BDW editie 1256 by brusselnieuws.be

autumn falls serveert drie dagen herfstmuziek En ook: Atte Jongstra, Charles Burns en Ever Meulen

25 11 10

GANSHOREN haalt relieken van onder het stof

t10

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Op een steenworp van elkaar

BRUSSEL – De ene foto werd maandagavond gemaakt, de andere dinsdagochtend: de dakloze die zijn toevlucht heeft gezocht in de telefooncel op de Oude Graanmarkt (rechts) zit op de eerste rij om de opbouw te volgen van Le Manège d’Andréa, de sprookjesachtige paardenmolen die al enkele jaren een vast onderdeel vormt van het Winterpret-parcours. De jaarlijkse kerstmarkt gaat nu vrijdag van start. Vanaf die dag voorspelt het KMI een lange periode van nachtvorst.

Welzijn > Nederlands op de werkvloer vanaf 2012

Minicrèches moeten Vlaams worden BRUSSEL – De meer dan honderd Franstalige kinderdagverblijven in Brussel die erkend zijn door Kind & Gezin, zitten in zwaar weer. Vlaanderen wil alleen nog Nederlandstalige crèches een vergunning geven. Duizenden opvangplaatsen staan op de tocht.

en en ander staat in de Visienota Kinderopvang die de Vlaamse regering deze zomer goedkeurde. Kind & Gezin zal vanaf 2012 enkel nog met vergunningen werken. Die zullen voor alle crèches eenvormig zijn. Daarnaast wordt er een getrapte subsidiëring uitgewerkt, ook al voor alle kinderdagverblijven. Daarmee wordt komaf gemaakt met het huidige tweestromenlandschap: kinderdagverblijven die erkend en gesubsidieerd zijn door Kind & Gezin, en de zelfstandige kinderdagverblijven die alleen een attest van toezicht hebben en waar vrije tarieven gehanteerd worden.

In Brussel heeft dat in het verleden tot een anomalie geleid. Omdat de criteria van de Franstalige K&G-evenknie Office National de l’Enfance (ONE) een pak strenger zijn dan die van Kind & Gezin, werken tal van Franstalige zelfstandige kinderdagverblijven met een ‘attest van toezicht’ van Kind & Gezin. Ze worden niet gesubsidieerd, maar moeten wel aan bepaalde normen voldoen. Er zijn er in Brussel meer dan honderd in dat geval, goed voor enkele duizenden opvangplaatsen. Ze heten Arc-en-Ciel, Aux P’tits Pas of Coucou Winnie, maar hebben een Nederlandstalig attest op zak. Die situatie zorgt voor de nodige

problemen. Ten eerste lijken er in de statistieken op die manier heel wat meer Nederlandstalige kinderdagverblijven in de hoofdstad te zijn dan in werkelijkheid. Ten tweede zorgt het ook op het terrein voor wrevel. Zo zijn er klachten van Nederlandstalige ouders die ongewild met hun kindje in een Franstalige K&G-crèche terecht zijn gekomen. Vlaanderen probeert hier al een tijd iets aan te doen. De zelfstandige crèches waren altijd al verplicht om in het Nederlands te communiceren met Kind & Gezin, maar dat gebeurde soms door woordvoerders die met de crèche niets te maken hadden. Vorig jaar besliste de Vlaamse regering om een Nederlandstalig diploma te eisen van de verantwoordelijke van het zelfstandige kinderdagverblijf. De nieuwe regelgeving, die nu in een kaderdecreet gegoten wordt door minister van Welzijn Jo Van-

deurzen (CD&V), gaat nog een stuk verder. De crèches zullen voortaan het Nederlands als omgangstaal moeten gebruiken. Hoe dat juridisch vertaald zal worden, is nog niet helemaal duidelijk. De taalwet is niet van toepassing in welzijn. Waarschijnlijk zullen er diplomavereisten voor de kinderverzorgers worden ingeschreven in de vergunningsvoorwaarden. Vast staat dat kinderdagverblijven met een vergunning van Kind & Gezin zich vanaf 2012 prioritair zullen moeten richten op de Vlaamse gemeenschap. Dat betekent dat er op termijn een eind komt aan de Franstalige Kind & Gezin-crèches. Wellicht krijgen ze nog tot 2014 om een en ander in orde te brengen. Ze zouden ook bij het ONE kunnen aansluiten, maar zoals gezegd zijn de criteria daar een stuk strenger. Het nieuwe kaderdecreet is intussen een pad in de korf van Brus-

sels minister-president Charles Picqué (PS). Hij wil het aantal kinderdagverblijven in korte tijd juist spectaculair doen toenemen om voorbereid te zijn op de bevolkingsaangroei. Onder meer Brussels parlementslid Elke Roex (SP.A) pleit daarom voor een dringend overleg over de kwestie tussen de Vlaamse en de Franse Gemeenschap. Als alles goed gaat, legt minister Vandeurzen nog dit jaar een ontwerp van kaderdecreet voor aan de Vlaamse regering. In 2011 zou het dan besproken kunnen worden in het Vlaams parlement. Steven Van Garsse ADVERTENTIE

Kom de ix20 uitgebreid testen en maak kans om hem te winnen. Zie pag. 28 DB26/644202K0

N° 1256 VAN 25 NOVEMBER TOT 2 DECEMBER 2010 ¦ WEEK 47: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

OPMERKELIJK

BDW 1256 PAGINA 2 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Uitgelicht > Eerste hulp bij calamiteiten voor erfgoedinstellingen

Twee snippers Maerlant verstopt in boek BRUSSEL – Bij de recente verhuizing van de boekencollectie van de campus Koekelberg naar de nieuwe, centrale bibliotheek van de HogeschoolUniversiteit Brussel aan de Stormstraat werd een nooit geïnventariseerd Latijns boekje uit de zeventiende eeuw gevonden. Literatuurhistoricus Remco Sleiderink achterhaalde dat de twee handbeschreven perkamentsnippers die verstopt zaten in de rug, stukjes zijn van een veertiende-eeuwse kopie van Jacob van Maerlants natuurencyclopedie Der naturen bloeme. Van Der naturen bloeme bestaan alleen kopieën, het origineel van Maerlant uit de dertiende eeuw is niet bewaard gebleven. “De oudste transcriptie dateert van het eind van de dertiende eeuw,” zegt Sleiderink. De zopas gevonden fragmenten, enkele verzen over een dolfijn, zijn volgens hem geschreven in de tweede helft van de veertiende eeuw. Destijds waren ze geïllus treerd. Volgens Sleiderink zijn het de enige overgebleven fragmenten van deze kopie. “Dat leid ik af uit de spelling van het Middelnederlands. Het woordje en is hier als end geschreven, niet als ende zoals in de andere exemplaren.” Hoe het uit 1620 daterende boekje met de Maerlant-snippers in de collectie van de KUB is terechtgekomen, is voor Erika Meel, hoofdbibliothecaris van de HUB, niet helemaal duidelijk. “Vermoedelijk behoorde het tot een lot oude drukken dat de bibliotheek in de jaren 1970 of 1980 aankocht.” Waarom het nooit geïnventariseerd werd, weet ze ook niet. Uit tijdsgebrek wellicht. Zelf stond ze in voor de afbouw van de KUB-bibliotheek. “In de nieuwe centrale bib was geen plaats voor alle boeken. We besloten van de historische boeken maximaal drie meter te houden. De rest ging naar andere universiteiten. Bij de selectie heb ik gekeken wat onze onderzoekers kon interesseren. Het Latijnse boekje zat al jaren in een kast, samen met een honderdtal andere. Ik heb het aan Remco Sleiderink laten zien. Hij zag meteen dat de handbeschreven strookjes perkament, die dienden om de rug te verstevigen, heel bijzonder waren.” Het pas ontdekte fragment blijft in de bibliotheek in de Stormstraat. Bettina Hubo

En wat als het kanaal toch was overgelopen? BRUSSEL – Je kunt maar beter een goed plan hebben om voorbereid te zijn op brand, wateroverlast, insijpelende rioolsmurrie en andere calamiteiten. Zeker als je openbaar erfgoed archiveert en conserveert. Zes Brusselse instellingen volgden sinds februari een calamiteitentraject en kregen dinsdag hun ‘attest’. Nu nog alle tips binnenshuis gaan implementeren. In Vlaanderen hebben al 92 instellingen het traject Eerste hulp bij Calamiteiten bij Cultureel Erfgoed gevolgd. Afgekort heet dat het ECCEtraject, refererend aan het Latijnse ecce, ‘ziehier’. Dinsdag hebben de eerste Brusselse erfgoedinstellingen de ECCE-opleiding afgewerkt. De ‘voortrekkers’ zijn het Archief van de Senaat (met zeven kilometer archief in kelders en zolders), het Archief van De Munt, het SintLukasarchief, het BELvue Museum, het Archief en Museum voor het Vlaams Leven te Brussel (AMVB) en het Archief voor Vrouwengeschiedenis. Zij hebben nu een draaiboek met organisatieschema, waarschu-

wingssysteem en actiepunten voor het maximaliseren van hun weerbaarheid, preventie en bescherming als er zich rampen voordoen. De Erfgoedcel Brussel van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), ressorterend onder staatssecretaris Bruno De Lille (Groen!), maakte hiervoor vorig jaar 14.399 euro vrij. Samen met het Vlaams steunpunt voor cultureel erfgoed Faro nam de Erfgoedcel het Mechelse bedrijf Optimit in de arm om de ‘Zes van Brussel’ te begeleiden bij hun ECCE-traject. Optimit heeft inzake beveiligingsadvies referenties op zak als het Kasteel van Gaasbeek, het archief van Schaarbeek, Brus-

selse politiezones en grote bedrijven als Swift, Fluxus en Electrabel. Vertrekpunt en conclusie van ECCE zijn duidelijk. Meestal is de mens de zwakste schakel in de beveiliging; zonder handleiding en responsabilisering blijft elk calamiteitenplan dan ook dode letter. Maar de zes Brusselse erfgoedinstellingen hebben, ongeacht hun financierders (gewestelijke of federale overheid, of een stichting), eindelijk een plan op zak. En nog wel eentje dat in overleg met brandweer en politie tot stand kwam. Toch past het plaatje nog niet helemaal in alle beleidsmeanders. De brandweer heeft bijvoorbeeld (terecht) als prioriteit: mensenlevens redden. Als het om het redden van kostbaar erfgoed in een pand gaat, dan is er doorgaans geen prioriteitenlijstje. De brandweer moet voor het redden van objecten (ook kostbare erfgoedstukken) vaak civiele hulp inschakelen. Brandweerlui concentreren zich nu eenmaal op

het in veiligheid brengen van mensen en van het gebouw (bij ontploffingsgevaar en dergelijke). Nochtans

De brandweer heeft (terecht) als prioriteit: mensenlevens redden. Voor het redden van kostbaar erfgoed is er doorgaans geen prioriteitenlijstje is, bij hulp aan erfgoed in gevaar, de tactiek van “Los de problemen op als ze zich stellen” de slechtst denkbare. De droom zou zijn dat elke instelling

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

Naast pijpenstelen regent het soms ook preistelen. Op de Vrijwilligerslaan in Oudergem maakten ze het mee, en ze spreken er nog van...

WEEKOVERZICHT

BDW 1256 PAGINA 3 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

WOENSDAG 17 NOVEMBER ROCHE SCHRAPT BANEN. Het Zwitserse farmaceutische bedrijf Roche schrapt 23 banen in de vestiging in Anderlecht. Dat is zes procent van het totale personeelsbestand daar. In de fabriek in Vilvoorde gaan geen banen verloren. Wereldwijd moet het bedrijf de komende twee jaar 4.800 banen schrappen. STIER ONTSNAPT UIT SLACHTHUIS. In het slachthuis van Anderlecht raakt een werknemer gewond als een stier ontsnapt. Een politie-inspecteur schiet op het beest, maar de kogel ketst af en raakt de hand van de werknemer. De stier wordt alsnog gevangen en afgemaakt.

DONDERDAG 18 NOVEMBER WERKNEMERS WILLEN VOORTBESTAAN BRINK’S. Op het Koningsplein verzamelen vakbondsleden en werknemers van het geldtransportbedrijf Brink’s. Ze ijveren voor het voortbestaan van het bedrijf. Een dag eerder heeft de Brusselse rechtbank van koophandel het faillissement van Brink’s ongeldig verklaard. Een delegatie van vijf werknemers wordt ontvangen door ontslagnemend minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open VLD).

VRIJDAG 19 NOVEMBER

De VGC bekostigde de ‘zorgopleiding’ voor zeven strekkende kilometer aan archiefstukken in de Senaat.

een rampenplan in huis heeft (denk aan de brand van de Begijnhofkerk, die de overheden een heropbouw van 3,65 miljoen euro kostte). In dat ECCE-plan kunnen dan zowel preventieve maatregelen en te volgen procedures tijdens een ramp, als scenario’s voor schadebeperking en afhandeling na de catastrofe staan. Maar wie brieft de brandweer over de interventieprioriteiten? De burgemeester en de gouverneur maken vooralsnog de lijstjes op, waarop ook bedrijven staan. Voor musea blijft de toegang tot de ‘prioriteitenlijst’

“ “ HET GETAL

bij calamiteiten in de stad nog een heikel punt. En wat dus als onlangs het kanaal zou zijn overgelopen richting Archief van het Vlaams Leven te Brussel aan de Arduinkaai? Voorkomen is alleszins beter dan genezen. Het ogenschijnlijk laattijdig detecteren (na vijftig dagen) van vochtschade in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel (november 2008) heeft ertoe geleid dat ruim achthonderd kunstwerken onherstelbare schade opliepen volgens het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium. En deze

week staat in Knack dat de reservekelders van het Jubelparkmuseum bij noodweer onderlopen. Als erfgoedbewaker kun je maar beter voorbereid zijn op kleine en grote rampen. Nu is het aan de ‘Zes van Brussel’ om de vele slapende erfgoedbewakers wakker te maken. Al was het traject voor de zes in vele opzichten ook persoonlijk heel nuttig. De voorraad ajuinen van de kelderkeuken van de Senaat hoort bijvoorbeeld niet (langer) thuis tussen het verslagenarchief. Jean-Marie Binst

Als parochie ben je niet meer dan een plukje hoop, een kans op herbronning, een boksbal desnoods. Je bent alles behalve macht. En dat is maar goed ook.” Volgens Johnny De Mot, pastoor in de Bijstandswijk, is de macht van de Kerk in Brussel al veertig jaar verdwenen (in Humo).

Terugplooien op solidariteit in kleinere entiteiten beschouw ik als een achteruitgang in de beschaving.” Professor Bea Cantillon in Plan B, de Panorama-reportage over het einde van België.

168

168, zoveel dossiers kwamen er binnen voor de internationale ideeënwedstrijd voor het Brusselse Justitiepaleis. Die wedstrijd lanceerden de Regie der Gebouwen en de federale overheidsdienst Justitie afgelopen zomer in het kader van het Belgische voorzitterschap van de Europese Unie. De meeste ideeën kwamen uit eigen

land en de buurlanden, maar er was ook interesse uit de VS, Brazilië, China, Japan en zelfs het kleine Réunion. Het gebouw kampt met een aantal veiligheidsproblemen en moet dringend gemoderniseerd worden. Op de langere termijn raakt het Justitiepaleis misschien zijn rechterlijke functie kwijt, al zijn een aantal Belgische en Brusselse advocaten hier sterk tegen gekant. Ook zij dienden dan maar een dossier in, met als uitgangspunt het behoud van de gerechtelijke functie van het JustitieBD paleis.

STUDENTEN EREN SAINT-VÉ. Naar jaarlijkse traditie vieren VUB- en ULB-studenten Saint-Verhaegen. Hierbij herdenken ze de grondlegger van de vrije universiteit. De studentikoze optocht gaat met versierde vrachtwagens en veel bier van de Zavel naar de Beurs. 13-JARIGE INBREKER GEKLIST. In Sint-Jans-Molenbeek pakt de politie een wel heel jonge inbreker op. De dertienjarige jongen staat op het punt in te breken in een appartement aan de Edmond Machtenslaan, maar wordt op heterdaad betrapt. De minderjarige was in het gezelschap van een dertienjarig meisje, dat kan ontsnappen.

ZATERDAG 20 NOVEMBER SKIMMERS BETRAPT. De Brusselse politie arresteert twee skimmende Bulgaren. Skimmen is een techniek waarbij de magneetstrook van bankkaarten wordt gekopieerd en de pincode wordt bemachtigd. Het duo had skimming-apparaten aangebracht aan verschillende bankautomaten in de buurt van de Oude Graanmarkt.

MAANDAG 22 NOVEMBER SCHOOLBUS KANTELT. Op het kruispunt van de Waaglaan en de Keverslaan in Elsene kantelt een schoolbus op zijn zij na een aanrijding met een tram. De schoolbus vervoert achttien mindervalide kinderen. Beide voertuigen reden met lage snelheid waardoor het ongeval geen ernstige gevolgen heeft. Een tiental kinderen raakt wel lichtgewond: ze worden met kneuzingen naar het ziekenhuis gebracht. STAKING BIJ FEDASIL. Werknemers van Fedasil beginnen in de ochtend aan een 24 uursstaking aan de hoofdzetel van het agentschap. Ze staken uit onvrede over de werkomstandigheden. Volgens de werknemers is er een personeelstekort en ligt de werkdruk te hoog. Ze klagen ook het wanbeleid voor asielopvang door de federale regering aan.

DINSDAG 23 NOVEMBER HUYTEBROECK KRIJGT GELIJK. Een rapport van drie experts stelt Brussels minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) in het gelijk in het conflict dat ze had met Aquiris, de uitbater van het waterzuiveringsstation Brussel-Noord. Aquiris sloot het zuiveringsstation in december vorig jaar voor elf dagen omdat er te veel zand in de installatie zat. Minister Huytebroeck vond dat een overdreven maatregel waardoor er onnodig vuil water in de Zenne stroomde. VOORBEREID OP CALAMITEITEN. Zes Brusselse erfgoedinstellingen krijgen een ‘attest van kennis over het calamiteitentraject’. Dat wil zeggen dat de instellingen goed weten hoe ze zich moeten voorbereiden op natuurrampen zoals wateroverlast. Het gaat onder andere om de archieven van de Senaat en De Munt en het BELvue Museum. GROTE MARKT EUROPA’S MOOISTE. Op de Nederlandse website StedenTripper.com wordt de Brusselse Grote Markt verkozen tot het mooiste plein van Europa. Het gaat om een online rondvraag die werd ingevuld door meer dan duizend surfers. De Grote Markt haalt het voor het Rode Plein in Moskou en place Stanislas in Nancy.

Samengesteld door Benoît Demeester

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1256 PAGINA 4 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Arnold Karskens illustreert de absurde mallemolen waarin hij terechtkwam tijdens zijn arrestatie. “Nota bene in Brussel, mijn woonplaats.”

Media > Arnold Karskens over zijn arrestatie in het Noordstation

‘Niet in Bagdad, wel in Brussel’ BRUSSEL – Oorlogsverslaggever Arnold Karskens maakte in de nacht van 6 op 7 november een reportage over asielzoekers in het Noordstation. De politie van de zone Noord arresteerde hem voor het verstoren van de openbare orde. Een flagrante inbreuk op zijn werk als journalist, vindt Karskens. “Ik eis excuses van de politie.”

e Nederlandse Brusselaar Arnold Karskens woont in Watermaal-Bosvoorde en reisde, onder meer voor zijn krant De Pers, naar Afghanistan, Myanmar, Irak en vele andere brandhaarden. Maar uitgerekend in de Europese hoofdstad belandde hij in de cel. Een reconstructie. Wat is er precies gebeurd? Arnold Karskens: “Onder asielzoekers doet het verhaal de ronde dat België vijfhonderd euro per dag uitkeert aan elke vluchteling. Dat trekt mensen aan uit de hele wereld. Maar trekt het ook mensen aan uit oorlogsgebied? Neen, want die hebben geen geld om hier naartoe te komen. Wie hierheen komt, is vooral

goed in calculeren. De armsten blijven ter plaatse. Deze situatie komt alleen mensensmokkelaars ten goede. In de perceptie is Europa het land van melk en honing.” “Toen ik mijn reportage maakte, had Fedasil ( federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers, red.) al 330.000 euro aan dwangsommen uitgekeerd aan asielzoekers. En er staan nog mensen in de wachtrij, de dwangsommen blijven oplopen.” “Dit is geen kritiek op Fedasil, want zij voeren alleen het beleid uit, ze roeien met de riemen die ze hebben. Maar toch is het een regelrechte schande wat nu gebeurt in België. Iedereen die een beetje medemenselijk is, ziet toch dat het zo niet kan.” “Met die achtergrond wilde ik een

reportage maken over mensen die hier naartoe komen, opvang zoeken en soms ook geld van de staat krijgen. Dus ben ik eerst bij Fedasil langsgeweest. Mensen buiten de deur aangesproken, want er staan er elke dag veel, en iedereen wil wel zijn verhaal doen. Om zicht te krijgen op de situatie in het Noordstation, waar asielzoekers haast elke nacht verblijven, ging ik daar in de nacht van 6 op 7 november langs. Ik spreek een bewaker aan, die me doorverwijst naar de politieagenten, waarvan er op dat moment al een tiental aanwezig zijn. Ik kom bij een Nederlandssprekende commissaris in burger terecht, waarop ik me legitimeer als journalist. Hij vraagt me na overleg met zijn col-

lega’s het gebouw te verlaten, het is immers sluitingstijd. Dat doe ik dan ook. Ik stel me buiten op, tot ik op een gegeven moment zie hoe twee

“Ik hoop dat er passende maatregelen genomen worden tegen deze leugens” agenten een slapende man bij zijn kraag vastgrijpen, en hem zo naar buiten slepen. Ik maak een foto, en na luttele seconden word ik in de boeien geslagen.” Want agenten fotograferen is verboden?

Karskens: “Neen, natuurlijk niet, en dat heb ik hun ook verteld.” Hing er een gespannen sfeer? Karskens: “Helemaal niet. Toch werd ik met mijn handen op de rug geboeid weggevoerd, en die bewuste foto werd gewist.” “In Bagdad ben ik een keer gearresteerd, maar toen werd ik zelfs niet geboeid. In Argentinië ben ik ook eens aangehouden, en in Libanon eveneens, door de geheime dienst. Maar wat er op 6 november gebeurde, is voor zover ik me herinner een primeur. In Brussel nota bene, mijn woonplaats.” Hebt u zich verzet? Karskens: “Neen, daar ben ik veel te professioneel voor. Want je verliest altijd en je zegt toch maar domme dingen. Als oorlogsverslaggever weet je wanneer je je mond moet houden.” Maar u begrijpt dat het Noord-

BDW 1256 PAGINA 5 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

station ontruimd moet worden. Karskens: “Natuurlijk. En de politie moet dat ook ontruimen, dat is voor hen waarschijnlijk niet makkelijk, dat wil ik aannemen.” “Kijk, ik geloof gewoon heel hard in de rechtsstaat. Maar dan moet de politie wel volgens de regels werken. En het zijn duidelijk zij die een loopje nemen met de rechtsstaat, niet ik.” Volgens de politie heeft u de asielzoekers opgeruid. Karskens: “Dat heb ik ook gelezen. Weet je, het Noordstation hangt vol bewakingscamera’s. De ordediensten moeten die beelden nog hebben. Met de huidige terrorismedreiging worden die beelden vast langer dan een dag bewaard. Dus zeg ik: kijk naar die beelden en zeg mij maar eens waar en wanneer ik mensen oprui. Ik ben een gezagsgetrouwe persoon; tegen politiediensten zet ik geen grote mond op. Nu, als de beelden aantonen dat er niets

aan de hand is en ik helemaal niemand oprui, dan moeten de betrokken agenten maar ontslag nemen. En de woordvoerder erbij, want een liegende politiewoordvoerder, dat is al even ontoelaatbaar.” Waar werd u opgesloten? Karskens: “In het politiekantoor van Sint-Joost. Ongeveer drie uur. Het was een administratieve aanhouding. Belachelijk, want als je mensen opjut, dan moet daar toch een proces-verbaal van opgesteld worden? Ik ben niet verhoord. Ze probeerden me ook uitsluitend in het Frans te benaderen.” U voelt zich geïntimideerd? Karskens: “Absoluut. Een arrestatie van een journalist is intimidatie.” Maar u kunt weinig tegen hen inbrengen, en dat weet u. Karskens: “Ik kaart de misstanden dan ook via de pers aan. Ik vind

het mijn plicht om dat te doen. En in dit geval betekent dat dat ik moet aanklagen dat de Brusselse politie liegt. Dat is wel de doodsteek voor de rechtsstaat.” “Brussel noemt zichzelf de hoofdstad van Europa, en de Europese instellingen zetten vaak – terecht – een grote bek op tegen minder frisse regimes. Dan is Brussel het als Europese stad toch aan zichzelf verplicht een toonbeeld te zijn van recht en degelijkheid.”

HUISARTSEN TEVREDEN OVER TAXIDIENST BRUSSEL – Volgens Vlaams minister voor Brussel Pascal Smet (SP.A) zijn de Nederlandstalige huisartsen in Brussel zeer tevreden over de taxiservice tijdens hun wachtdienst, die sinds vorig jaar bestaat. 79 procent van de Vlaamse huisartsen maakt er gebruik van, antwoordde Smet op een vraag van Paul Delva (CD&V). Het Vlaams parlementslid vindt dan ook dat deze (tijdelijke) regeling verlengd moet worden. De Brusselse Huisartsenkring kreeg in 2008 voor dit project 150.000 euro subsidie van Vlaanderen en de VGC. Eerst was het de

Hebt u nog vertrouwen in de goede afloop van de zaak? Karskens: “Ik denk dat ze op een gegeven moment bakzeil moeten halen. Ik vraag gewoon hun excuses voor wat er gebeurd is. En ik hoop dat er passende maatregelen genomen worden tegen deze leugens.” Christophe Degreef en Steven Van Garsse

DRIEHOEKSVERHOUDING LOKAAL CULTUURBELEID LOOPT MANK

Het wederwoord en de wet op de camerabewaking

Johan Verleije: “Zoals altijd heeft Securitas ons gevraagd om in de nacht van 6 op 7 november, toen er nog geen uitzonderingsmaatregel was, het CCN-gebouw te ontruimen. De habitués, voornamelijk daklozen, gaan meestal vanzelf weg. Karskens was er die nacht ook. We hebben hem gevraagd om het gebouw te verlaten, maar hij wilde niet. Nadien is hij toch buiten gaan staan, met veel tegenzin. Hij heeft dan foto’s gemaakt.” Hij heeft de asielzoekers opgeruid, zegt u. Verleije: “Opruien is misschien wat overdreven. Ik was er zelf niet bij, maar naar wat ik gehoord heb, was er wel sprake van inmenging. En dat wordt door ons gezien als een verstoring van de openbare orde. Karskens heeft met de mensen gesproken en ze wel degelijk opgehitst.” Mag een journalist – los van het ophitsen – zijn werk dan niet doen? Verleije: “Natuurlijk wel. Het is niet verboden om verslag uit te brengen van een politieoptreden, maar hier heeft hij ons werk bemoeilijkt.” Karskens zegt dat zijn foto’s gewist zijn. Verleije: “Dat klopt niet. We hebben geen foto’s gewist.” Karskens zegt dat hij zijn onschuld kan bewijzen met behulp van de camerabeelden in het CCN. Hebt u de beelden opgevraagd? Verleije: “Ja, bij de beveiligingsfirma. Maar die beelden zijn gewist. Ze worden maar enkele dagen bijgehouden.” De journalist vraagt excuses van de politie. Verleije: “Excuses? Karskens zou me eens moeten bellen. Ik neem het niet dat hij mij in de pers een leugenaar noemt. Er zijn limieten, ook aan wat journalisten opschrijven.” Dat de camerabeelden gewist zijn, bevestigt Raphaël

BRUSSEL – Johan Verleije, de woordvoerder van de politiezone Noord, blijft erbij dat Arnold Karskens de openbare orde heeft verstoord. En volgens de gebouwbeheerder van het Communicatiecentrum Noord of CCN, waar de arrestatie plaatsvond, zijn de camerabeelden van die avond gewist. Volgens de wet heeft Karskens wel het recht om beelden waarop hij te zien is, op te vragen, en moeten beelden bewaard blijven als ze kunnen helpen in het identificeren van een ordeverstoorder. Elk woord verdient een wederwoord, en daarom belden we met de woordvoerder van de politie om de andere kant van het verhaal te belichten.

bedoeling om ’s nachts en in het weekend eigen voertuigen met chauffeur te laten rijden. “Uiteindelijk was het alleen in het weekend nodig en bleef ook dan het aantal ritten beperkt, onder meer omdat sommige artsen liever zelf rijden en omdat we patiënten ook proberen door te verwijzen naar de wachtpost,” zegt dr. Sumio Yoshimi, voorzitter van de Huisartsenkring. Daarom viel de keuze op goedkopere, gewone taxi’s. “De chauffeur pikt de arts op, rijdt naar de patiënt en wacht een kwartier. Dan belt hij aan. Zo voelen de artHUB sen zich ook veiliger.”

Fontenoy, de gebouwbeheerder van het CCN. “Spijtig genoeg zijn die beelden niet meer beschikbaar, en er waren die avond ook camera’s in de bewuste zone van het CCN die niet werkten. Zolang er geen vraag is om beelden te bewaren, worden die beelden na een paar dagen gewist. Dat gebeurt automatisch en volgens de procedures.” Ter plaatse in het CCN blijkt dat er elke nacht heel wat asielzoekers blijven overnachten. Het gaat in de meeste gevallen om gezinnen met kinderen. Op de plaats waar Karskens aangehouden is, hangt een bordje waarop staat dat het station gesloten is tussen een en vier uur ’s nachts. Er hangt ook een camera. Verleije: “Momenteel is het zo dat we om humanitaire redenen iedereen ’s nachts in het station laten overnachten. Iedereen, dus ook mensen zonder kinderen. De voorwaarde is wel dat de situatie te handhaven blijft en dat er geen overlast wordt veroorzaakt.” Hoe lang blijft deze maatregel van kracht? Verleije: “Dat weten we niet. Het is een humanitaire beslissing, en zolang Fedasil geen oplossing heeft voor het opvangprobleem, vrees ik dat de situatie nog een tijdje zal duren. Nu ja, de gemeente of de eigenaar van het gebouw kan wel ingrijpen als de situatie uit de hand loopt.” Wordt het station/het CCN dan bewaakt? Verleije: “Jawel. Securitas patrouilleert dag en nacht, de spoorwegpolitie houdt een oogje in het zeil en vaak wordt er een beroep gedaan op onze diensten.” Volgens de wet op de camerabewaking van 21 maart 2007 heeft Karskens wel het recht beelden op te vragen die van hem gemaakt zijn. De wet laat ook toe dat camerabeelden maximaal één maand bijgehouden worden, tenzij ze een bijdrage kunnen leveren tot het bewijzen van een misdrijf of schade of tot het identificeren van een dader, een ordeverstoorder, een getuige of een slachtoffer: dan mogen ze langer bijgehouden worden. CD/SVG

BRUSSEL – De samenwerking tussen de cultuurbeleidscoördinator, het gemeenschapscentrum en de bibliotheek loopt niet altijd van een leien dakje. Dat staat in een studie die de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) liet uitvoeren over lokaal cultuurbeleid. Het gemeentelijke Nederlandstalige cultuurbeleid opereert te versnipperd, staat in de studie. Dertien Brusselse gemeenten hebben een Nederlandstalige cultuurbeleidscoördinator. Die moet culturele initiatieven nemen in de gemeente, het liefst in samenwerking met het gemeenschapscen-

trum (elke gemeente heeft er minstens één) en de bibliotheek (de meeste Brusselse gemeenten hebben er een). Dat lukt niet overal. Meer nog: met andere partners samenwerken is soms makkelijker. En sommige gemeenschapscentra vinden een cultuurbeleidscoördinator overbodig. De VGC is daar niet mee gediend en vindt dat de drie partners beter moeten samenwerken. In het nieuwe Beleidsplan lokaal cultuurbeleid van VGC-collegelid Bruno De Lille (Groen!) staan enkele voorstellen. Of die ook efficiënt zullen zijn, blijft afwachten omdat de samenwerking niet afdwingbaar is en vooral afhangt van goodwill. SVG

VLAAMSE REGERING VERZET ZICH TEGEN CRÈCHEPLAN PICQUÉ BRUSSEL – De Vlaamse regering vecht het crècheplan van de Brusselse regering aan voor het Grondwettelijk Hof. De Brusselse regering wil meer crèches in de hoofdstad en zal, net als de vorige jaren, de Brusselse gemeenten hiervoor een subsidie toekennen. In de begroting wordt daarvoor volgend jaar 4,5 miljoen euro uitgetrokken. Daarmee gaat het Brussels Gewest zijn boekje te buiten. Kinderopvang is een exclusieve bevoegdheid van de gemeen-

schappen. De Raad van State heeft dat in 2007 al in een advies laten weten. Het Vlaams Komitee Brussel heeft onlangs een klacht ingediend bij het Grondwettelijk Hof. De Vlaamse regering sluit zich daar nu bij aan, zo blijkt uit het antwoord van Vlaams minister Pascal Smet (SP.A) op een vraag van N-VA-parlementslid Willy Segers. De Vlaamse regering vreest dat de gemeenten vooral Franstalige crèches zullen bouwen. SVG

ADVERTENTIE

BDW 1256 PAGINA 6 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Elishout-kok Herman Geysens legt aan de gevangenen van Sint-Gillis het gebruik van keukenmesjes, demi-chefs en ander keukenmateriaal aan. “Ik heb me nog nooit onveilig gevoeld.”

Samenleving > Opleidingsaanbod gevangenis Sint-Gillis uitgebreid

Koken achter de tralies W

im Ipers van het Centrum voor Basiseducatie Brusselleer geeft al twaalf jaar les in de gevangenis van Sint-Gillis. Hij leert gevangenen lezen en schrijven. Honderduit kan hij vertellen over wat hij al binnen en buiten de gevangenismuren heeft meegemaakt, maar zijn gedrevenheid blijft onaangetast. Lesgeven in de gevangenis geeft veel voldoening. “Die mannen zijn gemotiveerd, hé.” Alfabetiseren betekent al lang niet meer leren lezen en schrijven alleen. De meeste laaggeschoolden begrijpen wel eenvoudige woorden, maar als de zinnen of de woorden te lang worden, haken ze af. Functioneel analfabetisme heet dat in het jargon. “En dat kan erg vervelend zijn,” zegt Ipers. “Een brief van je lief waar je een kwart niet van verstaat? Of van de advocaat?” De lesgevers in de gevangenis van Sint-Gillis hebben het een tijdlang

niet onder de markt gehad. Vakbondsacties maakten hun het werk erg moeilijk. Opleiding blijft voor een Belgische gedetineerde in de praktijk toch nog altijd een gunst, eerder dan een recht. Maar daarin komt stilaan verandering. Sinds 1980 zijn de gemeenschappen bevoegd om ook in de strafinstellingen een dienstverlening op poten te zetten. Maar pas in 1999 werd daar in Vlaanderen de decretale basis voor gelegd. In 2000 had de Vlaamse Gemeenschap een strategisch plan klaar voor hulp en dienstverlening aan gevangenen in Vlaanderen en Brussel. “Kort gezegd: wat de Vlaamse Gemeenschap buiten de gevangenis aanbiedt, wil ze ook binnen de gevangenis aanbieden,” zegt Anke Gittenaer, coördinator van de Vlaamse Gemeenschap in de gevangenis van Sint-Gillis. Dat gaat van onderwijs en opleiding tot welzijn, gezondheid en cultuur.

Parmentiersoep

Om zicht te krijgen op de behoeften van de gevangenen voerde de Vlaamse Gemeenschap vorig jaar een onderzoek uit in de gevangenis van Sint-Gillis. Dat levert interessant materiaal op over de gevangenispopulatie, maar ook over de verwachtingen. Er werden 89 gevangenen ondervraagd, alleen Nederlandstaligen en anderstaligen (lees: niet-Frans-

taligen). Ze komen uit dertig verschillende landen. België, Marokko en Nederland maken de top drie uit. Ze zijn gemiddeld 33 jaar en eerder laaggeschoold. Een universitaire gevangene is er tussen de geënquêteerden niet te vinden. De ondervraagden zijn gemiddeld tien jaar naar school geweest. Ze willen graag Frans, Engels of Nederlands leren en zijn geïnteresseerd in een

Op uitnodiging van de gevangenis mochten Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) en VGCcollegevoorzitter Jean-Luc Vanraes (Open VLD) samen met enkele journalisten de derde sessie van de kookles voor gedetineerden meemaken. Elishout-leraar Herman Geysens leert tien gedetineerden Parmentiersoep, Gentse waterzooi en vanillepudding maken. Ze krijgen vijf weken lang twee keer per week een kleine vier uur les. Goed voor een opleiding van veertig uur. Ze leren groenten snijden, hoeveelheden berekenen enzovoorts. En ze krijgen ook telkens wat ‘huiswerk’ mee. Geysens geeft overtuigend les. Hij is dit duidelijk gewoon. “Het maakt me niet uit wie ik voor me krijg,”

DAVID WIL WERK NA ZIJN VRIJLATING © JO VOETS

SINT-GILLIS – Een gedetineerde in de gevangenis van Sint-Gillis zit gemiddeld meer dan twintig van de 24 uur op cel. Dat zorgt voor stress. Veel stress. En als de gevangenen overspannen raken, is de veiligheid nog moeilijk te garanderen. “Opleiding tijdens de detentie is in het belang van iedereen,” vindt directeur Ralf Bas.

beroepsopleiding tuinbouw of keukenhulp. Daarmee willen ze hun kennis verruimen, werk vinden na hun vrijlating, een getuigschrift behalen. Of gewoon het dagelijks leven tussen de celmuren wat aangenamer maken. Voor de Vlaamse Gemeenschap waren de resultaten overtuigend genoeg om het aanbod in de gevangenis van Sint-Gillis uit te breiden. Daarmee kan Vlaanderen ook gelijke tred houden met de Franse Gemeenschap. Die biedt al langer tal van opleidingen aan in de gevangenis. “Dat evenwicht dient hersteld te worden, en de mogelijkheden zijn er,” besloot het behoefteonderzoek in 2009. Op basis van dat behoefteonderzoek besliste de Vlaamse Gemeenschap samen met de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) om een cursus aan te bieden als voorbereiding op de opleiding hulpkok. De VGC heeft met Elishout een gereputeerde koksschool onder dak, het lag dan ook voor de hand om daarmee in zee te gaan. Wel moesten eerst nog een aantal problemen worden opgelost: hoe het voedsel in de gevangenis krijgen, bijvoorbeeld? En wat met de veiligheid van de kok? Bovendien is de gevangenis van Sint-Gillis een arresthuis: gevangenen zitter er theo retisch alleen in voorhechtenis en worden na een tijdje overgeplaatst. Maar uit de enquête bleek dat tachtig procent al veroordeeld is en op overplaatsing wacht. Het verloop van de gevangenen bleek toch lager te liggen dan gedacht.

SINT-GILLIS – Een onooglijk berichtje in Het Laatste Nieuws van 27 oktober. “De correctionele rechtbank in Brussel deed gisteren uitspraak in de zaak tegen de 35-jarige David Q. uit Halle. De rechter achtte bewezen dat hij voor eigen rekening drugs dealde, maar vond dat hij geen deel uitmaakte van een criminele organisatie. De rechter veroordeelde David Q. tot een celstraf van twee jaar.” We ontmoeten David tijdens de kookles. Hij heeft weinig hoop op een vervroegde vrijlating. Hij was al eens veroordeeld, achttien maanden voor-

BDW 1256 PAGINA 7 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

vertelt hij ons tijdens een korte onderbreking. “Elke cursist is voor mij gelijk, gedetineerde of niet.” Hij haalt een keukenmesje boven, daarna een demi-chef. Vraagt de naam van het keukengereedschap en de kleur van het bijbehorende keukenplankje. Vraagt wat typisch is aan elke Parmentierschotel (aardappelen!). Hij leert hun de basisregels van de hygiëne. De gedetineerden moeten hun hoofd erbij houden.

Perspectief Een bak vol chefs en andere messen. Kokend water. Een keuken lijkt niet meteen een veilige haven om gedetineerden onderricht te geven. Er hoeft maar een conflict uit te breken... “Neen, ik heb me hier nog niet

“Elke cursist is voor mij gelijk, gedetineerd of niet”

onveilig gevoeld,” zegt Geysens. Hij weet dat de gevangenen een strenge selectie hebben ondergaan. Maar liefst 89 geïnteresseerden waren er, slechts tien zijn er uitgekozen. Een van de voorwaarden, naast kennis van de Nederlandse taal, is dat ze nooit veroordeeld mogen zijn geweest voor gewelddelicten. Ralf Bas, na zijn werk in de gesloten instelling van Everberg sinds enkele weken opnieuw aan de slag als directeur van de gevangenis van SintGillis, is voorstander van een goede vooropleiding voor de gedetineerden. Hij ziet alleen maar voordelen. “Er zijn weinig zekerheden in de penologie (strafkunde, SVG),” zegt criminoloog Bas, “maar een ervan is dat een goede vooropleiding met uitzicht op een baan een essentiële voorwaarde is voor een goede integratie van de gedetineerde in de maatschappij.” Bas ziet ook voordelen voor het personeel. Opleidingen breken de sleur bij de gevangene. “De gevangene kan zich op de toekomst richten. Dat is beter dan dagelijks te zitten kankeren op zijn situatie.” En minder overspannen gevangenen betekent een veiliger gevangenisomgeving.

Steven Van Garsse

waardelijk. “Ik heb stommiteiten begaan,” zegt hij. “Ik ben zwak geweest. Ik was erg populair. Dan ga je snel weer in de fout.” David wil niet bij de pakken blijven zitten. Als hij vrijkomt, wil hij metselaar worden, of hulpkok. Iets van zijn leven maken. “Ik heb nooit veel gekookt,” zegt hij ons. “Daar had ik de tijd niet voor. Maar het interesseert me wel. Daarom heb ik me voor de les ingeschreven.” En over de leraar niets dan goeds: “Je ziet dat hij dit al meer heeft gedaan.” SVG

P-PRAAT Philippe Moureaux (PS) houdt het voor bekeken als Brussels PS-voorzitter. En ja hoor: “Ik hoop inderdaad meer tijd aan mijn privéleven te wijden,” zegt hij in La Capitale als hij de vraag voorgeschoteld krijgt of hij meer tijd aan zijn jeune épouse wil besteden. Moureaux zegt ook meer tijd in Molenbeek te willen doorbrengen en is in 2012 opnieuw kandidaat-burgemeester. Gesterkt door de kracht van een goed huwelijk. Toch maar opletten; de man is al 71. Guy Vanhengel (Open VLD), voormalig Brussels minister van Begroting en bijna-voormalig federaal minister van Hetzelfde, wordt tot ridder geslagen. Niet door de koning, maar door de Orde van het Gulden Masker. Dat is een trofee voor personen die zich hebben ingezet voor het Nederlandstalig amateurtheater én voor personen met een grote maatschappelijke verdienste. Vanhengel is lid van De Violier, een Jets theatergezelschap, en dat is ook zijn verdienste. Er werd vorige week gedebatteerd in de Raad van de VGC. In een discussie over het jeugdbeleidsplan van Brussels collegelid bevoegd voor Jeugd Bruno De Lille (Groen!) pleitte zijn partijgenote, Brussels parlementslid Annemie Maes, voor het recht op nietsdoen. “Dit beleidsplan is gericht op allerlei organisaties en jeugdwerk. Jongeren willen echter niet altijd de uitgestippelde paden volgen. Er moeten ook plaatsen zijn waar jongeren kunnen samenkomen en zelf creatief kunnen zijn met hun tijdsbesteding.” Ons inziens meteen ook de ideale plaats om zoiets te zeggen. Annemie Maes vindt zichzelf echter niet zo jong meer, zo blijkt. In een interview in Jobat antwoordde ze op de vraag hoeveel ze verdiende, dat “parlementsleden zeer goed betaald worden. Ik werk elke dag voor mijn mandaat, maar niet iedereen doet dat.” Het luieren zal voor later zijn.

ADVERTENTIE

BRUSSELS BLAUW

www.vldbrussel.be

info@vldbrussel.be Tel: 02/549.66.60 Fax 02/549.65.92 Nieuwsbrief Open Vld-Brussel november 2010

“Vintage City-marketing” volgens Carla Dejonghe

Komen er terug oude trams in de stad? BRUSSEL - Carla Dejonghe (Open Vld) stelt voor om tussen de Koninklijke Sint-Mariakerk en het Justitiepaleis over de Koningsstraat oude trams in te zetten. De MIVB ziet het idee wel zitten. Carla Dejonghe volgt voor Open Vld het mobiliteitsbeleid op in het Brussels Parlement. De eerste prioriteit voor de MIVB is vandaag de capaciteit en kwaliteit van het openbaar vervoer in Brussel verhogen. Er moet werk gemaakt worden van bijkomende trams in eigen bedding en van de uitbreiding van de metro. “Openbaar vervoer zou daar waar mogelijk ook haar steentje kunnen bijdragen tot de verfraaiing van de stad”, meent Carla Dejonghe. “Na de zomer spraken vrienden me aan over hoe mooi die oude trams in Lissabon, Istanbul of Milaan zijn. Bij ons rijdt er in het weekend ook al een oude tram op de Tervurenlaan.

Het leek me een goed idee om ook in het centrum op de Koningsstraat bijvoorbeeld de hele week door oude trams in te zetten, die wat extra karakter aan de brede statige Brusselse centrale as zouden geven. Noem het Vintage City-marketing. Op voorwaarde dat het de andere plannen van de MIVB voor meer capaciteit niet in de weg staat.” De MIVB heeft een “voorraad” oude inzetbare trams in Woluwe in het trammuseum staan en wijst het idee dus niet af.

CHIEN ÉCRASÉ BRUSSEL – “Sinterklaas is na een lange stoombootreis gearriveerd in de haven van Brussel. De Sint en zijn Pieten werden welkom geheten door meer dan 2.000 Brusselse kindjes. De Brusselse minister van Haven, Brigitte Grouwels, en Brussels schepen van Handel, Jean De Hertog, zorgden voor de officiële ontvangst van de heilige man.” Bloggen met Brigitte Grouwels, na de zondvloed. Waarom de stoombootreis lang was, heeft de schrijfster er niet bij vermeld. Een gokje: de sluizen van Brussel waren dicht. BRUSSEL – Een stilteatlas! Daar zaten we met z’n allen op te wachten. Brussels staatssecretaris bevoegd voor Stilte Bruno De Lille (Groen!) wil alle leuke stille plekjes in het Brusselse gewest in kaart brengen in een zogenaamde stilteatlas. Dat is dus een boek met kaarten (een atlas) die aangeven welke plaatsen in de stad oorverdovend stil zijn. Nu werd er dit jaar nog een geluidsatlas voorgesteld door Brussels minister van Geluid Evelyne Huytebroeck. Een geluidsatlas is het omgekeerde van een stilteatlas. Vandaar ons voorstel: draai de geluidsatlas om en je hebt logischerwijs toch een stilteatlas? SCHAARBEEK – Twee weken geleden berichtten we over veertig gestolen vrachtwagens zand op de Heizel. Dat zand was bedoeld voor de Audi Masters, een jumpingwedstrijd. Daarom lanceren wij nu een quizvraag: waar ligt het zand? U kunt het antwoord tegen volgende week naar ons sturen. Eugène Flageyplein 18, 1050 Elsene. Gele briefkaart, inderdaad. En neen, de port wordt niet door ons betaald.

Universitaire studie berekent hoofdstedelijke noden

Jean-Luc Vanraes: “Noodzaak tot correcte financiering Brussel andermaal bewezen” BRUSSEL- Brussels Minister van Begroting Jean-Luc Vanraes (Open Vld) vroeg in mei een actualisering van de bewuste studie waarop men zich baseert voor het cijfer van 500 miljoen dat Brussel bijkomend gefinancierd zou moeten worden. De nieuwe studie komt op een nog hoger bedrag uit: 720 miljoen euro. “We gaan niet meteen 750 miljoen eisen”, stelt minister Vanraes, “dit is één wetenschappelijke studie. Nu zullen we aan professoren vragen om hierop te reageren. Mij gaat het er om zo objectief mogelijke cijfers te hebben”.

De belangrijkste lasten die het Brussels Hoofdstedelijk Gewest torst, houden hoofdzakelijk verband met uitgaven voor mobiliteit, met de derving van belastingontvangsten, en met de kosten die voortvloeien uit het grootstedelijk statuut van het gewest.

Als meervoudige hoofdstad en als economisch centrum van het land, draagt Brussel een reeks lasten waar het hele land wel bij vaart.

De studie berekende deze lasten voor de hoofdstad.

BDW 1256 PAGINA 8 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Politie > Verdeelsleutel 80-20 blijft drukken op gemeentebudget

Elsene wil uit de zone stappen

et ligt officieel vast: er zijn in het federale België 196 politiezones. Dat aantal is vastgelegd tijdens de politiehervorming van 2001, en alleen de federale regering kan dat wijzigen. Maar bijna tien jaar na de hervorming van de ordediensten willen sommige kleine zones, met name in Limburg, de krachten bundelen. Volgens hen is een grotere politie ook een betere politie. In de hoofdstad is het omgekeerd. De politiezone Brussel-Elsene is al jarenlang een twistpunt tussen de twee burgemeesters, Freddy Thielemans en Willy Decourty. Nochtans zijn beiden lid van dezelfde partij: PS. Voor Elsene is het duidelijk: een politiezone met het grote Brussel (niet alleen de Stad, maar ook nog Laken, Haren, Neder-Over-Heembeek, de Europese wijk en een stuk slurf richting Ter Kameren) is te duur voor Elsene, een gemeente met een hoge schuld. Normaal gezien is de ver-

ELSENE – Precies een jaar geleden maakte de federale regering het de politiezones mogelijk samen te gaan, maar ook te splitsen. Voor de politiezone Brussel-Elsene leek de weg open te liggen naar een splitsing, wat de kleinste gemeente wil. Een jaar later is er nog niets beslist, maar in Elsene wordt de splitsing nog altijd voorbereid. deelsleutel 80-20, maar ook twintig procent is voor Elsene te veel. “Momenteel ligt ons aandeel in de zone rond de achttien miljoen euro per jaar, of ongeveer zestien procent van het totale budget,” zegt de Elsense schepen van Financiën Olivier de Clippele (MR). “We hebben kunnen onderhandelen dat het bedrag dit jaar min of meer hetzelfde is als vorig jaar.” Ter vergelijking: in 2007 betaalde Elsene nog veertien miljoen euro voor de politiezone. Dat werd toen na veel discussie met Brussel beslist, want volgens de vastgelegde verdeelsleutel had dat toentertijd 24 miljoen euro moeten zijn.

Standpunt In de jongste gemeenteraad bond oppositieraadslid Julie de Groote (CDH) de kat opnieuw de bel aan. Voor haar moet Elsene klaar zijn als de discussie opnieuw zou oplaaien. Zij vroeg een gemeenschappelijk standpunt van meerderheid en oppositie, waar burgemeester De-

Het is wachten tot de discussie over de splitsing van de politiezone Brussel-Elsene weer in alle hevigheid losbarst.

courty bevestigend op antwoordde. “In 2006 is dat ook al eens gebeurd,” zegt Olivier de Clippele. “Ik zat toen in de oppositie en wilde in het debat rond de zone aan de gemeente

een geste doen door geen oppositie te voeren tegen dat plan.” Het lijkt er dus op dat de volledige gemeenteraad aan één zeel wil trekken als de discussie weer opflakkert. Maar

MEER BENDES, MINDER MISDAAD

Politiek > Vooral rood en groen, weinig extreem rechts en FDF

Parlementsleden vaker in arme buurten

“In 1989 was het aantal parlementsleden dat in minder welgestelde, meer centraal gelegen buurten woonde, bijzonder beperkt. In 2009 is dat niet meer het geval,” staat te lezen in de studie, uitgevoerd door de geograaf Filip De Maesschalck (KUL). Het gemiddelde inkomen ligt nu zelfs lager en de achterstelling is groter in de woonbuurten van de parlementsleden dan gemiddeld in het gewest. Er zijn wel grote verschillen tussen de politieke strekkingen. Vooral socialisten en groenen wonen in de minder welgestelde buurten, zij het om verschillende redenen. Groene politici hebben van oudsher de neiging om in ‘gentrifice-

BRUSSEL – Brusselse parlementsleden wonen steeds vaker in arme wijken en zijn er zelfs oververtegenwoordigd. Alleen extreem rechts en het FDF situeren zich nog exclusief in de betere wijken. Dat staat te lezen in Brussels Studies.

Groene politici gaan van oudsher in ‘gentrificerende’ buurten wonen.

rende’ buurten te gaan wonen. Bij de socialisten zijn het vooral de parlementsleden van niet-Europese afkomst die voor een evolutie zorgen. 1999 was een belangrijk keerpunt.

wanneer dat gebeurt? “Door de huidige politieke situat ie weten we het niet,” besluit de schepen. Christophe Degreef

Vanaf dan zijn er ook meer liberale en christendemocratische parlementsleden die in de ‘mindere’ buurten wonen. Bij liberalen was die vertegenwoordiging er wel bij de op-

richting van het Gewest in 1989, maar was die zestien jaar later bijna verdwenen, om vervolgens aan een heropleving te beginnen. Bij de christendemocraten heeft het fenomeen vooral te maken met de toename van volksvertegenwoordigers van niet-Europese origine. Vooral het groeiende aantal parlementsleden van niet-Europese origine zorgt volgens de studie voor meer vertegenwoordiging van de armere buurten in en rond het centrum. In die mate zelfs dat migrantenbuurten in moeilijkheden nu licht oververtegenwoordigd zijn in het Brussels parlement. Uitzonderingen zijn extreem rechts en het FDF. De eerste strekking situeert zich in de zogenaamde nabije periferie, de eerste ring rond het stadscentrum. Het FDF vertegenwoordigt dan weer vrijwel uitsluitend het welgestelde oosten en zuidoosten. Jelle Couder / brusselnieuws.be

BRUSSEL – Het aantal stadsbendes in Brussel is gestegen. Er zijn er vandaag 24. Twee jaar geleden waren dat er nog achttien. De cijfers werden bekendgemaakt op een colloquium van de Stad Brussel. Daar waren ook vertegenwoordigers uit Montréal, met wie de Brusselse preventiediensten een uitwisseling hebben opgezet. De Canadezen hebben heel wat knowhow ter zake. Zo blijkt preventie, repressie of justitiële opvolging geen enkel resultaat op te leveren in de strijd tegen stadsbendes. Wat wel helpt, is een combinatie van de drie methodes. Brussel leerde verder dat er bende leden zijn in de kern, wannabes eromheen en dááromheen nog een groep meelopers. Een belangrijke factor in de bendevorming is de rol van de pers. Door sensationele berichtgeving gaan bendeleden zich nog meer als held beschouwen. In Brussel is het gemiddelde bendelid een Zwart-Afrikaan van 27 jaar oud. Het meeste geweld vindt plaats tussen de bendes onderling. Ondanks de stijging van het aantal bendes is de bendecriminaliteit gedaald. SVG/BD

ADVERTENTIE

LOUIS BRUSSELS. BELEEF HET AUTOSALON IN AVANT-PREMIERE

SALONVOORWAARDEN TIJDENS DECEMBER 2010. ONTDEK DE NIEUWE VOLVO S60 EN V60. Volvo. for life

Tijdens de maand december, geniet bij Louis Brussels van Salonvoorwaarden op het Volvo gamma. Bij iedere bestelling in december ontvangt u een extra geschenk. 5,3 - 9,9 L/100 KM • 139 - 231 g CO2/KM

Give priority to the security. Environmental classification AR 19/03/2004: www.volvocars.be

LOUIS BRUSSELS Chaussée de Louvain Leuvensesteenweg 369 - 383 Bruxelles 1030 Brussel Tel.: 02/743 81 81 Fax: 02/736 27 09 volvo@garage-louis.be www.garage-louis.be

BDW REGIO

BDW 1256 PAGINA 10 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

geven en in het kastje gehangen. Wat is er nog meer te zien? Missalen met zilveren sloten, kandelaars in hun originele opstelling, vergulde kelken, wijwatervaten en banieren die gebruikt werden in de Sacramentsprocessie. In die processie droegen jongetjes van het eerste en het tweede leerjaar een gipsen beeldje van het Jezuskind. De armen konden eraf om hem een rood fluwelen kleedje aan te trekken. In de oude Sint-Martinuskerk stond ook een laatgotisch beeldje van SintMartinus op zijn paard, maar dat is – de goede zorgen van Vandendael ten spijt – verdwenen bij de verhuizing. De bezoeker moet het doen met een foto. Wel bewaard is het houten-en-zilveren aanwijsvingertje dat de celebrant gebruikte om het begin van een gebed aan te duiden. En dan zijn er de relieken, de aandenkens aan heiligen. “Dat was echt een revelatie voor mij,” zegt Van Vlierden. “Er zijn relieken in allerlei gradaties. Je hebt de primaire relieken, dat zijn stukjes bot of haren van een heilige. Maar omdat relieken erg

Ganshoren > Sint-Martinus haalt relieken en kazuifels van onder het stof

Kerkschatten op zolder

“Op internet woedt een handel in relieken met echtheidscertificaten”

Christine Van Vlierden toont het Jezuskindje met de afneembare armpjes.

GANSHOREN – Bijna veertig jaar lang lagen op de zolder van de moderne SintMartinuskerk kazuifels van damast en gouddraad, manshoge vijfarmige kandelaars, met zilver afgewerkte missalen, relieken van bekende heiligen en andere curieuze cultusvoorwerpen van vóór het Vaticaans Concilie. Een ploeg vrijwilligers heeft ze van onder het stof gehaald en stelt ze nu tentoon in de zaal onder de kerk.

‘N

cultusvoorwerpen een veilig onderkomen kregen op de zolder van het gebouw. Een tiental jaar geleden begon Van Nieuwenhuysen met de hulp van cultuskenner Robert Reunis het kerkpatrimonium van Sint-Martinus te inventariseren. Ter ere van de 175ste verjaardag van de parochie werd besloten een tentoonstelling en een catalogus te maken. De Ganshorense kunsthistorica Christine Van Vlierden, die nog haar eerste en plechtige communie heeft gedaan in de oude kerk, nam de praktische uitwerking voor haar rekening. Ze kreeg hulp van enkele vrijwilligers. Van Vlierden: “We hadden niet veel middelen. Ikzelf heb met een paar andere dames de zwarte decorlakens gestikt. En Robert Reunis heeft uren zitten poetsen op de kandelaren en de processielantaarn.” Van Vlierden geeft een korte rondleiding door de 75 geselecteerde objecten, meestal uit de negentiende en vroege twintigste eeuw. Er zijn kazuifels in verschillende liturgische kleuren – groen, rood, paars,

goud –, die vooral aan de achterkant mooi versierd zijn: “Vóór het Concilie stond de priester met zijn rug naar de gelovigen.” Een kazuifel was maar één onderdeel van het parament, zoals het geheel van liturgische gewaden heet. Er waren ook de stola, een lange geborduurde sjaal, de koorkap en de manipel, een soort zweetdoek. En wanneer de pastoor bij een zieke de laatste sacramenten ging toedienen,

iemand vermoedt dat zo’n kleine en betrekkelijk jonge parochie als Ganshoren zo’n interessante collectie heeft,” zegt Pierre Van Nieuwenhuysen, lid van de kerkfabriek. De voorwerpen komen uit de oude Sint-Martinuskerk, die in 1835 werd gebouwd. Voor die tijd hing Ganshoren af van Sint-Pieters in Jette en waren het meestal de kanunniken van de abdij van Dielegem die de mis opdroegen in een kapel. Omdat dat niet altijd even vlot verliep, kreeg Ganshoren, na een petitie, een eigen kerk en parochie. Eind jaren 1960 werd besloten om honderd meter verderop, aan het Koningin Fabiolaplein, een nieuwe, moderne kerk te bouwen omdat de oude het verkeer hinderde. Dat de liturgische voorwerpen bewaard zijn, is de grote verdienste van pastoor Désiré Vandendael zaliger. In de jaren 1960 gooiden veel van zijn collega’s ‘de rommel van voor het Concilie’ gewoon weg, vertelt Van Nieuwenhuysen. Vandendael niet. Toen de nieuwe kerk in 1971 klaar was, zorgde hij ervoor dat alle oude

vertrok hij – in het gezelschap van enkele misdienaars, die een speciaal belletje lieten klinken – met een reisstola in een sierlijk hoesje. De hosties, olie en doekjes voor het zalfsel nam hij mee in een mooi geborduurde beurs. Iets verder tegen het zwarte doek hangt een kastje met medailles van het Genootschap van de Heilige Familie. Dat lekengenootschap werd op het eind van de negentiende eeuw opgericht door de paters redemptoristen die regelmatig kwamen preken in Sint-Martinus en die de parochianen tot meer godsvrucht wilden aanzetten. Alle leden kregen een medaille. Als ze stierven, werd die terugge-

In elke Sacramentsprocessie werd het Jezuskind meegedragen.

gewild waren en zo’n heilige niet oneindig opdeelbaar was, ging men op zoek naar meer. De stoel waarop hij gezeten had en zijn kleding werden beschouwd als secundaire relieken; voorwerpen die met het lijk of de graftombe in aanraking waren geweest, als tertiaire relieken. Op den duur werd het zo’n koehandel dat de Kerk echtheidsattesten ging opstellen.” Op de expo liggen relieken met certificaat van de heilige Martinus, de heilige Ursula en zelfs van de apostelen Petrus en Paulus. Of die echt zijn? “Ik weet het niet, maar nog steeds woedt er een handel, nu op het internet.” Om het overzicht van de pre-conciliaire tijd zo volledig mogelijk te maken, deden de tentoonstellingsmakers ook een beroep op de parochianen. Die stuurden foto’s in van hun trouwmis in de oude kerk of van de processies waarin ze meeliepen. Die hangen nu op, net als de talloze schilderijtjes waarop de kerk door lokale kunstenaars vereeuwigd werd. Helemaal op het eind van de expo staat het offerblok waarmee in de jaren 1960 geld ingezameld werd voor de bouw van de nieuwe kerk. Bezoekers mogen er nog steeds een centje in gooien. Na afloop van de tentoonstelling gaan alle objecten weer naar zolder. “In de kerk passen ze niet, die is te modern,” zegt Pierre Van Nieuwenhuysen. “En een museum voor religieuze kunst heeft Brussel helaas nog altijd niet.” Bettina Hubo Nog tot en met 5 december, donderdag tot en met zondag van 14 tot 18 uur en op afspraak (02-268.04.13 of 02-420.18.82)

ADVERTENTIE

BDW 1256 PAGINA 11 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Elsene > Nieuw parkeerplan nu al gewijzigd

Ecolo verdedigt automobilist De gemeente brengt enkele belangrijke wijzigingen aan in het parkeerplan. De oppositie stelt zich vragen. “Gegroet, nieuwe parkeerboetes,” klinkt het bij Ecolo. Sinds het voorjaar van 2009 geldt in Elsene een nieuw parkeerplan met blauwe, oranje en rode zones, maar er moeten enkele spelregels veranderd worden, vindt burgemeester Willy Decourty (PS). Zo wordt foutparkeren vijf euro duurder (naar 20 euro) en wordt er voortaan in rode en oranje zones gecontroleerd tot 20.30 uur (voorheen 18 uur). Er komt ook een parkeerkaart voor bezoekers. Volgens raadslid Alain Adriaens (Ecolo, oppositie) begint een boete van 20 euro te lijken op een heksenjacht. “Zeker als parkeeragenten me bevestigen dat ze liefst zoveel mogelijk boetes uitschrijven. Weet u dat

Visie op een mobiel Brussel Minister Brigitte Grouwels koopt 65 nieuwe trams

parkeerautomaten in 2009 meer dan anderhalf miljoen euro aan inkomsten genereerden, terwijl parkeerboetes meer dan twee miljoen euro opbrachten? De burger heeft het plan nog niet door, lijkt me.” De Ecolofractie heeft ook bezwaren tegen de concessie die de gemeente voor twintig jaar heeft toegekend aan de privéfirma Vinci Park voor de Flagey-parkeergarage. “Terwijl het gewestelijk parkeeragentschap in de steigers staat, sluit u een afzonderlijke deal.” Ook de medeopposanten van CDH/CD&V zijn die mening toegedaan. Decourty repliceert daarop dat het gewestelijk parkeeragentschap nog niet werkt. “Tot zolang moet ik toch iemand aanstellen om de garage onder Flagey uit te baten. Het contract is trouwens opzegbaar.” Christophe Degreef

De Brusselse ministerraad heeft een akkoord bereikt over de gewestbegroting voor 2011. Brigitte Grouwels, de Brusselse minister van Vervoer, Openbare Werken en Haven van Brussel, reageert alvast opgetogen op deze begroting. Zij ziet haar totale budget met bijna 10 procent stijgen tot zo’n 780 miljoen euro. Een van de meest opmerkelijke initiatieven van minister Grouwels is de aankoop van 65 nieuwe trams, Brigitte Grouwels bovenop de al voorziene leveringen voor Brussels Minister van Openbare trams, metro’s en bussen. Dit nieuw Werken en Vervoer rollend materieel moet toelaten om tussen 2010 en 2015 te voldoen aan nieuwe noden inzake vervoer, zoals voorzien in het IRIS II-mobiliteitsplan.

Brigitte De Pauw: “Villo: goed op weg, maar kan nog beter”

Laken > Jan-van-Ruusbroeckollege zoekt nog sponsors

Auditorium in de voortuin © SASKIA VANDERSTICHELE

Brigitte De Pauw is blij met het succes van het Brusselse openbaar fietsverhuursysteem Villo en wil dit verder ondersteunen: “In de stations moeten er voldoende fietsen staan die ontleend kunnen worden én er moeten voldoende lege plaatsen zijn om de ontleende fietsen terug te plaatsen. En hier loopt het wel eens fout.” Daarom wil De Pauw de overeenkomst met JCDecaux, uitbater van Villo, uitbreiden: “Nu is JCDecaux contractueel verplicht overdag tussen 7h00 en 19h00 een regulatiedienst te verzorgen. We zouden dit toch minstens enkele uren langer moeten laten duren.”

Brigitte De Pauw Fracttievoorzitter Brussels Parlement en schepen in Jette

Walter Vandenbossche: “Parkeren in Anderlecht is duurder dan in Knokke Het Zoute!”

TELEXREGIO

Het auditorium dat het Jan-van-Ruusbroeckollege momenteel in de voortuin bouwt, zal volgend voorjaar in gebruik worden genomen. “Het had al klaar moeten zijn, maar de aannemer heeft vertraging,” zegt directeur Paul De Dijn. Het auditorium krijgt 220 zitjes en wordt uitgerust met een toneeltoren en een groot scherm. De school zal het gebruiken voor film en toneel, spreekbeurten, lessen voor grote groepen en infosessies voor ouders. Aanvankelijk had de school

ook de bedoeling om het tegen democratische prijzen te verhuren aan socioculturele organisaties, zoals nu met het zwembad en de turnzaal gebeurt, maar de buren tekenden verzet aan zodat de bouwvergunning de mogelijkheid van verhuring uitsluit. Het project kost ruim twee miljoen euro, waarvan slechts zestig procent gesubsi dieerd wordt. De school organiseerde al een kunstveiling en wijnbeurzen, maar probeert HUB ook nog sponsors te vinden.

ZENNE-ANNEESSENS OOK ’S NACHTS BEWAAKT BRUSSEL – Sinds deze week kan de wijk Zenne-Anneessens rekenen op een nachtwachtteam. Een vijftiental gemeenschapswachten zullen er in groen uniform patrouilleren van halfzeven tot twee uur ’s nachts. Al een paar jaar wordt er in de wijk, en dan voornamelijk op de Papenvest, geklaagd over vandalen en amokmakers. BD

‘GEEN UITBREIDING KANTOREN AAN ZUIDSTATION’ ANDERLECHT/SINT-GILLIS – Inter-Environnement Bruxelles (IEB) verzet zich tegen de kantoortorens die Atenor aan het Zuidstation wil bouwen. De 100.000 vierkante meter nieuwe kantoren kunnen er alleen komen als het Bijzonder Bestemmingsplan wordt opgeheven. IEB gaat daar niet mee akkoord, “zeker niet op een moment dat er veel kantoorleegstand is.” IEB wijst er ook op dat er in tien jaar tijd al 300.0000 vierkante meter kantoor rond het Zuidstation is bijgekomen, “ten koste SVG van woningen.”

Walter Vandenbossche Eerste-Ondervoorzitter Brussels Parlement en gemeenteraadslid in Anderlecht

parkeerbeleid.

Het nieuwe parkeerbeleid van het gemeentebestuur Anderlecht mist elke wettelijke grondslag. De informatie is misleidend: de inhoud van de infobrochure wijkt fundamenteel af van het goedgekeurde reglement. Hier is sprake van bewuste desinformatie! Enig opzoekwerk leidde tot de verrassende vaststelling dat Anderlecht ( 15 Euro / halve dag ) veel duurder is dan Knokke Het Zoute ( 3 Euro hele dag )… Walter Vandenbossche heeft een petitie opgestart: de Anderlechtse bevolking krijgt de kans om de opschorting te vragen van het gemeentelijke parkeerplan en de inschrijving te eisen in het gewestelijke

Carine Cackebeke: “Verlenging buslijn 84 in St-Agatha-Berchem” Als CD&V gemeenteraadslid in Sint-Agatha-Berchem en regelmatige gebruiker van het openbaar vervoer, ligt de problematiek van bus 84 Carine Cackebek na aan het hart. Het grootste ongemak was de ingekorte lijn tot ‘Elbers’ tijdens de spits. De oplossing was simpel : halte Elbers verlengen tot Hunderenveld zodat vele reizigers korter bij huis werden afgezet of konden overstappen. Na lang ijveren, samen met Brigitte De Pauw, Brussels Volksvertegenwoordiger, werd onder de bevoegde minister Grouwels dit doel bereikt. Sinds september 2010 is het traject verlengd tot “Hunderenveld”. Ik steun dan ook de verdere initiatieven van Brigitte De Pauw.

www.brussel.cdenv.be

Carine Cackebeke Gemeenteraadslid in SintAgatha-Berchem

www.cdenv-brusselsparlement.be

BDW 1256 PAGINA 12 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

ADVERTENTIE

Sint-Pieterscollege Jette

over de inschrijvingsprocedure eerste jaar secundair onderwijs in het Sint-Pieterscollege op donderdag 2 december 2010 om 19.30u.

Vol verwachting klopte hun hart © ANJA GALICIA

‘‘

INFOAVOND

Brussel > Haven verwelkomt de Sint

’’

Hoogstaand talenonderwijs, sterk in wiskunde & wetenscHappen, traditie in klassieke talen, pionier in HuMane wetenscHappen, onderneMend in econoMie, Zin voor kunst & cultuur, gedreven leerkracHten, Hedendaagse leerMiddelen, kracHtige leeroMgeving, toegewijde begeleiding, open venster op de wereld, verZorgde oMgeving, accent op nederlands, Zorg voor natuur & Milieu.

Nederlandstalige kwaliteit in Brussel met een hart voor jonge mensen.

Ze waren woensdag met meer dan tweeduizend: kinderen, hun ouders, een minister en haar afgevaardigde, een schepen van Handel, de Fanfakids, tot de Poolse tv-zender Polsat toe. Met kloppend hart wachtten ze Sinterklaas en zijn Pieten op aan de Akenkaai. Sommige kindjes hadden goede voornemens gemaakt: de Sint nam hun tutjes massaal in ontvangst en deelde cadeautjes uit. De kleine Adam, het fopspeen-stadium al even ontgroeid, was superblij: hij mocht op de hoofdprijs, een blitse oranje fiets, terug naar huis, in Molenbeek. Nu zondag, 28 november, zendt tvbrussel de blijde intrede uit.

ADVERTENTIE

OPENDEURDAG

SINT-NIKLAASINSTITUUT

27 NOVEMBER ‘10 VAN 13 TOT 17U.

TELEXREGIO

sint-pieterscollege jette - Léon Theodorstraat 167 - 1090 Jette - T 02/426 85 15 - F 02/425 47 50 aso@sint-pieterscollege.be - www.sint-pieterscollege.be

Samen naar School UITGEBREID SINT-JANS-MOLENBEEK – Vorig jaar nam schepen van Onderwijs Jef Van Damme (SP.A) het initiatief om jonge Nederlandstalige ouders rond de tafel te brengen in de hoop dat ze hun kinderen samen inschreven in een Molenbeekse concentratieschool. Dit jaar werd het project uitgebreid naar andere gemeenten. Achttien scholen uit Molenbeek, Anderlecht, Brussel en Koekelberg nemen deel. Infoavonden op 22 november in Anderlecht (19 uur, Participatiehuis) en 25 november in Molenbeek HUB (20 uur, De Boekenmolen). Meer op www.samennaarschool.be/indebuurt.

’T GESPROKEN DAGBLAD UKKEL – Dit bericht is niet voor u, maar misschien voor een blinde of iemand uit uw omgeving voor wie de krant te klein gedrukt is. In de bibliotheek van Ukkel, De Broyerstraat 27, is er op maandag 29 november (14-16 uur) een infosessie om te leren werken met de gesproken krant of audiokrant, die dagelijks kan worden toegestuurd op een cd-rom. Met een Daisy-speler of -software op uw computer thuis is het mogelijk om De Standaard of Het Nieuwsblad te beluisteren en zelfs te ‘doorbladeren’. De Daisy-speler is gratis beschikbaar in alle Brusselse openbare bibliotheAD ken. Inschrijven voor de infosessie op 02-331.28.24.

GRATIS NAAR TOPCONCERT

SNI SAMEN STUDEREN INSCHRIJVEN NA AFSPRAAK (02/5231520) OP 17 EN 22 FEBRUARI BERGENSESTEENWEG 1421, 1070 ANDERLECHT - WWW.SNI.BE

ANDERLECHT – Liefhebbers van klassiek worden op woensdag 8 december op een topconcert getrakteerd: de Russische violist Boris Belkin speelt het vioolconcerto van Tsjaikovski. Belkin wordt voorafgegaan door twee van zijn beste leerlingen: Andrea Obiso speelt Vieuxtemps, Kyoko Yonemoto brengt Paganini. Yonemoto kent u al als laureate van de Koningin Elisabethwedstrijd, maar ze won ook al het Internationaal Paganini Concours van Moskou. Afspraak in de Sint-Jozefkerk, Radplein 1B. Kaartjes kosten 20 euro en kunt u bestellen op lievevandenbergh@orkestderlagelanden.be. Voor Anderlechtenaren is er een beperkt aantal gratis kaartjes: snel bellen of mailen naar 02-558.08.99 of cultuurdienst@anderlecht.irisnet.be. BS

UKKEL STRIPT UKKEL – Nu zondag 28 november zijn stripliefhebbers van 10.30 tot 18.30 uur welkom op het gemeentehuis (Jean Vander Elstplein 29) om een strip te kopen van hun geliefde striptekenaar en die ook te laten signeren. De Noord-Franse striptekenares en Brusselse inwijkelinge Julie Maroh heeft als meter van het festival de striptekenaars Adam, Thomas Legrain, Peynet, Alessio Lapo, Fabio Bono en JeanPaul Bordier weten te strikken. De toegang is gratis, maar om een handtekening te BS versieren, moet je een strip kopen. Meer info op 02-348.65.93.

BDW 1256 PAGINA 13 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Vorst > Actieplan tegen overstromingsgevaar

Begin juli maakte de Ecolo-fractie zich bijzonder boos om de smerigheid van de wijk Matonge. Vuilnis stapelde zich op, en de vele handelaars in de Afrikaanse wijk bleken naast klager ook dader. Maar de situatie lijkt verbeterd dankzij een campagne van Gewest en gemeente. Brussels staatssecretaris voor Openbare Netheid Emir Kir (PS) meent dat het Actieplan, dat na juli werd opgezet, zijn vruchten heeft afgeworpen. “Sinds het begin van de herfst zijn er vier grootschalige controleacties geweest. Dat heeft geresulteerd in bijna honderd administratieve dossiers bij zowel de politie en gemeente als de ophaaldiensten van Net Brussel.” Kir belooft dat dergelijke acties regelmatiger zullen worden georganiseerd, tot twee keer per maand. Ook wordt er vanaf 1 december in een aantal straten (Francart-, Sint-Bonifaas-, Sol-

vay-, Vrede- en Lang Levenstraat) ’s ochtends én ’s avonds vuilnis opgehaald op woensdag en zaterdag. In de Sint-Bonifaasstraat en de Lang Levenstraat wordt er voortaan van huis tot huis opgehaald om de handelaars ter wille te zijn. De Waversesteenweg en de Elsensesteenweg, gewestwegen en hoofdassen in de wijk, kennen nu al een hoge ophaalfrequentie (zes dagen per week). Burgemeester Willy Decourty (PS) zegt dat Matonge in de toekomst een paar veranderingen zal ondergaan. “Het Brussels Gewest wil de verkeerssituatie op de Elsensesteenweg wijzigen om het openbaar vervoer beter te laten doorstromen, en wij zijn daar wel voorstander van. Toch kan de concrete uitwerking beter. En we zijn vragende partij om de trottoirs er te laten heraanleggen.” Goed gezien, want de trottoirs maken mede dat Matonge er een groezelig uitziet. Christophe Degreef

Ganshoren > Land in zicht toont Tsjechië (en Slovakije)

De splitsing, de tradities en de goede soldaat Švejk Tussen 26 november en 12 december organiseren gemeenschapscentrum De Zeyp en het Franstalig cultureel centrum La Villa opnieuw Land in zicht, een reeks lezingen, tentoonstellingen, concerten en andere activiteiten rond één land. Dit jaar ligt de focus op Tsjechië en een klein beetje op Slovakije. Zo is er op 29 november een debatavond in De Zeyp over de scheiding van Tsjechië en Slovakije, en op 1 december, op dezelfde locatie, een lezing over Jaroslav Hašeks beroemde roman De goede soldaat Švejk. La Villa orga-

niseert op 1 december een avond waarop Slovaakse eindejaarstradities de revue passeren en medovina, een alcoholdrank op basis van honing, gedronken wordt. Voorts is er poppentheater, een volksdansatelier en wordt de film The unbearable lightness of being vertoond. Doorlopend zijn er tentoonstellingen; zo hangen er in La Villa tekeningen van Jiri Sliva en toont De Zeyp werk van jonge Boheemse kunstenaars. Het volledige programma vindt u op www.dezeyp.be. Bettina Hubo

In het weekend van 13-14 november liep de wijk Luttrebrug onder water.

Niet alleen Vlaanderen kampte de afgelopen weken met wateroverlast, ook de Luttrebrugwijk in Vorst werd getroffen. De gemeente heeft wel vaker last om de voeten droog te houden, “maar dit was een geval apart,” zegt schepen Annie Richard (Ecolo). “Er was nu geen sprake van een stortbui, maar van een overstroming van de Zenne. Dat was niet te voorzien.” De afgelopen jaren zijn in Vorst – de gemeente die samen met Elsene en Woluwe het vaakst getroffen wordt door wateroverlast – al heel wat maatregelen genomen om de bewoners van laag-Vorst nieuwe ellende te besparen. Er werd onder andere een stormbekken gebouwd onder de gebouwen van Audi Brussels om het overtollige water bij een stortbui op te vangen. Dat stormbekken is al gedeeltelijk operationeel. “De hevige regenval van de voorbije weken is van een heel andere orde,” zegt schepen Richard. “De riolering in de Luttrebrugwijk gaat rechtstreeks naar het waterzuiveringsstation, maar bij hevige regenval wordt het overtollige water naar de Zenne geloodst. Het probleem was dat de Zenne nu zelf uit haar oevers trad tot over het niveau van de

riolen. Het water kon dus niet weg, waardoor het in de kelders in de Luttrebruglaan, Jean Preckherstraat en Sint-Denijsstraat terechtkwam.” “De situatie kan in de toekomst wel vermeden worden,” zegt de schepen nog, “door kleppen te plaatsen die het overtollige Zennewater uit de collector moeten weren, en door tegelijk een pomp te plaatsen om de collectoren bij watersnood te ledigen.” Om hevige regenval als de voorbije weken voortaan de baas te kunnen, lanceert de gemeente een actieplan. “Het grootste probleem is dat het waterbeleid heel versnipperd is en er op heel veel verschillende domeinen maatregelen moeten worden genomen. Zo moet op de openbare weg zoveel mogelijk met waterabsorberend materiaal gewerkt worden. Er zijn ook heel veel diensten verantwoordelijk, waardoor de gemeente niet het heft in handen heeft. We willen nu met alle betrokkenen – het Gewest, Vivaqua en Hydrobru – een coherent beleid uitwerken. Maar,” zegt Richard er meteen bij, “het actieplan kan natuurlijk alleen werken als iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt en de zwarte piet niet doorschuift.” Bruno Schols

Correspondentie, honderd gedateerde Brusselse prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, nog tot en met 24 december in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65), op www.arpeditions.org en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.

FASTENAEKENS

‘Deze waterellende kon niemand voorzien’ © GEMEENTE VORST

Geen slakkensporen meer

Sint-Lambrechts-Woluwe, Jansboslaan, circa 1923-1926.

Sint-Lambrechts-Woluwe, Jansboslaan, 6 april 2010, 18.23 uur.

BDW REGIO

Elsene > Matonge wordt schoner

BDW 1256 PAGINA 14 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Zürich, tramstad van de wereld, biedt een inspirerende blik op de toekomst.

Mobiliteit > After the car: Dirk Holemans denkt na over toekomst

‘Doemdenken hoeft niet’ BRUSSEL – Klimaatverandering, piekolie en Brussel op nummer 1 in de ranglijst van dichtgeslibde steden: de toekomst, zegt Dirk Holemans, zal er fundamenteel anders uitzien dan het heden. En dat is positief. Want: “Wat is er nu mooier dan nu met zoveel mogelijk mensen samen de geesten in beweging te zetten?”

BDWOPINIE Stel je voor: Brussel op een ochtend, ergens in 2030. De radio meldt ver zadiging op een aantal fietssnelwe gen door de kernstad en vraagt aan fietsers om ook gebruik te maken van de parallelle fietsroutes. De tramlijnen blijken gemiddeld der tig seconden vertraging te hebben over heel hun traject waardoor alle aansluitingen gegarandeerd zijn. De toegangswegen voor de auto’s – die nog maar een of twee rijstro ken hebben – blijven filevrij sinds de invoering van een tolheffing voor automobilisten die tijdens de spits Brussel willen binnenrijden. En ou ders met jonge kinderen en ouderen met ademhalingsproblemen wordt aangeraden hun woning te verlaten en te genieten van de gezonde bui tenlucht in de stadsparken.

Is dit fictie? Uiteraard. In april van dit jaar stond Brussel nog op num mer één in een ranglijst van meest dichtgeslibde steden van Europa. Maar het is evenzeer een illusie te denken dat de toekomst alleen een verderzetten of een bepaalde aan passing van het heden zal zijn. Er zijn drie fundamentele elementen die erop wijzen dat het verkeerssys teem gebaseerd op fossiele brand stoffen, op zijn einde loopt. En dat de toekomst er dus helemaal anders zal uitzien.

Piekolie De eerste factor is de klimaatwij ziging. Om die onder controle te houden, moeten we dringend en drastisch de uitstoot van broeikas gassen verminderen. Wetenschap pers spreken van een noodzakelijke vermindering van de uitstoot met negentig procent tegen 2050! En laat nu net het verkeer het enige domein

Dirk Holemans:

“We gaan er al te vaak van uit dat het noodzakelijke niet samenvalt met het haalbare”

in onze samenleving zijn waarvan de uitstoot nog steeds jaar na jaar toeneemt. Zeker als andere sectoren – huisvesting, indust rie,... – er meer en meer in slagen om hun uitstoot te verminderen, zal de druk op het transportsysteem sterk toenemen om fors minder broeikasgassen te produceren. Ten tweede is er het gegeven van piekolie: we naderen stilaan het mo ment waarop we als wereld per jaar meer olie verbruiken dan de nieuwe reserves die ontdekt worden. En de nieuwe oliebronnen zijn nu al min

der makkelijk te ontginnen, met alle risico’s van dien. Denk maar aan de recente olieramp in de Golf van Mexico, waar men olie pompte uit een bron die anderhalve kilometer diep in zee ligt. Bijna drie maanden lang stroomde olie in zee. Weten schappers spreken van de ergste olieverontreiniging in de geschiede nis van de VS. Vanaf 2020 zal olie onomkeerbaar schaarser en dus veel duurder worden. En het is een illusie te denken dat we tegen dan bijvoor beeld alle huidige auto’s op elektri citeit kunnen laten rijden. Daar is

het elektriciteitsnetwerk helemaal niet op berekend, en ook de grond stoffen voor batterijen (lithium) lig gen niet voor het rapen. Last but not least is er de levens kwaliteit in de steden. In tal van ste den – ook in Brussel – wordt er fors geïnvesteerd in de verhoging van de kwaliteit van het leven: door de heraanleg van pleinen, het autovrij maken van straten, het verbeteren van het openbaar vervoer,... Stilaan ontstaat er een ‘gezonde’ competi tie tussen (hoofd)steden op het vlak van een gezond en kwaliteitsvol leefmilieu. Als bijvoorbeeld Parijs de rive gauche van de Seine van een autoweg gaat omvormen tot een poëtische plek met wandelpaden, groen en drijvende tuinen, dan kan dat alleen maar inspirerend werken voor Belgische steden. Het is dui delijk dat de kwaliteitseisen die de toekomstige stadsbewoner aan zijn leefomgeving gaat stellen, alleen maar hoger zullen liggen dan nu al het geval is. In die zin is het geschetste toe komstbeeld van daarnet helemaal niet futuristisch! In steden als Amsterdam en Groningen gebeurt nu al meer dan de helft van de ver plaatsingen in de binnenstad met de fiets. Het gevolg daarvan is dat de fietspaden inderdaad weleens verzadigd zijn of dat het niet zo evi dent is je fiets te stallen. Daarom maakt Amsterdam nu bijvoorbeeld werk van een heus fietsparkeerplan. En in Stockholm is na de invoering van de tolheffing de file op heel wat invalswegen nagenoeg verdwenen. Het is heus een speciale ervaring om in Stockholm rond te wandelen en de kwaliteit te ervaren van een stad die niet door auto’s overspoeld wordt. En wie al een keer in Zürich, de tramstad van de wereld, was, weet dat de trams er zo klokvast rij den als een Zwitsers horloge. Zürich heeft dan ook al dertig jaar geleden gekozen voor het openbaar vervoer, zodat ook managers en ministers er de tram nemen. Het is hoopgevend dat een aantal van deze trendsetten de ideeën terug te vinden zijn in het Iris 2-plan Mobiliteit van morgen, aangestuurd door staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille. Slotsom? Het is duidelijk dat we de toekomst nooit exact zullen kun nen voorspellen, maar er zijn wel voldoende inspirerende verhalen om aan een duurzame toekomst te werken. Die verhalen verruimen ons blikveld en ons denken, dat er al te vaak van uitgaat dat het noodzake lijke niet samenvalt met het haal bare. Doemdenken is helemaal niet nodig als we bereid zijn de uitdagin gen met open vizier aan te gaan. En wat is er een mooier geschenk aan de stedelijke democratie dan nu met zoveel mogelijk mensen samen de weg voor de toekomst te bereiden en onze geesten in beweging te zetten?

Dirk Holemans

Dirk Holemans is coördinator van de denktank Oikos. Hij verzorgt de slotbeschouwing op het colloquium After the car, dinsdag 30 november vanaf 10 uur in het Kaaitheater (www.kaaitheater.be), een onderdeel van het Spoken World-festival

BDW 1256 PAGINA 15 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Simenon en De Kuyper Zo zie je maar. De gustibus non disputandum est. De door mij zeer gewaardeerde Eric de Kuyper, die ik dertig jaar geleden nog interviewde voor Humo, krijgt in BDW 1255 van 18 november (blz. 19) de woorden in de mond dat “het autobiografisch werk van Simenon als mislukt mag worden beschouwd.” Tja, wat is mislukt? Laat mij nu net zijn Mémoires intimes bijzonder gewaardeerd hebben, veel meer dan zijn misdaadromans, waarvan ik nauwe lijks meer dan tien bladzijden heb kunnen verteren.

Johan De Geest, Schaarbeek

MIVB trapt op tenen Maandagochtend 15 november, 8.10 uur, bus 36 rich ting Schuman aan de halte Julius Caesar, bus nummer 8552. Ik kom de bus in op twee krukken (in het weekend een ongelukje gehad). De chauffeur kijkt mij aan, sluit de deuren – waardoor mijn tenen (waar geen gips omheen zit) tussen de deuren verzeilen – en geeft gas. Daar sta ik dan met mijn krukken! Hij zei niet eens sorry. Dank zij een Spaanse dame met drie kleine kinderen raakte ik dan toch bij een zitje. Nochtans had ik er anders niet langer dan vijf seconden over gedaan om veilig mijn zit plaats te bereiken. Als dit de manier is waarop de MIVB mensen met een handicap behandelt, dan word ik niet liever niet opge pikt dan dat je extra schade en pijn oploopt.

Waltraud Demel, Sint-Pieters-Woluwe

E-inschrijven IT-dienstenleverancier CTG wenst duidelijkheid te scheppen rond de verdere ontwikkeling van de toepas sing voor het online inschrijven van leerlingen in Brus sel (‘Online inschrijven in gevaar’, in BDW 1255 van 18 november, blz. 1). Wij willen benadrukken dat, indien het Lokaal Overlegplatform (LOP) de wijzigingen aan de inschrijvingssoftware zou beperken tot het uitvoe ren van de decreetswijzigingen, de offerte maximaal 200.000 euro zou bedragen. Dat staat in contrast met de 545.000 euro, het correcte bedrag van CTG’s offerte, voor de ‘wishlist’ die het LOP samenstelde. Het decreet wijzigde begin dit jaar. Concreet gaat het om nieuwe wettelijke factoren die een rol spelen bij het toekennen van een plaats in een school aan de Brus selse kinderen. Enkele voorbeelden: het schrappen van het aantal dagen in een Nederlandstalige kinderopvang als criterium om de rangschikking te maken, en het niet langer koppelen van kinderen van hetzelfde gezin (met als implicatie dat als één kind geen plaats heeft in de klas, de andere kinderen automatisch ook de toegewe zen plaats weer verliezen), terwijl meerlingen juist wel gekoppeld moeten worden. Dit alles maakt dat de soft ware opnieuw moet worden aangepast. (...) Het LOP wil echter naast die decreetswijzigingen nog een heel pak extra wijzigingen. Het gaat onder andere over een vol ledig nieuwe gebruikersinterface voor ouders en scho len, een uitgebreide rapportering, een andere manier om dossiers samen te stellen en het bijhouden van een gedetailleerde historiek. Dat heeft uiteraard grote impli caties op de bestaande software en maakt dat CTG grote delen van de software zelfs helemaal van nul opnieuw moet ontwikkelen, terwijl de toepassing die begin dit jaar gebruikt werd, gebaseerd was op een al bestaande toepassing. Die niet onmiddellijk noodzakelijke, extra wijzigingen hebben een prijskaartje dat overeenkomt

met CTG’s ingediende offerte. Die offerte is totaal con form de markt; het is een vrije markt, CTG heeft er dus geen belang bij meer te vragen dan de marktprijs. (...) Voorts klopt de timing die het artikel vermeldt, niet. Pas op 15 september 2010 (in plaats van juli zoals vermeld) kreeg CTG groen licht van het kabinet van minister Van raes om een gedetailleerde analyse van de behoeften uit te voeren. Tijdens die analyse waarschuwde CTG her haaldelijk het kabinet en het LOP dat de wishlist van het LOP het vooropgestelde budget ruimschoots zou over schrijden. Toch koos het LOP ervoor om al de functies op zijn verlanglijstje te behouden. De organisatorische kant maakt het hele verhaal er inderdaad niet makkelij ker op. Het gaat om twee partijen die tegengestelde wen sen hebben. Het LOP bepaalt de functionaliteit, maar betaalt uiteindelijk niet de factuur. Het is de bevoegde minister die het financiële aspect beheert. (...) CTG benadrukt dat de elektronische inschrijvingen in februari 2011 voor een veel lager budget hadden gekund als het LOP enkel voor de aanpassing op basis van de noodzakelijke decreetswijzigingen had gekozen. Op die manier kon er verder gebouwd worden op de al ontwik kelde software en was er voor iedereen een snelle en goede oplossing geweest. Christine Vermeiren, communicatieverantwoordelijke bij CTG

E-inschrijven (2) Het is toch echt onwaarschijnlijk. Terwijl men de mond vol heeft over ‘goed bestuur’, las ik vorige week met stijgende verbazing het artikel ‘Online inschrijven in gevaar’. Niet alleen is het niet helemaal duidelijk wie verantwoordelijk is voor de keuze om initieel in zee te gaan met CTG – er bestaat zoiets als de wet op over heidsopdrachten, toch? –, maar bovendien heeft men hetzelfde bedrijf opnieuw gevraagd een offerte in te die nen omdat “het bedrijf de expertise heeft.” (...) Vooreerst weet iedereen dat je, als je een website maakt, die dan op alle systemen moet testen, zeker op Safari, de gepre fereerde browser van Mac-gebruikers. Daarnaast kun je gemakkelijk het foutief verzenden van e-mails vanuit je testomgeving met een paar simpele ingrepen onmoge lijk maken. Minister Vanraes vindt dat ze ‘onheus behandeld’ zijn. Wel minister, u heeft zich onheus laten behandelen. Als je een offerte vraagt aan een bedrijf, dan zet je daar toch een datum op (...), zodat je eventueel nog tijd hebt om een andere oplossing te zoeken? Blijkbaar zijn er al in juli contacten geweest en is er pas op 18 oktober een de finitieve versie in de bus gevallen. Zou je je dan geen vra gen moeten stellen waarom een bedrijf dat veronderstelt wordt het systeem door en door te kennen, bijna vier maanden nodig heeft voor een offerte van de uitbreiding van datzelfde systeem? Vanuit hun standpunt kan ik CTG dan geen ongelijk geven dat ze maar proberen om 545.000 euro door de strot van de overheid te drukken, aangezien het LOP en de VGC zo lang gewacht hebben om alternatieven te zoeken, waardoor men uiteindelijk verplicht is om met een ‘sterk vereenvoudigd’ systeem opnieuw te beginnen. Ik persoonlijk – en ik denk elk hardwerkend en serieus softwarebedrijf met mij – zou voor het geld en de tijd die al aan dit project gespendeerd zijn, niet alleen een systeem leveren dat degelijk getest is en dat werkt (want laten we eerlijk zijn, zo’n systeem (...) is niet bepaald rocket science). Meer nog: ik zou des noods bij elke ouder langsgaan om met hen de gegevens in te vullen. Maar dat zou dan weer in tegenspraak zijn met het doel van het project... Frank Viaene, webdesigner www.thegapismine.be, Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE Winterpret door Anne Brumagne U zag het al op onze voorpagina. Terwijl op de Oude Graanmarkt een van de vele Brus selse daklozen zich al een paar dagen tegen weer en wind probeert te beschermen in een veel te krappe telefooncel, wordt enkele meters verderop alles in gereedheid gebracht voor de nieuwe editie van Winterpret. De ko mende maand zullen de buurtbewoners rond de vismet weer moeten leven op het ritme van de kerstmarkt, en de honderdduizenden be zoekers trotseren om tot bij hun woningen te geraken. Of ze kunnen vanuit hun telefooncel de bezoekersstroom gadeslaan. Het leven zoals het tegenwoordig is, zit helaas vol schrijnende tegenstellingen. Breng Winterpret ter sprake op onze redactie, en er stijgt een verveeld gezucht op. Want het evenement is jaar na jaar meer van hetzelfde aan het worden. De Stad Brussel doet niet bijzonder veel moeite om de enkele jaren geleden geïntroduceerde formule eens wat te herdenken, op de introductie van een of andere schaatsshow na. En dus zal er ook dit jaar op het Sint-Katelijneplein weer een gastland zijn beste beentje voorzetten om toeristen te lokken. En kunnen de kindjes weer op diezelfde paardenmolens zitten en de ouders langs ongeveer dezelfde kraampjes slenteren. Blijven de voornaamste attracties het reuzenrad en de schaatspiste. Pronkt de Stad er op de Winterpret-site andermaal mee dat Engelse touroperators haar kerstmarkt uitriepen tot ‘origi neelste kerstmarkt van Europa’. En investeert Electrabel een bijzon der klein deeltje van de fenomenale winsten die het ieder jaar maakt omdat het nauwelijks belastingen betaalt, in Electrabel Nachten op de Grote Markt. Wij weten ook: mensen gaan gewoon graag naar kerstmarkten, en ze doen dat dan ook in groten getale. Het is prettiger slenteren in het stadscentrum dan pakweg aan de Heizel. En met zo’n kerstmarkt valt veel geld te verdienen. De vorige editie leverde de Stad direct en indirect het niet-onaardige bedrag van 23 miljoen euro op. Vele andere steden morrelen evenmin aan de formule van hun kerstmarkt en bieden net als Brussel jaar na jaar dezelfde pret aan. Al zijn er tegen voorbeelden: Antwerpen presenteert om de twee jaar in de kerstweek Wintervuur, een festival met hartverwarmende muziek, een winter vuurbal, circus, dans en theater, iedere keer op een andere plek in de stad en bestemd voor het grote publiek. Gent pakt eind januari voor de eerste keer uit met een Lichtfestival, met onder andere lichtkunstwer ken langs een winters parcours door de stad. Waarom zou zo’n creatievere aanpak ook niet in Brussel kunnen?

EVA HILHORST

BDW 1256 PAGINA 16 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Top 100 van de art nouveau BRUSSEL – De uitgeverij Aparté, gespecialiseerd in publicaties over het Belgische patrimonium, brengt Top 100 – Art nouveau: Bruxelles uit. In meer dan zeshonderd kleurenfoto’s belicht kunsthistorica Marie Resseler (ook gids bij Arkadia) de veelheid aan gevels, glasramen, balustra des, tuinhekken, parksculpturen en straatmonumenten uit het Brussel se art-nouveautijdperk (1894-1914). Haar Top 100 zijn in feite ruim 150 blikvangers uit de tweeduizend artnouveaurestanten in het gewest. Het oeuvre van illustere namen als Fernand en Jules Brunfaut, Albert Ciamberlani, Julien Dillens, Paul Hamesse (Pathé Palace), Paul Hankar, Josef Hoffmann (Stoclethuis), Victor Horta (Autriquehuis), Paul Saintenoy en Henry van de Velde – kortom, bijna 120 architecten, ambachtslui en kunstenaars – wordt in beeld gebracht. Achter in de Top 100 vindt u lijstjes per gemeente. Ganshoren, Sint-Agatha-Berchem en Anderlecht, met maar een of twee interessante woningen, staan in schril contrast met Elsene, Sint-Gillis of Schaarbeek. Dankzij korte beschrijvingen en een handig plattegrondje wordt de publicatie een handige gebruiks gids om zelf wandelparcoursen te organiseren (224 blz., 28,50 euro, alleen F, www.aparte-editions.be). JMB

Nog even geduld: eind oktober 2011 is Tintin: The secret of the unicorn in de zalen.

Film > Onze striphelden zijn klaar voor hun close-up WERELDPRIMEUR VOOR MEIKLOKJE SINT-AGATHA-BERCHEM – Thea tergezelschap Het Meiklokje kreeg van de Amerikaanse auteur David Lindsay-Abaire (Pulitzer Prize voor Drama, 2007) de exclusieve toestem ming om diens werk Rabbit hole in het Nederlands te brengen – een wereld primeur. Hedwig Cooremans zorgde voor de vertaling. De gelijknamige Hollywoodfilm van en met Nicole Kidman ging pas in september in Toronto in première en draait nog niet in België. Een Tony Award voor beste hoofdrolspeelster en andere nominaties geven het werk nu al een internationale toekomst. Regisseur Claude Lammens is ape trots dat Het Meiklokje de dramati sche komedie, over het verwerken van leed in een gezin, op 27 november (20 uur) en 28 november (15 uur) in de Gemeentezaal mag opvoeren. JMB www.meiklokje.be

Van vlees en bloed dankzij de computer BRUSSEL – Hatelijk, maar ook confronterend: buitenlanders die je uitdagend vragen waarvan ze België dan wel zouden moeten kennen, en niet verder komen dan bier, chocolade en twee meisjes die tegen een tennisbal kunnen meppen. Het zal – duizend bommen en granaten! – in 2011 gene waar zijn. ‘Onze’ striphelden staan op het punt filmsterren te worden. Grote, wereldvermaarde filmsterren.

e overdrijven niet meer dan toe staan. De Brusselse striphelden staan aan de vooravond van een filmcarrière die hun roem alleen maar kan doen toenemen. Midden februari belandt Largo Winch in de bioscopen. Begin augustus

maken de Smurfen hun opwachting, en eind oktober begint Kuifje aan de verovering van de wereld.

Largo Winch Largo Winch is de succesvolle stripreeks van

de Brusselse tandem Jean Van Hamme (sce nario) en Philippe Francq (tekeningen). De ti telheld is een miljardair in spijkerbroek met de charme van een playboy en de dadendrang van een klassieke stripheld. Volgens Francq is de specificiteit van deze actiestrip dat de verhalen rond economische thema’s draaien. De wereld van multinationals, buy-outs en takeover currency biedt onvermoede mogelijkheden tot intriges. Dat kwam niet helemaal uit de verf in een eerste filmadaptatie in 2008. Maar het publiek daagde wel op voor die Franse blockbuster, die 25 miljoen euro had mogen kosten. Regisseur Jérôme Salle mocht aan een tweede

boogiewoogie: BDW trakteert!

WIN!

Het Brussels Boogie Woogie Festival pakt op 26 en 27 november uit met klinkende namen als Mike Sanchez, Claude Bolling en Pierre-Alain Volondat. BDW schenkt voor beide avonden 3 x 2 vrijkaarten weg. Mail vóór vrijdag 26 november, 15 uur, ‘Boogie26’ of ‘Boogie27’ naar win@bdw.be. Succes! LEES MEER OP PAGINA 18

Begin augustus strijken de Smurfen neer op Times Square...

film beginnen. Die werd deels in België op genomen. Hoofdrolspeler Tomer Sisley kreeg het gezelschap van de Vlaamse acteur Koen De Bouw en de Amerikaanse actrice Sharon Stone. De korte inhoud is bekend. Largo Winch wordt op de dag van de verkoop van een huma nitaire stichting door een mysterieuze getuige beschuldigd van misdrijven tegen de mense lijkheid. Om zijn onschuld te bewijzen moet hij terug naar de Birmese jungle.

Smurfen De Smurfen zijn al een eeuwigheid geen figu ren van papier meer. Peyo, de artiestennaam van de in Schaarbeek geboren en in Elsene op gegroeide Pierre Culliford, tekende de blauwe miniwezens met witte muts en broek voor het eerst in 1958. In 1975 werd in de legendari sche Brusselse studio Belvision een anima tiefilm gemaakt van De fluit met zes Smurfen. Amerika ging in de jaren 1980 voor de bijl dankzij de honderden tekenfilms die HannaBarbera voor televisie produceerde. Voor een heropleving moet straks de bio scoopfilm zorgen waar Columbia Pictures en Sony de schouders onder gezet hebben. Het is geen tekenfilm, maar live action met drie dimensionale, met de computer gegenereerde Smurfen. Het project is in handen van Raja Gosnell, die eerder de tekenfilmhond ScoobyDoo een speelfilmcarrière bezorgde.

De Hollywood-productie dreigt wel een beetje aan de eigenheid van de Smurfen te raken. Ze worden zonder pardon uit hun normale ha bitat gehaald. Smurfen leven, zoals iedereen weet, in de tijd van ridders en schildknapen zoals Johan en Pirrewiet. De scenaristen la ten de Smurfen in het begin van de film op de vlucht slaan voor de gemene tovenaar Gar gamel. Door een vreemd zwart gat belanden ze in het New York van vandaag. Nou moe! Grote Smurf, Mopper, Klungel, Smurfin en Brilsmurf moeten niet alleen uit handen blij ven van Gargamel en zijn kat Azraël, de naïe ve, kleine wezens moeten zich ook redden in de grote, cynische metropool. Ze krijgen daarbij de hulp van een getrouwd koppel dat zijn eerste kind verwacht. De krant USA Today weet ook te melden dat Gargamel niet langer Smurfen wil opeten omdat dat ‘te angstaanja gend’ is. Hij is slechts uit op het recept van de geheime toverdrank van de Smurfen om daar mee zijn magische krachten te versterken.

Tintin Als vanouds spant Kuifje de kroon. Doordat nieuwe albums uitblijven – Hergé wou niet dat de reeks na zijn dood werd verdergezet –, was Kuifjes ster wat tanende. Daar brengen twee reuzen uit de filmindustrie verandering in: Steven Spielberg en Peter Jackson. Dat de regisseur van Indiana Jones en E.T. en de regisseur van King Kong en Lords of the

BDW 1256 PAGINA 17 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

DE SCHATKAMER VAN DE SINT Op de foto hiernaast zie je, echt waar, meneer Raemdonck, 75 jaar en directeur van het Speelgoedmuseum. Als kind had hij niet veel speelgoed. Later wel: “Telkens als ik wat geld op zak had, ging het op aan speelgoed.” En nu heeft hij 35.000 stuks!

ZAZIE IN HET MUSEUM, PAGINA 26-27

En halfweg februari maakt Largo Winch zijn rentree op het witte doek.

rings de krachten bundelen om Kuifje te verfil men, is oud nieuws. Maar de voorbije weken is de koorts flink de hoogte in gegaan. De eerste beelden van Tintin: The secret of the unicorn zijn namelijk vrijgegeven en ze zien er fantas tisch uit. De beelden zijn duidelijk bedoeld om de honger aan te scherpen. Kuifje zelf krijgen we nooit in vooraanzicht te zien, in tegenstelling tot Kapitein Had dock en de detectives Jansen en Janssen. De primeur ging naar het Engelse filmmagazine Empire. Volgens Jackson appelleert Kuifje aan de zucht naar avontuur die in ieder van ons sluimert. De regisseurs gaven het scenario aan een trio Britse scenaristen, omdat zij met Kuifje opgegroeid zijn en meer vertrouwd zijn met de Belgische stripcultuur. Spielberg bezit de filmrechten al vele jaren. Live action was volgens Jackson geen optie omdat acteurs van vlees en bloed nooit zul len aanvoelen als de personages die Hergé te kende. “Met CGI (computer-generated imagery, red.) kunnen we Hergés wereld wel tot leven brengen. De gestileerde, getekende gezich ten blijven, alles behoudt de looks die Hergé gaf, maar we maken het fotorealistisch.” De digitale personages krijgen de uitdrukkingen en bewegingen van echte mensen mee via het revolutionaire motion caputure-procedé. Andy Serkis, die voor Peter Jackson eerder op die manier King Kong en Gollum vertolkte, neemt Kapitein Haddock voor zijn rekening. Kuifje

werd overgelaten aan Jamie Bell, de acteur die doorbrak met de sociaal-realistische dansfilm Billy Elliot. Spielberg vertelt in Empire waarom hij iemand met danservaring wou: “Elke vakje van Hergé barst van de kinetische energie. Hergé wist hoe je één enkele tekening kunt la ten druipen van de actie, alleen maar door de beweging van het lichaam en de houdingen.” Het is overigens niet de bedoeling om het bij de verfilming van Het geheim van de eenhoorn te laten. Niels Ruëll

BDW 1256 PAGINA 18 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Muziek > Festival rond ‘basis van de rock-’n-roll’ beleeft tiende editie

Volondat doet de boogiewoogie BRUSSEL – Een klassiek pianovirtuoos die zich aan boogiewoogie waagt? Pierre-Alain Volondat, winnaar van de Koningin Elisabethwedstrijd in 1983, gaat de uitdaging aan tijdens de jubileumeditie van het International Brussels Boogie Woogie Festival. Voor het tiende jaar op rij organiseert de Brusselse pianist Renaud Patigny zijn boogiewoogiefestival. Om deze editie een extra feestelijk tintje te geven, nodigde hij een aantal bekende internationale namen uit, onder wie Claude Bolling, Mike Sanchez, Silvan Zingg en niemand minder dan Pierre-Alain Volondat. Het enfant terrible uit de klassieke muziek houdt er blijkbaar een verborgen agenda op na. Wie weet zorgt zijn optreden wel voor evenveel opschudding als dat van Albert Ammons, Pete Johnson en Meade Lux Lewis in 1938 in Carnegie Hall. Met dat concert in de beroemde cultuurtempel werd boogiewoogie plots als serieuze muziek aangezien. Tot dan gold de uitbundige percussieve pianostijl als goedkoop entertainment en was hij enkel te horen in danstenten en clubs van twijfelachtig allooi. Dat de energieke ritmepatronen wortelden in Afrikaanse tradities, hielp indertijd natuurlijk niet om snel erkend en opgepikt te worden door een blank publiek. Meer dan zeven decennia later valt de histo-

Pianist Pierre-Alain Volondat: herkent u de extatische laureaat van de Koningin Elisabethwedstrijd 1983 nog? Nu waagt hij zich voor het eerst aan boogiewoogie.

rische waarde van boogiewoogie niet meer te ontkennen. Hier ligt de basis van de rock-’nroll en van de rhythm-and-blues. In het internationale boogiewoogiecircuit behoort Pa-

tigny tot de top: hij wordt overal uitgenodigd, tot op het vermaarde bluesfestival in Chicago. Boogiewoogie moet je live meemaken, want elke artiest is een fenomeen op zich. En dit jaar

belooft het een uitzonderlijk spektakel te worden, want naast Volondat en Patigny komen er nog enkele andere performers die de moeite lonen. Zo is er de Brit Mike Sanchez, die, als pianist van Bill Wyman’s Rhythm Kings, in de entourage van de Rolling Stones vertoeft. Als showman hoeft hij niet onder te doen voor Jerry Lee Lewis. In dezelfde lijn treffen we ook Nico Brina en Silvan Zingg aan. Die laatste mocht zelfs met Chuck Berry op tournee. En uit Frankrijk is er Claude Bolling. Hij is vooral bekend als filmcomponist (Borsalino), maar heeft ook een bigband en zet af en toe een stapje in de wereld van de boogiewoogie. Dit festival is vooral bekend door de gezamenlijke jamsessies met telkens minimaal vier pianisten aan de twee naast elkaar opgestelde vleugelpiano’s. Met Volondat erbij wordt er misschien opnieuw muziekgeschiedenis geschreven, net als 72 jaar geleden in Carnegie Hall. Georges Tonla Briquet

International Brussels Boogie Woogie Festival, 26 en 27 november vanaf 20 uur in het Sint-Michielstheater, Pater E. Devroyestraat 2, 1040 Etterbeek. Meer op www.88boogie.com

ADVERTENTIE

1 0 d e c e m b e r - dag va n d e m e n s e n r e ch t e n C e n T R a M O R e l e d I e n ST V e R l e n I n G B R U S S e l - J e T T e ST e l l e n VO O R : F I l M p R e M I è R e e n pa n e l G e S p R e K

HeT

ove

ijn

leV FIlM e n S p RO Cen TRa HeT eInde JeCT Van M O daG I C nFO Rel d e d enTRU RMaT e KVS I I , e eF M Sce n R na egie: ST VeR TOpa ORUM RiS Z len Ma (l en t M a - au t e n u R I n G B d e e I F ) , i u gR pan i e t R : R u ch e , R U S S e de l-Je elG d Ma i Bek TTe eSp a . e M gd e Rt vr Od ReK M , eRa IJd e tO R T V R ag : Y V a aG 10 S eS dec deS TellIn M e l aK mb et G. In e

leif

tel nSe e : 02 FO & K ReS ST R V S - B r 2 0 /51 e 3 R a aT O .16. VaT 10 leIF 33 146 l IS e OF Ie: Cen va , 10 paT WaaR en Op e T M 00 RUM na Iën aIl B T VOdIG le en InI C R M f1 USS Md ORO Ven TIaTI .JeT ORele 9u e p ST SeInd eF Va l T d e n On aaT. e Ien @UV deR Me VOOR MenS S T V V T .Be e aUS e S pIC TeUn V IedeRe n en V pan dee RlenI Iën e n e lna elle Van an de n, Wa RenIG Me G JeTT den UnI InSTe aRBI InG I S e J eV KO e l :W RIJZ lInG ReSpe n dIe STel FRa OU M S I C n T OO nIG ORe T VO ReV Ma nKY TeR S. en le e O

B VeR d R enI IenST de W naaR en BUSSC eKe - S GIn VeR e I TeM I H e Gen len l Van en Me e - W GFRIe VZW InG B de RM IM d R . USS BR dIS an el. GU - CHR TelMa aCKe YV I n J S O an TIne S - F Hen R Han V Gel an BR eYa pI BRae OeC RYn CKM KHO S an Ven

Rle

BDW 1256 PAGINA 19 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Culinair > Bar-restaurant feestelijk heropend

Tristero zkt. vrm. vr. inter. inhd.

Op reis in Le Cercle des Voyageurs © HERMAN SORGELOOS

Praat

Tristero ziet de poëzie en de kleinmenselijkheid in zoekertjes.

Gezien: The search project van Tristero, 18 november, Kaaitheater.

achteraf

Altijd een raar woord gevonden, zoekertje. Een verkleinwoord is al bedenkelijk, en dan is er nog iets wat niet klopt. De zoeker is toch degene die het bericht plaatst, en niet dat bericht zelf? Of niet? Maar misschien zit er wel iets achter die taalkundige kronkel: als men het over een plassertje heeft, dan doelt men ook niet zozeer op de plasser zelf, maar op zijn plasgerief. Zoals het voor plassers makkelijk, anoniem en hygiënisch is om je plassertje in jouw plaats te laten plassen, zo zal het zoekers makkelijk, anoniem en proper toeschijnen om hun zoekertjes het werk te laten doen. The search project van het Brusselse gezelschap Tristero – een ‘toneelstuk’ dat helemaal is opgebouwd met zoekertjes – toont dat met die aanpak wellicht veel optimisme of wanhoop gemoeid is. Tristero maakt gebruik van een projectiescherm en een hele troep acteurs (m/v, jong/ oud) die er zo gewoon mogelijk uitzien. Je zou de geselecteerde zoekertjes kunnen onderverdelen in de banale of bizarre, en de ernstige of zelfs levensbelangrijke. Tot eerstgenoemde categorie behoren zoekertjes naar een luipaard, leden voor een dynamische damesvolleybalploeg, een ‘groot formaat hond’, of lakens met groene lijnen die niet langer door Ikea verkocht worden. In de laatste categorie wordt gezocht naar verloren vaders en kinderen, partners om samen oud mee te worden, een dierbare chihuahua die het laatst werd gezien op oudejaarsavond, een penvriendin voor een gedetineerde... Natuurlijk wordt er ook veel gevist naar (buitenechtelijke) seks, wat soms poëzie oplevert genre ‘vochtige voor verkennen’ of ‘gezegend grasperk gevoelen’. Een evidente vaststelling is dat zich achter de vierkante centimeters krantenpapier vol afkortingen levensgrote mensen verschuilen met een verhaal vol uitweidingen. Écht banaal is zo’n zoekertje dan ook zelden. Als een meisje een oproep lanceert voor iemand die de bindteksten uit de concer ten van de Macedonische zanger Toše Proeski op YouTube kan helpen vertalen, dan is er met

dat meisje toch iets aan de hand. De meest trieste zoekertjes zijn wellicht die van mensen die niet meer weten hoe ze de zaken moeten aanpakken, en hun probleem in de groep gooien in de hoop dat het zoekertje zijn werk doet. De hoop op een antwoord dat hen zal redden, is dan gebaseerd op de overtuiging dat ze een antwoord waard zijn, of zelf ook iets waardevols te bieden hebben (ook veel ‘aanbiedingen’ zijn aandoenlijk). Maar uiteindelijk gaat het om een schreeuw in het donker, een boodschap in een ﬂes, waarop in de meeste gevallen helemaal niemand antwoordt. Fijne materie voor drama, dus. Maar wat doet Tristero ermee? In het begin, als de zoekertjes geprojecteerd worden (in twee talen), hoor je veel gegrinnik in het publiek, of zelfs ontzetting. Vooral dan bij de gore zoekertjes, waarvan er wellicht enkele gefingeerd of bewerkt zijn. Tristero speelt niet alleen met het komische effect van de afkortingen, maar ook met de vertalingen. De seksbeluste Vlaamse timmerman die ‘een wip wil maken’, wordt in het Frans een schoorsteenveger op zoek naar een schoorsteen; de halve analfabeet op zoek naar iemand die hem wil peipen, is in het Frans tevreden met iemand die hem wil susser. Daarna komen de acteurs stelselmatig op. Ze spreken de zoekertjes uit en richten zich daarbij tot het publiek. Ze bekijken hun collega’s om te zien of die misschien hebben wat ze zoeken. Dat schijnt niet het geval. Om beurten komen ze naar voren met alweer een ander verzoek. De allianties die de personages aangaan, zijn bedoeld om bepaalde zoekertje te ‘ensceneren’ (koppel zoekt draagmoeder, gezin in financiële moeilijkheden zoekt bouwgrond). Toch zet Tristero nauwelijks een stap verder van het goede uitgangspunt. Hun zoektocht naar een adequate vorm en toegevoegde waarde levert te weinig op. Wat meer fictie had deze voorstelling echt geen kwaad gedaan. Het is al een verdienste de poëzie en kleinmenselijkheid in deze objets trouvés op te merken en eruit te halen, maar het was ook niet verboden daar nog meer van datzelfde aan toe te voegen. Michaël Bellon

BRUSSEL – Zaterdag is Le Cercle des Voyageurs feestelijk heropend met concerten, dj’s, overvloedig veel drank en honderden nieuwsgierigen. De nieuwe uitbaters willen van het restaurant annex bar, op twintig passen van Manneken Pis, een dynamische ontmoetingsplaats maken. Naast het restaurant beneden is er een bibliotheek met comfortabele zitjes waar je kunt lezen of een reisvoorstelling bijwonen. “Dit huis moet voor iedereen toegankelijk zijn. Je kunt hier eten, maar evengoed wat surfen of een glas drinken terwijl je naar livemuziek luistert,” vertelt de Ethiopiër Haile Abebe, die samen met Lionel Cataldo de zaak overnam. Zaterdagavond krioelde het er van het volk, groot en klein, het was zelfs vriendelijk drummen. We hoorden jazz manouche van het Christophe Astolfi Trio, Frans chanson van Léonore Boulanger, het nieuwe elektronische duo van de Tunesische Ghalia Benali, de fantastische latin jazz van Azu-K en de vette funkcovers van Mr. Pringle’s, terwijl er in de Dori’s Bar beneden gedanst werd op wereldse lounge en vette grooves. In het restaurant wordt Franse keuken met een werelds tintje geserveerd. Zo prijken er Argentine à l’italienne of Ceci n’est pas une salade thaïe op het menu, aangevuld met wekelijkse suggesties. “In onze gerechten gaan we

op zoek naar de kruisbestuiving tussen culturen,” vertelt Abebe. Elke vrijdag- en zaterdagavond zullen dj’s de Dori’s Bar tot een stuk in de nacht platdraaien, en boven zal er elke maand een concert plaatsvinden in het kader van een themaweek. “Begin november was Afghanistan te gast. De kok van de Afghaanse ambassade is komen koken, er was een conferentie, een optreden... Mensen konden vragen stellen over (reizen in) Afghanistan, er was een boekencollectie samengesteld door Pêle-Mêle,...” De volgenden thema-avond, op 25 november, zet vijftig jaar onafhankelijkheid van verschillende Afrikaanse landen in de schijnwerpers. Abebe komt volledig op dreef als hij zijn plannen ontvouwt. Naast zijn trendy Ethiopische restaurant Kokob, iets lager in de straat, heeft hij al een leegstaand pand naast Le Cercle op het oog. “Ik zou er een hotel van willen maken, maar geen gewoon hotel: je moet er terechtkunnen voor muziek, gastvrijheid en een sfeer die ontmoetingen stimuleert. Daarmee wil ik ook mijn steentje bijdragen tot de heropwaardering van deze buurt, die ontzettend veel potentieel heeft.” Benjamin Tollet Le Cercle des Voyageurs, Lievevrouwbroersstraat 18, 1000 Brussel, www.lecercledesvoyageurs.com

ADVERTENTIE

KOM UIT JE TENT… EN NAAR DE ONZE ! 2011 is het Europees Jaar van het Vrijwilligerswerk. Feestweek 3 tot 11 december 2010

in een verwarmde tent op het Spanjeplein aan Centraal Station

✓ VRIJDAg 3 DECEMbER 2010 OFFICIëlE OpENINg VAN DE TENT.

13.30u • 16.00u

NIEUW voor verenigingen “Voorstelling gimm-e: de eerste sociale netwerksite voor de non-profit.” - Jo De Maeyer, Kicktease

✓ ZATERDAg 4 DECEMbER 2010 10.30u • 13.00u

Workshop: “Vrijwilligers werven. Een Stappenplan” - Nathalie Winters

✓ WOENSDAg 8 DECEMbER 2010: bRUSSElDAg 10.00u • 19.00u

10.00u • 21.00u 10.00U • 18.00u 10.00U • 18.00u

Workshops o.a. Expats in Brussel, voorstelling vacaturebank voor vrijwilligers, Gimm-e, ... Animatie o.a. chocoladetentoonstelling, fitballen, zanggroep Meet the volunteer: vrijwilligers vertellen over hun ervaringen Meet the expert: volg een speeddate met Het Punt vzw, stel je prangende vragen aan onze experts wetgeving, verzekering, vrijwilligersbeleid,…

INKOM EN WORKSHOPS ZIJN GRATIS !

Top of the bill back to the 80ies

Hoger Lager spel met Donaat Deriemaeker!

Speel zelf mee op woensdag 8 december (15.30-16.30 u.) en win of kom supporteren voor de Brusselse Jeugdhuizen (19-20 u.). Daarna heffen we samen het glas! Doorlopende

standen

gersorganisatie

lgische vrijwilli

selse en be markt met brus

Voor het volledige programma: www.hetpuntbrussel.be of vraag meer info via hetpuntbrussel@gmail.com of 02 218 55 16

Wetenschap > Voorstellingen ook in het Engels

Planetarium nu elke dag open LAKEN – Het Planetarium van de Koninklijke Sterrenwacht breidt zijn openingsuren uit en richt zich ook tot een Engelstalig publiek.

BDW 1256 PAGINA 20 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Tot nu was het Planetarium alleen op werkdagen en zondagmiddag open; op zaterdag en op feestdagen bleven de deuren dicht. Op werkdagen was het programma vooral afgestemd op scholen. Zondag en woensdagmiddag was er een wisselende filmvoorstelling, eerst in het Nederlands, daarna in het Frans. Dat verandert allemaal vanaf 26 november. Voortaan is het Planetarium ook op zaterdag, zondagvoormiddag en op feestdagen open en wordt in de koepelvormige pro-

jectiezaal elke dag minstens één spectaculaire film vertoond. Het Planetarium investeerde ook in een meertalig audiosysteem, zodat de bezoeker elke voorstelling in het Nederlands, Frans of Engels kan volgen. Het aanbod is bovendien uitgebreid met de nieuwe ‘full dome’-film Violent universe, over hoe sterren aan het einde van hun leven ontploffen en allerlei mate riaal in de ruimte spuwen. Nieuw is ook de openluchttentoonstelling, een verzameling van 28 indrukwekkende beelden van het heelal, gemaakt door de grootste sterrenwachten en ruimtetelescoHUB pen. www.planetarium.be

ADVERTENTIE

w is uitgever vatnisdedé vz k e e W ze e D l e De kran Bruss Week en Agenda.

l Deze weekbladen Brusse t magazine Agenda ws over Brussel. He eu ni or door vo r de lei kt mar Brussel, omkaderd alle activiteiten in n ee en nn ke ide bundelt wekelijks . Be redactionele artikels ote gr al nt aa n ee drietalige (N, F, E) in rond Brussel en en in ng idi re rsp ruime ve Vlaamse steden. van de organisatie n en ondersteunen Voor het assistere het bijzonder, is van de redactie in dse (4 d./week) in het algemeen en de ek naar een eltij zo op k ee W ze De Brussel

Secretaris / Secretaresse

us 2011

nuari t/m august

ng van ja voor een vervangi

TAKEN sorteren en verspreiden van inkomende informatie invoeren en controleren van data opvolgen van vragen van lezers, freelancers,… opvolgen van de wedstrijden organiseren en opvolgen van publieke evenementen n opmaken van verslagen n diverse andere administratieve en logistieke taken n n n n n

PROFIEL n goede informaticakennis, bij voorkeur ervaring met databanken n nauwkeurig en zin voor verantwoordelijkheid n vlot in de omgang en communicatief ingesteld n zowel zelfstandig als in team functioneren n tweetalig Nl/Fr

WIJ BIEDEN n een afwisselende baan in een dynamische ploeg n een bediendecontract van januari t/m augustus 2011 n extralegale voordelen

1 december 2010 motivatie Geïnteresseerden sturen voor ek vzw, algemeen directeur met cv naar: Brussel Deze We plein 18, 1050 Brussel Marijke Vandebuerie, E. Flagey .be of marijke.vandebuerie@bdw

Dj Duquesnoy met het jongste slachtoffer.

Festival > Toppers Europalia 2011-’12 bekend

Snuiven van Brazilië BRUSSEL – De stichting Europalia Internationaal heeft het programma voor haar tweejaarlijkse festival bijna rond. Europalia Brasil begint op 4 oktober 2011 en sluit met wervelende carnavalsgekte half januar i 2012 af. In de tussentijd zijn er ruim tweehonderd evenementen. Mooi samenvallend met de 190ste verjaardag van de Braziliaanse onafhankelijkheid (in 2012) brengt het festival Europalia Brasil een toekomstgericht culturenportret vol emoções. Het hoofdthema is ‘diversiteit’. Die rode draad loopt door tentoonstellingen (oude en actuele

cultuurgeschiedenis), literatuur, dans (indianengroepen), avantgardearchitectuur, hedendaagse fotografie, film (retrospectieven en premières), wetenschap, mode, design en vooral veel muziek: van klassiek, traditionele plattelandsfolk, samba en melige pagode tot sertanejo (country), bossanova (denk aan João Gilberto) en de gesofistikeerde, populaire MPB of Música Popular Brasileira van Gilberto Gil tot Caetano Veloso. De opvallendste amazonepapegaai onder de tentoonstellingen wordt Brasil in Bozar: vijfhonderd jaar Brazilië, vertrekkend van aspecten die dieper worden uitgespit in de

andere tentoonstellingen. Het Jubelpark brengt Indio no Brasil, over de indianencultuur van het precolumbiaanse tijdperk tot vandaag. Voorts zijn er exposities over folklore (Afro-Brasil), Afro-Braziliaanse juwelen, moderne stadskunst (A rua), outsiderskunst uit psychiatrische instellingen (Art & madness) en de ontdekking van mineralen en hun toepassingen (Terra Brasilis in het ING-Cultuurcentrum). Bij Europalia China 2009-’10 was het Chinese theehuis met zijn rode lampionnen op de Kunstberg het kloppende hart van het festival. In hetzelfde pand komt volgend jaar een heuse Club Brasil, opvallend

BDW 1256 PAGINA 21 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Muziek > Thuisbezorging met een plus

Wat een vinylplaat lijden kan SINT-JOOST-TEN-NODE – Dj Duquesnoy is een platenfreak en bestelt vinyl over het internet. Dat wordt dan thuisbezorgd, dubbelgevouwen of met een (extra) gat in het midden. Hij draait als dj onder de naam Duquesnoy omdat hij dezelfde voornaam heeft als de beeldhouwer van Manneken Pis: Jérôme. Voluit wil hij zijn naam liever niet in de krant omdat hij zijn professionele leven – hij geeft les in een Brusselse school – gescheiden wil houden van zijn nevenactiviteit. Dj Duquesnoy is een gedreven man; ook nu hij onlangs vader is geworden, draait Jérôme nog meermaals per maand in de Sint-Gorikshallen, en ook privé is muziek ‘een belangrijk deel’ van zijn bestaan. Zijn muziekverzameling groeit snel, voornamelijk door de oude grammofoonplaten die hij op internet bestelt, zowat wekelijks. En hier begint ons verhaal: de thuisbezorging van die collector’s items is een ware nachtmerrie. De platen worden thuisgeleverd door de postbode (steeds een andere), te voet of met een bestelwagentje: er valt geen lijn in te trekken. Als er op dat moment niemand thuis is, moet Jérôme achteraf naar het postkantoor. Het liefst zou hij zijn troetelplaten afhalen in het dichtstbijzijnde kantoor – op het Madouplein –, maar dat kan niet; hij moet telkens naar het Noordstation. Vorige week kwam een zeldzame, oude, maar intacte plaat uit Engeland aan. Tenminste, intact tot het

moment suprême: de aﬂevering. Op de envelop stond voor één keer niet in grote letters ‘do not bend’ of ‘fragile’. De postman vouwde het vinyl dubbel om het in de brievenbus te wurmen. Toen Jérôme naar het postkantoor afzakte, trof hij daar een bijzonder meelevende beambte. Die bleek een collega-muziekfan te zijn en vertelde spontaan dat het nog erger kon: onlangs had de trieermachine in een hoofdkantoor een zending van 25 grammofoonplaten niet herkend. Die schijven hebben nu wel een zéér groot gat in het midden.

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Pens

Bijzondere zorgen Op ingediende klachten stuurde De Post altijd standaardbrieven met excuses en de mededeling dat de oorzaak van de schade niet kon worden vastgesteld. Tegelijk werd gesuggereerd dat zendingen met een zekere waarde speciaal verzekerd kunnen worden en dan ‘bijzondere zorgen’ krijgen. Jérôme is nog steeds tot in het diepst van zijn hart bedroefd. “We leven in een tijd dat internethandel een hoge vlucht neemt. Deze plaat kostte me vier euro, maar wat als het nu een uniek stuk betreft? Aparte verzekeringen en gespecialiseerde firma’s betekenen het tienvoudige of meer van de aankoopprijs. Ik wil me zeker ﬂexibel opstellen en constructief meewerken. Maar ik mis vooral eenduidigheid. Als we niet thuis zijn, laat men de platen soms onbeheerd aan de voordeur staan. In Sint-Joostten-Node, anno 2010.”

Het is net Offerfeest geweest. Mijn buurtslager zei dat hij met moeite nog kon staan en dat het mes vasthouden hem pijn deed.

Lieven Bulckaert

Companhia Brasileira de Mystérios e Novidades (l.) en Parangolés, textielcreaties van Hélio Oiticica (1937-’80).

groen als de Amazone. Daar zal kort na de zomer alle informatie over een tweehonderdtal evenementen

te vinden zijn. Binnenkort kunt u ook terecht op www.europalia.eu. Jean-Marie Binst

Het Offerfeest lijkt soms wel de wereld op zijn kop. In plaats van vlees te verkopen aan de wachtende klanten, is het hier de slager die wacht tot de klanten hem het vlees komen brengen. Die klanten hebben laten slachten in Anderlecht of in Londerzeel en komen dan voor het versnijden bij hun gewone slager. Bij de ene zijn dat snel vijftig schapen, bij de andere zelfs meer dan honderd... De parallel met de eindejaarsfeesten in de vishandel is snel gemaakt. Straks, in de nachten voor kerst en Nieuwjaar, zullen er honderden visboeren in België nauwelijks slapen. Vishandelaars zijn tegenwoordig voornamelijk traiteurdiensten, want de klant eet graag vis, maar weet niet meer hoe die te bereiden. Dus maakt de handelaar hem klaar. Vader en moeder springen die dagen bij in de winkel en op Driekoningen liggen ze dan allemaal uitgeteld in de sofa. Bij onze moslimslagers is het rond het Offerfeest een beetje vergelijkbaar. De klanten weten niet meer hoe er geslacht moet worden en dat laten ze – we zullen maar zeggen ‘gelukkig’ – over aan geschoold personeel. Maar die rituele slachters doen uitsluitend dat: slachten. Ook het versnijden moet tegenwoordig een beetje deftig gebeuren. Al dat vlees moet immers netjes verdeeld worden en cadeau gedaan aan vrienden en buren, en dan willen wij toch ook niet dat er een zootje van gehakt wordt, niet? Dus gaan ze met hun geslachte dier naar de slagerij. Die in mijn buurt wordt gerund door drie moedige jonge broers. Ze zagen er de afgelopen dagen allemaal een beetje verlept uit. In de etalage van die broers: vooral grote schalen vol minder gangbare dierproducten, de ‘witte’ triperie van het schaap: maag, darmen, teelballen,... Het rode vlees en de rode ingewanden – hart, lever en niertjes – worden vlot meegenomen door de klant, maar aan de darmen is er te veel werk. En het is vies werk, darmen spoelen en magen leeghalen. Dus blijft de slager ermee zitten. Hoe eigenaardig toch, dat de dure stukken het gemakkelijkst te bewerken zijn en de goedkope stukken het moeilijkst... Toch is triperie altijd gebonden geweest aan volks feest. Ook tijdens de traditionele varkens- of kalfsslacht in onze streken (doorgaans in november). Het duurdere vlees, de hammen en ruggen en droogworst, werd gezouten om de winter door te komen; de medewerkers bij de slacht deden zich die dag te

goed aan de triperie: bloedworst, Pajotse dikkentrip en varkenskop (c.q. kalfskop). Breugeliaans vertier doemt in onze gedachten op. Waarom? Omdat ingewanden heel slecht bewaren en dus beter onmiddellijk worden gebruikt. Zo ontstond er jaarlijks heel even een orgie van vlees binnen een bevolking die verder spaarzaam met dierlijke proteïnen moest omgaan. Triperie is feest! Onze Marokkaanse stadsgenoten doen iets vergelijkbaars. Het valt op dat er op moslimhoogdagen (elke vrijdag, bijvoorbeeld) in de winkel altijd meer ‘slachtafval’ ligt dan op andere dagen. Ook zij vieren feest met ingewanden. Ik kocht een ruime portie schaapspens. Rauwe. Het traditionele recept is, zelfs in oeroude kookboeken als De raadsman in de kookkunst van Gaston Clément, steeds weer ‘Afval naar de wijze van Caen’, tripes à la mode de Caen. Als u dat gerecht nog niet kent, ga dan eens naar om het even welke markt in Frankrijk. Het is een dooddoener. Gelukkig bestaat er ook nog iets anders in de triperiewereld. Twee jaar geleden schreef ik over boekmaag en gaf ik een recept van penslawar, uit Kaapstad. Dat is er ook eentje; er bestaat zeker geen unieke manier om herkauwersmagen te bereiden. Doorgaans zijn het recepten van lang koken, met groenten die daartegen kunnen – bonen, bijvoorbeeld. De bekende recepten verwijzen steeds naar steden, nooit naar dorpen. Triperie is al vroeg, door de grote bevolkingsconcentratie, stadsvoedsel geworden. Nergens anders kon men zo vlot grote hoeveelheden bederfbare voedingsmiddelen kwijt. En omdat tripes altijd sterk smaken (ruiken), vullen ze graag, zelfs met kleine porties, het armoedige menu van de proletariër aan. Parijs is nog altijd dé stad van de triperie. Maar Londen kent de chitterlings, Madrid zijn callos, Brussel de choesels au madère. Ik wil u de Romeinse versie cadeau doen. In de buurt van de Testaccio, waar destijds het slachthuis lag (vergelijkbaar met ons Kuregem), vindt men nog heel wat eethuisjes waar tripes de dienst uitmaken. We beginnen met het neutrale deel. Gooi de pens in ruim kokend water met wat geurige groente (ajuin, selder, prei, peterselie,...). Doe er ook kruiden bij als laurier, peper en natuurlijk een beetje zout. Laat de pens heel zachtjes koken gedurende een uur (of twee). Eenmaal zacht laat u de maag uitdruppen en

Eigenaardig toch: de dure stukken vlees zijn het gemakkelijkst te bewerken, de goedkope het moeilijkst hakt u ze in hapklare brokken (zeker niet té klein). Doe in een grote stoofpot een ruime portie gehakte ajuin, een beetje verse chilli, een beetje gehakte wortel en selder. Laat alles smelten in de olijfolie. Als het mengsel glazig is, wat look erover persen, en na nog enkele minuten een ruime geut goede rode wijn. Doe hierover gepelde, maar niet uitgeperste verse tomaten (Romeinen hebben graag nog wat zurigheid in hun tomaat, tomaten uit blik missen dat). Als alles er wat als een soepje uitziet, de pens er weer bij en nog een uur (of twee, drie) laten pruttelen. Desnoods wat vocht toevoegen. Opdienen met een beetje gehakte munt en geraspte pecorino romano. Ik vroeg aan mijn slager hoe de Marokkanen pens klaarmaken. Hij keek me bedenkelijk aan. “Ik zou het niet weten,” zei hij, “ik ben met een meisje van hier getrouwd.” Hij mag dan slager zijn, de stap naar het zelf klaarmaken van zijn koopwaar ten behoeve van zijn klanten heeft hij nog niet gezet. De visboeren hebben nog een stapje voor. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1256 PAGINA 22 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Wafae Abakkach: “Mensen geloven klakkeloos wat tv en kranten hen voorschotelen. Ook op de VUB, bij mijn medestudenten uit de provincie, leeft dat. ‘Molenbeek! Oei, oei, hoe overleef je daar?’ Wat is dat nu voor een vraag?”

SINT-JANS-MOLENBEEK – “Mensen helpen: mijn zussen, mijn broer en ik zijn ermee opgegroeid. Bij mij kwam de klik toen ik merkte dat er nog veel miserie is in dit rijke landje: sommige mensen hebben zelfs niet genoeg geld om te eten. Op mijn vijftiende begon ik gratis bijles te geven. In Molenbeek, maar ook in andere gemeenten. Met veel van die kinderen heb ik nog contact.” Wafae Abakkach is eerstejaars rechten aan de VUB en heeft een groot hart voor haar medemens.

et bijles geven is Wafae Abakkach ondertussen al een tijdje gestopt. “Heel spijtig, maar ik kon het niet meer combineren met mijn studie en mijn andere activiteiten. Zo moest ik bij De Toverfluit, het atheneum waar ik Economie-Moderne Talen volgde, om de twee weken stage lopen in een instelling van sociaal nut. In mijn laatste jaar heb ik gekozen voor de Heemschool in Neder-Over-Heembeek. Dat is een medischpedagogisch instituut voor mentaal en fysiek gehandicapte kinderen en jongeren. Ik hield me er bezig met de drie- tot twaalfjarigen.” “Sociaal engagement zit me echt in het bloed. Ik doe het graag, maar confronterend is het evengoed. Zo heb ik in het vijfde jaar kennisgemaakt met Nasci in Schaarbeek. Dat is een vzw waar zwangere vrouwen en moeders in een sociaal moeilijke situatie een helpende hand krijgen. De meeste vrouwen die bij Nasci werken, zijn vrijwilligers. Ik vind dat mooi, mensen die zich belangeloos inzetten. Maar de realiteit is hard, en na mijn eerste stagedag heb ik thuis de hele avond geweend. Zo erg vond ik het dat vrouwen zo diep in de miserie kunnen zitten. Het wordt werkelijk hoog tijd dat we onze oogkleppen afleggen, dat we afstappen van het idee dat

iedereen in dit landje gelijke kansen krijgt.” “Super vind ik het hoe mijn oude school sociaal bewustzijn en engagement aanmoedigt; het stageproject van De Toverfluit is bij mijn weten uniek binnen het onderwijs in de hoofdstad. Het is ook een heel warme school, een hechte gemeenschap. Ik was er dan ook het hart van in toen mijn middelbareschooltijd erop zat. Maar de band is gebleven: ik ga er nog geregeld naartoe, en sommige leerkrachten zijn zelfs vrienden geworden. Onder meer mijn lerares Frans, Marleen, die me de liefde voor literatuur heeft bijgebracht. Voor Flaubert, mijn absolute favoriet; Madame Bovary was een ware openbaring. Flauberts proza, zijn maatschappijbeeld, zijn moed om onomwonden de zaken te vertellen zoals hij ze ziet. Schitterend.”

Vooroordelen Wonen in Molenbeek, naar school gaan in Molenbeek: Abakkach heeft het altijd als positief ervaren. “Het doet me dan ook pijn dat de media maar wat graag Molenbeek in een negatief daglicht stellen. Zo mogelijk nog meer stoort me de gemakzucht waarmee de mensen gedwee dat negatieve beeld voor waar nemen. Klakkeloos geloven ze wat televisie en kranten

hen voorschotelen. Ook op de VUB, bij mijn medestudenten uit de provincie, leeft dat. ‘Molenbeek! Oei, oei, hoe overleef je daar?’ Wat is dat nu voor een vraag? Ik vind het gewoon niet kunnen, zo’n eenzijdige beeldvorming van een gemeente door buitenstaanders. Natuurlijk gebeurt er af en toe iets wat niet door de beugel kan. Maar dat kun je over andere gemeenten en steden ook zeggen. Overal zijn er goede en slechte mensen.” “Ik vind het zelfs een voorrecht dat ik in Brussel ben mogen opgroeien. Hier heb je de kans om mensen van alle mogelijke nationaliteiten te ontmoeten. Dat werkt verrijkend: dankzij Brussel heb ik meer inzicht gekregen in andere culturen dan de mijne. Dat is misschien wel het meest positieve punt. Dat, en het feit dat een samenleving als de Brusselse een ideale vijver is voor sociale activiteiten. Maar ondanks alles denk ik niet dat ik hier zal blijven wonen, omdat ik het moeilijk heb met de verkeersdrukte. Maar het contact met Brussel, dat zo dikwijls het mikpunt is, zal blijven.” Abakkach’ ogen schieten vuur onder haar wilde krullenbol. “Vooroordelen, ik zou er iets van krijgen! Ook van de vooroordelen tegenover mijn gemeenschap. De manier bijvoorbeeld waarop het debat over de hoofddoek wordt gevoerd. Mijn ouders zijn traditionele moslims, mijn moeder draagt een hoofddoek. Ik niet, al ben ik net zo goed overtuigd moslim. Een hoofddoek dragen of niet is een persoonlijke keuze, geen verplichting. Misschien is het inderdaad wel zo dat er moslimmeisjes zijn die het doen om zichzelf te beschermen. Ikzelf heb er nooit behoefte aan gehad, ik word ook niet lastig gevallen omdat ik er geen

Wafae Abakkach met haar moeder. “Zonder haar was het nooit gelukt. Nooit zal ik haar genoeg kunnen bedanken.”

draag. De mensen die daarover hun zeg willen hebben, zouden best eerst eens de Koran openslaan en goed lezen voor ze een opinie van de daken schreeuwen. Ik heb al zoveel onzin over de islam gehoord, ongelooflijk. Natuurlijk zijn er extremisten, maar die vind je in elke godsdienst. Moslimfundamentalisten hebben niets te maken met de ziel van onze geloofsovertuiging.”

Doorzetten Nog een misvatting volgens Abakkach: meis-

BDW 1256 PAGINA 23 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

FREDDI SMEKENS Noevenant “Na mijn eerste stagedag bij Nasci heb ik thuis de hele avond geweend. De realiteit is hard”

Wafae Abakkach, studente

‘Niets mooiers dan anderen helpen’ jes van allochtone afkomst hebben meer ambitie om ‘het te maken’ dan de jongens uit hun gemeenschap. “Als ik zo rondkijk in de aula van de VUB, dan zie ik zeker zoveel jongens van allochtone afkomst als meisjes, misschien zelfs meer. Het verkeerde beeld dat de mensen daarover hebben, komt volgens mij door het feit dat doorgaans vooral het negatieve gedrag van allochtone jongens, die doelloos op straat rondhangen zonder veel perspectief, in de verf wordt gezet.” “Ik heb ondertussen echt wel mijn plaats gevonden daar aan de VUB. Iedereen had me gezegd dat de aanpassing moeilijk zou zijn, dat het contact met de docenten veel afstandelijker zou zijn dan ik gewend was. Maar dat valt allemaal best mee, ze stellen zich wel degelijk bereikbaar op. Ik ben ook vastbesloten om door te zetten, ik wil niet afhaken in tegenstelling tot nogal wat medestudenten. De eerste dag van het academiejaar waren we met zowat tweehonderd, ik schat dat er daarvan nu nog ongeveer honderd overblijven. Maar makkelijk is het allerminst: voor iets anders dan studeren en mijn sociale activiteiten heb ik amper nog tijd, uitgaan is er zo goed als niet meer bij. Dat is een groot verschil met vorig jaar.”

Young Ambassador Onopgemerkt is Abakkach’ engagement zeker niet gebleven. Zo heeft ze in de lente van dit jaar de Young Women in Public Affairs Award van Zonta Club Brussel Zavel gekregen. Zonta is een serviceclub die deze prijs uitreikt aan een scholier of student die het statuut van de vrouw, op welk gebied

dan ook, belicht of probeert te verbeteren. “Het is helaas nog altijd zo dat vrouwen wereldwijd minder kansen op de arbeidsmarkt krijgen dan mannen. Prostitutie en gedwongen huwelijken blijven prangende problemen. Het is echt wel belangrijk om daarover maatschappelijke debatten op gang te brengen.” Nu is Abakkach net terug van vijf dagen Bologna, waar ze als winnares van de nationale Young Ambassador Award 2010 van de Lions Club mocht meedingen naar de Young Ambassador of the 21st Century European Award 2009-2010. “We moesten ons project in het Engels voorstellen en we waren met vier kandidaten. Een Italiaans meisje, een Duits, ik en een Ierse jongen. De jongen heeft gewonnen – met een soort van tijdschrift over zelfmoord –, ik heb de tweede prijs behaald met Move with the Seniors, een project voor bejaarden, workshops in Brusselse bejaardentehuizen. De bedoeling is nu om met studiegenoten en vrienden – allemaal vrijwilligers – dit project verder uit te werken met de steun van de Lions Club. Daarnaast wil ik ook nog een bestaand initiatief steunen, Debra Belgium, de Belgische tak van een in Engeland opgerichte organisatie die werkt rond epidermolysis bullosa. Dat is een ongeneeslijke erfelijke huidaandoening, die gekenmerkt wordt door blaarvorming bij de lichtste aanraking. Het is niet alleen een heel pijnlijke ziekte – de blaren zijn in feite tweedegraads brandwonden –, maar het is ook een aandoening die mensen sociaal buitensluit.”

Karel Van der Auwera

elukkig kom ik meer en meer lezers tegen die mij vragen: “Wa es a noste waudje in de gazet?” Uiteraard moet ik dan over dat noste waudje nog nadenken. Maar het toeval wil dat mijn antwoord op die pertinente vraag onlangs luidde: “Awel, da kan ik ni direkt zegge... Da’s noevenant.” En ineens bleef ik bij ons Brusselse woordje noevenant stilstaan. Ik gebruikte het zonder er de diepgang en de betekenis van in te schatten. Zonder het onmiddellijk te linken aan ons Algemeen Nederlandse woord naargelang, bijvoorbeeld. Maar toch had ik onmiddellijk een gevoel dat ik zou kunnen verwoorden als: “Noevenant zal het waudje zaain woe ik goen auver schraaive.” En dat ben ik nu net aan het doen, waarde lezer. Ons woordje noevenant is even vrijblijvend als veelzeggend wanneer men het gebruikt. Alles hangt af van in welk geval – noevenant dus – men het in de mond neemt. Maar één ding is zeker: noevenant kan men op alle situaties plakken, tot en met existentiële twijfels en geestesgesteldheden. We hebben hier te maken met een woordje dat ons vrijheid en ademruimte geeft. Zowel wanneer men zeker is van zijn stuk als enigszins twijfelt. Anders is het bijvoorbeeld gesteld met: “’t Es te zeen.” Wanneer men die uitdrukking gebruikt, is er namelijk meestal niets te zien. Ook masscheen en “Wee weut?” hebben volgens mij geen uitstaans met noevenant. Natuurlijk zou men die theorie kunnen weerleggen met “Da’s noevenant g’het bezeet.” Welnu, waarde lezer, om niet in een doodlopend Brussels straatje terecht te komen, zou ik op die vraag liever het antwoord schuldig blijven. Graag even terug naar waarom ons woordje noevenant zo mysterieus en intrigerend is. Hoe vaak, waarde lezer, worden we niet geconfronteerd met de interessante vraag: “Hoo est?”? Uiteraard niet vaker dan ons lief is, temeer omdat we die vraag zelf meer dan eens aan iemand stellen. Welnu, stel dat men op die vraag als antwoord krijgt: “Noevenant”, wat moet men zich daar dan bij voorstellen? Noevenant kan namelijk in dat geval betekenissen hebben gaande van

“Dik in orde” over “Zu en zu” tot “Stillekes” en “’t Kan beiter.” Antwoorden met “Noevenant” is dus even raadselachtig als dat de vraag vrijblijvend was. Ooit kwam ik in een verhitte discussie terecht waarin ons woordje noevenant een primordiale rol speelde. Ik zal proberen ze hier ongeveer letterlijk weer te geven. Iemand veranderde plots van onderwerp met: “De doege weude keuter noevenant de seizoone.” Uiteraard viel na die uitspraak een lange stilte. Tot iemand die pijnlijke stilte verbrak en zei: “Ik paas van ni. Volgens maa weude de doege langer noevenant de seizoone.” Weer zweeg iedereen. Toen de stilte haast oorverdovend werd, zag ik de kans schoon om ons woordje noevenant in de juiste context te plaatsen. “De seizoone weude langer of keuter noevenant de doege keuter of langer weude. Zu sumpel es da!” zei ik. Het gebeurt mij niet vaak, waarde lezer, maar voor één keer werd er, zij het maar een fractie van een seconde, stilgestaan bij wat ik stel. Toen er toch twijfel begon te rijzen, pakte ik uit met: “’t Es nateurlaaik te zeen noevenant da g’het bezeet.” Toen werd tot mijn grote opluchting de draad van het vorige gesprek weer opgenomen. Bij wat voorafging, waarde lezer, wou ik wel degelijk onderstrepen hoeveel kanten men met ons Brusselse woordje noevenant op kan. Maar uiteraard zijn er beperkingen. Zo kan men bijvoorbeeld niet zeggen: “Ik hem doe noevenant gien verstand van” of: “Da’s ma noevenant allemoe iender.” Want op dat ogenblik zegt men iets wat niemand wil horen. Namelijk niks. Om af te sluiten staan we nog even stil bij het wetenschappelijke aspect van noevenant. Het staat elke lezer uiteraard vrij om me tegen te spreken als ik zeg: “Moest Einstein nen Brusseleir geweist zaain, zou hij gezeid hemme: ‘Alles es noevenant.’” Om maar te zeggen hoe relatief ons Brusselse woordje noevenant kan zijn. Ziezo, waarde lezer, naargelang, navenant of naarmate er prachtige Brusselse woordjes in mijn hoofd opduiken, zeg ik ondertussen alvast ons woordje noevenant vaarwel.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny. vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Ann Van Dievoort (ann.vandievoort@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw. be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1256 PAGINA 24 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

Boek > De fietsende filosoof over ‘sport als levenskunst’

BRUSSEL – Kan zweten op de fiets en hijgen in het Warandepark levenskunst heten? Volgens VUB-filosoof en sportfanaat Marc Van den Bossche wel. Wie een gezonde aandacht schenkt aan zijn lichaam, is goed bezig. Wie daarbij levenskwaliteit boven competitiedrang en obsessie voor tussentijden stelt, nog beter. Marc Van den Bossche is doctor en hoofddo cent aan de VUB, maar publiceert behalve fi losofische teksten ook over sport, getuige zijn eerdere boek Wielrennen (2005) en zijn stuk ken in Sporta Magazine en Trouw. Dat ‘dubbelleven’ leidt hij al lang. Van den Bos sche deed aan atletiek tot zijn 23ste, en werkte voor zijn eerste baan bij de toenmalige BRT midden jaren 1980 mee aan reeksen als ‘Mees ters van de westerse filosofie’. Bij de krant De Morgen werd hij aangeworven als atletiek medewerker. De 20 km door Brussel van 1987 was zijn eerste opdracht, maar toen hoofd redacteur Paul Goossens boven zijn interview met Bob Verbeeck, Europees kampioen op de 3.000 meter indoor, een titel zag staan die het over de zin van het leven had, kreeg Van den Bossche een vast contract en belandde hij via de algemene redactie op de cultuurredactie. Een zwaar ongeval in 1989, waarbij hij een tijdlang in coma lag, betekende een keerpunt. “Voor mijn ongeval had ik een tijdje niet echt als een sportman geleefd: zwaar roken, veel werken, weinig rusten, graag een glas wijn drinken,” vertelt Marc Van den Bossche. “Na zo’n ongeval waardoor je een tijd tussen leven en dood zweeft, vraag je je natuurlijk af waar mee je bezig bent geweest. Ik voelde ook dat ik veranderd was. Fysiek, maar ook psychisch. Ik was dertig kilo verzwaard, gevoelig voor nega tieve stemmingen, slapeloos en vermoeid. De zin om nog gedreven met journalistiek bezig te zijn, was weg. Het heeft een tijdje geduurd voor ik mijn leven weer op de rails had. Dat gebeurde dankzij mijn academische carrière, maar omdat ik daardoor weer even hard was beginnen werken als vroeger, voelde ik dat het anders moest. Tijdens een congres in San Diego ontdekte ik toevallig powerwalking, en toen ik snellere banden kocht voor mijn fiets, begon ik ook steeds harder te fietsen. Al snel

Een Mexicaanse Tarahumara-indiaan. De Tarahumara’s zouden nog altijd kunnen rennen als onze verre voorouders, de jagers-verzamelaars.

merkte ik dat ik me steeds beter begon te voe len, en dat die lichamelijkheid mijn denken ten goede kwam.” U geeft in uw boek met zoveel woorden toe dat u inspanningsverslaafd bent. Marc Van den Bossche: “Dat zal ik niet ontkennen, en ik ben daarin niet alleen. Heel veel duursporters hebben die ervaring. Gister avond kreeg ik nog een mailtje van een col lega uit Gent die het hele eerste hoofdstuk, dat daarover gaat, perfect herkende. De weten schap heeft aangetoond welke stoffen in onze hersenen daarvoor verantwoordelijk zijn.

Daarmee zeg ik niet dat alle sporters verslaafd zijn. Maar er zijn genoeg voorbeelden van top sporters bij wie het is misgelopen omdat de ene verslaving een andere voortbracht. Als topsporters een punt zetten achter hun car rière, moeten ze langzaam afbouwen. Daar zouden ze goed bij begeleid moeten worden.” Maar we zouden het hebben over sport als levenskunst, de titel en het onderwerp van uw boek. Van den Bossche: “Ik moet toegeven dat ik vroeger ook een prestatiebeest was dat altijd beter wilde, en obsessief de cijfers en de tijden

VECHTEN MET ZWAARD EN DEGEN BRUSSEL – De hoofdstad ontvangt begin december maar liefst drie schermtoernooien. Sierlijk, tactisch, snel en intensief: de schermsport heeft alles om aan te slaan, en toch is ze nog vrij on bekend. Binnenkort krijgt u de kans de Belgische schermsport van dichtbij te ontdekken. Op vrijdag 3 december organiseert de Koninklijke Mi litaire School de Challenge Cdt-KMS. Alle categorieën, zowel dames als heren, halen dan hun degen boven. Al om acht uur begint de opwarming en de controle van de wapens, om negen uur begint de competitie. Het hoogtepunt is om vier uur ’s namiddags, als de finale wordt geschermd. Aan dit toernooi mogen alleen ac tieve militairen en reserveofficieren deelnemen.

Een dag later is het tijd voor het Internationaal Toernooi Claude Hulin-Lecomte van La Maison de l’Escrime in Watermaal-Bosvoorde (www.maison-escrime.be). Ploegen van twee schutters, man en vrouw, gebruiken voor dit toernooi het zwaard als wapen. De competitie gaat om halfelf van start. Inschrijven kan nog tot en met 30 november en kost 25 euro per ploeg. Op 5 december ten slotte is er het Internationaal Toer nooi Meester André Verhalle, op dezelfde locatie. Daar worden de ploegen gevormd door drie schutters. Mo gelijk komt er nog een kwalificatieronde een dag eer der als er zich te veel ploegen inschrijven. Ook hier is de inschrijvingslimiet 30 november; deelnemen kost veertig euro. Om kwart voor negen neemt het interna TS tionale deelnemersveld het zwaard ter hand.

in de gaten hield. Maar op den duur vraag je je toch af wat je wilt bewijzen. Mijn carrière als prof is wat mijn leven vorm en betekenis geeft. Ik heb het niet nodig een marathon in minder dan vier uur te lopen. In mijn docto raat Kritiek van de technische rede had ik het al gehad over de invloed van de techniek op ons denken, en over onze obsessie om alles te willen meten en te objectiveren in getal len. Ik zag in dat dat ook in de sport gebeurt. Voor topsporters is dat begrijpelijk, maar waarom zouden wij als recreatieve sporters wakker liggen van tijden, in plaats van te ge nieten van de voorbereiding en de beleving?

BANKEN HET VELD IN KOEKELBERG – De herfst is hét crossseizoen. Ook de banken sturen hun personeel het veld in. ING, BNP Paribas Fortis of KBC: elk jaar weer trekken het personeel van de Belgische banken en hun familie de loopschoenen aan voor de inter bankenveldlopen van de Koninklijke Interbanken Sportunie (KIBSU). Dit seizoen zijn er twaalf crossen. Op zaterdag 4 december is het de tweede Brusselse manche in Koe kelberg, georganiseerd door de Na tionale Bank van België. De pupillen

(400 meter) starten om tien uur; vijf minuten later is het aan de minie men (700 meter), en vanaf 10.15 uur zijn de senioren aan de beurt. Da mes en heren lopen apart en kunnen kiezen tussen 2.800 meter en 4.700 meter. Ook individuele lopers kunnen deelnemen: ter plaatse kunt u voor 3 euro inschrijven. Info krijgt u bij Luc Ganseman (02-221.23.04 of luc.ganseman@nbb.be) of op www.kibsu-ursib-cross.be. Afspraak aan de Basilieklaan 14 in Sint-Aga TS tha-Berchem.

BDW 1256 PAGINA 25 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

litieke boodschap wordt nu ook ondersteund door de neurowetenschappen, die aantonen dat we eerst lichamelijk reageren en pas in tweede instantie rationeel.” “Ook evolutionair zijn er argumenten genoeg. Lees het schitterende boek De geboren renner, waarin Christopher McDougall beschrijft hoe de Mexicaanse Tarahumara-indianen nog al tijd kunnen lopen als de jagers-verzamelaars die onze verre voorouders waren.” U omschrijft ‘levenskunst’ niet precies. We krijgen geen te-doen-lijstje mee, maar moeten zelf de maat vinden. Van den Bossche: “Dat is de boodschap van de oude Grieken. De dialoog aangaan met je lichaam, je verlangens en behoeften, en dan kijken wat je nodig hebt. Dat kan bijvoorbeeld ook yoga zijn. Experts die zeggen wat je moet doen en hoe vaak, zijn handig, maar je moet zelf je weg vinden. En vooral: gewoontes creë ren. Zo vermijd je dat sporten een opdracht wordt.”

De verhouding tussen onze geest en ons lichaam zit al eeuwenlang scheef. Van den Bossche: “Het primaat van de rede op het lichaam is inderdaad al heel oud. In de moderne tijd is ons lichaam bovendien afge stemd geraakt op technische artefacten. We nemen overal de lift en gaan met de auto naar de bakker. Terwijl je met lopen en fietsen au tomatisch momenten van rust creëert: weg gsm, weg internet. Met de fiets op de rollen naar de Zesde en de Negende van Beethoven luisteren is mijn vorm van meditatie.”

Michaël Bellon

Marc Van den Bossche, Sport als levenskunst, uitg. Lemniscaat, 167 blz., 19,95 euro

Ook in de filosofie is het lichaam vaak afwezig. Van den Bossche: “Onze traditie is er een waarin de mens als rationeel wezen wordt be schouwd. Enkele filosofen, onder wie Nietz sche en Foucault, maakten daar serieuze kanttekeningen bij. Omdat het rationele ook als ‘typisch mannelijk’ werd beschouwd, is vooral het feminisme tegen die valse hiërar chie in opstand gekomen met een pleidooi voor lichamelijkheid en emotie. Ik kan me daar alleen maar bij aansluiten. Die bijna po

Om 14 uur zal ‘Gettin’ over you’ van David Guetta door het station galmen: het teken voor een hele bende om een ingestudeerde dans in te zetten. “We hebben zoveel mogelijk mensen opgeroepen via Facebook,” vertelt ini tiatiefnemer Slim Melliti (26). “We hopen op zo’n honderdvijftig deelnemers. Zij hebben al lemaal de dans aangeleerd dankzij een filmpje op de website van de Flashmob Dance Brus sels, www.fmdb.be.” De groep jongeren plant de komende maanden

www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

ADVERTENTIE

Het Sint-Guido-Instituut Het Sint-Jozefscollege Het Sint-Pieterscollege NODIGEN U UIT OP EEN

INFOAVOND

DANSEN IN CENTRAAL STATION BRUSSEL – De hal van het Centraal Station wordt op zaterdag 27 november een paar minuten lang een dansvloer.

Van mijn collega’s verneem ik dat dat uit zonderlijk is. Meestal verdwijnen spelers plotsklaps, en zo nu en dan komt er eentje terug om de voormalige medewerkers te begroeten. Walter Baseggio: die komt re gelmatig langs. Meestal in een trainingspak van SC Napoli. Zitka loopt naar het parkeerterrein en laadt eigenhandig enkele kisten champagne en een paar kilo aardbeien uit de auto. Nie mand mag hem helpen. “Jullie hebben zo veel voor mij gedaan. Nu is het aan mij.” Iedereen is welkom in de grote receptiezaal waar op wedstrijddagen hoog volk wordt ontvangen. Zitka neemt plaats achter de bar en glimlachend, maar vastberaden weigert hij alle hulp. Het is geen pose. Hij ontkurkt zelf de flessen, maakt de aardbeien schoon en snijdt ze. De Tsjech weet wat goed is. Alleen al daarom hoort hij voor eeuwig en altijd bij ons. Wij, het personeel, schenken hem een getekende trui. Een leuke knipoog; normaal gezien is het omgekeerd. Hij krijgt warempel tranen in de ogen. Wij ook. Sommigen hoeven niet veel te voetballen om mateloos geliefd te zijn. Zvonko Milo jevic keepte tussen 1997 en 2003 aan de Théo Verbeecklaan. 44 wedstrijden in zes seizoenen. Een doelman in lange broek. Be scheiden schikt hij zich in zijn lot als tweede doelman. Je kunt altijd op hem rekenen. Zo als Dirk Vekeman in de jaren ’80. Milojevic raakt verlamd na een auto-ongeluk. Zitka geeft nu zaterdag de aftrap voor de thuiswedstrijd tegen Charleroi en Zvonko komt twee weken later naar Brussel afge zakt. Royal Sporting Club Anderlecht zal gepast hulde brengen aan de monumenten.

zes flashmobs in heel België, en beginnen doen ze in Brussel. Ze doen het niet alleen voor het plezier van het dansen, maar ook met een boodschap: “We willen zoveel mogelijk Brus selaars, Vlamingen en Walen samenbrengen om duidelijk te maken dat we samen zijn en dat we van België houden. Er volgen nog flashmobs in Luik, Bergen, Gent, Antwerpen en een laatste, op een nog geheime locatie.” De flashmob zal een viertal minuten duren. In de dansende menigte zullen zich twintig dansers mengen om de anderen te begeleiden. Toch zijn niet de danskwaliteiten het belang rijkst, de boodschap staat voorop. TS

OP 2 DECEMBER 2010

SINT-GUIDO-INSTITUUT

Zo kan sport een manier van leven worden.”

U fietst regelmatig van uw woonplaats Dendermonde naar de VUB: dat is niet over de hele lengte een plezierreis. Van den Bossche: “Alles gaat goed tot je aan de Van Praetbrug komt. Daar bots je op een muur. Vanaf de Lambermontlaan wordt het waaghalzerij in een heksenketel. Onze ste den zijn absoluut verkeerd gebouwd, en dat zegt ook iets over de plaats van sport in onze maatschappij.”

Mei 2010. Het seizoen is bijna om en Royal Sporting Club Anderlecht is al kampioen. Voor de dertigste keer, een Belgisch record. De club bestaat 102 jaar als Daniel Zitka af scheid neemt van Brussel en Anderlecht. Hij heeft getekend bij Sparta Praag. Zitka is ver groeid met Sporting, maar de nadagen van zijn loopbaan zal hij in zijn geboorteland afwerken. Het afscheid is pijnlijk. Ook voor hem. Een leider in de kleedkamer. Als een jonge spe ler de vuile was naast de wasmand depo neert, wijst hij de jongeling terecht. Bij re cidive vliegen de spullen onverbiddelijk de vuilnisbak in. Hij is ook een van de weinige profvoetballers die na elke training van ie dereen op de club afscheid nemen. Iedereen houdt van Daniel Zitka. Zijn dochters gaan in Brussel naar school, maar zijn echtgeno te, die zoveel opzij gezet heeft voor de car rière van manlief, mist het vaderland. RSCA werkt actief mee aan zijn vertrek – ondanks een doorlopend contract – en legt hem geen duimbreed in de weg wanneer hij het voor stel van Sparta Praag komt meedelen. Dat heeft de doelman verdiend. Hij keepte net geen tweehonderd wedstrijden voor RSCA. Acht seizoenen gaf hij het beste van zichzelf. Die voetbaljaren vallen samen met een heel mooie periode voor paars-wit. Vier titels, een Belgische beker en een Supercup. Hij veroorzaakte ooit een penalty in een Cham pions League-wedstrijd in Lyon tegen Olym pique. Hoewel de minzame Tsjech de tegen speler niet raakte, geeft hij geen krimp. Geen protest, hoogstens een frons. Op kantoor is hij altijd beminnelijk en bovenal beleefd en respectvol. Een eenvoudig, nuchter man met veel humor. De dag voordat hij definitief naar Praag verkast, komt hij ons allemaal persoonlijk groeten. Hij nodigt iedereen, van voorzitter tot receptioniste, uit op een afscheidsdrink.

SINT-JOZEFSCOLLEGE

“Onze steden zijn absoluut verkeerd gebouwd, en dat zegt iets over de plaats van sport in onze maatschappij”

Hoe zit het met het ‘sportbeleid’ aan de VUB? Van den Bossche: “Zeker niet slecht. Er zijn initiatieven in verband met fietsen naar het werk, er is een fietsatelier op de campus. Onze rector, Paul De Knop, die van de facul teit Lichamelijke Opvoeding en Kinesithera pie komt, is daar gevoelig voor. Toen ik vorig jaar het initiatief nam om mee te doen aan de 1.000 kilometer van Kom op tegen Kanker, heeft hij daar enthousiast aan meegewerkt.”

Daniel en Milo komen terug

Dokter Jacobsstraat 67 1070 Anderlecht Tel.: 02 521 60 10 Fax: 02 527 12 36 www.sintguido.be info@sgi-anderlecht.be Om 18.OO en 19.30 uur Woluwelaan 18-20 1150 Sint-Pieters-Woluwe Tel.: 02 761 03 80 Fax: 02 761 03 81 www.sjcwoluwe.be secretariaat@sjc.skynet.be Om 19.30 uur

VOOR ALLE INFORMATIE over het eerste leerjaar A en B n over de verschillende studierichtingen n over het leven op onze school n over hoe je kan inschrijven in onze school n

SINT-PIETERSCOLLEGE

Marc Van den Bossche:

David Steegen

Léon Theodorstraat 167 1090 Jette Tel.: 02 426 85 15 Fax: 02 425 47 50 www.sint-pieterscollege.be ASO@sint-pieterscollege.be Om 19.30 uur

• BD W R A

zaIE

oedmuseum lg e e p S t e h ’: a e s u m In onze reeks ‘kleine

OR IEDE

O T 13 J T A 9

BDW 1256 PAGINA 26 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

EN VAN

huis met Stel je voor: een enorm ar de Sint twee verdiepingen wa ar t voordat al het speelgoed bewa n bij de het door de schoorstee tkomt. Zo ‘brave kinders’ terech t Brusselse ongeveer moet je je he orstellen. Een Speelgoedmuseum vo je ogen te kort wonderlijke plek waar komt.

n a v s i u h Het pak

jn te kopen. Maar op mi te arm om speelgoed t was elektrische trein, en da twaalfde kreeg ik een hem intig jaar later heb ik een schok. WAW! Tw kant en op de zolder: één toevallig ter uggevond was maar de andere kant was compleet verroest, s het weldig. Misschien wa nog helemaal intac t, ge van oie trein wel het begin ter ug vinden van die mo alles...

ch el... Hoe heb je dat to Hier staat enorm ve kregen? allemaal bij elkaar ge 2 1, ry Sto y To het speelgoed van el alle personages uit eerste dingen waren De A: vuldig ze met veel speelgoed voor en 3 samen, vermenig zes kinderen. Ik heb jn mi n wel Ken en emaal bijgehouden. vijftig, maar trek er da kocht en dat altijd all ge n he je nen kopen, gewoon als l en zoveel meer vind dien ben ik zelf begin Barbie af... Dat allemaa Na t n, ld op zak had, ging he um. Elektrische treine y. Telkens als ik wat ge bb in het Speelgoedmuse ho huizen, opwindbare rohobbelpaarden, poppen op aan speelgoed. nu en kastelen, ten as erk ussen tw intig jaar en ipp fl de ou , t museum bestaat int bots en dieren He , en t, or ns dingen van me teddyberen, enzovo we ook veel afgedankte en ijg marionetten, pluchen kr rweet je, we gooien statige gebouw in de Ve uit het buitenland. En lfs enzovoor t – het grote, ze ch at in het museum, te klein voor deze pra g! Maar niet alles sta we ts enigingstraat is veel nie met ren, lgoed. De vloeren, mu nog twee grote loodsen tige collectie oud spee hé. Er zijn hier vlakbij aar bezit ten we zo’n de nok gevuld. alles erin. Alles bij elk n va zelfs de traphal zijn tot en um alleen al staan mooie speledingen hebb stuks, en in het muse 0 .00 35 Met de meeste van die ant een beetje te klein, ijnlijk nog gespeeld. W rines. Het wordt hier vit 0 16 je grootouders waarsch ak t t er staat, werd gema ziet (grijnst). heel wat speelgoed da n zoals je va , og orl ldo ere W de ee Tw tussen de Eerste en de te het museum? t ver telt de enthousias Da je zelf favorieten in b He 1914 tot 1945 dus. jn ) lijk, maar een van mi André Raemdonck (75 A: Verschillende eigen direc teur/verzamelaar aal de Ark van Noach, helem favorieten is toch wel aan Zazie. niet oie beestjes. Heb je die uit hout, met al die mo nd d ha ou es is met de altijd dol geweest op Dat is echte kunst, all n? zie ge André (A): Ik ben veel b ik als kind niet zo gemaak t. speelgoed, ook al he oriet, thuis. Ik ben el ve t ik wel een nieuwe fav nie en dd ha Om de zoveel tijd heb gespeeld. We ren wa ee oorlogen in, we geboren tussen de tw

VINNIGE VINGERS

cteur de enthousiaste dire Vind jij op deze foto terug? meneer Raemdonck

Beertje Binnenstebuiten! Heb je op zolder nog een oude, versleten teddybeer liggen? Dan kan je hem schenken aan het Speelgoedmuseum. Hij zal er zeker niet alleen zijn en zal er met liefde verzorgd worden. Maar je kan hem ook binnenstebuiten keren om er een grappig nieuw creatuur van te maken. De Amerikaanse kunstenaar Kent Rogowski kwam als eerste op dat idee. Hij maakte er zelfs een heus fotoboek over, Bears: kijk maar eens op www.myspace. com/bearsthebook.

Hoe ga je te werk? Maak met een schaar of breekmes de naad op de rug van de teddybeer open. Alsof je hem gaat opereren... Haal er alle vulling uit. Keer de beer nu binnenstebuiten, stop de vulling er weer in en naai hem achteraan weer dicht. Met knopen, kralen, allerlei stofjes... kan je hem leuke accessoires geven, zoals oorbellen, een sjaal, een broche. Gun die goeie ouwe beer een tweede leven! PS: Sommige teddyberen hebben een speciale vulling, bijvoorbeeld een zakje met bolletjes of pitten, of een doosje dat muziek maakt. Die kunnen ook dienen als accessoire: het doosje wordt dan een walkman, het zakje een opvallend halssnoer,... Veel knutselplezier! Met dank aan ABC (Art Basics for Children)

de Sint

BDW 1256 PAGINA 27 - DONDERDAG 25 NOVEMBER 2010

ENS

DOOR PATRICK JORD

helemaal beeld een tijd lang or jvo bi ik s wa weet je. Zo kastelen en dan weer gek van en en er yb dd te n zot va zo hou, is militair e waar van ik niet burchten. Het enig veel oud . Maar verder: heel zo en n re we ge d, speelgoe iceerd, het heef t oflijk knap gefabr lo ge on is d oe lg spee n de kinder tijd, de et doet denken aa nog iets naïefs. H is, niet waar...? mooiste tijd die er n vandaag? het speelgoed va Wat vind je van iegel van de speelgoed is de sp t he d: tij al g ze A: Ik nu in handen is spijtig dat alles werkelijk heid. Het ationals’, ieken, de ‘multin br fa e ot gr de is van en. Daardoor grote schaal mak op d oe lg ee sp die al van plastic l op elkaar. Meest lijkt alles nogal fe n worden, snel gemaakt ka t he t da zo k, lij natuur kapot gaat. maar ook heel snel oed meer en houten speelg ge ze om ar wa Weet je u zijn, maar omdat het duur zo en le al t ie N ? en mak t te gevaarlijk senen vinden dat he ook omdat volwas toch flauwekul! materiaal is. Dat is worden, het oed is heel clean ge lg ee sp e st ee m et H Ik krijg hier tot de verbeelding. spreek t niet meer zeggen die de vloer, en nadien er ov en er nd ki vaak en hier. Had , zoveel leuke ding me weleens: “Waw tijd geleefd!” ik ook maar in die Raemdonck is eum van meneer us dm oe lg ee Sp t He uur en van 14 open, van 10 tot 12 365 dagen op 365 n expo over november loopt er ee 25 f na Va r. uu 18 t to et je familie nd. Je kan er ook m speelgoed uit Estla uwen, of een rjaardagsfeestje bo ve n ee n de ien vr of ten, van die mechanische objec atelier volgen over die je met een veer tje in zit en ar wa en ng di ke leu n bewegen. winden om ze te late een sleutel moet op ntheater. is er ook marionette Op sommige dagen lgoedmuseum.eu! Meer op ww w.spee

Idulfania

Het Speelgoedmuseum staat gezellig vol, overvol zelfs!

door Brecht Evens