BDW - editie 1509 by brusselnieuws.be

black box revelation over DE nieuwe plaat En ook: Burning Ice #9, Vanessa Van Durme en Zigzagkind.

11 02 16

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

IN EEN HOEKJE MET EEN BOEKJE ...

Manuel Lauti fotografeert de lezende mens LEES P. 10-11

BLERI LLESHI, MARXIST IN DE 21STE EEUW:

“Alles is politiek, ook de liefde”

JOOST VANDECASTEELE BRENGT EEN ODE AAN DE VERWARRING:

“Brussel proberen te begrijpen is mijn levenswerk” LEES P. 16-17

LEES P. 9

STEDENBOUWKUNDIGE PIERRE LACONTE:

“Tunnels oorzaak van files” LEES P. 8-9

VANDEURZEN EN DEBAETS OVER DE ZORGVERZEKERING 2.0:

“Mensen krijgen een tweede kans” LEES P. 6-7

N° 1509 VAN 11 TOT 18 FEBRUARI 2016 ¦ WEEK 6: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1509 PAGINA 2 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

Museumregen Het Jubelparkmuseum dreigt anderhalf miljoen euro private sponsoring te mislopen als de lekkende daken niet hersteld zijn. De (centrum-) rechtse regering Michel moet dringend ingrijpen: ze kan het zich gewoon niet veroorloven om te talmen, ook al is de slechte toestand waarin tal van federale musea verkeren niet haar fout. Een (centrum)rechtse regering die geld van de private sector laat liggen zou terecht de hoon van heel de goegemeente over zich heen krijgen. Opeenvolgende regeringen van socialisten, liberalen en christendemocraten vonden het niet de moeite om in Brusselse musea te investeren. Waarom mag God weten. Altijd waren er wel dringender investeringen of gooide Europa roet in het eten. Of werden er discussies gevoerd over de vraag: moeten de federale musea bicommunautair of cocommunautair worden? Het Afrikamuseum in Tervuren is het enige museum dat op dit ogenblik grondig aangepakt wordt, terwijl ook het Chinees Paviljoen en de Japanse Toren om restauratie smeken. Brussel Deze Week kopte op 10 januari 2013 ‘Jubelpark zet de emmers klaar’. Drie jaar later is het de krant De Standaard die op haar voorpagina schrijft: ‘Ook in het Jubelpark museum regent het binnen.’ In 2013 was Didier Reynders (MR) minister van de Regie der Ge-

WAUTER MANNAERT

door Danny Vileyn

BDWVOORGROND

VAN DE REDACTIE

bouwen. Na drie jaar is de Regie er nog niet geslaagd om een aannemer te vinden die lekkende daken kan dichten. Waar liep het in 2013 mis: bij de politiek of bij de administratie? Het is tegenwoordig bon ton om bij problemen te zeggen dat we niet naar het verleden moeten kijken, maar naar de toekomst. Dat is natuurlijk onzin. Wie weigert naar het verleden te kijken is gedoemd om dezelfde fouten te blijven maken. Staatssecretaris bevoegd voor Wetenschapsbeleid Elke Sleurs (N-VA) heeft een eenmalige subsidie klaar voor dringende werken. Dat geld moet dit jaar gebruikt worden, anders zijn de musea het kwijt. Dat klinkt absurd, maar dat zijn de regels. Maar er wacht nog meer onaangenaam nieuws. Als het lekkende dak niet dit jaar gedicht is, kan de aannemer die de zaal moet herinrichten niet aan de slag en moet het museum de man een boete betalen. Weggegooid geld heet dat. Het is minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) die de voogdij heeft over de Regie der Gebouwen. Jambon heeft veel geld veil voor de strijd tegen terrorisme en radicalisering in de kanaalzone. Dat is maar één luik van de strijd die moet gevoerd worden. Massaal investeren in de federale musea zou het toerisme in de hoofdstad een boost kunnen geven. Zou het niet heerlijk uitdagend zijn mochten de N-VA-ministers Jambon en Sleurs voor de volgende verkiezingen negentien Franstalige burgemeesters en vijf Franstalige Brusselse ministers kunnen uitnodigen om de gerenoveerde zalen van federale musea in te huldigen? Musea die door liberalen, socialisten en christendemocraten verwaarloosd waren?

VLAAMS-BRUSSELSE DENKOEFENING OVER NOORDRAND 2050

‘ZAVENTEM CITY’ EN BRUSSEL VERSMELTEN BRUSSEL – De administratie Ruimtelijke ordening van de Vlaamse overheid heeft mee nagedacht over hoe de Noordrand er in 2050 moet uitzien. Verstedelijking, openbaar vervoer, meertaligheid en de aanleg van grote parken spelen daarin de hoofdrol. De Vlaamse Volksbeweging is daar niet mee opgezet. Het ‘territoriaal ontwikkelingsprogramma Noordrand’ is een denkoefening van vertegenwoordigers van de Vlaamse, Vlaams-Brabantse en Brusselse overheden. In dat document, dat een voorstel is, worden scenario’s beschreven over hoe de noordkant van de Vlaamse Rand en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest er in 2050 uit kunnen zien. De opstellers zijn daarin voluntaristisch te werk gegaan. Een scenario dat geschetst wordt voorziet bijvoorbeeld in een grootstedelijke boulevard tussen de Europese wijk naar de luchthaven van Zaventem. Zaventem wordt op die manier ‘Zaventem Airport city’ en een onderdeel van een stadswijk met ‘internationale uitstraling’, een etalage voor het land. In een andere denkoefening wordt het Neoproject op de Heizel door de opstellers als een voorbeeld gezien, maar dient het in Vlaanderen uitgebreid te worden met een ‘Zoniënwoud Noord’, een bos dat een poort vormt naar de open ruimtes rond Wemmel en Meise. Open ruimten worden in de voorstelling zoveel mogelijk gevrijwaard, maar leegstaande terreinen wel zoveel mogelijk omgevormd tot nieuwe stadswijken. De opstellers borduren voort op de huidige stijgende bevolkingsprognoses, en op de voortzetting van de zogenaamde ‘modal shift’, waarbij privé-autovervoer in groten getale wordt ingeruild voor comfortabel openbaar vervoer en de fiets.

De Vlaamse Volksbeweging reageert verbolgen op het ‘antiVlaamse’ en ‘absurde’ project.

In de visie van de opstellers zal de noordrand morfologisch deel uitmaken van een grootstedelijk gebied dat reikt tot voorbij Louvain-la-Neuve en internationaal goed ontsloten is. De luchthaven van Zaventem levert in die visie geen problemen meer op. In het document wordt ook gewag gemaakt van de meertaligheid van het gebied, en van een gezamenlijke institutionele aanpak van de noordrand. Brussel mag zijn zeg hebben, dus. De Vlaamse Volksbeweging reageert in een persbericht verbolgen tegen het ‘anti-Vlaamse’ en ‘absurde’ project. Volgens de drukkingsgroep is het niet de bedoeling dat de noordrand verstedelijkt en zo deel wordt van Brussel, en dat open ruimte wordt opgeofferd. Volgens de VVB zijn de plannen in tegenspraak met het ‘Vlaams Strategisch Gebied Rond Brussel’ en de afgesproken ontwikkeling van de luchthavenregio tot logistieke draaischijf. Het document is echter een ‘proeve’, en de consultatie met verschillende partners loopt nog tot 18 maart dit jaar. De VVB roept de Vlaamse regering alvast op om het denkwerk te torpederen. Christophe Degreef

BDW 1509 PAGINA 3 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

DE VUB NA PAUL DE KNOP JOËL BRANSON

ALAIN DUPONT

VIVIANE JONCKERS

HUGO THIENPONT

CAROLINE PAUWELS

LUC DE VUYST

WIE WAAGT DE SPRONG? BRUSSEL – Over twee weken moeten de kandidaturen binnen zijn voor de rectorverkiezing aan de VUB. Nog geen enkele kandidaat heeft zich aangediend. BDW ging op zoek naar de potentiële rectorskandidaten.

riend en vijand zeggen het: Paul De Knop was een uitstekende rector. Over enkele maanden loopt zijn mandaat ten einde. Toen hij zich acht jaar geleden kandidaat stelde, werd er wat lacherig over gedaan. Iemand van Lichamelijke Opvoeding, waarvan soms getwijfeld wordt of het wel een wetenschappelijke richting is. Acht jaar later blijkt de erfenis van De Knop van die omvang dat sommigen vrezen dat de opvolger hier alleen maar bij kan verbleken. “De Knop heeft van de VUB van een uit de kluiten gewassen kmo een goed geolied bedrijf gemaakt dat de universiteit met strategische plannen en doelstellingen een duidelijke richting in stuurt,” zegt een bron binnen de VUB. Autonoom en met een eigen smoel. De studentenaantallen zijn gestegen, er is de internationalisering, de openheid naar de stad, de talrijke bouwprojecten die op stapel staan op de campussen in Etterbeek en Jette, van een zwembad tot koten tot een 21ste-eeuwse learning center. Voeg daar de ontembare werklust

van De Knop aan toe, zijn goede contacten met de politiek en het bedrijfsleven en het is duidelijk dat de opvolger geen makkelijke taak wacht. Sommigen hoopten zelfs even dat er zich géén kandidaat zou aandienen. In dat geval kan De Knop nog twee jaar aanblijven, maar die piste lijkt vandaag verlaten. “Dat zou écht geen goed signaal zijn,” zegt een hooggeplaatste bron. “Het is tijd voor een opvolger. Nu de governance op punt is gesteld – en Paul heeft dat goed gedaan – komt er liefst iemand met een academisch profiel. De VUB is meer dan een bedrijf alleen,” zo klinkt het. Op dit moment heeft zich nog geen enkele kandidaat aangediend. Dat is vreemd. Normaal duiken de eerste namen al veel vroeger voor de kandidaatstelling op. Misschien zit de koudwatervrees voor de opvolging daar voor iets tussen. Hoe dan ook wordt binnen het academisch korps en het rectoraat momenteel volop gepolst en afgetoetst. De kans dat er een grote strijd zal ontstaan met twee duidelijk afgetekende profie-

de voeten zal worden gegooid.

Paul De Knop

len wordt eerder klein ingeschat. Viviane Jonckers zit alvast in poleposition om De Knop op te volgen. Ze is vicerector studentenzaken en zit al acht jaar in het team van De Knop. In die zin is ze een kandidaat van de continuïteit, al zou haar gebrek aan politieke contacten haar wel parten kunnen spelen. Er klinkt ook wel kritiek omdat het fout loopt met de informatisering van de studentendienst. Jonckers is zelf computerwetenschapper. Afwachten dus, als ze kandidaat is, of dat haar tijdens de verkiezingsdebatten niet voor

Een andere veelgehoorde naam is die van Joël Branson. Hij is decaan van economie en sociologie, de grootste faculteit. Dat kan een voordeel zijn bij de verkiezing. Branson krijgt lof voor zijn strategisch inzicht. Hij heeft het departement communicatie binnengehaald en een opleiding bedrijfskunde opgericht die heel wat internationale studenten aantrekt. Branson is nog vrij jong. Insiders gaan ervan uit dat hij om die reden geen kandidaat zal zijn. “De ideale leeftijd is midden de vijftig, eventueel zelfs zestig. Want wie acht jaar rector is geweest, kan daarna niet zo makkelijk naar zijn of haar onderzoeksgroep terug.” De derde vaak gehoorde naam is Alain Dupont, decaan van de medische faculteit. Hij heeft zeker de management skills, maar één insider gelooft niet dat hij kandidaat is. “Anders had hij er op de nieuwjaarsreceptie enkele weken geleden zeker op gealludeerd.” Afwachten dus. Naast de drie namen die steevast genoemd worden, kunnen er ook altijd verrassingen opduiken. Zo noemt een insider Caroline Pauwels als goede kandidaat. Zij is professor in de communicatiewetenschappen en

komt uit dezelfde grote faculteit als Branson. Zij is hoofd van SMIT-IMinds, het studiecentrum voor media en communicatie. Verder valt ook de naam van Hugo Thienpont, vicerector en wetenschapper gespecialiseerd in licht, met een uitstekende internationale reputatie. Insiders schatten de kans eerder klein in dat hij zich kandidaat stelt. Thienpont heeft vandaag als vicerector heel wat vrijheid. Als rector zouden zijn onderzoeksactiviteiten naar de achtergrond verdwijnen. “Bovendien weet Thienpont goed dat het rectorschap een hondenstiel is,” zegt een insider. Tot slot is er professor Luc De Vuyst. Deze bio-ingenieur is eveneens één van de academische high profiles van de VUB. Hij beschikt over goede managementskwaliteiten maar heeft volgens sommigen zijn (directe) stijl tegen. De timing is krap. Op 29 februari worden de kandidaten bekendgemaakt. Dan volgt de kiescampagne. Tussen 18 en 28 april vindt de rectorverkiezing plaats. Eind april zou de nieuwe rector bekend moeten zijn. Steven Van Garsse, Tim Gatzios en Hannah Eeckhout

BDW 1509 PAGINA 4 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

UITGELICHT > KANAALPLAN JAN JAMBON DWINGT BRUSSEL IN RICHTING

GEEN FUSIE, WEL INTEGRATIE BRUSSEL – Tegen 2019 krijgen zeven Brusselse kanaalgemeenten en Vilvoorde er 300 politieagenten bij in de strijd tegen terreur. Die maatregel past in het zogenaamde ‘Kanaalplan’ van minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon. Hoewel er sprake blijft van vijf afzonderlijke politiezones, neigt de intense samenwerking richting operationele integratie.

e maatregelen die federaal minister van binnenlandse zaken Jan Jambon (N-VA) neemt, zijn niet min. In 2019 wil de overheid in heel België duizend extra agenten operationeel hebben in de strijd tegen terreur. Driehonderd daarvan worden ingezet in de gemeenten Vilvoorde, Sint-Jans-Molenbeek, Schaarbeek, Brussel-Stad, Sint-Gillis, Anderlecht, Koekelberg en Sint-Joost-ten-Node. In die gemeenten ziet Jambon objectiveerbare fenomenen terugkeren waardoor moslims radicaliseren. Binnen die acht gemeenten wordt ook veel gereisd door (aspirant-)jihadi’s. Er zijn dus netwerken die maken dat moslimextremisten er zich thuis voelen, zich tot terrorist kunnen ontwikkelen en zich er ook desgewenst kunnen verstoppen. De maatregelen zijn in hoofdzaak bedoeld voor Vilvoorde en Molenbeek, maar operationeel verandert er voor alle acht gemeenten en de

vijf betrokken politiezones heel wat. Zo zullen lokale en federale politie nauw samenwerken onder het commando van korpschef Johan De Becker (zone West-Molenbeek) en het hoofd van de Brusselse federale politie. De gemeentebesturen met hun respectievelijke radicaliseringsambtenaren zullen verplicht worden om beter informatie uit te wisselen met de politie, met het gerecht en met het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Jambon benadrukt dat een engagement van de Brusselse gemeenten onmisbaar is om de gezamenlijke aanpak te doen slagen. Dat is geen sinecure. Vilvoords burgemeester Hans Bonte (SP.A) blijft van mening dat de noodzaak aan de intense samenwerking nog altijd geen gemeengoed is in de betrokken Brusselse gemeenten, en dit wordt door een bron dicht bij de onderhandelingen bevestigd. Molenbeeks burgemeester Françoise Schepmans (MR) is dan nog het

om hoofdzakelijk politieke redenen.

“Bij de Brusselse gemeenten en politiezones zit men verweven in een onderlinge politieke strijd om de macht, en die strijd wordt uitgebreid naar het gewest”

meest overtuigd dat er iets moet veranderen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, ondanks haar uitspraken tegen de domiciliecontroles in haar gemeente. De andere Brusselse gemeenten zouden minder te vinden zijn voor een totaalaanpak

Verschillende talen Eerst en vooral is er het Vlaamsnationalistische signatuur van de minister van Binnenlandse zaken, waar vooral de PS een probleem mee heeft. Ten tweede rekenen de gemeenten in Brussel op meer middelen voor veiligheid, en ook Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) blijft vinden dat zijn hoofdstedelijk gewest niet genoeg krijgt voor de uitbouw van een veiligheidsbeleid. Maar meer fundamenteel verschillen de werkwijzes van de verschillende politieke niveaus te veel. Bij de Brusselse gemeenten en politiezones zit men verweven in een onderlinge politieke strijd om de macht, en die strijd wordt uitgebreid naar het gewest. Datzelfde Brusselse niveau heeft ook geen duidelijke veiligheidsbeleid en zet een beetje in op meer agenten en een beetje op preventie. Het federale niveau bepaalt het nationale veiligheidskader, maar rekent erg op de lokale overheden voor de concrete invulling van preventie en deradicalisering. Met erg verschillende politiekmaatschappelijke vertalingen en de tegenstelling Vlaams-BrusselsFranse gemeenschap-Wallonië. Net daarom heeft de N-VA intern be-

sloten om de fusie van de Brusselse politiezones nu niet door te voeren, hoewel de sleutelpositie van Jambon op Binnenlandse Zaken dat mogelijk zou kunnen maken. Dat wil niet zeggen dat de Vlaamsnationalisten op hun lauweren rusten. Jambon is in zijn opzet geslaagd om vier Brusselse én één Vlaamse

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT De Koninklijke Musea voor Schone Kunsten aan de Kunstberg hebben af te rekenen met een probleem van waterinspijpeling. Daardoor moeten schilderijen worden weggehaald. Technici van het museum en de Regie der Gebouwen zaten vorige week bij elkaar om een oplossing uit te werken.

WEEKOVERZICHT

BDW 1509 PAGINA 5 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

WOENSDAG 3 FEBRUARI MAGDALENAZAAL KRIJGT NIEUWE NAAM. De Magdalenazaal krijgt een nieuwe naam: La Madeleine. Vooral de N-VA-oppositie is niet tevreden met de nieuwe Franse naam van de concertzaal. “Deze naamsverandering is een nieuwe kaakslag voor de Vlamingen in Brussel,” zegt Johan Van Den Driessche (N-VA). ONDERZOEK NAAR OVERVAL ASSISENVOORZITSTER KARIN GERARD. Het Brussels parket-generaal start een onderzoek naar assisenvoorzitster Karin Gérard. Zij zegt dat ze begin januari aangevallen en beroofd is aan het Justitiepaleis van Brussel. Op de bewakingsbeelden is niets van het incident te zien. Er wordt onderzocht of de assisenvoorzitster met haar verklaring een strafbaar feit heeft gepleegd. Ze blijft in functie zolang het onderzoek loopt.

DONDERDAG 4 FEBRUARI BOB-CAMPAGNE TIJDENS ZOMER. In het Brussels gewest zullen de BOB-campagnes vanaf nu ook tijdens de zomermaanden plaatsvinden. Staatssecretaris Bianca Debaets (CD&V) sluit een samenwerkingsovereenkomst af met het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid en met de vereniging van Belgische brouwers. De BOB-campagnes lopen in Brussel van juni tot augustus en in december en januari. MENSEN ZONDER PAPIEREN HOUDEN OPTOCHT. Meer dan honderd mensen zonder papieren van het Ebolacollectief stappen mee in een optocht in Brussel. Aan elke halte vraagt het collectief aandacht voor hun belangrijkste eisen zoals een humaan asielbeleid en duidelijke criteria voor regularisatie van mensen zonder papieren.

VRIJDAG 5 FEBRUARI

In de acht kanaalgemeenten, zoals hier in Molenbeek, zijn er objectiveerbare fenomen waardoor moslims radicaliseren.

politiezone onderling te laten samenwerken om terrorisme aan te pakken, geholpen door de steeds nijpender wordende terreurdreiging. Voor de aanslagen in Parijs bijvoorbeeld bleef de omzendbrief van Justitieminister Koen Geens (CD&V) over de aanpak van terrorisme grotendeels dode letter op het lokale

“ “ HET GETAL

niveau in Brussel. Door dezelfde gebeurtenissen zou de kadernota integrale veiligheid - de uitvoering van het federale veiligheidsbeleid - ook vanaf april klaar zijn. Jarenlang heeft Brussel zelfs basisveiligheid stiefmoederlijk behandeld. Het vereiste een regering met een Franstalige minderheid en

flaminganten op sleutelposities om een deel dan wel niet te fuseren, maar wel operationeel te integreren. Het veiligheidsbeleid van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wordt op het terrein al in een richting gestuurd nog voor het klaar is. Ook dat is politiek. Christophe Degreef

Brussel: blijkbaar is er wel geld voor een onnodig voetbalstadion, maar niet voor de renovatie van de tunnels” LDD-voorzitter Jean-Marie Dedecker laakt de overheden van dit land die zich decennialang hebben laten bedotten door betonboeren en nu weigeren tot actie over te gaan (in Knack).

VRT HEEFT NIEUWE CEO. De 58-jarige Paul Lembrechts wordt de nieuwe CEO van de VRT. Dat heeft de Vlaamse regering beslist. Dat Paul Lembrechts geen ervaring heeft in een leidinggevende functie in de media vindt de minister-president geen probleem. Minister Sven Gatz (Open VLD) laat weten dat hij verwacht dat Lembrechts voor lange tijd aanblijft. LOKALE POLITIE KRIJGT MEER BEVOEGDHEDEN. Om de terreurdreiging en radicalisering terug te dringen krijgt de lokale politie meer bevoegdheden. In het kanaalplan van minister van Buitenlandse zaken Jan Jambon (N-VA) staat dat de hoofdstedelijke politiezones er ongeveer 218 politieagenten bij krijgen. Jambon wil met het kanaalplan de strijd tegen terreur opvoeren in zeven Brusselse gemeenten langs de kanaalzone en in de gemeente Vilvoorde. De maatregelen worden genomen na de aanslagen in Parijs.

ZATERDAG 6 FEBRUARI CHINEZEN VIEREN NIEUWJAAR IN BRUSSEL. De Stad Brussel houdt voor het eerst een grote optocht om het Chinese nieuwjaar te vieren. Ze organiseert het evenement in samenwerking met de Chinese gemeenschap en ambassade. Manneken Pis heeft voor de gelegenheid traditionele Chinese kleding aan. Het Jaar van het Schaap wordt verruild voor het Jaar van de Aap. TERREURNIVEAU 3 NOG EEN MAAND VAN KRACHT. Het OCAD, de dienst die de terreurdreiging analyseert, beslist dat het terreurniveau in Brussel nog een maand op niveau 3 blijft staan. De veiligheidsmaatregelen die van kracht zijn, blijven behouden. Militairen worden nog een maand langer ingezet bij de bewaking van de gevoelige gebouwen en plekken.

MAANDAG 8 FEBRUARI

Een universiteit hoort autonoom onderzoek te doen. Met de komst van het Confucius Instituut wordt dat moeilijker” VUB-professor Jonathan Holslag laakt de invloed (censuur) van de Chinezen aan de VUB (in De Standaard).

JOSAPHAT-TREINTUNNEL OPENT MOGELIJK OP 5 april. Als de crisisoefening op 25 en 26 februari goed verloopt, wordt de nieuwe spoortunnel tussen Brussel Schuman en het oostelijk ringspoor op 5 april in gebruik genomen. Dat bevestigt de woordvoerder van Infrabel. De nieuwe spoorverbinding onder de Europese wijk bestaat uit een tunnel die een rechtstreekse verbinding vormt tussen het station Brussel-Schuman en de luchthaven van Zaventem.

DINSDAG 9 FEBRUARI

7,5 %

Uit een studie van Actiris, de gewestelijke dienst voor arbeidsbemiddeling, blijkt dat slechts 7,5 procent van de werkzoekenden tweetalig is. Het onderzoek is gebaseerd op de inschattingen van de werkzoekenden zelf. Een goede kennis betekent dat de persoon zich vloeiend en probleemloos kan uitdrukken in de andere lands-

taal. 22,9 procent geeft aan te beschikken over een gemiddelde mondelinge kennis van de andere landstaal. Mannen blijken met 7,8 procent een kleine voorsprong te hebben op vrouwen, waarvan 7,1 procent tweetalig is. Uit de studie blijkt dat het opleidingsniveau wel degelijk iets te maken heeft met de talenkennis van de werkzoekenden. Hoe hoger de opleiding, hoe beter de talenkennis. Opvallend is dat de tweetalige personen vooral jongeren onder de 25 en 50-plussers zijn. Laura Gerard

PARKEERTOREN BOVEN METROSTATION COOVI. De gemeente Anderlecht gaat akkoord met de uitbreiding van de pendelparking aan het metrostation Coovi. Een parkeertoren boven het metrostation moet het aantal plaatsen verhogen van 200 naar 1.350. Zo wil men meer mensen aanmoedigen om het openbaar vervoer te gebruiken. Het Gewest wil het aantal pendelparkings tegen 2019 optrekken tot 10.000. Samengesteld door Laura Gerard

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1509 PAGINA 6 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

Minister Jo Vandeurzen en collegelid Bianca Debaets op bezoek bij een onthaalmoeder in Neerpede. “Er zijn binnen Brussel grote verschillen in de nood aan extra kinderopvang.”

WELZIJN > VANDEURZEN EN DEBAETS OVER DE BRUSSELSE KINDEROPVANG

‘WE BESEFFEN DAT EEN INHAALBEWEGING NODIG IS’ BRUSSEL – Was 2015 een jaar van stilstand in de kinderopvang, dan is 2016 er één van een grote inhaalbeweging. Minister Jo Vandeurzen (CD&V) en VGC-collegelid Bianca Debaets (CD&V) kondigen maar liefst 409 nieuwe opvangplaatsen aan. “Dit is de grootste capaciteitsuitbreiding die Vlaanderen ooit in één jaar tijd gedaan heeft.”

fspreken doen we in het landelijke Neerpede waar een klein huisje in een achterafstraatje een verzamelplek is van een boel kleine kinderen, wat ouders en kinderverzorgsters. Het adres huisvest een onthaalmoeder, aangesloten bij de vzw Solidariteit voor het gezin, die sinds enkele jaren een netwerk van onthaalmoeders in Brussel coördineert. We hebben er afgesproken met minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) en VGC-col-

legelid bevoegd door Welzijn Bianca Debaets (CD&V) om het te hebben over de schromelijke tekorten in de Brusselse kinderopvang. Het huisje is zo klein dat we besluiten om het interview met de twee excellenties elders te houden. We belanden in een snack in Westland Shopping. In 2015 zijn de VIPA-middelen bevroren, waardoor de Vlaamse investeringen in welzijn zijn

“Het zelfstandig ondernemen zal mee het antwoord moeten zijn op de vraag naar een aanbod dat de behoeftes dekt”

stilgevallen. Waarom? Vandeurzen: “Het was geen bevriezing maar een besparingsronde. De investeringssubsidies in zorg werden via twee wegen besteed. Er was de klassieke subsidie aan kinderdagverblijven, CAW’s enzovoort, en daarnaast de investering in schijven aan ziekenhuizen, woonzorgcentra en gehandicaptenvoorzieningen. Door een verandering van de ESRberekening (de Europese begrotingsnormen), kwam Vlaanderen plots in zwaar weer terecht. Vooral die tweede techniek lag onder vuur. Daar zoeken we een oplossing voor.” “Er is toen ook beslist om een jaar lang geen VIPA-middelen uit te keren. Maar in 2016 komt er opnieuw 100 miljoen euro vrij.” Voor Brussel betekent dat 7 miljoen euro aan nieuwe investeringen door de

BDW 1509 PAGINA 7 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016 © FLICKR

Vlaamse gemeenschap. Debaets: “Klopt. We voegen daar vanuit de VGC nog eens 3 miljoen aan toe. Daarmee zullen onder meer een aantal lokale dienstencentra verbouwd worden, komen er nieuwe instellingen voor gehandicapten en een crèche (zie kader, red.).” Dat is maar één crèche extra, terwijl de noden enorm zijn. Debaets: “Los van die investering in stenen, wordt er ook geld vrijgemaakt vanuit Vlaanderen en de VGC voor nieuwe opvangplaatsen in de Brusselse kinderopvang.” Vandeurzen: “We proberen consequent extra geld uit te trekken voor de regio’s waar de noden het hoogst zijn. Dat zijn steden zoals Gent en Antwerpen, maar ook Brussel. Het decreet vraagt dat de helft van de Vlaamse kinderen tussen nul en drie een plaats moet krijgen in een crèche. Voor heel Vlaanderen halen we die norm. Maar niet in de steden. Specifiek voor Brussel zijn er in zeven gemeenten tekorten. In twaalf gemeenten halen we die norm wél.” Debaets: “Ruw gerekend zijn er 7.000 Nederlandstalige kindplaatsen in Brussel. We zouden er tegen 2020 8.000 moeten halen om de vooropgestelde doelstelling te halen. We doen dit jaar een inhaalbeweging van 409 plaatsen. Dus we naderen stilaan ons doel.” Vooral in de dichtbevolkte wijken is er een probleem… Vandeurzen: “Om een voorbeeld te geven: in Sint-Joost is er maar plaats voor 9,5 procent van de Nederlandstalige kinderen. Terwijl de norm 50 procent zou moeten zijn. In Watermaal-Bosvoorde is er een overschot: 116 procent. De verschillen binnen Brussel zijn dus erg groot.” Debaets: “Een en ander zal duidelijk worden als, in maart, de nieuwe cartografie van de Brusselse kinderopvang klaar is. Die kijkt voor het eerst ook op wijkniveau naar vraag en aanbod. Een belangrijke nieuwe informatiebron daarbij is het centraal loket kinderopvang, dat een jaar in werking is en goed kan inschatten waar de noden het hoogst zijn.” Brussel heeft in vergelijking met Vlaanderen relatief weinig onthaalmoeders. Debaets: “We willen hoe dan ook meer inzetten op de zelfstandige kinderopvang. We hebben aan Unizo gevraagd om good practices uit te werken om de private kinderopvang een extra elan te geven. We geloven dat daar groeipotentieel is. Zo kunnen we naar extra capaciteit gaan.” Vandeurzen: “Het decreet Kinderopvang is ook zo opgevat dat (laag-gesubsidieerde) privé-initiatieven alle kansen moeten krijgen. Het zelfstandig ondernemen zal een stuk het antwoord moeten zijn op de vraag naar een aanbod dat de behoefte dekt.” Mijnheer Vandeurzen, bloedt uw hart niet als ACW’er als u ziet dat welzijnsinitiatieven in ijltempo geprivatiseerd worden? Vandeurzen: “Het Vlaams investeringsritme in de zorg is zeer oké. Het is dus zeker niet zo dat we ons terugtrekken uit de zorgsector. Maar aan de andere kant zien we ook een grote dynamiek in de privésector om te investeren in zorg. We zien (in de bejaardenzorg, SVG/HUB) vzw’s opduiken die dochter zijn van commerciële groepen. Daar kunnen we niet blind voor zijn. De overheid moet in zo’n context inzetten op controle, toegankelijkheid en kwaliteit. Dat zijn de nieuwe insteken voor een Vlaams zorgbeleid.” Steven Van Garsse en Bettina Hubo

P-PRAAT Nu staan we al op pagina zeven in plaats van negen! Als de wekelijkse hoogmis van uw commentator verplaatst wordt, dan is het meestal naar achteren in de krant. Maar deze week dus niet. En dat in een tijdperk dat lachen moeilijk ligt, ook daar waar je het niet verwacht. Niet dat er een oorzakelijk verband is hoor, beste lezer: het kwam gewoon deze week beter uit om uw commentator naast een interview met Jo Vandeurzen te smijten.

‘EEN NIEUW INSTAPMOMENT VOOR DE ZORGVERZEKERING’ Vlaanderen heeft beslist om de zorgverzekering als sokkel te gebruiken voor de Vlaamse Sociale Bescherming (VSB). In Brussel zijn heel wat Vlamingen niet bij die zorgverzekering aangesloten. Nu er via de VSB een uitbreiding komt van het zorgpakket wil Vandeurzen een nieuw instapmoment voorzien voor de Brusselaars. Welzijn is, in vergelijking met cultuur en onderwijs, het zwakke broertje van de Vlaamse aanwezigheid in Brussel. Dat is historisch zo, maar komt deels ook omdat er een groot tweetalig aanbod bestaat, zowel in de gezondheids- als in de bejaardenzorg. Vandeurzen wil vanuit Vlaanderen een tand bijsteken. Vlaanderen is dat aan zichzelf verplicht. “En de weg daar naartoe is de zorgverzekering,” zegt Vandeurzen. “Het grote voordeel van een verzekeringssysteem voor Brussel is dat het aan de persoon kleeft, niet aan een instelling. Daardoor wordt de zorg ook vraaggestuurd, eerder dan aanbodgestuurd. Ook dat ligt in lijn met wat we vanuit Vlaanderen willen doen.” Het nadeel is dat de zesde staatshervorming een aantal bevoegdheden in welzijn en gezondheid naar de tweetalige Gemeenschappelijke Gemeenschapscom-

missie (Brussel) heeft getransfereerd, en in Vlaanderen naar de Vlaamse gemeenschap. Daardoor zal er een Brusselse versie moeten komen van die Vlaamse Sociale Bescherming. “Hoe die er zal uitzien is nog niet duidelijk, maar het staat wel vast dat het zorgpakket in Brussel er anders zal uitzien (lees: minder uitgebreid, SVG/HUB).” Hoe dan ook: als het pakket van de Vlaamse zorgverzekering wordt uitgebreid, moet wie tien jaar geleden in Brussel de boot heeft gemist, de kans krijgen om in het systeem te stappen van de Vlaamse Sociale Bescherming, vindt Vandeurzen. “We bereiden een nieuw instapmoment voor.” Tot slot hebben ook Wallonië en Brussel plannen met een soort zorgverzekering. In Wallonië is de assurance-autonomie zelfs heel concreet. In Brussel zullen mogelijk twee zorgverzekeringen naast elkaar bestaan: een Vlaamse en een tweetalige. Vandeurzen ziet het probleem niet: “Elke gemeenschap is bevoegd waar ze voor bevoegd is. Vlaanderen en Brussel zullen wel met elkaar moeten praten. Maar uiteindelijk moet de gebruiker hier niet veel van merken. Dit kan allemaal in de backoffice geregeld worden.” SVG/HUB

VAN BAMBINO TOT BRAILLE De Vlaamse regering geeft opnieuw subsidies voor investeringen in zorgen welzijnsinfrastructuur, de zogenaamde VIPA-middelen. • • • • • • • • • •

KINDERDAGVERBLIJF BAMBINO (Sint-Jans-Molenbeek): nieuwbouw voor uitbreiding tot 90 plaatsen. Brailleliga (Sint-Gillis): verbouwing van bovenste verdieping tot nieuw dagverzorgingscentrum voor mensen met visuele handicap met 15 plaatsen De Lork (huisvesting mentaal gehandicapten/ Sint-Gillis): grondige verbouwing Cos+ (leerkliniek voor kinderen en jongeren / UZ Brussel): verbouwing CAR Brussel/Groen Kruis (therapie voor kinderen en jongeren met ontwikkelingsstoornissen/ Molenbeek): aankoop en renovatie nieuw pand Lokaal Dienstencentrum De Harmonie (Noordwijk): nieuwbouw Lokaal Dienstencentrum De Zeyp (Ganshoren): nieuwbouw en renovatie Lokaal Dienstencentrum Het Anker (Vijfhoek): verbouwing Lokaal Dienstencentrum Zoniënzorg Noord (Sint-Pieters-Woluwe): verbouwing Lokaal Dienstencentrum Miro (Vorst): aankoopsubsidie

De tunnels kunnen dus nog tien jaar open blijven, en dat zeggen de Brusselse groenen. Fijn, binnen tien jaar staan ze waarschijnlijk onder water want dan zijn de poolkappen gesmolten. Probleem opgelost, want in water vallen stenen niet, ze zinken, en dat maakt niet zoveel uit als ook uw auto sowieso zinkt. Stel Bruno De Lille opnieuw aan als staatssecretaris van Mobiliteit! Vliegroutes boven Brussel schrappen, tunnels sluiten, metro tot in Ninove trekken, het GEN gentrificeren richting Denderleeuw en we halen de wereldpers eens op een andere manier. Donald Trump komt campagne voeren om het Brusselse voorbeeld te volgen. Het Mädchen Grouwels mag dan woordvoerder worden. Van De Lille, niet van Trump. Misschien moeten de voorzitters van de Brusselse parlementaire commissies eens tegen het licht worden gehouden. Wat die presteren, dat is toch Noord-Korea zonder raket? De oppositie het zwijgen opleggen, flauwe grappen maken en alleen maar Frans spreken? Wij hebben hartelijk gelachen om Cieltje Van Achter (N-VA) haar muur die ze aan Rudi Vervoort (PS) gaf, maar straks belandt ze zelf achter een muur als ze zo voortdoet. Nee, wij geven het u op een blaadje. Lachen is nodig. Want de waarheid zinkt sneller dan u denkt, nog voor er muren worden opgetrokken.

CHIEN ÉCRASÉ Er komt een einde aan de globalistische bobo-hegemonie van Sint-Gillis, want er komt een hippe Belgische supermarkt in Matongé die, dixit La Libre Belgique, “in Sint-Gillis het levenslicht moest zien.” Het werd dus de Matongewijk, en meer bepaald Sint-Bonifaas. Uw commentator verheugt zich op de onttroning van de quinoa, de tofoe, en de goede bedoelingen, en al zeker omdat dagen zonder vlees begint. Gij zult echt lokaal en gezond eten, en daarmee bedoelen we geen graan dat uit Peru komt. Matonge is tevens het nieuwe hip, en daarmee basta. Of wij iets tegen gezond en alternatief hebben? Misschien wel, en wel omdat wij slechte ervaringen hebben met een natuurwinkel in het Elsense. Niet dat het eten slecht was, maar achteraf bleek dat een van de goeroe’s van de winkel met het geld van talloze anderen in een dikke villa in Spanje was gaan wonen. Nee, er beweegt wat in Elsene sinds Dominique Dufourny (MR) burgemeester is geworden. Plots mag de Elsensesteenweg opnieuw heraangelegd worden, en wordt er Nederlands gesproken op de nieuwjaarsreceptie van het lokale Vlaamse gemeenschapscentrum. Hip! Naar verluidt zou er in een Elsene café ook al een muurschildering van Dufourny gespot zijn, kwestie van de onderdanen diets te maken dat de gemeente het beter moet doen dan SintGillis. Wij mogen er trouwens niet aan denken dat Charles Picqué ooit op hetzelfde idee komt. Hoewel, misschien vluchten de bobo’s dan allemaal.

BDW 1509 PAGINA 8 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

BRUSSEL – De tunnels liggen mee aan de basis van ons fileprobleem. Dus kunnen we ze beter sluiten in plaats van ze te renoveren. Het geld kan dan geïnvesteerd worden in de verbetering van het openbaar vervoer. Dat zegt stedenbouwkundige Pierre Laconte, die vijftig jaar geleden al waarschuwde voor een verkeersinfarct. “Destijds hebben we de verkeerde keuze gemaakt door alles op de auto te zetten.”

en openbaar vervoersnet dat volledig onafhankelijk is van het wegverkeer is een absolute noodzaak voor de ontwikkeling van de agglomeratie.“ Dat zei Pierre Laconte in de RTBF-reportage La déstruction de Bruxelles uit 1967 (te bekijken via www.brusselnieuws. be/laconte). Sindsdien bleef Laconte, verder vooral bekend als een van de planners van Louvain-La-Neuve, een groot pleitbezorger van het openbaar vervoer, eerst als topman van de internationale koepel van vervoersmaatschappijen, en daarna met zijn Foundation for the Urban Environment. “Al vijftien jaar heb ik geen auto meer en ik ben nog nooit zo mobiel geweest”, vertelt hij. “Ik verplaats mij met het openbaar vervoer en neem één of twee keer per dag een taxi. Dat kost mij maar een fractie van een auto en ik verlies geen tijd met parking zoeken.” We spreken Laconte terwijl Brussel in de ban is van zijn afbrokkelende tunnels. “We beleven nu de eindfase van het proces dat begonnen is in de jaren 1950,” klinkt het. “Toen hadden we twee mogelijkheden: ofwel snel een metro en GEN bouwen, ofwel alles op de auto zetten. Helaas is toen de verkeerde keuze gemaakt.” In de aanloop naar Expo 58 is de basis gelegd voor de ﬁ lehoofdstad van Europa? Pierre Laconte: “Absoluut. De tunnels en viaducten zogen steeds meer auto’s naar de stad, en hoe meer auto’s in de stad, hoe meer mensen naar de buiten trokken. Neem de Leopold II-laan. Dat was een aangename boulevard zoals de Tervurenlaan. Die werd kapotgemaakt door de bouw van de viaduct. Honderden middenklassengezinnen zijn er destijds weggetrokken.” “De Louizalaan was een chique residentiële buurt, maar met de aanleg van de tunnels zijn de kantoren gaan domineren. Nochtans is de ligging niet ideaal voor kantoren. Met al die stadsautostrades is het pendelprobleem gegroeid en trouwens ook het taalprobleem omdat veel Brusselaars in Vlaams-Brabant gingen wonen.” Waarop baseerde men zich toen om te kiezen voor de auto en niet de metro? Laconte: “Er bestond natuurlijk een hype rond de auto. Maar er was ook invloed van de bouwsector en promotoren. Dezelfde mensen hebben de wet van 29 maart 1962 geïnspireerd. Dankzij die wet kan men bijna overal in de stad kantoren bouwen en de omliggende open ruimte verkavelen. Zo hebben we in België een stadsuitbreiding bevorderd op het Amerikaans model.” “Ook de importeurs van wagens hebben een rol gespeeld. Die lobby weegt trouwens meer dan ooit. Kijk maar naar de miljoenen die Audi kreeg en nog krijgt om in Vorst te blijven, op een paar honderden meter van het hypercentrum. Assem-

blage van auto’s levert nochtans relatief weinig meerwaarde op, en bleek fragiel. Kijk naar het vertrek van Renault Vilvoorde, Ford Genk, enzovoort. Met al dat geld had men

de infrastructuur beter kunnen onderhouden en desnoods vernieuwen, ook de tunnels... Men had ook een nieuwe stadswijk kunnen bouwen voor de Europese instellingen

bij het Noordstation in plaats van de historische Leopoldswijk stelselmatig af te breken en zo nog meer bewoners uit de stad te jagen.” Hoe moet de Brusselse regering het tunnelprobleem nu aanpakken? Laconte: “Niet renoveren! De druk is groot om snel terug te keren naar business as usual, maar dat moeten we net niet doen. We zitten al de-

cennia in een vicieuze cirkel. Want hoe meer auto’s in de stad, hoe groter de druk om beslissingen te nemen in functie van de auto. Als we opnieuw investeren in tunnels betekent dat nog minder geld voor openbaar vervoer, maar ook voor ruimtelijke ordening, onderhoud van openbare ruimte, veiligheid en andere dingen die het leven in de stad aantrekkelijker maken. Wat nu aan het gebeuren is, geeft ons een kans om mobiliteit te herdenken.” Maar wat dan met het verkeer op de Louizalaan? Laconte: “De laan is nu een stadssnelweg die massaal veel auto’s naar een punt brengt waar iedereen dan plots stilstaat. We kunnen beter extra verkeerslichten plaatsen om de verkeersdrukte te spreiden en te reguleren. In Birmingham heeft men met succes een stadsautostrade omgevormd tot boulevard met extra oversteekplaatsen, bomen en plaats voor voetgangers en fietsers. Ook in Lyon worden stadsautostrades omgevormd tot boulevards. Er zijn dus genoeg voorbeelden die kunnen inspireren tot een heraanleg van de Louizalaan.” Dreigen we de verkeersproblemen niet gewoon te verplaatsen als we tunnels afschaffen? Laconte: “Brits onderzoek heeft aangetoond dat bij het wegnemen van wegcapaciteit ook een deel van

STEDENBOUW > PIERRE LACONTE WAARSCHUWDE 50 JAAR GELEDEN AL VOOR VERKEERSINFARCT

‘TUNNELS

OORZAAK VAN

FILES’

WIE IS PIERRE • • •

•

Stedenbouwkundige Pierre Laconte, hier aan het Rogierplein: “Wat nu gebeurt, geeft ons de kans om de mobiliteit te herdenken.”

Geboren in 1934 te Etterbeek Studeert Rechten en later Economie aan de UCL Maakt na splitsing Leuvense universiteit het masterplan voor LouvainLa-Neuve samen met Raymond Lemaire en Jean-Pierre Blondel. 1984-1999 secretarisgeneraal UITP, de internationale beroepsvereniging voor stedelijk en regionaal vervoer.

BDW 1509 PAGINA 9 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

het verkeer verdwijnt of andere wegen kiest. De eerste dagen zijn er altijd problemen, maar daarna past de automobilist zijn gedrag aan. Kijk nog eens naar Louiza. De opstoppingen zijn niet erger dan voor de sluiting van de tunnel. Mensen zijn geen robots. Als een bepaalde keuze problemen geeft, zal men een andere route proberen, of in het beste geval overstappen op het openbaar vervoer. Mensen zullen dat herontdekken.”

VALENTIJN > BLERI LLESHI, EEN 21STE-EEUWSE MARXIST, OVER DE MENSENGEMEENSCHAP

LIEFDE IN NEOLIBERALE TIJDEN ELSENE – Liefde is wat ons laat groeien en bloeien, zegt politiek filosoof en activist Bleri Lleshi. Maar zijn nieuwe boek ‘Liefde in tijden van angst’ is geen Bleri Lleshi light. Hij maakt weinig kans om in de boekskes te komen met Valentijn, hoe graag hij er zijn boodschap ook in zou uiteenzetten: “Romantische liefde is een verkoopproduct.”

Moet het openbaar vervoer niet flink worden opgewaardeerd? Laconte: “Er moet absoluut meer geïnvesteerd worden in infrastructuur, ook voor het openbaar vervoer. In metro’s waar de vraag groot genoeg is, en elders in trams en bussen in eigen bedding. Maar ons vervoersnet is zeker niet slecht. In elk geval beter dan zijn reputatie.” Het veelbesproken GEN laat ondertussen wel op zich wachten? Laconte: “Ja en neen. Voor een stuk is het al realiteit. In mijn woonplaats Kortenberg heb ik een trein om het halfuur, in de ochtendspits om de twintig minuten. Elders werden de werken vier jaar vertraagd door herhaalde procedures van lokale politici en de budgetten krompen in. Het kan altijd beter, maar het is niet zo slecht als men vaak hoort zeggen.” Laurent Vermeersch © RTBF

LACONTE? •

•

1999 oprichting Foundation for the Urban Environment. Deze stichting verzorgt debatten, lezingen en publicaties. Volgende lunchdebat op 11 maart over winkelcentra en mobiliteit. In april verschijnt ‘Het spoor, de sleutel van de mobiliteit in Brussel’. Meer info op www.ffue.org

Na het jaar van de angst publiceert u met Valentijn een boek over de liefde. Lekker cocoonen, ver van de boze wereld? Lleshi: “Het jaar 2015 is door journalisten uitgeroepen tot het jaar van de angst. En inderdaad, met de aanslagen in Parijs is de angst nog nooit zo dichtbij geweest. Als er in Beiroet of Istanboel aangeslagen gepleegd worden is het voor ons blijkbaar moeilijker om solidair te zijn, maar dat is een ander onderwerp.” “Ik prijs me gelukkig om in een stad te leven die ook onder chaos kalm blijft, maar ik moet zeggen dat de angst nu zelfs in de activistische middens waarin ik verkeer, was binnengeslopen.” “Maar waarom hou ik me als politiek filosoof met de liefde bezig? In mijn denken is alles politiek, ook de liefde. In al mijn boeken en artikels reik ik oplossingen aan, dat was ook zo in De neoliberale strafstaat. Er is altijd een constructieve kant in mijn werk. Er is nood aan toekomstvisies en alternatieven.” De aanslagen in Parijs mogen de angst hebben aangewakkerd, ook voor Parijs was er al angst. Lleshi: “Er is niet alleen angst voor terrorisme. Mensen zijn bang om in de armoede te belanden. Afgestudeerden weten niet of ze ooit aan de bak zullen komen. Ouderen met een klein pensioentje zijn bang voor de dag van morgen: gaan ze niet op straat belanden?” Brussel telt bovendien massa’s kinderen en jongeren in armoede. Lleshi: “Ik werk met kwetsbare jongeren die in armoede verkeren. Ze hebben vaak geen geld voor eten. En al zeker niet voor een bepaald merk schoenen of een iPhone. Toch worden ze verplicht om hier aan mee te doen. Anders tellen ze niet mee en worden ze bang.” “Maar het gaat niet alleen over jongeren. Mensen in een kwetsbare positie, ook volwassenen, zijn bang voor iedere vorm van verandering, ook voor de aanhoudende vluchtelingenstroom. De wereld verandert razendsnel, en dat brengt iedereen in verwarring. Een eerste, zeer menselijke reactie is die angst

dynamische systeem, het kapitalisme, niet au sérieux nemen. Lleshi: “Veel mensen begrijpen niet dat neoliberalisme over elk aspect van ons leven gaat. Het moeit zich ook met ook de liefde. De neoliberalen hebben heel goed gezien dat iedereen vrijheid wil. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zei ‘ik wil niet vrij zijn’. Voor vrijheid wil ik ook heel veel op het spel zetten. Het probleem is dat we liefde en vrijheid tegenover elkaar stellen: ‘Het is gedaan met mijn lief omdat mijn vrijheid werd beperkt’. We zien de ander als belemmering, maar dat is platte romantische liefde. Geen ware liefde, want die maakt ons vrij.” “Het probleem is dat we van liefde een product hebben gemaakt. Als ik mensen bezig hoor over de partner die ze zoeken, dan is het alsof ze een keuze maken tussen zakjes chips in de supermarkt. Diezelfde logica vind je ook in datingindustrie waar je kan aanklikken welke eigenschappen je date moet hebben. Op die manier missen we de wortels van de liefde.”

Politiek filosoof Bleri Lleshi: “Er is altijd een constructieve kant in mijn werk.”

proberen te ontwijken. Dat is algemeen aanvaard. Als je de angst wil bespreken moet je een taboe doorbreken en naar een psychiater of psycholoog trekken, maar daarmee is de angst nog niet overwonnen.” Waarom is over angst schrijven belangrijk voor u? Lleshi: “Ik wil dat mijn lezers de confrontatie met angst aangaan, we moeten openheid tonen. Door die openheid moeten we ons kwetsbaar opstellen. Maar we kunnen niet anders. Vertrouwen in de wereld en in de ander, ook al is die anders dan ik, is de enige weg. Die openheid is ook belangrijk voor een wereld in verandering. De openheid en het vertrouwen helpen om opnieuw auteur van ons leven te worden. Om angst te overwinnen zijn er verschillende manieren, je moet multidisciplinaire oplossingen zoeken.” “De beste manier om angst te overwinnen is liefde. In het westen spelen we met de dichotomie haat-liefde, maar volgens Mahatma Ghandi is de dichotomie niet haat-liefde, maar angst-liefde.” U houdt een pleidooi voor zelfliefde. Dat klinkt heel neoliberaal. Lleshi: “In spiritualiteit en religies

Behalve filosoof en activist is Lleshi ook feminist: “Alles is politiek, ook de liefde”

wordt gepleit voor zelfliefde. Een van de bekendste boodschappen van Boeddha is: ’Heb jezelf lief’. Als ik de Bijbel lees, vind ik er dezelfde boodschap in. Ook Soefidenkers zeggen: je moet eerst en vooral zelfliefde hebben, om tot liefde voor anderen te komen. Maar eenmaal je iemand liefhebt, is er de capaciteit om de ander en de mensheid lief te hebben. Dat staat heel ver van het neoliberalisme dat het ‘ik’ centraal stelt.” U ergert zich vaak aan linkse en progressieve denkers die volgens u het meest

Dat moet u even toelichten. Lleshi: “Een van die wortels is het verschil. Ieder mens is uniek, van daaruit moeten we vertrekken. Als we de ander niet erkennen, is er geen liefde mogelijk. Dat verliezen we vaak uit het oog. En toch ben ik hoopvol. In veel landen en zelfs hier in Brussel zijn relaties steeds meer gemengd. Ik ben dankbaar dat ik in de meest diverse stad ter wereld mag leven. We hebben geen andere keuze dan vanuit het verschil te vertrekken. Dat is pas een privilege.” Naast erkenning van het verschil, pleit u ook voor aanwezigheid en respect. Lleshi: “Hoe vaak zijn we nog bezig met elkaar, echt aanwezig? Maar ik heb natuurlijk gemakkelijk praten. Ik werk met alleenstaande moeders die twee of drie banen moeten combineren om rond te komen. Het zou arrogant zijn om tegen die mevrouwen te zeggen: ‘u moet aanwezig zijn voor uw kinderen’. Dan komt de marxist in mij boven die zegt: eerst brood op de plank.” “Als ik gasten ontvang, vraag ik ze altijd om hun smartphone aan de kant te leggen. Ik kan er niet tegen dat mensen heel de avond naar hun iPhone kijken. Tijdens het diner verwacht ik dat ze luisteren en praten met elkaar. We moeten terug naar meer verbondenheid. Liefde heeft de kracht om ons te verbinden en doen beseffen dat er is meer dan het ik.” Danny Vileyn ‘Liefde in tijden van angst’ van Bleri Lleshi is uitgegeven bij Epo, telt 171 pagina’s en kost 15 euro. In de boekhandel vanaf 17 februari

BDW 1509 PAGINA 10 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

EXPO EN BOEK > MANUEL LAUTI SPRAK OOK TOEVALLIGE PASSANTEN AAN

IN EEN HOEKJE (OF ELDERS) BRUSSEL – Hij heeft gereisd als kok, zeeman en koerier. In zijn vrije tijd heeft Manuel Lauti zich jarenlang op straatfotografie en sociale fotografie toegelegd. In zijn jongste boek brengt hij de lezende mens in beeld. Een boek(je) om te koesteren.

en witharige man die zit te lezen in een (geneeskundig?) museum, zijn voluminueus boek ligt op een vitrinekast met onder andere een doodshoofd. Een paar bladzijden eerder zit een eveneens witharige vrouw op haar knieën voor de crimiafdeling van een boekenwinkel. In de hoek een portret van Haruki Murakami. En nog eentje om het af te leren: twee toiletdames, de ene leest Nous Deux, de andere laat de titelpagina niet

zien. Wel te zien is een artikel met als kop: Le bonheur de Charlene. Dat is het eerste deel van het boek: lezende mensen op de meest onverwachte plaatsen. Het zijn bijwijlen ontroerende beelden, lezende mensen, gestudeerde mensen en mensen met een nederig beroep, verenigd door het gedrukte woord. In het tweede deel laat hij mensen zien die hem een literair fragment toestuurden. Lauti is een Fransman die al twaalf

jaar in en rond Brussel woont. Om den brode heeft hij al meer dan één beroep uitgeoefend, maar altijd is hij in zijn vrije tijd met fotografie bezig geweest. Nu is hij fotograaf in bijberoep. Lauti: “De idee voor het boek is ontstaan in de tram. Ik zat recht tegenover een dame die een boek aan het lezen was. Op een gegeven moment kijkt ze me aan, ze glimlacht en leest dan verder. Ik had de indruk dat ze me wou laten delen in haar plezier

– het moet een grappig boek of een grappige passage geweest zijn. Toen dacht ik: ik breng lezende mensen in beeld, maar ik vraag ook aan toevallige passanten om me een literair fragment te sturen. Als compensatie ga ik ze fotograferen en krijgen ze de foto. De passanten waren willekeurig, de meesten Franstalig, maar ook een paar Engelstalige, een Nederlandstalige en een Duitstalige.” De meesten zijn gewone stervelingen zoals u en ik, maar er zitten ook een paar bekende namen tussen. Muziekliefhebbers kennen vast jazztrompettist Jean-Pol Stiévenart. Lauti sprak de kunstenaar aan na een jazzconcert. Hij stuurde een

tekst van de bekende jazzpercussionist Max Roach. Modeontwerper David Jeanmotte, die Lauti tegen het lijf liep in de Brusselse metro, hield het met een eigen tekst kort en bondig bij: ‘Ne connaissant pas le futur, je crée le présent’.

Hotdogs Joke V. ligt in haar tuin (?) op haar zij, een groen grasveld, een lichtgroene muur en bovendien draagt ze een groene jurk. Joke koos voor een tekstfragment uit Putain putain van Arno: “Il ya des gens qui parlent beaucoup Mais qui ne disent rien du tout Il y des gens qui crèvent de faim.”

BDW 1509 PAGINA 11 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

MET EEN BOEKJE Johan de B., stijlvol in zwart-wit citeert Jean-Paul Sartre: “L’enfer, c’est les autres.” En om af te ronden: Catharina A. koos voor een fragment uit Amerika – prairie en buildings, uitgegeven bij Reinaert in Brussel in 1956. Auteur is de ons onbekende Plien Pycke, maar het fragment is schitterend: “De heerlijkste bevinding

n DOOR DANNY VILEYN

van die dag werd mijn lunch in een klein eethuisje, waar men hotdogs bestelde. De hotdog, één der meest typische gerechten, is een ongeboterde sandwich gevuld met een warm Frankfurter worstje en naar believen gespijsd met mostaard en ketchup (gespijsde tomatensaus die op geen enkele tafel in de States ontbreekt)...”

Het boek ‘pages inattendues’ van Manuel Lauti bevat een schat aan foto’s en teksten, in het midden kan u uw eigen foto en tekst kleven. Het boek is te koop o.a. bij Passa Porta en kost 20 euro. In de bar van Théâtre Marni aan de Vergniesstraat 25 te Elsene loopt van 17 februari tot 29 maart een expo met foto’s van Manuel Lauti. Ze zijn te bezichtigen tijdens de avonden dat er een spektakel is het theater. Info op www.theatremarni.com en 02-639.09.82.

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

BDW 1509 PAGINA 12 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

WATERMAAL-BOSVOORDE > NAGENOEG IEDEREEN TEGEN 82 APPARTEMENTEN IN BOS

‘PAST NIET NAAST ZONIËNWOUD’

Vijf passieve woonblokken plant Cofinimmo in de Tenreukenstraat, goed voor 82 appartementen “de haut standing”. Het project past in de grotere plannen die de bouwpromotor heeft; Cofinimmo is ook eigenaar van het iconische Axa-gebouw op de aanpalende Vorstlaan. Dat gebouw zou naar verluidt omgetoverd worden tot een gemengd project met kantoren en appartementen. Maar Axa verlaat haar hoofdzetel pas volgend jaar, en de renovatie van het Axa-gebouw is een moeilijke klus. In tussentijd zet de bouwpromotor in op een ‘gemakkelijker’ project. Maar de vijf passiefgebouwen zorgen voor onrust bij gemeente en buurtbewoners. De Tenreukenstraat ligt tussen het gelijknamige park en het Zoniënwoud, en er wordt gevreesd dat het project een te grote impact

Het gemeentebestuur van Watermaal-Bosvoorde beslist volgende week over de bouw van een appartementencomplex in de Tenreukenstraat. Vastgoedpromotor Cofinimmo wil daar naast het Zoniënwoud zes etages exclusieve woningen. Alleen Leefmilieu Brussel toont zich een voorzichtige voorstander.

Links het geviseerde bos, rechts de ingang van Axa.

zal hebben op de natuur. Hoewel de hele site bouwgrond is, staat er op de plaats van de 82 appartementen een vrij groot bos waarvan er 301 bomen zouden moeten omgehakt worden. Daardoor zouden niet alleen bomen, maar ook enkele beschermde diersoorten, zoals vleermuizen, moeten wijken. Het overlegcomité van de gemeente

is van advies dat het project geen plaats heeft in de Tenreukenstraat, ook omdat de wijk waarin het zich bevindt dunbevolkt is naar Brusselse normen. Zes verdiepingen is te hoog. Het comité lust ook de meer dan 100 parkeerplaatsen niet. De Vorstlaan is al verzadigd tijdens de spits, en extra verkeer zal de buurt niet ten goede komen. 300 bomen

omhakken naast een park en een belangrijk gewestelijk bos gaat ook niet, luidt het verder.

‘Nood aan sociale woningen’ Op 16 februari moet het schepencollege van Watermaal-Bosvoorde een advies geven over de bouwaanvraag. Het heeft er alles van weg dat het college het advies van het overlegcomi-

té zal volgen. Watermaal-Bosvoorde heeft een Ecolo-burgemeester en ook de schepen van Stedenbouw behoort tot die partij. Volgens die laatste, Tristan Roberti, ziet het er naar uit dat ook het Brussels gewest het project zal afkeuren. Het is namelijk de administratie stedenbouw van het gewest die moet oordelen over het grote project. “Diegene die moet oordelen bij het gewest heeft zich eerder al negatief uitgelaten over het project,” zegt Roberti. Naast talloze andere instanties die tegen zijn - zoals de gewestelijke ontwikkelingsmaatschappij Citydev en buurgemeente Oudergem - valt het voorzichtig positieve advies van de gewestelijke administratie leefmilieu op. Volgens leefmilieu zijn er wel voldoende garanties dat het verlies aan natuur gecompenseerd zal worden. Leefmilieuvereniging Inter-Environnement Bruxelles is strenger. Naast het verlies aan natuur en de bijkomende drukte in de groene wijk vreest ze dat er niet aan de noden van de minderbedeelden wordt voldaan. “Brussel heeft nood aan sociale woningen en niet alleen aan luxueuze appartementen,” klinkt het. Volgens buurtbewoners is de buurt rond het Zoniënwoud daarom net begeerd: er is nog voldoende ruimte om te bouwen en ondanks alle verkeersproblemen is de ontsluiting buiten de spitsuren goed. Verwacht wordt dat het gewest eind februari of begin maart een oordeel zal vellen. Christophe Degreef

ADVERTENTIE

ETTERBEEK > HERAANLEG RIOLERING JOURDAN EN FROISSARTSTRAAT

‘Van openluchtparking naar echt plein’ Vanaf maart wordt de riolering van het Jourdanplein en de Froissartstraat vernieuwd. “Dit heeft niets met de heraanleg van het plein te maken, het moest hoe dan ook gebeuren” zegt Rik Jellema (Groen), schepen van Openbare Werken in Etterbeek.

Gunstig advies

De werken zullen geen verkeershinder veroorzaken, enkel het deel van de riolering dat aansluit op de huizen wordt vervangen. Het einde van de werken staat gepland voor augustus. Vanaf volgend jaar beginnen de werken voor de heraanleg van de Maalbeekparking onder het Jo Heyneparkje. Door de vele protesten van de handelaars en de omwonenden heeft de gemeente beloofd om eerst zeventig publieke parkeerplaatsen te creëren in de Maalbeekparking vooraleer ze de parkeerplaatsen op het Jourdanplein verwijdert. Uiteindelijk blijven er op het Jourdanplein een dertigtal (kort)par-

Bovendien wordt ook de frituur vernieuwd om te voldoen aan de regels van het Federaal Agentschap voor de veiligheid van de voedselketen (FAVV). De uiteindelijke heraanlegging van het Jourdanplein is gepland voor volgend jaar. De overlegcommissie en het Schepencollege hebben hiervoor een gunstig advies gegeven. Beliris, de bouwheer van het project, wacht enkel nog op een vergunning van het Gewest. “Het Jourdanplein is nu een openluchtparking, in plaats daarvan willen we er een echt plein van maken waar mensen samenkomen,” zegt de schepen van Openbare Werken. Helena Coen

keerplaatsen over. “Veel mensen vergeten dat er honderd parkeerplaatsen beschikbaar zijn in de Forte dei marmiparking 200 meter verderop,” zegt Jellema (Groen).

ADVERTENTIE

De MIVB brengt je geliefde dichterbij

MAAK JE LOVELINE EN WIN JE TROUW

wedstrijd

loveline.mivb.be

BDW 1509 PAGINA 14 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

BDWOPINIE

Op speelpleintjes komen jongeren uit het Nederlands- en Franstalige onderwijs elkaar vaak tegen, in een onderwijsgerelateerde context niet.

ONDERWIJS > BRIEUC VAN DAMME OVER DE MUUR TUSSEN NEDERLANDS- EN FRANSTALIG ONDERWIJS

VOETBAL OP HET BUURTPLEIN, OORLOG OP DE SPEELPLAATS BRUSSEL – Volgens voorzitter van de vrijdaggroep Brieuc Van Damme zijn de Brusselse kinderen het slachtoffer van het gebrek aan communicatie tussen het Nederlands- en Franstalig onderwijs. Nochtans kampen ze met dezelfde uitdagingen, schrijft hij: die van een grootstedelijke, multiculturele en meertalige regio.

orige week kwamen we met de vrijdaggroep naar buiten met een ontluisterende vaststelling: door 30 procent van de Nederlandstalige Brusselse scholen loopt een fysieke muur. Zo blijven Nederlandstaligen netjes van hun Franstalige studiegenootjes gescheiden. Het resultaat: op het buurtplein spelen kinderen voetbal, op de speelplaats oorlogje. Inclusief het over de muur afschieten van projectielen. Die reële muur van zo’n twee kilometer lang, de afstand van Manneken Pis tot het Jubelpark, loopt ook door de decreten van de Vlaamse en Franse Gemeenschap die het Brussels onderwijs vorm geven. Die

muur loopt door directies en lerarenkamers die al decennia niet meer met elkaar praten. Op een aantal moedige uitzonderingen na wordt amper nog gecommuniceerd.

Immersieonderwijs Het kind van de rekening? Juist, de Brusselse kinderen. Een directrice getuigt op Radio 1: bij de splitsing van haar school dertig jaar geleden heeft de Nederlandstalige afdeling de grote sportzaal aan de Franstalige moeten afstaan. In eerste instantie mochten ze die nog gebruiken, maar sinds het gemeentebeleid besliste om voorrang te geven aan het Franstalig onderwijs, moeten de Nederlandstalige buren

BRIEUC VAN DAMME:

“De onderwijskloof dicht je niet door muren, maar door bruggen te bouwen”

nu vijftien minuten naar een ander sportcomplex stappen. Tijdens ons eigen speurwerk leerden we dat een directeur dreigde subsidies te verliezen als ze rond het gezamenlijk, efficiënter beheer van infrastructuur of schoolfeesten zou samenwerken met zijn Franstalige evenknie. Dat heeft ons rapport alvast wel bereikt: scholen meldden ons dat ze vrijdag, soms voor het eerst in jaren, contact met elkaar hebben opgenomen. Wachten op de wetgever moet niet altijd. Verandering komt vaak van het terrein. Dan pas volgt het beleid. Vlaamse en Franstalige Brusselse scholen kampen nochtans met dezelfde uitdagingen; die van een grootstedelijke, multiculturele en meertalige regio. Met 15 tot 20 procent schoolverlaters naargelang

de bron, voert Brussel het regionale lijstje aan en bevindt ze zich boven het Europese gemiddelde. De onderwijskloof, die aan een cocktail van armoede en anderstalige ouders wordt toegeschreven, legt een bom onder het sociale weefsel van onze hoofdstad en haar economische ontwikkeling. Taal is niet enkel één van de oorzaken van de onderwijskloof. Ze is paradoxaal genoeg ook één van de meest doeltreffende remedies als er op school goed mee wordt omgegaan. Uit nationaal en internationaal onderzoek van Van de Craen (VUB) blijkt dat kinderen die een deel van de leerstof in een andere taal aangeleerd krijgen niet alleen beter scoren op taal, maar ook op andere vakken zoals rekenen en wiskunde. De progressie is het meest uitgesproken bij zwakke leerlingen, waardoor de kloof met de sterke leerlingen kleiner wordt. Onderzoek van Nevala & Hawley toont dan weer aan dat het aantal schoolverlaters kan worden verlaagd door middel van een goede samenwerking tussen alle bevoegdheidsniveaus en alle actoren. Met een maximum van twee uurtjes immersieonderwijs in het Nederlandstalig basisonderwijs en isolationistische schoolgemeenschappen, ontbreekt het in Brussel aan beide.

Overbrug de kloof We kunnen nochtans op korte termijn een aantal zaken doen om de situatie voor de Brusselse schoolgaande jeugd te verbeteren. Als Ministers Milquet en Crevits samen met een aantal schooldirecteurs op de koffie zouden gaan, zouden ze ongetwijfeld naar buiten stappen met een waslijst absurditeiten die kleine aanpassingen aan de regelgeving kunnen verhelpen, zoals eerdere getuigenissen al hebben aangetoond. Daarnaast moet het PISA onderzoek van de OESO op Brussel worden toegespitst om de specifieke noden en mogelijke oplossingen voor de regio beter te vatten. De onderwijskloof vernauw je door het kleuteronderwijs in beide Gemeenschappen verplicht te maken, en op een gedecomplexeerde manier met taal in het Brussels onderwijs om te gaan. Sinds september 2014 kan in het Nederlandstalig Brussels secundair onderwijs tot 20 procent van de lessen in een andere taal worden aangeboden. Dit moet worden doorgetrokken naar het lager onderwijs waar de onderwijskloof ontstaat. Een kloof vernauw je door dichter bij elkaar te komen en van elkaar te leren. Door samen te werken kan je een kloof zelfs overbruggen. Maar keer je elkaar de rug toe, dan zit je al snel muurvast.

Brieuc Van Damme woont in Molenbeek en is voorzitter van de vrijdaggroep, een beleidsplatform voor jongeren van diverse pluimage. Hij schrijft deze bijdrage in eigen naam

lezersbrieven@bdw.be

BRIEVEN VAN LEZERS

BDW 1509 PAGINA 15 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

Uitgestoken hand De jaarlijkse 11-juliviering blijft dus in het Brusselse stadhuis. Gelukkig maar. De symboliek ervan is belangrijk. Ans Persoons zei hierover eerder: “Het stadhuis verlaten is geen ‘verhuis van locatie’ maar een symbolische daad met een politieke boodschap: het is de uitgestoken hand van Brussel weigeren, het is Vlaanderen opsluiten onder Vlamingen, het is (nog meer) afstand nemen van Brussel en België.” Ik was nogal verrast door haar reactie, in positieve zin eigenlijk. Vandaar mijn oproep: Mevrouw Persoons, ga verder op uw nieuw elan en schaf ook het logo ‘BXL’ af. Dit logo dat vorig jaar door u en uw collega’s werd ingevoerd is eigenlijk ook geen ‘verandering van logo’ maar een symbolische daad met een politieke boodschap: het is het opsteken van een middelvinger in de richting van Nederlandstaligen, het is Brussel weghouden van zichzelf, het is (nog meer) afstand nemen van Vlaanderen en België. Mevrouw Persoons: hoog tijd voor een ander logo! Vincent Verouden, Watermaal-Bosvoorde

Roltrappen De roltrappen in de Brusselse metrostations ondergaan intensieve onderhoudsbeurten. Dan zijn ze uiteraard buiten gebruik. Na deze onderhoudsbeurten vallen ze geregeld weer eens stil. Trappen die maar niet willen rollen zoals het hoort, tref ik dagelijks in de metrostations Montgomery of Madou (uitgang Madou-plein). Het metrostation Park staat op mijn zwarte lijst: de trap is heel erg lang, en doet het maar zelden. Soms denk ik dat het om te bezuinigen op elektriciteit is, dat de trappen zo vaak stilliggen. Zou dat een reden kunnen zijn? Vreemd genoeg doen de roltrappen in het Centraal Station of De Brouckère het altijd, althans als ik er op sta. En dat gebeurt vrij vaak. Verder moet ik bekennen dat ik vrij gelukkig ben met de metrodiensten – behalve dan met hun website. Maar dat is een andere geschiedenis. En ik moet ook toegeven dat ze er wel degelijk propertjes uitzien. Dat verbaast in de Brusselse context, die op dat vlak geen schoolvoorbeeld is. Erik de Kuyper, Brussel

De Brusselse stedenbouw Als architect-urbanist kan ik de redenering van Rien Van de Wall (BDW 1506, p.8-9) volgen, dat Brussel een beneden- en een bovenstad heeft, volks en elitair, hetgeen topografisch en historisch is bevestigd. Dat de Zenne de stad in twee deelde. Reeds in de Middeleeuwen liep er een reisroute Oost-West doorheen ‘Bruocsella’. Ik kan hem slechts gedeeltelijk volgen wat het sluiten van tunnels betreft. De stad herwaarderen is een evidentie, maar alles herzien in functie van uitsluitend voetgangerszones is een utopie. Alle steden zijn onderworpen geweest, door de verwoede promotie voor het individueel vervoersmiddel ‘de auto’. Dat bewegend voorwerp is een tweede huis geworden van de bezitters ervan, en dat voor allerlei doeleinden. De inbreng of herinrichting van meer wandel- en groenzones gaat geen echte impact hebben op het gedrag van individuen die als chauffeur optreden. De individuele bezitterszucht van een wagen beïnvloedt het constant gebruik ervan, daarenboven is ook het algemeen verkeer of vrachtwagenvervoer een factor met economische noodzaak. Het openbaar vervoer laat men liever uit het debat, want het individualisme komt in botsing met het collectivisme van dit systeem, dat kleeft aan dat soort vervoer dat te gemakkelijk onderhevig is aan stakingen en zijn vaste koers door rails waarop het zich beweegt. Urbanistisch en architecturaal gezien heeft men verschillende soorten steden: topografisch vlak, heuvelachtig, bergachtig, aan zee. Ieder soort milieu heeft zijn eigenheid en problematiek in verband met het algemeen vervoer of bevoorrading. Om al deze elementen te verwerken en tekeer te gaan tegen deze luchtbezoedeling door fijn stof, is de fiets een alternatief: elektrisch voor heuvelachtige steden, voor auto’s elektrisch aangedreven. De robotauto is een utopische uitvinding, want het individu uitschakelen is onzin. Voor groot vrachtverkeer zijn treinen waterwegen nuttig. De brandstof, nodig om zich te verplaatsen uitsluitend met elektriciteit als bron, verplaatst alles naar een andere problematiek. Alleen de treinen voldoen hieraan. Architect-urbanist zijn bestaat vooral uit het organiseren van de beschikbare ruimten, herstructureren wat er al bestaat, architectuur, bouwwetenschap, ervaring en politieke visie ontdekken en beheersen. Wat Brussel betreft, zijn de tunnels van de Kleine Ring er gekomen nadat het viaduct naar Koekelberg werd afgebroken. De Grote Ring rond Brussel werd in zuidelijke doorgang, dicht tegen Brussel, niet afge-

werkt. De noordelijke Ring van Antwerpen zou er lang gestaan hebben zonder referendum. Wil men Brussel als Europese hoofdstad eer aandoen, dan moet men het debat voeren over welk België wij willen. Een bondsrepubliek met drie landstalen is een optie, want dat is anno 2016 een staatskundige realiteit geworden, wat niet betekent dat België moet verdwijnen. Tot slot: een bepaalde dialectiek is gebruikelijk in het opstellen van een thesis voor het bekomen van een master, maar de verdedigde stellingen kunnen niet altijd bewijsbaar getoetst worden en berusten op veronderstellingen of zijn geplukt uit een concept van bestaande ervaringen. Herman Decleyn, ere e.a. architect-inspecteur, Brussel

Prioriteiten In het opiniestuk ‘Onze stripmuren verdienen een rel’ (BDW 1508, p.16) klaagt schepen Ans Persoons (SP.A) aan dat er enkel mannelijke striptekenaars de dienst uitmaken in Brussel anno 2016. “Een inhaalbeweging dringt zich op,” klinkt het. Ik vind dit opvallend komende van haar, want dat de verantwoordelijke schepen voor het Nederlandstalig onderwijs (mevrouw Hariche van PS dus) geen twee woorden Nederlands kent in datzelfde 2016, wimpelt mevrouw Persoons zedig weg. Strips zijn dus blijkbaar belangrijker dan fundamentele mensenzaken. Kwestie van prioriteiten te stellen, zeker? Bruno Floré, Wetteren

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

ADVERTENTIE

Download de volledige programmabrochure op www.zinnema.be 01 > 0

6/20 16

LT RTE E VE ouve K E M eke B OM i DBL er en M U EE O i l G e t T MIN ’ rtela STA lecht e & V 17/0 INEE nder 1 MAT ultuur A P vanaf tC SE U iens 2/0 CLO ickle 2 D P goo 6/0 Man 2 ËZIE –PO SMS cheyne Du 7/02 Jan N EMA PEL jam L X & A cert 16/0 Con 2 ELT ERT er V E ocht MEK OM e Milsd L B imon OUD IVAL ’T G lier en S EST W F e Y O T lat L CI 21/0 E SH erte SKIL PUZZL 2 V S -TA! IECE A-PA ne P Z 0 in 27/0 100 Muz 8/0 2 + 3

E& COM

SEE

ELIK

YA N AN Ony GAI vanaf a Ci ’T G e. 10/03 OUD BLO M Huis MEKE van VE + Ish het Ne RTELT d ane Chio erlands BITT ua L E 3 R Thea ekhl i 20/0 ter E ZOET f a n rasm a us v /04 6 Wee k van WE MA TC de A ODE mate H ART VAN S urku D Fern nste ando E ZEE n 7/05 Pess o 5 a K 14/0 Inge OM-UN Van E Ges tel 27/05 Fest ival o nder PLAZE de b Y ome 6 n 24/0

OPEN CALL ‘16–’17 I HAVE A DREAM: www.zinnema.be

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

LITERATUUR > IN ‘JUNGLE’ BRENGT JOOST VANDECASTEELE EEN ODE AAN DE VERWARRING

‘VERZET KAN NIET VREEMD GENOEG ZIJN’

BDW 1509 PAGINA 17 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

ungle is alweer het vijfde boek van theatermaker, stand-upcomedian en schrijver Joost Vandecasteele (36), die thans samen met regisseur Pieter Van Hees aan een serie over Brussel werkt. Het plot van Jungle laat zich moeilijk samenvatten. Een schrijver met besognes komt zonder uitgeverij en zonder inkomsten te zitten. Al dolend verzeilt hij in de vreemdste situaties in zijn thuisstad Brussel, bij zijn Spaanse vertaler in het door de crisis getroffen Madrid, bij een rijke gameontwikkelaar in New York, op reisreportage in Astana en in het Tokio van na de apocalyps. Wanneer hij samen met andere verstotenen à la dérive door de straten dwaalt, komt de schrijver in ‘onmogelijke huizen’ terecht, die uit de grond rijzen zoals in een videogame. Tweehonderdvijftig pagina’s later blijf je als lezer verweesd achter. En laat dat nu net de bedoeling zijn van Vandecasteele. Joost Vandecasteele: “We proberen al een tijdje zo rationeel mogelijk te leven en dat heeft zijn grenzen. De leegte die daardoor ontstaat, wordt ingevuld door religie, fundamentalisme en andere rare kronkels, maar niet door verwarring. Dus heb ik maar een boek geschreven dat een eerste aanzet kan vormen tot meer verwarring.” Het decor van ‘Jungle’, de stad, schept niet bepaald orde in de chaos, integendeel. Vandecasteele: “We denken dat grootsteden, uiteindelijk een vrij recent fenomeen, dorpen maal duizend zijn. Maar steden hebben andere wetmatigheden. Een stad wordt vaak beoordeeld op diegenen die altijd buiten vertoeven, terwijl zij die binnen leven niet meetellen. Wat doet het idee van boven elkaar wonen met een mens? Of het feit dat publieke ruimtes zowel worden gebruikt voor commerciële als voor private doeleinden?” “Ik voel een enorme fascinatie voor steden. Niet per se vanuit wetenschappelijk oogpunt, maar omdat ik ze zelf niet snap, ook al woon ik hier bijna twintig jaar. Het is een beetje mijn levenswerk geworden: Brussel proberen te begrijpen.” Volgens het hoofdpersonage in ‘Jungle’ is het anti-autoritaire gedrag de vervolmaking van de Brusselse identiteit. Vandecasteele: “Het amateurisme en het kleinmenselijke gedrag van Brusselse politici kan niet op tegen de globalisering die hier aan de gang is. Dat werkt non-conformisme in de hand.” “Sinds kort werkt de MIVB met een poortjessysteem. Maar als je echt niet wil betalen, kan je nog steeds op de rode knop duwen. Op pleinen waar het verboden is om te parkeren, kan het paaltje dat auto’s de doorgang moet verhinderen altijd wel naar beneden. En de autovrije zone, een zegen voor het milieu, wordt aangekondigd met omgehakte bomen. De zone waar geen auto’s mogen komen, wordt bovendien steeds kleiner op vraag van de handelaars.” “De luidste en agressiefste schreeuwers krijgen altijd gelijk in deze stad. Er is geen incentive om je anders te gedragen, want brave inwoners krijgen hier niets geregeld. Er ontbreekt een tegengewicht voor de ergste mensen. En dan denk ik: laat dat de vreemdsten maar zijn.” In ‘Jungle’ gebeurt verzet inderdaad op de vreemdste manieren: door gras te planten op de Grote Markt of door zo bizar mogelijke vragen te stellen aan politici op persconferenties. Vandecasteele: “Woede levert niets op. Ik heb al genoeg betogingen meegemaakt, genoeg voetzoekers zien ontploffen, genoeg blikjes bier op de grond zien liggen. Hoe groot

Joost Vandecasteele wandelt graag à la dérive door de stad. “Brussel proberen te begrijpen is mijn levenswerk geworden.”

ANDERLECHT – Steden, games en internet zijn belangrijke thema’s in de nieuwe roman van Joost Vandecasteele. In ‘Jungle’ doolt een schrijver rond in een virtueel besmette wereld, waarin mensen op de vreemdste manieren demonstreren. “Ik ben ook al enkele keren door elkaar geschud. Dat zijn allesbepalende ervaringen.”

die massabetogingen ook zijn: ze verliezen hun kracht.” “We kunnen de apathie doorbreken door mensen even door elkaar te schudden. Ik ben ook al enkele keren door elkaar geschud. Dat zijn allesbepalende ervaringen. De beste comedy die ik ooit gezien heb, is niet de comedy die mij het hardst heeft doen lachen, maar diegene die mij het meest van mijn melk heeft gebracht. Verzet kan niet vreemd genoeg zijn.” “Ook in Brussel zit vreemd verzet in de lift, denk maar aan het hacken van het Coca-Cola-bord aan De Brouckère, of aan Pic Nic the Streets. Daar kan de politie geen waterkanon tegen inzetten. Het stadsbestuur was eerst tegen de picknick, tot ze dankzij de demonstranten de kans kregen om de groenste hoofdstad van Europa te worden.“ “Misschien zijn enkele van mijn ideetjes wel bruikbaar. Bij mijn boekpresentatie ging ik in gesprek met Dyab Abou Jahjah (activist en stichter van burgerbeweging Movement X, red.), die concreet bezig is met verzet. Daar heb ik veel bewondering en respect voor. Hoe ik nadenk over vreemd en hij over concreet verzet, is wel compatibel met elkaar.” Mogen we ‘Jungle’ tot de geëngageerde literatuur rekenen? Vandecasteele: “(verontwaardigd) Maar natuurlijk! Ik beschouw het niet als uitzonderlijk dat een boek geëngageerd is, integendeel. Alsof je eigen leven belangrijker zou zijn dan wat er in de maatschappelijk gebeurt.” “De psychologie van een personage interesseert me niet, wel zijn of haar ideeën. Er zijn nog veel columnachtige passages geschrapt in Jungle. Op den duur ging het op non-fictie lijken, dat wou ik vermijden.” Zowel uit je eerdere werk als uit dit boek spreekt een fascinatie voor internet. Vandecasteele: “Ik ben geen digital native, maar ik heb wel de opkomst van het internet meegemaakt. Plots kon je in een Brusselse

Easy Everything ticketjes kopen om een kwartier op internet te surfen.” “Eerst was internet een soort idee, daarna was het in winkels te vinden en uiteindelijk kwam het in onze huizen terecht. Er is een verschil tussen hoe internet evolueert en hoe de mens ermee omgaat. Voor het personage Mona in mijn boek is die alomtegenwoordigheid van internet heel vanzelfsprekend: het heeft altijd al bestaan.” “Ik wil internet niet onderschatten, omdat ik het belangrijk vind, ook vanuit een literair oogpunt. Media en uitgeverijen gaan nog heel paternalistisch om met internet. Ik snap ook

“Ik ben niet geïnteresseerd in de psychologie van een personage, wel in zijn of haar ideeën”

waarom: alle teksten die op internet staan, zijn gratis. Maar zodra we in staat zijn om op internet een volwaardige economie te hebben, zal de aardverschuiving enorm zijn.” “Er zijn auteurs die hun boeken op internet schrijven en ze tijdens het schrijfproces laten becommentariëren, bijvoorbeeld op de Amerikaanse website LitReactor.com. Pas daarna wordt het een echt boek. Dat vind ik fascinerend. Maar uiteindelijk preek ik tegen mijn eigen kerk, want ik blijf boeken maken op de klassieke manier. Schrijf maar op: nog even wachten en dan komt Joost Vandecasteele met een online experiment.” In tussentijd werk je als schrijver al

mee aan de ontwikkeling van een game. Vandecasteele: “Daar ben ik heel tevreden mee. Wat ik schrijf moet in het teken staan van wat de mensen van de Happy Volcano (de indie game studio waarmee Vandecasteele samenwerkt in een project van het Nederlands Letterenfonds, red.) ontwikkelen. Die relatie vind ik heel gezond.” “De literatuur moet terug nederig worden als ze zichzelf wil heruitvinden. Het dedain dat literatuur voelt voor nieuwe media, zal het moeten kwijtspelen.” In een recent interview in Knack noem je jezelf een auteur van b-literatuur. Dat klinkt wel erg bescheiden. Vandecasteele: “Ik heb een groot deel van mijn jeugd voor een scherm doorgebracht en ik ben zelf beginnen te schrijven op basis van b-literatuur. Kijk maar: mijn boekenkast staat vol met pulp, sciencefiction en comic books.” “Ik voel me verbonden met de nerdcultuur. Jungle leunt dichter aan bij de waanzinnige ideeën in comic books dan bij klassieke literatuur. Die beperkt zich meestal tot een banaal idee dat wordt uitgespit en gepsychologiseerd. Maar de mooiste zinnen schrijven of de meest diepgewortelde psychologische overtuigingen uitwerken, interesseert me niet. Ik wil waanzinnige beelden en hallucinante situaties oproepen. Daar is pulp nu eenmaal meer mee bezig dan klassieke literatuur.” “Ik voel ook wel dat ik weinig soortgenoten heb in de Nederlandstalige literatuur. Maar ik ben niet op zoek naar soortgenoten, enkel naar bondgenoten. Ik hoop vooral dat mensen aanvoelen dat wat ik schrijf oprecht is. Dat ik oprecht gefascineerd ben door de fenomenen die ik beschrijf.” Ken Lambeets Jungle, Joost Vandecasteele, Uitgeverij Lebowksi, 255 pagina’s, 19,99 euro. De satirische comedyreeks ‘B’ is eind dit jaar op Canvas te zien

BDW 1509 PAGINA 18 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

MUZIEK > NICOLA TESTA TOT IN DE PUNTJES VOORBEREID OP ANCIENNE BELGIQUE

VAN KLASSIEKE PIANO NAAR BLIEPJES UIT DE TECHNO heruitvinden en ik houd veel van Kate Bush. Vandaag zoek ik vooral naar zeer atmosferische muziek met een elektronisch kantje.”

Nachtraaf in Fuse en Mirano

De Brusselse muzikant Nicola Testa: “Als kind werd ik aangetrokken door de piano, zoals andere jongens door autootjes.”

BRUSSEL – De Brusselse muzikant Nicola Testa bracht zijn eerste album No More Rainbows uit in maart 2015. Zijn muziek staat geklasseerd onder het catchy genre Electro-pop. Na meerdere passages in de Botanique bereidt Testa zich nu tot in de puntjes voor op zijn eerste passage in de Ancienne Belgique, op 19 maart. “Ik denk over alles heel lang na en laat dan veel chaos toe voordat ik de knopen finaal doorhak.”

icola Testa is een artiestennaam die nog niet heel bekend is bij het grote publiek. Maar zijn prille fans steunden hem via een growfunding project om No More Rainbows te kunnen opnemen. “Ik zou met mijn muziek graag iets kunnen losmaken bij zoveel mogelijk mensen. Dat probeer ik door als artiest zo oprecht mogelijk te zijn,” zegt Testa. Zijn clip voor de single Koko kende al veel succes en won de prijs voor beste video tijdens Les Octaves de la Musique op RTL, recht voor de neus van niemand minder dan Stromae. Testa werpt zich op als frontman van een zeskoppige groep die zijn naam draagt. In die formatie zal de groep ook in maart op het podium van de Ancienne Belgique staan. Ondanks de perfect geplande voorbereiding voelt Nicola al een span-

nende vorm van stress opkomen. Hij houdt namelijk alles graag in eigen beheer. Dankzij zijn theaterstudies kent Testa veel van scenografie en beeldtaal. “Het podium is een plek waar ik me vrij voel en dat heeft theater met muziek gemeen.” Toch is hij liever muzikant. “Ik speel nog steeds voor een klein stukje theater, maar ik bepaal alles zelf. Hoe het decor eruitziet, hoe de belichting moet werken én ik schrijf bovendien mijn eigen teksten.”

Tips van Daan Testa blijkt uitgerust met een stel bijzondere voelsprieten, goed voor samenwerkingen met heel wat artistiek getalenteerde vakmensen. Nicola geniet zo onder andere van een samenwerking met zanger Daan, ontwerper Jean-Paul Lespag-

nard, regisseur Martin Landmeters en kunstenaar Eric Croes. “Wanneer ik zo’n samenwerking aanga, begint alles ondanks alle voorbereidingen toch terug vanaf nul.” Over de invloed van Daan is Testa alleen maar vol lof. “Hij noemde zich een fan na een van mijn optredens en ik vind hem echt een grote muzikant. Tijdens de opnames van No More Rainbows speelde Daan de gitaarpartij van Koko. Ook voor andere nummers kreeg ik van hem heel wat waardevolle tips.” Zijn muzikale pad moest Nicola Testa eerst op eigen houtje verkennen. Twee elementen beïnvloedden hem daarbij sterk. “Als kind werd ik aangetrokken door de piano, zoals andere jongens door autootjes.” Omdat een logge piano of synthesizer niet overal mee naartoe kon begon Testa ook elektronisch

“Ik adoreer David Bowie, die zichzelf steeds kon heruitvinden, en ik houd ook veel van Kate Bush”

te componeren aan de computer. Nicola was een jonge veelvraat als het op muziek aankwam. “Ik adoreer David Bowie die zichzelf steeds kon

WIN!

Die tweede belangrijke voedingsbodem voor muziek is nochtans niet de invloed van Bowie. “Inspiratie komt bij mij permanent, via allerlei dingen die me raken zoals films en boeken. Maar waaruit ik echt veel heb gehaald is het Brusselse nachtleven. Ik feestte heel veel in clubs als de Fuse of Mirano en in de vele cafés rond het Sint-Katelijneplein. Ik heb in die clubs veel techno gehoord en daaruit heb ik geluiden gehaald die iedereen maar niks zou vinden wanneer ze los zouden staan van de rest van mijn muziek.” Waar uitgaan in Brussel ook goed voor bleek te zijn was om kennis te maken met Jean-Paul Lespagnard. De Brusselse ontwerper werkt niet alleen aan eigen modecollecties, maar heeft ook ervaring als kostuumontwerper voor theater- en dansvoorstellingen. Momenteel is Lespagnard druk in de weer om unieke podiumkostuums te maken voor Nicola en zijn band. “Met Jean-Paul wou ik al een hele tijd graag samenwerken. Hij werkt op een zeer serieuze manier en heeft echt een eclectische stijl die toch zeer licht is en die tegelijk toch vol humor zit.” Over hoe de kostuums er juist gaan uitzien weet Jean-Paul Lespagnard al alles: “Ze moeten passen bij de energie die Nicola aan het publiek geeft tijdens een optreden en die communicatie versterken, het worden kledingstukken die…” En daar onderbreekt Nicola Testa hem, want de details moeten nog een goed bewaard geheim blijven tot in maart, wanneer Nicola Testa en zijn band in de kostuums van Lespagnard het podium van de Ancienne Belgique beklimmen. In afwachting van het grote optreden in de AB geeft Nicola Testa op 18 februari een exclusieve showcase in Club Clandestin aan de Grote Zavel. De muzikanten spelen er een intiemere setlist en die zal ook iets meer elektronisch klinken, belooft Nicola. Annelies Boddez

Win! BDW geeft 15 x 2 tickets weg voor het optreden van Nicola Testa in Club Clandestin (Sint-Annastraat 20, 1000 Brussel) op 18 februari om 19.30 uur. Stuur een mailtje naar win@bdw.be met onderwerp ‘Testa’ en wie weet behoor jij tot de gelukkige winnaars!

BDW 1509 PAGINA 19 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

EXPO > ONTDEK TWINTIG MUSEA IN HET DONKER

Dansen in het legermuseum BRUSSEL – Met de negende editie van de ‘Museum Night Fever’ organiseert het Koninklijke Legermuseum een ‘War Party’.

ren van Ieper naar Istanbul. De avond wordt afgesloten met een afterparty in de Bloody Louis op de Louizalaan.

Tijdens dit evenement zullen zo’n dertig artiesten, waaronder enkele dj’s, een resem van beeldende kunstenaars en schrijvers, in de verschillende zalen van het museum, hun eigen reﬂ ectie op geweld weergeven. Naar jaarlijkse traditie kleuren de Brusselse musea buiten hun museumkaders en organiseren ze allerlei activiteiten als performances, concerten, rondleidingen, workshops en nog veel meer. In het Legermuseum kan u deelnemen aan een knotsgekke Chroma Key Animatie in de luchtvaarthal, georganiseerd door enkele studenten fi lm-tv-video en fotografi e, van de Luca School of Arts, campus Narafi in Vorst. Verder kan u doelwit worden van een menselijke drone uit Texas of van de Love Beam, of kan u mee marche-

Helpende handen gezocht eer dan honderd activiteiten in M twintig verschillende musea, dat vraagt veel helpende handen. Wie dus interesse om de organisatie uit de nood te helpen, kan zich inschrijven op www.museumnightfever.be De War Party vindt plaats op zaterdagavond 5 maart van 19 uur tot 1 uur ’s nachts in het Koninklijk museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis in het Jubelpark te Brussel. Zowel de Museum Fever Night als de War Party zijn gratis.

Nick Trachet

Katrien Vermeulen Meer informatie over de programmatie van de War Party en Museum Night Fever is vanaf maandag 15 februari beschikbaar op de website

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Bigarade Ik had er veel over gehoord, maar ik had ze nooit gevonden: bigarades, ook bekend als bittere appelsienen. Het is de sinaasappel waar het allemaal mee begon.

Een maquette van een werk dat in het Legermuseum te zien zal zijn. ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a Verzekerd verhuurbeheer a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Je zou denken dat we steeds meer vinden in onze winkels, van steeds verder, steeds exotischer. Maar aan de andere kant verschraalt het aanbod, verkoopt iedereen dezelfde pulp. Neem nu de c anneton à l’orange, eend met appelsiensaus. Een grote klassieker en “een van de weinige voorbeelden van zoetzuur in de Franse keuken”. De recepten van de grote chefs geven het al aan: de één maakt de saus op basis van een g astrique, een gereduceerd mengsel van azijn en suiker, de ander voegt citroen toe aan het zoete sinaasappelsap dat bij het kookvocht van de eend gaat. Allemaal nep. De smaak van sinassaus, die oorspronkelijk sauce bigarade heette, hoort gewoon uit de vrucht van de bittere appelsien zelf te komen. Bigarade is een vrij nieuwe naam voor de echte, oorspronkelijke sinaasappel die van de grens van China met India kwam. Hij draagt de wetenschappelijke naam Citrus aurantium en groeit aan een boompje uit de Wijnruitfamilie ( Rutaceae). Het waren de Arabieren die deze oerappelsien gingen aanplanten in Sicilië en Spanje. Dat gebeurden nog voor het jaar 1000. Vele eeuwen later pas kwam de moderne sinaasappel mee met de ontdekkingsreizigers naar Portugal. Die nieuwerwetse zoete sinaasappel heet Citrus sinensis. Ik vond een stapel ‘ oranges amères’ in een hippe winkel in de Brigittinenbuurt. Eindelijk, na er zoveel over gelezen te hebben, lagen ze daar in volle kratten. Want die oude sinaasappel is nergens te vinden. Men gebruikt hem industrieel, maar de consumentendistributie houdt hem angstvallig verborgen. De schil voelde dikker aan dan die van de appelsien van dertien in een dozijn en was wat hobbelig en rim-

pelig. Voor de rest leek het een gewone sinas. Thuisgekomen kon ik niet wachten om er één open te snijden. De binnenkant is bleker dan van de standaardsinas en de smaak … wel, die valt heel erg mee. ‘Bitter’ in de naam doet het ergste vermoeden, maar dit hier smaakt halverwege zure appelsien en grapefruit. Iets waar je ‘s ochtends onmiddellijk klaarwakker van wordt. Maar zeker niet vervelend bitter, eerder een sinas met karakter! Het is deze scherpe zuurheid die goed samengaat met vet voedsel zoals eend … of varkensgebraad. Moderne zoete sinas is veel te klef zoet om die rol te spelen en dan moet je gaan valsspelen door oneigen zuursels toe te voegen. Ook de schil heeft een karakteristieke geur, een geur die terugkomt in picon en curaçao. Op het eiland Curaçao groeit er trouwens een variant van de bigarade, de laraha, die nog meer bitter is, en daarom gezocht is in de smaak- en parfumindustrie, de geur van Bénédictine, Grand-Marnier en triple sec, de schil die ook in het Brabantse witbier gaat. In Groot-Brittannië staat de bigarade bekend als Seville orange. De Britten zijn tuk op s evilles, want die vormen de basis voor hun marmelade. Met zoete sinaasappels lukt die nooit. De Britse middle class beschouwt het nog steeds een plicht om thuis zelf preserves te bereiden. Daarbij hoor ik dat marmelade koken typisch mannenwerk is, in tegenstelling tot andere jams en relishes. De marmelade zou van Schotse oorsprong zijn. Men zegt dat een Schotse koopmansvrouw eraan begon toen ze goedkoop een lading bigarades had kunnen kopen van een schip uit Spanje, dat was gaan schuilen voor stormweer. Ik probeerde een eenvoudig recept (er bestaan er duizenden) afkomstig van een professor genetica uit Londen, die het van haar grootmoeder had. Schrob de bigarades schoon. leg ze in een pot, giet water tot net boven de vruchten (ze bleken te drijven, onderduwen dus), doe er twee hele citroenen bij en laat op klein vuur zacht koken (bijna twee uur). Als alles weer afgekoeld is, snij dan de appelsienen met de schil in reepjes. Haal de pitten eruit (het zijn er

“De schil voelde dikker aan dan die van de appelsien van dertien in een dozijn en was wat hobbelig en rimpelig. Voor de rest leek het een gewone sinas”

veel!) kook die nog 10 minuten in wat water en zeef dat water dan bij de rest. Breng de vruchten weer aan de kook en doe er evenveel (riet)suiker bij als het gewicht van de appelsienen. Dik in tot de juiste dichtheid (test met een druppel op een koud bord). Schep in bokalen en dek af. Toast en thee erbij. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1509 PAGINA 20 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

TENTOONSTELLING > DERDE COLLECTIEVE EXPO IN EX-VANDERBORGHTGEBOUW

CARTE DE VISITE BRENGT 230 KETJES MET TALENT ONDER EEN DAK BRUSSEL – Met bijna zevenhonderd werken verspreid over zes verdiepingen van het ex-Vanderborghtgebouw zet Carte de Visite/ ARTopenKUNST Brusselse kunst van professionele en amateurskunstenaars in de schijnwerpers. Voor het derde jaar op rij heeft de Stad Brussel een oproep gelanceerd aan kunstenaars die in het gewest wonen of werken. De respons bleek groot. Goed 230 al dan niet professioneel actieve artiesten willen hun werk tonen aan een groot publiek. Vorig jaar kwamen er 3.000 kijklustigen op af en de selectie laat vermoeden dat de collectieve tentoonstelling er minstens even toegankelijk zal uitzien. Kunst van en voor iedereen dus. Dit project draait niet rond ronkende namen, maar biedt kansen aan wie uit de schaduw wil treden als creatief en kunstzinnig ketje. Onder de 230 artiesten zijn er namen als Sophie Wouters die al twintig jaar in kunstgalerieën opduikt en ook op de Accessible Art Fair 2015 te zien was. Maar ook miskende artiesten als Agnieszka Rudzinska die het Atomium schildert met grote verfvrijheid of

Wagma-Toka, een duo autodidacten die als ‘collageurs’ zich tegoed doen aan pixels, zijn van de partij. Om de expo interactief te maken, worden postbussen aan een artiestenmuur gehangen. Daar kunnen berichtjes achtergelaten worden. Op die manier kunnen bezoekers en kunstenaars een stem uitbrengen op hun favoriete artiest. Op zondagmiddag worden de voorkeursbrieven geteld en wordt een Publieksprijs en Artiestenprijs uitgereikt. Verder is er ook een parcours ‘Super Kastar Game’ uitgestippeld, opdat tieners spelenderwijs op verkenning gaan door deze kunstengrot van Ali Baba. Want divers qua kunststijl en kwaliteit is Carte de Visite wel. Verwacht u niet aan eenzijdigheid. Zowel olieverf, gouaches, aquarel, als collages en tekeningen passeren de revue. Naast installaties, sculpturen, textielwerk, juwelen en veel fotograﬁe. Jean-Marie Binst

Vorig jaar trok Carte de Visite drieduizend bezoekers.

OPERA > TWEE OPVOERINGEN VAN ‘ADRIANA LECOUVREUR’ DOOR DE MUNT

GIFTIG BLOEMENPARFUM IN BOZAR BRUSSEL – Operaliefhebbers en bloemisten opgelet: Adriana Lecouvreur is coming to town. Actrice, minnares, en vooral slachtoffer van de meest ongeloofwaardige moordaanslag in de operageschiedenis: dood door viooltjes. Op 17 en 20 februari vult De Munt Bozar met haar giftig bloemenparfum. In de wereld van de opera struikel je weliswaar over de vergezochte sterfgevallen. Maar voor velen spant Adriana Lecouvreur de kroon. Nochtans is dit er eentje met een vleugje historische authenticiteit. De heldin van Francesco Cilea’s opera heeft echt bestaan. Adrienne Lecouvreur (1692-1730) was de grootste tragédienne van haar tijd. Steractrice én frisse wind bij de Comedie-Française, waar haar naturalistischer, minder declamatorische acteerstijl razend populair werd bij het publiek. Maar succes op een operapodium is bijzonder

De heldin van Francesco Cilea’s opera heeft echt bestaan.

vluchtig, en het feit dat we haar naam drie eeuwen later nog kennen heeft minder met haar acteertalent, en meer met haar – mogelijk fataleliefdesleven te maken.

Somptueuze sopraan De precieze doodsoorzaak van Adrienne blijft mysterieus, zelfs na een autopsie (bijgewoond door Voltaire,

een van haar minnaars). Haar relatie met Maurice de Saxe is wel een feit. De hertogin van Bouillon, ook een minnares van Maurice, was begrijpelijkerwijs geen fan van Adrienne. Maar dat zij een boeket vergiftigde viooltjes liet bezorgen bij Adrienne, is meer dan waarschijnlijk een verzinsel. Maar, zoals wel meer verzinsels, wel een goed verhaal.

Dat verhaal wordt in 1849 een toneelstuk van Scribe en Legouvé – later een vehikel voor een gretige Sarah Bernhardt. Yvonne Printemps speelt Adrienne op het witte doek in 1938, Joan Crawford deed dat tien jaar eerder al in Hollywood. Van de verschillende operaversies heeft enkel die van Cilea het – weliswaar met stevig wat kleerscheuren – overleefd.

Carte de Visite/ARTopenKUNST op 12 (van 18 tot 20u.), 13 (van 11 tot 19u.) en 14 februari (van 11 tot 18u.) in het Ex-Vanderborghtgebouw, Schildknaapstraat 50, Brussel, www.cartedevisite.brussels

De première in 1902 in de Scala van Milaan is een groot succes, niet in het minst door de aanwezigheid van wondertenor Enrico Caruso. Zijn Adriana is de nu vergeten sopraan Angelica Pandolﬁni, terug te vinden op YouTube met de beroemde openingsaria Io son l’umile ancella. Die aria is tot het standaardrepertoire gaan horen, net als de meer dan dramatische doodsaria Poveri ﬁori. De rol zelf werd een succes voor latere diva’s zoals Magda Olivero, Renata Tebaldi, en, recenter, Angela Gheorghiu. Al is het niet altijd even makkelijk om met dit overrijpe versimo aan de juiste kant van ‘de goede smaak’ te blijven. Het weinig overtuigende moordwapen en de warrige manier waarop de plot wordt verteld, zorgen ervoor dat de opera tegenwoordig vaker concertant wordt opgevoerd. Hier in Brussel is dat niet anders. Naar Bozar dus voor de versie door De Munt. Die belooft alvast een topteam met Evelino Pidò, een expert in dit repertoire, als dirigent. De somptueuze Armeense sopraan zingt Adriana. Bloemen zijn toegestaan. Maar voor alle zekerheid toch maar best geen viooltjes kiezen. Johan De Smet Adriana Lecouvreur van Cilea door De Munt, op 17 en 21 februari in Bozar

BDW 1509 PAGINA 21 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

BOERDERIJ MAXIMILIAANPARK DINSDAG 2 FEBRUARI, 10.30 UUR Het enthousiasme voor het educatieve schoolreisje is al lang bekoeld. Ze poken maar wat met hun laarsjes in de plassen en de modder, terwijl de ezels zich van onder hun froufrou afvragen waar ze zulke hesjes al eens eerder hebben gezien. Ongetwijfeld op de schouders van nog weer een eerdere kleuterklas, die toen evenwel veel fanatieker stond te balken, en wel nog voldoende energie had om te proberen het merkwaardige verschil tussen ezel en muilezel te doorgronden. Tijdens mijn eigen rondtocht blijkt het gevogelte als enige te porren om in dit weer naar buiten komen. Gewillig voeren enkele exemplaren hun kunstje op. De gans blaast, de haan heeft het ook op dit vrij late uur nog over kukeleku, en een van de kippen produceert een welgemeende pôôôk you met op alle drie de o’s een galmend accent circonflexe. De kip met de moonboots laat duidelijk merken dat ze uitgerust is voor dit weer. De andere sierkippen lopen dan weer wat verloren met hun blingbling, maar laten niettemin hun minachting blijken voor de spurtkip die zonder kop de ren rondrent. De ongevederden maken van de gelegenheid gebruik om hun stal eens van binnenuit te kunnen ruiken. Alleen zou iemand nog aan de voorkant van het paard moeten gaan vertellen dat zijn achterkant nog niet helemaal onder de pannen is, en nog een eindje uit de deuropening steekt. Door een andere staldeur

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

LAPTOPIA

Het regent aanhoudend in de Noordwijk wanneer ik het park doorkruis. Het beruchte tentenkamp is al een tijdje opgedoekt, maar de kinderboerderij is er nog altijd. Zoals elke dag staan de poorten van dit dappere dierenreservaat, deze ark van het Maximiliaanpark, wagenwijd open voor elke stadsmens die desondanks ook dierenliefhebber is. Een korte hobbelige kasseistrook en een zweem authentieke mestgeur wekken zelfs even de indruk dat je op het erf van een echte boerderij bent beland. Tot de sirenes en het verkeer dat rondom rondjes draait die illusie weer doorprikken. In de zomer schermt de beplanting het reservaat nog helemaal af van de bewoonde wereld, maar in de winter volgt de harde confrontatie tussen mens en dier, tussen metropolis en verwoest arcadia. Toch is het nog even zoeken naar de gezellige beestenboel die hier op permanent asiel kan rekenen. Het slechte weer heeft hem uit elkaar gedreven, en elke soort heeft zich teruggetrokken in eigen hokken. De grootste kudde betreft dan ook een klasje kleuters van een Nederlandstalige Brusselse basisschool, dat ter afsluiting van een uurtje druilerig dierenonderricht bij de ezels is aanbeland. Het slijk dat hen op de vacht kleeft, laat de lastdieren toe om extra zielig voor de dag te komen. Maar ook de kleuters doen hun best. Hoe natter ze worden, hoe verder de fluo-hesjes van hun schoudertjes afglijden.

zie ik geiten hun eeuwenoude kunst van het kauwen beoefenen. Het gesmekker van de horizontaal over elkaar bewegende kaken ziet er arrogant uit, maar van zo’n geit kan je het wel hebben. De schapen zijn ook niet echt onder de indruk van mijn komst. Aan het hooi dat in hun trui hangt is duidelijk te zien dat ze net nog hebben liggen rollebollen, maar ze doen alsof ik dat niet kan weten, en dagen me met hun dommige blik uit voor een stare competition die ze met gemak winnen. Dan zijn de konijnen - angsthazen in het diepst van hun gedachten - er minder gerust op. Ze huppelen zich buiten handbereik om me dan vanuit één oog aan te kijken met hun hysterische sla-mijniet-dood-blik. Ik verleen de konijnen gratie en sla een nog onbewandeld pad in. Alles sopt en druipt. De meidoorn glimt en huilt tegelijk. Het kolossale appartementsblok dat hoog boven de kleine boerderij uittorent, vraagt er bijna om deze animal farm als een metafoor voor het diverse Brussel te zien. Maar ik mis de dictatoriale varkens en de blaffende hond die volgens Orwell niet konden ontbreken. Helemaal aan de rand van het domein ben ik wel nog getuige van een opmerkelijke gebeurtenis. Tussen het hek dat het domein afsluit en de achterkant van het huisje waar de binnenshuisactiviteiten plaatsvinden, is op een hoge stapel paletten naast een vuilbak een pauw terechtgekomen. Het dier uit het Oosten, dat via het Tweestromenland tot bij ons is gekomen, is ofwel een vrouwtje ofwel een gepluimd mannetje. Het twijfelt erg lang, maar vliegt dan met een elegante duikvlucht het dierendorp binnen, op zoek naar een plaats. Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/laptopia

ADVERTENTIE

24 karaat en plus concerten 24 karaat woensdag/mercredi en

‘Duo Adentro’ ‘Sons du sud’

Maurice Ravel (1875-1937) Mario Castelnuovo-Tedesco (1895-1965) Federico Mompou (1893-1987) Ástor Piazzolla (1921-1992)

beeldenstorm

Maarten Vandenbemde

Bergensesteenweg 145 Chaussée de Mons 1070 Anderlecht

gitaar/guitare

Saskia Van Herzeele

(halte/station Clemenceau)

piano ....

....

ti ou

e associa tiv e

de l

aV i

b o rgm u

Eric Toma tre es

é c hev inal d'An de r l e

.. . .

nderlec h t . ....

s le ec

ge van A

Elke Ro ex NL ,

u collège td se

o lle

m n Sa enlevi ng s

T r Eric oma

e d e l ’éch

ste ee em

d et ...M

ep en

b urg

chepenc et s

s ch

ex ,

t e u n in

nd ers

bouw NL E lke op

inkom: vrijwillige bijdrage entrée: contribution bénévole meer informatie/plus d’informations: secretariaat@beeldenstorm.be • 02 / 523 43 50

grafische & drukkerij/ graphisme & impression: bart.vandeput@beeldenstorm.be

24 februari/février 2016, 19:00

Met de steun van de

MADE IN CUREGH

www.beeldenstorm.be

www.

beeldenstorm.be

Concert@home

v.u. /é.r.: Nik Honinckx, Bergensesteenweg/Chaussée de Mons 145, 1070 Anderlecht

www.beeldenstorm.be

BDW 1509 PAGINA 22 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

kan gaan over hoe je bepaalde zaken plant, zoals de combinatie van topsport en studies. Blessurepreventie kan ook aan bod komen, net als voeding en gezondheid. De thema’s zijn zeer uiteenlopend. De bedoeling is de topsporters te helpen bij hun ontwikkeling. Niet alleen in hun discipline, maar ook in alles wat er bij komt kijken. De trainers kunnen trouwens ook activiteiten volgen, wat de topsporters uiteindelijk ook ten goede zal komen.” “Het is de bedoeling dat ze praten en rondom hen kijken. Zo zullen er ook vijftien rolmodellen aanwezig zijn, Olympische atleten die zeer aanspreekbaar zullen zijn. Door ervaringen met hen uit te wisselen kunnen de jongeren bijleren. Hoe ga je bijvoorbeeld om met tegenslagen, hoe kruip je uit een moeilijk moment? Topsport is nu eenmaal een verhaal van ups en downs.”

Instagram-account

Nicky Van Rossem: “Bij het BOIC heb ik de passie voor topsport in de organisatorische wereld ontdekt.”

WINTERSPORT > NICKY VAN ROSSEM IS AMBASSADEUR TIJDENS DE JEUGD OLYMPISCHE WINTERSPELEN

‘WAT IK MEEMAAK, IS UNIEK’ BDWSPORT

BRUSSEL – België stuurt negen wintersporters naar de Jeugd Olympische Winterspelen in Lillehammer. Zij worden van 12 tot 21 februari onder meer begeleid door Nicky Van Rossem (23), die hen als Young Ambassador zal bijstaan in het Learn and Share programma. Daarmee krijgen de topsporters de kans om workshops te volgen die al de facetten van hun sportbeleving omhelzen. Voor Van Rossem is het een unieke kans.

‘I

k was wild enthousiast toen Gert Van Looy mij vroeg om Young Ambassador te worden,” aldus Van Rossem. “Hij was een van mijn bazen tijdens mijn stage aan het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC), dat ik ter afronding van mijn master Sportmanagement aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB) heb gedaan. Ik heb er wel eerst eens over nagedacht, want ik wist niet wat op mij zou afkomen na mijn studies. Maar zo’n kans kon ik niet laten liggen.” Van Rossem ging na haar studies aan de slag als stafmedewerker op de Vakgroep Bewegings- en Sportwetenschappen van de VUB. Daar werkt ze momenteel samen met de onderzoeksgroep Sportpsychologie en Mentale Begeleiding, onder leiding van professor Wylleman, aan een project voor het Wereldantidopingagentschap WADA. Daarin wordt onderzocht waarom en wanneer topsporters

LOPEN MET ZAGRÉ Skiën en snowboarden behoren tot de hobby’s van Nicky Van Rossem, maar eigenlijk doet ze vooral aan atletiek. Ze begon er op vijftienjarige leeftijd mee bij Excelsior Brussel, waar ze nog met Anne Zagré heeft getraind. Ze werd provinciaal kampioen in zeven verschillende disciplines waarvan het hordelopen en de meerkamp haar favoriete nummers waren, maar de ambitie om door te stoten tot een hoger niveau heeft ze nooit gehad. “Ik heb bewust gekozen om aan de Vlaamse Trainersschool een opleiding te volgen. Nu ben ik trainer B en geef ik bij Excelsior les aan jonge atleten in de sprint en het hordenlopen.”

doping nemen. Eerder verdiende ze haar strepen tijdens een stage bij het BOIC en het Be Gold-project, waar ze heeft onderzocht wanneer Olympische atleten hun piek bereiken. Daarmee leverde ze een bijdrage aan de werk-

“Zelfs al vallen de resultaten tegen, deze Winterspelen zijn sowieso een meerwaarde voor de atleten”

wijze waarop ondersteuning wordt geboden aan topsporters. “Bij het BOIC heb ik de passie voor topsport in de organisatorische wereld ontdekt. Daar sluit mijn rol als Young Ambassador tijdens de Jeugd Olympische Winterspelen mooi bij aan. Mijn taak is onze topsporters te begeleiden rond het Learn and Share programma. Welke workshops ze kunnen volgen, wanneer ze dat best doen en ervoor zorgen dat we ook activiteiten als team volgen. Dat bevordert de goede groepssfeer. Voor de puur sportieve vragen kunnen de atleten terecht bij de chef de mission, Gert Van Looy.” Het Belgische team zal uit negen topsporters bestaan die in zeven verschillende disciplines zullen aantreden. Een gevarieerde groep die zowel onderling als op het tornooi ervaringen kan uitwisselen. Dankzij het Learn and Share programma kunnen ze kiezen uit 26 activiteiten en drie excursies. “De topsporters zullen tijdens die workshops bepaalde competenties leren ontwikkelen. Dat

Uiteraard staan de prestaties van de topsporters centraal tijdens de Jeugd Olympische Winterspelen, maar het belang van het leren en delen mag niet onderschat worden. Sommige deelnemers zullen wellicht uitgroeien tot wereldtoppers en deze spelen kunnen daartoe bijdragen. “Zelfs al vallen de resultaten tegen, deze Winterspelen zijn sowieso een meerwaarde voor de atleten. Ze zullen bijleren, op alle vlakken.” “Uiteraard is dit voor mij ook een unieke ervaring. Ik mag Olympische Spelen meemaken, maar dan van binnenuit. Ik zal er echt deel van uitmaken. In oktober ben ik al eens naar Noorwegen gereisd voor een seminarie waarop alle Young Ambassadors aanwezig waren. Ik heb er zowat al de workshops doorlopen, uiteraard een verkorte versie, zodat ik de topsporters zo goed mogelijk kan begeleiden.” De Winterspelen vroegen de afgelopen weken steeds meer van Van Rossem. De maandelijkse conference calls werden wekelijks, de mails verdubbelden, etc. Ze heeft zich dan ook geëngageerd en kiest ervoor om nauw betrokken te zijn bij de organisatie. Ze beseft dat veel verantwoordelijkheid krijgen een kans is, en die grijpt ze. “We worden nauw betrokken bij de organisatie. We kregen bijvoorbeeld regelmatig nieuws over hoe de werken in het dorp vorderden. Ze laten je meedenken, vragen veel feedback, en dat vind ik zeer positief. We zullen als ambassadeur ook mogen deelnemen aan de opening session, die niet te verwarren is met de openingsceremonie.” “Ik krijg de kans om activiteiten te doen die je anders nooit zou meemaken. Mediatraining, bijvoorbeeld. Ik heb ook een Instagram-account aangemaakt zodat ik de mensen warm kan maken voor wat daar in Noorwegen gebeurt. Het is misschien ver weg, maar het is echt wel de moeite waard om dit te volgen. Ik wil zoveel mogelijk delen wat ik meemaak, want het is toch wel iets unieks.” De grootte van de Jeugd Olympische Winterspelen mag zeker niet onderschat worden. Zowat al de inwoners van Lillehammer zetten zich in als vrijwilliger en zijn terecht fier op het evenement dat ze mogen ontvangen. Voor Van Rossem wordt het een ervaring die ze nooit zal vergeten, maar die ze graag een vervolg zou zien krijgen. “Een job in topsport is mijn ultieme droom, maar in België zijn die plaatsen zeer beperkt. Bovendien besef ik ook dat je daarvoor veel ervaring en kennis nodig hebt. Daarom zijn de Olympische Jeugdspelen voor mij een zeer mooi begin. Ik weet dat ik nog jong ben, maar wie weet wat de toekomst brengt. Ik zal met zeer veel enthousiasme mijn rol als Young Ambassador vervullen en volop genieten van deze Jeugd Olympische Winterspelen. Wat daaruit voortvloeit zien we wel.” Tim Schoonjans

BDW 1509 PAGINA 23 - DONDERDAG 11 FEBRUARI 2016

@SvenBogaerts2 succes aan @RWSBruxelles !

En succes heeft Racing White Star Bruxelles afgelopen weekend gehad. Dankzij een 4-2 thuiszege tegen Eupen staan ze ondertussen op een derde plaats in de tweede klasse en zijn ze een grote kanshebber om in de top acht te eindigen, waardoor ze volgend seizoen nog zeker zullen zijn van professioneel voetbal. Een gooi naar de titel is mogelijk, maar Antwerp lijkt nog steeds de grootste kanshebber te zijn op de promotie naar de eerste klasse. TS

BUURTSPORT LANCEERT SPECIFOOT

VOETBAL VERSTERKT DE SPIEREN BRUSSEL – Buurtsport Brussel heeft lessen Specifoot gelanceerd. De combinatie van spierontwikkeling en het aanleren van specifieke voetbalskills maakt van de spelers sterkere en betere voetballers. “Voetbal is een collectieve sport, maar wij werken voornamelijk individueel,” vertelt Hassan Chouite, de animator die de lessen aan Bockstael geeft. “Ons doel is de spieren te ontwikkelen aan de hand van voetbaloefeningen, aangevuld met technische en tactische oefeningen. Daardoor worden de spelers zowel sterker als beter, als ze de lessen volhouden natuurlijk.” De training wordt begonnen met stevig conditiewerk. De spierontwikkeling wordt bijvoorbeeld gestimuleerd door een zware bal te gebruiken om op te trappen, of door gewichten aan de voeten te binden. Wanneer zonder enig gewicht op een normale bal wordt getrapt, is het resultaat volgens Chouite meteen zichtbaar. “We maken bijvoorbeeld ook gebruik van halters, doen squats, enzovoort. Er wordt aan de verschillende delen van het lichaam gewerkt.”

Geen limieten “We trainen anderhalf uur, op maandag en vrijdag. Ik las uiteraard pauzes in om te recupereren. Tijdens de eerste training heb ik bijvoorbeeld 45 minuten aan de conditie

SPORT KORT

Bent u het soort danser dat maar niet van de dansvloer te krijgen is? Dan moet u vrijdag in La Tangueria (Jetsesteenweg 239 in Molenbeek) zijn, want daar vindt tot en met zondag de zesde editie van de BRUSSELS TANGO MARATHON plaats. Op vrijdag gaan de deuren om 19 uur open, de twee andere dagen om twaalf uur. Dj’s als Olivier Koch en Pepe Di Gennaro zullen voor de muzikale begeleiding zorgen. Meer info op de Facebookpagina van het evenement. Verkiest u een tango van vechtende sporters? Ga dan zeker eens langs op het BELGISCH KAMPIOENSCHAP TAEKWONDO dat door Kwan wordt georganiseerd in de sporthal van Neder-Over-Heembeek (Lombardsijdestraat 120). Op zaterdag vindt het onderdeel kyorugi plaats, op zondag poomsae. Special guests zijn Jaouad Achab en Si Mohamed Ketbi, die België vertegenwoordi-

gewerkt, waarna ik ben overgeschakeld op technisch werk om wat te recupereren.” Het technische werk is vergelijkbaar met wat bij voetbalploegen te zien is: werken aan de aanname van de bal, aanvallende en defensieve spelfases naspelen, enzovoort. De combinatie van sterke spelers die ook nog eens technisch en tactisch hun mannetje staan, zou bepaalde ploegen kunnen interesseren. “Het zou leuk zijn mochten spelers van bij ons op termijn kunnen doorgroeien naar een club. Er nemen nu alleen kinderen deel uit de buurt en uit de scholen rondom. Het is gericht op kinderen vanaf zeven jaar, maar voor mij zijn er geen limieten. Ook wie 24 is, mag van mij deelnemen. Iedereen is welkom.” “Volgens mij wordt er op dit moment op zeer weinig plekken aan specifoot gedaan in Brussel. Als we de nodige middelen vinden, zouden we op termijn kunnen groeien. Maar laat ons eerst rustig beginnen als project van Buurtsport Brussel.” Tim Schoonjans

Specifoot wordt in een zaal aan de Bockstaellaan 160 in Laken gegeven. Het lidgeld bedraagt veertig euro per jaar. Voor meer informatie kunt u op www.buurtsportbrussel.be terecht

gen op de Olympische Spelen. Bezoekers betalen 7 euro, wie jonger is dan 12 jaar niets. Worstel- en catchclub Brussels Young Wrestling Style organiseert sinds kort WORSTELTRAININGEN VOOR VLUCHTELINGEN. De sport is zeer gekend in het oosten en is een goede manier voor vluchtelingen uit die regio om hun tijd zinvol te besteden. Zaterdag gaat de volgende les door in de sportzaal van Anneessens Funck, met een dertigtal Gemeenschapscentrum De leerlingen. Maalbeek in Etterbeek organiseert PILATES AT LUNCHTIME. Vanaf volgende maandag wordt elke week van 12.30 tot 13.30 uur aan het lichaam gewerkt. Lukt ’s middags niet? Dan kunt u vanaf diezelfde maandag terecht in GC De Markten (Brussel-Stad), voor VERSCHILLENDE WORKOUTS. Body Conditioning, Body Stretch, Bewegingsgymnastiek; noem maar op. Meer info op www.cultuurcentrumbrussel.be. TS

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE

Douchedevotie Mijn vriendin neemt haar dromen graag voor werkelijkheid. Als ik haar illusie dan weer eens doorprik, want zo ben ik wel, druipt de verwondering van haar gezicht. Zo ook afgelopen weekend. “Hoezo, jullie staan na het zwemmen niet allemaal gezellig samen in jullie blote flieter onder de douche?” “Neen, dit is België (fans van dit stukje tekst weten dat mijn eega uit het land van pane e prosciutto komt) hier doen we dat anders.” “Maar dit is toch Noord-Europa, en in Noord-Europa zijn ze toch veel vrijer over lichamelijkheid en naaktheid?” “In vergelijking met het land waar de paus woont, is dat mogelijk het geval, ja. Maar

ik ben nog steeds slechts’ een Belg en geen saunaverslaafde Fin,” probeer ik haar dan uit te leggen. Gekker nog: het enige zwembad waar mijn douchegezellen wel ooit mijn opperwachtmeester konden begroeten ligt in… Italië. De wereld op zijn kop. Ik kan eindeloos lang kijken naar zwemmers. Zoveel zwemmers, zoveel stijlen. De toppers klieven door het water en doen het allemaal zo makkelijk lijken. Gelukkig zijn er ook floppers die tegelijk op mijn zenuwen als op mijn lachspieren werken. De manier waarop ze energie verspillen en met een totaal gebrek aan techniek meer achter- dan voorwaarts gaan is charmant. Ikzelf zit een beetje tussen de twee. Zoveel zwemmers, zoveel douchers na het zwemmen. Met evenveel wasstijlen. Al even mooi om te zien. Afgelopen weekend was het druk in de lokale zwemkom. Ik moest even

wachten aan de douches. Ik had geen haast en nam uitgebreid de tijd om het tafereel even gade te slaan. Mijn oog viel op een ‘kinderworstelaar’. Vaders (en moeders, maar die hebben hun eigen douche) die zich in bochten wringen om hun kinderen gewassen te krijgen, terwijl die kinderen zelf dat liever niet zien gebeuren. In dit geval ging het om een Engelstalige vader met drie kinderen. Terwijl hij zijn oudste zoon hielp bij het haren wassen, kloeg de jongste over een volle blaas. Hij sommeerde zijn dochter om met de jongste zoon naar de toiletten te gaan, maar die weigerde omdat het herentoiletten betrof. De vader in kwestie liep rood aan. Geen idee of frustratie of te warm water de oorzaak was. Dan is er de categorie van de opvallend onopvallende scrotumkrabbers. Die soort houdt eraan zich na het zwemmen grondig te wassen. Daarbij houden ze, naar Belgische gewoonte, hun zwembroek aan. Toch staat hen dat niet in de weg om met hun ene hand hun slip wijd open te houden om er vervolgens met de andere hand in af te dalen en met lange halen hun jongeheer een welverdiende schuimpandoering te geven. In sommige gevallen zodanig intens dat de grens met de openbare zedenschennis wel erg dichtbij komt. Nu, mij niet gelaten. Iedere vent heeft recht op een propere pik. Ik ontwaarde die zondagmiddag ook de categorie van de ‘spoeler’. De spoeler heeft het niet zo begrepen op openbare douches en ziet het als een noodzakelijk kwaad. Iedereen doet het en ze liggen nu eenmaal tussen het zwembad en de kleedcabines. Ik ben zelf trouwens van het spoelende type. In mijn hoofd leeft de gedachte dat het water dat uit de douchekop komt niet chloorvrijer is dan dat goedje waarin ik tot even daarvoor baantjes in zat te trekken. Ik was me niet echt. Ik spoel me even af, warm ook even op en keer dan huiswaarts voor een echte douche, zonder pottenkijkers. Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES Frederik Welslau: 0474-52.02.84. ADVERTEREN? Melissa Giardina, 0479-30.60.62, melissa. giardina@brusselmedia.be. ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe. CHEF PRINT Steven Van Garsse. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. ZAZIE Kim Verthé. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week en Agenda worden uitgegeven door de Vlaams Brusselse Media vzw en worden gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).