Carpaccio Magazine Issue #4: "We still believe in paradise"

Page 1

Carpaccio magazine & [ photography & [arts

[

[

[

[ illustration

“We We still belive in paradise� paradise

#4 Carpacciomagazine


Carpacciomagazine


Carpaccio Magazine Issue #4:

“We still believe in Paradise” “And me, I still believe in paradise. But now at least I know it’s not some place you can look for, ‘cause it’s not where you go. It’s how you feel for a moment in your life when you’re a part of something, and if you find that moment... it lasts forever...” “Y yo, aún creo en el paraíso. Pero al menos ahora sé que no es ningún lugar que tengas que buscar, porque no está donde vamos. Es como te sientes por un momento de tu vida cuando eres parte de algo, y si encuentras ese momento... dura para siempre...”

“I jo, encara crec en el paradís. Però almenys ara sé que no és cap lloc que hagis de buscar, perquè no és on vas. És com et sents un moment de la teva vida quan ets part d’alguna cosa, i si trobes aquest moment... dura per sempre... “ inspired in The Beach movie. Carpacciomagazine


: s r ito

ed

Maria Cerezo nuevaprimavera.com Emma Llensa florsalvatges.net

Carpacciomagazine


Front cover:

Photography: Ana Cabaleiro, “coquinete”

Back cover:

Photography & design: Emma Llensa

Collaborators: (thanks to) Lyndsey Lesh, Stefano Marchionini, Brett Manning, Riki Musafi, Steve Beckly, Kao Chan, Jordi Llensa, Tim Laing, Germán Paley, Kat Cameron, Esra Røise, Ana Cabaleiro “coquinete”, Ekaterina Grigorieva, Laina Briedis, Pedro Ramos, Nom Kinnear King, Li Hui and Manuel López Gila “otroscomoyo”.

ISSN: 2013-4517 All artwork shown on Carpaccio Magazine is copyrighted and protected material and may not be reproduced, adapted or altered w/o the consent of the original artist(s). Carpacciomagazine


Carpacciomagazine


Lyndsey Lesh 23, U.S. Lyndsey Lesh is a 23 year old U.S. illustrator born and raised in the Midwest. She is an avid colorist, a bit meticulous, and encourages random behavior. Her work is predominately inspired by the individuality of people she comes across in her day to day life. She enjoys people watching, rock n roll enthusiasts, and off-kilter humor. Lyndsey is currently working as a freelance illustrator and designer living in Los Angeles. A brief description for First Watch: A drawing based on stories my dad would tell me as a kid about his adventures in his early twenties. A brief description for Rock and Roll Culture: Rock to the roll forever.

lyndseylesh.com Carpacciomagazine


Stefano Marchionini b. 1985 in Italy, now living in Aix-enProvence, France. I’m graduated in painting at the Accademia di Belle Arti in Venice, where I’ve lived and studied for 4 years. Photography for me is something quite new, I’ve started not even two years ago, when I’ve met my boyfriend, and now it is something I couldn’t live without. ” flickr.com/whythelongface Carpacciomagazine


Carpacciomagazine


Brett Manning Chicago, EEUU

10 Carpacciomagazine


Carpacciomagazine 11


12 Carpacciomagazine

brettisagirl.com


Riki Musafi

flickr.com/riki_mus

Carpacciomagazine 13


Steven Beckly Toronto, Canada 14 Carpacciomagazine


Carpacciomagazine 15


16 Carpacciomagazine


Carpacciomagazine 17


18 Carpacciomagazine


stevenbeckly.com Carpacciomagazine 19


Kai Chan

20 Carpacciomagazine

b. Hong Kong; l. London now


kyliechan.blogspot.com

Carpacciomagazine 21


Jordi Llensa & Imma Fita La Bisbal d’empordà Ningú sap el seu nom, tothom li deia la “Madame”. Rodona com una nou, estirada i suant, a la platja amb el seu mallot que va comprar a “Samaritan”. Turista a la planxa amb oli, sorra i sal. I els nois que per la platja la senten dolça roncar, amb aires de coqueta, amant de qualsevol amant, l’envolten i li canten, el cor li fan esvalotar, arrugues que s’amaguen divises a guanyar. - Oh, que esvelta i maca que està avui, “Madame”, sembla una sirena sortida del mar, quins cabells més ben tintats que duu “Madame”. 22 Carpacciomagazine

I ella res comprèn, ensenya una dent, riu, riu i res no diu. - Quina panxa més rodona té “Madame”, les arrugues són gentils i sensuals, per poc preu seria el vostre amant “Madame”. I ella res comprèn, ensenya una dent, riu, riu i res no diu. - I te n’aniràs a França. maleta plena de records, barrets i castanyoles, conyacs i mocadors, enveja de veïnes que no han tingut la sort d’anar a terres fadrines i comprar una cançó

“Madame (Ningú no sap el seu nom)” Lletra & Música: Lluis Llach. Ed: 1972


tiaruru.com Carpacciomagazine 23


Tim Laing

South-East England

“My name is Tim Laing. I’m 24 and live and work in SouthEast England. I studied illustration at university in Brighton and have since been working as a freelance illustrator. My personal work is heavily influenced by what I read. Next year I plan to live in San Francisco.”

timlaing.co.uk

24 Carpacciomagazine

‘Leaving Paradise’ Pencil and ink on paper 2007


‘Alice’ Pencil and ink on paper 2009 Carpacciomagazine 25


Germรกn Paley,

26 Carpacciomagazine

Buenos Aires

flickr.com/germanpaley


Kat Cameron Kat specializes in fantastical, custom tailored, concept driven illustration and graphic design. She uses acrylic paint, pencil, pen, mixed media collage, and Adobe Photoshop to produce her illustrations. Kat Cameron studied fine art with honors at The University of the Witwatersrand in Johannesburg South Africa. Since then, she has collaborated on many projects, and has participated in numerous exhibitions in South Africa and in Japan. With Alba Poretti, she produced the company MissYucki, which specializes in narrative based design, art and accessory design. Recently, she organised and curated her first solo show for MissYucki with Alba in Johannesburg. katcameron.com Carpacciomagazine 27


Esra Røise Norway

“I’m Esra, a Norwegian freelance illustrator, living and working in Oslo, Norway. I started out with two years at Einar Granum School of Arts, and I am currently taking my bachelor degree in Visual Communications at the National Academy of the Arts in Oslo.”

esraroise.com 28 Carpacciomagazine


Carpacciomagazine 29


30 Carpacciomagazine


Carpacciomagazine 31


32 Carpacciomagazine


Carpacciomagazine 33


Ana Cabaleiro “coquinete” Vigo, España

calmintrees.blogspot.com 34 Carpacciomagazine


Carpacciomagazine 35


36 Carpacciomagazine


Carpacciomagazine 37


Ekaterina Grigorieva 20, Moscow, Russia


“I try to do a kind of pattern recognition, translate different things into reality, things that are absent here and can be found only in our imagination.� flickr.com/inkblow_inflow

Carpacciomagazine 39


Laina Briedis 40 Carpacciomagazine


flickr.com/31908330@N08 Carpacciomagazine 41


Pedro Ramos 1982, Madeira Island

Born in Madeira Island in 1982. Lived in Lisbon, Rio de Janeiro and Sydney. My work is based on a very personal relationship with my subjects. I like to focus on youth, freedom, friends, fun, nature and the beauty of things. By making photographs I can create a past that is somewhat real but a little different from the one that actually took place. I try to reinvent my world through my photographs.

flickr.com/pedroishere 42 Carpacciomagazine


Carpacciomagazine 43


Nom Kinnear King 26, Norfolk

Nom Kinnear king from Norfolk, now based in London, paints and draws electric folk girls that teeter along between real and imaginary. Inspired by foreign lands, costume and folk tale.

nomchomski.com 44 Carpacciomagazine


Carpacciomagazine 45


Li Hui 46 Carpacciomagazine


huiuh.com Carpacciomagazine 47


OTROSCOMOYO como un bostezo

otroscomoyo.livejournal.com

Ocurrió hace unos meses y todavía me resulta sorprendente. No es que me parezca mal, desde luego. De hecho, me resultó incluso entrañable. Bastante habituados estamos a reímos, sanamente, de la clientela habitual de ese cine-cafetería, siempre en pequeños grupos cerrados, gafas de pasta, prominentes entradas en la frente, americana desabrochada y bolsa de la Fnac, pequeños arquetipos que nos hacen sentir extrañamente normales aunque nosotros también luzcamos camisetas de Han Solo o Reservoir Dogs. Por eso, mientras tomamos un café en la Sala Cero, esperando que llegue la hora de entrar en esas salas con butacas tan incómodas que te hacen replantearte si el cine en versión original vale la pena, nos encanta comentar a voz en grito lo buena que nos pareció Spider-Man 3, lo gran actriz que es Megan Fox o lo mucho que aborrecemos Slumdog Millionaire, sólo con la esperanza de que alguien nos lance una mirada de reojo cargada de odio y asco, cosa que no ocurre nunca porque oye, al fin y al cabo todos somos personas con cosas más importantes por las que preocuparse que las tonterías que dicen los dos gilipollas de la mesa de al lado. Y porque, de los tres comentarios, al menos uno no hay quien se lo crea. Lo que quiero decir es que, en cierto modo, es ‘nuestra’ cafetería y ‘nuestra’ tradición, y si de pronto alguien se dirige a nosotros y tenemos que interactuar, digamos, de forma humana y normal, con terceras personas, el asunto se va al traste. En la Sala Cero no se puede fumar, pero sí en su pequeña terraza, esa que desaparece en invierno para regresar milagrosamente después del día de San

José. Y a finales de marzo, con la nueva de Almodóvar recién estrenada, el lugar estaba tan lleno de gente que ni la cafetería de mi facultad en la hora de Ética y Deontología Profesional. Así que no hay ni una sola mesa libre, ni en el interior ni fuera, y nosotros hemo s terminando hace ya un rato nuestras tazas de café, tranquilamente sentados en la terraza, cuando un hombre de unos treinta y tantos años se nos acerca y nos pregunta, con cierto deje hiperactivo, si nos importaría 48 Carpacciomagazine


compartir nuestra mesa con su novia y con él, que no hay ningún sitio libre, que quieren fumar antes de entrar, que sólo faltan veinte minutos para que empiece su sesión y que así conocen gente, todo eso nos dice en apenas un par de segundos. Y a nosotros no nos importa, qué va, hemos pillado la indirecta y nos disponemos a marcharnos tranquilamente, mientras ellos están pidiendo en la barra, y así dejarles tranquilos en nuestra mesa para que se tomen su café, que la terraza es de todos. Y entonces, antes de que nos haya dado tiempo a irnos, el hombre vuelve a salir, esta vez cargado con dos cafés y acompañado por una mujer, y se sientan y se presentan y nos dan la mano, y de nuevo en un periodo de tiempo casi imposible, nos cuenta de dónde son, y que han venido a ver Gran Torino, y que no le gusta demasiado leer subtítulos mientras ve una película, y que tiene un hermano gemelo, y que si no nos importa que se líe un porro, y que qué estudiamos, y que qué otros cines conocemos que proyecten en versión original, y que qué injusto que Bardem se llevase el Oscar el año pasado y que a ver dónde había puesto el culo que debía tenerlo como un bostezo, y que si soy de aquí porque cuando he dicho ‘hasta la esquina’ le ha parecido notarme un leve acento gallego, y que si nos apetecen unas caladas, y que qué película vamos a ver nosotros y que qué opinamos de Eastwood, y que a ver si al salir cada uno de su sala, si nos encontramos, nos vamos a tomar algo por ahí los cuatro. Y así se desvanecieron los cafés y el porro y luego cada uno nos fuimos en direcciones opuestas, cada uno a su película; fue todo tan rápido que parece que al usar la expresión ‘fue todo tan rápido’ me esté refiriendo a un accidente de coche y no a dos desconocidos siendo agradables y tomando un café con nosotros. No hemos vuelto a verlos, por supuesto. ¿Y ahora qué? Supongo que podría extraer alguna conclusión interesante y con moraleja, en plan: ‘algunas personas te hacen cambiar tus ideas preconcebidas sobre la sociedad’, ‘locos hay por todas partes’, ‘la extroversión es sana’ o ‘el cine en versión original une a la gente’. Pero no, a mí no me gustan los convencionalismos, ni tirar por el lado fácil. Mi conclusión tras aquella situación tan surrealista es: Deberían permitir de nuevo fumar en las salas de cine. Y me quedo tan a gusto, sí. Carpacciomagazine 49


Pida nuestra lista de correo! pruebe nuestros platos especiales!

weareh Demani la nostra llista de correu! provi els nostres plats especials!


Join our mailing list! taste our special dishes!

hungry. carpacciomagazine.com/newsletter carpacciomagazine.com/specialdishes/editors-diary



Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.