november 2005 - De Hoogstraatse Maand

MAANDBLAD JAARGANG 21 NR. 247 NOVEMBER 2005 PRIJS: 2 € AFGIFTEKANTOOR: 2320 HOOGSTRATEN

UITGEVERIJ DE HOOGSTRAATSE PERS B.V.B.A., Loenhoutseweg 34, 2320 HOOGSTRATEN

ERKENNING OUDE VOETWEGEN

www.demaand.be

OMGAAN MET ROUW VIJF GETUIGENISSEN

TE KOOP SOCIALE KAVELS

Jong gezegd Piet Hereijgers in de

Ronde van

SENEGAL

PAULA FOCKAERT

BRIGITTE SNOEYS

NICK & CINDY DE BIE

DIRK MARTENS

PETER BROSENS

COLUMN De paterskerk in Meersel-Dreef is te klein om iedereen een comfortabele plaats te bieden naar aanleiding van de viering van het vijftigjarige kloosterjubileum van pater Luc Wauters. Maar niemand maakt er zich druk over. Het schuifelen van de stoelen en de kindergeluiden geven me de indruk dat ik in een koffieschool van één of andere lagere school beland ben. Normaal zou ik al lang geroepen hebben dat iedereen stil moest zijn of ik zou het op een lopen hebben gezet op zoek naar rustiger oorden. Hier hoort het er precies bij. Iedereen mag zijn wie hij is.

We zijn bij pater Luc, bij de paters. Hier is eenvoud het codewoord.

Ik leerde dat je in een kerk tot rust kon komen. De rust die we in deze ”stressy” wereld zo goed kunnen gebruiken. De feestelijke stemming die bij zo’n jubileumviering hoort, laat echter weinig ruimte tot rust. Ik be-rust.

En het helpt. Nu ik me neerleg bij de schuifelende stoelen en de niet tot bedaren bren-

No problem gende kinderen, lukt het me om te focussen op de essentie. Paters Kapucijnen zijn mensen die eenvoud nastreven en zo hoor ik nu ook over een groot relativeringsvermogen te beschikken. Blijkbaar was voor Pater Luc, toen hij in Pakistan als missionaris werkte, dat relativeringsvermogen bijzonder belangrijk. “No problem!” was zijn stopwoord. Ik verdommel weg en zie een stukje Pakistan.

Wat baat het je zorgen te maken over dingen die onomkeerbaar zijn, waar je toch niets aan kan veranderen? Het is energieverspilling.

Gebruik die energie beter om oplossingen te bieden voor problemen die je wel aankan.

Ik kan de wereld niet veranderen, maar ik kan met mijn beperkte mogelijkheden misschien wel wat op gang brengen in mijn kleine, lokale leefgemeenschap. Een last valt van mijn schouders.

Niemand verplicht me om veel hooi op mijn vork te nemen, zeker niet om te veel te willen doen. Het is zelfs tegennatuurlijk en getuigt

DUNI wordt weer DE STER

2

in een aantal gevallen ook van een gebrek aan nederigheid. Jezelf wegcijferen voor anderen klinkt wel mooi, maar het is lelijk als je dat doet om er zelf beter van te worden. De simpele, welgemeende handdruk en de blik van verstandhouding klinken daarom vandaag veel mooier dan het bombastische gebrabbel van “hoogwaardigheidsbekleders” die het nodig vinden dat hun woorden door iedereen gehoord worden. “No problem”, schiet het door mijn hoofd. “Maak je niet druk, je kunt er toch niks aan veranderen… laat ze maar in hun waan.”

We gaan ze missen die paters met hun eenvoudige levenslessen. Ze zijn niet meer met velen. Ik vraag me af hoe het komt dat zo weinigen zich nog geroepen voelen. Misschien kunnen we niet meer be-rusten? Vinden we onszelf te belangrijk? Laatst hoorde ik dat het eerste woordje dat leerlingen in het eerste leerjaar leren het woordje “ik” is.

Valse start… beginnen met “wij” zou zoveel mooier zijn. “No problem”, het komt wel goed. (a.o.)

OMGAAN MET ROUW

Nick De Bie (1979 - 2000) - Cindy De Bie (1982 - 2002)

“Aanvaarding… en dan kan je verder leven!”

Jan De Bie en An Van den Bogerd

MINDERHOUT - Het overlijden van een kind, broer of zus, kortom het sterven van een geliefd iemand, is een aangrijpende gebeurtenis en als achtergeblevene word je met een zeer intens verdriet geconfronteerd. Niet alleen moet je leren omgaan met je eigen verdriet, maar ook met dat van je kinderen, terwijl deze op hun beurt hun eigen pijn en die van hun ouders ervaren. Verder weet ook de omgeving niet altijd op de juiste manier met de dood om te gaan en vooral voor de jongeren is de dood veraf. Over je ervaringen en gevoelens praten zonder terughoudendheid met lotgenoten kan soms heel belangrijk zijn. Jan, An en hun kinderen hebben het verlies van Nick en Cindy op hun eigen positieve manier kunnen verwerken.

KLJ-fuif Ilse, Dirk, Yves, Dorien, Nick, Cindy! Een prachtig gezin om van te dromen. Enkelen hadden reeds hun eigen weg uitgestippeld, anderen waren nog op weg. 9 januari 2000! Politie aan de deur! Is er iets gebeurd? Een ongeval? Alles

dodelijke afloop. Twee jongelui in de fleur van hun jeugd plots weggerukt van al degenen die hen dierbaar waren.

Sterk geloof Nick had een beroepsopleiding en specialisatie-

van. ’s Anderdaags drong het tot hem door. An ziet het nog duidelijk voor ogen. Het ergste was wel toen hij weggevoerd werd voor een autopsie, maar heel dit dossier hebben ze mogen inkijken.

“Gelukkig is dat bij Cindy niet gebeurd! Op de begrafenis was er enorm veel volk, juist als in de gebedswake de avond tevoren en dit maakt je die dagen toch een beetje sterker als je merkt dat er zoveel mensen zijn die met je meevoelen.

De KLJ-meisjes en jongens hebben hen op een buitengewone wijze uitgeleide gedaan naar de andere wereld. Nadien komt dan de echte ontnuchtering. Eer je beseft dat zij er niet meer zijn duurt een tijd, je denkt altijd seffens zijn z’r, hoor ik ze niet…! Hoe je zoiets verwerkt? Niet zo simpel. Je doet dat een stuk samen, maar ook een deel voor jezelf en daarin moet je mekaar kunnen vinden. Wij zijn er sterker uitgekomen en vooral ons geloof in het hiernamaals heeft ons enorm gesterkt. Het zou toch onrechtvaardig zijn als na dit leven alles ophoudt.Wij hebben het leren en kunnen aanvaarden, het kunnen plaatsen in ons

Nick en Cindy De Bie, twee jongeren die plots overleden. Nick in 2000, zijn zus Cindy in 2002 schiet er dan door je hoofd. Geen gemakkelijke opgave voor de agenten van dienst. “Nick (geboren op 28 juli 1979) is plots ineengezakt en ogenblikkelijk gestorven tijdens een KLJ-fuif in St.-Lenaarts.” 2 februari 2002! Cindy, geboren op 29 juni 1982, plots ineengezakt en ogenblikkelijk gestorven tijdens een KLJ-fuif in Minderhout! Tweemaal hetzelfde scenario met

jaar sanitair en centrale verwarming gevolgd in het VITO te Hoogstraten en Cindy was bezig haar managementsopleiding te vervolmaken in Antwerpen. Beiden waren vol levenslust, heel actief in de KLJ en niets deed het ergste vermoeden.

Toen men de dood van Nick kwam melden heeft Jan uren bij hem doorgebracht, er altijd tegen gepraat, maar daar herinnert hij zich niets meer

leven. Het blijft natuurlijk een onuitwisbaar litteken! Als je niet gelooft moet het enorm zwaar en frustrerend zijn. De kinderen hadden het er ook moeilijk mee, maar bij hun vrienden en vriendinnen hadden zij luisterende oren en die zijn bij ons ook regelmatig thuis geweest, zeker de jongelui van de KLJ.

3

OMGAAN MET ROUW Dagboek An heeft zich op haar werk gestort en is beginnen te lezen over de zin van het leven, het leven na de dood…!” Bij een zelfhulpgroep “Ouders van een overleden kind ” zijn we niet aangesloten.

Eén keer zijn we er naartoe geweest, maar dit is ons geenszins meegevallen. Wij waren misschien al verder in ons verwerkingsproces, maar wij aanvaardden het als een te negatieve kijk op de gang van zaken. Precies alsof er geen leven meer was na dit leven. Wij zien dit helemaal anders.

Wel zijn we geabonneerd op een tijdschrift van “ ’t Vergeet-mij-nietje” dat om de drie maanden verschijnt. Hierin vind je wel zinvolle teksten, getuigenissen en prachtige gedichten.

De feestdagen en verjaardagen waren in ’t begin toch wel moeilijk om dragen, maar dat vlot nu goed. Er wordt gelachen en Nick en Cindy horen er gewoon bij. In gesprekken onder mekaar en als we soms naar een oplossing zoeken voor een of andere kwestie zeggen we dikwijls “onze Nick zou dat zo gedaan hebben en ons Cindy zou dat zo gezegd hebben!”

Enkele weken geleden is onze zoon Yves getrouwd. Wij hebben daar van genoten; maar dan denk je toch ook weer aan hen. Een emotionele vondst deden we veertien dagen na het overlijden van Cindy. Haar dagboek waarin zij o.a. vertelt over het verwerken van de dood van Nick, want zij waren echt twee handen op één buik, zij konden mekaar niet missen. Deze ontboezemingen worden natuurlijk gekoesterd, want je moet bedenken dat we van hen geen afscheid hebben kunnen nemen. Eén troost: ze hebben het sterven zelf niet ervaren en ze hebben geen pijn geleden!

Voortekens “Op ’t kerkhof gaan we hen regelmatig eens groeten, maar niet dat we daardoor aangezogen worden. Helemaal niet! Thuis, in de woonkamer hebben we een plaats voor hen gereserveerd en daar kunnen we intens van genieten zonder te verzinken in diep verdriet. Wij zijn blij dat het onze kinderen geweest zijn. De KLJ’ers hebben ons enkele CD’s bezorgd met al hun lievelingsliederen en je kunt wel geloven dat die al grijs gedraaid zijn. Achteraf bekeken hebben wij precies, hoe raar het ook mag overkomen, enkele voortekens gemerkt. Enkele weken voor zijn dood liep Nick enorm goedgehumeurd rond? Niets speciaals zou je zeggen, maar dit viel toch op.

En dan enkele uitspraken van hem in die periode:”Profiteer ervan, want het leven is kort!”

Paul van de Papillon wilde stoppen met zijn café en tot hem zei hij:” Zolang ik hier kom, stop je niet!” Twee weken later is Paul gestopt…! En Cindy:”Mijn vriendinnen zullen allemaal wel kindjes krijgen, maar ik nooit.” Vijf minuten voor haar overlijden had ze haar vriend nog eens stevig vastgepakt en dat was niet haar gewoonte als ze in groep waren. Ze had een klein katje met de fles grootgebracht en altijd zat die op haar te wachten als ze van school kwam. Het beest werd ziek en enkele weken later was haar

4

De mensen zeggen het dan wel met goede believelingsdier dood. Dit was misschien allemaal doelingen en we nemen het hen ook niet kwalijk, toevallig, of ook niet, maar achteraf denk je daar maar ze beseffen niet hoe diep het je dan kwetst. toch aan!” Haar vriendin uit Zoersel vertelde een Als je niet meegemaakt hebt wat wij hebben meedroom: ze had Cindy gezien en die was enorm gemaakt, kun je het ook niet begrijpen.” kwaad op haar geweest omdat ze haar studies verwaarloosde. En dat De tijd heelt alle wonwas werkelijk zo! Wel, den, is een algemene zij heeft de klok om“Pas als je hand-in-hand durft opvatting die leeft gedraaid, haar studies te zitten met verdriet en als bij zeer veel mensen. ter harte genomen en je durft te rouwen kun je een Niets is minder waar. haar diploma behaald. aangrijpende gebeurtenis achter De tijd op zich geToch een opkikker je laten zonder dat je voor altijd neest niet. Als men in dat je zoiets te horen een hoekje zit en tijd krijgt, maar je wordt vergiftigd blijft.” (Tori Amos) neemt om te genezen, soms ook gekwetst! zal de tijd niets doen.

Je verliest vrienden, Het is niet de tijd die geneest, maar wat men maar je krijgt er nieuwe. En dan uitspraken als: doet met de tijd. je hebt toch nog vier andere kinderen; pakt maar Vijf jaar na de dood van Nick en drie jaar na het ne goeie borrel ’s avonds; waar sta je nu met je overlijden van Cindy heeft het gezin er zich geloof. Daar heb ik op geantwoord: we zullen flink doorgesparteld en zien ze het leven positief het nog meer nodig hebben, anders overleven tegemoet. (rel) we het niet!

OMGAAN MET ROUW

Brigitte Snoeys (1948 – 2005)

Er is meer tussen hemel en aarde Op 9 juli 2005 is mijn vrouw Brigitte Snoeys aan kanker overleden. Ze was maar 56 jaar oud, een pracht van een vrouw en een schat van een moeder voor onze twee kinderen: Eva, die 33 jaar oud is en Sarah van 21. Meer dan 1,5 jaar lang heeft ze tegen die verschrikkelijke ziekte gevochten en is op die zonnige zaterdag onverwacht gestorven, zonder dat er een echte aftakeling nodig was.

Omdat ik weet dat er meer is tussen hemel en aarde, leg ik mijn toekomst in haar handen. Brigitte weet wat goed voor me is. Een verhaal van ziekte, sterven en (over)leven. Een verhaal over het leven dus.

Wij, ikzelf en onze kinderen, hebben van Brigitte de opdracht gekregen om dezelfde personen te blijven, waarvan zij gehouden heeft. Het laatste dat zij zou willen is dat er drie teleurgestelde, ontmoedigde, gedemotiveerde mensen achterblijven. De foto, waar ze zo optimistisch opstaat, moedigt ons elke dag opnieuw aan om te leven.

In het herinneringsprentje vroeg ik de hulp van Brigitte en die is er ook, in verschillende kleine tekens en door of langs een aantal mensen. Brigitte zal, zolang ik leef, altijd prominent aanwezig blijven. Zij legt mijn leven nu in een nieuwe plooi. Ze weet wat goed voor me is. (Frans Horsten)

De diagnose

sprek met de dokters in Leuven. “Ja, er “Lymfklierkanker”, zei de dokter in de St.-Jowas nog een kans, als zefkliniek in Turnhout. Het was oudejaarsdag, en indien….”. Zonder 31 december 2003, en onze wereld stortte in. iets te zeggen verwij“Als het mijn vrouw was, zou ik haar laten bederde Brigitte de vele handelen in Leuven”, voegde de arts er aan toe. tientallen kaartjes die Vier dagen later begonnen de onderzoeken in tegen de muur hingen.

Gasthuisberg.

Die aanmoediginDe nieuwjaarsdagen waren chaotisch. We waren gen waren niet meer samen kwaad omdat het voor ons de zoveelste nodig, nu wisten we tegenslag was. Bang voor wat er komen zou en het wel. blij omdat de dokters er vlug bij waren.

Gelukkig hebben we Ik was in paniek. Met mijn hartprobleem was ik afscheid kunnen nejarenlang de zieke in huis. Ik leefde met de zalige men, achttien jaar lang gedachte dat ik als eerste zou gaan, een zekerheid en de laatste weken indie door de ziekte van Brigitte plots wegviel. Wat tensief. Na een laatste er nu gebeurde was niet volgens afspraak. zware chemo is BriToch hebben we veel te danken aan onze tegengitte gestorven. Totaal slagen, zoals mijn hartinfarct en wekenlang veronverwacht, zonder blijf op intensieve zorgen, nu meer dan 18 jaar aftakeling, zonder geleden. Door zo dicht bij de dood te staan, zijn pijn. Het ergste was we als koppel en als gezin intens en zeer bewust op de best mogelijke gaan leven. Bach, Beethoven en Bram Vermeulen manier verlopen. klonken plots veel mooier.

Pas dan besef je hoe We werden dankbaar voor elke nieuwe dag, omBrigitte Snoeys en Frans Horsten kregen en namen de tijd om afingrijpend de ziekte dat we beseften dat leven niet vanzelfsprekend is. scheid te nemen. Zij die achterblijven kregen de opdracht mee om was geweest voor We genoten van elk moment samen en van alle dankbaar te zijn en te leven. gans het gezin. En het kleine dingen, zoals de rust in het begijnhof, een verlof aan zee, dat Brigitte en ik gepland hadterras op de Vrijheid, een voorstelling in de Waden voor ons twee, werd het eerste verlof met de rande. Dat alles kreeg veel meer waarde. kinderen, zonder haar. We hebben samen gelaMijn broer is op 32-jarige leeftijd doodgevallen, chen en geweend. voor hem was het meteen gedaan. Ik heb geluk gehad en leef nu al bijna twintig jaar in “extra timers”. Samen met Brigitte en de kinderen waDankbaar ren we dankbaar voor De vraag “waarom elke dag, het kon de Brigitte” en “waarom Dood ben ik pas, laatste zijn want het zo jong”, zal ik nooit als jij me bent vergeten.

Het volgende nummer van De leven is broos. stellen. Brigitte heeft (Bram Vermeulen) Hoogstraatse Maand verschijnt op me, in méér dan 35 jaar woensdag 30 november. Alle kopij dat ik haar gekend heb, Het ergste voor deze editie verwachten wij ten zoveel liefde gegeven, meer dan een mens in een Brigitte heeft tijdens haar behandeling nooit laatste op woensdag 16 november. lang mensenleven lang geven kan. Hier past algeklaagd, ook al ging ze dikwijls door een hel.

Tot zondag 20 november kan u het leen maar dankbaarheid, geen opstandigheid.

Negenendertig chemo’s op rij. Een enorme hoesport- en dorpsnieuws nog binnenEn plots sta je er alleen voor, iets wat ik nooit veelheid, een overdosis vergif. Tot viermaal toe brengen. voor mogelijk had gehouden. Op zo’n moment verdwenen de kankercellen, maar telkens opwordt discipline een vorm van overleven. Ik nieuw kwamen ze terug, sneller en meer agressief weiger te vluchten uit ons huis of in mijn werk. dan voorheen. Maar we gingen er voor. Brigitte Ik verplicht mezelf om voldoende rust te nemen genoot van de goede momenten, de warmte in en goed en gezond te eten en ben niet te beroerd ons gezin en de wandelingen met familie en om aan te kloppen bij andere mensen, als ik het vrienden. moeilijk heb.

Drie weken voor haar dood hadden we een ge-

Kopij

5

OMGAAN MET ROUW

Dirk Martens (1981 - 2001)

Het gaat nooit over Jos en May Martens hadden alles wat een mens zich wensen kan. Fijne kinderen, een mooi huis op een mooie plek, een goede kostwinning. Ze vormden een gelukkig gezin en hadden wat men noemt een goed leven. Maar vier jaar terug sloeg het noodlot toe. In de nacht van zondag 9 december 2001 ging de auto van hun zoon Dirk op enkele honderden meters van hun huis van de baan en kwam tegen een boom terecht. Dirk en zijn boezemvriend Geert waren op slag dood. Over wat dat met een mens en zijn gezin doet, hadden we met Jos een heel open gesprek.

Alsof de wereld inzakt “Ik wist meteen dat er iets heel erg mis was, toen ik die zondagmorgen beneden kwam. Ik zag twee politiemensen en een buurvrouw naar de voordeur komen en in een glimp zag ik dat Dirk zijn auto niet op zijn plaats stond. Toen ik de deur opendeed heb ik meteen gevraagd of het ook het ergste was. De agente knikte en knikte nogmaals toen ik vroeg ‘En Geert?’ Het was het alsof de wereld onder mijn voeten wegzakte. Hoewel je het onmiddellijk beseft, overheerst het ongeloof.

Dat kan niet, denk je steeds, dat is niet gebeurd.

De buurvrouw is naar mijn vrouw gegaan, die nog boven was. Toen ze beneden kwam, kon ik alleen maar zeggen ‘Nu zijn wij er ook bij, bij de weekendongevallen’. We praatten daar dikwijls over, als dat op het nieuws kwam, en dat je hoopt daar nooit zelf mee te maken te hebben.”

Het einde tegemoet Dirk was een vrolijke jonge kerel, populair bij vele vrienden en vriendinnen. Samen met boezemvriend Geert waren ze gangmaker op vele fuiven en feestjes. Jos: “Dirk was de druktemaker in huis. Altijd het meeste praat aan tafel, bracht altijd leven in de brouwerij. Hij verschilde daarin dag en nacht van zijn tweelingbroer Ronny, die veel stiller is, veel langer wacht om iets te zeggen. Pas op, Dirk kon ook ernstig zijn. Hij was serieus bezig een eigen zaak op te richten. Na zijn opleiding houtbewerking is hij bij mij in dienst gekomen. Maar hij wou zich toeleggen op dakwerken en was daarvoor een half jaar aan de slag bij Stoops in Hoogstraten, om de knepen van de stiel te leren. Daktimmer was geen probleem, maar leien leggen, dat wou hij onder de knie krijgen. Alles was voorbereid om zelfstandig ondernemer in dakwerken te worden”.

Alleen het traject van aan ‘d’n Af en Toe’ in de Kerkstraat tot hier thuis deed hij met zijn eigen auto. Maar de dag voor het ongeluk had hij een keer meegereden met de Porsche van een werknemer van de aannemer waar we mee aan het werk waren. Achteraf, toen we met de auto naar huis reden, vertelde hij me op hoeveel seconden die aan 100 per uur zat, en aan 200 per uur. Ik vrees dat hij ’s nachts, samen met Geert heeft willen chronometreren hoe snel zijn wagen kon optrekken. Het verhaal van een van de buren van de plaats van het ongeval versterkt mijn vermoeden. Hij hoorde hoe ze de motor lieten loeien en dan met een hels geluid vertrokken.

Hun einde tegemoet, maar daaraan hebben ze niet gedacht”.

“We hebben goed kunnen praten met Filip en Marian, nu nog altijd. Want ook het schuldgevoel voor de dood van Geert speelde ons parten.

Geert logeerde dat weekend bij ons en dan voel je je toch verantwoordelijk. Maar zij hebben dat nooit zo bezien, hebben ons dat van in het begin duidelijk gemaakt. We hebben met hen veel en goed kunnen praten over Geert en Dirk.”

Het gemis Na de drukte van de eerste dagen en na de begrafenis wordt het gemis alomtegenwoordig: “Elke morgen dat ja naar beneden komt, drukt dat besef meteen als een loden deken op je schouders.

Je hebt geen enkele lust om de dag te beginnen, om wat dan ook aan te vatten. Je hebt de neiging van je ergens neer te zetten en niet meer op te staan. En ondertussen spoken de gedachten door je hoofd, je twijfelt aan de zin van het bestaan. Ik kan nu goed begrijpen dat sommige mensen in die omstandigheden verkeerde dingen zouden doen.

Je moet je echt vermannen om verder te gaan, liefst zou je willen dat het leven hier stopt, dat het zonder Dirk niet meer hoeft. Gelukkig komt daar toch weer door dat je nog een echtgenote en twee kinderen hebt, dat zij het ook moeilijk

Drukte van de eerste dagen

“De eerste uren en dagen wordt je geleefd.

Er zijn veel mensen om je heen, familie, Op zondag 9 december 2001 verloor Dirk Martens het leven bij een buren, vrienden. En auto-ongeval op enkele honderden meter van thuis. dat is goed. Ze houden hebben, dat je samen verder moet”. je recht op dat moment. Er moet ook van alles Weken heeft dat geduurd, familie, vrienden, bugeregeld worden, je hebt veel omhanden dat je ren kwamen hen troosten. “Voor May was dat aandacht bezighoudt. echt nodig, ook na maanden nog. Ik had af en Maar na de tweede “Dirk hield ook van toe behoefte aan rust, aan tijd voor mezelf. Zo dag was ik toch al snelheid, van snelle ‘Hoewel je het onmiddellijk beseft, ga je op een gegeven moment toch beseffen dat blij dat iedereen even wagens, maar ik heb overheerst het ongeloof.’ het leven verder gaat”. weg was, dat je een hem toch nooit onvermoment voor jezelf antwoordelijk weten Praten helpt had. Dat je je verdriet doen daarmee. Hij “En toch doet het pijn als het gebeuren een beetje de vrije loop kan lawist dat drinken en uit de belangstelling gaat, vooral als mensen het ten. Want goed schreeuwen helpt. Je moet dat autorijden niet samen gingen. Meestal gingen ze onderwerp bewust of onbewust gaan mijden. toelaten”. per taxi op stap, ook de nacht van het ongeluk.

6

OMGAAN MET ROUW Want het is een grote hulp als mensen er over praten. Ik weet dat het soms moeilijk is erover te beginnen. Ik herinner me nog goed dat ik ooit met een iemand in de bouw stond te werken, wiens broer pas verongelukt was.

Ik wist mezelf geen houding te geven en schrik en schroom beletten me er over te beginnen. Na een aantal mislukte pogingen om erover te beginnen, had ik mijn moed bij mekaar geraapt en ben ik er over begonnen. Ik heb gemerkt hoe fijn hij dat vond. Tegelijk was het ook voor mij een grote opluchting. Nu ik aan de andere kant zit, kan ik iedereen verzekeren dat je er heel blij mee bent als de mensen er met je over praten. Het hoeft niet alle dagen hetzelfde te zijn, maar mijdt het onderwerp als ‘t u belieft toch niet. Zoiets ergs en er niet over praten, dat kan toch niet, hé! Praten over Dirk was en is mijn therapie.”

Trendsetter in eigentijdse interieurs

“Nee, naar de vereniging ‘Ouders van verongelukte kinderen’ zijn we niet gegaan. We hebben er wel even met een aantal mensen over gepraat, maar ik voel dat het mij geen goed zou doen. Ik probeer dit ongeluk te verwerken en vrees dat al die andere gevallen erbij te veel zou zijn”.

Terug aan het werk

Exclusief voor de regio

Stilaan ging Jos terug aan het werk: “Je wordt er ingetrokken, een klant of een leverancier belt, je moet hier en daar naar toe. In het begin is dat heel moeilijk, omdat je eigenlijk geen zin hebt. Langs de andere kant helpt het ook, je bent met iets anders bezig, je hebt aandacht voor iets anders. Voor May was dat minder het geval. Zij is thuis, waar Dirk ook thuis was. Ik meen dat het voor vrouwen nog moeilijker is dan voor ons, zij hebben het kind gedragen, hebben een andere band met hen. Dat maakt het verwerkingsproces moeilijker. Zij heeft zich heel lang bijna volledig uit het sociale leven teruggetrokken. Dat was van geen belang meer, terwijl ze dat vroeger graag deed. Slechts enkele dingen heeft ze na verloop van tijd terug opgepikt, zoals de volksdans, maar nog steeds met gemengde gevoelens”.

Derde generatie sinds 1947 in het centrum van Hoogstraten

Alle soorten behang, trendy of klassiek Verf in 20.000 kleuren van Boss Paints Raamdecoratie, zonnewering en vloerbekleding

Lachen en wenen “Genieten was lange tijd heel moeilijk. Je werd telkens geconfronteerd met een zeker schuldgevoel. ‘Zie ons hier zitten genieten terwijl onze Dirk dat niet meer kan meemaken’ schiet er dan door je hoofd en dan was het plezier er snel af. De radio en muziek in het algemeen werkt zeer snel op je gemoed. Een gevoelig liedje en de tranen komen tevoorschijn. Je wordt op dat punt veel gevoeliger dan vroeger. Lachen en wenen liggen heel dicht bij mekaar. Zo waren we in het vorig jaar op vakantie, op reis in Schotland. We genoten er echt met volle teugen van de prachtige landschappen waar we doorreden. We hielden even halt om wat uit te rusten en plots schoot mijn gemoed vol en liepen de tranen over mijn gezicht. In april dit jaar was ik op de laatste match van KFC Meerle. Ze wonnen en de concurrenten verloren zodat KFC op de valreep kampioen was. Een geweldige ontlading op het terrein daar en dansen en zingen alom.

Ik ook, maar plots zag ik “Praten over Dirk was en is onze Dirk daar tussen mijn therapie.” staan, want die zou daar zeker ook staan vieren hebben.

Toen kwamen de tranen in mijn ogen, het komt op en ik kan het niet tegenhouden. Al zal ik altijd proberen die moeilijke momenten zo onopgemerkt mogelijk door te komen. Maar ik heb ondervonden dat het beter is het niet tegen te houden, het lucht op.

Dan ben ik heel even dicht bij Dirk geweest en dan gaat het weer”.

Het gaat nooit over “Zo valt je leven weer min of meer in een regelmatige plooi. Want het klopt dat het leven verder gaat. Maar je draagt een hele diepe kwetsuur die nooit zal genezen. Die blijft tot je zelf dood gaat. En er is geen dag – geen enkele – sedert 9 december 2001 dat ik niet aan Dirk gedacht heb en ik denk dat er geen enkele zal komen. Het gaat nooit over.”. (jaf)

Bent u graag op de hoogte van de nieuwste kleurencombinaties? Wenst u kleurrijke tips voor de juiste samenstelling van uw interieur?

Bezoek dan zeker een van onze infoavonden of bel ons voor meer informatie.

AANBEVOLEN:

Workshops op aanvraag Ideaal voor groepen van 10 tot 16 personen.

Aanleren van verschillende verftechnieken.

Hoe maak ik van een oud kastje een trendy meubel?, enz...

H. Bloedlaan 277-299 2320 Hoogstraten Tel: 03/314 52 78 Fax: 03/314 88 02 e-mail: info@mertens-schilderwerken.be 194

7

Hoogstraten in Groenten & Bloemen 2005 VVV Hoogstraten dankt het Stadsbestuur, Veiling Hoogstraten en Unizo Hoogstraten voor de steun en alle vrijwilligers die meegewerkt hebben aan deze prachtige zevende editie.

Mede door het mooie weer mochten we een recordaantal bezoekers verwelkomen ( tussen 65 en 70 000 obv steekproeftellingen ).

De creaties werden dit jaar uitgewerkt door : Sin Adams, May Adriaensen, Simonne Adriaensen, Coleta Aerts, Joanna Aerts, Frieda Arnouts, May Bastiaansen, May Bastiaansen, Martine Bellens, Lieve Boeykens, Maria Bolckmans, Maria Boudewijns, Jeanne Braspenning, Martine Braspenning, Nelly Breestraat, Martha Buylinckx, Ria Coppé, Louisa Coppens, Magda Cuypers, Wiske Damen, Lucia De Gruyter, May De Gruyter, Ria de Nijs, Viviane Driesen, Yvonne Engelen, Angèle Geens, Annick Geens, Rit Geens, Ann Geerts, Lydie Gilops, Maria Goetschalckx, Mariette Govaerts, Marie José Haest, Paula Heijnen, Josepha Hendrickx, Ans Huijberts, Deborah Hurks, Annie Jacobs, Maria Jacobs, Willy Jacobs, Amelie Jansen, Linda Jansen, Liza Jansen, Bea Janssens, John Janssens, Louisa Janssens, Maria Janssens, Paula Janssens, Roos Janssens, Yvonne Janssens, Rit Kerremans, Jeanne Kerstens, Jeanne Koyen, To Kustermans, Hilda Laurijssen, Ingrid Laurijssen, Maria Laurijssen, Maria Laurijssen, Jeva Laurijssens, Martha Leenaerts, May Lenaerts, Trinetta Lodders, Jacqueline Maes, Odette Marrannes, Julia Martens, Maria Martens, Maria Martens, Rita Martens, Hilda Mertens, Magda Michielsen, Mia Michielsen, Simonne Michielsen, Annemie Nietvelt, Liza Pauwels, Marie-Louise Pennemans, Irm Raeves, Sylvia Relliun, Jan Roestenberg, José Rombouts, Lief Rombouts, Mieke Rombouts, Toke Rombouts, Els Rommens, Maria Rommens, Leny Sandig, Cato Schalk, Maria Scheynen, Anne-Mie Schoofs, Jenny Schrijvers, Marie-José Seeuws, Jeanne Segers, José Snoeys, Anna Sprangers, Annie Sprangers, Geert Standaert, Ann Sterkens, Lisa Strijbos, Paula Swaegers, May Sysmans, Roos Tilburgs, Marie-José Ubben, Louisa Van Aert, Nicole Van Bavel, Ria Van Bavel, Anneke Van de Zanden, Magda Van den Broeck, Maria Van den Heuvel, Elisa Van Der Steen, Lizet Van der Stuyft, Bertha Van Dijck, Lisa Van Dijck, Ria Van Dijck, Maria Van Gestel, Liza Van Gils, Jeanne Van Mirlo, Annemie Van Opstal, Piet Van Sas, Yvonne Van Weereld, Jeannine Verbreuken, Lou Verhaegen, Annie Verheijen, Alida Vermonden, Anny Voeten, Gerard Vorsselmans, Hildegard Willebrords en de mannen die hielpen bij het opbouwen en afbreken van de tentoonstelling : Jaak Aerts, Jos Aerts, Vic Cornelissen, Werner Geets, Jan Geysen, Florent Huysegems, Jef Janssens, Stanny Laurijssen, Raf Pauwels, Jos Sprangers, Jan Van Dun, René Voet

Ontwerp en coördinatie : Etienne Van Nyen Coördinatie praktische uitwerking : Louis Geerts Tevens bedanken wij hen die gratis materiaal ter beschikking stelden Jochems, Rijkevorsel - Tuincentrum Segers, Rijkevorsel - Zagerij Van Erck, Wortel - Vito Hoogstraten Café De Gelmel en Frituur-eethuis Roma, die trakteerden bij de opening en De Berrie.voor de hulp bij de catering Indien we iemand vergeten te vermelden, gelieve ons dan hiermee te verontschuldigen

8

OMGAAN MET ROUW

Peter Brosens (1973 – 1978): Het was een heel zacht ventje

“Ge kunt nooit ten volle beseffen hoe het voelt om een kind te verliezen als ge het niet zelf hebt meegemaakt.”

Jan en Annie Brosens-Snoeys waren heel gelukkig met de geboorte van hun eerste kind Peter. Het was de zomer van 1973, en het gezin woonde in een huisje op het begijnhof in Hoogstraten. Een onbekommerde tijd voor een jong en onbevangen gezin, dat woonde op een plek die voor kleine kinderen een speelparadijs was.

Nog geen vijf jaar later, drie maanden nadat het gezin is verhuisd naar Wortel, slaat in Galder het noodlot toe.

In de late namiddag op Eerste Paasdag, tijdens een bezoek bij oma en opa Brosens, doorkruist een auto op een wrede manier het leven van het jonge gezin. Precies op de plek waar Peter net oversteekt naar de groentehof aan de overkant van de straat, op weg om opa en papa te helpen. Hoewel er uiterlijk amper verwondingen te zien zijn, sterft Peter ter plaatse. We zijn al bijna dertig jaar verder, maar er gaat nog steeds geen dag voorbij dat Annie niet aan haar oudste zoon denkt: “Onze Peter is geboren op 4 augustus 1973, in het moederhuis van Hoogstraten. We vonden Peter een hele schone naam. Een schoonbroer van Jan was een jaar eerder gestorven. Hij heette Piet. Met de naam wilden we ook een beetje verwijzen naar Ome Piet. Twee jaar later, eigenlijk om precies te zijn 17 maanden, werd onze Koen geboren.

We woonden op het begijnhof. We zochten een goedkoop huis om te huren, want we waren van plan om mettertijd een huis te kopen. En op het begijnhof kon je in die tijd heel goedkoop huren.

Het was daar heel gezellig om te wonen. Vooral onze kinderen hadden er heel veel deugd van dat ze daar alle ruimte hadden om te spelen. Spijtig alleen dat de huizekes niet aangepast waren aan de tijd om kleine kinderen groot te laten worden.

Er woonden nog gezinnen met kinderen. Die waren allemaal wel een beetje ouder als die van ons, maar Peter en Koen werden toch heel hard meegetrokken door de groteren.

Peter z’n vriendinnekes Onze Peter was een heel zachtaardig en rustig kind. Dat was een echt rustig zacht manneke.

Hij protesteerde nooit. Ja, ze zeggen altijd wel: ‘Over de doden niks dan goeds’, maar dat was echt zo. Behalve die ene keer bij de trouw van mijn zus. Hij was toen drie jaar. En hij moest trouwkleertjes passen als bruidsjonker. Dat deed hij niet graag. Toen schreeuwde hij moord en brand in de winkel. Nee, daar was hij niet graag bij. Maar dat was eigenlijk de enigste keer dat wij hem zo gezien hebben. Maar toch was het een heel zacht ventje, onze Peter. Dat manneke was altijd content, als ge hem in een stoel zette, of in zijn box. In onze Koen zat veel meer pit.

Maar onze Peter en onze Koen konden eigenlijk heel goed samen spelen. In de zandbak, of met onze huisdieren. We hadden in die tijd nogal wat dieren in huis: een tamme kauw, een poes, en later ook een hond. Maar het klikte echt goed tussen die twee.

Onze Peter had ook altijd vriendinnekes, van zodra hij naar school ging. Hij ging er nochtans niet graag naar toe. Hij heeft geschreeuwd tot zolang hij hier in Wortel naar school ging.

Maar wat betreft die vriendinnekes: toen hij ver-

jaarde en ik vroeg welke kinderen hij graag op z’n feestje had, zei onze Peter: ‘Liesbethje’. Het was altijd maar ‘Liesbethje, Liesbethje’. En ik kende Liesbethje helemaal niet. Maar ‘Liesbethje moet naar mijn feestje komen.’Ik heb aan de school gewacht totdat ik de mama van Liesbethje zag en toen bleek dat Liesbeth Aerts te zijn, uit de Gelmelstraat. Eind 1977, toen we ons nieuw huis al hadden maar er nog niet woonden, gingen we er af en toe naar toe om te schilderen en te behangen. Onze Peter zei: ‘Veerle van de klas, die woont heel dicht bij ons nieuw huis.’. Maar ik wist helemaal niet wie Veerle was. Vlak voor we verhuisden, mochten onze kinderen al wel naar het Sinterklaasfeest in de parochiezaal van Wortel komen.

Die middag zat onze Peter stevig omarmd met een meisje naar de poppenkast te kijken. Toen ik later vroeg wie dat kindje was zei hij: ‘Dat is Veerleke, en Veerleke woont heel dicht bij ons nieuwe huis.’ Daar ontdekte ik dan dat het om Veerle Verlinden uit de Pastorijstraat ging. Dat waren twee kindjes, die twee vriendinneks, en die waren alles voor hem. Met Kerstmis ’77 zijn we dan naar Wortel komen wonen. We waren heel blij dat we konden verhuizen, ook de kinderen.

Op het begijnhof moesten ze in het teiltje, hier mochten ze in het grote bad. Daar keken ze het hardste naar uit.

De klokken van Rome brachten voor één keer een nieuwe schop Onze Peter werkte heel graag in den hof samen met Jan. We hadden op het Begijnhof al een klein

groentetuintje (op de plek waar nu de boomgaard staat op het nieuwe erf, red.). Daar ging onze Peter heel graag mee naar toe. Hij was altijd wel in de weer buiten, hij had een klein schopje en een klein kruiwagentje.

Maar hier, rond ons nieuwe huis, moest dat allemaal nog omgespit en aangelegd worden, en daar had onze Peter het echt op staan. Aan de klokken van Rome ging hij een nieuwe schop vragen, want hij moest onze papa in den hof helpen, en er moest nog veel gespit worden. Ik heb de avond voor Pasen nog een schopje gekocht.

Eigenlijk brachten de klokken van Rome alleen maar paaseieren, maar onze Peter zat er zo over in, dat ik tegen Jan zei: ‘Ik ga toch een nieuwe schop voor die mannekes kopen. Dan zetten we die met Pasen maar in den hof.’ Dus hebben de klokken bij ons maar eens een schop gebracht.

Met die schop in z’n handen is hij later die dag verongelukt.

9

OMGAAN MET ROUW Een Pasen om nooit meer te vergeten Het was bij ons de gewoonte dat we met de Pasen eerst bij ons thuis eieren raapten. Daarna gingen we naar mijn ouders in Meer, en vandaar langs de ouders van Jan in Galder. Zij woonden op de weg naar Rijsbergen, vlak over de grens, op de Kerzelse Weg. We hadden juist gegeten, en ik was met moeder Brosens de afwas aan het doen. Nu hadden we omwille van onze verhuis ook daar nog een grote groentehof. Jan had de zomer ervoor de peeën uit den hof in een groef gelegd achter de schuur naast het huis daar. Peter ging ook daar altijd met Jan samen naar de tuin. Maar hij wist goed genoeg dat hij er niet alleen naar toe mocht lopen, want de hof lag aan de overkant van de straat. Maar dat deden onze kinderen dan ook nooit.

Ik vroeg aan Jan om wat wortelen te gaan halen.

Onze Koen ging mee met Jan en zijn vader. Onze Peter eerst niet. Maar ineens wilde hij ook meegaan. Toen liet ik hem buiten, niet met het gedacht dat hij de straat zou oversteken naar de tuin, maar dat hij richting de schuur achter het huis zou lopen. Waarschijnlijk zijn Jan, zijn vader en onze Koen al achter de schuur geweest en heeft hij hen niet meer gezien. Hij heeft gedacht: ‘Peeën, dat is in den hof’. Zo is hij de straat overgestoken.

Ja, dat is allemaal op heel korte tijd gebeurd. Ik was nog maar juist terug binnen de moeder van Jan aan het helpen met de afwas, toen ik het voor mijn ogen zag gebeuren.

Ik besefte op dat moment niet dat het onze Peter was. Ik dacht dat het den hond was die ze aanreden. Ik hoorde een klap en ik zag iets omhoog vliegen, maar ik dacht toen helemaal niet aan de kinderen. Ik dacht dat het den hond was. Ik ben dan direct met mijn schoonmoeder naar buiten gevlogen, en toen was ik nog abuis. Want ik dacht dat het onze Koen was die daar lag. Die twee hadden ongeveer dezelfde kledingmaten. Onze Koen had toen hij met Jan meeging onze Peter zijn jas aangetrokken. En ik had Peter dan het jaske van onze Koen aangegeven.

Niemand moet zeggen wat ge met uw eigen kind moet doen Er is een ziekenwagen gekomen en ze hebben hem nog meegenomen, eigenlijk was hij op slag dood. Ik heb hem opgeraapt en naar binnen gedragen, en toen besefte ik al dat hij overleden was. Daar hebben ze achteraf nog commentaar op gegeven, de politie en de ziekenbroeders. Die zegden dat ik hem daar had moeten laten liggen, om de plaats onbeschadigd af te bakenen. Maar zelf zijt ge op dat moment heel gevoelig. Dat is uw kind hè, dat is van u en dan moet niemand nog zeggen wat ge daarmee moet doen op dat moment. Ik ben ermee binnen gegaan. Ik heb hem op de zetel gelegd en ik heb zijn schoentjes uitgetrokken. Dat was precies het enigste wat ik nog kon doen. Toen namen ze Jan mee naar het huis ernaast. Daar woonde een oom van Jan. Daar hield de politie de verhoren, ook van de bestuurder van die auto. Ik was daar toen heel

10

kwaad op. Maar dat vond ik wel heel erg, dat ze ons toen uit elkaar haalden.

Achteraf hebben Jan zijn ouders daar een hek gehangen, want dat mocht nooit meer gebeuren. Terwijl ze zelf al lang geen kinderen meer hadden. Maar die mensen waren daar ook heel erg van aangedaan, vooral dan Jan zijn vader.

Achteraf heb ik wel gedacht: ‘Ik had hem niet alleen mogen laten, ik had mee moeten gaan.’, maar achteraf is achteraf, hè.

Ik weet nog dat ik toen aan de ziekenbroeder vroeg: ‘Hij is dood hè?’. Die antwoordden: ‘We zullen zien, mevrouw. Kom straks eens naar het ziekenhuis. We zullen met de politie afspreken op welk uur u naar het ziekenhuis kan komen en dan zullen we u meer kunnen vertellen.’ Onze Koen was daar toen ook nog. Iemand uit de geburen heeft hem dan meegenomen om naar de paarden te gaan kijken. Maar ik miste dat kind toen wel heel hard. De ziekenwagen was weg, en de politiewagen was weg, Jan was met zijn vader weg, en toen was onze Koen ook weg: ineens had ik precies niks meer.

Slapen met een lepelhandje Drie uur later, om acht uur, mochten we naar het ziekenhuis komen in Breda. Daar zijn we wel heel goed opgevangen. Er werd bevestigd wat we al wisten. Ze zegden dan ook wat de oorzaak van het overlijden was. Het helpt heel veel als ge goed wordt opgevangen.

Wij zijn dan naar huis gereden. De eerste nachten slaapt ge helemaal niet. Ze hadden ook al gezegd in Breda, dat de begrafenisondernemer onze Peter niet mocht meenemen de eerst dagen, omdat het lichaam nog niet vrijgegeven mocht worden.

Dat had natuurlijk te maken met het feit dat alles in Nederland was gebeurd en wij in België woonden. Dat vond ik ook heel erg. Ik had er nog nooit van gehoord, en het maakte heel veel indruk. Omdat het toch iets van ons was waar een ander over besliste. We mochten wel zo veel als we wilden in het ziekenhuis komen kijken.

Ik heb toen dikwijls gedacht: ‘Kon ik hem hier nog maar in zijn kamertje leggen, voor de laatste dagen.’ Maar ja, er was geen keuze. De avond voor de begrafenis, om vijf uur ’s avonds, is hij dan vrijgegeven.

Onze Peter en onze Koen sliepen samen op één kamer in een groot bed. Onze Koen heeft onze Peter ook heel hard gemist. Hij had het toen altijd over: ‘Nou kan ik niet meer met onze Peter slapen met een lepelhandje.’ Wij wisten niet wat dat was. Toen moest onze Koen dat uitleggen, een lepelhandje. Hij vertelde dan dat ze samen altijd het ene handje omgekeerd in de andere hand sliepen. Hij kon ook niet meer goed slapen. Onze Koen ging de eerste jaren erna altijd ’s nachts de hond halen. Wij konden daar niet aan uit: ’s avonds zat die hond in de garage, en ’s morgens lag die in de slaapkamer. Dat gemis, dat is het ergste geweest voor onze Koen. Hij besefte heel hard dat zijn grote broer er niet meer was.

De week voor onze Peter gestorven is, is het kind van een nicht van mij overleden, op dezelfde manier. Het meisje was even oud als Peter. Toen ik hoorde dat haar kind gestorven was, zei ik tegen

Jan: ‘Dat moet toch vreselijk zijn, als ge op die manier een kind moet afgeven.’ Maar achteraf heb ik pas goed beseft, dat ge op dat moment niet weet wat dat is, een kind afgeven. Een week later, toen voelde ik pas echt, wat het wèl was.

Andermans leed, dat is niet te peilen.

Door God en de pastoor verlaten De eerste morgen dat ik wakker werd nadien, had ik gevoel alleen op de wereld te zijn. We kenden hier niemand. Ik zou op mijn knieën terug naar het begijnhof gekropen zijn. Maar dat gevoel duurde maar heel even. Kort erna kwamen de mensen uit de geburen langs. Het medeleven is hier snel hard op gang gekomen. We kregen de steun die we nodig hadden. Daar hebben we ook heel veel aan gehad.

Op 29 maart is onze Peter begraven. Die dagen tussen het sterven en de begrafenis valt er niet

OMGAAN MET ROUW veel af te handelen. Zeker bij een klein kind. Dat zijn eigenlijk heel eenzame dagen. Aan het ineen steken van een persoonlijke mis werd toen ook nog niks gedaan. De pastoor is zelfs die dagen nog niet tot hier gekomen. Wij zijn toen heel hard door God verlaten, door onze pastoor in die tijd. Dat heeft heel hard gewrongen. Ik heb daar later nog van staan kijken: ‘Hoe is het mogelijk geweest dat ik mijn geloof toch nog heb gehouden, terwijl ik zo door die pastoor in de steek gelaten werd.’ Ik heb het achteraf wel met hem uitgepraat, maar ja, die mens was nu eenmaal zo. Maar mijn geloof heeft mij wel veel steun gegeven om alles te verwerken.

De schuld van het ongeval is op alle twee de partijen gelegd. Onze Peter was voor die chauffeur een onverwachte hindernis. Ik heb nadien zelf beseft: ‘Het kan mij ook overkomen.’ Zeker de eerste dagen toen ik terug met de auto reed. Die bestuurder is op de begrafenis geweest. Toen we aan het graf stonden om de kist te laten zakken, zag ik hem aan de overkant van de straat weggaan. Toen had ik medelijden met mezelf, maar ook met hem. Ik dacht: ‘Hij durft hier niet bij ons aanwezig te zijn.’ Ik zou dat meer geapprecieerd hebben. Dat beeld blijft ge voor uw ogen zien. Ik zie het gezicht van die man nu nog voor mij.

Op detzelfde plek in Galder zijn trouwens later nog twee mensen verongelukt. Later, als we op bezoek gingen bij mijn schoonouders, en nu nog, is en blijft het een gevoelige buurt. Dat is voor ons niet de Kerzelseweg, dat is de plek waar onze Peter is verongelukt.

Uw leven wordt geleefd door anderen De eerste maanden nadien wordt ge door een ander geleefd. Uw leven wordt eigenlijk buiten uw wil om helemaal anders. Ge staat zelf niet meer met uw twee voeten op de grond. We werden door de mensen meegesleurd en overal bij betrokken. Het was op dat moment heel goed dat het dagelijkse leven door ging, zeker toen, omdat we veel jonger waren. Ik heb zelf wel

vaak gedacht later: ‘Ik moet er niet teveel over praten.’ Maar toch vindt ge elke keer weer gelijkenissen, of worden er toch weer herinneringen opgehaald aan datgene wat ge hebt meergemaakt.

Dat duurt precies nu nog soms. Ik heb het graag, maar er zijn ook mensen voor wie dat niet hoeft.

Maar ik heb wel mensen gehad bij wie ik altijd terecht kon.

Een jaar later is ons Heidi dan geboren. In het begin stelde Jan al snel voor om terug een kind te hebben. Ik vond dat maar niks. Ik dacht: ‘Weer een kind om gauw af te geven.’ Ik zag dat eigenlijk als een geschenk, dat ze even goed weer van u kunnen afpakken. En dat wilde ik niet nog eens meemaken. Maar als ge daar langer over nadenkt, ziet ge ook dat onze Koen zo alleen was. In het begin was dat heel raar, terug een kind te hebben. Als klein baby’tje niet, maar wel toen ze bij aan tafel kwam zitten, en de plek van onze Peter innam. Onze Koen wilde ik naar Peter zijn plaats verhuizen, maar die nam dat niet zomaar.

‘Daar moet onze Peter zitten.’ We hebben het hem dan uitgelegd, en dat heeft hij op den duur geaccepteerd. Ik heb ook heel lang tijdens mijn zwangerschap het gevoel gehad dat het terug een jongen zou zijn. Ik dacht echt dat het wel een jongen was. Toen ze dan zegden na de bevalling dat we een meisje hadden, was ik er op het eerste moment niet blij mee. Achteraf wel, want ik had de twee keren daarvoor altijd graag een meisje gewild. Ons tweede kind mocht geen tweede Peterke worden, daar hadden we over nagedacht.

Maar er waren ook mensen die zegden: ‘Koopt maar gauw een ander, dan wordt het misschien een meisje, dan zijt ge veel gelukkiger, want dan hebt ge van alle twee wat.’ Ik ben wel blij dat we nog een tweede kind hebben gekregen.

Ge staat stil bij bepaalde feestdagen van leeftijdsgenoten van onze Peter, zoals de eerste en plechtige communie, en als ze later trouwen en kinderen krijgen. Dan krijgt ge weer het gevoel van: ‘Het had bij ons ook kunnen gebeuren.’ Het had: ge zult het nooit weten, maar het had, hè.

Contact maken door vragen te stellen Voor ons Heidi is het wel moeilijk om Peter een plaats in haar bestaan te geven, want zij heeft hem nooit gekend. Onze Koen heeft ondertussen ook niet veel herinneringen meer aan onze Peter.

Wel omdat wij ze blijven zeggen, maar niet meer omdat hij het zich nog levendig herinnert.

Vooral die eerste jaren merkt ge dat het een impact heeft op uw verdere leven. Het verandert u als mens heel hard. Zo ook met het overbezorgde gevoel dat ik sindsdien heb. Het gedacht dat in elk klein hoekske een ongeluk kan schuilen. Onze Koen moest ook heel lang achterop de fiets naar school, veel langer dan andere kinderen. Jan was daar nuchterder in. Maar het mocht niet meer gebeuren, al weet ge ook dat ge dat niet tegenhoudt.

We waren toen nog zo jong en onbezonnen, en dan word ge precies ineens volwassen, en ge gaat ineens dieper over alles nadenken. Ge krijgt een andere kijk op het leven. En ge zoekt ook terug een houvast in uw leven.

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan onze Peter denk. Ik probeer ook nog om contact te leggen, door bijvoorbeeld in mijn hoofd tegen hem te praten, of als ik zijn foto zie. Het is vooral de vraag: ‘Hoe zou het zijn als gij er nog zou zijn?’, die ik veel stel. En door die vragen te stellen hebt ge als het ware nog contact. Ge krijgt dan wel geen antwoord, ge hoort niks terug, maar het is het enige wat ge nog kunt doen.

Ik denk ook dat hoe ouder uw kinderen worden, hoe erger het gemis is als ze wegvallen, want hoeveel meer herinneringen dat ge later nog allemaal opbouwt. En als ge daarmee vergelijkt, dan is vier en een half jaar niks. Het was het noodlot dat ervoor zorgde dat ons dit overkwam.

Pech, het toeval.

Ik zorg er altijd voor dat er thuis bij de foto van onze Peter een bloemeke staat, en dat zijn graf verzorgd wordt. Dat zijn misschien kleine dingen, maar ze bieden een houvast. En ook een beetje troost.” (ms)

11

OMGAAN MET ROUW Het afscheid

Paul Fockaert (1944 - 2000)

Mijn moeder is overleden Het is al weer iets meer dan vijf jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Mijn moeder en ik waren één, ze maakte een groot deel uit van mijn leven. Zelfs zo sterk dat zij voor ik het in de gaten had, aan me voelde hoe het met mij ging. We lijken heel erg op elkaar, zowel qua uiterlijk als qua karakter.

Ik herinner me nog zeer goed het moment dat er bij haar kanker werd vastgesteld. Ze kloeg al lang over pijn in de buik. Op het moment dat ik naar de dokter moest voor een griep zei ik: “nu ga je mee naar de dokter”. De huisarts heeft haar doorverwezen naar het ziekenhuis in Turnhout en na een week onderzoeken daar, volgde het Universitair Ziekenhuis in Leuven. Het werd vrij snel duidelijk dat het kanker was én kwaadaardig. Ze werd een tijdje daarna geopereerd, waarna zes zware chemokuren volgden. Ze was telkens één week doodziek, één week herstellende en één week dat ze zich beter voelde, met schrik om aan de volgende kuur te beginnen.

Palliatieve zorg Iets later begonnen de mensen van palliatieve zorgen bij ons over de vloer te komen. In het begin voelde dat aan als een bedreiging. Ik dacht: “waar moeien ze zich mee, we doen het toch prima”, “We hadden toch alles redelijk onder controle?”. Het ergste vond ik dat er gesprekken waren tussen een begeleider van palliatieve thuiszorg en mijn moeder waar niemand anders mocht bij zijn.

Voor mijn vader werd het op de duur erg zwaar, hij verzorgde haar dag en nacht en had ook nog

Moeder is thuis gestorven. Het moeilijkste wat ik ooit in mijn leven heb moeten doen is zeggen: “Ga nu maar, het is goed, er zijn mensen die op je wachten daarboven”. Want mijn hart zei iets heel anders, ik wilde haar nog zo lang mogelijk bij me houden. Ik heb de nacht voor haar overlijden naast haar gezeten en gepraat, ik heb alles gezegd wat er nog te zeggen viel, al lag ze toen in coma. Ik ben er zeker van dat ze alles nog gehoord heeft want af en toe vroeg ik: “Knijp eens in mijn hand” en dat deed ze. Dat heeft me achteraf gesterkt, net zoals het besef dat haar afscheid zo sereen is verlopen, zo intens. Ik wil geen adviezen geven, omdat ieder mens verlies op zijn of haar eigen manier beleeft en verwerkt.

Toch adviseer ik, zelfs als de mensen het niet willen horen: “zeg alles wat je nog te zeggen hebt, hoe lastig ook”. Want later ga je door met je eigen leven…

Er volgde nog een moeilijke opdracht voor mij. Ik ben aan haar moeder gaan zeggen dat haar dochter Paula er niet maar was… Moemoe had een hersenbloeding gehad en wij dachten dat ze een aantal dingen niet zo goed meer begreep, maar

Mijn moeder was een erg trotse vrouw, zo trots dat ze, ook al verging ze van de pijn, ons niet vroeg naar ondersteuning.

Kanker ontziet niemand. Ondanks het feit dat mijn moeder gezond at en regelmatig ging fietsen en wandelen is ze toch ziek geworden.

Ik wil mezelf niet bezighouden met de vraag ‘waarom?’, want dat is een vraag waar ik geen antwoord op krijg.

Het ziektebeeld Als ik zo terug kijk, heeft ze twee periodes van ziekte gehad. Na de eerste zes chemokuren ging het relatief beter met haar, haar haar begon weer wat te groeien en ze zag er weer beter uit. Dat is het moment dat mijn broer getrouwd is in vrij intieme kring. We hebben kerst en nieuwjaar samen gevierd dat jaar, het zou de laatste keer zijn… Normaal waren feesten zoals kerstdag vrij eenvoudig bij ons thuis, maar toen hebben we samen champagne gedronken omdat we wilden vieren dat haar kanker voorbij was… Helaas, in de loop van januari werd duidelijk dat er terug een verhoogde kankerwaarde gemeten was. Gelukkig werd toen het eerste kleinkind geboren.

Ik ben blij dat ze die nog in haar armen heeft kunnen houden als meter.

Daarna is het snel gegaan. In de eerste periode was het ons ma die ons opbeurde en er de moed in hield. Zoals een echte moeder dat doet, zelfs door al haar pijn heen. De tweede periode liet ze zich meer gaan. In mei kwam het verdict: haar ziekte was nu levensbedreigend. Ik ben toen ander werk gaan zoeken, want ik moest elke dag naar Antwerpen rijden en dat neemt al vlug acht uur in beslag per week. Dat is een volledige werkdag, tijd die ik beter kon gebruiken om bij moeder te zijn en te babbelen. Dus ben ik letterlijk werk gaan zoeken onder de kerktoren.

12

Paula Fockaert was 56 jaar toen ze de strijd tegen kanker verloor. Haar dochter Chantal schrijft hoe ingrijpend de ziekte en het overlijden voor haar was en is. eens een zaak recht te houden samen met mijn broer. Een zaak waar moeder en vader samen dag en nacht voor gewerkt hadden. Op de duur begon ik in te zien dat Ispahan uitstekend werk leverde. Ze zorgden voor een pijnpomp, voor een drukpuntmatras, om doorligwonden te voorkomen, en vooral voor morele ondersteuning. We schakelden ook mensen van de thuisverpleging in. Ik draag deze mensen nog altijd een zeer warm hart toe, net zoals de persoonlijke hulp van onze huisarts en de medische staf van het UZ in Leuven. Wij hebben die als integer en met gevoel ervaren, dit in tegenstelling tot wat er wel eens wordt beweerd. Ik heb later een fuif georganiseerd waarvan een deel van de opbrengst naar Ispahan ging, terwijl het andere deel naar National Burn Camp, voor kinderen met ernstige brandwonden, ging.

wat ik haar toen vertelde heeft ze zeer goed begrepen. Ze trok me dicht bij haar en ze zei: “dat had ík moeten zijn!”. Moemoe heeft drie kinderen overleefd. Ons ma is overleden in juli, mijn verjaardag was de dag voor de begrafenis. Ik heb veel steun ervaren van mijn familie, vrienden en kennissen. Dat is iets waarvan ik de waarde voor ons ma haar dood nooit had kunnen inschatten.

Soms kwamen de bemoedigende woorden uit totaal onverwachte hoek, zoals van de verpleging in Leuven, een collega die speciaal uit Brussel is gekomen, een kennis uit Londen, iemand van de voetbal in Hoogstraten… Ik denk ook met veel warmte terug aan de directie van mijn toenmalig werk. Ik mocht alle tijd nemen die ik nodig had en terug komen werken wanneer ik er mij goed bij voelde. In een harde commerciële omgeving is dat niet gebruikelijk.

OMGAAN MET ROUW Sinds mijn moeders dood ga ik meer naar begrafenissen. Wat ik nu meer doe dan vroeger is een persoonlijke tekst schrijven, want ik heb ervaren hoe goed dat doet.

Wat ik lastig vind om te zeggen, omdat ik bang ben dat sommige mensen dit niet begrijpen, is dat ik vlak na haar overlijden bijna euforisch was. Ik zou allerlei cursussen gaan volgen, ik zou er eens stevig gaan invliegen op mijn werk enz… Want ik was 1,5 jaar bijna dag in dag bij mijn ma geweest, er viel dus een hele last van mijn schouders.

Het eerste jaar na haar overlijden, viel al bij al nog mee. Het verdriet en het gemis zijn nadien alleen maar groter geworden. Nu, vijf jaar later, heeft dat verdriet een plaatske gekregen. Wat ik wel gemist heb na haar heen gaan is het feit dat er voor de mensen die achterblijven weinig steun en opvang bestaat. Er bestaat wel van alles om het lijden van een terminaal zieke te verlichten, wat uiteraard ook nodig is. Er is een immense leegte na een overlijden, in het begin spreken de mensen je er nog op aan, nadien ebt dat helemaal weg, sommigen hoor of zie je helemaal niet meer. Ik begrijp dat wel gedeeltelijk: ieder gaat door met zijn of haar leven en vaak durven mensen er niet over te beginnen uit angst. Veel hoeft dat niet te zijn: eens vragen hoe het met je

is, een kaartje of een kleine aanraking doet wonderen. Vaak willen mensen je opbeuren met goed bedoelde raad en allerlei wetenswaardigheden, ik heb echter geleerd dat elke ziekte, elke dood anders is en anders ervaren wordt door de zieke zelf en zijn of haar omgeving.

Ik heb het wel moeilijk gehad met het feit dat mijn moeder nooit mijn kindjes, als er die hopelijk nog komen, kan zien opgroeien. Of dat ik tijdens een mogelijke zwangerschap nooit aan haar kan vragen hoe dat bij haar was. Wat me gesterkt heeft, is dat iemand tegen me zei: “Je hebt alle kennis die je nodig hebt in je leven van je moeder doorgekregen en wees er maar gerust in dat ze dicht bij je is”.

Ons ma haar dood heeft me ook iets gebracht.

Ik ben bepaalde opleidingen gaan volgen, anders naar het leven gaan kijken, van werk veranderd.

En als ik weer eens te hard aan het werk ben of me ergens druk over maak dan denk ik: “waar is dat nou voor nodig want ons ma was 56 en toen ze ervan kon gaan genieten met onze pa, was het afgelopen”. Waar ik erg veel, nu soms nog, aan gehad heb, zijn de boeken en de schilderijen van Claire vanden Abbeele en Manu Keirse.

Ik heb aan dit artikel meegewerkt in de hoop dat ik iemand kan steunen in het verwerken van zijn of haar verlies, ook al is het maar één persoon.

En make, het gaat goed met me! (Chantal Brosens)

WEET

WEET

Jan Schellekens

Liefde is enkel waar, als ze nadien de tranen waard is...”

Als je kind gezond is heb je 1000 wensen, als het ziek is heb je er één.

(° 1968 - † 1993)

Een echte ingreep

Herinnering aan

DE WERELD VAN

13

vanuit het stadhuis...

Is dit het failliet van ons woonbeleid?

Sociale kavels raken niet verkocht De verkaveling van het vroegere voetbalterrein van HVV aan de Brouwerijstraat blijft voor beroering zorgen. In het verleden werd er al zo vaak gewaarschuwd voor het asociale van deze nieuwe wijk: te duur, te kleine bouwkavels, te weinig groene ruimte. Nu de werken al een stuk gevorderd zijn wordt een eerste balans opgemaakt en moet men vaststellen dat een gedeelte van de sociale kavels niet verkocht geraakt. Het college stelt daarom voor de niet verkochte sociale kavels terug te geven aan de privé-verkavelaar en in de plaats de 14 middenpercelen van 130m² per bouwplaats aan te kopen voor de sociale bouwmaatschappij Noorderkempen. “Dit is het failliet van het woonbeleid in Hoogstraten”, “Wij hebben u steeds gewaarschuwd!” klinkt het uit de mond van de oppositie. “Wij maken er een pracht van een project van in het midden van dit geheel” repliceert schepen Peerlinck.

Sociaal beleid De stad Hoogstraten heeft de laatste jaren heel wat inspanningen gedaan om sociale bouwgronden op de markt te krijgen. Bij elke nieuwe verkaveling moet minimaal de helft van de kavels verkocht worden als ‘sociale kavel’. Zo staat het in de Raamovereenkomst die op 17 november 2003 in de gemeenteraad werd goedgekeurd.

En sociaal betekent in dit geval de normale verkoopprijs min 20%. Voor deze politiek van sociaal woonbeleid ontving de gemeenteraad van Hoogstraten vorig jaar de ACW-waarderingsprijs 2004.

Gezien de hoge grondprijzen in Hoogstraten blijven echter ook de sociale bouwgronden vaak nog vrij duur. De evolutie naar steeds kleinere percelen lijkt in deze optiek dan ook logisch.

De grote kavels zijn minder populair geworden, deels omwille van de hoge aankoopprijs en wellicht ook omwille van het grote onderhoud. Daarnaast zijn de deeldorpen Hoogstraten en Minderhout opgenomen in het nieuwe Structuurplan als “kleinstedelijk gebied” met de verplichting in elke nieuwe verkaveling minstens 15 wooneenheden per hectare te huisvesten.

kavelaar via de bestaande immobiliënkantoren aan de man gebracht worden. Deze verkaveling ontlokte echter een golf van reacties, niet alleen in de gemeenteraad maar ook bij tal van mogelijke gegadigden. Een kleine bouwgrond is wel betaalbaar, maar het moet ook nog leefbaar zijn.

En daar hadden heel wat mensen hun vragen over.

Begin van dit jaar hadden er maar 24 kandidaten zich ingeschreven voor de 45 toen beschikbare sociale bouwgronden. Terwijl bijvoorbeeld in februari vorig jaar 60 jonge mensen kandidaat waren voor 10 sociale kavels in de Steenbakkerstraat in Hoogstraten. Een herstructurering op het HVV-terrein drong zich dus op en in plaats van de voorziene 31 kavels werden deze teruggebracht tot 21. De meeste hebben nu een grootte van ongeveer 230 m², de overigen zijn iets groter (tot 335 m²).

Onverkocht Ondanks de aanpassing van de grootte van de kavels blijkt nu dat vier sociale bouwpercelen niet verkocht zijn. De stad Hoogstraten had met de firma Credere een overeenkomst afgesloten om deze sociale kavels toe te wijzen binnen het jaar na aflevering van de verkavelingsvergunning. Deze verkoopperiode liep af op 28 juni 2005 maar werd hierna nog met een maand verlengd. Nu blijkt dat vier bouwpercelen niet toegewezen zijn en volgens de overeenkomst mogen deze nu door de verkavelaar vrij verkocht of bebouwd worden.

Ruil De Bouwmaatschappij Noorderkempen heeft intussen haar oog laten vallen op de middenstrook van deze verkaveling. Zij wil hier sociale woningen gaan bouwen die daarna volgens strikte sociale voorwaarden zullen verkocht worden.

Daar deze sociale bouwmaatschappij slechts tijd gekregen had tot 31 augustus om deze gronden aan te kopen, neemt nu de stad Hoogstraten het initiatief om deze aankoop te prefinancieren.

Dit voorstel werd op de gemeenteraad van einde september voorgelegd en ontlokte heel wat commentaren en kritieken. Uiteindelijk keurden de meerderheidspartijen de aankoop goed, de oppositie stemde tegen of onthield zich.

Het failliet De oppositiepartijen waren niet mals voor het college.

Raadslid Verhulst van Groen!: “Het feit dat de gemeente de zogenaamde sociale bouwpercelen aan de straat niet verkocht krijgt en dan nu maar kiest voor de overdracht van de middenstrook aan een sociale bouwmaatschappij, bewijst het failliet van het woonbeleid in onze gemeente.

Lilliputters De verkaveling op het vroegere voetbalterrein van HVV heeft volgens velen evenwel ver de limiet overschreden. Vooraan aan de Brouwerijstraat komen drie appartementsblokken van telkens tien eenheden. In de eerste plannen voorzag de ontwerper daarachter 31 kavels aan de buitenkant en 14 kleine kavels in de middenstrook. De kavels aan de buitenzijde hadden een grootte van 150 m², deze in de middenstrook amper 130 m². De buitenste kavels zouden verkocht worden als sociale bouwgrond, de middenstrook en de appartementsblokken zouden door de ver-

14

Zicht op de nieuwe verkaveling Brouwerijstraat-Slommerhof op het voormalige terrein van HVV. Op de middenstrook komen kleine kavels van 130 m2.

GEMEENTERAAD Wij hebben bij het voorleggen van het plan in de raad al gewezen op het feit dat sociaal zwakkeren en jonge gezinnen ook recht hebben op een aangename woonomgeving met voldoende wooncomfort en groen. Helaas heeft men toen niet willen luisteren. Het aantal zogenaamde sociale bouwpercelen was voor jullie belangrijker dan de kwaliteit. Men had beter wat minder kavels maar betere gemaakt. Trouwens 80% van de marktwaarde blijft voor ons nog steeds asociaal. Voor deze verkaveling had men nooit toelating mogen geven.” En hij waarschuwt hierbij nogmaals voor de op til zijnde verkaveling in de Leemstraat. “Ook hier worden sociale kavels in een hoekje weggedrongen.”

Raadslid Baets van CD&V: “Wij hebben bij de beslissing over deze verkaveling tegengestemd en gewaarschuwd voor ‘gettovorming’. Toen werden we uitgelachen, maar je ziet nu het resultaat. Daarnaast heb je zelf nog eens de spelregels gewijzigd, want ge hebt lang een bepaald beleid verdedigd tegen wil en dank en nu stapt ge daar van af met als gevolg dat mogelijke kandidaten vroeger afgehaakt hebben en intussen elders gekocht hebben. Wij hebben u ook gewaarschuwd dat ge die middenstrook nooit zou kwijtraken. Dit is inderdaad het failliet van jullie woonbeleid.”

Schepen Van Ammel blijft evenwel geloven in het project en geeft wat uitleg over de “kwalitatieve verbeteringen” die er aangebracht werden, wat bij raadslid Verhulst de reactie ontlokt: “dit is om bij te schreeuwen”.

Nieuw onderzoek Intussen loopt een openbaar onderzoek over deze middenstrook die in totaal een 1800 m² groot is.

In plaats van 14 kleine kavels (130m²) ligt er nu een plan voor om 10 kavels van deze 14 te behouden en de vrijgekomen strook om te vormen tot een groene ruimte van 23,5 m op 22,25 m.

Dit gemeenschappelijk pleintje komt vooraan op deze middenstrook, vlak achter de appartementsblokken. De tien resterende percelen zullen door de bouwmaatschappij Noorderkempen bebouwd worden en daarna te koop aangeboden worden.

Vraag is of dit kleine pleintje aan de verzuchting naar speelruimte en gemeenschappelijk groen kan voldoen?

Tijd voor alternatieven?

De commotie rond deze nieuwe verkaveling doet eens te meer een fundamentele vraag naar boven komen. In het dossier “Betaalbaar wonen?” van De Hoogstraatse Maand van februari 2005 opperden wij dat het misschien tijd wordt dat het stadsbestuur zelf initiatieven neemt en niet wacht op privé verkavelaars.”Het stadsbestuur kan zelf gronden aankopen en er vervolgens kwaliteitsvolle, sociale, leefbare en betaalbare verkavelingen organiseren. Misschien is dat de enige goede oplossing.” besluiten de schrijvers van het artikel. In de gemeenteraad drukt ook Groen! al jaren op deze optie. Misschien is stilaan de tijd rijp voor drastische veranderingen in het woonbeleid van de Stad Hoogstraten. Het ACW Hoogstraten stelde vorig jaar al vast dat de prijs

Na heel wat reacties op de (te) kleine kavels werden deze 31 sociale kavels aan de buitenzijde omgezet naar 21 waardoor de individuele grootte toenam maar blijkbaar onvoldoende om allemaal verkocht te geraken. De kavels 10, 17, 18 en 19 gaan terug naar de verkavelaar, de middenstrook wordt via de gemeente verkocht aan de sociale bouwmaatschappij Noorderkempen. Vier kleine kavels worden omgezet naar een kleine groene ruimte binnen de wijk.

Zonnebankcenter

BOEKHOUDING FISCALITEIT

Ipatinga

Meerdorp 72 2321 MEER Tel. 03/315.88.65 Fax 03/315.08.67

Kom je kleurtje nog eens halen Gelmelstraat 30 - Hoogstraten (03)314.47.66 - www.ipatinga.be Open van 9.00 tot 21.00 uur zondag en maandag gesloten

206

fred.degruyter@scarlet.be www.b-f-d-g.be

184

15

GEMEENTERAAD voor bouwgronden de laatste 10 jaar op de private markt 246% gestegen is. ”Sociale kavels worden nu verkocht aan 80% van de huidige marktprijs in de omgeving. Dit maakt dat in grensgemeenten tot 130 euro per m² moet betaald worden voor een sociale kavel. Dit is onaanvaardbaar en voor velen niet haalbaar.” Betaalbare en leefbare bouwgronden voor iedereen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan?

Geen wildgroei van appartementen In een bijkomend punt op de agenda klaagde raadslid Herman Verlinden de wildgroei van appartementen in de gemeente aan. “Het kan toch niet dat er in een rij éénpersoonswoningen plots een appartementsblok verschijnt. Stedenbouwkundig kan dat misschien allemaal wel in orde zijn, maar stel je maar eens in de plaats van die mensen die er naast wonen. Weg met de privacy, want ze kijken zo in je tuin. Ik zou het erg vinden dat dit fenomeen zich uitbreidt naar kleinere dorpen zoals Wortel en Dreef. Op die manier wordt gans het landschappelijk waardevol gebied verknoeit. De gemeente moet hier een lijn in trekken!” Raadslid Verhulst treedt deze bemerking bij en dringt er op aan dat men met gans de gemeenteraad een gemeenschappelijke visie ontwikkelt. Burgemeester Van Aperen heeft begrip voor deze redenering en nodigt de raad uit om voorstellen binnen te brengen. Hierna kan de zaak verder besproken worden.

IKO verhuist naar Meer IKO is nog niet aan het einde van haar lijdensweg. Al jaren zit zij met ruimtegebrek en al jaren wacht zij op een geschikte oplossing. De vroegere wasserij aan het Groenewoud leek de gedroomde oplossing: dichtbij en snel te realiseren. Maar zoals al meerdere malen aangehaald: de renovatieplannen veranderden in plannen voor nieuwbouw en het ene probleem volgde het andere op. De eerste plannen om het IKO te verbouwen dateren reeds van 1992. De nieuwe en hopelijk definitieve plannen voor de bouw aan het Groenewoud waren einde september nog steeds

16

Het oorspronkelijke plan voor de verkaveling op het oude voetbalterrein van HVV voorzag in drie appartementsblokken van telkens tien wooneenheden, 31 sociale kavels van ongeveer 150 m2 en 14 minikaveltjes op de middenstrook, elk 130 m2 groot. niet klaar. De oppositie krijgt er kop noch staart aan.”Waarom al dit getalm”, vraagt Ward Baets het college. “ We hebben al zo dikwijls naar de stand van zaken gevraagd maar blijkbaar staan we nog even ver als een jaar geleden!”

Lief Pans heeft dezelfde vragen en is van mening dat het IKO jaren aan het lijntje is gehouden.”Dit is nogmaals het bewijs van een slecht eigendomsbeleid van de gemeente. Tal van gebouwen heb je al verkocht (o.a. Rijkswacht, oude IKO, ) en nu moet ge uiteindelijk nog een gebouw gaan huren. Zelfs in Meer!”

Schepen Van Ammel verzekert de raad dat einde september het ontwerp van de architect klaar zal zijn en het plan kan voorgelegd worden aan de adviesraad. Ook Stedenbouw en de brandweer zullen hun zeg nog moeten doen. Intussen werd er gezocht om het IKO tijdelijk te depanneren.

Dit werd gevonden in Meer in leegstaande gebou-

wen van Jules Van Aperen. Deze zullen gehuurd worden door de stad en kortelings door het IKO in gebruik genomen worden in afwachting van het nieuwe gebouw aan het Groenewoud.

Eerlijke Handel Hoogstraten behaalde op 1 september 2005 als eerste Kempense gemeente de titel “Fair Trade Gemeente”. Aan de deur van het Administratief Centrum werd de sticker aangebracht. Hiermee is Hoogstraten na Gent, Zwijdrecht en Voeren de vierde in rij voor Vlaanderen. Fair Trade garandeert de koffieboer een prijs die de productiekosten dekt. Dit laat hem toe meer verscheidenheid te brengen in zijn landbouwactiviteiten wat een echte uitweg biedt uit de koffiecrisis. Maar de actie Fair Trade gaat nog verder dan dit. Hierover lees je meer elders in dit nummer van De Hoogstraatse Maand.

11-11-11

11-11-11 en het Millennium

3 voor 11 HOOGSTRATEN - Drie jeugdhuizen organiseren deze herfst opnieuw een reeks benefietactiviteiten ten voordele van 11.11.11.

Het is het 15de jaar op rij dat Cahier de Brouillon (Hoogstraten), de Mussenakker (Meer) en het Slot (Wortel) de bekende actie van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging zullen ondersteunen, onder de gezamenlijke noemer 3 voor 11.

De Hoogstraatse jongeren vinden het namelijk erg belangrijk om hun steentje bij te dragen aan het verkleinen van de schier bodemloze kloof tussen rijk en arm, tussen noord en zuid.

Het zal je immers maar overkomen: geboren worden in een continent waar je enige bezit bestaat uit een loodzware schuldenerfenis en een hongerige maag. Dat is een boodschap die verdient om elk jaar in herinnering gebracht te worden!

In 2015 zou de wereld er wel eens heel anders kunnen uitzien. Dat is in elk geval beloofd door 191 staatshoofden. Alle lidstaten van de VN hebben de Millenniumdoelstellingen ondertekend. Daarmee hebben ze zich geëngageerd om armoede en onrecht drastisch aan te pakken.

De Millenniumdoelstellingen kunnen een belangrijke stap zijn in de strijd tegen armoede. Maar 11.11.11 wil méér. We willen armoede helemaal de wereld uit. Een halvering kan nooit genoeg zijn. We willen een structurele aanpak. Geen oplapwerk. We willen dit in overleg met regeringen en organisaties in ontwikkelingslanden.

Je kan meewerken aan de realisatie van de Millenniumdoelstellingen.

Onderteken dan het verzoekschrift. Daarmee vraag je aan de Belgische overheid om de Millenniumdoelstellingen te realiseren én om de lat hoger te leggen. Armoede moet helemaal de wereld uit.

Je vindt het verzoekschrift op de website: www.detijdloopt.be, in de bibliotheek, in het administratief centrum en in de plaatselijke wereldwinkel.

Hoogstraten steunt opnieuw SWATE en Women Mapovi in India SWATE, de federatie van vrouwensangams of vrouwengroepen, telt 12.000 leden. Ze is stevig ingeburgerd in zowat alle dorpen in het district Karur.

De organisatie heeft een eigen bank die het spaar- en kredietprogramma in goede banen leidt. Zowat alle sangams zijn begonnen met eigen inkomensverwervende activiteiten. Naast dit economische zijn er educatieve programma’s en straattheater.

Bij de eerste wereldvrouwenmars in 2000 was SWATE de drijvende kracht achter de oprichting van Women MAPOVI, een beweging van vrouwenorganisaties en individuen in Tamil Nadu. Momenteel is Women MAPOVI (voluit Movement against Poverty and Violence) actief in 22 van de 30 districten van Tamil Nadu en telst ze 120.000 leden. De strijd tegen armoede en geweld is het voornaamste actiepunt. Deze strijd wordt onderbouwd door studiewerk en lobbywerk.

Ook u kan steunen: - door te storten op rekeningnummer 523-0400605-70 van 11.11.11-Hoogstraten met vermelding: 734/00000/0009 - door uw bijdrage mee te geven aan de 11.11.11-vrijwilliger die tijdens het weekend van 11, 12 en 13 november bij u langs zal komen - door deel te nemen aan één van de activiteiten van drie voor 11. Zie www.3voor11.be.

- door enkele uren mee te werken met de huis-aan-huis actie.

Bel de dienst ontwikkelingssamenwerking 03/340.19.52 of mail: senior@hoogstraten.be.

Benefiet-activititeiten Met de actie 3 voor 11 willen de Hoogstraatse jeugdhuizen bewijzen dat ze de boodschap van 11.11.11 sterk ter harte nemen. Tientallen jongelui hebben zich ingespannen om een waaier aan activiteiten te organiseren en een mooie financiële bijdrage te kunnen leveren voor de ondersteuning van dit goede doel. De vorige edities van deze actie waren niet zonder succes: in 2004 bedroeg het eindtotaal van onze actie maar liefst 19.126 euro.

Kan het nog beter? De Hoogstraatse jongeren hebben de lat in elk geval hoger gelegd en hun mouwen opgestroopt om te proberen om een nog mooier resultaat te behalen. Daarvoor hebben ze een heel uitgebreid programma van benefiet-activiteiten samengesteld. We hopen uiteraard op massale belangstelling om van deze actie een succes te helpen maken!

Meer info: met al uw vragen en opmerkingen over de actie 3 voor 11 kunt u terecht op gsm 0477/455.463 (Jef), e-mail info@3voor11.be of www.3voor11.be

XPO Op zaterdag 29 oktober wordt Cahier de Brouillon omgetoverd tot een heuse kunstgalerij. Kunst van eigen bodem wordt tentoongesteld op de vernissage vanaf 14 uur. Liefhebbers kunnen al een bod uitbrengen op de tentoongestelde werken die tijdens de slotfuif op 5 november geveild zullen worden.

10 voor 11 In het Slot kan je op zondag 30 oktober terecht voor een wandeling van 5 of 10 kilometer. Uiteraard zijn er enkele aangename stops voorzien. Inschrijven doe je in het Slot tussen 13 uur en 15 uur.

Restaurant ‘Chez Bonne Maman’ In Cahier de Brouillon kan je op zaterdag 5 november terecht voor een uitgebreide maaltijd. Er wordt gesmuld in twee shiften (om 17.30 uur of 19 uur). Je dient vooraf in te schrijven via www.cahier.be/3voor11/ of via tel. 03/314.32.64.

Slotfuif met veiling In de drie jeugdhuizen vindt op zaterdag 5 november een knaller van een slotfuif plaats, die wordt voorafgegaan door de ondertussen roemruchte kunst- & curiosaveiling. Een gratis pendelbus tussen de drie jeugdhuizen is voorzien.

17

JONG GEZEGD

JOLAN ZEGT Jolan Standaert (15) is vierdejaarsleerling aan het Seminarie. Hij studeert Moderne Wetenschappen-Wiskunde.

Sinds zijn twaalfde heeft de cursussenmicrobe Jolan stevig te pakken.

Zoals mijn collega al had vernoemd, hebben deze zomer de Centraal-Amerikaanse golven van passionele muziek en exotische dans ook ons stadje bereikt. Jawel, dé Antilliaanse feesten in ons nederig Hoogstraten. Nu, omdat ik niet zo zielig wil overkomen dan wanneer ik zou doen als ik prompt het onderwerp van mijn collega zou stelen, zal ik slechts kort mijn Antilliaanse belevenissen aanhalen. Maar waar het mij vooral om draaide was de “Salsa”!

Het lot had zijn moment gekozen op een laffe augustus-(of was het nu juli?)avond. Toen schoten de exotische ritmen me voor het eerst in de benen. Ik was ’s avonds gezellig langsgegaan bij mijn bestigste vriendin (zoals wel meer gebeurt) en we besloten om ons luie achterwerk eens flink in de zachte donkerrode kussens te nestelen. En al snel zat er één van de dvd’s uit het rekje zich op volle toeren suf te draaien om ons een aangename avond te bezorgen. Nu heeft het lot er als een heuse stiekemerd voor gezorgd dat we de film “Dirty Dancing” voor onze neus kregen. Hij commandeerde zelfs de alom gekende kriebels om ons te besluipen, en dan onverwacht aan te vallen terwijl de hoogtepunten van de film zich mededeelden. Hoe die Javier Katey elegant langs zich heen liet suizen en haar dan sierlijk liet vallen tot slechts haar borst boven zijn heupen uitkwam. En hoe zij op haar beurt golfde -van de ene naar de andere kant, van in haar gefixeerde ogen tot in haar zwaaiende hakken - om dan als

18

een pudding in zijn armen in elkaar te zakken.

Ja, dat moesten wij ook proberen!

Deborah is een 16 jarige seminarie-ganger met een unieke bruine krullenbol die zich na enkele liedjes al snel kan ontpoppen tot een echte “dancing queen” (al kan dat in een zaal vol saaie stilstaande mensen wel eens genant overkomen). Zij was vol enthousiasme alvast vertrokken met de eerste stapjes. Natuurlijk lieten we de iets té seksueel getinte bewegingen (eerst) maar weg. Maar toch ontdekten we die avond de “schwoeng” van de salsa. De basisstappen, een tikje improvisatie en alles vlotte al. Zelfs wat amateur filmpjes van op het net ontgingen onze danslust niet. Maar we mochten niet te vroeg juichen…

Tja, als je dan hoort dat er 5 danspassen verder een mogelijkheid is om je in de wereld van de zwoele Antilliaanse muziek te werpen is de keuze snel gemaakt. En hoewel ik de volgende dag een vermoeiende busreis moest maken voor een 2-wekenkamp in hartje Tsjechië werden de nachtelijke uurtjes op de Antilliaanse feesten net zo kwistig verbruikt als een heerlijke chipszak.

Maar tóén zagen we pas echt hoe het moest.

Mensen die hun voeten op vier plaatsen tegelijk hadden en dan hun armen door elkaar heen bewogen als 2 paar naar zuurstof snakkende slangen.

En wat konden wij? “Wij konden een pasje van Dirty Dancing”.

Het besluit om les te volgen was dan ook vanzelfsprekend. Dit vonden we al snel in een hoekje van

Turnhout. Snel schreven we ons in en bezochten de eerste proefles voor beginners. We merken al snel dat iedereen in de zaal zich perfect kon amuseren met de aller-beginselsinitiaties. Maar nee, wij konden ondertussen al wel wat meer.

We konden het weer niet laten om onze geobsedeerde hoofdjes bij op de semi-gevorderdenlijst te plakken. En we stortten ons in een leerrijke cursus. En oefenen maar!

Tot zover dus mijn salsaverhaal. Waarschijnlijk vind u het hoogst geeuwwekkend om u zich de details van mijn leventje in te prenten en te moeten aanhoren hoe ik vind dat armen op slangen lijken. Wel ik moet u teleurstellen, want momenteel heb ik nog zo’n 496 lettertekens te gaan. Die zal ik dan maar zorgvuldig spenderen aan…jah, aan wat. U zou misschien denken dat het evident is, maar als u zo de opdracht krijgt om 4000 tekenplaatsjes te vullen met uw eindeloze gezever, maar dan “int interessant”, blijkt dat niet zo. Twee drukke tijdloze dagen voor de alom gevreesde en beruchte deadline! Wel, ik zweer u, u zou zich zwetend tot over het puntje van uw bureaustoel zitten stressen. U zou die dag ervoor uw portefeuille vergeten in Walibi, dan ook nog de trein missen en de treintickets van uw broer bij iemand anders vergeten. En dan nog proberen door over de deadline te praten uw tekens vol te krijgen om dan weer te beseffen dat u over de limiet zit! Tja, wat doe je er mee, zo’n Salsafreak? (jst)

HISTORIE

175 jaar België (deel II)

Hoogstraten en de revolutie van 1830 In een eerste deel hebben we gekeken naar wat aan de revolutie vooraf ging: de grootschalige petitiebeweging bij ons in de Noorderkempen en het algemene ongenoegen over het regeringsbeleid van koning Willem I. In dit tweede deel kijken we naar de toestand bij ons in 1830, de opstand in Antwerpen en de totale vernietiging van de voormalige Sint-Michielsabdij.

Het najaar van 1830 in Hoogstraten en omgeving Te Hoogstraten was in die dagen nog alles rustig. Op 24 augustus 1830 had de burgemeester aan de districtcommissaris te Turnhout de lijst opgestuurd van de verlofgangers die individueel hun legerkorps zouden vervoegen om de najaarsoefeningen bij te wonen. Hoogstraatse jongens dienden dus trouw in het leger van koning Willem I. Op 2 september verzocht de burgemeester van Hoogstraten zelfs nog de burgemeester van Wortel een zekere Swaenen, verlofganger, zonder uitstel zijn korps te doen vervoegen.

Het nieuws van de opstand te Brussel was toen nochtans reeds doorgedrongen tot in alle hoeken van de Kempen. Op 29 augustus werd te Geel de burgerwacht al opgeroepen om de woelige bevolking kalm te houden, evenals te Mol. Op 2 september werd te Geel de zwart-geel-rode Brabantse vlag ‘s morgens boven op de toren gestoken en vijf dagen later liepen de kinderen er al met driekleurige kokardes op hun vest. Geel was het centrum van de revolutionaire beweging in de Kempen.

De pastoor van Wortel zat in die dagen in het gevang wegens onverdraagzaamheid van de overheid. Te Oostmalle werd een gerechtelijk onderzoek ingesteld tegen een oude schoenmaker die het gewaagd had vrijuit zijn mening te zeggen dat “de Antwerpenaren met de Brusselaars moesten samenspannen”. Ook tegen burgemeester Geerts, secretaris Valentin en veldwachter Meeus van Oostmalle, die in “Den Roskam” wat loslippig waren geweest, werd er door een verklikker bij de procureur te Antwerpen een aanklacht ingediend. Petrus Meeus werd op 23 september zelfs naar de Scheldestad gevoerd en aangeklaagd van opstoking tot oproer! Op 5 oktober kwam hij echter weer vrij. Bij ons zal deze geest van oproer en opstoking ook zeker rond gehangen hebben.

den in Londen over de situatie in de Nederlanden.

Er werd een wapenstilstand geproclameerd die beide partijen accepteerden. Op 24 november besloot het Nationaal Congres in Brussel de leden van het Huis van Oranje “voor eeuwig” van de troon uit te sluiten.

De Europese mogendheden willen Luxemburg en Maastricht (Limburg) niet laten aansluiten bij de nieuwe staat. De Belgen aanvaarden dat niet.

Gedurende heel de periode 1830-1831 was er een constante dreiging voor een algemene Europese oorlog over het nieuwe België.

Men doet aan crisisbeheersing om een Europese oorlog te vermijden. Dit voert al snel tot de zelfstandige Belgische staat. Op 20 december 1830 werd buiten Willem I om besloten tot de “indépendance future de la Belgique”. De voorwaarden waarop zorgden nog voor vele problemen.

Hoe verliep het ondertussen bij ons?

Te Hoogstraten stond burgemeester De Boungne met zijn twee assessoren of schepenen, Louis Bausart, een Fransman uit Rouen, en Jaak Arkentien, gedurende heel de regering van Willem I aan het hoofd van de gemeente en L. Lansenbergh was er gemeentesecretaris.

Op 22 november 1830, in volle beroering, werden alle gemeentebesturen door het “Voorlopig Bewind” ontbonden en moest er tot nieuwe verkiezingen worden overgegaan. Tot in november 1830 was De Boungne burgemeester van Hoogstraten,

die door koning Willem benoemd was en alsdan werd vervangen door J. H. De Keersmaeckers, ontvanger van de hertog. Deze werd in 1831 opgevolgd door J. B. Laurijssen, die burgemeester was van 1831 tot 1832.

Dat de bevolking van Hoogstraten bij het uitbreken van de revolutie zich zeer koest hield, was wellicht deels te wijten aan de afzijdige houding van het schepencollege, deels aan de nabijheid van de grens en deels aan het feit dat de burgemeester reeds op 1 september een alarmerend bevel ontving. Opgeschrikt door het nieuws uit Brussel trof de regering in Den Haag ijlings maatregelen. Daarop schreef de Generaal-Majoor, provinciale commandant te ‘s Hertogenbosch, hem op 31 augustus dat op die dag 1200 soldaten van de 5e afdeling infanterie uit die stad oprukten en te Hoogstraten zouden komen overnachten.

De burgemeester diende voor inkwartiering te zorgen. Maar hoe was dat mogelijk in een gemeente met amper 2.000 inwoners? Wellicht werd er heel de dag door de burgemeester en zijn schepenen beraadslaagd en door hen ook met de burgemeesters van Minderhout en Wortel onderhandeld. Op 2 september liet de burgemeester van Hoogstraten ‘s morgens door de secretaris een brief met de volgende inhoud zenden: “Aan de Hoofdofficier, commanderende de 5e afdeling infanterie op mars van Den Bosch naar Antwerpen.

Daar onze gemeente voor het grootste gedeelte uit geringe burgers bestaat, zo is het onmogelijk om meer dan 600 man betamelijk te logeren.

Derhalve hebben wij 300 man te Minderhout en 300 man te Wortel gedetacheerd, welke beide gemeenten onder de onze behoren en geenszins buiten uw route gelegen zijn. De inkwartieringsbiljetten zijn aldaar gereed en u zal op de weg twee boden aantreffen, die ieder detachement naar de respectieve gemeenten zal geleiden.”

In dezelfde voormiddag zond de secretaris van Hoogstraten ook nog een mobilisatiebevel door aan een Hoogstraatse soldaat met verlof, Arnold Verhoeven, die tot de 15e afdeling infanterie be-

Oktober 1830 De Belgen worden nu overmoedig. In Brussel werd de terugtrekking van prins Frederiks leger naar Vilvoorde als een overwinning gevierd en werd een Voorlopig Bewind geïnstalleerd. Toen op 29 september de Staten-Generaal besloten Nederland en België te splitsen, was men te laat, want de Nederlanders werden al uit België verdreven. Op 4 oktober 1830 proclameerde het Voorlopig Bewind uit Brussel de zelfstandige Belgische Staat. Hierop werd besloten een Nationaal Congres bijeen te roepen. Op 4 november was er een bijeenkomst van de grote mogendhe-

Het terugtrekkende leger in uiterste verwarring. Veel soldaten uit het zuiden deserteerden.

Zo zijn de Hollandse troepen ook door onze streek naar het noorden getrokken.

19

HISTORIE

De scheepswerven aan de Antwerpse haven in de Franse tijd. Op bevel van Napoleon werd Antwerpen een oorlogshaven. Onder leiding van Franse officieren werden de schepen, bestemd voor de oorlog, zeewaardig gemaakt. De verbetering van deze infrastructuur wierp weldra ook vruchten af voor de economie. Op de achtergrond zien we nog de abdijkerk van Sint-Michiels. hoorde en woonachtig was te Antwerpen. Het luidde aldus: “Daar al de verlofgangers moeten opkomen, zo verwittig ik u dat gij op morgen 3 dezer om tien uren ‘s morgens precies in de Falkon-kazerne te Antwerpen moet aanwezig zijn, voorzien van alle uw kleding en equipementstukken”.

De volgende dag zal er heel wat onrust en beroering onder de Hoogstraatse bevolking geheerst hebben in het vooruitzicht dat de Hollandse troepen op komst waren. Hun aankomst staat echter niet vermeld.

Het duurde tot 24 september alvorens de heer Sappius van Greevestein, kapitein bij de 5e afdeling infanterie in Den Bosch, op zijn weg naar Antwerpen, met een detachement soldaten te Hoogstraten arriveerde. Na hun overnachting en vertrek bleven er drie ransels achter voor het gemeentehuis. De burgemeester liet er een paar dagen overheen gaan doch, toen ze niet werden afgehaald, schreef hij erover op 27 september aan de Plaatscommandant te Antwerpen. Deze

beval hem de twee ransels, die door twee sapeurs op 25 september te Hoogstraten werden achtergelaten, naar Den Bosch te zenden. De derde ransel werd afgegeven aan korporaal Grob, aan wie hij toebehoorde.

Op 28 september kwam de Hollandse majoor Spengler met een detachement van de 7e afdeling infanterie te Hoogstraten logeren. De onkosten voor huisvesting en voeding van de 434 manschappen, zonder die voor de transportmiddelen, beliepen 151 gulden 91 cent. Daarvoor overhandigde de majoor een bon aan de burgemeester.

Doch daarmee kon deze zijn medeburgers niet betalen! Daar deze van alle kanten begonnen hun ongenoegen te uiten, en daar de burgemeester verlangde aan hun gewettigde eis te voldoen, schreef hij reeds op 3 oktober aan de plaatscommandant te Antwerpen en stelde hem de vraag: “Waar en op welke wijze kan ik het spoedigst aan betaling geraken?”

Van uit Antwerpen liet men hem weten dat hij

Bij de beschieting van Antwerpen op 27 oktober 1830 werd de SintMichielsabdij niet gespaard. Gans het kloostercomplex brandde uit.

20

voor de uitbetaling maar in Den Bosch moest aankloppen. De burgemeester wendde zich dan tot de heer Van der Brugghen, majoor bij de 5e afdeling infanterie in Den Bosch, en hij zond hem op 12 oktober de kwitanties voor voeding en huisvesting van 28 september. De kwitantie voor transport van de Hollandse bagage met Hoogstraatse karren werd van 40 gulden tot 17 gulden verminderd, aangezien de karren maar tot Alphen en niet tot Tilburg waren gereden. Het schijnt dus troepen te betreffen, die naar ‘s Hertogenbosch terugtrokken. Het Hollandse leger had immers verliezen geleden bij Brussel en ging zich reorganiseren in Noord-Brabant. Het was een chaotische aftocht. Na deze mislukte aanval op Brussel voerde het leger tot eind oktober constant een terugtocht onder vaak penibele omstandigheden, zoals interne ruzies, deserties, slechte slaapgelegenheden en gebrekkige bevoorrading.

Het was gewoonweg een ramp.

Op dezelfde 12 oktober liet de burgemeester aan de districtcommandant te Turnhout weten dat de proclamatie van prins Willem de vorige zondag was afgekondigd en aangeplakt, maar ‘s nachts was aan stukken gesneden. Kroonprins Willem bevond zich te Antwerpen om te redden wat er te redden viel. Om de zuidelijke provincies voor het Huis van Oranje te behouden, heeft de prins geprobeerd zich aan het hoofd van de afscheidingsbeweging te stellen. Maar een proclamatie in die richting vond bij ons geen enkele weerklank. De burgemeester had daarop een tweede exemplaar van diezelfde proclamatie doen aanplakken, maar ook die werd de volgende nacht verscheurd en afgetrokken. Voor het overige was het zeer stil in de gemeente, voegde hij er aan toe.

Toch werden er ‘s nachts meermaals veldvruchten gestolen en daarom werd er op 15 oktober van de volgende zondag af een burgerwacht ingesteld om op onbepaalde dagen nachtronden te doen.

Antwerpen in opstand Prins Willem verliet eind oktober teleurgesteld de stad. De volgende dag, op 26 oktober, kwamen gewapende groepen te Antwerpen in opstand en veroverden de stadspoorten en de straten. De stadspoorten werden geopend voor de Brusselse vrijwilligers, die al twee dagen eerder waren aangekomen. De Hollandse militairen trokken zich terug binnen de citadel. Aan weerszijden

Schilderij van de St.-Michielsabdij na de brand in 1830.

HISTORIE vielen honderden doden en gekwetsten. Op 27 oktober sneuvelden vele Hollanders in het arsenaal onder het vuur van de Brusselaars. Hierop liet generaal Chassé de stad voor de tweede maal beschieten vanaf de citadel en vanop acht schepen op de Schelde. De meeste schoten waren gericht op de volkswijken van Sint-Michiel en Sint-Andries. Iedereen vluchtte de stad uit. Het was verschrikkelijk.

Iemand die het zag schreef: “Een schrikbarend en algemeen geluid van artillerie dreunde in de oren van de opgeschrokken burgers. In een ogenblik begon het gezamenlijk vuur van de citadel, de vloot en de forten. Een stortbui van projectielen kwam op de stad neer en zorgde voor dood en vernieling in de huizen. Bommen en obussen sprongen uit elkaar en vernielden alles wat rond de oude torens van Sint-Michiel stond. Daken, muren, plankenvloeren vielen naar beneden door de onweerstaanbare kracht van de zware projectielen, die hun slachtoffers gingen zoeken tot in de diepte van de kelders. Verminkte lijken vermengden zich met het puin van de gebouwen. Dra zag men lange slierten van zwarte en dikke rook boven de stad oprijzen, vermengd met vlammen. Het arsenaal en het entrepot stonden in brand.”

De kanonnen bleven ononderbroken vuren. Het staakt het vuren werd pas zeven uur later afgekondigd. Op 28 oktober werd er in Antwerpen een wapenstilstand gesloten. Na dit bombardement op Antwerpen keerden de burgers van de stad zich massaal van Willem af. Alle grote steden van de zuidelijke provincies waren in handen van de opstandige Belgen. Lange tijd was de Scheldestad het laatste bolwerk van de Hollanders in het Zuiden geweest. Terwijl overal de steden zich bij de opstand aansloten, trok het Nederlandse leger zich terug in Antwerpen. Het was ten prooi aan de grootste verwarring en werd geteisterd door een toenemend aantal deserteurs.

Antwerpen is nu wel in Belgische handen, maar de Hollanders bezetten nog altijd de Antwerpse citadel en de forten. Men heeft die toegeving moeten doen om een verdere vernieling van de stad te voorkomen. Het arsenaal lag vlak bij de citadel en heeft zeer veel te lijden gehad. Bij de brand in de koninklijke opslagplaats gingen goederen ter waarde van miljoenen gulden in vlammen op.

De voormalige Sint-Michielsabdij We gaan even terug in de tijd. Na het bezoek van Bonaparte in 1803 aan Antwerpen werd het besluit genomen om op de terreinen van de SintMichielsabdij een scheepswerf en een arsenaal te bouwen. Hiervoor moest een deel van de abdijgebouwen afgebroken worden, waaronder het vermaarde prinsenhof. Het domein werd verkaveld en er werden straten doorheen getrokken.

Tijdens het bombardement door de Nederlandse troepen onder leiding van luitenant-generaal baron Chassé op 27 oktober 1830, brandt gans het kloostercomplex uit. Het bracht onherstelbare schade toe aan het abdijcomplex. De daarop volgende jaren wordt het puin geruimd en het terrein verkaveld op 31 juli 1836. De abdij heeft steeds binding gehad met het Land van Hoog-

De ruïnes van de entrepot te Antwerpen aan de kant van het arsenaal. In de daarop volgende jaren wordt het puin geruim en het terrein verkaveld. Zo verdween de St.-Michielsabdij. straten. De parochie Minderhout werd door deze abdij bestuurd en het Withof, evenals vele andere goederen, waren vroeger bezit van deze Antwerpse abdij.

Het verdere verloop te Hoogstraten en omgeving Het nieuws hiervan drong spoedig tot Hoogstraten door. Twee Hoogstratenaren waagden het hun opgehitste gevoelens uit te drukken door de toren te beklimmen en er de Brabantse driekleur uit te steken. Op 31 oktober haalden Hollanders echter de Belgische vlag van de toren.

Op 4 november kondigde het voorlopige Gouvernement een besluit af waardoor alle wapens en wapentuigen werden opgeëist. De volgende dag verzocht burgemeester De Boungne de districtscommissaris nog enige dagen te mogen wachten met de voorgeschreven wedersamenstelling der gemeentebesturen - welke openbaar moest geschieden - omdat wij in deze gemeente nog dagelijks blootgesteld zijn aan de Hollandse troepen, die slechts twee uur van hier zijn gekantonneerd.

Uit een brief welke de burgemeester van Hoogstraten op 29 december aan de heer Gouverneur

schreef, vernemen wij dat “van 12 november af Hoogstraten onophoudelijk met Belgische troepen is belegd geweest zonder dat de inwoners enige vergoeding in geld of in “vivres” (levensmiddelen) hebben genoten.” Zodra deze troepen te Hoogstraten lagen, werd F. De Boungne als burgemeester opgevolgd door J. H. De Keirsmaekers, rentmeester van de hertog.

Wellicht had de districtscommissaris op 12 november ook een bevel tot aanmelding van vrijwilligers voor het Belgische leger gestuurd.

Daaraan werd dadelijk voldaan. De organisatie van die rekruteringsdienst was echter nog niet geregeld. Daarom antwoordde de burgemeester op 16 november dat “hij de miliciens naar de Plaatscommandant (wellicht te Antwerpen) had gestuurd. Aldaar had men de jongens van de ene plaats naar de andere verzonden! Volgens hun eigen verklaring had niemand hen willen aanvaarden, zodat zij allemaal wederom in de gemeente gekomen waren.”

Tien dagen later zond de nieuwe burgemeester aan dezelfde commissaris de naamlijst der miliciens die zich bij hun korpsen hadden aangemeld. (DB) - Wordt vervolgd

w w w. fo n s m a r t e n s p l a n ke nv l o e r e n . b e

EIKEN PLANKENVLOER

Eigen fabrikaat en plaatsingsdienst Ook voor de doe-het-zelvers Toonzaal open: Donderdag en zondag GESLOTEN

VEROUDERDE VLOEREN NATUURLIJKE LOOK LEGKLAAR Groot Eyssel 39a, Meerle (België) baan Meerle-Meer Telefoon: 03.315.84.32 Fax: 03.315.03.99

0177

MAANDAG, DINSDAG, WOENSDAG, VRIJDAG ................... 08.00-12.00 / 13.00-17.00 uur zaterdag .................................................................................. 09.00-12.00 / 13.00-16.00 uur

21

VOETWEGEN

Ministeriële erkenning voor de oude voetwegen

Werkgroep Erfgoedprojecten valt in de prijzen HOOGSTRATEN - Sinds 2001 looft de Vlaamse Gemeenschap jaarlijks 20 keer 1.250 euro uit voor verenigingen die zich verdienstelijk maken in de erfgoedsector. Met dit initiatief wil de Minister van Monumentenzorg vrijwilligersverenigingen ondersteunen bij het uitwerken van sensibiliserende of educatieve projecten. De prijzen van 2005 werden op 15 oktober uitgereikt op het Hoogstraatse stadhuis, door Vlaams Minister van Monumentenzorg Dirk Van Mechelen (VLD). De uitreiking werd voorafgegaan door enkele speeches, van VCM-voorzitter Piet Jaspaert, van Minister Van Mechelen zelf en van Burgemeester Van Aperen. Na de eigenlijke uitreiking kregen de aanwezigen nog een verzorgde receptie aangeboden door het stadsbestuur en konden ze deelnemen aan een boeiende wandeling door het begijnhof, geleid door Frans Horsten.

De Vlaamse Contactcommissie voor Monumentenverenigingen (VCM) coördineert de jaarlijkse wedstrijd. Daarvoor stellen zij elke keer een jury van 6 erfgoedspecialisten samen. De eindbeslissing ligt bij de bevoegde minister. De 20 prijswinnaars komen uit heel Vlaanderen en zijn vaak niet de minste. Daartussen merken we vooral de Hoogstraatse Werkgroep Erfgoedprojecten op.

Zij dienden een projectnota in die de jury blijkbaar kon overtuigen, want zij haalde bijna de maximumscore. Ook de Trage Wegengroep uit Neerpelt viel overigens in de prijzen.

In september 2004 wist deze werkgroep van Erfgoed Hoogstraten vriend en vijand al eens te verbazen, door op een recordtijd van minder dan een half jaar het eeuwenoude Stip Stappenpad te heropenen. Zij deden de nodige opzoekingen en namen het initiatief, maar konden voor de prima uitvoering van de werken rekenen op de kunde van onze gemeentelijke technische diensten. Ook met de grondeigenaar – het Penitentiair Schoolcentrum – was de samenwerking optimaal. Ruim een jaar na de opening krijgt de werkgroep nog bijna dagelijks positieve reacties op deze realisatie.

Voor de werkgroep was dit zeker geen aanleiding om op zijn lauweren te gaan rusten, want vastberaden bleven ze verder werken. In het voorbije jaar hebben ze zich onder meer bezig gehouden met de juridische voorbereiding van 2 nieuwe knelpunten. Het 2de deel van het Stip Stappenpad, dat wandelaars en fietsers de kans zou bieden een lus rond het kasteel te maken. En dat daarenboven Minderhout en Wortel op een uiterst fraaie wijze zou verbinden. Daarnaast nog een 2de pad, dat op zijn minst tientallen jaren intensief werd gebruikt, tot het enkele jaren geleden door een aangelande werd afgesloten.

Om het grote publiek kennis te laten maken met de boeiende wereld van de oude voetwegen, organiseert de werkgroep op 29 april 2006 een studiedag over het thema, waarvoor de subsidie een welgekomen steun in de rug betekent. Dan leren we meer over de juridische achtergrond van de

22

Waar liggen die voetwegen?

GROOT-HOOGSTRATEN - De voetwegeninventaris van de werkgroep werd gebaseerd op de Atlas der Buurtwegen uit 1841. Daarin werden alle ‘officiële’ buurtwegen opgenomen met een nummer en een naam. Smalle wegen heten er ‘sentier’, de bredere werden ‘chemin’ genoemd. Maar ook na het ontstaan van de atlas zijn er nog tientallen buurtwegen ontstaan, door verkrijgende verjaring als gevolg van decennialang gedoogd publiek gebruik. Omdat deze voetwegen niet altijd op een kaart staan weergegeven, zijn ze moeilijker te inventariseren. Daarom doet de werkgroep een oproep aan alle inwoners van alle deelgemeenten. Kent u nog paadjes, steegjes en oude landwegels die sinds jaar en dag bestaan? En die nog open zijn of die afgesloten zijn? Aarzel dan niet om de werkgroep te contacteren. Geef een seintje aan secretaris Dries Horsten (03/314.57.24 of horstendries@hotmail.com) of aan coördinator Gust Lauryssen (03/314.63.62 of a.lauryssen@pandora.be).

materie, en maken we kennis met projecten rond voetwegen doorheen het Vlaamse land. De werkgroep wist al enkele klasbakken van sprekers te strikken. De korte, maar krachtige betogen zullen onderbroken worden door amusement, gebracht door een uitstekende volksdansgroep. ’s Middags krijgen de deelnemers een ware erfgoedlunch geserveerd, met de beste smaken uit grootmoeders tijd. In de namiddag kan men genieten van een smakelijke lezing door Jacques Collen, voorzitter van de Academie voor Streekgastronomie.

Of kan men kiezen voor de geleide wandeling langs enkele Hoogstraatse monumenten en voetwegen.

Een wandeling die verlucht zal worden Coördinator Gust Lauryssen krijgt de prijs uit handen van Minister door korte optredens Van Mechelen. Ook onze burgemeester was fier, op de Werkgroep van de leerlingen van Erfgoedprojecten uiteraard, maar ook over het feit dat de prijsuitde Academie voor reiking in onze stad door kon gaan.

Muziek en Woord. Tot slot wil men de deelnemers huiswaarts sturen teriële erkenning én de persaandacht voor de met een mooie folder over de voetwegenprouitreiking, tonen aan dat het draagvlak voor erfblematiek. goed in het algemeen en voor voetwegen in het Eens de studiedag achter de rug, zal de werkbijzonder, blijft groeien (hs) groep haar basisinventaris verder uitbreiden tot een heus Buurtwegenplan, dat men ten tijde van de aankomende gemeenteraadsverkiezingen aan de verschillende politieke partijen wil aanbieden. Daarnaast is het niet uitgesloten dat zij nog andere heropeningen zullen nastreven. De minis-

SENIOREN

De vlag dekt nu de lading

NEOS de nieuwe naam van CRM CRM, de ‘Club van Rustende middengroepen’, heet voortaan NEOS of ‘netwerk van ondernemende senioren.’ En dat is goed zo. Alles evolueert en de gepensioneerden van vandaag zijn lang niet meer dezelfde als die van vijfentwintig jaar geleden. Zo lang bestaat de vereniging op nationaal vlak. In Hoogstraten is NEOS onder de naam CRM actief sinds 1991. Het verhaal van een succesvolle vereniging.

Wij spraken met May Servaes en Cor Van Boxel.

May is nu voorzitter van NEOS-Hoogstraten en tevens nationaal ondervoorzitter en actief in verschillende werkgroepen. Cor was in ’91 bij de initiatiefnemers en tot 15 mei 2003 was hij voorzitter. Op die dag nam hij afscheid, om plaats te maken voor anderen. “Want”, zegt hij, “een dynamische vereniging moet zich vernieuwen, anders blijft het mooie liedje niet duren”.

Cor is nog steeds provinciaal voorzitter, maakt deel uit van de algemene vergadering op nationaal niveau en mag zich erevoorzitter van NEOSHoogstraten noemen.

Het 25-jarig bestaan van CRM vierde men voor enkele weken in Alta Ripa in Turnhout. Meer dan duizend leden waren er aanwezig en het was hét moment om de nieuwe naam bekend te maken. Hoogstraten was er trouwens prominent aanwezig door, onder andere, een optreden van de Gelmelzwaaiers.

In Hoogstraten zelf bestaat CRM bijna 15 jaar. In 1990 waren er de eerste verkennende gesprekken vanuit het CRM-nationaal naar de plaatselijke NCMV-vereniging toe, teneinde in Hoogstraten een CRM afdeling op te richten.

De eerste stappen van de vereniging werden gezet met een 30-tal leden onder de leiding van een werkgroep. Het eerste bestuur werd gekozen op 9 juni ’92 en bestond uit: Odette De Smedt, Stan Floren, Fons Laurijssens, Jos Lauryssen, Louis Nees, Nini Peeraer, Jos Swolfs, Cor Van Boxel

en Jos Van Loon, in alfabetische volgorde.

De vlag en de lading NEOS werkt rond vijf kernbegrippen: ontmoe-

ting, maatschappelijke betrokkenheid, vorming, cultuur en informatie. Het lijken dure woorden, maar men kan ze duidelijk terugvinden in hun activiteiten.

NEOS nationaal telt nu 170 clubs met alles samen meer dan 25.000 leden. De Hoogstraatse afdeling heeft nu precies 222 leden. En dat zijn, volgens de benaming ‘ondernemende’ senioren.

Cor en May staan voor 100% achter de nieuwe naam, die duidelijks is én meer aansluit bij het profiel van de leden. De doelgroep is nu ruimer

Cor Van Boxel en May Servaes, erevoorzitter en voorzitter van NEOS. en het begrip ‘rustende’ senioren is vervangen door ‘ondernemende’ senioren. En zo hoort het ook. Zo zijn de leden van NEOS. Sinds mei 2003 wordt NEOS-Hoogstraten bestuurd door een verruimde, dynamische en verjongde ploeg van enthousiaste medewerkers: May Servaes, Gerard Van den Bosch, Jos Lauryssen, Paul Vinck, Herman Mertens, Stan Floren, May De Clerck, May Van Riel, Kathelijne Weyler, Mia De Sutter, May Pans en Georges Brosens. (fh)

Oldtimerbeurs HOOGSTRATEN - Het weekend nadat deze Maand verschijnt moet u naar de Oldtimerbeurs, tenminste als u houdt van oldtimers en klassiekers voor alledag. Zowel zaterdag 29 en zondag 30 oktober bent u van harte welkom in de Hoogstraatse Veilinghallen.

23

ETEN OP FOTO’S

Streekgastronomie van het volk

Kermissen, koersen & Flandriens HOOGSTRATEN/VLAANDEREN - U kent Frank ‘Flup’ Croes misschien in de 1ste plaats als de ‘kleine c’ in het muzikale collectief McC. Voor Frank is die muziek vooral een welgekomen uitlaatklep tussen het vele werk door. Want als food photographer geniet hij nationale bekendheid en dat brengt logischerwijs een druk bestaan met zich mee. Naast zijn fotografiewerk voor grote werken als Knorr en Callebaut, vond hij het afgelopen jaar toch nog de tijd om een boek op de markt te brengen. “Kermissen, koersen en Flandriens” heet het, en het kwam tot stand in samenwerking met Robrecht Wolters en journalist Tom Vander Sande, die de verhalen optekende. Al verscheen het al in mei op de markt, het succes is zo groot dat het half september voor een 2de keer ‘boven het biervat’ werd gehouden. Radio 1 en 2, ATV, Knack en kranten allerhande hebben het boek al besproken. Nu is het de beurt aan De Maand …

Zo’n 20 jaar geleden maakte Frank Croes de overstap van het artistieke circuit naar zelfstandig fotograaf en tentoonstellen kwam er zo snel niet meer van. In 2004 kwam daar gelukkig verandering in met zijn deelname aan het ‘Letternijenproject’ in Houthalen. Een kleine, maar smakelijke selectie uit deze tentoonstelling viel een goed jaar terug nog in de Gelmel te bewonderen. Voor de letternijen werd vertrokken van bestaand materiaal, dat uitvergroot werd én tekstueel bewerkt.

Daardoor kregen de foto’s – die eerder vaak op ‘postzegelformaat’ verschenen – het respect dat ze verdienen. Trouwens, niet alleen de foto’s zijn ware kunststukken, ook het gefotografeerde is visueel altijd erg appetijtelijk. Dat laatste is voor een groot stuk te danken aan Frank’s vaste foodstylist – Robrecht Wolters – een begenadigd kok met wie hij al jaren samenwerkt.

Het was ook met Robrecht dat Frank op pad was toen het idee voor dit boek vaste vorm kreeg.

Om te verpozen van het werk in de fotostudio, gingen beide heren een hapje eten in restaurant Lids op de Antwerpse Veemarkt. Een bijzonder restaurant met zuiver Belgische gerechten. Soms heel eenvoudig van concept, maar altijd (h)eerlijk bereid. Met 1ste keus ingrediënten. Niks maïzena en toestanden. Echte fonds en dergelijke meer.

Géén voorverpakte garnalen, maar ter plaatse gepeld. Kwaliteit, met respect voor de gerechten en - daaruit voortvloeiend - respect voor de klant.

Is dát eigenlijk geen boek waard in deze tijd?

Een boek waarin men als een ware Don Quichote ten strijde trekt tegen culinaire rommel … Let op, in ‘Kermissen, koersen en Flandriens’ wordt op geen enkel moment neergekeken op een eenvoudige keuken! Men wil alleen – zoals in

Oog- en tongstrelend melkvarken. En dan heeft u het nog niet in kleur gezien!

24

Michel Wuyts en de Hoogstraatse Wielertoeristen. de Lids - waken over de kwaliteit van gewone gerechten, die niet zelden deel uitmaken van ons eigen culinaire erfgoed. Frieten, maar dan goed. Vol-au-vent van Mechelse koekoek. Mosselen met Vedett of Paardenschep uit Willebroek.

Robrecht Wolters wilde het ineens verder opentrekken naar de echte ‘volkshappen’ als smoutebollen, suikerspin en frikadellen met krieken.

Want waar leren we de Belg beter kennen dan op kermissen, koersen en aanverwanten. En waar is de kermis niet dé jaarlijkse gelegenheid waar nonkels, tantes, neven en nichten samen aan de grootouderlijke tafel schuiven. De smakelijke titel van het boek, rolde er bij Wolters overigens spontaan uit toen men het project bij de uitgeverij ging verdedigen.

Dat er in het 1ste deel dan ook heel wat foto’s van kermissen en koersen voorkomen, zal u niet ver-

Nooit kermissen zonder wafels!

ETEN OP FOTO’S bazen. Deze knappe portretten worden doorspekt met persoonlijke verhalen van onder meer Michel Wuyts, Rocco Granata en Guido Belcanto.

Cas Goossens ook, die er – tegen alle verwachtingen in – voor het eerst in aanraking komt met konijn met pruimen! Dit eerste luik is voor de Hoogstraatse lezer trouwens extra interessant, omdat er een heel aantal gekende plaatsen en personen in voorkomen. Een foto genomen bij een koers in Meerle. Meerdere foto’s van Heilig Bloed, waarop we aan de smoutebollenkraam botsen op Martine Van Opstal, Anja Boeren en Roxanne Vermander. Een foto met de Hoogstraatse wielertoeristen en een andere waarop we Stef Laurijssen in de processie zien gaan. Heel herkenbaar is ook de foto van meneer ‘Gebak Mille’ zelf, die misschien wel dé vaste waarde van de plaatselijke kermis is.

Daarachter wordt de kern van het boek gevormd, door de oog- en tongstrelende food photos van Frank Croes, die de lezer zonder twijfel doen watertanden. De bijhorende receptuur door Robrecht Wolters leert ons opnieuw hoe het moet, waardoor de échte smaken uit ons collectief geheugen, mogelijks weer een toekomst krijgen.

Tot slot staan er nog enkele gerechten in die weliswaar vertrekken vanuit de eigen achtergrond maar toch al iets uitdagender zijn, de grenzen al enigszins verleggen.

Ikzelf zou het even rustig aan doen wanneer mijn boek net af was, maar niets is minder waar voor Frank Croes. Samen met Robrecht is hij al aan een volgend veelbelovend project bezig, waar-

Martine Van Opstal, Anja Boeren en Roxanne Vermander aan de smoutebollenkraam. over we helaas nog niets mogen verklappen.

Daarnaast werkt hij in opdracht van Callebaut aan 2 boeken over chocolade: “Chocolade zonder grenzen” (i.s.m. Artsen zonder Grenzen en net verschenen bij Lannoo) en een technisch boek over decoraties in chocolade, vooral bestemd voor specialisten. En ter gelegenheid van 60 jaar Libelle, werkt hij mee aan een soort “Best of” van de smakelijkste recepten uit het blad, door-

heen de jaren. Ik zou zeggen: zet u, lees en laat het smaken. (dh) Het boek werd uitgegeven door The House of Books en is te verkrijgen in de boekhandel. Titelgegevens: Frank Croes en Robrecht Wolters – Kermissen, koersen en Flandriens – 19,90 euro – ISBN 90 443 1237 5 – Uitgeverij The House of Books,

Houdt u ook van culinair erfgoed?

HOOGSTRATEN - Dan zult u het prachtige boek van Frank Croes vast wel kennen. Maar misschien moet u dan ook maar eens langskomen bij de Werkgroep Culinair Erfgoed! Dit smakelijke gezelschap is ontstaan uit de Werkgroep Erfgoedprojecten – gekend van de oude voetwegen – en wil ons culinair erfgoed voor het nageslacht bewaren. Onder andere door traditionele gerechten te verzamelen. Feestgerechten, gildenmaaltijden, kermishapjes, maar even goed gerechten uit de dagdagelijkse keuken. Ook door over vroeger te praten. En – veel interessanter – door regelmatig oude gerechten te proeven, bijvoorbeeld op een jaarlijkse erfgoedlunch. Niemand zal u tegenhouden zelf eens iets voor te schotelen, maar ‘keukenklunzen’ zijn even goed welkom. Mannen en vrouwen. Jong en oud.

Zolang u maar van erfgoed houdt … en van lekker eten uiteraard!

Geïnteresseerd? Neem contact op met Gust Lauryssen (03/314.63.62) of a.lauryssen@pandora.be) en u wordt – geheel vrijblijvend – uitgenodigd op hun eerste bijeenkomst. (dh)

25

Hoogstraten eerste ‘fair trade gemeente’ van de Kempen Hoogstraten behaalde op 1 september als eerste Kempense gemeente de titel “FAIR TRADE GEMEENTE”. Hiermee is het na Gent, Zwijndrecht en Voeren de vierde in rij voor Vlaanderen. EERLIJKE HANDEL (Fair Trade) geeft de boer uit het Zuiden een fatsoenlijke prijs voor zijn producten zodat hij door zijn werk zijn gezin kan onderhouden. Fair Trade verzekert de boer ook van een toekomst door een lange-termijn-contract af te sluiten en soms ook door voorschotten te geven waardoor er geïnvesteerd kan worden De gemeenteraad keurde in mei van dit jaar een Fair Trade-besluit goed waardoor de overheid belooft zoveel mogelijk dit project te steunen.

Al van in 1993 gebruikt het stadsbestuur Max Havelaar-koffie en sinds enige tijd ook FTfruitsappen.

Om als FT-gemeente erkend te worden is er echter meer nodig. Niet enkel de overheid, ook de burgers moeten open staan voor de eerlijke handel en FT-producten aankopen en gebruiken. Om ze daartoe de kans te geven moeten er in Hoogstraten voldoende verkooppunten zijn, zowel in de winkels als in de horeca.

Ook organisaties, bedrijven en verenigingen zouden mee moeten doen.

De mensen uit de Wereldwinkel hebben hun best gedaan om zoveel mogelijk bedrijven, winkels, cafés en verenigingen aan te spreken om de Fair Trade-producten aan te prijzen. Ze ondervonden dat er in Hoogstraten heel wat goodwill was voor het project en slaagden erin om zowel bedrijven

(3) als winkels (5) en cafés (3) over de streep te trekken. Daarbij komen nog 10 organisaties (verenigingen en scholen) die regelmatig de FTproducten gebruiken.

Dit alles is goed nieuws voor diegenen die eerlijke handel een warm hart toedragen en zo behaalde Hoogstraten op 1 september de titel van Fair Trade-gemeente.

Met een kleine plechtigheid en receptie op het stadhuis werd op 27 september de oorkonde van Fair Trade gemeente overhandigd aan de burgemeester en gemeenteraad. De genodigden luisterden naar toespraken van de burgemeester, van de Oxfam-afgevaardigde, van schepen René Sprangers en van Mai Verheyen van de Wereldwinkel. Het belangrijkste dat we hiervan onthielden is dat eerlijke handel een van de beste middelen is om aan ontwikkelingshulp te doen en waarbij, zoveel als mogelijk, de waardigheid van de mensen uit het Zuiden wordt gerespecteerd.

www.totaalgarage.be

193

WEET Op 13 juni 2005 telde Nederland ruim 7 miljoen personenauto’s. Dat waren er zo’n 1,5 miljoen meer dan in 1994. Dagelijks gaan ongeveer 3 miljoen mensen met de auto naar hun werk. Die automobilisten zitten gemiddeld 20 kilometer achter het stuur voordat ze aan de slag gaan

Schrijn- en timmerwerken

Karel JANSEN PVC RAMEN en DEUREN PVC RAMEN en DEUREN Kömmerling

WEET

Wij leveren en plaatsen alle schrijn- en timmerwerk.

Daken, ramen, deuren, plafonds, binnendeuren.

Vrouwen produceren meer dan 50 procent van al het voedsel op deze wereld maar bezitten minder dan 2 procent van de landbouwgrond

Hoogeind 49 2321 Hoogstraten-Meer Tel. 03/315 75 66

Blij met de erkenning: burgemeester Van Aperen, schepen Sprangers, Hilt Rigouts en Oxfam-afgevaardigde Katlijn Verhaert.

WEET Wij erven het land niet van onze grootouders, wij lenen het van onze kinderen.

Indiaans spreekwoord

26

189

ZO WAS HET

Minderhout, jaren ‘60. (kaart: Jos en Francine De Looze)

ZO IS HET

27

dorpsleven Contactpunten – DORPSNIEUWS Hoogstraten: Dries Horsten, Vrijheid 98, tel. 03 314 57 24, horstendries@hotmail.com Meer: Marcel Adriaensen, Venneweg 2, tel. 03 315 90 40, marcel.adriaensen@skynet.be Meerle: Jan Fret, Mgr. Eestermansstraat 7, tel. 03 315 88 54, jan.fret@pandora.be

Gelmelzwaaiers te gast in Syrië HOOGSTRATEN/SYRIË - En u dacht dat de Gelmelzwaaiers het even rustig aan zouden doen na hun knappe folkorefestival van afgelopen zomer? Nee, hoor. Op uitnodiging van de Minister van Toerisme vertrok een groep van 12 vendeliers eind september al naar Syrië om deel te nemen aan het Silk Road Festival. In Damascus trokken ze met hun vlaggen door de eeuwenoude straten.

Zelfs in de soek – de grote overdekte winkelstraat - werd er gevendeld. In Palmyra - een oase in de woestijn met een mooie archeologische site zo groot als een dorp (!) – gaven de vendeliers hun

mooiste nummers ten beste in het oude amfitheater. In het noordelijke Aleppo – de grootste Syrische stad, genoemd naar aartsvader Abraham, die er 4000 jaar geleden leefde – gaven ze een voorstelling vóór de immens grote citadel.

Het volk reageerde dolenthousiast. De vendeliers werden er terecht gefeliciteerd door de burgemeester en door de Minister van Toerisme. De Gelmelzwaaiers hebben genoten van het mooie, indrukwekkende landschap, de musea, de kloosters, de moskeeën, de markten en vooral van de Syrische mensen. Werkelijk onvergetelijk!

Meersel-Dreef: Toon Verleye, Dreef 97, tel. 03 315 71 86, toon.verleye@pandora.be Minderhout: Frans Snijders, St.-Clemensstraat 25, tel. 03 314 49 03, franssnijders@tiscalinet.be Wortel: José Fransen, Oude Weg 20, tel. 03 314 41 26 (of) Redactie Hoogstraten, Loenhoutseweg 34 FOTO’s: Jef Floren, Dorp 39/2, 2310 Rijkevorsel, tel. 03 314 57 54.

Frans Snijders, St.-Clemensstraat 25, 2322 Minderhout, tel. 03 314 49 03.

SPORTNIEUWS: René Laurijssen, Desmedtstraat 22, Minderhout, tel. 03 314 66 28, rene.laurijssen@belgacom.net GILDEN- & SCHUTTERSNIEUWS Frans Snijders, St.-Clemensstraat 25, Minderhout, tel. + fax 03 314 49 03, franssnijders@tiscalinet.be ABONNEMENTEN/ADVERTENTIES Emilia Horsten, Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten, tel. 03 314 51 03, abonnementen@demaand.be administratie@demaand.be SECRETARIAAT/DRUKWERKEN Jozef Schellekens, Loenhoutseweg 34, 2320 Hoogstraten, tel.&fax: 03 314 55 04 info@demaand.be

www.demaand.be 28

Onze eigen Gelmelzwaaiers in de straten van Damascus.

Zaklampentocht HOOGSTRATEN – De KWB organiseert op vrijdag 18 november haar jaarlijkse zaklampentocht voor alle kinderen, hun ouders en grootouders. Het is een avondzoektocht met zaklampen en pannenkoekenfeest.

Inschrijving tussen 18 uur en 19 uur in zaal Pax, Dr. H. Versmissenstraat 3. Deelnameprijs bedraagt 2,50 euro per kind en de volwassenen mogen gratis mee. Alle kinderen moeten wel vergezeld zijn van tenminste één volwassen persoon.

De deelnemende kinderen krijgen 1 chocolademelk en 1 pannenkoek gratis en tevens krijgt elk van hen nog een prijs mee naar huis.

Ook mensen die geen lid zijn van de KWB zijn van harte welkom; ook familieleden, vrienden en buren. Voor meer inlichtingen: J. Smouts, tel. 03 314 31 37.

Het penitentiaire labyrint HOOGSTRATEN - In het kader van Universiteit Vrije Tijd biedt het plaatselijke Davidsfonds de lessenreeks (inclusief excursie) “Het penitentiaire labyrint – De geschiedenis van de Belgische gevangenissen” aan. Op 17 en 24 november, 1, 8, 15 en 22 december laat professor Dirk van den Auweele (KUL) ons kennismaken met uiteenlopende thema’s als ‘misdrijf en straf in het Ancien Régime’ en ‘het sociaal verweer in de 20ste eeuw’. Als afsluiter volgt er nog een lezing over de geschiedenis van het domein van Merksplas en een rondleiding aldaar door Karel Govaerts. Meer informatie? Contacteer Alfons Livens (03/314.54.52) of de webstek van het Davidsfonds (www.davidsfonds.be).

HOOGSTRATEN

Kijken naar de zonsverduistering

HOOGSTRATEN - In heel wat scholen werd op 3 oktober aandacht besteed aan de gedeeltelijke zonsverduistering. In de lagere school van het Klein Seminarie konden de kinderen gebruik maken van eclipsbrilletjes en mochten ze zelfs een kijkje nemen door de indrukwekkende telescoop van Alwin Wauters, papa van Maarten, Pieter en Michiel. Dit maakte blijkbaar ook indruk op de nieuwsdienst van de VRT, want zij kwamen ter plaatse om een korte, maar mooie reportage te maken. Op de foto’s ziet u het 1ste studiejaar van juffrouw Lieve aan de telescoop en het 4de studiejaar van meester Luc met eclipsbrillen.

Propop in ’t kasteel

Klantendag in de Wereldwinkel

HOOGSTRATEN - Zaterdag 5 november zullen heel wat ouders en grootouders hun jonge kroost (van 3 tot 8 jaar) meenemen naar het poppentheater Propop, dat doorgaat in de zaal van het Penitentiair Schoolcentrum, het vroegere Gelmelslot. Je bereikt dat zaaltje niet langs de hoofdingang, maar wel langs de trampoort, via de andere dreef.

De titel van het stuk heet KWIJT en gaat over kleine Kato. Kato gaat logeren bij nonkel Prosper.

Ze wil allemaal dingen die de nonkel niet heeft en dus moeten ze naar de supermarkt. Daar blijkt nonkel zijn portefeuille vergeten te zijn. Geen probleem, even gaan halen, Kato zal wel wachten. Maar ze mislopen elkaar en er gebeuren allemaal rare dingen. KWIJT is een knap stuk over zich oriënteren in de ruimte, angst voor het onbekende en ook wel nieuwsgierigheid. Het is heel herkenbaar en zal de kleuters meesleuren in een spannend avontuur. Er mag bovendien gelachen en gezongen worden. Kleuters en leerlingen van het 1ste studiejaar uit het Groot-Hoogstraatse kregen een mooie tekening om in te kleuren. Kinderen van elders kunnen hiervoor best Davidsfondssecretaris Joos Croes contacteren, want wie z’n tekening meebrengt maakt kans op een mooie prijs (03/314.49.24 of joos_croes@belgacom. net). En alle kinderen krijgen bovendien een mooie ballon. De toegangsprijs bedraagt 4 euro voor kinderen en volwassenen.

HOOGSTRATEN - Zaterdag 8 oktober kende de klantendag van de Wereldwinkel best veel succes. Met hapjes, drankjes en een leuke omkadering lieten de medewerkers ons kennismaken met de vele producten die er te koop zijn: specerijen, sausen, gedroogd fruit, pasta, olie, … Als extra attractie kon men rekenen op enkele BH’s (Bekende Hoogstratenaren), die elk gedurende een uur de winkelwaar kwamen aanprijzen en verkopen: burgemeester Arnold Van Aperen (foto), Schepen René Sprangers, cafébaas Will Schroër, reporter en Natuurpunt-duivel-doet-al Drej Oomen en ook 11-11-11 medewerkster Suzanne Van Boxel.

Staf Peerlinck en Frans Snels keurden en zagen dat het goed was.

29

HOOGSTRATEN

London here we came!

HOOGSTRATEN/LONDEN - Een groep Hoogstratenaren maakt al bijna 15 jaar minstens één culturele uitstap per jaar. Tot nu toe waren het meestal daguitstappen naar tentoonstellingen en musea, over Piet Mondriaan, Gerrit Rietveld, Henry Van de Velde, Paul Gauchie, Roger Raveel en vele anderen. Daarbij zorgde Veerle Beernaert meestal voor de gidsbeurten.

Nu droomde de groep al langer van een tweedaagse uitstap. En omdat de meesten onder hen wel houden van moderne architectuur, viel de keuze op Londen. Want daar werden op architectuurvlak recent flinke stappen gezet.

Na enig aandringen wist men Gust Kinschots te overtuigen om de reis te organiseren. Sinds enkele maanden is Gust op pensioen als leraar Germaanse talen aan het Klein Seminarie en in die job was hij medeorganisator van tientallen Engelandreizen. Ook daarbuiten trad hij al meermaals als reisleider op. En dat merk je uiteraard.

De hele trip zat prima elkaar. Een comfortabele heen- en terugreis met de Eurostar en een aangenaam hotel waren uiteraard al een goede start.

Maar vooral het uitgebalanceerde programma wist de 21 deelnemers enorm te bekoren. Daarbij was het contrast van de moderne kunst en architectuur met het klassieke Londense kader uitermate boeiend.

Het begon zaterdag met een wandeling langs enkele gekende bezienswaardigheden als St.Pauls, de Stock Exchange, Leadenhall Market, The Tower en Tower Bridge. Onderweg passeerde men ook al enkele moderne iconen: het Kuifjesraketvormige gebouw van Swiss Ré, ook

wel gekend als “de erotische augurk”. En het Lloyd’s-gebouw uit 1986, van Richard Rogers, die eerder het Centre Pompidou ontwierp. Na de maaltijd in een echte Engelse pub voer men per boot over de Theems, tot in Greenwich (aan de 0-meridiaan!), waar onder meer het beschilderde plafond van het Royal Naval College bewonderd werd. Door de licht onderkomen voetgangerstunnel geraakte men weer aan de overkant, waar men nog een korte wandeling maakte door Canary Wharf, een gekender stukje van de Docklands.

Met het chauffeursloze DLR-treintje terug naar The City om ’s avonds af te sluiten met een wandeling langs Covent Garden en een heerlijke Indische maaltijd.

De tweede dag werd onder een stralende zon aangevat met een wandeling over de hypermoderne Millennium Bridge, geconstrueerd in 2001 door architecten Foster & Partners en beeldhouwer Sir Anthony Caro. Dan volgde een iets klassieker intermezzo, met een sappige rondleiding in het gereconstrueerde (Shakespeare) Globe Theatre.

Na afloop trok het gezelschap dwars door Southwark, om terecht te komen in een voor velen totaal nieuw stuk Londen. Waar tot over enkele jaren alleen maar vuile ruïnes stonden, wordt momenteel het ene na het andere prachtgebouw opgericht. Vooral het bezoek aan de dakverdieping van de recente New City Hall (van Foster & Partners) zal menigeen bijblijven. De uitstap werd afgesloten met een bezoek aan Modern Tate, een in 2000 geopend museum van moderne kunst, ondergebracht in een voormalige krachtcentrale, die door de Zwitserse architecten

De fotograaf van de groepsfoto trilde een beetje – een passant, ik niet (!) - waardoor dit aandenken helaas mislukte. Maar de anderen genoten even erg als de groepsleden op deze foto.

30

Herzog & de Meuron op indrukwekkende wijze gerenoveerd werd. De deelnemers keerden tevreden huiswaarts en kijken met veel goesting uit naar een vervolg …

(6)

HOOGSTRATEN - In tijden waar afbraak zegeviert, willen wij de Vrijheid verkopen! Niet letterlijk, we willen ze u gewoon weer graag doen zien … Daartoe brengen we elke maand een detail in beeld dat u en ons charmeert.

Deze maand trokken we naar het Poteinde, in het noorden van de Vrijheid.

Op nummer 58 vinden we herenhuis “Den Balsemboom”, in 1902-1903 gebouwd naar ontwerp van architect J. Bascourt, in opdracht van dokter Bongaerts. Kort na het bouwen werd rechts een stukje bijgebouwd, dat al in 1918 vervangen werd door het gekende torentje. Omdat de dokter dit toevoegde in een periode dat er net een griepepidemie heerste, werd het al gauw ‘het grieptorentje’ genoemd. Den Balsemboom heeft veel eigenaars gehad, waarbij dokter Bremans – schoonzoon van dokter Bongaerts - misschien wel de bekendste was. Momenteel wordt het pand door de familie Jacomen-Steylaerts bewoond, die er ook een tandartsenpraktijk hebben. Dat zij het huis op hartverwarmende wijze koesteren, hebben we kunnen merken aan de uitstekende wijze waarop ze onlangs het grieptorentje restaureerden (zie foto).

Proficiat!

HOOGSTRATEN

Opfrisbeurt Sint-Cecilia

HOOGSTRATEN - Omdat Hoogstraten voorlopig nog niet aan een cultureel centrum lijkt te denken, zal de Toon- en Toneelmaatschappij Sint-Cecilia (°1839) hen nog even moeten depanneren met haar ietwat versleten, maar o zo charmante cultuurzaaltje (°1882) in de Gelmelstraat. Om weer even voort te kunnen werd onlangs beslist enkele herstellingen uit te voeren én het interieur een nieuwe laag verf te gunnen. Onder meer het opgefriste plafond vormt een hele verbetering, maar toch zal vooral de toneelboog in het oog springen, nu deze weer – zoals vroeger – met goudverf werd geschilderd! Deze 1ste fase werd net op tijd afgerond om de vaste gebruikers – Tinello en de Marckriver Jazzclub – opnieuw te kunnen ontvangen. De volgende fase wordt wellicht uitgevoerd rond de jaarwisseling of in de zomer.

Het bestuur – onder de kundige leiding van voorzitter Jef Van Laer - is terecht fier over het resultaat. Want alleen een muziekvereniging draaiende houden is al een hele klus. Dat St.-Cecilia daarenboven ook nog het waardevolle zaaltje in stand probeert te houden, verdient groot respect, hetgeen ze niet altijd krijgen. Wij wensen hen in elk geval nog veel, héél veel succes!

(Wil u meewerken aan het behoud van dit culturele statement, deze Boerenbourla, deze regionale Roma, deze would-be Warande, ...

Contacteer dan als de bliksem hun secretaris-penningmeester, Dries Horsten, 03/314.57.24 of horstendries@hotmail.com. Niet alleen dromers, ook doeners mogen reageren!)

Interactieve quiz over oogappels, mosterd en oude wijn in nieuwe zakken HOOGSTRATEN - Je kind is je oogappel. Je partner de ware Jacob.

Je baas een wolf in schaapskleren. Je werk oude wijn in nieuwe zakken.

Waarom dan geen sabbatjaar nemen? Maar of dat in goede aarde valt?

Onze taal is werkelijk doordrongen van uitdrukkingen uit de bijbel. En ook heel wat films, romans, schilderijen en beeldhouwwerken verwijzen naar een religieuze thematiek. Op woensdag 30 november organiseert ons plaatselijk Davidsfonds daar een aangename avond over. Gastspreker van dienst is Jo Claes, leraar Germaanse talen en auteur van verschillende kortverhalen en bundels, waaronder ‘De Stenen Toren’, waarvoor hij in 1986 de debuutprijs kreeg. De avond begint met een korte, leuke quiz over het onderwerp. Terwijl de antwoordformulieren verbeterd worden, geeft Jo Claes de antwoorden aan de hand van dia’s, die hij uitvoerig van commentaar zal voorzien.

Op woensdag 30 november om 20 uur in het auditorium van het Klein Seminarie.

Kerkfabriek sloopt geklasseerde muur!

HOOGSTRATEN - Zaterdag 15 oktober ‘s morgens – nota bene op de dag dat er in Hoogstraten erfgoedprijzen werden uitgereikt – liet de kerkfabriek Sint-Jan Evangelist de tuinmuur voor de Begijnhofpastorij slopen. Met een drilboor werd alles uit elkaar gehaald en de oude bakstenen werden gewoon afgevoerd. Er is uiteraard niets op tegen dat men de pastorij en haar omgeving wil herwaarderen, maar dat het op deze manier moest gebeuren ervaren heel wat erfgoedliefhebbers als een ware oorlogsverklaring. “De muur stond te scheef om nog recht te zetten dus hebben we besloten hem af te breken,” klonk het bij de kerkfabriek, die volgens sommigen nochtans ‘met goede bedoelingen handelde’.

Dat in de bescherming van het Begijnhof als monument ook de pastorij en de ommuring zijn inbegrepen, was men bij de kerkfabriek blijkbaar vergeten. Wat gaat er overblijven van de bijgebouwen van de pastorij - langs de kant van het Begijnhof - wanneer men deze binnenkort volgens dezelfde regels gaat “restaureren”? Deze geschiedenis mag zich in géén geval herhalen!

Kaarten opnieuw in de lift HOOGSTRATEN/WORTEL - Een tiental jaar geleden hadden we bij de kaartprijskampen van de Hoogstraatse verenigingen niet minder dan tien deelnemende clubs. Dat aantal zakte geleidelijk aan tot er in 2002-2003 nog vier verenigingen overbleven. Even werd zelfs de vraag gesteld of het allemaal nog wel de moeite loonde. Maar toen twee jaar terug de Blauwe Duif na één sabbatjaar weer aansloot en vorig jaar De Kasteelvrienden erbij kwamen, ging de bal terug aan het rollen. Voor het komende seizoen hebben zich andermaal twee groeperingen aangesloten: het OCMW Hoogstraten dat voordien al eigen kaartprijskampen organiseerde en daarbuiten voetbalclub VNA Wortel, die voor buitendorps bloed zorgen.

Volgende kalender werd samengesteld – steeds op vrijdag: 25 november: Oudercomité Gemeentelijke Basisschool (school Elisabethlaan), 9 december: KWB (zaal Pax), 17 januari: Kasteelvrienden (lokaal aan het kasteel), 3 februari: VNA Wortel (kantine VNA Wortel), 10 februari: OCMW (refter OCMW), 24 februari: Sint-Cecilia (feest- en toneelzaal in de Gelmelstraat), 3 maart: De Blauwe Duif (lokaal Tinnenpotstraat) en 10 maart: De Lustige Wielrijders (De Wachtzaal aan de Statie).

Er is keuze tussen rikken of jokken. Er wordt telkens stipt om 20 uur gestart. De deelnemingsprijs bedraagt slechts 2,50 euro. En … iedereen heeft prijs.

31

HOOGSTRATEN

GOUD IN HOOGSTRATEN

Jos Geerts en Angèle Lauryssen Eind oktober zullen Jos Geerts en Angèle Lauryssen uit de Sint Lenaartseweg hun gouden bruiloft vieren. Allebei van boerenafkomst, hebben ze hun hele leven hard gewerkt maar kijken ze tevreden terug op die jaren. We gingen eens horen hoe het hen vergaan is.

Angèle werd in 1934 geboren als oudste van de vijf kinderen van Louis “van den Houvast”. Vader Louis kwam zelf uit een gezin van tien kinderen en woonde in het café “Den Houvast” op de hoek van de St.Lenaartseweg . Angèle: “Het woord “houvast” komt van de tram die daar op die plaats een grote bocht nam op zijn weg naar Rijkevorsel.

Als je dan rechtop op die tram stond, dreigde je te vallen en dan riep men “hou je vast’.” Zo zou vader Lauryssen en het café aan die naam gekomen zijn, althans zo vertelde het tante nonneke van Angèle die op het Spijker woonde.

Na haar lagere school volgde Angèle met veel plezier nog naailessen en hielp thuis mee op de boerderij aan de St.-Lenaartseweg. Op haar 16de ging ze in dienst bij Crèmerie Schrijvers op de Vrijheid. Na vijf jaar in de crèmerie was ze blij toen haar jongere zus de job overnam. Angèle stond liever op de akker.

Jos’ wieg stond in Meerle op Strijbeek waar hij op 9 februari 1931 werd geboren in een gezin van zeven kinderen. Vader en moeder beoefenden de boerenstiel en Jos hielp mee. Tot zijn 18de was hij ook deeltijds boerenknecht op een naburige boerderij. Het gezin Geerts woonde heel dicht bij de Hollandse grens maar de oorlogstijd kwamen ze toch door zonder incidenten. Toch waren ze blij toen ze op een zondag thuiskwamen uit de mis in Meersel-Dreef en de Engelsen daar stonden met hun tanks. Jos vertelde ook dat er een Duits kamp was, juist over de grens in de buurt van de Gouwberg. In dat kamp zouden zo’n 500 jonge

32

mensen ondergebracht zijn, waarvan 150 meisjes. Jos: ”Dat was een zogenaamde keurgroep die uitgekozen was om het perfecte Arische ras te kweken; die mensen hadden geen omgang met ons, meer weet ik er dus niet van. Het kamp heeft ook maar enkele jaren bestaan.”

Enkele jaren na de oorlog verhuisde het gezin Geerts naar Zondereigen waar ze een andere boerderij betrokken. Jos ging ook daar werken bij een boer in de buurt.

Het begon op de kermis Er gingen drie kermissen overheen eer de verkering echt begon. Eerst was het Angèle die naar Zondereigen-kermis trok omdat daar een nonkel woonde; als er geen familie woonde mocht je niet naar een buitendorpse kermis toe. Jos aan de toog had Angèle op de dansvloer al vlug opgemerkt maar zij had zoveel succes dat Jos geen enkele kans zag om met haar een dansje te doen.

Dan kwam Jos naar Hoogstraten-kermis en daar zag hij Angèle opnieuw, nu konden ze samen al eens een dansje doen en een pintje drinken maar Angèle naar huis doen, was er nog niet bij. Dat gebeurde pas op Boereneinde-kermis - het was inmiddels oktober - , toen mocht Jos Angèle naar huis begeleiden maar niet verder dan de voordeur. De volgende zondag stond Jos weer aan de die deur, ditmaal om te komen buurten.

“Gelukkig blafte de hond, vertelt Jos, toen moest ik wel binnen komen, want ik stond daar met een klein hartje”.

In ’55 trouwden Jos en Angèle en gingen wonen in een huis aan de Lod. de Konincklaan tot ze in ’61 verhuisden naar een eigen woning aan de St.-Lenaartseweg, naast de ouderlijke boerderij van Angèle. Jos had inmiddels werk gevonden bij Voeding Lanslots. Hij was daar chauffeur van de vrachtwagen waarmee hij de waren van Lanslots bezogde bij de verschillende winkels in de omgeving; toen waren hier nog veel kleine kruidenierswinkels. Later klom Jos op in het bedrijf en werd hoofdmagazijnier. Toen later het bedrijf Lanslots werd overgenomen door Aldi, ging Jos mee en bleef daar aan de slag tot zijn 65ste.

Ook Angèle zat niet stil. Ze werkte in de eigen fruitteelt aan huis en ging tussendoor nog poetsen. Achtereenvolgens kwamen Erik, Maria en Mark het gezin vergroten, ze zijn inmiddels het huis uit maar wonen nog allemaal in Hoogstraten tot plezier van de grootouders.

Toen in ’81 hun eerste kleinkind werd geboren, bood Angèle aan om het kindje op te passen en dat zou ze ook doen voor de zeven andere kleinkinderen die volgden. “Ik voelde me soms een echte onthaalmoeder, er waren dikwijls drie maar soms ook vijf kinderen waarop ik moest passen.Maar ik deed dat heel graag, ge krijgt zoveel vriendschap terug van die klein mannen.

Het was een drukke tijd ook omdat Jos toen nog werkte maar ik zou het niet gemist willen hebben.

Toen het jongste kleinkind naar school ging, ben ik gestopt met bemoederen, tenminste voltijds.

Het was een schone tijd maar nu ze allemaal groot zijn, de oudste is al 25, zijn we ook blij met de vrije tijd. Samen gaan fietsen, ook met de gepensioneerden, allerlei uitstappen, we doen er graag aan mee”.

Jos is vooral bezig met de tuin, die ligt er dan ook piekfijn bij. Hij verzorgt ook de hoven van de kinderen en Angèle, die kookt elke dag soep, niet enkel voor het eigen huishouden, ook voor dat van haar kinderen.

“We hebben een goed leven gehad, besluit Angèle, de kinderen goed gezond, nooit moeten sukkelen, we hebben geluk gehad.”

We wensen Jos en Angèle nog veel van dat geluk in de komende jaren. (Jof)

HOOGSTRATEN

Briljanten bruiloft in Hoogstraten

Frans Janssen en Anna Meyvis Het echtpaar Janssen - Meyvis vierden als enig echtpaar in onze gemeente hun 65ste huwelijksverjaardag. Beiden zijn woonachtig in de serviceflats gelegen aan de Loenhoutseweg. Daar heeft ook de receptie plaatsgevonden. Het grote familiefeest ging door in een plaatselijke feestzaal.

Frans en Anna kregen in 1990 al bezoek van onze reporter die hun ganse levensverhaal noteerde ter gelegenheid van hun 50-jarig huwelijk. Dat kan u nalezen in De Hoogstraatse Maand nr. 67, verschenen in november 1990.

Intussen is de serviceflat hun nieuwe thuis geworden. Daar wonen ze al bijna zeven jaar. Van die belangrijke stap in hun leven hebben ze nog geen minuut spijt gehad. Vroeger hebben zij steeds geboerd in de Westhoek; nu heet dat de Kleine Pintstraat. Toen Anna minder goed te been werd, is het besluit genomen om naar de serviceflats te verhuizen. In hun flat zijn beiden merkbaar gelukkig. Denk nu niet dat de huidige bejaarden altijd thuis zijn. Voor de middag doen ze de was en de plas, na de middag is er diverse ontspanning mogelijk waarvan kaarten voor Anna en biljarten voor Frans toch wel de hoofdzaak vormen. En natuurlijk gewoon een praatje doen. Als dat niet

meer zou kunnen, dan zou dat toch zeker voor Anna een zware tegenslag zijn. Frans en Anna zijn reeds lang gelukkig en tevreden met elkaar.

Hun enige wens is dat het zo nog een tijdje mag blijven. (FS)

Herinnering aan

Priester Jef Van Dongen

In het gezin Van Dongen te Loenhout was Jef de oudste van tien kinderen.

In het Groot Seminarie te Mechelen was hij de jongste van 70 seminaristen die in 1947 priester werden gewijd. De overheid moest zelfs een speciale toelating in Rome vragen omdat Jef volgens het Kerkelijk Wetboek een jaar te jong was voor die wijding.

Studeren lag hem wel want na de wijding werd hij naar de K.U. Leuven gestuurd voor de studie van klassieke talen.

Onderwijzen werd zijn opdracht: eerst hier aan het Klein Seminarie dat hem zo bekend was uit de eigen studietijd, later aan het H. Grafinstituut te Turnhout en de Normaalschool van Vorselaar.

Als overtuigd Vlaming organiseerde Jef jaarlijks met een groep jongeren een uitstap naar de IJzerbedevaart en velen onder hen bleven die tocht naar Diksmuide jaarlijks ondernemen voor de rest van hun leven.

Eens met pensioen nam Jef Van Dongen zijn intrek bij zijn broer Frans in de pastorij van het begijnhof waar Frans kapelaan was.

Jef bleef zich verdienstelijk maken voor de gemeenschap als voorganger bij de zondagsmis in het Spijker, het begijnhof, de kapel van Achtel en waar hij hiervoor gevraagd werd.

Hij leidde ook een groep senioren die regelmatig samenkomsten hielden rond de Bijbel. Hij was ook metterdaad secretaris van zijn retorica 1941, enz.

Met zijn gezondheid ging het de verkeerde kant op. Toch hield Jef zich sterk tot zijn laatste dagen. Moedig heeft hij zijn lot gedragen zodat het bericht van zijn overlijden voor velen nog als een verrassing kwam.

Jef Van Dongen heeft in de Sint-Catharinakerk een vorstelijke uitvaart gekregen.

C. Dries, deken van de Noorderkempen en oud-leerling, ging voor in de dienst terwijl een andere oud-leerling, Vicaris Herman Van Aert, de bisschop mocht vertegenwoordigen.

Hij ruste in vrede. (J.B.)

33

HOOGSTRATEN The Marckriver New Orleans Jazzclub presenteert

The New Orleans Dream Team (D-VK) HOOGSTRATEN - The New Orleans Dream Team is afkomstig uit het Duitse Rhein/Ruhrgebied met Essen als uitvalsbasis. Duitsland is per definitie een land met ontelbaar veel Oude Stijl Dixielandorkesten en blaaskapellen. Maar er zijn er maar weinig die de geest van het “French Quarter” trouw zijn gebleven. Het Dream Team is één van die uitzonderingen. De band bestaat uit 5 muzikanten die elk telkens 2 instrumenten bespelen. Ze zijn een ware publiektrekker in zowel Duitsland als Nederland. In België waren ze nog niet zo dikwijls te horen. Met hun Hoogstraats optreden op 7 november aanstaande – georganiseerd door de Marckriver Jazzclub – kan daar nu verandering in komen. Samen met hen zullen we de traditionele ritmes uit New Orleans opnieuw beleven: Spirituals, Blues, Marchingmusic, Mardi Gras Tempi, enzovoort.

Jazzliefhebbers zullen wellicht enkele namen herkennen uit de bezetting: Gerd Preu (klarinet, sax, leider en … imponerende verschijning), Gerd Lebbing (trombone, trompet, zang), Gerd Helmecke (banjo en guitar), Hans-Martin Clauss (contrabas en tuba) en Palo-Willi Heyde (drums, banjo, guitar en zang).

Speciale gast voor 7 november is Brian Carrick. Carrick is afkomstig uit Engeland en heeft internationaal naam gemaakt met zijn klarinetspel in de stijl van Georg Lewis. Daarom heeft

hij overigens de originele metalen klarinet van Georg Lewis levenslang (!) in bruikleen gekregen van diens erfgenamen. Op de tenorsax was Emanuel Paul uit de legendarische Kid Thomas Band zijn grote voorbeeld. Brian is niet alleen op Europese festivals te horen met zijn “Algiers Stompers”. Ook in New Orleans stond hij al met heel wat jazzgroten op het podium. Ook in de Hoogstraatse club was hij al te horen, met zijn

Algiers Stompers (9 februari 2004).

De combinatie Brian Carrick en New Orleans Dream Team staat garant voor gevoelige en expressieve New Orleans muziek, die met haar aangenaam en melodieus repertoire de liefhebbers zal bekoren. Wees er op tijd bij, op maandag 7 november aanstaande, vanaf 20 uur. Place to be?

In het alom gekende cultuurbaken in de stad, zaal St.-Cecilia in de Gelmelstraat (naast nr. 6).

Reünie familie Pinxteren

HOOGSTRATEN – Een tachtigtal nazaten van Jef en Nelleke Pinxteren-Van Bergen kwamen op zaterdag 8 oktober samen op uitnodiging van Mia Van Gestel (dochter van Lisa Pinxteren) en Jos Van Loon (zoon van Fientje Pinxteren). De vorige bijeenkomst was al meer dan 30 jaar geleden. Voor een aantal aanwezigen was het dan ook al weer zolang geleden dat ze mekaar nog gezien hadden. Voor de jonge generatie waren vele gezichten dan weer helemaal nieuw. Mia en Jos zorgden ook voor een tentoonstelling met stamboom en heel veel foto’s en talrijke andere documenten uit de familiegeschiedenis. En zoals dat dikwijls wordt gezegd, hadden ook nu weer de afwezigen ongelijk (en dat waren er maar een paar). Alle aanwezigen waren erg dankbaar voor dit initiatief en maakten nu al een afspraak voor de volgende familiereünie in 2010.

34

HOOGSTRATEN

GOUD IN HOOGSTRATEN

Jan Rombouts en Maria Renders HOOGSTRATEN - De ruiterij en de boerderij.

Beide zaken hebben het leven van ons gouden koppel in grote mate bepaald en zeker ook goed gevuld. Jan werd op 31 augustus 1933 op Galder geboren als oudste van 14! Hij verschilt exact 20 jaar met zijn jongste broer Geert. Toen Jan 2 was, verhuisde hij met zijn ouders mee naar de Sint-Lenaartseweg – vlakbij De Hees - waar ze melkvee, varkens en graan hadden. Ook bij Maria thuis deden ze aan landbouw (melkvee en graan).

Zij werd als 3de van 5 geboren in Oostmalle, op 23 september 1930. Toen ze 3 was trok het gezin Renders naar Westmalle. Daar werden ze een paar jaar later met een verschrikkelijke gebeurtenis geconfronteerd. Op 23 december ‘45 werd Westmalle bevrijd door de Canadezen.

Maar alle oorlogsleed was daarmee zeker niet geleden, want de daaropvolgende dagen zouden nog heel wat V1-bommen gedropt worden.

Eén van die bommen viel vlakbij de hoeve van Renders. Maria werd gewond, net als haar 14-jarige zus Jeanneke, die 2 dagen later in het ziekenhuis zou overlijden.

We maken een kleine sprong naar circa 1950, de periode dat Jan en Maria elkaar leerden kennen. Al vrij vroeg was Jan in het bestuur van de plaatselijke BJB (nu KLJ) gekomen. Op 17 jaar schopte hij het zelfs tot gewestschrijver.

Datzelfde jaar volgde hij ook Fons Geysen op als commandant bij de Hoogstraatse ruiters (nu LRV). Toen we bij Jan en Maria binnenkwamen om over hun jubileum te praten, viel ons oog trouwens direct op de mooie toonkast, waarin verschillende eretekens van de ruitersport te bewonderen vielen. En dat waren ze dan nog lang niet allemaal! Het was voor ons meteen duidelijk dat Jan een uitstekend ruiter geweest moet zijn.

Begin jaren ’50 had hij dan ook het geluk over een zeer goed paard te beschikken. In combinatie met zijn langdurig en grondig trainen bezorgde dat hem heel wat zegens. En zo werd hij in 1952 voor het eerst nationaal ruiterkampioen in Leuven. De jaren daarop werd bijna alles gewonnen.

Naast springen en dressuur was Jan vooral bezig met groepsdressuur (het achttal), een verdraaid moeilijke discipline waarbij je met 8 ruiters synchroon dezelfde oefeningen moet doen. Jan was commandant van de groep. De Hoogstraatse ruiters begonnen in de lichtste reeks en werden het jaar daarop kampioen in de zwaarste categorie!

Nu hadden ze in die jaren ook een prima ploeg, met o.a. Mon Rigouts. Het was een leuke tijd, waarin de paardensport hoogdagen beleefde en waarin de ruiters omringd werden door tientallen supporters, zowel jongens als meisjes.

Het verplaatsen van de ruiters naar die wedstrijden was daarbij trouwens een waar spektakel.

Dit gebeurde nog niet – zoals nu – met vrachtwagens, maar nog echt met het paard. En wanneer een wedstrijd dan veraf plaatsvond, dan vertrok men soms een dag op voorhand.

Het was ook via de ruiterij dat Jan en Maria elkaar leerden kennen. De ruitervereniging van Sint-Lenaarts had Jan gevraagd om één keer in te vallen, want zij hadden zelf maar 2 deelnemers voor het toernooi van Lier-Noord. Toen Jan de avond voordien naar Sint-Lenaarts reed om concrete afspraken te maken, passeerde hij een heel schoon meiske. Hij liet haar opnieuw passeren, stak wat later zelf voorbij … Tot hij even verder af moest slaan. Maar hij kon haar maar niet uit zijn gedachten wissen. Nu wilde het toeval dat Jan en de ruiters uit Sint-Lenaarts dat meiske opnieuw tegenkwamen, toen ze de volgende ochtend naar Lier vertrokken. Jan vernam dat ze Maria heette, Maria Renders. En dat haar vader ook paarden had, waardoor Jan al vermoedde dat het dan wel eens zou kunnen lukken. Daarom deed hij zijn uiterste best om haar zo dikwijls mogelijk tegen te komen. Hij ging naar Sint-Lenaarts Kermis waar hij haar kon zien dansen. En na het Provinciaal Ruitertoernooi in Rijkevorsel – waar hij weer een mooie overwinning haalde – besliste hij om samen met de mannen naar Veerle Kermis te gaan, want daar zou Maria ook wel zijn. Vader Toon Rombouts was er eerst niet zo voor, maar ja, Jan had het nu eigenlijk wel verdiend. Hij trok voor de gelegenheid een pro-

per nieuw hemd aan, maar hield zijn rijbroek en botten aan. En dat maakte precies indruk, want niet veel later waren zij een koppel.

Jan was naar de landbouwavondschool geweest.

Maria volgde de naaischool. Elk apart hadden ze al enkele jaren geholpen op de ouderlijke hoeve. Na hun trouw op 28 september 1955, trokken ze naar de Kievit in Zoersel, waar vader Renders een boerderij had staan. Daar hielden ze kippen én melkvee. Tegelijkertijd werkte Jan tijdelijk in tuinaanleg. Na 13, 14 jaren boeren moesten ze helaas verhuizen. Burgemeester Jef Schrijvers wilde zoveel mogelijk mensen naar zijn Zoersel lokken en verkavelde daarom heel de Kievit. Jan en Maria boerden te midden van gronden die verkaveld zouden worden en dat is uiteraard niet ideaal. Het bedrijf werd nog even verder gezet, maar tegelijkertijd startten ze al een nieuwe boerderij achteraan de Moerstraat, waar het nu Princeven heet. Door hun drukke bestaan duurde het ruim 4 jaar – tot in 1974 – eer hun bedrijf er klaar was.

Ze zouden nu minder kippen kweken, maar de nadruk meer op varkens leggen. Witte BL-varkens (Belgisch Landras), en dan vooral als stamboekvarkens. Dit zijn fokvarkens voor de kweek. Later kwamen er ook zwarte Piétrainvarkens. Jan en Maria hadden al snel meer dan 100 zeugen. Het waren goede varkens, maar ze gingen dan ook overal te lande op zoek naar de beste dieren. Ook reed Jan meer dan 30 jaar naar de maandelijkse fokvarkensveiling in Antwerpen, om te kopen en te verkopen. Half jaren ’90 begon de veiling van vooral beren wel aan belang in te boeten, door de opkomst van de kunstmatige inseminatie (K.I.).

Het was geen gemakkelijke tijd, waarbij kopers maar bleven afdingen op de prijs. Op een vraag of er “niet nog een stuk af kon”, heeft Jan ooit moeten antwoorden dat alleen de staart er nog af kon, maar dat het varken daar niet schoner mee zou worden. Maar de reputatie van hun dieren is altijd goed gebleven. Zo goed zelfs dat er Spanjaarden en Italianen op de boerderij zijn komen kijken! Begin jaren ’80 hadden ze nog de natio-

35

HOOGSTRATEN nale prijskamp in Brussel gewonnen. 5 zeugen en 2 beren haalden er een eerste prijs.

Naast de varkens was er nog het rundvee. Rond ’79 werd het melkvee ingewisseld voor mestvee.

Jan koos voor Blonde d’Aquitaine (met de egale kleur van koffie verkeerd), die hij speciaal uit Frankrijk liet invoeren. Dat was een hele investering, maar het was dan ook kwaliteit. Mooie dieren, met een fijn beendergestel. Dieren ook met een enorm kuddegevoel, want in Frankrijk hadden ze nooit op stal gestaan, maar altijd buiten, bij elkaar.

Ook Peter hielp het koppel na school met de dieren - vooral met de varkens - maar het was zoon Dirk die in 1987 mee in het bedrijf stapte.

Dirk kwam in het ouderlijk huis wonen nadat Jan en Maria ernaast een nieuw hadden gezet.

Samen hadden ze toen 120 stamboekvarkens en 150 runderen. 10 jaar hebben ze het bedrijf samen uitgebaat, tot Dirk in 1997 iets anders ging doen. In 2001 besloten Jan en Maria de boerderij te verkopen aan Piet van Rijckevorsel, die er een fokkerij en manège begon. Ze bleven nog een 2-tal jaar verder boeren, tot ze met Kerstmis 2004 naar de Hoogstraatse Salm Salmstraat verhuisden.

In 1975 werd Jan opgenomen in het bestuur van de Landelijke Gilde, waar hij tot op de dag van vandaag nog actief is. Tegelijkertijd was hij - in een tandem met voorzitter Jan Geysen – jarenlang secretaris en financieel beheerder bij de “onderlinge bedrijfshulp”, een nobele organisatie die boeren uit de nood helpt, bijvoorbeeld wanneer ze door ziekte een tijdlang uitvallen.

Net als Jan heeft ook Maria altijd keihard gewerkt. Was het niet op de boerderij, dan was het wel om het huis mooi in orde te houden. Als er toch eens wat tijd overbleef, dan vulde ze die het liefst met lezen, haar voornaamste hobby.

Ze denkt ook graag terug aan het dansen, dat door de Bond voor Grote en Jonge gezinnen in de Veiling werd ingericht.

Nu de boerderij verkocht is, kunnen Jan en Maria het eindelijk wat rustiger aan doen. Ze voelen zich heel gelukkig in hun nieuwe gebuurte, dat ze als zeer gastvrij ervaren. Maar ze genieten nog het meest van de kinderen en kleinkinderen, die regelmatig binnenspringen. Jos (°1956) woont in Halle-Zoersel en geeft Germaanse talen aan de Hogeschool voor Vertalers en Tolken in Antwerpen (HIVT, Schildersstraat). Marit (°1957), woonachtig in Gierle, studeerde voor ergotherapeut. Dirk (°1963) volgde de landbouwschool en woont nu in Rijkevorsel. Peter (°1969) zullen de mensen hier het beste kennen, want hij woont nog altijd in Hoogstraten. Na zijn studies als industrieel ingenieur landbouw ging hij in de Veiling aan de slag als kwaliteitscontroleur.

Daarnaast is hij al jaren een uitstekende tennisser bij TC De Vrijheid.

Samen met vele vrienden en met de rest van de familie hadden de kinderen en de kleinkinderen een pracht van een gouden jubileum in elkaar geknutseld, met mooie woorden en plezante sketches, die Jan en Maria nog lang zullen bijblijven. We hopen dat ze er nog lang van mogen genieten. (dh)

36

Briljant in Hoogstraten

Op 18 september was het zestig jaar geleden dat het echtpaar Anthonis-Teunis huwde.

Marcel, beter gekend als meester Anthonis, vertelde reeds meermaals het levensverhaal dat hij samen met Paula uitbouwde. Dieren, natuur en de schuttersgilde Sint-Joris maakten daar onder andere deel van uit. Een herhaling van deze feiten werd dan ook niet nodig geacht. De gezondheid van Marcel en Paula lieten geen groot feest toe, daarom werd deze unieke gelegenheid enkel gevierd met kinderen en kleinkinderen.

Voetpad weg?

Hobbyisten & verenigingen HOOGSTRATEN - Al voor de zesde maal organiseren wij in de Mouterijstraat een kerstmarkt.

Dit wordt dus weer een unieke kans om uw hobby of vereniging in de kijker te plaatsen. Na het grote succes van vorig jaar zal het evenement terug plaatsvinden in een verwarmde grote tent.

Misschien hebt u de vorige jaren reeds deelgenomen of is dit uw eerste keer. In ieder geval bent u van harte welkom. De deelname is volledig gratis. U ziet het, geen enkele reden om niet deel te nemen aan deze lange traditie.

U kunt inschrijven tot 12 december bij buurtcomité De Mouterijstraat leeft!, Karin Cotteleer (buurtwerk), Mouterijstraat 4/1, 2320 Hoogstraten, tel. 0478/31.04.65 (u mag een bericht inspreken), of via karin.cotteleer@publilink.be Vergeet niet het artikel en het aantal meters dat u wilt aanbieden te vermelden.

HOOGSTRATEN - Het is een mooi oude haag achteraan in de Kathelijnestraat, dat wel. En het is best dat ze blijft staan. Maar een lezer suggereerde ons dat de eigenaar of de groendienst ze tussendoor misschien toch even zou bijsnoeien, dan kunnen we er weer iets gemakkelijker langs.

WEET 69 procent van alle Westerse mannen eet een boterham waar net een vlieg op heeft gezeten gewoon op. Vrouwen zijn kieskeuriger: van hen slechts 41 procent

HOOGSTRATEN

Bibnieuws!

GROOT-HOOGSTRATEN - 2 van de 3 lezingen in de reeks ‘Ontmoetingen met vrouwen’ zijn inmiddels gepasseerd. Op 22 september was er Betty Mellaerts met een lezing over 10 bekende vrouwen, met op de achtergrond een projectie van de prachtige foto’s van Lieve Blanquaert. 13 oktober kon men gaan luisteren naar Jennie Vanlerberghe, die een aangrijpend relaas bracht over het mondiaal vluchten van vrouwen voor oorlog en geweld.

Donderdag 17 november (om 20 u.) kunt u de 3de lezing nog meepikken. Dan spreekt Diane De Keyser over seksualiteitsbeleving bij verschillende generaties vrouwen, een lezing met als titel “De schrik, de schaamte, goesting en genot”.

Tot 31 oktober konden we genieten van de intrigerende portrettenreeks van Wendy Marijnissen. En vanaf woensdag 16 november tot en met vrijdag 30 december heeft men opnieuw een gerenommeerde fotografe te gast. Het gaat om Tineke D’Haese uit Brussel, die de reeks maakte in opdracht van Oxfam Wereldsolidariteit. “Veeleer dan te wijzen op de verschillen moeten beelden proberen de gelijkenissen duidelijk te maken: overal ter wereld zijn mensen bezig om hun leven en dat van hun kinderen te verbeteren. Dergelijke beelden ademen verbondenheid en solidariteit wereldwijd.”

Met haar reeks vrouwen uit het zuiden zoekt ze geen illustratie bij een verhaal, maar laat ze het beeld spreken. Een aanrader. Te bezichtigen tijdens de openingsuren en de Koffiekranturen van de hoofdbib.

Aangrijpende foto’s die voor zich spreken, door Tineke D’Haese.

Smakelijke Bouwfeesten ‘t Spijker HOOGSTRATEN - Op 12, 13, 19 en 20 november kunnen we naar jaarlijkse gewoonte weer afzakken naar de internaatsgebouwen van het Spijker, voor de gekende Bouwfeesten. U kunt er lekker gaan eten in het restaurant of bijkletsen in het sfeervolle praatcafé. Inlichtingen en inschrijven op 03/314.55.36 of via www.instituutspijker-hoogstraten.be. Smakelijk!

6de kerstmarkt Mouterijstraat HOOGSTRATEN - Breng een bezoekje aan onze verwarmde tent op het pleintje van de Mouterijstraat. Ga bij een drankje en een hapje op zoek naar een origineel eindejaarsgeschenk.

De winkels in Hoogstraten houden dan eveneens opendeur, reden genoeg dus om zeker eens langs te komen op zondag 18 december van 14 uur tot 18 uur.

Boekhoudbureau

Profisk cvba [ Boekhouding en administratie [ B.T.W. - advies / aangiften / formaliteiten [ Fiscaliteit - advies / aangiften / formaliteiten [ Administratie en advies i.v.m. oprichting en wijzigingen van vennootschappen [ Advies sociale wetgeving Industrieweg, 13 B 2320 Hoogstraten www.profisk.be info@profisk.be

Ondernemingsnr. 0438.340.228 Tel. 03.235.03.23 Fax. 03.235.03.24 GSM. 0478.32.76.35

E

Herinnering aan

Paul Van Delm

In de Hoogstraatse gemeenschap klonk de vraag steeds luider: ‘Hoe is het met Paul Van Delm?’ Begrijpelijk, want Paul was zelden of nooit langdurig ziek geweest. Nu was het evenwel ernst. De kwaal werd agressiever en op 28 september overleed hij in de leeftijd van 71 jaar.

Een hecht echtpaar, Paul en Mayke, met op de kalender een gouden randje rond 29 juni. Dan waren ze samen jarig en Paul mocht er zijn patroonheilige, Sint-Paulus, mee vieren.

Ze kenden ook hun beproevingen: het voortijdige verlies van zoon Wim was zwaar om dragen.

Paul stelde zich zelf en zijn gezin ten dienste van de parochie. Met vaardige hand verzorgde hij de administratie van de Milac en het parochieblad.

Als leraar wiskunde aan het Vito was hij toegewijd, correct en rechtvaardig. De enorme klus, lesroosters opstellen bij de aanvang van elk nieuw schooljaar, behoorde tot zijn taak.

Paul was een steunpilaar bij het Piuskoor.

Toen dit koor in 1944 een groep kinderstemmen opleidde, was hij op zijn tiende jaar al aan de slag. Hij is gebleven tot het einde van zijn dagen, een ideale koorstem en vaardige muzieklezer. Begrijpelijk dat de meeste stemgenoten, de bassen, graag in zijn omgeving toefden om zijn zuivere inzetten niet te missen.

Bij het 50-jarig jubileum van het koor ontving Paul het Gouden Kruis van Verdiensten, verleend door het Bisdom Antwerpen.

Dat was ruimschoots verdiend.

Op 6 oktober was er een massale deelname aan zijn laatste tocht. Onder het zingen van het Requiem brachten zijn koorvrienden hem in de kerk. De eucharistieviering werd verder muzikaal opgeluisterd door het gemengd Piuskoor want meerdere koorleden hadden verlof gevraagd op het werk om Paul met gepaste meerstemmige gezangen te begeleiden. (J.B.)

37

38

MEERLE EN MEERSEL-DREEF

30-jarigen Meerle & Meersel-Dreef

MEERLE - Tradities zijn er om in ere te houden en daarom kwamen de 30-jarigen net als hun voorgangers samen voor een klasre端nie.

21 oud-leerlingen haalden samen met de twee leerkrachten herinneringen op aan de periode die ze samen hebben doorgebracht. De foto is genomen in het lokaal waar ze achttien jaar geleden het zesde studiejaar volgden.

Vooraan: Jimmy De Swart, Ronny van den Ackerveken, Hans van der Linden, Marco Leijten, Johan Verkooyen, Els Sprangers, Bianca Van Veltom en Veerle Verheyen. Midden: Mart Remeysen, Liesbeth Smits, Gert Van Bavel, Guy Van Veltom, Kurt Herremans, Geert Brosens, Greet Van der Kaa, Els Verbreuken, Veronique Jespers en Els Christiaenen. Achteraan: Jan Van den Berg, Kathleen Verheyen, Raf Snijders, Christel Voet en Els Pauwels. (rvda)

75-jarigen in Meerle & Meersel-Dreef

De 75-jarigen van Meerle en Meersel-Dreef kwamen onlangs samen in de Voorthoeve. Voor de aanwezigen was het in de eerste plaats een prettig weerzien. Sommigen kennen elkaar natuurlijk beter omdat ze nog altijd in hun geboortedorp wonen. Daarnaast waren er ook heel wat die al een hele tijd niet meer in de buurt waren geweest. Vooral met hen werd gretig gepraat over anekdotes uit vervlogen tijden. (Adriaan Aerts) 39

MEERLE

Cholesterol ook jouw risico?

MEERLE – Alarmerende berichten over te hoge cholesterol, praktische tips om cholesterol te verlagen, grote beloften van verschillende cholesterolverlagende voedingsmiddelen, de zin en onzin van geneesmiddelen om je cholesterol te verlagen… Het thema cholesterol is niet weg te denken uit de gezondheidsrubrieken van dag- en weekbladen. Maar het is niet alleen een ‘slechte’ stof, ze is ook levensnoodzakelijk om je lichaam goed te laten functioneren.

Op dit actuele onderwerp willen KAV en KWB Meerle een tweetal avonden dieper ingaan. De eerste wordt het begrip cholesterol nader toegelicht. Wat zijn de risico’s van een te hoog cholesterolgehalte in het bloed en hoe kan je zelf proberen je cholesterol onder controle te houden.

Op de tweede avond leren we cholesterol vriendelijk koken. Het wordt een praktische demonstratie met een massa tips en recepten om door een aangepaste voeding, preventief en actief je cholesterol te verlagen.

Alle redenen om op dinsdag 15 november en dinsdag 22 november naar de parochiezaal te komen. Telkens vanaf 20 uur in een van de kleine zaaltjes. De toegang gratis. Met ondersteuning van C M. (jaf)

Pensen voor de zaal MEERLE – Bij deze titel denk je misschien meteen aan het gezegde ‘Parels voor de zwijnen’.

Dat is het allerminst. De pensen zijn voor u, de centen die ermee verdiend worden zijn voor ons aller parochiezaal. Het zaalcomité is al enkele jaren bezig met het renoveren van de parochiezaal en ze willen daarmee doorgaan. Men wil nu het sanitaire gedeelte vernieuwen en aanpassen. De eerste werken zijn reeds begonnen.

Maar iedereen begrijpt dat bouwen en verbouwen geld kost, dus doet het comité beroep op u allen. Om de financiële noden te lenigen organiseert het zaalcomité op zaterdag 5 november een ‘Pensenkermis’. Dan kan je komen smullen van bloedworst, witte worst en braadworst met brood, appelmoes en één consumptie voor de luttele som van 10 euro (voor de kinderen zijn er kleinere porties van 6 euro). De inschrijvingen worden aan huis opgehaald maar je kan ze ook doorgeven aan een lid van het zaalcomité of telefonisch bij Aloïs Broekmans op nummer 03/315.89.62. Wie niet aanwezig kan zijn, maar toch de zaal wil steunen, mag steeds storten op rekening 733-3260011-65 t.n.v. Zaalcomité Meerle Alle bijdragen, hoe klein ook, zijn uitermate welkom. Net als mensen die een handje willen toesteken bij de renovatiewerken. Laat maar iets van u horen. (jaf)

Mosselen in de zaal MEERLE – Zijn pensen met appelmoes een traditioneel gerecht in onze streken, dan zijn mosselen met frieten dat minstens evenzeer.

Met een frisse pint erbij, niet te versmaden. KLJ Meerle zorgt er voor, je hoeft alleen maar aan te schuiven. Op zondag 20 november organiseert de KLJ Meerle haar 24e “Mosselfeest” in de parochiezaal “Ons Thuis”.

Vanaf 12 uur tot 18 uur staan de tafels gedekt en kan je met familie en vrienden aanschuiven voor een flinke portie mosselen met frieten. Wie echt geen mosselen lust, hoeft niet alleen thuis te blijven. Voor hen is er kip verkrijgbaar. Ook de kinderen mogen meekomen. Voor hen is er een kindermenu en kinderanimatie, zodat de ouders nog efkens langer kunnen tafelen.

Eet je de mosselen liever thuis? Geen probleem.

Al vanaf 11.30 uur kun je je portie ter plekke komen afhalen.

U begrijpt dat met het oog op de hoeveelheid mosselen die aangesleept moet worden, inschrijven vooraf noodzakelijk is. Zowel voor afhalen als voor het eten in de zaal. U krijgt de inschrijvingsbrief de volgende dagen in uw bus. Vergeet hem niet in te leveren, anders geen mosselen! (jaf)

25 jaar Turnkring voor vrouwen MEERLE – Een kwarteeuw terug vonden een aantal vrouwen dat sporten ook voor hen goed is. Alleen was er voor hen in ons dorp weinig gelegenheid om dat in praktijk om te zetten. Joggen of fietsen, dat kon je op je eentje, of met enkele vrienden. Maar echt in groep en onder deskundige begeleiding, daar was niets voor. Een aantal onder hen hebben dan maar de koe bij de horens gevat en zelf het initiatief genomen om een turnvereniging voor vrouwen op te richten.

Ondertussen houden ze dat al 25 jaar vol, uiteraard met wisselende bezetting, al zijn er een aantal die het al een kwarteeuw volhouden.

Eind september zijn ze met z’n 25 aan het 26e seizoen begonnen. Van september tot met Pasen elke maandagavond een goed uur gymnastiek onder de leiding van Evi Goetschalckx. Dat alles aan democratische prijzen en dicht bij huis. En op het einde van het seizoen samen een glas drinken.

WEET De Europese zuivelindustrie ontving in 2002 zo’n 16 miljard euro subsidie. Dat kwam neer op 2,24 euro per koe per dag.

Gemiddeld inkomen van meer dan de helft van de wereldbevolking: 2 euro per persoon per dag

40

DE HOOGSTRAATSE MAAND Maak voor het betalen van uw abonnement gebruik van het bijgevoegde overschrijvingsformulier.

DE HOOGSTRAATSE MAAND al meer dan een kwart eeuw!

Op de trampoline met turnkring ’t Zolderke

SOFTCOMPUTER

reva BVBA

SOFT

COMPUTER REVA

BVBA

COMPUTERS - TELEFONIE SOFTWARE - KANTOORMEUBILAIR

Meerseweg 80b 2322 Hoogstraten tel 03/315.09.09 info@softcomputer.be www.softcomputer.be

- Verkoop - Installaties - Opleidingen - Advies - Herstellingen - Interventies

MEERLE – Veel belangstelling op de eerste open dag van de trampolinespringers van de turnkring ’t Zolderke op 8 oktober. Ouders, grootouders, tantes en nonkels, vrienden en vriendinnen, zij kregen twee fraaie en vaak spectaculaire demonstraties te zien van de wedstrijdgroep. Konden ze met hun eigen ogen zien dat de vele uren training vruchten afwerpt. Ondertussen bakten de mama’s van de springers heerlijke pannenkoeken, die gretig afname vonden. De afwezigen hadden weerom ongelijk. (jaf)

Kindermarkt MEERLE – Het succes van de Kringloopwinkels is het bewijs dat tweedehands in is. Niet alle spullen hoeven nieuw te zijn, soms ben je evengoed af met tweedehands en het scheelt zeker een ferm pak euro’s. Op zondag 6 november kan je voor één dag ook in onze parochiezaal terecht, want KAV Meerle organiseert immers weer een kindermarkt in eigen dorp. Kinderen verkopen dan hun niet meer gebruikte speelgoed en aanverwante artikelen aan zachte prijzen. Alles in prima staat. Beslist de moeite om eens te komen snollen.

De deuren gaan open vanaf 13.30 uur en de inkom is gratis. Om de sfeer er in te brengen zijn er in de loop van de namiddag gastoptredens van Feniks, de jongste pop-band van Meerle, en van het Instapjeugdorkest van de fanfare.

Je kan nog altijd inschrijven om spullen te verkopen bij Tonia Jacobs, Heimeulenstraat 41, tel. 03/315.92.09 of bij Ria Lochten, Mgr. Eeestermanstraat 16, tel. 03/315.89.62 (jaf)

- Servers, PC’s - Printers - Wireless - GPS - Telefooncentrales - Observatiesystemen Erkende opleidingsen adviesinstantie !

41

MEERSEL-DREEF

Op de loop

Veilig naar school MEERSEL-DREEF – In de week van maandag 19 tot en met vrijdag 16 september heeft er in onze school een verkeersproject plaats gevonden. Het project kreeg de naam ‘veilig naar school’ mee. Deze week is voor onze kleuters en lagere school kinderen een heel geslaagde en leuke maar ook heel leerrijke week geweest.

We willen daarom zeker de mensen van groot Hoogstraten laten meegenieten van ons geslaagd project! Misschien zijn er wel mensen van Meersel-Dreef die deze bewuste maandag gedacht hebben dat er in de school iemand 30 werd, want ’s morgens vroeg waren de leerkrachten van ons schooltje al in de weer om ballonnen met “30” op, in de aanliggende straten op te hangen . De bedoeling was om zowel de kinderen als de ouders en de mensen van de Dreef nieuwsgierig te maken naar wat er allemaal nog komen zou ...

Op maandag 19 september startte het project met een toneeltje van de juffen om aan te tonen dat de verkeersveiligheid rond de school toch wel vaak te wensen overlaat. De zone 30-borden werden bij dit toneeltje al een eerste keer extra in de verf gezet. Ook werd er uitleg gegeven rond de octopuscampagne die vanuit de “Vlaamse stichting Verkeerskunde” gepromoot wordt! De gehele week zijn er in de klassen allerlei verkeersactiviteiten gegeven, zoals de betekenis van de verschillende verkeersborden leren,onderdelen van een fiets leren kennen, verkeersregels toepassen, spandoeken ontwerpen, octopusborden of autoborden schilderen om deze achteraf aan

de school te kunnen plaatsen, enz. Ook waren er via de octopuscampagne van de overheid infofolders voor de ouders toegekomen. Deze werden op maandag niet zo maar uitgedeeld maar hier werd een heuse wedstrijd van gemaakt.

Wie enkele vragen goed beantwoordde, kon een prijsje winnen! Op donderdag werd er in de gehele school een autoloze dag georganiseerd.

Alle leerlingen maar ook ouders EN juffen werden aangespoord om met de fiets naar school te komen. Verder waren er in de voormiddag voor alle leerlingen fietsparcours gepland. De 2de en de 3de graad ging op verplaatsing naar de Jan De Wysestraat waar de gehele voormiddag behendigheidsoefeningen met de fiets gedaan werden.

In de namiddag werden de fietsen versierd en kwam verkeersagent Frank Jespers alle fietsen van de kinderen van de lagere school controleren.

Alle kinderen vertrokken dus op donderdag met een versierde fiets naar huis! Op vrijdag kreeg onze school hoog bezoek van de burgemeester.

Na het zingen van het aangeleerde verkeerslied werden onze octopusborden, zebrapadborden en parkeerborden officieel door de burgemeester en met veel enthousiasme van de kinderen onthuld!

Het resultaat is echt de moeite waard. U kunt en mag steeds een kijkje komen nemen hoor! Wij hopen alvast met het gehele leerkrachtenteam, dat deze geslaagde start een blijvende bijdrage zal leveren voor een verkeersveilige situatie rond ons schooltje “’t Dreefke” te Meersel-Dreef! (juf Myriam, tv)

MEERSEL-DREEF – Meersel-Dreef beschikt niet echt over veel sportinfrastructuur. Maar dat er niet gesport wordt, is niet waar. Er wordt gevoetbald bij Meer, Meerle en vooral op Galder.

Daar kan ook getennist en gebadmintond worden in de sporthal van gemeenschapshuis “De Leeuwerik” Ook lopen zit in de lift. Een hele groep traint meerdere keren per week, alleen of met de lopersgroep van Galder. Er zitten er ook fanatieke bij, die jaarlijks één of meerdere marathons lopen. Marc van Alphen en Jef Jacobs hebben op 25 september 2005 de marathon van Berlijn gelopen en om dit niet onopgemerkt te laten voorbijgaan, hebben zij een spandoek meegenomen. De tekst spreekt voor zich: Meersel-Dreef zendt zijn zonen uit. Wie ’s morgens vroeg had afgestemd op de Duitse televisie, had het spandoek bij de start duidelijk kunnen waarnemen tussen de 40.000 lopers. Dergelijk spandoek was dit jaar ook al te zien tijdens de marathon van Rotterdam. Wordt zeker nog vervolgd, hetzij door hen zelf, hetzij door andere marathonlopers van Meersel-Dreef.

Enkele uitslagen: Marc van Alphen: marathon Berlijn: 4uur 22minuten 36 seconden, Jef Jacobs: marathon Haarlemmermeer: 3u 41’56” en marathon Berlijn: 3u 32’52”. (Jef Jacobs, tv)

DE HOOGSTRAATSE MAAND Abonnement tijdig betalen Niet vergeten a.u.b.

WEET De natuur kent beloningen noch straffen, enkel gevolgen.

Robert Green Ingersoll (1833-1899)

VAN HUFFEL VASTGOED Voor al uw vastgoedtransacties.

U wenst uw eigendom te verkopen of te verhuren?

Vraag vrijblijvend inlichtingen!!

Vrijheid 72 2320 HOOGSTRATEN Tel. 03/314.16.99 www.vanhuffelvastgoed.com info@vanhuffelvastgoed.com

42

185

Goed nieuws voor onze school!

MEERSEL-DREEF – Tijdens de gemeenteraad van september keurde de raad het voorstel goed om een ontwerper aan te stellen voor de nieuwe school voor Meersel-Dreef. Deze moet de huidige prefabs vervangen. Als alles wat meezit, zouden de werken kunnen starten in de loop van het jaar 2007. (Thérèse Coppens, tv)

MEERSEL-DREEF

Vrouwen met vaart Feestvergadering Ziekenzorg

MEERSEL-DREEF – Naar jaarlijkse gewoonte hield de KVLV van Meersel-Dreef weer haar land- en tuinbouwdagen. Met een tweedaagse tentoonstelling, vol groenten en fruit en hoeveproducten, iets minder groot dan laatst in Hoogstraten, maar het mocht gezien worden! Wie denkt dat het een oubollige bedoening was, vergist zich! De tijd dat men nog de boerinnenbond noemde, is lang voorbij. Het geheel oogde mooi, zeer verzorgd en vers.

Rechtstreeks van producent naar verbruiker. Om wat geld in het laatje te krijgen, kon men al deze producten kopen voor een prikje en genieten van een drankje of een lekkere pannenkoek! (Thérèse Coppens, tv)

MEERSEL-DREEF – Het is een kwalijke zaak maar ouderen en zieken worden vaak vergeten, terwijl ze juist wat extra aandacht nodig hebben. De vrijwilligers van Ziekenzorg, brengen regelmatig een bezoekje waar het nodig is.

Zo steken ze een hart onder de riem van hen die het nodig hebben. Een kleine attentie, een vriendelijk woord of helpen waar nodig. Deze groepering hield met haar leden op woensdag 5 oktober haar jaarlijkse feestvergadering in de zaal “Bij de Paters”. “Het was prachtig weer en de dag startte met een H. Mis om half twee, met een ziekenzalving door pater Luk. Tegelijk werd er tot onze verrassing een zieke vrouw van 42 jaar gedoopt. Het was een zeer emotionele gebeurtenis. Na de mis kwamen we bijeen in de taverne voor een kleine receptie. Een muziekkapel van Merksplas zorgde voor vrolijke deuntjes die waar men kon, werden meegezongen. Rond half vijf konden we aanschuiven voor een lekkere koffietafel met daarna een tombola. En was er ruimschoots de tijd voor een gezellige babbel.

Tenslotte eindigde één van de bestuursleden met een gebed en dankte onze voorzitster iedereen voor de goede opkomst en wenste ze allen een goede thuiskomst.” (Anneke Krijnen, tv)

Zeventigers van Meerle en Meersel-Dreef

In zaal ‘De Zevenster’ op Dreef was het verzamelen geblazen voor de ‘jongens en meisjes’ van 1935. De inrichters hadden eerst een welkomstdrankje klaar, zodat de aanwezigen de tijd kregen de gebeurtenissen sedert de laatste bijeenkomst – vijf jaar geleden – te bespreken. Dan was het tijd om aan te schuiven voor een lekkere Breugeltafel en om nog veel meer herinneringen op te halen. Hopelijk tot binnen vijf jaar, bij hun 75e verjaardag. (jaf) 43

MEERSEL-DREEF

Pater Luk 50-jaar kloosterling MEERSEL-DREEF – Op zondag 25 september vierde Meersel-Dreef het gouden kloosterjubileum van onze kapelaan pater Luk Wouters. In Meersel-Dreef spreekt men niet van een pastoor, simpelweg omdat Meersel-Dreef een kapelanij is, kapelanij “De Heilige Drievuldigheid”. Pater Luk volgde pater Jozef Teuns op als kapelaan in 1997. Hij deed dat met een eigen stijl en vooral met veel enthousiasme. Hij is graag gezien bij jong en oud en hij maakt tijd voor een praatje, een stimulerend woord. De kerk zat dan ook afgeladen vol toen hij z’n dankmis opdroeg ter gelegenheid van z’n gouden jubileum, vijftig jaar kloosterling. Het kinderkoor de Franciscaanse Zonnetjes en het Mariakoor, luisterden de viering op. Samen met z’n familie, medebroeders, vrienden en aanwezige kerkgangers, werd het een uitgebreide viering. Jos Huybrechts sprak als voorzitter van het pastoraal team een dankwoord uit en ook onze burgervader sprak z’n bewondering uit. Na de dankviering speelde de fanfare op het kerkplein en werd iedereen uitgenodigd op de receptie. Daar sprak Thérèse Coppens, namens het feestcomité van Meersel-Dreef nog een dankwoord uit namens de dorpsgemeenschap en hief men het glas op de gouden jubilaris. (tv)

Na de viering krijgt pater Luk aan de kerkdeur een serenade van de fanfare.

St.-Cecilia

MEERSEL-DREEF – Op zondag 16 oktober speelde onze fanfare “Voor Eer en Deugd” ter ere van hun patroonheilige in de hoogmis van half elf. De muziek viel in de smaak en Pater Jan had voor de gelegenheid z’n sermoen aan het optreden aangepast. De dirigent was tevreden, de koffie stond te dampen. Het zijn kleine dingen maar wat wil je nog meer? (tv) 44

MEER

‘t Heidebloempje lukt een ‘Open miserie’ MEER - Je kunt er de klok op gelijk zetten: als november in zicht komt, staat ’t Heidebloempje pal met een nieuw toneelstuk. Dus gingen wij op pad voor meer informatie en wie kwamen we tijdens de kermis tegen? Jawel, professor Spritz, de professionele publieksbegeleider van “Vast in de kast”…

DHM: Professor, ben jij in november opnieuw van de partij?

Spritz: Jongeman, daar moet ik negatief op antwoorden. Ik heb dat één keer voor ’t Heidebloempje gedaan en ik heb er mijn buik van vol.

Wat ik toen allemaal meegemaakt heb, dat wilt u niet weten.

DHM: Dus uw samenwerking met ’t Heidebloempje is afgelopen?

Spritz: Niet zo haastig, jongeman. Ik ben namelijk een nieuwe verbintenis met ’t Heidebloempje aangegaan. Voortaan treed ik op als hun pr-man, dat lijkt me heel wat minder riskant. Dus wat wilt u weten?

DHM: Het nieuwe toneelstuk?

Spritz: Dat heeft de titel “Open miserie“ en het zou best een verwijzing naar mijn belevenissen in maart laatstleden kunnen zijn. Het betreft een blijspel in drie bedrijven van Ivo Maes.

DHM: Kan je ons iets over de inhoud verklappen?

Spritz: Hoeveel tijd hebt u? Goed, ik zal het kort houden. Paul organiseert bij hem thuis een kaartavond, terwijl zijn vrouw Vera een demonstratie van ‘Malène’ heeft gepland. Helaas weten ze dat niet van elkaar, tot de beide groepen ’s avonds aan dezelfde tafel terechtkomen. Niemand wil inbinden, beide activiteiten zullen en moeten doorgaan. De problemen worden nog groter als blijkt dat de mannequin van ‘Malène’ niet komt opdagen en Vera eist dat Paul die plaats inneemt.

Met de hulp van zijn boezemvriend Wannes probeert Paul alles om te ontsnappen, maar de zaken worden er niet eenvoudiger op als de echte mannequin verschijnt met heel eigen bedoelingen.

De problemen stapelen zich op, maar gelukkig is er Wannes, die alles op z’n heel eigen manier tracht op te lossen.

DHM: Dat wordt dus lachen?

Spritz: Dat spreekt voor zich, zeker als u hoort wie er allemaal meedoet: Chris Cools, Mieke Meyvis, Emilie Kerstens, Ingrid Goris, Sabine Blijenberg, Jos Cools, Fonne Brosens, Raf Van Looveren en twee figuranten: Fons Gillis en Stan Strybos.

DHM: Ben jij ook bij de organisatie van het stuk betrokken?

Spritz: Nee, dankjewel, daar hebben ze andere mensen voor. De regie is in handen van Marcel Roos, die ik heb leren kennen als een aimabel en bekwaam persoon. In zijn spoor volgt een technische ploeg om u tegen te zeggen: May Roos, Karel Martens, Mie Van Opstal, Stan Strybos, Pierre Huybrechts, Jan Roos, Els Van Gestel, Jos Godrie en ga zo maar door.

DHM: Vorige keer speelde Brassband Ste.-Rosalia een belangrijke rol.

Spritz: En nu opnieuw, want zij openen de toneelavonden telkens muzikaal in samenwerking met de percussiegroep. Van hun optreden heb ik in maart zo genoten dat ik blij ben dat ze er weer bij zijn.

DHM: En wanneer zal dat zijn?

Spritz: Op vrijdag 11, zaterdag 12, vrijdag 18 en zaterdag 19 november in de zaal Voor Kunst en Volk om 19.30 uur. Kaarten voor deze toneelavonden kosten slechts 5 euro en dat vindt u bijna nergens meer. Ze zijn vooraf te koop bij Stan en Emilie Strybos-Kerstens, Meerdorp 49 (tel. 03/315 83 44). Wie zeker wil zijn van een goede plaats, maakt best van deze voorverkoop gebruik, die start op dinsdag 1 november. U komt toch ook?

DHM: Ik zal het thuis eens vragen. Bedankt en tot een volgende keer?

Spritz: Zeker weten. U bent nog niet van mij af, jongeman!

Sinterklaas zoekt muzikanten voor zijn Pietenband!

MEER - Sinterklaas houdt van liedjes en muziek, dat weten we al langer. Hij hoort de kinderen graag “Sinterklaas Kapoentje”, “Zie ginds komt de stoomboot…” en meer van die klassiekers zingen.

De Sint beschikt ook over een groep muzikale Pieten, die hem regelmatig vergezellen als hij op bezoek gaat: die groep heet De Pietenband.

En voor die groep kan de Sint altijd wel wat extra muzikanten gebruiken. Daarom richt hij de volgende vraag aan de Meerse kinderen. “Als ik op 20 november in Meer op bezoek kom, wil ik graag kandidaten voor mijn Pietenband aan het werk horen. Komen jullie daarom allemaal naar zaal Voor Kunst en Volk?”

Met die vraag klopte de Sint aan bij het bestuur van Brassband en Percussie-ensemble Sinte-Rosalia, want die vereniging staat in voor de ontvangst van Sint en Piet in Meer. De gebeurtenis vindt zondag 20 november plaats. De muzikanten vertrekken om 13.30 u. aan de zaal en halen de Sint op aan de Rosaliakapel aan het andere einde van het dorp. Dan komt de hele stoet, hopelijk met weer heel veel kinderen, terug naar de zaal.

Daar wordt dan voor de Sint en zijn gevolg gemusiceerd. Voor ieder Meers kind heeft de Sint natuurlijk een kleine verrassing bij zich. Het bestuur nodigt u allen van harte uit.

Drukke maand Het inhalen van de Sint is lang niet de enige activiteit van Sinte-Rosalia in november. We zetten het even op een rijtje. Vrijdag 11 november worden de oorlogsslachtoffers herdacht . Dat gebeurt na de mis van 10 u., aan het monument op het kerkhof. Sinte-Rosalia zorgt voor de muzikale omlijsting.

Zustervereniging ‘t Heidebloempje brengt een reeks toneelavonden: vrijdag 11, zaterdag 12, vrijdag 18 en zaterdag 19 november, telkens om

Kermis in Meer

Vaders, moeders, grootvaders en grootmoeders. Ook zij genieten van de foor. (ma)

Met Meerkermis nemen de mensen verlof om ’s middags te kunnen volksspelen.

45

MEER 19.30 u. in zaal Voor Kunst en Volk (u leest daar elders meer over). Sinte-Rosalia zorgt telkens voor een muzikale inleiding.

Zaterdag 12 november wordt de mis van 17.45 u. in de parochiekerk opgedragen ter nagedachtenis van de overleden leden en ereleden van de vereniging. De Brassband verzorgt de muziek in de mis.

Zaterdag 26 november wordt het jubeljaar (SinteRosalia bestaat 125 jaar) afgesloten met het teerfeest. Een hele reeks verdienstelijke leden wordt die avond gehuldigd. We brengen er volgende maand verslag over uit. (ma)

Meerse familiedag MEER - Op 1 november organiseert de KWB een heerlijke en ongedwongen familiedag. Deze zal aanvangen om 12.30 uur en eindigen omstreeks 18 uur. Doorlopend kan men genieten van pannenkoeken, koffie, gerstennat, enz.

Wegens groot succes van vorig jaar wordt ook dit jaar opnieuw een familie-wandelzoektocht ingericht. Er zijn aparte vragen voor kinderen en volwassenen (kinderen altijd prijs-volwassenen de 10 beste). Inschrijven kan men hiervoor tussen 12.30 uur en 14 uur. Afstand wandeling: 5 a 6 km. Kinderen betalen 1 € en de volwassenen betalen 2 € per inschrijving. Maximumbedrag te betalen per familie is slechts 5 €. Dit alles zal doorgaan in de parochiezaal gelegen aan de Donckstraat in Meer.

Fanfare ‘De Eendracht’ MEER – Naar goede gewoonte worden ook dit jaar de overleden leden en ereleden van Fanfare ‘De Eendracht’ herdacht en wel op zaterdag 19 november in de eucharistieviering van 17.45 uur.

De eucharistieviering wordt muzikaal volledig verzorgd door de Fanfare onder de kundige leiding van de dirigent Marleen Proost.

Na de eucharistieviering gaan de leden en de ereleden naar de parochiezaal voor het jaarlijkse teerfeest. Het warme maal dat zal geserveerd worden, zal wellicht deugddoend zijn voor de leden van de fanfare: een druk werkjaar wordt hiermee immers afgesloten. Na het feestmaal is er gelegenheid tot dans en vermaak voor jong en oud. De bestuursleden zijn inmiddels volop bezig met het bezoeken van de leden voor de inschrijving voor dit teerfeest.

Kerstmarkt KAV & KWB MEER - Reeds voor de vijfde keer organiseert de KWB een kerstmarkt aan het klooster in de Donckstraat en dit op 17 december. Daarbij bent u nodig. U als standhouder maakt deze markt immers compleet.

Hebt u iets wat voor deze markt kan dienen: bloemen, kerststallen, beeldjes, kerstkaarten enz…

Laat het weten en er wordt een plaatsje voor jullie gereserveerd (géén drank of eetstanden).

Opstellen kan vanaf 15 uur. Standplaatsen zijn gratis, tafels kan men huren of zelf mee brengen. De tafels zijn 120 cm lang, als je zelf een tafel meebrengt (aantal meters door geven). Geef ook aan of je elektriciteit nodig hebt (enkel voor verlichting, geen verwarming). Snel inschrijven is de boodschap want de plaatsen zijn beperkt.

Inschrijven en/of info bij Frank Voet, Frankenberg 10, tel. 03/315.43.88.

Als U als erelid de fanfare wil steunen, kan U altijd terecht bij één van de bestuursleden of bij één van de muzikanten. Inschrijven voor het teerfeest is dan vanzelfsprekend ook nog steeds mogelijk.

WEET Een arme idioot is een idioot, een rijke idioot is rijk.

Lafitte

Play-in in ’t Klein Seminarie

MEER - Tachtig muzikanten namen deel aan de Play-in van “De Verbroedering van de Zeven”, die in de feestzaal van het Klein Seminarie plaatsvond. Dirigent Ronny Roofthooft leidde voor de tiende keer de enthousiaste muzikanten. Organiserende vereniging SinteRosalia kreeg veel lof van de deelnemers.

46

MEER

Afscheid van de Rudy MEER – Neen, niet alle Merenaren blijven onder de kerktoren. En dat ligt niet alleen aan de Holland-hoge vastgoedprijzen. Soms is dat ook vrije keuze. Rudy van den Heuvel trok een aantal jaren geleden naar Antwerpen om er dichter bij zijn werk te wonen. Hij leerde er Anna Consalvez kennen, een talentvolle Spaanse schone die op de universiteit studeerde. Na de studies voltooid te hebben in Antwerpen beslissen beiden naar Anna’s thuis in Cadiz Zuid-Spanje te verhuizen. Dat is een erg moedige beslissing want Rudy is erg in zijn sas met de voetbalploeg van de Mussenakker. Hij was er jaren de manager, truienwasser en sterspeler. Vanuit Antwerpen regelde hij de wedstrijden en was altijd present.

Voor de gelegenheid organiseerde zijn ploeg een heuse afscheidsmatch in stijl. Bijna alle oud-spe-

lers kwamen opdagen en bijna iedereen die met Rudy ooit op het veld stond was present.

De doelpunten mochten niet uitblijven. Er werd 8 keer gescoord waarvan Rudy er 2 voor zijn rekening nam. Het waren, zoals gewoonlijk, echte beauties. Daarnaast, ook al zo typisch voor Rudy, verkwanselde hij nog enkele open kansen.

Daarna werd in de Mussenakker nagepraat en plannen gesmeed voor een wedstrijd tegen een nog denkbeeldige ploeg in Cadiz en een treffen van vrienden in het verre zuiden.

Als Rudy 2 november definitief de vlieger neemt naar Cadiz, zijn vriendin achterna, zal dit afscheid voor hem nog lang in het geheugen gegrift blijven. Ook de Mussenspelers en oudspelers beleefden een onvergetelijke avond.

Het ga jullie goed Rudy, en laat nog eens van je horen.... (ma)

Garage

F. GEUDENS bvba Meerseweg 8 2321 Meer Tel. 03 / 315.71.76 * Ford concessiehouder personen- en bedrijfswagens * Tweedehandswagens * Erkende carrosserie

FORD ‘VEILIGHEID EERST...’ www.geudens.be

188

WEET Je wéét helemaal niet zeker dat niets zeker is!

Blaise Pascal (1623-1662)

Kinderen enthousiast over natuurkoffer

MEER – Rudy verlaat Belgenland voorgoed voor een leven in het zonnige Cadiz in Zuid-Spanje. Zijn vrienden van de voetbalploeg verrasten hem met een afscheidsmatch in stijl.

180

GROOT-HOOGSTRATEN - Het Natuurleerpad in Wortel Kolonie is geen natuurleerplan in de klassieke zin van het woord, maar eerder een echt natuurdoepad. Scholen die de wandeling willen volgen, kunnen op de Stedelijke Milieudienst een natuurkoffer ontlenen. Deze koffer staat geladen op een bolderkar en kan meegenomen worden tijdens de wandeling. In de natuurkoffer zitten allerlei materialen om de natuur al doende te ontdekken, zoals boomhoogtemeters, observatiepotjes, zakgidsjes over verschillende onderwerpen, vlindernetten en nog zoveel meer.

Naast de koffer werd en informatiebundel opgesteld voor leerkrachten. Deze informatiebundel bevat een flinke brok achtergrondinformatie die van toepassing is op het gebied van Wortel Kolonie en meer specifiek op het gebied dat tijdens de wandeling bezocht wordt. Het geheel werd aangevuld met werkbladen die onderweg of in de klas gebruikt kunnen worden. Op deze manier kan elke klas – ook zonder natuurgids – een leerrijke wandeling maken door de Kolonie.

De leerkrachten van het 3de en 4de studiejaar van de lagere school van het Klein Seminarie lieten al weten dat het een bijzonder aangename manier van werken is. “Bij een echte gidsbeurt zijn de leerlingen vaak al na 20 minuten afgeleid, nu zijn ze meer dan 2 uur actief bezig geweest.” Door het mooie weer, konden de kinderen 2 salamanders ontdekken, die zich kwamen opwarmen alvorens zich tegen de winterkou in te graven. Met hun schepnetjes konden ze ook één en ander opvissen uit bootjesven. En aan de hand van een handige determinatiegids mochten ze zelf zoeken wat ze nu gevangen hadden. (Bron: Flapuit)

47

Koninklijke Fanfare De Marckezonen stelt voor

De Marcketoeters MINDERHOUT - Wie zijn we? Wij zijn de Koninklijke Fanfare van Minderhout, een groep die vooral bestaat uit veel jeugd. Fanfare, dat weet iedereen, dat klinkt niet boeiend, maar daar vergissen veel mensen zich in. Onze vereniging bestaat uit 50 spelende leden en een drumband met 14 leden. Onze vereniging bestaat dit jaar zelfs 125 jaar. Met de Marcketoeters willen we iets nieuws starten, zodat we zeker de jeugd kunnen behouden. Daarom stellen we nu de Marcketoeters voor.

De Marcketoeters is een nieuwe groep binnen de fanfare die notenleer komt volgen. Samen met Marleen Proost, afgestudeerd aan het conservatorium van München, een professionele madam.

Geef toe, dat klinkt niet slecht hé. Marleen geeft de lessen notenleer, zo wordt er op een speelse manier geleerd wat muziek is.

Wat doen ze zoal? De groep krijgt notenleer, want het leren lezen van noten is de basis van muziek. Eén jaar lang zal Marleen de groep hierbij helpen en na die tijd mogen ze een instrument kiezen wat ze verder willen bespelen:

een trompet, een saxofoon, een trommel,… Wat ze zelf maar willen.

Waar en wanneer? Eén oktober zijn ze gestart, de lessen gaan telkens door zaterdagvoormiddag van half elf tot half twaalf in de parochiezaal van Minderhout.

Wist je datjes: We elk jaar op kamp gaan en het altijd superleuk is. Het volgende jaar gaan we zelfs voor de 20ste keer. We met verschillende leeftijden zitten en toch een hechte groep vormen. We elk jaar een jeugdteerfeest hebben en dat er dan veel gedanst wordt. We ook één keer per jaar een daguitstap maken. Er meer dan 60 toffe spelende leden zijn. Dat we soms wel eens aan concertwedstrijden meedoen. In de zomer drie donderdagavonden de kuipfeesten organiseren. En daar bovenop met Minderhout kermis een grote tent zetten. We een heel jaar hard werken voor een jaarlijks lenteconcert. Je ons vaak door de straten van Minderhout hoort spelen tijdens uitstappen. (Wendy Janssens en Judith Schrijvers)

KWB outstanding in 10de dorpsquiz MINDERHOUT- Een amusant avondje quizgebeuren in het PC waar negen verenigingen in het strijdperk traden met als inzet de felbegeerde wisselbeker. Ondanks de concurrentie van de voetbalwedstrijd België-Spanje op TV was de zaal tot in alle hoeken gevuld en vooral de KSJ blonk uit met een uitgebreide delegatie. KLJ en KWB gingen fel van start in de huis-tuin-keuken-ronde, maar KWB nestelde zich wel aan de leiding door een beter resultaat in de gokvraag.

De media-knelpunten leverde zomaar eventjes zes winnaars op, maar weer toonde KWB zich het scherpst in het gokspel. KLJ won dan op zijn beurt de sportronde, maar in het zaalevenement zwaaide KWB opnieuw de plak. Het oudercomité van Basisschool “Scharrel” stak de neus aan het venster en scoorde in de rubriek Bekende Hoogstratenaren, de actualiteit was dan weer een kolfje naar de hand van zomaar eventjes vijf teams. Voor de vierde keer toonde KWB zich weer de meest gelukkige in het gokken. De finaleronde met punteninzet van 1 tot 3, met aftrek bij verlies, zou dan de ultieme beslissing brengen. Marckelopers en weer KWB scoorden het hoogst terwijl KLJ alle kansen op een ereplaats verspeelde. De Marckelopers hebben geweldige atleten in hun rangen en in de praktische proef bewezen ze dat de breikunst ook tot hun kwaliteiten behoorde. Hun eindspurt mocht echter niet baten, KWB klopte hen op de meet en toonde zich zonder twijfel het meest homogene geheel. (rel)

Kapellekenswandeling

De nieuwe aanwinsten van de fanfare: (v.l.n.r.) Kelly Van den Broeck, Pascalle de Jong, Nic Renders, Sanne Verheijen, Jorge Van der Linden en Marleen Proost.

MINDERHOUT - Tijdens het ganse jaar hebben de mensen die van wandelen houden, via de KWB de gelegenheid om deel te nemen aan diverse wandelingen die opgenomen zijn in het KWB-wandelcriterium. Ook onze Kapellekenswandeling op zondag 30 oktober maakt hier deel van uit. U zult dan opnieuw vele wandelaars door ons dorpje en omgeving zien wandelen. Uiteraard kunt u, eventueel met het ganse gezin, buren of vrienden, ook deelnemen aan deze wandeling.

Je kunt vertrekken tussen 8 uur en 15 uur aan de parochiezaal. De afstanden die gewandeld kunnen worden zijn: 7, 15 of 20 km. Deelnameprijs: slechts 1 euro (kinderen –12 jaar gratis). Voorinschrijving is niet nodig. Na de wandeling kan je nog genieten van heerlijke pannenkoeken of een kopje verse soep. Meer info: Fons Muesen, tel. 03/314.55.69.

WEET Verkeersdeelname is de gevaarlijkste dagelijkse activiteit in ons leven. Wereldwijd zijn er ieder jaar 500 000 verkeersdoden te betreuren, dat zijn 1 370 slachtoffers of 3 propvolle Jumbo Jets per dag! Eén op de tweehonderd wereldburgers overlijdt aan de gevolgen van een verkeersongeval

48

Vrije kaartavond & gezelschapsspelen MINDERHOUT - Op vrijdag 25 november wordt in de parochiezaal de zogenaamde koffieschool omgebouwd tot een heus speelpaleis!

Dan gaat voor de eerste keer een vrije kaart- en gezelschapsspelenavond door.

Velen onder jullie zullen volgende situaties wel herkennen: je wilt Monopoly spelen, maar je bent maar met twee; je vindt geen waardige tegenstander om Cluedo te spelen; je vrouw snapt geen bal van Stratego; je wil wel eens weten hoe ver jij zou komen bij “Wie wordt Euromiljonair?”; je wil kaarten, maar je vindt geen 4de man; je bent uitgekeken op de spelletjes die je thuis hebt en je wil dus wel eens wat anders.

Er zal keuze zijn uit meer dan 20 verschillende gezelschapsspelen. Uiteraard mag je zelf ook een aantal spelen meebrengen. Er zal ook gelegenheid zijn om te jokken en te rikken. En andere kaartspelen naar wens. Zoals het woord het al zegt, is het de bedoeling er een gezellige, ontspannende avond van te maken zonder dat er competitie mee gemoeid is.

Vooraf inschrijven is niet nodig en de deelname is ook volledig gratis. Dorst hoef je niet te lijden, want drank is te verkrijgen aan democratische prijzen. Alle spelfanaten en kaarters worden verwacht om 19.30 uur in de koffieschool. Ook niet-KWB-leden zijn van harte welkom. Het einde is voorzien als iedereen uitgespeeld is. Tot dan! Meer info: Tom Neefs, Desmedtstraat 52, tel. 03/321.30.59.

Opfrissing kennis rijbewijs MINDERHOUT - Voor veel mensen zal het halen van het rijbewijs inmiddels lang geleden zijn. Dit kan wel vijftig jaar of langer geleden zijn. Sinds het behalen van het rijbewijs is er ondertussen veel veranderd. Het verkeer is drukker geworden, er zijn o.a. nieuwe verkeersborden gekomen en het lijkt tegenwoordig allemaal sneller te moeten in het verkeer. Bovendien zijn de verkeersregels aangepast. Het lijkt daarom goed om de theoretische kennis weer eens op te halen en om bovendien kennis te nemen van de belangrijkste wijzigingen van de verkeersregels.

Veiligheid in het verkeer staat voorop!

Sinterklaasfeest MINDERHOUT - Voor U lijkt Sinterklaas misschien nog ver weg. Niets is minder waar. Er moest net zoals vorige jaren weer op tijd onderhandeld worden om de heilige man naar Minderhout te halen. De Sint heeft toch ook zo’n drukke agenda. De Sint heeft beloofd om met zijn Pieten dit jaar op zondag 27 november een bezoek te brengen in de Minderhoutse parochiezaal.De KWB zal samen met de Landelijke Gilde en de KVLV zorg dragen voor een gezellig sinterklaasfeest voor de kinderen. Begin november wordt een uitnodiging bezorgd aan alle kinderen van Minderhout en Castelré (geb. jaar 2004 t/m het 4de leerjaar) en hun ouders.

WEET Op donderdag 10 november om 19.30 uur organiseert de KWB een opfriscursus voor het theoretische gedeelte van het rijbewijs. Deze informatieavond is bedoeld voor mensen die het rijbewijs reeds in het bezit hebben. Een instructeur zal de belangrijkste wijzigingen doornemen en hij zal bovendien in vogelvlucht door de regels gaan.

Bovendien is er de mogelijkheid om de kennis de toetsen met dia’s uit de praktijk. Let wel, het is absoluut geen examen, maar echt een avond om iets op te steken. Wanneer? donderdag 10 november van 19.30 uur tot ongeveer 22 uur. Waar? in de parochiezaal aan de Koestraat in Minderhout.

Kosten: 2 euro per persoon. Er is een drankje voorzien. Vooraf aanmelden (en betalen) bij Jef Michiels,Markwijk 29, tel. 03/314.46.33 of Jan Meijer, Vekenakker 5, tel. 03/297.46.38.

Parker Brothers, producent van het spel Monopolie, drukt jaarlijks 2 keer zoveel ‘geld’ als de Amerikaanse overheid

WEET In Nederland leren de kinderen van oudsher dat pi 22/7 is. Hoe komen ze erbij !!! 22 gedeeld door 7 is 3,142857… Dat is zo’n 100 maal onnauwkeuriger dan gewoon 3,1416 te onthouden. Want pi is 3,141 592 654…

WEET De kinderen van je kinderen zijn tweemaal je kinderen.

Grieks spreekwoord

49

sport Sportnieuws: René Laurijssen, Desmedtstraat 22, Minderhout

Hoogstraten VV zit in de hoek waar de klappen vallen Na de 0-1 overwinning tegen Mol-Wezel was er voor de rood-witten nog maar weinig vreugde te rapen. Tegen Heist werd het op de valreep 0-1 en in Veldwezelt kregen ze een onvoorstelbaar pak slaag. Leider Lyra geraakte in de slotfase op HVV 1-2 voor en de deklat verhinderde het verdiende gelijkspel voor de thuisploeg. De derby op Zwarte Leeuw bracht ook niets op. HVV verdiende één punt doch moest uiteindelijk met 2-1 het onderspit delven. Een directe oorzaak vinden voor dit minder presteren is eerder moeilijk. We scoren te weinig doelpunten in zes matchen en we krijgen er teveel binnen. We noteerden vijf rode kaarten en hebben met Smits en Claesen twee basisspelers die wegens kwetsuur reeds een aantal wedstrijden aan de kant staan. Toch heeft HVV voldoende materiaal én kwaliteit in huis om behoorlijk mee te draaien. Voor eigen publiek tegen Millen werd de lijn doorgetrokken.

Na amper drie minuten kreeg Dries Neefs een rode kaart voor een fout zoals er in elke match twintig gebeuren.

Met tien tegen elf en nog 88 minuten voor de boeg! Jurgen Bastiaensen bracht HVV 1-0 voor doch Millen scoorde de gelijkmaker. Jimmy Fockaert moest wegens kniekwetsuur nog voor de rust vervangen worden. Tijdens de tweede helft toonde Jan Mertens dat een doelman als het wat minder gaat voor zijn ploeg ook een punt kan winnen. (JoJe)

Wedstrijden Zaterdag 29 oktober 20.00 uur Hoogstraten VV – Spouwen Mopertingen Zondag 6 november 15.00 uur Aarschot – Hoogstraten VV Zaterdag 19 november 20.00 uur Hoogstraten VV – Lichtaart Zondag 27 november 15.00 uur Meerhout – Hoogstraten VV

WEET Van alle textielvezels is zo’n 40 procent katoen. Wereldwijd gaat het om ongeveer 20 000 000 ton. Daarvan wordt slechts 0,04 procent op een milieuvriendelijke wijze geproduceerd. Vooral in de VS en India worden bij de productie van katoen miljarden kilo’s pesticiden gebruikt

50

Tel.: 03-314.66.28

Ziet KFC Meer de bui al hangen?

Email: rene.laurijssen@belgacom.net

KFC Meerle scoort en laat scoren

Tegen titelkandidaat en leider Oud-Turnhout leverde KFC op de derde speeldag een flinke partij en moest geenszins met het schaamrood op de wangen afdruipen. Meer, met uitsluitend eigen jeugd hetgeen toch wel benadrukt mag worden, legde de leider het vuur terdege aan de schenen. De bezoekers toonden zich wel balvaardiger, maar veel overschot viel er niet te bespeuren en KFC verdiende eigenlijk wel een punt. De 2-3 nederlaag tegen een stel flink betaalde zaal- en veldvoetballers mag zeker geen twijfel in eigen kunnen veroorzaken. Nick Jansen en Ringo Jacobs scoorden voor Meer. Op Lentezon Beerse miste Meer enkele titularissen, nl.

Ringo en Tim Jacobs, Jo Donckers en Pieter Voeten. Meer trok wel het beste van het spel naar zich toe en Lentezon viel zwak uit. De kansen werden echter verkwanseld, maar het laatste kwartier van de wedstrijd maakte wel veel goed. Zeven minuten voor affluiten scoorde de thuisploeg en in een laatste wanhoopsoffensief kopte Koen Koyen de gelijkmaker binnen. Eén puntje op twaalf, de schamele balans van vier wedstrijden. Medeleider Vrij Arendonk kwam op bezoek in de hoop de koppositie te bestendigen. Meer liet zich niet intimideren en dacht aan een eerste broodnodige driepunter. Voor de rust liet Arendonk, dat sneller, gevaarlijker en steviger op de bal was, de kansen liggen. Een collectief sterk Meer kwam beter uit de verf en verdiende tenslotte de overwinning. Dirk Boeren en Koen Koyen zorgden voor de Meerse doelpunten. In één week tijd winnen van de koploper en verliezen tegen de rode lantaarn, in dit geval Veerle Sport. In voetbal kan natuurlijk alles. De thuisploeg werd in de vorige wedstrijden telkens weggespeeld in het eerste kwartier. Het Meers offensief bleef uit, zodat de gastheren rustig in de wedstrijd konden komen en in de 80ste minuut het winnende doelpunt aantekenden. De Meerse kansen werden in deze wedstrijd onvoldoende benut en dan krijg je het deksel op de neus, terwijl de thuisploeg koste wat het kost de rode lantaarn kwijt wilde spelen. Hun arbeid werd uiteindelijk beloond. Kunnen deze verloren punten dure worden in de eindafrekening en ziet KFC Meer zichzelf al als degradatiekandidaat? Toch niet te vlug aan doemdenken doen! (rel)

Met Peter Godrie i.p.v. de geblesseerde Jurgen Rombouts en Koen Martens die Yannick De Roover verving, toog de KFC naar de Vosselaarse konijnenberg.

Al na vijf minuten was het raak, eerst schoot Barry Jespers op de lat en de goedgevolgde Jacobs tikte binnen. Een start om van te dromen! Langs Dirk Van Bavel, Nic Vervoort en Nic Mertens kwam Meerle dicht bij de 0-2, alhoewel de thuisploeg het betere spel in huis had. Op het halfuur werd het daarvoor toch beloond en met 1-1 trok men de kleedkamer binnen. De tweede speelhelft kende een identitiek verloop met kansjes voor beide teams, zodat men van een billijk gelijkspel mocht spreken. De tweede thuiswedstrijd tegen Poppel leverde een dik verdiende 4-2 overwinning op voor KFC. Dirk Van Bavel trof de paal in de beginfase, maar Poppel scoorde op een diefje de 0-1.

Wilfried Pauwels zorgde voor de gelijkmaker op slag van rust. In de tweede 45 min. een furieuze start van de thuisploeg en Dirk Van Bavel zorgde voor het tweede en derde geruststellende doelpunt. Poppel verloor het noorden en Nic Mertens maakte de bezoekers, die in de slotfase nog konden milderen, tenslotte helemaal af. In Retie weer een knappe start voor Meerle en Dirk Mertens liet er geen gras over groeien om de 0-1 op het bord te plaatsen. Een voorsprong die echter al vlug tot het verleden behoorde. Een blijkbaar aangeslagen KFC moest dan het spel ondergaan en aan de rust was de stand reeds opgelopen tot 4-1. De match gespeeld? Een bezinningsmoment in de kleedkamer en Meerle vond zijn tweede adem. Nic Vervoort milderde tot 4-2, Wilfried Pauwels zorgde voor 4-3, de gelijkmaker hing in de lucht. Een beetje teveel risico, en een counterend Retie nam met 5-3 alle twijfels weg.Geen gemakkelijke klus tegen Merksplas aan de Chaamseweg. Onmiddellijk namen de bezoekers het heft in handen en scoorden de 0-1. Het uitvallen van Dirk Van Bavel wegens kwetsuur, die voor verder onderzoek naar het ziekenhuis gevoerd werd, betekende een serieuze handicap voor de thuisploeg. Na de koffie een gemotiveerd KFC op het veld en in de 55ste min. schoot Nic Mertens prachtig binnen. Lang kon men niet genieten en de bezoekers liepen zelfs tot 1-3 uit. Meerle bleef niet bij de pakken zitten en Dirk Mertens trapte over de doelman de aansluitingstreffer binnen. Een counterend Merksplas gaf lik op stuk en Wilfried Pauwels kon het leed nog verzachten? Uitslag 3-4! Een verdiende overwinning van de Spetsers, alhoewel een gelijkspel zeker niet gestolen had geweest. (rel)

Wedstrijden

Wedstrijden

Zondag 30 oktober 15.00 uur St.-Jozef – KFC Meer Zondag 6 november 14.30 uur KFC Meer – Oosthoven Zondag 13 november 14.30 uur Vosselaar – KFC Meer Zondag 20 november 14.30 ur KFC Meer – Poppel Zondag 27 november 14.30 uur Retie – KFC Meer

Zondag 30 oktober 15.00 uur KFC Meerle – Zwaneven Zondag 6 november 14.30 uur Oud-Turnhout – KFC Meerle Zondag 13 november 14.30 uur KFC Meerle – Lentezon Zondag 20 november 14.30 uur Vrij Arendonk – KFC Meerle Zondag 27 november 14.30 uur KFC Meerle – Veerle Sport

SPORT

Elke match belangrijk voor Minderhout VV Op Wechelderzande veroverde MVV zijn eerste puntje van het nieuwe seizoen. Een frisse start en na zeven minuten kon de MVV-aanhang juichen.

Was de goede trein vertrokken? Verkeerd ingeschat, want het was de thuisploeg die kwam opzetten.

Wel veldvoordeel, maar geen kansen! MVV had de 0-2 aan de voet, maar paal en keeper toonden zich weinig toegeeflijk. Op penalty kwam Wechel langszij met de 1-1 als gevolg. Veel goede wil in de tweede helft met weinig doelrijpe kansen zodat beide teams tevreden mochten gaan douchen. Als je thuis drie doelpunten maakt zou je de punten ook moeten kunnen thuis houden, maar als je vier keer laat tegenscoren, zoals in de thuismatch tegen Ezaart, dan is het weer van noppes. Op de lange bal van de bezoekers zocht MVV het antwoord, vond het kennelijk niet, maakte fouten en 0-1. Jan Martens zorgde voor 1-1, maar nog voor de rust moest alweer een achterstand overbrugd worden.

Na de thee trapte Kris Fransen de hoopgevende 23 binnen en Roel Hermans knalde de gelijkmaker tegen het net. MVV was gelanceerd, maar vergat het orgelpunt te plaatsen en dat deden de bezoekers wel op corner, zodat een 3-4 eindstand geen enkel puntje opleverde. Op Exc.Vorst schoot MVV dan toch eens duchtig uit zijn sloffen en behaalde met 1-3 cijfers de eerste overwinning van het seizoen.

Een typische derbyuitslag in de confrontatie met Dosko, al schieten beide ploegen daar in de gegeven omstandheden niet veel mee op. De jongens uit Baarle-Hertog konden hun voortdurend veldoverwicht niet in doelpunten omzetten en MVV acteerde ronduit zwak. Een donderpreek in de kleedkamer?

MVV toonde zich in ieder geval aanvalslustiger en Dosko loerde op de counter. Vergeefse moeite voor beide ploegen, die zich met de beginstand moesten tevreden stellen. (rel)

Wedstrijden Zondag 30 oktober 15.00 uur Minderhout VV – Kasterlee Zondag 6 november 14.30 uur Larum – Minderhout VV Zondag 13 november 14.30 uur Minderhout VV – VC Poederlee Zondag 20 november 14.30 uur KFC Mol – Minderhout VV Zondag 27 november 14.30 uur Minderhout VV – St.-Dimpna

Rallycross

KVNA Wortel In Gierle speelde VNA niet zijn beste wedstrijd.

Aanvankelijk vlotte het nog goed tot de thuisploeg bij de eerste aanval scoorde. Daarna was er weinig te beleven tot vlak na de rust Gierle via een strafschop in cadeau-verpakking verder kon uitlopen. De aansluitingstreffer van Kurt Haest kwam veel te laat.

Thuis tegen Punt zagen we een spectaculaire wedstrijd. De bezoekers kwamen al vlug op voorsprong; maar dezelfde minuut na en mooie actie tussen Haest en Verschueren waren de bordjes in evenwicht.Voor de pauze liepen de blauw-witten verder uit tot 3-1. Eerst rondde Wim Vermeiren een knappe dribbel van Frank Janssen af en Dave Verschueren scoorde met een knap schot.

Het werd zelfs nog 4-1 via Pieter Donckers, die alleen voor doel beheerst afrondde. Onze verdediging, die niet secuur presteerde, liet de bezoekers terugkomen tot 4-3. Gelukkig scoorde de ingekomen Joost De Bie. In de laatste minuut mocht Punt nog een strafschop nemen. Deze werd eerst gestopt, maar in het geharwar werd de 5-4 vastgelegd.

Jos Sterkens op ereplaats in Europees Kampioenschap MINDERHOUT – De laatste twee wedstrijden tellende voor het EK vonden hun verloop in Polen en Duitsland. Veertien rijders van de divisie 1A, waaronder Jos Sterkens, ondernamen de verre trip. Zonder al te grote problemen verliepen de trainingssessies en Jos boekte een 8ste, 10de en 9de tijd wat hem een ticket voor de B-finale opleverde. Moeilijkheden met de versnellingsbak dwarsboomden zijn plannen, maar hij slaagde er toch in als 5de te finishen en behaalde hiermee een tiende plaats algemeen. Een week later in Duitsland aan de slag! Een 5de trainingstijd gaf hoop op een goed resultaat. De reeksen verliepen vlot en in de B-finale werd hij als derde afgevlagd en achtste algemeen. Ook in het EK eindigde de Minderhoutenaar op een 8ste stek terwijl de Nederlander Ron Snoek met de eerste prijs ging lopen. (PegSter/rel)

De volgende bezoeker was Flandria Ravels. Dit keer zagen we een wedstrijd met wisselende kansen, maar deze werden niet benut. Vooral de talrijke doelpogingen van onze spelers misten de goede richting. Tot in de 85ste minuut Kurt Haest een voorzet van Dave Verschueren voorbij de bezoekende doelman trapte.(1-0).

Het scoren gaat meestal vlot, maar onze defensie moet beter voor de dag komen. (frbr)

De wedstrijden Zondag 30 oktober 15.00u K VNA Wortel – Standaard Vorst Zondag 6 november 14.30u Hezewijk - KVNA Wortel Zondag 13 november 14.30u KVNA Wortel - Schoor Zondag 20 november 14.30u HIH Turnhout - K VNA Wortel Zondag 27 november 14.30u KVNA Wortel – Molenkring

Jos Sterkens in zijn Super 1600 Ford Fiësta waarmee hij de Europese circuits afschuimde.

VAN HEMELEN

BVBA

ELECTRICITEIT CENTRALE VERWARMING SANITAIR TANKCONTROLE NIEUWBOUW & RENOVATIE

Van Aertselaerstraat 21 - 2320 Hoogstraten Tel./Fax: 03 314 37 67 GSM: 0496 22 57 67 www.vanhemelenbvba.be

197

51

SPORT

Eventing

Karin Donckers wint wereldbekerwedstrijd in Pau MINDERHOUT - Op een minuscuul haartje na het podium gemist met Gormly op het EK in Blenheim (UK), maar een week later in volle glorie wel op het ereschavot in het Franse Pau! Met Rose’s Merlin nam ze deel aan de tweesterrenwedstrijd en met overdonderend succes: eerste in dressuur, een puike cross en een foutloze jumping. De overwinning was de beloning! In de driesterrenwedstrijd in hetzelfde Pau zette ze drie paarden op de inschrijvingslijst die alle een prachtprestatie neerlegden. Met Gazelle de la Brasserie eindigde ze als eerste, met Qingling derde en met Palmyra kende ze pech. Na de dressuur een tweede stek en geen vuiltje aan de lucht, dan een pijnlijke misstap in de cross en het verdict van de veterinaire keuring betekende het einde van de wedstrijd. Geen ontgoocheling bij Karin, integendeel! (rel)

Duivenuitslagen De Noordhoek GROOT-HOOGSTRATEN - De Blauwe Duif bezorgde ons onderstaande eersteprijswinnaars voor de maand september. (dh) 4 september: oude duiven, Quievrain, 840 duiven: Louis Aerts, Meer.

12 september: oude duiven Quievrain, 581 duiven: Corneel Leemans, Meer.

18 september: oude duiven, Quievrain, 633 duiven: Rien Dekkers, Meer.

25 september: oude duiven, Quievrain, 552 duiven: Jos Leuris, Meer.

Jeugdhuizen tegen armoede en onrecht

De drie Hoogstraatse jeugdhuizen: Cahier de Brouillon, Mussenakker en Slot organiseerden een voetbaltornooi te Meer ten voordele van de actie 11-11-11 dat dit jaar als thema de Millenniumverklaring heeft waarmee de 191 landen van de Verenigde Naties zich geĂŤngageerd hebben om de armoede in de wereld te bestrijden.

52

SPORT

Piet in Senegal Op uitnodiging van het sportcentrum ‘Nottebohm’ vertrok Piet Hereijgers uit Wortel op zondag 18 september samen met vier andere eliterenners zonder contract en drie begeleiders naar Dakar om de ronde van Senegal mee te rijden.

Na tien dagen fietsen onder een brandende zon keerde hij moe maar gelukkig en met een onvergetelijke ervaring terug naar huis.

Eerste indrukken Na enige problemen bij het inchecken op de luchthaven van Zaventem omwille van de mee te nemen fietsen en de extra bagage, konden Piet en zijn zeven collega’s toch nog net op tijd het vliegtuig halen.

In Dakar aangekomen was het gereserveerde hotel volzet, waardoor ze moesten uitwijken naar een ander hotel. Wat als eerste opviel was de enorme armoede van de plaatselijke bevolking, die dag en nacht op de straten verbleef. Na het avondmaal (met enkele kakkerlakken), een korte wandeling en het aankopen van flessen water zat de eerste dag er al snel op. Op maandag 19 september gingen de renners trainen en kregen zo een eerste indruk van de wegen in Senegal.

De hoofdwegen waren goede asfaltwegen, dus dat viel enorm mee. Af en toe was het wegdek wel beschadigd. Als er een gat in de weg was, was dit een echt gat, tot 40 cm diep en met een doorsnede van een meter. Ook enkele riooldeksels ontbraken. Het was dus steeds uitkijken geblazen. Ook dinsdag 20 september ging de ploeg trainen samen met de ploeg van Qatar (SaoediArabië). Na deze training moesten ze zich direct klaarmaken voor een verplaatsing naar Thiès. De bagage en de fietsen werden in een container geladen terwijl ze zelf een taxi konden nemen. De rit was maar 70 km maar duurde meer dan twee uur. Ze verbleven nu in een sportcomplex waar de kamers redelijk in orde waren maar waar het eten wel enorm tegen viel, zowel in hoeveelheid als in kwaliteit. De temperatuur steeg intussen tot 40 graden. Gelukkig werkte de airco op de kamers. Op woensdag 21 september werden de fietsen nog eens goed in orde gemaakt en na een training van 70 km en enkele uren rust in de namiddag, zat de voorbereiding er op. Deze eerste dagen leerden de renners elkaar wat beter kennen (ze hadden elkaar enkel gezien op twee voorbereidende informatievergaderingen) en werden ze een goed team.

Vanaf nu werden de fietsen van hun ploeg met deze pick-up vervoerd want hoe de fietsen steeds in die container werden vervoerd! Na de tijdrit moesten ze zich terug verplaatsen naar Thiès en nu duurde de rit zelfs 4 uur. In het hotel was het eten al koud. De volgende dag begon alweer met een verplaatsing voor de start van de eerste rit op vrijdag 23 september: ‘Rufisque-Kaolack 162 km’. De hoogstnodige bagage werd meegenomen want ze zouden na deze rit tweemaal in Kaolack overnachten. Piet behaalde bij deze eerste rit een 29e plaats. In het hotel in Kaolack waren de maaltijden beter verzorgd maar de renners sliepen samen op één kamer. Er was één tweepersoonsbed en drie matrassen op de grond.

Oei, waspoeder vergeten! Gelukkig konden de renners het goed met elkaar vinden en konden ze op elkaars hulp rekenen. Na een goed ontbijt volgde op zaterdag 24 september de tweede rit ‘Kaolack-Thiadiaye-Fatick 112 km’ waar Piet als 11e eindigde.

Stikheet Op zondag 25 september had de vierde rit ‘Kaolack-Diourbel-Thiès over 149 km plaats. De temperatuur steeg die dag tot 44 graden wat de rit zeer zwaar maakte. Daarom was Piet toch wel tevreden met de 33e plaats. Wat tegenviel was dat ze weer verbleven in het hotel in Thiès. Na het

douchen reed de hele ploeg dan maar naar een restaurant voor toeristen. Ze moesten nu toch wat energierijker voedsel opdoen want de rijst kwam hun oren al uit. Een goede spaghetti en pizza kon hun honger wel stillen. De volgende dag, maandag 26 september, moesten ze zich met de bus verplaatsen voor de 4e rit ‘Somone-Somone 128 km’. Piet eindigde op de 10e plaats en na de koers moest iedereen opnieuw de bus in naar Thiès. Na wat gerust te hebben en de koerskleren gewassen te hebben, wisten ze nu wel waar ze beter konden eten dan in het hotel. Dus allemaal in de laadbak van de pick-up naar het restaurant.

Rustdag Dinsdag 27 september, eindelijk ‘rustdag’ en tijd om bij de plaatselijke ‘supermarkt’ inkopen te doen (ontbijtgranen, stokbrood, choco, … om de maaltijden in het hotel wat aan te vullen) en opnieuw de bagage in te pakken want vanaf morgen zouden ze 2 maal overnachten in St.- Louis, aan de kust. Op woensdag 28 september volgde de eerste lange rit ‘Thiès-St-Louis 186 km’. Gelukkig was het die dag iets minder warm, 37 graden. Piet kwam als 29e over de meet. Het hotel in St.-Louis was, buiten de lawaaierige airco en de vliegen, veel beter dan in Thiès. Op donderdag 29 september behaalde Piet na een slechte nacht omwille van de airco en ondanks de sterke wind de 18e plaats bij de rit ‘St.-Louis-Louga-St.-Louis 137 km’. De langste rit van de tour volgde op vrijdag 31 september ‘St.-Louis-Thiès 198 km’.

Piet reed samen met drie andere renners, twee ploegmaten en één Fransman,170 km voorop maar moest lossen. Hij had teveel krachten verloren, de temperatuur benaderde de 45 graden, en hij eindigde nog op de 40e plaats. Nu zouden ze voor de laatste maal in Thiès overnachten. Die avond heeft het hard geregend maar van afkoeling was geen sprake.

Het echte werk Op donderdag 22 september begon de eigenlijke ‘Tour du Senegal’ met een proloog in Dakar.

Hiervoor moesten de renners zich terug verplaatsen naar Dakar en nu duurde de rit van 70 km wel drie uur met de bus. De deelnemende ploegen kwamen uit Senegal zelf, Kameroen, Zuid Afrika, Saoedi-Arabië, Frankrijk en de ploeg uit België: ‘Nottebohm Mintjes’. Vier ploegen bestonden uit profrenners en in totaal kwamen er 68 renners aan de start. Piet behaalde bij de tijdrit de 19e plaats en was hiermee zeker tevreden.

Ondertussen ging hun ploegleider op zoek naar een pick-up die voor volwagen moest dienen.

Piet Hereijgers aan de start van de Tour de Senegal naast een ploegmaat en een zwarte ‘thuisrijder’.

53

SPORT 40 in Zwart Afrika De laatste rit op zaterdag 1 oktober ‘Thiès-Dakar (107,5 km), kende enkele valpartijen maar Piet en zijn ploegmaats bleven er van gespaard.

Na de zware rit van vrijdag was Piet toch al wat gerecupereerd en behaalde hij een mooie 16e plaats. Vanaf nu verbleven ze terug in een hotel in Dakar. Er was een enorm olympisch zwembad, goede maaltijden maar het sanitair liet te wensen over. Uit de douches kwam bijna geen water, net genoeg om een washandje nat te maken. Op zondag 2 oktober vond nog een criterium van 58 km plaats in Dakar zelf. Piet vierde deze dag zijn 40e verjaardag en dat waren z’n ploegmaats zeker niet vergeten. Tijdens het ontbijt zong de hele eetzaal ‘happy birthday’. Piet kwam bij het criterium als 6e over de meet, wat zeker een mooie afsluiter was. ‘s Avonds vonden de officiële huldigingen plaats en Piet eindigde op de 25e plaats in het algemeen klassement. Elke renner van zijn ploeg haalde de eindstreep, waarvan 2 zelfs de 8e en de 9e plaats. In het ploegenklassement eindigden ze op de vierde plaats.

Op maandag 3 en dinsdag 4 oktober konden ze nog even bekomen van de tour die 10 dagen duurde: een beetje uitrusten, zwemmen en inpakken om op dinsdagavond terug het vliegtuig te nemen. En wat denk je? Natuurlijk weer problemen met de fietsen op de luchthaven. Op

Bij een hitte van 45 graden en onder de bewonderende blikken van de zwarte bevolking werden de 198 km afgemaald. Een ervaring om nooit meer te vergeten. woensdagmorgen 5 oktober landden ze na een goede vlucht om 6 uur in Brussel.

Dromen van nog?

Deze reis is voor Piet een ervaring geweest om nooit meer te vergeten. Hij heeft er zeker ook een paar goede vrienden aan overgehouden. En wie

Kantoor van Notarissen

Jan MICHOEL & Filip MICHOEL Geassocieerde notarissen Burg. J. Van Aperenstraat 8 - HOOGSTRATEN Tel. 03/314.51.77 - Fax 03/314.65.56 Email: info@notaris-michoel.be OPENBARE VERKOPING VAN EEN WOONHUIS GELEGEN TE 2320 HOOGSTRATEN, ACHTELSESTRAAT 12 Geassocieerde notarissen Jan & Filip Michoel te Hoogstraten, zullen met winst van 1% premie openbaar verkopen: ONDER HOOGSTRATEN 1ste afdeling: een woonhuis op en met grond, gestaan en gelegen Achtelsestraat 12, sectie E nummer 254/ C/3 met een oppervlakte van 490m2 Ingedeeld als volgt: - gelijkvloers: gang, twee kamers, keuken, slaapkamer, badkamer, twee bergingen en kelder.

- op de verdieping: vier slaapkamers Kadastraal inkomen: 334 Beschikbaar: uiterlijk op 1 februari 2006 mits betaling van koopprijs en kosten.

ZITDAGEN: - INZET op woensdag 2 november 2005 - TOEWIJZING op woensdag 16 november 2005 telkens om 16.30 u. in café ‘De Gelmel’ te Hoogstraten, Heilig Bloedlaan 285.

Bezichtiging: ‘s zaterdags van 14 tot 16 uur Inlichtingen te bekomen op het kantoor van de verkopende notarissen.

Gehuwde kandidaat-kopers dienen beiden aanwezig te zijn voorzien van trouwboekje en huwelijkscontract.

54

weet …. misschien komt er nog een volgende keer. Piet kreeg al de vraag om begin februari 2006 mee te gaan naar de ronde van Cuba, eind februari naar de ronde van Kameroen of in maart naar de ronde van Martinique. Hij zou dit direct zien zitten. Maar ja, er moet ook nog gewerkt worden.

Kantoor van Notaris ROMMENS Paul Meerseweg 16 - 2321 Hoogstraten/Meer Tel. 03/315.71.67 - Fax 03/315.71.29 Email: info@notaris-rommens.be OPENBARE VERKOOP VAN WONING TE HOOGSTRATEN/MEERSEL-DREEF Notaris Paul ROMMENS zal, ten overstaan van Mevrouw de Vrederechter van Hoogstraten, onder opschortende voorwaarde van uitblijven van hoger bod, openbaar verkopen: Onder Hoogstraten / Meersel-Dreef: Een gunstig en centraal gelegen kleinere woning met tuin, Dreef 105, groot 433 m², te renoveren of te moderniseren.

Indeling: woonkamer, slaapkamer, keuken, berging, wc, terras.

K.I. 218 euro (klein beschrijf mogelijk).

Stedenbouw: woongebied.

Het eigendom komt in aanmerking voor het bouwen van een kopwoning op de rechterperceelsgrens (stedenbouwkundig attest nr. 2 van 14 maart 2005).

Aanvaarding: na betaling koopsom en onkosten.

Bezichtiging: elke zaterdag van 10.00 uur tot 12.00 uur.

Enige zitdag: woensdag 9 november 2005 om 15.00 uur in café Den Bud te Meersel-Dreef, Dreef 51.

Verdere inlichtingen ten kantore van de Notaris.

Kandidaat-kopers dienen identiteitskaart, trouwboekje en eventueel (wijzigend) huwelijkscontract mee te brengen.

SPORT Brigitte Wendrickx in “Le marathon le plus long du monde”!

Marcklopers

75ste en 50ste marathon voor Pat Leysen en Jos Van Bavel Het is ondertussen wel geweten dat de Marcklopers beter kunnen lopen dan schrijven, maar hier volgt toch nog eens een poging om de “Maand” te halen.

Aan het aantal gelopen kilometers zal het zeker niet liggen, hetzij plat, bergop, bergaf, in binnen- of buitenland, bij te veel wind of te warm weer, niets hindert hen om toch te vertrekken. Vooral de marathon is bij een aantal leden zeer in trek zowel binnen als buiten de landsgrenzen.

Jos Van Bavel liep tussen Nieuwpoort en Ieper zijn 50ste marathon. Omdat hij een beetje “te moe” gestart was, viel de eindtijd wat tegen.

Maar de mooie lauwerkrans die hij kreeg van enkele trouwe supporters maakte alles goed.

Rita Van Aert behaalde de eerste plaats in haar categorie en mocht een prijs in ontvangst nemen van Vlaams minister-president Yves Leterme.

Pat Leysen probeerde in Boedapest (Bulgarije) zijn 75ste marathon te lopen. Hij stuurde hierover volgend berichtje!

Dat moet je meemaken! “ ’s Morgens wanneer ik me op de hotelkamer klaar maakte, merkte ik dat ik niet mijn, maar wel mijn zoon Tobias’ loopschoenen bij had.

Die zijn een maatje kleiner. Er zat niks anders op dan toch maar te proberen. Maar na 12 km kon ik het niet meer houden van de pijn aan mijn rechtervoet. Ik heb deze schoen dan uitgedaan en op een blote voet nog 15 km afgemaald. Tot aan kilometer 20(tijd van 1.25) ging het lekker maar vanaf dan was mijn voet helemaal aan flarden en door het scheef lopen ook mijn onderbeen geblokkeerd. Er zat aan km 27 niks anders op dan uit de wedstrijd te stappen… Jammer want ik had toch een goed gevoel over de conditie en het is alleszins een schitterende organisatie met veel sfeer en een leuke omloop langs de Donau. Nadat ik doorheen de stad terug naar de aankomst strompelde; kwam ik twee kilometer voor het einde weer op het parcours en ben ik onder luid applaus nog binnengelopen in 3.09.

Ik heb mijn medaille nadien wel cadeau gedaan aan een plaatselijke schone hoor … “ Ook Louis Oninckx, ondertussen al zestig jaar, liep een knappe marathon. Hij liep op één oktober van De Panne

naar Nieuwpoort in 3.13 uur. Hoogstratenaar Jan Hendrickx eindigde daar op de 12de plaats in een tijd van 2.38 uur, een klasse apart. Luc Koyen uit Meer was ook tevreden met zijn tijd van 3.56 uur, ondanks krampen in de laatst tien km.Vier andere Marcklopers namen naar gewoonte deel aan een criterium in de Ardennen “Challange Delhalle”. Het waren Ward Blommaert (gekwetst), Rit Van Aert (3de plaats met 3008 ptn.), Jan Vermeiren (44ste plaats met 3282 ptn.) en Brigitte Wendrickx (23ste plaats met 1442 ptn.). In het voorlaatste weekend van oktober vliegen enkele clubleden naar Venetië.

Onze goedgetrainde loopsters en lopers hopen in de stad van Marco Polo een unieke prestatie te leveren. Ze lopen er een marathon over de talrijke bruggen, over historische pleintjes en door smalle steegjes.

Nog leuk om te vermelden is onze prestatie in de dorpsquiz. Wij eindigden, na een spannende nek-aan-nek-race, op een eervolle tweede plaats.

«Marathon des châteaux du Medoc» in Pouillac.

Daar trok Brigitte naartoe in het gezelschap van haar trouwste supporter-echtgenoot. Het warme zuiden in la douce France! En dit presteerde ze reeds voor de 5de keer. Geen klein bier deze uithoudingsproef en je mag het gerust weten, langs het parcours wordt zomaar eventjes op 23 plaatsen excellente wijn geschonken aan… de deelnemers. Daarom spreekt men soms ook over de “wijnmarathon”. Natuurlijk ben je niet verplicht al die godendrank op te borrelen, want anders kan deze loopwedstrijd eindeloos blijven duren met het verstand op nul en de blik echt op oneindig.

Tegen het einde, als iedereen zowat door zijn beste krachten heenzit en de geest niet meer optimaal werkt of zelfs helemaal beneveld is, krijg je nog allerhande culinairs voorgeschoteld, zoals oesters, steak, kaas… en dit à volonté. Merkwaardig maar waar! Deze marathon winnen is van bijkomend belang, het ludieke primeert en liefst van al zien ze je afzien in een non-conformistische outfit! Brigitte dacht aan de warme stranden van Hawaï en bedekte haar atletische body met iets… Hawaïaans. Best voor te stellen! Langs het parcours een massa volk dat je luid aanmoedigt en daarbij je naam scandeert, want je krijgt daar een borstnummer met je naam op.

Ondanks, of is het dankzij, al deze tongstrelende geneugten onderweg haalde Brigitte de eindstreep als 1857ste op 6349 aangekomen deelnemers en finishte als 136ste vrouw op 593 in haar categorie in een tijd van 4u.48min.12sec! (rel)

Niet in Hawaï, maar wel in het Franse zuiden, betwistte Brigitte Wendrickx uit Wortel “Le marathon le plus long du monde”.

55

SPORT

Wielertoerisme

13de Kampioenschap van Hoogstraten MEER - Zo’n 50 wakkere Hoogstraatse wielertoeristen verdrongen zich op 8 oktober op en rond het vertrouwde Meerse circuit met als enig doel de kampioenentrui in een van de vier categorieën (-30 j., 30-40 j., 40-50 j., +60 j.) te bemachtigen. Zoals in de vorige twaalf edities werden weer geen geschenken uitgedeeld, ieder voor zich, de blik op oneindig en duwen maar. Elf ronden en 57 km verder wachtte het bloemenmeisje en de uiteindelijke beloning. (rel)

Uitslagen

190

-30 jaar: 1. Raf Martens (Hoogstr.)

2. Koen Govaerts (Mind.)

3. Kris Aernouts (Zundert) 4. Gert Delcroix (Meer) 5. Jo Hofkens (Hoogstr.)

30-40 jaar: 1. Paul Snels (Mind.)

2. Leo Quirijnen (Hoogstr.)

3. Johnny Goetschalckx (Beerse) 4. André Snoeys ( Rijkev.)

5. Jef Dictus (Meer) 40-50 jaar: 1. Luc Verheyen (Hoogstr.)

2. Ron Van De Velde (Meer)

3. Eddy Mariën (Hoogstr.)

4. Jozef Laurijssen (Meer) 5. André Lauryssen (Meer) 50-60 jaar: 1. Frans Aerts (Mer) 2. Bert Ter Harmsel (Meer) 3. Chris Geerts (Mind.)

4. Luc Snels (Mind.)

5. Ward Van Dooren (Merksplas) +60 jaar: 1. Jozef Geerts (Hoogstr.)

2. Roger Schellekens (Meerle) 3. Gerard Mariën (Hoogstr.)

4. Jan Laurijssen (Meer) 5. Jan Verheyen (Hoogstr.)

V.l.n.r. (onder) kampioenen: Jozef Geerts, Frans Aerts, Luc Verheyen, Paul Snels, Raf Martens, (midden) vice-kampioenen: Roger Schellekens, Bert Ter Harmsel, Ron Van de Velde, Leo Quirijnen, Koen Govaerts, (boven) burgemeester Van Aperen, sponsors Herrijgers, Stoops en Van den Ouweland.

56

SPORT

Nationaal kampioen bij de pony’s CASTELRE - Regelmatig neemt Marijke Bax uit Casterlé met haar pony deel aan wedstrijden. Onlangs resulteerde deze volgehouden inspanning in de titel van nationaal kampioen van België in haar reeks. Een grotere eer en een mooiere afsluiting van dit seizoen kon Marijke zich niet indenken.

In een dergelijke wedstrijd moet paard en ruiter het beste tonen van zichzelf in de onderdelen springen en dressuur. Het onderdeel springen is voor iedereen direct duidelijk: als de balken in de houder blijven liggen verlies je geen punten.

In het onderdeel dressuur is het iets anders. Daar moet je een aantal opgelegde figuren tonen aan een jury. Hoe zij het één en ander interpreteren maakt dit tot een zéér spannend onderdeel.

Gewonnen!

Na een goed seizoen, met regelmatig een prijs, werd er door de familie Bax vanuit Castelré vertrokken naar het verre Passendale. Daar immers werd het nationaal kampioenschap gereden.

Deze wedstrijd was tevens de seizoensafsluiter.

Was het daarom dat Marijke zo zenuwachtig was dat ze de avond daarvoor toch zo slecht geslapen had? Zij besefte ongetwijfeld de ernst van de zaak.

De voorbereiding in Passendale verliep vlot. Tijdens de springoefening had zij haar pony netjes onder controle wat een zo goed als foutloos parcours opbracht. Toen zij moest aantreden voor de dressuur gierden de zenuwen doorheen haar keel. Nu was het erop of eronder. Naar de mening van vader Rik, een kenner terzake, deed ze het prachtig. Toen omstreeks half vier ’s namiddags de uitslag op het bord kwam liet Marijke een traantje van geluk rollen. EERST! De titel

was binnen. Dat had ze stilletjes gehoopt maar toch bestond er enige twijfel.

Prijsuitreiking Graag nam zij ter plaatse de gelukwensen in ontvangst. Handjes schudden, gekust worden, een overgelukkige pa in toom houden. Er kwam heel wat tegelijk af op de 15-jarige Marijke. Toen zij moest aantreden voor de prijsuitreiking, de schotel in ontvangst nam en de gouden medaille, pas toen viel de spanning van haar af. Je kon het van haar gezicht lezen; het was volbracht! Het seizoen 2005 besluiten met de titel van nationaal kampioen, haar droom was werkelijkheid geworden.

Thuis ‘s Avonds op weg naar huis besefte Marijke dat de dag nog niet voorbij was. Toen zij terug in Castelré aankwamen, was de familie al op de hoogte van de behaalde titel en had het ouderlijke huis reeds versierd. Dolgelukkig liet zij de felicitaties over haar heenkomen en zocht omstreeks half twaalf haar bedstee op.

Belgisch en provinciaal kampioen MEER - De ruiters van de ponyclub Sint-Joris Meer hebben de afgelopen zomer flink hun best gedaan. De beide achttallen werden geselecteerd voor het nationale kampioenschap in Passendale.

Op dit kampioenschap en op het provinciale kampioenschap in Hoogstraten zijn verschillende individuele ertetitels behaald in de dressuur. Nathalie Voeten werd nationaal kampioen in de klasse DB1 met haar pony Cityboy. Dit tot grote vreugde van de ganse club. Klein en groot hebben deze titel ondertussen uitbundig gevierd. Zo’n kampioenstitel meebrengen was een mooie beloning voor het vroege opstaan die dag. Om 8 uur ’s morgens met 17 ponys en hun ruiters in Passendale aankomen is immers niet evident. Nathalie behaalde verder de provinciale Karin met Palmyra kampioenstitel met de pony Da Vinci in B-licht.

Provinciaal goud was er ook voor Christophe Sterkens met z’n pony Whisper. Zijn broer Philippe behaalde er zilver met Mopke.

Toekomst De dag erna ging Marijke gewoon naar het Klein Seminarie te Hoogstraten waar ze de richting Wetenschappen volgt in het vierde jaar. Slechts enkelen stelde zij op de hoogte van haar nationale titel. Velen in de school weten zelfs niet dat ze pony rijdt. Voor jongens is er momenteel nog weinig plaats in haar leven maar ongetwijfeld komt dat ook nog, net zoals misschien een titel bij de “grote” paarden waar ze volgend jaar de overstap naar moet maken. Maar de nu behaalde titel van Nationaal Kampioen zal ze altijd blijven koesteren, zeker weten! (FS)

Nathalie Voeten toont trots haar schaal van Belgisch kampioene.

Marijke Bax met haar pony Wolf

Christophe Sterkens zorgde voor een verrassing, hij werd provinciaal kampioen.

57

gi l de n l e v en & sch u t t er sn i eu ws Frans Snijders, tel. 03/314.49.03, email: franssnijders@tiscalinet.be

55 plussers In het Verbond der Sint-Jorisgilden vormen de 55 plussers van de gilden uit Castelré, Minderhout, Wortel, aangevuld met schutters uit de gilde van Hoogstraten een aparte competitie. De laatste wedstrijd van dit seizoen ging door te Castelré op woensdag 21 september.

Het was een stralende dag, wat iedereen meteen in een goede stemming bracht. 27 schutters kwamen in strijd voor het bepalen van algemeen kampioen en de rozenkampioen. Voor de “wisselboogtrofee” zou het zeker spannend worden, want het verschil tussen nummer één en twee in de rangschikking bedroeg maar twee punten.

Castelré begon heel sterk met driemaal 33 punten op rij door Alfons Spaepen, Robert Martens en Jos Brosens. Minderhout hinkte wat achterop, maar Jan Lenaerts kon de eer redden met 34 punten. De ploeg uit Wortel kwam als laatste opzetten. Zij moesten Castelré met drie punten verschalken. Karel Sijsmans en Armand Fleerackkers schoten elk 32, Josephine Embrechts en Wim Druyts haalden 33 punten.

Meteen kon begonnen worden met het tellen van de punten, een spannend gebeuren daar de resultaten heel dicht bij elkaar lagen. August Tobé had zich voor Castelré deze keer niet kunnen laten gelden, maar won uiteindelijk toch nog nipt met 270 punten het algemeen klassement en tevens ook het rozenklassement voor Jan Lenaerts uit Minderhout met 267 punten.

Om de Wisselboogtrofee in handen te krijgen moest Wortel dus nog drie punten inhalen. Dit lukte echter niet en de club eindigde met een totaal van 780 net achter de schutters van Castelré die standhielden met een totaal van 783 punten.

Minderhout sloot de rij met een totaal van 738 punten. August Snoeys mocht voor het tweede jaar op rij de mooie trofee in het eigen lokaal te pronken zetten. Het volgende seizoen belooft nu al spannend te worden, want als de club uit Castelré ook dan weer clubkampioen wordt, kan zij de trofee definitief behouden.

Deze stralende dag werd afgesloten met de gebruikelijke “spek-en-eieren” of “frikandellenmet-fruit” waarna allen weer tevreden naar huis keerden na een aangename en gezellige namiddag. Op naar het volgende seizoen… (RV)

55 plussers

Grote kruisboog Agenda zes meter winterschieting: Castelré: 4, 5 en 6 november; Meer: 18, 19 en 20 november; Loenhout: 2, 3 en 4 december; Wortel: 16, 17 en 18 december; Meerle: 20, 21 en 22 januari; Minderhout: 3, 4 en 5 februari; Hoogstraten: 17, 18 en 19 februari 2006. Minderhout – zestal: 26 februari 2006.

58

Kampioen Gust Tobé en rozenprijswinnaar Jan Lenaerts

Abonnement 2006 DE HOOGSTRAATSE MAAND 21,00 euro 733-3243117-49

DE HOOGSTRAATSE MAAND Ken uw buren, uw dorp, uw gemeente, uw streek, …

Lees De Hoogstraatse Maand, uw trouw maandblad.

SPORT

Nieuw Sint-Jorisbeeld HOOGSTRATEN - Onlangs werd de droom van Jos Schrijvers uit Hoogstraten vervuld. Na ontelbare werkuren was het Sint-Jorisbeeld afgewerkt. De overhandiging aan de gilde van Hoogstraten gebeurde tijdens een academische zitting. Het Verbond van Sint-Jorisgilden hield er een feestschieting voor en wat er velen niet weten; Jos werd beloond met zijn lievelingsbiertje: levenslang gratis Pale-Ale.

Jos intussen 78 jaar, droomde er al lang van om een Sint-Joris beeld voor “zijn� gilde te kappen.

Zijn droom sluimerde en toen de gilde van Hoogstraten het prachtige beeld, de Ereprijs-Van den Bossche, definitief kon schieten, verdween zijn droom naar de achtergrond. In de nacht van 16 februari 2003 werd dit beeld echter uit de gildenkamer gestolen en tot op heden toe nog niet teruggevonden. Deze gebeurtenis deed bij Jos zijn droom terug nieuw leven inblazen. Zonder tegen iemand iets te zeggen ging hij elders inspiratie opdoen, zelfs tot in Duitsland toe. Eerst werkte hij een schets uit zoals hij het beeld voor ogen had. En alhoewel hij sinds jaar en dag houtbewerker is, diende hij toch nog het juiste materiaal bij aan te kopen. Het belangrijkste was wel om droog eiken hout te bekomen dat na bewerking niet meer krom zou trekken.

In alle stilte begon hij vier stukken eik aan elkaar te lijmen, de vormen te zagen en toen begon het penitentiewerk, het kappen van het beeld. Hoeveel uren Jos eraan gekapt heeft, kan hij niet meer zeggen. Dat is voor hem ook van minder belang.

Het resultaat van dit werk werd getoond aan de talrijke genodigden op de receptie, gehouden in het gildenlokaal te Hoogstraten. Jos kreeg - zeer terecht - alle lof toegezwaaid van de aanwezigen.

Stilletjes liet de man dit over hem komen maar

je zag een speciaal vuurtje in zijn ogen. Het is inderdaad een werk om trots op te zijn.

Intussen is het patrimonium van de Sint-Jorisgilde Hoogstraten uitgebreid met een nieuw beeld en blijft de naam van Jos Schrijvers eeuwig verbonden aan deze gilde. De titel van keizer - na 18 jaar koning te zijn geweest - had hij al en ook daar is de man terecht fier op.

186

59

Koningsschieting Kon. Sint-Jorisgilde

LEZERS SCHRIJVEN Zusters van het Spijker: toch bedankt.

In De Hoogstraatse Maand van augustus dit jaar las ik dat de laatste vijf zusters op het Spijker na verloop van tijd uit Hoogstraten zullen vertrekken.

Als oud-leerlinge wil ik hierbij toch nog even een laatste bedenking en tevens dank meegeven voor het algemene sfeerbeeld en de morele waarden die ik toch op het Spijker mocht ondervinden.

MEERLE - Om de zes jaar trekt de Sint-Jorisgilde van Meerle naar de wip voor de traditionele koningsschieting. Onder begeleiding van de fanfare en zustergilde Sint-Sebastiaan trokken ze in optocht naar domein Den Rooy aan de Ulicotenseweg waar de wip stond opgesteld achter het kasteel. Hoofdman Jan Gijsbregts heette iedereen welkom en las het reglement op het koningsschieten voor. De koningsbreuk, met de zilveren schilden van de koningen werd van de schouders van uittredend koning Jan Verschueren afgenomen en aan de boom opgehangen ten teken dat de koningstitel vacant is.

De genodigden openden de schieting met een ereschot en een gift in de beurs ten voordele van de toekomstige nieuwe koning. Hoofdman Jef Servaes van Hoogstraten haalde een ereprijs naar beneden en verdiende daarmee een “stoopke jenever”.

Na de ereschoten deed de uittredende koning afstand van zijn recht op drie voorkeursschoten waardoor de wedstrijd volledig open werd voor alle gildenbroeders. Zij schoten in volgorde van toetreden tot de gilde.

27 gildenbroeders en twee gildenzusters trachtten de vogel of één van de ereprijzen naar beneden te halen. In de eerste ronde lukte Wim Bastiaansen als enige er in de vogel naar beneden te halen. Hij verzaakte echter aan de koningstitel en liet de vogel terug op de wip plaatsen mits het betalen van de afkoopsom van 25 €. In de tweede ronde slaagden John Van Haperen en Sarah Verschueren er in om de vogel naar beneden te halen.

John aanvaardde de titel van koning en Sarah moest de afkoopsom van 50 betalen daar zij niet gerechtigd is de titel te behouden. De hoofdman en uittredende koning sierden de nieuwe koning met de koningsbreuk en de talrijke aanwezigen feliciteerden John met zijn behaalde titel. Daarna schoten de gildenleden nog voor de resterende prijzen. De stoopjes jenever gingen naar Marcel Verschueren, Wim Bastiaansen, Ellen Verschueren, Sarah Verschueren, Jan Van Haperen, Jan Verschueren, Jos Bastiaansen en Dirk Christianen.

Onder begeleiding van de fanfare stapte het hele gezelschap terug naar de gildenkamer, waar een receptie werd aangeboden ter ere van de nieuwe koning. Hoofdman Jan Gijsbregts bedankte de uittredende koning Jan Verschueren en zijn echtgenote Wis voor hun inzet en gepresteerde werk tijdens de laatste zes jaar en huldigde de nieuwe koning John Van Haperen. Na 24 jaar koningstitel in het bezit van de familie Verschueren, keert de titel nu terug naar de familie Van Haperen, die ook al een rijke traditie heeft in de Sint-Jorisgilde van Meerle: grootvader Edward Van Haperen was drie keer zes jaar koning in gilde en vader Jan Van Haperen is nog uitbater geweest van het café waar de gildenkamer gevestigd was.

60

Lang vervlogen beelden komen me weer terug voor de geest.

Als kind op de lagere school vond ik natuurlijk de speeltuin met de Vliegende Hollander, de wip en de bomen, die in de herfst altijd zo’n mooi tapijt op de grond toverden, en de turnzaal de plezantste dingen. Juffrouw Denis scherpte bij mij het gevoel voor mooie muziek, mooie klanken aan. Er waren momenten dat ze zei: ‘Kom, we gaan naar buiten in het park muziekles volgen. Ik houd van de natuur, de zon, de frisse, gezonde lucht, ik houd van al het mooie in Gods schepping!’

Het is waar: een school vereist van leerlingen altijd een zekere discipline, men is niet meer volledig vrij, het karakter wordt een beetje aan banden gelegd, maar de geest echter – zo heb ik het toch aangevoeld – wordt verruimd en opengetrokken. Er is meer in de wereld dan het eigen ik, er is meer dan de dagelijkse oefeningen van plichten vervullen, eten, drinken, plezier maken en slapengaan. Waarschijnlijk heeft het Spijker, naast mijn thuis in Hoogstraten, het leven in de jeugdbeweging en mijn latere jaren in Antwerpen, er toch een steentje toe bij gedragen dat ik verder ben gaan zien.

Ik ben er van bewust geworden dat er nog andere landen zijn in de wereld, andere culturen. En hoewel vele mensen toch zo graag hun best doen om anderen er zachtjes van te overtuigen dat alles evolutie is, ja, er is heel zeker een Opperwezen. God en Jezus Christus: ze bestaan!

Dit bewustzijn kwam bij mij ook naar boven op die momenten dat we een H. Mis volgden in de mooie kapel van het Spijker.

Ook die enige jaren die ik daarna nog op de huishoudschool doorbracht, alvorens verdere scholing in Antwerpen te krijgen, heb ik ondanks de moeilijke perikelen die ik er soms meemaakte, toch graag beleefd. Dank zusters, voor de huishoudelijke vaardigheden die ik er meekreeg. Ik, die eigenlijk niet echt houd van kuisen, koken, wassen en plassen: het is toch dank zij de basiskennis die ik daar opdeed, dat ik voor de rest van mijn leven niet met linkerhanden in het huishouden sta.

Momenteel geniet ik nog van de goede accommodatie van het Spijker. De Rabboenizaal is een prima plaats om concerten te volgen.

Elk jaar gaan er ook de Charismatische geloofsdagen door op het Spijker. Hopelijk blijft dit zo de volgende jaren.

Wat kan ik hierbij nog zeggen om af te sluiten?

Ik wens de leerlingen die de volgende jaren nog op het Spijker les volgen heel veel plezier en boeiende momenten toe. En aan alle zusters van het Spijker die nog in leven zijn: het ga jullie goed!

Even geduld

Plantgoedactie

Dat zag je vroeger dikwijls op het scherm verschijnen, als er eens iets fout ging. Tegenwoordig komt het nog zelden voor. Natuurpunt vraagt nieuwe leden nu nog even geduld te oefenen.

Blijkbaar is lid worden van Natuurpunt weer in en kan de administratie niet helemaal volgen.

Het stadsbestuur van Hoogstraten organiseert in samenwerking met Natuurpunt Markvallei de jaarlijkse plantgoedactie “Behaag onze Kempen”. De actie biedt streekeigen plantgoed aan, gaande van hoog- en laagstam fruitbomen, allerlei struiken en boomsoorten zoals meidoorn, beuk, gelderse roos, … tot tuinpakketten bestaande uit een assortiment van 30 planten. Door inheemse en streekeigen soorten aan te planten, wordt jouw tuin een voedsel- en nestelplaats voor heel wat diersoorten. Zo maak je van jouw tuin een plaats voor natuurbeleving, dicht bij huis. Het voordeel van streekeigen plantgoed is dat dit minder ziektegevoelig is en aangepast is aan ons klimaat, waardoor er meer groeikansen zijn. Bovendien is streekeigen plantgoed vooral ook goed voor de plaatselijke fauna. Onze dieren en vogels vinden er gemakkelijk voedsel en een schuilplaats.

Plantgoed bestellen kan door het gratis bestelformulier aan te vragen bij de milieudienst van de stad Hoogstraten of neem een kijkje op de website: www.hoogstraten.be .

Het bestelformulier moet wel voor 31 oktober toekomen op de milieudienst. Het plantgoed kan op zaterdag 19 november opgehaald worden aan de gemeentelijke werkplaats (Industrieweg 2, Hoogstraten) tussen 9 uur en 10.30 uur. U betaalt vooraf door overschrijving op rek. nr. 5230453829-41 van Natuurpunt Markvallei met vermelding van uw naam en “plantgoedactie”. Voor meer informatie over de plantgoedactie, voor bestellingen en voor bestelformulieren kan u terecht bij de milieudienst, tel. 03 340 19 47, fax 03 314 89 20 of e-mail milieu@hoogstraten.be.

Boerderij De eerste werkdag in de boerderij van WortelKolonie werd nog even uitgesteld tot een aantal praktische zaken helemaal uitgeklaard zijn. Ondertussen werd overlegd met het college en De Slinger. Er werd een lijst opgemaakt van uit te voeren werkzaamheden. Als Natuurpunt Markvallei definitief van start gaat met de inrichtingswerkzaamheden in het gedeelte dat door de stad aan de natuurvereniging is toegewezen, brengen we jullie ongetwijfeld op de hoogte.

Website Natuurpunt Markvallei is terug online. Op de site www.natuurpunt.be/markvallei kan je heel veel informatie vinden over de werking van de plaatselijke afdeling van Hoogstraten en Rijkevorsel. De webmasters proberen de site zoveel mogelijk te actualiseren. Ga daarom regelmatig een keer kijken. Nog niet alles loopt perfect, maar er wordt aan gewerkt.

Zondagswandeling De wandeling van zondag 6 november zoekt het in buurgemeente Merksplas. Daar zullen de wandelaars het Vagebondpad verkennen. Om 9 uur verzamelen geïnteresseerde wandelaars aan zaal Pax in Hoogstraten of een kwartiertje later aan de Kolonie in Merksplas. Jack Govaerts leidt de wandeling. Bij hem kan je ook bijkomende informatie bekomen (tel. 03-315 71 85).

Dag van de natuur 19 november is het ook Dag van de Natuur. De Ini’s en Piepers van de JNM-afdelingen Markval-

lei, Voorkempen en Taxandria gaan een handje toesteken in de Bonte Klepper, een Natuurpuntreservaat langs het kanaal in Rijkevorsel. Naast beheerswerkzaamheden staan er ook “om-terminst-onkruid-in-je-haar” en “zandklootgooien” op het programma. De Ini’s spreken af om 9 uur met de fiets aan het lokaal of om 9.30 uur aan de kerk in Rijkevorsel. De Piepers worden om 14 uur verwacht aan de Bonte Klepper, de activiteit is gedaan om 17 uur. Info: Wout Opdekamp (0477-45-31.61).

Paterswiel Naar aanleiding van de Dag van de Natuur organiseert Natuurpunt Markvallei op 19 november ook beheerswerkzaamheden in een natuurgebied in Hoogstraten, namelijk in het Paterswiel te Meersel-Dreef. Om 14 uur worden er wilgen geknot en worden er streekeigen struiken aangeplant om de huidige parking af te zomen.

Een plaatselijke landbouwer zorgde al voor een tweede maaibeurt in het natuurgebied. Omwille van het slechte weer kon het maaisel niet worden afgevoerd. Helpende handen zijn altijd welkom.

Info: Drej Oomen, tel. 03-315 02 45.

Dia-avond 19 november wordt echt een drukke dag. Naast de dagactiviteiten organiseert Natuurpunt Markvallei ’s avonds de eerste dia-avond van het seizoen in het Jan Spannenburgmuseum in de Karel Boomstraat. Vanaf 20 uur kan je genieten van klank en beeld over de Brenne, Turkije, Falsterbö, … De fotografen van dienst zijn allemaal leden van de plaatselijke Natuurpuntafdeling.

De inkom is gratis. Info: Wim Verschraegen, tel. 03-314 47 75.

Digitale fotografie RIJKEVORSEL - Op donderdagavond 24 november en 8 december nodigen de leden van de Foto- & Diavrienden Rijkevorsel u uit op twee informatieavonden. Deze avonden gaan door in hun lokaal, Dorp 47 (oude pastorij), eerste verdieping, telkens van 20 uur tot 22 uur. Deze avonden worden verzorgd door een gastspreker, Eli Van Dessel.

We starten met een korte theoretische uitleg aan de hand van de laatste nieuwe digitale fototoestellen.

Alle snufjes en ‘toeters en bellen’ worden op een gemakkelijke manier uitgelegd. We bekijken het verschil tussen digitaal of analoog fotograferen, megapixels, flitsgebruik, filters, filmpjes maken, geluid opnemen en afdrukken van foto’s. Hier komen geen computers of ingewikkelde toestellen aan te pas. U krijgt een handige praktische uitleg die een initiatie biedt in de wereld van de digitale fotografie! Deze cursus biedt een mix van theorie en praktijk, waarbij je zelf ervaart wat je met een digitaal fototoestel kan. De lesgever brengt zelf verschillende toestellen mee, maar de bezoekers mogen ook hun eigen toestel meebrengen. Gastspreker Eli Van Dessel is drs. muziekwetenschappen en lic. kunstwetenschappen. Hij is o.a. lector informatica aan de Hogeschool te Antwerpen.

Noteer nu deze data in uw agenda. De avonden zijn voor iedereen toegankelijk en gratis voor de leden. Niet-leden betalen een kleine bijdrage (één consumptie inbegrepen). Van harte welkom!

61

KALENDER

HOOGSTRATEN Tot maandag 31 oktober TENTOONSTELLING foto’s ‘Vrouwen’ door Wendy Marijnissen, in de bibliotheek.

Tot donderdag 10 november FOTO-tentoonstelling IKO-studenten in de bibliotheek tijdens de openingsuren.

ZIE OOK: WWW.FLAPUIT.BE

Tot zondag 11 december OST IN HET WERK VAN OST in het stedelijk museum, begijnhof, woe. t/m zon. van 14 tot 17 uur.

MEER Dinsdag 1 november FAMILIEDAG met zoektocht, vanaf 12.30 uur in de parochiezaal, Donckstraat, org. KWB.

Tot zondag 18 december TENTOONSTELLING M.C. ESCHER in het stedelijk museum, begijnhof, woe. t/m zon. van 14 tot 17 uur.

Zaterdag 29 oktober XPO – kunstgalerij ‘kunst van eigen bodem’, tentoonstelling vanaf 14 uur in Cahier de Brouillon.

Zaterdag 29 en zondag 30 oktober OLDTIMERBEURS in de veiling, Loenhoutseweg, 9.30 uur – 18 uur, org. bvba De Diept (T. Huet).

Dinsdag 1 november ALLERHEILIGEN Woensdag 2 november ALLERZIELEN Zaterdag 5 november KINDERTHEATER Propop om 14.30 uur in het Penitentiair Schoolcentrum, org. Gezinsbond & Davidsfonds.

RESTAURANT ‘Chez Bonne Maman’ in Cahier de Brouillon (vooraf inschrijven).

SLOTFUIF met veiling in de Cahier – actie 3 voor 11.

Zondag 6 november WANDELING Vagebondpad, vertrek zaal Pax om 9 uur, org. Natuurpunt.

Maandag 7 november JAZZ met The N.O. Dream Team in zaal Cecilia om 20 uur, org. The Marckriver N.O. Jazzclub.

Vrijdag 11 november WAPENSTILSTAND (1914-’18) – herdenking oorlogsslachtoffers.

Zaterdag 12 en zondag 13 november BOUWFEESTEN in ’t Spijker.

Zondag 13 en 27 november LAERMOLEN in werking, Molenstraat, van 14 tot 16 uur, org. vzw De Laermolen.

62

Maandag 14 november tot vrijdag 30 december TENTOONSTELLING foto’s ‘Vrouwen’ door Tineke D’Haese, in de bibliotheek.

Dinsdag 15 november MARKT in het centrum van 8 uur tot 12.30 uur.

Dinsdag 15 en 29 november LAERMOLEN in werking, Molenstraat, van 19.30 tot 21.30 uur, org. vzw De Laermolen.

Donderdag 17 november LEZING ‘De schrik en de schaamte, goesting en genot’ door Diane De Keyzer om 20 uur in de bibliotheek.

Vrijdag 18 november ZAKLAMPENTOCHT, inschrijving tussen 18 en 19 uur in zaal Pax, org. KWB. Zaterdag 19 november DIA-AVOND in het Jan Spannenburgmuseum, Karel Boomstraat, om 20 uur, org. Natuurpunt.

Zaterdag 19 en zondag 20 november BOUWFEESTEN in het Spijker.

Zondag 20 november VELDTOERTOCHT, Klein Seminarie, 8 uur, org. Kon. Veloclub De Lustige Wielrijders.

Vrijdag 25 november OPTREDEN ‘Brainpower’ + support & afterparty, vanaf 21 uur in de Cahier, Vrijheid 84.

KAARTAVOND in de gemeentelijke basisschool, Gravin Elisabethlaan, om 20 uur, org.

Oudercomité.

Woensdag 30 november LEZING ‘De Bijbel, schatkamer van kunst en taal’ door Jo Claes om 20 uur in het Klein Seminarie, org. Davidsfonds & Parochiefederatie.

Zaterdag 5 november EUCHARISTIEVIERING ‘overleden leden’, kerk O.-L.-V.-Bezoeking om 17.45 uur, org.

Brassband Ste.-Rosalia.

SLOTFUIF – actie 3 voor 11 in de Mussenakker.

Vrijdag 11 en zaterdag 12 november TONEELAVOND Open miserie door ’t Heidebloempje in zaal Voor Kunst en Volk om 19.30 uur.

Zaterdag 12 en zondag 13 november GEWESTELIJKE VOGELSHOW, zaal Victoria, Meerleseweg 4, zat. 18-22 uur, zon. 10-22 uur, org. vogelkundige vereniging De Zandfluiter.

Vrijdag 18 en zaterdag 19 november TONEELAVOND Open miserie door ’t Heidebloempje in zaal Voor Kunst en Volk om 19.30 uur.

Zaterdag 19 november PROCLAMATIE van de junior journalist-wedstrijd om 14 uur in De Meerpaal, org. Davidsfonds.

TEERFEEST fanfare De Eendracht in de parochiezaal, na eucharistieviering van 17.45 uur.

Zondag 20 november SINTERKLAASFEEST om 13.30 uur in zaal Voor Volk en Kunst, Meerseweg, org. Brassband Ste.-Rosalia.

Zaterdag 26 november FEESTZITTING in zaal Voor Volk en Kunst om 19.30 uur, org. Brassband Ste.-Rosalia.

Di. & woe. gesloten Tot ziens An en Fran

218

KALENDER

MEERLE

MEERSEL-DREEF

November & december EXPOSITIE ‘Sporen vanuit de stilte’, kunstgalerie De Laro, Lage Rooy 14, vrij., zat. en zon., 14-17 uur.

Elke zondag: ROMMELMARKT Dreef (Geiteneinde), van 8 tot 16 uur, org. fanfare Voor Eer en Deugd.

200

Dinsdag 1 november OPENDEURDAG in de parochiezaal, van 10 uur tot 18 uur, org. KVG.

Zondag 27 november KINDERVIERING in de kerk bij de paters om 10.30 uur, org. Werkgroep Franciscaanse zonnetjes.

Zaterdag 5 november PENSENKERMIS in de parochiezaal, org. zaalcomité.

Zondag 6 november KINDERMARKT met optredens vanaf 13.30 uur in de parochiezaal, org. KAV. Dinsdag 15 en 22 november CHOLESTEROL ook jou risico? Info-avond in de parochiezaal om 20 uur, org. KWB-KAV. Zondag 20 november HERFSTWANDELING – Ulicoten, om 14 uur, org. Gezinsbond.

MOSSELFEEST in de parochiezaal van 12 tot 18 uur, org. KLJ.

198

Nieuw in Hoogstraten:

BOEKHOUDING & BELASTINGADVIES ANSOMS ACCOUNTING Gravin Elisabethlaan 1 bus 6 - 2320 Hoogstraten Tel. +32 (0)3 366 65 11 - Fax +32 (0)3 366 65 12 Gsm +32 (0)496 10 36 74

0175

MINDERHOUT Zondag 30 oktober KAPELLEKENSWANDELING, vertrek parochiecentrum tussen 8 en 15 uur, org. KWB. Zondag 6 november WAFELS- en SMOUTEBOLLENBAK, KBGlokaal Schoolstraat, van 12 tot 18 uur, org.

KBG. Donderdag 10 november OPFRISBEURT theoretische kennis rijbewijs om 19.30 uur in de parochiezaal, org. KWB.

Bredaseweg 56 - 2322 Minderhout Tel./Fax 03-315 75 36 E-mail: sport1trof.beerens@belgacom.net 209

Vrijdag 11 en zaterdag 12 november KOERS OP ROLLEN in het parochiecentrum vanaf 19 uur, org. WTC Papillon.

Vrijdag 25 november KAART- & GEZELSCHAPSSPELEN in de parochiezaal om 19.30 uur, org. KWB. Zondag 27 november SINTERKLAASFEEST in de parochiezaal, org.

KWB, Landelijke Gilde en KVLV.

WORTEL Zondag 30 oktober WANDELING 5 of 10 km, inschrijven tussen 13 en 15 uur, org. ’t Slot.

Zaterdag 5 november SLOTFUIF – actie 3 voor 11 in ’t Slot.

Donderdag 24 november MIDWEEK HERFSTWANDELING, voetbalkantine Poeleinde, tussen 8 en 15 uur, org.

KVG.

TE KOOP: 199

Zwarte buffetpiano “ B. Van Hyfte, Gand “ (moet gestemd worden), prijs: 700 euro, info: tel. 03 314 48 97 of 0498 63 25 05.

202

63

TANDARTSEN Wachtdienst Kempen Uitsluitend zaterdagen, zondagen en feestdagen van 11 tot 12 uur en van 18 tot 19 uur.

Tel.nr. 090 556 259 (0,50 euro per oproep).

HUISARTSEN Als u beroep wilt doen op de wachtdienst, dient u het centraal oproepnummer te bellen: 03.314.28.18 en dit vanaf zaterdagmorgen 8u tot maandagmorgen 8u.

APOTHEKERS

handwerken - naaigerei - breiwol alle verstelwerken Desmedtstraat 5, 2322 Minderhout Tel./Fax: 03 / 314.71.34 203

THUISVERPLEGING WIT-GELE KRUIS, 24 uur op 24. Voor Hoogstraten en alle deelgemeenten: tel. 014/61.48.02.

DE VOORZORG, 24u/24u, tel. 014 40 92 44.

Zelfstandige verpleegkundigen: HEIDI VAN OTTEN (0486.37.45.27 03.314.10.18) en LIA GEERTS (03/314.81.63) JORIS BUYLE (03/314.13.08) LOU VAN BOUWEL (03/314.41.50) en ILSE VAN BOUWEL (03/314.80.68) VERA HAEST (03/314.38.39), MAY VAN DONINCK (03/314.30.48) en MAY VERMEIREN (03/315.75.48) KRIS SAENEN (03/314.24.39) JOHAN ADAMS (03/314.17.31) en ANJA KROLS (014/70.42.72) LIEVE ROOS (03/314.58.76)

64

Van 21 tot 28 oktober: APOTHEEK LUYTEN, Minderhoutdorp 40, Minderhout, tel. 03 314 40 74.

Van 28 oktober tot 4 november: APOTHEEK LIECKENS, Dorp 26, Rijkevorsel, tel. 03 314 60 38.

Zaterdagvoormiddag 29 oktober: APOTHEEK FRANSEN, Vrijheid 160, Hoogstraten, tel. 03 314 60 04.

Van 4 tot 7 november: APOTHEEK DE VOLKSMACHT, Hoek 16, Rijkevorsel, tel. 03 314 62 25.

Zaterdagvoormiddag 5 november: APOTHEEK BROSENS, Meerdorp 61, Meer, tel. 03 315 77 73.

Van 7 tot 10 november: APOTHEEK BROSENS, Meerdorp 61, Meer, tel. 03 315 77 73.

Van 10 tot 18 november: APOTHEEK HORSTEN, Vrijheid 98, Hoogstraten, tel. 03 314 57 24.

Zaterdagvoormiddag 12 november: APOTHEEK HORSTEN, Vrijheid 98, Hoogstraten, tel. 03 314 57 24.

Van 18 tot 25 november: APOTHEEK DE MARCK, Leopoldstraat 7, Merksplas, tel. 014 63 31 66.

Zaterdagvoormiddag 19 november: APOTHEEK DE MEESTER, Vrijheid 230, Hoogstraten, tel. 03 314 51 50.

Van 25 november tot 2 december: APOTHEEK ADRIAENSEN, Meerledorp 46, Meerle, tel. 03 315 73 75.

Zaterdagvoormiddag 26 november: APOTHEEK ADRIAENSEN, Meerledorp 46, Meerle, tel. 03 315 73 75.

Kopij Het volgende nummer van De Hoogstraatse Maand verschijnt op woensdag 30 november. Alle kopij voor deze editie verwachten wij ten laatste op woensdag 16 november.

Tot zondag 20 november kan u het sport- en dorpsnieuws nog binnenbrengen.

Uw maat in je tuin!!!

Tuinaanleg-onderhoud/Beregening en bestrating

Pyperpad 15 - 2321 Meer - tel. 03/315.43.13

Uitgeverij DE HOOGSTRAATSE PERS bvba Loenhoutseweg 34 2320 Hoogstraten tel. & fax: 03 314 55 04 e-mail: jozef.schellekens@skynet.be

H.R.T. 44.797 B.T.W. 419.121.756 BANK 733-3243117-49 Redactie: tel. 03 314 55 04 Administratie: tel. 03 314 51 03 Lid van de Unie van Uitgevers van de Periodieke Pers Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten

204