50th volume - Lustrum edition

50 Jaar Chimica Acta Lugduni Speciale uitgave ter gelegenheid van het 10de Lustrum 1

2

Kleur in de wereld Wat zijn recente ontwikkelingen binnen AkzoNobel? Komen er nieuwe producten waar u aan meegewerkt heeft?

AkzoNobel is een van oorsprong Nederlandse multinational die verven, lakken en specialistische chemicaliën levert aan de industrie en aan consumenten. Iedereen is ooit een klant van AkzoNobel geweest! In deze speciale lustrumuitgave van de Chimica Acta Lugduni willen we onze lezer informeren over carrièremogelijkheden in de chemische sector. Om te weten te komen hoe het is om te werken bij AkzoNobel hebben wij Rosienne Steensma geïnterviewd. Ze is op dit moment 38 jaar en woont in Den Haag. Tijdens haar studententijd heeft ze gewoond in de Hogewoerd in Leiden. Ze heeft veel gedaan voor het CDL tijdens haar studententijd waaronder diverse commissies zoals de buitenlandreiscommissie en de feestcommissie. Daarnaast is ze een jaar ab actis geweest in het bestuur. In 2001 studeerde Rosienne af en in 2002 is ze gaan werken bij AkzoNobel via een open sollicitatie bij het hoofdkantoor. In dit interview stellen we haar een aantal vragen.

AkzoNobel is wereldwijd een marktleider in verven en coatings en daarnaast is ze een grote speler in specialty chemicals. Het portfolio van AkzoNobel bevat bekende merken zoals Flexa, Sikkens, Alabastine en Hammerite. Het hoofdkantoor van AkzoNobel is in Amsterdam gevestigd en wereldwijd werken er 47 000 mensen voor het bedrijf.

Hoe is het bedrijf AkzoNobel opgebouwd? Wat voor afdelingen zijn er en op welke afdeling zit u? Is dat een leuke afdeling? Zou u ergens anders binnen het bedrijf ook willen werken?

“Het bedrijf bestaat uit drie business areas: decorative paints, performance coatings en specialty chemicals. Ik werk binnen Research, Development & Innovation (RD&I) van performance coatings (verfsystemen voor bijvoorbeeld auto’s, vliegtuigen, boten, booreilanden, bruggen etc.) en dan heel specifiek voor de afdeling ‘product stewardship & regulatory affairs’. Dat is een hele leuke afdeling waar je chemische kennis goed van pas komt.

Enerzijds lever je een bijdrage aan de langetermijnstrategie, bijvoorbeeld op het gebied van duurzaamheid, anderzijds ben je betrokken bij de dagelijkse hectiek van het bedrijf, door er bijvoorbeeld voor te zorgen dat de producten die het bedrijf verlaten voorzien zijn van de juiste etiketten die de klant op juiste wijze informeren over veilig gebruik van onze producten.

Daarnaast is het ook leuk dat de afdeling wereldwijd werkt, dus dat je praat en overlegt met mensen van over de hele wereld.”

“In het verleden heb ik meegewerkt aan de introductie van nieuwe producten in mijn rol als researcher en later als project leader, maar vanuit mijn huidige functie als regional manager product stewardship & regulatory affairs, zorg ik met mijn team vooral voor het werk achter de schermen zodat alle product stewardship en regulatory affairs elementen in orde zijn.”

Rosienne laat via de website zien wat de recente ontwikkelingen bij AkzoNobel zijn. Er staan allerlei dingen op waarvan wij nooit hadden gedacht dat deze daadwerkelijk mogelijk waren. Zo hebben ze een ‘regenboogverf’ gemaakt waar je letterlijk met één streep een regenboog kunt schilderen. Hierin laat AkzoNobel zien dat hun chemie de wereld een mooiere plek kan maken. Ook heeft AkzoNobel een verf ontwikkeld die 90% van het infrarood licht van de zon kan weerkaatsen. Dit kan grote energiebesparingen opleveren, omdat op deze manier de airconditioners minder hard hoeven te werken om een leefbare temperatuur te bereiken in een gebouw.

Wat gebeurt er als je gaat werken bij AkzoNobel?

“Ik ben begonnen als researcher en daarbij kreeg ik gelijk al veel ruimte om zelf dingen uit te proberen. Ook heb ik via speciale projecten de kans gekregen de andere afdelingen van het bedrijf zoals marketing, sales en production te leren kennen.”

Zijn er borrels of uitjes bij het bedrijf?

“Een groot internationaal en beursgenoteerd chemiebedrijf met volop uitdagingen voor de medewerkers en aandacht voor duurzaamheid.”

“Ja, er is een organisatie voor jonge medewerkers en ook een personeelsvereniging. Verder zijn er allerlei initiatieven binnen het bedrijf, van kerstbloemschikken tot hardlopen en van zeilen tot fotograferen.”

Om af te sluiten wordt Rosienne gevraagd om in één zin AkzoNobel te beschrijven: “Een groot internationaal en beursgenoteerd chemiebedrijf met volop uitdagingen voor de medewerkers en aandacht voor duurzaamheid.”

Namens de redactie wil ik Rosienne graag bedanken voor dit interview, waarin we meer te weten zijn gekomen over AkzoNobel.

Bas Buise

50 JAAR

Chimica Acta Lugduni AkzoNobel 2 Voorwoord 5 1965-1970: Het Begin 6 1971-1975: Tot in de Avonduren 12 1976-1980: Grease 16 1981-1985: Walkman 20 1986-1990: Berlijnse Muur 24 1991-1995: Digitale Primeur 28 1996-2000: Samenwerken 32 2001-2005: Vernieuwing 36 2006-2010: Niet ver terug 40 2011-2015: Drie jaar anders 44 Afsluiter 48 83ste Bestuur & Alumni 49 TOPdesk 50 Colofon

Adresgegevens

De Chimica Acta Lugduni is het nieuwsorgaan van de opleiding Molecular Science & Technology van de Universiteit Leiden en de Technische Universiteit Delft en de opleiding Chemistry van de Universiteit Leiden, gecombineerd met actualiteiten op het gebied van chemie. Dit wordt verzorgd door het Chemisch Dispuut Leiden, de studievereniging voor bovenstaande opleidingen.

Ter gelegenheid van het tiende lustrum van de Chimica Acta Lugduni is deze speciale lustrumuitgave gepubliceerd.

Chimica Acta Lugduni Postbus 9502 2300 RA LEIDEN

Drukkerij Gildeprint drukkerijen Javastraat 123 7512 ZE Enschede T 053 3032 000 info@gildeprint.nl

Oplage 2500 stuks tweede druk

De redactie bestaande uit het Chimica Lustrum ComitĂŠ: Bas Buise (hoofdredactie) Miriam van Gent (QQ 82) Bert Beerkens (QQ 83) Mark Kwakernaak Rosa Meijer Jacob van Hengst Nicole Lambertina

Beste lezers, beste Rosa, Het is Feest! Met een hoofdletter F want de Chimica Acta Lugduni bestaat vijftig jaar.

Een lange periode: de oprichters van het blad hebben inmiddels al hun hele leven achter de rug. Daarom durf ik te beweren dat we tot de oudste studentenbladen horen van Nederland en anders in ieder geval tot de mooiste.

Om dit alles te vieren geven we een speciale vijftig pagina tellende Chimica uit, waarin we terugblikken op oude uitgaven, kennismaken met oud redacteuren en het verleden van ons tijdschrift achterhalen. Het maken van deze lustrumuitgave beschouw ik dan ook als een grote ontdekkingsreis. Waar het vijftig jaar geleden begon als een vrij amateuristisch hilariteitenblaadje, is het nu een enigszins serieus en professioneel blad geworden, althans daar doen we een poging toe.

Bas Buise hoofdredacteur Chimica Acta Lugduni Beste lezers, beste Bas, Sinds mijn eerste studiejaar lees ik natuurlijk al uitvoerig de Chimica en ik heb zeker een stijgende lijn qua professionaliteit van het blad waargenomen, waarvoor chapeau. Het geeft het Chemisch Dispuut, waar jij en ik lid van zijn, een goede mogelijkheid om de buitenwereld te tonen waar het zoal mee bezig is. Daarnaast is met de komst van nieuwe rubrieken het leesplezier groter geworden. In de korte tijd dat ik de Chimica lees, zijn er dus al veranderingen waar te nemen. Moet je nagaan als je de Chimica van vijftig jaar terug erbij pakt, dat zal wel niet meer met de huidige te vergelijken zijn. Dat dit alles samenkomt in deze Chimica lijkt me dan ook Fantastisch, met een hoofdletter F natuurlijk! Ik kijk er dan ook erg naar uit om door deze Chimica te bladeren en de bladen van welleer weer in volle glorie terug te zien.

Rosa Meijer h.t. praeses Chemisch Dispuut Leiden Beste lezers, beste Rosa, Houd die spanning nog heel even vast. Allereerst bedankt voor de complimenten! Als het aan de huidige redactie ligt, is de stijgende lijn nog lang niet klaar met stijgen! Inderdaad, vijftig jaar geleden was er een hoop anders. We hebben de eerste redacteur van de Chimica Acta Lugduni weten te vinden en met hem zullen we dit canon openen.

Nog belangrijk om te vermelden: op dit moment, dat ik dit schrijf, is het zomervakantie. Alle redacteuren waren hierin druk bezig met interviews afnemen en uitwerken. De redactie heeft zich zelfs tijdens de vakantie enorm veel en vaak ingezet voor de Chimica, waarvoor ik ze hierbij ook graag wil bedanken!

Bas Buise hoofdredacteur Chimica Acta Lugduni Beste lezers, beste Bas, Wat goed dat de redactie zelfs tijdens de vakantie zo betrokken is. Je hebt me nu wel heel nieuwsgierig gemaakt naar de volgende pagina en de daaropvolgende bladzijdes. Misschien wordt het nu dan ook echt tijd dat de lezers de bladzijde om gaan slaan en zich laten verrassen door het canon waar de Chimicaredactie zo hard aan gewerkt heeft.

Ik kijk er in ieder geval naar uit!

Rosa Meijer h.t. praeses Chemisch Dispuut Leiden

5

6

In 1965 was het dan eindelijk zover, de Leidsche Subfaculteit Scheikunde creëerde haar eigen periodiek: de Chimica Acta Lugduni.

Het was een roerige tijd. In Amsterdam worden voor het eerst panden gekraakt en de Volkskrant schafte zijn ondertitel “Katholiek Dagblad voor Nederland” af. Nederland laat de zuilen los en de student emancipeert. Via het CDL wordt Jacques Veldt, in die tijd prominent CDL’er, gevraagd om het blad op te zetten.

De Chimica is in deze jaren een boekje in A5 formaat. Hij wordt zeven keer per jaar uitgegeven en heeft een eenvoudige omslag met logo en titel. De stukjes werden getypt op typmachines om vervolgens bij elkaar geplakt te worden. Bij de drukker werden alle vellen gereproduceerd en aansluitend gestencild. In de eerste jaren na de oprichting wordt de Chimica Acta Lugduni al snel omarmd door haar doelgroep: de chemiestudenten.

Studenten en professoren schrijven kritische of ludieke stukken en hele discussies passeren de revue.

Ondertussen vindt in Leiden de eerste Nederlandse niertransplantatie plaats en John Lennon veroorzaakt veel tumolt nadat hij beweert dat The Beatles populairder zijn dan Jezus Christus. Op de Nederlandse televisie, Nederland 1 en 2, worden vanaf 1967 voor het eerst reclames uitgezonden, alleen niet op zondagen en Christelijke feestdagen. Burgemeester Van Hall van Amsterdam dient in datzelfde jaar zijn ontslag in als gevolg van de escalerende conflicten tussen agenten en de provo’s, een groep anti-autoritaire jongeren. In datzelfde

jaar in West-Duitsland werd student Benno Ohnesorg doodgeschoten bij een demonstratie tegen het staatsbezoek van de sjah van Perzië. Hiermee werd hij de martelaar van de linkse studentenbeweging aldaar.

Het jaar daarna komt de eerste metrolijn van Nederland , in Rotterdam. Deze wordt geopend door prinses Beatrix. Er vinden studentenprotesten plaats in Parijs en Franstalige studenten in Leuven komen in opstand tegen de Vlaamse studentenbeweging “Leuven Vlaams”, die de Katholieke Universiteit Leuven volledig Nederlands wil maken.

In 1969 steekt de Tsjecho-Slowaakse student Jan Palach zichzelf in brand op het Wenceslausplein in Praag als protest tegen het Stalinistische regime van die tijd. Enkele maanden later bezetten Brabantse studenten de Katholieke Hogeschool van Tilburg en eisen meer democratisering van het hoger onderwijs.

Van de roerige jaren “60 gaan we naar de jaren “70. The Beatles vallen uit elkaar en een groep Dolle Mina’s dringen het congres van gynaecologen binnen om actie te voeren voor vrije abortus.

Verder worden in mei 1970 vier studenten doodgeschoten tijdens een demonstratie tegen de oorlog in Indo-China op de campus van Kent State University in Ohio.

Bas Buise

7

de wieg van de Chimica Jacques Veldt, die nog les heeft gehad van de beroemde professor Havinga, is inmiddels 72 jaar oud. De oprichter van de Chimica Acta Lugduni werd 50 jaar geleden vanuit de faculteit Scheikunde via het CDL gevraagd om een Leids scheikunde studentenblad te maken. Al snel werd een redactie gevormd, bestaande uit een paar man met Jacques als hoofdredacteur. Hoewel het blad omarmd werd door de studenten en onderzoekers, bleef het CDL bestuur sceptisch over dit onafhankelijke blad. Na 50 jaar zochten we hem op in Maasland, waar hij woont met zijn vrouw Truus, die ook in de Chimicaredactie heeft gezeten.

8

Jacques heeft in het eerste en het derde jaar van de redactie gezeten. Er vond namelijk een jaarlijkse wisseling plaats. Toen het begon werd Jacques gevraagd door bekenden. Jacques: “Het jaar dat ze verzonnen dat er een krantje moest komen, was een dispuutgenoot van mij voorzitter van het CDL. Het jaar daarna was het een jaargenootje van me die praeses was. Die twee hebben mij dus gevraagd.” Hoewel hij dus via het CDL gevraagd werd, bleef het dispuut sceptisch: “Die praeses heeft nog een stukje hier geschreven,” Jacques pakt de eerste Chimica erbij, “daar kreeg ‘ie op z’n donder van. Hij schreef daar dus een inleidend stukje, waarin hij stelde dat ‘het nu reeds gemanifesteerde kopij gebrek ten grondslag lag aan het verzoek van de redactie.’” Jacques lacht, “dus dat was natuurlijk heel zuur. In het krantje daarna kwam natuurlijk een ingezonden brief waarin werd gesteld dat dat niet kon.” In die tijd werd er veel geschreven naar het blad: “Er was veel polemiek, als mensen wat schreven kregen ze daarna weer tegengas.”

Verder werd er in die tijd niets gecensureerd.

In de beginjaren van het blad was het nog erg veel werk. De redacteuren moesten alles in één keer netjes uittypen op de typemachines en Jacques wilde het dan ook nog netjes uitgelijnd: “Je moest gewoon passen en meten en extra spaties er tussen passen. “Dat moest je dus een beetje uittellen, een heel karwei!”

Later konden ze het uittypen op een elektronische schrijfmachine bij de drukker: “Dan ging je naar de drukker toe, dat was heel gezellig altijd. Met zo’n elektronische typemachine kon je ook ¾ spaties plaatsen en kon je het makkelijker uitlijnen. Daar was ik overigens wel de enige in hoor, de andere redacteuren vonden dat maar niets.”

Bij de drukker konden ze het laten reproduceren om het vervolgens te stencilen, waarbij ze eerst vergaarden (van elk stapeltje papieren één pakken), die stapel papieren/stencils was één Chimica en werd geniet, het stencilen. Als de redactie bij elkaar kwam bij de drukker was het altijd erg gezellig. De drukkerij was van familie de Graaf en de redactie en de familie

waren eigenlijk bevriend geraakt. Er werd ook wat geborreld op de drukavonden.

“Het motto van het krantje is verzonnen door een bèta net als ik en daarnaast had ik een 4 voor Latijn op mijn eindlijst, dus ‘De Boni Optimum’ is potjes Latijn”, grinnikt Jacques. “Daar kregen we dus onmiddellijk een brief over van een scheikunde student die daar toch verbolgen over was. Dat soort polemieken kreeg je veel. Het wapen op de voorkant van de eerste Chimica’s is willekeurig verzonnen. De naam is een beetje een parodie: “Chimica Acta Lugduni was natuurlijk geënt op een ander bekend wetenschappelijk tijdschrift. Helvetica Chimica Acta is een echt wetenschappelijk tijdschrift.”

“Hij schreef daar dus een inleidend stukje, waarin hij stelde dat ‘Het nu reeds gemanifesteerde kopij gebrek ten grondslag lag aan het verzoek van de redactie.’”

Het CDL had toen enorm veel subdisputen: “Iedereen die lid werd van het CDL kon worden uitgenodigd door zo’n subdispuut. Daar moest je dan voor hospiteren: een avondje langskomen. Dan werd je even aan de tand gevoeld om te kijken of je bij de club past.” Jacques zat zelf bij SN17. “Met zo’n subdispuut kwam je ongeveer één keer per maand bij elkaar op een studentenkamer en werd er een lezing gehouden,” legt Jacques verder uit. “Er waren, denk ik, een stuk of tien subdisputen.” Truus twijfelt daar aan: “Dat weet ik dan niet zeker. Ik was zelf geen lid, maar het lijkt me een beetje veel.”

Elk jaar werd er een interdisputair concours georganiseerd, legt Jacques uit. Hierbij gaven de subdisputen lezingen en moesten ze iets grappigs op een bandje insturen. Verder had het CDL in die tijd ook een Chemisch Cabaret van de tweedejaars, wat beroemd was in Leiden.

Het Hugo de Groot gebouw was al behoorlijk ouderwets toen Jacques en Truus er les kregen. Zij zouden na enkele jaren de eerste studenten van het Gorleaus zijn aan de rand van de stad. “Daarna kwam de juridische faculteit erin, wat had ik een medelijden met die studenten,” herinnert Jacques zich. “Wat stonk het toch naar het lab, alles was er oud. Ongelofelijk dat dat nog kon. We deden daar dan anorganisch practicum, met de zuurkasten uitmondend regelrecht op de straat die achter het gebouw liep. Dat ging er hup, zo uit!” Hij vervolgt: “Je had daar ook een binnenplein, waar we een pyrochemische proef moesten doen. We staken alles aan en de rook ging zo de binnenstad in.” Truus: “Ja, het stonk wel. We hadden het weleens over de buren daaromheen.” Dat het zo vervuilend was werd niet gerealiseerd. “Industrie zat in die tijd ook nog vaak genoeg in de stad,” aldus Truus.

Studenten in Nederland braken in die tijd steeds meer met de voorgaande generaties. “Er was wel wat beweging, maar bij de scheikunde faculteit was dat minimaal. Daar hadden we de tijd ook niet voor,” legt Jacques uit. In Leiden was er ook wel wat engagement, maar ze gingen niet echt de straten op.

Ze schreven meer. Truus: “Je was niet echt kritisch, maar wilde

9

meer onder dat juk vandaan. In onze studietijd, als meisjes, gingen we altijd in rok. Toen is in kleine kring afgesproken om tegelijkertijd een lange broek te gaan dragen.” In het begin was dat gek, maar na een jaar was het toch al wel weer gewoon, vertelt Truus.

Tijdens zijn studententijd was Jacques lid van het Leidsch studenten corps. Hier was hij echter obscuur zoals hij dat zelf noemt. Hij was dus weinig aanwezig. Actiever was hij bij Koninklijke Studenten Roeivereniging “Njord” en het CDL uiteraard. Studentenvereniging en de studie waren wel echt gescheiden zaken. “Je had wel een dispuut van chemici bij het corps, maar daar was ik niet voor uitgenodigd. Daarvoor kwam ik niet vaak genoeg op de sociëteit.” Hij kwam toen ook bij de ALV’s van het CDL. Het waren schijnbaar vrij saaie vergaderingen: “Er werden wel wat dingen bediscussieerd, maar verder was er gewoon een agenda en wat bespreking van dingen die gedaan werden.” Al met al heeft hij vijf jaar over zijn kandidaats gedaan (de huidige bachelor) en drie jaar over zijn doctoraal (de huidige master). Één van de vele excursies waar Jacques mee naartoe is gegaan, was naar Gist-Brocades, waar hij uiteindelijk ook het grootste deel van zijn leven werken zou. “Ik ben met heel wat excursies mee geweest, in verschillende soorten, uiteraard ook de bierexcursies naar Oranjeboom en Amstel. GistBrocades sprak mij echter zo aan, die firma, dat ik er later ook heb gesolliciteerd.” Als onderdeel van zijn doctoraalstudie heeft Jacques nog een poos meegeholpen aan een groot bevolkingsonderzoek bij het Gaubius Instituut, waarin hij als chemicus werd ingezet voor onderzoek naar bloedplaatjesaggregatie. Na zijn studie is hij nog even docent geweest, in dienst gegaan en daarna als begin dertiger begonnen met werken bij Gist-Brocades.

“Iedereen die lid werd van het CDL kon worden uitgenodigd door zo’n subdispuut. Daar moest je dan voor hospiteren: een avondje langskomen, dan werd je even aan de tand gevoeld om te kijken of je in de club past.”

Bij Gist-Brocades is het schrijven voor Jacques doorgegaan.

Jacques zat daar bij de registratie. Bij deze afdeling vormde hij de chemische link tussen de overheid en de industrie. “Als je een geneesmiddel op de markt wilt brengen, moet je daar overheidstoestemming voor krijgen. Dit houdt in hele stapels papier met informatie over het verloop van het onderzoek inleveren.” Dat is waar Jacques over ging en waar hij toen de ‘eindredactie’ van was. Hij moest aangeven hoe je alles moest noteren om het verkoopbaar te maken aan verschillende overheden over de wereld.

10

Truus heeft alleen haar kandidaats gehaald, daarna had ze genoeg van het studeren. Ze trouwde met Jacques, waar ze drie kinderen mee kreeg en werd huisvrouw. “Het was een gezapig leven, gewoon huis, gezin en jij (Jacques) je werk. Het had voordelen. Zeker als jij op zakenreis was, dan was er toch altijd iemand thuis.”

Vandaag de dag wonen Jacques en Truus samen in Maasland.

Hun kinderen zijn al een poosje de deur uit. Veel contact heeft Jacques niet meer met mensen uit zijn studententijd, alleen van zijn jaarclub hier en daar nog wat. Truus: “In de eerste jaren nog wel, maar dat verwatert naar verloop van tijd toch.”

Tijdens het interview vloog de tijd voorbij, uiteindelijk hebben we twee uur samen gezeten en zijn wij van de redactie heel wat informatie rijker geworden. Het was erg interessant om te horen hoe het er vroeger aan toe ging en hoe dat in contrast staat met nu. Jacques was er eerst verbaasd over dat de Chimica (bij oprichting uitgesproken met een g!) nog bestaat.

Als het aan de huidige redactie ligt, bestaat de Chimica over 50 jaar nog steeds!

Jacques en Truus, namens heel de redactie heel erg bedankt voor de gastvrijheid, het mooie interview en jullie tijd.

Bas Buise

12

Velen zullen vooral aan de unieke kleding en kapsels denken wanneer zij worden geconfronteerd met 1971 tot 1975. Dat is natuurlijk ook deel van die jaren, maar er zijn veel belangrijkere dingen gebeurd.

Op het wereldtoneel waren er veel relatief nieuwe spelers, terwijl er nog altijd meer bijkwamen door dekolonisatie. Oman, Suriname, Qatar en Cyprus riepen hun onafhankelijkheid uit. In Nederland was het natuurlijk ook niet stil, vooral in de ether was het behoorlijk druk.

In 1973 werd er door Arabische landen een olie-embargo ingesteld tegen veel Westerse landen, waaronder Nederland.

De Arabische landen waren woedend over de Nederlandse steun aan Israël in de vorm van geheime wapenleveranties tijdens de Jom Kipoeroorlog. De crisis die volgde kennen we tegenwoordig als de eerste oliecrisis. In Nederland werd aanvankelijk aangenomen dat de gevolgen zeer ernstig zouden zijn. Vooral voor de petrochemische industrie in de haven van Rotterdam werd gevreesd. Benzine ging op de bon en er werden autoloze zondagen afgekondigd. Uiteindelijk werden de maatregelen genegeerd en vielen de gevolgen mee. De OPEC-landen konden een boycot namelijk niet voor lange tijd handhaven.

Al tijdens de tweede wereldoorlog kondigde koningin Wilhelmina aan dat Nederland meer autonomie zou geven aan haar koloniën. Er werden na de oorlog processen in gang gezet waarbij Suriname steeds meer autonomie kreeg. In 1973 was kabinet Den Uyl van mening dat Nederland geen koloniën

meer kon hebben. In Suriname gingen ook steeds meer stemmen op voor onafhankelijkheid. Echter, niet iedereen in Suriname was gerust dat het proces naar onafhankelijkheid tot een goede afloop zou leiden. Na meerdere conferenties, onderhandelingsrondes, stemmingen en onrusten, werd uiteindelijk de Nederlandse vlag op 24 november 1974 voor het laatst gestreken in Paramaribo. 25 november middernacht werd de vlag van de Republiek Suriname gehesen en barstte het feest los. Diezelfde dag ondertekende koningin Juliana het soevereiniteitsverdrag van Suriname en werd gouverneur Ferrier beëdigd tot president.

In deze tijdsperiode ging de strijd voor vrije media door. Radio Veronica werd nog steeds vanuit internationale wateren uitgezonden. Steeds meer mensen vonden dat Radio Veronica gewoon legaal kon uitzenden en dat er een einde moest komen aan de strijd van de overheid tegen commerciële zenders. Vooral jongeren maakten zich hier hard voor. Op 8 april 1973 strandde, door een storm, het schip van Veronica op het strand van Scheveningen. Op 18 april werd het schip weer losgetrokken terwijl circa 80 000 mensen demonstreerden in Den Haag voor de legalisatie van Radio Veronica. Het mocht echter niet baten, want op 31 augustus 1974 ging de nieuwe anti-piraterij wet van kracht. Echter had Radio Veronica wel een proces in gang gezet wat onomkeerbare gevolgen zou hebben voor de Nederlandse media.

Mark Kwakernaak

13

Tot in de Avonduren Van 1972 tot 1974 was Arnold Overeem redacteur bij de Chimica. Hij was zelfs enige tijd hoofdredacteur van het blad. De uitgaves van de jaren ’70 behoren tot de mooiste in het archief volgens de huidige redactie.

Hoe heeft de redactie van toen dat toch voor elkaar gekregen? Arnold beantwoordt in dit interview onder andere die vraag.

De Chimica is door een roerige tijd gegaan in de jaren ‘70. Er stonden meerdere malen advertenties in de Chimica om nieuwe redactieleden te werven. Hoe kwam dit? Is het probleem opgelost voor zover u weet?

“Ik herinner me dat we nogal wat moeite moesten doen om de redactie op sterkte te houden. Mijn hoofdredacteurschap was dan ook uit nood geboren. Toch heb ik het achteraf wel leuk gevonden. Het heeft me toen wel een maand of drie studievertraging gekost. Dat kon toen nog ongestraft en bovendien was ik evengoed nog een van de eersten van mijn jaar die afstudeerde.”

De uitgaves uit uw periode bevatten een aantal keer een gekleurde omslag. Hoe hebben jullie dit voor elkaar gekregen? Het ziet er namelijk uit alsof het met de hand gekleurd is.

“De groene omslag uit die tijd was een creatie van Helen Bemelmans (1969). Hoe ze het precies gemaakt heeft weet ik niet meer. Ik weet nog wel dat we de omslagen in één keer voor een heel jaar lieten drukken om kosten te besparen.”

Kunt u uitleggen hoe jullie te werk gingen met het uitbrengen van een nieuwe uitgave? Kregen jullie veel inzendingen? Hoe verdeelden jullie het werk? Wat was precies de rol van een typiste?

“We begonnen met een redactievergadering waarin een planning werd gemaakt. Zowel inhoudelijk, hoeveel pagina’s met wat te vullen, als qua tijdschema, rekening houdend met ieders tentamenrooster. Dat was op zich al een puzzel, maar vervolgens kwamen de beloofde artikelen niet allemaal op tijd binnen en moesten redactieleden de schrijvers/inzenders

14

achter de vodden aan zitten. Soms ter elfder uren zelf een vervangend artikel schrijven. Als hoofdredacteur had ik het nog relatief gemakkelijk. Ik hoefde namelijk alleen pagina 1 te vullen, maar het liefst wel met iets actueels, dus zo laat mogelijk geschreven. De artikelen werden vervolgens bij de drukker met een typemachine op elektronische stencils overgebracht en van daar op offset rollen. Computerprinters bestonden al wel, maar die hadden alleen hoofdletters, een soort font en alleen hele regels. Tekstverwerkers waren nog niet uitgevonden.

“Voor ieder nummer werden avonden afgesproken bij de drukker” Bij de drukker was het allemaal werk in de avonduren, want overdag drukte hij proefschriften en ander (beter betaald) werk. Voor ieder nummer werden avonden afgesproken bij de drukker waarop we samen met hem, zijn vrouw, zijn zoon en een stuk of vijf redactieleden stonden te vergaren. De rij stapels tweezijdig bedrukte A3-bladen werden een voor een in de juiste volgorde gelegd. De laatste stapel omvatte de omslag. In een rij nam je dan van iedere stapel één vel, als de stapel compleet was werd deze in het midden geniet en daarna over de nietjes dubbelgevouwen. Daarna sloot je weer achteraan de rij. De vrouw van de drukker had vaker appeltaart voor ons gebakken en wij namen een paar flessen wijn mee.

De oplage werd bepaald aan de hand van de adreslabels die, met tussenkomst van het subfaculteitsbureau op het CRI, waren geprint. Als de hele oplage aldus vervaardigd was, moesten er omslagen met de tekst “port betaald Leiden” omheen en vervolgens op iedere omslag een adresetiket. Daar kwam nog een complicatie bij. De oplage moest gebundeld en gesorteerd op postcode worden aangeleverd bij het sorteercentrum van het postkantoor. Per postcode in bundels van 50 exemplaren en een restbundel. Wanneer je voor één postcodegebied (vier cijfers) minder dan 25 exemplaren had, moesten er bundels van tien postcodes (drie cijfers) met max.

50 per bundel worden gemaakt. Vervolgens van 100 postcodes (twee cijfers), en van 1000 postcodes (één cijfer). Daarna hield je altijd enige tientallen losse exemplaren over, die op geen enkele manier bij een bundel van 50 of een restbundel van minimaal 25 hoorden. Deze exemplaren moesten nogmaals in de lengterichting dubbelgevouwen worden en voorzien van een afwijkend formaat omslag.”

Namens de Chimica redactie, Arnold Overeem bedankt voor het mooie interview en uw tijd.

Mark Kwakernaak

15

16

In de periode 1976-1980 werden een aantal films gemaakt die vandaag de dag als klassiekers bekend staan. In 1977 komt de eerste film van Star Wars uit, die later hernoemd zal worden naar Episode IV: A new hope. Daarna in 1980 het vervolg, Episode V: The empire strikes back. In 1976 beleefden Rocky en King Kong hun debuut op het witte doek en in 1979 kwam Apocalypse now, over de oorlog in Vietnam, uit. Daarnaast zijn er natuurlijk nog de iconische films met John Travolta: Saturday Night Fever in 1977 en Grease in 1978.

In de wereld stegen na de eerste oliecrisis van 1973 de olieprijzen in 1979/1980 opnieuw sterk. Ditmaal was de revolutie in Iran de oorzaak van de onrust. Hoewel de productie met maar ongeveer 4% daalde, zorgde paniek toch voor een flinke prijsstijging: een verdubbeling van 20 naar 40 USD. Na 1980 begon de olieprijs aan een daling van 20 jaar, om pas in de vroege 2000’s weer te stijgen .

Op wetenschappelijk gebied is in 1978 voor het eerst succesvol een in-vitrofertilisatie (IVF) bij mensen uitgevoerd. Louise Brown werd geboren als kind van Lesley en John Brown, die op de natuurlijke wijze geen kinderen konden krijgen. Inmiddels is zij gezond volwassen geworden en heeft op natuurlijke wijze een kind gekregen. Er zijn sindsdien naar schatting circa 5 miljoen kinderen geboren via IVF.

De Chimica was toen nog het orgaan van de subfaculteit scheikunde en publiceerde daarom voornamelijk mededelingen van verschillende bestuursorganen, nieuws over het instituut of over scheikunde in het algemeen. Ook werd er nieuws over het CDL geplaatst in een aparte rubriek die meestal twee pagina’s lang was.

Met het CDL ging het in deze periode minder goed, de vereniging was op sterven na dood. Er waren in 1976 al vier jaar geen nieuwe leden meer bijgekomen. Gelukkig waren er rond deze tijd een aantal actieve studenten die de vereniging weer nieuw leven ingeblazen hebben. Dit was vlak voor de 50e verjaardag van het CDL. Er werden dan ook lustrumactiviteiten georganiseerd die konden rekenen op wisselende belangstelling. Dit was echter wel het begin van de wederopstanding. De vereniging is weer hersteld en is sindsdien goed blijven draaien. Op de volgende pagina’s staan de notulen van de ALV waarbij de eerste stappen werden gezet tot het herstel van de vereniging.

Jacob van Hengst

17

18

19

20

Raketten en protesten waren centrale thema’s in deze roerige periode. De wereld werd tot de tanden toe bewapend. Toch waren er grote lichtpunten in deze periode. De ontwikkeling van de personal computer zette gestaag door. De Macintosh werd geïntroduceerd, net als MS Word en de walkman.

Veel mensen zullen zich het begin van de jaren ‘8o vooral herinneren met een slogan als: “Stop de neutronenbom!” Er waren in Europa, ook in Nederland, in deze tijd veel protesten tegen de plaatsing van Amerikaanse raketten in West-Europa.

Ook prinses Irene heeft zich ook gevoegd bij de protesten.

Ondanks de massale protesten hadden de Europese regeringen vooral voor naar de Verenigde Staten en niet voor hun eigen bevolkingen. De raketten met nucleaire koppen werden gewoon in West-Europa geplaatst. De Sovjet-Unie reageerde hier uiteraard op door ook raketten bij het IJzeren Gordijn te plaatsen. Deze sfeer van grote vijandigheid hield een lange tijd stand.

De aids-epidemie begon in de jaren ’80. Het bestaan van het onbekende HIV-virus werd vastgesteld en de routes van transmissie werden beter begrepen in de jaren erna.

Ondanks de groeiende kennis over het virus, verdwenen de maatschappelijke vooroordelen nauwelijks. Er was natuurlijk niet direct een medicijn beschikbaar. Dit zorgde ervoor dat veel mensen overleden na een lange lijdensweg.

Prins Charles van het Britse koningshuis trouwde met

Lady Diana. Diana was een geliefd persoon in het Verenigd Koninkrijk. Zij heeft in haar leven veel bijgedragen aan het bestrijden van de vooroordelen over HIV en aids.

De compact disc is ook uitgebracht begin jaren ’80. De CD was superieur aan haar voorlopers. Zij werd echter pas na enige tijd echt populair onder het publiek. Dit had onder andere te maken met de prijs waarvoor CD’s te koop waren en doordat de walkman massaal omarmd werd. De CD was het eerste digitale opslagmedium voor muziek. De personal computer was in de jaren ’80 pas echt een ding. Apple bracht de Macintosh uit, terwijl Microsoft Word ook uitkwam. Software en hardware werden steeds meer persoonlijk, betaalbaarder en draagbaarder. Digitaal werd, door de opkomst van de CD en de personal computer, steeds belangrijker in de jaren ’80 en tot op de dag van vandaag gaat die ontwikkeling door.

Leiden kreeg er in 1981 een nieuwe treinverbinding bij, de schiphollijn werd geopend. Hierdoor konden CDL’ers ook via Schiphol naar Amsterdam, terwijl ze zo snel mogelijk hun Rubik’s kubus probeerden op te lossen.

Mark Kwakernaak

21

24

De periode tussen 1986 en 1990 staat wellicht in uw geheugen gegrift vanwege de lancering van de eerste IBM PS/2 personal computers in 1987. Nog waarschijnlijker door de val van de Berlijnse muur in 1989. Uiteraard was er in deze periode veel meer gaande in de wereld, onder andere in het kader van het milieu.

In hetzelfde jaar werd in september op de Rijksweg A7 de laatste otter in Nederland doodgereden.

In 1986 stelt de Russische leider Michail Gorbatsjov voor om tot het jaar 2000 in een driefasenplan alle kernwapens uit de wereld te helpen. Een voorstel waar de NAVO positief op reageert. In ItaliĂŤ komt een groot wijnschandaal aan het licht.

Verschillende wijnhandelaren bewerkten hun producten met methanol. Door het drinken van deze wijn zijn zeker vijftien mensen zijn om het leven gekomen. Op het gebied van ICT duikt in dat jaar voor het eerst een computervirus op. Dit is het Brain-virus dat zich verspreidt via diskettes.

Wat positiever is de opening van de Berendrechtsluis in de haven van Antwerpen, wat nu nog steeds de grootste zeesluis ter wereld is. Daarnaast gaat het Internationaal verdrag van de rechten van het kind van kracht. In 1990 wordt in de VS de Pollution Prevention Act aangenomen, die een vernieuwde omgang met milieuvervuiling teweeg bracht.

In 1987 vindt de ondertekening van het Montrealprotocol plaats om CFK’s en andere stoffen die de ozonlaag bedreigen uit te bannen.

Dan gebeurt er in de zomer van 1988 iets ernstigs. In de Noordzee wordt het olieproductieplatform Piper Alpha getroffen door een reeks explosies die een zware brand veroorzaken. Het platform rijst uit zee en het lukt de deskundigen ruim drie weken niet om de brand te blussen. Van de 232 mensen die aanwezig waren op het platform, werden er maar 73 gered.

In 1989 doet zich een nog grotere milieuramp voor, als de tanker van Exxon Valdez voor de kust van Alaska lek slaat en tienduizenden tonnen stookolie de kust vervuilen.

Wat de Chimica Acta Lugduni betreft waren er in deze periode weinig veranderingen. Het blad wordt nog steeds geprint op A5 formaat, met uitzondering van de symposium special die op A4 formaat is uitgebracht. De Chimica wordt in deze periode zes keer per jaar uitgegeven en de cover heeft elke uitgave een andere kleur.

Nicole Lambertina

25

27

28

De lossere jaren negentig zijn aangebroken. In de tijd waarin de huidige redacteuren geboren zijn, hebben studenten veel vrijheid en begint de economie weer aan te trekken. De Chimica wordt begin jaren negentig getypt op een computer die is aangeschaft door de redactie zelf. Met behulp van Word Perfect kunnen ze hem in elkaar zetten. Het drukken gebeurt eenvoudig bij de repro in het gebouw. De Chimica’s worden niet opgestuurd, maar liggen verspreid door het gebouw en worden goed gelezen. Het is een van de laatste periodes waarbij de Chimica nog onafhankelijk is van het CDL. In 1991 wordt Sharon Pratt Dixon burgemeester van Washington D.C.. Zij wordt daarmee de eerste zwarte vrouwelijke burgemeester van een grote Amerikaanse stad.

Het Warschaupact wordt opgeheven terwijl de Golfoorlog nog in volle gang is. De Sovjet-Unie stort in en Estland, Letland, Oekraïne, Moldavië en Oezbekistan roepen de onafhankelijkheid uit. Leningrad wordt weer St. Petersburg.

Tegen het eind van het jaar overlijdt Freddie Mercury aan de gevolgen van aids.

Een jaar later kondigt Boris Jeltsin aan geen kernrakketen meer op Amerikaanse steden te richten en wordt de twintigjarige Fries Falko Zandstra de jongste Europese kampioen schaatsen aller tijden. Bij een referendum in Amsterdam kiezen de inwoners voor een autoluwe binnenstad. Bosnië en Herzegovina verklaren zich onafhankelijk en Disneyland Parijs

opent haar deuren. In september dat jaar boort het Israëlische vrachtvliegtuig van El Al zich in twee flats in de Amsterdamse Bijlmermeer. Hierbij kwamen 43 mensen om het leven. Aan het einde van dat jaar wordt de eerste sms verzonden in het Verenigd Koninkrijk.

De eerste internetbrowser komt uit: Mosiac versie 1.0, in 1993. Even later komt XS4ALL in Nederland als eerst met internetverbindingen voor particulieren. In de zomermaanden vindt de eerste editie van het festival ‘A Campingflight to Lowlands Paradise’ plaats in Biddinghuizen. Aan het einde van het jaar 1993 treedt het Verdrag van Maastricht officieel in werking, wat de officiële oprichting vormt van de Euro.

Begin 1994 wordt het schilderij “De Schreeuw” van Edvard Munch gestolen in Oslo, een paar maanden later wordt het weer teruggevonden. In april dat jaar komen de presidenten van Rwanda en Burundi om het leven nadat hun vliegtuig wordt neergehaald door een raket. Die gebeurtenis wordt gezien als de aanleiding voor de Rwandese genocide, die een dag later begint. Aan het einde van het jaar reizen de eerste passagiers door het kanaaltunnel van Frankrijk naar het Verenigd Koninkrijk.

In 1995 worden de Nederlandse Spoorwegen onder druk van Europese regelgeving omtrent concurrentie gesplitst in Prorail en de NS. TMF wordt de eerste Nederlandse muziekzender en de programmeertaal Java wordt aangekondigd.

Bas Buise

29

De eerste digitale Chimica Onder het genot van een biertje wordt in Leiden het interview met Remko Buitenhuis afgenomen.

In het begin van de jaren negentig was hij anderhalf jaar lang redacteur. Een tijd waarin de redactie bestond uit slechts drie mensen. Remko zette de Chimica in elkaar en maakte de lay-out netjes met Word Perfect. Op een computer inderdaad, die de redactie zelf had gekocht. De Chimica werd in die tijd gewoon verspreid door het gebouw in plaats van opgestuurd. Tijdens zijn master werd hij gevraagd door Martijn van Nierop, de hoofdredacteur van dat moment, “Toen dacht ik: zoveel hoef ik niet meer te doen voor m’n studie, dus ik kan wel,” zegt Remko enthousiast.

Binnen de redactie was er een vaste werkverhouding vertelt Remko: “Martijn regelde in die tijd de redactionele stukken.

De stukken die iemand anders inleverde, zoals het CDL, dat belandde allemaal op mijn bordje en ‘veel plezier!’” Remko regelde het computerwerk: “Ik knipte en plakte alle stukken bij elkaar in één bestand. Word Perfect kon in die tijd al dingen als boekjes maken, A4 boekjes. De pagina’s in de juiste printverdeling zetten kon dus ook al. Gewoon nog een streepje in de footer en in je header, een paginanummertje erbij en klaar.

De voorkant werd volgens mij nog wel met plakband gedaan.”

De lay-out lag niet vast, er was ook geen kopij. Elke keer werd weer gekeken hoe alles er zo voordelig mogelijk in zou passen zodat er zo weinig mogelijk geprint hoefde te worden.

Er was geen tussenkomst van een drukker: “Het werd bij de repro geproduceerd. De repro beneden had een groot printapparaat en die knalde er meteen nietjes in. Scannen kon ik bij W&I, de faculteit van Wiskunde en Informatica. Op die manier kon je de plaatjes ook nog een beetje vastzetten. Dan slipte het kopieerapparaat minder dicht op ingeplakte plaatjes en hoefde je ook niet aan de gang met die Scotch tape.”

Het CDL deed in die tijd continu pogingen om de Chimica over te nemen. “Dat deden ze al jaren en dat hebben we al die tijd af weten te houden”, vertelt Remko. “Het was een zelfstandig ding. We wilden niet bij het CDL horen want dan waren we niet

30

meer onafhankelijk.”

Remko herinnert zich nog een stuk van de Chimica over de reis naar Rusland waar hij toentertijd met het CDL naartoe ging.

“Het was het allereerste stukje van de Jeltsin-periode, die was toen net aan de macht. Onder Gorbatsjov was de val van de muur tot stand gekomen en daarna is Jeltsin voor hem in de plaats gekomen”, licht hij toe. “Maar je had in die tijd allemaal kleine zaakjes en marktjes op straat waar ze Marsjes enzo verkochten. Dat was allemaal in opkomst, daar in die tijd.”

Remko kijkt terug op een mooie tijd: “Je ziet natuurlijk een hele hoop dingen die je anders nooit zal zien, met je jaargenoten er ook bij. Zeker voor die tijd was dat een life-changing experience.

Het opent je ogen voor een heel ander soort wereld. Een heel ander soort maatschappij, qua hoe dingen geregeld waren. Als je bijvoorbeeld ergens in een winkel wat bestelde dan kreeg je een briefje mee. Daar kon je bij een kassa mee afrekenen en dan kreeg je weer een ander brief je mee om bij een ander loket je spullen op te halen. Dat was dan nog redelijk snel!”

Een andere anekdote die Remko te binnen schiet van de reis naar Rusland was dat ze een wisselkantoor leeg hadden gewisseld. “In St. Petersburg kwamen we langs een boekwinkel en daar lagen hele stapels CD’s in de etalage, ook gewoon van nieuwe Westerse muziek. Dat was zo goedkoop! Iedereen keek hoeveel geld we nog hadden en toen zagen we het wisselkantoor! Maar op een gegeven moment ging daar het luik dicht. Het was op, ‘no money’”, lacht Remko.

Als student was Remko naast Chimicaredacteur ook bestuurslid

“Martijn regelde in die tijd gewoon de redactionele stukken. De stukken die iemand anders inleverde, zoals het CDL, belandde allemaal op mijn bordje en ‘veel plezier!’”

van het Duivelsei, de Leidse studenten spelvereniging.

Bovendien was hij lid bij Catena en SSR, een actieve student dus. Na zijn studie is hij de ICT ingegaan waar op dat moment – in tegenstelling tot de chemische industrie– veel werk was. Tot enkele jaren geleden heeft hij in deze branche gewerkt. Toen besloot hij docent te worden. Nu geeft hij scheikundeles op het Haarlemmermeer Lyceum te Hoofddorp.

Namens de Chimica redactie, Remko Buitenhuis bedankt voor het mooie interview en uw tijd.

Bas Buise

32

Het geluid van een piepend modem dat, gekoppeld aan de telefoonlijn, zijn best doet om de eerste pagina’s van het World Wide Web aan ons te laten zien, neemt ons terug naar de jaren tussen 1996 en 2000. Het fenomeen van piepend modem en World Wide Web ging zich in deze jaren bij de mensen thuis afspelen. Windows 95 was niet te missen in de woonkamer van menig Nederlander. Ook op het hok van het CDL zijn computers te vinden en de Chimica beheert, losstaand van het CDL, een eigen computer. Natuurlijk zijn er afspraken gemaakt om deze computer te delen met CDL-bestuursleden.

Buiten de toename van het gebruik van de computer, zoals bijvoorbeeld voor het schrijven van stukjes voor de Chimica, is er meer gebeurd in de periode ’96-’00. Om te beginnen is er op het gebied van scheikunde in 1996 in Darmstadt het element Copernicum gecreëerd. Dit is element nummer 112 en staat in het periodiek systeem tussen de overgangsmetalen. Helaas was er ook slecht nieuws met betrekking tot scheikunde. Zo was er een bomaanslag op BASF in Arnhem, kwamen in Haïti kinderen te overlijden door vergiftigde glycerine geleverd door een Nederlands bedrijf en werd België getroffen door een dioxine schandaal.

Daarnaast was er groot nieuws vanuit de wetenschap! In 1997 was de bekendmaking van het gekloonde schaap Dolly. Deze was in 1996 ter wereld gebracht met behulp van het proces genaamd ‘nuclear transfer’. In dit proces wordt het DNA van

een onbevruchte eicel verwijderd. Deze onbevruchte eicel wordt vervolgens geïnjecteerd met een nucleus die het DNA bevat van de te klonen soort. Een grote stap natuurlijk, ware het niet dat dit nieuws voor veel ophef zorgde over de hele wereld. De ethische discussie rondom het klonen is vandaag de dag nog steeds niet voorbij.

De uitreiking van de Nobelprijs voor de natuurkunde in 1999 is het vermelden waard. Deze werd uitgereikt aan twee Nederlanders: Gerard ’t Hooft en Martinus Veldman.

Zij verkregen de Nobelprijs “voor het ophelderen van de kwantumstructuur van elektrozwakke interacties in de natuurkunde”.

Binnen het Chemisch Dispuut Leiden gebeurde er het een en ander in de periode ’96-’00. In Chimica 3 van jaargang 49 is al een tipje van de sluier opgelicht. Ondanks het afnemende ledenaantal werd het besturen van de vereniging in deze periode langzamerhand intensiever. In de Chimica konden de leden van het CDL verhaaltjes lezen over (fictieve?) romances die ontstonden binnen de muren van het LCP en de studenten chemie verzamelden zich in een eigen borrelruimte: de Borrelbunker. Elke donderdagmiddag kwamen zij hier bijeen om de nodige biertjes uit de tap te laten vloeien. Dit was voor een enkeling misschien net iets te veel van het goede, zoals te lezen is in het oude Chimica-artikel op pagina 35.

Bert Beerkens

33

Leren Samenwerken Als hoofdredacteur van de Chimica in ‘96 was Kevita Ramkisoensing verantwoordelijk voor het zesde lustrum van ons favoriete blad. Ze heeft in haar jaar als hoofdredacteur een redactie samengesteld en ervoor gezorgd dat alles m.b.t. de Chimica goed werd geregeld. Hierbij kunnen we denken aan het zorgen voor een regelmatige uitgave, het zoeken van adverteerders, het plaatsen van interviews en het plaatsen van CDL-activiteiten.

Na een afstudeerstage bij prof. Reedijk (sinds vorig jaar CDL-erelid) en een stage bij Unilever, studeerde Kevita Ramkisoensing in 1999 af aan de (destijds) Rijksuniversiteit Leiden. Tijdens haar stage bij Unilever kreeg ze het advies om na haar studie promotieonderzoek te gaan doen. Dit heeft ze gedaan bij de Universiteit van Amsterdam. Na een korte pauze in haar carrière zag ze op een gegeven moment een advertentie in de Intermediair staan voor trainee octrooigemachtigde bij Shell. Ondertussen is Kevita al negen jaar werkzaam als octrooigemachtigde bij Shell op het hoofdkantoor op de Carl van Bylandtlaan in Den Haag, de stad waar ze ook woonachtig is.

Hoe stond de Chimica er destijds voor?

“Wat ik me goed kan herinneren van die tijd is dat de Chimica nauwelijks een redactie had. Het blad werd dan ook naast de hoofdactiviteiten van het CDL door de leden uitgebracht.

Aangezien ik ideeën had over wat er wel en niet in het blad zou moeten staan voelde ik me geroepen om het blad nieuw leven in te blazen. Als hoofdredactrice heb ik toen een redactie samengesteld. Dit was spannend, maar door de dynamische redactie met een verscheidenheid aan karakters kregen we wel de beste ideeën. Tijdens deze periode heb ik ook geleerd hoe je het beste met verschillende (sterke) meningen moet omgaan.”

34

In de archieven stuitten we op een lustrumuitgave van de Chimica, ter ere van het 30-jarig bestaan. Hoe hebben jullie destijds dit lustrum aangepakt?

“Uiteraard hebben we tijdens het lustrum de verschillende lustrumactiviteiten van het CDL in de Chimica geplaatst.

Daarnaast vond ik hoogtepunten van de speciale uitgave de interviews met P.W. Atkins in Utrecht en Frits Bolkestein.”

Wat vonden de lezers destijds de meest interessante stukjes?

“Wat ik destijds van de lezers begreep, is dat ze de interviews het leukste vonden. Daarnaast vonden ze een review over een bepaald tentamen door een tentamen/examenkandidaat erg handig!”

Waar denkt u aan als u terugdenkt aan uw periode bij het CDL? “Als ik terugdenk aan mijn periode bij het CDL dan denk ik vooral aan mijn tijd bij de Chimica en de activiteiten die door het CDL werden georganiseerd. Zelf heb ik ook nog voor de barcommissie achter de bar gestaan, maar ik was vooral druk met studeren en druk met mijn stage bij Unilever waarvoor ik een tijdje naar Engeland kon gaan.”

’’Er waren destijds niet zoveel chemiestudenten en daardoor hadden we een goede band met elkaar, ook met de jaren onder en boven ons.

Met sommigen heb ik na al die jaren nog steeds contact!’’

Hoe kijkt u terug op uw periode als student in Leiden?

“Er waren destijds niet zoveel chemiestudenten en daardoor hadden we een goede band met elkaar, ook met de jaren onder en boven ons. Met sommigen heb ik na al die jaren nog steeds contact! Buiten de studie-uren om ging ik graag eten bij Augustinus, naar de borrelbunker of naar een van de vele cafeetjes in Leiden.”

Namens de Chimica redactie, Kevita Ramkisoensing bedankt voor het mooie interview en uw tijd.

Bert Beerkens

35

36

Hoewel de periode 2001-2005 nog niet zo heel lang geleden is, zijn er in deze tijd een aantal belangrijke ontwikkelingen geweest. Een van de belangrijkste is de invoering van de Euro om ervoor te zorgen dat internationale handel in Europa makkelijker wordt door het wegvallen van wisselkoersrisico’s. Verder worden er twee internetsites opgericht die tot op de dag van vandaag heel veel gebruikt worden: gratis encyclopedie Wikipedia (2001) en videowebsite YouTube (2005). Ook in Leiden stonden de ontwikkelingen niet stil.

De stijl van de Chimica is in deze periode behoorlijk veranderd.

Allereerst is het formaat in 2002 veranderd van A5 naar A4.

Verdere veranderingen vinden plaats in 2003. Er worden vanaf dat moment meer foto’s bij de artikelen geplaatst. In plaats van bestaande covers te hergebruiken, wordt de voorkant gemaakt met een grote foto en drie kleine foto’s die iets te maken hebben met de inhoud of het thema, zie ook de cover bij de volgende periode. De eerste uitgaves met de nieuwe stijl waren zwart-wit maar kleur volgde al snel. Deze stijl is vervolgens tot en met 2011 vrijwel ongewijzigd gebruikt. Meer over de veranderde stijl valt te lezen in het interview.

De opleidingen Scheikunde uit Leiden en Scheikundige Technologie uit Delft hadden in 2001 al enige tijd problemen met een teruglopend aantal eerstejaarsstudenten. Om dit probleem tegen te gaan en om klaar te zijn voor de nieuwe bachelormaster structuur die per 2002 ingegaan is, is voorgesteld om een opleiding te beginnen die door de Universiteit Leiden en de

TU Delft gezamenlijk gegeven wordt: Molecular Science and Technology (MST). In het Chimica artikel van dit tijdvak staat een verslag over een bijeenkomst over dit voorstel. Iedereen is het erover eens dat er wat aan de dalende aantallen studenten gedaan moet worden, maar op het idee van een fusie van de opleidingen wordt sceptisch gereageerd. Uiteindelijk blijkt dit toch noodzakelijk: in september 2006 worden de opleidingen Scheikunde en Scheikundige Technologie afgeschaft en wordt er gestart met MST. Meer over de oprichting van MST is te lezen op pagina 41 van dit blad, in Chimica 48-3 en in de alumni editie van de Chimica in 2014.

Tenslotte is ook qua organisatie van reizen door het CDL een nieuwe mijlpaal bereikt in deze periode. Sinds de eerste buitenlandse excursie in 1949 naar België bleven de bestemmingen altijd binnen Europese grenzen. Hier kwam in 2001 verandering in toen het CDL ter gelegenheid van haar 75e verjaardag is afgereisd naar New York, de eerste overzeese bestemming in de geschiedenis van de vereniging.

Jacob van Hengst

37

Nieuwe redactie nieuw Begin Al op de middelbare school had Reint Boer Iwema interesse in vormgeving en was daarom bij de redactie van de schoolkrant gegaan.

Toen hij met zijn studie in Leiden begon, waren de vorige redactieleden van de Chimica er net mee gestopt. De toenmalige praeses was op zoek naar mensen om de vacatures op te vullen. Dit leek Reint wel interessant en zo is hij in 2001 in de redactie van de Chimica gekomen, waar hij tot zijn buitenlandstage in 2006 bij is gebleven. Voor deze lustrumeditie halen we wat herinneringen op over zijn tijd bij de Chimica en het CDL. Door het wegvallen van de oud-redactieleden had de nieuwe redactie vrij spel om het tijdschrift naar eigen idee vorm te geven. Er zijn in de periode 2001-2005 dan ook een aantal zaken veranderd bij de Chimica. Op de covers van de eerste jaargangen van de Chimica stonden foto’s van alchemistisch glaswerk. “Dit waren mooie foto’s en hier wilden we graag wat mee doen”, aldus Reint. Deze foto’s werden het eerste jaar gebruikt als omslagfoto. Verder werd het formaat veranderd van A5 naar A4. Dit was handiger voor het binnenhalen van acquisitie, omdat advertenties op dat formaat beter verkopen.

Verder is de inhoud in deze tijd behoorlijk veranderd. De nieuwe redactie wilde graag dat de artikelen een betere mix zouden zijn tussen verslagen over activiteiten van het CDL en artikelen met meer diepgang en wetenschappelijke relevantie, bijvoorbeeld over het onderzoek van PhD’s waar je eventueel stage kan lopen. Ook hiervoor kwam de overgang naar een groter formaat goed uit, want deze artikelen pasten mooi op een A4 spread. Om meer aandacht te trekken voor de interessantste artikelen en om de lezer te prikkelen, werd de voorkant aangepast. De voorkant bestond vanaf dat moment uit een grote foto, drie kleine foto’s en informatie over de inhoud.

De vraag hoe Reint terugkijkt op zijn tijd bij de Chimica vindt hij erg lastig. “Ik was erg actief bij het CDL en daarom is het moeilijk te zeggen wat specifiek voor de Chimica was.” Wel kan

38

hij zeggen dat het een leerzame ervaring was. Hij heeft veel geleerd van de drukker, het aanleveren voor een offset drukker is een stuk lastiger dan voor een digitale drukker, waar de huidige edities van de Chimica gedrukt worden.

Iets anders dat hij interessant vond, was het binnenhalen van acquisitie. In deze tijd was de Chimica nog zelfvoorzienend en hield het CDL geld over aan de Chimica. De redactie haalde ook zelf een groot deel van de advertenties binnen, nadat de eerste contacten met het bedrijf gelegd waren door het CDL. Als er een week voor de deadline nog paginavulling nodig was, werden recruiters gebeld met de vraag of ze nog een advertentie hadden en meestal was dat wel het geval. “Zo leer je de recruiters kennen.” In de latere jaren werd het echter steeds lastiger. Toen werden er meer advertenties gekocht als combinatie van een pakket en werden de deals meestal door de assessor gesloten.

Naast de Chimica is Reint in veel andere commissies binnen het CDL actief geweest, waaronder de almanakcommissie en het college van voorzitters. Verder heeft hij geholpen bij de organisatie van het PAC symposium en was hij actief in de BorrelBunker, de Faculteitsraad en bij de KNCV. In 2003-2004 was hij zelfs de praeses van het CDL-bestuur “Treinbestuur”.

Tijdens zijn studie heeft hij twee keer stage gelopen. In heterogene katalyse onder leiding van Ben Nieuwenhuys (CASC, nu met emeritaat) en in Londen bij de groep van Marin van Heel in het onderwerp elektronenmicroscopie.

“Ik was erg actief bij het CDL en daarom is het moeilijk te zeggen wat specifiek voor de Chimica was.”

Na zijn afstuderen is hij begonnen als software engineer bij een start up in Eindhoven, die probeerde om met behulp van 3D structuren en virtual reality sneller geneesmiddelen te ontwikkelen. Tegenwoordig werkt Reint bij Philips Healthcare, waar hij in overleg met verschillende specialisten applicaties ontwikkelt voor de visualisatie van CT-scans, PET en MRI.

Namens de Chimica redactie, Reint Boer Iwema bedankt voor het mooie interview en uw tijd.

Jacob van Hengst

39

40

2006. Een groot jaar voor de studie scheikunde in Leiden. In dit jaar is de studie ‘Scheikunde’ uit Leiden namelijk samen gegaan met de studies ‘Scheikundige technologie en Bioprocestechnologie’ en ‘Sustainable Molecular Science & Technology’ uit Delft. Dit leverde de studie Molecular Science & Technology (MST) op. Het CDL moest plots gaan samenwerken met het Technologisch Gezelschap uit Delft. Dit was in het begin niet al te makkelijk, gezien de verschillen in beleid en tradities tussen beide verenigingen. Toch zijn de banden stap voor stap beter geworden en bestaan er op het moment van schrijven hechte vriendschappen tussen beide verenigingen.

In het nieuws van 2007 staat onder andere het begin van de financiële crisis centraal. Mede door de stagnerende huizenmarkt in de Verenigde Staten komen verschillende banken en instellingen in financiële problemen. Hierdoor werd ook de rest van de wereld beïnvloed en volgt een lange periode van ‘economische crisis’. Ook Nederland, onder leiding van Jan-Peter Balkenende, leed onder de economische crisis. De Nederlandse economie kwam in een forse recessie terecht.

Ondanks deze tegenslagen heeft kabinet Balkenende IV het in Nederland nog tot 2010 volgehouden.

Als we het hebben over politiek in deze periode, dan denken we onder andere aan de Nederlandse politicus Geert Wilders.

Wilders bracht in deze periode veel commotie teweeg over de hele wereld met het uitbrengen van zijn anti-islam film ‘Fitna’.

Ondanks de economische recessie, de dreigingen door ‘Fitna’ en de uitbraak van de Mexicaanse griep werden er in de periode ’06-’10 grootse projecten gestart met betrekking tot scheikunde en technologie. Zo werd in 2006 een overeenkomst getekend voor de bouw van de eerste kernfusiereactor ooit en werd in 2008 voor het eerst de Large Hadron Collider in Zwitserland in werking gesteld. Daarnaast ontdekte NASA in 2010 een buitenaardse bacterie die gebruik kan maken van arseen in plaats van fosfor, bijvoorbeeld als bouwsteen van DNA. Terug naar scheikunde in Leiden. Niet alleen veranderde er voor de opleiding veel, ook de leden van het CDL werden in een nieuw daglicht gezet. Letterlijk en figuurlijk, want hét hok van het CDL verplaatste zich van de kelder van het LCP richting het daglicht. Eerst, in 2005, naar het gedeelte wat nu de Science Club is en later, in 2008, naar het huidige hok zoals wij het kennen (zie ook Chimica 1 jaargang 48). Ook de borrelruimte ging daglicht zien: de Borrelbunker moest haar deuren sluiten en in plaats daarvan werd vanaf 2010 de Science Club dé borrelruimte waar menig CDL’er op donderdagmiddag te vinden is (zie ook Chimica 4 jaargang 47).

Bert Beerkens

41

Als de dag van gister Geïnstalleerd als Chimica redacteur tijdens de ALV van 22 mei 2006 en gedechargeerd in 2011, is Jos van den Elshout nog niet zo heel lang oudredacteur van de Chimica.

Jos studeerde in 2012 af in Chemistry: Design & Synthesis, bij de groep van professor Bouwman: Metals in Catalysis, Biomimetics & Inorganic Materials, beter bekend als MCBIM. Zijn onderzoekstage ging over de synthese van nieuwe luminescente lanthanide complexen van gesubstitueerde 1,10-phenanthrolines.

Vandaag de dag is Jos werkzaam als onderzoeker bij het pyrotechnisch laboratorium van TNO en woont hij samen met Angela in Voorschoten. De Chimicaredactie stelde hem enkele vragen over zijn tijd bij het CDL. Beste meneer van den Elshout, “Joh, zo oud ben ik nog niet, zeg maar gewoon Jos!”

Hoe was de algemene sfeer binnen de Chimica in jouw tijd als redacteur?

“Toen ik begon was de redactie niet zo groot. Ik denk dat er Chimica zijn verschenen met een redactie van 2 personen!

Later kwamen er gelukkig meer redactieleden bij, het bestuur schreef veel stukjes. Geen idee hoe het er nu aan toe gaat, maar de sfeer was heel ontspannen, gewoon CDL-sfeer.”

Heb je zelf nog wat geleerd van jouw tijd als redactielid bij de Chimica?

“Haha, ja ik heb een beetje leren plannen in die tijd, maar niet voordat ik meer dan eens tot 04:00 uur in de morgen aan de opmaak zat te sleutelen om de deadline te halen.

“Geen idee hoe het er nu aan toe gaat, maar de sfeer was heel ontspannen, gewoon CDL-sfeer.”

Wat lees je zelf graag?

“Een echt goede Blurp-strip.”

In 2006 is er een artikel verschenen over Blurp, de mascotte van de Chimica. Dit artikel is terug te lezen op de pagina rechts.

Tussen 2006 en 2010 zijn er veel nieuwe mogelijkheden gekomen m.b.t. het gebruik van computerprogramma’s. Hoe werd dit toegepast op de Chimica?

“Ik heb de eer en het genoegen gehad om Reint Boer Iwema op te mogen volgen. Hij was op dat moment (en al voordat ik überhaupt studeerde) de drijvende kracht achter de Chimica en de geestelijk vader van de lay-out zoals die toen was. Ik had tot op dat moment nog nooit van het wonderprogramma ‘InDesign’ gehoord, maar na een spoedcursus van Reint kon ik aan de slag. De Chimica bestond toen uit een gekleurde omslag en een zwart-wit binnenwerk. Ik heb aan het stramien weinig veranderd, misschien een paar balkjes toen er een gekleurd binnenwerk kwam. Mooie dingen moet je behouden!”

“Ik heb een beetje leren plannen, maar niet voordat ik meer dan eens tot 04:00 uur in de morgen aan de opmaak zat te sleutelen.”

Waar denk je aan als je terug denkt aan je periode binnen het CDL? “Ik was quaestor bij het bestuur ‘Lhansering’ en actief bij verschillende commissies zoals bijvoorbeeld de LiedCie, BakCie en DiesCie. Wat me is bijgebleven is de geweldige sfeer, of het nu tijdens een kop koffie of tussen de colleges door was, bij een lezing, een borrel of een feestje, er waren fijne mensen en het was gezellig. Mijn favoriete plekken om buiten de studie-uren rond te hangen waren dan ook de CDL kamer (in de kelder van het LCP of in de schotel), de Borrelbunker en later de Science Club.”

Wat is je vooral bijgebleven van je periode als student?

“Wat de studie betreft: de leuke dingen die gebeurden tijdens de practica in het LCP; NMR’en op een 60MHz toestel met hand-aangeduwde plotter en ruitjespapier, klapjood maken, de studiegenoot die het afvalvat deed ploffen met natrium, kliederen met vloeibaar stikstof en het contact met de TOA’s Trudie en Arjan.”

“Buiten de studie zijn vooral de memorabele feestjes bijgebleven met titels zoals ‘boer-zoekt-hoer’, ‘uit-je-dak-in-jezebrapak’ en ‘ranzig roze’.”

Namens de Chimica redactie Jos van den Elshout bedankt voor het mooie interview en uw tijd.

Bert Beerkens

42

43

44

Op het moment van drukken van deze Chimica Acta Lugduni zitten we nog midden in het jaar 2015, wat tegelijkertijd ook het einde is van de periode 2011-2015. Deze periode startte voortvarend met de bestempeling van het jaar 2011 als jaar van de chemie en de lustrumreis van het Chemisch Dispuut Leiden. De Chimica Acta Lugduni was vol in ontwikkeling en met de updates van Adobe InDesign was het mogelijk om ook de Chimica verschillende updates te geven.

Deze goede start van de periode werd als snel een halt toegeroepen in januari 2011, toen in Tunesië een man zichzelf in brand stak en hiermee groot verzet deed oplaaien in de Arabische landen, ook wel bekend als de Arabische lente.

Niet veel later zorgde een aardbeving in Japan voor grote opschudding omdat hierdoor zes reactoren ontploften in drie kerncentrales. 2011 was ook het jaar van de Occupybeweging, die demonstreerde tegen de macht van de financiële wereld en economische ongelijkheid. De demonstraties duurden weken, wat resulteerde in tentenkampen op openbare plekken in de hele wereld.

In 2012 geloofden veel mensen dat het einde van de wereld dichtbij was, gebaseerd op een eeuwenoude Maya kalender.

Hoewel dit einde niet gezien werd, vond wel het ernstige ski-ongeluk van prins Friso plaats, waardoor hij in 2013 zou overlijden. In 2013 maakte de koningin ook haar aftreden bekend. Niet alleen in het Nederlands koningshuis vond een wisseling van de wacht plaats. Er werd ook een nieuwe paus gekozen.

Voor Nederlandse jongeren is 1 januari 2014 een dieptepunt met de verhoging van de alcoholleeftijd van 16 naar 18 jaar.

Met de uitbraak van ebola, annexatie van de Krim en het neerstorten van twee passagiersvliegtuigen was 2014 dan ook een jaar van veel verdriet. In 2015 is ook al veel gebeurd. Zo werd het achtuurjournaal overvallen, won FC Groningen voor het eerst de KNVB-beker, vond er een aanslag plaats op Charlie Hebdo en werd Alphen aan de Rijn onlangs nog opgeschrikt toen twee bouwkranen op woonhuizen vielen. 2011-2015 kan daarmee ook zeker een rumoerige periode genoemd worden.

In de jaren 2011-2015 was er niet alleen veel aan de hand in de wereld, ook de Chimica zat vol beweging. Dit wordt weerspiegeld door de cover. Van de cover die in de periode 2007-2010 gebruikt werd, werd er over gegaan naar een sierlijke boog en nieuw logo, zoals hiernaast te zien is. Deze cover was het gezicht van de Chimica Acta Lugduni van jaargang 46 tot 48. Met de komst van een nieuwe lichting redacteuren onder bewind van Bas Buise hield deze voorkant echter niet lang stand. In jaargang 49 werd een nieuw logo ontworpen en hierdoor ontstond het huidige format van de Chimica cover.

Niet alleen was er veel verandering in het voorblad, ook de inhoud werd goed onder handen genomen. Werd de Chimica eerst nog vooral gevuld door activiteiten van het Chemisch Dispuut Leiden, in de later jaarganen werd de inhoud diverser.

Zo ontstonden er rubrieken als ‘Chemische weetjes’ en ‘Lijn 43’, wat resulteerde in de kopij van het huidige blad.

Rosa Meijer

45

3 jaar vol verandering Sinds zijn tweede jaar is hij te vinden in de Chimicaredactie.

Toen nog als hoofdredacteur, nu als gewoon redactielid.

Jacob van Hengst zit ondertussen al drie jaar in de Chimicaredactie en als het aan hem ligt, houdt hij het nog wel een jaartje vol. Wat heeft hij in deze tijd allemaal voorbij zien komen en hoe heeft hij de Chimicaredactie zien groeien? Voor deze lustrumeditie werd hij geïnterviewd over zijn tijd bij de Chimica.

Wat heeft je doen bewegen om actief lid te worden van de Chimicaredactie?

“Ik vond het in mijn eerste jaar indrukwekkend dat een vereniging als het CDL een eigen blad had. In mijn tweede jaar besloot ik tijdens de commissieinteresselunch de Chimicaredactie als mogelijke commissie voor mij op te schrijven. Ik was achteraf gezien blij dat ik in de Chimicaredactie ben gekomen. Daarom heb ik het tot nu toe ook drie jaar vol gehouden en ga ik er volgend jaar voor het vierde jaar mee door.”

Destijds werd je meteen hoofdredacteur. Vond je die taak bij jezelf passen?

“Ik had in mijn tweede jaar nog vrij weinig ervaring, dus ik werd veel geholpen door de toenmalige QQ’er Raisa Rudge. Het jaar erop werd ik gevraagd voor het bestuur van stichting PAC en besloot ik het iets rustiger aan te doen bij de Chimica. Toen werd Bas Buise hoofdredacteur. Dat is prima gegaan. Hij is een goede hoofdredacteur, die ook echt verandering teweeg heeft gebracht in de Chimica.”

Hoe sta je tegenover die verandering?

“Het is sinds de afgelopen twee jaar een stuk professioneler geworden en er zit wat meer continuïteit in. Eerst kreeg je een pagina toebedeeld en had je alle vrijheid om deze op te maken in de stijl die je wilde. Dit zorgde ervoor dat er mooie pagina’s in zijn gekomen, maar ook minder mooie. Als je dus een pagina had en iemand anders had de pagina er tegenover, dan had je soms heel verschillende pagina’s naast elkaar. Elke Chimica en bladzijde zag er op deze manier anders uit. Onder het nieuwe bewind is dat nu een stuk rustiger geworden en hebben we nu een vaste stijl. Dat staat professioneel.”

46

Er zijn ook nieuwe rubrieken bij gekomen. Welke vind jij het leukst dan wel het interessantst?

“Ik vind de rubriek ‘In de toren’ wel wat hebben, ook omdat ik daar zelf aan heb bijgedragen. In deze rubriek wordt er een professor geïnterviewd en ook één van zijn PhD’s. Verder wordt er een artikel besproken wat recentelijk gepubliceerd is en dat is voor de studenten altijd wel relevant. We doen natuurlijk ook veel onderzoek tijdens onze studie in de vorm van de onderzoeksprojecten en voor de masters is het altijd leuk om te lezen over het onderzoek dat op de universiteit gebeurt.”

Wat is jouw bijdrage aan deze rubriek?

“De highlight was mijn idee. Hierin bespreken we een recentelijk gepubliceerd artikel. Dat heb ik tot nu toe geschreven en daar waren altijd wel positieve reacties op. Tijdens het bespreken van de kopij ben je vrij om nieuwe ideeën aan te dragen en als de rest van de redactie het een goed idee vindt, dan wordt het ook uitgevoerd. Zo heb ik ook de rubriek ‘CDL international’ voorgesteld. Dan vragen we een internationale student om een stukje te schrijven over zijn ervaringen in Nederland.

“Ik heb er goede hoop op dat de komende 50 jaar de Chimica ook weer echt mooi gaat worden.”

Dit jaar is er ook veel veranderd. Er is veel bereikt met de Chimica, maar hoe zie jij de Chimica in de toekomst?

“Ik ga nog een jaar door. Na dat jaar zit ik niet meer in de Chimicaredactie, dus het is onduidelijk voor mij wat er daarna gaat gebeuren. Ik hoop dat onze opvolgers de goede lijn vasthouden die wij hebben ingezet. Wellicht is het een idee om meer artikelen in het Engels te plaatsen, zodat het blad ook toegankelijker wordt voor internationals. Wat er op langer termijn gebeurt, durf ik niet te zeggen. Ik heb ook gezien dat tijdens de afgelopen vijftig jaar elke vijf jaar anders was. Ik hoop in ieder geval dat de professionalisering wordt doorgezet, zodat het echt een mooi blad wordt dat ook leuk is om te lezen.

Ik heb er goede hoop op dat de komende 50 jaar de Chimica ook weer echt mooi gaat worden.”

Namens de Chimica redactie, Jacob van Hengst bedankt voor het mooie interview en uw tijd.

Rosa Meijer

50 JAAR

Chimica Acta Lugduni Een goud verleden ziet men hier Een halve eeuw een chemisch blaadje Vaak serieus, vaak van het paadje Maar altijd ether, pret en bier.

Geld bracht het nimmer in het laadje Maar dat gaf 50 jaar geen zier De erlenmeyer en de lier En verder ging men tot het gaatje.

Wie had dat vroeger kunnen denken?

De Chimica een halve eeuw!

En al die tijd maar blijven schenken Een lam soms maar meestal een leeuw Die alle chemici kon drenken Geen fluisteren maar steeds een schreeuw!

Willem den Hertog Ter gelegenheid van het tiende Lustrum van de Chimica Acta Lugduni

Beste Lezer, Hopelijk heeft u genoten van deze speciale lustrumeditie van de Chimica Acta Lugduni. Namens de redactie bedank ik hierbij het Chemisch Dispuut Leiden voor het faciliteren van ons Chimica Lustrum ComitĂŠ, de subcommissie die verantwoordelijk is voor alles omtrent het lustrum. Verder bedank ik ook alle oud redacteuren die de moeite hebben genomen om een bijdrage aan dit blad te leveren. Tenslotte bedank ik bij uitstek ook u, de lezer, want wat is een blad zonder lezers?

Juist! Op naar de 100!

Namens het Chimica Lustrum ComitĂŠ, Bas Buise

48

Even voorstellen...

Bestuur 2015-2016 Aan het begin van een nieuw studiejaar staan niet alleen meer dan honderd eerstejaars te wachten om te beginnen aan hun studie Molecular Science and Technology, ook is dit de start van een bestuursjaar van het nieuwe CDL bestuur. Omdat velen van jullie al een tijdje niet meer op het Gorlaeus rondlopen of juist net binnen komen wandelen, zullen wij ons even voorstellen.

Komend jaar zal het Chemisch Dispuut Leiden geleid worden door een vijfkoppig bestuur onder de naam ‘Curiosa’. Dit bestuur zal bestaan uit Rosa (praeses), Bert (ab actis), Chris (quaestor), Tes (assessor externe betrekkingen) en Hugo (assessor onderwijs).

Wij zijn ontzettend nieuwsgierig wat het komend jaar ons allemaal gaat brengen en willen ons maximaal gaan inzetten om het CDL een nog mooiere vereniging te maken. Daarnaast zal het komend jaar een lustrumjaar zijn, wat de mogelijkheid geeft tot grotere activiteiten en mooie feesten. Naast de vele activeiten die we van plan zijn te organiseren, willen we ons natuurlijk ook focussen op het verbeteren van de studie en op deze manier de C in CDL eer aan doen. Een ander belangrijk streven is het creeëren van een professionelere uitstraling door middel van een eigen huisstijl.

Ben jij nieuwsgierig wie wij zijn? Kom langs op het CDL-hok voor een kopje thee, koffie of gewoon voor de gezelligheid.

Rosa Meijer h.t. praeses der Chemisch Dispuut Leiden

Het 83e bestuur van het CDL, ‘Curiosa’. Van links naar rechts: Tes, Bert, Rosa, Chris en Hugo.

Alumnicie

Dit jaar bestaat de alumnicommissie uit Tes Apeldoorn, Damy Zwagerman en Eva Geschiere, respectievelijk de assessor externe betrekkingen van het huidig bestuur en de praeses en assessor externe betrekkingen van het voorgaande bestuur.

De alumnicommissie organiseert ieder jaar twee borrels en een activiteit. Omdat het CDL dit jaar 90 jaar wordt en het dus een lustrumjaar is, zal de activiteit een reünistendag zijn. De perfecte gelegenheid dus om alle oud-studiegenoten weer eens te ontmoeten en des te leuker is het dus om met zo veel mogelijk aanwezig te zijn. Wij zullen als alumnicommissie dan ook hard ons best doen om contact op te nemen met oud-studenten, maar daar kunnen wij uw hulp goed bij gebruiken. Kent u nog een oud-medestudent die u graag weer eens zou willen zien? Breng deze persoon dan op de hoogte van de reünistendag! Wij hopen natuurlijk dat deze oud-studenten dan ook buitenlid worden, zodat ook in de jaren erna het contact blijft.

Wij hebben veel zin in dit jaar en we hopen jullie allemaal te zien bij de borrels en de reünistendag!

Tot dan,

Activiteiten komend jaar

De Alumnicie 2015-2016 Tes Apeldoorn, Damy Zwagerman en Eva Geschiere

•Vrijdag 26 februari 2016 Alumni borrel • Zaterdag 11 juni 2016 Reünistendag Tes Apeldoorn

Damy Zwagerman

Eva Geschiere

49

Een TOP zomer!

Terwijl jij lag te bruinen op het strand bij Blanes of een rondreis aan het maken was door Amerika deed CDL’er Raisa Rudge een Summer Internship bij TOPdesk. De redactie ging tijdens haar internship langs bij TOPdesk om te vragen wat het Summer Internship inhoudt en wat haar heeft overgehaald om zich dit jaar aan te melden.

“TOPdesk en het CDL werken natuurlijk al een paar jaar samen en vanaf mijn eerste jaar heb ik de advertenties al voorbij zien komen voor de Summer Internship. Alleen paste het op dat moment niet in mijn schema, zomerplanning of voelde ik me te jong.” Ondertussen heeft ze al een aantal keer kennisgemaakt met TOPdesk op het voetbaltoernooi en de Bètabanenmarkt en is ze op verschillende vestigingen geweest van TOPdesk, zoals Delft en Brazilië. “Het leek me altijd een heel leuk bedrijf en deze zomer had ik eindelijk geen plannen, dus ik solliciteerde.” Doorslaggevend was het gesprek met Nathalie tijdens het voetbaltoernooi van het CDL. “Zij is een van de begeleiders van het Summer Internship van de afdeling Sales, waar ik dus intern ben, en zij was zelf heel enthousiast.

Ze legde enthousiast uit hoe het Summer Internship in elkaar zat en wat voor projecten we zouden hebben en toen dacht ik: ja, ik ga dit gewoon doen!”

“ Het is gewoon hartstikke leuk om die technieken te leren, toe te passen en te merken dat het werkt. “ Raisa was deze zomer dus bijna dagelijks bij TOPdesk te vinden. Ze vertelde de redactie hoe haar dag was opgebouwd.

“We beginnen met alle collega’s van de afdeling Sales met een roll-in. Dan vertellen we wat we die dag willen bereiken, welke bedrijven gebeld moeten worden en welke uitdagingen je voor jezelf hebt. Hierdoor weet je naar wie je toe moet met je vragen of tips. Vervolgens hebben we vaak ‘s ochtends trainingen om onze sales skills te verbeteren. Daarna gaan we doen waar we hier voor zijn, namelijk leads genereren.

Dat gaat bij onze afdeling telefonisch. We bellen bedrijven om meer informatie te vragen over hun huidige situatie en kijken of wij als TOPdesk hen verder kunnen helpen. Nadat we gezellig met zijn allen hebben geluncht gaan we ‘s middags door met bellen. Er is natuurlijk altijd wel een momentje om je sociale uitlaatklep op de vrije loop te laten tijdens bijvoorbeeld tafeltennis. We eindigen de dag met een roll-out. Dan vertel je of je je doel bereikt hebt, of je nog leuke of minder leuke dingen hebt meegemaakt. Dan weet je ook hoe je collega’s hun dag hebben afgesloten. We werken met flexplekken, dus aan het einde van je dag moet je ook gewoon je bureautje netjes achterlaten.” Deze flexplekken zorgen ervoor dat je elke dag naast andere mensen zit, zodat je elke dag ook advies kan krijgen van andere mensen. Dit kunnen ook mensen zijn die al langer bij TOPdesk werken.

Het leukst aan het Summer Internship vindt Raisa de vrijheid om ideeën aan te dragen, de positieve stimulansen en natuurlijk ook de gezelligheid van de mensen. “Het is natuurlijk wel de bedoeling dat je je werk doet, maar tegelijkertijd ben je ook heel vrij om zelf ideeën aan te dragen. Dat kan dan direct gerelateerd zijn aan het project waar je mee bezig bent, maar ook als je een idee hebt voor iets gezelligs wordt dat toegejuicht, denk aan dierenpakdonderdag of de Belgisch bierenborrel op Vlaamse vrijdag. Daarnaast vind ik de manier waarop je hier wordt gestimuleerd om te werken prettig. We

hebben een taartmeter en suprise-o-meter en als een van beide vol zit dan krijgen we een beloning.” Hoe vol de meters zitten is afhankelijk van het aantal gegenereerde leads door alle interns.

De Summer Internship voor de afdelingen Sales en Development duurt minimaal vier weken. Voor de afdeling Support duurt de Internship zes weken, omdat je daar wat meer ervaring voor moet hebben. Er is één week dat je verplicht aanwezig moet zijn, de rest mag je helemaal zelf indelen, zolang je maar vier (of zes) weken langskomt. Raisa zal in totaal waarschijnlijk zeven weken doorbrengen bij de afdeling Sales en met veel plezier. “Het is een leuk bedrijf met hardwerkende, sociale mensen. Daarnaast heb ik gemerkt hoe je als werknemer hier gestimuleerd wordt en toch de vrijheid hebt om iets aan het bedrijf toe te voegen, zelfs als intern heb ik toch het idee dat ik wel verschil heb gemaakt.”

Tijdens haar internship heeft Raisa niet alleen een leuk bedrijf leren kennen, ook heeft ze verschillende kwaliteiten verder ontwikkeld. “Als assessor externe betrekkingen van het CDL had ik natuurlijk al wat ervaring met het bellen van bedrijven als student, maar dit is heel anders omdat je als bedrijf een ander bedrijf belt. Je leert op professioneel niveau bedrijven te benaderen. Daarnaast is iedere persoon aan de lijn anders en moet je met elk persoon anders omgaan. Daar heb ik verschillende salestechnieken voor geleerd. Het is gewoon hartstikke leuk om die technieken te leren, toe te passen en te merken dat het werkt. Dit zijn zeker dingen die ik de rest van mijn leven ga blijven gebruiken.”

Tenslotte vroegen we Raisa nog waarom zij deze Summer Internship aan anderen zou aanraden. “Het is een laagdrempelige manier om jezelf te ontwikkelen en te kijken of je de rest van je leven op het lab wil staan of misschien toch iets met het bedrijfsleven wil gaan doen. Als je dat niet zeker weet, is dit een mooie manier om te kijken of je affiniteit hebt met het bedrijfsleven. Verder krijg je op hoog niveau bepaalde technieken en vaardigheden aangeleerd. Dat geldt voor Sales maar ook voor Development en Support. Tenslotte is het een hartstikke gezellige werkomgeving. Ik denk dat ik hier zeker wat vrienden voor het leven heb gemaakt.”

Names de redactie wil ik Raisa graag bedanken voor dit TOP interview, waarin we weer meer te weten zijn gekomen over TOPdesk en haar Summer Internship.

Rosa Meijer

Carrière

‘Ik vind het heerlijk om te puzzelen en te zoeken naar de beste oplossing voor de klant’

Aantrekkelijke functies voor jonge academici en pas afgestudeerden Wil jij werken in een groeiende organisatie met veel jonge, hoogopgeleide mensen? Waar je de vrijheid krijgt om datgene te doen wat je leuk vindt?

Door onze groei zijn we continu op zoek naar enthousiaste collega’s.

Ben jij op zoek naar een leuke baan in de Consultancy, Sales of Software Development? Bekijk dan de vacatures op onze website en wellicht zien we jou binnenkort!

TOPdesk TOPdesk is een internationaal softwareen consultancybedrijf. We zijn een groeiende organisatie met een open bedrijfscultuur, waarin leergierigheid en werkplezier een belangrijke rol spelen.

Kijk op www.werkenbijTOPdesk.nl voor meer informatie.

Martinus Nijhofflaan 2 2624 ES DELFT +31 (0)15 270 09 00 vacatures@topdesk.nl www.werkenbijTOPdesk.nl

Van het lab naar een IT-bedrijf ‘Na mijn studie Scheikunde in Leiden mocht ik gelijk promoveren. Tijdens mijn promotieonderzoek merkte ik echter dat ik meer wilde dan werken in een lab. De bedrijvenwereld trok me heel erg en IT is altijd een hobby van me geweest, waar ik eigenlijk meer mee wilde doen. Toen ik via via met de software van TOPdesk in aanraking kwam, ben ik uiteindelijk bij dit bedrijf terechtgekomen.

Ik wilde graag iets met IT doen, maar was bang dat ik niet aan de slag kon bij een IT-bedrijf, omdat ik geen specifieke informatica-opleiding of anderszins aantoonbare ervaring had. Dit bleek bij TOPdesk niet het geval. Ik besloot een brief te sturen voor de functie van ontwikkelaar en mocht op gesprek komen.

Tijdens dit gesprek bleek dat ik toch meer tot mijn recht kon komen in een andere functie; een heel nieuwe functie!

Ik ben nu als customer solutions-consultant werkzaam bij TOPdesk. Dit is een diverse functie waarin ik zowel met klanten bezig ben als met de technische programmeerkant. Wanneer een consultant de TOPdesk-software bij een klant implementeert, kan het voorkomen dat de klant speciale wensen heeft die niet in de standaardversie mogelijk zijn. Dan kom ik in beeld. Ik ben als het ware de schakel tussen het technische Customer Solutions-team en de consultants. Ik vind het heerlijk om te puzzelen en te zoeken naar de beste oplossing voor de klant. In feite kun je alles maken: de kunst is om de meest werkbare oplossing te kiezen.

Nadat ik met de klant heb overlegd, kom ik met een uitgewerkt voorstel. Deze voorstellen gaan bijvoorbeeld over koppelingen met andere systemen die klanten gebruiken. Het ontwerp presenteer ik aan het Customer Solutions-team en vervolgens ga ik met de verdere uitwerking aan de slag. Aangezien ik goed weet wat de wensen van de klant en de mogelijkheden van deze afdeling zijn, kan ik een zo goed en volledig mogelijk voorstel bieden. Als dit is uitgewerkt, installeer ik het vaak ook zelf bij de klant.

Hier zit ik helemaal op mijn plek. Ik vind het heel fijn dat TOPdesk je de mogelijkheid biedt jezelf te ontwikkelen. TOPdesk geeft je hier niet alleen de ruimte voor, maar reikt je ook de middelen aan. Ik heb hier verschillende cursussen gevolgd, maar ook veel geleerd van mijn collega’s en natuurlijk van training on the job; het ‘gewoon doen’. Je kunt je hier zo breed ontwikkelen als je zelf wilt en je bepaalt zelf het tempo. Uit het feit dat er al tijdens de sollicitatie met mij werd meegedacht over mijn ideale functie, blijkt dat TOPdesk oprecht interesse heeft in wat iemand kan, en niet alleen maar kijkt naar studieachtergrond of ervaring. ’

52