baranek wielkanocny z czerwoną chorągwią - sztandarem triumfu., symbol męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa oraz Eucharystii.

riduum Paschalne –

Trzy najbardziej święte dni, w których obchodzi się pamiątkę śmierci, pogrzebu i Zmartwychwstania Pana: Wielki Piątek, Wielka Sobota i Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego.

krzyżowanie Jezusa Chrystusa

– najważniejsze, obok Zmartwychwstania Jezusa, wydarzenie opisane w Nowym Testamencie. Miało miejsce na szczycie góry zwanej Golgotą, położonej nieopodal Jerozolimy, gdzie dokonywano egzekucji na skazańcach. Jezus został aresztowany, osądzony i skazany przez Poncjusza Piłata na śmierć przez ukrzyżowanie. Jest to wydarzenie historyczne - potwierdzone w źródłach nie-chrześcijańskich.

ielki Tydzień – Najbardziej uroczysty tydzień w całym Kościele, rozpoczynający się Niedzielą Palmową i kończący Wielkanocą. Poświęcony jest całkowicie wspomnieniu Męki Pańskiej. Kulminacją Wielkiego Tygodnia są trzy święte dni – Triduum Paschalne.

asłonięcie Krzyża –

Pokutny, średniowieczny zwyczaj na okres Wielkiego Postu zasłaniania krzyża. Sztuka średniowieczna przedstawiała Jezusa na krzyżu triumfującego, bez oznak męczeństwa, w królewskiej koronie. Konieczne było wtedy zasłonięcie krzyża, aby móc skupić się na męce Zbawiciela. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować zwyczaj zasłaniania krzyża od 5 niedzieli Wielkiego Postu do końca liturgii Męki Pańskiej w Wielki Piątek. Opracowano na podstawie: • „Tradycje katolickie” - Joanne Turpin, • „Mały słownik liturgiczny” - Rupert Berger, • „Leksykon Świętych” - Erhard Gorys, • zasoby internetu.

I.K.

------------------- 9 -------------------

O wartości postu Piotr Jaskiernia to pięćdziesięciotrzyletni mężczyzna z sumiastym, bardzo charakterystycznym wąsem i kilku- centymetrowym krzyżem św. Benedykta na piersi. Ok. 30 lat temu wyemigrował z Krakowa i osiadł w Stanach Zjednoczonych. Od początku pobytu w USA wykonuje zawód kierowcy dużego składu – popularnie kierowcy trucka. Doświadczenia życiowe sprawiły, że zbliżył się do Boga i obecnie, jak sam mówi: To nie praca jest najważniejsza w moim życiu, i nawet nie rodzina. Dla mnie najważniejsza rzeczą jest moja wiara. Najważniejszą „rzeczą” jest Pan Bóg. Szczęściem wynikającym z doświadczenia Boga dzieli się z wszystkimi, którzy tego pragną. Jeździ na prelekcje, udziela wywiadów, spotyka się z młodzieżą, ale przede wszystkim ewangelizuje wykorzystując zdobycze techniki – Internet. Prowadzi vblog (pod nickiem truckerhiob), strony internetowe i blogi. Poniżej prezentuję fragmenty wywiadu na temat postu, który udzielił telewizji Religia TV. Przyjechałem jako młody człowiek do Stanów Zjednoczonych. Miałem 24 lata (...) Zawsze byłem tzw. dobrym katolikiem, tzn. zawsze w niedzielę do kościoła chodziłem. Często chodziłem na 7.00 wieczór, na ostatnią mszę jaka była w naszym mieście i która była po hiszpańsku – nic nie rozumiałem z tej mszy bo nie mówię po hiszpańsku, ale zaliczone było (…) Po dziesięciu latach urodziła nam się córka. Wymodliliśmy tą córkę. Ale urodziła się bardzo chora. Urodziła się malutka. Ważyła tylko 600 g, urodziła się w 24 tygodniu ciąży. I wtedy pierwszy raz tak naprawdę się modliłem. To była modlitwa o uratowanie umierającego dziecka. I wtedy pierwszy raz zacząłem serio pościć (…) Obiecałem Matce Bożej że będę pościł w piątki o chlebie i wodzie w intencji uratowania życia mojego dziecka (…) Trwało to sześć miesięcy dopóki Wiktoria nie wyszła ze szpitala (…) i to się nigdy nie skończyło – ten piątek jest zarezerwowany dla Wiktorii (Wiktoria jest obecnie dwudziestoparoletnią studentką – przyp. J.K.). Jedyne co się zmieniło w moim życiu to to, że zauważyłem że powinniśmy prosić Boga o bardzo wiele innych rzeczy (…) Czytając Biblię zobaczyłem, że skuteczna modlitwa powiązana jest z postem. Jeżeli Izraelici się o coś modlili i pościli to Bóg ich zawsze wysłuchiwał. Gdy prorok Jonasz pojechał do Niniwy i powiedział mieszkańcom, że jeżeli się nie nawrócą to Bóg ukarze ten naród, to oni wtedy zaczęli pościć aby przebłagać Boga (…) Czasami traktujemy Pana Boga jak Jednorękiego bandytę – wrzucimy trzy modlitwy, pociągniemy za rękę i lecą błogosławieństwa z drugiej strony. To tak nie działa. Bóg wymaga od nas pewnego zaangażowania, pokazania że do wiary podchodzimy serio i post jest jednym z takich czynników (…) Wybrałem dość intensywną drogę postu. Otrzymałem dar postu, charyzmat postu. Mój post jest dość drastyczny, ekstremalny – ale ja go tak nie odbieram. Dla mnie to jest normalna droga. Mnie ten post nie kosztuje tak dużo jakby ktoś mógł powiedzieć patrząc z boku (…) W okresie Wielkiego Postu czy Adwentu poszczę o chlebie i wodzie cały czas. Poza okresem Wielkiego Postu w niedzielę jem normalnie, ale sześć dni w tygodniu poszczę o chlebie i wodzie (…) Trzeba prosić Boga o tą łaskę. Post o chlebie i wodzie ma wymiar eucharystyczny, więc trzeba go połączyć z Eucharystią. Trzeba poprosić o tą łaskę w kontekście liturgii Mszy Świętej. Trzeba poświęcić czas na adorację (…) opracował J.K. całość wywiadu na stronie http://www.youtube.com/watch?v=gA3uE_wxrTI

------------------- 10 -------------------

REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE W PARAFII ŚWIĘTEGO PAWŁA W NOWYM BYTOMIU 30 marca do 2 kwietnia 2014 roku

PROGRAM: SOBOTA

29.03.2014

Godzina

18.00

NIEDZIELA

30.03.2014

Godzina

6.30, 8.00, 9.30, - Msze Św. z naukami rekolekcyjnymi 11.00, 12.30 i 18.00 - Msze Św. z naukami rekolekcyjnymi

PONIEDZIAŁEK

31.03.2014

Godzina Godzina Godzina

8.00 10.00 17.15

Godzina

18.00

WTOREK

01.04.2014

Godzina Godzina Godzina

8.00 10.00 17.15

Godzina

18.00

ŚRODA

02.04.2014

Godzina Godzina Godzina Godzina

8.00 10.00 16.30 18.00

- Msza Święta z nauką wstępną

- Msza Św. z nauką rekolekcyjną - Nauka rekolekcyjna dla młodzieży gimnazjalnej - Adoracja Najświętszego Sakramentu oraz okazja do Spowiedzi Św. - Msza Św. z nauką rekolekcyjną dla młodzieży.

Msza Św. z nauką rekolekcyjną Msza Św. z nauką dla młodzieży gimnazjalnej Msza Św. z nauką dla chorych, emerytów i rencistów Msza Św. z nauką rekolekcyjną na zakończenie rekolekcji

Rekolekcje poprowadzi: Ojciec Maksymilian Brylowski, Franciszkanin.

„P o k ó j i d o b r o” ------------------- 11 -------------------

NOWENNA PRZED KANONIZACJĄ BŁOGOSŁAWIONEGO JANA PAWŁA II - 27 kwiecień 2014 rok. DZIEŃ 1 – MIŁOŚĆ - 26 luty 2014. Miej odwagę żyć dla miłości… Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi. (...) Orędzie o czystości serca dziś staje się bardzo aktualne. Cywilizacja śmierci chce zniszczyć czystość serca. Jedną z metod tego działania jest celowe podważanie wartości tej postawy człowieka, którą określamy cnotą czystości. Jest to zjawisko szczególnie groźne, gdy celem ataku stają się wrażliwe sumienia dzieci i młodzieży. Cywilizacja, która w ten sposób rani lub nawet zabija prawidłową relację człowieka do człowieka, jest cywilizacją śmierci, bo człowiek nie może żyć bez prawdziwej miłości. [...] Głoście światu «dobrą nowinę» o czystości serca i przekazujcie mu swoim przykładem życia orędzie cywilizacji miłości. Wiem, jak bardzo jesteście wrażliwi na prawdę i piękno. Dziś cywilizacja śmierci proponuje wam między innymi tak zwaną «wolną miłość». Dochodzi w tym wypaczeniu miłości do profanacji jednej z najbardziej drogich i świętych wartości, bo rozwiązłość nie jest ani miłością, ani wolnością. [...] Nie lękajcie się żyć wbrew obiegowym opiniom i sprzecznym z Bożym prawem propozycjom. Odwaga wiary wiele kosztuje, ale wy nie możecie przegrać miłości! Nie dajcie się zniewolić! Nie dajcie się uwieść ułudom szczęścia, za które musielibyście zapłacić zbyt wielką cenę, cenę nieuleczalnych często zranień lub nawet złamanego życia!. Jan Paweł II, Homilia, Sandomierz, 1999 Módlmy się: Boże, nasz Ojcze, by nawrócić się do Ciebie, trzeba odnaleźć Twoje miłosierdzie, tę miłość cierpliwą i łaskawą, która w Tobie nie zna miary. Nieskończona jest Twoja gotowość przebaczania nam naszych grzechów, bo też niewysłowiona jest ofiara Twojego Syna. Z ufnością prosimy Cię, abyś niestrudzonego świadka i apostoła Twego miłosierdzia, Błogosławionego Jana Pawła II, ukoronował chwałą świętych, pozwolił wszystkim cieszyć się Jego orędownictwem w niebie, nam zaś udzielił łaski… Przez Chrystusa Pana naszego. Amen. Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu... DZIEŃ 2 – PRAWDA - 5 marzec 2014 Nie wolno nikomu narzucać własnej „prawdy”. Prawda zwycięża tylko własną mocą. Narzucanie własnych poglądów prowadzi do zaostrzenia stosunków międzyludzkich, powstania sprzeczności i napięć. Stąd warunkiem zachowania pokoju w świecie jest poszanowanie wolności sumienia innych ludzi, nawet, jeśli myślą zupełnie inaczej. Prawda jest światłem ludzkiego umysłu. Jeżeli od młodości stara się on poznawać rzeczywistość w różnych jej wymiarach, to w tym celu, aby posiąść prawdę, aby żyć prawdą. Taka jest struktura ducha ludzkiego. Głód prawdy stanowi podstawowe jego dążenie i wyraz. Chrystus mówi: poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli. Wśród słów zapisanych w Ewangelii te należą z pewnością do najważniejszych. Mówią, bowiem równocześnie o całym człowieku. Mówią o tym, na czym buduje się od wewnątrz, w wymiarach ducha ludzkiego, właściwa człowiekowi godność i wielkość. Godność ta nie zależy tylko od wykształcenia, choćby uniwersyteckiego - może być udziałem nawet analfabety - równocześnie jednak wykształcenie, systematyczna wiedza o rzeczywistości, powinna służyć tej godności. Powinna, więc służyć prawdzie. [...] Chrystusowe słowa poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli stają się istotnym programem. Młodzi mają - jeśli tak można wyrazić - wrodzony zmysł prawdy. Prawda zaś ma służyć wolności: młodzi mają także spontaniczne pragnienie wolności. A co to znaczy być wolnym? To znaczy: umieć używać swej wolności w prawdzie - być prawdziwie wolnym. Być prawdziwie wolnym - to nie znaczy, stanowczo nie znaczy: czynić wszystko, co mi się podoba, na co mam ochotę. Wolność zawiera w sobie kryterium prawdy, dyscyplinę prawdy. Bez tego nie jest prawdziwą wolnością. Jest zakłamaniem wolności. Być prawdziwie wolnym - to znaczy: używać swej wolności dla tego, co jest prawdziwym dobrem [...] być człowiekiem prawego sumienia, być odpowiedzialnym, być człowiekiem dla drugich. List apostolski Ojca Świętego Jana Pawła II do młodych całego świata z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży 1985

Módlmy się: Boże, nasz Ojcze, przed Kościołem trzeciego tysiąclecia otwiera się rozległy ocean wyzwań współczesnego świata. Wierzący w Ciebie, pokładając nadzieję w Chrystusie, chcą Go naśladować i doznać cudu obfitego połowu. Pomóż wszystkim chrześcijanom naszego pokolenia wypłynąć na głębię prawdy, dobra i piękna. Uczyń Błogosławionego Papieża Jana Pawła II świętym patronem nowej ewangelizacji, a nas przez jego przyczynę obdarz łaską... Przez Chrystusa Pana naszego. Amen. Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu... DZIEŃ 3 – CZŁOWIEK - 12 marzec 2014 Bądźcie na tym świecie nosicielami wiary i nadziei chrześcijańskiej, żyjąc miłością, na co dzień. Bądźcie wiernymi świadkami Chrystusa zmartwychwstałego, nie cofajcie się nigdy przed przeszkodami, które piętrzą się na ścieżkach Waszego życia. Liczę na Was. Na Wasz młodzieńczy zapał i oddanie Chrystusowi.Człowiek nie może żyć bez miłości. Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa. Dlatego właśnie Chrystus-Odkupiciel, […] „objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi”. To jest ów ludzki wymiar Tajemnicy Odkupienia. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16) […] przez Syna-Słowo, który stał się człowiekiem […]. Bóg wszedł w dzieje człowieka, stał się - jako człowiek - jednym z miliardów, a równocześnie Jedynym! Ku Niemu kierujemy nasze spojrzenie, powtarzając, wyznanie św. Piotra: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego”, bo tylko w Nim, Synu Bożym, jest nasze zbawienie. Poprzez […] wszystkie kierunki działalności, w której Kościół wyraża siebie, stale musimy dążyć do Tego, który jest Głową, do Tego, „przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy”. Kościół nie przestaje słuchać Jego słów, odczytuje je wciąż na nowo, każdy szczegół Jego życia. Kościół żyje Jego tajemnicą, czerpie z niej bez

------------------- 12 -------------------

wytchnienia i stale szuka dróg, ażeby tę tajemnicę swojego Mistrza i Pana przybliżać ludzkości: ludom, narodom, coraz nowym pokoleniom, każdemu. Człowiek odnajduje w Chrystusie swoją właściwą wielkość, godność i wartość swego człowieczeństwa. Człowiek zostaje w Tajemnicy Odkupienia na nowo potwierdzony, niejako wypowiedziany na nowo. Stworzony na nowo! Człowiek, który chce zrozumieć siebie do końca […] przybliżyć się do Chrystusa, musi niejako w Niego wejść z sobą samym, musi sobie „przyswoić”, zasymilować całą rzeczywistość Wcielenia i Odkupienia, aby siebie odnaleźć. Jeśli dokona się w człowieku ów dogłębny proces, wówczas owocuje on nie tylko uwielbieniem Boga, ale także głębokim zdumieniem nad sobą samym. Jakąż wartość musi mieć w oczach Stwórcy człowiek, skoro zasłużył na takiego i tak potężnego Odkupiciela, skoro Bóg „Syna swego Jednorodzonego dał”, ażeby on, człowiek „nie zginął, ale miał życie wieczne” (por. J 3, 16). Jan Paweł II, Encyklika Redemptor Hominis,.1979. Módlmy się: Boże, nasz Ojcze, Ty jesteś miłością i pierwszy nas pokochałeś. Twój Syn dla naszego zbawienia stał się człowiekiem, a objawiając swym braciom i siostrom prawdę o miłości, pozwolił im zrozumieć samych siebie i odkryć sens własnego istnienia. Prosimy Cię, aby Błogosławiony Jan Paweł II, niestrudzony obrońca godności człowieka, dobry pasterz, poszukujący dusz zagubionych w bezładzie życia i pogrążonych w beznadziei, został ukazany, jako wzór świętości, a nam za jego wstawiennictwem użycz łaski... Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu... DZIEŃ 4 – RODZINA - 19 marzec 2014 Rodzina Bogiem silna, staje się siłą człowieka i całego narodu. Pośród wielu dróg w życiu człowieka, rodzina jest drogą pierwszą i z wielu względów najważniejszą, pozostając za każdym razem drogą szczególną, jedyną i niepowtarzalną, tak jak niepowtarzalny jest każdy człowiek. W rodzinie człowiek przychodzi na świat, wzrasta i rozwija się, uczy wartości. Kościół ogarnia swą macierzyńską troską rodziny, ponieważ dobrze wie, że to właśnie rodzina daje człowiekowi fundament ku pełni człowieczeństwa. Rodzina bierze początek w miłości, jaką Stwórca ogarnia stworzony świat, co wyraziło się już „na początku”, w Księdze Rodzaju (1,1), a co w słowach Chrystusa w Ewangelii znalazło przewyższające wszystko potwierdzenie: „Tak [...] Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3,16). Syn Jednorodzony, współistotny Ojcu, „Bóg z Boga i Światłość ze Światłości”, wszedł w dzieje ludzi poprzez rodzinę: „przez wcielenie swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem. Ludzkimi rękoma pracował, [...] ludzkim sercem kochał, urodzony z Maryi Dziewicy, stał się prawdziwie jednym z nas, we wszystkim do nas podobny oprócz grzechu”. Skoro, więc Chrystus „objawia się w pełni człowieka samemu człowiekowi”, czyni to naprzód w rodzinie i poprzez rodzinę, w której zechciał narodzić się by wzrastać. Wiadomo, że Odkupiciel znaczną część swego życia pozostawał w ukryciu nazaretańskim, będąc „posłusznym” (por. Łk 2,51) jako „Syn Człowieczy” swej Matce Maryi i Józefowi cieśli. Czyż to synowskie „posłuszeństwo” nie jest już pierwszym wymiarem posłuszeństwa Ojcu „aż do śmierci” (Flp 2,8) przez które odkupił świat? Jan Paweł II, List do rodzin Gratissimam Sane.1994

Módlmy się: Boże, nasz Ojcze, Twój odwieczny plan zbawienia osiągnął pełnię, gdy Syn Twój umiłowany przyszedł na świat pośród Świętej Rodziny, uświęcając swoim narodzeniem każdą ludzką rodzinę. Powierzamy Ci nasze rodziny i wszystkie domowe ogniska, niech trwa w nich modlitwa, czysta miłość, szacunek dla życia i zdrowa troska o młodych. Prosimy Cię pokornie, abyś Sługę Twego Błogosławionego Papieża Jana Pawła II, niestrudzonego obrońcę praw rodziny, obdarzył chwałą świętych, nas zaś przez niego umocnił łaską... Przez Chrystusa Pana naszego. Amen. Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu... DZIEŃ 5 – MŁODOŚĆ - 26 marzec 2014 Musicie od siebie wymagać nawet, gdyby inni od was nie wymagali! Tylko wymagając od siebie, wbrew powszechnemu przyzwoleniu na „pójście na łatwiznę”, można, bowiem przyjąć i realizować inne papieskie wezwanie – by „więcej być” zamiast „więcej mieć”. Dzisiejsze „więcej być” młodego człowieka to odwaga trwania pełnego inicjatywy — nie możecie z tego zrezygnować, od tego zależy przyszłość każdego i wszystkich — trwania pulsującego świadectwa wiary i nadziei. Młodzi przyjaciele… Bądźcie błogosławieni! Bądźcie błogosławieni wraz z Maryją, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana. Bądźcie błogosławieni. Niech znak Niewiasty obleczonej w słońce idzie z wami, niech idzie z każdą i każdym po wszystkich drogach życia. Niech was prowadzi ku spełnieniu w Bogu waszego przybrania za synów w Chrystusie. Zaprawdę, zaprawdę. Wielkie rzeczy Pan wam uczynił! Wielkie rzeczy Pan nam uczynił! Wy, drodzy młodzi przyjaciele, dziewczęta i chłopcy, macie być świadkami wiernymi i odważnymi tych "wielkich rzeczy" w waszych środowiskach, wśród rówieśników, we wszystkich okolicznościach życia. Jest z wami Maryja, Dziewica z Nazaretu, uległa każdemu tchnieniu Ducha Świętego. Ta, która przez swoją wspaniałomyślną odpowiedź na zamierzenie Boga, przez swoje "niech mi się stanie", otwarła światu upragnioną od dawna perspektywę zbawienia. Patrząc na Nią, pokorną Służebnicę Pańską, wziętą dziś do chwały niebios, mówię do was słowami św. Pawła: "Postępujcie według ducha" (Ga 5,16). Pozwólcie, by "Duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy, pobożności i bojaźni Pańskiej" (por. Iz 11,2) przenikał wasze serca i wasze życie i by za waszym pośrednictwem przekształcał oblicze ziemi. Przeniknięci mocą, która od Niego pochodzi, stawajcie się budowniczymi nowego świata: świata innego, opartego na prawdzie, na sprawiedliwości, na solidarności, na miłości. Drodzy młodzi przyjaciele! Przyjmijcie Ducha Świętego i bądźcie mocni! Jan Paweł II, Homila, Częstochowa, 1991

Módlmy się: Boże, nasz Ojcze, od młodości zapraszasz nas na swoje drogi. Młodzież ma w Twoim Synu Mistrza, który uczy jak cierpliwie i wytrwale kształtować w sobie nowego człowieka, odkrywać swoje powołanie, aby skutecznie budować cywilizację miłości. Modlimy się do Ciebie za młodzież, by nie dała się zniewolić ślepym pożądaniom i okłamaną miłością. Niech Błogosławiony Jan Paweł II, którym młodych szukał i z wzajemnością ukochał, będzie w gronie świętych ich wzorem i patronem, a dla nas prosimy o łaskę... Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu... c.d.n. (red)

------------------- 13 -------------------

Wspomnienie śp. ks. Jarosława Zaradzkiego MSF 22.07.1962 – 06.02.2014 Śp. ks. Jarosław Zaradzki MSF urodził się 22.07.1962 r. w miejscowości Ciążeń, niedaleko Konina. Po ukończeniu szkoły średniej w 1983 r. wstąpił do Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny. Pierwsze śluby zakonne złożył 08.09.1984 r. w Bąblinie. W trakcie formacji w seminarium, w Kazimierzu Biskupim, doświadczył ciężkiej choroby – ziarnicy złośliwej (rodzaj choroby nowotworowej). Lekarze uznali, że stan ks. Jarosława jest krytyczny. Wysiłki lekarzy

modlitwy

rodziny

oraz

współbraci

zakonnych

doprowadziły

całkowitego

wyzdrowienia. W dniu 08.09.1987 r. złożył profesję wieczystą, a w dniu 16.06.1990 r. przyjął święcenia kapłańskie. Obydwa wydarzenia miały miejsce w Kazimierzu Biskupim. Po święceniach został skierowany do pracy w parafii Świętej Rodziny w Rzeszowie, a po roku pracy został posłany do parafii Św. Michała Archanioła w Żernicy. Po wcześniejszym przygotowaniu 01.11.1992 r. przełożeni wyznaczyli ks. Jarosława do pracy na terenie Diecezji Pińskiej na Białorusi. Został tam proboszczem parafii w Nowym Swierżniu. Dzięki jego staraniom wybudowano tam kościół i kaplicę. Po prawie 10 latach przepracowanych na Białorusi, w grudniu 2001 r. ks. Jarosław zgłosił chęć pracy na Madagaskarze.

Przełożeni jednak, ze względu na ciągłe potrzeby na

Białorusi, nie przyjęli tej kandydatury. Z dniem 10.09.2005 r. został odwołany po 13 latach pracy na Białorusi do Polski i przeniesiony do Wielkiego Klincza, z przeznaczeniem do pomocy duszpasterskiej, a rok później, przeniesiony do Domu Generalnego Misjonarzy Świętej Rodziny w Rzymie i skierowany do pracy duszpasterskiej jako wikariusz w parafii San Remigio w Rzymie. W 2012 r. ks. Jarosław powrócił do Polski, do Górki Klasztornej, z przeznaczeniem do pracy w Apostolstwie Dobrej Śmierci. Od tego momentu był w ciągłym pielgrzymowaniu. Odwiedził liczne parafie na terenie całej Polski głosząc rekolekcje czy też prowadząc dni skupienia. Wszędzie szerzył ideę Apostolstwa Dobrej Śmierci sprawiając, iż wielkie grupy wiernych zapisywały się do Stowarzyszenia. Ks. Jarosław miał plany na dalsze lata swojego kapłańskiego posługiwania, dlatego też rozpoczął w ubiegłym roku naukę na studiach licencjackich z zakresu duchowości. Bóg miał jednak inne plany i dlatego, w dniu 6 lutego podczas pogrzebu ojca jednego z współbraci, powołał ks. Jarosława do Siebie. Ks. Jarosław oddany Bogu i dziełu misyjnemu Kościoła odszedł do Pana w 52 roku życia, w 30 roku życia zakonnego i w 23 roku kapłaństwa. Został pochowany 10.02.2014 r. na swojej konińskiej ziemi, w Kazimierzu Biskupim. W pogrzebie uczestniczyło ok. 65 kapłanów (54 MSF) z Polski, z Białorusi, z Rzymu, z Czech, z Austrii, 6 braci zakonnych, klerycy, nowicjusze i 4 siostry zakonne. Mszy św. przewodniczył ks. Prowincjał Adam Józef Sobczyk MSF, homilię wygłosił ks. Wice-prowincjał Robert Ciżewski MSF, obrzęd przy trumnie odprawił ks. Antoni Żebrowski MSF – Dyrektor ADS, a na cmentarz śp. ks. Jarosława odprowadził ks. Kazimierz Świderski MSF – Rektor z Górki Klasztornej. Wieczny odpoczynek, ks. Jarosławowi, racz dać Panie...

------------------- 14 -------------------

opracował J.K. - członek ADS

STATYSTYKA DUSZPASTERSKA ZA ROK 2005 - 2013

2005

2006

2007

2008

2009

2010

2011

2012

2013

SAKRAMENT CHRZTU ŚW.

104

114

128

142

122

106

101

120

102

SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA

I KOMUNIA ŚWIĘTA

111

113

112

WCZESNA KOMUNIA ŚWIĘTA

ROZDANO 208 000 228 000 205 000 195 000 198 000 186 000 179 000 196 000 200700 KOMUNII ŚWIĘTEJ SAKRAMENT BIERZMOWANIA

141

263

-----

119

106

138

----

SAKRAMENT CHORYCH

306

345

439

461

426

430

373

291

398

---

ODWIEDZINY CHORYCH

682

661

1003

887

1003

844

875

892

794

POGRZEBY

178

173

188

173

217

192

177

207

164

POGRZEBY DZIECI

POGRZEBY POZA PARAFIĄ

ZAOPATRZONYCH PRZED ŚMIERCIĄ

103

115

116

ODWIEDZINY KAPŁANÓW

105

104

131

123

ZŁOTE JUBILEUSZE MAŁŻEŃSKIE

MSZA ŚW. W DOMU CHOREGO

------------------- 15 -------------------