75 jaar dansschool Bernaards

AL 75 jaar

DE VOETJES VAN DE VLOER BIJ

'Bernaards'

TEKST Vivianne Rijnders FOTO'S Peter van Hooren

We schrijven de jaren veertig als Leo Bernaards uit Bergen op Zoom een weekendje naar Maastricht komt en daar Mia Zeekaf ontmoet. Leo wil zich graag in Maastricht vestigen om dansleraar te worden. In 1947 verwezenlijkte hij deze droom door samen met Mia, met wie hij inmiddels was getrouwd, dansles te gaan geven. Aanvankelijk in Café 'Aux Arcades' op de Annalaan, later in 'Victoria' in Wyck. In 1954 openden Mia en Leo Bernaards hun eigen danszaal aan de Brusselsestraat, waar DANS&PARTYCENTRUM BERNAARDS nog steeds zit.

Aan een tafeltje langs de dansvloer praat ik met twee generaties Bernaards: René en Joke en hun zoon Chris met zijn vrouw Diana. "Mijn hele leven staat in het teken van onze dansschool," opent René het gesprek. "Vanaf de wieg heb ik alles meegekregen wat er op de dansvloer gebeurde, we woonden er immers boven. Tot 's avonds laat stond ik stilletjes tussen de klapdeuren te kijken en bij privélessen zat ik er zelfs op een bankje bij. Natuurlijk ging ik zelf al vroeg dansen. Met mijn zus Jeanny als danspartner heb ik van mijn vijftiende tot mijn dertigste aan de wereldtop van het stijldansen gestaan. Tussendoor kreeg ik een oproep voor militaire dienst, maar ik wilde niet gaan want dat zou het einde van mijn danscarrière betekenen. Mijn oma was bevriend met de moeder van de burgemeester en daardoor werd met één telefoontje geregeld dat ik vrijstelling kreeg. In het telegram dat ik ontving stond: "Wegens cultureel belang voor de stad Maastricht wordt u vrijgesteld van de militaire dienstplicht."

DANSCARRIÈRE OF DANSSCHOOL

Ruim vijftig jaar geleden leerde René zijn vrouw Joke kennen. Al snel assisteerde zij bij de lessen van Leo en danste nationale wedstrijden. René en Joke trouwden en kregen twee zoons. Het was een hectisch leven: samen met Leo en Mia runde het stel de dansschool, René was veel van huis door de wedstrijden en er was het gezin. Toen Leo aangaf te willen stoppen met lesgeven, heeft René zijn danscarrière beeindigd. Zo kwam er wat meer rust in de familie Bernaards. "En de geschiedenis herhaalde zich," vertelt Chris. "Toen Diana en ik op internationaal niveau wedstrijden dansten, runden mijn ouders de dansschool. Maar toen zij wat ouder werden en het rustiger aan wilden gaan doen, moesten wij die keuze maken tussen de dansschool of onze danscarrière." "Omdat ik graag een gezin wilde," zegt Diana, "kozen we voor de dansschool, dat is makkelijker te combineren."

En zo hebben Chris en Diana jarenlang samen met René en Joke de dansschool gerund, voor ze hem drie jaar geleden als derde generatie volledig overnamen.

AL DRIE GENERATIES SUCCESVOL

Wat is er veranderd in die vijfenzeventig jaar? "We zijn nu ook partycentrum," zegt Chris. "Verder doen we in feite nog precies hetzelfde als vroeger. Wel zien we dat dansles tegenwoordig quality time is, een avondje samen uit. Vroeger hoorde het bij je opvoeding. De grapjes tijdens de lessen zijn al drie generaties hetzelfde. René hoorde ze van zijn vader, ik hoorde ze van die van mij en nu maak ik ze zelf. Ook de continuiteit is denk ik een kracht. Pa liep al jaren mee voordat hij het overnam, ik liep al twintig jaar mee voor ik het overnam. Je moet eerst alle onderdelen van het bedrijf in de vingers hebben." "'René, blijf in je eigen toko', was een uitspraak van mijn vader," vertelt René. "Zo doet Chris het nu ook." Dat beaamt deze. "Wij zijn er altijd, geven zelf de lessen en ik ben bij elk feest in het partycentrum."