BDW - editie 1508

Page 1

ANIMA: VAN AARDMAN TOT JAPAN En ook: Eriksson Delcroix, The Rhythm Junks en Omar Sy.

04 02 16

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

EEN NIEUWE ZAZIE

MIDDENIN DEZE KRANT

DYAB ABOU JAHJAH: ‘DEZE SAMENLEVING MAG CHRISTELIJK BLIJVEN’ LEES P. 6-7

LONDEN DANST BRUSSEL LEES P. 18-19

SINT-GILLIS,

DE ZEER BEGEERDE Een geschiedenis

LEES P. 10-11 N° 1508 VAN 4 TOT 11 FEBRUARI 2016 ¦ WEEK 5: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE


BDW 1508 PAGINA 2 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

VAN DE REDACTIE

RELIGIE > SCHAARBEEK RAAKT SYNAGOGES KWIJT

door Steven Van Garsse

JOODSE WIJK ZONDER JODEN

Guilty pleasure met de gigantische investering. Dat verklaart waarom de vorige regering de renovatie van de Leopold II-tunnel heeft uitgesteld en over de verkiezing heeft getild. Het hele debat brengt één zaak aan de oppervlakte. De Brusselse administratie, die garant moet staan voor de continuïteit van het beleid, staat te zwak tegenover de regering. Een sterke niet-gepolitiseerde administratie laat het nooit zo ver komen. Die verplicht de regering om geld uit te trekken voor de broodnodige renovatie. En laat niet toe dat de regering het op zijn beloop laat. Verhelderend hierbij zijn de berichten over het disfunctioneren van Mobiel Brussel. Die administratie wordt sinds twee jaar geleid door een PS-apparatsjik die er weinig van bakt en die zich in het tunneldossier volledig afwezig toont. Zijn ondergeschikte, rechtstreeks bevoegd voor de tunnels, blijkt dan weer tientallen klachten aan haar been te hebben omwille van het slecht functioneren. Misschien moet de regering beginnen met daar orde op zaken te stellen. Vandaag begint de bijzondere parlementaire commissie over de tunnelrenovatie. Dat wordt ongetwijfeld een rondje zwartepieten. Hopelijk kunnen experts enige objectivering brengen in dit complexe dossier. De echte vraag zal daar niet beantwoord worden: wanneer en hoe kunnen over enkele jaren minstens enkele van de 25 autotunnels dicht? Daarmee zal flink bespaard worden. Geld dat geïnvesteerd kan worden in een andere mobiliteit. Een die ook de stadsbewoner ten goede komt en niet alleen de pendelaar.

SCHAARBEEK – Op een jaar tijd worden twee synagoges te koop aangeboden in Schaarbeek. Volgens het Centraal Israëlitisch Consistorie (CIC) wonen er nagenoeg geen Joden meer in de ‘Joodse’ wijk rond het Noordstation. De Synagoge in de Rogierstraat staat te koop, en vorig jaar nog werd een andere synagoge in de nabije Paviljoenstraat verkocht. Hoewel ze beide verschillen – de eerste is ashkenazi, voor OostEuropese riten, de tweede sefardi, voor Mediterrane riten – duidt de opeenvolgende verkoop toch dat er iets aan de hand is.

Bij het CIC is men karig met informatie. “We hebben ook vernomen dat de synagoge te koop staat. Ze is eigendom van de lokale gemeenschap. Maar we wensen hierover niet te communiceren,” zegt Michel Laub. “Het ligt gevoelig.” “Er wonen bijna geen Joden meer in die buurt,” vervolgt Laub. “Nochtans was dat deel van Schaarbeek aan het Noordstation ooit een erg joodse buurt. Nu verhuizen de meesten naar elders in Brussel.” Wie de synagoge in de Paviljoenstraat heeft gekocht, is onduidelijk, alsook wie geïnteresseerd is in de synagoge in de Rogierstraat. CD

© GOOGLE STREET VIEW

Het is godgeklaagd. Is er een probleem met de autotunnels van de Kleine Ring, dan staat het land in rep en roer. Zelfs eerste minister Charles Michel (MR) wil zich met de zaak gaan bezighouden. Maar gaat het over het ondermaatse openbaar vervoer naar de hoofdstad, dan wordt dat schouderophalend onthaald. Wat betekent dit? Dat er nog veel met de auto gereden wordt in dit kleine land en dat de discussie al tien, twintig jaar lang fout wordt gevoerd. Met een performant voorstadsnetwerk, een tweede Noord-Zuid-verbinding voor het spoor en nieuwe metrolijnen verbonden met grote transferia in de Rand konden de tunnels al lang dicht. De tunnels zijn guilty pleasures. Ze brengen je op een snelle manier met de auto door Brussel. Maar ze zijn, op enkele uitzonderingen na, niet meer te verantwoorden in een tijd dat elke cent moet worden omgedraaid. Een tunnel renoveren kost handenvol geld. Zelfs als tunnels jaarlijks goed onderhouden worden, moeten ze na een tijd toch dicht voor herstel. Het is geld dat het Brussels Gewest niet heeft. Het fiscaal draagvlak is onvoldoende groot. En vindt het gewest dat geld, na veel schrapen, wel, dan zal het het toch niet uitgeven. Tunnels renoveren is de stad doen stilstaan. De electorale return is nihil in vergelijking

WAUTER MANNAERT VASTGOED > BANK VERKOOPT GEBOUW AAN PROMOTOR

KBC KRIMPT IN AAN HAVENLAAN BRUSSEL – Bankverzekeraar KBC heeft zopas één van zijn kantoorgebouwen aan de Havenlaan verkocht aan projectontwikkelaar Skyline. Door het vele thuiswerk is de hoofdzetel te groot geworden. KBC heeft drie gebouwen aan de Havenlaan, het hoofdkantoor op nummer 2, het gebouw met de personeelsdienst op nummer 6, en het gebouw op nummer 12, vlakbij Thurn & Taxis, waarin behalve de marktzaal ook dochtermaatschappijen als KBC Security en de vastgoedmaatschappij van KBC gevestigd zijn. Dat laatste gebouw werd zopas, samen met 193 garageplaatsen, voor 22,5 miljoen euro verkocht aan promotor Skyline Development. “Tegenwoordig werken onze medewerkers vaak thuis of in een kantoor dichter bij huis,” zegt KBC-woordvoerder Stef Leunens. “We stimuleren thuiswerk, onder meer om ecologische redenen. De leidraad is dat iedereen één à

twee dagen per week van huis uit werkt.” Maar hierdoor ligt de bezetting van de kantoorplekken een pak lager dan vroeger. Leunens: “Het had geen zin om drie kantoorpanden te behouden die niet volledig benut worden. Daarom hebben we beslist om alle activiteiten te concentreren in twee gebouwen, dat is ook goedkoper in het beheer.” KBC huurt het derde gebouw wel nog twee jaar om een geleidelijke verhuis mogelijk te maken. “Een marktzaal verhuis je niet zomaar van de ene dag op de andere,” zegt Leunens. Of Skyline het twintig jaar oude gebouw gaat afbreken of verbouwen, is nog niet duidelijk. De promotor is gespecialiseerd in de verkoop van appartementen met verhuurservice aan beleggers. Zo bouwt Skyline momenteel de residentiële complexen Genève Park en Ambassador Park nabij de Navo in Evere. Bettina Hubo


BDW 1508 PAGINA 3 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

BDWVOORGROND

SPORT > ORGANISATOR WILFRIED MEERT OVER TOEKOMST MEMORIAL VAN DAMME

‘KONING BOUDEWIJNSTADION OF STOPPEN’ lossing. Daarin zitten mensen van de Memorial, de Stad Brussel, het Brussels Gewest, het BOIC en de Atletiekbond. Meert merkt nu meer goodwill dan enkele maanden geleden. Een keuze om het Koning Boudewijnstadion te behouden, hoeft er volgens Meert niet per sé eentje te zijn voor de Memorial Van Damme alleen: “Men kan er een state-of-theart stadion van maken, met plaats voor atletiek, maar bijvoorbeeld ook voor rugby. Onder de tribunes kunnen andere sporten zoals basketbal, volleybal of judo perfect hun plaats vinden”, aldus Meert.

Strakkere deadline

Volgens Wilfried Meert kan de Memorial enkel in het Koning Boudewijnstadion plaatsvinden.

BRUSSEL – De organisator van de Memorial Van Damme, Wilfried Meert, heeft het plan om zijn atletiekmeeting in een ander stadion te laten plaatsvinden – binnen of buiten Brussel – laten varen: de Memorial kan enkel voortbestaan in het Koning Boudewijnstadion. Volgens Meert gaan de besprekingen met de politici de goede kant op.

H

et probleem is bekend: Er komt een nieuw voetbalstadion op parking C, zonder atletiekpiste. De Stad Brussel wil het

Koning Boudewijnstadion afbreken en er woningen in de plaats zetten, waardoor de Memorial Van Damme geen thuishaven meer zou hebben.

In de aanloop naar de vorige editie van de Memorial dreigde Wilfried Meert er nog mee om Brussel te verlaten. Maar dat plan is niet rea-

VISMARKT > COMUS NIET ENIGE KLASSIEKER DIE VERDWIJNT

BYE BYE LEKKERSTE IJSJES BRUSSEL - Het is nog niet helemaal doorgedrongen tot het cliënteel, maar de eigengereide ijsjesmaker Michel Comus heeft zijn eenmanszaak Comus & Gasterea aan de Brandhoutkaai definitief gesloten. Comus, die met pensioen gaat, had de afgelopen twaalf jaar een fameuze reputatie opgebouwd: voor de vriendelijke bediening moest je er niet per se gaan, wel voor de met

veel liefde gemaakte, artisanale ijs zonder kleurstoffen. Voor velen was Comus’ ijs, met eigenzinnige smaken als verse basilicum, jasmijn en rozenblaadjes, de lekkerste van de stad. In april wordt de plek ingenomen door een patisserie, Gaston genaamd. Het ijssalon is overigens niet de enige klassieker die verdwijnt op de Vismarkt. Ook het oude mosselrestaurantje La Barcamoule ging zopas dicht. Daar verschijnt binnenkort

een koffiebar met branderij. En dan is er nog visgroothandel Crekillie. Die zat er maar liefst 54 jaar en stopt nu. “We stoppen omdat de eisen van voedselveiligheid steeds strenger worden en het centrum alsmaar moeilijker bereikbaar wordt,” zegt Corinne Crekillie, kleindochter van de oprichters. Wie de plaats inneemt? Crekillie: “Wellicht een chocoladefabriekje.” Bettina Hubo

© PHOTONEWS / JIMMY BOLCINA

listisch: “Geen enkel stadion in ons land kan onze meeting met 50.000 toeschouwers dragen, en er zelf eentje bouwen is veel te duur. De Memorial kan enkel in het Koning Boudewijnstadion voorbestaan. Als dat niet kan, moeten we onze licentie teruggeven aan de internationale atletiekfederatie.” Sinds enkele maanden is er een werkgroep op zoek naar een op-

Daarmee zou de Stad tegemoetkomen aan een andere nood. Basketbalclub Basic-Fit Brussels droomt al langer van een grotere zaal dan de omnisportzaal in Neder-OverHeembeek. Schepen van Sport Alain Courtois (MR) lanceerde in 2014 de piste om die zaal te bouwen op de terreinen van tennisclub Primerose, aan de voet van het Atomium. “Een zaal onder het Koning Boudewijnstadion is veel goedkoper en eenvoudiger,” aldus Meert. Als de atletiek haar zin krijgt, liggen er op termijn twee mastodonten van sportstadions op nog geen kilometer afstand van elkaar. Voor Meert is dat geen probleem: “Het ene stadion is voor Koning Voetbal, maar er zijn ook heel wat mensen in andere sporten geïnteresseerd.” Een akkoord is er nog niet, maar Meert is niet gehaast: “De voetbalbond heeft een strakkere deadline dan wij. Er is ons beloofd dat we tot 2020 kunnen blijven waar we zijn. Zolang er geen bulldozers voor de gevel staan, ben ik gerust.” Filip Van Der Elst


BDW 1508 PAGINA 4 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

UITGELICHT > OPPOSITIE LAAKT LEUGENS OVER EUROSTADION

HOOGSPANNING OM VOETBALTEMPEL BRUSSEL – Het dossier van het Eurostadion dreigt te ontploffen in het gezicht van de Brusselse regering, nu blijkt dat de overheid wel degelijk miljoenen investeert in het project en de timing in gevaar komt. “De vraag is of Vanhengel niet van het dossier moet worden gehaald,” zegt parlementslid Arnaud Verstraete (Groen).

M

inister Guy Vanhengel (Open VLD) heeft alvast de perceptie tegen in het dossier van het Eurostadion, de voetbaltempel die snel moet worden gebouwd op Parking C om klaar te zijn voor het EK van 2020. Vanhengel heeft altijd beweerd dat het stadion de overheid geen cent zal kosten. Maar intussen blijkt de factuur voor stad en gewest op te lopen in de miljoenen. Dat is weliswaar niet voor de bouw zelf, maar een gratisverhaal is het zeker niet.

‘Te veel toeval’ Bouwheer Ghelamco-BAM krijgt de grond voor 1 euro per jaar in erfpacht, omgerekend is dat een cadeau van 45 miljoen euro. Het Gewest en de stad investeren 80 miljoen euro in de parking. De stad Brussel betaalt gedurende dertig jaar

4,1 miljoen euro (123 miljoen euro in totaal) voor de exploitatie. In ruil krijgt ze 1.000 zitjes per match en nog eens 500 in de VIP-ruimtes. En zowel het Brussels als het Vlaams Gewest investeren miljoenen in de ontsluiting van het stadion door extra tramlijnen. Vorige week kwam daar een nieuw element bij. Er lekte in Het Laatste Nieuws een brief uit die ministerpresident Rudi Vervoort (PS) en Vanhengel op 20 oktober aan de Stad Brussel schreven. Daarin staat dat het gewest jaarlijks 1,1 miljoen euro zal betalen aan de Stad Brussel voor de veiligheid. Dat bedrag mag dan niet worden verhaald op de organisatoren van sportevenementen. De timing daarvan is op zijn minst merkwaardig te noemen. Om het stadion rendabel te houden heeft Ghelamco-BAM een hoofdhuurder

“Vanhengel heeft niet alleen iets verzwegen. Hij heeft ook gelogen”

nodig. Het Brussels Gewest probeert er al lang voor te zorgen dat RSC Anderlecht hoofdhuurder zou worden, en het Constant Vanderstockstadion in Anderlecht zou verlaten. De brief waarin het gewest belooft om met geld over de brug te komen voor de veiligheid komt precies op het moment dat RSCA overtuigd moet worden. Op de koop toe blijkt dat bedrag in de lijn te liggen met wat RSCA nu aan taks betaalt voor veiligheid aan de gemeente Anderlecht. “Dit is te veel toeval,” zegt parlementslid Arnaud Verstraete (Groen) die vraagt

dat Vanhengel met alle cijfers op tafel komt. Vanhengel had in december nog in het parlement verklaard dat er geen fiscale voordelen zijn voor RSCA. “Hij heeft dus gelogen,” besluit Verstraete. Dat de spanningen hoog oplopen blijkt overigens ook uit een onverkwikkelijk incident in het Brussels Parlement. Minister Vanhengel is vrijdagmiddag op parlementslid Verstraete afgestapt en begon hem te bedreigen met juridische klachten. Dat gebeurde nog voor Verstraete zijn vraag op het spreekgestoelte kon stellen. Voor Verstraete zijn die bedreiging, én de link tussen Vanhengel en RSCA, redenen genoeg om te vragen dat Vanhengel van het Eurostadiondossier wordt afgehaald. “Er is een probleem van functioneren,” zegt Verstraete. “Het zou logischer zijn mocht minister-president Rudi Vervoort voortaan het Eurostadiondossier beheren.”

Cadeau voor RSCA De politieke hoogspanning rond dit dossier heeft misschien ook te maken met de zeer krappe timing. Het

lijkt zo goed als onmogelijk om het stadion tijdig af te krijgen. De Uefa vraagt dat het stadion al in 2019 kan worden getest. Dat wil zeggen dat er ten laatste in 2016 begonnen moet worden met de bouw. Maar Ghelamco heeft nog niet eens een bouwaanvraag ingediend.

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS De voetgangerszone aan de Beurs was afgelopen zaterdagavond helemaal volgelopen voor Brussels’ Colours. Met onder meer verschillende muziekoptredens en een kleurrijke optocht moest het stadsfeest het besmeurde imago van Brussel weer oppoetsen. In totaal kwamen zeker zevenduizend toeschouwers opdagen.


WEEKOVERZICHT

BDW 1508 PAGINA 5 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

© PHOTONEWS/VINCENT KALUT

WOENSDAG 27 JANUARI DANNY OST ONTSLAGEN. De Brusselse vierdeklasser RWDM ontslaat met onmiddellijke ingang z’n trainer Danny Ost: de resultaten zijn niet zoals verwacht. RWDM staat tiende in het klassement van vierde klasse b. FORBES KIEST NAWAL BEN HAMOU. Volksvertegenwoordigster Nawal Ben Hamou (28) wordt door het Amerikaanse Forbes opgenomen in de lijst van meest veelbelovende politici die jonger zijn dan dertig. Ben Hamou werd geselecteerd omdat ze een multiculturele achtergrond heeft.

DONDERDAG 28 JANUARI

SINT-LAMBRECHTS IS KWAAD. De gemeente Sint-LambrechtsWoluwe stapt naar de Raad van State omdat ze de dotatie die ze ontvangt van het Brussels Gewest te laag vindt. Volgens de gemeente gebruikt het gewest de verkeerde parameters voor de berekening. MEER PRAKTISERENDE MOSLIMS DAN KATHOLIEKEN. Brussel wordt steeds diverser op religieus vlak. Een op vier Brusselaars is moslim, 40 procent is katholiek en 30 procent gelooft niet. Opvallend: in de groep praktiserende gelovigen zijn er de helft meer moslims dan katholieken. Dat blijkt uit een peiling van Ipsos-Orela, in opdracht van Le Soir en de RTBF.

VRIJDAG 29 JANUARI REGERING ONDER VUUR VOOR STADION. De regering en Stad Brussel zitten in nauwe schoentjes. Ze hadden beloofd dat het voetbalstadion op Parking C de belastingbetaler niets ging kosten, maar de factuur zal in de honderden miljoenen oplopen. SCHAKELBEEK IN JOSAPHATPARK. In het Schaarbeekse Josaphatpark vormen honderden kinderen een menselijke ketting onder de naam ‘Schakelbeek’. Via deze actie willen zij het signaal geven dat wonen, leren en werken in een multiculturele context de moeite waard is. Minister Guy Vanhengel (Open VLD) draagt RSC Anderlecht een warm hart toe.

Daarvoor moet eerst het Milieueffectenrapport (MER) goedgekeurd worden. Twee weken gelede meldde Brusselse parlementslid Johan Van den Driessche (N-VA) dat de MERaanvraag geweigerd is. Er staan volgens de Dienst MER te veel onduidelijkheden in. Daarmee loopt de

“ “ HET WOORD

bouwaanvraag weer minstens enkele weken vertraging op. Na de bouwaanvraag is er minstens zes maand nodig voor de aflevering van de vergunning. Dat is nog gerekend buiten de klachten die er ongetwijfeld bij de Raad van State zullen vallen. Cynici gaan ervan uit dat, als de ter-

mijn niet gehaald wordt, het stadion tòch gebouwd zal worden, zonder dat het EK 2020 er zal plaatsvinden. Dan pas zal het een écht cadeau zijn voor RSCA.

Steven Van Garsse

Om het gebrek aan griffiers op te vangen, heb ik een poetsvrouw en een chauffeur griffier gemaakt. Mensen die hun best doen, maar niet zijn opgeleid” Luc Hennart, voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, geeft geen tuchtsanctie na de vrijlating van Défi-parlementslid Christian Van Eyken en klaagt over personeelstekort (in De Standaard).

Ik besef dat veel mensen mij echt niet graag zien. Dat vind ik spijtig” Senator Bert Anciaux (SP.A) vindt dat het met de samenleving de verkeerde kant uitgaat. Hij ziet de onverdraagzaamheid tegenover de islam toenemen (in De Zondag).

Sorteerstraatjes

De Brusselse regering heeft vorige week een debat gehouden over afval, want oppositiepartij MR heeft een resolutie ingediend om het Brusselse afvalbeleid te moderniseren. De oppositieleden van de N-VA sprongen mee op de kar, en pleitten voor een beleid naar Antwerps voorbeeld. Met sorteerstraatjes. Sorteerstraatjes zijn ondergrondse afvalcontainers die werken met een badge. Burgers moeten hun vuilnis

daarbij niet meer buiten zetten, maar biepen als ze hun vuilniszak in de container willen zetten. De zak wordt gewogen, en op die manier aangerekend aan de badgehouder. Pas als de afvalcontainer vol is – wat met behulp van de badgegegevens makkelijk kan worden gemeten – komt de vuilniswagen langs. In Antwerpen leverden proefprojecten zo al 30 tot 40 procent efficiëntiewinst CD op, zegt de N-VA.

DRIE VERDACHTEN BLIJVEN AANGEHouden. De Kamer van Inbeschuldigingstelling bevestigt de voorlopige hechtenis van drie verdachten in het onderzoek naar de aanslagen in Parijs. Het gaat om Ali Oulkadi, die bekend heeft dat hij Salah Abdeslam door Brussel heeft vervoerd, Abdeilah Chouaa, naar wie Abdeslam op zoek zou zijn geweest en Abdoullah Courkzine, die contact zou gehad hebben met Hasna Ait Boulahcen, de nicht van Abdelhamid Abaaoud.

ZATERDAG 30 JANUARI ANTWERPEN MOET WACHTEN. Minister van Mobiliteit Jacqueline Galant (MR) heeft geen zin om aan nieuwe grote stadsnetten te beginnen zolang dat in Brussel niet helemaal afgerond is. Antwerpen moet wachten, zo luidt het in de krant De Tijd. Ondertussen laat het Gewestelijk Expressnet al meer dan 20 jaar op zich wachten.

ZONDAG 31 JANUARI ONKELINX STEUNT ONDERZOEKSCOMMISSIE. De Brusselse regering steunt een onderzoekscommissie naar de tunnels in Brussel. Dat kondigt Laurette Onkelinx, voorzitter van de Brusselse PS-federatie, aan in Les Décodeurs op de RTBF.

MAANDAG 1 FEBRUARI GROOT EILAND VALT IN DE PRIJZEN. Atelier Groot Eiland wint de allereerste Slim in de Stad-prijs, een wedstrijd die de meest innovatieve en creatieve concepten voor de stad van de toekomst beloont. De laureaat, zo maakt Vlaams minister van Binnenlands Bestuur en Stedenbeleid Liesbeth Homans (N-VA) bekend, krijgt een geldbedrag van 50.000 euro. 11-JULIVIERING BEHOUDEN. De organisatie van de 11-juliviering blijft in handen van het Vlaams Parlement en de toespraken worden opnieuw in het Brusselse stadhuis gehouden. Daarmee belandt het voorstel van Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA) om naar de KVS te verkassen in de prullenmand. Dat beslist het Uitgebreid Bureau van het Vlaams Parlement.

DINSDAG 2 FEBRUARI TREINSTATIONS BEVEILIGD. Permanente identiteits- en bagagecontroles voor het internationale treinverkeer en tijdelijke beveiligingspoorten voor het binnenlandse verkeer in de grote treinstations vanaf een terreurdreigingsniveau 3. Dat is het voorstel dat minister van Mobiliteit Jacqueline Galant (MR) op de regeringstafel legt. Samengesteld door Danny Vileyn

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP


BDW 1508 PAGINA 6 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

SAMENLEVING > DYAB ABOU JAHJAH, BRUSSELSE ACTIVIST

‘DEZE SAMENLEVING MAG CHRISTELIJK BLIJVEN’ BRUSSEL – Rechts haat hem, progressief omarmt hem. Dyab Abou Jahjah lust beide maar moeilijk. “Ik vind de houding van de N-VA over de conventie van Genève afschaffen eerlijker dan die van vele goedmenende mensen.” Een gesprek met de stichter van de burgerrechtenbeweging Movement X.

U

kent Dyab Abou Jahjah ofwel als relschopper over Zwarte Piet, als relbedaarder uit Borgerhout tijdens de rellen van 2002, als de man die in 2006 uit België vertrok om tegen Israël te vechten toen dat land Libanon bombardeerde. En in 2013 terugkeerde omdat de grond hem in zijn geboorteland te heet onder zijn voeten werd. Abou Jahjah stichtte bij terugkeer ‘Movement X’, een burgerrechtenbeweging die het op de koloniale erfenis van België heeft gemunt en pleit voor een superdiverse samenleving zonder crispaties over cultuur, afkomst of huidskleur. Maar, als Brusselaar, zo kent u hem misschien niet. Abou Jahjah woont hier graag, en heeft een hart voor de stad. Brussel is voor hem de afspiegeling van de maatschappij van de toekomst. En die moet beschermd worden. “Ik heb niets tegen militairen op straat, dat zie je in Libanon ook. Maar daar is dat de normale gang van zaken. Het leven gaat er ondertussen zijn gangetje, en bij een aanslag worden er geen onnodige extra maatregelen genomen. Een ‘lockdown’ zoals in Brussel in november, dat is in Beiroet ondenkbaar. U komt uit Libanon, een erg divers land, waar een vijftien jaar durende burgeroorlog zwaar inhakte op het idee van divers samenleven. Bent u zich niet bewust van de gevaren die verbonden zijn aan het samenleven van erg diverse groepen mensen? Dyab Abou Jahjah: “Bij diversiteit loert het conflict altijd om de hoek, en het kan lelijk mislopen, zoals in Libanon inderdaad is gebeurd. Maar in Libanon waren conflicten ook een zaak van scheefgetrokken verhoudingen tussen bevolkingsgroepen. De politiek heeft er de diversiteit

niet kunnen beheren. Met een evenredig politiek systeem waarin alle bevolkingsgroepen zich vertegenwoordigd zouden gevoeld hebben, zou de burgeroorlog waarschijnlijk niet hebben plaatsgevonden.” In uw boek ‘De stad is van ons’ uit 2014 schetst u twee doemscenario’s, waarin het in Antwerpen tot oorlog komt tussen bevolkingsgroepen. Die apocalyptische visie is toch ingegeven door een diep wantrouwen in de Belgische instellingen, die volgens u dus de diversiteit niet zullen kunnen ‘beheren’? Abou Jahjah: “Ik heb geen vertrouwen in onze politici, dat klopt. Maar ik vind de Brusselse instellingen niet per sé slechter dan de federale of de Vlaamse. Dat is mijn verschil. Brussel kan de diversiteit beheren, zoals ik in mijn boek wil aantonen. Mijn grote vijand is de federale regering. Elk Brussels probleem wordt door die regering aangehaald om deze stad in een slecht daglicht te stellen. Op termijn betekent zoiets dat men Brussel opnieuw zal willen annexeren of verdelen tussen Vlaanderen en Wallonië.” Is dat niet consequent van de federale regering: men heeft kritiek op Brussel, en men wil de problemen oplossen? Abou Jahjah: “De meerderheid van de Brusselaars wil dat niet. De Brusselaar wil op gelijke voet staan met Vlaanderen en Wallonië.” “Laten we pragmatisch omgaan met taal, en niet ideologisch of historisch. De lingua franca moet van mij niet worden vastgelegd. In de Verenigde Staten is er bijvoorbeeld geen taalverplichting. Eigenlijk ben ik op dat gebied erg liberaal.” U noemt uzelf in de kern nochtans een socialist. Abou Jahjah: “De grote paradig-

“Brussel investeert niet in zijn wijken. Dàt is het probleem, niet de vele culturen”

ma’s zijn weg, het dogmatisme is voorbij. Niet omdat de grote verhalen onzinnig zijn, maar gewoon omdat ideologie door de wetenschap ingehaald wordt, zowel het marxisme als het liberalisme. Al zijn sommige aspecten van die ideologieën wel bruikbaar.” Het geloof in een diverse samenleving is toch ideologisch? Mensenrechten en open grenzen zijn idealistisch. Abou Jahjah: ( fel) “Alles in Europa wijst net naar gesloten grenzen! In Afrika of Latijns-Amerika, daar zijn de grenzen open. Europeanen willen helemaal geen open grenzen. Waarom maakt men het mensen bijvoorbeeld zo moeilijk om hun vrouw en kinderen over te laten komen? Het is toch menselijk en logisch dat een migrant zijn vrouw en kinderen bij zich wil hebben?” “Belgische politici zijn dramaqueens als het op migratie aankomt. Zolang we de ongelijkheid in de wereld niet aanpakken, zal migratie blijven bestaan, ook als de grenzen dicht zijn. Iedereen wil onveilige of arme landen ontvluchten. Kijk naar mij: ik kreeg indertijd geen visum voor België. En toch wilde ik hier zijn! Dan was mijn middenvinger aan het systeem dus op zijn plaats. Want het systeem is onrechtvaardig. U kan morgen naar Libanon vertrekken en daar gaan wonen, maar andersom? U kan dat, want u hebt geld, en u

bent geprivilegieerd. Waarom kan een rijk persoon beslissen waar hij wil wonen, en een arme niet?” Mijnheer Jahjah, u hebt een bedrijf gehad in Libanon, en ook u hebt kunnen kiezen om opnieuw in België te wonen met het geld dat u daar verdiend hebt. Abou Jahjah: “Ik wil enkel zeggen dat economische ongelijkheid de fond vormt van de hedendaagse migratie. U zal er wel mee akkoord gaan dat we, om die problemen op te lossen, een wereldregering nodig hebben. Hedendaagse politici maken de mensen dingen wijs als ze hen voorhouden dat grenzen gesloten kunnen blijven. Zo’n wereld is alleen mogelijk mits een sterk defensie-apparaat, en een hardhandige bescherming van de grenzen. Bovenop die economische migratie ent zich tegenwoordig een echte vluchtelingenstroom. We hebben nog niets gezien, en toch panikeren we al.” U schetst daar wel de droom van het hardste liberalisme: een wereld zonder grenzen waarin iedereen zijn diensten kan aanbieden. Abou Jahjah: “Ik ben dan ook een internationalist. De natiestaat is in het Westen een eindig verhaal.” In het Midden-Oosten niet? Abou Jahjah: “Neen, in het Midden-Oosten is de natiestaat nog niet volgroeid. Plus, het alternatief voor de natiestaat in het Midden-Oosten is stammentwist, sektarisme en conflict. Natiestaten in het MiddenOosten zijn dan wel een koloniale constructie, maar momenteel wel de meest stabiele vorm van samenleven.” “Ik geloof in unies, een Arabische, maar ook in de Europese, op voorwaarde dat er ook meer macht naar het lokale niveau wordt overgeheveld. Niet om nieuwe natiestaten te creëren, zoals een onafhankelijk Vlaanderen, maar om macht bij steden, gemeenten en regio’s te leggen die nu nog een democratisch deficit hebben. Dat is een praktische zienswijze, geen nationalistische.”

Maar legt u nu eens uit wat er fundamenteel mis is met bijvoorbeeld de Franse natiestaat, die zegt dat mensen welkom zijn, ongeacht hun afkomst of huidskleur, maar daar tegenover wel een integratie vraagt. Abou Jahjah: “Geen enkel Europees land heet mensen welkom, behalve Duitsland. En u vergeet dat de geschiedenis niet zomaar begint waar u het goed vindt: er is een aanzienlijke migratie vanuit Algerije naar Frankrijk gekomen omdat Algerije een Franse kolonie was. Niets uitnodiging, dus. Algerije heeft onder de Franse bezetting geleden. Mocht Frankrijk zich daar nu eens voor excuseren, dan pas zou ik me er welkom kunnen voelen. Hetzelfde geldt voor België met zijn Leopoldsordes. Ook dit land weigert de gevolgen van de kolonisering van Congo onder ogen te zien.” Wat denkt u dat er in scholen hier onderwezen wordt? Dat ons koloniaal verleden roemrucht was? Abou Jahjah: “Ik heb het over institutionele stellingname. Als België Turkije de les wil lezen over de


BDW 1508 PAGINA 7 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

Dat is wat Europa zo uniek maakt: dat het godsdienst een plaats geeft zonder het te verabsoluteren. Behalve Frankrijk dan, daar is de militante godsdienst van de vrijzinnigheid de staatsgodsdienst.” Stel dat een ‘allochtone’ Brusselse jongen verliefd wordt op een Marokkaanse schone met een hoofddoek, wat gebeurt er dan volgens u? Abou Jahjah: “Dan moet die jongen doen zoals ik heb gedaan: foert zeggen tegen de bekering. Of er voor kiezen om zich te bekeren. Een echte vrije keuze is een echte vrije keuze. Mensen zijn volwassen genoeg.”

Dyab Abou Jahjah: “Om migratie aan te pakken, heb je een wereldregering nodig”

Armeense genocide, en Turkije antwoordt dat die genocide plaats heeft gevonden onder de Ottomanen, dan vind ik dat flauw van Turkije. Ik pas dezelfde logica toe op het verheven Europa.” Hoe imperfect ook, dit land heeft een onderzoekscommissie over het Belgische aandeel in de moord op de rechtmatige eerste minister van Congo, Patrice Lumumba, gehad. Dat neigt naar de waarheid onder ogen willen zien. Abou Jahjah: (onverstoord) “Waar het mij om te doen is, is het verhaal dat Europese landen menen aan te bieden. Ik heb de Belgische nationaliteit, en heb op die manier evenveel recht van spreken als u. Terwijl de overheid me een verhaal moet verkopen, een verhaal waarin ik me kan vinden. Dat verhaal zie ik niet. De Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Canada hebben wel een goed verhaal en stappen met open vizier de toekomst tegemoet.” Om het zeer concreet te maken: hoe kan je in Brussel samenleven als zoiets fundamen-

“De moslimexecutieve mag van mij gewoon afgeschaft worden”

teels als vuilnisophaling geen vanzelfsprekendheid is voor je buurman die net uit een ver land is aangekomen? En, erger, als je dat niet eens uitgelegd krijgt aan hem? Abou Jahjah: “De wet is de wet, punt. En de wet moet je naleven. Dat geldt voor nieuwkomers, en ook voor mensen die hier al lang wonen. Als er een vuilnisprobleem is, dan heeft

dat te maken met de overheid die haar eigen wetten niet doet naleven en wijken in de steek laat. Dàt doet Brussel de das om, niet de culturen. Er is meer aan de hand. Belgen kunnen gewoon niet verteren dat de samenleving verkleurd is, en dat het wat moeilijker is geworden. Je kan er dan voor kiezen om de grenzen te sluiten, en om in de veilige cocon te kruipen. Maar dan dreigt op termijn het conflict.” Om een ander debat te beginnen: wat is volgens u het verschil tussen echt onversneden racisme en islamkritiek? Abou Jahjah: “Men maakt graag amalgamen. Dat is het verschil. Ook ik strijd tegen het extremisme binnen de islam. Maar dat extremisme, dat is een minderheid binnen die godsdienst. Men vergeet dat hier graag.” U vergeet dat, ook al willen we graag geloven dat een meerderheid van de moslims niet radicaal is, de discussie over wat de ‘ware’ islam dan wel is gevoerd wordt in een areligieuze samenleving. Op de vaststel-

© BART DEWAELE

ling dat er radicale moslims zijn die aanslagen plegen krijgt een mens tegenwoordig een ellenlang op de islamitische jurisprudentie gebaseerd antwoord waarom IS niét de islam vertegenwoordigt. Interessant, maar zonder betekenis voor mensen die het geloof niet tot absolute norm verheven hebben. Ziet u de moeilijkheid? Abou Jahjah: “Moslims zijn over het algemeen religieuzer dan westerlingen, dat is zo. Maar religiositeit op zich is nog geen extremisme. Alle brigades die in Syrië tegen IS strijden zijn religieus. Moslims staan dus niet achter IS, en dat blijkt bijvoorbeeld uit die strijd, elke dag. Het echte conflict wordt in het Midden-Oosten uitgevochten. Het gezond verstand zegt ons toch ook dat we niet alle katholieke Spanjaarden aanhangers van Franco kunnen noemen?” “En, trouwens: deze samenleving is niet areligieus, maar christelijk van inspiratie, en het is haar recht om zo te blijven. Ik heb daar geen moeite mee. Het secularisme en de mensenrechten worden in deze samenleving christelijk geïnterpreteerd.

Als de Franse wetgever beslist om zulke discussies niet te laten plaatsvinden in openbare instellingen, maar louter te beperken tot de privésfeer, wat is daar dan problematisch aan? Abou Jahjah: “Het verbod op de vrije keuze om een hoofddoek te dragen druist in tegen de mensenrechten, zo eenvoudig is dat. De instellingen moeten neutraal zijn, niet de mensen. Een kruisje dragen is niet de norm, en een kruisje niet dragen is ook niet de norm. Dus laten we het allebei toelaten.” “Religieuze praktijken kunnen alleen maar verboden worden als ze de openbare orde verstoren, de gezondheid schaden of anderen hun vrijheid beperken. Eenvoudig toch? Het verbiedt de boerka, waar ik absoluut tegen ben, de besnijdenis van vrouwen, én geweld of discriminatie in naam van een godsdienst.” “De enige beperking waar ik me nog zou kunnen in vinden, is hoofddoeken bij kinderen verbieden. Dat men een individu pas echt wil laten kiezen in de volwassenheid, dat vind ik verdedigbaar. Maar gechoqueerd zijn omdat een Brusselse vrouw met hoofddoek in de back office van Actiris mag werken? Kom.” Het gevaar bij dat model is de confessionele samenleving, zoals in Libanon, waarbij mensen binnen hun geloofsovertuiging blijven en de staat niets meer is dan een ‘samenlevingsagentschap’, om met de Franse filosoof Pierre Manent te spreken. Abou Jahjah: “Ik weiger om de samenleving in te delen in groepen. Ik zie alleen burgers en de grondwet, die geldt voor iedereen. De moslimexecutieve mag van mij gewoon afgeschaft worden! Maar breng alstublieft de moslim niet onder in een ‘gemeenschap’, want dan kruipt de moslim in een patriarchaal systeem.” “Ik geloof dat de gemeenschappen van vandaag overstegen kunnen worden. En ik zie dat gebeuren in Brussel, de meest dynamische stad van het land. Als we hier falen, net dan krijg je een samenleving van louter geloofs- en andere gemeenschappen, en bijvoorbeeld een sterke moslimpartij in Brussel. En, geloof me, dat wil ik echt niet in deze mooie stad.” Christophe Degreef


BDW 1508 PAGINA 8 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

Warenhuis Lidl in de Graystraat heeft publieke oplaadpalen met een betaalsysteem voor e-bikes voorzien.

© BART DEWAELE

MOBILITEIT > OVERZICHT OPLAADPALEN VOOR ELEKTRISCHE FIETSEN BESCHAAMT GEWEST

WAAR JE FIETS OPLADEN, NIEMAND DIE HET WEET BRUSSEL – Mocht de straatverlichting nog op gas branden, zou het te begrijpen zijn. Maar het Brussels Gewest kan de burger niet informeren over de adressen en het aantal oplaadpunten of -palen voor de milieuvriendelijke elektrische fiets.

V

oor de recentste fietsbeurs Velofollies in Kortrijk Xpo (januari) werd berekend dat elektrische fietsen 23 procent van het marktaandeel uitmaken. Het Brussels Gewest wil tegen 2018 het aantal fietsverplaatsingen van 5 naar 20 procent optrekken. Mooi, gezien het netwerk van gewestelijke fietsroutes via autoluwe straten voor 80 procent is afgewerkt. Al is het nog uitkijken naar het intergewestelijk Fiets-GEN (voor snelle fietsers) dat moeizaam van de grond komt. Waar sinds jaar en dag beleidsmatig minder aandacht aan besteed werd, is dat onder de fietsers ook gebruikers horen van e-bikes, elektrische fietsen met een oplaadbatterij. Maar daarvoor moet de e-biker ook weten waar hij een oplaadpunt of -paal kan vinden onderweg. Bedrijven en instellingen doen moeite om een oplaadpunt te voorzien, maar waar die te vinden zijn, blijft onoverzich-

telijk voor de hoofdstedelijke regio. In Vlaanderen en buitenlandse hoofdsteden als Den Haag werkt het oplaadpuntenoverzicht nochtans eenvoudig. Websites geven meteen een totaal- en detailbeeld van openbare en private parkings, stations, fietswinkels, cafés, groenvriendelijke B&B’s en noem maar op. Zo kan voor de terugreis de accu opgeladen worden, al dan niet tegen betaling. Al bij al is er ook geen echt ‘oplaadeiland’ voor elektrische fietsen in de hoofdstad. Waar moet dan gezocht worden? Telenet beschikt over een globale database van oplaadpunten, maar die blijkt zich te beperken tot alles wat buiten het Brusselse Gewest ligt. Wie bij de provincies info zoekt, vindt ook bruikbare gegevens, maar andermaal niet voor Brussel. Ook de café-en restaurantsector heeft geen overzicht. Noch de hotelsector. Vreemd, want voor elektrische auto’s zijn wel gegevens beschikbaar. Maar dus niet voor e-

bikes, e-scooters, scootmobiels en elektrische steps, stuk voor stuk moderne, stadsvriendelijke vervoersmiddelen die geen uitstoot van C02 en fijn stof produceren. Alain Boeyden, de initiatiefnemer van Oplaadpunten.org, vindt het sneu dat er geen officiële gegevens over Brussel te integreren zijn in de gratis gebruikerssite. Hij blijft wachten op een reactie van de bevoegde minister. Oplaadpunten.org geeft in afwachting mee dat Ikea (Bergensesteenweg, Anderlecht) twee gratis, publieke oplaadpunten heeft. Een tweede adres is het warenhuis Lidl (Graystraat, Elsene), dat zes publieke oplaadpalen heeft, weliswaar betalend.

Overstappen Brussels minister voor Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) heeft nochtans plannen met het gebruikscomfort voor e-bikers. Smet heeft vzw Cyclo de opdracht gegeven om in al de

LIESBETH DRIESEN (CYCLO):

“We onderzoeken hoe het plan van het Gewest concreet geïntegreerd kan worden op de vier fietspuntadressen”

Fietspunten elektrische oplaadpalen te voorzien: in het Zuid-, Noord- en Centraal station en in het Luxemburgstation. “We hebben die vraag vorige week gekregen,” bevestigt Liesbeth Driessen van Cyclo. “In ons Atelier (Vlaamsesteenweg) en Open Atelier (Bockstael) hebben we geen oplaadpunten. We zullen onderzoeken hoe het plan van het gewest concreet kan geïntegreerd

worden op de vier Fietspuntadressen. Het gaat om meer dan een stopcontact plaatsen. Hoe openbaar kan zo een oplaadpunt worden? Moet dit oplaadpunt betalend worden of niet? We zullen bekijken wat we kunnen implementeren.” Tweede toekomstplan van het gewest is het voorzien van elektrische oplaadpunten in de nieuwe fietsparkings die Brussel Mobiliteit gaat aanleggen in samenspraak met de MIVB aan metro Beurs (1.000 fietsplaatsen) en De Brouckère (500). Beliris, het Brusselfonds van de federale regering financiert die parkings, “maar hoeveel oplaadpunten er komen, is nog niet bekend,” bevestigt Brussel Mobiliteit. Ook bij de overstapparkings, de nieuwgenaamde Park&Ride Parkings (P&R) voor pendelaars en openbaarvervoergebruikers, gaat werk worden gemaakt van elektrische oplaadpalen (derde toekomstplan). En dit voor zowel de bestaande, nog onbeheerde parkeerterreinen die als P&R gaan worden ingericht, als voor de zeven overstapparkings die het gewest al gebruikt (Coovi, Lennik/Erasmus, Roodebeek, Kraainem, HerrmannDebroux, Delta, Stalle). Bedoeling zou zijn dat de overstapparking ook als Bike&Ride (B&R) bekendheid verwerft, “en dat iemand die met de fiets tot de parking rijdt er overstapt op openbaar vervoer en omgekeerd,” zo geeft het kabinet van Pascal Smet mee. Of de oplaadpunten in de ‘beveiligde’ fietsenstallingen van de overstapparkings komen of buiten op de parking, is niet duidelijk.

Twee oplaadadressen Verder herinnert de minister eraan dat bij aanpassing van gewestelijke stedenbouwkundige verordeningen gevraagd wordt om bij nieuwbouw (kantoren, groepswoningen,...) ook oplaadpunten te voorzien naast de (verplichte) fietsparkings. Het gewest spreekt verder nog over oplaadpunten in zijn regelgeving over Bedrijfsvervoerplannen voor instellingen met meer dan honderd personeelsleden in Brussel. Bedoeling is om de mobiliteit te verbeteren via het aanzwengelen van private initiatieven. De bedrijven dienen hiervoor een plan in (het jongste dateert van 2014, een nieuwe update wordt verwacht in 2017, red.). De overheid kent nu eenmaal steun toe aan bedrijven die fietsparkings bouwen en elektrische oplaadpunten voorzien. Daarnaast is Villo in samenwerking met de MIVB en Brusselse gemeenten bezig om een aanbod uit te werken van elektrische Villofietsen. Het gaat nog om een studiefase van dit type (te huren) deelfietsen, waarvoor specifieke oplaad- en rangeerpalen moeten geïnstalleerd worden. “Op technisch vlak zijn we klaar voor installatie,” luidt het bij Villo,”maar het dossier blijft om juridische en andere redenen hangen op het kabinet.” In afwachting van een database voor de stedeling, pendelaar en buitenlandse toerist kan het Brussels Gewest voor zijn 1,1 miljoen inwoners verwijzen naar twee private oplaadadressen voor elektrische fietsen: de parking van Ikea en het warenhuis Lidl. Jean-Marie Binst


© ELKE VANOOST

BDW 1508 PAGINA 9 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

P-PRAAT Het is de schuld van het socio-culturele establishment, de linkse integratiesector, die het altijd beter weet!

DEMOGRAFIE > MEERPERSOONSGEZINNEN STEEDS TALRIJKER EN GROTER

BRUSSELS GEZIN GEMIDDELD AL 3,14 PERSONEN GROOT BRUSSEL – Bijna de helft van de Brusselse huishoudens (47 procent) bestaat uit één persoon, besluit het Brussels Instituut voor Statistiek uit de situatie op 1 januari 2015. In vergelijking met het gemiddelde in gans België (34 procent) maakt dat een grote populatie van alleenstaanden. Die situeren zich voor een groot deel bij 65-plussers. Toch daalt het aandeel van personen van 65 jaar en ouder in het Brusselse

gewest, de regio verjongt. De jongere leeftijdsgroep leeft minder en minder alleen dan in de jaren 2000. Opmerkelijk is tevens dat het aantal en percentage van meerpersoonshuishoudens steeds talrijker en omvangrijker wordt in het gewest. Op 1 januari 2015 telde een Brussels gezin gemiddeld 3,14 personen. Dat meer en meer gezinnen vier en vijf mensen tellen, heeft echter amper impact op de demografische groei in Brussel. Jean-Marie Binst

Halt, voor u uw abonnement van De Morgen naar ons hoofd slingert, want het zijn wij niet die het zeggen, maar Rudi Vervoort, de PS-minister-president van het Brussels gewest. Slinger het papier maar naar hem. Wat is dan de schuld van het establishment? Wel, de affaire-Saïdi, u weet wel, de theatermaker die door Vervoort werd opgevorderd om anti-radicaliseringspropaganda te maken. Eén dag en honderden doodsbedreigingen later trok de theatermaker braafjes zijn staart in, en met hem ook Rachid Benzine, die gehoopt had om eindelijk met de Europese islam van start te kunnen gaan. Neen dus, Bruxelles ne vaut pas une messe. Dat ze hun staart in trokken is volgens Vervoort dus de schuld van het establishment. Dat

is toch wat de MP verklaarde in het Brusselse parlement, na enkele kritische vragen van onder anderen het christelijke Mädchen Grouwels, een zeer kritischrechtse Annemie Maes van Groen en een vrij softe Johan Van den Driessche (N-VA). Na ongeveer twee uur debat en talloze herhalingen wist de zaal nog niet wie dan buiten het establishment Saïdi en Benzine bedreigd had, maar we wisten dankzij de Elsense nachtegaal Julie de Groote (CDH), Jamal ‘from the block’ Ikazban uit Molenbeek en Vincent ‘proximité’ De Wolf uit Etterbeek wel dat de islam onder Ibn Sina verlichter was dan het westen, en dat de moslims geen slachtoffer mogen worden van islamofobie. Uw commentator zou niet durven deze wijze woorden in twijfel te trekken, maar vraagt zich wel af wié in de integratiesector zich dan heeft schuldig gemaakt aan islamofobie. Rudi, Ruuuuuudi?

CHIEN ÉCRASÉ Uw commentator heeft het eens nagevraagd, bij gebrek aan dooie dieren om in deze rubriek te begraven, wie er eigenlijk voor die militairen in het straatbeeld verantwoordelijk is, en wat ze moeten doen wanneer ze een saccoche gepikt zien worden, en of ze eigenlijk de criminaliteit überhaupt doen dalen. Bij defensie: “wij communiceren niet en houden geen cijfers bij. De militairen staan onder toezicht van de politie.”

Bij de politie Brussel-Elsene (bij gebrek aan één Brusselse politie): “We gaan het uitzoeken” (maandag) en “wij communiceren niet en houden geen cijfers bij” (dinsdag). Dus: eigenlijk heeft de politie in Brussel er gratis zwaarbewapende agenten in een gek pakje bij gekregen, en moeten ze geen criminaliteitscijfers meer bijhouden. Handig, die terrorismedreiging.

ADVERTENTIE

HAD U GRAAG EEN VOORSMAAKJE VAN ONS NIEUWE MODELAPPARTEMENT? AL ENTI S D I S RE ICE

S E R VLU DEktisD ch e I NanbCod voannlijkperadiensten A erso en p AAR J 2 S NU

TI A R G

OPENDEURDAG OP ZONDAG 7 FEBRUARI CHAMBON. KOM VAN ONZE OPENDEURDAG PROEVEN EN BEZOEK HET NIEUWE MODELAPPARTEMENT. WOLVENGRACHT 48, 10-17U.

EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE • Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering • Prime location in het hart van de Europese hoofdstad • Met exclusief dienstenpakket • Een “once in a lifetime opportunity”

www.thechambon.be

Vastgoedprojecten op toplocaties 02/201 00 01


BDW 1508 PAGINA 10 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

© AR/KPH17

GESCHIEDENIS > ACHTHONDERD JAAR SINT-GILLIS IN BOEKVORM

Enkele afbeeldingen uit het mooie boek over Sint-Gillis. Links: luchtbeeld van de gemeente. Midden: een oud stadsplan, toen de gemeente nog Obbrussel heette. Rechts: ook Louis Morichar, pionier van het onderwijs en de waterdraagster komen uiteraard aan bod.

SINT-GILLIS, DE ZEER BEGEERDE SINT-GILLIS - Zakaria, de kapper van Stromae woont er. Choreograaf Wim Vandekeybus ook. Sint-Gillis is hip, maar dat is vrij recent. Bart Lemmens van Brasserie de L’Union schrijft: “Een kleine twintig jaar geleden hing er in Sint-Gillis een sfeer van uitzichtloosheid, vandaag keren mensen die dertig jaar geleden verhuisden terug om hier van hun pensioen te genieten.”

M

aar Sint-Gillis bestaat natuurlijk langer dan 30 jaar, 800 jaar om precies te zijn. Tijd voor een terugblik, tijd voor een boek: ‘Na de Franse Revolutie werd de clerus aangemaand om een eed af te leggen van

‘haat tegen het koningschap en de anarchie en van trouwheid aan de Republiek en aan de Grondwet van het jaar III’. Naar verluidt weigerde pastoor Van Hoof dit. De kerk werd meerdere jaren gesloten en pas opnieuw gebruikt voor de ere-

DE FAVORIETE HISTORISCHE FIGUREN VAN CHARLES PICQUÉ Journalist JEAN VOLDERS (1855-1896) was de oprichter en hoofdredacteur van de socialistische krant Le Peuple en een van de grondleggers van de Belgische Werkliedenpartij. De Franse schrijver Emile Zola verzaakte aan de auteursrechten voor de roman Germinal zodat Le Peuple die in feuilletons in de krant kon publiceren. Volders was, samen met César de Paepe, een van de organisatoren van Le Serment de Saint-Gilles, een manifestatie die in 1890 meer dan 100.000 man naar het park van SintGillis lokte om het algemeen stemrecht af te dwingen. MARIE JANSON (1873-1960) was de oprichtster van de Socialistisch Vooruitziende Vrouwen, in 1921 werd ze gemeenteraadslid in Sint-Gillis en gecoöpteerd senator voor de Belgische Werkliedenpartij terwijl vrouwen toen nog niet eens mochten kiezen. Ze was de moeder van Paul-Henri Spaak. PAUL-HENRI SPAAK (1899-1972) was burgemeester van Sint-Gillis, eerste minister van België en een van de spilfiguren van de Europese Unie.

De progressieve liberale advocaat LOUIS MORICHAR (1859-1933) bouwde in Sint-Gillis een volwaardig netwerk van scholen uit van kinderdagverblijven tot volwassenenonderwijs. Hij was 27 jaar schepen van Onderwijs en legde aan het eind van de negentiende eeuw barema’s vast voor het onderwijzend personeel. De weddes verdubbelde hij in 20 jaar tijd. VICTOR HORTA hoeft geen motivatie, maar wie nog nooit zijn voormalige privéwoning aan de Amerikaansestraat in Sint-Gillis heeft bezocht, moet dat dringend doen. Je hoeft geen architect of kunsthistoricus te zijn om de pracht en praal van het huidige Hortamuseum te bewonderen. Horta kon zich deze woning veroorloven omdat hij na de bouw van het Wissingerhuis ook het Solvayhuis, Van Eetveldehuis en Volkshuis mocht bouwen.

dienst na het concordaat van 1801.’ De kerk van Sint-Gillis speelt in de geschiedenis van de parochie en de gemeente een cruciale rol en krijgt net als andere plekken en figuren de nodige aandacht. Even belangrijk is evenwel de selectie van feiten en de

MARC DIDDEN:

“De straatnaamgevers wisten honderd jaar geleden al dat de hele wereld hier zou neerstrijken”

DE FAVORIETE PLEKJES VAN CHARLES PICQUÉ Het SINT-GILLIS-VOORPLEIN, waar zich in 1864 het eerste gemeentehuis bevond, is het hart van de gemeente. In 2013 werd beslist om het plein, in de zomer een trekpleister voor al wat trendy is, tot voetgangerszone te vertimmeren.

ven van Union Saint-Gilloise, mag dan op het grondgebied van Vorst liggen, meer Saint-Gilles vind je volgens Charles Picqué niet. Naast voetbalsupporters, moet de meer dan 100 meter lange art-decogevel ook de kunstliefhebbers kunnen charmeren.

Het PIERRE PAULUSPARK is een ilot de verdure en ville, maar de man naar wie het park genoemd is, is niet de eerste de beste. Baron Pierre Pauls de Châtelet werd in Châtelet geboren, maar verhuisde naar SintGillis, waar hij als schilder van de industrialisering de eerste voorzitter van de Kunstgroep van Sint-Gillis werd.

De verschillende MARKTEN zijn voor Picqué ontmoetingsplekken, de Volkse markt op het Voorplein en de branchémarkt op het Van Meenenplein trekken elk hun eigen publiek. Zonder de wekelijkse zondagsmarkt aan het Zuidstation te vergeten.

Het MARIËNSTADION, de thuisha-

Het AEGIDIUM aan het Voorplein verbergt achter een eerder banale gevel feestzalen in arabiserende artnouveau-architectuur.


BDW 1508 PAGINA 11 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

ADVERTENTIE

JETTE > ABSTRACTE KUNST NAAST MAGRITTE

MUSEUM KRIJGT VERGUNNING Tijdens de kerstperiode kwam er goed nieuws voor André Garitte, initiatiefnemer van het Réné Magritte Museum in de Jetse Esseghemstraat. Hij kreeg eindelijk de vergunning om het aanpalende pand te verbouwen tot museum voor abstracte kunst.

uitermate leesbare en boeiende teksten. Sint-Gillis bestaat 800 jaar en dat wil burgemeester Charles Picqué (PS) niet ongemerkt laten voorbijgaan. Aan zijn jarenlange ministerpresidentschap heeft Picqué vast zijn voorkeur voor mooie en pedagogische boeken overgehouden. Sint-Gillis, acht eeuwen geschiedenis(sen) is meer dan een mooi en uitermate boeiend boek, het is een schitterend instrument om de inwoners van Obbrussel hun gemeente beter te laten leren kennen en te laten zien tot wat het menselijk vernuft, ook op bescheiden schaal, in staat is. Picqué gaat met dit boek bewust in tegen de kwalijke gewoonte van steeds meer politici om het verleden weg te moffelen. Omzien in verwondering is hen vreemd. Maar niet zo Picqué, in de inleiding schrijft hij: “Dat de kennis van het verleden aan de basis ligt van de opbouw van de toekomst hoeft geen betoog.”

Spanjestraat Auteur, journalist en filmmaker Marc Didden vat de geschiedenis van Sint-Gillis aldus samen: “De straten hebben hier namen als de Moskoustraat, de Montenegrostraat, de Schotlandstraat, de Spanjestraat, de Portugalstraat, de Denemarkenstraat en de Bosniëstraat, alsof de straatnaamgevers honderd jaar geleden al wisten dat de hele wereld ooit in Sint-Gillis zou samenkomen.” Als Brusselse gemeente telde SintGillis in het verleden belangrijke personaliteiten, politieke, sportieve en artistieke. Wij vroegen Charles Picqué naar de – volgens hem – vijf belangrijkste plaatsen en figuren, de lijstjes vindt u aan de linkerkant van de bladzijde. Danny Vileyn Boeken uitgeven is vaak een dure aangelegenheid, mooie boeken zeker. Hier is gelukkig niet bespaard. Achteraan vindt u zelfs een index en een bibliografie. Sint-Gillis, acht eeuwen geschiedenissen 1216-2016 telt 253 bladzijden en kost 25 euro

Kunstverzamelaar Garitte koestert al jaren plannen voor een museum voor abstracte kunst in de Esseghemstraat 137. Daarin zou hij zijn omvangrijke collectie Belgische abstracte kunst - zo’n 750 werken - kunnen onderbrengen. Maar de concretisering van het project kostte veel tijd. Garitte moest eerst wachten tot het hele huis te koop stond. Intussen probeerde hij het financiële plaatje rond te krijgen. Aanvankelijk zou de gemeente Jette het huis kopen, om het vervolgens in erfpacht te geven aan de vzw van Garitte. Maar door de Dexiacrisis ging die piste niet door. Garitte kocht het huis uiteindelijk zelf. Nadat de plannen getekend waren, moest hij nog bijna twee jaar wachten op de bouwvergunning. Die is er nu en alle bouwwensen werden ingewilligd. Garitte mag het voormalige brouwershuis uitbreiden met een achterbouw over de volledige hoogte. Bovenop komt er nog een extra, derde verdieping. En in de tuin wordt een gebouwtje van 6 op 6,5 meter neergezet, dat dienst zal doen als bijkomend zaaltje. Op de tweede verdieping wordt een doorgang gemaakt tussen beide musea. De verbouwing zal 500.000 à 600.000 euro kosten, maar Garitte krijgt nu wel de steun van de gemeente. Die neemt 125.000 euro voor haar rekening. De bouwwerkzaamheden zullen over enkele maanden beginnen, eerst moet de aannemer nog gekozen worden. Garitte verwacht dat de werken twee jaar zullen duren. Bettina Hubo

LAKEN > WIJKCONTRACT BOCKSTAEL

OOK GELD VOOR IDEEËN BEWONERS Net als de vorige jaren mochten de bewoners ook nu weer eigen ideeën insturen in het kader van het wijkcontract Bockstael. Uit de zestien voorstellen selecteerde een jury er zopas elf. Die krijgen elk maximaal 5.000 euro. Hiervoor maakte schepen Ans Persoons (SP.A), bevoegd voor Wijkcontracten, 43.000 euro vrij. Bij de winnaars onder meer de vzw Vol-au-Vent, die rondrijdt met een mobiele bakoven, maar eigenlijk in Laken de sociale buurtbakkerij La Fourna wil beginnen. Een ander project is het ‘feest van de erwtjes’, een initiatief van de bewoners van de Vliebergh-buurt, die gezamenlijk groenten telen en daarmee een feestmaal bereiden op het pleintje bij het vredegerecht. Voorts werden Parckfarm en het BookSwapSalon geselecteerd en was de jury ook gecharmeerd door de give box die Miks-D’Broej wil installeren en de website waarop enkele bewoners alle info over Laken willen posten. Ten slotte vielen ook een zaadjeskiosk, een naaiatelier, twee fotoprojecten en een bijenkorfinitiatief in de prijzen. HUB

ADVERTENTIE

BEZOEK UW NIEUWE THUIS TE BRUSSEL! SINT-AGATHA-BERCHEM 

14 woningen 3 of 4 slaapkamers met nog af te werken zolder 17 appartementen, 4 penthouses 1, 2 of 3 slaapkamers kwalitatieve afwerking naar keuze van de koper

rustige en centrale ligging

woningen vanaf €331.500 excl. kosten

AMANDELBLOESEM

appartementen vanaf €165.500 excl. kosten

ANDERLECHT

DE TUINEN DER POËZIE 

2 of 3-gevelwoningen met 3 slaapkamers en nog af te werken zolder kwalitatieve afwerking naar keuze van de koper dichtbij het openbaar vervoer en gemakkelijk bereikbaar via de belangrijkste wegen prijzen vanaf €324.000 excl. kosten

Stedenbouwkundige informatie beschikbaar op de site www.matexi.be. Deze informatie is tevens gratis op papier te verkrijgen op aanvraag.

voor meer informatie bel

T 02 761 70 60

www.matexi.be - brussel@matexi.be


BDW 1508 PAGINA 12 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

BRUSSEL – De bibliotheek van de Nationale Bank van België (NBB), een van de belangrijkste economische bibs van het land, gaat dicht. In het schitterende gebouw aan de Warmoesberg moet over enkele jaren het vernieuwde museum van de Bank opengaan. De bibliotheekwereld betreurt de nakende sluiting.

D

e bib eind januari. Aan de lange tafel in de leeszaal zitten nog enkele studenten te blokken voor hun allerlaatste examen. De bij het grote publiek nog weinig bekende locatie is een begeerde studeerplek: rustig, modern comfort, economische lectuur binnen handbereik en, bovenal, een subliem kader. Sinds 2010 is de wetenschappelijke bib van de NBB namelijk gevestigd in een prestigieus negentiendeeeuws bankgebouw. Toen de NBB het in 1979 aankocht was het compleet verkommerd en verwaarloosd. De Bank stak gigantisch veel tijd en geld in de renovatie. De gevel, het imposante trappenhuis met de magistrale kroonluchters, de uitzonderlijk mooie glazen koepel, de verfijnde reliëfs en versieringen, alles werd minutieus gerestaureerd. Zes jaar geleden kon de bib, die zo’n eeuw in het hoofdgebouw zat, verhuizen naar het opgeknapte paleisje. De collectie is indrukwekkend. De bib beschikt over meer dan honderdduizend boeken over economie en financiën en 1.300 papieren en e-tijdschrijften. Een klein deel, het meest actuele, staat uitgestald in de rekken. Voorts is er de leeszaal waar studenten, onderzoekers en leerkrachten kunnen werken en bronnen raadplegen. De bib is alleen voor hen toegankelijk, het grote publiek kan de inkomhal bezoeken of deelnemen aan een rondleiding. Per 31 maart stopt de NBB echter met haar bibliotheek en gaat het gebouw voor een hele poos dicht. Het

NATIONALE BANK > BIBLIOTHEEKWERELD BETREURT SLUITING

BOEKEN MOETEN PLAATS RUIMEN VOOR MUSEUM

De bib van de Nationale Bank gaat onherroepelijk dicht op 31 maart.

ADVERTENTIE

© NICKY NEWMAN

ADVERTENTIE

© SASKIA VANDERSTICHELE

Macbeth Brett Bailey

“De zangers presteren puik. Maar wat het meest treft, is de versmelting van werelden. Een West-Europees genre als opera en de tragedie van een gedestabiliseerde regio in Afrika: ze blijken perfect samen te gaan.”

Vraag informatie en advies bij Home-Info.

– DE STANDAARD

MUZIEKSPEKTAKEL 11 > 13.02.2016

U zoekt een rusthuis of een andere woonvorm voor ouderen?

TICKETS & INFO KVS.BE

Met de steun van de VGC en de GGC.


BDW 1508 PAGINA 13 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

was al een tijd duidelijk dat de bib geen prioriteit meer was voor de Bank. Al enkele jaren is er geen echte hoofdbibliothecaris meer. Nu krijgen ook de dertien overgebleven bibmedewerkers een andere job in de Bank. Waarom de bib dichtgaat? Besparingen, zo meldt het persbericht, en ook het feit dat steeds meer bronnen digitaal te raadplegen zijn. “We doen onze collectie niet weg,” verduidelijkt perswoordvoerster Kristin Bosman. “Ze verhuist naar een andere plek. De boeken en tijdschriften zijn daar niet meer ter plaatse te consulteren, maar ze blijven opgenomen in de digitale Libis-catalogus en blijven beschikbaar via interbibliothecair leenverkeer.” De NBB heeft andere plannen met het gebouw. Ze wil haar museum, dat tijdelijk in een vleugel van het hoofdgebouw aan de Berlaimontlaan zit, vernieuwen en verhuizen naar de Warmoesberg. “Dan is het gebouw altijd toegankelijk voor het grote publiek.” Wanneer het zover zal zijn, kan Bosman niet zeggen.

Waardevolle verzameling Op de Warmoesberg liggen ook de hogeschool Odisee en de Brusselse campus van de KU Leuven, de vroegere Ehsal, met heel wat economische opleidingen. Daar vinden ze de sluiting een hele spijtige zaak. “Wij hadden een hele goede band opgebouwd met de bib van de Bank.

aanleunwoningen voor senioren en gehandicapten. Toenmalig Vlaams minister Bert Anciaux (SP.A), die overal in Brussel woonzorgzones uit de grond wilde stampen, nam hiervoor in 2008 het initiatief. De architecten van LAT werkten een plan uit waarin de woon-, de culturele en de welzijnsfuncties vloeiend in elkaar overliepen.

© HELEEN RODIERS

“Een waardevolle collectie ergens wegsteken waar ze dreigt te verdwijnen is geen duurzame oplossing”

De gouverneur van de NBB is ook al jaren onze voorzitter”, zegt Erika Meel, hoofdbibliothecaris van beide onderwijsinstellingen. “Als goede buren konden we bij elkaar lenen zonder waarborg te betalen. Onze studenten konden hun databanken gebruiken, hun onderzoekers de onze. De samenwerking ging zelfs zo ver dat we ons aankoopbeleid op elkaar afstemden, zij meer macro-economie en Franstalige boeken, wij eerder micro- en bedrijfseconomie en Engelstalige werken. In de toekomst zullen zij echter niet meer aan collectievorming doen.” Meel betreurt dat de studenten nu niet meer rechtstreeks toegang hebben tot de collectie van de bank. “Het moet nu via interbibliothecair leenverkeer, dat is een omweg en het is ook vaak betalend.” Bovendien valt een erg gegeerde studeerplek in de buurt weg. “Ik raadde de bib ook altijd aan aan onze Erasmusstudenten. Het gebouw heeft ondertussen uitstraling tot in het buitenland,” zegt Meel. Dat de studeerplekken wegvallen, vindt Bruno Vermeeren, coördinator van de Vlaamse Vereniging voor Bibliotheek, Archief en Documentatie (VVBAD), niet het grootste bewaar. “Dat is niet echt de opdracht van een instelling als de NBB,” zegt hij. Wel dreigt volgens hem de maatschappelijke dienstverlening in het gedrang te komen. “Het klopt dat steeds meer bronnen digitaal beschikbaar worden, maar daarom zijn ze nog niet gratis. Bovendien stel ik mij de vraag hoe de NBB de collectie toegankelijk gaat houden als er geen bibmedewerkers meer zijn. Een waardevolle verzameling ergens wegsteken waar ze dreigt te verdwijnen is geen duurzame oplossing. Iemand moet ermee bezig zijn en de collectie onderhouden.” Bettina Hubo

Abbyfieldwoningen Anciaux’ opvolger Pascal Smet (SP.A) wilde het bouwproject echter niet trekken en het belandde in het slop. Uiteindelijk werd het project in 2012 gesplitst. Stad Brussel zou op de helft van het terrein woningen bouwen, de VGC kocht de andere helft en werd bouwheer van de bib, het gemeenschapscentrum en de welzijns en ouderenvoorzieningen. De plannen van LAT vervielen en elk project kreeg zijn eigen architect. ADE tekende de woningen voor Stad Brussel, de Antwerpse HUB Architecten het VGC-gedeelte. De VGC-bouwwerf had vorig jaar van start moeten gaan en dit jaar afgerond zijn. Maar de bouwvergunning is nog altijd niet binnen. Intussen zoekt Herwig Teugels van Kenniscentrum Woonzorg nog steeds naar een oplossing voor de geschrapte senioren- en gehandicaptenwoningen. “We zijn al lang in onderhandeling met Stad Brussel opdat er in hun bouwprojecten in de buurt voldoende senioren- en gehandicapten zouden worden gemaakt. De tien Abbyfieldwoningen komen er sowieso, maar we rekenen ook op tien andere woningen. Samen is dat natuurlijk veel minder dan de zeventig aanleunwoningen in het oorspronkelijke plan.” Het VGC-project kost ongeveer vier miljoen euro waarvan de VGC de helft betaalt. De rest komt van Stad Brussel, het Brusselfonds, de Vlaamse gemeenschap (Vipa) en ADO-Icarus, de toekomstige uitbater van de welzijnsvoorzieningen. Bettina Hubo

Brussel-Stad begint te bouwen achter de kerk, de VGC wacht nog op de bouwvergunning.

HEEMBEEK > TERWIJL VGC NOG WACHT OP BOUWVERGUNNING

STAD BEGINT MET BOUW WONINGEN AAN PIETER EN PAUWEL Brussel-Stad legt eind deze week in Heembeek de eerste steen van twee kleine appartementsgebouwen, het ene op de hoek Kraatveld-Kruisberg, het andere op de site Pieter en Pauwel achter de kerk. Ook de VGC wil op deze site bouwen, met name een bib, een gemeenschapscentrum en welzijnsdiensten. Maar dat al lang aanslepende project is nog niet uit de startblokken. De twee bouwprojecten van Stad Brussel vloeien voort uit het 1000-woningen-plan van het vorige Brusselse stadsbestuur. Een flink deel van deze woningen werd in Heembeek gebouwd of gepland. Zo worden nu op de hoek van de

Kraatveldstraat en de Kruisberg 33 middenklasse huurappartementen neergezet, plus nog tien studio’s die in hun geheel verhuurd zullen worden aan Abbeyfield, een vzw die kleinschalige woonprojecten voor ouderen probeert te realiseren. Het tweede project, Pieter en Pauwel, verrijst achter de kerk en bestaat uit 36 huurappartementen met garages. Oorspronkelijk zou er op de Pieter en Pauwel-site, eigendom van de Stad, een gemengd project van Brussel-Stad en Vlaanderen verrijzen. Een nieuwe bib en een gemeenschapscentrum zouden gecombineerd worden met een dagverzorgingscentrum, een gehandicaptencentrale, een lokaal dienstencentrum en een zeventigtal

ELSENE > VLAAMS-AFRIKAANS HUIS OPNIEUW OPEN IN DE LENTE

KUUMBA VERHUIST NAAR ESPACE MATONGE Kuumba vertrok afgelopen zomer uit de Vredestraat waar de organisatie en zijn bekende café al zeven jaar een voormalige bakkerij huurden. De verhuurder had namelijk beslist om de huurprijs fors te verhogen. Kuumba-coördinator Jeroen Marckelback begon een zoektocht naar een andere locatie in de buurt, niet simpel want Matonge en de SintBonifaciuswijk zijn onderhevig aan gentrificatie. Inmiddels is een nieuwe stek gevonden. Kuumba verhuist naar de Waversesteenweg 78, waar tot voor kort een bedrijfje zat dat een

Afrikaanse luchtvaartmaatschappij wilde oprichten, maar geen licentie kreeg. Eerder zat de teloorgegane Espace Matonge in het gebouw, een preventieproject van de gemeente en de MIVB bedoeld voor de jongeren uit de buurt. “De plek is dus al goed bekend binnen de Afrikaanse gemeenschap,” zegt Marckelbach. Voorin het gebouw komt ook weer een café, kleiner weliswaar dan in de Vredestraat. “Maar voor het overige is het gebouw veel groter, er zijn bureaus en twee grote zalen waar nu soms trouwfeesten worden gegeven. Hierdoor is het veel geschikter voor artistieke producties. Het zal een nieuwe dynamiek geven aan onze werking.” Omdat de huur hoger ligt dan

© GOOGLE STREET VIEW

Kuumba, het Vlaams-Afrikaans Huis, gaat deze lente opnieuw open, ditmaal in een pand aan de Waversesteenweg.

Kuumba in maart weer open kan. Bettina Hubo ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

Waversesteenweg 78, de toekomstige locatie van Kuumba.

voorheen zocht Kuumba twee medehuurders, het festival van de Afrikaanse Film (FIFAB) en de Fe-

deratie van Congolese Verenigingen. Marckelbach hoopt snel klaar te zijn met de verbouwingswerken zodat

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be


BDW 1508 PAGINA 14 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

CULTUUR > MUNTSCHOUWBURG VERHUIST NAAR THURN & TAXIS TOT EIND DIT JAAR

EEN MUNTPALEIS ZONDER KONINKLIJKE LOGE den nog uitgevoerd,” weet de Caluwe. “De tent is veertig bij tachtig meter, met een konisch binnendak; de aankleding van de zaal gebeurt door andere bedrijven,“ stelt Rental manager Hans Mertens van Veldeman. “Tot eind 2016 blijft de tent staan: ze stoort niet voor andere evenementen als Couleur Café.” Over de precieze huurkost van de tent laat de Munt zich niet uit. “Als we zeven maanden niet zouden kunnen spelen, dan hadden we 15,4 miljoen euro verlies (met een personeelskost van 2,2 miljoen euro per maand),” luidt de verantwoording. Gezien de tent nog uitbreidingen krijgt; is het hele kostenplaatje nog niet rond. Sowieso zijn de uitgaven om buiten het operahuis te spelen duurder dan gebudgetteerd.

Scène-ontwerp

Het Muntpaleis staat helemaal achteraan op de site van Thurn & Taxis, achter het Maritiem station.

BRUSSEL - Vanaf maart speelt De Munt ook in het Muntpaleis op de site van Thurn & Taxis, een reuzentent van 3.200 vierkante meter. Daarmee speelt het operahuis nu volledig Extra Muros tot december. Ook voor volgend seizoen zullen abonnees nog genoegen moeten nemen met stoeltjes zonder fluweel, goud en kristal. Al belooft de tent aparte spektakelwaarden.

S

inds de maand mei 2015 heeft de Munt haar operahuis voor verbouwingswerken verlaten om een nomadentour te maken in diverse Brusselse zalen: het Koninklijk Circus, Bozar, Flagey, het Muziekconservatorium, de Hallen van Schaarbeek en dies meer. Aanvullend daarbij is dat het Extra Muros-seizoen 2015-2016 de laatste drie producties (22 maart tot juni) in een reuzentent gaat presenteren, het Muntpaleis gedoopt. Die staat helemaal achteraan op de site van Thurn & Taxis opgesteld, achter het Maritiem station. De site is meer dan andere tijdelijke locaties goed toegankelijk met de

auto (parkeerplaats te over). Met het openbaar vervoer is het minder evident. Ook de resterende afstand te voet, op en rond de site, is bij slecht weer niet te onderschatten. Maar het Muntpaleis biedt ook comfortverbetering, ter compensatie van de pompeuze operazaal. In de tent kunnen 1.060 tot 1.100 toeschouwers. Op een hellende vloer hebben de abonnees en muziekliefhebbersvoor-een-dag allemaal een goede kijk op de scène. Alle stoelen staan op rijen in dezelfde richting. In de Munt zitten zeker tweehonderd personen op zitjes achter palen en muurtjes, met maar deels een zicht op de scène. In Thurn &

PETER DE CALUWE:

“We mikken op mei à juni 2017 voor het graven van de tunnel onder de Leopoldstraat” Taxis huizen ook een paar caférestaurants, wat voor vroegkomers of laatblijvers altijd mooi meegenomen is. De tent biedt toiletten, een bar, een inkomfoyer, en uiteraard theaterruimtes achter de scène. De kleedkamers komen in containers buiten. Een koninklijke loge is er niet. De koningin komt pas in december voor het eerst opnieuw naar de Munt, voor de heropening van de

© IVAN PUT

zaal, zo verantwoordt intendant Peter de Caluwe de gedemocratiseerde stoelenopstelling in de ‘volkstent’.

Airbnb-congres De huur van de tent heeft veel voeten in de aarde gehad. Er werd gehoopt op een tent die in Parijs furore had gemaakt. De Munt ging eerst ook scheep met de Opéra de Wallonie, wier tent een miserabel lappendeken bleek. Daar zag de Munt uiteindelijk van af, met alle financiële consequenties van dien voor de verhuurder. Uiteindelijk werd net voor de winter beslist dat tentenbouwer Veldeman Structure Solutions uit Bree de aanbesteding in de wacht sleepte. Veldeman is een van de Belgische marktleiders in de tentverhuurbusiness, met referenties als Puppelpop, Werchter, sportevenementen, beurzen en zelfs een Airbnb-congres in Parijs. Voor klassieke concerten deed dit type constructie nog geen dienst. “De akoestische klanktesten wor-

Inmiddels zijn de werken aan de Ateliers van de Munt beëindigd. De gevel in de Leopoldstraat is gerenoveerd. De toegang tot de kantoren is opnieuw open. Er moeten enkel nog werken uitgevoerd worden aan het vensterchassis; er wordt gewacht op zomerweer. Blijft nog de verdere afwerking van het theater in de Munt, dat er nu als een bouwput uitziet. De volledige scène en een deel van de zaal is weggehaald. De verbouwingswerken starten binnenkort. Eerst volgt een stabiliteitsstudie van de ondergrond. Bedoeling is dat het toneelhuis een zijlift krijgt, die wordt naast de scène geïnstalleerd. Intendant Peter de Caluwe is tevreden over het nieuwe scène-ontwerp. “We krijgen eindelijk een hydraulisch systeem voor de scène. Dat is ook altijd het belangrijkste geweest waar we bij de Regie en de overheid voor hebben gepleit. Hiermee kan het operahuis weer dertig jaar verder. Door de kleine zaalcapaciteit kunnen we het niet hebben van grote publieksinkomsten. We moeten dit compenseren met technisch vernuft op de scène.” Probleem is dat de verbouwing over de start van volgend seizoen gaat aanmodderen. Het Muntpaleis kan nog dienst doen tot eind 2016. Ook de diensttunnel onder de Leopoldstraat heeft zijn ideale bouwtermijn (dus tijdens de huidige werken) niet gehaald. De Caluwe: “Het overleg met de vele overheden (federale, gewestelijke, Vlaamse instellingen, Stad Brussel) maakt de bouwaanvraag complex. We mikken nu op mei en juni 2017 voor het graven van de tunnel.” Jean-Marie Binst


ADVERTENTIE

De MIVB brengt je geliefde dichterbij

6

MAAK JE LOVELINE EN WIN JE TROUW

wedstrijd

loveline.mivb.be


BDW 1508 PAGINA 16 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

BDWOPINIE GENDER > ANS PERSOONS (SP.A) WIL VROUWELIJKE TEKENAARS VAN STRIPMUREN

ONZE STRIPMUREN

VERDIENEN EEN REL BRUSSEL – De Stad Brussel heeft meer dan vijftig stripmuren, maar geen enkele tekening draagt de naam van een vrouw. Een inhaalbeweging dringt zich op, vindt schepen Ans Persoons (SP.A), bevoegd voor de Brusselse stripmuren. Voortaan zal ze ieder jaar minstens één tekening voorstellen van de hand van een vrouw.

“De stripfiguren van het stripparcours in Brussel zijn ondeugend, dapper, sterk, slim, maar quasi allemaal mannelijk”

E

lk jaar treft iedereen die iets met strips te maken heeft elkaar in Angoulême tijdens het festival internationale de la bande dessinée. Elk jaar barst er in aanloop naar het festival een rel los. Vaak gaat het over een futiliteit en is het vooral een manier om meer ruchtbaarheid aan het festival te geven. Ook dit jaar had Angoulême zijn rel. Voor de grand prix werden dertig striptekenaars genomineerd. Het waren alle dertig … mannen. Voor een keer was de festivalrel helemaal gerechtvaardigd. Waarom is dat zo schandalig? Om het in de woorden van de Canadese president te zeggen: omdat het 2016 is. De stripwereld mag dan lange tijd een overwegend mannelijk bastion geweest zijn, vandaag is er geen gebrek aan uitmuntende vrouwelijke striptekenaars. Ze behoren zeker niet uitsluitend tot de categorie ‘opkomend talent’, er zijn ondertussen heel wat ‘gevestigde waarden’. Franse vrouwelijke striptekenaars reageerden misnoegd op de zuiver mannelijke selectie. Hun terechte aanklacht werd aanvankelijk afgedaan als feministisch gezeur. De pers sprong pas op het verhaal toen enkele mannelijke genomineerden op sociale media hun verontwaardiging uitspraken en zich zelfs terugtrokken uit de competitie. De storm ging echter snel liggen. Er werden enkele vrouwen toegevoegd aan de lijst, en uiteindelijk won een man – Hermann, een Brusselaar. Sinds het ontstaan van het festival in 1976 ging de grand prix nog maar één keer naar een vrouw. Brussel heeft een rijke stripgeschiedenis, maar het is belangrijk om ook aansluiting te vinden met de stripwereld van vandaag. Daarom was ik vorige week als schepen bevoegd voor de Stripmuren enkele

ANS PERSOONS:

Ook de stripmuur van Rik Ringers in de Bijstandsstraat werd niet door een vrouw getekend. dagen in Angoulême. We gingen kijken hoe het stadsbestuur daar zijn stripmurenparcours vorm geeft, hoe het de animatiesector ondersteunt, hoe het de stad op de kaart

zet als ville de l’image, ook los van het festival. We ontmoetten auteurs en kenners en deden inspiratie op voor nieuwe stripmuren. De festivalrel van Angoulême heeft

ons aan het denken gezet. Hoe zit het eigenlijk met de vertegenwoordiging van vrouwelijke auteurs in ons stripparcours? We gingen aan het tellen en het resultaat is tamelijk onthutsend: de Stad Brussel heeft meer dan vijftig stripmuren, maar geen enkele tekening draagt de naam van een vrouw. U leest het goed: nul, zero. Dit was nooit een bewuste keuze, maar het is wel veelzeggend dat we blijkbaar automatisch steeds voor mannelijke auteurs hebben gekozen én er nooit bij hebben stilgestaan. Het is een patroon dat optreedt in verschillende sectoren: de gatekeepers (in dit geval uitgeverijen, jury’s, redacteurs) zijn mannelijk, en zorgen ervoor dat vrouwen minder kansen krijgen, niet per sé bewust, maar omdat mannen nu eenmaal makkelijker aan mannen denken. Ook in de kunsten duiken varianten van het old boys network op. Wat nog opvalt: de stripfiguren van het stripparcours in Brussel zijn ondeugend, dapper, sterk, slim, maar

quasi allemaal mannelijk. De enkele vrouwelijke zijn wulps of uitermate braaf. (De stripmuur van het Regenbooghuis in de Lollepotstraat is een welgekomen uitzondering, maar die heeft dan ook specifiek als thema ‘genderdiversiteit’ en hoorde aanvankelijk niet tot het stripparcours).

Inhaalbeweging Het is niet omdat de stripwereld ooit een mannenbastion was, en vele van onze klassieke Belgische striphelden jongens of mannen zijn (dat geldt ook voor de superheroes in Amerikaanse comics), dat we in het verleden moeten blijven steken. Het is tijd voor vernieuwing. De bekendste Belgische stripfiguren - met uitzondering van de Smurfen, maar die muur komt er aan - hebben allemaal een plek gekregen in ons parcours. We moeten nu plaats maken voor een nieuwe generatie striptekenaars, met heel diverse grafische stijlen, niet per definitie gebruik makend van vaste personages, meer aanleunend bij de graphic novel. We willen evolueren van muren die genoemd zijn naar het personage op de tekening, naar muren waarvan men vooral de naam van de auteur onthoudt. We hebben in België auteurs die geroemd worden in binnen- en buitenland. Zij verdienen een muur in Brussel. En dat treft: daar zitten ook verschillende vrouwen bij, denk maar aan Judith Vanistendael, Ilah of Dominique Goblet. Elk jaar komen er in de Stad Brussel drie stripmuren bij. Vanaf nu zal ik per jaar minstens één tekening voorstellen van de hand van een vrouw. Dat zal ongetwijfeld enkele negatieve reacties opwekken: ‘de kwaliteit van het stripparcours zal er onder lijden’, ‘er zijn onvoldoende vrouwelijke striptekenaars te vinden’, … De klassieke argumenten, die ook worden bovengehaald als het over quota in raden van bestuur of op verkiezingslijsten gaat. Ik ben overtuigd van het tegendeel. In de politiek en in raden van bestuur bleken quota noodzakelijk om een aantal vastgeroeste mechanismen te doorbreken en kansen te geven aan vrouwen, die in de praktijk geen excuustruzen, maar een absolute meerwaarde blijken te zijn. Ook op het vlak van onze stripmuren is een inhaalbeweging nodig. Er zijn veel blanke mannen die heel goede striptekenaars zijn, maar het kan niet zijn dat alleen zij weerspiegeld worden op onze Brusselse muren. Door het parcours open te trekken naar een generatie hedendaagse auteurs, zorgen we voor meer diversiteit en zullen er eindelijk ook vrouwelijke striptekenaars aan bod komen. Dat zal niet alleen leiden tot meer variatie in de tekenstijlen, maar ook in het type vrouw dat wordt afgebeeld. En dus tot een sterker, kwaliteitsvoller Brussels stripparcours.

Ans Persoons, Schepen bevoegd voor wijkcontracten, participatie, Nederlandstalige aangelegenheden en het stripparcours in de Stad Brussel


BDW 1508 PAGINA 17 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

KUNST > KHADIJA ZAMOURI (OPEN VLD) PLEIT VOOR HEROPENING BRUSSELSE MUSEA

RUBENS MAG IN PARIJS BLIJVEN ALS JAPANSE TOREN MAAR WEER OPENGAAT BRUSSEL – Khadija Zamouri, Brussels parlementslid van Open VLD, klaagt foute federale prioriteiten aan, als het over Brusselse musea gaat. Deze musea zijn niet enkel van cultureel belang, ze zijn ook economisch belangrijk voor de hoofdstad. Vorige week kwam het nieuws dat federaal staatssecretaris Elke Sleurs kunsthistorici aan het werk zet om honderden ‘Belgische’ kunstwerken op te sporen die ruim 200 jaar geleden door de Fransen in beslag zijn genomen. Juristen moeten zelfs onderzoeken hoe we ze kunnen recupereren. Waar is dit voor nodig? Een Rubens of een Jordaens die in het meest bezochte museum ter wereld hangen,

het Louvre, zijn hoe dan ook promotie voor ons land en onze Antwerpse of Brusselse musea. Ze hangen daar dus goed in Parijs. En trouwens, wat zouden we er hiermee moeten doen: onze musea zijn in slechte staat en onze depots zijn overvol. Erger is dat de staatsecretaris het punt mist. Wat we nodig hebben, en wat zij en haar collega bevoegd voor de Regie der Gebouwen, Jan Jambon, nalaten te doen, is veel eenvoudiger: Onze musea moeten open zijn voor het publiek! Het Chinees Paviljoen en de Japanse Toren zijn al jaren gesloten wegens stabiliteitsproblemen en het Jubelparkmuseum lekt. Sommige zalen zijn gesloten en bij regenweer moeten de bewakers emmers plaatsen om de collectie te beschermen.

Deze desinvestering van de federale overheid in de Brusselse musea is niet enkel zonde voor de collecties zelf en ons cultureel erfgoed, het is ook een aanslag op een stuk economische infrastructuur van de hoofdstad. Toerisme is voor Brussel en België essentieel. Er hangen dui-

zenden jobs van af. Het aanbod bepaalt of een bus toeristen uit China of Japan één, twee of drie dagen in Brussel blijft: dus één twee, drie of geen overnachtingen, maaltijden in restaurants, souvenirs, pintjes op café, tel maar op. De lijst van gebouwen die zich in een erbarmelijke staat bevinden is inderdaad niet klein: de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België (KMSKB), het Jubelparkmuseum, de Japanse Toren en het Chinees Paviljoen van de Musea van het Verre Oosten (KMKG). Gebouwen die allemaal schreeuwen om renovatie. Fijn dat de staatssecretaris eenmalig 11 miljoen euro investeert in de wetenschappelijke instellingen in onderzoek. Wat baat het als het dak lekt? De gebouwen worden

immers beheerd door de Regie der Gebouwen, en dat is een bevoegdheid van haar collega Jan Jambon (N-VA). Maar door deze nood aan renovatie stelselmatig te blijven negeren, plegen we roofbouw op een stuk economische infrastructuur voor de hoofdstad en het land. De indrukkende gebouwen van het Jubelpark, van het Museum van het Verre Oosten, de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten, zijn ook een visitekaartje voor toeristen, zakenlui, journalisten en werknemers van internationale instellingen die Brussel bezoeken. Neem nu de Japanse Toren. Die werd in 2013 gesloten door de Regie der Gebouwen. De betonnen stutbalk onder de pagode bleek rot. Dit jaar vieren België en Japan de 150ste verjaardag van het aanknopen van diplomatieke en vriendschapsrelaties (1866). Alles wat beide landen gemeen hebben zal dit feestjaar onderstreept worden. Maar het zal zonder de Japanse Toren zijn. Nog steeds afficheert de website: “De Musea voor het Verre Oosten zijn om veiligheidsredenen tot nader order gesloten.” Bye bye promotiecampagne naar Japanse toeristen. Bye bye bijhorende jobs. Khadija Zamouri

ADVERTENTIE

Nie uw in S int -La mb rec hts -W olu we !

Vanaf 3 februari zal Sint-Lambrechts-Woluwe net zoals de 7 andere deelnemende gemeenten meedoen aan de ophaling van organisch afval. Meer dan 8 000 vrijwilligers sorteren hun organisch afval al. En u? Schrijf u in op www.be-organic.be De ophaling van organisch afval loopt in volgende gemeenten: Etterbeek, Evere, Oudergem, Schaarbeek, Sint-Gillis, Sint-Lambrechts-Woluwe, Sint-Pieters-Woluwe en Vorst.


BDW 1508 PAGINA 18 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK DANS > ZINNEMA ORGANISEERT BOOTCAMP URBAN DANCE

‘URBAN DANCE IS MEER DAN STREET DANCE’ © NAAM FOTOGRAAF

ANDERLECHT – Met ‘1000 Pieces Puzzle’ brengt Zinnema Belgische en Engelse jonge dansers uit de urban dance samen. De bootcamp vindt eerst vijf dagen plaats in Brussel, en dan vijf dagen in Londen. Het wordt afgesloten met het Skill City Festival waarop de Belgische deelnemers elk hun eigen project brengen voor een publiek en een jury. Tijdens hun traject wordt een documentaire gemaakt die dezelfde avond vertoond zal worden.

D

ertig dansers wandelen snel door elkaar tot een vrouw “Freeze!” schreeuwt. Het is stil en iedereen staat ook effectief stil. De vrouw blijft aan een hoog tempo bevelen geven en de groep gehoorzaamt. Wanneer ze plots roept dat ze de grond moeten aanraken, stijgt er een algemeen gekerm op en barst iedereen in lachen uit. De groep lachende dansers doet denken aan de manier waarop de jassen en tassen aan de kant liggen: op een hoopje en helemaal door elkaar. De muren hangen vol inspirerende uitspraken. Tussen uitspraken van Nelson Mandela en Martin Luther King hangt er één die de essentie van de bootcamp samenvat: “Trust your choices.” Een quote van Cindy Claes. “Er wordt heel veel aan urban dance gedaan en het niveau in Brussel is enorm hoog, maar die dansers beseffen vaak niet waartoe ze in staat zijn.” Cindy Claes, het brein achter het project, is geboren als Belgische en woont nu al elf jaar in Londen. Als artiest reist ze voortdurend rond om de verschillende dansstijlen op hun plek van ontstaan te bestuderen. “Ik ben gepassioneerd door het besef dat al die reizen me veranderd hebben in een leider,” zegt Cindy.

Managementlessen Met 1000 Pieces Puzzle hoopt Cindy andere urban dancers het zelfvertrouwen en de kennis te geven die nodig zijn om een succesvolle choreograaf te worden. “Goed kunnen dansen is niet genoeg. Je moet leiding kunnen nemen over anderen en weten waar en hoe je financiering voor je projecten kan aanvragen.” Cindy vertelt dat urban dance niet serieus wordt genomen. “Ik denk dat 1000 Pieces Puzzle een pionier is op vlak van het erkennen van de urban dance,” zegt ze. Met behulp van de financiële steun van het ‘Erasmus+’-programma en een goede samenwer-

king met East London Dance, is 1000 Pieces Puzzle dit jaar een uitwisselingsproject geworden. Vijftien Belgische en vijftien Engelse jonge dansers komen samen: eerst vijf dagen in Brussel en dan vijf dagen in Londen. De groep is enorm divers, en dat maakt het samenwerken net zo interessant. Terwijl twee meisjes rechts in de zaal zonder muziek maar helemaal synchroon aan het dansen zijn, proberen links in de zaal twee dansers zo snel mogelijk rond te draaien in een rolstoel. De rolstoelen zijn van Laura, een van de Engelse deelneemsters. “Dansen in een rolstoel komt veel voor, maar urban dancing in een rolstoel helemaal niet,” zegt ze. Toen Laura acht jaar geleden in een rolstoel terechtkwam, werd Cindy haar allereerste danslerares. Sindsdien doet Laura wel vaker mee aan haar projecten. “We zijn gisteravond naar een jam gegaan in het Noordstation. Iedereen werd aangemoedigd om te freestylen en om echt betrokken te zijn bij alles wat gebeurde. Heel anders dan wat ik gewoon ben,” lacht Laura. “Ik wil het allerbeste halen uit duizend mensen in duizend verschillende steden,” zegt Cindy. “Ik investeer in hen en maak ze leiders zodat zij dat bij anderen kunnen doen. Met zo’n domino-effect kunnen we misschien zelfs de hele sector veranderen.” Hendrick, een van de Belgische deelnemers, is op die manier bij het project terechtgekomen. Vorig jaar danste ze namelijk mee in de choreografie van de winnaar. “Cindy vroeg of ik niet zelf wou meedoen dit jaar,” vertelt Hendrick een beetje verlegen. “Eerst wou ik dat niet omdat ik dacht dat ik niet goed genoeg was, gelukkig bleef Cindy aandringen en heb ik het toch gedurfd.” Margo Claeys Het resultaat van 1000 Pieces Puzzle is te zien op het Skill City festival op 27/2 vanaf 14 uur in Zinnema te Schaarbeek. Inkomprijs: 8/5 euro.

Tijdens de pauzes eten de dansers vooral veel fruit.


© SASKIA VANDERSTICHELE © SASKIA VANDERSTICHELE

Dertig Engelse en Belgische dansers wandelen snel door elkaar tot iemand “Freeze!’ roept.

De focus van het bootcamp ligt op het werken met duo’s.


BDW 1508 PAGINA 20 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

MODE > CAFÉ COSTUME MAAKT NIEUW PAK VOOR BRUSSELS PHILHARMONIC

ORKEST KRIJGT PITTIGE LOOK G

een catwalk om de nieuwe outfits te tonen van het orkest dat resideert in het Flageygebouw. Maar gewoon een buitenissig concert in Flagey om de verjongde look van het ensemble te tonen. Meteen ook de start van een eerste tournee door Vlaanderen met de nieuwe huisdirigent Stéphane Denève, die op veilig speelt met La Valse van Ravel, waarmee zijn voorganger Tabachnik al toerde. Ook Denève krijgt een nieuw kostuum, met andere snit en kleur dan zijn orkestlieden uiteraard. Maar hoe zijn pak er uit gaat zien, wordt een verrassing voor de zaal en voor tv. Hoe de musici vanaf vandaag gekleed gaan, geven we wel graag mee: Café Costume is apetrots. “Vijf jaar al werken we samen met het orkest,” stelt Koen Van Weverbergh van het kleermakershuis, die maatwerkwinkels heeft in Antwerpen (2), Brussel (bijna 2), Gent, Kortrijk en later dit jaar in Brugge. “Al die tijd heeft het orkest met hetzelfde pak gespeeld. Een nieuwe look drong zich op. We hebben de maat van 54 heren opgemeten. Vele mannen kenden we al jaren, dus dat zegt wat over ‘orkesttrouw’. Daar leveren we nog 25 ex-

© SASKIA VANDERSTICHELE

BRUSSEL – Café Costume heeft een nieuw pak voor de muzikanten van het Brussels Philharmonic ontworpen, na vijf jaar van klassiek herstel- en maatwerk. Modieuzer, comfortabeler, vocht- en luchtdoorlatend: kortom, meer afgestemd op hun bewegingsvrijheid. Tijdens de concertavond van 4 februari ontdekt het publiek de nieuwe huisstijl: trendy, chique en pittig. tra kostuums bij, die inzetbaar zijn bij uitbreidingen of vervangingen door externe musici. Met een kleine retouche – een armlengte inkorten of zo – zitten die 25 ‘standaardpakken’ meteen goed.”

Zwarte accenten Dat het nieuwe herenpak echt trendy is en afgestemd op de gebruiker, legt Van Weverbergh graag uit. “We hebben geleerd uit de verhalen en klachten van de Brusselse musici, om een nieuw concept van orkestkostuum te ontwerpen. De sportvoering is een staaltje van innovatieve stof: luchtig, licht van gewicht en zeer comfortabel voor mensen die een hele tijd onder warme spots moeten werken. De broek is zwart. Het wollen vest is donkerblauw met zwarte accenten, een satijnen kraag, muppet sleeves en openingen onder de schouders. Er zitten geen knopen op de mouwen om te voorkomen dat men ergens kan blijven vasthaken,” leert de kleermaker nog. Bij Café Costume in de Dansaertwijk is men in zijn nopjes. Ook al werd alles gemaakt in het moederhuis in Antwerpen, opgericht door de neef en nichten Bruno, Angélique en Sas-

Store manager Bram De Troyer (links) en tailor Pieter van Der Auwermeulen.

kia Van Gils. Het is een derde generatie kleermakers, die inmiddels 25 man in zaken staan heeft. “Brussels Philharmonic is een mooie referentie,” zegt de Bram De Troyer, manager van de Brusselse Café Costume. Al vijf jaar werkt hij in de zaak in de Dansaertwijk, waarvan de eerste drie jaar als jobstudent. De communicatiestudent van Erasmushogeschool leerde er de knepen van de kleermakersstiel: opmeten en

In maart opent Café Costume (Dansaertwijk) een tweede zaak aan het Leemansplein in Elsene. De vele klanten uit de bovenstad zijn dan dichter bij huis bediend.

stofadvies meegeven. Momenteel werken vijf mensen bij de Brusselse winkel, waaronder sinds twee jaar stagiair Dieter Marinus, die er ook als jobstudent van nul begon. “De klanten onthalen, koffie voor hen zetten, telefoons opnemen en orders in de computer steken,” zo ben ik hier begonnen, geeft De Troyer mee over de ‘doorgroeiwerkplaats’. “Als je gepassioneerd bent, rol je als vanzelf in dit vak. Sinds anderhalf jaar

ADVERTENTIE

/KAAITHEATER

BURNINGICE#9 11>20/02/2016 KAAITHEATER & KAAISTUDIO’S We lijken af te stevenen op onomkeerbare klimatologische, biologische en technologische kantelmomenten. Hoe krijgen we de controle terug in handen? Tijdens BURNING ICE #9 vragen kunstenaars, wetenschappers en theoretici zich opnieuw af waarom we steeds gretiger blufpoker spelen met onze eigen toekomst als inzet. CO-FUNDED BY THE CREATIVE EUROPE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION

>>ONTDEK HET VOLLEDIGE PROGRAMMA OP WWW.KAAITHEATER.BE/BURNINGICE

| LIEVEN DE CAUTER & ISABELLE STENGERS | | KRIS VERDONCK/A TWO DOGS COMPANY | | ANNIE DORSEN | SANDY WILLIAMS | | ORION MAXTED | MAGUY MARIN | | LAWRENCE MALSTAF | TIM ETCHELLS |


BDW 1508 PAGINA 21 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

© CAFÉ COSTUME

binnenzak  haalt  valt  voor  even  die  voering op. “Er is behoefte aan een  ‘correct’  passend  pak,  merken  we,  daardoor  dragen  mensen  het  ook  graag.  En  de  fi nishing  touch  met  knopen, bretels en manchetknopen,  het maakt het kostuum helemaal af.  We  hebben  wel  een  eigen  collectie  dassen,  schoenen  en  vlinderdassen  die  Isabelle  Naesens  (Comme  les  Loups)  voor  ons  creëert.  Ook  hemden worden op maat gemaakt.”

Tweede zaak Het nieuwe orkestkostuum van Brussels Philharmonic.

ben  ik  nu  manager  van  de  winkel.  Iedereen in huis helpt bij het adviseren van de klant. Voor ons maakt het  niet uit of iemand een grijs, groen of  roze pak wil dragen, als de man zich  er maar gelukkig in voelt. Wie vaak  vliegtuigen  neemt  als  zakenman,  zoekt  uiteraard  naar  een  kreukvrije  stof.  Café  Costume  verkoopt  geen collectie, alles is gebaseerd op  maatwerk.  En  de  stoffen,  ongeveer  tweeduizend  verschillende,  komen  van  grote  kwaliteitshuizen,  als  het  Brusselse Scabal, Ermenegildo Zegna,  Holland  &  Sherry,  Loro  Piana,  enzovoort.” Wat  Café  Costume  van  de  traditionelere kleermaker, zoals De Gand in  de bovenstad, onderscheid is de wat  jeugdigere  touch.  Aan  binnenvoeringen met frisse kleuren en prints,  zelfs exotische vogels, geen gebrek.  Negen  Belgische  artiesten  hebben  midden 2015 negen types voeringen  ontworpen. Dat geeft zelfs het klassiek  ogende  bankierskostuum  een  aparte smaak; als iemand iets uit de

Een maatpak is er al vanaf 600 euro.  De  kleermaker  vertrekt  van  een  jonge basissnit die aangepast wordt  aan de klant. Nadien volgt de keuze  van  stof,  knopen,  kraagstijl  en  dies  meer.  Trendy  zijn  stoffen  met  een  structuur,  als  een  korrel  in  de  wol.  Anderhalf uur met de klant, bij een  eerste  afspraak,  schept  het  totaalbeeld  van  de  mogelijkheden  die  er  zijn. “Vaak begint de koper met een  veilig blauw of grijs kostuum. Later  durft  hij  naar  kleuren  of  motieven  als  Prince  de  Galle  te  gaan,”  weet  De Troyer. “Veel hangt af van wat de  klant durft: bruidegoms, advocaten,  zakenlui,  politici,  en  creatieve  beroepen…. In Brussel is de vraag braver en zakelijker dan in Gent of het  soms  hippe  Antwerpen.  We  waren  de  eerste  zaak  na  Martin  Margiela  in  de  Léon  Lepagestraat.  In  maart  openen we een tweede zaak aan het  Leemansplein in Elsene. Onze klanten uit de bovenstad hebben een andere stijl en worden graag dichter bij  huis bediend, vandaar.” Gelukkig is  de  concurrentie  in  Brussel  minder  groot dan in Antwerpen. Jean-Marie Binst

Café Costume huist in de Léon Lepagestraat 24, Brussel, www.cafecostume.com Brussels Philharmonic concerteert op donderdag 4 februari om 20u15 in Flagey, met La Valse van Ravel, Doctor Atomic Symphony van John Adams en het Derde Pianoconcerto van Sergei Rachmaninov. Aftershow met cocktails en dj in de foyers, www.brusselsphilharmonic.be

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

noten  oogsten  voor  de  maaltijd  en  nu  en  dan  een  groene  als  verfrissing.  Maar  hij  gaat  vooral  het  sap  van  de  palm  oogsten.  Een  bloemstengel  wordt  ingeknipt  en  afgeleid  in  een  fl es.  Papa  moet  naar  boven  telkens  de  fl es  vol  is,  om  een  nieuwe  op  te  hangen.  Dat  sap  heet  toddy.  In  tegenstelling tot het water en de melk  in de kokosnoot zelf, bevat toddy geen  vet. En het heeft veel toepassingen. Simpel gezegd is het een suikeroplossing.  Zoals  dat  gaat  met  suikerwater  in een warm klimaat: het begint snel te  gisten. De drank wordt aanstonds alcoholisch. Elders noemt men hem palmwijn.  Na een halve dag in de zon bevat hij al 4 procent alcohol. Dat is meer dan in een pint of bitter  in een Engelse pub. Het woord toddy, van Indische  oorsprong,  is  als  alcoholische  drank  in  de  Engelse  taal  beland.  Wat  de  Britten  met  toddy  bedoelen,  noemen wij grog: een warm, gesuikerd drankje met  alcohol en citroen om de verkoudheid te verdrijven. De  alcoholische  versie  noemen  de  eilanders  sour toddy, want zo gauw er alcohol ontstaat in de vloeistof, beginnen andere bacteriën die om te zetten in  azijn.  Zonder  alcohol,  geen  azijn.  Dus  de  boom  levert ook azijn voor dagelijks gebruik. Ik at op Tarawa  rauwe vliegende vis (Exocoetus sp.), gemarineerd in  kokosazijn. Daarna heb ik dat ook nooit meer mogen  BRUSSEL EN DE WERELD proeven! CULINAIR ONTDEKT Maar de toddy kan ook worden ingekookt tot stroop  en zelfs tot suikerbroden. Palmsuiker wordt van allerhande  soorten  palmen  gemaakt,  zelfs  van  soorten  die  men  specifi ek  ‘suikerpalm’  noemt  (Arenga spp.), maar kokossuiker wordt vaak ook gewoon als  palmsuiker verkocht. Er is weinig verschil. In  meer  industriële  omstandigheden  bottelt  men  toddy, zowel de ruwe als de gegiste, voor verkoop in  de winkel. Ik vond er ooit hier in de Aziatische supermarkten.  Van  gegiste  palmwijn  wordt  zelfs  nog  Vorige week hadden we het al over de kokospalm. sterkere alcohol gedestilleerd, de arrack in Sri Lanka  We hebben toen vooral naar de noot gekeken. of lambanóg in de Filipijnen. In sommige moslimgeMaar de boom zorgt voor nog zoveel andere meenschappen  is  deze  drank  toegelaten,  want  ‘getoepassingen en avonturen. We gaan even verder. maakt van graan noch fruit’! Ik schreef toch al dat de kokospalm de nuttigste En als de boom sneuvelt of om de een of andere reboom ter wereld is? den moet verdwijnen, levert het palmhart, het groeipunt van de boom, de ‘miljonairssalade’, net als anOm te beginnen: je zal maar zo een kokosnotelaar  dere palmsoorten.  (Cocos nucifera)  in  de  tuin  hebben  staan.  Ik  weet  Maar de minst bekende lekkernij is misschien nog  waarover  ik  spreek,  want  ik  heb  het  beleefd,  wij  hadden er ooit zes in de tuin. Om te beginnen wordt  zo’n boom heel hoog, meer dan twintig meter, en in  de kroon hangen dan trossen kokosnoten van meer  dan  een  kilo  per  stuk.  De  eilanders  geloven  steevast dat zo’n noot nooit op het hoofd van een eerlijk  mens valt. Wanneer iemand niet durft te gaan zitten  onder  de  kokospalm,  is  dat  het  bewijs  dat  hij  iets  op  zijn  geweten  heeft.  Maar  je  hoorde  nooit  dat een mens was verongelukt door vallende noten.  Windschermen van auto’s daarentegen... Ten  tweede:  palmen  maken  noten,  heel  het  jaar  door, er is geen seizoen. Nu is kokos behoorlijk vullend, en toch vallen er elke dag nieuwe af. Je hebt  er al snel genoeg van. Wanneer je op het einde van  de week het gazon wilt maaien, is het eerst overtollige noten rapen. Maar ook de bladeren vallen. Die  de  kokoskiem.  Wanneer  de  gevallen  vrucht  begint  zijn al spoedig meer dan twee meter lang voor een  te schieten (door contact met zoet water), raakt ook  gewicht van over de tien kilogram. Bladeren vegen  de  holte  binnenin  de  noot  volledig  gevuld  met  een  is er niet bij. Stuk voor stuk optillen en wegsleuren.  sponsachtige  draderige  massa  die  heerlijk  smaakt  Maar dat zijn zowat de enige nadelen van deze rij- en  voor  allerhande  delicatessen  kan  worden  gezige palm. Voor wie er mee weg kan, zijn er verder  bruikt in de keuken. Er zou wel eens een importeur  enkel voordelen. mogen  opstaan  die  ook  dat  naar  ons  land  brengt.  Kokospalmen  houden  de  huisvader  fi t.  Ik  verbleef  Foodies hier zullen er een appelfl auwte van krijgen. ooit  op  de  atol  Tarawa  in  Kiribati  (Gilberts-eilan- Reken daarbij dat de buitenste vezels van de vrucht  den). Buiten het ruisen van de wind door de palmen  dienen om matten en koorden te vlechten of om het  en het beuken van de oceaangolven op het rif, hoor  kookvuur te voeden, dat het hout niet alleen sterk is,  je daar bijna niets. Tot uit tientallen palmen plots  maar ook mooi, dat het vet gebruikt wordt om bakgezang weerklinkt. Op Tarawa moet de gemiddelde  margarine te maken of biodiesel te brouwen en dan  huisvader een keer of drie per dag de boom in. En  zal je inderdaad begrijpen dat de kokospalm de nutdan moet hij zingen. Waarom? Omdat de plek heel  tigste plant ter wereld is. Smakelijk. druk bewoond is en men vanuit de boom zicht heeft  op de tuintjes van de buren, waar ze zich ook om- nick.trachet@bdw.be kleden en baden. Zingen is een waarschuwing. Wie  niet  luidop  zingt  terwijl  hij  in  de  boom  zit,  is  een  De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet gluurder! Wat gaat vader daar boven in de boom doen? Rijpe

Nick Trachet

Kokos (2)

“Er zou wel eens een importeur mogen opstaan die de kokoskiem naar ons land brengt. Foodies hier zullen er een appelflauwte van krijgen”


BDW 1508 PAGINA 22 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

de coöperatieve regelmatig designers en architecten uit de hele wereld uit om kennis en creativiteit uit te wisselen met de lokale mensen. En ook Baobab Batik stimuleert ambachtslui om te leren inspelen op de trends, en zo te kunnen blijven leven van hun producten. Zo hebben hun kussens nu bijvoorbeeld helemaal geen felle kleuren, maar wel pasteltinten. Iets wat je niet meteen met Afrikaans design zou associëren. Maar dat is voor mij ook net de bedoeling.”

Rollercoaster

DESIGN > KUDU HOME VERKOOPT FASCINEREND HEDENDAAGS AFRIKAANS DESIGN

DE STEREOTYPEN

THANDI MBALI RENALDI: “Belgen staan open voor nieuwe ideeën.” FOTO: © SASKIA VANDERSTICHELE

VOORBIJ

BRUSSEL – Dat Afrikaans design niet per se etnisch getint of tribaal moet zijn, en in elk hedendaags interieur een frisse wind kan doen waaien, wil Thandi Mbali Renaldi met haar webshop Kudu Home bewijzen. “Het is tijd om met andere ogen naar Afrika te kijken.”

H

oewel Thandi Mbali Renaldi al negen jaar in Brussel woont, bezoekt ze haar familie in het Zuid-Afrikaanse Durban regelmatig. Van die reizen brengt ze telkens decoratieve, nietstereotype objecten mee. “Die vind ik door rond te wandelen in de stad, of in Zuid-Afrikaanse designmagazines als Visi, House & Leisure of de Zuid-Afrikaanse versie van Elle Decoration waar ik een abonnement op heb.” “Toen we dit huis wilden verbouwen, vond mijn man het tijd dat ik mijn stapel designmagazines zou wegdoen. Ik heb er eerst alle interessante pagina’s uitgescheurd. Zonder dat ik het zelf besefte, had ik zo meteen een overzicht van boeiende producten en merken. Toen steeds meer vrienden me vroegen om bepaalde objecten voor hen mee te brengen, ontstond het idee om een webshop

met hedendaags Afrikaans design op te richten,” vertelt Renaldi.

Geen medelijden Hoewel ze niet 100 procent zeker was dat haar concept zou aanslaan, had ze er wel vertrouwen in. “Wat weinig mensen weten, is dat ZuidAfrikanen een sterke interesse hebben voor interieurinrichting en design. Bovendien kent Afrika een zeer jonge en nieuwsgierige bevolking, die dankzij sociale netwerken als Pinterest, Facebook en Instagram met beide voeten in de wereld staat. Die invloeden verwerken ze in hun eigen leven en ontwerpen.” “Tegelijk blijft het voor hen vaak moeilijk om hun werk internationaal te promoten, en vind je de objecten zo goed als nergens in Europa terug. Daar wil ik met Kudu Home verandering in brengen. Want het wordt tijd dat we Afrika niet meer

over het hoofd zien, en met andere ogen naar het continent kijken. Of om het met de woorden van Plinius te zeggen: ‘Semper aliquid novi Africam adferre.’ (Afrika brengt ons altijd iets nieuws, EH)” Daarnaast is voor Renaldi het sociale aspect bij Kudu Home erg belangrijk. “Ik wil niet dat mensen een product kopen uit medelijden met degene die het gemaakt heeft. Want de mensen die deze producten maken, hebben helemaal geen droevig leven. Vaak werken ze voor een coöperatieve, die hen een normaal loon betaalt en opkomt voor hun rechten. Daarom zijn de producten bij Kudu Home ook niet altijd zo goedkoop. Ik zie trouwens niet in waarom ze dat zouden moeten zijn. Voor mij is het in eerste instantie de kwaliteit, de savoir-faire en de artistieke waarde die telt.” Een mooi voorbeeld is Gone Rural,

THANDI MBALI RENALDI:

“Ik wil niet dat mensen een product kopen uit medelijden met degene die het gemaakt heeft”

een coöperatieve die bestaat uit zo’n 750 wevers uit vijftig verschillende gemeenschappen en die manden en dienbladen uit gras en textiel produceert. “Dankzij Gone Rural worden de traditionele weeftechnieken levend gehouden, en zijn de vrouwen uit Swaziland economisch onafhankelijk. Ook People of the sun stimuleert traditionele ambachtslui om met hun kennis hedendaagse producten te maken. Daarom nodigt

Net als haar collecties is Renaldi zelf een mix van verschillende culturen en invloeden. “Omdat mijn vader voor zijn eigen veiligheid als politiek banneling niet in Zuid-Afrika kon blijven én omdat het gemengde huwelijk van mijn ouders illegaal was tijdens het apartheidsregime, ben ik als kind verhuisd naar GrootBrittannië, het thuisland van mijn moeder. Toen we in 1993 terug naar Zuid-Afrika trokken, werden we er vaak vreemd bekeken. Zo beschouwden veel mensen mijn vader als bewaker van mijn moeder. Intussen is dat gelukkig veranderd.” Zelf trok Renaldi na haar universitaire studies in Zuid-Afrika naar Londen, waar ze voor televisie ging werken. Via haar Italiaanse man Rocco leerde ze Brussel kennen. “Toen ik in 2006 zwanger was van ons eerste kindje, moesten we een stad kiezen om te wonen. Aangezien de prijzen in Londen extreem hoog liggen en Rocco hier sowieso een aantal dagen per week moest werken, zijn we naar Brussel verhuisd. Intussen zijn we bijna tien jaar later, hebben we drie kinderen en hebben we het hier helemaal naar onze zin. Want Brussel is niet te groot, herbergt enorm veel parken en ook met een relatief beperkt budget kan je hier een fijn familieleven uitbouwen. Bovendien hou ik enorm van de architectuur en de huizen in de stad, en van het grote aantal onafhankelijke shops en labels. In GrootBrittannië ligt dat aantal veel lager.” Een dikke zes maanden na de oprichting van haar onlinewinkel kan Renaldi een eerste balans opmaken. “Tijdens de zomer kwam het proces wat traag op gang, maar de prekerstperiode voelde als een rollercoaster. Vooral de Belgen zijn bijzonder goede klanten. Misschien omdat er nog steeds een link met Afrika is, maar wellicht ook omdat jullie erg open staan voor nieuwe ideeën. Tegelijk is er momenteel een sterke aandacht voor authenticiteit, en is er meer respect voor het ambachtelijke werk van ontwerpers. Kudu Home past perfect in dit plaatje. Bovendien wil ik bewijzen dat traditie geen synoniem hoeft te zijn van oubollig, maar dat de oude knowhow in combinatie met een hedendaagse vormgeving tot frisse, relevante producten kan leiden. Terwijl ik me voorlopig vooral concentreer op Sub-Saharaans Afrika, wil ik op termijn het hele continent aan bod laten komen. Met Kudu Home wil ik deze nieuwe Afrikaanse stijl wereldkundig maken.”

Elien Haentjens

www.kuduhome.com


BDW 1508 PAGINA 23 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

WOLUWEDAL DINSDAG 26 JANUARI, 12.10 UUR

voorbijgangers kan je niets vragen, want die ontbreken omdat hier nu eenmaal niets is om aan voorbij te gaan. Je moet zelf een kant kiezen, en geen enkele kant ziet er aantrekkelijk uit – mocht dat al een accuraat keuzecriterium zijn. De verkeerde keuze maken is bovendien dodelijk, want als je de foute kant hebt gekozen dan kan dat pas veel later blijken, waarna je weer helemaal terug moet naar af. Ongeveer dat gevoel krijg je ook op dit kruispunt van Woluwse uitvalswegen. De keuze tussen gewelddadige expreswegen en anonieme straatjes is er geen, en de wegwijzers wijzen alle kanten tegelijk op. De bushokjes zijn natuurlijk verlaten, en als er toch een bus aan komt slingeren, dan met zo’n intimiderende snelheid dat je niet om een bijkomende stop durft te vragen. Het autoverkeer is al helemaal onverschillig, en zelfs al was het dat niet dan zou het onmogelijk voor je kunnen stoppen. De laatste fietser is hier gepasseerd in 1986. De grijze, holle aluminium verkeerslichten tikken als doodsklokken, waardoor je plots het woord ‘tombe’ ontwaart in Tomberg, en de kraaien in Kraainem beginnen te krassen. Op het Neerveld wil je ook niet belanden, en in de Roodebeek nog het minst van al. De wandeltunnel onder de boulevard wijst dan wel op recente bewoning, maar leidt je slinks naar een slijkerig parkje waarin je jezelf verdacht voelt, en de speeltuigen op bevel van Child Focus in onbruik zijn geraakt. Uiteraard

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

LAPTOPIA

We wagen ons deze keer in een uithoek van het gewest. In een gebied dat ver voorbij de meest bruikbare metrostations ligt, want ik kan me niet voorstellen dat er in Josephine Charlotte of Gribaumont ooit veel volk afstapt. Sint-Lambrechts-Woluwe is een gemeente met verschillende mooie plekjes die uiterst bewandelbaar zijn. Maar ze heeft ook een achterkant, die meteen ook als de achterkant van een grootstad fungeert. Het uitgestrekte kruispunt van de Emile Vanderveldelaan met het Woluwedal vormt op die manier een vaag tussengebied waar je niet graag dood teruggevonden wordt. En ook een levend mens wordt in dit randgebied met zijn diepste angsten geconfronteerd. De wind duwt de verloren gelopen wandelaar de coulissen in, en hoe meer hij die aan de kant probeert te schuiven, hoe meer hij erin verstrikt raakt. U kent het gevoel misschien ook wel van zo’n moment tijdens een buitenlandse citytrip in het verleden, toen u per abuis in een lelijke anonieme buitenwijk belandde, ver weg van de plek waar het allemaal te doen was en waar andere toeristen hun tijd wél goed besteedden. Vandaag loodst de gps ons in zo’n geval zonder ommezien de goede kant op, maar vroeger werd het ons in die omstandigheden koud om het hart en heet in de handjes. De bewegwijzering naar het veilige centrum is weggevallen, en daarvoor is geen enkel ander aanknopingspunt in de plaats gekomen. Aan

ligt er van dat gifgroen eendenkroos op de vijver, zodat alles wat en al wie in het water belandt vanzelf toegedekt wordt. Verderop evolueert het park naar een non-lieu waar bierblikjes de tijd krijgen om te verbleken, plastic zakjes de struiken versieren, en brekende bruine takjes herinneren aan die keer in je jeugd toen je voor het eerst eenzaam dwalend doordrong het complete niets. Hier houdt de bliksem ‘s nachts schietoefeningen, en het hout dat nog niet kreupel is, wordt langzaam door klimplanten ten gronde gericht. En terwijl hier dus met sadistische regelmaat onnoemelijke dingen gebeuren, houdt iedereen zich afzijdig. Wat opvalt is dat de enorme woonblokken verderop honderden balkonnetjes tellen, maar dat daar niemand op te zien is. Hier wordt uitdrukkelijk niet naar je gekeken. Niemand is in je lot geïnteresseerd. Hetzelfde geldt trouwens voor Woluwe Shopping Center en het cultuurdorp Wolubilis. Ze keren zich met opzet van de omgeving af, want hoe schrikwekkender en unheimlicher het barre ommeland, hoe meer klanten voor hen. Het roze logo van Woluwe Shopping blinkt als een fata morgana in de woestijn. Wat kunnen we hier nog van maken? We zouden Woluwe Shopping Center en Wolubilis misschien binnenstebuiten kunnen keren, en de winkels, boetieks, theaterzalen en bistro’s kunnen uitspreiden tot een aantrekkelijke handelskern die het groen wel valoriseert en het verkeer naar de achtergrond verdringt. De Uplace-filosofie eigenlijk, of althans precies het tegenovergestelde ervan. Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/laptopia

ADVERTENTIE

VERKEN DE STAD

Schrijf je in voor een WOONTOUR en ontdek de 118 wijken van BRUSSEL. WWW.WONENINBRUSSEL.BE

WAAR WIL JE WONEN? IN BRUSSEL. Op zoek naar een plek in Brussel om te huren of te kopen? Alleen, met z’n tweeën of met je gezin en de hond? Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bestaat uit 19 gemeenten en 118 wijken. Van rustige buitenwijken tot het levendige centrum. Ontdek jouw stad.


BDW 1508 PAGINA 24 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

BRUSSEL – Vergeet het vooroordeel dat American Football enkel door ruwe, stoere mannen wordt gespeeld. Sarah Viola (20) bewijst het tegendeel. Ze doorliep de jeugdrangen van de Brussels Tigers en speelde zelfs als eerste dame bij de hoofdmacht. Dat heeft haar gemaakt tot de speelster die ze vandaag is, maar haar ervaring bij de Boston Renegades heeft haar doen inzien dat ze nu toch vooral met vrouwen wilt spelen.

BDWSPORT

was raar om met meisjes te spelen. Anders. Ik dacht dat ik niet zo snel en sterk was, maar daar behoorde ik bij de snelste en sterkste spelers. Ik heb er zelfs een meisje tegen de grond weten te werken. Dat lukte me daar voor de eerste keer (lacht). Met jongens spelen heeft me toch heel wat geholpen.” “Op het einde van het kamp werd ik na een onderlinge wedstrijd tot Most Valuable Player uitgeroepen. Fantastisch, natuurlijk. Amerikaanse meisjes waarmee ik had gespeeld, stelden me daarop voor om bij hen te komen spelen. Daar ben ik vorig jaar op ingegaan.”

‘I

k heb American Football bij toeval ontdekt tijdens Iris Sport,” vertelt Viola. “Ik was op die sportdag aanwezig om een judodemonstratie te geven en kwam tijdens een wandeling bij de stand van de Tigers terecht. Ik probeerde, was gecharmeerd en sloot me op mijn tiende bij hen aan.” Het is met Flag Football dat Viola de sport echt leerde kennen. Die variant wordt met gemengde ploegen gespeeld en is een uitstekende manier om de basis van American Football aan te leren. Het tactische van het spel zit er in verwerkt, maar contact is niet toegestaan. “De groepsgeest, de techniek en de tactiek. Dat trekt me aan in American Football. Het contact ook, ja. Maar je moet er echt je hoofd voor gebruiken.” “Op mijn veertiende besloot ik van Flag Football over te stappen naar American Football. Aangezien er in België geen reglement bestaat dat een meisje verbiedt om met jongens te spelen, had niemand daar een probleem mee. In andere landen zijn er damesploegen, daar stelt dat probleem zich niet. Maar voor mij was het de enige optie om American Football te spelen.” De wil om te spelen was groot bij de Brusselse. Dat moest ook, want het was allesbehalve een evidente keuze om als enige meisje met de jongens te spelen. Maar ze zette door en dwong door hard werk en slimme trucjes haar plaats af. “Het was soms moeilijk, nu soms nog. Zowel op vlak van contact, snelheid als kracht hebben de mannen een voorsprong op mij, maar dankzij mijn techniek kan ik dat inperken. Daar werk ik hard aan. Ik ben blokker en kan er met bepaalde technieken voor zorgen dat ik grotere en sterkere spelers kan afblokken. Door hun bescherming naar omhoog te duwen, verliezen ze bijvoorbeeld kracht om mij tegen te werken. Kleine gestes zorgen ervoor dat ik me tussen de mannen staande kan houden.” “Sommige ploegmaats hebben het nog steeds moeilijk om volop in contact te gaan met mij omdat ze me als hun kleine zusje zien. Anderen hebben daar dan weer helemaal geen probleem mee (lacht). Tegenstanders durven er wel eens zwaar in te vliegen. Ze proberen me soms ook wel verbaal te intimideren, zelfs coaches doen dat. ‘Je gaat toch niet door een meisje getackeld worden?’ hoor je dan. Maar dat motiveert me eerder om te tonen dat ik het als meisje wel kan.”

Most Valuable Player Viola heeft altijd haar plaats gehad, in al de ploegen waar ze deel van uitmaakte. Ze bewees haar kunnen tijdens het Flag Football en werd snel aanvaard bij de American Football ploeg. Bij de Brussels Tigers vond ze een uitstekende mix van familiariteit en competitiviteit. “De afgelopen drie seizoenen zijn we telkens Belgisch kampioen geworden met de junioren. Dat ik een meisje ben heeft ons geholpen tijdens mijn eerste Junior Bowl. Ik kreeg de bal niet vaak toegesmeten, dus liet de tegenstander me wat links liggen. Daar hebben we gebruik van gemaakt en dat heeft ook bijgedragen aan die titel.” “Twee jaar geleden heb ik ook het hele seizoen met de eerste ploeg gespeeld, tot de Play-offs. Daar heb ik niet aan deelgenomen omdat het niveau te hoog was. De coach wou me be-

Naar Parijs?

Sarah Viola: “Ik heb besloten dat ik met vrouwen wil spelen, zelfs al moet ik daarvoor naar Parijs uitwijken.”

AMERICAN FOOTBALL > SARAH VIOLA HEEFT GELEERD HAAR MANNETJE TE STAAN

‘IK WIL MET VROUWEN SPELEN’ schermen en dat versta ik. De tegenstand was zeer stevig.” Bij de mannen ontwikkelde de Brusselse zich tot wide receiver, waarbij ze de pas van de quarterback probeert te vangen om vervolgens te scoren. Als er een run is, moet ze tegenstanders afblokken om te voorkomen dat haar ploegmaat getackeld wordt. Ze speelt voornamelijk in offense en gaat meestal van het veld als er verdedigd moet worden. “Ik moet meer werken dan andere spelers om hetzelfde niveau te halen. Mannen hebben meer kracht en snelheid dan mij, dat moet ik compenseren. Bijvoorbeeld door naar de fitness te gaan, veel op techniek te werken, de plays met de coaches door te nemen, enzovoort. Ik leef American Football, het is dus evident dat ik dat allemaal doe.” Het opboksen tegen stevige mannen heeft zijn vruchten afgeworpen. Na haar tweede titel met de junioren stapte een coach van de tegenstander op Viola af met het aanbod om

Sarah Viola in actie.

in Dallas een trainingskamp voor meisjes af te werken. Een week lang nam ze daar aan deel en maakte ze indruk met haar kwaliteiten. “Het

Viola werkte het hele seizoen af bij de Boston Renegades. Van januari tot juli, toen ze in de kwartfinales van de competitie werden uitgeschakeld. In de Verenigde Staten spelen was aanvankelijk geen doel van haar, maar het werd wel een ervaring die ze nooit meer zal vergeten. “Ik heb die kans gekregen en gegrepen. Om me zo goed mogelijk te kunnen toeleggen op American Football, heb ik het gecombineerd met lessen Engels. Die meisjes spelen al sinds ze klein zijn en ik moest echt mijn best doen om hun niveau te halen.” “Ze leven daar volledig voor hun sport en trainen zeer gefocust. In België doen we het als hobby, puur voor het plezier, maar daar voel je dat ze er alles aan doen om er in door te groeien. Na verloop van tijd heb ik me goed

“Mannen hebben meer kracht en snelheid dan ik, dat moet ik compenseren” geïntegreerd in de groep en ik denk dat ik hun niveau naar het einde toe heb benaderd. Ze zijn daar een tweede familie voor mij geworden.” Hoe hard men daar opgaat in American Football, ervoer Viola tijdens de wedstrijden, waar haar naam wel eens werd gescandeerd. Ze keek er raar van op, maar genoot er uiteraard van. Het was een mooie ervaring die haar terugkeer des te moeilijker maakte. “Ik herinner me dat ik bij mijn terugkeer meteen naar een training van de Tigers ben gegaan. Ik miste er de ambiance en de discipline van de Renegades.” “Ik ga dit seizoen wellicht niet bij de Tigers spelen. Ik heb besloten dat ik met vrouwen wil spelen, zelfs al moet ik daarvoor naar Parijs uitwijken. Ik wil spelen, tonen wat ik kan, en dat zou niet volledig kunnen bij de Tigers. Maar indien ik me niet aansluit bij Parijs, zal ik wellicht het seizoen volmaken bij de Tigers. Dat blijft mijn ploeg.” Viola is er nog niet helemaal aan uit of ze zich aan zal sluiten bij de Parijzenaren. Indien ze dat wel doet, zou ze één keer per week met de bus naar Parijs trekken om te trainen en verder ook voor de wedstrijden afzakken. Verder zou ze bijtrainen bij de Tigers. Maar wat ze ook kiest, ze zal blijven spelen, en ze hoopt dat anderen haar voorbeeld volgen. “Graag zou ik nog eens naar de Verenigde Staten gaan, ik sta alvast nog in contact met mijn voormalige ploegmaats. Ik wil vooral spelen en hoop dat andere meisjes ook de charme van de sport ontdekken. Er zijn al een paar andere vrouwelijke speelsters, een zestal ondertussen. Ik zou in de toekomst graag een evenement organiseren om meisjes warm te maken voor het spel. Het is echt wel de moeite, je moet het gewoon eens proberen.” Tim Schoonjans


BDW 1508 PAGINA 25 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

@vandijckmma Congratz to this Champ Tarec Saffiedine!!! Well done Tarec and Valon Basha!! #belgianpower

© LUDOVIC MOUVEAU

De foto die bij deze tweet hoort, is een beeld van Tarec Saffiedine die de armen in de lucht steekt met de Belgische driekleur op zijn schouders. De Brusselaar nam het het afgelopen weekend op tegen Amerikaan Jake Ellenberger in de Ultimate Fighting Championship, zowat een jaar na zijn laatste MMA-gevecht. Het gevecht was zeer close, maar de jury gaf unaniem het voordeel aan de Brusselaar. Zijn American dream blijft dus duren. TS

BRUSSELS SPORTS FAIR IN PALEIS ACHT

KRUISBESTUIVING TUSSEN SPORT EN REIS BRUSSEL – Bent u een beginnende sporter? Wilt u zich specialiseren in een bepaalde discipline? Op de Brussels Sports Fair is er voor alle sporters wat wils, zelfs voor zij die willen reizen.

als in de tweede film van Back To The Future. Hij haalt er allerhande acrobatische stunts mee uit, zeer spectaculair.”

Vliegvissen in Schotland Naast het bad zal er onder meer een Street Zone zijn waar bijvoorbeeld skateboard en urban climbing te zien zal zijn, zullen er trialdemonstraties te zien zijn in de Fiets Zone, kan men schieten als sport ontdekken in de Schietstand, en nog veel meer. “De beurs zal iets te klein zijn om er een hele dag rond te lopen, maar in combinatie met het vakantiesalon en Zenith kan je er zeker van ’s ochtends tot ’s avonds rondlopen.” “Die kruisbestuiving houdt bijvoorbeeld in dat je op de sportbeurs informatie kan inwinnen over vliegvissen en op het vakantiesalon kan rondkijken waar je de sport in Schotland kan beoefenen. Dat geldt ook voor leuke fietsvakanties in Frankrijk bijvoorbeeld. Beide salons vullen elkaar goed aan.” De Brussels Sports Fair vindt plaats van vrijdag 5 tot en met zondag 7 februari in Paleis acht, elke dag van 10 tot 18 uur en op vrijdag tot 21 uur. Tickets kosten tien euro en geven toegang tot de drie salons.

Meer info op www.sportsfairbelgium.be

Loopclub Racing Club de Bruxelles organiseert komende zondag LES HIVERNALES DU RCB. Voor de 36ste editie kunnen de lopers opnieuw kiezen tussen een parcours van 10 of van 20 kilometer, beide in het Zoniënwoud. Vanaf acht uur ’s ochtends kunnen de rugnummers afgehaald worden (aan de International School of Brussel, Vorsterielaan in Watermaal-Bosvoorde) en om 10.30 uur zal het startschot weerklinken. De online inschrijvingen zijn al afgesloten, maar inschrijven kan nog in de Brusselse JoggingPlus winkels. Meer info op www. leshivernalesdurcb.blogspot.co.uk. Kunt u zo lang niet wachten? Dan moet u zaterdag in Haren zijn, waar de MIVB zijn manche van de INTERBANKENVELDOPEN organiseert. Er wordt aan het sportcomplex van de MIVB (Tweedekkerstraat 101) afgesproken, waar lopers in verschillende leeftijdscategorieën heel de voormiddag lang hun wedstrijden zullen afwerken. Meer info op www.kibsu-

Zondag wordt de SUPER ursib-cross.be. BOWL (American Football) gespeeld. De Denver Broncos nemen het daarin op tegen de Carolina Panthers. De match zal in verschillende Brusselse sportbars te zien zijn. Zo organiseert The American Club of Brussels een evenement in het Hard Rock Café aan de Grote Markt, van elf uur ’s avonds tot vier uur ’s morgens. Ook naar de competities van Brussels Brazilian Jiujitsu wordt steevast uitgekeken. De schoolgrappling van vorige week werd ook nog eens gekoppeld aan de voorstelling van het boek HET DIERENPARADIJS VAN DE BRAZILIAANSE JIU JITSU. De club heeft een unieke aanpak ontwikkeld om kinderen te onderwijzen in het trekken en duwen door alle posities een dierennaam te gaan (de Muizenval, de Leeuwenklem, enzovoort). Die aanpak wordt voorgesteld in het foto- en instructieboek van 120 pagina’s, dat ook nog eens honderden oefeningen bevat. Meer info op www. TS bbjja.be.

SPORT   KORT

“Het idee van een sportbeurs hadden we al even, maar werd pas onlangs concreet toen we een manier zochten om meer bezoekers aan te trekken voor onze vakantiebeurs,” vertelt Peter Coun, woordvoerder van de Brussels Sports Fair. “Vandaag willen mensen actief zijn tijdens hun vakantie en met hun sport bezig blijven. Daarom hebben we dit concept bedacht, waarbij er een kruisbestuiving is tussen de salons.” De sportbeurs richt zich zowel tot de beginnende als de ervaren sporter. Wilt iemand bijvoorbeeld van de twintig kilometer van Brussel overschakelen naar de marathon, dan kan hij er al de nodige informatie inwinnen. Wel zal er een zekere focus zijn op zij die georiënteerd moeten worden in het sportlandschap. Dat gebeurt aan de hand van infostands, demonstraties, initiaties, enzovoort. “Er zullen ook sportpersoonlijkheden aanwezig zijn om hun discipline te promoten. Een absolute aanrader is de demonstratie die Stéphane Prayas in het zwembad zal geven, de wereldkampioen Flyboard. Dat is een skateboard dat over het water zweeft, zo-

Tim Schoonjans

ESTAFETTE > KEN LAMBEETS

Het verhaal van een waterpolopionier In het voortreffelijke boekje Baden in Brussel lees ik over de eerste waterpolowedstrijd op Brusselse bodem. We schrijven maart 1896 in het Bain Royal, een poepchique zwembad in de Staatsbladstraat in de Onze-LieveVrouw-ter-Sneeuwwijk, in de buurt van het federaal parlement. Net als in de Saint-Sauveur op de Warmoesberg komen hier enkel de allerrijkste Brusselaars over de vloer. Pas in het interbellum zal de arbeidersklasse de weg naar het zwembad vinden, maar dat is een ander verhaal. Twee teams van de Cercle des Régates nemen het tegen elkaar op in deze watervariant op rugby en handbal die populair is aan de overkant van het Kanaal. In de Brusselse roeiclub wordt er een afdeling waterpolo opgericht, die in 1897 autonoom wordt onder de naam Brussels Swimming and Waterpolo Club (BSC). BSC wil de zwemsport aanmoedigen en daarvoor worden alle middelen ingezet. De promotie en verspreiding van waterpolo is er daar één van. De sport wint snel aan populariteit in mondaine kringen. Op de Wereldtentoonstelling van 1897 in en rond het Brusselse Jubelpark heeft er een waterpolodemonstratie plaats. De snelle watersport verovert de harten van de toeschouwers en niet veel later springen Frankrijk en Duitsland op de kar. Ook in Brussel zien heel wat nieuwe waterpoloclubs het levenslicht. In 1902 komt de Cercle du Bain Royal met een waterpoloploeg op de proppen, net als de Cercle de Natation de Bruxelles. In 1904 krijgen Schaarbeek en Elsene hun eigen clubs met de Royal Ixelles Swimming Club en de Cercle Royal de Natation de Schaerbeek, een jaar later volgt de Koninklijke Maatschappij La Nage Saint-Gilles. Maar BSC blijft toch de beste Brusselse waterpoloclub. In eigen land wint de club tien jaar lang zowat alles wat er te winnen valt. Op de Olympische Spelen van 1900 in Parijs is het nog jonge waterpolo een zogenaamde demonstratiesport. Zeven clubteams nemen deel aan het tornooi: vier ploegen uit Frankrijk, één uit Duitsland, één uit Engeland en één uit België: BSC, hoe kan het ook anders?

De aanvoerder van het Belgische team en pionier van de waterpolosport in onze contreien is de Brusselaar Fernand Feyaerts. Hij haalt verschillende nationale titels in het zwemmen, zowel op de 100 en de 500 meter als op de langere afstanden. Onder zijn leiding stoot BSC door tot in de finale, waar het uitkomt tegen de Manchester Osborne Club. De Engelsen zijn een maatje te sterk en winnen met 7-2. Vanwege de hoge kosten om atleten over te vliegen stuurt België geen atleten naar de Spelen van 1904 in St. Louis. Vier jaar later, in Londen, zijn onze landgenoten opnieuw van de partij, al betalen ze de oversteek op eigen kosten omdat de Belgische regering weigert om subsidies te verstrekken aan het Olympisch Comité. De waterpolowedstrijden van de Olympische Spelen van 1908 worden in het White City Stadium van West-Londen betwist. Het openluchtzwembad bevindt zich middenin een atletiekpiste en wielerbaan en is niet gevuld met het gebruikelijke zout-, maar met vers water. Net als acht jaar eerder halen de Engelsen het in de finale tegen de Belgische ploeg (zie foto, red.), maar Feyaerts is met acht doelpunten op zijn naam wel de topscorer van het tornooi. Bovendien scoort hij in elk van zijn drie wedstrijden en tegen de Nederlanders lukt het hem zelfs zes keer. Een andere Belg die furore maakt, is de jonge Brusselaar Victor Boin, die later nog voorzitter van het Belgisch Olympisch Comité zal worden – het prachtige art-decozwembad van Sint-Gillis draagt nog steeds zijn naam. Tijdens de Eerste Wereldoorlog is Boin militair piloot bij het Escadrille d’Hydroavions, in Calais. Aan het begin van de oorlog vliegt hij koningin Astrid naar Engeland. Ook Fernand Feyaerts meldt zich als vrijwilliger bij het Belgische leger. In 1917 loopt hij een ernstige blessure op aan het front. Tien jaar later overlijdt hij aan de nasleep van zijn verwondingen. Hij wordt amper 47 jaar oud. Eindredacteur Ken Lambeets houdt van literatuur en van echte sporten

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES Frederik Welslau: 0474-52.02.84. ADVERTEREN? Melissa Giardina, 0479-30.60.62, melissa. giardina@brusselmedia.be. ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe. CHEF PRINT Steven Van Garsse. EIND­REDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. ZAZIE Kim Verthé. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week en Agenda worden uitgegeven door de Vlaams Brusselse Media vzw en worden gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).



ANIMA: VAN AARDMAN TOT JAPAN En ook: Eriksson Delcroix, The Rhythm Junks en Omar Sy.

04 02 16

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

EEN NIEUWE ZAZIE

MIDDENIN DEZE KRANT

DYAB ABOU JAHJAH: ‘DEZE SAMENLEVING MAG CHRISTELIJK BLIJVEN’ LEES P. 6-7

LONDEN DANST BRUSSEL LEES P. 18-19

SINT-GILLIS,

DE ZEER BEGEERDE Een geschiedenis

LEES P. 10-11 N° 1508 VAN 4 TOT 11 FEBRUARI 2016 ¦ WEEK 5: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE


BDW 1508 PAGINA 2 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

VAN DE REDACTIE

RELIGIE > SCHAARBEEK RAAKT SYNAGOGES KWIJT

door Steven Van Garsse

JOODSE WIJK ZONDER JODEN

Guilty pleasure met de gigantische investering. Dat verklaart waarom de vorige regering de renovatie van de Leopold II-tunnel heeft uitgesteld en over de verkiezing heeft getild. Het hele debat brengt één zaak aan de oppervlakte. De Brusselse administratie, die garant moet staan voor de continuïteit van het beleid, staat te zwak tegenover de regering. Een sterke niet-gepolitiseerde administratie laat het nooit zo ver komen. Die verplicht de regering om geld uit te trekken voor de broodnodige renovatie. En laat niet toe dat de regering het op zijn beloop laat. Verhelderend hierbij zijn de berichten over het disfunctioneren van Mobiel Brussel. Die administratie wordt sinds twee jaar geleid door een PS-apparatsjik die er weinig van bakt en die zich in het tunneldossier volledig afwezig toont. Zijn ondergeschikte, rechtstreeks bevoegd voor de tunnels, blijkt dan weer tientallen klachten aan haar been te hebben omwille van het slecht functioneren. Misschien moet de regering beginnen met daar orde op zaken te stellen. Vandaag begint de bijzondere parlementaire commissie over de tunnelrenovatie. Dat wordt ongetwijfeld een rondje zwartepieten. Hopelijk kunnen experts enige objectivering brengen in dit complexe dossier. De echte vraag zal daar niet beantwoord worden: wanneer en hoe kunnen over enkele jaren minstens enkele van de 25 autotunnels dicht? Daarmee zal flink bespaard worden. Geld dat geïnvesteerd kan worden in een andere mobiliteit. Een die ook de stadsbewoner ten goede komt en niet alleen de pendelaar.

SCHAARBEEK – Op een jaar tijd worden twee synagoges te koop aangeboden in Schaarbeek. Volgens het Centraal Israëlitisch Consistorie (CIC) wonen er nagenoeg geen Joden meer in de ‘Joodse’ wijk rond het Noordstation. De Synagoge in de Rogierstraat staat te koop, en vorig jaar nog werd een andere synagoge in de nabije Paviljoenstraat verkocht. Hoewel ze beide verschillen – de eerste is ashkenazi, voor OostEuropese riten, de tweede sefardi, voor Mediterrane riten – duidt de opeenvolgende verkoop toch dat er iets aan de hand is.

Bij het CIC is men karig met informatie. “We hebben ook vernomen dat de synagoge te koop staat. Ze is eigendom van de lokale gemeenschap. Maar we wensen hierover niet te communiceren,” zegt Michel Laub. “Het ligt gevoelig.” “Er wonen bijna geen Joden meer in die buurt,” vervolgt Laub. “Nochtans was dat deel van Schaarbeek aan het Noordstation ooit een erg joodse buurt. Nu verhuizen de meesten naar elders in Brussel.” Wie de synagoge in de Paviljoenstraat heeft gekocht, is onduidelijk, alsook wie geïnteresseerd is in de synagoge in de Rogierstraat. CD

© GOOGLE STREET VIEW

Het is godgeklaagd. Is er een probleem met de autotunnels van de Kleine Ring, dan staat het land in rep en roer. Zelfs eerste minister Charles Michel (MR) wil zich met de zaak gaan bezighouden. Maar gaat het over het ondermaatse openbaar vervoer naar de hoofdstad, dan wordt dat schouderophalend onthaald. Wat betekent dit? Dat er nog veel met de auto gereden wordt in dit kleine land en dat de discussie al tien, twintig jaar lang fout wordt gevoerd. Met een performant voorstadsnetwerk, een tweede Noord-Zuid-verbinding voor het spoor en nieuwe metrolijnen verbonden met grote transferia in de Rand konden de tunnels al lang dicht. De tunnels zijn guilty pleasures. Ze brengen je op een snelle manier met de auto door Brussel. Maar ze zijn, op enkele uitzonderingen na, niet meer te verantwoorden in een tijd dat elke cent moet worden omgedraaid. Een tunnel renoveren kost handenvol geld. Zelfs als tunnels jaarlijks goed onderhouden worden, moeten ze na een tijd toch dicht voor herstel. Het is geld dat het Brussels Gewest niet heeft. Het fiscaal draagvlak is onvoldoende groot. En vindt het gewest dat geld, na veel schrapen, wel, dan zal het het toch niet uitgeven. Tunnels renoveren is de stad doen stilstaan. De electorale return is nihil in vergelijking

WAUTER MANNAERT VASTGOED > BANK VERKOOPT GEBOUW AAN PROMOTOR

KBC KRIMPT IN AAN HAVENLAAN BRUSSEL – Bankverzekeraar KBC heeft zopas één van zijn kantoorgebouwen aan de Havenlaan verkocht aan projectontwikkelaar Skyline. Door het vele thuiswerk is de hoofdzetel te groot geworden. KBC heeft drie gebouwen aan de Havenlaan, het hoofdkantoor op nummer 2, het gebouw met de personeelsdienst op nummer 6, en het gebouw op nummer 12, vlakbij Thurn & Taxis, waarin behalve de marktzaal ook dochtermaatschappijen als KBC Security en de vastgoedmaatschappij van KBC gevestigd zijn. Dat laatste gebouw werd zopas, samen met 193 garageplaatsen, voor 22,5 miljoen euro verkocht aan promotor Skyline Development. “Tegenwoordig werken onze medewerkers vaak thuis of in een kantoor dichter bij huis,” zegt KBC-woordvoerder Stef Leunens. “We stimuleren thuiswerk, onder meer om ecologische redenen. De leidraad is dat iedereen één à

twee dagen per week van huis uit werkt.” Maar hierdoor ligt de bezetting van de kantoorplekken een pak lager dan vroeger. Leunens: “Het had geen zin om drie kantoorpanden te behouden die niet volledig benut worden. Daarom hebben we beslist om alle activiteiten te concentreren in twee gebouwen, dat is ook goedkoper in het beheer.” KBC huurt het derde gebouw wel nog twee jaar om een geleidelijke verhuis mogelijk te maken. “Een marktzaal verhuis je niet zomaar van de ene dag op de andere,” zegt Leunens. Of Skyline het twintig jaar oude gebouw gaat afbreken of verbouwen, is nog niet duidelijk. De promotor is gespecialiseerd in de verkoop van appartementen met verhuurservice aan beleggers. Zo bouwt Skyline momenteel de residentiële complexen Genève Park en Ambassador Park nabij de Navo in Evere. Bettina Hubo


BDW 1508 PAGINA 3 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

BDWVOORGROND

SPORT > ORGANISATOR WILFRIED MEERT OVER TOEKOMST MEMORIAL VAN DAMME

‘KONING BOUDEWIJNSTADION OF STOPPEN’ lossing. Daarin zitten mensen van de Memorial, de Stad Brussel, het Brussels Gewest, het BOIC en de Atletiekbond. Meert merkt nu meer goodwill dan enkele maanden geleden. Een keuze om het Koning Boudewijnstadion te behouden, hoeft er volgens Meert niet per sé eentje te zijn voor de Memorial Van Damme alleen: “Men kan er een state-of-theart stadion van maken, met plaats voor atletiek, maar bijvoorbeeld ook voor rugby. Onder de tribunes kunnen andere sporten zoals basketbal, volleybal of judo perfect hun plaats vinden”, aldus Meert.

Strakkere deadline

Volgens Wilfried Meert kan de Memorial enkel in het Koning Boudewijnstadion plaatsvinden.

BRUSSEL – De organisator van de Memorial Van Damme, Wilfried Meert, heeft het plan om zijn atletiekmeeting in een ander stadion te laten plaatsvinden – binnen of buiten Brussel – laten varen: de Memorial kan enkel voortbestaan in het Koning Boudewijnstadion. Volgens Meert gaan de besprekingen met de politici de goede kant op.

H

et probleem is bekend: Er komt een nieuw voetbalstadion op parking C, zonder atletiekpiste. De Stad Brussel wil het

Koning Boudewijnstadion afbreken en er woningen in de plaats zetten, waardoor de Memorial Van Damme geen thuishaven meer zou hebben.

In de aanloop naar de vorige editie van de Memorial dreigde Wilfried Meert er nog mee om Brussel te verlaten. Maar dat plan is niet rea-

VISMARKT > COMUS NIET ENIGE KLASSIEKER DIE VERDWIJNT

BYE BYE LEKKERSTE IJSJES BRUSSEL - Het is nog niet helemaal doorgedrongen tot het cliënteel, maar de eigengereide ijsjesmaker Michel Comus heeft zijn eenmanszaak Comus & Gasterea aan de Brandhoutkaai definitief gesloten. Comus, die met pensioen gaat, had de afgelopen twaalf jaar een fameuze reputatie opgebouwd: voor de vriendelijke bediening moest je er niet per se gaan, wel voor de met

veel liefde gemaakte, artisanale ijs zonder kleurstoffen. Voor velen was Comus’ ijs, met eigenzinnige smaken als verse basilicum, jasmijn en rozenblaadjes, de lekkerste van de stad. In april wordt de plek ingenomen door een patisserie, Gaston genaamd. Het ijssalon is overigens niet de enige klassieker die verdwijnt op de Vismarkt. Ook het oude mosselrestaurantje La Barcamoule ging zopas dicht. Daar verschijnt binnenkort

een koffiebar met branderij. En dan is er nog visgroothandel Crekillie. Die zat er maar liefst 54 jaar en stopt nu. “We stoppen omdat de eisen van voedselveiligheid steeds strenger worden en het centrum alsmaar moeilijker bereikbaar wordt,” zegt Corinne Crekillie, kleindochter van de oprichters. Wie de plaats inneemt? Crekillie: “Wellicht een chocoladefabriekje.” Bettina Hubo

© PHOTONEWS / JIMMY BOLCINA

listisch: “Geen enkel stadion in ons land kan onze meeting met 50.000 toeschouwers dragen, en er zelf eentje bouwen is veel te duur. De Memorial kan enkel in het Koning Boudewijnstadion voorbestaan. Als dat niet kan, moeten we onze licentie teruggeven aan de internationale atletiekfederatie.” Sinds enkele maanden is er een werkgroep op zoek naar een op-

Daarmee zou de Stad tegemoetkomen aan een andere nood. Basketbalclub Basic-Fit Brussels droomt al langer van een grotere zaal dan de omnisportzaal in Neder-OverHeembeek. Schepen van Sport Alain Courtois (MR) lanceerde in 2014 de piste om die zaal te bouwen op de terreinen van tennisclub Primerose, aan de voet van het Atomium. “Een zaal onder het Koning Boudewijnstadion is veel goedkoper en eenvoudiger,” aldus Meert. Als de atletiek haar zin krijgt, liggen er op termijn twee mastodonten van sportstadions op nog geen kilometer afstand van elkaar. Voor Meert is dat geen probleem: “Het ene stadion is voor Koning Voetbal, maar er zijn ook heel wat mensen in andere sporten geïnteresseerd.” Een akkoord is er nog niet, maar Meert is niet gehaast: “De voetbalbond heeft een strakkere deadline dan wij. Er is ons beloofd dat we tot 2020 kunnen blijven waar we zijn. Zolang er geen bulldozers voor de gevel staan, ben ik gerust.” Filip Van Der Elst


BDW 1508 PAGINA 4 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

UITGELICHT > OPPOSITIE LAAKT LEUGENS OVER EUROSTADION

HOOGSPANNING OM VOETBALTEMPEL BRUSSEL – Het dossier van het Eurostadion dreigt te ontploffen in het gezicht van de Brusselse regering, nu blijkt dat de overheid wel degelijk miljoenen investeert in het project en de timing in gevaar komt. “De vraag is of Vanhengel niet van het dossier moet worden gehaald,” zegt parlementslid Arnaud Verstraete (Groen).

M

inister Guy Vanhengel (Open VLD) heeft alvast de perceptie tegen in het dossier van het Eurostadion, de voetbaltempel die snel moet worden gebouwd op Parking C om klaar te zijn voor het EK van 2020. Vanhengel heeft altijd beweerd dat het stadion de overheid geen cent zal kosten. Maar intussen blijkt de factuur voor stad en gewest op te lopen in de miljoenen. Dat is weliswaar niet voor de bouw zelf, maar een gratisverhaal is het zeker niet.

‘Te veel toeval’ Bouwheer Ghelamco-BAM krijgt de grond voor 1 euro per jaar in erfpacht, omgerekend is dat een cadeau van 45 miljoen euro. Het Gewest en de stad investeren 80 miljoen euro in de parking. De stad Brussel betaalt gedurende dertig jaar

4,1 miljoen euro (123 miljoen euro in totaal) voor de exploitatie. In ruil krijgt ze 1.000 zitjes per match en nog eens 500 in de VIP-ruimtes. En zowel het Brussels als het Vlaams Gewest investeren miljoenen in de ontsluiting van het stadion door extra tramlijnen. Vorige week kwam daar een nieuw element bij. Er lekte in Het Laatste Nieuws een brief uit die ministerpresident Rudi Vervoort (PS) en Vanhengel op 20 oktober aan de Stad Brussel schreven. Daarin staat dat het gewest jaarlijks 1,1 miljoen euro zal betalen aan de Stad Brussel voor de veiligheid. Dat bedrag mag dan niet worden verhaald op de organisatoren van sportevenementen. De timing daarvan is op zijn minst merkwaardig te noemen. Om het stadion rendabel te houden heeft Ghelamco-BAM een hoofdhuurder

“Vanhengel heeft niet alleen iets verzwegen. Hij heeft ook gelogen”

nodig. Het Brussels Gewest probeert er al lang voor te zorgen dat RSC Anderlecht hoofdhuurder zou worden, en het Constant Vanderstockstadion in Anderlecht zou verlaten. De brief waarin het gewest belooft om met geld over de brug te komen voor de veiligheid komt precies op het moment dat RSCA overtuigd moet worden. Op de koop toe blijkt dat bedrag in de lijn te liggen met wat RSCA nu aan taks betaalt voor veiligheid aan de gemeente Anderlecht. “Dit is te veel toeval,” zegt parlementslid Arnaud Verstraete (Groen) die vraagt

dat Vanhengel met alle cijfers op tafel komt. Vanhengel had in december nog in het parlement verklaard dat er geen fiscale voordelen zijn voor RSCA. “Hij heeft dus gelogen,” besluit Verstraete. Dat de spanningen hoog oplopen blijkt overigens ook uit een onverkwikkelijk incident in het Brussels Parlement. Minister Vanhengel is vrijdagmiddag op parlementslid Verstraete afgestapt en begon hem te bedreigen met juridische klachten. Dat gebeurde nog voor Verstraete zijn vraag op het spreekgestoelte kon stellen. Voor Verstraete zijn die bedreiging, én de link tussen Vanhengel en RSCA, redenen genoeg om te vragen dat Vanhengel van het Eurostadiondossier wordt afgehaald. “Er is een probleem van functioneren,” zegt Verstraete. “Het zou logischer zijn mocht minister-president Rudi Vervoort voortaan het Eurostadiondossier beheren.”

Cadeau voor RSCA De politieke hoogspanning rond dit dossier heeft misschien ook te maken met de zeer krappe timing. Het

lijkt zo goed als onmogelijk om het stadion tijdig af te krijgen. De Uefa vraagt dat het stadion al in 2019 kan worden getest. Dat wil zeggen dat er ten laatste in 2016 begonnen moet worden met de bouw. Maar Ghelamco heeft nog niet eens een bouwaanvraag ingediend.

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS De voetgangerszone aan de Beurs was afgelopen zaterdagavond helemaal volgelopen voor Brussels’ Colours. Met onder meer verschillende muziekoptredens en een kleurrijke optocht moest het stadsfeest het besmeurde imago van Brussel weer oppoetsen. In totaal kwamen zeker zevenduizend toeschouwers opdagen.


WEEKOVERZICHT

BDW 1508 PAGINA 5 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

© PHOTONEWS/VINCENT KALUT

WOENSDAG 27 JANUARI DANNY OST ONTSLAGEN. De Brusselse vierdeklasser RWDM ontslaat met onmiddellijke ingang z’n trainer Danny Ost: de resultaten zijn niet zoals verwacht. RWDM staat tiende in het klassement van vierde klasse b. FORBES KIEST NAWAL BEN HAMOU. Volksvertegenwoordigster Nawal Ben Hamou (28) wordt door het Amerikaanse Forbes opgenomen in de lijst van meest veelbelovende politici die jonger zijn dan dertig. Ben Hamou werd geselecteerd omdat ze een multiculturele achtergrond heeft.

DONDERDAG 28 JANUARI

SINT-LAMBRECHTS IS KWAAD. De gemeente Sint-LambrechtsWoluwe stapt naar de Raad van State omdat ze de dotatie die ze ontvangt van het Brussels Gewest te laag vindt. Volgens de gemeente gebruikt het gewest de verkeerde parameters voor de berekening. MEER PRAKTISERENDE MOSLIMS DAN KATHOLIEKEN. Brussel wordt steeds diverser op religieus vlak. Een op vier Brusselaars is moslim, 40 procent is katholiek en 30 procent gelooft niet. Opvallend: in de groep praktiserende gelovigen zijn er de helft meer moslims dan katholieken. Dat blijkt uit een peiling van Ipsos-Orela, in opdracht van Le Soir en de RTBF.

VRIJDAG 29 JANUARI REGERING ONDER VUUR VOOR STADION. De regering en Stad Brussel zitten in nauwe schoentjes. Ze hadden beloofd dat het voetbalstadion op Parking C de belastingbetaler niets ging kosten, maar de factuur zal in de honderden miljoenen oplopen. SCHAKELBEEK IN JOSAPHATPARK. In het Schaarbeekse Josaphatpark vormen honderden kinderen een menselijke ketting onder de naam ‘Schakelbeek’. Via deze actie willen zij het signaal geven dat wonen, leren en werken in een multiculturele context de moeite waard is. Minister Guy Vanhengel (Open VLD) draagt RSC Anderlecht een warm hart toe.

Daarvoor moet eerst het Milieueffectenrapport (MER) goedgekeurd worden. Twee weken gelede meldde Brusselse parlementslid Johan Van den Driessche (N-VA) dat de MERaanvraag geweigerd is. Er staan volgens de Dienst MER te veel onduidelijkheden in. Daarmee loopt de

“ “ HET WOORD

bouwaanvraag weer minstens enkele weken vertraging op. Na de bouwaanvraag is er minstens zes maand nodig voor de aflevering van de vergunning. Dat is nog gerekend buiten de klachten die er ongetwijfeld bij de Raad van State zullen vallen. Cynici gaan ervan uit dat, als de ter-

mijn niet gehaald wordt, het stadion tòch gebouwd zal worden, zonder dat het EK 2020 er zal plaatsvinden. Dan pas zal het een écht cadeau zijn voor RSCA.

Steven Van Garsse

Om het gebrek aan griffiers op te vangen, heb ik een poetsvrouw en een chauffeur griffier gemaakt. Mensen die hun best doen, maar niet zijn opgeleid” Luc Hennart, voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, geeft geen tuchtsanctie na de vrijlating van Défi-parlementslid Christian Van Eyken en klaagt over personeelstekort (in De Standaard).

Ik besef dat veel mensen mij echt niet graag zien. Dat vind ik spijtig” Senator Bert Anciaux (SP.A) vindt dat het met de samenleving de verkeerde kant uitgaat. Hij ziet de onverdraagzaamheid tegenover de islam toenemen (in De Zondag).

Sorteerstraatjes

De Brusselse regering heeft vorige week een debat gehouden over afval, want oppositiepartij MR heeft een resolutie ingediend om het Brusselse afvalbeleid te moderniseren. De oppositieleden van de N-VA sprongen mee op de kar, en pleitten voor een beleid naar Antwerps voorbeeld. Met sorteerstraatjes. Sorteerstraatjes zijn ondergrondse afvalcontainers die werken met een badge. Burgers moeten hun vuilnis

daarbij niet meer buiten zetten, maar biepen als ze hun vuilniszak in de container willen zetten. De zak wordt gewogen, en op die manier aangerekend aan de badgehouder. Pas als de afvalcontainer vol is – wat met behulp van de badgegegevens makkelijk kan worden gemeten – komt de vuilniswagen langs. In Antwerpen leverden proefprojecten zo al 30 tot 40 procent efficiëntiewinst CD op, zegt de N-VA.

DRIE VERDACHTEN BLIJVEN AANGEHouden. De Kamer van Inbeschuldigingstelling bevestigt de voorlopige hechtenis van drie verdachten in het onderzoek naar de aanslagen in Parijs. Het gaat om Ali Oulkadi, die bekend heeft dat hij Salah Abdeslam door Brussel heeft vervoerd, Abdeilah Chouaa, naar wie Abdeslam op zoek zou zijn geweest en Abdoullah Courkzine, die contact zou gehad hebben met Hasna Ait Boulahcen, de nicht van Abdelhamid Abaaoud.

ZATERDAG 30 JANUARI ANTWERPEN MOET WACHTEN. Minister van Mobiliteit Jacqueline Galant (MR) heeft geen zin om aan nieuwe grote stadsnetten te beginnen zolang dat in Brussel niet helemaal afgerond is. Antwerpen moet wachten, zo luidt het in de krant De Tijd. Ondertussen laat het Gewestelijk Expressnet al meer dan 20 jaar op zich wachten.

ZONDAG 31 JANUARI ONKELINX STEUNT ONDERZOEKSCOMMISSIE. De Brusselse regering steunt een onderzoekscommissie naar de tunnels in Brussel. Dat kondigt Laurette Onkelinx, voorzitter van de Brusselse PS-federatie, aan in Les Décodeurs op de RTBF.

MAANDAG 1 FEBRUARI GROOT EILAND VALT IN DE PRIJZEN. Atelier Groot Eiland wint de allereerste Slim in de Stad-prijs, een wedstrijd die de meest innovatieve en creatieve concepten voor de stad van de toekomst beloont. De laureaat, zo maakt Vlaams minister van Binnenlands Bestuur en Stedenbeleid Liesbeth Homans (N-VA) bekend, krijgt een geldbedrag van 50.000 euro. 11-JULIVIERING BEHOUDEN. De organisatie van de 11-juliviering blijft in handen van het Vlaams Parlement en de toespraken worden opnieuw in het Brusselse stadhuis gehouden. Daarmee belandt het voorstel van Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA) om naar de KVS te verkassen in de prullenmand. Dat beslist het Uitgebreid Bureau van het Vlaams Parlement.

DINSDAG 31 JANUARI TREINSTATIONS BEVEILIGD. Permanente identiteits- en bagagecontroles voor het internationale treinverkeer en tijdelijke beveiligingspoorten voor het binnenlandse verkeer in de grote treinstations vanaf een terreurdreigingsniveau 3. Dat is het voorstel dat minister van Mobiliteit Jacqueline Galant (MR) op de regeringstafel legt. Samengesteld door Danny Vileyn

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP


BDW 1508 PAGINA 6 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

SAMENLEVING > DYAB ABOU JAHJAH, BRUSSELSE ACTIVIST

‘DEZE SAMENLEVING MAG CHRISTELIJK BLIJVEN’ BRUSSEL – Rechts haat hem, progressief omarmt hem. Dyab Abou Jahjah lust beide maar moeilijk. “Ik vind de houding van de N-VA over de conventie van Genève afschaffen eerlijker dan die van vele goedmenende mensen.” Een gesprek met de stichter van de burgerrechtenbeweging Movement X.

U

kent Dyab Abou Jahjah ofwel als relschopper over Zwarte Piet, als relbedaarder uit Borgerhout tijdens de rellen van 2002, als de man die in 2006 uit België vertrok om tegen Israël te vechten toen dat land Libanon bombardeerde. En in 2013 terugkeerde omdat de grond hem in zijn geboorteland te heet onder zijn voeten werd. Abou Jahjah stichtte bij terugkeer ‘Movement X’, een burgerrechtenbeweging die het op de koloniale erfenis van België heeft gemunt en pleit voor een superdiverse samenleving zonder crispaties over cultuur, afkomst of huidskleur. Maar, als Brusselaar, zo kent u hem misschien niet. Abou Jahjah woont hier graag, en heeft een hart voor de stad. Brussel is voor hem de afspiegeling van de maatschappij van de toekomst. En die moet beschermd worden. “Ik heb niets tegen militairen op straat, dat zie je in Libanon ook. Maar daar is dat de normale gang van zaken. Het leven gaat er ondertussen zijn gangetje, en bij een aanslag worden er geen onnodige extra maatregelen genomen. Een ‘lockdown’ zoals in Brussel in november, dat is in Beiroet ondenkbaar. U komt uit Libanon, een erg divers land, waar een vijftien jaar durende burgeroorlog zwaar inhakte op het idee van divers samenleven. Bent u zich niet bewust van de gevaren die verbonden zijn aan het samenleven van erg diverse groepen mensen? Dyab Abou Jahjah: “Bij diversiteit loert het conflict altijd om de hoek, en het kan lelijk mislopen, zoals in Libanon inderdaad is gebeurd. Maar in Libanon waren conflicten ook een zaak van scheefgetrokken verhoudingen tussen bevolkingsgroepen. De politiek heeft er de diversiteit

niet kunnen beheren. Met een evenredig politiek systeem waarin alle bevolkingsgroepen zich vertegenwoordigd zouden gevoeld hebben, zou de burgeroorlog waarschijnlijk niet hebben plaatsgevonden.” In uw boek ‘De stad is van ons’ uit 2014 schetst u twee doemscenario’s, waarin het in Antwerpen tot oorlog komt tussen bevolkingsgroepen. Die apocalyptische visie is toch ingegeven door een diep wantrouwen in de Belgische instellingen, die volgens u dus de diversiteit niet zullen kunnen ‘beheren’? Abou Jahjah: “Ik heb geen vertrouwen in onze politici, dat klopt. Maar ik vind de Brusselse instellingen niet per sé slechter dan de federale of de Vlaamse. Dat is mijn verschil. Brussel kan de diversiteit beheren, zoals ik in mijn boek wil aantonen. Mijn grote vijand is de federale regering. Elk Brussels probleem wordt door die regering aangehaald om deze stad in een slecht daglicht te stellen. Op termijn betekent zoiets dat men Brussel opnieuw zal willen annexeren of verdelen tussen Vlaanderen en Wallonië.” Is dat niet consequent van de federale regering: men heeft kritiek op Brussel, en men wil de problemen oplossen? Abou Jahjah: “De meerderheid van de Brusselaars wil dat niet. De Brusselaar wil op gelijke voet staan met Vlaanderen en Wallonië.” “Laten we pragmatisch omgaan met taal, en niet ideologisch of historisch. De lingua franca moet van mij niet worden vastgelegd. In de Verenigde Staten is er bijvoorbeeld geen taalverplichting. Eigenlijk ben ik op dat gebied erg liberaal.” U noemt uzelf in de kern nochtans een socialist. Abou Jahjah: “De grote paradig-

“Brussel investeert niet in zijn wijken. Dàt is het probleem, niet de vele culturen”

ma’s zijn weg, het dogmatisme is voorbij. Niet omdat de grote verhalen onzinnig zijn, maar gewoon omdat ideologie door de wetenschap ingehaald wordt, zowel het marxisme als het liberalisme. Al zijn sommige aspecten van die ideologieën wel bruikbaar.” Het geloof in een diverse samenleving is toch ideologisch? Mensenrechten en open grenzen zijn idealistisch. Abou Jahjah: ( fel) “Alles in Europa wijst net naar gesloten grenzen! In Afrika of Latijns-Amerika, daar zijn de grenzen open. Europeanen willen helemaal geen open grenzen. Waarom maakt men het mensen bijvoorbeeld zo moeilijk om hun vrouw en kinderen over te laten komen? Het is toch menselijk en logisch dat een migrant zijn vrouw en kinderen bij zich wil hebben?” “Belgische politici zijn dramaqueens als het op migratie aankomt. Zolang we de ongelijkheid in de wereld niet aanpakken, zal migratie blijven bestaan, ook als de grenzen dicht zijn. Iedereen wil onveilige of arme landen ontvluchten. Kijk naar mij: ik kreeg indertijd geen visum voor België. En toch wilde ik hier zijn! Dan was mijn middenvinger aan het systeem dus op zijn plaats. Want het systeem is onrechtvaardig. U kan morgen naar Libanon vertrekken en daar gaan wonen, maar andersom? U kan dat, want u hebt geld, en u

bent geprivilegieerd. Waarom kan een rijk persoon beslissen waar hij wil wonen, en een arme niet?” Mijnheer Jahjah, u hebt een bedrijf gehad in Libanon, en ook u hebt kunnen kiezen om opnieuw in België te wonen met het geld dat u daar verdiend hebt. Abou Jahjah: “Ik wil enkel zeggen dat economische ongelijkheid de fond vormt van de hedendaagse migratie. U zal er wel mee akkoord gaan dat we, om die problemen op te lossen, een wereldregering nodig hebben. Hedendaagse politici maken de mensen dingen wijs als ze hen voorhouden dat grenzen gesloten kunnen blijven. Zo’n wereld is alleen mogelijk mits een sterk defensie-apparaat, en een hardhandige bescherming van de grenzen. Bovenop die economische migratie ent zich tegenwoordig een echte vluchtelingenstroom. We hebben nog niets gezien, en toch panikeren we al.” U schetst daar wel de droom van het hardste liberalisme: een wereld zonder grenzen waarin iedereen zijn diensten kan aanbieden. Abou Jahjah: “Ik ben dan ook een internationalist. De natiestaat is in het Westen een eindig verhaal.” In het Midden-Oosten niet? Abou Jahjah: “Neen, in het Midden-Oosten is de natiestaat nog niet volgroeid. Plus, het alternatief voor de natiestaat in het Midden-Oosten is stammentwist, sektarisme en conflict. Natiestaten in het MiddenOosten zijn dan wel een koloniale constructie, maar momenteel wel de meest stabiele vorm van samenleven.” “Ik geloof in unies, een Arabische, maar ook in de Europese, op voorwaarde dat er ook meer macht naar het lokale niveau wordt overgeheveld. Niet om nieuwe natiestaten te creëren, zoals een onafhankelijk Vlaanderen, maar om macht bij steden, gemeenten en regio’s te leggen die nu nog een democratisch deficit hebben. Dat is een praktische zienswijze, geen nationalistische.”

Maar legt u nu eens uit wat er fundamenteel mis is met bijvoorbeeld de Franse natiestaat, die zegt dat mensen welkom zijn, ongeacht hun afkomst of huidskleur, maar daar tegenover wel een integratie vraagt. Abou Jahjah: “Geen enkel Europees land heet mensen welkom, behalve Duitsland. En u vergeet dat de geschiedenis niet zomaar begint waar u het goed vindt: er is een aanzienlijke migratie vanuit Algerije naar Frankrijk gekomen omdat Algerije een Franse kolonie was. Niets uitnodiging, dus. Algerije heeft onder de Franse bezetting geleden. Mocht Frankrijk zich daar nu eens voor excuseren, dan pas zou ik me er welkom kunnen voelen. Hetzelfde geldt voor België met zijn Leopoldsordes. Ook dit land weigert de gevolgen van de kolonisering van Congo onder ogen te zien.” Wat denkt u dat er in scholen hier onderwezen wordt? Dat ons koloniaal verleden roemrucht was? Abou Jahjah: “Ik heb het over institutionele stellingname. Als België Turkije de les wil lezen over de


BDW 1508 PAGINA 7 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

Dat is wat Europa zo uniek maakt: dat het godsdienst een plaats geeft zonder het te verabsoluteren. Behalve Frankrijk dan, daar is de militante godsdienst van de vrijzinnigheid de staatsgodsdienst.” Stel dat een ‘allochtone’ Brusselse jongen verliefd wordt op een Marokkaanse schone met een hoofddoek, wat gebeurt er dan volgens u? Abou Jahjah: “Dan moet die jongen doen zoals ik heb gedaan: foert zeggen tegen de bekering. Of er voor kiezen om zich te bekeren. Een echte vrije keuze is een echte vrije keuze. Mensen zijn volwassen genoeg.”

Dyab Abou Jahjah: “Om migratie aan te pakken, heb je een wereldregering nodig”

Armeense genocide, en Turkije antwoordt dat die genocide plaats heeft gevonden onder de Ottomanen, dan vind ik dat flauw van Turkije. Ik pas dezelfde logica toe op het verheven Europa.” Hoe imperfect ook, dit land heeft een onderzoekscommissie over het Belgische aandeel in de moord op de rechtmatige eerste minister van Congo, Patrice Lumumba, gehad. Dat neigt naar de waarheid onder ogen willen zien. Abou Jahjah: (onverstoord) “Waar het mij om te doen is, is het verhaal dat Europese landen menen aan te bieden. Ik heb de Belgische nationaliteit, en heb op die manier evenveel recht van spreken als u. Terwijl de overheid me een verhaal moet verkopen, een verhaal waarin ik me kan vinden. Dat verhaal zie ik niet. De Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Canada hebben wel een goed verhaal en stappen met open vizier de toekomst tegemoet.” Om het zeer concreet te maken: hoe kan je in Brussel samenleven als zoiets fundamen-

“De moslimexecutieve mag van mij gewoon afgeschaft worden”

teels als vuilnisophaling geen vanzelfsprekendheid is voor je buurman die net uit een ver land is aangekomen? En, erger, als je dat niet eens uitgelegd krijgt aan hem? Abou Jahjah: “De wet is de wet, punt. En de wet moet je naleven. Dat geldt voor nieuwkomers, en ook voor mensen die hier al lang wonen. Als er een vuilnisprobleem is, dan heeft

dat te maken met de overheid die haar eigen wetten niet doet naleven en wijken in de steek laat. Dàt doet Brussel de das om, niet de culturen. Er is meer aan de hand. Belgen kunnen gewoon niet verteren dat de samenleving verkleurd is, en dat het wat moeilijker is geworden. Je kan er dan voor kiezen om de grenzen te sluiten, en om in de veilige cocon te kruipen. Maar dan dreigt op termijn het conflict.” Om een ander debat te beginnen: wat is volgens u het verschil tussen echt onversneden racisme en islamkritiek? Abou Jahjah: “Men maakt graag amalgamen. Dat is het verschil. Ook ik strijd tegen het extremisme binnen de islam. Maar dat extremisme, dat is een minderheid binnen die godsdienst. Men vergeet dat hier graag.” U vergeet dat, ook al willen we graag geloven dat een meerderheid van de moslims niet radicaal is, de discussie over wat de ‘ware’ islam dan wel is gevoerd wordt in een areligieuze samenleving. Op de vaststel-

© BART DEWAELE

ling dat er radicale moslims zijn die aanslagen plegen krijgt een mens tegenwoordig een ellenlang op de islamitische jurisprudentie gebaseerd antwoord waarom IS niét de islam vertegenwoordigt. Interessant, maar zonder betekenis voor mensen die het geloof niet tot absolute norm verheven hebben. Ziet u de moeilijkheid? Abou Jahjah: “Moslims zijn over het algemeen religieuzer dan westerlingen, dat is zo. Maar religiositeit op zich is nog geen extremisme. Alle brigades die in Syrië tegen IS strijden zijn religieus. Moslims staan dus niet achter IS, en dat blijkt bijvoorbeeld uit die strijd, elke dag. Het echte conflict wordt in het Midden-Oosten uitgevochten. Het gezond verstand zegt ons toch ook dat we niet alle katholieke Spanjaarden aanhangers van Franco kunnen noemen?” “En, trouwens: deze samenleving is niet areligieus, maar christelijk van inspiratie, en het is haar recht om zo te blijven. Ik heb daar geen moeite mee. Het secularisme en de mensenrechten worden in deze samenleving christelijk geïnterpreteerd.

Als de Franse wetgever beslist om zulke discussies niet te laten plaatsvinden in openbare instellingen, maar louter te beperken tot de privésfeer, wat is daar dan problematisch aan? Abou Jahjah: “Het verbod op de vrije keuze om een hoofddoek te dragen druist in tegen de mensenrechten, zo eenvoudig is dat. De instellingen moeten neutraal zijn, niet de mensen. Een kruisje dragen is niet de norm, en een kruisje niet dragen is ook niet de norm. Dus laten we het allebei toelaten.” “Religieuze praktijken kunnen alleen maar verboden worden als ze de openbare orde verstoren, de gezondheid schaden of anderen hun vrijheid beperken. Eenvoudig toch? Het verbiedt de boerka, waar ik absoluut tegen ben, de besnijdenis van vrouwen, én geweld of discriminatie in naam van een godsdienst.” “De enige beperking waar ik me nog zou kunnen in vinden, is hoofddoeken bij kinderen verbieden. Dat men een individu pas echt wil laten kiezen in de volwassenheid, dat vind ik verdedigbaar. Maar gechoqueerd zijn omdat een Brusselse vrouw met hoofddoek in de back office van Actiris mag werken? Kom.” Het gevaar bij dat model is de confessionele samenleving, zoals in Libanon, waarbij mensen binnen hun geloofsovertuiging blijven en de staat niets meer is dan een ‘samenlevingsagentschap’, om met de Franse filosoof Pierre Manent te spreken. Abou Jahjah: “Ik weiger om de samenleving in te delen in groepen. Ik zie alleen burgers en de grondwet, die geldt voor iedereen. De moslimexecutieve mag van mij gewoon afgeschaft worden! Maar breng alstublieft de moslim niet onder in een ‘gemeenschap’, want dan kruipt de moslim in een patriarchaal systeem.” “Ik geloof dat de gemeenschappen van vandaag overstegen kunnen worden. En ik zie dat gebeuren in Brussel, de meest dynamische stad van het land. Als we hier falen, net dan krijg je een samenleving van louter geloofs- en andere gemeenschappen, en bijvoorbeeld een sterke moslimpartij in Brussel. En, geloof me, dat wil ik echt niet in deze mooie stad.” Christophe Degreef


BDW 1508 PAGINA 8 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

Warenhuis Lidl in de Graystraat heeft publieke oplaadpalen met een betaalsysteem voor e-bikes voorzien.

© BART DEWAELE

MOBILITEIT > OVERZICHT OPLAADPALEN VOOR ELEKTRISCHE FIETSEN BESCHAAMT GEWEST

WAAR JE FIETS OPLADEN, NIEMAND DIE HET WEET BRUSSEL – Mocht de straatverlichting nog op gas branden, zou het te begrijpen zijn. Maar het Brussels Gewest kan de burger niet informeren over de adressen en het aantal oplaadpunten of -palen voor de milieuvriendelijke elektrische fiets.

V

oor de recentste fietsbeurs Velofollies in Kortrijk Xpo (januari) werd berekend dat elektrische fietsen 23 procent van het marktaandeel uitmaken. Het Brussels Gewest wil tegen 2018 het aantal fietsverplaatsingen van 5 naar 20 procent optrekken. Mooi, gezien het netwerk van gewestelijke fietsroutes via autoluwe straten voor 80 procent is afgewerkt. Al is het nog uitkijken naar het intergewestelijk Fiets-GEN (voor snelle fietsers) dat moeizaam van de grond komt. Waar sinds jaar en dag beleidsmatig minder aandacht aan besteed werd, is dat onder de fietsers ook gebruikers horen van e-bikes, elektrische fietsen met een oplaadbatterij. Maar daarvoor moet de e-biker ook weten waar hij een oplaadpunt of -paal kan vinden onderweg. Bedrijven en instellingen doen moeite om een oplaadpunt te voorzien, maar waar die te vinden zijn, blijft onoverzich-

telijk voor de hoofdstedelijke regio. In Vlaanderen en buitenlandse hoofdsteden als Den Haag werkt het oplaadpuntenoverzicht nochtans eenvoudig. Websites geven meteen een totaal- en detailbeeld van openbare en private parkings, stations, fietswinkels, cafés, groenvriendelijke B&B’s en noem maar op. Zo kan voor de terugreis de accu opgeladen worden, al dan niet tegen betaling. Al bij al is er ook geen echt ‘oplaadeiland’ voor elektrische fietsen in de hoofdstad. Waar moet dan gezocht worden? Telenet beschikt over een globale database van oplaadpunten, maar die blijkt zich te beperken tot alles wat buiten het Brusselse Gewest ligt. Wie bij de provincies info zoekt, vindt ook bruikbare gegevens, maar andermaal niet voor Brussel. Ook de café-en restaurantsector heeft geen overzicht. Noch de hotelsector. Vreemd, want voor elektrische auto’s zijn wel gegevens beschikbaar. Maar dus niet voor e-

bikes, e-scooters, scootmobiels en elektrische steps, stuk voor stuk moderne, stadsvriendelijke vervoersmiddelen die geen uitstoot van C02 en fijn stof produceren. Alain Boeyden, de initiatiefnemer van Oplaadpunten.org, vindt het sneu dat er geen officiële gegevens over Brussel te integreren zijn in de gratis gebruikerssite. Hij blijft wachten op een reactie van de bevoegde minister. Oplaadpunten.org geeft in afwachting mee dat Ikea (Bergensesteenweg, Anderlecht) twee gratis, publieke oplaadpunten heeft. Een tweede adres is het warenhuis Lidl (Graystraat, Elsene), dat zes publieke oplaadpalen heeft, weliswaar betalend.

Overstappen Brussels minister voor Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) heeft nochtans plannen met het gebruikscomfort voor e-bikers. Smet heeft vzw Cyclo de opdracht gegeven om in al de

LIESBETH DRIESEN (CYCLO):

“We onderzoeken hoe het plan van het Gewest concreet geïntegreerd kan worden op de vier fietspuntadressen”

Fietspunten elektrische oplaadpalen te voorzien: in het Zuid-, Noord- en Centraal station en in het Luxemburgstation. “We hebben die vraag vorige week gekregen,” bevestigt Liesbeth Driessen van Cyclo. “In ons Atelier (Vlaamsesteenweg) en Open Atelier (Bockstael) hebben we geen oplaadpunten. We zullen onderzoeken hoe het plan van het gewest concreet kan geïntegreerd

worden op de vier Fietspuntadressen. Het gaat om meer dan een stopcontact plaatsen. Hoe openbaar kan zo een oplaadpunt worden? Moet dit oplaadpunt betalend worden of niet? We zullen bekijken wat we kunnen implementeren.” Tweede toekomstplan van het gewest is het voorzien van elektrische oplaadpunten in de nieuwe fietsparkings die Brussel Mobiliteit gaat aanleggen in samenspraak met de MIVB aan metro Beurs (1.000 fietsplaatsen) en De Brouckère (500). Beliris, het Brusselfonds van de federale regering financiert die parkings, “maar hoeveel oplaadpunten er komen, is nog niet bekend,” bevestigt Brussel Mobiliteit. Ook bij de overstapparkings, de nieuwgenaamde Park&Ride Parkings (P&R) voor pendelaars en openbaarvervoergebruikers, gaat werk worden gemaakt van elektrische oplaadpalen (derde toekomstplan). En dit voor zowel de bestaande, nog onbeheerde parkeerterreinen die als P&R gaan worden ingericht, als voor de zeven overstapparkings die het gewest al gebruikt (Coovi, Lennik/Erasmus, Roodebeek, Kraainem, HerrmannDebroux, Delta, Stalle). Bedoeling zou zijn dat de overstapparking ook als Bike&Ride (B&R) bekendheid verwerft, “en dat iemand die met de fiets tot de parking rijdt er overstapt op openbaar vervoer en omgekeerd,” zo geeft het kabinet van Pascal Smet mee. Of de oplaadpunten in de ‘beveiligde’ fietsenstallingen van de overstapparkings komen of buiten op de parking, is niet duidelijk.

Twee oplaadadressen Verder herinnert de minister eraan dat bij aanpassing van gewestelijke stedenbouwkundige verordeningen gevraagd wordt om bij nieuwbouw (kantoren, groepswoningen,...) ook oplaadpunten te voorzien naast de (verplichte) fietsparkings. Het gewest spreekt verder nog over oplaadpunten in zijn regelgeving over Bedrijfsvervoerplannen voor instellingen met meer dan honderd personeelsleden in Brussel. Bedoeling is om de mobiliteit te verbeteren via het aanzwengelen van private initiatieven. De bedrijven dienen hiervoor een plan in (het jongste dateert van 2014, een nieuwe update wordt verwacht in 2017, red.). De overheid kent nu eenmaal steun toe aan bedrijven die fietsparkings bouwen en elektrische oplaadpunten voorzien. Daarnaast is Villo in samenwerking met de MIVB en Brusselse gemeenten bezig om een aanbod uit te werken van elektrische Villofietsen. Het gaat nog om een studiefase van dit type (te huren) deelfietsen, waarvoor specifieke oplaad- en rangeerpalen moeten geïnstalleerd worden. “Op technisch vlak zijn we klaar voor installatie,” luidt het bij Villo,”maar het dossier blijft om juridische en andere redenen hangen op het kabinet.” In afwachting van een database voor de stedeling, pendelaar en buitenlandse toerist kan het Brussels Gewest voor zijn 1,1 miljoen inwoners verwijzen naar twee private oplaadadressen voor elektrische fietsen: de parking van Ikea en het warenhuis Lidl. Jean-Marie Binst


© ELKE VANOOST

BDW 1508 PAGINA 9 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

P-PRAAT Het is de schuld van het socio-culturele establishment, de linkse integratiesector, die het altijd beter weet!

DEMOGRAFIE > MEERPERSOONSGEZINNEN STEEDS TALRIJKER EN GROTER

BRUSSELS GEZIN GEMIDDELD AL 3,14 PERSONEN GROOT BRUSSEL – Bijna de helft van de Brusselse huishoudens (47 procent) bestaat uit één persoon, besluit het Brussels Instituut voor Statistiek uit de situatie op 1 januari 2015. In vergelijking met het gemiddelde in gans België (34 procent) maakt dat een grote populatie van alleenstaanden. Die situeren zich voor een groot deel bij 65-plussers. Toch daalt het aandeel van personen van 65 jaar en ouder in het Brusselse

gewest, de regio verjongt. De jongere leeftijdsgroep leeft minder en minder alleen dan in de jaren 2000. Opmerkelijk is tevens dat het aantal en percentage van meerpersoonshuishoudens steeds talrijker en omvangrijker wordt in het gewest. Op 1 januari 2015 telde een Brussels gezin gemiddeld 3,14 personen. Dat meer en meer gezinnen vier en vijf mensen tellen, heeft echter amper impact op de demografische groei in Brussel. Jean-Marie Binst

Halt, voor u uw abonnement van De Morgen naar ons hoofd slingert, want het zijn wij niet die het zeggen, maar Rudi Vervoort, de PS-minister-president van het Brussels gewest. Slinger het papier maar naar hem. Wat is dan de schuld van het establishment? Wel, de affaire-Saïdi, u weet wel, de theatermaker die door Vervoort werd opgevorderd om anti-radicaliseringspropaganda te maken. Eén dag en honderden doodsbedreigingen later trok de theatermaker braafjes zijn staart in, en met hem ook Rachid Benzine, die gehoopt had om eindelijk met de Europese islam van start te kunnen gaan. Neen dus, Bruxelles ne vaut pas une messe. Dat ze hun staart in trokken is volgens Vervoort dus de schuld van het establishment. Dat

is toch wat de MP verklaarde in het Brusselse parlement, na enkele kritische vragen van onder anderen het christelijke Mädchen Grouwels, een zeer kritischrechtse Annemie Maes van Groen en een vrij softe Johan Van den Driessche (N-VA). Na ongeveer twee uur debat en talloze herhalingen wist de zaal nog niet wie dan buiten het establishment Saïdi en Benzine bedreigd had, maar we wisten dankzij de Elsense nachtegaal Julie de Groote (CDH), Jamal ‘from the block’ Ikazban uit Molenbeek en Vincent ‘proximité’ De Wolf uit Etterbeek wel dat de islam onder Ibn Sina verlichter was dan het westen, en dat de moslims geen slachtoffer mogen worden van islamofobie. Uw commentator zou niet durven deze wijze woorden in twijfel te trekken, maar vraagt zich wel af wié in de integratiesector zich dan heeft schuldig gemaakt aan islamofobie. Rudi, Ruuuuuudi?

CHIEN ÉCRASÉ Uw commentator heeft het eens nagevraagd, bij gebrek aan dooie dieren om in deze rubriek te begraven, wie er eigenlijk voor die militairen in het straatbeeld verantwoordelijk is, en wat ze moeten doen wanneer ze een saccoche gepikt zien worden, en of ze eigenlijk de criminaliteit überhaupt doen dalen. Bij defensie: “wij communiceren niet en houden geen cijfers bij. De militairen staan onder toezicht van de politie.”

Bij de politie Brussel-Elsene (bij gebrek aan één Brusselse politie): “We gaan het uitzoeken” (maandag) en “wij communiceren niet en houden geen cijfers bij” (dinsdag). Dus: eigenlijk heeft de politie in Brussel er gratis zwaarbewapende agenten in een gek pakje bij gekregen, en moeten ze geen criminaliteitscijfers meer bijhouden. Handig, die terrorismedreiging.

ADVERTENTIE

HAD U GRAAG EEN VOORSMAAKJE VAN ONS NIEUWE MODELAPPARTEMENT? AL ENTI S D I S RE ICE

S E R VLU DEktisD ch e I NanbCod voannlijkperadiensten A erso en p AAR J 2 S NU

TI A R G

OPENDEURDAG OP ZONDAG 7 FEBRUARI CHAMBON. KOM VAN ONZE OPENDEURDAG PROEVEN EN BEZOEK HET NIEUWE MODELAPPARTEMENT. WOLVENGRACHT 48, 10-17U.

EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE • Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering • Prime location in het hart van de Europese hoofdstad • Met exclusief dienstenpakket • Een “once in a lifetime opportunity”

www.thechambon.be

Vastgoedprojecten op toplocaties 02/201 00 01


BDW 1508 PAGINA 10 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

© AR/KPH17

GESCHIEDENIS > ACHTHONDERD JAAR SINT-GILLIS IN BOEKVORM

Enkele afbeeldingen uit het mooie boek over Sint-Gillis. Links: luchtbeeld van de gemeente. Midden: een oud stadsplan, toen de gemeente nog Obbrussel heette. Rechts: ook Louis Morichar, pionier van het onderwijs en de waterdraagster komen uiteraard aan bod.

SINT-GILLIS, DE ZEER BEGEERDE SINT-GILLIS - Zakaria, de kapper van Stromae woont er. Choreograaf Wim Vandekeybus ook. Sint-Gillis is hip, maar dat is vrij recent. Bart Lemmens van Brasserie de L’Union schrijft: “Een kleine twintig jaar geleden hing er in Sint-Gillis een sfeer van uitzichtloosheid, vandaag keren mensen die dertig jaar geleden verhuisden terug om hier van hun pensioen te genieten.”

M

aar Sint-Gillis bestaat natuurlijk langer dan 30 jaar, 800 jaar om precies te zijn. Tijd voor een terugblik, tijd voor een boek: ‘Na de Franse Revolutie werd de clerus aangemaand om een eed af te leggen van

‘haat tegen het koningschap en de anarchie en van trouwheid aan de Republiek en aan de Grondwet van het jaar III’. Naar verluidt weigerde pastoor Van Hoof dit. De kerk werd meerdere jaren gesloten en pas opnieuw gebruikt voor de ere-

DE FAVORIETE HISTORISCHE FIGUREN VAN CHARLES PICQUÉ Journalist JEAN VOLDERS (1855-1896) was de oprichter en hoofdredacteur van de socialistische krant Le Peuple en een van de grondleggers van de Belgische Werkliedenpartij. De Franse schrijver Emile Zola verzaakte aan de auteursrechten voor de roman Germinal zodat Le Peuple die in feuilletons in de krant kon publiceren. Volders was, samen met César de Paepe, een van de organisatoren van Le Serment de Saint-Gilles, een manifestatie die in 1890 meer dan 100.000 man naar het park van SintGillis lokte om het algemeen stemrecht af te dwingen. MARIE JANSON (1873-1960) was de oprichtster van de Socialistisch Vooruitziende Vrouwen, in 1921 werd ze gemeenteraadslid in Sint-Gillis en gecoöpteerd senator voor de Belgische Werkliedenpartij terwijl vrouwen toen nog niet eens mochten kiezen. Ze was de moeder van Paul-Henri Spaak. PAUL-HENRI SPAAK (1899-1972) was burgemeester van Sint-Gillis, eerste minister van België en een van de spilfiguren van de Europese Unie.

De progressieve liberale advocaat LOUIS MORICHAR (1859-1933) bouwde in Sint-Gillis een volwaardig netwerk van scholen uit van kinderdagverblijven tot volwassenenonderwijs. Hij was 27 jaar schepen van Onderwijs en legde aan het eind van de negentiende eeuw barema’s vast voor het onderwijzend personeel. De weddes verdubbelde hij in 20 jaar tijd. VICTOR HORTA hoeft geen motivatie, maar wie nog nooit zijn voormalige privéwoning aan de Amerikaansestraat in Sint-Gillis heeft bezocht, moet dat dringend doen. Je hoeft geen architect of kunsthistoricus te zijn om de pracht en praal van het huidige Hortamuseum te bewonderen. Horta kon zich deze woning veroorloven omdat hij na de bouw van het Wissingerhuis ook het Solvayhuis, Van Eetveldehuis en Volkshuis mocht bouwen.

dienst na het concordaat van 1801.’ De kerk van Sint-Gillis speelt in de geschiedenis van de parochie en de gemeente een cruciale rol en krijgt net als andere plekken en figuren de nodige aandacht. Even belangrijk is evenwel de selectie van feiten en de

MARC DIDDEN:

“De straatnaamgevers wisten honderd jaar geleden al dat de hele wereld hier zou neerstrijken”

DE FAVORIETE PLEKJES VAN CHARLES PICQUÉ Het SINT-GILLIS-VOORPLEIN, waar zich in 1864 het eerste gemeentehuis bevond, is het hart van de gemeente. In 2013 werd beslist om het plein, in de zomer een trekpleister voor al wat trendy is, tot voetgangerszone te vertimmeren.

ven van Union Saint-Gilloise, mag dan op het grondgebied van Vorst liggen, meer Saint-Gilles vind je volgens Charles Picqué niet. Naast voetbalsupporters, moet de meer dan 100 meter lange art-decogevel ook de kunstliefhebbers kunnen charmeren.

Het PIERRE PAULUSPARK is een ilot de verdure en ville, maar de man naar wie het park genoemd is, is niet de eerste de beste. Baron Pierre Pauls de Châtelet werd in Châtelet geboren, maar verhuisde naar SintGillis, waar hij als schilder van de industrialisering de eerste voorzitter van de Kunstgroep van Sint-Gillis werd.

De verschillende MARKTEN zijn voor Picqué ontmoetingsplekken, de Volkse markt op het Voorplein en de branchémarkt op het Van Meenenplein trekken elk hun eigen publiek. Zonder de wekelijkse zondagsmarkt aan het Zuidstation te vergeten.

Het MARIËNSTADION, de thuisha-

Het AEGIDIUM aan het Voorplein verbergt achter een eerder banale gevel feestzalen in arabiserende artnouveau-architectuur.


BDW 1508 PAGINA 11 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

ADVERTENTIE

JETTE > ABSTRACTE KUNST NAAST MAGRITTE

MUSEUM KRIJGT VERGUNNING Tijdens de kerstperiode kwam er goed nieuws voor André Garitte, initiatiefnemer van het Réné Magritte Museum in de Jetse Esseghemstraat. Hij kreeg eindelijk de vergunning om het aanpalende pand te verbouwen tot museum voor abstracte kunst.

uitermate leesbare en boeiende teksten. Sint-Gillis bestaat 800 jaar en dat wil burgemeester Charles Picqué (PS) niet ongemerkt laten voorbijgaan. Aan zijn jarenlange ministerpresidentschap heeft Picqué vast zijn voorkeur voor mooie en pedagogische boeken overgehouden. Sint-Gillis, acht eeuwen geschiedenis(sen) is meer dan een mooi en uitermate boeiend boek, het is een schitterend instrument om de inwoners van Obbrussel hun gemeente beter te laten leren kennen en te laten zien tot wat het menselijk vernuft, ook op bescheiden schaal, in staat is. Picqué gaat met dit boek bewust in tegen de kwalijke gewoonte van steeds meer politici om het verleden weg te moffelen. Omzien in verwondering is hen vreemd. Maar niet zo Picqué, in de inleiding schrijft hij: “Dat de kennis van het verleden aan de basis ligt van de opbouw van de toekomst hoeft geen betoog.”

Spanjestraat Auteur, journalist en filmmaker Marc Didden vat de geschiedenis van Sint-Gillis aldus samen: “De straten hebben hier namen als de Moskoustraat, de Montenegrostraat, de Schotlandstraat, de Spanjestraat, de Portugalstraat, de Denemarkenstraat en de Bosniëstraat, alsof de straatnaamgevers honderd jaar geleden al wisten dat de hele wereld ooit in Sint-Gillis zou samenkomen.” Als Brusselse gemeente telde SintGillis in het verleden belangrijke personaliteiten, politieke, sportieve en artistieke. Wij vroegen Charles Picqué naar de – volgens hem – vijf belangrijkste plaatsen en figuren, de lijstjes vindt u aan de linkerkant van de bladzijde. Danny Vileyn Boeken uitgeven is vaak een dure aangelegenheid, mooie boeken zeker. Hier is gelukkig niet bespaard. Achteraan vindt u zelfs een index en een bibliografie. Sint-Gillis, acht eeuwen geschiedenissen 1216-2016 telt 253 bladzijden en kost 25 euro

Kunstverzamelaar Garitte koestert al jaren plannen voor een museum voor abstracte kunst in de Esseghemstraat 137. Daarin zou hij zijn omvangrijke collectie Belgische abstracte kunst - zo’n 750 werken - kunnen onderbrengen. Maar de concretisering van het project kostte veel tijd. Garitte moest eerst wachten tot het hele huis te koop stond. Intussen probeerde hij het financiële plaatje rond te krijgen. Aanvankelijk zou de gemeente Jette het huis kopen, om het vervolgens in erfpacht te geven aan de vzw van Garitte. Maar door de Dexiacrisis ging die piste niet door. Garitte kocht het huis uiteindelijk zelf. Nadat de plannen getekend waren, moest hij nog bijna twee jaar wachten op de bouwvergunning. Die is er nu en alle bouwwensen werden ingewilligd. Garitte mag het voormalige brouwershuis uitbreiden met een achterbouw over de volledige hoogte. Bovenop komt er nog een extra, derde verdieping. En in de tuin wordt een gebouwtje van 6 op 6,5 meter neergezet, dat dienst zal doen als bijkomend zaaltje. Op de tweede verdieping wordt een doorgang gemaakt tussen beide musea. De verbouwing zal 500.000 à 600.000 euro kosten, maar Garitte krijgt nu wel de steun van de gemeente. Die neemt 125.000 euro voor haar rekening. De bouwwerkzaamheden zullen over enkele maanden beginnen, eerst moet de aannemer nog gekozen worden. Garitte verwacht dat de werken twee jaar zullen duren. Bettina Hubo

LAKEN > WIJKCONTRACT BOCKSTAEL

OOK GELD VOOR IDEEËN BEWONERS Net als de vorige jaren mochten de bewoners ook nu weer eigen ideeën insturen in het kader van het wijkcontract Bockstael. Uit de zestien voorstellen selecteerde een jury er zopas elf. Die krijgen elk maximaal 5.000 euro. Hiervoor maakte schepen Ans Persoons (SP.A), bevoegd voor Wijkcontracten, 43.000 euro vrij. Bij de winnaars onder meer de vzw Vol-au-Vent, die rondrijdt met een mobiele bakoven, maar eigenlijk in Laken de sociale buurtbakkerij La Fourna wil beginnen. Een ander project is het ‘feest van de erwtjes’, een initiatief van de bewoners van de Vliebergh-buurt, die gezamenlijk groenten telen en daarmee een feestmaal bereiden op het pleintje bij het vredegerecht. Voorts werden Parckfarm en het BookSwapSalon geselecteerd en was de jury ook gecharmeerd door de give box die Miks-D’Broej wil installeren en de website waarop enkele bewoners alle info over Laken willen posten. Ten slotte vielen ook een zaadjeskiosk, een naaiatelier, twee fotoprojecten en een bijenkorfinitiatief in de prijzen. HUB

ADVERTENTIE

BEZOEK UW NIEUWE THUIS TE BRUSSEL! SINT-AGATHA-BERCHEM 

14 woningen 3 of 4 slaapkamers met nog af te werken zolder 17 appartementen, 4 penthouses 1, 2 of 3 slaapkamers kwalitatieve afwerking naar keuze van de koper

rustige en centrale ligging

woningen vanaf €331.500 excl. kosten

AMANDELBLOESEM

appartementen vanaf €165.500 excl. kosten

ANDERLECHT

DE TUINEN DER POËZIE 

2 of 3-gevelwoningen met 3 slaapkamers en nog af te werken zolder kwalitatieve afwerking naar keuze van de koper dichtbij het openbaar vervoer en gemakkelijk bereikbaar via de belangrijkste wegen prijzen vanaf €324.000 excl. kosten

Stedenbouwkundige informatie beschikbaar op de site www.matexi.be. Deze informatie is tevens gratis op papier te verkrijgen op aanvraag.

voor meer informatie bel

T 02 761 70 60

www.matexi.be - brussel@matexi.be


BDW 1508 PAGINA 12 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

BRUSSEL – De bibliotheek van de Nationale Bank van België (NBB), een van de belangrijkste economische bibs van het land, gaat dicht. In het schitterende gebouw aan de Warmoesberg moet over enkele jaren het vernieuwde museum van de Bank opengaan. De bibliotheekwereld betreurt de nakende sluiting.

D

e bib eind januari. Aan de lange tafel in de leeszaal zitten nog enkele studenten te blokken voor hun allerlaatste examen. De bij het grote publiek nog weinig bekende locatie is een begeerde studeerplek: rustig, modern comfort, economische lectuur binnen handbereik en, bovenal, een subliem kader. Sinds 2010 is de wetenschappelijke bib van de NBB namelijk gevestigd in een prestigieus negentiendeeeuws bankgebouw. Toen de NBB het in 1979 aankocht was het compleet verkommerd en verwaarloosd. De Bank stak gigantisch veel tijd en geld in de renovatie. De gevel, het imposante trappenhuis met de magistrale kroonluchters, de uitzonderlijk mooie glazen koepel, de verfijnde reliëfs en versieringen, alles werd minutieus gerestaureerd. Zes jaar geleden kon de bib, die zo’n eeuw in het hoofdgebouw zat, verhuizen naar het opgeknapte paleisje. De collectie is indrukwekkend. De bib beschikt over meer dan honderdduizend boeken over economie en financiën en 1.300 papieren en e-tijdschrijften. Een klein deel, het meest actuele, staat uitgestald in de rekken. Voorts is er de leeszaal waar studenten, onderzoekers en leerkrachten kunnen werken en bronnen raadplegen. De bib is alleen voor hen toegankelijk, het grote publiek kan de inkomhal bezoeken of deelnemen aan een rondleiding. Per 31 maart stopt de NBB echter met haar bibliotheek en gaat het gebouw voor een hele poos dicht. Het

NATIONALE BANK > BIBLIOTHEEKWERELD BETREURT SLUITING

BOEKEN MOETEN PLAATS RUIMEN VOOR MUSEUM

De bib van de Nationale Bank gaat onherroepelijk dicht op 31 maart.

ADVERTENTIE

© NICKY NEWMAN

ADVERTENTIE

© SASKIA VANDERSTICHELE

Macbeth Brett Bailey

“De zangers presteren puik. Maar wat het meest treft, is de versmelting van werelden. Een West-Europees genre als opera en de tragedie van een gedestabiliseerde regio in Afrika: ze blijken perfect samen te gaan.”

Vraag informatie en advies bij Home-Info.

– DE STANDAARD

MUZIEKSPEKTAKEL 11 > 13.02.2016

U zoekt een rusthuis of een andere woonvorm voor ouderen?

TICKETS & INFO KVS.BE

Met de steun van de VGC en de GGC.


BDW 1508 PAGINA 13 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

was al een tijd duidelijk dat de bib geen prioriteit meer was voor de Bank. Al enkele jaren is er geen echte hoofdbibliothecaris meer. Nu krijgen ook de dertien overgebleven bibmedewerkers een andere job in de Bank. Waarom de bib dichtgaat? Besparingen, zo meldt het persbericht, en ook het feit dat steeds meer bronnen digitaal te raadplegen zijn. “We doen onze collectie niet weg,” verduidelijkt perswoordvoerster Kristin Bosman. “Ze verhuist naar een andere plek. De boeken en tijdschriften zijn daar niet meer ter plaatse te consulteren, maar ze blijven opgenomen in de digitale Libis-catalogus en blijven beschikbaar via interbibliothecair leenverkeer.” De NBB heeft andere plannen met het gebouw. Ze wil haar museum, dat tijdelijk in een vleugel van het hoofdgebouw aan de Berlaimontlaan zit, vernieuwen en verhuizen naar de Warmoesberg. “Dan is het gebouw altijd toegankelijk voor het grote publiek.” Wanneer het zover zal zijn, kan Bosman niet zeggen.

Waardevolle verzameling Op de Warmoesberg liggen ook de hogeschool Odisee en de Brusselse campus van de KU Leuven, de vroegere Ehsal, met heel wat economische opleidingen. Daar vinden ze de sluiting een hele spijtige zaak. “Wij hadden een hele goede band opgebouwd met de bib van de Bank.

aanleunwoningen voor senioren en gehandicapten. Toenmalig Vlaams minister Bert Anciaux (SP.A), die overal in Brussel woonzorgzones uit de grond wilde stampen, nam hiervoor in 2008 het initiatief. De architecten van LAT werkten een plan uit waarin de woon-, de culturele en de welzijnsfuncties vloeiend in elkaar overliepen.

© HELEEN RODIERS

“Een waardevolle collectie ergens wegsteken waar ze dreigt te verdwijnen is geen duurzame oplossing”

De gouverneur van de NBB is ook al jaren onze voorzitter”, zegt Erika Meel, hoofdbibliothecaris van beide onderwijsinstellingen. “Als goede buren konden we bij elkaar lenen zonder waarborg te betalen. Onze studenten konden hun databanken gebruiken, hun onderzoekers de onze. De samenwerking ging zelfs zo ver dat we ons aankoopbeleid op elkaar afstemden, zij meer macro-economie en Franstalige boeken, wij eerder micro- en bedrijfseconomie en Engelstalige werken. In de toekomst zullen zij echter niet meer aan collectievorming doen.” Meel betreurt dat de studenten nu niet meer rechtstreeks toegang hebben tot de collectie van de bank. “Het moet nu via interbibliothecair leenverkeer, dat is een omweg en het is ook vaak betalend.” Bovendien valt een erg gegeerde studeerplek in de buurt weg. “Ik raadde de bib ook altijd aan aan onze Erasmusstudenten. Het gebouw heeft ondertussen uitstraling tot in het buitenland,” zegt Meel. Dat de studeerplekken wegvallen, vindt Bruno Vermeeren, coördinator van de Vlaamse Vereniging voor Bibliotheek, Archief en Documentatie (VVBAD), niet het grootste bewaar. “Dat is niet echt de opdracht van een instelling als de NBB,” zegt hij. Wel dreigt volgens hem de maatschappelijke dienstverlening in het gedrang te komen. “Het klopt dat steeds meer bronnen digitaal beschikbaar worden, maar daarom zijn ze nog niet gratis. Bovendien stel ik mij de vraag hoe de NBB de collectie toegankelijk gaat houden als er geen bibmedewerkers meer zijn. Een waardevolle verzameling ergens wegsteken waar ze dreigt te verdwijnen is geen duurzame oplossing. Iemand moet ermee bezig zijn en de collectie onderhouden.” Bettina Hubo

Abbyfieldwoningen Anciaux’ opvolger Pascal Smet (SP.A) wilde het bouwproject echter niet trekken en het belandde in het slop. Uiteindelijk werd het project in 2012 gesplitst. Stad Brussel zou op de helft van het terrein woningen bouwen, de VGC kocht de andere helft en werd bouwheer van de bib, het gemeenschapscentrum en de welzijns en ouderenvoorzieningen. De plannen van LAT vervielen en elk project kreeg zijn eigen architect. ADE tekende de woningen voor Stad Brussel, de Antwerpse HUB Architecten het VGC-gedeelte. De VGC-bouwwerf had vorig jaar van start moeten gaan en dit jaar afgerond zijn. Maar de bouwvergunning is nog altijd niet binnen. Intussen zoekt Herwig Teugels van Kenniscentrum Woonzorg nog steeds naar een oplossing voor de geschrapte senioren- en gehandicaptenwoningen. “We zijn al lang in onderhandeling met Stad Brussel opdat er in hun bouwprojecten in de buurt voldoende senioren- en gehandicapten zouden worden gemaakt. De tien Abbyfieldwoningen komen er sowieso, maar we rekenen ook op tien andere woningen. Samen is dat natuurlijk veel minder dan de zeventig aanleunwoningen in het oorspronkelijke plan.” Het VGC-project kost ongeveer vier miljoen euro waarvan de VGC de helft betaalt. De rest komt van Stad Brussel, het Brusselfonds, de Vlaamse gemeenschap (Vipa) en ADO-Icarus, de toekomstige uitbater van de welzijnsvoorzieningen. Bettina Hubo

Brussel-Stad begint te bouwen achter de kerk, de VGC wacht nog op de bouwvergunning.

HEEMBEEK > TERWIJL VGC NOG WACHT OP BOUWVERGUNNING

STAD BEGINT MET BOUW WONINGEN AAN PIETER EN PAUWEL Brussel-Stad legt eind deze week in Heembeek de eerste steen van twee kleine appartementsgebouwen, het ene op de hoek Kraatveld-Kruisberg, het andere op de site Pieter en Pauwel achter de kerk. Ook de VGC wil op deze site bouwen, met name een bib, een gemeenschapscentrum en welzijnsdiensten. Maar dat al lang aanslepende project is nog niet uit de startblokken. De twee bouwprojecten van Stad Brussel vloeien voort uit het 1000-woningen-plan van het vorige Brusselse stadsbestuur. Een flink deel van deze woningen werd in Heembeek gebouwd of gepland. Zo worden nu op de hoek van de

Kraatveldstraat en de Kruisberg 33 middenklasse huurappartementen neergezet, plus nog tien studio’s die in hun geheel verhuurd zullen worden aan Abbeyfield, een vzw die kleinschalige woonprojecten voor ouderen probeert te realiseren. Het tweede project, Pieter en Pauwel, verrijst achter de kerk en bestaat uit 36 huurappartementen met garages. Oorspronkelijk zou er op de Pieter en Pauwel-site, eigendom van de Stad, een gemengd project van Brussel-Stad en Vlaanderen verrijzen. Een nieuwe bib en een gemeenschapscentrum zouden gecombineerd worden met een dagverzorgingscentrum, een gehandicaptencentrale, een lokaal dienstencentrum en een zeventigtal

ELSENE > VLAAMS-AFRIKAANS HUIS OPNIEUW OPEN IN DE LENTE

KUUMBA VERHUIST NAAR ESPACE MATONGE Kuumba vertrok afgelopen zomer uit de Vredestraat waar de organisatie en zijn bekende café al zeven jaar een voormalige bakkerij huurden. De verhuurder had namelijk beslist om de huurprijs fors te verhogen. Kuumba-coördinator Jeroen Marckelback begon een zoektocht naar een andere locatie in de buurt, niet simpel want Matonge en de SintBonifaciuswijk zijn onderhevig aan gentrificatie. Inmiddels is een nieuwe stek gevonden. Kuumba verhuist naar de Waversesteenweg 78, waar tot voor kort een bedrijfje zat dat een

Afrikaanse luchtvaartmaatschappij wilde oprichten, maar geen licentie kreeg. Eerder zat de teloorgegane Espace Matonge in het gebouw, een preventieproject van de gemeente en de MIVB bedoeld voor de jongeren uit de buurt. “De plek is dus al goed bekend binnen de Afrikaanse gemeenschap,” zegt Marckelbach. Voorin het gebouw komt ook weer een café, kleiner weliswaar dan in de Vredestraat. “Maar voor het overige is het gebouw veel groter, er zijn bureaus en twee grote zalen waar nu soms trouwfeesten worden gegeven. Hierdoor is het veel geschikter voor artistieke producties. Het zal een nieuwe dynamiek geven aan onze werking.” Omdat de huur hoger ligt dan

© GOOGLE STREET VIEW

Kuumba, het Vlaams-Afrikaans Huis, gaat deze lente opnieuw open, ditmaal in een pand aan de Waversesteenweg.

Kuumba in maart weer open kan. Bettina Hubo ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

Waversesteenweg 78, de toekomstige locatie van Kuumba.

voorheen zocht Kuumba twee medehuurders, het festival van de Afrikaanse Film (FIFAB) en de Fe-

deratie van Congolese Verenigingen. Marckelbach hoopt snel klaar te zijn met de verbouwingswerken zodat

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be


BDW 1508 PAGINA 14 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

CULTUUR > MUNTSCHOUWBURG VERHUIST NAAR THURN & TAXIS TOT EIND DIT JAAR

EEN MUNTPALEIS ZONDER KONINKLIJKE LOGE den nog uitgevoerd,” weet de Caluwe. “De tent is veertig bij tachtig meter, met een konisch binnendak; de aankleding van de zaal gebeurt door andere bedrijven,“ stelt Rental manager Hans Mertens van Veldeman. “Tot eind 2016 blijft de tent staan: ze stoort niet voor andere evenementen als Couleur Café.” Over de precieze huurkost van de tent laat de Munt zich niet uit. “Als we zeven maanden niet zouden kunnen spelen, dan hadden we 15,4 miljoen euro verlies (met een personeelskost van 2,2 miljoen euro per maand),” luidt de verantwoording. Gezien de tent nog uitbreidingen krijgt; is het hele kostenplaatje nog niet rond. Sowieso zijn de uitgaven om buiten het operahuis te spelen duurder dan gebudgetteerd.

Scène-ontwerp

Het Muntpaleis staat helemaal achteraan op de site van Thurn & Taxis, achter het Maritiem station.

BRUSSEL - Vanaf maart speelt De Munt ook in het Muntpaleis op de site van Thurn & Taxis, een reuzentent van 3.200 vierkante meter. Daarmee speelt het operahuis nu volledig Extra Muros tot december. Ook voor volgend seizoen zullen abonnees nog genoegen moeten nemen met stoeltjes zonder fluweel, goud en kristal. Al belooft de tent aparte spektakelwaarden.

S

inds de maand mei 2015 heeft de Munt haar operahuis voor verbouwingswerken verlaten om een nomadentour te maken in diverse Brusselse zalen: het Koninklijk Circus, Bozar, Flagey, het Muziekconservatorium, de Hallen van Schaarbeek en dies meer. Aanvullend daarbij is dat het Extra Muros-seizoen 2015-2016 de laatste drie producties (22 maart tot juni) in een reuzentent gaat presenteren, het Muntpaleis gedoopt. Die staat helemaal achteraan op de site van Thurn & Taxis opgesteld, achter het Maritiem station. De site is meer dan andere tijdelijke locaties goed toegankelijk met de

auto (parkeerplaats te over). Met het openbaar vervoer is het minder evident. Ook de resterende afstand te voet, op en rond de site, is bij slecht weer niet te onderschatten. Maar het Muntpaleis biedt ook comfortverbetering, ter compensatie van de pompeuze operazaal. In de tent kunnen 1.060 tot 1.100 toeschouwers. Op een hellende vloer hebben de abonnees en muziekliefhebbersvoor-een-dag allemaal een goede kijk op de scène. Alle stoelen staan op rijen in dezelfde richting. In de Munt zitten zeker tweehonderd personen op zitjes achter palen en muurtjes, met maar deels een zicht op de scène. In Thurn &

PETER DE CALUWE:

“We mikken op mei à juni 2017 voor het graven van de tunnel onder de Leopoldstraat” Taxis huizen ook een paar caférestaurants, wat voor vroegkomers of laatblijvers altijd mooi meegenomen is. De tent biedt toiletten, een bar, een inkomfoyer, en uiteraard theaterruimtes achter de scène. De kleedkamers komen in containers buiten. Een koninklijke loge is er niet. De koningin komt pas in december voor het eerst opnieuw naar de Munt, voor de heropening van de

© IVAN PUT

zaal, zo verantwoordt intendant Peter de Caluwe de gedemocratiseerde stoelenopstelling in de ‘volkstent’.

Airbnb-congres De huur van de tent heeft veel voeten in de aarde gehad. Er werd gehoopt op een tent die in Parijs furore had gemaakt. De Munt ging eerst ook scheep met de Opéra de Wallonie, wier tent een miserabel lappendeken bleek. Daar zag de Munt uiteindelijk van af, met alle financiële consequenties van dien voor de verhuurder. Uiteindelijk werd net voor de winter beslist dat tentenbouwer Veldeman Structure Solutions uit Bree de aanbesteding in de wacht sleepte. Veldeman is een van de Belgische marktleiders in de tentverhuurbusiness, met referenties als Puppelpop, Werchter, sportevenementen, beurzen en zelfs een Airbnb-congres in Parijs. Voor klassieke concerten deed dit type constructie nog geen dienst. “De akoestische klanktesten wor-

Inmiddels zijn de werken aan de Ateliers van de Munt beëindigd. De gevel in de Leopoldstraat is gerenoveerd. De toegang tot de kantoren is opnieuw open. Er moeten enkel nog werken uitgevoerd worden aan het vensterchassis; er wordt gewacht op zomerweer. Blijft nog de verdere afwerking van het theater in de Munt, dat er nu als een bouwput uitziet. De volledige scène en een deel van de zaal is weggehaald. De verbouwingswerken starten binnenkort. Eerst volgt een stabiliteitsstudie van de ondergrond. Bedoeling is dat het toneelhuis een zijlift krijgt, die wordt naast de scène geïnstalleerd. Intendant Peter de Caluwe is tevreden over het nieuwe scène-ontwerp. “We krijgen eindelijk een hydraulisch systeem voor de scène. Dat is ook altijd het belangrijkste geweest waar we bij de Regie en de overheid voor hebben gepleit. Hiermee kan het operahuis weer dertig jaar verder. Door de kleine zaalcapaciteit kunnen we het niet hebben van grote publieksinkomsten. We moeten dit compenseren met technisch vernuft op de scène.” Probleem is dat de verbouwing over de start van volgend seizoen gaat aanmodderen. Het Muntpaleis kan nog dienst doen tot eind 2016. Ook de diensttunnel onder de Leopoldstraat heeft zijn ideale bouwtermijn (dus tijdens de huidige werken) niet gehaald. De Caluwe: “Het overleg met de vele overheden (federale, gewestelijke, Vlaamse instellingen, Stad Brussel) maakt de bouwaanvraag complex. We mikken nu op mei en juni 2017 voor het graven van de tunnel.” Jean-Marie Binst


ADVERTENTIE

De MIVB brengt je geliefde dichterbij

6

MAAK JE LOVELINE EN WIN JE TROUW

wedstrijd

loveline.mivb.be


BDW 1508 PAGINA 16 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

BDWOPINIE GENDER > ANS PERSOONS (SP.A) WIL VROUWELIJKE TEKENAARS VAN STRIPMUREN

ONZE STRIPMUREN

VERDIENEN EEN REL BRUSSEL – De Stad Brussel heeft meer dan vijftig stripmuren, maar geen enkele tekening draagt de naam van een vrouw. Een inhaalbeweging dringt zich op, vindt schepen Ans Persoons (SP.A), bevoegd voor de Brusselse stripmuren. Voortaan zal ze ieder jaar minstens één tekening voorstellen van de hand van een vrouw.

“De stripfiguren van het stripparcours in Brussel zijn ondeugend, dapper, sterk, slim, maar quasi allemaal mannelijk”

E

lk jaar treft iedereen die iets met strips te maken heeft elkaar in Angoulême tijdens het festival internationale de la bande dessinée. Elk jaar barst er in aanloop naar het festival een rel los. Vaak gaat het over een futiliteit en is het vooral een manier om meer ruchtbaarheid aan het festival te geven. Ook dit jaar had Angoulême zijn rel. Voor de grand prix werden dertig striptekenaars genomineerd. Het waren alle dertig … mannen. Voor een keer was de festivalrel helemaal gerechtvaardigd. Waarom is dat zo schandalig? Om het in de woorden van de Canadese president te zeggen: omdat het 2016 is. De stripwereld mag dan lange tijd een overwegend mannelijk bastion geweest zijn, vandaag is er geen gebrek aan uitmuntende vrouwelijke striptekenaars. Ze behoren zeker niet uitsluitend tot de categorie ‘opkomend talent’, er zijn ondertussen heel wat ‘gevestigde waarden’. Franse vrouwelijke striptekenaars reageerden misnoegd op de zuiver mannelijke selectie. Hun terechte aanklacht werd aanvankelijk afgedaan als feministisch gezeur. De pers sprong pas op het verhaal toen enkele mannelijke genomineerden op sociale media hun verontwaardiging uitspraken en zich zelfs terugtrokken uit de competitie. De storm ging echter snel liggen. Er werden enkele vrouwen toegevoegd aan de lijst, en uiteindelijk won een man – Hermann, een Brusselaar. Sinds het ontstaan van het festival in 1976 ging de grand prix nog maar één keer naar een vrouw. Brussel heeft een rijke stripgeschiedenis, maar het is belangrijk om ook aansluiting te vinden met de stripwereld van vandaag. Daarom was ik vorige week als schepen bevoegd voor de Stripmuren enkele

ANS PERSOONS:

Ook de stripmuur van Rik Ringers in de Bijstandsstraat werd niet door een vrouw getekend. dagen in Angoulême. We gingen kijken hoe het stadsbestuur daar zijn stripmurenparcours vorm geeft, hoe het de animatiesector ondersteunt, hoe het de stad op de kaart

zet als ville de l’image, ook los van het festival. We ontmoetten auteurs en kenners en deden inspiratie op voor nieuwe stripmuren. De festivalrel van Angoulême heeft

ons aan het denken gezet. Hoe zit het eigenlijk met de vertegenwoordiging van vrouwelijke auteurs in ons stripparcours? We gingen aan het tellen en het resultaat is tamelijk onthutsend: de Stad Brussel heeft meer dan vijftig stripmuren, maar geen enkele tekening draagt de naam van een vrouw. U leest het goed: nul, zero. Dit was nooit een bewuste keuze, maar het is wel veelzeggend dat we blijkbaar automatisch steeds voor mannelijke auteurs hebben gekozen én er nooit bij hebben stilgestaan. Het is een patroon dat optreedt in verschillende sectoren: de gatekeepers (in dit geval uitgeverijen, jury’s, redacteurs) zijn mannelijk, en zorgen ervoor dat vrouwen minder kansen krijgen, niet per sé bewust, maar omdat mannen nu eenmaal makkelijker aan mannen denken. Ook in de kunsten duiken varianten van het old boys network op. Wat nog opvalt: de stripfiguren van het stripparcours in Brussel zijn ondeugend, dapper, sterk, slim, maar

quasi allemaal mannelijk. De enkele vrouwelijke zijn wulps of uitermate braaf. (De stripmuur van het Regenbooghuis in de Lollepotstraat is een welgekomen uitzondering, maar die heeft dan ook specifiek als thema ‘genderdiversiteit’ en hoorde aanvankelijk niet tot het stripparcours).

Inhaalbeweging Het is niet omdat de stripwereld ooit een mannenbastion was, en vele van onze klassieke Belgische striphelden jongens of mannen zijn (dat geldt ook voor de superheroes in Amerikaanse comics), dat we in het verleden moeten blijven steken. Het is tijd voor vernieuwing. De bekendste Belgische stripfiguren - met uitzondering van de Smurfen, maar die muur komt er aan - hebben allemaal een plek gekregen in ons parcours. We moeten nu plaats maken voor een nieuwe generatie striptekenaars, met heel diverse grafische stijlen, niet per definitie gebruik makend van vaste personages, meer aanleunend bij de graphic novel. We willen evolueren van muren die genoemd zijn naar het personage op de tekening, naar muren waarvan men vooral de naam van de auteur onthoudt. We hebben in België auteurs die geroemd worden in binnen- en buitenland. Zij verdienen een muur in Brussel. En dat treft: daar zitten ook verschillende vrouwen bij, denk maar aan Judith Vanistendael, Ilah of Dominique Goblet. Elk jaar komen er in de Stad Brussel drie stripmuren bij. Vanaf nu zal ik per jaar minstens één tekening voorstellen van de hand van een vrouw. Dat zal ongetwijfeld enkele negatieve reacties opwekken: ‘de kwaliteit van het stripparcours zal er onder lijden’, ‘er zijn onvoldoende vrouwelijke striptekenaars te vinden’, … De klassieke argumenten, die ook worden bovengehaald als het over quota in raden van bestuur of op verkiezingslijsten gaat. Ik ben overtuigd van het tegendeel. In de politiek en in raden van bestuur bleken quota noodzakelijk om een aantal vastgeroeste mechanismen te doorbreken en kansen te geven aan vrouwen, die in de praktijk geen excuustruzen, maar een absolute meerwaarde blijken te zijn. Ook op het vlak van onze stripmuren is een inhaalbeweging nodig. Er zijn veel blanke mannen die heel goede striptekenaars zijn, maar het kan niet zijn dat alleen zij weerspiegeld worden op onze Brusselse muren. Door het parcours open te trekken naar een generatie hedendaagse auteurs, zorgen we voor meer diversiteit en zullen er eindelijk ook vrouwelijke striptekenaars aan bod komen. Dat zal niet alleen leiden tot meer variatie in de tekenstijlen, maar ook in het type vrouw dat wordt afgebeeld. En dus tot een sterker, kwaliteitsvoller Brussels stripparcours.

Ans Persoons, Schepen bevoegd voor wijkcontracten, participatie, Nederlandstalige aangelegenheden en het stripparcours in de Stad Brussel


BDW 1508 PAGINA 17 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

KUNST > KHADIJA ZAMOURI (OPEN VLD) PLEIT VOOR HEROPENING BRUSSELSE MUSEA

RUBENS MAG IN PARIJS BLIJVEN ALS JAPANSE TOREN MAAR WEER OPENGAAT BRUSSEL – Khadija Zamouri, Brussels parlementslid van Open VLD, klaagt foute federale prioriteiten aan, als het over Brusselse musea gaat. Deze musea zijn niet enkel van cultureel belang, ze zijn ook economisch belangrijk voor de hoofdstad. Vorige week kwam het nieuws dat federaal staatssecretaris Elke Sleurs kunsthistorici aan het werk zet om honderden ‘Belgische’ kunstwerken op te sporen die ruim 200 jaar geleden door de Fransen in beslag zijn genomen. Juristen moeten zelfs onderzoeken hoe we ze kunnen recupereren. Waar is dit voor nodig? Een Rubens of een Jordaens die in het meest bezochte museum ter wereld hangen,

het Louvre, zijn hoe dan ook promotie voor ons land en onze Antwerpse of Brusselse musea. Ze hangen daar dus goed in Parijs. En trouwens, wat zouden we er hiermee moeten doen: onze musea zijn in slechte staat en onze depots zijn overvol. Erger is dat de staatsecretaris het punt mist. Wat we nodig hebben, en wat zij en haar collega bevoegd voor de Regie der Gebouwen, Jan Jambon, nalaten te doen, is veel eenvoudiger: Onze musea moeten open zijn voor het publiek! Het Chinees Paviljoen en de Japanse Toren zijn al jaren gesloten wegens stabiliteitsproblemen en het Jubelparkmuseum lekt. Sommige zalen zijn gesloten en bij regenweer moeten de bewakers emmers plaatsen om de collectie te beschermen.

Deze desinvestering van de federale overheid in de Brusselse musea is niet enkel zonde voor de collecties zelf en ons cultureel erfgoed, het is ook een aanslag op een stuk economische infrastructuur van de hoofdstad. Toerisme is voor Brussel en België essentieel. Er hangen dui-

zenden jobs van af. Het aanbod bepaalt of een bus toeristen uit China of Japan één, twee of drie dagen in Brussel blijft: dus één twee, drie of geen overnachtingen, maaltijden in restaurants, souvenirs, pintjes op café, tel maar op. De lijst van gebouwen die zich in een erbarmelijke staat bevinden is inderdaad niet klein: de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België (KMSKB), het Jubelparkmuseum, de Japanse Toren en het Chinees Paviljoen van de Musea van het Verre Oosten (KMKG). Gebouwen die allemaal schreeuwen om renovatie. Fijn dat de staatssecretaris eenmalig 11 miljoen euro investeert in de wetenschappelijke instellingen in onderzoek. Wat baat het als het dak lekt? De gebouwen worden

immers beheerd door de Regie der Gebouwen, en dat is een bevoegdheid van haar collega Jan Jambon (N-VA). Maar door deze nood aan renovatie stelselmatig te blijven negeren, plegen we roofbouw op een stuk economische infrastructuur voor de hoofdstad en het land. De indrukkende gebouwen van het Jubelpark, van het Museum van het Verre Oosten, de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten, zijn ook een visitekaartje voor toeristen, zakenlui, journalisten en werknemers van internationale instellingen die Brussel bezoeken. Neem nu de Japanse Toren. Die werd in 2013 gesloten door de Regie der Gebouwen. De betonnen stutbalk onder de pagode bleek rot. Dit jaar vieren België en Japan de 150ste verjaardag van het aanknopen van diplomatieke en vriendschapsrelaties (1866). Alles wat beide landen gemeen hebben zal dit feestjaar onderstreept worden. Maar het zal zonder de Japanse Toren zijn. Nog steeds afficheert de website: “De Musea voor het Verre Oosten zijn om veiligheidsredenen tot nader order gesloten.” Bye bye promotiecampagne naar Japanse toeristen. Bye bye bijhorende jobs. Khadija Zamouri

ADVERTENTIE

Nie uw in S int -La mb rec hts -W olu we !

Vanaf 3 februari zal Sint-Lambrechts-Woluwe net zoals de 7 andere deelnemende gemeenten meedoen aan de ophaling van organisch afval. Meer dan 8 000 vrijwilligers sorteren hun organisch afval al. En u? Schrijf u in op www.be-organic.be De ophaling van organisch afval loopt in volgende gemeenten: Etterbeek, Evere, Oudergem, Schaarbeek, Sint-Gillis, Sint-Lambrechts-Woluwe, Sint-Pieters-Woluwe en Vorst.


BDW 1508 PAGINA 18 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK DANS > ZINNEMA ORGANISEERT BOOTCAMP URBAN DANCE

‘URBAN DANCE IS MEER DAN STREET DANCE’ © NAAM FOTOGRAAF

ANDERLECHT – Met ‘1000 Pieces Puzzle’ brengt Zinnema Belgische en Engelse jonge dansers uit de urban dance samen. De bootcamp vindt eerst vijf dagen plaats in Brussel, en dan vijf dagen in Londen. Het wordt afgesloten met het Skill City Festival waarop de Belgische deelnemers elk hun eigen project brengen voor een publiek en een jury. Tijdens hun traject wordt een documentaire gemaakt die dezelfde avond vertoond zal worden.

D

ertig dansers wandelen snel door elkaar tot een vrouw “Freeze!” schreeuwt. Het is stil en iedereen staat ook effectief stil. De vrouw blijft aan een hoog tempo bevelen geven en de groep gehoorzaamt. Wanneer ze plots roept dat ze de grond moeten aanraken, stijgt er een algemeen gekerm op en barst iedereen in lachen uit. De groep lachende dansers doet denken aan de manier waarop de jassen en tassen aan de kant liggen: op een hoopje en helemaal door elkaar. De muren hangen vol inspirerende uitspraken. Tussen uitspraken van Nelson Mandela en Martin Luther King hangt er één die de essentie van de bootcamp samenvat: “Trust your choices.” Een quote van Cindy Claes. “Er wordt heel veel aan urban dance gedaan en het niveau in Brussel is enorm hoog, maar die dansers beseffen vaak niet waartoe ze in staat zijn.” Cindy Claes, het brein achter het project, is geboren als Belgische en woont nu al elf jaar in Londen. Als artiest reist ze voortdurend rond om de verschillende dansstijlen op hun plek van ontstaan te bestuderen. “Ik ben gepassioneerd door het besef dat al die reizen me veranderd hebben in een leider,” zegt Cindy.

Managementlessen Met 1000 Pieces Puzzle hoopt Cindy andere urban dancers het zelfvertrouwen en de kennis te geven die nodig zijn om een succesvolle choreograaf te worden. “Goed kunnen dansen is niet genoeg. Je moet leiding kunnen nemen over anderen en weten waar en hoe je financiering voor je projecten kan aanvragen.” Cindy vertelt dat urban dance niet serieus wordt genomen. “Ik denk dat 1000 Pieces Puzzle een pionier is op vlak van het erkennen van de urban dance,” zegt ze. Met behulp van de financiële steun van het ‘Erasmus+’-programma en een goede samenwer-

king met East London Dance, is 1000 Pieces Puzzle dit jaar een uitwisselingsproject geworden. Vijftien Belgische en vijftien Engelse jonge dansers komen samen: eerst vijf dagen in Brussel en dan vijf dagen in Londen. De groep is enorm divers, en dat maakt het samenwerken net zo interessant. Terwijl twee meisjes rechts in de zaal zonder muziek maar helemaal synchroon aan het dansen zijn, proberen links in de zaal twee dansers zo snel mogelijk rond te draaien in een rolstoel. De rolstoelen zijn van Laura, een van de Engelse deelneemsters. “Dansen in een rolstoel komt veel voor, maar urban dancing in een rolstoel helemaal niet,” zegt ze. Toen Laura acht jaar geleden in een rolstoel terechtkwam, werd Cindy haar allereerste danslerares. Sindsdien doet Laura wel vaker mee aan haar projecten. “We zijn gisteravond naar een jam gegaan in het Noordstation. Iedereen werd aangemoedigd om te freestylen en om echt betrokken te zijn bij alles wat gebeurde. Heel anders dan wat ik gewoon ben,” lacht Laura. “Ik wil het allerbeste halen uit duizend mensen in duizend verschillende steden,” zegt Cindy. “Ik investeer in hen en maak ze leiders zodat zij dat bij anderen kunnen doen. Met zo’n domino-effect kunnen we misschien zelfs de hele sector veranderen.” Hendrick, een van de Belgische deelnemers, is op die manier bij het project terechtgekomen. Vorig jaar danste ze namelijk mee in de choreografie van de winnaar. “Cindy vroeg of ik niet zelf wou meedoen dit jaar,” vertelt Hendrick een beetje verlegen. “Eerst wou ik dat niet omdat ik dacht dat ik niet goed genoeg was, gelukkig bleef Cindy aandringen en heb ik het toch gedurfd.” Margo Claeys Het resultaat van 1000 Pieces Puzzle is te zien op het Skill City festival op 27/2 vanaf 14 uur in Zinnema te Schaarbeek. Inkomprijs: 8/5 euro.

Tijdens de pauzes eten de dansers vooral veel fruit.


© SASKIA VANDERSTICHELE © SASKIA VANDERSTICHELE

Dertig Engelse en Belgische dansers wandelen snel door elkaar tot iemand “Freeze!’ roept.

De focus van het bootcamp ligt op het werken met duo’s.


BDW 1508 PAGINA 20 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

MODE > CAFÉ COSTUME MAAKT NIEUW PAK VOOR BRUSSELS PHILHARMONIC

ORKEST KRIJGT PITTIGE LOOK G

een catwalk om de nieuwe outfits te tonen van het orkest dat resideert in het Flageygebouw. Maar gewoon een buitenissig concert in Flagey om de verjongde look van het ensemble te tonen. Meteen ook de start van een eerste tournee door Vlaanderen met de nieuwe huisdirigent Stéphane Denève, die op veilig speelt met La Valse van Ravel, waarmee zijn voorganger Tabachnik al toerde. Ook Denève krijgt een nieuw kostuum, met andere snit en kleur dan zijn orkestlieden uiteraard. Maar hoe zijn pak er uit gaat zien, wordt een verrassing voor de zaal en voor tv. Hoe de musici vanaf vandaag gekleed gaan, geven we wel graag mee: Café Costume is apetrots. “Vijf jaar al werken we samen met het orkest,” stelt Koen Van Weverbergh van het kleermakershuis, die maatwerkwinkels heeft in Antwerpen (2), Brussel (bijna 2), Gent, Kortrijk en later dit jaar in Brugge. “Al die tijd heeft het orkest met hetzelfde pak gespeeld. Een nieuwe look drong zich op. We hebben de maat van 54 heren opgemeten. Vele mannen kenden we al jaren, dus dat zegt wat over ‘orkesttrouw’. Daar leveren we nog 25 ex-

© SASKIA VANDERSTICHELE

BRUSSEL – Café Costume heeft een nieuw pak voor de muzikanten van het Brussels Philharmonic ontworpen, na vijf jaar van klassiek herstel- en maatwerk. Modieuzer, comfortabeler, vocht- en luchtdoorlatend: kortom, meer afgestemd op hun bewegingsvrijheid. Tijdens de concertavond van 4 februari ontdekt het publiek de nieuwe huisstijl: trendy, chique en pittig. tra kostuums bij, die inzetbaar zijn bij uitbreidingen of vervangingen door externe musici. Met een kleine retouche – een armlengte inkorten of zo – zitten die 25 ‘standaardpakken’ meteen goed.”

Zwarte accenten Dat het nieuwe herenpak echt trendy is en afgestemd op de gebruiker, legt Van Weverbergh graag uit. “We hebben geleerd uit de verhalen en klachten van de Brusselse musici, om een nieuw concept van orkestkostuum te ontwerpen. De sportvoering is een staaltje van innovatieve stof: luchtig, licht van gewicht en zeer comfortabel voor mensen die een hele tijd onder warme spots moeten werken. De broek is zwart. Het wollen vest is donkerblauw met zwarte accenten, een satijnen kraag, muppet sleeves en openingen onder de schouders. Er zitten geen knopen op de mouwen om te voorkomen dat men ergens kan blijven vasthaken,” leert de kleermaker nog. Bij Café Costume in de Dansaertwijk is men in zijn nopjes. Ook al werd alles gemaakt in het moederhuis in Antwerpen, opgericht door de neef en nichten Bruno, Angélique en Sas-

Store manager Bram De Troyer (links) en tailor Pieter van Der Auwermeulen.

kia Van Gils. Het is een derde generatie kleermakers, die inmiddels 25 man in zaken staan heeft. “Brussels Philharmonic is een mooie referentie,” zegt de Bram De Troyer, manager van de Brusselse Café Costume. Al vijf jaar werkt hij in de zaak in de Dansaertwijk, waarvan de eerste drie jaar als jobstudent. De communicatiestudent van Erasmushogeschool leerde er de knepen van de kleermakersstiel: opmeten en

In maart opent Café Costume (Dansaertwijk) een tweede zaak aan het Leemansplein in Elsene. De vele klanten uit de bovenstad zijn dan dichter bij huis bediend.

stofadvies meegeven. Momenteel werken vijf mensen bij de Brusselse winkel, waaronder sinds twee jaar stagiair Dieter Marinus, die er ook als jobstudent van nul begon. “De klanten onthalen, koffie voor hen zetten, telefoons opnemen en orders in de computer steken,” zo ben ik hier begonnen, geeft De Troyer mee over de ‘doorgroeiwerkplaats’. “Als je gepassioneerd bent, rol je als vanzelf in dit vak. Sinds anderhalf jaar

ADVERTENTIE

/KAAITHEATER

BURNINGICE#9 11>20/02/2016 KAAITHEATER & KAAISTUDIO’S We lijken af te stevenen op onomkeerbare klimatologische, biologische en technologische kantelmomenten. Hoe krijgen we de controle terug in handen? Tijdens BURNING ICE #9 vragen kunstenaars, wetenschappers en theoretici zich opnieuw af waarom we steeds gretiger blufpoker spelen met onze eigen toekomst als inzet. CO-FUNDED BY THE CREATIVE EUROPE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION

>>ONTDEK HET VOLLEDIGE PROGRAMMA OP WWW.KAAITHEATER.BE/BURNINGICE

| LIEVEN DE CAUTER & ISABELLE STENGERS | | KRIS VERDONCK/A TWO DOGS COMPANY | | ANNIE DORSEN | SANDY WILLIAMS | | ORION MAXTED | MAGUY MARIN | | LAWRENCE MALSTAF | TIM ETCHELLS |


BDW 1508 PAGINA 21 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

© CAFÉ COSTUME

binnenzak  haalt  valt  voor  even  die  voering op. “Er is behoefte aan een  ‘correct’  passend  pak,  merken  we,  daardoor  dragen  mensen  het  ook  graag.  En  de  fi nishing  touch  met  knopen, bretels en manchetknopen,  het maakt het kostuum helemaal af.  We  hebben  wel  een  eigen  collectie  dassen,  schoenen  en  vlinderdassen  die  Isabelle  Naesens  (Comme  les  Loups)  voor  ons  creëert.  Ook  hemden worden op maat gemaakt.”

Tweede zaak Het nieuwe orkestkostuum van Brussels Philharmonic.

ben  ik  nu  manager  van  de  winkel.  Iedereen in huis helpt bij het adviseren van de klant. Voor ons maakt het  niet uit of iemand een grijs, groen of  roze pak wil dragen, als de man zich  er maar gelukkig in voelt. Wie vaak  vliegtuigen  neemt  als  zakenman,  zoekt  uiteraard  naar  een  kreukvrije  stof.  Café  Costume  verkoopt  geen collectie, alles is gebaseerd op  maatwerk.  En  de  stoffen,  ongeveer  tweeduizend  verschillende,  komen  van  grote  kwaliteitshuizen,  als  het  Brusselse Scabal, Ermenegildo Zegna,  Holland  &  Sherry,  Loro  Piana,  enzovoort.” Wat  Café  Costume  van  de  traditionelere kleermaker, zoals De Gand in  de bovenstad, onderscheid is de wat  jeugdigere  touch.  Aan  binnenvoeringen met frisse kleuren en prints,  zelfs exotische vogels, geen gebrek.  Negen  Belgische  artiesten  hebben  midden 2015 negen types voeringen  ontworpen. Dat geeft zelfs het klassiek  ogende  bankierskostuum  een  aparte smaak; als iemand iets uit de

Een maatpak is er al vanaf 600 euro.  De  kleermaker  vertrekt  van  een  jonge basissnit die aangepast wordt  aan de klant. Nadien volgt de keuze  van  stof,  knopen,  kraagstijl  en  dies  meer.  Trendy  zijn  stoffen  met  een  structuur,  als  een  korrel  in  de  wol.  Anderhalf uur met de klant, bij een  eerste  afspraak,  schept  het  totaalbeeld  van  de  mogelijkheden  die  er  zijn. “Vaak begint de koper met een  veilig blauw of grijs kostuum. Later  durft  hij  naar  kleuren  of  motieven  als  Prince  de  Galle  te  gaan,”  weet  De Troyer. “Veel hangt af van wat de  klant durft: bruidegoms, advocaten,  zakenlui,  politici,  en  creatieve  beroepen…. In Brussel is de vraag braver en zakelijker dan in Gent of het  soms  hippe  Antwerpen.  We  waren  de  eerste  zaak  na  Martin  Margiela  in  de  Léon  Lepagestraat.  In  maart  openen we een tweede zaak aan het  Leemansplein in Elsene. Onze klanten uit de bovenstad hebben een andere stijl en worden graag dichter bij  huis bediend, vandaar.” Gelukkig is  de  concurrentie  in  Brussel  minder  groot dan in Antwerpen. Jean-Marie Binst

Café Costume huist in de Léon Lepagestraat 24, Brussel, www.cafecostume.com Brussels Philharmonic concerteert op donderdag 4 februari om 20u15 in Flagey, met La Valse van Ravel, Doctor Atomic Symphony van John Adams en het Derde Pianoconcerto van Sergei Rachmaninov. Aftershow met cocktails en dj in de foyers, www.brusselsphilharmonic.be

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

noten  oogsten  voor  de  maaltijd  en  nu  en  dan  een  groene  als  verfrissing.  Maar  hij  gaat  vooral  het  sap  van  de  palm  oogsten.  Een  bloemstengel  wordt  ingeknipt  en  afgeleid  in  een  fl es.  Papa  moet  naar  boven  telkens  de  fl es  vol  is,  om  een  nieuwe  op  te  hangen.  Dat  sap  heet  toddy.  In  tegenstelling tot het water en de melk  in de kokosnoot zelf, bevat toddy geen  vet. En het heeft veel toepassingen. Simpel gezegd is het een suikeroplossing.  Zoals  dat  gaat  met  suikerwater  in een warm klimaat: het begint snel te  gisten. De drank wordt aanstonds alcoholisch. Elders noemt men hem palmwijn.  Na een halve dag in de zon bevat hij al 4 procent alcohol. Dat is meer dan in een pint of bitter  in een Engelse pub. Het woord toddy, van Indische  oorsprong,  is  als  alcoholische  drank  in  de  Engelse  taal  beland.  Wat  de  Britten  met  toddy  bedoelen,  noemen wij grog: een warm, gesuikerd drankje met  alcohol en citroen om de verkoudheid te verdrijven. De  alcoholische  versie  noemen  de  eilanders  sour toddy, want zo gauw er alcohol ontstaat in de vloeistof, beginnen andere bacteriën die om te zetten in  azijn.  Zonder  alcohol,  geen  azijn.  Dus  de  boom  levert ook azijn voor dagelijks gebruik. Ik at op Tarawa  rauwe vliegende vis (Exocoetus sp.), gemarineerd in  kokosazijn. Daarna heb ik dat ook nooit meer mogen  BRUSSEL EN DE WERELD proeven! CULINAIR ONTDEKT Maar de toddy kan ook worden ingekookt tot stroop  en zelfs tot suikerbroden. Palmsuiker wordt van allerhande  soorten  palmen  gemaakt,  zelfs  van  soorten  die  men  specifi ek  ‘suikerpalm’  noemt  (Arenga spp.), maar kokossuiker wordt vaak ook gewoon als  palmsuiker verkocht. Er is weinig verschil. In  meer  industriële  omstandigheden  bottelt  men  toddy, zowel de ruwe als de gegiste, voor verkoop in  de winkel. Ik vond er ooit hier in de Aziatische supermarkten.  Van  gegiste  palmwijn  wordt  zelfs  nog  Vorige week hadden we het al over de kokospalm. sterkere alcohol gedestilleerd, de arrack in Sri Lanka  We hebben toen vooral naar de noot gekeken. of lambanóg in de Filipijnen. In sommige moslimgeMaar de boom zorgt voor nog zoveel andere meenschappen  is  deze  drank  toegelaten,  want  ‘getoepassingen en avonturen. We gaan even verder. maakt van graan noch fruit’! Ik schreef toch al dat de kokospalm de nuttigste En als de boom sneuvelt of om de een of andere reboom ter wereld is? den moet verdwijnen, levert het palmhart, het groeipunt van de boom, de ‘miljonairssalade’, net als anOm te beginnen: je zal maar zo een kokosnotelaar  dere palmsoorten.  (Cocos nucifera)  in  de  tuin  hebben  staan.  Ik  weet  Maar de minst bekende lekkernij is misschien nog  waarover  ik  spreek,  want  ik  heb  het  beleefd,  wij  hadden er ooit zes in de tuin. Om te beginnen wordt  zo’n boom heel hoog, meer dan twintig meter, en in  de kroon hangen dan trossen kokosnoten van meer  dan  een  kilo  per  stuk.  De  eilanders  geloven  steevast dat zo’n noot nooit op het hoofd van een eerlijk  mens valt. Wanneer iemand niet durft te gaan zitten  onder  de  kokospalm,  is  dat  het  bewijs  dat  hij  iets  op  zijn  geweten  heeft.  Maar  je  hoorde  nooit  dat een mens was verongelukt door vallende noten.  Windschermen van auto’s daarentegen... Ten  tweede:  palmen  maken  noten,  heel  het  jaar  door, er is geen seizoen. Nu is kokos behoorlijk vullend, en toch vallen er elke dag nieuwe af. Je hebt  er al snel genoeg van. Wanneer je op het einde van  de week het gazon wilt maaien, is het eerst overtollige noten rapen. Maar ook de bladeren vallen. Die  de  kokoskiem.  Wanneer  de  gevallen  vrucht  begint  zijn al spoedig meer dan twee meter lang voor een  te schieten (door contact met zoet water), raakt ook  gewicht van over de tien kilogram. Bladeren vegen  de  holte  binnenin  de  noot  volledig  gevuld  met  een  is er niet bij. Stuk voor stuk optillen en wegsleuren.  sponsachtige  draderige  massa  die  heerlijk  smaakt  Maar dat zijn zowat de enige nadelen van deze rij- en  voor  allerhande  delicatessen  kan  worden  gezige palm. Voor wie er mee weg kan, zijn er verder  bruikt in de keuken. Er zou wel eens een importeur  enkel voordelen. mogen  opstaan  die  ook  dat  naar  ons  land  brengt.  Kokospalmen  houden  de  huisvader  fi t.  Ik  verbleef  Foodies hier zullen er een appelfl auwte van krijgen. ooit  op  de  atol  Tarawa  in  Kiribati  (Gilberts-eilan- Reken daarbij dat de buitenste vezels van de vrucht  den). Buiten het ruisen van de wind door de palmen  dienen om matten en koorden te vlechten of om het  en het beuken van de oceaangolven op het rif, hoor  kookvuur te voeden, dat het hout niet alleen sterk is,  je daar bijna niets. Tot uit tientallen palmen plots  maar ook mooi, dat het vet gebruikt wordt om bakgezang weerklinkt. Op Tarawa moet de gemiddelde  margarine te maken of biodiesel te brouwen en dan  huisvader een keer of drie per dag de boom in. En  zal je inderdaad begrijpen dat de kokospalm de nutdan moet hij zingen. Waarom? Omdat de plek heel  tigste plant ter wereld is. Smakelijk. druk bewoond is en men vanuit de boom zicht heeft  op de tuintjes van de buren, waar ze zich ook om- nick.trachet@bdw.be kleden en baden. Zingen is een waarschuwing. Wie  niet  luidop  zingt  terwijl  hij  in  de  boom  zit,  is  een  De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet gluurder! Wat gaat vader daar boven in de boom doen? Rijpe

Nick Trachet

Kokos (2)

“Er zou wel eens een importeur mogen opstaan die de kokoskiem naar ons land brengt. Foodies hier zullen er een appelflauwte van krijgen”


BDW 1508 PAGINA 22 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

de coöperatieve regelmatig designers en architecten uit de hele wereld uit om kennis en creativiteit uit te wisselen met de lokale mensen. En ook Baobab Batik stimuleert ambachtslui om te leren inspelen op de trends, en zo te kunnen blijven leven van hun producten. Zo hebben hun kussens nu bijvoorbeeld helemaal geen felle kleuren, maar wel pasteltinten. Iets wat je niet meteen met Afrikaans design zou associëren. Maar dat is voor mij ook net de bedoeling.”

Rollercoaster

DESIGN > KUDU HOME VERKOOPT FASCINEREND HEDENDAAGS AFRIKAANS DESIGN

DE STEREOTYPEN

THANDI MBALI RENALDI: “Belgen staan open voor nieuwe ideeën.” FOTO: © SASKIA VANDERSTICHELE

VOORBIJ

BRUSSEL – Dat Afrikaans design niet per se etnisch getint of tribaal moet zijn, en in elk hedendaags interieur een frisse wind kan doen waaien, wil Thandi Mbali Renaldi met haar webshop Kudu Home bewijzen. “Het is tijd om met andere ogen naar Afrika te kijken.”

H

oewel Thandi Mbali Renaldi al negen jaar in Brussel woont, bezoekt ze haar familie in het Zuid-Afrikaanse Durban regelmatig. Van die reizen brengt ze telkens decoratieve, nietstereotype objecten mee. “Die vind ik door rond te wandelen in de stad, of in Zuid-Afrikaanse designmagazines als Visi, House & Leisure of de Zuid-Afrikaanse versie van Elle Decoration waar ik een abonnement op heb.” “Toen we dit huis wilden verbouwen, vond mijn man het tijd dat ik mijn stapel designmagazines zou wegdoen. Ik heb er eerst alle interessante pagina’s uitgescheurd. Zonder dat ik het zelf besefte, had ik zo meteen een overzicht van boeiende producten en merken. Toen steeds meer vrienden me vroegen om bepaalde objecten voor hen mee te brengen, ontstond het idee om een webshop

met hedendaags Afrikaans design op te richten,” vertelt Renaldi.

Geen medelijden Hoewel ze niet 100 procent zeker was dat haar concept zou aanslaan, had ze er wel vertrouwen in. “Wat weinig mensen weten, is dat ZuidAfrikanen een sterke interesse hebben voor interieurinrichting en design. Bovendien kent Afrika een zeer jonge en nieuwsgierige bevolking, die dankzij sociale netwerken als Pinterest, Facebook en Instagram met beide voeten in de wereld staat. Die invloeden verwerken ze in hun eigen leven en ontwerpen.” “Tegelijk blijft het voor hen vaak moeilijk om hun werk internationaal te promoten, en vind je de objecten zo goed als nergens in Europa terug. Daar wil ik met Kudu Home verandering in brengen. Want het wordt tijd dat we Afrika niet meer

over het hoofd zien, en met andere ogen naar het continent kijken. Of om het met de woorden van Plinius te zeggen: ‘Semper aliquid novi Africam adferre.’ (Afrika brengt ons altijd iets nieuws, EH)” Daarnaast is voor Renaldi het sociale aspect bij Kudu Home erg belangrijk. “Ik wil niet dat mensen een product kopen uit medelijden met degene die het gemaakt heeft. Want de mensen die deze producten maken, hebben helemaal geen droevig leven. Vaak werken ze voor een coöperatieve, die hen een normaal loon betaalt en opkomt voor hun rechten. Daarom zijn de producten bij Kudu Home ook niet altijd zo goedkoop. Ik zie trouwens niet in waarom ze dat zouden moeten zijn. Voor mij is het in eerste instantie de kwaliteit, de savoir-faire en de artistieke waarde die telt.” Een mooi voorbeeld is Gone Rural,

THANDI MBALI RENALDI:

“Ik wil niet dat mensen een product kopen uit medelijden met degene die het gemaakt heeft”

een coöperatieve die bestaat uit zo’n 750 wevers uit vijftig verschillende gemeenschappen en die manden en dienbladen uit gras en textiel produceert. “Dankzij Gone Rural worden de traditionele weeftechnieken levend gehouden, en zijn de vrouwen uit Swaziland economisch onafhankelijk. Ook People of the sun stimuleert traditionele ambachtslui om met hun kennis hedendaagse producten te maken. Daarom nodigt

Net als haar collecties is Renaldi zelf een mix van verschillende culturen en invloeden. “Omdat mijn vader voor zijn eigen veiligheid als politiek banneling niet in Zuid-Afrika kon blijven én omdat het gemengde huwelijk van mijn ouders illegaal was tijdens het apartheidsregime, ben ik als kind verhuisd naar GrootBrittannië, het thuisland van mijn moeder. Toen we in 1993 terug naar Zuid-Afrika trokken, werden we er vaak vreemd bekeken. Zo beschouwden veel mensen mijn vader als bewaker van mijn moeder. Intussen is dat gelukkig veranderd.” Zelf trok Renaldi na haar universitaire studies in Zuid-Afrika naar Londen, waar ze voor televisie ging werken. Via haar Italiaanse man Rocco leerde ze Brussel kennen. “Toen ik in 2006 zwanger was van ons eerste kindje, moesten we een stad kiezen om te wonen. Aangezien de prijzen in Londen extreem hoog liggen en Rocco hier sowieso een aantal dagen per week moest werken, zijn we naar Brussel verhuisd. Intussen zijn we bijna tien jaar later, hebben we drie kinderen en hebben we het hier helemaal naar onze zin. Want Brussel is niet te groot, herbergt enorm veel parken en ook met een relatief beperkt budget kan je hier een fijn familieleven uitbouwen. Bovendien hou ik enorm van de architectuur en de huizen in de stad, en van het grote aantal onafhankelijke shops en labels. In GrootBrittannië ligt dat aantal veel lager.” Een dikke zes maanden na de oprichting van haar onlinewinkel kan Renaldi een eerste balans opmaken. “Tijdens de zomer kwam het proces wat traag op gang, maar de prekerstperiode voelde als een rollercoaster. Vooral de Belgen zijn bijzonder goede klanten. Misschien omdat er nog steeds een link met Afrika is, maar wellicht ook omdat jullie erg open staan voor nieuwe ideeën. Tegelijk is er momenteel een sterke aandacht voor authenticiteit, en is er meer respect voor het ambachtelijke werk van ontwerpers. Kudu Home past perfect in dit plaatje. Bovendien wil ik bewijzen dat traditie geen synoniem hoeft te zijn van oubollig, maar dat de oude knowhow in combinatie met een hedendaagse vormgeving tot frisse, relevante producten kan leiden. Terwijl ik me voorlopig vooral concentreer op Sub-Saharaans Afrika, wil ik op termijn het hele continent aan bod laten komen. Met Kudu Home wil ik deze nieuwe Afrikaanse stijl wereldkundig maken.”

Elien Haentjens

www.kuduhome.com


BDW 1508 PAGINA 23 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

WOLUWEDAL DINSDAG 26 JANUARI, 12.10 UUR

voorbijgangers kan je niets vragen, want die ontbreken omdat hier nu eenmaal niets is om aan voorbij te gaan. Je moet zelf een kant kiezen, en geen enkele kant ziet er aantrekkelijk uit – mocht dat al een accuraat keuzecriterium zijn. De verkeerde keuze maken is bovendien dodelijk, want als je de foute kant hebt gekozen dan kan dat pas veel later blijken, waarna je weer helemaal terug moet naar af. Ongeveer dat gevoel krijg je ook op dit kruispunt van Woluwse uitvalswegen. De keuze tussen gewelddadige expreswegen en anonieme straatjes is er geen, en de wegwijzers wijzen alle kanten tegelijk op. De bushokjes zijn natuurlijk verlaten, en als er toch een bus aan komt slingeren, dan met zo’n intimiderende snelheid dat je niet om een bijkomende stop durft te vragen. Het autoverkeer is al helemaal onverschillig, en zelfs al was het dat niet dan zou het onmogelijk voor je kunnen stoppen. De laatste fietser is hier gepasseerd in 1986. De grijze, holle aluminium verkeerslichten tikken als doodsklokken, waardoor je plots het woord ‘tombe’ ontwaart in Tomberg, en de kraaien in Kraainem beginnen te krassen. Op het Neerveld wil je ook niet belanden, en in de Roodebeek nog het minst van al. De wandeltunnel onder de boulevard wijst dan wel op recente bewoning, maar leidt je slinks naar een slijkerig parkje waarin je jezelf verdacht voelt, en de speeltuigen op bevel van Child Focus in onbruik zijn geraakt. Uiteraard

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

LAPTOPIA

We wagen ons deze keer in een uithoek van het gewest. In een gebied dat ver voorbij de meest bruikbare metrostations ligt, want ik kan me niet voorstellen dat er in Josephine Charlotte of Gribaumont ooit veel volk afstapt. Sint-Lambrechts-Woluwe is een gemeente met verschillende mooie plekjes die uiterst bewandelbaar zijn. Maar ze heeft ook een achterkant, die meteen ook als de achterkant van een grootstad fungeert. Het uitgestrekte kruispunt van de Emile Vanderveldelaan met het Woluwedal vormt op die manier een vaag tussengebied waar je niet graag dood teruggevonden wordt. En ook een levend mens wordt in dit randgebied met zijn diepste angsten geconfronteerd. De wind duwt de verloren gelopen wandelaar de coulissen in, en hoe meer hij die aan de kant probeert te schuiven, hoe meer hij erin verstrikt raakt. U kent het gevoel misschien ook wel van zo’n moment tijdens een buitenlandse citytrip in het verleden, toen u per abuis in een lelijke anonieme buitenwijk belandde, ver weg van de plek waar het allemaal te doen was en waar andere toeristen hun tijd wél goed besteedden. Vandaag loodst de gps ons in zo’n geval zonder ommezien de goede kant op, maar vroeger werd het ons in die omstandigheden koud om het hart en heet in de handjes. De bewegwijzering naar het veilige centrum is weggevallen, en daarvoor is geen enkel ander aanknopingspunt in de plaats gekomen. Aan

ligt er van dat gifgroen eendenkroos op de vijver, zodat alles wat en al wie in het water belandt vanzelf toegedekt wordt. Verderop evolueert het park naar een non-lieu waar bierblikjes de tijd krijgen om te verbleken, plastic zakjes de struiken versieren, en brekende bruine takjes herinneren aan die keer in je jeugd toen je voor het eerst eenzaam dwalend doordrong het complete niets. Hier houdt de bliksem ‘s nachts schietoefeningen, en het hout dat nog niet kreupel is, wordt langzaam door klimplanten ten gronde gericht. En terwijl hier dus met sadistische regelmaat onnoemelijke dingen gebeuren, houdt iedereen zich afzijdig. Wat opvalt is dat de enorme woonblokken verderop honderden balkonnetjes tellen, maar dat daar niemand op te zien is. Hier wordt uitdrukkelijk niet naar je gekeken. Niemand is in je lot geïnteresseerd. Hetzelfde geldt trouwens voor Woluwe Shopping Center en het cultuurdorp Wolubilis. Ze keren zich met opzet van de omgeving af, want hoe schrikwekkender en unheimlicher het barre ommeland, hoe meer klanten voor hen. Het roze logo van Woluwe Shopping blinkt als een fata morgana in de woestijn. Wat kunnen we hier nog van maken? We zouden Woluwe Shopping Center en Wolubilis misschien binnenstebuiten kunnen keren, en de winkels, boetieks, theaterzalen en bistro’s kunnen uitspreiden tot een aantrekkelijke handelskern die het groen wel valoriseert en het verkeer naar de achtergrond verdringt. De Uplace-filosofie eigenlijk, of althans precies het tegenovergestelde ervan. Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/laptopia

ADVERTENTIE

VERKEN DE STAD

Schrijf je in voor een WOONTOUR en ontdek de 118 wijken van BRUSSEL. WWW.WONENINBRUSSEL.BE

WAAR WIL JE WONEN? IN BRUSSEL. Op zoek naar een plek in Brussel om te huren of te kopen? Alleen, met z’n tweeën of met je gezin en de hond? Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bestaat uit 19 gemeenten en 118 wijken. Van rustige buitenwijken tot het levendige centrum. Ontdek jouw stad.


BDW 1508 PAGINA 24 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

BRUSSEL – Vergeet het vooroordeel dat American Football enkel door ruwe, stoere mannen wordt gespeeld. Sarah Viola (20) bewijst het tegendeel. Ze doorliep de jeugdrangen van de Brussels Tigers en speelde zelfs als eerste dame bij de hoofdmacht. Dat heeft haar gemaakt tot de speelster die ze vandaag is, maar haar ervaring bij de Boston Renegades heeft haar doen inzien dat ze nu toch vooral met vrouwen wilt spelen.

BDWSPORT

was raar om met meisjes te spelen. Anders. Ik dacht dat ik niet zo snel en sterk was, maar daar behoorde ik bij de snelste en sterkste spelers. Ik heb er zelfs een meisje tegen de grond weten te werken. Dat lukte me daar voor de eerste keer (lacht). Met jongens spelen heeft me toch heel wat geholpen.” “Op het einde van het kamp werd ik na een onderlinge wedstrijd tot Most Valuable Player uitgeroepen. Fantastisch, natuurlijk. Amerikaanse meisjes waarmee ik had gespeeld, stelden me daarop voor om bij hen te komen spelen. Daar ben ik vorig jaar op ingegaan.”

‘I

k heb American Football bij toeval ontdekt tijdens Iris Sport,” vertelt Viola. “Ik was op die sportdag aanwezig om een judodemonstratie te geven en kwam tijdens een wandeling bij de stand van de Tigers terecht. Ik probeerde, was gecharmeerd en sloot me op mijn tiende bij hen aan.” Het is met Flag Football dat Viola de sport echt leerde kennen. Die variant wordt met gemengde ploegen gespeeld en is een uitstekende manier om de basis van American Football aan te leren. Het tactische van het spel zit er in verwerkt, maar contact is niet toegestaan. “De groepsgeest, de techniek en de tactiek. Dat trekt me aan in American Football. Het contact ook, ja. Maar je moet er echt je hoofd voor gebruiken.” “Op mijn veertiende besloot ik van Flag Football over te stappen naar American Football. Aangezien er in België geen reglement bestaat dat een meisje verbiedt om met jongens te spelen, had niemand daar een probleem mee. In andere landen zijn er damesploegen, daar stelt dat probleem zich niet. Maar voor mij was het de enige optie om American Football te spelen.” De wil om te spelen was groot bij de Brusselse. Dat moest ook, want het was allesbehalve een evidente keuze om als enige meisje met de jongens te spelen. Maar ze zette door en dwong door hard werk en slimme trucjes haar plaats af. “Het was soms moeilijk, nu soms nog. Zowel op vlak van contact, snelheid als kracht hebben de mannen een voorsprong op mij, maar dankzij mijn techniek kan ik dat inperken. Daar werk ik hard aan. Ik ben blokker en kan er met bepaalde technieken voor zorgen dat ik grotere en sterkere spelers kan afblokken. Door hun bescherming naar omhoog te duwen, verliezen ze bijvoorbeeld kracht om mij tegen te werken. Kleine gestes zorgen ervoor dat ik me tussen de mannen staande kan houden.” “Sommige ploegmaats hebben het nog steeds moeilijk om volop in contact te gaan met mij omdat ze me als hun kleine zusje zien. Anderen hebben daar dan weer helemaal geen probleem mee (lacht). Tegenstanders durven er wel eens zwaar in te vliegen. Ze proberen me soms ook wel verbaal te intimideren, zelfs coaches doen dat. ‘Je gaat toch niet door een meisje getackeld worden?’ hoor je dan. Maar dat motiveert me eerder om te tonen dat ik het als meisje wel kan.”

Most Valuable Player Viola heeft altijd haar plaats gehad, in al de ploegen waar ze deel van uitmaakte. Ze bewees haar kunnen tijdens het Flag Football en werd snel aanvaard bij de American Football ploeg. Bij de Brussels Tigers vond ze een uitstekende mix van familiariteit en competitiviteit. “De afgelopen drie seizoenen zijn we telkens Belgisch kampioen geworden met de junioren. Dat ik een meisje ben heeft ons geholpen tijdens mijn eerste Junior Bowl. Ik kreeg de bal niet vaak toegesmeten, dus liet de tegenstander me wat links liggen. Daar hebben we gebruik van gemaakt en dat heeft ook bijgedragen aan die titel.” “Twee jaar geleden heb ik ook het hele seizoen met de eerste ploeg gespeeld, tot de Play-offs. Daar heb ik niet aan deelgenomen omdat het niveau te hoog was. De coach wou me be-

Naar Parijs?

Sarah Viola: “Ik heb besloten dat ik met vrouwen wil spelen, zelfs al moet ik daarvoor naar Parijs uitwijken.”

AMERICAN FOOTBALL > SARAH VIOLA HEEFT GELEERD HAAR MANNETJE TE STAAN

‘IK WIL MET VROUWEN SPELEN’ schermen en dat versta ik. De tegenstand was zeer stevig.” Bij de mannen ontwikkelde de Brusselse zich tot wide receiver, waarbij ze de pas van de quarterback probeert te vangen om vervolgens te scoren. Als er een run is, moet ze tegenstanders afblokken om te voorkomen dat haar ploegmaat getackeld wordt. Ze speelt voornamelijk in offense en gaat meestal van het veld als er verdedigd moet worden. “Ik moet meer werken dan andere spelers om hetzelfde niveau te halen. Mannen hebben meer kracht en snelheid dan mij, dat moet ik compenseren. Bijvoorbeeld door naar de fitness te gaan, veel op techniek te werken, de plays met de coaches door te nemen, enzovoort. Ik leef American Football, het is dus evident dat ik dat allemaal doe.” Het opboksen tegen stevige mannen heeft zijn vruchten afgeworpen. Na haar tweede titel met de junioren stapte een coach van de tegenstander op Viola af met het aanbod om

Sarah Viola in actie.

in Dallas een trainingskamp voor meisjes af te werken. Een week lang nam ze daar aan deel en maakte ze indruk met haar kwaliteiten. “Het

Viola werkte het hele seizoen af bij de Boston Renegades. Van januari tot juli, toen ze in de kwartfinales van de competitie werden uitgeschakeld. In de Verenigde Staten spelen was aanvankelijk geen doel van haar, maar het werd wel een ervaring die ze nooit meer zal vergeten. “Ik heb die kans gekregen en gegrepen. Om me zo goed mogelijk te kunnen toeleggen op American Football, heb ik het gecombineerd met lessen Engels. Die meisjes spelen al sinds ze klein zijn en ik moest echt mijn best doen om hun niveau te halen.” “Ze leven daar volledig voor hun sport en trainen zeer gefocust. In België doen we het als hobby, puur voor het plezier, maar daar voel je dat ze er alles aan doen om er in door te groeien. Na verloop van tijd heb ik me goed

“Mannen hebben meer kracht en snelheid dan ik, dat moet ik compenseren” geïntegreerd in de groep en ik denk dat ik hun niveau naar het einde toe heb benaderd. Ze zijn daar een tweede familie voor mij geworden.” Hoe hard men daar opgaat in American Football, ervoer Viola tijdens de wedstrijden, waar haar naam wel eens werd gescandeerd. Ze keek er raar van op, maar genoot er uiteraard van. Het was een mooie ervaring die haar terugkeer des te moeilijker maakte. “Ik herinner me dat ik bij mijn terugkeer meteen naar een training van de Tigers ben gegaan. Ik miste er de ambiance en de discipline van de Renegades.” “Ik ga dit seizoen wellicht niet bij de Tigers spelen. Ik heb besloten dat ik met vrouwen wil spelen, zelfs al moet ik daarvoor naar Parijs uitwijken. Ik wil spelen, tonen wat ik kan, en dat zou niet volledig kunnen bij de Tigers. Maar indien ik me niet aansluit bij Parijs, zal ik wellicht het seizoen volmaken bij de Tigers. Dat blijft mijn ploeg.” Viola is er nog niet helemaal aan uit of ze zich aan zal sluiten bij de Parijzenaren. Indien ze dat wel doet, zou ze één keer per week met de bus naar Parijs trekken om te trainen en verder ook voor de wedstrijden afzakken. Verder zou ze bijtrainen bij de Tigers. Maar wat ze ook kiest, ze zal blijven spelen, en ze hoopt dat anderen haar voorbeeld volgen. “Graag zou ik nog eens naar de Verenigde Staten gaan, ik sta alvast nog in contact met mijn voormalige ploegmaats. Ik wil vooral spelen en hoop dat andere meisjes ook de charme van de sport ontdekken. Er zijn al een paar andere vrouwelijke speelsters, een zestal ondertussen. Ik zou in de toekomst graag een evenement organiseren om meisjes warm te maken voor het spel. Het is echt wel de moeite, je moet het gewoon eens proberen.” Tim Schoonjans


BDW 1508 PAGINA 25 - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016

@vandijckmma Congratz to this Champ Tarec Saffiedine!!! Well done Tarec and Valon Basha!! #belgianpower

© LUDOVIC MOUVEAU

De foto die bij deze tweet hoort, is een beeld van Tarec Saffiedine die de armen in de lucht steekt met de Belgische driekleur op zijn schouders. De Brusselaar nam het het afgelopen weekend op tegen Amerikaan Jake Ellenberger in de Ultimate Fighting Championship, zowat een jaar na zijn laatste MMA-gevecht. Het gevecht was zeer close, maar de jury gaf unaniem het voordeel aan de Brusselaar. Zijn American dream blijft dus duren. TS

BRUSSELS SPORTS FAIR IN PALEIS ACHT

KRUISBESTUIVING TUSSEN SPORT EN REIS BRUSSEL – Bent u een beginnende sporter? Wilt u zich specialiseren in een bepaalde discipline? Op de Brussels Sports Fair is er voor alle sporters wat wils, zelfs voor zij die willen reizen.

als in de tweede film van Back To The Future. Hij haalt er allerhande acrobatische stunts mee uit, zeer spectaculair.”

Vliegvissen in Schotland Naast het bad zal er onder meer een Street Zone zijn waar bijvoorbeeld skateboard en urban climbing te zien zal zijn, zullen er trialdemonstraties te zien zijn in de Fiets Zone, kan men schieten als sport ontdekken in de Schietstand, en nog veel meer. “De beurs zal iets te klein zijn om er een hele dag rond te lopen, maar in combinatie met het vakantiesalon en Zenith kan je er zeker van ’s ochtends tot ’s avonds rondlopen.” “Die kruisbestuiving houdt bijvoorbeeld in dat je op de sportbeurs informatie kan inwinnen over vliegvissen en op het vakantiesalon kan rondkijken waar je de sport in Schotland kan beoefenen. Dat geldt ook voor leuke fietsvakanties in Frankrijk bijvoorbeeld. Beide salons vullen elkaar goed aan.” De Brussels Sports Fair vindt plaats van vrijdag 5 tot en met zondag 7 februari in Paleis acht, elke dag van 10 tot 18 uur en op vrijdag tot 21 uur. Tickets kosten tien euro en geven toegang tot de drie salons.

Meer info op www.sportsfairbelgium.be

Loopclub Racing Club de Bruxelles organiseert komende zondag LES HIVERNALES DU RCB. Voor de 36ste editie kunnen de lopers opnieuw kiezen tussen een parcours van 10 of van 20 kilometer, beide in het Zoniënwoud. Vanaf acht uur ’s ochtends kunnen de rugnummers afgehaald worden (aan de International School of Brussel, Vorsterielaan in Watermaal-Bosvoorde) en om 10.30 uur zal het startschot weerklinken. De online inschrijvingen zijn al afgesloten, maar inschrijven kan nog in de Brusselse JoggingPlus winkels. Meer info op www. leshivernalesdurcb.blogspot.co.uk. Kunt u zo lang niet wachten? Dan moet u zaterdag in Haren zijn, waar de MIVB zijn manche van de INTERBANKENVELDOPEN organiseert. Er wordt aan het sportcomplex van de MIVB (Tweedekkerstraat 101) afgesproken, waar lopers in verschillende leeftijdscategorieën heel de voormiddag lang hun wedstrijden zullen afwerken. Meer info op www.kibsu-

Zondag wordt de SUPER ursib-cross.be. BOWL (American Football) gespeeld. De Denver Broncos nemen het daarin op tegen de Carolina Panthers. De match zal in verschillende Brusselse sportbars te zien zijn. Zo organiseert The American Club of Brussels een evenement in het Hard Rock Café aan de Grote Markt, van elf uur ’s avonds tot vier uur ’s morgens. Ook naar de competities van Brussels Brazilian Jiujitsu wordt steevast uitgekeken. De schoolgrappling van vorige week werd ook nog eens gekoppeld aan de voorstelling van het boek HET DIERENPARADIJS VAN DE BRAZILIAANSE JIU JITSU. De club heeft een unieke aanpak ontwikkeld om kinderen te onderwijzen in het trekken en duwen door alle posities een dierennaam te gaan (de Muizenval, de Leeuwenklem, enzovoort). Die aanpak wordt voorgesteld in het foto- en instructieboek van 120 pagina’s, dat ook nog eens honderden oefeningen bevat. Meer info op www. TS bbjja.be.

SPORT   KORT

“Het idee van een sportbeurs hadden we al even, maar werd pas onlangs concreet toen we een manier zochten om meer bezoekers aan te trekken voor onze vakantiebeurs,” vertelt Peter Coun, woordvoerder van de Brussels Sports Fair. “Vandaag willen mensen actief zijn tijdens hun vakantie en met hun sport bezig blijven. Daarom hebben we dit concept bedacht, waarbij er een kruisbestuiving is tussen de salons.” De sportbeurs richt zich zowel tot de beginnende als de ervaren sporter. Wilt iemand bijvoorbeeld van de twintig kilometer van Brussel overschakelen naar de marathon, dan kan hij er al de nodige informatie inwinnen. Wel zal er een zekere focus zijn op zij die georiënteerd moeten worden in het sportlandschap. Dat gebeurt aan de hand van infostands, demonstraties, initiaties, enzovoort. “Er zullen ook sportpersoonlijkheden aanwezig zijn om hun discipline te promoten. Een absolute aanrader is de demonstratie die Stéphane Prayas in het zwembad zal geven, de wereldkampioen Flyboard. Dat is een skateboard dat over het water zweeft, zo-

Tim Schoonjans

ESTAFETTE > KEN LAMBEETS

Het verhaal van een waterpolopionier In het voortreffelijke boekje Baden in Brussel lees ik over de eerste waterpolowedstrijd op Brusselse bodem. We schrijven maart 1896 in het Bain Royal, een poepchique zwembad in de Staatsbladstraat in de Onze-LieveVrouw-ter-Sneeuwwijk, in de buurt van het federaal parlement. Net als in de Saint-Sauveur op de Warmoesberg komen hier enkel de allerrijkste Brusselaars over de vloer. Pas in het interbellum zal de arbeidersklasse de weg naar het zwembad vinden, maar dat is een ander verhaal. Twee teams van de Cercle des Régates nemen het tegen elkaar op in deze watervariant op rugby en handbal die populair is aan de overkant van het Kanaal. In de Brusselse roeiclub wordt er een afdeling waterpolo opgericht, die in 1897 autonoom wordt onder de naam Brussels Swimming and Waterpolo Club (BSC). BSC wil de zwemsport aanmoedigen en daarvoor worden alle middelen ingezet. De promotie en verspreiding van waterpolo is er daar één van. De sport wint snel aan populariteit in mondaine kringen. Op de Wereldtentoonstelling van 1897 in en rond het Brusselse Jubelpark heeft er een waterpolodemonstratie plaats. De snelle watersport verovert de harten van de toeschouwers en niet veel later springen Frankrijk en Duitsland op de kar. Ook in Brussel zien heel wat nieuwe waterpoloclubs het levenslicht. In 1902 komt de Cercle du Bain Royal met een waterpoloploeg op de proppen, net als de Cercle de Natation de Bruxelles. In 1904 krijgen Schaarbeek en Elsene hun eigen clubs met de Royal Ixelles Swimming Club en de Cercle Royal de Natation de Schaerbeek, een jaar later volgt de Koninklijke Maatschappij La Nage Saint-Gilles. Maar BSC blijft toch de beste Brusselse waterpoloclub. In eigen land wint de club tien jaar lang zowat alles wat er te winnen valt. Op de Olympische Spelen van 1900 in Parijs is het nog jonge waterpolo een zogenaamde demonstratiesport. Zeven clubteams nemen deel aan het tornooi: vier ploegen uit Frankrijk, één uit Duitsland, één uit Engeland en één uit België: BSC, hoe kan het ook anders?

De aanvoerder van het Belgische team en pionier van de waterpolosport in onze contreien is de Brusselaar Fernand Feyaerts. Hij haalt verschillende nationale titels in het zwemmen, zowel op de 100 en de 500 meter als op de langere afstanden. Onder zijn leiding stoot BSC door tot in de finale, waar het uitkomt tegen de Manchester Osborne Club. De Engelsen zijn een maatje te sterk en winnen met 7-2. Vanwege de hoge kosten om atleten over te vliegen stuurt België geen atleten naar de Spelen van 1904 in St. Louis. Vier jaar later, in Londen, zijn onze landgenoten opnieuw van de partij, al betalen ze de oversteek op eigen kosten omdat de Belgische regering weigert om subsidies te verstrekken aan het Olympisch Comité. De waterpolowedstrijden van de Olympische Spelen van 1908 worden in het White City Stadium van West-Londen betwist. Het openluchtzwembad bevindt zich middenin een atletiekpiste en wielerbaan en is niet gevuld met het gebruikelijke zout-, maar met vers water. Net als acht jaar eerder halen de Engelsen het in de finale tegen de Belgische ploeg (zie foto, red.), maar Feyaerts is met acht doelpunten op zijn naam wel de topscorer van het tornooi. Bovendien scoort hij in elk van zijn drie wedstrijden en tegen de Nederlanders lukt het hem zelfs zes keer. Een andere Belg die furore maakt, is de jonge Brusselaar Victor Boin, die later nog voorzitter van het Belgisch Olympisch Comité zal worden – het prachtige art-decozwembad van Sint-Gillis draagt nog steeds zijn naam. Tijdens de Eerste Wereldoorlog is Boin militair piloot bij het Escadrille d’Hydroavions, in Calais. Aan het begin van de oorlog vliegt hij koningin Astrid naar Engeland. Ook Fernand Feyaerts meldt zich als vrijwilliger bij het Belgische leger. In 1917 loopt hij een ernstige blessure op aan het front. Tien jaar later overlijdt hij aan de nasleep van zijn verwondingen. Hij wordt amper 47 jaar oud. Eindredacteur Ken Lambeets houdt van literatuur en van echte sporten

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES Frederik Welslau: 0474-52.02.84. ADVERTEREN? Melissa Giardina, 0479-30.60.62, melissa. giardina@brusselmedia.be. ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe. CHEF PRINT Steven Van Garsse. EIND­REDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. ZAZIE Kim Verthé. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week en Agenda worden uitgegeven door de Vlaams Brusselse Media vzw en worden gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).



Z azie VOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAAR

© FOTO: SASKIA VANDERSTICHELE

FEBRUARI 2016

Een majorette stapt als een fl amingo

MOZAÏEK STAPT IN EEN TELETIJDMACHINE + X-pert-tips


ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016 - PAGINA 2

Laat die mooie jongen of dat straffe meisje jou niet onbewogen (=raakt hij/zij je)? ‘t Is bijna Valentijn, ketten! GRIJP JULLIE KANS OM HEM OF HAAR TE TONEN WAT JE VOELT. De danseressen van mini-Majoretteketet weten alvast wat liefde is. Ze werken aan een heuse Cupido-dans (lees hieronder, op p.2). En voor wie niet graag danst, maar wel houdt van zwemmen: goed nieuws! Twee zwembaden in Brussel hebben een facelift gekregen, en zijn nu weer open (p.3). © ILAH

Of ben jij eerder een digibeesje (kijk op de pagina hiernaast wat dat betekent)? Dan heb jij dringend wat extra beweging nodig! De jongens en meisjes van de Mozaïek uit Schaarbeek strekten zich dan weer helemaal uit, tot in het jaar 1883. Ze sprongen in de teletijdmachine en stootten op interessante verhalen van hun gemeente van toen.

Dwarskij k

Touché

ZAZIE

© SASKIA VANDERSTICHELE

Volgens het Joodse geloof moeten mijn armen en benen bedekt zijn. Ik trek dus nog een T-shirt met lange mouwen aan, en een kousenbroek voor onder mijn rok.’ Nog een veegje lippenstift, en klaar zijn ze!

SOEPKOM EN PARAPLU ‘Paraplu, in de nek, en draai, en poes, flip, en we hakken de boom om,’ roept lerares Hilke. De majorettes bedenken de gekste namen voor hun pasjes, ‘want dat helpt om ze te onthouden.’

CUPIDODANS

‘Een majorette stapt als een fl amingo’ Sinds september traint Mini-Majoretteketet elke week in jeugdcentrum Aximax in SintJoost. Mini-Majoretteketet, dat zijn Lio (10), Chaya (8), Noor (10) en Annabelle (9). Samen swingen en twirlen ze er vrolijk op los. Waarom hebben jullie gekozen voor majorette? Annabelle: ‘Heel toevallig. Ik kwam eerder al naar Aximax in Sint-Joost. Op een dag zag mijn moeder dat je majoretteles kon volgen.’ Is het fijn? Lio: ‘Ja, hoor! Je kan verschillende technieken leren met je baton (=stok van een majorette). Het is leuker dan gewoon dansen.’

Noor: ‘Mensen worden blij als ze majorettes zien.’ Hilke (lerares): ‘Klopt! Majorettes gaan daarom het liefst de straat op.’ Kunnen jongens ook meedoen? Noor: ‘Ja, als ze lippenstift willen opdoen.’ (schaterlacht) Wat doet een goede majorette of majoor? Chaya: ‘Hij of zij moet stappen als een flamingo.’ Op het einde van het jaar zal Mini-Majorette een echte show geven. Zazie krijgt al een voorproefje. De meiden trekken snel hun kostuums aan: een witte bloes met vier gouden knopen, en een kort rokje. Chaya heeft meer werk dan de andere meiden: ‘Ik ben Joods.

‘Wij kunnen heel lief zijn, maar ook stout.’ De meisjes strekken hun handen uit. ‘Dat is de Cupido-beweging,’ tonen ze, ‘majoretten willen namelijk de liefde verspreiden.’ ‘Eigenlijk zijn ze alle vier wel stoere meiden, hoor. Maar hier in de majorettenles gedragen we ons als MEGA-meisjes. Net daarom is het zo leuk,’ knipoogt Hilke, lerares en ervaren majorette.

Kim Verthé

Wil jij ook graag een zwierige majorette of stoere majoor zijn? Sluit je dan aan bij dit vrolijke mini-Majoretteketet, en bereid je voor op een heus majorettenoptreden op het einde van het schooljaar. Wanneer? In de paasvakantie, van 4-8 april. Waar? In Jeugdcentrum Aximax. Hoe? Mail naar aximax@ vgc.be of bel naar 02 280 45 56.


ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016 - PAGINA 3

En reppen maar! Andere zwembaden in Brussel zijn nu nog open, maar gaan straks een poosje dicht. Zoals het gemeentezwembad van Elsene. Dat is vanaf volgend schooljaar dicht voor renovatie. Het zwembad van de studenten van de VUB gaat in de zomer dicht. Ook in Schaarbeek draait het zwembad Neptunium de waterkraan straks dicht en moeten de Schaarbekenaren (even) op zoek naar een andere sport.

Plonsplezier Maar geen nood als je de geur van het zwembad niet kan missen! Je kan eens bij de buren gaan zwemmen. Een overzicht van de Brusselse zwembaden vind je op de handige kaart van Brusselnieuws (www.brusselnieuws. be/nl/brusselse-zwembaden-kaart).

Openluchtzwembad? Ook al piept de zon er soms al door, de zomer is nog ver weg. Maar misschien droom jij toch al van een duik in openluchtwater? Maar… in Brussel is er geen openluchtzwembad! Politici in Brussel hebben de voorbije jaren al beloftes gedaan om er een te bouwen of te plaatsen, maar het is steeds bij een idee gebleven. Enkele Brusselaars willen daar nu iets aan doen. Ze lanceren een oproep tot openluchtzwemmen in Brussel. Hun actie heet ‘Pool is Cool’. Kijk maar eens op Facebook ‘Pool is Cool’ of www.pooliscool.be.

Kleurrijke ketting door Schaarbeek

De ketting hangt er tot half februari. Ga zeker eens kijken! KV

e

Jongens en meisjes van scholen uit Schaarbeek hebben een héééle grote ketting gemaakt. Die ketting van schakels slingert nu door de straten van de gemeente. ‘Schakelbeek’ heet het. Tussen de ketting hangen ‘wensbladen’. Daar hebben jongens en meisjes

De ‘Schakelbekenaars’ willen zo een positieve vibe (=gevoel) door hun gemeente sturen. Ze tonen dat samenleven met veel culturen best goed gaat. Soms vergeten we dat, zeker na de aanslagen in Parijs van vorig jaar.

© TERESA SDRALEVICH

Wie minder geluk heeft, zijn onze buren van Sint-Joost-ten-Node. Het zwembad is er al heel lang gesloten. Het duurt lang om de nieuwe zwemkuip te plaatsen. En er is ook asbest (=schadelijke stof ) ontdekt. Dat werd vroeger vaak gebruikt in de bouwsector. Dat moet opgeruimd worden.

Vorige vrijdag hebben de leerlingen dan een echte mensenketting gemaakt, pal doorheen het Josaphatpark. Samen met muzikant Piet Maris hebben ze het samenlevenlied gezongen.

n n e t n a l e t Scho

ZAZIE NIEUWS

Hoera! Het olympisch zwembad in Molenbeek is weer open. En er is nog meer reden voor feest voor de waterdieren onder jullie. Want ook de gemeente Laken kreeg bij de start van het schooljaar - na een beetje vertraging haar zwembad in een nieuw kleedje terug.

ZAZIE NIEUWS

© BART DEWAELE

Pool is cool

dromen opgeschreven voor de toekomst. Of wensen voor de hele buurt.

Elke maand richt Zazie haar schotelantenne op een thema, geplukt uit het wereldnieuws. Deze maand: DIGIBESITAS. Er was een tijd voor de smartphone, en een tijd na. Wist je dat de smartphone nog maar een uitvinding is van 20 jaar geleden? Almaar meer mensen – jij misschien ook? – hebben een smartphone in hun broekzak. Het mobieltje biept en trilt als een baby die aandacht wil. Natuurlijk willen jij en ik onmiddellijk spieken wie ons een berichtje heeft gestuurd! De universiteit van Gent (=de UGent) heeft nu een studie gedaan naar hoe wij onze smartphone gebruiken. Door hun onderzoek weten ze dat veel mensen meer dan drie uur per dag op hun telefoon tokkelen. De wetenschappers zeggen dat die mensen verslaafd zijn. Kijk eens naar jezelf: hoe vaak check jij Facebook op je telefoon, of snap je een chat? Het kost maar enkele minuutjes. Maar waar was je daarvoor nu

ook alweer mee bezig?? Reken maar eens uit: alle minuutjes samen zijn vele uren. Wat had je allemaal niet kunnen doen in die tijd?

Iedereen is digibees De universiteit heeft een nieuw woord gevonden voor die verslaving: digibesitas. Het is een woordspeling. Het lijkt op obesitas (=iemand met te veel kilo’s). Digibesitas betekent dat we allemaal te veel bezig zijn met onze telefoon, televisie, computer, labtop en tablet. Sommige mensen worden er tureluut van. Ze hebben er iets op gevonden. Ze gaan hun telefoons ‘stacken’ (= alle telefoons op een hoopje leggen terwijl ze samen aan tafel zitten). Goed idee, nietwaar? KV


ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016 - PAGINA 4

Het station Het station van Schaarbeek bevindt zich ten noorden van de gemeente. Het is in 1864 gebouwd door de Belgische architect Franz Seulen. Het Noordstation was vol. Het station was daarom een noodvoorziening voor het Schaarbeekse volk. Het werd eerst in hout gebouwd en later vernieuwd in steen. Een paar jaar geleden werd het station gerestaureerd.

DOOR: Safae, Melissa, Amina`

: Pa g e

a te a -D Me d i n de Kla s i : t c e - Pro j ie uws sse ln t: Bru C lie n

9 : 15. 0

4

. 2009

Het gemeentehuis

Het gemeentehuis van Schaarbeek ligt op het Collignonplein. Het werd in ruim twee jaar tijd gebouwd, tussen 1885 en 1887. Het is ontworpen door de Belgische architect Jules-Jacques Van Ysendyck. Onze school ligt in de Van Ysendyckstraat, een straat die naar hem is vernoemd. Na een grote brand heeft de zoon van de architect het gemeentehuis opnieuw gebouwd, dit keer van steen. Het gemeentehuis kwam in 1995 op de lijst met monumentale gebouwen. DOOR: Mohamed, Ali Can, Bilal, Idriss

M

Een vreemde mix van stij len Wie goed oplet, ziet in veel Schaarbeekse huizen twee verschillende bouwstijlen. De oorspronkelijke stijl, vaak art nouveau, is aangevuld met een modernere stijl. Art nouveau is een bouwstijl van het eind van de negentiende eeuw. Je herkent hem aan de elegante versieringen. De nieuwe stijl zie je onderaan de gebouwen. Dat komt omdat eigenaren van restaurants, bakkers, apotheken en cafés alleen het onderste gedeelte van het pand hebben gerenoveerd.

n i r p s k e ï a z o

M D J I T E L E T s

ustrie

le Ind

9 Turt

©200

DOOR: Nour, Ceyda, Faiza, Selin

Kriekbier in Schaarbeek De specialiteit van Brussel is lambiekbier. Als de brouwer verschillende lambiekbieren mengt, noemt men dit geuze. Omdat de pure lambiek vrij zuur is, voegt de brouwer soms fruit toe. De krieken van Schaarbeek zijn heel geschikt voor de kriekenlambiek. Inmiddels komen ze vaak van het platteland. In Schaarbeek groeien nu niet zoveel kersenbomen meer. DOOR: Souhaila, Meslina, Hakima

De leerlingen van 6L van Basisschool Mozaïek zijn in de teletijdmachine gesprongen. Ze weten nu wie de architecten zijn van het station en het gemeentehuis. En waarom krieken en ezels bij Schaarbeek horen. Het is ze nu ook duidelijk waar de straatnaam van hun school vandaan komt. En wist jij al waarom Nasreddin Hodja achterstevoren op zijn ezel zit?


ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016 - PAGINA 5 © IVAN PUT

WIST

je

DAT...

1 ... de fi losoof helemaal niet achterstevoren zit? Nasreddin Hodja is een Turkse filosoof. In de Gallaitstraat in Schaarbeek staat een standbeeld van hem, waar hij op een ezel zit. Het standbeeld is een teken van vriendschap met de Turkse gemeenschap. De Turkse filosoof is bekend vanwege zijn moppen. Dit is de bekendste: op een dag ging Nasreddin naar het dorp. Iedereen begon te lachen en ze zei: ‘Kijk, hij zit achterstevoren op zijn ezel!’ Nasreddin keek verbaasd naar zijn ezel en zei: ‘Nee ik ben niet fout, die ezel heeft zich omgedraaid.’ DOOR: Robina, Fidan, Gülden

e d n i t ng

! E N I H C A M

2 ... de ezel het symbool is van Schaarbeek? Heel lang geleden was Schaarbeek heel bekend door zijn ezeltjes. Ze werden een symbool voor Schaarbeek. Dat komt doordat ezels gebruikt werden om van alles te vervoeren. Krieken bijvoorbeeld; zure kersen om bier van te brouwen in de brouwerij, bloem om de stad te bevoorraden en zo nog wat meer. Daarom zeggen we nog steeds in Brussel: ‘Wie in Schaarbeek woont, is een ezel!’ DOOR: Senem, Emilie, Esra

3 ... veel straten zij n vernoemd naar een beroemd persoon? De Voltairelaan is een belangrijke laan in Schaarbeek. Ze werd vernoemd naar de Franse filosoof en schrijver Voltaire. Ook de Kolonel Bourgstraat is vernoemd naar een beroemde man. Damien Bourg had een belangrijke rol in het Belgische leger. Hij stierf in 1931 in Elsene. De Lambermontlaan is een grote, doorgaande weg. Hij heeft zijn naam te danken aan een belangrijke Belgische diplomaat. Zijn naam was François Auguste Lambermont.

DE MOZAÏEK L 6 N A V N E ING N DE LEERL E T S O P N SMIJ ■ DOOR JA

François Auguste Lambermont

DOOR: Mateo, Melih, Ilhan FOTO'S GESELECTEERD DOOR: Aya, Naouar, Esteran, Jouwayriya TEKENINGEN: Sabri (Nasreddin), Ayoub (bier), Sabri en Walid (Mozaïek + Schaarbeek)

VOLTAIRE

MEER WETEN OVER HET PROJECT VAN DEZE KLAS? GA NAAR WWW.KLASINDEMEDIA.BE! Een samenwerking tussen de Vlaams-Brusselse Media (FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws.be en BDW) en Onderwijscentrum Brussel.


ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016 - PAGINA 6

ANDERLECHT

LAOS

Groeten uit mij n kamer We zijn op wereldreis. Wij, dat zijn: Johann (10), Antonia (8), Paul (2) en onze ouders. We willen graag de wereld zien. Deze reis doen we in een grote camion. We wonen erin, en slapen in een stapelbed. We zijn al zes maanden op reis en in het totaal is het een jaar. Normaal gezien gaan we naar de Veeweideschool in Anderlecht, maar dit jaar is de wereld onze school. We zijn vanuit Brussel naar Azië gereden. Onderweg zijn we al langs verschillende landen gereden, bijvoorbeeld Turkije, Iran, Oezbekistan en China. En nu zijn we in Laos.

In Luang Prabang zijn we met een tuktuk (=open auto met drie wielen) naar een boerderij gegaan. Daar hebben we de dertien stappen van de rijstteelt geleerd. We zagen velden waar grote en kleine rijstplanten waren. Om rijst te telen moet je eerst en vooral de goede zaadjes uittesten. De zaadjes die in gezouten water zwemmen, zijn slecht. De andere die op de grond blijven liggen, kan je gebruiken. Dan leg je ze op het veld op de vochtige grond, voor zes dagen. Zo ontwikkelen zich kleine plantjes. Dan hebben we met een waterbuffel en een ploeg de aarde op een veld geploegd. We stonden tot onze knieën in de modder! Dan het planten: we moesten altijd drie tot vijf stengels samen planten. Het veld stond helemaal onder water. Op een ander veld hebben we rijpe rijst geoogst met een rond mes. Een makkie, omdat het mes vlijmscherp was. Geoogste rijst moet je laten drogen. Eenmaal gedroogd neem je een plank die scheef staat. Daar klop je de rijst op uit. Dan heb je een kom met een hamer nodig. Zo haal je de schillen van de rijst. Dan doe je de rijst en de schillen in een ondiepe, grote mand. Je gooit de rijst omhoog en de wind blaast de schillen weg. Antonia: ‘Ik zou me kunnen voorstellen dat ik een jaar lang rijstboer ben. Maar niet voor altijd,’ Johann: ‘Ik zou me dat niet kunnen voorstellen, omdat je de hele tijd in de modder staat.’ Maar rijst is heerlijk!


ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 4 FEBRUARI 2016 - PAGINA 7

X-PERTS Zazie-redacteurs vertellen over hun favoriete boek, sport, celebrity of dier van de maand: kwam jij nog ideeën te kort??

Mateo (11), de dierenvriend Dag iedereen. Hier ben ik weer met een dier dat verschillende mensen niet zullen kennen. Het is de tasmaanse duivel. Misschien kennen jullie hem wel van de tekenfilm Looney Tunes en Merrie Melodies, waar hij bekendstaat als Taz. De tasmaanse duivel leeft waar de naam het al verklapt: in Tasmanië. Daar komt hij voor in holen en rotsachtige gebieden. Vroeger woonde hij ook in Australië, maar daar is hij uitgestorven door de jacht. Hij kan van 70 tot 110 centimeter groot worden. De tasmaanse duivel is redelijk sterk voor zijn grootte en valt zelfs kangoeroes, knaagdieren en hagedissen aan. Het dier heeft een grote kop, een bek met krachtige kaken, en zwakke achterpoten.

Er wordt op gejaagd omdat hij een besmettelijke vorm van kanker heeft. Door deze ziekte ontwikkelt zich bij de tasmaanse duivel een tumor op zijn snuit, waardoor hij niet meer kan jagen en eten. De ziekte verspreidt zich snel doordat ze vaak vechten. Doordat hij agressief kan zijn en de mens soms bijt, is er angst om zelf besmet te geraken. De besmette tasmaanse duivel sterft vijf à zes maanden nadat hij ziek werd. Ondanks de jacht zijn er op sommige plaatsen in Tasmanië veel aantallen te tellen. Tasmaanse duivels werpen zo’n twintig tot dertig jongen. In de buidel is er wel maar plaats voor vier jongen, de rest sterft dus. En van die vier overleeft er maar één het einde van het jaar.

Elisa (10), de verhalenverslindster Hey iedereen, ik heb deze keer een serie gekozen. Eentje waarover jullie vast al iets hebben gehoord: De Hongerspelen. De Hongerspelen, of in het Engels The Hunger Games, is een serie die romantisch en toch ook avontuurlijk is. Maar er bestaan dus ook boeken van. Het eerste boek, De Hongerspelen, werd in 2008 geschreven door Suzanne Collins. Haar tweede boek, Vlammen, werd een jaar later uitgegeven. Het laatste boek, De Spotgaai, is in 2010 uitgekomen. Van elk boek bestaat dus een film. Het derde boek is in de filmversie opgesplitst in twee films, deel één kwam in 2014 uit en het andere was vanaf november vorig jaar in de bioscoop. De verhalen spelen zich af in de toekomst. Noord-Amerika is veranderd in het land Panem. Het land bestaat uit een hoofdstad (het Capitool) en twaalf districten. Sinds het dertiende district verwoest is door een oorlog, wordt er elk jaar een Hongerspel gehouden. Dat houdt in dat elk district één jongen en één meisje

van 12 tot 18 jaar moet kiezen. Zij strijden dan in een arena. Elk jaar mag er maar één persoon winnen, de andere worden gedood door elkaar. Zo laat het Capitool zien hoe sterk het is. Katniss Everdeen is een meisje uit district twaalf. Wanneer haar zusje Prim voor de eerste keer meedoet, wordt zij er direct uitgeloot. Katniss gaat dan in haar plaats naar de arena. Zij gaat samen met Peeta Mellark, hij is eigenlijk vanaf de eerste keer dat hij haar zag al verliefd op haar. Katniss en Peeta doen mee aan de 74ste Hongerspelen. Wanneer zij samen als laatste overblijven, heeft Katniss een geniaal idee. Het Capitool is woedend op haar… Het verhaal is voor jongens en meisjes vanaf ongeveer 12 jaar, het is een verhaal dat je niet kan vergeten!!! BLIJF ALTIJD LEZEN!!!

Anton (12), de sportman Hallo allemaal. Vandaag ga ik iets vertellen over korfbal want ik speel het zelf ook. Korfbal is een sport waarin jongens en meisjes samen een ploeg vormen. Het is de bedoeling om de bal in de korf te krijgen. Daarvoor krijg je een punt. Het is niet de bedoeling om met de bal te lopen, vooral passen geven is belangrijk. Er is één groot veld dat in twee vakken is verdeeld. In elk vak staat er een korf waar je rond kan spelen en lopen (dus niet alleen maar ervoor). Je speelt met acht spelers in elk team, in elk vak twee jongens en twee meisjes. Je mag niet over de middenlijn lopen. Soms ben je aanvaller, en soms ben je verdediger. Ik vind korfbal heel leuk omdat het een sport is die niet alleen door jongens of door meisjes wordt gespeeld, maar samen. Je kan de sport niet alleen spelen, je hebt de andere spelers nodig. Ik vind het niet zo leuk wanneer de andere ploeg wint. Korfbal is vooral beroemd in Nederland, in België zijn er ook clubs, maar niet zo veel. Om de vier jaar is er een wereldkampioenschap korfbal. Eind vorig jaar was het in Antwerpen en Gent. De ploegen kwamen bijna uit de hele wereld: China, Brazilië, Australië,… Nederland heeft toen alweer gewonnen. Via deze link kan je meer te weten komen over het WK korfbal: www.ikf-wkc-2015.be. En ben je op zoek naar een leuke club, surf dan naar www.korfbalanderlecht.be.

Dora (12), celebrity lady Hej. Ik ga iets vertellen over Jonas Van Geel. Ik vind hem persoonlijk heel leuk en hij is een van mijn favoriete acteurs. Jonas is dus acteur, maar ook presentator en zanger. Ik heb hem al zien optreden op de Thuisdag. Hij presenteerde Zijn er nog kroketten (vind ik een héél leuk progamma omdat het heel grappig is) en de rode neuzendag live show. Hij speelde ook mee in Biker Boys, een programma van Bart De Pauw. Ik ben ook van dat progamma fan. Nog een laatste: Tegen de sterren op, waar ik elke week naar kijk omdat het heel grappig is. Hopelijk weet je iets meer. Doei!


Dit gedicht is een eerbetoon aan de Brusselse dichter Jan van Nijlen. Leerlingen van het Koninklijk Atheneum Ukkel maakten poëzie samen met dichter Frank De Crits. Illustrator Pieter Fannes tekende en de culturele dienst van Ukkel zorgde ervoor dat alles gesmeerd liep!

Café

W ZAZIE@BD

P IE je een PP Z A Z rt u tu s Dan ket) tkaartenpak (=poëziepos

Uitkij k ANIMA, AH JA!

HEB JIJ EEN GOEDE PEN?

Ben jij cinefiel (=zot van film en cinema)? Dan mag je Anima niet missen. Dat animatiefilmfestival slaat in de krokusvakantie zijn tenten weer op in Flagey, al voor de 35ste keer! De openingsfilm Robinson Crusoe is in België gemaakt en dat is straf! Zet je schrap voor bijna 100 lange en korte films en de Animeernacht. Ook voor vaders en moeders! Het programma vind je op www.animafestival.be. WANNEER: KROKUSVAKANTIE © PIETER FANNES

op ’t café, een amertume café zwart en bitter gloeiend met valse suiker vol met spijt en kwaad waarom genieten tussen al die hypocrieten later was dat kopje leeg zo wit als deeg ik begon te lachen op een dag zal alles stoppen ik moet eraan denken het leven is al op zijn einde

W STUUR JOU E IS G CH MOOIE, MA AR EDICHT NA OF GEKKE G .BE

ZAZIE

De dichter

ATTRACTIEPARK IN SCHAARBEEK

Soufiane El Bardiji

DOOR WAUTER MANNAERT Je hoort het goed: straks strijkt er een mini-attractiepark neer in hartje Brussel. Het thema is veelbelovend: ‘doolhof’. De Hallen van Schaarbeek veranderen drie dagen lang in een gigantische doolhofspeeltuin voor jong en oud. Informatie vind je op www.halles.be. WANNEER: 19-21 FEBRUARI

PIANOSPELEN MET 10 HANDEN

Een eigen pianocompositie maken? Ze daarna met niet minder dan tien handen spelen? Dat is de uitdaging van Jeugd en Muziek Brussel voor jou. De Hongaarse componist Béla Bartók zal jullie inspireren. Wist je dat hij de piano als een soort slaginstrument zag? Waar? In Flagey, in Elsene. Als je helemaal in de mood bent, kan je daarna smullen van een echt pianoconcert. Info over de Piano Days op www.flagey.be. WANNEER: 21 FEBRUARI, 14U

Knip uit, vul de tekstb (Flageyplein 18, 1050 Ballon in en stuur naar ZAZIE russel). Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Concept en samenstelling: Kim Verthé (kim.verthe@bdw.be, 02-650.10.79). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Ilah, Teresa Sdralevich, Wauter Mannaert. Redactie: Kim Verthé. Eindredactie: Kim Verthé, Ken Lambeets. Foto’s: Saskia Vanderstichele. X-perts: Mateo, Dora, Anton, Elisa. Contact met Zazie? zazie@bdw.be. Like! facebook.com/Zazie. jongerenkrant. Adverteren? melissa.giardina@brusselmedia.be. Abonnement: abo@bdw. be. Verantwoordelijke uitgever: BDW, Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Brussel.

Volgende Zazie op 3 maart 2016! www.zazie.brussels


Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.