BDW - editie 1480 by brusselnieuws.be

ADIEU!

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

25 06 15

Lees pagina 15: ‘Stappen maar, vanaf 29 juni’

REPORTAGE

LEVEN IN DE HOOGSTE WOONTOREN VAN HET LAND LEES P. 8-9

FOTO: © BART DEWAELE

extra dik zomernummer Boordevol muziek, film, expo, street art en terrasjes.

Het heeft wel iets weg van Caïro, of beter nog, van Moskou in de jaren 1970, zoals MR-politicus Alain Courtois in 2011 nog wist, maar vergis u niet: het zijn wel degelijk de centrale lanen in onze hoofdstad, zoals ze er nu bij liggen. Dat verandert. Vanaf maandag 29 juni. Tussen het De Brouckèreplein en het Fontainasplein zal de voetganger heersen. In 2016 begint de renovatie van de centrale lanen: er is meer nodig dan een likje verf en nieuwe bloembakken. Adieu, zeggen we dan. Maar zeg nu zelf: het wordt toch een beetje schrikken, zonder al die chaos.

SAM TOUZANI EN NADIA GEERTS OVER VRIJE MENINGSUITING

‘DE HOOFDDOEK IS EEN POLITIEK SYMBOOL, GEEN RELIGIEUS’ LEES P. 6-7

N° 1480 VAN 25 JUNI TOT 2 JULI 2015 ¦ WEEK 26: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1480 PAGINA 2 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

VAN DE REDACTIE

door Danny Vileyn

Kaarten op tafel Wat iedereen al lang vermoedde, wordt nu bevestigd: er gaat in de toekomst wel degelijk belastinggeld naar het nieuwe stadion op Parking C. De komende decennia vier miljoen euro per jaar. Is dat veel geld? Ja, dat is heel veel geld. Is dit de schande van de eeuw? Nee, natuurlijk niet. Het probleem is dat burgemeester Yvan Mayeur (PS) en eerste schepen Alain Courtois (MR) al jaren zeggen dat er geen eurocent publiek geld naar het stadion zou gaan. Nu luidt het dat ze altijd gezegd hebben dat er geen eurocent naar de bouw zou gaan. En dat is flauw. Dat de verenigde oppositie dan alle registers opentrekt, mag niet verwonderen. Op de voornaamste vraag kwam geen antwoord: waarom moet de Stad Brussel die vier miljoen ophoesten? Het gaat hier over een nationaal stadion, een forse inbreng van de federale overheid ware normaal geweest. Maar omdat Anderlecht naar Parking C moet afzakken om het boeltje rendabel te houden kan de federale er (misschien) buiten blijven. Blijft de vraag: waarom betaalt het gewest die vier miljoen niet? Binnen de Brusselse regering zijn er evenveel voorstanders van Parking C en de verhuis van Anderlecht als er binnen het schepencollege zijn. Mayeur verwees tijdens de gemeente-

WAUTER MANNAERT

raad verschillende keren naar de Lombardstraat 69, het adres waar het Brussels parlement huist. Parlementairen van oppositie en meerderheid weten wat hen te doen staat. Ecolo en N-VA willen weten hoeveel huur RSC Anderlecht betaalt. Als de overheid betaalt mogen we weten hoeveel Anderlecht betaalt. Ook dat mogen voetbalgek en belastingbetaler weten. Is het fout om ambitie te hebben met voetbal? Natuurlijk niet. Is dit de slechtste deal ooit? Heel zeker niet. Alvast niet als je ziet hoeveel overheden in de ons omringende landen in sportinfrastructuur investeren. Het is het totale gebrek aan transparantie dat onbetamelijk is. Iedereen weet dat topvoetbal een wereld is waar obsceen veel geld omgaat. En voetballiefhebbers schijnen daar ook geen moeite mee te hebben - zolang hun club wint. Reden te meer voor transparantie. Minister-president Rudi Vervoort heeft ook de verlenging van de metro aangekondigd. Vliegensvlug, en niet eens onverdedigbaar. Alleen: hoeveel jaar wacht het UZ in Jette al op een goede verbinding met het openbaar vervoer? De ellende met het voetbalstadion is al in 2000 begonnen – met Euro 2000 werd het Koning Boudewijnstadion opgelapt, niet deftig aangepakt. Het zou van goed fatsoen getuigen om alle gemaakte en te maken kosten - ook de voorstudies – voor het nieuwe stadion op een rijtje te zetten. En dan met opgeheven hoofd te zeggen: zoveel hebben wij over voor een nieuw stadion. Daar gaan wij voor.

BRUSSEL – De vzw Terranova, de huisartsenwachtpost in de Asstraat die acht jaar geleden door Vlaamse artsen werd opgericht, doekt zichzelf voorlopig niet op. “Voor de nieuwe, door de Franstalige kring opgerichte wachtpost echt tweetalig is, gaan we de oude niet wegsmijten,” zegt voorzitter Erik Loosen.

l enkele jaren streeft de Franstalige huisartsenkring FAMGB naar één tweetalige wachtdienst voor Brussel. Het begon toen de FAMGB aan het Riziv financiering vroeg voor een grootscheeps hervormingsproject voor haar wacht. Het Riziv stelde als voorwaarde dat de wachtdienst tweetalig zou worden. Om de tweetaligheid te garanderen, klopte de FAMGB aan bij de – Nederlandstalige – Brusselse Huisartsenkring (BHAK). Bleek dat een deel van de Nederlandstalige artsen wel oren had naar het plan. Vooral de jongeren, die over het algemeen ‘Brusselser’ denken en ook hopen op die manier minder wachten te moeten draaien. Anderen vreesden echter dat de tweetaligheid niet gegarandeerd zou zijn. Eind vorig jaar was er binnen de BHAK een onvoldoende meerderheid voor een eengemaakte wachtdienst. Enkele maanden later raakte het project wel goedgekeurd. De afspraak is nu dat de BHAK in 2016 toetreedt tot de nieuwe vzw Garde Bruxelloise Brusselse Wachtdienst, opgericht door de FAMGB en sinds eind vorig jaar operationeel. De wachtdienst werkt met een nieuw telefoonnummer (02-201.22.22) en een nieuwe centrale wachtpost, Athé-

na, van waaruit de artsen van wacht hun ronde doen. “Wij zijn nu de officiële wachtdienst van het Riziv en moeten daarom tweetalig zijn,” zegt dokter Thomas de Cartier, bestuurslid van de Garde Bruxelloise Brusselse Wachtdienst. “Maar het is moeilijker dan gedacht. Voor de mobiele wacht is de tweetaligheid in het weekend en op feestdagen volledig gegarandeerd. Op weekavonden nog niet want dat is geen officiële wacht. Maar we zitten ook daar op 90 procent en dat zal verbeteren als volgend jaar de BHAK meedoet. Dan zal ook de vaste wachtpost Athéna honderd procent tweetalig kunnen functioneren. Voor onze andere twee posten, in Molenbeek en Woluwe, kunnen we die garantie niet bieden.”

Niet scheutig Athéna is gelegen in de De Brouchovestraat, op een boogscheut van de Asstraat waar Terranova gevestigd is. Twee tweetalige wachtposten vlakbij elkaar heeft weinig zin, dat besefte Terranova ook. En dus wilde de wachtpost zichzelf eind deze maand opdoeken. Maar het bestuur vindt het toch te voorbarig. “Wij hebben acht jaar lang een wachtpost gerund, die in de praktijk drietalig is,” zegt voorzitter Erik Loosen. “De Franstaligen waren al die tijd niet in staat

RAAD VAN EUROPA OVER ONTSLAG ANNE BRUMAGNE

‘België intimideert journalisten’ BRUSSEL - Het ontslag van hoofdredacteur Anne Brumagne van BDW/Agenda is een intimidatie van journalisten door de overheid. Dat stelt de Raad van Europa. Die verzamelt op haar website voorvallen in Europa waarbij de persvrijheid bedreigd is. Meestal gaat het om landen als Turkije of landen uit het voormalige Oostblok. Hier wordt België met de vinger gewezen. “Anne Brumagne is ontslagen omdat ze kritiek gaf op een herstructureringsplan dat de commerciële belangen boven de journalistieke belangen stelt,” zo klinkt de aanklacht. De Raad van Europa geeft het voorval een dreigingsniveau 2 mee. Dat niveau is van toepassing wanneer er sprake is van intimidatie van journalisten door de overheid. Er zijn drie dreigingniveau’s. De Raad van Europa vermeldt ook

het feit dat de journalisten geen inspraak kregen in de herstructureringsplannen en dat er geen redactiestatuut is dat de journalistieke onafhankelijkheid garandeert. Anne Brumagne had daarop aangedrongen. Intussen is, na massaal protest van Brusselaars en van het voltallige personeel, de controversiële CEO van de VBM, Michel Tubbax, ontslagen en blijft het bedreigde FM Brussel in de ether. Het ontslag van Anne Brumagne is niet ongedaan gemaakt. Een Facebookgroep, die meer dan duizend leden telt, roept op om dat wel te doen. Minister Sven Gatz (Open VLD), in Vlaanderen bevoegd voor media, wil niet reageren op het bericht. “Dit is de autonome beslissing van de Raad van Bestuur,” zegt woordvoerster Eva Vanhengel.

SVG/HUB

BDW 1480 PAGINA 3 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

BDWVOORGROND

GEZONDHEID > TERRANOVA WIL VOORLOPIG NIET WIJKEN VOOR ‘TWEETALIGE’ WACHTPOST VAN FRANSTALIGEN

‘WE SMIJTEN ONZE DRIETALIGE WACHTPOST NOG NIET WEG’ ERIK LOOSEN, VOORZITTER TERRANOVA:

“Blijkt dat de coördinatrice nu nog een spoedcursus Nederlands moet volgen”

Athéna, de centrale wachtpost van de nieuwe Garde Bruxelloise Brusselse Wachtdienst, vlakbij de Pachecolaan.

om hun drie wachtposten tweetalig te maken. En nu zouden zij het overnemen?” Volgens Loosen is een te klein deel van de activiteiten van de nieuwe Brusselse Wachtdienst tweetalig. “De mobiele wacht is alleen volledig tweetalig in het weekend en op feestdagen. En slechts een van de drie vaste wachtposten wordt tweetalig. Ook was drie jaar geleden afgesproken dat de hele structuur van de vzw tweetalig zou zijn. Blijkt dat de coördinatrice nu nog een spoedcursus Nederlands moet doen. Voor ons is dat allemaal niet voldoende.” Dus blijft Terranova voorlopig open, ook al is het Riziv niet scheutig om de Nederlandstalige wachtpost nog langer te financieren. Pas onlangs ging de dienst ermee akkoord om voor de eerste zes maanden van 2015 te betalen. Loosen: “We hopen dat het Riziv ons blijft steunen en de Nederlandstalige patiënt niet in de kou laat staan.”

Bettina Hubo

NIEUW IN BRUSSEL: SCHOOL VOOR JONGEREN MET SCHOOLFOBIE

‘Een op de honderd kinderen lijdt eraan’ BRUSSEL – Enkele weken geleden ging in Laken Les Ado de Robert Dubois open, bedoeld voor jongeren met een schoolfobie. “Je kan deze aandoening vergelijken met een burn-out bij volwassenen.” Schoolfobie. Volgens Julie Bruyère, kinderpsychiater van het Universitair Kinderziekenhuis Koningin Fabiola, lijdt een op de honderd jongeren eraan. “Deze kinderen hebben een panische angst voor de school,” zegt Bruyère. “Zolang ze thuis zijn, bijvoorbeeld tijdens de vakanties, functioneren ze normaal, maar als ze naar school moeten, ontstaat er een irrationele paniek. Die kan zich uiten op verschillende manieren: agressie,

huilbuien, overgeven, buikpijn.” De oorzaken zijn divers. Het kan te maken hebben met de jongere zelf, zijn familiale omstandigheden of zijn schoolsituatie. Zo kan pesten uitmonden in een schoolfobie. Bruyère: “Het heeft dus niets te maken met spijbelen. Spijbelaars blijven bewust weg van school omdat ze iets anders leuker vinden.” Volgens de kinderpsychiater neemt het aantal kinderen met schoolfobie toe. “Binnen onze praktijk kampt een op de twintig van de patiëntjes ermee, vooral pubers. Het komt in alle milieus voor en zowel bij jongens als bij meisjes. Wij zien het als een maatschappelijk fenomeen, dat te maken heeft met de steeds hogere eisen die aan kinderen gesteld wor-

“Met een mix van onderwijs en therapie willen we de jongeren zo snel mogelijk terug naar hun oude school krijgen”

den. Je kan het dan ook vergelijken met een burn-out bij volwassenen.” Tot dusver zaten deze kinderen thuis, met een ziektebriefje, of gingen ze naar de ziekenhuisschool. Bruyère: “Jongeren die opgenomen waren, konden terecht in onze ziekenhuisschool Robert Dubois. Omdat daar op den duur zoveel jongeren met deze aandoening zaten, hebben we besloten een aparte afdeling te maken, Les Ados de Robert Dubois.”

‘Hoogstens tien maanden’ Stad Brussel stelde hiervoor een voormalig kleuterschooltje in de Stevens-Delannoystraat ter beschikking. Daar lopen sinds anderhalve maand twintig adolescenten tussen twaalf en achttien jaar

school. Ze krijgen les, individueel of in kleine groepjes, maar hebben ook groepsgesprekken en sessies therapeutisch knutselen of koken. Bruyère: “Het is dus een mix van onderwijs en therapie. Op die manier willen we de jongeren zo snel mogelijk terug naar hun oude school krijgen. De ervaring leert immers dat hoe langer de jongere wegblijft, hoe moeilijker het wordt om terug naar school te gaan. Hij voedt dan als het ware zijn fobie. We houden hen hier dan ook hoogstens tien maanden.” Voorlopig kunnen alleen jongeren uit het Franstalig onderwijs terecht in het nieuwe centrum.

Bettina Hubo

UITGELICHT > ONDERHANDELINGEN HAREN IN CRUCIALE FASE

PENSIOENFONDSEN VOOR DE GEVANGENIS HAREN – Tegen de bouw van de megagevangenis van Haren verzamelt zich een onnatuurlijke coalitie van mensenrechtengroeperingen, localisten, extreemlinks, de Brusselse politie en het Brusselse gerecht. Ondertussen gaan de onderhandelingen over de bouw door, en blijft de financiering schimmig.

e Franstalige voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, Luc Hennart, was tijdens een persconferentie vorige week stellig: hij zou niet zetelen in een van de rechtbanken die voorzien zijn in het nieuwe gevangeniscomplex van Haren. In de nog te bouwen gevangenis is plaats voorzien voor een raadkamer en een kamer van inbeschuldigingstelling. Hennart wil geen recht spreken in een gevangenis omdat dat volgens hem een aanfluiting van de mensenrechten is: recht spreekt men in een Justitiepaleis, een gebouw weg van de gevangenis. Principieel valt er voor de zienswijze van Hennart natuurlijk iets te zeggen, al is het nu al zo dat er rechterlijke uitspraken vallen in de ge-

vangenis van Sint-Gillis, waar al een strafuitvoeringsrechtbank is. Maar

zal een belangrijk deel van de rechtspraak nog altijd plaatsvinden in het Justitiepaleis. Dat is ook een probleem voor de Brusselse politie: het is een logistieke nachtmerrie om gevangenistransport te organiseren doorheen de stad, om nog maar te zwijgen over de potentiële overlast die de gevangenentransporten met zich zul-

In magazines voor beleggers wordt opgeroepen om te investeren in niet-conjunctuurgevoelige sociale infrastructuur, zoals gevangenissen. ook praktisch zijn er argumenten tegen de bouw van de gevangenis in Haren: de magistratuur ziet het niet zitten om dagelijks de dertien kilometer van het Justitiepaleis naar de nieuwe gevangenis af te leggen. Hoewel dus in enkele rechterlijke kamers wordt voorzien in Haren,

len meebrengen. Welke weg zullen die transporten nemen: de drukke en smalle Haachtsesteenweg? In politiekringen valt wel te horen dat men op zich niet tegen de bouw van de gevangenis is, maar dat het logistiek niet verantwoord is om in Haren ook mensen in voorlopige hechtenis

BDW 1480 PAGINA 4 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

op te sluiten. “Het zou makkelijker zijn mocht men in Sint-Gillis mensen opsluiten in afwachting van hun proces, en eenmaal recht is gesproken, ze over te hevelen naar Haren. Alleen zo is het werkbaar,” klinkt het.

Uitspattingen Tot zover de alliantie tussen politie en gerecht. Het verzet tegen Haren is oorspronkelijk een burgerbeweging, die de jongste jaren aangevuld is met mensenrechtenactivisten, localisten naar het Franse model van een ‘ZAD’ (Zone à Défendre, een bezetting van een terrein waar overheid en/of privé bouwplannen mee hebben). Een ZAD is per definitie antikapitalistisch. Daarom ook dat extreemlinkse groeperingen zich hebben gemoeid met het protest tegen de bouw van de gevangenis in Haren. Dat gaat ver: sinds een jaar duiken in de stad slogans op muren op die zelfs gevangenissen in vraag stellen, en onlangs nog werd het huis van een van de architecten van de gevangenis in brand gestoken.

De Brusselse tak van deze anarchisten bevindt zich in Anderlecht, maar ook hier zouden er banden met Frankrijk zijn. Op het internet vindt u na een beetje zoeken de nodige antikapitalistische en anti-autoritaire pamfletten van deze groep. Ondanks het gemeenschappelijke

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE De originele aanpak van deze dakloze heeft veel succes. Om geld bij elkaar te sprokkelen, gebruikt hij een vislijn met een echte nylondraad. Binnen een week kan hij zijn lijntje over de hele Ortsstraat werpen, want die wordt vanaf zondag – net zoals een groot deel van de binnenstad – autovrij.

BDW 1480 PAGINA 5 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

Haren: een ZAD naar Frans model, en een verbond tussen gerecht, politie en actievoerders.

protest tegen de bouw van de gevangenis werden leden van deze cel een paar weken geleden aangehouden door de politie. Natuurlijk betreft het hier uitspattingen: het vreedzame verzet tegen de bouw van de gevangenis is eerbaar, net zoals het noodzakelijk

“ “ HET WOORD

is voor de federale staat om in moderne gevangenissen te voorzien om de samenleving te beschermen. Maar daar wringt het schoentje: het is niet de staat die voorziet in de gevangenis van Haren, maar een consortium van Spaanse en Belgische bouwfirma’s en architecten, gefi-

nancierd door de Australische investeringsbank Macquarie Capital. Eens de gevangenis is gebouwd zal de federale staat gedurende 25 jaar een vergoeding betalen aan dit consortium om de gevangenis te mogen gebruiken. Na 25 jaar dan wordt de gevangenis kosteloos eigendom van de staat. In theorie. Zoiets heet een publiek-private samenwerking. Zowel de Regie der Gebouwen – die staatseigendom beheert – als Macquarie Capital weigeren elke commentaar over het contract voor bouw en onderhoud van de gevangenis. Johan Vanderborght, de woordvoerder van de Regie, zegt wel dat het contract openbaar zal worden gemaakt wanneer het definitief afgesloten is. “De onderhandelingen lopen nog, en we zitten in een cruciale fase omdat we binnenkort de bouwvergunning zouden moeten krijgen van het Brussels Gewest.” De stilte bij Macquarie Capital doet alvast niet veel goeds vermoeden. In magazines voor beleggers wordt opgeroepen om te investeren in sociale infrastructuur die niet gevoelig is voor economische conjunctuurschommelingen: scholen, ziekenhuizen en… gevangenissen. Macquarie maakt zeker gebruik van Belgische pensioenfondsen – van KBC bijvoorbeeld – om de gevangenis van Haren te financieren. Hoe dat in zijn werk gaat is schimmig: de vergoeding die de federale staat zal betalen om gebruik te maken van de gevangenisinfrastructuur – belastinggeld, dus – zal hoogstwaarschijnlijk worden gebruikt om de lening af te betalen die Macquarie is aangegaan om de gevangenis te bouwen. De onderhoudskosten ten laste van het consortium zijn dan zo klein mogelijk, en liefst winst. Christophe Degreef

Dit vertrek is een aanslag op de sociaalculturele identiteit van de Anderlechtenaar. Voetbal was ons leven, als kind, als adolescent en als volwassene” Anderlechts CD&V-gemeenteraadslid Walter Vandenbossche betreurt in een persbericht het vertrek van voetbalclub RSC Anderlecht naar de Heizelvlakte.

Ik heb nog geen enkel teken gezien dat het deze regering echt menens is met de strijd tegen financiële criminaliteit” Brussels onderzoeksrechter Michel Claise is ongemeen hard voor de federale regering (in De Standaard).

WEEKOVERZICHT WOENSDAG 17 JUNI RVB ONTSLAAT CEO VBM. De raad van bestuur van de Vlaams Brusselse Media beslist de samenwerking met huidig CEO Michel Tubbax stop te zetten. Tubbax kondigde vorige week de stopzetting van FM Brussel en het ontslag van Anne Brumagne aan, hoofdredacteur van deze krant. Het voltallige personeel en het management eisten daarop zijn ontslag. VOORSTELLING STRATEGIE 2025. Minister-president Rudi Vervoort (PS) stelt in het Atomium de ‘Strategie 2025 voor Brussel’ voor. Het ambitieuze toekomstplan moet via achttien doelstellingen een antwoord bieden op de sociaal-economische uitdagingen van Brussel en de Brusselse economie aanzwengelen. De Vlaamse regering ondertekent het plan niet. VOETGANGER KONING. Stad Brussel maakt zich op voor de inhuldiging van de voetgangerszone. Op zondag 28 juni wordt het startschot gegeven. De centrale lanen worden opgedeeld in verschillende zones, waaronder een sportzone, een urban-scene-zone en een stadssalon.

DONDERDAG 18 JUNI IN GEVANGENIS GEEN PLAATS VOOR RECHT. De voorzitter van de Franstalige Brusselse rechtbank spreekt zich kritisch uit over de nieuwe gevangenis in Haren. Een proces moet op neutraal terrein gevoerd worden in een justitiepaleis, volgens voorzitter Hennart. PROTESTACTIE TRANSPORTSECTOR. Verschillende beroepsfederaties van de transportsector protesteren in Brussel tegen de kilometerheffing. Een colonne van 300 vrachtwagens trekt over de Kleine Ring. De verkeershinder blijft beperkt. RAMADAN VAN START. De jaarlijkse vastenmaand van moslims begint. Tot 17 juli mogen moslims niet drinken, eten, roken of seks hebben tussen zonsopgang en -ondergang. Door de lange zomerdagen belooft het een zware editie te worden.

VRIJDAG 19 JUNI OOK LOKETTEN IN BRUSSELSE STATIONS TOE. De spoorvakbonden protesteren tegen de aankondiging van NMBS om bijkomend een dertigtal loketten te sluiten. Overal heel het land sluiten heel wat loketten voor één dag uit protest. Ook de loketten van de drie grootste stations van Brussel blijven gesloten.

ZATERDAG 20 JUNI AKKOORD OVER NIEUW STADION. Het nieuwe Eurostadion op Parking C komt er tegen 1 juli 2019, zeggen RSCA, Stad Brussel en bouwheer Ghelamco. Het Koning Boudewijnstadion moet een jaar later afgebroken zijn. Stad Brussel komt niet tussen in de huur, het Gewest zou wel instaan voor de kosten aan de metrolijn.

ZONDAG 21 JUNI VEEL VOLK VOOR WERELD YOGA DAG. 3.500 deelnemers, het merendeel in het wit gekleed, verzamelen in Ter Kamerbos om samen de zonnegroet te brengen. Dat gebeurt ook in 191 andere landen. In de Indiase hoofdstad New Delhi wordt met 37.000 deelnemers het wereldrecord verbroken. STEUNBETOGING GRIEKENLAND. 3.500 betogers willen een economisch en sociaal herstelplan voor Griekenland en de stopzetting van het soberheidsbeleid van de EU. Volgens de betogers stellen de EU, de Centrale Bank en het IMF onhoudbare en oneerlijke eisen aan Griekenland.

MAANDAG 22 JUNI MEMORIAL ZOEKT PISTE. De Memorial Van Damme denkt aan uitwijken naar het buitenland, als het Koning Boudewijnstadion al in 2020 verdwijnt, stelt Memorialbaas Bob Verbeeck. De bevoegde politici zouden zich niet aan hun woord gehouden hebben. Er wordt volop naar oplossingen gezocht, ook in het buitenland.

DINSDAG 23 JUNI

Gnagnagna

Brussels schepen van Sport Alain Courtois (MR) heeft zijn buik vol van de kritische opmerkingen over het stadion. Hij vraagt iedereen om wat positiever voor de dag te komen. Op een persconferentie vorige zaterdag liet hij zich voor de camera’s van tvbrussel en RTBF verleiden tot opmer-

kelijke uitspraken. Courtois doet bij dat laatste medium een beroep op minder courante uitdrukkingen, zoals ‘gnagnagna’. Cosmos 963 maakte daar graag gebruik van en zette die zinnen meteen op muziek. De remix is te vinden op brusselnieuws.be. KV

CIPIERS VERDACHT VAN SLAGEN EN VERWONDINGEN. In de gevangenis van Vorst worden drie cipiers voorgeleid bij de onderzoeksrechter. Ze zouden gevangenen gepest, geprovoceerd en vernederd hebben. De cipiers worden in verdenking gesteld van opzettelijke slagen en verwondingen. Samengesteld door Hanne De Valck

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1480 PAGINA 6 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

SAMENLEVING >

SAM TOUZANI EN NADIA GEERTS OVER VRIJE MENINGSUITING

‘DE HOOFDDOEK IS EEN

POLITIEK SYMBOOL, GEEN RELIGIEUS’ SCHAARBEEK – Iedereen is voor de vrije meningsuiting. Nochtans krijgen Sam Touzani en Nadia Geerts vaak tegenwind. Zes maanden na de aanval op Charlie Hebdo en een jaar na de aanslag op het Joods museum, wijzen ze jongeren op de gevaren van het islamisme en een valse emancipatie. “Wie de zaken slecht benoemt, draagt bij tot het kwaad in de wereld.”

am Touzani is de uitbundige artiest en televisiepersoonlijkheid, een Brusselaar met Berberachtergrond, en atheïst. Nadia Geerts de bedachtzamere filosofe en onderwijzer aan de Haute École de Bruxelles (HEB). De ideologische etiketten die ze zichzelf gunnen zijn veelvuldig: militant vrijzinnig, antiracist, antifascist, anticommunautarist. De vrije meningsuiting is hun beider dierbaarste bezit, de horizon waar niemand aan mag raken. Maar hun vrijzinnige stem wordt vaak geïsoleerd in het debat over de islam en vrijzinnigheid, merken ze. Of nog: ze worden door links verweten extreemrechts in de kaart te spelen of islamofobie te prediken. “Het internet bulkt van de bedreigingen tegen mijn persoon,’ zegt Touzani. ‘Ik heb daar tien jaar amper op gereageerd, niet uit angst, maar om racisten geen extra munitie te geven.” De aanslag op Charlie Hebdo was de aanleiding voor een gezamenlijk boek, Je pense donc je dis. De vrije meningsuiting uitgelegd aan jongeren. Geerts en Touzani willen zaken zoals blasfemie, atheïsme en spot bespreekbaar maken onder jongeren. Beide staan dicht bij de jonge generatie Brusselaars. Ze komen vaak in scholen en zien een evolutie, een bepaalde islamisering. “We zijn in dertig jaar geëvolueerd van Touche pas à mon pote (de slogan van de brede antiracismebeweging in de jaren 1980, KV en CD) naar Touche pas à mon foulard,” zegt Touzani. “Waar we dertig jaar geleden samen streden tegen racisme, plooien gemeenschappen zich nu terug op zichzelf en claimen ze zaken met betrekking tot identiteit. Politici laten dat gebeuren om electorale redenen.” Daags voor ons gesprek is Touzani voor een conferentie te gast in het Joods museum, dat zich sinds de aanslag opener wil opstellen jegens allerlei stemmen in de samenleving. Van de aanwezige joodse progressieven van de CCLJ of UPJB in de zaal kreeg u weinig tegenkanting, maar de acte de présence op zich is toch gedurfd, nietwaar? Als vrijzinnig atheïst met

Berbers-Marokkaanse roots gaan spreken in het Joods museum, een jaar na de aanslag? Waarom doet u dat? Sam Touzani: “Waarom niet? Kijk, ik had nooit gedacht dat anno 2014 in Brussel joden vermoord zouden worden omdat ze joods zijn. Al van jongs af aan voer ik een strijd tegen antisemitisme, vanuit het gezond verstand.” Nadia Geerts: “De joodse gemeenschap is het vaak met ons eens. Zij geven zich rekenschap van de uitspattingen van het islamisme, want ze zijn er vaak de eerste slachtoffers van.” Touzani: “Weet u dat wie in een moslimgezin wordt grootgebracht, opgroeit met het woord ‘jood’? Maar het is een scheldwoord! Ik spreek uit ervaring. Als vijfjarige knaap voel je al aan dat er een spanning leeft ten aanzien van de joodse gemeenschap. En dan gaat het al snel over het conflict in het Midden-Oosten, dat gebruikt wordt om haatgevoelens te verwoorden.” Zegt u nu dat antisemitische gevoelens bij moslims niet zozeer te maken hebben met het conflict IsraëlPalestina, maar essentieel zijn? Touzani: “Ik ben overtuigd pro-Palestijns en ik bekritiseer complexloos de Israëlische politiek. Maar ik erger mij aan antisemitische gevoelens die verscholen zitten achter het zogenaamde ‘antizionisme’ van veel mensen. Ongetwijfeld zijn velen gewonnen voor een tweestatenoplossing. Maar evenveel jongeren betogen om de verkeerde redenen voor de Palestijnse zaak. Ze weten vaak niet eens waar Gaza ligt. Ze verdedigen Palestina alleen maar omdat het aangevallen wordt door Israël, de gemeenschappelijke vijand. Maar is er iemand onder hen die in de bres springt voor allerhande mensenrechtenschendingen in Syrië, Irak, Afghanistan of de Westelijke Sahara in Marokko, nota bene stuk voor stuk dictatoriale regimes?” “Die selectieve verontwaardiging, en dat de mensen de zaken niet juist benoemen, storen mij. Camus zei: ‘Wie de zaken slecht benoemt,

“Weinigen slagen erin de zaken juist te benoemen als het over Joden gaat”

draagt bij tot het kwaad in de wereld.’ Is het je opgevallen dat in de onmiddellijke nasleep van de aanslag op Charlie Hebdo niemand zei dat het om een islamistische en antisemitische aanslag ging?” Niemand durfde? Touzani: “Maar dat is toch verschrikkelijk voor ons, democraten, dat we op dat punt zijn aanbeland in de eenentwintigste eeuw, na alles wat de geschiedenis ons heeft geleerd? Moslimjongeren verschuilen zich bij aanslagen à la Charlie Hebdo meer achter het ‘zionisme’, dat er dan zogezegd voor zorgt dat moslims wereldwijd haast niet anders kunnen dan aanslagen plegen, of zeggen al gauw dat zulke aanslagen complotten zijn van Westerse of Israëlische veiligheidsdiensten. Trouwens, over dat zionisme: ik bekijk het als een maatschappijproject zoals het socialisme, communisme, liberalisme of kapitalisme. Waarom zou iedereen staten mogen creëren, behalve Israël? Maar weet je, in debatten met jongeren met migratieroots gaat het na twee minuten, wat zeg ik, dertig seconden, over het Midden-Oosten. En altijd heeft Israël alle schuld.” Dan verbergt dat toch een niet te negeren frustratie? Vanuit menselijk oogpunt is het begrijpelijk dat jongeren de Palestijnen steunen. Touzani: “Ja, maar die frustratie onder Arabieren dateert niet van gisteren. Sinds enkele eeuwen leven vele artiesten en intellectuelen uit de Arabische wereld in ballingschap, vaak in

het Westen. En dan mogen ze zich hier nog niet positioneren over religieuze kwesties, laat staan over het islamisme. Kijk naar wie vandaag allemaal een fatwa over zich heen heeft. Mijn Marokkaans-Franse vriendin Zineb El Rhazoui, die de aanslag op Charlie Hebdo heeft overleefd, heeft 24 uur op 24 politiebescherming nodig. De islam heeft zijn aggiornamento (modernisering) gemist. Dat zou in Europa geen probleem mogen vormen voor het samenleven, maar dat is het wel. Jammer genoeg is vooral de linkerzijde behoorlijk laks in het benoemen van de zaken.” Jullie definiëren zichzelf als vrijzinnig, maar ook als feminist. Zien jullie dat we in de richting van twee extremen aan het evolueren zijn? Neem nu de hoofddoek. Men kan tegen zijn, maar man kan ook voor zijn in naam van de emancipatie. Hoe verklaar je zo’n spreidstand? Geerts: “Voor mij leidt de hoofddoek af van waar het om gaat. De hoofddoek lijkt mij onvermijdelijk een politiek symbool, geen religieus. In de Koran zegt geen enkele tekst dat de vrouw een stuk stof op haar hoofd moet dragen. In deze eeuw zien we een opgang van het islamisme. Regimes die de vrije meningsuiting weren, die tegen homoseksualiteit zijn, zijn ook diegene die de sluier opleggen.” Touzani: “Voor mij is de boerka of de hoofddoek - het is me eender - een onderwerping van de vrouw aan de man, of een teken van dominantie van de man over de vrouw.” Dus jullie zien de hoofddoek niet als een identiteitskwestie? Geerts: “Opgelet, voor de vrouwen die een hoofddoek dragen, is het uiteraard wél een identiteitskwestie. Maar velen beseffen niet welk discours er meespeelt. Islamitische geleerden steken best veel energie in publicaties over de vrouwelijke verplichtingen. De sluier hoort altijd in het rijtje thuis. Maar voor mij is de sluier een controle-instrument, dat ten allen tijde uitdrukt dat je getrouwd bent of alleszins niet te verleiden. Een hoofddoek ontzegt je ook onmiddellijk een aantal zaken, zoals bepaalde sporten beoefenen bijvoorbeeld. Het feminisme kan en mag zich daar niet bij neerleggen.” Wat te denken van de lange rok-rel onlangs in een Brusselse Franstalige middelbare school, waar meisjes met donkere rokken tijdelijk de toegang tot de school werd ontzegd? Geerts: “Een dergelijk verbod wordt algauw misbegrepen. En ook wel terecht: we leven in een democratie, dus we verbieden best niet te veel. Maar ik kom vaak in scholen. Ik voel effectief een zekere verplichting tot vroomheid als het op kledij aankomt. Dat vertaalt zich in het dragen van een sluier, maar ook van lange rokken, lange mouwen en gesloten hals, ook al is het dertig graden buiten. Wat doet dat met niet-moslimmeisjes in de klas? De druk wordt groot. Het is een complexe zaak, want lange rokken zijn in se geen religieuze voorschriften.” Touzani: “Maar ze zijn wel een veruiterlijking van een religieuze norm binnen de schoolmuren, die niet zo benoemd wordt. Hetzelfde zien we gebeuren in publieke instellingen. Mahinur Özdemir, de CDH-politica die onlangs uit haar partij werd gezet, die met haar hoofddoek in het Brussels parlement zetelde, ik vond dat verschrikkelijk.” Geerts: “Ook de aanmoediging van linkse politici valt af te keuren. Alsof een gesluierde vrouw in het parlement een vooruitgang is!” Kan je de hoofddoek ook niet zien als een symbool van vrije meningsuiting? Geerts: “Ja. Maar geen enkele vrije meningsuiting is absoluut. Ik heb niets tegen vrouwen

BDW 1480 PAGINA 7 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

Geerts: “Op school leren jongeren mediadiscours te deconstrueren. En ze worden daardoor effectief achterdochtig over wat in de media verschijnt. Het is spijtig dat ze dat niet toepassen als het over complottheorieën gaat. Eerst geloven ze wat ze willen geloven, om erna een argumentatie op te bouwen.” Ligt hier geen grote rol voor leraren? In recent onderzoek van de Koning Boudewijnstichting werd aangekaart dat veel leerkrachten moeite hebben met bepaalde gevoelige thema’s zoals de evolutietheorie of homoseksualiteit. Geerts: “Veel leerkrachten begrijpen niet goed hun verplichting om neutraal te zijn. Neutraal zijn betekent geen positie innemen over zaken die de publieke opinie verdelen. Maar er zijn limieten aan die neutraliteit, meer bepaald wanneer de democratische principes bedreigd worden. Bij een aanslag moet de leerkracht duidelijk stellen dat zoiets onaanvaardbaar is, zonder enige ambiguïteit. Het debat openen in je klas, en de leiding nemen.” “Daarnaast is er nog een ander probleem in Brusselse scholen, en dat is de gettovorming. Van de kinderen in lagere scholen in Brussel groeit tot 45 procent op in een moslimgezin. Er zijn klassen waar de leerkracht de enige niet-moslim is, en waar de leerlingen het onder elkaar eens zijn.” Begrijpen jullie jongeren die naar Syrië gaan strijden? Touzani: “Jongens die naar Syrië gaan, voelen zich belazerd. Ze wantrouwen Belgen, en dus ook zichzelf. En daarbovenop blijft men het beeld van hen hebben als tweederangsburger. Vandaag vertrekken zelfs jongeren die gestudeerd hebben.” Geerts: “Ik ben het niet eens met de pessimistische visie dat als jongeren zich terugtrekken tot een radicale islam, dat is omdat wij hen niet goed geïntegreerd hebben. Ik heb de indruk dat in Vlaanderen, waar extreemrechts sterker staat, linkse partijen erg voorzichtig zijn. Als willen ze voortdurend bewijzen dat ze tolerant en open zijn. Volgens mij gaan ze te ver in hun diversiteitspolitiek.”

Nadia Geerts en Sam Touzani leggen in hun boek het begrip ‘vrije meningsuiting’ uit aan jongeren.

die voor de hoofddoek kiezen, maar vanuit sociologisch oogpunt maakt het me ongerust. En als je je vrije meningsuiting gebruikt om de hoofddoek te dragen, moet je niet verbaasd zijn dat je stem erover gehoord wordt.” Touzani: “Of dat je met stigmatisering te maken krijgt.” Veel jongeren zien in figuren als de Franse komiek Dieudonné de belichaming van de vrije meningsuiting, omdat hij joden viseert. Wat zeggen jullie daarop? Geerts: “In ons boek wilden we het niet over

hem hebben, maar we kunnen er niet omheen als we met jongeren praten. Dieudonné is niet vergelijkbaar met Charlie Hebdo. Wat Dieudonné in zijn comedy shows vertelt over de gaskamers, herhaalt hij op serieuze toon op de Iraanse televisie. Dan is hij geen komiek meer, maar een politicus die de scène gebruikt voor een politiek discours, verpakt in grapjes.” Touzani: “Dieudonné spreekt niet over het jodendom, maar over uitgemoorde families. Terwijl Charlie Hebdo zijn pijlen richt op alle religies. Er zijn drie karikaturen verschenen over de profeet, zeven over het jodendom en

37 over extreem-rechts. Het is interessant om die cijfers erbij te halen. En voor Dieudonné gaat het om business, geld.” Geloven jongeren jullie als jullie de zaken genuanceerd uitleggen? Als ze een overtuigend Youtube-filmpje van Dieudonné bekijken, is het terug naar af. Complottheorieën zijn legio op het internet, en ze zijn populair bij moslims. Touzani: “Complottheorieën hebben een grote kracht: ze leggen àlles uit.”

Onze indruk is dat, net omdat extreemrechts er afwezig is, men langs Franstalige politieke zijde nog lakser omgaat met het diversiteitsdebat. Terwijl het woord ‘integratie’ niet per sé rechts of links is. Touzani: “Ik heb geen enkel probleem met integratie. Iedereen moet zich integreren, altijd en overal, bij een nieuwe job, als je in een nieuwe samenleving terechtkomt. Ik zou het niet erg vinden mocht het integratiedebat ruimer benaderd worden en men over verschillende vormen van integratie spreekt: culturele, politieke, socio-economische, enzovoort.” Geerts: “Het stoort mij dat we bij Belgen van de derde of vierde generatie nog altijd over integratie moeten spreken. Er is niemand om met de vinger te wijzen, maar het is wel een onrustwekkende realiteit. De vraag is: hebben wij gelijk dat we derde of vierde generaties nog over aanspreken over integratieproblemen? Of zijn zij vaak echt niet geïntegreerd? Het is een combinatie van de twee factoren. Reportages zoals die van Sofie Peeters (Femme de la Rue, nvdr.) tonen aan dat er bijvoorbeeld in de publieke ruimte verschillende codes gelden naargelang men een migratieachtergrond heeft.” Kim Verthé en Christophe Degreef

‘Je pense donc je dis.’ Uitgeverij Renaissance du Livre (2015), 12,90 euro. Te koop bij Filigranes of via webshop Renaissance du Livre: http://eshop.renaissancedulivre.be

BDW 1480 PAGINA 8 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

Michel Delsaux en Jean-Luc Petit (met Nymphée) in hun nieuwe optrekje op de eenentwintigste verdieping van de Up-site.

LEVEN IN DE HOOGSTE WOONTOREN VAN HET LAND

‘HIER WONEN VOELT ALS VAKANTIE’ BRUSSEL – Precies een jaar geleden werd de Up-site, de hoogste woontoren van het land, voltooid. De helft van de appartementen is intussen bewoond. De bewoners zijn enthousiast. Slechts hier en daar valt een minpuntje te noteren. “Soms zit er niemand aan de receptie om mijn krant in ontvangst te nemen,” moppert mijnheer Van Damme.

e Up-site kom je niet zomaar binnen. Het stevige zwarte hek dat toegang biedt tot het terrein, kan alleen door de bewoners en de receptioniste geopend worden. De receptie zelf is een lichte ruimte met wit leren zetels. Aan de muur hangt een opvallend schilderij van Rinus Van de Velde. “Zoekt u Jean-Luc Petit?” vraagt het meisje achter de balie. “Hij kan niet ver zijn. Ze zijn even de hond gaan uitlaten.” En ja, daar komen Petit en zijn vriend Michel Delsaux aangelopen vanuit de binnentuin. Ze hebben even een ommetje langs het kanaal gemaakt met hun dwergteckel Nymphée. Na een jaar begint ook de omgeving rond de toren tot leven te

komen. Er is intussen een kranten- en broodjeszaak, een Italiaans restaurant en ook een nieuw café. Bovendien werd de kade verbouwd tot een hippe houten promenade. Bij de receptie pikken Petit en Delsaux twee grote dozen op, die net door een pakjesdienst geleverd werden. Het stel verhuisde pas anderhalve week geleden en is nog niet helemaal geïnstalleerd. “Handig, zo’n conciërgedienst,” zegt Petit als we in de lift zitten. “Al was het ons daar niet om te doen.” De twee vijftigers woonden voorheen in een art-deco-appartement in Vorst. “We wilden iets groters en zochten eerst naar een appartement in dezelfde stijl en dezelfde buurt. Aan de Up-site dachten we niet. Het leek ons ook niet betaalbaar,” vertelt Petit, die als historicus in het Broodhuis-museum werkt. “Toen we niet meteen iets in art deco vonden, zijn we naar nieuwbouw gaan kijken. Maar dan moest het echt speciaal zijn.” Zo kwamen ze terecht in dit hoekappartement op het noordoosten, 21 hoog. Lang nadenken over verdieping en oriëntatie was er niet bij. “Dit was zo’n beetje wat er binnen ons budget

overbleef,” zegt Delsaux. Maar de twee zijn in hun nopjes met hun nieuwe woonst. “We hadden misschien liever het zuiden gehad, maar het is nu al zo warm binnen. En ons uitzicht is geweldig,” zegt Petit. Vanuit de woonkamer hebben Petit en Michel inderdaad een panoramazicht dat reikt van het Atomium tot de triomboog van het Jubelpark en het Justitiepaleis. Vanop hun terras kijken ze recht op de Noordwijk. “Heel urban,’ vindt Petit. “Grappig ook, met die treinen die door Schaarbeek kruipen als ware het miniatuurtreintjes.”

Hotel in Kuala Lumpur Hoe ze zich voelen, na anderhalve week in de toren? “Het is net vakantie. Toen we inhuisden was het bloedheet. Die drukkende hitte, het uitzicht op de hoogbouw aan Noord, het internationale publiek van de Up-site, we waanden ons in een hotel in Kuala Lumpur.” Toch is het niet al rozengeur en maneschijn, dat hebben ze al ondervonden. “Er is hier geen supermarkt vlakbij, dat is lastig,” zegt Petit. “En ons terras is toch wel lawaaierig. We hebben al bedacht dat we bij mooi weer

“De spa kost nog eens honderd euro per maand, maar voor die prijs kan ik wel in mijn badjas de lift instappen en gaan zwemmen”

met onze ligstoelen naar het 42ste gaan.” Het 42ste, dat is het schitterende dakterras, dat omgeven is door een geluidswerende glazen balustrade. In de verkoopsbrochure staat het omschreven als skydeck. Het is maar één van de troeven waarmee projectontwikkelaar Atenor zijn 140 meter hoge toren extra aantrekkelijk heeft willen maken voor de kopers. Op de derde verdieping is ook een wellnesscentrum met zwembad en op de tweede een mini-bioscoop en een kinderspeelzaal. De conciërgerie beheert niet alleen de receptie, ze kan ook ingeschakeld worden voor het bestellen van bloemen, een maaltijd of een vliegtuigticket, het bellen van een loodgieter of het regelen van de was en de strijk. Alleen het beloofde restaurant is er nog niet. Dat was aanvankelijk gepland op het dak maar komt, na verzet van de brandweer, op het gelijkvloers. Na lang zoeken is er inmiddels een kandidaat-uitbater: Ilys

ADVERTENTIE

Droom Kritiek op de toren is aan Nicolas Van Bol (31) niet besteed. Hij geniet na een jaar nog elke dag van het feit dat hij een ruim hoekappartement in de Up-site kon kopen. Weliswaar ‘slechts’ op de tweede verdieping maar met prachtig uitzicht op het kanaal en het zuidwesten. Het was een soort droom die in vervulling ging. “Ik werkte ooit in het Hilton, waar toen nog mensen permanent in een suite woonden. Dat leek me het einde.” Van Bol, die zelf in een immokantoor werkt, pakte het slim aan. Hij kocht drie jaar geleden al, toen er nog betaalbare appartementen op het zuidwesten te koop waren. “Ik betaalde, zonder kosten, 240.000 euro. Als ik meer geld gehad had, was ik boven in de toren gaan wonen, maar één verdieping hoger kostte meteen al 30.000 euro meer.” Hij is hier heel gelukkig. “Dit gebouw is echt gemaakt Nicolas Van Bol: “Ik woon maar op de voor mij. Ik heb een geweldig uitzicht tweede verdieping maar ben heel gelukkig. en ik kan gebruiken maken van exact Dit gebouw is echt gemaakt voor mij.” dezelfde service als de bewoners van de hoogste verdiepingen.” Van Bol profiteert optimaal van alle extra’s. Hij gaat dagelijks naar de Events, dat onder meer het Kaaicafé runt. spa. “Dat kost me nog eens honderd euro per Voor mijnheer Van Damme, die samen met maand, maar voor die prijs kan ik wel in mijn zijn echtgenote sinds september op het ne- badjas de lift instappen en gaan zwemmen.” gende woont, behoren al die extra’s gewoon De conciërgerie vindt hij fantastisch. “Ik bestel tot de verkoopspromo. “Ik ben één keer met soms een kookpakket bij Fox Cuisine. De remijn kleinkinderen in het filmzaaltje ge- ceptioniste zet dat dan gewoon bij mij in de weest. Het was er koud en je kon geen dvd’s koelkast. Geweldig toch.” insteken, alleen een usb-stick. Ook de kin- Die service leidt volgens hem niet tot hele hoge derspeelzaal stelt niet veel voor, er liggen huurlasten. “Het is wel iets meer dan elders, wat kussens. Hier wonen natuurlijk ook niet maar niet veel. Door de zonnepanelen en de veel kinderen.” goede isolatie hebben we immers nauwelijks De Van Dammes, beiden rond de 65, koch- verwarmingskosten.” ten hun stekje in de Up-site aanvankelijk als En dan zijn er, niet onbelangrijk, de medeinvesteringsappartement. Maar omdat hun bewoners, een mix van Belgen en expats. huis in Ukkel te groot geworden was en ze “Iedereen is nieuw, dus iedereen is erg open. nog een vakantiehuis hebben in Bretagne, We hebben hier al enkele feestjes gehad.” Uit wilden ze het appartement toch zelf uittes- enthousiasme maakte Van Bol een Facebookten. “En het bevalt, het licht en de luchten, groep speciaal voor de toren. “Veel bewoners de keuken, de isolatie, de nabijheid van het posten wel eens iets, een tip voor een restaucentrum.” rant, gratis tickets voor een beurs in Thurn & Minder tevreden zijn ze met de lawaai- en Taxis of gewoon een foto van een mooie zonsstofoverlast van Interbeton. “En de ramen ondergang.” worden voorlopig niet vaak genoeg gewasBettina Hubo sen.” Ook maakt de conciërgedienst het in

DE DUURSTE ZIJN NOG OVER Na drie jaar blijven nog steeds 53 van de 251 appartementen in de Up-site onverkocht. Ze zijn gelegen op de hogere en dus duurdere verdiepingen. Lager dan het 25ste schiet vrijwel niets meer over. Ook zijn er nog amper appartementen op het zuiden. Wie nu nog een stekje met veel zon zoekt, komt al gauw in de categorie ‘uitzonderlijk vastgoed’ terecht, waar nog behoorlijk wat keuze is. Zo is er op het 33ste een apparte-

ment van 177 vierkante meter met een terras van 110 vierkante meter pal op het zuiden voor 899.000 euro. Wil je meer ruimte, is er op het 29ste een optrekje van 229 vierkante meter voor 949.000 euro. Dat is dan telkens zonder kosten en zonder autostaanplaats. Neem je genoegen met minder, dan kan je voor 325.000 euro (plus kosten) eigenaar worden van éénslaapkamer-appartement, HUB 36 hoog, op het noorden.

ID# 2015 INNOVATIVE THE POWER DISPLAY OF LIGHT

04.06 > > 18.10

ATOMIUM Atomiumsquare - 1020 Brussel - metro Heizel www.atomium.be/id2015

ADVERTENTIE

OP ZOEK NAAR EEN OPLEIDING? ONTDEK SNEL ONS NIEUW AANBOD. Surf naar www.syntrabrussel.be en schrijf je in.

-10%*ing bij inschrijv or vo & betaling . 1 juli 2015

MODESHOW

rbaar t cumulee rting is nie n en enkel * Deze ko re kortinge met ande rijving van ch ins r geldig voo e opleiding. een nieuw

VR 26.06.2015 | 19u00 De Markten | Oude Graanmarkt 5 | 1000 Brussel

W W W.DESIGNBYSIGN.COM

hun ogen niet helemaal waar. “De basisservice is ok, maar er worden geen spectaculaire initiatieven genomen. Bovendien is er één dag op twee niemand aanwezig om ‘s ochtends mijn krant in ontvangst te nemen.” Voorts zijn ze bezorgd om de ‘gemene delen’, het dakterras, de liften, de parkings. “Er moeten camera’s komen. Deze buurt is niet al te proper. Dat mag niet binnenkomen in het gebouw. Ik heb op het uitkijkplatform al eens lege blikjes aangetroffen. Als je je niet beschermt tegen het asociale gedrag van anderen, gaat de waarde van je eigendom achteruit.”

BDW 1480 PAGINA 10 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

MOBILITEIT > CYCLEHACK LEVERT CONCRETE IDEEËN OP OM FIETSEN LOKAAL OP TE LEUKEN

‘Brussel mist een fietscommunity’ BRUSSEL - Ideeën moeten rijpen voor ze concreet worden. Niet zo op Cyclehack, het evenement dat afgelopen weekend in Brussel een veertigtal creatieve breinen, van student tot diplomaat, samenbracht rond de vraag: ‘Hoe kunnen we fietsen in Brussel aangenamer maken?’ Op zondagmiddag waren zes prototypes af. De sfeer die op zaterdagmiddag in de lucht hangt in het Cyclo-atelier in de Koolmijnenkaai, is ernstig. De lunchtijd is amper voorbij, enkele lege papieren borden slingeren naast laptops waarop mensen alweer toegewijd zitten te tokkelen. Er wordt zachtjes gediscussieerd. In het fablab van IMAL, dat er vlak naast ligt, doet de 3D-printer overuren. De avond voordien delen de aanwezige cyclehackers zich op in zeven groepen, verzameld rond een innovatief idee. “De motivatie is aanstekelijk. Ik kan er amper van slapen,”

Cyclehack leverde haal wat concrete ideeën op. Linksboven: de bedenkers van het meest innovatieve idee onderzoeken hoeveel een fietspad mag inclineren opdat het voor fietsers comfortabel blijft, maar voetgangers elders doet wandelen. Rechts: een alternatieve fietrsroutekaart. ADVERTENTIE

dagen van 13 tot 16 uur en op zaterdag 4 juli van 13 tot 16 uur. Inschrijven voor de opening via E: brussel@deMens.nu of T: 02/242 36 02

TENTOONSTELLING

Deze tentoonstelling wordt georganiseerd door: huisvandeMens Brussel, Beeldenstorm, August Vermeylenkring, Uitstraling Permanente Vorming, HVV Brussels Gewest, Oudstudentenbond VUB en Willemsfonds BHG.

door Bert de Keyser

Waar: huisvandeMens Brussel, Sainctelettesquare 17, 1000 Brussel Wanneer: De Vernissage zal doorgaan op dinsdag 30 juni om 19.30 uur. De tentoonstelling loopt van 3 juli – 23 juli, op week-

Bram Vermeulen getekend

Vernissage op 30 juni 2015 met Jan Hautekiet Niels Boutsen Tijl Bossuyt

www.beeldenstorm.be

talent van de mens

Iedereen welkom! BRUSSEL

talent mens

Brussel

Brussel TalentvandeMens Brussel presenteert zijn ateliers op 8 juli en 6 augustus! van de Wekelijks komen jongeren en ouderen uit de Qi Gong Begeleiding B buurt samen in het huisvandeMens Brussel. Woensdag 12.30 u. - 13.30 u. Ze ontmoeten mekaarZang tijdens ateliers en vanaf 4 maart Begeleiding C en vrijwilligers onder begeleiding van artiesten Woensdag 14.00 u. -16.00 u. ontwikkelen ze hun talenten in één van de vele Breien - Textiel aangeboden disciplines:Begeleiding zang, muziek, d Donderdag 14.00 u. - 16.00 u. foto/film, breien/texiel, koken, qi gong, en muziek enz. Deelnemen is gratis!Percussie Begeleiding m adema

Vanaf februari 2015

Deel nam kost e: eloo s

iska

agmara

atias

Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.

Op 8 juli (qi gong) en dans 6 augustus Begeleiding N (percussie) demonstreren weu. - 20.30 twee Donderdag 18.30 u. ateliers aan het grote publiek op het podium Foto/film Begeleiding i van Brussel Bad. Donderdag 18.30 u. - 20.30 u. oelia

Nge

Koken vanaf 12 maart Begeleiding semy & thomas Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.

Waar: Brussel Bad, Akenkaai, Brussel Wanneer: Qi gong: 8 juli, 12.30 tot 13.30 uur Percussie: 6 augustus, 18.30 tot 20.30 uur * Voor alle data, zie achterkant

Info T 02/242 36 02 E brussel@deMens.nu • Volg ons op Facebook • www.deMens.nu

De ateliers worden georganiseerd door huisvandeMens Brussel en TOPAZ en gaan wekelijks door op woensdag of donderdag. Voor meer informatie kan u terecht op T: 02/242.36.02 of E: brussel@deMens.nu

BDW 1480 PAGINA 11 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

vertelt medeorganisator Zoé Kruchten. Ze werkt voor de European Cyclist Federation, een lobbygroep die op Europees niveau de belangen van de fietser verdedigt. “Het is voor mij een manier om betrokken te geraken bij de lokale fietsgemeenschap, en het lokale beleid.” Cyclehack komt overgewaaid uit Glasgow, en werd vorig jaar voor het eerst op drie plekken georganiseerd: Glasgow, Beiroet en Melbourne. Dit jaar is het evenement ferm gegroeid: 25 steden doen mee, waaronder Brussel. “We doen dit volledig vrijwillig,” zegt Sara Van Elsacker, fietsmechanicus en ook lid van de vierkoppige kerngroep in Brussel. “We weten allemaal dat de drie belangrijkste hindernissen voor aangenaam fietsen in Brussel te maken hebben met slechte fietspaden, te weinig fietsparkeermogelijkheden en de schrik dat tweewielers gestolen worden. Maar het doel van Cyclehack is vooral om te sensibiliseren, om bottom-up met leuke ideeën op de proppen te komen om hindernissen voor fietsers weg te werken,” aldus Van Elsacker.

Hellend fietspad Dat Cyclehack-prototypes commercieel leefbaar zijn, is vorig jaar al bewezen. Het idee Penny in Yo Pants, dat een rok met een muntje en elastiekje omtovert tot een short, is intussen uitgegroeid tot een commercieel product. Ook de eerste Brusselse Cyclehack leverde veel potentieel af. Kodazur,

het idee dat op de slotdag geroemd werd als ‘beste innovatie’ is een hellende okergeel-blauwe fietspromenade, vandaar de naam. Bedenker Ivan Feys, diplomaat, schuift het samen met medebedenkers Pieterjan Volckaert en Dries Verhaeghe zelfs naar voren als idee om de 28 meter brede nieuwe voetgangerszone in Brussel fietsvriendelijker te maken. Het drietal onderzocht hoe fel een fietspad mag inclineren, opdat het voor fietsers comfortabel blijft maar voetgangers elders doet wandelen. “Een hellingsgraad van 8,8 procent. Zo krijg je een natuurlijk vaarwater voor fietsers,” zegt Volckaert. Het idee kost weinig, is lowtech en niet agressief. “Je vermijdt voortdurend belgerinkel.” Feys: “We willen graag dat het opgenomen wordt in de testfase.” De prijs voor het Most Likely to Happen-idee ging naar Bike Brussels Better, een upgrade van de bestaande bewegwijzering voor de fietsroutes in Brussel, geïnspireerd op de visuals van metrokaarten (zie foto). “Brussel staat vol symbolen voor fietsers, maar niemand gebruikt ze,” zegt Ben McEldowney. De Best Digital Solution ging naar BikeSphere, een programmeerbaar fietslicht dat zichtbaarheid creëert en fietsers connecteert via een bijhorende app. Zo kunnen ze elkaar helpen bij problemen en krikken ze het ‘communitygevoel’ op. Het team krijgt de kans om hun idee op Smartcity Brussels te presenteren. Kim Verthé

P-PRAAT Bon, u weet het dus: onze CEO Michel Tubbax is ontslagen en werkt nog enkele maanden enkele dossiers af voor de Vlaams-Brusselse Media. Dossiers waar alleen hij het fijne van weet. Uiteraard denkt u dan meteen: ‘hoezo, en voor de rest is daar bij die Vlaams-Brusselse Media niemand die iets van die dossiers kent?’ De vraag st... Ring Ring. (telefoon gaat) “Hallo, met uw p-praatcommentator. Wat? Euh... Jazeker, meneer. U kan op me rekenen. G... Geen probleem meneer. Daag. Nog een prettige dag.” Euhm, waarde lezer: u hebt dus niets over een dossier gelezen. Wat een geheimzinnige tijden. Doet een beetje denken aan het kabinet van CDH-politica Joëlle Milquet, de Franstalige minister van Onderwijs, die tijdens de verkiezingen van vorig jaar, toen ze nog federaal minister van Binnenlandse Zaken was, een paar jongelui voor haar liet werken om campagne te voeren. Mag niet dus, en daarvoor loopt er nu een onderzoek tegen haar. Milquet ontkent, maar gelukkig hebben we een onverdachte bron die kan bevestigen dat zulks de regel is bij het CDH: uw commentator zelf. Werd op een blauwe vrijdag net voor de verkiezingen ontboden op een CDH-kabinet, god weet waarom, en was toen getuige van een CDHpoliticus die door de telefoon Brusselaars met een migratie-achtergrond moest uitleggen in welke wijken er foldertjes gebust moesten worden. In wijken met een migratie-achtergrond dus, maar die boodschap was, euh, moeilijk subtiel over te brengen, herinnert uw commentator zich nog. Oké, de kust is veilig nu. Vergeet het CDH, dat is zo transparant als wat. Weet u wat écht geheimzinnig is: de Hotel-Gossetakkoorden. Welke akkoorden? Hotel Gosset, in Groot-Bijgaarden. Als u het ons vraagt is daar een en ander besproken. Wat, dat vraagt u best aan Michel Tubbax. Liefst per telefoon, want hij doet momenteel aan telewerken. Michel Teletubbax, noemen kwatongen hem daarom al.

CHIEN ÉCRASÉ Herinnert u zich nog dat we enkele jaren geleden in deze rubriek al ruimte lieten voor reclame? Hoe visionair! En dan durft een batterij consultants nog beweren dat we oubollig zijn. Maar goed: in het licht van de toenemende advertentiedruk proberen we het opnieuw, maar dan volledig volgens het hemelse adagium van marketeer Jan Callebaut: wat telt is hoeveel iets teweeg heeft gebracht. Dus (haalt diep adem): Je suis poli, courtois et un peu fort bourré, zo riepen enkele jongelui vorige week op de Louizalaan, daar waar een bekende Brusselse popster eerder een videoclip had opgenomen in dezelfde toestand. Kijk eens aan, Jan, wij zijn echt mee met onze tijd, want wij weten wat er leeft in de stad, en sterker nog, wij hebben het gehoord! De rest van Facebook, Twitter, Snapchat, WhatsApp, Instagram en MSN Hotmail niet, dus. Enig! Tof! Echte content! Iedereen content! Geef ons meer papierruimte voor meer van dat!

ADVERTENTIE

VLAANDEREN FEEST

BRUSSEL DANST ZA 11.07

BRUSSELS DANCES / BRUXELLES DANSE

Grote Markt • Grand-Place

RADIO MODERN LIVESHOW

GRAT

13:00

met Nathalie Meskens Pieter Embrechts Lucas Van den Eynde

RADIO 2 MET DE VLAAMSE 100 LIVE

wandelingen rondleidingen kinderanimatie

Muntplein • Monnaie

BLOCK PARTY MET TLP & RAKESH

dance battles street food

Info & inschrijvingen • wandelingen & dance battles Info & registrations • Info & inscriptions brusseldanst.be •  brussel danst

Brussel Deze Week

- 02:0

ADVERTENTIE

Breng Brussel in vervoering WORD BUS- OF TRAMCHAUFFEUR BIJ DE MIVB. Als MIVB-chauffeur rij je niet zomaar met de tram of de bus. Brussel is jouw dagelijkse bron van inspiratie en jij bepaalt het ritme van het leven in onze hoofdstad. Je ontdekkingszin motiveert je om dagelijks meer dan een miljoen

passagiers te vervoeren en te begeleiden. Van date naar trouwfeest, van geboorte naar begrafenis en van café naar huis. Zin om Brussel mee te laten bruisen?

Beantwoord je aan dit profiel?

Dan bieden wij:

• • • •

• Een verrijkende job in een dynamische onderneming • Een goed loon • Extralegale voordelen • 35 verlofdagen

Minstens 21 jaar oud Diploma hoger secundair onderwijs Rijbewijs B Nederlandstalig met een basiskennis van de Franse taal • Klantgericht en gemotiveerd • Variabel uurrooster is geen probleem

Ben je aangeworven, dan zorgen wij voor de volledige opleiding. Je hebt dus geen rijbewijs D nodig!

WORD TECHNICUS BIJ DE MIVB. Een buschauffeur zonder bus, dat is eigenlijk gewoon een wandelaar. Daarom werken er bij de MIVB meer dan 2000 mensen die een technische functie uitoefenen. Mensen die ervoor zorgen dat alles bij MIVB optimaal werkt en dat zo heel Brussel in beweging blijft, ook onze chauffeurs. Zij werken elke dag zodat andere mensen op tijd op hun werk geraken, of op café, bij vrienden, in het park of gewoon terug veilig thuis. Dus…

Beantwoord je aan dit profiel?

Wat wij aanbieden:

• Technisch diploma (elektriciteit, elektromechanica, elektronica, bouw,…) • Flexibel en durver • Ambitieus • Liefde voor Brussel

• Een verrijkende job in een dynamische onderneming • Een interessant salaris • Extralegale voordelen • 35 dagen verlof

Surf snel naar jobs.mivb.be

BDW 1480 PAGINA 13 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

OPERA > DE MUNT NOG LANGER EXTRA MUROS

NAAR DE OPERA IN EEN TENT © PROXILIEGE

BRUSSEL – Faut le faire, een jaarprogramma ineen draaien en uitvoeren waarbij een heleboel parameters onzeker zijn. Bovenop de financiële onzekerheid voor het nationale operahuis kwam er eind vorige week nog een andere aap uit de mouw: de ingrijpende renovatiewerkzaamheden konden door een absurd, only in Belgiummisverstand niet op tijd van start gaan.

gaan. Meteen ook de reden waarop het (lopende) ‘Troika’-drieluik van Rachmaninov moest uitwijken naar het Théâtre National.

Prijskaartje

Gevolg: de extra muros-periode, waarin de producties van De Munt noodgedwongen buiten het eigen gebouw plaatsvinden, wordt met drie à vier maanden verlengd. De geplande voorstellingen verhuizen naar… een tent op het terrein van Thurn & Taxis.

Aanbestedingsprocedure

De Opéra Royal de Wallonie bracht tussen juni 2009 en juni 2011 voorstellingen in de tent op de esplanade Saint-Léonard in Luik.

Die piste pleit alleszins voor de flexibiliteit en het probleemoplossend vermogen van algemeen directeur Peter de Caluwe. Normaalgesproken moest de renovatie van de

Munt (met onder meer een grondige opknapbeurt van de technische installaties van de scène, een nieuw

ventilatiesysteem en de vervanging van de versleten, oncomfortabele stoelen in de zaal) op 1 juni van start

Onnodig, zo blijkt nu. Aan de basis van het uitstel ligt een ongelukkige vertaling. In de openbare aanbesteding was ‘scenische werken’ vertaald als des travaux scénographiques. In het Frans heeft die omschrijving blijkbaar een potentieel artistieke lading, waardoor kon geïnterpreteerd worden dat de aannemers voor het operabedrijf zelf zouden kunnen ingeschakeld worden. “Dat verschil maakte dat de openbare aanbesteding werd aangevochten bij de Raad van State,” zegt de Caluwe. “Het gevolg is dat de Regie der Gebouwen de hele aanbestedingsprocedure over moest doen. En volgens het boekje, met geen millimeter verschil. Als alles nu goed gaat kunnen de werken in oktober, uiterlijk november dan eindelijk beginnen.” “In plaats van daarover te kniezen

hebben we gezocht naar een creatieve oplossing,” gaat de Caluwe verder. “Voor onze laatste drie producties, Béatrice et Bénédict, Frankenstein en Mitridate wijken we uit naar het ‘Muntpaleis’, een tent op de terreinen van Thurn & Taxis. Die heeft een capaciteit van 1.100 plaatsen, en is gebouwd voor de renovatie van La Fenice in Venetië. Daarna deed deze ook dienst tijdens de sluiting van de Opéra de Wallonie.” Maar aan de hele operatie hangt ook een (stevig) prijskaartje. En het is allerminst een uitgemaakte zaak waar dat geld vandaan moet komen. Bovendien moet er ook gesleuteld worden aan de producties. Zo is het decor van Mitridate veel te groot voor de tent, en de productie wordt dan ook radicaal herdacht. Daarom schrijft De Munt op 25 juni een wedstrijd uit voor regisseurs en artistieke teams. Een jury kiest op 28 september het winnende concept. Faites vos jeux! Roel Daenen

ADVERTENTIE © IVAN PUT

Laanan in een montagehal bij Solvay.

Wetenschap > Fadila Laanan wil Brussels kenniscentrum

Solvay als voorbeeld BRUSSEL – Staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid Fadila Laanan (PS) wil tezamen met Brusselse bedrijven inzetten op kennis en onderzoek. Chemiereus Solvay uit Neder-over-Heembeek is daarbij een voorbeeld. Tijdens een bezoek aan de 23 hectare grote Solvaysite in het noorden van Brussel heeft Brussels staatssecretaris Laanan de wens uitgesproken om Brussel op de onderzoekskaart te zetten. Daarbij hoopt zij op de medewerking van bedrijven als Solvay, maar ook Sabca in Evere en Audi Brussels. Concreet denkt Laanan, tezamen met haar

administratie Innoviris, aan stageplaatsen voor jongeren, steun aan wetenschappelijke start-ups en samenwerkingen met universiteiten en andere gewesten. Solvay zelf is vragende partij. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en het chemiebedrijf hebben bijvoorbeeld projecten lopen ter waarde van anderhalf miljoen euro subsidie. Solvay benadrukt ook dat het al nauw samenwerkt met vooral de Vrije Universiteit Brussel, en dat het in fondsen wil voorzien om wetenschappelijk onderzoek aan te moedigen. Innoviris, de gewestelijke wetenschapsadministratie, heeft een totaalbudget van 40 CD miljoen euro.

VISHANDEL DE NOORDZEE HEEFT EEN VACATURE VERANTWOORDELIJKE (m/v) VERKOOP Vishandel De Noordzee aan het Sint-Katelijneplein zoekt een medewerker als een vis in het water op de werkvloer, niet zo gesloten als een oester en een echte haai in verkoop. M/V. Mossel noch vis. En met meer hersenen dan een garnaal. Een tweetalig maatje en een hardwerkend enthousiast neusje van de zalm. De verloning is beter dan boter bij de vis. Bel Veronique op 0475-687908 of mail je cv naar info@vishandelnoordzee.be

BDW REGIO

BDW 1480 PAGINA 14 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

DEZE WEEK IN HAREN > LOUIS STRIJDT MET DE MOED DER WANHOOP TEGEN ‘ZWAAR VERVUILD’ TERREIN

BANGE BUURTBEWONERS, BOTTE BUREAUCRATIE

inventaris opgemaakt van de smurrie op het terrein waar vroeger een transportfirma was gevestigd. Hij telde onder andere ook afvalolieresten: zes volle vaten van 200 liter en tientallen vaten en bussen van 150 liter. Lege en volle gasflessen en skeletbeenderen waarvan Louis hoopt dat ze van dierlijke oorsprong zijn en honderden kilo’s chemische afvalkorrels. Ook de 600 eternitgolfplaten waarvan bij onderzoek bleek dat ze asbestvezels bevatten, maken Louis ongerust: “Ik moet me zogezegd geen zorgen maken over asbest dat ingesloten is, maar wat als spelende kinderen een stuk eternit kapotslaan en er komen asbestvezels vrij?” Louis en zijn echtgenote slapen al een jaar niet meer. “Ik ben er kapot van, er zijn weken dat ik drie keer naar de dokter of het ziekenhuis moet.” Dat geen enkele gespecialiseerde firma het terrein wil schoonmaken – zoals het Woningfonds zelf schrijft – maakt Louis alleen maar banger: “Waarom willen die bedrijven geen geld verdienen?” Het Woningfonds had een offerte gevraagd aan acht firma’s.

Beperkt bodemonderzoek

Louis Van Acker hoopt dat het terrein niet zwaar vervuild is.

HAREN – Een ‘vervuild’ terrein dat volgens het Brussels Instituut voor het Leefmilieu (BIM) niet vervuild is, jaagt Louis Van Acker en zijn echtgenote Yvette al meer dan een jaar schrik aan. Met halve bedreidingen maakt het Woningfonds van het Brussels Gewest, dat eigenaar is van de site, de situatie alleen maar erger.

ouis Van Acker en zijn echtgenote Yvette hadden zich hun verhuis naar de Verdunstraat 258 in Haren heel anders voorgesteld. Tot drie jaar geleden woonde de schoonmoeder van Louis in het huisje. Na haar overlijden zijn Louis en zijn echtgenote er ingetrokken, maar niet vooraleer Louis het huis piekfijn opgeknapt had. Ook de tuin ligt er pico bello bij, twee honden komen enthousiast groeten. De echtgenote van Louis heeft in Haren 47 jaar lang een krantenwinkel uitgebaat, Louis heeft heel zijn leven als arbeider gewerkt. Maar de zaken liepen anders dan verhoopt. Louis had al gemerkt dat bomen achteraan in de tuin afstierven, maar nadat hij de grond had afgegraven en er nieuwe had geplant, leken de problemen opgelost. Tot Louis op een dag de dennenbomen

achterin de tuin snoeide en geconfronteerd werd met een ongelooflijk stort met – dixit Louis – gevaarlijke

toegankelijk, anarchistische slogans en matrassen wijzen op aanwezigheid van zwervers, en meer-

“Ik ben er kapot van, er zijn weken dat ik drie keer naar de dokter of het ziekenhuis moet”

stoffen. Hij laat me de foto’s zien die hij op het terrein genomen heeft. “Lekkende olie- en verfbussen, chemisch afval, lekkende vaten, vervuilde olie die in de muren en vloer van een gebouwtje gedrongen is.” Slechts een gedeelte van de gebouwen op het terrein werd afgesloten, vroegere paardenstallen zijn vrij

maals heeft Louis er kinderen zien spelen. “Dat is toch onverantwoord. Waarom sluit het Woningfonds het terrein niet minutieus af?”

Asbestvezels Louis heeft al brieven geschreven naar het Woningfonds, het BIM, de Stad Brussel, minister-president

Rudi Vervoort (PS) en minister van Financiën Guy Vanhengel (Open VLD). Maar tot dusver zonder resultaat, op twee brieven na, één van het BIM die correct is van toon en één van het Woningfonds die Louis als bedreigend ervaart. Wij citeren uit de brief die ondertekend is door directeur-generaal Cathérine Scheid: “Een volledige afsluiting van het terrein is onrealistisch, wie ergens wil binnendringen doet dat gewoon. Gelet op de foto’s die in de pers verschenen zijn, bent u zonder toestemming van onzentwege in onze eigendommen binnengedrongen.” En dan komt het: “Wij houden ons nog altijd het recht voor om klacht in te dienen tegen u.” Een zin die als een natte dweil in het gezicht van Louis is terechtgekomen. Het Woningfonds laat weten dat een betere afsluiting helemaal niet nodig is: binnen afzienbare tijd bouwt het Woningfonds er 78 woningen, vermits de grond volgens het Woningfonds niet vervuild is en er geen gevaar is voor de omwonenden. Louis heeft in de brief een volledige

De brief van Cathérine Scheid eindigt met: “Wij hopen met onze brief uw ongerustheid weg te nemen en wij dringen erop aan dat u met ons contact zal opnemen vooraleer u opnieuw met journalisten of politici praat. Uw ongegronde acties schaden onze reputatie.” Cathérine Scheid heeft met haar brief voor nog meer ongerustheid gezorgd. Louis is er meer dan voorheen van overtuigd dat het Woningfonds een kat in een zak gekocht heeft: omdat de lap grond niet op de lijst van potentieel vervuilde gronden stond, heeft het Woningfonds maar een beperkt bodemonderzoek gevraagd en zit de instelling nu met de gebakken peren, zegt hij. Maar er is uiteindelijk beterschap in zicht. Op 6 juni is er een firma aangeduid die de smurrie gaat opruimen, zegt woordvoerder van het Woningfonds Dunia Oumazza. Dat zou vlug moeten gebeuren, de bouw moet normaal in september beginnen. En over de brief: “Meneer Van Acker stond met een grote schaar op ons terrein op een foto in de krant La Capitale. Onze juridische dienst moest wel reageren, uit de foto leidden wij af dat hij de omheining had doorgeknipt.” Danny Vileyn ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

BDW 1480 PAGINA 15 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

ADVERTENTIE

TE KOOP

NIEUWBOUWWONINGEN

In toep. van art. 5.2.6. VCRO: Vg - Wg - gdv - gvkr - Vv. EPB-attest beschikbaar binnen 6 maanden na voorlopige oplevering.

KRAAINEM BOOMGAARDSTRAAT

12 wooneenheden  à la carte woningen en bouwgronden zonder bouwverplichting mogelijk  goede verbinding met de snelweg ER 75 KO % C H



Het wordt prettiger op de centrale lanen.

BRUSSEL > VOETGANGERSZONE EN CIRCULATIEPLAN: HET IS ZOVER

Vanaf maandag 29 juni wordt een groot deel van het centrum van Brussel autovrij. Een overzicht. De ‘grootste voetgangerszone van Europa’ is de voorbije maanden druk besproken door vriend en vijand. Vooral de beslissing van de stad om eventueel nieuwe ondergrondse parkings aan te leggen zette kwaad bloed, evenals het nieuwe circulatieplan dat volgens sceptici de auto nog te veel plaats geeft. Maar er komen wel een voetgangerszone van 50 hectare en een heleboel nieuwe fietsmarkeringen.

n De voetgangerszone begint aan het De Brouckèreplein (komende vanaf de Jacqmainlaan) en reikt tot aan het Fontainasplein. Als u met de auto komt wordt u via de circulatielus omgeleid via de Arteveldestraat en de Zespenningenstraat (beide één richting), de Cellebroersstraat (één richting), de Keizerlaan en de Wolvengracht (één richting). Op dit traject worden in de toekomst misschien nieuwe parkings voorzien, naast de al bestaande. U kan de stad opnieuw verlaten via de Adolphe Maxlaan en de Lemonnierlaan, die eenrichtingsstraten zijn. De Stalingradlaan wordt een invalsweg voor het centrum, maar blijft twee rijrichtingen behouden. De Lakensestraat eveneens.

n Wie van het oosten komt kan de stad binnen- en buitenrijden via de Wet- en Koloniënstraat. Die laatste straat blijft twee rijrichtingen behouden. Wie via het Westen komt – al valt dat sterk af te raden omdat beide straten meer plaats geven aan de fietser – kan via de Gentsesteenweg en de Dansaertstraat tot op de circulatielus geraken, of via de Ninoofsesteenweg en de Kleine Ring tot één van de inrijstraten.

DROGENBOS KUIKENPAD  

28 nieuwbouwwoningen  halfopen en gesloten bebouwingen energiezuinig  centrale ligging

Bekijk ons volledige aanbod op www.matexi.be/vlaamsbrabant!

n Buslijnen 29, 47, 66, 71 en 88 hebben hun

Contacteer Guy Van de Velde

terminus op de verschillende hoeken van het De Brouckèreplein. Lijnen 48 en 95 houden halt aan de Grote Markt, maar blijven het Beursplein bedienen via de Lombardstraat.

T 0475 39 45 69

n Er komen nieuwe fietsvoorzieningen op

150617_ADV_DE STREEKKRANT-B5_125x178.indd 1

talloze kleine invalswegen naar de verkeersvrije zone, zoals op de Vlaamsesteenweg, de Antoine Dansaertstraat, de Accolaystraat, de Putterij, het Paleizenplein, de Zilverstraat en de Asstraat.

n Bewoners van de voetgangerszone die een auto hebben kunnen een speciaal doorgangsbewijs vragen in combinatie met hun bewonerskaart, tegen betaling. Leveranciers of mensen die tijdelijk met de auto in een voetgangerszone moeten zijn kunnen ook tegen betaling een tijdelijke toelatingscode aanvragen. U moet zich als bewoner richten tot de Cel Verkeer in het administratief centrum van de stad (Anspachlaan 6) op de nummers 02-279.62.32 en 02-279.62.33 of via voetgangerszone.dem@brucity.be. Wil u een tijdelijke toelatingscode, dan kan u terecht op de dienst verkeer van de politiezone Brussel-Hoofdstad (Paleizenstraat 321) op 02 279 83 51 en 02 279 83 50 of op polbru.trat@belgacom.net. n Doorheen de stad leiden nieuwe verkeersborden en wegwijzers u naar de juiste plaats. Hou in het achterhoofd dat het circulatieplan gemaakt is om autoverkeer zoveel mogelijk uit de stad te weren. De voetgangerszone zal immers permanent blijven en kadert in een toekomstige heraanleg van de centrale lanen die normaal gezien volgend jaar begint. Het circulatieplan wordt binnen acht maanden geëvalueerd.

www.matexi.be - vlaamsbrabant@matexi.be

ADVERTENTIE

16/06/2015 10:40:26

– RHoK TOONT ! – werk van studenten 2015 zaterdag 27 – zondag 28 juni 2015 11 – 18 uur Opening + proclamatie in RHoK ETTERBEEK op vrijdag 26 juni 2015 vanaf 18 uur Opening + proclamatie in RHoK WOLUWE op zaterdag 27 juni 2015 om 12 uur

Animatiefilm/Animation (E) Beeldhouwkunst/Sculpture (E+W) Fotografie/Photography (E) Grafische vormgeving/Graphic Design (E) Kunstgeschiedenis/Art History (E+W) Monumentale kunst/Monumental Arts (E) Projectatelier/Project Workshop (E) Schilderkunst/Painting (E+W) Tekenkunst/Drawing (E+W) Vrije grafiek/Graphic Arts (E+W) Jeugdateliers 12-17 jarigen (E+W) Kinderateliers 6-11 jarigen (E+W)

RHoK ETTERBEEK (E) Edouard de Thibaultlaan 2 1040 Etterbeek T +32 2 733 45 51 RHoK WOLUWE (W) Kleine Kerkstraat 12–14 1150 Sint-Pieters-Woluwe T +32 2 770 06 24 info@rhokacademie.be www.rhokacademie.be

n De voetgangerszone rond de Grote Markt blijft uiteraard bestaan.

n Er zijn verschillende feestelijkheden en optredens voorzien in het stadscentrum op zondag 28 juni ter inhuldiging van de voetgangerszone.

–WILD CARD–

n Er komt een zogenaamde ‘lusbus’ met

n Wie nog vragen heeft kan terecht op het

goed voor een gratis proefles

lijnnummer 86 die het traject van de autocirculatielus volgt en rond de voetgangerszone rijdt.

nummer 0800-85.585, op www.circulatieplan.be of op info@circulatieplan.be. CD

Deze aanbieding is geldig van 1 tot 30 september 2015. zie www.rhokacademie.be/nl/inschrijven

RHoK ACADEMIE VOOR BEELDENDE KUNSTEN ETTERBEEK

STAPPEN MAAR, VANAF 29 JUNI

BDW 1480 PAGINA 16 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

waarmee Courtois momenteel gesprekken voert.

BRUSSEL-STAD > SCHEPEN WIL ZWEMGELEGENHEID CREËREN

COURTOIS KIJKT NAAR ‘REIZEND ZWEMBAD’

‘Enthousiast’ Praktisch bekeken komen bezoekers eerst in de kleedkamer terecht. Naast een cabine voor mensen met een handicap zijn er nog twee andere cabines. Verder zijn er een douche met koud en warm water en enkele kledingkastjes. Daarna komt het zwembad. Via een ladder of lift kunnen gebruikers het water in. De lengte van het bad bedraagt acht meter, de breedte twee meter en de diepte is aanpasbaar tot maximaal 1,20 meter. Courtois schat dat er tegelijkertijd een tiental mensen in het bad kunnen. Langs de gehele lengte van het bad is ruimte voorzien waar bijvoorbeeld leerlingen of leerkracht kunnen staan. De schepen ziet een dergelijke vrachtauto in de stad circuleren. “Eén, twee of drie dagen hier, dan naar de volgende wijk. De technische informatie, inclusief die over de waterkwaliteit, is geruststellend. Ik ben enthousiast.” De eerste vrachtwagen met zwembad moet wel nog van de band rollen. Intussen bestudeert de schepen onder welk soort contract én voor welke prijs zo’n trekker met oplegger naar Brussel kan komen. Als ook de rest van het college zich achter dit project schaart, hoopt de schepen eind 2016 een reizend zwembad in te kunnen zetten.

BRUSSEL – De Brusselse schepen van Sport Alain Courtois (MR) bekijkt of een vrachtwagen met zwembad soelaas biedt voor het tekort aan zwembaden. “Ik ben enthousiast.” Niet alle inwoners van Stad Brussel hebben een zwembad ter beschikking in hun buurt. In het zuiden is er geen, in het zwembad van de Marollen en Neder-Over-Heembeek komen veel mensen langs en Laken is nog enkele maanden dicht. Om alvast scholen, watersporters (zoals aquabike) en mensen op leeftijd, met een handicap of in revalidatie tegemoet te komen, speelt schepen Courtois met het idee van een ‘reizend zwembad’. Dat is een zwembad bevestigd op de oplegger van een vrachtwagen. Het bestaat uit een overdekt bad, kleedkamer en technische ruimte. Wanneer een chauffeur de vrachtauto verplaatst, gebeurt dit zonder water in het bad. Dat staat te lezen in de brochure van het Zwitserse bedrijf

Een reizend zwembad is een zwembad bevestigd op de oplegger van een vrachtwagen.

ADVERTENTIE

Brussel autovrij

Eind juni worden de centrale lanen in Brussel autovrij. Volg het debat met Yvan Mayeur, Pascal Smet, Els Ampe Joëlle Milquet, Marie Nagy en Johan Van den Driessche.

Ieder spreekt zijn taal. Online of op tvbrussel en Télé Bruxelles, op 27 en 28 juni.

Steven Vandenbergh

BDW 1480 PAGINA 17 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

SINT-JANS-MOLENBEEK > JURIDISCH PROBLEEM NEKT VERHUIS AUTOHANDEL

VERGUNNINGEN VOOR AUTO’S DIE NIEMAND MEER WIL Zowel Anderlecht, Molenbeek als het Brussels Hoofdstedelijk Gewest willen de autohandel weg uit de Heyvaertwijk. Maar de wetgeving blijkt niet aangepast, waardoor het gewest verplicht is vergunningen te blijven afleveren voor handelaars in de wijk. Molenbeeks oppositieraadslid Jef Van Damme (SP.A), tevens Brussels parlementslid in de meerderheid, heeft eind mei schriftelijk cijfers opgevraagd over de belastinginkomsten uit de autohandel in zijn gemeente. De Heyvaertwijk is gekend voor de handel van tweede- en meerdere handsauto’s naar Afrika. Jaarlijks worden er ongeveer 120.000 verscheept. De belastingopbrengst uit autohandel blijkt niet erg hoog, rond de 350.000 euro per jaar voor Molenbeek. Volgens Jef Van Damme een reden te meer om de talrijk aanwezige autohandelaars uit de Heyvaertwijk aan het kanaal te verhuizen. Iedereen is het daar nagenoeg mee eens: autohandel heeft geen plaats meer in een dichtbevolkte wijk. Er is te veel overlast met vrachtwagens die auto’s af- en aanvoeren, en de sector staat niet meteen bekend als zachtaardig en erg legalistisch. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest voorziet daarom in een verhuis naar het industriële SchaarbeekVorming, waar een nieuwe rol on-rol offterminal moet komen op maat van de handelaars. Daarom vernieuwen de gemeentes Molenbeek en Anderlecht de milieuvergunning voor handelaars in de Heyvaertwijk systematisch niet.

Vergunningencarrousel Maar: handelaars tekenen vaak beroep aan tegen deze weigering bij het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Waarop het gewest wel een vergunning afl evert voor 15 jaar. Het kan niet anders, zo klinkt het, want een milieuvergunning kan niet geweigerd worden om andere redenen dan milieu-argumenten. De toekomstige verhuis van een handelaar naar een locatie die nog lang niet klaar is, is met andere woorden geen argument om een milieuvergunning te weigeren. En het gaat verder: de gemeentes Anderlecht en Molenbeek kunnen op hun beurt een beroep aantekenen tegen een vergunning die wordt afgeleverd door het gewest. Er zijn zo bij Anderlecht en

Molenbeek telkens vijf à zes dossiers die terechtkomen in dit juridisch-bureaucratische continuüm. Bovendien is er ook nog eens een verschil tussen vergunningen voor kleinere handelaars, die de gemeenten afl everen, of vergunningen voor grote opslagplaatsen die rechtstreeks worden afgeleverd door het gewest. Volgens Molenbeeks schepen van Stedenbouw Olivier Mahy (MR) is er een aanpassing van de wetgeving nodig. Molenbeek wil namelijk snel werk maken van een heropleving van de Heyvaertwijk met behulp van het wijkcontract

“We hebben de minister-president op het probleem gewezen”

Zinneke. Maar de vergunningencarrousel steekt daar dus een stokje voor. “Er is een politieke afspraak over de verhuis, maar met de vergunningenpolitiek van het gewest komen we er niet toe.” Brussels minister van Leefmilieu Céline Fremault (CDH) zegt op de hoogte te zijn van het probleem, en zegt dat ze de beroepdossiers die door de gemeenten Anderlecht en Molenbeek zijn ingesteld onderzoekt. Fremault zegt echter ook dat ze over lopende dossiers geen uitspraken kan doen, en dat de verhuis van de Heyvaertwijk een dossier is van minister-president Rudi Vervoort (PS). “We hebben Vervoort op het probleem gewezen,” klinkt het op het kabinet-Fremault. De vraag of Fremault zelf een voorstel tot wijziging van ordonnantie zal indienen werd niet beantwoord. Dat vereist dat de meerderheid op één lijn zit. Volgens geruchten zou de tweedehandssector ook een lange arm hebben omdat ze voor laaggeschoolde jobs zorgen in de arme CD Heyvaertwijk.

UIT DE LUCHT GEGREPEN

Iedereen wil het, niemand slaagt erin: de verbanning van de autohandel uit de Heyvaertwijk. Elk jaar koopt het Nationaal Geografisch Instituut (NGI) luchtfoto’s aan om zijn databank met geografische gegevens aan te passen. Overlappende luchtfoto’s worden daarop op elkaar gelegd, waardoor een 3D-model ontstaat, dat op zijn beurt vergeleken wordt met de gegevens die het NGI al heeft van plaatsnamen, rivieren, bossen en gebouwen. Zo wordt duidelijk of plaatsen nog overeenkomen met de kaarten die het NGI heeft. Indien nodig past het NGI de gegevens aan. Het NGI beschikt ondertussen al over een indrukwekkend archief luchtfoto’s. Een selectie hiervan vindt u week na week terug in deze rubriek ‘Uit de lucht gegrepen’. Het gaat steeds om (oude) foto’s uit een van de negentien Brusselse gemeenten. Raden waar we zijn, en bij uitbreiding, wanneer een foto is genomen, is een bezigheid die de geest van kaartliefhebbers, geografen, maar ook ‘gewone’ Brusselliefhebbers, scherp houdt. Vorige week zag u het Brugmannziekenhuis in Laken, aan de Van Gehuchtensquare. Deze week zoeken we opnieuw een groots complex, zij het voor andere doeleinden. U ziet duidelijk een stadion, en neen, het staat niet op parking C. De foto dateert uit de jaren 1970. Waar zijn we? CD

ADVERTENTIE

BDW 1480 PAGINA 18 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

BDWOPINIE een zelfgekozen isolement van religieus obscurantisme, in het oosten zijn er enclaves van obsceen overbetaalde Eurocraten die nauwelijks belasting afstaan. Bourgeois Francofonen en Dansaert-Vlamingen, ontspoorde clochards, illegalen en Chinese toeristen klonteren samen in de naar pis riekende stegen in het pittoreske centrum. Deze stad wordt bestuurd door negentien burgemeesters en honderden schepenen en gemeenteraadsleden, waarin het statistisch hoogst onwaarschijnlijk is dat er een meerderheid van competente lieden tussen zit. Een arme stad die door een meedogenloze vastgoedsector, het heet niet voor niks zo, compleet verbrusseld werd en wordt. Natuurlijk heeft zo’n stad behoefte aan kritische en onafhankelijke berichtgeving.

Anti-Midassen

Op donderdagnamiddag 11 juni hielden ministers Sven Gatz (Open VLD) en Pascal Smet (SP.A) een persconferentie over de toekomst van radiozender FM Brussel.

MEDIA > TEUN VOETEN OVER DE VERPLATTING VAN DE VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA

TRIOMF DER

BANALISATOREN

et waren weer droeve weken voor de media, zowel voor consumenten als producenten. De Persgroep gaat voetbalcolumnist Jan Mulder schandalige bedragen betalen terwijl hun fotografen een wurgcontract opgedrongen wordt. Bezuinigingen, weet u wel? De uitholling van het medialandschap dendert onverbiddelijk voort. Was de Nederlandstalige VRT al eerder ten prooi gevallen aan imbeciliseringsstrategieën door een cultureel programma als Joos te schrappen en het journaal te transformeren tot een schertsvertoning die eerder in Plopsaland thuishoort dan in een ontwikkelde Westerse democratie, nadat De Morgen door afslankingsoperaties een schaduw

werd van wat zij ooit was, is het nu dus de beurt aan de Brussels media om te worden gekortwiekt, verkracht, gebanaliseerd en definitief in de grond getrapt te worden. FM Brussel verdwijnt, Brussel Deze Week verwordt tot een soort Kruidvatmagazine. Politiek gekonkel en belangenverstrengeling spelen een rol, maar wie zich in dit onwelriekende moeras verdiept verliest de grote lijn uit het oog. Het is gewoon weer de zoveelste uiting van een heilig geloof in het vrije-marktdenken dat nu ook de mediawereld volkomen geïnfiltreerd heeft.

Onwelriekende stegen De vrije markt is een schitterend mechanisme voor het midden en

BRUSSEL – Een stad als Brussel heeft behoefte aan kritische en onafhankelijke berichtgeving die met passie wordt gemaakt, vindt antropoloog en oorlogsreporter Teun Voeten. Helaas is passie een moeilijk te verzakelijken kwaliteit die vreemd en verdacht is voor de gemiddelde consultant, schrijft hij.

“We zien een opmars van banalisatoren, die als naaktslakken alles wat op hun weg komt gulzig opvreten”

kleinbedrijf, voor bakkers en stofzuigerfabrikanten. Als vanzelf ontstaat de gunstigste prijs-kwaliteitverhouding en komt het mooiste in de mens bovendrijven. Toegepast op de media ontstaat er precies het tegenovergestelde. Dan gaat de grootste gemene deler overheersen, dan wordt op het laagste en goedkoopste in de mens ingespeeld en komen de meest onsmakelijke en banale dingen bovendrijven. De apostelen van het vrijemarktfun-

damentalisme, hun loopjongens en huurlingen, dat zijn de consulenten die met holle praatjes gebakken lucht verkopen en als loopse teven achter trendy mantras als ‘synergie’ en ‘user generated content’ aanhuppelen. Directies, CEO’s, aandeelhouders laten zich de stroop om de mond smeren en trekken als onnozelaars de kleren van de keizer aan. Het meest degountante is nog wel de cynische minachting die de modale consultant en zijn opdrachtgevers voor het publiek hebben: dat zijn platte, achterlijke individuen die ook met platte banale kost gevoederd dienen te worden omdat ze nu eenmaal niks beter verwachten en kunnen verdragen. Mediacriticus Mort Rosenblum beschreef deze self-fulfilling prophecy schitterend in zijn Who Stole the News? Terug naar Brussel, die gefaalde stad, dat monster van Frankenstein van verscheurde gemeenschappen die nauwelijks met elkaar communiceren. In het westen van het kanaal zinken buurten weg in armoede en

BDW had die onafhankelijkheid en presenteerde op onverwachte momenten een heerlijk onbevangen kritische blik. Ja, soms werd er drammerig het multiculturele evangelie gepreekt, maar er was ook ruimte voor andere geluiden- ondergetekende kreeg eerder dit jaar twee volle pagina’s om zijn bezorgdheid over de islamisering van Molenbeek te uiten. FM Brussel en BDW zijn kweekvijvers voor aanstormend talent, bewezen door de juweeltjes van foto’s, uitblinkende reportages en artikelen die er soms uitspatten, een krant en radio gemaakt door mensen met passie. En dat is het probleem. Passie, dat is een moeilijk te verzakelijken kwaliteit die vreemd en verdacht is voor de gemiddelde consultant. Sommige voeren het subsidieargument aan. Hou toch op! Die paar kruimels die BDW en FM Brussel krijgen staan in schril contrast met de fortuinen die de meest ondersteunde sector van dit land, het noodlijdende bankwezen, toegeworpen krijgt. Is er trouwens ook bekend hoeveel die consultant heeft opgestreken om de Vlaams-Brusselse Media tegen het licht te houden? Eens in de zoveel tijd staat er een schitterend individu op, een staatsman, een filosoof, een uitvinder, een activist, een zakenman, een kunstenaar, die generaties van mensen weet te verrukken en inspireren. Het zijn de katalysatoren der cultuur. Nu zien we het tegenovergestelde. Nu zien we een opmars van banalisatoren, die als naaktslakken alles wat op hun weg komt gulzig opvreten en een slijmerig spoor van middelmatigheid en viezigheid achter zich aan trekken. Het zijn de hedendaagse anti-Midassen, die alles wat ze aanraken niet in goud, maar in stront veranderen. Het is triest. De antiMidassen, de banalisatoren en hun kontenlikkers hebben de media in handen gekregen. Het is aan ons om ze weer terug pakken.

Teun Voeten, Antropoloog en oorlogsreporter

BDW 1480 PAGINA 19 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Mobiliteit Binnen afzienbare tijd word ik tijdelijk fysiek immobiel. Ik woon aan de KVS, en dus kan ik moeilijk te voet naar de Ancienne Belgique, Beursschouwburg of Zuidstraat gaan. Brusselse taxi’s weigeren je mee te vervoeren, tenzij tegen woekerprijzen. De afstanden zijn zogezegd te kort om uit hun kosten te geraken. Metrotrips, als je er al geraakt, worden een hel. Toeristen zullen, taxichauffeurs kennende, in dezelfde val gelokt worden. Chris Prouve, Brussel-Stad

Tweetaligheid Ik lees met belangstelling het artikel van Liesbet Dhaene en Koen Daniëls in BDW 1474 met als titel Tweetalige scholen zijn taalarme scholen. Fundamenteel hebben Liesbet Dhaene en Koen Daniëls gelijk. Het heeft geen zin de Nederlandstalige scholen, waar op dit ogenblik al vele leerlingen van huize uit anderstalig zijn, en vaak Franstalig, nog te belasten met tweetalig onderwijs. Het Vlaamse onderwijs levert leerlingen af die, en niemand denk ik zal dit tegenspreken, in de allermeeste gevallen zich ook behoorlijk in het Frans uit de slag kunnen trekken. Ikzelf bijvoorbeeld heb met mijn kennis van het Frans uit het Nederlandstalig onderwijs, alle vakken in het Nederlands gegeven (behalve de taalvakken), het examen niveau 1 doorstaan bij het Vast Wervingssecretariaat (nu Selor) zodat ik zelfs een Franstalig ambtenaar kon zijn. Er is geen behoefte aan versterking van het Frans in de Nederlandstalige scholen te Brussel. Indien minister Vanhengel tweetalige scholen wil oprichten, zou hij zich beter richten tot de Franstalige Gemeenschap, die leerlingen aﬂ evert waarvan het taalniveau Nederlands beneden alle peil blijft – enkele zeldzame uitzonderingen niet te na gesproken. Indien de Franse Gemeenschap dat niet wil, tot daar. Maar dat is geen reden om ons eigen onderwijs naar een lager kwalitatief niveau te trekken wat betreft de uitdrukkingsmogelijkheden in het Nederlands voor de verschillende onderwezen vakken. Kortom, indien er tweetalige scholen komen in Brussel, dan moeten het eigenlijk alleen de scholen zijn die door de Franse Gemeenschap worden ingericht. Prof. Dr. Joost Rampelberg Voorzitter Vlaams Komitee Brussel

De toekomst van BDW (1) Blijkbaar moet ik vanaf nu iedere donderdag verwachten eventjes goed te schrikken als ik naar huis kom en BDW in mijn brievenbus zit. Dat is natuurlijk niet jullie schuld, we weten waar de verantwoordelijken zitten. Maar nu moet ik me toch eventjes kwaad maken over het gebeuren bij de VBM. Ik ken Anne Brumagne niet persoonlijk en wist niet dat ze zo geliefd was door haar collega’s. Maar ik heb wel haar invloed op BDW kunnen zien deze laatste jaren. BDW werd meer een krant voor mensen van alle leeftijden en niet alleen maar voor oudjes: Zazie, Protestﬂ its, Vadrouille, uitgebreide opiniepagina en al de toffe series die iedereen Brussel van alle kanten laten leren kennen. Ik heb sinds ze begon als hoofdredactrice B DW altijd liever gelezen, om te weten wat er leeft in mijn stad, om de inclusieve, positieve beeldvorming, om het kritisch onderzoek achter de beleidsschermen. Ook FM Brussel ken ik niet omdat ik geen radioluisteraar ben, maar als het even levendig en geëngageerd over onze stad bericht, het leven makkelijker maakt voor Brusselaars van alle kleuren en afkomsten en niet aarzelt om ook de moeilijke vragen te stellen, net zoals BDW doet, dan moet FM Brussel zeker blijven. Ik verschoot ervan te lezen dat Pascal Smet meent een mediahuis te moeten uitvinden dat dé informatiebron over de stad

moet zijn. Sorry, maar dat bestaat er al, draait goed en heeft veel vrienden: BDW ! Langs Franstalige kant is er geen vergelijkbaar goed product. En nu mensen – op die manier ook nog! – buitengezet worden, betekent dat het verlies van hun knowhow en van de motivatie en het vertrouwen van het resterend personeel. Dat had iedereen met een beetje benul van management vooraf kunnen zien. En vermijden. Maar dat is niet de enige reden waarom de genomen beslissing kortzichtig is. Meneer Callebaut heeft door de manier van doen duidelijk gemaakt dat hij niet veel afweet van communicatie (zo ga je toch niet om met mensen!) en marketing, want zo veel negatieve publiciteit voor zijn bedrijf op zo kort termijn is moeilijk met opzet te verkrijgen. En de heren politici die braafjes hebben meegestemd, gaan een heleboel stemmen verliezen. Van de Vlaamse Brusselaars die zich opnieuw de dupe moeten voelen als het over hun belangstellingen gaat. En van mensen zoals mij die ze waarschijnlijk graag als kiezers hadden gehad: een relatief jonge, hoogopgeleide, anderstalige allochtone die meewerkt aan een leefbaarder Brussel (in mijn geval door tegen geweld en onveiligheid op een sociaal verdraagzame manier te vechten), in beide stadstalen leeft, werkt, vrijt en uitgaat en die na vijftien jaar nog steeds niet goed weet of ze beter op Franstalige of Nederlandstalige partijen moet stemmen. Veel van wat Vlaamse partijen in Brussel kunnen betekenen en waarmaken wordt met deze beslissing verspeeld, want wie gaat de politieke analyse van een consumer generated contentmachine die door adverteerders gestuurd wordt nog geloven? Noch Franstalige, noch Vlaamse media gaan VlaamsBrusselse politici zichtbaar maken, zo veel staat nu al vast. En als de eindgebruiker het laatste woord heeft, zoals meneer Callebaut dat meent, dan is het mijne: handen af van BDW en F M Brussel! Redactionele aandacht in ruil voor advertenties, dat bestaat al en moet niet meer uitgevonden worden: de S treekkrant. En die ga ik zeker niet beginnen te lezen. Irene Zellinger, Schaarbeek

De toekomst van BDW (2) Bij een huiselijke opruimactie vond ik een exemplaar van Brussel Deze Week daterend van 5 juli 2000. Uit curiositeit vlooide ik die krant eens uit en vergeleek met wat BDW ons anno nu zoal serveert. In het licht van de ontslagencarrousel bij de Vlaams-Brusselse Media en het totaal onbegrijpelijke ontslag van hoofdredactrice Anne Brumagne loonde dit overigens best de moeite. Als de krant de spiegel van onze stad is dan leven we, voortgaande op wat voor me ligt, inmiddels in een to-

taal andere stad, in een ander era en onder een ander aura! BDW toen: een grootformaatgazet met op de voorpagina nog dik in de verf gezette ster-reclames (van mammoetgsm’s in Belgische franken!), morsige foto’s en lay-out als kwatta-choco op een blad papier geëtaleerd, redelijk weinig artikels en grof geannexeerd door een dikke bundel reclame. Hoe vaak heb ik in die tijd mijn aardappelen niet geschild op die smakeloze BDW ? Ongelooﬂ ijk dat dit exemplaar het heeft overleefd. BDW 2015 staat voor mij voor: een handig en openbaarvervoersvriendelijk formaat met foto’s, gemaakt door echte vaklui en de laatste tijd eindelijk ook in kwaliteitsvolle druk en groot formaat geprint. Met reclame herleid tot aanvaardbare proporties en minder storend interfererend met de inhoud. Themanummers, interessante opiniebijdragen, lezersreﬂ ecties en interviews die bulken van een stadsvisie en een groot boontje voor het boeiende laboratorium waarin wij hier in Brussel leven. Vinger aan de pols. Elk nieuw initiatief, elke interessante urbane oprisping, verbouwing, plan, burgerinitiatief, voornemen of utopie lijkt razendsnel gedetecteerd en ook in beeld gebracht. Dit duidt op een redactie met goede antennes en een lezerspubliek dat zaken wenst en weet te signaleren. De laatste tijd zie ik gelukkig ook meer en meer gewone Brusselaars in the picture komen en worden de Brusselse Bobo’s wat beter geproportioneerd. Ik dank de redactie ook voor de nieuwe cartoonist die me een echte Ket lijkt te zijn. Wat ik wel met de week meer en meer mis zijn bijdragen van auteurs met namen die ver uit de buurt van Kevin Janssens en Ronny Peeters liggen. Ze bestaan en ze schrijven voor andere kanalen vaak vlammende bijdragen. Waarom dan niet voor en over deze superdiverse stad? Ik zie ook dat de kettenbijlage Zazie beetje bij beetje meer body begint te krijgen maar eigenlijk is het jammer dat het voorlopig een aanhangsel blijft. Brusselse ketten zouden hun eigen gazet met gemak voor elkaar moeten kunnen krijgen en ze verdienen hun eigen kanaal. Tegenwoordig wordt vanuit overheden het dogma van schaalvergroting gehuldigd en ook BDW zit blijkbaar in een fusieoperatie. Ik heb twijfels bij alles wat groot is. Small is beautiful. Groot is arrogant en schrijft vaak haar eigen glorifi ërende geschiedenis wegens t oo big too fail. Ik wens deze redactie dus een welgemeend profi ciat, guts in de nakende fusie en hoop dat ze de lat op dit niveau kan blijven leggen. Ik ga er vanuit dat een krant geleid moet worden en ik zie dat de redactie en de lezers op hartverwarmende partij kiezen voor Anne Brumagne die met haar team professioneel voortgebouwd heeft aan een kwaliteitskrant voor Brussel. Krijgt ex-CEO Tubbax, inmiddels ook al zijn kop kwijt, ook dit soort steunbetuigingen? Kris Kaerts, Jette

De toekomst van BDW (3) Nieuwsgierig naar alles wat mijn stad aangaat, is Brussel Deze Week voor mij een niet te missen medium. De artikels zijn goed onderbouwd, de interviews zijn interessant. Zeer gevarieerd komt de specifi ek Brusselse actualiteit aan bod, wat zelden het geval is in de andere pers. Als Franstalige droom ik van een blad zoals BDW, een medium dat alle nieuws groepeert over het leven van deze stad en haar inwoners, een blad dat helaas niet bestaat aan Franstalige kant. Als Brusselse van buitenlandse origine vind ik het ook ontzettend belangrijk dat de diversiteit van deze stad belicht wordt: Brusselaars uit alle windstreken die Brussel mee opbouwen en verrijken op cultureel, sociaal en economisch vlak. Stad, cultuur, inwoners en economie vormen de actualiteit voor BDW. Ik wil uitdrukkelijk de redactieploeg bedanken en wens mijn solidariteit uit te spreken voor uw hoofdredactrice die om voor mijn onbegrijpelijke redenen werd ontslagen. De pers beleeft moeilijke tijden, nochtans heeft onze democratie echt nood aan toegankelijke en kwaliteitsvolle pers. Hetzelfde geldt voor FM Brussel, een radio zoals Brussel zelf: boeiend, cultureel, amusant, veelzijdig en jong. Hopelijk blijven ze beide bestaan, BDW en FM.

Marie Nagy, fractievoorzitter Ecolo-Groen gemeenteraad Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1480 PAGINA 20 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

De zitbakken (inzet) vervullen twee behoeften: ze laten licht en regen door voor bloeiend groen (sedum) en zorgen met kussens voor een meubelvrij lees- en drinkterras.

Stadstuinen > Voor elk stedelijk tuinprobleem een oplossing

Een kamer onder de hemel BRUSSEL – Heeft u een koertje van niemendal of een grote lap groen waar geen grasspriet op groeit? Het doet er niet toe. Een oude stadstuin beantwoordt veelal niet aan uw ideaalbeeld. Maar het kan anders. We namen een tuinarchitect met roze bril onder de arm en vonden oplossingen. Een nietszeggend asfalten dak, een te hellend grasveld en een donker zithoekje werden gebruiksvriendelijke buitenkamers.

igen aan de grootstad is de beperkte typologie aan stadstuinen. De hoog ommuurde schoendoos, liggend tegen buurmans tuin, is het meest voorkomende model in Brussel. Nadien volgt het gamma

van driegevels en villa’s in de residentiële gemeenten. Gevolgd door een divers aanbod aan voorschoot grote tuintjes, koeren, terrassen en balkons van huizen met appartementsindeling.

Erik Verstreken, (stads)tuinarchitect van Green!Mind (www.greenmind.be) met tien jaar ervaring, ziet dit overal genoeg. “Typisch aan Brussel zijn de hoogteverschillen. De stad ligt op hellingen, ook rond het centrum. Platte

dakconstructies op achterbouw en keukens, veel saaie tuinen met ongezond ros en te nat gras,... Het zijn maar enkele van de constanten.” Toch is Verstreken heel positief. “Denk niet dat een stadstuin herinrichten moeilijker is dan een groot terrein. Alle functies die de gebruiker graag wil in de tuin, vallen met enig creatief denkwerk ook te verenigen of te verzoenen op een kleine oppervlakte. Ik begin altijd met een goed kennismakingsgesprek

BDW 1480 PAGINA 21 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

waarin de verzuchtingen en ideeën van de tuinbezitter meegenomen worden naar mijn tekentafel. Belangrijk is dat bij kleine oppervlaktes verschillende functies overlappend worden gedeeld. Noem het twee vliegen in één klap, getuige een zitbank op het groendak waaronder de beplanting gewoon kan doorlopen.”

Groentapijt Daar willen we het resultaat van zien. Boven op zijn achterhuis in de Locquenghienstraat zien we wat Verstreken bedoelt, met wat hij Endless Roof doopte, zijn nieuwe daktuin zonder balustrade. Het oneffen asfaltdak kreeg in november 2014 een anti-worteldoek, een drainage en een laag lava van 7 tot 25 centimeter dik die alles egaliseerde. Daarop kwam nog een doek, substraat en sedum in matten. Verstreken: “Lava is een ideaal product voor

Waar amper iets groeide boven steengruis, kwam een rustgevend groen hoekje.

hebber. Ik geef tuinen een statistische score inzake natuurwaarde. Inheemse planten gaan voor exoten. Exoten die een rol spelen in het ecologische gegeven gaan voor andere uitheemse planten. Hoe meer verharding in de tuin (terras, paadjes, constructies,…) hoe minder ruimte voor natuur. En ook de onderhoudsvriendelijkheid telt mee. De intensiteit daarvan wordt bepaald door de aanwezigheid van energie-vragend gazon (wekelijkse snoei), hagen (tweemaal per jaar een snoei) en vaste planten die snel andere planten overwoekeren (moeten na jaren weggehaald worden). Nieuw gegeven is echter dat meer stedelingen expliciet meegeven dat ze wel wat willen werken in de tuin. Onderhoud is minder hun grote zorg, omdat tuinarbeid voor rust, ontspanning en voldoening zorgt.” Bij een Oudergemse driegevelwoning (Lambermontlaan), zoals er zoveel zijn in groenere woonwijken, was het probleem van een andere orde. De bewoners met kinderen hadden een sterk hellend stuk gazon, met daarnaast een steile tuintrap die de voortuin met de achtertuin verbond. Dat wou de dame des huizes absoluut weg. Verstreken: “We hebben de steile trap naar haar idee in 2012 vervangen door grote stapstenen (betonstenen op maat). Het zonnig talud bleef toch behouden. Daarin kronkelt nu een kruiden- en moestuin, waarvan de perceeltjes goed te bereiken zijn. Achteraan kwam een composteerruimte. Het hellend hoogteverschil opvangen leidde tot de tuinnaam: Up lift your garden. Het bergop zeulen met de grasmaaier is voorbij en nu kan een partijtje badminton of petanque horizontaal plaatsvinden. Het terras werd in grootte verdubbeld. En onder een gedeelte dat als tuinzitbank kan dienen kwam heel wat opbergruimte voor tuingerief, de grasmaaier en speeltuigen (inzetfoto rechts).”

Schilfers leisteen Nog moeilijker leek ons een concept te bedenken voor een 15 vierkante meter koertjetuintje in Elsene waar geen gras of plant op overleefde omdat er tot diep een laag steenslag van vorige afbraakwerken lag. Het lapje ‘achteruit’ in de Graystraat, dat enkel met een trap vanuit de woonkamer bereikbaar was, had de eigenares al veel geld aan planten gekost, zonder resultaat. Verstreken over de tuin Regarden: “Om bijkomende ruimte te hebben, werd een stuk haag weggehaald. De achterliggende oude muur bleef bewaard. De dame wilde vanuit haar zetel iets moois, en rust vanuit de tuin ervaren. Buiten eten hoefde niet meer, nu de kinderen uit huis waren. Het ontwerp van 2014 voorzag in recyclageboordstenen op hun dwarszijde, die als lange strips een patroon tekenen. Schilfers leisteen liggen ertussen, samen met de nieuwe plantjes die op lava goed gedijen. Onder de trap kwam opbergruimte. De schaduwplanten nodigen uit om ertussen te flaneren en er een stoeltje bij te zetten voor wie wil roken of lezen. Iedereen content.”

Geen hellend grasveld meer, wel een wandelmoestuin in het talud en opbergruimte voor tuingerief onder het terras (inzet).

de stad. Het is gezond en herbergt veel mineralen, zodat er minder slakken voorkomen. Waar er natte bodem is – en dat is vaak in Brussel, ook in de schaduwtuinen – laat lava het vocht beter doorsijpelen. Sedum vraagt als daktuinbegroeiing weinig of geen onderhoud en zorgt eens in bloei voor voedsel voor bijtjes. Ook belangrijk voor het milieu. Dus alles is zeer ecologisch.” Dat groendaken in de mode zijn, is meegenomen. Verschillende gemeenten in het Brusselse Gewest geven een subsidie voor wie dit aanlegt. Een daktuin biedt in het algemeen voor meer ‘kijkers’ dan de eigenaar een groen uitzicht. Het biedt een extra gebruiksruimte aan. En de fauna, van spinnen tot vogels, heeft er wat aan. Wat ons meteen opvalt aan deze daktuin is het gebruikerscomfort. Om de inkijk van omringende appartementen te verminderen, werden zuiderse wimpels aan

“Lava is een ideaal product voor de stad. Het is gezond en herbergt veel mineralen, zodat er minder slakken voorkomen”

spandraden gehangen. Zeer goed om het zonlicht te filteren en meteen veiliger dan een grote parasol die kan omwaaien. Het plankier van het terras is van onderhoudsvriendelijk accoya, een duurzaam bewerkte zachte houtsoort behandeld met zuren. Dezelfde zuren worden gebruikt om augurken in te bewaren. Als vast meubilair bedacht de tuinarchitect bakconstructies die over het sedum werden getimmerd. Zo krijgt het groentapijt toch nog altijd licht- en waterinval, terwijl zitkussens volstaan om er een handige bank van te maken.

Computerruimte Op naar een echte gelijkvloerse tuin. Of er buiten het groendak nog modetendensen zijn in stadstuinen, willen we eerst weten. Verstreken: “Ik noteer toch meer en meer milieubewustzijn bij de Brusselse tuinlief-

Serrebibliotheek Voor elke probleemtuin lijkt er dus wel een oplossing te zijn. Hoe ver moet die creativiteit nog gaan? “Iemand die haast geen streepje zon op de grond kreeg, wou absoluut provençaalse lavendel in de tuin. De lavendel hebben we dan in potten op hoge schappen tegen de tuinmuren gezet. Zo vingen ze toch zon.” “Het vreemdste dat ik onlangs mocht bedenken, was iets voor een te groot geworden bibliotheek. De eigenaars konden hun kookboeken niet meer kwijt in huis, de muren stonden vol. Dan maar een serre in de tuin bedacht, met een afsluitbaar gedeelte waar de collectie een plek kan krijgen. Of die er al staat, weet ik niet.” Jean-Marie Binst Foto’s: Marc Gysens

BDW 1480 PAGINA 22 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

GASTRONOMIE > NIEUWE BRUSSELSE BROUWERIJ OPENT DE DEUREN

EN STOEMELINGS BROUWT IN EEN VITRINE D

e nieuwe brouwerij, na Cantillon en Brasserie de la Senne de derde die echt zelf op Brussels grondgebied brouwt, is het werk van de jonge Brusselaars Denys van Elewyck - de brouwmeester - en diens compagnon Samuel Languy. Je vindt ze makkelijk, aan de achterkant van de Kapellekerk en het gelijknamige station. De niet overdreven grote maar volledig ingerichte ruimte heeft een gevelbrede vitrine, waarachter je het duo aan het werk kan zien tussen de inox kuipen, de zakken mout en de flessen die al klaar zijn voor de verkoop. We mogen er hun eerste en voorlopig enige bier proeven, de uitstekende blonde Curieuse Neuse, die inderdaad een speciale neus heeft, en de aromatische kwaliteiten van gist, hop en mout evenwichtig combineert tot

een frisse tripel die niet te zoet en niet te bitter is en 7,5 procent alcohol bevat. De brouwerij werkt zoveel mogelijk met Belgische producten. Eén van de twee gebruikte hopsoorten, de cascade, komt van het familiebedrijf Hoppecruyt uit Poperinge. Maar met de mout van Malterie du chateau in het Henegouwse Belœil zet En Stoemelings in volle hophype ook in op een uitgesproken moutsmaak. “We hebben nog veel ideeën voor andere recepten en experimenten die onze vaste klanten hier ook al wel eens zullen kunnen proeven. Maar nu ligt de focus op het lanceren van de Curieuse Neuse.” Vanaf 4 juli kunnen geïnteresseerden het bier ter plekke komen kopen in flessen van 75 centiliter. Er is ook al concrete interesse van de Brusselse horeca om af te ne-

BRUSSEL - Na een jaartje administratieve voorbereiding, fondsen zoeken en proefdraaien is brouwerij En Stoemelings in de Marollen klaar voor het echte werk. Vanaf 4 juli kunnen bierliefhebbers hun nieuwsgierige neus aan het venster van de brouwerij en in een glas van hun Curieuse Neuse steken.

Denys en Samuel zagen snel de mogelijkheden van brouwen in een vitrine in.

ADVERTENTIE

Een markthal vol smaak Votre marché gourmand

OPEN I OUVERT: 07:00 > 14:00 Vrijdag, zaterdag en zondag Vendredi, samedi et dimanche Op de site van | Sur le site de l’ Abattoir,

Rue Ropsy Chaudronstraat 24 1070 Anderlecht Parking : Delacroix rue Jules Ruhlstraat Metro : Clemenceau, Delacroix

www.foodmet.brussels

BDW 1480 PAGINA 23 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

SAMUEL LANGUY:

“Toen we een jaar of vijftien waren, zaten we al in Delirium café om zoveel mogelijk bieren te proeven”

men van de nieuwe brouwers, maar ook dat is voor later. De ambachtelijke – want niet geautomatiseerde – productie ligt nu op 500 liter per week. Denys en Samuel gebruiken om te roeren zelfs een echte houten roerstok - het antieke werktuig en embleem van de brouwers dat bijna nergens nog wordt gebruikt, maar dat zij door een vakman hebben laten maken.

Poetsman en zakenman ok afvullen, bottelen, stockeren, O inkopen, verkopen en schoonmaken doen ze zelf. “Als brouwer ben je ook halftijds poetsman,” weten ze ondertussen, en dan maken ze nog abstractie van de zakelijke kant van de zaak. Samuel: “De passie voor het bier is er altijd geweest. We zijn allebei Brusselaars en toen we een jaar of vijftien waren, zaten we al in Delirium café om zoveel mogelijk bieren te proeven.” Denys: “Rond 2008 ben ik zelf beginnen brouwen als autodidact en omdat de reacties van vrienden goed waren ben ik in

2013 de brouwersopleiding aan het Institut Meurisse gaan volgen. Maar de volgende stap was geld bij elkaar zoeken en de administratie in orde brengen. Tussen het en stoemelings brouwen in onze eigen keuken en het installeren van onze brouwerij hier zaten maanden papierwerk: inschrijving bij douane en accijnzen, de zoektocht naar een gebouw, vergunningen, brandweer,…” Samuel: In vergelijking met zo’n zakelijke start is brouwen eigenlijk eenvoudig. Zelfs de zoektocht naar ﬁ nanciën verliep vlotter. “We hebben zelf wat geïnvesteerd. De crowdfunding eind vorig jaar heeft ongeveer 15.000 euro opgebracht. Daarnaast kregen we een beurs van OpenSoon dat de handel in bepaalde wijken ondersteunt, en een gunstige lening van het gewest via Brusoc.” De locatie waar En stoemelings uiteindelijk terechtkwam, is een paar stappen verwijderd van de statige Les Halles des Tanneurs, dat beginnende Brusselse bedrijven onderdak biedt, en ook dit pand in de aanbieding had. “We hadden natuurlijk niet gedacht dat we achter zo’n vitrine zouden brouwen, maar we zagen snel de mogelijkheden van de ruimte in. Meestal zit een brouwerij wat verstopt, maar hier heb je veel direct contact met voorbijgangers.” En ook de relaties met Cantillon en Brasserie de la Senne zitten goed, getuige de gezamenlijke traktatie van de drie brouwers aan Manneken Pis een paar weken geleden. “Wij zijn zowat hun kleine broertje. Zodra ze zagen dat we echte brouwers waren en de Brusselse brouwerswereld konden helpen herleven, hebben ze ons gesteund.” Michaël Bellon Spiegelstraat 1, Brussel, open vanaf 4 juli van dinsdag tot donderdag, www.enstoemelings.be

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

wanneer enkele tonnen ijsbrokken naar beneden komen. Ooit stond er zo’n fabriek langs de Werkhuizenkaai, niet ver van de familistère van Godin, waar nu de Vroegmarkt is. Voor thuisgebruik bij de rijken, of bij de slager, werd zo’n balkvormige blok ijs in de bovenkant van een met zink gelijnde houten kast gelegd. Dat was de oorspronkelijke ijskast (in tegenstelling tot de moderne koelkast). Ze zijn alleen nog hier en daar te zien in een museum. Het ijs hing boven de te koelen waren, want zoals iedereen weet: “de kou zakt.” Vis die vandaag op ijs ligt in de winkel heeft daar nauwelijks baat bij, dat is puur cosmetisch. Vis hoort onder het ijs te liggen, maar dan kunt u hem natuurlijk niet zien, wat oninteressant is in de handel. Wij kunnen het ons haast niet meer voorstellen: niet zo gek lang geleden werd gewone drank zo goed als nooit actief gekoeld. IJskasten waren tot de jaren 1960 in Europa een zeldzaamheid en ijsblokjes waren al helemaal onbekend. Bier op café heette koud wanneer het uit de kelder kwam. Daar stond dan ook het vat waaruit naar de gelagzaal werd gepompt, maar de betere bieren stonden in fl essen op ‘t schap en werden nooit koud gedronken. Waar komt het drinken met ijsblokjes dan vanBRUSSEL EN DE WERELD daan? Ik vermoed uit Amerika. En waarom? Hier CULINAIR ONTDEKT is mijn gok: geuren en smaken ontwikkelen zich in de warmte. Wanneer een drank niet lekker is, van slechte kwaliteit, dan zijn er twee mogelijkheden: suiker bijdoen of steenkoud serveren. Alle slechte smaken worden gedempt op onze verdoofde smaakpapillen. Jonge – slechte – jenever of wodka wordt vanuit de diepvries geserveerd. De wrange en sterke drank smaakt plots mild en fl uwelig. De winst is voor de kastelein: de klant drinkt sneller en wil er Ik hoop dat het warm weer is wanneer u dit leest. nog wel één. Met een niet gekoelde borrel gaat het IJs, en dan bedoel ik de blokjes of de scherfjes, nippend. Time is money! Hebt u ooit weleens een niet gekoelde pils geproefd? niet het dessert of snoepje, is een relatief nieuw Wanneer men bieren proeft en vergelijkt, zou dat de fenomeen. norm moeten zijn. Als hij ‘warm’ lekker is, dan is hij Waarom willen we altijd koud drinken? Dat is ons dat koud ook, omgekeerd kan het tegenvallen! Ongeopgelegd door de (Amerikaanse) televisieseries. Toen ik klein was, werd er, wanneer ik na het zomerse ravotten om drank vroeg, altijd op gehamerd: “Niet te koud drinken.” Oma’s en tantes vonden koude drank levensgevaarlijk, net zoals zwemmen na de maaltijd. Kinderdrank stond nooit in de ijskast. Al sinds de oudheid gebruiken mensen ijs. In de bergen buiten Rome kan het in de winter behoorlijk vriezen, en die slimme Romeinen hadden al spoedig technieken om ijs ongeveer het hele jaar door te bewaren. In heel Italië is er trouwens haast geen plek te vinden vanwaaruit je geen sneeuwtop kan zien. De hoogste berg van de Abruzzen (2900 m) met de meest zuidelijke gletsjer van Italië (nu ook van Europa) ligt maar 124 kilometer ten noordoosten van de Eeuwige Stad. Later, in onze koudere streken, koelde softdrinks zijn dan weer onaangenaam zoet, oogstte men elke winter het ijs op alle vijvers, die de kou doet er je meer van drinken. dan in prachtige ijskelders werden bewaard. Maar Fuchsia Dunlop, de Britse experte van de Chinese dat was enkel voor de rijken. Tot de Eerste Wereld- keuken, vertelde op haar blog hoe verwonderd oorlog verkocht men het ijs van de vijvers in Brussel zij was over de obsessie voor ijs in Amerika: “Het aan de hoogste bieders. De ijskelder van Oudergem, eerste wat de liftjongen je vertelt wanneer je op de juiste verdieping van het hotel bent aangekomen, is bijvoorbeeld, werd daarvoor gebouwd. Voor professionelen zoals artsen, vissers en room- waar de ijsmachine staat. Zelfs in de winter in New ijsfabrikanten werd ijs vervaardigd in grote fabrie- York. In China daarentegen brengt men een therken zoals die van Strombeek. IJs werd er gemaakt mos met heet water naar je kamer.” Waarop een door water in diepe metalen bakken in een onder- Chinese lezeres meldde dat in haar ouderlijk huis koeld pekelbad te hangen. De installatie in Strom- ook altijd een thermos met lauw water gereed stond beek leek wel zo groot als een zwembad, kranen om te drinken. Koud heette ook daar ongezond. Een haalden de bakken er één voor één uit en de grote Amerikaanse reageerde dan weer hoe vreemd ze het blokken ijs werden er dan uit gekanteld. Voor ge- vond dat thee in Europa heet wordt gedronken. Dat bruik konden die blokken dan nog door een mo- kende ze niet. len worden gehaald of op lengte gezaagd, naarge- Sta er gewoon eens bij stil. Is al die kou wel nodig? lang de behoefte. Een andere manier is om water Al geef ik toe dat een koel glas op een hete dag heerlangs buizen met koelvloeistof te laten lopen; het lijk is. Smakelijk. ijs groeit aan de buitenkant van de buizen aan tot de gewenste dikte en dan wordt er warme vloeistof door de buizen gespoeld waardoor het ijs springt en nick.trachet@bdw.be in stukjes naar beneden komt. Dat gebeurt in hoge fabrieksgebouwen met bovenin die lange verticale De hele reeks nalezen? buizen. Je moest wel zien dat je er niet onder staat www.brusselnieuws.be/trachet

Nick Trachet IJs

“Hebt u ooit wel eens een niet gekoelde pils geproefd? Wanneer men bieren proeft en vergelijkt, zou dat de norm moeten zijn”

BDW 1480 PAGINA 24 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

PUBLIEKE RUIMTE > PLAATS VOOR 150 PERSONEN IN MAMA CANTEEN

EXPO > SCHAARBEEK LEVERT BLIKVANGERS VOOR 20 JAAR COLOMA

Europawijk aan de picknicktafel

VLAAMSE TOPKUNST EVEN UIT DEPOT

De Europese wijk aantrekkelijker en gemoedelijker maken door de publieke ruimte beter te benutten en evenementen te organiseren, dat is de doelstelling van de Brusselse vzw eQuama. In dat kader lanceert de vereniging deze zomer European Canteen, een experiment waarbij iedereen wordt uitgenodigd om grote publieke tafels te delen voor een lunch, een koffiepauze of een ontmoeting met vrienden, collega’s of bewoners.

ber), het de Meeûs Square (1 tot 30 augustus), op de esplanade van het Europees Parlement (17 juni tot 15 oktober), het Leopoldpark (van nu tot 30 augustus) het Jean Reyplein (vanaf nu tot 30 september) en het Schumanplein (van 1 september tot 15 oktober). In het Jubelpark staat vanaf nu tot eind september de Mama Canteen, waar plaats is voor liefst honderdvijftig personen.

SINT-PIETERS-LEEUW/SCHAARBEEK Uit de enorme collectie van 18.000 kunstwerken van de Vlaamse overheid, ondergebracht in depot in Schaarbeek, krijgt ongezien werk het daglicht te zien. Curator Els Stubbe koos 30 topstukken uit als paradepaardje voor de ‘Rozendagen - 20 jaar Coloma’ in het rozenparkkasteel van Sint-Pieters-Leeuw.

Europa’s grootste rozentuin viert haar twintigste verjaardag. Dat wordt gevierd met open dagen, een nieuwe duurzame roos Coloma en een unieke tentoonstelling van Vlaamse kunst in combinatie met bloemschikcreaties, uiteraard van rozen. Eerst de tentoonstelling. Curator Els Stubbe, in een vorig leven expo-coördinator van het Vlaams cultuurhuis Brakke Grond in Amsterdam, werd ingezet voor het expositieconcept. De Vlaamse Gemeenschap dacht aan ontsluiting van haar kunstverzameling en vroeg Stubbe om kunst die past bij het rozenthema bijeen te scharrelen. Daarvoor trok de curator naar de Vlaamse reservecollectie van Kunst en Erfgoed.

Mama Canteen De picknicktafels zijn modulair en kunnen dus op verschillende plekken en in verschillende formaties opgesteld worden. Rond een standbeeld, met zicht op een vijver of in een mooie hoek in het park. In totaal kunnen zeventig tafels tot grote gehelen aan elkaar geschakeld worden. Die vind je deze zomer op deze zeven mooie plekjes: het Frère Orbansquare (22 juni tot 15 okto-

BRUSSEL – Deze zomer vindt wie woont, werkt of gewoon vertoeft in de Europese wijk, op zeven verschillende mooie plekjes picknicktafels waar hij of zij kan aanschuiven om zijn lunch- of koffiepauze door te brengen.

Extra dimensie ADVERTENTIE

Hoe blijf jij Fit in je Hoofd? Versterk jouw veerkracht! www.fitinjehoofd.be

De Vlaamse Gemeenschap heeft zowat 18.000 kunstwerken in bezit. De meeste staan of hangen netjes in het depot, de topstukken zijn grotendeels uitgeleend ter verfraaiing van ministeries, kabinetten en andere panden. Stubbes ogen vielen er open. “Jammer dat ik geen weet had van deze collectie, anders had ik hieruit destijds in de Brakke Grond wel wat geëxposeerd. Spijtig dat er geen actief beleid rond de circulatie van deze kunstwerken bestaat.” Toch vond de curator in de beperkte tijd die ze kreeg een unieke verzameling. “Ik ben vertrokken uit het thema rozentuin: de schoonheid van de bloem, de natuur, het verwelken,... Ik wou niet vervallen in de clichés van geuren en kleuren die rozen oproepen, maar kon wel associatief tewerk gaan. Extra moeilijkheid was dat samen met de kunst een bloemstukkenexpositie is geëtaleerd.“ Die bloemsierkunst komt van de hand van het Edingse echtpaar Stefan en Françoise Roosen-Vandonink, gespecialiseerd in rozen en al meermaals nationaal kampioen bloemschikken. “We proberen om elkaar een extra dimensie te gunnen, zodat de bloemensierkunst niet louter decoratief is; de dialoog lijkt me goed gelukt,” aldus Stubbe. Blikvanger van de expositie is een keramieken torso met roosachtige blaadjes van Johan Creeten (foto). Creeten krijgt nu ook in de expo Vormidable, hedendaagse Vlaamse beeldhouwkunst in Den Haag een centrale plek. Verder is er grafi sch werk van Panamarenko, schilderwerk van Dirk Braeckman, Antoine Mortier, Joris Ghekiere en sculpturen van Wilfried Pas (teloorgang van de natuur), Roland Monteyne, Koenraad Tinel en Jan Dries. Brusselaar Walter Swennen vormt wat hedendaags tegengewicht. Lettertjes van een gedicht van Koen Van Synghel hangen in een glazen lichtbak (bleek door zijn fragiliteit moeilijk uit te lenen). Van coryfee

Torso van Johan Creeten. Camiel Van Breedam koos de curator een assemblage ‘redenaar op kruiwagen’, met een knipoog naar het element tuinarbeid.

Puzzelstukjes Over haar ervaring in het depot wil Stubbe dit kwijt: “Beperkte of geen beschrijving van de werken zorgde al voor een uitval van de selectie die ik kon maken. Een deel van de verzameling is gedigitaliseerd, veelal zijn er echter geen foto’s bij.” “De klimatologische omstandigheden voor conservatie en de ophangingsystemen zijn in orde. Maar ik heb het gevoel dat heel die collectie te weinig circuleert. De onderbezetting aan personeel maakte dat ik beperkt werd in mogelijkheden. Van een installatie kon men de puzzel niet meteen in elkaar zetten. En werk dat ik buiten wou zien, kon niet worden verplaatst. Ik zag kunst met een stuk af, ander werk waar het glas van gebroken was en nog meer onvolledig werk, al kunnen de onderdelen wel verspreid liggen in het depot. De opvolging van de catalogi is stopgezet.” Stubbe kreeg ook geen tuinsculpturen mee; een werk van de pluridimensionale artiest Honoré d’O bleek te fragiel om uit te lenen. Buiten in de rozentuin is tussen het drieduizendtal rozenvariëteiten uit vier continenten en gans Europa een nieuw parcours aangelegd. Een selectie van de 101 beste rozen (naar ziekteresistentie, sterkte, geurkracht en onderhoudsgemak) is het kroonstuk van twintig jaar noeste rozentuinarbeid, dankzij Marcel Vossen. Jean-Marie Binst Rozendagen – 20 jaar Coloma, van 27 juni tot 6 juli, Joseph Depauwstraat 25, Sint-Pieters-Leeuw. Rozentuin open van dinsdag tot zondag van 10 tot 20u. Expositie ‘Verborgen kunstschatten tussen de rozen’ in het kasteel, alle dagen open van 10 tot 17 uur, www.rozendagen.be

BDW 1480 PAGINA 25 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

McCartney, de nog minderjarige George Harrison, drummer Pete Best en bassist Stuart Sutcliffe er op 17 augustus 1960 voor een lang verblijf naartoe dat met enkele onderbrekingen meer dan twee jaar en 281 soms erg lange concerten zou duren. Op die zeventiende augustus 1960 gaven ze ook al meteen hun eerste optreden als The Beatles, een naam die de groep pas in Hamburg aannam, in de nog steeds bestaande ‘Indra Club’ aan Grosse Freiheit. Die dwarsstraat van de Reeperbahn, werd in de zeventiende eeuw

Artists in residence The Beatles in Hamburg

De oorsprong van het Beatleskapsel

Links: De originele Beatles op het podium van de Hamburgse Indra Club. Rechts: In Hamburg waren ze nog met vijf. Drummer Pete Best (links) zal later vervangen worden door Ringo Starr. Ook gitarist ‘Stu’ Sutcliffe zou de band nog verlaten.

BRUSSEL – Hoe Liverpool? Wat Liverpool? Waar Liverpool? “I might have been born in Liverpool - but I grew up in Hamburg.” Dat zei John Lennon - die in zijn thuisstad toch ook al wat had meegemaakt - over zijn Duitse periode, waarin The Beatles echt The Beatles werden. Hamburg is een havenstad – de tweede grootste van Duitsland en de tweede grootste haven van Europa – en bij havensteden horen uit de kluiten gewassen rosse buurten. In Hamburg ligt die in de wijk Sankt Pauli, en de beroemde Reeperbahn vormt er de levensader van. De Reeperbahn, inmiddels ook bezongen door

The Police, Elvis Costello en Tom Waits, is goed voor een kilometer aan seksclubs, goktenten, discotheken en muziekclubs, al werd hij ondertussen wel al aardig opgeschoond en gegentrificeerd. Tussen 1960 en 1962 werden vier musicerende jongetjes - die spoedig de wereld zouden veroveren als The Beatles mannen en muzikanten. In Hamburg hebben de Fab Four letterlijk en figuurlijk hun naam gevestigd. Al waren ze aanvankelijk nog met vijf en nog niet helemaal compleet toen hun manager Allan Williams hen erheen stuurde. In Hamburg kon je als beginnend bandje een iets grotere habbekrats verdienen dan in Liverpool, dus gingen John Lennon, Paul

zo genoemd omdat niet-protestanten er hun godsdienst mochten belijden, maar was op dat moment al lang een compleet goddeloze aangelegenheid geworden. The Beatles traden er nadien verschillende keren per avond en nacht op tegen een karig loon en een luizige slaapplaats achter het scherm van het leegstaande cinemazaaltje Bambi Kino. Van daaruit maakten The Beatles op een uitvoerige manier kennis met seks, drugs en hun eigen rock-‘n-roll. Hun veelvuldige optredens voor een soms rumoerige publiek leidden er immers toe dat ze er als muzikanten snel op vooruitgingen, dat ze aan podiumprésence wonnen, en dat ze enkele interessante vrienden tegen het lijf liepen.

Een daarvan was vormgever Klaus Voormann die later de hoes van het Revolver album zou maken en in Hamburg ook de foto nam die Lennon voor de hoes van zijn solo-album Rock‘n-Roll zou gebruiken. Voormann diende ook als model voor het later wereldberoemde Beatleskapsel, want het is naar zijn coupe dat zijn vriendin Astrid Kirchnerr in Hamburg ook de kapsels knipte van Lennon en McCartney, die daarmee afscheid namen van de brylcreem.

Silhouetten De vijf Beatles doken in Hamburg ook voor het eerst de studio in met Ringo Starr, die op dat moment nog de drummer was van Rory Storm and the Hurricanes, die eveneens in Hamburg rondhingen. Nog in de Hamburgse periode zou Sutcliffe overlijden aan een aneurysma en werd Best tijdens een tussenstop in Liverpool ontslagen, waarna Ringo in november drummer van the Beatles werd. Inmiddels speelde de groep al in de grotere Star Club. Die brandde later af, maar leeft verder door de geluidsopnames die daar van de laatste Beatlesoptredens gemaakt zijn. Hamburg heeft lang niets gedaan met dat Beatlesverleden omdat het van de stad niet prioritair werd geacht bij het vermarkten ervan. Maar vandaag kan je in Sankt Pauli rondleidingen volgen die je langs de plekken voeren waar de Beatles allemaal speelden en ondertussen is op Beatles-Platz, het kruispunt van Reeperbahn en Grosse Freiheit, ook het museum Beatlemania te vinden. Op het kitscherige plein in vorm van een vinylplaat laten toeristen zich nu ook fotograferen in de stalen silhouetten van The Beatles die er staan. Michaël Bellon

www.brusselnieuws.be/inresidence

ADVERTENTIE

verkoop gestart

Residentie FAB

STUDENTENFLATS > Volledig gerenoveerd > Studio’s en appartementen > Vlakbij universiteiten

> Beste investering > +4% rendement > Elke studio: douche & kitchenette

Residentie

FAB Oudergem

Bouwpromotor / Verkoop :

PRIJZEN vanaf

119.000

€

www.elad-brody.be 03/ 663 88 07

BDW 1480 PAGINA 26 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

Betty Nicaise: “Waarom gaat men in Brussel niet op zoek naar alternatieve oplossingen voor sluikstorten?”

BETTY NICAISE STAAT OP DE BARRICADEN TEGEN ARMOE

‘VINGER IN DE DIJK’ ANDERLECHT – De strijd tegen de armoede in Brussel is als water naar de zee dragen, als een vinger in de dijkbreuk. Het zal moeilijk zijn om iemand te vinden die het beter weet dan Betty Nicaise. Dagelijks wordt ze ermee geconfronteerd in haar functie bij de Federatie van de Bicommunautaire Maatschappelijke Diensten.

etty Nicaise is geen vrouw van twaalf jobs en dertien ongelukken. Wel een die steeds haar hart heeft gevolgd, dat zo groot is als de wereld voor de sociale sector. Nicaises familiegeschiedenis heeft daar ontegensprekelijk veel mee te maken. “Mijn oma is, na de dood van mijn grootvader, samen met mama naar België gevlucht voor de gesel van Francisco Franco. Grootvader had als anarchist zijn leven gegeven voor de

goede zaak tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Zij zijn hier in België aangekomen, bij wijze van spreken, met enkel de kleren aan hun lijf. Ze hebben honger geleden en enorme problemen gekend voor ze hun leven weer op de rails hebben gekregen. In Charleroi, waar moeder mijn vader heeft leren kennen, een Waalse arbeider.” Daar in Charleroi heeft Betty Nicaise het levenslicht gezien. Ze is er tot haar achttiende

gebleven. Daarna koos ze voor Brussel. Om te studeren. Journalistiek, gecombineerd met Criminologie. “Dat heb ik twee jaar gedaan, daarna heb ik er de brui aan gegeven. Met enkel mijn kandidaturen op zak. Pas tien jaar later heb ik er mijn schouders opnieuw ondergezet. Omdat een volwaardig diploma (Criminologie, nvdr) mij betere professionele vooruitzichten bood. Die hernieuwde studies combineerde ik met voltijds werken. Allerminst simpel: nu zou ik de moed niet meer kunnen opbrengen om eraan te beginnen.”

Brussel voor altijd De constante in die ondertussen 48 jaren, is Brussel. “Mijn roots zal ik echter nooit verloo-

chenen. Ik ga graag terug naar Charleroi, al is het maar om vrienden uit de oude tijd weer te zien. Maar om te leven verkies ik Brussel. Een keuze waar ik onmogelijk spijt kan van hebben. Bij mij in de straat kent iedereen iedereen; vraag je een dienst, dan sta je nooit voor een gesloten deur. Er is groen op drie minuten wandelen van bij mij thuis. En zo zijn er nog veel wijken in Brussel, ondanks dat het een grootstad is. Het centrum? Ik stap de metro in en enkele haltes verder ben ik er. Daar is alles voorhanden. In een stad als Brussel heb je gewoonweg geen auto nodig. Zalig. Zeker voor mij: een auto heb ik niet, zelfs geen rijbewijs.” “Je zou dan ook denken dat iemand als ik, die in zekere zin sociaal gehandicapt is, de verkeersvrije zone aan de Beurs zou toejuichen. Het omgekeerde is waar. De politiek heeft met die zone enkel een trekpleister voor toeristen voor ogen. De lasten worden afgewenteld op de rug van de bewoners van de buurt van de Van Arteveldestraat, Anneessens, de Anderlechtsepoort. Door plannen voor parkings, om de bezoekers toe te laten hun auto zo dicht mogelijk bij verkeersvrije geneugten te stallen. De nabijheid van de dienstverlening van het openbaar vervoer wordt daarentegen afgebouwd. Een staaltje van politiek blind is voor de noden van de bewoners zelf. Net als de plannen die er waren om het Vossenplein om te toveren tot één grote parking.” “Wat me zo mogelijk nog meer stoort, is de vuiligheid in tal van veel wijken, zoals hier in de Gouden Driehoek. Ondanks de nijvere inspanningen van de straatvegers. En het zal niet het plan van mevrouw Fadila Laanan zijn dat een oplossing zal bieden. Waanzin, net het omgekeerde van wat er zou moeten gebeuren. Ten eerste lijkt het me logistiek gezien een onmogelijke operatie. Ten tweede het is een kaakslag voor de mensen die moeten

BDW 1480 PAGINA 27 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

“Voor mij staat het als een paal boven water: de strijd tegen de armoede is de verantwoordelijkheid van de politiek”

ben recht op helemaal niets. Zelfs niet om het statuut van politieke vluchteling aan te vragen, omdat ze uit een Europees land komen. Al is het een land waar ze als paria’s worden behandeld. Denkt men nu echt dat die mensen hier voor hun plezier op straat of ergens in een park komen slapen?” “Miserie in overvloed. En het ergste van al is nog dat we geen echte soelaas meer kunnen bieden: de tijd dat de sociale diensten in Brussel de mensen mogelijk op pad konden zetten naar min of meer een toekomst is verleden tijd. We gaan u helpen aan werk te geraken, wij gaan u helpen een deftig onderkomen te vinden. Vergeet het. Er is geen werk. Onderdak vinden voor de mensen die in de marge leven: compleet onbetaalbaar. Zelfs toevlucht vinden bij het OCMW is allerminst een vanzelfsprekendheid.”

leven op hun schamel appartement, dikwijls met kinderen. Het resultaat? Er zal nog meer aan sluikstorten worden gedaan. Waarom niet zoeken naar alternatieve oplossingen? Zoals het installeren van containers waar de mensen hun vuilnis kunnen kwijtraken? En waarom niet meer volk inzetten voor het onderhoud van de straten, de parken? Dat laatste

Exorbitante mensen

Molensteen Mensen die het moeilijk hebben: zo zijn we aangekomen bij de grootste bekommernis van Betty Nicaise. Nu, al 15 jaar lang binnen de Federatie van de Bicommunautaire Maatschappelijke Diensten. Een federatie met als grootste uitdaging de strijd tegen de armoede in het Brusselse. Een strijd waaraan Nicaise meer dan haar steentje bijdraagt, terwijl ze zich ook nog eens bezighoudt met het patronale aspect dat bij vzw’s speelt. Als voorzitter van de FASS, La Fédération des Associations Sociales et de Santé. Dat laatste: onderhandelingen met de syndicaten over collectieve arbeidsovereenkomsten en dergelijke, juridische beslommeringen. En daarbovenop is ze ook nog eens militante bij de PTB, Parti du Travail de Belgique. “De strijd tegen de armoede hangt als een molensteen rond de nek van Brussel. Alsof we enkel maar een vinger in de dijk kunnen steken. Eén kind op vier leeft onder de armoedegrens, de jeugdwerkloosheid loopt de spuigaten uit. Hartverscheurend om te zien is het hoe de leeftijdsgroep van 18 tot 25 hopeloos verloren loopt. Allemaal jonge mensen die, door verschillende omstandigheden, nooit hebben geleerd wat het is om op eigen benen te staan. En er is meer dan die jongeren die geen toekomst in hun hoofd hebben. Je hebt de daklozen, de asielzoekers uit andere continenten, Europese onderdanen voor wie hier een beter lot zoeken de lange leegte is. Die laatste groep heeft zelfs geen recht op sociale hulp. We zien hoe Fransen en Italianen weer naar hun thuisland worden gestuurd, omdat hen helpen een te zware last voor de staat is. De Roma heb-

Dat maatschappelijke werkers zich onmachtig voelen bij de huidige gang van zaken is duidelijk een understatement. “Zij lopen dag in dag uit met het gevoel rond dat ze nog weinig of niets kunnen doen. Dat ze machteloos staan. Voedselhulp verstrekken: je zou bijna kunnen stellen dat het zowat het enige is dat nog in hun macht ligt. En dat nu sinds al een tiental jaren. Vreselijk, als je het echt goed bekijkt: in 2015, in Brussel, de hoofdstad van Europa, moest voedsel worden uitgereikt aan mensen. Niet alleen aan vreemdelingen. Ook aan Belgen. Daklozen, ouderen die moeten rondkomen met een schamel pensioen. Zelfs mensen die werken, maar wier loon zo schamel is dat ze er met de beste wil niet van kunnen rondkomen. En dan maar orakelen dat werk hebben het belangrijkste is, dat het dan wel allemaal goed komt. Het is zelfs zover gekomen dat – bij gebrek aan structurele hulp– vzw’s voedsel gaan aankopen in de Colruyt om te bedelen.” “Als je dan hoort dat de Brusselse minister van Werk, Céline Fremault, in Le Soir zegt dat de vzw’s er niet zijn om aan de baxter van de overheid te liggen als het om financiering gaat, dan gaan mijn haren overeind staan. Omdat het net de vzw’s die in Brussel in de sociale sector aanwezig zijn het werk van de openbare overheid doen. Mocht dat niet het geval zijn, dan zouden we frontaal op een catastrofe afstevenen. Voor mij staat het als een paal boven water: de strijd tegen de armoede is de verantwoordelijkheid van de politiek. Dat grote bedrijven die exorbitante winsten maken amper meer belastingen betalen dan de gewone burger, is en blijft van de pot gerukt.”

Karel Van der Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

‘IK BEN BOEDDHISTE’ Boeddhisme is een pijler in het leven van Betty Nicaise. “Het past perfect bij wie ik ben, wat ik doe. Een levenshouding –geen godsdienst– die op het welzijn van de andere is gericht, begaan is met wat rondom leeft. Die zegt: niets is voor eeuwig, verkrampt vasthouden is verloren moeite. Alles is met mekaar verbonden... Ik heb het Boeddhisme pas op latere leeftijd volledig omarmd, toch is het een filosofie die me al van jongs af heeft aangesproken. Het is begonnen met het lezen van een boek toen ik amper tiener was en ik weet nog goed dat ik toen heb gezegd: Ik ben boeddhiste.” “Als onvervalst kind van de jaren 1970, uitloper van de hippieperiode, boeiden exotische filosofieën me enorm. Op een bepaald moment heb ik tai chi omarmd. De stage die mijn leraar heeft georganiseerd in Karma Ling was een belevenis die me binnenste buiten heeft gekeerd. Elke dag weer heb ik mijn moment van meditatie op mijn kussentje. Het schenkt me geluk en energie.”

Willy Thomas: “Ik verhuis naar de achtertuin.”

Stokwissel tussen ’t Arsenaal en KVS BRUSSEL - Nadat eerder bekend was geraakt dat Michael De Cock zijn functie als artistiek leider van het Mechelse theater ‘t Arsenaal medio 2016 inruilt voor diezelfde functie in de Brusselse KVS, maakt ‘t Arsenaal nu wereldkundig dat KVS-acteur Willy Thomas de omgekeerde beweging maakt. Hij trekt in 2016 naar Mechelen, waar hij als artistiek leider een team zal vormen met theatergezelschap Lazarus rond Günther Lesage, Ryszard Turbias, Koen De Graeve, Pieter Genard en Joris Van den Brande. Was deze opmerkelijke ‘personeelswissel’ een onderdeel van één goed voorbereid plan? Willy Thomas: “Integendeel. Het verhaal begon bij Lazarus, dat door de raad van bestuur van ‘t Arsenaal was weerhouden om Michael op te volgen. Zij hebben vervolgens een voorstel gedaan om mij als artistiek leider in hun verhaal mee te nemen. Enerzijds omdat zij als collectief die taak niet op zich wilden nemen, en anderzijds omdat we met mij erbij een complementair verhaal konden vertellen waarin ook de sterfelijkheid aan bod komt - een pijler die ‘t Arsenaal zeer dierbaar blijft.” “Toen ik die vraag kreeg, viel ik ook bijna van mijn stoel. Het is inderdaad een wonderlijke samenloop van omstandigheden. Maar als je het loskoppelt van het feit dat Michael De Cock naar de KVS komt, dan zie je vooral een fijne combinatie: Lazarus die als degelijke maar ook speelse en toegankelijke verhalenvertellers een breed publiek aankunnen, en ik die een wereld meebreng die zij nog minder hebben verkend. Boven-

CULTUUR KORT

zou een uitweg kunnen bieden voor mensen met een lage opleiding, die nu in de werkloosheid wegkwijnen.”

dien ken ik hen al goed. Ik heb al met hen samengespeeld, ik kan goed met hen discussiëren, en ik hou enorm van de lichtheid en de anarchie waarmee ze ook heel serieuze dingen kunnen aanpakken.” Was u op dezelfde jobaanbieding in de KVS ook ingegaan? Thomas: “Dat was evenmin mijn plan. Er zijn wel een paar mensen en vrienden die vroegen of ik me geen kandidaat zou stellen, maar ik had in eerste instantie vooral zin om nog te spelen. We hebben al die jaren al pittig gewerkt in de KVS en het was niet in mij opgekomen om dat huis daarna nog eens te gaan leiden. De stap naar ‚t Arsenaal is behalve onvoorzien toch ook nog iets anders. Hun vraag heeft mij opnieuw wakker geschud en zin gegeven om iets meer vanuit de luwte en vanop wat afstand van Brussel - wat op dit moment misschien niet slecht is - ook andere inhouden en samenwerkingsverbanden te ontdekken.” Met u verliezen stad en theater wel heel wat ‘stadstheater’-knowhow. Thomas: “Maar die is niet gebonden aan deze stad alleen. Ik denk zelfs dat het tijd wordt dat zulke knowhow ook tussen steden en zelfs internationaal gedeeld wordt, waar ze nu dikwijls wat te lokaal verankerd blijft. Ik heb niet het gevoel dat ik naar de achtertuin verhuis. Ik zit daar op een boogscheut van Antwerpen en Brussel dus de mogelijkheid om verbanden te leggen met Brussel is er zeker. Dat Michael De Cock ondertussen in de KVS zit, kan op dat vlak alleen maar een voordeel zijn.” Michaël Bellon

RADICALE VERNIEUWERS. De Standaard en de Sociale InnovatieFabriek selecteren tien nieuwe, andere en positieve oplossingen voor maatschappelijke uitdagingen als radicale vernieuwers. Bekendmaking 26/06 van 10 tot 12 uur in het Kaaitheater. n SCHWOBFEST PASSA PORTA. Maak kennis met tien vergeten en te herontdekken klassiekers, win het pakket of snuister op de tweedehands boekenmarkt tijdens het eerste Schwobfest van Passa Porta. 28/06 om 12 uur in De Markten. n DEADLINE BEZET DE STAD. Saskia De Coster, curator van stadsfestival Andermansland, wil jong geweld op haar podium. Een voorstel indienen kan tot 30 juni. Meer info op www.bezetdestad.be. n DE MUNT IN DE PRIJZEN. De associatie van Franse cultuurrecensenten prijst Penthesilea als beste wereldcreatie. De dvd-opname van Lulu wint de prijs voor beste audiovisuele opname. Samengesteld door Hanne De Valck

BDW 1480 PAGINA 28 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

HOCKEY > VINCENT VANASCH WIL NA TOPSEIZOEN OOK SCHITTEREN MET RED LIONS

‘WE MOETEN LEREN WINNEN’ BDWSPORT

EVERE – Van een droomdebuut gesproken: tijdens zijn eerste seizoen bij het Nederlandse Oranje Zwart heeft Vincent Vanasch (27) zowel de kampioenstitel als de Euro Hockey League op zak gestoken. Op clubniveau heeft hij dus al heel wat eremetaal verzameld, en nu is het tijd om met de nationale ploeg te scoren. Te beginnen met de World Hockey League in Brasschaat. “Uit moeilijke momenten kan je kracht putten, dat heb ik geleerd tijdens het seizoen bij Leuven,” vertelt de Brusselaar. “Vertrouwen bepaalt voor een groot deel hoe een keeper presteert, en net dat kreeg ik er niet. Men is er niet altijd correct geweest met mij, ik heb gezien wat er gebeurt als men achter je rug spreekt. Uit dat allemaal heb ik kracht geput die ik nog altijd in mij draag.” Tot dan toe was de carrière van Vanasch nochtans vlot verlopen. Als zoon van de oprichter van de jeugdschool van White Star Hockey groeide hij zowat op met de stick in de hand. Dat was aanvankelijk als veldspeler en als keeper tegelijkertijd, maar toen White Star uit de hoogste divisie zakte, besloot hij naar Nijvel te trekken. Als doelman. “Ik heb tijdens mijn jeugd het geluk gehad dat in mijn ploeg nog een andere keeper was waarmee ik de goal deelde. En dan bedoel ik: tijdens wedstrijden elk één helft in de goal en één als veldspeler. De knoop om definitief keeper te worden, werd doorgehakt toen Nijvel mij als doelman aantrok.” “Dat verleden als veldspeler levert me vandaag nog steeds voordelen op. Ik weet wat er omgaat in het hoofd van aanvallers en gebruik dat.” Bij Nijvel deed Vanasch twee seizoenen lang ervaring op in de eredivisie, en toen vertrok hij naar Leuven. Dat het daar niet goed verliep, las u al. In de loop van het seizoen 2009 – 2010 verbrak hij er dan ook in onderling overleg zijn contract. “Nadat mijn contract bij Leuven vroegtijdig werd stopgezet, ben ik blijven trainen. Het seizoen erna heb ik bij Watducks kunnen tekenen, een Belgische topper.” “Ik had het geluk dat hun keeper stopte. Dat hij de doelman was van de nationale ploeg, zorgde wel voor enige druk. Maar de club geloofde in mij. Zelfs al was ons eerste seizoen niet meer dan degelijk, met een uiteindelijke vierde plaats. Hun steun heb ik de seizoenen erna terugbetaald door mijn deel van het werk te doen in onze drie opeenvolgende titels.”

Ondankbare rol Vanasch bewees met zijn opmars nogmaals hoe belangrijk vertrouwen is. Toen hij in 2012 met de Watducks op schema lag om zijn eerste titel te pakken, werd hij terug opgeroepen voor de nationale ploeg. Die had hij even opzij laten liggen na zijn moeilijke periode bij Leuven. ”Ik werd in februari uitgenodigd voor een stage en heb dankzij goede prestaties mijn plaats in de ploeg afgedwongen, en niet meer afgegeven. Op een paar maanden tijd ben ik dus in de ploeg geraakt die aan de Olympische Spelen in Londen heeft deelgenomen. Ongelooflijk, wie weet schrijf ik ooit een boek over die opmars (lacht).”

Vincent Vanasch: “Het is fantastisch om te zien dat bijvoorbeeld de Duitsers, die vroeger uit de hoogte naar ons keken, nu echt wel rekening met ons houden.”

HOLLANDS LEF De overstap van Vincent Vanasch naar Nederland heeft zijn ogen geopend. Hij heeft er een andere mentaliteit ontdekt die hem naar betere prestaties leidt. “Als wij Belgen iets weten, zeggen we dat we het niet echt weten. Nederlanders zeggen daarentegen altijd dat ze het weten, zelfs als dat niet zo is. Dat is het verschil,” aldus de Brusselaar. “Ze hebben meer vertrouwen in zichzelf en hebben een veel grotere winnaarsmentaliteit. Ook op training. Elk spelletje willen ze winnen. Dat is iets waar we als Belgen nog veel van kunnen leren.”

“Die Spelen waren uiteraard fantastisch. De sfeer, onze supporters die talrijk aanwezig waren. Het blijft een belangrijk moment uit mijn carrière. Alleen denk ik dat we, indien het geloof in onszelf groter was geweest, dichter bij een medaille hadden kunnen komen.” Uitspraken als deze laatste durft de Brusselaar vandaag zonder problemen te doen. En daar zit zijn transfer naar het Nederlandse Oranje Zwart voor iets tussen (zie kaderstuk). Hij ging dit seizoen op zoek naar een nieuwe sportieve uitdaging bij de club uit Eindhoven, ging die aan, en sloeg met brio. “Ik kwam er in een volledig ander systeem terecht. Bij Watducks speelden we vanuit een goede organisatie, maar in Nederland denken

“2016 is dé afspraak voor onze ploeg. We gaan voor de top drie naar de Spelen” ze vooral aan aanvallen. Het is wel leuk dat ik meer ballen moet pakken, want tijdens mijn laatste seizoenen in België moest ik per match nog maar twee à drie keer in actie schieten.” “Beter doen dan afgelopen seizoen wordt moeilijk. We zijn zowel landskampioen als Europees kampioen geworden. In de finale van de Euro Hockey League, tegen het Duitse UHC, heb ik in de shoot-out ook nog een paar ballen gepakt die ons de zege hebben opgeleverd. Dat is leuk, want als keeper heb je meestal een ondankbare rol.”

Schrik van de leeuwen Ook onze Red Lions vormen een hechte groep. Dat kan ook moeilijk anders, want ze trainen maar liefst drie dagen per week samen. Daardoor is het programma van Vanasch bij zijn club beperkt tot twee trainingen en een wedstrijd. “Ons programma is nogal druk. Behalve zaterdag is het al hockey dat de klok slaat. Ik zit in mijn laatste jaar kinesitherapie aan het Isek, in Oudergem. Maar ik spreid dat over drie jaar, tot na de Spelen in Rio. Ik zou een paar maanden stage moeten doen en dat valt niet te combineren met ons drukke programma.” “Het is uitzonderlijk dat sporters meer met hun nationale ploeg trainen dan met hun club. En er zal, indien we ons plaatsen voor de Olympi-

sche Spelen, later nog een vierde trainingsdag bij komen. Dat vinden de clubs niet zo leuk, maar ze krijgen wel spelers terug die nog beter zijn geworden.” Het harde werk en de combinatie van jonge spelers en mannen die ervaring hebben opgedaan in het buitenland, moet de Red Lions eremetaal opleveren. Hun collectief blok moet de tegenstanders schrik aanjagen. “Het is fantastisch om te zien dat bijvoorbeeld de Duitsers, die vroeger uit de hoogte naar ons keken, nu echt wel rekening met ons houden. Ik wil dat de tegenstanders schrik van ons hebben. Daarom moeten we leren winnen en prijzen pakken. Om te winnen moet je stappen zetten, dat komt niet zomaar. Je moet de nodige maturiteit tonen.” Dat proberen onze Red Lions, net als de dames van de Red Panthers, momenteel in de praktijk te brengen tijdens de World Hockey League, die nog tot 5 juli plaatsvindt in Brasschaat. Een plaats in de top drie volstaat voor het behalen van hun ticket voor de Olympische Spelen van volgend jaar. “Al wil ik het daar niet bij laten. Indien we aanspraak maken op de overwinning, moeten we die pakken. Maar we zijn er nog niet. Iedereen doet alsof we al in Rio zijn, maar eerste moeten we ons langs een paar sterke tegenstanders manoeuvreren.” “2016 is dé afspraak voor onze ploeg. Als we gaan, is het minstens voor de top drie. Een zevende plaats zou een ontgoocheling zijn. Ik hoop eigenlijk ook nog op de Spelen van 2020 in Tokio, om daarna rustig uit te bollen. Voor ik ermee stop zou ik graag een jongere keeper opleiden als opvolger. En dan mijn carrière afsluiten als veldspeler. Dat zou een mooi einde zijn.” Tim Schoonjans

BDW 1480 PAGINA 29 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

@FlorVDE Brussel gaat 4 milj. euro/jaar betalen voor huur RSCA-stadion in Grimbergen. RWDM kan intussen niet eens op C-terrein eigen stadion spelen.

De twee stadiondossiers die de Brusselse voetbalwereld bezighouden, lokken uiteenlopende reacties uit. In Molenbeek moet RWDM nog steeds vechten om een eigen veld te bemachtigen binnen het complex van het Edmond Machtensstadion. En dat terwijl hun project steeds meer vorm krijgt: afgelopen weekend werden onder meer de technische staf, het shirt en de eerste spelers voorgesteld. Voor Anderlecht lijkt er dan weer geen vuiltje aan de lucht: zij hebben een akkoord afgesloten met Ghelamco en zouden in 2019 hun eerste wedstrijd kunnen afwerken in het nog te bouwen Eurostadion. TS

URBAN TRAIL OP 5 JULI

BRUSSEL BELEVEN OP LOOPSCHOENEN BRUSSEL – De perfecte mix tussen cultuur, toerisme en sport. Met deze omschrijving wordt de première van de Brussels Urban Trail aangekondigd. Het belooft wat te worden, op zondag 5 juli. “Alles draait rond beleving,” vertelt Greg Broekmans, verantwoordelijke van de runningevents bij organisator Golazo. “Tijdens de Brussels Urban Trail zul je de stad op loopschoenen ontdekken. Na de start aan de Kunstberg duiken de lopers onder meer de Koninklijke bibliotheek in, lopen ze langs de Zavel, ontdekken ze een stukje Zenne dat nog open ligt, lopen ze in cinema Eldorado, etc. Er zal heel wat te zien zijn.” De ontdekkingstocht verloopt dus binnen en buiten, en is zo opgesteld dat zowel Brusselaars als toeristen nieuwe plekken leren kennen. De urban trail heeft onder meer in Antwerpen al bewezen dat het een succesformule is, en komt na de nodige onderhandelingen dus naar de hoofdstad. “We beseffen dat het niet evident is om dit te organiseren in een stad als Brussel. Gelukkig heeft de schepen van Cultuur haar schouders er onder gezet. En het helpt ook wel dat het centrum voor een deel autovrij wordt. We hebben de tijd genomen om aan het parcours te werken en de bewoners zo weinig mogelijk te hinderen. Er zal veel

SPORT KORT

De zomer is in aantocht, dus daar zijn ook de festivalletjes. Die beperken zich niet meer tot enkel muziekoptredens, maar bieden rond het podium ook heel wat animatie aan. Zoals PLAZEY bijvoorbeeld, dat van woensdag 24 tot en met zondag 28 juni plaatsvindt in het Koekelbergse Elisabethpark. Op woensdag kunnen jong en oud zich onder meer uitleven tijdens sportieve workshops. Voor de ketjes is dat bijvoorbeeld een workshop worstelen, terwijl de ouderen zich aan country dance kunnen wagen. Op zondag zal er een klimmuur zijn, een minigolfparcours, gekke fietsen en er kunnen verschillende volkssporten beoefend worden. Meer info op www.plazey.be. Ook TOURNEE GENERAL heeft aandacht voor de sportievelingen. Komende zaterdag kunt u op het Anderlechtse Dapperheidsplein onder meer springen op de air track, een twintig meter lange luchtmatras. U kunt een leven-

op stoepen en in parken gelopen worden.” “Om het loopcomfort te verzekeren, hebben we het maximum aantal lopers vastgelegd op vijfduizend. Zij zullen in golven van duizend starten. Er zijn nog plaatsen over, dus inschrijven kan zeker nog.”

Naar Kopenhagen Het niet-competitieve karakter van de Brussels Urban Trail zorgt ervoor dat er een uiteenlopend deelnemersveld aan de start zal staan. Er zijn ongeveer evenveel mannen als vrouwen ingeschreven, en zowel Vlamingen, Brusselaars, Walen als expats zullen goed vertegenwoordigd zijn. “Dat doet ons uiteraard plezier. Lopen is zeer populair. Onderzoek heeft bijvoorbeeld uitgewezen dat één op de vijf Vlamingen loopt, er is dus zeker vraag naar loopevenementen. En dan zeker naar innovatieve zoals deze. We hebben de verschillende urban trails die we organiseren gebundeld in de Urban Trail Series en trekken op 27 september voor het eerst naar het buitenland, meer bepaald naar Kopenhagen. Het is iets dat aanspreekt en echt wel de moeite waard is, dat zal Brussel op 5 juli ontdekken.” Tim Schoonjans Meer info op www.sport.be/ brusselsurbantrail

de tafelvoetbalspeler worden, of een van de dansworkshops volgen. Meer info op www. Gemeenschapscentourneegeneral.be. trum De Markten zet de zomer eveneens in met een sportief evenementje. Op woensdag 1 juli organiseert het vanaf 18 uur een PETANQUE- EN BADMINTONAVOND. Plaats van afspraak is de Pantsertroepensquare. Wie zelf geen materiaal heeft, kan dat van De Markten gebruiken.. De Brussels Black Angels en de Brussels Tigers spelen zondag de finale van het kampioenschap American Football, de BELGIAN BOWL,in het Puyenbekestadion in Sint-Niklaas. Voor de aftrap (om 19 uur) is er een baseballmatch, muziekoptredens, enzovoort. Meer info op www. De BRUSSELSE ATLEbelgianbowl.be. TIEKVERENIGING organiseert op vrijdag 26 juni een MEETING op de atletiekpiste van de VUB in Elsene. Ook niet-leden kunnen er van 18.30 tot en met 20 uur de club beter leren kennen. TS

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE

Rennen, springen, vliegen Beste papa’s en mama’s van Brussel, vertelt u mij eens: hoe doet u het? En wanneer doet u het? En wat doet u dan precies? En hoe intens? Doet u het alleen of is uw wederhelft actief betrokken? Doet u het dan godbetert samen of om de beurt? Ik wil het weten. Doodgraag. Fans van het sportkatern van deze krant herinneren zich uiteraard nog het stukje tekst uit maart 2014 getiteld ‘Wat met het weekend?’. Daarin deed ik - geheel intiem, zoals u dat inmiddels van mij gewoon bent een deel van onze huishoudelijke planning uit de doeken. Het kwam er in het kort op neer dat sinds de geboorte van onze zoon mijn vriendin en ik onze sportmomenten wat bewuster zijn gaan plannen. Maandag en woensdag voor haar. Dinsdag en donderdag voor mij. Dat was de deal. Ik maar lopen. En zij maar naar de fitness. Voor ons geen hangbuik of flubberkont. Neen, strakke fitte jonge ouders zouden we zijn. Met een fulltime job, tijd voor elkaar en onze vrienden én stalen buikspieren. Want hoe leuk en lonend ook dat ouderschap, het leven is meer dan alleen maar moederke en vaderke spelen. Dat dacht en schreef ik toen. Ondertussen zijn we meer dan een jaar verder. Die buikspieren zijn inmiddels eerder van karton. Onze vrienden zijn zo beleefd om ons via WhatsApp op de hoogte te houden van braspartijen, terrasjes, reisjes en meer lekkers. Tijd voor elkaar is herleid tot samen een serietje kijken alvorens we de – veel te korte – nacht aanvatten. Die flubberkont en de hangbuik zijn er nog niet. Maar dat is slechts een kwestie van enkele maanden en een occasionele trappist. Ik ben nu al benieuwd wat ik hier over een jaar ga schrijven. Kon ik nog naïever zijn? De huidige ik lacht even hard in zijn vuist bij het lezen van wat ik vorige lente nog durfde te schrijven. Veel ‘vaderke’ moest ik nog niet spelen.

Onze zoon was ocharme drie maand oud en had enkel oog voor zijn wieg en de bovenbouw van zijn moeder, die nota bene nog in zwangerschapsverlof was. Een job minder om rekening mee te houden. Geen gependel van en naar kinderdagverblijven. Geen papjes klaarmaken. Vaneigens dat er dan nog tijd vrij is om baantjes te trekken, rondjes te lopen of ijzers te pompen. Medio 2015 liggen de kaarten net wat anders. Zoon is het kruipen goed en wel ontgroeid. Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan zijn meer zijn ding. En kat en muis spelen. U mag zelf de rolverdeling raden. Ook afmattend. Maar mijn hang naar endorfines wordt met dat spelletje niet bevredigd. Vandaar de vraag: wanneer doet u het? Of zijn wij de enige ouders die ons sportmoment langzaam maar zeker als los zand door onze vingers voelden glippen? Natuurlijk niet. Maar als Kind en Gezin ergens een geheime balie heeft waar jonge ouders tijd kunnen kopen, mag u mij steeds het adres mailen. Ach, waar maak ik me zorgen om? Misschien lost het probleem zichzelf op. Als de raad van bestuur van de Vlaams-Brusselse Media alsnog de stekker uit mijn favoriet Brussels merk trekt en ik radiomaker zonder radio word, kondigt zich na de zomer mogelijk een zee van tijd aan. Die stalen buikspieren en billen van beton komen dan vanzelf. Vergeef mij dat cynisme, maar het maakt leven des te draaglijker. Een les die ik mijn zoon over enkele jaren ook zal meegeven. Maar eerst moet hij leren dat papa-kat het altijd wint van de muis.

Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-650.10.66, 0474-67.03.84, fax 02-650.10.38 MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Steven Van Garsse (ad interim). COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Sara De Sloover, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Michel Tubbax. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).