BDW - editie 1514 by brusselnieuws.be

THIERRY MEEÙS

Portret van een dwarsligger MAG MINI-EUROPA BLIJVEN? LEES PAGINA 12

DE AB ZENDT MET BRDCST EEN NIEUW SIGNAAL UIT En ook: Rokia Traoré, Pieter-Jan De Pue en Andres Serrano.

17 03 16

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Vlaanderen heeft het gehad met de VK

FATIMA ABBACH (DIWAN AWARDS) NA DE AANSLAGEN

“We hebben gefaald met de Brusselse jeugd”

NEGATIEF PREADVIES

LEES PAGINA‘S 8 - 9

LEES PAGINA 2

150 JAAR BELGIË-JAPAN

“JAPANNERS ZIJN BLIJVERS” LEES PAGINA‘S 6 - 7

IN DE TUIN OF IN DE FABRIEK

HET DILEMMA VAN DE COMPOSTMEESTER

Concertzaal De Vaartkapoen, een instituut bij de Vlaamse muziekliefhebber, verliest wellicht haar subsidies.

LEES PAGINA 10

N° 1514 VAN 17 TOT 24 MAART 2016 ¦ WEEK 11: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1514 PAGINA 2 - DONDERDAG 17 MAART 2016

VAN DE REDACTIE

CULTUUR > SUBSIDIEKRAAN MOGELIJK DICHT door Steven Van Garsse

Tweetalige dromen De Brusselse regering bereidt wetgeving voor die kinderdagverblijven verplicht om voor de Vlaamse of Franse gemeenschap te kiezen. Het is een noodgreep. De Brusselse overheid wil vermijden dat kinderdagverblijven door geen enkele inspectie gecontroleerd worden. Want slechte controle kan tot drama’s leiden, zoals een tijdje geleden in een crèche in Berchem waar een kindje overleed. De wetsaankondiging was voor parlementslid Arnaud Verstraete (Groen) genoeg reden om te pleiten voor tweetalige crèches, die noch bij Kind en Gezin, noch bij de Office de la Naissance et l’Enfance zijn aangesloten. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn. Brussel kan via de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) crèches erkennen. En dan zijn die tweetalig. Of daar politieke wil voor is, en belangrijker misschien, of er geld is voor dit avontuur, valt af te wachten. Toch is het een denkpiste waar niet aan te ontkomen valt. Brussel heeft er met de kinderbijslag een belangrijke welzijnsbevoegdheid bijgekregen. Dit doortrekken naar kinderopvang is een logische stap. De invoering van tweetalige crèches kan bovendien een belangrijke stap zijn naar echte tweetaligheid bij de Brusselse kinderen. Het stelt de discussie over de (vierde) Brusselse ge-

meenschap op scherp. Want waarom dan ook geen tweetalig onderwijs gaan aanbieden? De Brusselse regering doet een schuchtere stap in die richting. In de nabije toekomst komt er een tweetalige lerarenopleiding, een wens is dat van Open VLD-minister Guy Vanhengel. Doorleefde tweetaligheid is een droom die bij vele Brusselaars leeft, niet in het minst bij ouders die voor hun kinderen een mooie toekomst willen. Maar dromen staan, zoals het met dromen meestal gaat, in schril contrast met de realiteit. De tweetaligheid bij de Brusselse overheid vandaag is ondermaats. En als een Vlaamse politieke partij, weze het een extremistische, daar een debat over wil lanceren, dan smoren de Vlaams-Brusselse meerderheidspartijen dat debat het liefst in de kiem (zie pagina 4-5). De Vlamingen hebben de afgelopen decennia moeten vechten voor taalrechten in Brussel. En ze zullen dat moeten blijven doen. Politiek is niet alleen een zaak van dromen en van consensus, maar ook van conflict en macht. De Franstalige dominantie is groot. De bereidheid bij Franstaligen om tweetaligheid te aanvaarden is klein. Ondanks de pacificatie van de laatste jaren. Een voorbeeld volstaat: de openbare ziekenhuizen in Brussel moeten tweetalig zijn. Elke Vlaamse Brusselaar weet dat hij daar maar best niet naartoe gaat als hij in zijn taal verzorgd wil worden. Is dat erg? Ja, dat is een schandaal. Want het gaat om gezondheidszorg, een kerntaak van de overheid. Daarover het debat uit de weg gaan is het slechtste wat de Vlamingen en Franstaligen in Brussel kunnen doen.

VLAANDEREN LAAT VAARTKAPOEN VALLEN SINT-JANS-MOLENBEEK - De adviescommissie en Vlaamse administratie (Departement Cultuur, Jeugd, Sport & Media), die in het kader van het Kunstendecreet de structurele subsidieaanvragen 2017-2021 onderzoekt, sprak zich negatief uit over de VK. De jongerenconcertzaal rekent op een internetplatform om weerwerk te bieden.

De VK is een instituut op het vlak van subcultuurprogrammatie: reggae, underground, Maghrebijnse fusion, electro,... Het gemeenschapscentrum steunt aanstormend talent dat in het voorprogramma van bekendere namen een kans krijgt. Maar er is veel kans dat de Vlaamse regering in juni de kraan dichtdraait, als bevoegd minister Sven Gatz (Open VLD) het preadvies volgt. Het gaat om 265.000 euro die de VK kan ontlopen in 2017; dit wordt verdedigd door “een verdieping van het profiel en een uitbreiding van het personeel.” Voor een vorige meerjarige werkingssubsidie 2013-2016 kreeg de VK 113.000 euro (in 2015).

Geplafonneerd

WAUTER MANNAERT

Het eerste rapport van de adviescommissie luidde “nipt onvoldoende”, de administratie tekende voor “volstrekt onvoldoende”, wat samen zoveel betekent als “negatief”. In het ‘Zakelijk advies’ van de beoordelingscommissie staat dat de meerjarenbegroting slecht is toegelicht en dat de nomadische of residentiële werking (seizoen 2017-2018, dus bij de verbouwing en tijdelijke verhuis naar La Vallée) slecht is toegelicht en getimed. “Een van de pijnpunten is de toekenning van een subsidie van Europa en de VGC (samen 4,5 miljoen euro) voor renovatie van het gebouw. Die werken zijn gepland voor 2018-2019,” stelt concertcoördinator Sara Corsius. “Jarenlang kregen we het deksel op de neus wegens brandonveiligheid voor het VK-gebouw dat de VGC toebehoort. Nu eindelijk iemand de broodnodige infrastructuurwerken helpt te bekostigen, zou de Vlaamse overheid beslissen om de muziekclub te sluiten. Dat geld van Europa is nochtans helemaal niet voor ‘werking’ bedoelt. We denken

dat ons dossier verkeerd werd gelezen.“ Het negatief advies blijkt echter grotendeels en met herhaling gebaseerd te zijn op de onduidelijke boekhoudstructuur, waarbij de ‘verdeelsleutel’ tussen gemeenschapscentrumwerking en VK Concerts niet transparant is. Daarnaar werd in het verleden meermaals gevraagd, maar die helderheid gaf het VK dus volgens de adviescommissie niet mee. Ook de interne budgetcontrole blijkt niet accuraat, zoals uit risicoverslagen blijkt. Bovendien vindt de commissie het sneu dat kunstenaars van hoofdacts 500 tot 10.000 euro krijgen, terwijl de supportacts geplafonneerd zijn op 150 euro per optreden, ook al is de zaal uitverkocht. “Dit betekent dat een correcte verloning van artiesten niet aan de orde is, en de VK wil daar in de toekomst niets aan doen.”

‘Volledig blank’ “We zorgen voor een laagdrempelige programmatie voor een brede bevolkingsgroep, die het hele land bereikt en daarbuiten,” schermt Corsius. “Alle producties proberen we zelfbedruipend te organiseren. Voor het technisch personeel schakelen we een jongerenwerking via buurtwerkers in. Die opleidingstrajecten (veiligheidsagent, technieker, ...) voor wijkjeugd helpt ons aan een productieploeg van bijna 50 vrijwilligers, waarvan 95 procent geen diploma heeft. Zoals de kaarten nu liggen kan een en ander een negatief neveneffect genereren voor die jongeren.” De kritiek van de adviescommissie is nochtans dat de VK als profiel opgeeft dat het nagenoeg ‘volledig blank, Belgisch, hoger opgeleid en middenklasse’ is. ‘Een gemiste kans in een grootstedelijke context,’ gaat het verder. De VK heeft al gereageerd op het negatief preadvies. Voor de Verhaalprocedure had het wettelijk tien dagen. Nu buigt de administratie en de adviesgroep zich over de repliek op de bezwaren. In april volgt het eindadvies aan het kabinet van Sven Gatz. Nadien volgt nog overleg met de gemeente. Hopelijk helpt een heldere schriftuur van de werkingsplanning en een leesbare budgetbegroting. Jean-Marie Binst © BART DEWAELE

Wordt de subsidiekraan van de Vaartkapoen binnenkort dichtgedraaid?

BDWVOORGROND

BDW 1514 PAGINA 3 - DONDERDAG 17 MAART 2016

DIERENWELZIJN > STAATSSECRETARIS MAAKT BALANS NIEUWE BEVOEGDHEID OP

‘STERILISATIE VOOR ALLE KATTEN’ BRUSSEL – In 2015 heeft het Brussels Gewest 150 klachten rond dierenwelzijn ontvangen. De materie is nog maar één jaar, sinds de zesde staatshervorming, gewestmaterie. Bevoegd staatssecretaris Bianca Debaets (CD&V) maakt de balans op en blikt vooruit: “Katten of honden koop je best in het asiel.”

elf heeft Debaets geen huisdieren: “Dat zou niet ideaal zijn, aangezien ik op een appartement woon en vaak niet thuis ben.” Maar ze neemt haar kersverse bevoegdheid wel serieus op: “De meeste mensen dragen heel goed zorg voor hun dier. Maar af en toe loopt het toch eens mis. We moeten vooral zorgen dat mensen beseffen dat een dier in huis nemen, een levenslange verantwoordelijkheid is.”

“ Een chinchilla wordt gemakkelijk vijftien jaar oud, het is geen speelgoed dat je zomaar voor even koopt” BERTRAND LHOEST LEEFMILIEU BRUSSEL

Op de website van Leefmilieu Brussel is sinds begin 2015 een formulier te vinden, waarop burgers een klacht met betrekking tot dierenwelzijn kunnen indienen. Van de 150 klachten op één jaar tijd waren er 44 onontvankelijk. Zo hadden sommige klachten betrekking op een ander gewest dan Brussel. 53 dossiers zijn nog open, wat inhoudt dat er nog controles moeten volgen. Al de andere dossiers zijn afgesloten: dat betekent dat er een oplossing gevonden is. In het slechtste geval kan Leefmilieu Brussel een dier in beslag nemen, maar dat is tot nu toe nog niet moeten gebeuren. “Dat is ook niet de bedoeling: we willen de eigenaar ertoe aanzetten om het dier beter te verzorgen”, aldus Debaets. Meer dan de helft (60) van de dossiers hadden te maken met honden. Over de leefomstandigheden van katten werd maar negentien keer geklaagd. Opvallend is dat het Gewest ook zeven klachten met betrekking tot paarden binnenkreeg. Twintig klachten hadden te ma-

ken met andere dieren, zoals vogels en vissen. Debaets geeft zelf meer toelichting bij haar beleid, bij de controle van dierenwinkel Maxi Zoo in Sint-Lambrechts-Woluwe. “Toen ik de bevoegdheid kreeg, hadden we twee inspecteurs ter beschikking. Maar dat was te weinig, en dus hebben we budget vrijgemaakt om dat aantal op te trekken naar vier”, vertelt Debaets. Die controleurs houden zich bezig met de binnengelopen klachten: bij een klacht kunnen ze een onaangekondigde controle bij de eigenaars uitvoeren. Als die geen toestemming willen geven, kan er toestemming van het gerecht gevraagd worden.

106 ONTVANKELIJKE KLACHTEN IN 2015 Omstandigheden waarin de dieren worden gehouden

Vissen en knaagdieren Daarnaast controleren de inspecteurs ook de 32 dierenwinkels, 8 kwekers (5 honden- en 3 kattenkwekers), 10 asielen en 4 pensions in het Brussels Gewest. Dierenwinkels mogen lang niet elk dier verkopen: honden en katten zijn enkel te koop bij kwekers of in asielen, in winkels als deze vind je enkel knaagdieren zoals ratten, konijnen of chinchilla’s; en heel veel vissen. Naast de vissen worden er vooral konijnen verkocht: zo’n drie à vier per week. Een goudvis kan je al voor een paar euro’s kopen, voor de knaagdieren moet je al snel enkele tientallen euro’s neertellen: een chinchilla kost zelfs 95 euro. Een goede zaak, zegt controleur Bertrand Lhoest van Leefmilieu Brussel: “Zo denken mensen tenminste na over het dier dat ze kopen. Zo’n chinchilla wordt gemakkelijk vijftien jaar, dat is geen speelgoed dat je zomaar voor even koopt.” Dat is ook de reden waarom je in dierenwinkels geen honden of katten vindt: “Er moeten genoeg barrières zijn voor mensen zo’n dier aanschaffen.” Wie toch een hond of kat wil aanschaffen, kiest volgens Debaets het beste voor een asiel. Die zitten overvol: meer dan de helft van de katten in Brusselse asielen moeten geëuthanaseerd worden, omdat er geen plaats meer voor is. Daarmee samenhangend start in het najaar een campagne die mensen oproept om hun kat zeker te laten steriliseren. “Op termijn willen we dat ook verplicht maken. Nu is dat alleen zo voor katten die verkocht of geadopteerd worden”, aldus Debaets. De winkels die dieren verkopen, hebben vol-

“We willen de eigenaar ertoe aanzetten om het dier beter te verzorgen,” aldus Bianca Debaets.

49 Gebrek aan zorgen

30 Dierenmishandeling

gens Debaets een belangrijke informatieplicht. Zeker omdat de winkel een verkoop niet mag weigeren, ook al is duidelijk dat de koper niet genoeg zorg zal dragen voor het dier. De verkoper kan de aanschaf enkel afraden. De controleur van Leefmilieu Brussel inspecteert op zijn ronde op minutieuze wijze de leefomstandigheden van de dieren. Naast administratieve vereisten wordt erop toegekeken dat winkels geen zieke of te jonge dieren verkopen. Ook de kooien van de dieren zijn aan strenge voorwaarden onderworpen. Zo moeten de beestjes genoeg plaats én speeltjes hebben, en moet bijvoorbeeld de chinchilla genoeg mogelijkheden hebben om zijn klimkwaliteiten te testen.

Raad voor Dierenwelzijn Dierenwelzijn is een nieuwe bevoegdheid, en dus staat het werk nog in de kinderschoenen.

Andere redenen

Recent keurde het Brussels parlement de oprichting van een Raad voor Dierenwelzijn goed. Die raad met experts moet Debaets bijstaan in haar beleid rond dierenwelzijn. “Die zal zich specifiek richten op het leven van dieren in de grootstad. Zo willen we werk maken van uitloopweides in parken, waar dieren eens niet aan de leiband moeten rondlopen”, aldus Debaets. Een ander actiepunt is een zogenaamde ‘positieflijst’ voor reptielen. Die bestaat nu alleen voor zoogdieren: enkel dieren die daarop staan, mag je in huis nemen. Een Aziatische buffel mag wel, een olifant niet. Maar voor reptielen bestaat zoiets nog niet, waardoor het op dit moment perfect mogelijk is om bijvoorbeeld een krokodil of een komodovaraan aan te schaffen. “De experts in die Raad zullen daar zeker hun licht op kunnen laten schijnen.” Filip Van der Elst

BDW 1514 PAGINA 4 - DONDERDAG 17 MAART 2016

UITGELICHT > VGC WIL GEEN DISCUSSIE OVER ILLEGALE BENOEMINGEN BRUSSELSE GEMEENTEN

MEERDERHEID MILD VOOR TAALWET BRUSSEL – De aanwerving van tweetalig personeel bij de Brusselse gemeenten is nog altijd problematisch. Tot die conclusie kwam Brussels vicegouverneur Jozef Ostyn in 2014. Toen raadslid Dominiek Lootens (Vlaams Belang) er een discussienota aan wilde wijden in de raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, vond hij echter geen meerderheid bij zijn collega’s. “Niet de bevoegdheid van de VGC,” klinkt het bij de Vlaamse meerderheidspartijen.

ominiek Lootens-Stael wil de discussie over de nietnaleving van de taalwetgeving in Brussel nieuw leven inblazen. Dit jaar is het namelijk vijftig jaar geleden dat de Belgische taalwetten voor bestuurszaken van kracht werden. Lootens-Stael baseert zich voor zijn bevindingen op het rapport van de Brusselse vicegouverneur Jozef Ostyn, die aanwervingen van Brusselse gemeenten moet nakijken op hun taalgeldigheid, en die beslissingen eventueel kan schorsen als blijkt dat ze niet volgens de regels zijn gebeurd. De situatie is scheef, zegt Lootens. In 2014 kreeg de vicegouverneur 1.247 dossiers over benoemingen bij de gemeenten, waarvan er slechts 487 in orde waren. Van de 760 illegale benoemingen schorste Ostyn er 520. De overige betrof aanstellingen

van korte duur, maar ook dat is een aanfluiting van de wetgeving, zegt Lootens-Stael. Bij de OCMW’s is de situatie nog ernstiger. Van de 1.599 dossiers die Ostyn kreeg in 2014, waren er 222 in overeenstemming met de taalwet. De vicegouverneur schorste van de 1.377 illegale benoemingen slechts 574 dossiers. Voor de overige benoemingen beriep Ostyn zich eveneens op een tewerkstelling van korte duur. Na een schorsing door de vicegouverneur komt het normaal gezien de Brusselse regering toe om die schorsing ook effectief toe te passen, waardoor de illegale benoeming vernietigd wordt. Maar geen enkele schorsing werd volgens LootensStael opgevolgd door de regering. Daaruit concludeert het raadslid dat de effectieve vernietiging van ille-

gale benoemingen onbestaande is. Deze cijfers en de toepassing van het zogenaamde Brusselse taalhoffelijkheidsakkoord - dat aandringt op een politieke regeling van illegale

verworpen, en ook door oppositiepartij Groen. Alleen de N-VA steunde Lootens. Zowel SP.A als CD&V vinden dat de taalwetgeving geen bevoegdheid is van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, maar wel van de Brusselse voogdijoverheid of van het federale niveau. Open VLD sluit zich daarbij aan, maar zou tijdens het bewuste ‘uitgebreide bureau’ van vorige week donderdag getwijfeld hebben om de nota toch te bespreken.

Wel in 2000 Vreemd is echter wel dat een nota over exact hetzelfde onderwerp die Lootens in december 2000 op de VGC-raad bracht wel werd besproken. En onlangs werkte de Vlaamse Gemeenschapscommissie zich natuurlijk ook in het nieuws met een discussienota over een naamsverandering. De meerderheidspartijen drongen toen aan op een verandering van het adjectief ‘Vlaams’ in ‘Nederlandstalig’. Ook dat is geen bevoegdheid van de VGC, maar wel van de federale overheid. Dat, en het feit dat een nota over dezelfde problematiek zestien jaar geleden wel

“De situatie is al jaren ernstig. Maar het komt mij niet toe hieruit een politiek besluit te trekken.” JOZEF OSTYN VICEGOUVERNEUR VAN BRUSSEL

benoemingen maar door de Raad Van State tot tweemaal toe verworpen werd - wilde Lootens in de VGCraad bespreken. Zijn discussienota werd echter door de meerderheidspartijen Open VLD, SP.A en CD&V

werd besproken, wijst erop dat de Vlaamse meerderheidspartijen de illegale benoemingen bij Brusselse gemeenten geen halszaak vinden. Voor Dominiek Lootens-Stael laat de zaak aan wrange nasmaak ach-

ter. “De Vlaamse Gemeenschapscommissie mag toch wel een standpunt innemen over de niet-naleving van de taalwetgeving in Brussel? Anders zie ik niet in wat ik in de VGC doe. We behartigen de belangen van de Vlamingen in Brussel, en de naleving van de taalwetten zijn daarbij uiterst belangrijk.” Jozef Ostyn zelf zegt dat hij geen politieke interpretatie wil geven over

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS Afgelopen zaterdag werd in Alleedukaai, tussen de Havenlaan en de Materialenkaai, de eerste workshop van ‘Refugees got Talent’ georganiseerd, een kunstatelier voor vluchtelingen. Karikaturist Raed Al Srraf vluchtte in 2015 uit Bagdad en moest daarbij zijn vrouw en drie kinderen achterlaten.

WEEKOVERZICHT

BDW 1514 PAGINA 5 - DONDERDAG 17 MAART 2016

DONDERDAG 10 MAART VGC verwerpt nota taalwantoestanden. Het uitgebreid bureau van de VGC-raad verwerpt een discussienota van Vlaams-Belangraadslid Dominiek LootensStael. De nota klaagt het lage aantal aanwervingen van tweetaligen bij de Brusselse gemeenten en OCMW’s aan. Nochtans zijn Brusselse gemeenten verplicht de taalwetgeving te respecteren en moeten illegale benoemingen geschorst worden. Fluorescerende hondenpoep in Etterbeek. In Etterbeek springt men erg ludiek om met rondzwervende hondenpoep. De gemeente geeft elk drolletje een oranje kleur. Op deze manier gaat Etterbeek de strijd aan met hondenpoep. Wie de drollen van zijn hond niet opkuist riskeert een boete tussen 85 en 350 euro. Smet wil metrolijn tot in Groot-Bijgaarden. Brussels Mobiliteitsminister Pascal Smet (SP.A) wil metrolijn 2 die loopt tot Simonis verlengen tot Groot-Bijgaarden. Op die manier wil hij het mobiliteitsprobleem in Brussel aanpakken. Volgens Smet kunnen mensen uit Gent of Oostende hun auto dan achterlaten op een nieuwe transitparking in Groot-Bijgaarden en van daaruit de metro nemen naar het centrum.

VRIJDAG 11 MAART Ook voetgangerstunnels in slechte staat. Naast de problemen met de autotunnels verkeren ook de voetgangerstunnels in erbarmelijke staat. Voetgangers klagen vooral over hoe smerig en onveilig de tunnels zijn. De Etterbeekse burgemeester Vincent De Wolf (MR) pleit zelfs voor een sluiting van sommige voetgangerstunnels zoals aan de Louizalaan.

Tweetaligheid blijft in Brussel een groot pijnpunt.

zijn herhaalde rapportages van illegale Brusselse benoemingen. “Dat komt politici toe.” Toch verwijst de vicegouverneur naar de conclusie van zijn meest recente verslag uit 2014, waar Lootens dus ook uit put: “Er is een ernstig probleem met betrekking tot tweetaligheid bij aanwervingen in de Brusselse gemeenten en OCMW’s, en dat is al jaren zo. Er zijn positieve signalen,

“ “

zoals meer ambtenaren die een taalbrevet halen na hun aanstelling (wat eigenlijk ook niet mag, CD), maar evengoed negatieve tendenzen, zoals het feit dat statutair personeel steeds minder over een taalbrevet beschikt.” Ostyn zegt dat hij zijn werk goed doet. “Ik schors opgeteld een derde van de aanwervingen van gemeenten. Maar de voogdij-overheid is

niet verplicht om me te informeren over de effectieve vernietiging van de door mij geschorste dossiers.” Dominiek Lootens-Stael zegt van plan te zijn om een resolutie in te dienen over het onderwerp in het Brussels parlement, bij de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, in het Vlaams parlement en op het federale niveau. Christophe Degreef

Het is een kwestie van tijd voor ik buitenvlieg” Hoewel het Turkse regime zijn krant Zaman het zwijgen heeft opgelegd, neemt Europacorrespondent Selçuk Gültasli geen blad voor de mond. “De repressie van Turkse media is slechts het topje van de ijsberg,” klinkt het (in De Tijd).

Ik stond op het punt om Hezbollahstrijder te worden” Onderzoeker en auteur Montasser AlDe’emeh vertelt in de één-televisieserie Molenbeek openhartig over zijn eigen radicalisering.

Opnieuw diplomatieke nummerplaten gestolen. Voor de tweede keer in een jaar tijd zijn CD-nummerplaten van de wagens voor de Indonesische ambassade op de Tervurenlaan gestolen. De nummerplaten werden vervangen door vervalste exemplaren. Door de diplomatieke nummerplaten zijn de wagens vrijgesteld van een groot aantal politiecontroles.

ZATERDAG 12 MAART Brusselse ondernemers krijgen weinig krediet. Uit een online enquête van de organisator van de Brussels Business Days blijkt dat een kwart van de Brusselse ondernemers geen krediet krijgt bij de banken. Tijdens dit evenement kunnen de ondernemers hun problemen aankaarten via interactieve workshops. Op deze manier wil de Brusselse regering concrete oplossingen aanbieden voor de noden van de ondernemers. De Brussels Business Days is een initiatief van de Brusselse regering dat loopt in Thurn & Taxis.

ZONDAG 13 MAART RWDM lijdt duur puntenverlies in eigen huis. Ook onder de nieuwe coach Christian Rits blijft RWDM wisselvallig presteren. Door het 1-2 verlies tegen Charleroi-Fleurus lijken de Molenbekenaren de promotie te mogen vergeten. RWDM slikte zowel in de eerste als in de laatste minuut een doelpunt. Vooral kansen creëren is erg moeilijk. Op vijf speeldagen van het einde staat RWDM op een tiende plaats in het klassement.

MAANDAG 14 MAART 4.000 chauffeurs toegelaten in voetgangerszone. Acht maanden na de lancering van de voetgangerszone op de Anspachlaan, hebben al meer dan 4.000 chauffeurs een elektronische badge of doorgangsbewijs gekregen. Vooral mensen die aan handelszaken moeten leveren of mensen die minder mobiel zijn kunnen een toelating krijgen. Zo’n doorgangsbewijs is volledig gratis en twee jaar geldig. Vooral handelaars en dokters maken er gebruik van. 1.200 PV’s voor foutparkeren. In slechts twee maanden tijd heeft de politie van Laken al meer dan 1.200 PV’s geschreven voor foutparkeerders in de Maria-Christinastraat. Van de 1.200 boetes waren er 800 voor parkeren op voorbehouden plaatsen voor leveranciers. Voor dubbel parkeren werden zo’n 200 boetes geschreven.

DINSDAG 15 MAART

HET GETAL

1 ton

Het bekende restaurant Chez Leon in de Beenhouwersstraat verwerkt tot één ton mosselen per dag. Dat staat in de zakenkrant De Tijd. Eén ton lijkt wel heel veel, maar toch kan het. Gemiddeld genomen verwerkt Chez Leon 240 ton mosselen per jaar (in 2009), en soms veel minder, zoals in 2012, toen het maar om 120 ton ging.

Maar op piekdagen loopt het totale aantal verkochte mosselen op. Nog altijd, want de prijs van de mosselen is de jongste jaren alleen maar toegenomen. Maar daarover ging het artikel in De Tijd niet. Wel over de toenemende oligopolisering van de restaurants in Brusselcentrum, die steeds meer toebehoren aan grote groepen en zich steeds meer toespitsen op de toerist in plaats van op de Brusselaar. ‘Brussel wordt één grote Beenhouwersstraat’, kopte de krant, en de vergrote voetgangerszone zou daar alleen maar toe bijdragen. CD

Nieuwe spoeddienst voor Kliniek Sint-Jan. Kliniek Sint-Jan neemt haar nieuwe spoeddienst in gebruik. De dienst is niet alleen gemoderniseerd, maar is ook drie keer groter als voordien. Naast de spoeddienst is ook de dienst intensieve zorgen onder handen genomen. De vernieuwing kost zo’n 9 miljoen euro. Samengesteld door Michael Michiels

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1514 PAGINA 6 - DONDERDAG 17 MAART 2016

r zijn tweehonderdveertig Japanse bedrijven in België. Een groot aantal daarvan zijn hier al veertig tot vijftig jaar. Andersom ligt dat cijfer lager: zo’n zeventig bedrijven vonden hun weg naar Japan. Hoe gaat u de Belgen warm maken voor handel en investeringen in Japan? Masafumi Ishii: “Belgische handel promoten in Japan is één van onze kerntaken. De Japan External Trade Organization (Jetro) speelt hier een grote rol in. Toen premier Charles Michel (MR) en vicepremier Kris Peeters (CD&V) in mei 2015 in Tokio waren, hadden ze een investment seminar met deze organisatie. We verwachten dat onze minister dit jaar ook België zal bezoeken. Dit keer zal Jetro rechtstreeks met Belgische organisaties praten om ze interesse op te wekken voor Japan.” Dit jaar vieren Japan en België honderdvijftig jaar diplomatieke relaties. Wat symboliseert de relatie tussen de twee landen? Ishii: “België heeft ons na de ramp in Fukushima financieel zeer goed geholpen. Dat zullen we nooit vergeten. We willen met de terreurdreiging ook naast België staan. Ik denk dat de overheid het niet gemakkelijk heeft met de beeldvorming over Brussel.” “We hebben laten zien dat we vertrouwen hebben in de Belgische overheid, politie en het leger, onder andere door een receptie te organiseren na de aanslag in Parijs. Het maakt niet uit hoeveel tijd ertussen zit. Helpen en geholpen worden, dat symboliseert onze relatie.” “Zo heeft de Japanse maatschappij Asahi Glass het verlieslatende Waalse glasbedrijf Glaverbel opgekocht in 1981. Daar hadden ze zelf ook economisch profijt van natuurlijk, maar ze waren ook niet vergeten hoe de Belgen hen in 1909 hadden geholpen door hun technieken op dat gebied met ons te delen.”

zeer goed Japans. Veel van hen gaan naar de Japanse school in Brussel. Het niveau daar is heel hoog: ze hebben hetzelfde curriculum als in Japan.” De Europese Unie aan het onderhandelen over een

handelsverdrag met Japan. Verschillende bronnen meldden dat er eind vorig jaar al een overeenkomst zou zijn. Wat zijn de laatste ontwikkelingen? Ishii: “De onderhandelingen rond het Strategic Partnership Agreement (SPA) zijn al meer

dan twee jaar bezig. Japan tekende begin februari het Trans-Pacific Partnership (TTP). De onderhandelingen duurden jaren. Nu we dat achter de rug hebben, kunnen we meer tijd spenderen aan het SPA. Ik hoop dat de onderhandelingen eerder vroeg dan laat afgerond zullen worden. Zo lang we geen verdrag heb-

INTERVIEW > MAUFATA ISHII, AMBASSADEUR VAN JAPAN, OVER BRUSSEL EN BELGIË

‘HELPEN EN GEHOLPEN WORDEN, DAAR DRAAIT HET OM’ BRUSSEL - Dit jaar vieren Japan en België honderdvijftig jaar diplomatieke relaties. Twee heel verschillende landen. Toch zijn er heel wat Japanners die België hun thuis noemen. Ambassadeur Mufata Ishii: “Dat zit in onze natuur: we doen lang over een beslissing, maar a eenmaal genomen blijven we erbij.”

“De terreurdreiging heeft geen impact gehad op de handel” MAUFATA ISHII AMBASSADEUR VAN JAPAN

Japan is na de Verenigde Staten de grootste niet-Europese investeerder in België. Wat maakt België zo aantrekkelijk? Ishii: “Het heeft niet alleen te maken met de lange diplomatieke relaties. De havens van Antwerpen, Zeebrugge en Gent zijn heel strategisch gelegen. België is een logistieke hub die toegang geeft tot de rest van Europa. Ook zijn de hooggeschoolde werknemers een goed verkooppunt voor België: ze kennen hun talen.” “Maar er zijn ook een moeilijkheden: de salarissen zijn hoog en het legale raamwerk dat werknemers beschermt maakt een contract beëindigen heel lastig. We waarderen het systeem natuurlijk wel. En België heeft een aantrekkelijk belastingstelsel, dat een voorkeursbehandeling geeft aan buitenlandse investeerders.” “Het is een voor Japanners een grote beslissing, om te gaan ondernemen in België. Dat zit in onze natuur: een beslissing nemen duurt lang, maar als hij eenmaal genomen is blijven we erbij. Er wonen ongeveer zesduizend (4.386 volgens BISA in 2015, JP) Japanners in België. Hun kinderen worden geboren tussen twee nationaliteiten: ze zijn Belg, maar spreken

SCHIPPEREN TUSSEN TWEE CONTINENTEN Wacht even, ik moet me concentreren,” zegt Axel Addington. Hij mompelt “soixante-cinq degrés, trois minutes.” De Japanse Gyokurothee vereist een zorgvuldige bereiding. Het appartement op de zesde verdieping aan de Steenkoolkaai is zijn kantoor. Vanuit huis werkt hij als communicatiemanager voor het Art & Design Atomium Museum (ADAM) en het Atomium. Geestelijk bevindt de Axel zich tussen twee continenten. Hij beweegt zijn handen alsof ze een weegschaal zijn:

“Soms is het moeilijk beslissingen nemen: mijn Aziatische kant zou dit doen, mijn Europese kant doet dat.” Een authentiek Belgisch wapenschild (eigenhandig ergens van een officieel gebouw gehaald) en een klassieke Japanse rode lamp hangen broederlijk naast elkaar. Op een tafeltje bij het raam staat de Tokiotoren naast het Atomium: beiden in 1958 gebouwd, beiden een nationaal symbool. “In Frankrijk moet je Frans zijn: Frans denken, Frans spreken en je Frans voelen. Hier in Brussel neemt iedereen iets van zichzelf mee.”

Ook Axel probeert iets van het Japanse shintoïsme mee te nemen in zijn dagelijks leven in Brussel. Tweeënhalf jaar leefde hij als monnik in Koyosan. De ervaring die daar opdeed, helpt hem daarbij. Naast zijn werk voor Atomium en het ADAM houdt de creatieve duizendpoot namelijk nog genoeg tijd over voor andere projecten: zo bedacht hij een merknaam en communicatiestrategie voor een advocate in Brussel. “De naam kan ik nog niet noemen, we zijn volop bezig. Maar de bedoeling van het project is om een bredere dienst-

BDW 1514 PAGINA 7 - DONDERDAG 17 MAART 2016

ben, hebben we een substantiële achterstand op andere landen, Zuid-Korea bijvoorbeeld.” Een kenmerk van Japanse handel is het idee dat zowel de verkoper, koper als de gemeenschap ervan moeten profiteren, iets dat tijdens de Edo-

150 JAAR DIPLOMATIEKE VRIENDSCHAP Het hele jaar zijn er evenementen rond de honderdvijftig jaar diplomatieke vriendschap. Het Bloementapijt en het Stripfeest hebben Japan als gastland. Later deze maand vindt het Matsurifestival plaats in Bozar, een avond rond traditionele Japanse performances.

Heeft de terreurdreiging impact gehad op zakelijke relaties tussen Japan en België? Ishii: “Er is geen invloed geweest op de handel. Tijdens de lockdown lag alles wel stil natuurlijk, maar dat duurde niet zo lang. Daarna was alles weer bij het oude.” Hoe keek Japan destijds naar België? Ishii: “De gebeurtenissen in Parijs zijn uitgezonden op de Japanse televisie. De beelden daarvan zijn dus zeer bekend, en ook de link met België. Dat heeft een weerslag gehad op het aantal toeristen. Dat waren er tijdelijk veertig tot vijftig procent minder. Nu zit dat terug op negentig procent. De directe vlucht naar Tokio die heropend is sinds eind 2014 zorgt er nog altijd voor dat Brussel een populaire vakantiebestemming is.” U kwam in 2014 als ambassadeur van Japan in België, maar u bezocht België al veel eerder. Wat was uw eerste indruk? Ishii: “Het bier is goed, het weer is slecht (lacht). De Belgen zijn heel open en staan altijd klaar om te helpen. Lastig is wel dat ik geen Frans of Nederlands spreek. Als ik in Wallonië ben, denk ik altijd ‘ik moet Frans leren’. Maar het komt er nooit van, want zo lang ik in Brussel ben heb ik daar geen problemen mee.”

Maufata Ishii: “Mijn eerste indruk van België? Het bier is hier goed, in tegenstelling tot het weer.”

verlening aan te bieden aan cliënten. Na een rechtszaak is juridisch gezien een misdaad afgerond, maar deze advocate wil dat haar cliënten ook innerlijk weer met zichzelf in het reine komen.” “Daarnaast ben ik Moreel Consulent voor de Stichting voor Morele Bijstand aan Gevangenen. Ik spreek met gevangenen in hun cel en ben onpartijdig. Ze kunnen hun zorgen met me delen- en alles wat ze zeggen is geheim. Dit soort dingen past nu beter bij me dan een communicatiestrategie uitdenken voor bier- en

Shigeo Sugimoto: “Brussel is een verborgen stad, dat is haar charme.”

period sanpo-yoshi werd genoemd. Is het Strategic Partnership Agreement daar een voorbeeld van, of zullen bepaalde partners nadelen ondervinden? Ishii: “Het handelsverdrag gaat vooral over de harmonisering van systemen: hoe om te gaan met verschillende overheden. Als we overeenkomen over een standaard, zal dat niet alleen voor Japan voordelen opleveren, maar ook voor Europa. Ik denk dus zeker dat het een win-winverdrag is.”

U serveert tijdens zakelijke lunches sushi en saké aan uw gasten. Welke Belgische producten hebben Japan bereikt? Ishii: “Het zou je verbazen als je wist hoeveel Belgische chocoladewinkels er al zijn in Japan: Gallet, Godiva, Neuhaus, ze zitten er allemaal. Daarnaast is er elk jaar een Belgische bierweekend in Tokio.” “Het Belgische bier is heel anders dan het Japanse bier, dat vooral dorstlessend is, maar Japanners krijgen de smaak te pakken.” Wat is voor nieuwkomers de beste manier om Brussel te leren kennen? Ishii: “Met mensen praten! Ik denk dat je heel veel vrienden kunt maken hier. En ontdekken. Je hoeft niet naar het buitenland te gaan om van de Europese landschappen te genieten. Op twee uur rijden ben je in prachtige steden, die elk hun eigen bier hebben. Daarnaast zit je vanuit Brussel zo in Parijs, Londen, Berlijn of Jasmijn Post Italië.”

yoghurtmerken of luchtvaartmaatschappijen.”

‘Hoezo charmant?’ Het is misschien wel vanwege Axels vredelievende levensopvatting dat hij in Japan wonen niet zou zien zitten. In de nasleep van de Tweede Wereldoorlog nam Japan artikel 9 op in de grondwet: oorlogvoering wordt verboden, net als het hebben van een leger. In plaats daarvan zijn er de Japanse Zelfverdedigingsmachten. Sinds vorig jaar is er een versoepeling van de pacifistische wet. “Nu

BRUSSELSER DAN DE BRUSSELAARS Zijn vader is een Japanner, zijn moeder was Italiaans. Hij is geboren in Chiryu en soms mist hij de gezelligheid van de Japanse izakayas (eetcafés).Toch hoort Shigeo Sugimoto hier thuis. Ontmoet de Japanner die van de Ancienne Belgique en Cinematek houdt, het jammer vindt dat cinema Styx gesloten is, en met weemoed terugdenkt aan het SintGillis zonder hippe koffiebarretjes. Sugimoto verhuist in 2000 voor zijn werk naar Brussel. Naast de namen van een paar muzieklabels en dj’s, weet hij dan nog niets van België. “Ik keek op de kaart van Europa en zag dat het tussen Frankrijk, Nederland en Duitsland ligt.” Sugimoto had een verantwoordelijke functie in een bedrijf binnen de Japanse automobielindustrie, met het eveneens in Brussel gevestigde Toyota als belangrijkste klant. Werken in België was wel even wennen: “Japanners doen op een ander manier zaken. De werkdagen hier zijn kort. In Japan zijn deadlines veel belangrijker; mensen leggen zich toe op een taak, en gaan pas weg als het af is.” Ook de bedrijfsorganisatie verschilt in de twee landen: “In Japan is er geen twijfel mogelijk: je doet wat je baas zegt. In België moet je de mensen overtuigen van wat je doet, soms zelfs je baas. Ergens mis ik die discipline wel, dat verantwoordelijkheidsgevoel van de mensen. Vanwege die discipline hebben we zo’n sterke economie. Tegelijkertijd is het ook belangrijk om een flexibele geest te hebben.”

‘Geen federale stem’ Na vijf jaar vraagt Sugimoto’s baas hem om terug te komen naar Japan. Hij weigert, begint in plaats daarvan een master Internationale Betrekkingen aan de ULB, maar staat altijd met één been buiten de universiteit. “Ik kon uren door de stad wandelen en

wordt het leger langzaam heropgebouwd, daar sta ik totaal niet achter. Ook houd ik niet van de instelling van de jongste generatie Japanners: het enige dat ze willen is geld verdienen om dingen te kunnen kopen.” Politiek gezien voelt Axel zich in België beter. Hoewel hij ook voor Brussel nog werkpunten heeft. “Dat idee dat een vieze, rommelige stad charmant is? Hallo! Zo bouw je toch geen samenleving op? Veel te gemakzuchtig om je daar achter te verschuilen.” Jasmijn Post

foto’s maken van straten waar ik nog nooit was geweest.” Hij overweegt fotograaf te worden, werkt in cafés en leert vloeiend Frans. “ Nu staat de carrière van Sugimoto weer op de rails: Hij werkt bij Mitsui, een Japans handel- en investeringsbedrijf dat wereldwijd in meer dan zestig landen een kantoor heeft. “Ik onderzoek macropolitiek en economie, bestudeer vooral EU-zaken. Als er een nieuw beleid of idee is, dan probeer ik voor Japan de impact daarvan te voorzien.” Vijftien jaar werkt Sugimoto nu in Brussel. “Al die tijd gaat de helft van mijn salaris naar de staat. Toch mag ik, als niet-Belg, geen federale stem uitbrengen. Ik mag niet meebepalen waar dat geld aan wordt besteed.” Dat knaagt, want openbare voorzieningen kunnen volgens hem beter. “Er zou echt meer aandacht moeten komen voor mensen die zonder auto naar hun werk gaan. Ik kom vaak te laat doordat het openbaar vervoer niet meewerkt. Dan staat er op de Waterloosesteenweg een automobilist die zijn portier opengooit, en loopt de tram vertraging op.” Toch is Sugimoto ervan overtuigd dat Brussel een fantastische stad is. Hij houdt van de manier waarop Brussel zich cuisines uit allerlei landen heeft toegeëigend en de arthousefilms die een inzicht bieden in culturen van over de hele wereld. Brussel is volgens hem geen typische hoofdstad als Londen en Parijs. Het is een verborgen stad, en dat is juist de charme. “Tien, vijftien jaar geleden kwamen er nauwelijks toeristen in Sint-Gillis. Toen kon ik alleen op café gaan, met een boek. Ik raakte aan de praat met kunstenaars en alcoholisten. Nu komen er Amerikanen, Italianen en Fransen en opent er elke maand een nieuwe koffiebar. Er zijn meer mensen, maar het komt de sfeer niet ten goede.” Jasmijn Post

Axel Addington: “Ik sta totaal niet achter de heropbouw van het Japanse leger.”

BDW 1514 PAGINA 8 - DONDERDAG 17 MAART 2016

SAMENLEVING > FATIMA ABBACH ORGANISEERT VOOR DE VIERDE KEER DE DIWAN AWARDS

‘OPVOEDING BEGINT THUIS’ BRUSSEL – Fatima Abbach (41) organiseert met haar man Saïd El Maliji en met de vrijwilligers van hun vzw Divers-city komende vrijdag voor de vierde keer de Diwan Awards, een prijsuitreiking die succesvolle Belgen van Marokkaanse afkomst in de schijnwerpers zet. “Rolmodellen zijn levensbelangrijk. Als ik zie wat er in Parijs is gebeurd, kan ik niet anders dan concluderen dat we gefaald hebben bij de Brusselse jeugd.” © BART DEWAELE

oor de grote belangstelling verhuizen de Diwan Awards dit jaar van de Schaarbeekse Event Lounge naar Paleis 10 aan de Heizel. Minister-president Rudi Vervoort (PS), premier Charles Michel (MR) en de minister van Marokkanen in het buitenland Anis Birrou zullen erbij zijn, net als 1.100 genodigden. Ongeveer 22.000 mensen hebben gestemd. “Ik vind het belangrijk om ook de positieve zaken te belichten”, zegt Abbach in haar woning in Vorst, waar wit de boventoon voert. “Je hebt een aantal treinen die te laat komen, maar af en toe rijden er ook treinen op tijd.” “Ik kom uit het Limburgse, en als je dan in Brussel aankomt, valt er meteen iets op. Groepen komen niet met elkaar in contact, er is gewoon geen dialoog.” “Tegelijk merkten we dat er in de media heel vaak een negatief beeld werd opgehangen van de Belgische Marokkanen. Ik vind het jammer dat wij zo zelden het nieuws halen met iets als “chirurg van Marokkaanse afkomst redt een kind”. En dat terwijl de Koning Boudewijnstichting vorig jaar nog een rapport uitbracht dat aantoont dat hoogopgeleide Belgo-Marokkanen het beter doen dan gemiddeld.”

“Heb nooit angst, is het allerbelangrijkste wat ik mijn kinderen voorhoud” FATIMA ABBACH ORGANISATOR DIWAN AWARDS

Wat betekent ‘Diwan’? “Diwan betekent ‘licht’ in het Arabisch. Met de Diwan Awards willen wij de aandacht vestigen op diegenen die het wel heel goed doen, en die tegelijk ook een rolmodel kunnen zijn voor de jeugd. We moeten jongeren tonen dat je een buitenlandse afkomst kunt hebben en geboren zijn in een arme buurt, maar het toch tot advocaat, apotheker of ondernemer schoppen.” “Toen ik opgroeide in Sint-Truiden heb ik altijd gespeeld met allerlei kindjes, ook met veel blanke kindjes. Dan heb je sowieso al een heel andere perceptie dan als je opgroeit in een gemeente waar iedereen dezelfde cultuur heeft als jij, dezelfde taal en dezelfde godsdienst, zoals nu in Molenbeek. Daar creëren ouders een probleem. Als je dan ook nog in je opvoeding niet de juiste waarden meekrijgt, dan creëren ouders gewoon sociale bommen.” “Vorig jaar zei een magistrate uit Wallonië bij de prijsuitreiking: ‘Het is niet omdat je de zoon of dochter van een arbeider bent, dat je jouw droom niet kan waarmaken. Het is door heel hard te werken dat je die droom realiseert.’ Ik vond het ook heel leuk dat ze aanhaalde dat dat mogelijk was precies omdat we in België leven.” Heeft u zelf zulke voorbeelden gehad? “Mijn ouders komen uit het uiterste zuiden van Marokko: mijn vader was mijnwerker, mijn moeder is altijd huisvrouw geweest. Maar in ons gezin werd het altijd aangemoedigd om te studeren. Mijn vader had een vaste volgorde van doelen die hij voor ons

BDW 1514 PAGINA 9 - DONDERDAG 17 MAART 2016

uitzette. Vandaar dat ik het ook echt belangrijk vind dat je als ouder heel aanwezig bent in het leven van je kinderen. Hier in Brussel vraag ik mij af of een aantal jongeren die aanwezigheid en betrokkenheid niet tekort zijn gekomen. Je voelt dat ook in het culturele idee dat het de verantwoordelijkheid van de school is om de kinderen op te voeden. Dat is fout natuurlijk, de opvoeding begint thuis.” “Mijn moeder heeft nooit de kans gehad om te studeren, om de wereld te zien, om allerlei mensen te ontmoeten. Ze is op haar zeventiende getrouwd, en heeft vier dochters gekregen, maar ze was een echte feministe. Ze moedigde ons voortdurend aan om alle kansen te grijpen.” “Ik ben nu zelf mama van drie kinderen – van 12, 10 en 5 – en ik erger er mij aan hoe sommige mensen zich opsluiten binnen hun eigen gemeenschap. België en vooral Brussel is één grote smeltkroes. Als je je kinderen afsluit van de buitenwereld, dan dan vind ik dat je als ouder medeverantwoordelijk bent voor de dingen die later verkeerd lopen.” Is dat een oproep aan de Marokkaanse gemeenschap? “Tuurlijk. Ik ben er zeker van dat de meeste Belgische Marokkanen dat niet slecht bedoelen. Ze houden zich gewoon vast aan wat voor hen belangrijk is: cultuur, taal, godsdienst. Maar het ene moet het andere niet uitsluiten. Het is niet omdat je bevriend bent met mensen uit andere groepen dat je dingen kwijtspeelt.” “Je moet ook veel aandacht hebben voor de maatschappij waarin wij leven en waarin onze kinderen hun toekomst zullen opbouwen. Daarom moet je je kinderen vanaf het begin leren omgaan met dingen die van jouw eigen opvoeding verschillen. Want een kind pikt op wat jij hem of haar aanleert en meegeeft.” Hoe bent u zelf in Brussel beland? “Ik ben als studente vertaler–tolk naar Brussel gekomen, en in het begin was er wel een cultuurshock: hier is het niet zo netjes (lacht). Hoewel de stad niet netjes is, was er iets wat mij innerlijk meteen ‘pakte’, dat me nooit meer heeft losgelaten. Ik wist al snel ik iets wou doen om deze stad in ‘de goede richting’ te stuwen. Ik wil weten wat de mensen stoort en wat hen tegenhoudt om met elkaar in contact te komen, en wat ze van elkaar denken.” “Toen ik in Anderlecht woonde, kwam ik toevallig een vrouw tegen die me vertelde dat haar bejaarde buurman acht weken dood in zijn flat had gelegen. Dat is ongelooflijk, dat is bijna surrealistisch.” “Ik werk nu zestien jaar voor de koning Boudewijnstichting, waar ik organisaties help bij het indienen van hun kandidaatsdossiers. Tien à elf maanden per jaar ben ik bezig met de voorbereiding van de Diwan Awards.” Wat geeft u zelf uw kinderen mee als boodschap? “Heb nooit angst, is het allerbelangrijkste dat ik hun voorhoud.” “En: sta open voor andere meningen en culturen. Ik vind het heel belangrijk dat ze de twee culturen als bagage meekrijgen, maar ik spreek altijd Nederlands met hen. Ze zitten op een Nederlandstalige Brusselse school met kinderen uit een twintigtal verschillende gemeenschappen.” Met de Diwan Awards wilt u positieve Marokkaanse voorbeelden belichten. Wat dacht u toen u hoorde over de daders van de aanslagen in Parijs? “Dat we gefaald hebben met de Brusselse jeugd. We hebben gefaald omdat het niet normaal is dat je op 20 of 25 jaar liever jezelf opblaast dan een mooie toekomst met job en partner en kinderen uit te bouwen.” “Ergens is het een paradox: vroeger waren er geen Marokkaanse advocaten of artsen om naar op te kijken, maar toch gaat het nu veel slechter met de jongeren.” “Tegelijk is het ook niet normaal dat je zo veel krotwoningen hebt in Molenbeek, dat daar zo’n concentratie van één bevolkingsgroep leeft. We moeten aan een inclusieve samenleving werken. Als iemand zich van jongs af aan uitgesloten voelt, als die voortdurend met racisme kampt, met uitsluiting, met een negatieve aanpak, dan krijg je niets uit die persoon.” Sara De Sloover

CHIEN ÉCRASÉ

P-PRAAT

Ha, het planbureau verwacht dat de migratiecrisis de Brusselse bevolking wel eens zou kunnen doen stijgen. Maar niet met te veel, zegt het planbureau er in één adem bij, slechts een man of 20.000, en daarna nog eens een man of 15.000. Niet zoals de voorgaande jaren, zegt het planbureau, want toen kwamen er maar 10.000 bij. Behalve in 2010, bij de demografische boom, weet u wel, toen waren het er plots 30.000 die uit het niets opdoken.

Eén telefoon en één e-mail van Vlaams-Brusselse gezagsdragers. Valt best mee, slechts tweemaal kritiek op ons. Kunnen ze bij Zaman van dromen, van slechts twee bezorgde politici. Die dan nog eens zo vriendelijk zijn om te bellen of te schrijven. In Turkije slaan ze die stappen gewoon over. Niet alleen in Turkije, wel. Rusland is nog zo’n geval. Bijvoorbeeld. Maar dat is minder erg, want zelfs Philippe Moureaux is tegenwoordig gecharmeerd door Russische journalisten, die tenminste nog de tijd krijgen om hem diepgaand te interviewen. En Moureaux krijgt tegenwoordig steeds meer gelijk. En Westerse journalisten steeds minder tijd om hem te interviewen, dat ook.

We raden het Brussels gewest toch aan om minstens Zaventem, Tervuren en Machelen te annexeren, want het bos in het Brussels gewest raakt om, en zonder bos kan je geen bomen omhakken om nieuwe woningen te bouwen. Men kan van het dorpje Haren natuurlijk een woontoren van een kilometer hoog maken, is het probleem direct opgelost en is er zelfs nog ruimte over. Zit je wel met het probleem dat die woontoren in de weg van de opstijgende vliegtuigen zit, maar tegenwoordig stijgen ze bij dit zonnige weer toch niet boven Brussel op, dus dat probleem stelt zich dan weer niet.

Daarmee zijn we naadloos bij Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) beland, een minzaam man die nooit boos wordt en nooit (slechte) antwoorden geeft. Neem nu de commissie Binnenlandse Zaken van het Brussels parlement (ja, dat bestaat), waar Vervoort een ellenlange discussie over de herziening van de dotatie aan de Brusselse gemeenten besloot met de wijze woorden dat het debat niet te veel geopend moest worden, want dat het risico te groot is dat het Brusselse model door de burger in vraag wordt gesteld, en dat de burger dan misschien wel eens te vinden zou kunnen zijn voor een fusie van de politie, of, horreur, de gemeenten. Het is fijn te leven in West-Europa, waar u serieus wordt genomen door de machthebbers.

Planbureau, dus. Het zou goed zijn mocht het planbureau in één adem ook het Duitse verkiezingsresultaat van 2017 voorspellen, alsook het vredesplan van de Syrische president Assad en de totale kostprijs voor de belastingbetaler van het Grote Stadion Guy Vanhengel. Hoe meer parameters, hoe beter.

ECONOMIE > GOSUIN VRAAGT LOKALE BESTUREN EN VZW’S VACATURES IN TE STUREN

GEZOCHT: JOBS VAN EEN JAAR VOOR JONGEREN BRUSSEL – Vanaf juli krijgen alle Brusselse jongeren onder de 25 die anderhalf jaar werkloos zijn een -betaald- inschakelingscontract van een jaar waarmee ze werkervaring kunnen opdoen. Brussels minister van Werk en Economie Didier Gosuin (Défi) zoekt nu de jobs hiervoor.

e maatregel werd op 1 januari 2015 van kracht. Jongeren die sinds die dag werkloos zijn en ingeschreven zijn bij Actiris, met of zonder uitkering, komen dus op 1 juli in aanmerking voor een inschakelingscontract. Dat is een contract van één jaar, gesubsidieerd door het gewest. Gosuin is nu dan ook volop op zoek naar geschikte werkplekken. Openbare besturen en vzw’s uit de social profit kunnen tot 8 april vacatures insturen. De privé doet voorlopig niet mee. “Alles moet klaar zijn tegen 1 juli, “ zegt Pauline Lorbat, woordvoerster van Gosuin. “Daarom heeft de minister gekozen voor een eenvoudig administratief kader, namelijk dat van de geco’s (gesubsidieerde contractuelen). Privébedrijven kunnen geen geco’s tewerkstellen. De afspraak is wel dat het systeem na één jaar geëvalueerd wordt en mogelijk uitgebreid wordt tot de privé.” Bij de gewone geco’s betaalt de werkgever vijf procent van het salaris en het gewest de rest. Bij de nieuwe inschakelingscontracten wordt het volledige loon betaald door het gewest. Een openbaar bestuur krijgt hiervoor 24.000 euro, een vzw uit de social profit 27.000 euro omdat daar iets hogere barema’s gelden. Lorbat: “Het zijn dus minimumlonen, beperkt tot het niveau hoger secundair. Voor een universitaire werkloze moet de werkgever er eventueel zelf iets bovenop doen.” Gosuin heeft berekend dat er 800 inschakelingscontracten nodig zijn om

het programma te laten draaien. En het moeten kwaliteitsjobs zijn waarbij de jongere serieus begeleid wordt. Actiris zal daarover waken.

Geheractiveerd Na één jaar loopt het contract onverbiddellijk af voor de jongere. Bedoeling is dat hij dan een definitievere baan vindt. Zoniet komt hij wel weer in aanmerking voor een uitkering. Vele schoolverlaters zijn hun uitkering re-

centlijk immers kwijtgespeeld door de strengere federale regels. Lorbat: “De jongeren hebben er dus alle belang bij een inschakelingsjob aan te nemen, hoewel ze niet verplicht zijn. Ze doen ervaring op en komen na een jaar weer in aanmerking voor een uitkering.” Bij de werkgever zal de vacature na één jaar automatisch geheractiveerd worden zodat een andere jongere er gebruik van kan maken, opnieuw voor Bettina Hubo een jaar.

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a Verzekerd verhuurbeheer a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

BDW 1514 PAGINA 10 - DONDERDAG 17 MAART 2016

LEEFMILIEU > IN DE BUURT COMPOSTEREN OF IN DE FABRIEK

‘DE ORANJE ZAK DEUGT NIET’ BRUSSEL – Organisch afval komt in Brussel steeds meer op de composthoop terecht in plaats van in de witte zak. Ook het aantal compostsites stijgt. Toch kiest Net Brussel er sinds kort voor om de compost huis aan huis op te halen en in het verre West-Vlaanderen te laten verwerken. Een foute keuze volgens Benoît Salsac van de vzw Worms.

Composteren is hip. Afgelopen zomer werd met de ezel van de Maxi-Mille-Liens boerderij organisch afval opgehaald in de buurt van het kanaal.

omposteren in Brussel is hipper dan ooit. Het gebeurt niet alleen in de tuin, op het balkon maar ook in het park vlakbij. Uit onderzoek is gebleken dat het aantal Brusselaars dat composteert sinds het jaar 2000 van 10 naar 17 procent is gestegen. Dat is ook in het stadsbeeld te zien. In 2011 waren er in heel Brussel 34 composteringssites, dat zijn er vandaag al 114 geworden. En er staan er nog een heleboel op stapel. Het Wasted Organic Recycling and Management Solutions (WORMS), een vzw die zich inzet voor de uitbouw van urbane compostsites is opgetogen met de evolutie. “Lokaal composteren is ideaal. Het heeft nauwelijks impact op het leefmilieu,” zegt Benoît Salsac, oprichter van de vzw. “Er is veel minder vervuiling en mensen worden bewuster van de natuur. Een compostsite, zo merken we, zorgt verder voor een heropleving van de buurt. Mensen komen meer naar buiten en leren op die manier ook hun buurtbewoners kennen. Composteren is ook goedkoop. Er komen geen vuilniszakken aan te pas.”

BENOÎT SALSAC VZW WORMS

Brusselse afvalberg te verkleinen. Thuis- of buurtcomposteren is ‘gedoe’. Als de composthoop niet juist gebruikt wordt of slecht onderhouden wordt, kan die flink gaan stinken. De stadsmens vindt het ook makkelijker om het organisch afval in een zak te keilen. Liever dat dan altijd met het emmertje naar de tuin of compostsite te gaan. De macht der gewoonte. Johanne André van het kabinet van staatssecretaris voor Openbare Reinheid Fadila Laanan (PS): “Buurtcomposteren heeft nog een ander belangrijk nadeel. Er mag bijvoorbeeld in het compostvat geen verwerkt voedsel, zoals spaghetti bolognaise. Ook is een goede afweging tussen nat organisch afval (voedsel) en droog organisch afval (takken, bladeren…) van groot belang voor de compostsite. Die bezwaren zijn er niet bij het industrieel composteren.”

Toch introduceerde de Brusselse overheid onlangs de oranje vuilniszak. Net Brussel moet Europese doelstellingen halen in de huishoudelijke afvalproductie. Er wordt vandaag te veel restafval geproduceerd in Brussel, en te weinig gesorteerd. Het organisch afval moet uit de witte zak. Dus worden voortaan oranje zakken opgehaald, bedoeld voor organisch afval. Eind dit jaar zou de ophaling in heel Brussel gebeuren. Het organisch afval wordt dan op grote schaal organisch verwerkt tot compost en tot energie. De Brusselse overheid gelooft namelijk niet dat het buurtcomposteren volstaat om de

Volgens Johanne André wordt nu al meer organisch afval verwerkt via de wekelijkse ophaling dan via de lokale buurtcompostsites. “De oranje zak is populairder dan buurtcomposteren,” zegt André. Toch is de ‘industriële’ verwerking nu ook weer niet zo eenvoudig. Brussel produceert jaarlijks zo’n 144.000 ton organisch afval. Dat afval, of een deel ervan, wordt huis aan huis opgehaald. Daar staat al een eerste (milieu)kost tegenover. En omdat er in Brussel geen composteercentrum is, moet het organisch afval met vrachtwagen naar een grote biomethaangasfabriek buiten Brussel. Nu gaat het afval helemaal naar Ieper.

“Buurtcomposteren kost haast niets”

Rek

De nadelen zijn legio. De biomethaangasfabriek is niet CO2-neutraal. De uitstoot is veel malen groter dan een kleine lokale composthoop. Er is het lange transport. En er is nog de capaciteit van de fabriek in Ieper. Die kan, volgens een ULB-studie maar 25.000 ton afval per jaar verwerken. De fabriek kan dus maar een fractie aan van de 140.000 ton Brussels organisch afval, en verwerkt ook organisch afval uit West-Vlaanderen. André: “Momenteel hebben we op dat vlak nog geen problemen ondervonden. Ik zie dan ook niet in waarom dit in de toekomst voor problemen zou kunnen zorgen.” Ook bij de compostfabriek in Ieper bevestigen ze dat er nog rek zit op de capaciteit. En dan is er nog de bouw van een compostfabriek in Brussel, waarover al enkele jaren wordt gepalaverd en wat het transportprobleem zou oplossen. Dat is echter “nu niet aan de orde,” aldus het kabinet van Fadila Laanan. Helena Coen en Katrien Vermeulen

WAT IS COMPOSTEREN NU ECHT? Wie kan koken, kan ook composteren. Het is dus niet erg moeilijk. Het doel? Je planten een gezonde, organische voedingsbodem geven. Composteren gaat als volgt: je vermengt vochtig organisch afval (zoals fruit en groenteresten, thee of koffie…) met droog organisch afval (zoals bruin karton, hout of bladeren). Door te mengen zorg je ervoor dat de vieze geur verdwijnt. Na zo’n zes maand à een jaar is de compost helemaal klaar om als voeding voor je planten gebruikt te worden.

WORMS Het Waste Organic Recycling and Management Solutions, beter bekend als de vzw WORMS, organiseert en coördineert opleidingen tot compostmeester. De vzw wordt draaiende gehouden door de hulp van zo’n 300 vrijwilligers. Daarnaast geven ze ook, in samenwerking met Leefmilieu Brussel, advies aan wijkcomposteringsprojecten en helpen ze bij de ontwikkeling ervan. Bovendien is WORMS een verzamelplaats voor enthousiaste compostmeesters. Voor wie zelf graag wil beginnen met composteren, is er ook een compost-informatiepunt van het Brussels Gewest. Een lijst met alle Brusselse buurtcomposthopen kan je terugvinden op www.worms.be

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

CULTUUR > NOG PLAATS VOOR ANDERE INSTELLINGEN

ARCHITECTUURCENTRUM VOOR CITROËN? Als het van minister-president Rudi Vervoort (PS) afhangt, is op de Citroënsite nog plaats voor andere culturele instellingen naast het geplande museum. Eerste kandidaat is het archi-

tectuurcentrum CIVA, dat sinds kort helemaal is overgenomen door het Gewest. Sinds 8 maart is het CIVA (Centre Internationale de la Ville et de l’Architecture) in Elsene een

stichting van openbaar nut, volledig beheerd en gefinancierd door het Gewest. Dat trekt jaarlijks 2 miljoen euro uit voor de werking van het architectuurcentrum. Met de overname van het Gewest, mogelijk gemaakt door de zesde staatshervorming, is het CIVA voortaan officieel een tweetalige instelling. Sinds de oprichting in 1999 kwam het geld van de Cocof en de Franse Gemeenschap. Behalve een nieuwe structuur belooft Vervoort ook een nieuw

elan voor het CIVA. De stichting krijgt mogelijk een nieuwe naam en een nieuwe stek. De regeringsleider kijkt daarvoor naar de Citroënsite, waar ook een nieuw museum voor moderne kunst moet komen. Daarnaast zou nog voldoende plaats zijn voor andere functies. Momenteel loopt een studie die moet uitmaken wat de mogelijkheden van de site zijn. De resultaten worden tegen de zomer verwacht.

Laurent Vermeersch

BDW 1514 PAGINA 11 - DONDERDAG 17 MAART 2016

REPORTAGE > EEN OCHTEND MET DE BRUSSELSE KANAALVEGERS

‘ WE HEBBEN AL MEER DAN ÉÉN DRENKELING UIT HET KANAAL GEVIST’ BRUSSEL - Elk jaar komen er zo’n honderden kubieke meter afval in het Brussels kanaal terecht. Dat is niet alleen erg voor het milieu, het is ook gevaarlijk voor de schepen. Om dit afval te verwijderen, zet de Haven van Brussel een speciaal bootje in voorzien van een groot net en enkele toegewijde kanaalvegers: de Castor. Want in het kanaal vind je letterlijk alles.

r staat een strakke westenwind op de Akenkaai wanneer de Castor in het zicht komt. Twee flauwe koplampen schijnen door de mist en een zwaaiende hand wuift vanachter het roer. “Stap maar op,” lacht de stuurman enthousiast. Behendig stuurt hij zijn bootje tegen de kant waarna zijn kompaan het hek opent. Sylvain Godfroid, de communicatiecoördinator van de Haven van Brussel, is ook aan boord. Met zijn handen diep in zijn zakken en zijn muts ver over zijn oren getrokken, stelt hij Louis en Kevin voor.

“Het meeste afval in het kanaal komt van de stad zelf” SYLVAIN GODFROID HAVEN VAN BRUSSEL

vende. We hebben al meer dan een drenkeling uit het kanaal gehaald,” lacht de vijftiger luid. Niet veel later is het zover. Louis stuurt de Castor richting een hoopje drijvend vuil dat tussen een aanliggende boot en de kant bij elkaar ligt. Kevin weet wat hij moet doen. Hij neemt zijn positie in aan de neus van de boot en laat een groot net in het water zakken. Met zijn hark drijft hij het afval in het net en hijst hij het op. Opeens worden de mannen opgeschrikt door een luid gekraak. De houten steel van de bootshaak, die met een klem vastgemaakt zit aan de rand van de boot, breekt af. Met een scherpe bocht stuurt hij de Castor verder het kanaal op. Onder de Redersbrug heeft de Haven twee dammen aangelegd waar afval verzameld wordt. “De stroming drijft het afval in de dammen,” legt Godfroid uit. “Het meeste afval in het kanaal komt van de stad zelf. Het kanaal is het laagste punt van de stad en vooral na periodes van hevige regen stroomt er via de riolen heel veel afval in het water.”

Dammen

Doffe ellende

Al rokend draait Louis het roer van de Castor om en met een korte snok trekt het bootje verrassend snel op. “Meestal varen we alle dagen uit,” steekt Louis van wal. “Je kan je niet voorstellen wat wij allemaal vinden. Blikjes, vuilniszakken, hout, maar ook fietsen, ijskasten, varkenskoppen en volledige schapen.” “En mensen!,” valt Kevin hem bij. “Ja”, zegt Louis. “Zowel dode als le-

Om het vastgekoekte afval uit de riool te halen hebben de mannen een aparte techniek uitgevonden. Terwijl Louis zijn boot zo dicht mogelijk met de achterkant tegen de riool plaatst, maakt Kevin de Castor vast aan de kade. Eenmaal de boot vastligt, geeft Louis flink gas waardoor zijn propeller het water met een enorme kracht door de riool jaagt. “Efficiënt, niet?” vraagt Louis.

Ieder jaar komt er zo’n honderd kubieke meter afval in het kanaal terecht. De Castor vaart bijna dagelijks uit om het op te halen.

“Eens het afval uit de riool geblazen is, heb ik het maar uit het water te vissen”, legt Kevin uit. “We hebben een goed leven hier op het water,” schokschoudert Louis. “Vooral in de zomer is het hier erg aangenaam, maar in de winter is het soms afzien. Wanneer het meer dan vijf graden vriest…. Oh la la”, zegt hij zuchtend terwijl hij zijn hand op en neer schudt. “Ook regen is doffe ellende,” voegt Kevin toe. Wanneer de Akenkaai opnieuw in zicht komt, schijnen de eerste zonnestralen door de grijze wolken. De drie mannen zetten hun tocht verder, want het laatste blikje cola is nog lang niet opgeruimd. Carlos Van Dal

BDW REGIO

BDW 1514 PAGINA 12 - DONDERDAG 17 MAART 2016

Thierry Meeùs blijft vechten voor zijn parken op de Heizel. Hier de nieuwste aanwinst van Mini-Europa, het schip van Odysseus.

der mij erbij te betrekken. Ik ben nog altijd eigenaar van de maquettes.” Ook van de Stad heeft Meeùs naar eigen zeggen nooit een deftig voorstel gekregen. “Ik heb hier alles ontwikkeld, flink geïnvesteerd en daarbij veel risico’s genomen. En nu verwacht de overheid dat ik daar gratis afstand van doe? Als ze het wil hebben, laat ze er dan een eerlijke prijs voor betalen.” Maar het gaat hem om meer dan geld alleen. De parken zijn zijn levenswerk. “Nadat mijn vader Walibi verkocht had, wilde ik zelf iets nieuws, iets moois uit de grond stampen. Daarom wil ik hier blijven. En voor het personeel natuurlijk.”

Stekker

DEZE WEEK OP DE HEIZEL > STAD EN GEWEST: ‘GEEN AKKOORD, DAN VERKASSEN’

PLETWALS DREIGT VOOR MINI-EUROPA LAKEN - Over negen maanden loopt de huur van Mini-Europa en Océade af. De pretparken moeten tegen dan helemaal afgebroken zijn. Tenzij eigenaar Thierry Meeùs op de valreep nog een akkoord bereikt met de projectontwikkelaar en de Stad Brussel. Meeùs wil niet van opgeven weten en blijft investeren.

inds afgelopen weekend is Mini-Europa weer open. Het achtentwintigste seizoen is begonnen. Meeùs loodst ons in sneltreinvaart door het maquettepark om zijn kersverse aanwinst te tonen. Op het water, vlakbij de Akropolis, ligt een miniatuurversie van het schip waarmee Odysseus zijn eiland Ithaka probeerde te bereiken. “Eromheen zullen sirenen cirkelen,” vertelt hij enthousiast. Wat verderop, in Océade, zijn werklui druk in de weer met de verbouwing en uitbreiding van Saunaland, dat helemaal in het teken van de Maya’s zal staan. Océade, oorspronkelijk een Frans project, ging open in 1988. MiniEuropa een jaar later. Beide projecten strandden vrijwel meteen waarop Walibi, het bedrijf opgericht door Meeùs’ vader Eddy, ze overnam. Toen Walibi in 1998 van de hand gedaan werd aan een Amerikaanse groep, kocht Thierry Meeùs de twee parken op de Heizel terug. Hij maakte er succesvolle, rendabele bedrijven van. Mini-Europa trekt jaarlijks 350.000 bezoekers, vooral buitenlanders. Océade krijgt jaarlijks 250.000 mensen over de

vloer, waarvan veertig procent Brusselaars.

Landschapspark Alles ging goed tot de Stad Brussel een tiental jaar geleden besloot om de Heizelvlakte te ontwikkelen, het zogenaamde Neo-project. Meeùs kreeg te horen dat zijn parken zouden moeten wijken. Hij is eigenaar van de gebouwen, de maquettes en de glijbanen, maar niet van de grond. Die behoort toe aan de Stad Brussel, die de exploitatie toevertrouwd heeft aan de vzw Brussels

“Ik heb geïnvesteerd en risico’s genomen. En nu zou ik daar gratis afstand van moeten doen?” THIERRY MEEÙS MINI-EUROPA

Expo. Meeùs betaalt naar eigen zeggen jaarlijks zo’n 600.000 euro aan huur en taksen. In 2010 kreeg hij alsnog een verlenging tot de zomer van 2013. Toen zag het er naar uit dat Mini-Europa en Océade wel degelijk zouden verdwijnen. Meeùs dreigde met een verhuizing naar Waals-Brabant of zelfs Montenegro. Uiteindelijk, onder druk van het publiek, verlengde de Stad het contract toch. Tot 7 januari 2017, goed negen maanden dus nog. Ondertussen is duidelijk dat op de Heizel een mega-shoppingcenter komt, alsook woningen en leisure. In 2014 werd het consortium UnibailRodamco-Besix-CFE gekozen als projectontwikkelaar voor Neo. Bij de presentatie van hun plannen bleek al meteen dat er voor Océade geen plaats zou zijn wegens te weinig internationale allure. Mini-Europa kreeg wel een kans. De projectontwikkelaar plande immers ook een landschapspark op de Heizel, Euroville. Dat zou een ‘upgrade’ worden van het huidige Mini-Europa. Betekende dat dat Meeùs kon blijven? Dat bleef vaag, er werd alleen gezegd dat hij een akkoord moest zien te vinden met het consortium en in elk geval flink zou moeten investeren.

Nu, na bijna twee jaar, heeft hij nog steeds geen duidelijkheid over zijn toekomst. Volgens Brussels schepen van Toerisme Philippe Close (PS) heeft Meeùs alle kansen gekregen om een akkoord te sluiten met het consortium, net zoals Kinepolis. “Maar hem is het niet gelukt, Kinepolis wel.”

Spirouland De Stad heeft Meeùs ‘alle mogelijke voorstellen’ gedaan, zegt Close. “We hebben zelfs aangeboden om Océade helemaal over te nemen, met het personeel. Maar het enige wat mijnheer Meeùs wil, is blijven en dat aan dezelfde voorwaarden. Dat kan niet.” Thierry Meeùs ontkent ten stelligste: hij heeft niet de kans gehad zijn voorstellen voor een upgrade te doen aan de projectontwikkelaar. Voor hem is het na twee jaar nog steeds niet duidelijk wat Unibail-Rodamco nu eigenlijk wil met Mini-Europa. Meeùs: “Euroville wordt ondertussen her en der gepresenteerd als upgrade van Mini-Europa, onder het management van La Compagnie des Alpes, die op de Heizel ook het indoorpark Spirouland gaat maken. Maar hoe kunnen ze dat zeggen zon-

Als hij weg moet en er wordt geen fatsoenlijke prijs betaald, dan neemt hij alles mee. Volgens hem is er nog steeds veel interesse voor MiniEuropa, vanuit China bijvoorbeeld, maar ook in Vlaams-Brabant. Onlangs vroeg Meeùs aan de Stad of een verlenging toch niet mogelijk was. “Waarom zouden we nu al weg moeten? Voor 2020 beginnen ze toch niet te bouwen, er is nog geen vergunning. Jaarlijks maken honderdduizend Brusselaars gebruik van het waterpark en er komen nu ook scholen zwemmen.” Schepen Close verwees hem door naar de projectontwikkelaar, die de grond vanaf volgend jaar in erfpacht krijgt. Alleen het consortium kan volgens hem beslissen over een eventuele verlenging. Meeùs heeft hierover deze week een afspraak. Close acht de kans klein dat het sprookje van Océade en Mini-Europa voortduurt, ‘gezien de persoonlijkheid van mijnheer Meeùs’. “Het zou jammer zijn, maar als het moet maakt het consortium gewoon een ander maquettepark.” Ook Henri Dineur (PS), coördinator van alle Heizelprojecten van Stad en gewest, zei onlangs dat het afgelopen is voor Meeùs: er is geen ak-

“ Het is jammer, maar als het moet maakt Unibail gewoon een ander maquettepark” PHILIPPE CLOSE (PS) SCHEPEN

koord, dus moet alles weg zijn tegen 7 januari. Al die onzekerheid heeft Meeùs niet belet ook dit jaar weer te investeren: een klein half miljoen in beide parken. “Ik wil positief blijven en tonen dat ik geduld heb en goed ben in mijn job. Daarom wil ik dat het hier mooi uitziet tot het einde,” zegt Meeùs. “Trouwens, wie zal de moed hebben om de stekker definitief uit te trekken?” Bettina Hubo

BDW 1514 PAGINA 13 - DONDERDAG 17 MAART 2016

UKKEL > TWEEDE BOUWAANVRAAG VOOR LE PUY FLEURI IN ZES MAAND TIJD

HOGE BUREN VOOR VILLA UIT DE JAREN DERTIG

Villa Le Puy Fleuri werd gebouwd in 1932.

UKKEL - Enkele maanden na de afwijzing van de afbraak van de villa Le Puy Fleuri dient de eigenaar een nieuwe vergunningsaanvraag in. De villa blijft weliswaar staan, maar in het voorstel blijven alleen nog de gevel en de voorste vertrekken over.

e Winston Churchilllaan was ooit een laan met magnifieke villa’s. Die zijn geleidelijk aan vervangen door (banale) appartementen. Het is de harde wet van de vrije markt. De grond rendeert meer met een appartementsblok erop. Hier en daar is een villa blijven staan. Eind vorige eeuw is ook de publieke opinie gewijzigd, en vervolgens ook de wetgeving. De wetgever vindt dat mooie villa’s niet zomaar afgebroken mogen worden. Dat is pech voor de eigenaar van de villa Le Puy

De nieuwe bouwaanvraag van villa Le Puy Fleuri: Noordzeearchitectuur aan de Churchilllaan? Fleuri, een prachtig voorbeeld van de villa’s van weleer, gebouwd in 1932. Maar tegelijk een stuk grond waar veel meerwaarde gecreeerd kan worden. Een beschermingsaanvraag bleef in de schuiven van de vorige Brusselse regering zitten. De villa is nooit beschermd geraakt. Vorig jaar vroeg de eigenaar om de villa af te breken en te vergangen door een appartementsblok. Maar daar staken gemeente en gewest een stokje voor. De afbraakvergunning werd enkele maanden geleden geweigerd, voornamelijk om patrimoniale redenen.

Verbeelding De eigenaar heeft nu een nieuwe bouwaanvraag ingediend. Het voorstel doet de wenkbrauwen fronsen. De villa blijft staan, tenminste een deel ervan. Op de oprit rechts wordt een gebouw van zes hoog gebouwd. Daaronder een parkinginrit. De achterste vertrekken van de woning worden afgebroken. Wat rest is een ‘schijfje vil-

la’ van enkele meters diep. Daartegen, in de diepte dus, komt een appartementsblok van acht etages. Het is onwaarschijnlijk dat gemeente en gewest dit vreemde project zullen goedkeuren. Anderzijds: in Brussel weet je maar nooit. Eind april hakt de overlegcommissie de knoop door. Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

Zondag 20.03.2016

www.knipoogdag.be

Ontdek musea, galeries, kunst en architectuur, cultuurhuizen, de wijk Matongé en buurtinitiatieven in Elsene. Welkom vanaf 14.00 u. op het Heilig-Kruisplein (ter hoogte van Flagey).

BDW 1514 PAGINA 14 - DONDERDAG 17 MAART 2016

BDWOPINIE

MOBILITEIT > TWEE SCHAARBEKENAARS LUIDEN DE ALARMBEL OVER HET AUTOVERKEER

GEEF ONS MEER STAD EN MINDER LAST SCHAARBEEK – Brussel kreunt al jaren onder agressief rijgedrag, anarchie en straffeloosheid in het autoverkeer, schrijven Schaarbekenaars Chaim Demarée en Eva Kongs. Verkeersveiligheidscampagnes zijn amper zichtbaar en vrijwel impactloos. En niemand gaat vrijuit. Van zodra de situatie het toelaat, gaan alle remmen los bij autobestuurders, fietsers en voetgangers.

n onze hoofdstad is rood het nieuwe oranje geworden. We stoppen pas als het niet meer anders kan en duwen al op het gaspedaal (of op de fietstrapper) voor het opnieuw groen wordt. Het knipperlicht is hier optioneel. Een éénrichtingstraat is dat enkel overdag; ’s nachts vooral een handige binnenweg. Parkeren op het zebrapad, het voetpad, het fietspad? Sms’en tijdens het rijden, of zelfs de krant lezen? Voorrang negeren op het rondpunt of stilstaan op het kruispunt om toch maar geen voorrang te verlenen? Eens lekker op het gaspedaal duwen op een steenweg vol scholen? Voluit claxonneren als het niet meer vooruit gaat? Het kan allemaal, want we komen er (meestal) ongestraft mee weg.

Gevangenissen Het verwondert dan ook niemand dat Brussel met hoge cijfers voor verkeersongevallen kampt. Ze stagneren bovendien. Uit bevragingen (onder meer door onze gemeente Schaarbeek) blijkt dat de auto-anarchie dé factor is die bijdraagt tot het onveiligheidsgevoel van de inwoners. Op de openbare weg in Brussel staat het dreigingsniveau nog steeds op vier. Toch blijven de scholen open en gemeenschapswachten of (soms) politieagenten krijgen de opdracht de zwaarste dreiging (die op het zebrapad voor de school) af te wenden. De gemeente Schaarbeek heeft al behoorlijk wat maatregelen genomen om het autoverkeer te reguleren in het voordeel van de ‘actieve’ weggebruiker. Het Gewest organiseerde dankzij stevige investeringen een sterk en populair openbaar vervoer. Er kwamen talloze fietssuggestiestroken en fietspaden bij, fietswachtzones aan verkeerslichten (die weliswaar iets te vaak genegeerd worden door autobestuurders), de straatinrichting werd aangepakt… maar het gevolg is dat onze buurten steeds meer op ge-

vangenissen gaan lijken, met paaltjes, hekken, blokken en drempels die de onoverwinnelijke automobilist in toom moeten houden. En dat terwijl de gemeente elke heraanleg van een straat nog ingrijpender zou moeten gebruiken als een unieke kans om de publieke ruimte te herschikken in het voordeel van de duurzame mobiliteit: het openbaar vervoer, de voetganger en de fietser. Dat, samen met een strikter vervol-

gingsbeleid dat ervoor zorgt dat de weggebruiker zelf zijn verantwoordelijkheid in het verkeer opneemt.

Trainworld Helaas: vele gemeentes talmen om de dominante positie van de wagen echt in vraag te stellen, met een halfbakken mobiliteitsbeleid en de normvervaging tot gevolg. Dit is goed zichtbaar in de Schaarbeekse Brabantwijk waar de bewoners al

jaren klagen over de files in de populaire alternatieve winkelstraat, alhoewel de wagen er vier stroken ter beschikking heeft en de voetgangers op smalle voetpaden zich door het verkeer een weg moeten banen. Ook de nachtelijke toeterconcerten in de prostitutiebuurt, de Aarschotstraat, die als drive-in fungeert voor auto’s die rondjes rijden, leidt voor vele mensen tot slapeloze nachten. Dat getalm merk je ook aan de tegenwoordig wel erg lakse handhaving van het parkeerbeleid. Auto’s worden getolereerd op plaatsen waar ze – zelfs in stilstand – de veiligheid van andere weggebruikers in gevaar brengen. Te veel wagens eigenen zich vandaag het voetpad toe, zelfs wanneer er wél voldoende plaats is. In Schaarbeek zijn er sinds enige tijd zelfs wagens die de brede voetpaden als ideale parallelweg beschouwen, of die de stoep voor hun garage als hun persoonlijke oprijbaan gebruiken. We lopen er dan maar met een boog omheen. Want de voetganger delft het onderspit. De gemeente werkt weliswaar aan een parkeeractieplan, maar voor een probleem dat al jarenlang aansleept, zit er erg weinig schot in de zaak. Nochtans liggen sommige oplossingen gewoon voor het rapen. Waarom wordt het gloednieuwe Trainworld museum bijvoorbeeld – dat een hoop parkeerplaatsen inpikte aan het Schaarbeekse station - niet verplicht de lege parking vrij

te geven tussen vijf uur ’s avonds en tien uur ’s ochtends?

Meerwaarde Schaarbeek investeert een pak geld in haar politiezone, maar de handhaving van het verkeer door de politie (en het parket) lijkt niet meteen de hoogste prioriteit. Het komt voor een stuk in handen van de gemeenschapswachten. Zo kregen zij vorige maand de opdracht de talloze foutparkeerders te waarschuwen (en uiteindelijk ook te bekeuren). Een gemeenschapswacht is een man of vrouw van de buurt, hij of zij woont en werkt er en weet wat er leeft. Zij hebben ongetwijfeld een meerwaarde bij de handhaving van de (verkeers)veiligheid, maar het uitdelen van boetes aan hun buren is er daar niet één van. Geeft de gemeente hier wel het goede signaal? Maar we zien vooruitgang. Al gaat het traag. Na jarenlange stilstand, lijkt er vandaag in Brussel wat te bewegen op het vlak van mobiliteit en leefbaarheid. Langzaam maar zeker dringt het besef door dat ook een stad met minder wagens en meer ‘actieve’ weggebruikers een echte stad is en blijft. Met de nodige bereidheid van bovenaf om ook bovenstaande problemen aan te pakken, kunnen we beginnen dromen van een stad die haar inwoners de levenskwaliteit biedt die hen toekomt. Chaim Demarée en Eva Kongs

“ Op de openbare weg in Brussel staat het dreigingsniveau nog steeds op vier” CHAIM DEMARÉE EN EVA KONGS © IVAN PUT

Brussel kreunt al jaren onder straffeloosheid in het autoverkeer, schrijven Chaim Demarée en Eva Kongs.

lezersbrieven@bdw.be

BRIEVEN VAN LEZERS

BDW 1514 PAGINA 15 - DONDERDAG 17 MAART 2016

Verhaeren Graag wou ik reageren op het artikel over Emile Verhaeren (BDW 1512, p.14-15). Ook Stefaan van den Bremt vertaalde Verhaeren onlangs (en was langer Brusselaar dan Koen Stassijns). R. Doms, Bosvoorde

Lucien Acou

Joe Louis

Pendelaars Het valt mijns insziens zeker te bekijken om in plaats van te werken met dotaties voor het Brussels Gewest, de pendelaars gedeeltelijk te belasten in Brussel (Geert Leenders, BDW 1512, p.13). 50 procent lijkt me wel heel veel omdat de uitgaven voor de pendelaars vooral liggen op andere bestuursniveaus (onderwijs, welzijn, sociale uitkeringen, defensie, pensioenen enzovoort). Men moet zich wel realiseren dat, het democratisch principe ‘no taxation without representation’ indachtig, die pendelaars in dat geval ook stemrecht moeten krijgen in Brussel.

Jef Scheerens

Johan Van den Driessche, Fractievoorzitter N-VA in Brussels parlement

Smart Cities Pieter Ballon brengt enkele waardevolle aandachtspunten aan over smart cities, maar onderliggend blijft toch het bijna religieuze geloof in technologie als mirakeloplossing voor maatschappelijke problemen. Het lijkt er sterk op dat ‘smart cities’ in de eerste plaats bedacht werden als marketingverhaal door telecom en techbedrijven die hun waar aan politici willen slijten. Met mooie praatjes over duurzaamheid en dienstverlening aan de burger probeert men belastingsgeld los te weken voor technologische gadgets. Een donkere keerzijde van smart cities en al hun met internet verbonden sensoren, is het gezondheidsaspect. Draadloos verbonden sensoren zenden hoogfrequente, gepulste elektromagnetische straling uit, hetzelfde soort straling als bijvoorbeeld gsm-zendmasten. Aan zendmasten geen gebrek in Brussel, de daken staan ermee vol. Om nu daar bovenop ook nog eens overal stralende sensoren te gaan plaatsen die de reeds aanzienlijke stralingsbelasting in Brussel nog zwaarder maken? Zijn beleidsmakers en smart city-bepleiters er niet van op de hoogte dat de Wereldgezondheidsorganisatie deze straling in 2011 officieel classificeerde als potentieel kankerverwekkend? Of dat mensen wereldwijd ondervinden dat deze straling leidt tot hoofdpijn, slaapproblemen, hartritmestoornissen, nervositeit en cognitieve problemen? Het leven in een dichte wolk ‘elektrosmog’ plaatst ons zenuwstelsel letterlijk onder spanning en bevordert het aangenaam samenleven in de stad hoegenaamd niet. De enige manier om werkelijk duurzame smart cities te realiseren, is om radicaal te kiezen voor technologie die communiceert via de kabel. We hebben in ons land een uitgebreid en fijnmazig kabelnetwerk, laat ons deze troef aanwenden. Fien De Kuyper, Elsene

Jan De Cock De redenen waarom er altijd kunstenaars zijn geweest die van méér publieke en mediatieke aandacht genieten dan andere collega’s zijn divers en niet nieuw. Daartentegen is het wel een zeldzame situatie waarin Jan De Cock zich bevindt, en waarbij klaarblijkelijk zijn gebouwencomplex

Linksonder: het ticket van het laatste gala in het Sportpaleis van onze lezer Louis Gaudeus is bijna vijftig jaar oud.

met diverse ateliers, opslagplaats, klassen en aanverwante lokalen te koop moet worden gesteld wegens financiële problemen. Voor een kunstenaar van die stand is dat ongebruikelijk, tenzij dat de investeringsambitie overdreven zou zijn geweest; en eigenlijk als een zeepbel moet worden beschouwd, zoals het ooit de florerende tulpenmanie overkwam. Het minste wat de betrokken sector kan overwegen is hem niet aan zijn lot over te laten door een benefiettentoonstelling te organiseren als blijk van collegiale solidariteit. Nu is de beste oplossing deze gebouwen te laten opkopen door de Vlaamse Gemeenschapscommissie (in overleg met het ministerie van cultuur) waardoor het huurcontract afgesloten met de Sint Lukas Kunsthumaniora voor hun tijdelijk verblijf in een gedeelte van deze gebouwen niet in het gedrang komt. Nadien, mits een aangepaste verbouwing, is dit gebouwencomplex dé ideale gelegenheid om definitief te kunnen remediëren aan de voortdurende problematiek van ontoereikende ateliers voor beeldende kunstenaars werkzaam in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Door deze keuze zou meteen een einde worden gesteld aan een ‘discriminerende’ benadering van dit onderwerp, waardoor de professionele beeldende kunstsector inzake beschikbare werk-en opslagruimten is onverminderd benadeligd gebleven tegenover de podiumkunsten, culturele centra en bibliotheken. Jonas Wille, Oudergem

Het Sportpaleis van Brussel Ik vernam het overlijden van Lucien Acou, de schoonvader van Eddy Merckx, in BDW 1511. Naar aanleiding daarvan

kwamen er vele herinneringen op: ik heb Lucien Acou dikwijls zien rijden in de velodroom van Schaarbeek (Sportpaleis). Hij was een heel goede fietser en als ik me goed herinner werd hij dikwijls de ploegmaat van een of andere buitenlandse vedette die niet altijd pistiers waren. Het waren de hoogdagen van de velodroom. De grootste wielrenners kwamen er aan bod: Poeske Scherens, Karel Kaers, Rik Van Steenbergen, Marcel Kint, Stan Ockers, Fausto Coppi, Louison Bobet en vele anderen. Lucien Acou moet tegen al die renners gereden hebben. In het sportpaleis hadden ook andere evenementen plaats: grote boksers kwamen er boksen of demonstraties geven: zo heb ik Joe Louis, Sugar Ray Robinson, Cyrille Delannoit, Ray Famechon, Karel Sys, en andere boksers aan het werk gezien. Marcel Cerdan heb ik gezien op de Heizel tegen Delannoit. Er waren ook optredens van de Harlem Globetrotters, en ook rolllercatch en tijdens de Expo ‘58 een optreden van het koor van het rode leger. Zij zongen tot grote verbazing en ook wat hilariteit: “Mie Katoen komt morgen noen, we zullen een pintje drinken, Mie Katoen komt morgen noen, we zullen een pintje doen.” Er was ook eens een optreden van de Spahis met hun paarden en ook nog circusoptredens. Het zal dit jaar op 15 november 50 jaar geleden zijn dat het laatste gala er plaatsvond - ik heb nog een ticket van die meeting (zie foto, red.). Sindsdien zijn er in Brussel, behalve voetbal natuurlijk, bijna geen grote sportevenementen meer, door het ontbreken van een grote sporttempel waar er plaats zou zijn voor plusminus 10.000 toeschouwers. Hetgeen ik spijtig vind, is dat er van mijn generatie bijna niemand meer is met wie ik deze herinneringen nog eens kan ophalen. Enfin, het zij zo, dat is het leven. Louis Gaudeus, Anderlecht

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1514 PAGINA 16 - DONDERDAG 17 MAART 2016

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK BRUSSEL – Vier jaar na de rage van de Gangnam Style kan niet naast de cultuurprésence van Zuid-Korea in Brussel gekeken worden. Elk vleugje K-art is in opmars: expo’s, stripalbums, het verfijnde culinaire. Naast fenomenen als K-pop, hilarisch geliefd om zijn danspasjes. Zelfs de Koningin Elisabethwedstrijd ziet dit voorjaar een derde van de pianisten uit Korea toestromen. Eén adres om de ‘booming Korean culture’ te begrijpen: het sinds tweeënhalf jaar nieuwe Koreaans Cultureel Centrum.

I KUNSTEN > CHUNG HAETAL OVER EUROPA’S BELANGRIJKSTE KOREAN CULTURAL CENTER

K-POP EN EEN LEERBOEK VAN VERANDERINGEN Chung Haetal: “Van de zeven Koreaanse cultuurcentra in Europa zit die van Brussel in de hoogste financieringsschaal, samen met Londen en Parijs. Het betekent dat de overheid onze reputatie graag ziet groeien.”

n de herfst 2013 opende het Korean Cultural Center (KCC) – dat dit jaar 31 afdelingen van Moskou tot Buenos Aires en van L.A. tot Rome en Dubai gaat tellen – een hoofdadres in Europa. Gelegen aan het riante tracé tegenover de Zavelkerk. Duizend vierkante meter expo-, bib- en workshopruimtes. Een modulaire zaal voor gratis Korean Film Fridays, concerten en spektakel. Het kon niet op. En met een Vlaming als woordvoerder - talloze Europese cultuurinstellingen kunnen er niet aan tippen. Voor eigen volk zou het cultuurpallet overdreven zijn, want amper 750 Koreanen wonen hier. Maar het groeiende cultuuraanbod blijkt in de smaak te vallen van onze locals. Wat pikken deze ‘K-culture consumers’ mee? Chung Haetal, executive manager van het cultuurcentrum die ooit als journalist voor Seoul Broadcasting System (SBS) werkte, en nog voor het Franstalige Radio Voix d’Asie anker is, maakt Brussel Deze Week wegwijs in het leerboek. Al zien we ze niet, ze zijn er toch, de Koreanen in Brussel. Maar waar? Chung Haetal: “Pakweg de helft van de Koreaanse expats is hier in mission, de andere helft is met Westerlingen (vooral Belgen, red.) getrouwd. Er zijn tolken en lesgevers Koreaans, advocaten en werknemers van Koreaanse bedrijven die hier gevestigd zijn, zoals bij het research- en innovatiecentrum KIC Europe in Brussel. Ook galerijhouder van hedendaagse kunst, meester in de gevechtssport taekwondo (zoals bij de ULB, red.) en restauranthouder, zijn beroepen die ze uitoefenen. De eettent Kimchi Korean Barbecue in Tervuren blijkt een begrip, en er zijn ook restaurants als Seoul, Maru en Hana (Matongewijk), gevestigd in Elsene. Eenmaal per maand halen we in het KCC een Koreaanse chef uit Parijs binnen, voor gratis culinaire workshops. Dat heeft enorm veel succes.”

BDW 1514 PAGINA 17 - DONDERDAG 17 MAART 2016

Korea etaleert volop zijn cultuur, niet als monocultuur maar als kruisbestuivend product. Waarom? Haetal: “We proberen het aanbod te diversifiëren, voor elk wat wils, van bekendmaking van striptekenaars tot kaligrafie. We zijn blij als anderen ook Koreaanse kunst in de picture zetten, zoals de Boghassianstiching met de expo over de gelauwerde groep abstracte kunstenaars van de jaren 1970-1980 in de Villa Empain (zie kaderstuk). Een deel van de basis van ons internationaal cultuurbeleid is te vinden aan het eind van de jaren 1990, toen Korea een ernstige economische crisis doormaakte. Het land, dat geen natuurlijke grondstoffen bezit, ging op zoek naar nieuwe strategieën om haar toekomstige exporten veilig te stellen. En één van de nieuwe strategieën was het culturele gezicht internationaal te promoten. Daardoor zou het land meer ‘soft power’ uitstralen, wat een positief effect zou hebben op de economie. Met andere woorden: als mensen in het buitenland meer van Koreaanse muziek of films gaan houden, gaan ze misschien ook meer Koreaanse producten kopen. In die redenering vind je een analogie met de VS, dat ook een groot deel van haar economische macht te danken heeft aan de invloed en de populariteit van de Amerikaanse popcultuur in de wereld.”

Perfectionisme nastreven kan ook opgemerkt worden bij het aanstormend jongerentalent klassieke muziek. Haetal: “We werken nauw samen met de Muziekkapel Koningin Elisabeth. Programmeren concerten met jonge Koreaanse muzikanten. In juni komt een laureaat van de Elisabethwedstrijd in ons cultuurcentrum

“ Als er al 200 leerlingen in het cultuurcentrum Koreaans leren, is dat niet voor hun werk, maar om de taal van hun K-popidolen te begrijpen.” CHUNG HAETAL EXECUTIVE MANAGER VAN HET KCC

Uw filmzaal brengt gratis Koreaanse klassiekers en nieuwkomers. Haetal: “Vanaf het einde van de jaren 1990 ging Korea massaal meer investeren in haar eigen film- en muziekindustrie en andere culturele sectoren. Terwijl in Europa cultuur vaak gezien wordt als een luxueus extraatje

dat in tijden van crisis dichtgesnoerd wordt wegens te geldverspillend, werd het in Korea net gezien als een economische motor. Aan het volgende Brussels International Fantastic Film Festival (BIFFF) nemen dertien Koreaanse films deel. Dat zegt wel wat. Voor de vierde keer organiseren we een Brussels festival van Koreaanse films (samen met Bozar en Cinema Galeries, eerder ook al met Aventure, red.). Daar presenteren we nieuw werk en laten regisseurs overvliegen. Voor onze reeks Korean Film Fridays hadden we in het begin vijftien kijkers. Nu haalt elke film 90 man binnen (in een zaal van 100, red.).” Blijft nog de vraag wat het kostenplaatje is voor de bekendheid die het KCC aan de Koreaanse kunsten wil geven. Haetal: “Misschien is het nu het goede mo-

ment om de Koreaanse culturele bekendheid een boost te geven. Want veel mensen gebruiken Koreaanse exportproducten, zoals smartphones en auto’s. En ze zijn misschien wel nieuwsgierig wat het land te bieden heeft op cultureel gebied. De keuze om in Brussel ook een KCC op te richten, is vooral ingegeven door de mogelijkheid om in Brussel niet enkel het lokale, Belgische publiek te bereiken, maar ook mensen van over heel Europa, gezien het grote aantal expats en internationale organisaties in deze stad. Van de zeven Koreaanse cultuurcentra in Europa zit Brussel wel in de hoogste financieringsschaal, samen met Londen en Parijs. Daar is de locatie wel kleiner, maar dat heeft met de hoge vastgoedprijzen te maken. Het toont aan dat de Koreaanse overheid wel ambitie heeft met ons centrum en dat ze onze reputatie graag Jean-Marie Binst ziet groeien.”

KOREAN EVENTS TO COME EXPO > ‘Wanneer het gebaar vorm krijgt. Dansaekwa en de Koreaanse abstractie’, abstracte kunst, jaren 1970 en 1980, tot 24 april in Villa Empain, Franklin Rooseveltlaan 67, Elsene, www.fondationboghossian. com

EXPO > ‘Mauvaises Filles’van Ancco Koreaanse graphic novel tot 11/4 in de Gallery van het Stripmuseum, Zandstraat 20 www.stripmuseum.be

CONCERT > Da-sol Kim pianorecital van een van de opvallendste Koreaanse jonge pinaisten, die al optrad met het New York Philharmonic, Berlijns Kamerokest en NOB op 21/3 om 20u. (gratis, na reservatie). © BONGSOOK GU

Als het woord pop valt, wordt opgekeken naar K-pop music. Waar plaatsen we die adolescentenhype? Haetal: “Het fenomeen heeft zijn eigen stijl, idolen en fans ontwikkeld. Er is in België al een Facebookgroep rond K-pop. Die groeit. Meer jongeren interesseren zich voor dit genre, en dat vertaalt zich in de interesse voor onze taalopleiding Koreaans: 200 leerlingen al. Die leren dat niet voor hun werk, maar om de taal van hun K-popidolen te begrijpen en te kunnen zingen. Op het eerste gezicht lijkt Kpop wat commercieel en gemaakt. Maar deze subcultuur zit wel snor, met perfectionistische choreografie (een afgeleide van de choreografie-skills eigen aan Koreaanse militaire parades, red.). In juli en augustus gaan we professionele K-popchoreografen workshops dans laten geven in Brussel, iets daarvan was al op de beurs Made in Asia (vorig weekend) te zien. We denken aan een groter platform voor de toekomst. We organiseerden al tweemaal Belgische (dus regionale, red.) preselecties voor kampioenschappen K-pop. De Belgische winnaar gunnen we dan een ticket voor de wereldfinale. De datum van ons volgende kampioenschap staat nog niet vast.”

spelen. Dat streven naar perfectie zit in hun zelfontwikkeling gebakken. Het is een afgeleide van het geïmporteerde confusianisme, dat zelfdiscipline, fatsoen, wederzijds respect en zo vooropstelt. Vandaar de reden waarom Koreaanse jongeren gaan uitmunten zowel in K-pop als klassieke muziek, en massaal weerhouden worden voor deelname aan de Koningin Elisabethwedstrijd. Een stalen discipline voor intellectuele ontwikkeling van kinds af aan is hen cultureel eigen, mogelijk ten koste van een sociaal leven.”

CONCERT > Kang Eun-il & Haegum Plus ensemble rond de meest representatieve haegeumspeelster van Korea Eun-il Kang, combinatie van tradtionele en hedendaagse uziek, op 22/4 om 20u. (gratis) FOLK > Ssing Ssing extravagante visuele stijl en podiumpresence door Koreaanse folk- en rockband op 30/5 om 20u. DANS > Seo Jung Dance traditionele dans op 29/3 om 19.30u. (gratis).

MEDIAPERFORMANCE > Jisun Kim, Climax of the Next Scene op 7/5 om 22u30, 8 & 9/5 om 20u. KunstenfestivaldesArts, Les Brigitinnes www.kfda.be

KOREAN FILM FRIDAYS > filmvoorstellingen (met Engelse ondertiteling) iedere vrijdag om 19u30 (gratis, na reservatie). Toppers als de mystery thriller White Night (18/3), het studentendrama Punch (15/4), de politiethriller The Berline File (13/5),

KOOKWORKSHOP > met Sung-hee Baik (Parijse Koreaanse chef), op 19/3 Mandu (Koreaanse dumplings) op 16/4 Gimbap (roulades in rijst en zeewier) op 21/5 Bindaetteok (pannenkoeken van mungubonen) op 18/6 Galbijjim(gestoomd gerecht met spareribs). Zelfde sessie om 10 en om 13u (telkens 2 uur) gratis, na inschrijving.

Alle events zonder andere plaatsaanduiding gaan door in het Korean Cultural Center, Regentschapsstraat 4, en zijn gratis, 02/274.29.80., http://brussels.korean-culture.org of facebookpag. Koreanculturalcenterbrussels

EXPO > ‘The Layers of Memory’ monochromatisch geconstrueerde schilderijen van Se-yeol Oh, die verwijzen naar flarden cijferreeksen, feiten en objecten uit het menselijk geheugen. Tot 16 april (gratis). EXPO > zegelstempelsnijkunst van Je-ong Goam van 28 april tot 18/6 (gratis). CONCERT > Han-bin Yoon Trio rond de gelijknamige 5de finalist van de Elisabethwedstrijd 2010 (piano, viool en cello) met werk van Bach, Chopin en Liszt op 29/4 om 20u. (gratis, na reservatie). © SASKIA VANDERSTICHELE

BDW 1514 PAGINA 18 - DONDERDAG 17 MAART 2016

EXPOSITIE > PIZZABAKKER TIPT AUTOWORLD OM 7O JAAR VESPASCOOTERS TE HERDENKEN Een authentieke Faro Basso.

AVANTI MARIO, AVANTI LA BELLA VESPA BRUSSEL – Scooterlover Mario ‘Vespa’ Catapano kon het museum Autoworld overtuigen om zeventig jaar Vespa te vieren met een expo. Met de vinnigste, mythische modellen. Op paasmaandag zoemt een rally van oude exemplaren door de stad. Om in de vorm van het cijfer 70 een show te vormen onder de triomfboog van het Jubelpark.

akweg honderd buitenissige Vespa-modellen zullen vanaf paaszaterdag twee weken te zien zijn in Autoworld. Van de legendarische Faro Basso uit 1946, de eerste modelreeks met lage koplamp, tot toppers uit een vijftigtal verschillende types van scooters, side cars en bakmotorfietsen van later. Bijna zeventig procent van de Vespa-show komt van Belgische scooterclubleden en collectioneurs die Mario Catapano, bekend als Mario ‘Vespa’, kon overtuigen. Hun bella gaat glimmen op de expo. Het museum haalt ook vier unieke stukken van bij een vriend van hem uit Frankrijk op. “Fabrikant Piaggio uit Pontedera (Italië) bleek niet te vinden om in Brussel een tentoonstelling uit te bouwen,” begint Mario Vespa, wiens vader in de jaren 1950 als migrant de eerste pizzeria open deed op de Louizalaan. En later in de

jaren 1970 pizzeria ‘Da Mario’ tegenover Hotel Métropole, onder de Coca-Cola-lichtreclame. “Ik klopte dan maar bij Autoworld aan, met de vraag om naar analogie met 60 jaar Citroën DS de mooiste Vespa-scooters te etaleren. Want veel meer dan in Italië, werd in het buitenland, zoals in België, de oude Vespa lang gekoesterd. Italianen hebben hun goedkope scooters uit de eerste productiedecennia stuk gereden, en dus amper bewaard. Op de teller van mijn jongste aanwinst van vorig jaar, een P211-model uit 1982, stonden maar 11.000 kilometers. Daar kan ik nog een tijdje van Strombeek-Bever naar het werk in Etterbeek mee – op een jaar heb ik al het dubbele. Tegenwoordig vind je alle vervangstukken die nodig zijn voor alle modellen. Enkel voor collectiemodellen heb je authentieke vervangonderdelen nodig, die kosten wel wat.” Iedere ochtend werkt Mario Vespa

“Het meisje kon als amazone, zonder rokscheuren dus, achter de man op de Vespa; dat was het grote succes van dit scootertype” MARIO CATAPANO

in een Italiaans restaurant in de Aarlenstraat, waar hij tot na het middaguur deeg rolt en pizza’s bakt. Daarmee houdt de pizzaiolo de rest

van de dag vrij om te dromen van zijn passie en hobby: la Vespa. Via internet en beurzen koopt hij unieke publicaties over de scootertypes op.

ADVERTENTIE

Brusselsesenioren, senioren,neem neemde deuitdaging uitdagingaan! aan! Brusselse Brusselse senioren, neem de uitdaging aan!

s n s a n Daavnesnn D Dlleevveen e j e jjelalnengg llaang

Zoveel mogelijk senioren aan het dansen krijgen, tussen Zoveel mogelijk aan dansen krijgen, tussen 24 maart en desenioren Week van dehet Valpreventie die plaats heeft 24Zoveel maart en24 deapril Week van de Valpreventie die plaatstussen heeft senioren aan het krijgen, van 18 mogelijk tot 2016. Daar gaandansen we voor. van tot 24 2016.van Daar we voor.die plaats heeft 24 18 maart en april de Week de gaan Valpreventie van 18bewegen tot 24 april 2016. gaan weons voor. Want houdt onsDaar fit en helpt om valpartijen Want bewegen houdt ons fit en helpt ons om valpartijen te voorkomen. Dansen is bovendien erg leuk. teWant voorkomen. Dansen bovendien ergons leuk. bewegen houdt isons fit en helpt om valpartijen te voorkomen. Dansen is bovendien erg leuk. Kom naar het grote dansfeest op donderdag 24 maart 2016 Kom naar het grote dansfeestDe opKriekelaar donderdagin24 maart 2016 in Gemeenschapscentrum Schaarbeek. inKom Gemeenschapscentrum De Kriekelaar in Schaarbeek. naar het grote dansfeest op donderdag 24 maart 2016 in De Kriekelaar Schaarbeek. WeGemeenschapscentrum starten om 14.00 uur maar vanaf 13.30inuur verwelkomen We om 14.00 vanaf 13.30 uur verwelkomen westarten de senioren met uur eenmaar drankje. Bijdragen in de deelname we destarten senioren eenuur drankje. Bijdragen de deelname We ommet 14.00 maar vanaf 13.30inuur verwelkomen 2 euro. 2 we euro. de senioren met een drankje. Bijdragen in de deelname 2 euro. Vooraf inschrijven: Vooraf Via hetinschrijven: lokaal dienstencentrum in uw buurt of via het Via het lokaal dienstencentrum in uw buurt6ofinvia het Brussel. Vooraf inschrijven: Brussels Ouderenplatform, Zaterdagplein 1000 Brussels Ouderenplatform, Zaterdagplein 6 inof1000 Brussel. Via lokaal dienstencentrum in uw buurt via het Tel.:het (02) 210 04 60, e-mail: info@bop.brussels. Tel.: (02) 210 04 60, e-mail: info@bop.brussels. Brussels Ouderenplatform, Zaterdagplein 6 in 1000 Brussel. Tel.: (02) 210 04 60, e-mail: info@bop.brussels.

“De gemeente heeft me de OCMWsteun ontnomen, omdat ik geen Nederlands geleerd krijg (de man woont sinds zijn 5 jaar in België en is 55, ADVERTENTIE

The

Messiah en

12 Hoogstraten 19 Genk 20 Schaarbeek 26 Deinze maart

Rabboenizaal - Instituut Spijker

maart

Vrije Evangelische Gemeente Paulus

20u00

Antoon de Lalaingstraat 7

Evence Coppéelaan 31

maart

De Kriekelaar

maart

De Rekkelinge

14u30

20u00

Gallaitstraat 86

Désiré Delcroixstraat 1A

Het dansfeest is een organisatie van: Het dansfeest is een organisatie van: Het dansfeest is een organisatie van: rek. BE74 9799 5870 9407 Inter Art vzw

www.FlandersGospelChoir.be

www.interartvzw.be

www.3-16.be

BDW 1514 PAGINA 19 - DONDERDAG 17 MAART 2016

Mario Catapano: “Ik hield littekens over aan een verschrikkelijk ongeluk met mijn eerste Vespa als achttienjarige; de beste leerschool om gefocust tussen auto’s te rijden.”

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Knolselder Knolselder is een groente van bij ons. Weinig bekend buiten Noord-Europa is het een eenvoudige, maar ruim toepasbare groente.

red.), waardoor ik uit mijn OCMWappartement werd gezet. Nu huur ik een garagebox en woon ik in een caravan. Mijn eerste Vespa had ik in 1977. Daar had ik als achttienjarige een verschrikkelijk ongeluk mee, op een tocht door Sardinië. Ik hield littekens van de breuken over. Achteraf bleek het de beste leerschool om gefocust tussen auto’s te kunnen rijden. Al lag ik vorig jaar ook nog eens in de coma, na een val.”

Vespa van Jette Als hij met zijn sportieve P211, met Engelse look style MOD (zie de rockoperafilm Quadrophenia uit 1979, met The Who, red.) in de Aarlenstraat parkeert, volgen de blikken. Mario Vespa: “Vespa is een mythe. Het roept het dolce Italia op, en doet denken aan films als Vacanze romane (uit 1954, met Audrey Hepburn) en La dolce Vita (uit 1960, met Marcello Mastroiani). Het grote succes na de lancering van de Vespa in 1946 en in de fifties, kwam niet alleen door het futuristische model (Piaggio was voordien een vliegtuigfabriek, en het voorwiel van de Vespa is geïnspireerd op een vliegtuigwiel in zijn kap, red.). Het meisje kon als amazone, zonder rokscheuren dus, achter de man op de Vespa; dat maakte het grote succes van dit scootertype. Al in 1953 ontstond de eerste Vespa-club in België. Als je

onze Vespa Club de Bruxelles, die in Haren vergadert, bij alle andere Belgische clubs telt, heb je snel vierduizend leden. Ons rallyseizoen begint dit weekend.” “Vóór de expo komen we samen bij Basilix, en maken een rally met pizzastop tot aan Autoworld.” Wat het prijskaartje is voor een hobby op twee wielen, willen we weten. Mario Vespa: “Voor de historicos, exemplaren waarvan alle onderdelen authentiek zijn, gaat de vraagprijs snel de duizenden euro in. Zelfs het U-type, dat eigenlijk een modèle des pauvres was, kost nu een bom geld. Een 50SS uit 1965 en een perfecte 90SS uit 1965 liggen goed in de markt. Een oude buur van me heeft een mooi reeksje V98 Faro Basso’s staan, met mooie opties van toen. Zo een scooter is makkelijk 9.000 euro per stuk waard. Het model bestond niet lang, want in de jaren 1950 werd een lage koplamp verboden. Het moest een stuurlamp worden. Je zal naar Autoworld moeten komen om ze te zien.” Jean-Marie Binst

Vespa 70 Years, van 26 maart tot 10 april in Autoworld, Esplanade Jubelpark, www.autoworld.be, 02-736.41.65

Soms heeft men het over ‘vergeten groenten’. Dat zijn meestal groenten die te weinig worden gekweekt om aandacht te krijgen van supermarktketens en grootkwekers. Ofwel lieten die groenten zo’n slechte herinneringen na aan hongersnood en oorlog dat men ze niet meer wou zien, laat staan eten. En dan zijn er dagelijkse groenten die onder de radar zijn verdwenen. Knolselder, bijvoorbeeld. Zou het kunnen dat er Belgen zijn die nog nooit knolselder hebben gegeten? Toch wordt er weinig over geschreven en in groentengidsen vergeet men hem vaak. De Italianen noemen de knolselder ietwat verachtend “een groente van het Noorden” en om één of andere reden is het gebruik ervan ook nauwelijks doorgedrongen in de Angelsaksische wereld. De Engelse naam luidt overigens celeriac, wat enigszins doet denken aan maniac, cardiac of demoniac. Klinkt ook niet gezellig! Knolselder behoort tot de botanische soort Apium graveolens, de selder, en daarvan dan de variëteit rapaceum: vertaald wordt dat ‘de raapachtige, sterk geurende eppe’. Eppe is een oude naam voor selder. De plant behoort tot de familie der Schermbloemigen, de Apiaceae. Tot die grote plantenfamilie behoren ook worteltjes en peterselie, venkel en engelwortel en heel wat geurige kruiden. Selder werd al bij de Egyptenaren gegeten, maar dan eerder als geneesmiddel. Men schrijft er nog altijd allerhande gezondheidseffecten aan toe. De Romeinen zijn selder in de sla beginnen gebruiken. Ondertussen heeft de plant al heel wat kweekvormen gekregen. De wilde selder is een plantje dat nog het meest op peterselie lijkt, behalve de smaak dan. Hier en daar kun je er nog wel kopen. Verder zijn er bleke en donkere hoge, cultivars, er bestaan zelfs paarse selders. De steelselder (of voetselder) is zowat onze nationale groente, hier in België. Alleen kinderen vinden hem niet zo fijn. En dan is er de knolselder, in oudere boeken ook wel raapselder genoemd. Als we de seldervarianten moeten indelen, dan kan dat vooral in holstengelige

en volstengelige. De knolselder heeft altijd een holle stengel: als je zo’n steel doorsnijdt, is er een gat binnenin. De grote witte voetselder, bijvoorbeeld, heeft dat niet. Daarom moet je de blauwe kaas (vermengd met boter) in de oksel smeren! Eigenlijk is knolselder geen winterkost. Hij groeit traag en wordt al in het vroege voorjaar gezaaid. Oogsten gebeurt in november, of zo. De rest van de winter, wanneer de meeste knolselder wordt gegeten, wordt de knol binnen gehouden: ofwel herplant in kas ofwel in kuil. Ook in de keuken is de knolselder een braaf voorbeeld van bewaarbaarheid. Hij kan wekenlang op het aanrecht verblijven zonder klacht. Ook een aangesneden knolselder blijft braaf wachten op het volgende gebruik. In sommige bronnen lees ik dat het weefsel van de knol snel bruin wordt, maar daar heb ik nooit last van gehad en ik ben een enthousiast seldergebruiker (een apiomaan?). Het snijvlak zal verdrogen en iets bruinen, maar door een miniem schijfje weg te snijden is deze botanische kanonbal weer volledig klaar voor de dienst. Weinig verlies voor een groente die nog geen euro per kilogram kost. Is de knolselder een knol? Niet echt. Knollen zijn in strikte zin verdikkingen van de wortel. Dit hier is een verdikte stengel. Dat kan je mooi zien omdat de ‘knol’ in de tuin half boven de grond uitsteekt, op de huid van het gedrocht zijn de bladlittekens te zien van de vergane selderbladeren die er ooit aan groeiden. Verse knolselder wordt verkocht met de groene bladeren er nog aan. Die zijn evengoed bruikbaar in de keuken, maar vaak sterker smakend en donkerder dan de courante groene selder. Omdat knolselder vaak per stuk wordt verkocht, heeft men de neiging om voor de grootste te gaan. Pas wel op, want hoe groter de knol, hoe groter de kans dat hij van binnen holtes vertoont. Schil de knol en snij zijn medusahoofd vol slangachtige wortels eraf. Proef een schijfje: de textuur is hard, maar van buiten fluweelachtig. De smaak is zoet, dat komt van de inuline, een suiker dat wij niet kunnen opnemen, maar wel smaak geeft. Wat je zoal met knolselder doet? Rauw raspen en opdienen met remouladesaus. Dat is een klassieker. Remoulade komt van het Italiaans voor mierikswortel, maar de naam staat tegenwoordig voor een mayonaise met toevoeging van mosterd en andere kruiden zoals kappertjes en gehakte augurkjes. Met gewoon een scheutje citroensap is geraspte knolselder ook goed.

“ Ook in de keuken is de knolselder een braaf voorbeeld van bewaarbaarheid. Hij kan wekenlang op het aanrecht verblijven zonder klacht” Heel lekker is een aardappel/knolselderpuree. Kook hiervoor de aardappelen samen met stukken knolselder die u op de grootte hebt gesneden van de patatjes. Samen doorsteken met wat boter en melk, muskaatnoot. Goed mengen en de puree nog even laten korsten in de oven: een koninklijke begeleider bij wildschotels of lamsbout. Je kunt van knolselder ook dikke stukken bakken in de oven, er curry’s mee maken of met stoofschotels laten sudderen. De ‘beet’ van gestoofde knolselder zou je zowaar doen vergeten dat er in een stoofschotel (bijna) geen vlees zit. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1514 PAGINA 20 - DONDERDAG 17 MAART 2016

tenleer uit die tijd. De instrumentale delen, intermezzi en enkele solistische lamenti, nodigen dan weer uit tot meditatie. Zo kreeg de (actieve) toehoorder inzicht in de Bijbel en de geloofsleer, maar ook de tijd om erover na te denken, dankzij de instrumentale (en dus vrij van expliciete betekenis) delen. Vincent Lesage is met dit programma niet aan zijn proefstuk toe. Een paar jaar geleden nog bracht hij met het Brusselse Bachkoor de Johannespassie. Als tenor heeft hij met het Collegium Vocale Gent de wereld afgereisd. En hij is in goed gezelschap. Vermelden we onder meer altvioliste Manuela Bucher en organist David Van Bouwel, beiden leden van B’Rock. Dat was recent in de Munt te zien in L’Opera Seria, met René Jacobs. Vaut le détour, zeker weten. Roel Daenen

MUZIEK > PASSIECONCERT IN LAKEN

VOORGANGERS VAN BACH BRUSSEL - In zijn recente, monumentale ‘Bach. Muziek als een wenk van de hemel’ hangt de wereldberoemde dirigent John Eliot Gardiner een fascinerend beeld op van Duitsland ten tijde van Johann Sebastian Bach. Een concertprogramma van het Brusselse ensemble Querelles brengt op Palmzondag muziek uit die op velerlei vlak bewogen tijd.

oor wie deze pil van de gerenommeerde Britse Sir wat te veel van het goede vindt was er ook nog onlangs op Canvas de aanstekelijke en met muziek gelardeerde documentaire Bach: een passie voor geschiedenis, van en met diezelfde Sir John Eliot Gardiner. Gardiner schetst op een overtuigende manier in hoofdstuk twee en vijf de politieke wereld van die tijd, de impact van de opkomst en verbreiding van het Lutheranisme en de bloedige godsdienstoorlogen die daaruit voortvloeiden. Ook is er in het boek ruim aandacht voor de filosofische zwaargewichten uit Bachs tijd, met onder meer het denken van Leibniz en Wolff. Net als voor Bachs voorgangers, Schütz, Tunder, Buxtehude, Kuhnau en nog een resem anderen die door de nevelen der tijden zijn vervaagd en vergeten. Querelles, de naam van het ensemble, is overigens niet toevallig gekozen. In een recent interview

verklaart dirigent Vincent Lesage: “Waar wij bijzonder oog voor hebben, is de politieke en sociale context, vandaar onze wat polemisch gekozen naam ‘Querelles’.” Uiteraard heeft die te maken met de roerige tijden waarin Bachs voorgangers leefden en werkten, maar anderzijds ook met puur muzikale keuzes. Zo plaatst veel van deze zeventiende-eeuwse, Duitse muziek die Querelles en Lesage met dit passieprogramma met als titel Wohin soll ich fliehen hin de stemmen en instrumenten tegenover elkaar. Lesage: “De stemmen worden daarbij in principe solistisch gehouden zodat deze uitgedaagd worden om expressief te zingen en niet zozeer met een homogene ‘koorklank’ bezig te zijn. Het ‘orkest’ is in deze periode nog niet gestandaardiseerd, zoals wij dat nu kennen. Wat wel opvalt is dat de strijkers polyfoon worden ingezet en op die manier een ragfijn klanktapijt weven. Soms vullen zij zo

Passieconcert ‘Wohin soll ich fliehen hin’, zondag 20 maart 2016, 16:00, Sint-Lambertuskerk, Laken, € 13 > € 19

Dirigent Vincent Lesage.

WIN de meerstemmigheid van de vocale stemmen aan, soms gaan ze ermee in dialoog.” De motetten en concerti in dit programma geven erg goed weer wat hun functie was in de tijd waarin ze

gecomponeerd werden. Zo zijn de religieuze teksten allesbehalve vrijblijvend. Zingen was dus een actieve manier om het geloof te belijden, op een uitgesproken emotionele manier, volgens de zogenaamde affec-

Wij geven 5 duotickets weg. Stuur een mailtje naar win@ bdw.be en wie weet behoor jij tot de gelukkige winnaars!

ADVERTENTIE

LENTEACTIE

WOON VLAKBIJ DE STAD, TUSSEN WATER EN GROEN.

LENTEACTIE

4 Fonteinen is de nieuwe sprankelende woonbuurt aan de waterkant van Vilvoorde met een divers aanbod aan mooie, kwaliteitsvolle appartementen.

Koop nu een appartement in ’t Sas in volle eigendom en stel je betaling uit tot aan het einde van dit jaar.

zicht op het water, park of buurtplein  1, 2 of 3-slaapkamers  minstens 1 terras  aankoop in volle eigendom  instapklaar voorjaar 2017

Tijdelijke actie onder voorwaarden



In toep. van art. 5.2.6. VCRO: Vg - Wg - gdv - gvkr - Vv. EPB-attest beschikbaar binnen 6 maanden na voorlopige oplevering.

SNELLE BESLISSERS BETALEN LATER

+32 2 270 07 45 info@4fonteinen.be WWW.4FONTEINEN.BE

KIJKNAMIDDAG ZONDAG 20 MAART Kom op zondag 20 maart tussen 14 en 18u naar het infokantoor aan het water. Steenkaai 44 naast De Kruitfabriek in Vilvoorde.

BDW 1514 PAGINA 21 - DONDERDAG 17 MAART 2016

WASSALON AIRWASH WOENSDAG 8 MAART, 14.40 UUR

de voortgang van zijn wasprogramma begeleiden. Indrukwekkend toch hoe het toerental stevig aantrekt als de machine na het spoelen aan het centrifugeren slaat? Er staan stoeltjes voor de kijkkasten maar ik wil de privacy van de jongen niet schenden, dus zet ik me voor de batterij droogkasten, die nog allemaal leeg zijn. Het zijn héle grote droogtrommels, waar je ten behoeve van een practical joke makkelijk twee kleuters in kwijt zou kunnen. Uit de instructies op het metalen plakketje leid ik af dat ‘trommel’ ook in deze context naar het Frans wordt vertaald als ‘tambour’. De integrale inboedel van het salon zou kunnen dienen als decor in een Mad Maxfilm, of van een controlekamer in een Sovjetruimtevaartbasis. De machines hebben een robuust, industrieel uitzicht, zijn genummerd van 1 tot 6, en zijn klaar voor de lancering. Het gaat om elementaire elektronica, maar omdat ik mezelf wat wil amuseren doe ik alsof ik al deze apparatuur met mijn laptop aanstuur. Ik vraag me verder ook voor de grap af of wasmachines op het zuidelijk halfrond misschien in de andere richting draaien, maar niemand lacht. Naast de trommels staat de onvermijdelijke snackautomaat. Op een kleine display schuift in groene digitale letters de volgende wervende tekst voorbij “You are getting hungry, it’s time to get a snack”. Maar na een tijdje merk ik dat de kleurrijke verpakkingen in de automaat

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

LAPTOPIA

In een wassalon zitten turen naar de eeuwige rondgang van kleine en grote wasjes is doorgaans het voorrecht van vrijgezellen en minderbedeelden met voldoende vrije tijd. Echt praktisch zal het leven zonder je eigen netjes afbetaalde wasmachine en droogkast wel niet zijn, maar het heeft toch iets om op een speciaal daartoe ingerichte plek naar je middelpuntvliedende garderobe in een tollende blikken trommel te mogen staren. Zen en zeep vormen een winnende combinatie. Laat maar lekker draaien. Het enige wat de lav-o-matisering van de samenleving de mens nog niet uit handen heeft genomen is de wasmand. Maar omdat ik hier beroepshalve kom, en niet voor mijn was en plas, loop ik zelfs helemaal onbemand het wassalon in - gewoon om even te peilen naar de levensomstandigheden in zo’n kastdroog, strijkwarm en lentefris biotoop. Op een gezapige woensdagnamiddag dan nog wel, aan de zonnige Eeuwfeestlaan in Ganshoren. In dit specifieke volautomatische draaimolenpark kan je tot 22 uur en tot 13 kilogram terecht om al wat vuil is schoon, en alles wat wit is nog witter dan wit te krijgen. Op het moment dat ik binnenkom is de enige klant een jongeman die in het gezelschap verkeert van zijn knalrode draadloze koptelefoon. Terwijl hij wacht op het eindsignaal loopt hij wat heen en weer. Jammer dat de ijsberende wasbeer ondertussen de geluiden niet kan horen die

gevuld zijn met kleine porties waspoeder. Heel schattig, en zelf goedkoper dan een chocoladereep. Niet alle poeder is Omo, want er is ook keuze tussen Radion, Sunlight en Robijntje, dat nog altijd dat opwippende teddybeertje in dienst heeft. Snacks zijn er dus niet in de Airwash. Ik zie zelfs een sticker die het importeren van frieten en ijsjes verbiedt, want die maken natuurlijk vlekken. Na een tijdje stappen nog een man en een vrouw het wassalon binnen met hun vuile was in een witte restafvalzak. Daarna volgt nog een vrouw, die haar lading onbeheerd achterlaat zodra ze in de trommel zit. En daarna ook nog eens een man met mand en kind. Zou het misschien waar zijn dat Miele zijn bedrijfsmodel gestoeld op het garanderen van levenslange degelijkheid, heeft laten varen? Er is een beetje interactie en hulpvaardigheid tussen de wasjestoeristen, maar alle mogelijke instructies staan duidelijk uitgelegd op pancartes. Hetzelfde geldt voor de voordelen van het gepatenteerde Airwash systeem. Al zie ik de schuimende zeepbelletjes van het Airwash-logo niet meteen terug in het wassende water achter de patrijspoorten van de gebruikers. De jongeman met de koptelefoon maakt uiteindelijk als eerste de overstap naar de droogtrommels. Hij kiest trommel nummer 4, die veel te groot is voor zijn slappe was, die prompt van de ruimte in de speelton profiteert om dartele buitelingetjes te maken. Ik groet nog de obligate eenzame sok op het schap, en wandel even dartel weer naar buiten. Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/laptopia

ADVERTENTIE

WOON IN EEN ICONISCH PROJECT EN WORD BEDIEND OP UW WENKEN

CHAMBON. EEN LUXERESIDENTIE OP EEN HISTORISCHE SITE IN HARTJE BRUSSEL De majestueuze hoofdzetel van de voormalige ASLK, gelegen tussen het Muntplein en het Martelarenplein, wordt in al zijn glorie hersteld dankzij een prestigieuze reconversie tot luxe-residentie. Dit unieke project, de Chambon, combineert historische grandeur met hypermodern comfort. Met als absolute primeur een exclusief pakket aan diensten: de Residential Services.

• EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE • Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering • Prime location in het hart van de Europese hoofdstad • Met exclusief dienstenpakket • Een “once in a lifetime opportunity”

AL ENTI S D I S RE ICE

S E R VLU DEktisD ch e I NanbCod voannlijkperadiensten A erso en p AAR J 2 S NU

TI A R G

www.thechambon.be

Vastgoedprojecten op toplocaties 02/201 00 01

BDW 1514 PAGINA 22 - DONDERDAG 17 MAART 2016

BDWSPORT

tussen 1947 en het einde van de jaren 1950. Namen als Bourgaux, Brancart en Schwartz makten het mooie weer, maar hun grootste kampioen was Roger Moens. Hij werd onder mee wereldrecordhouder op de 800 meter in 1955 en tweede op de Olympische Spelen van Rome in 1960. De atletiek- en voetbalsectie van Racing was op dat moment al verhuisd uit Ukkel. In 1948 vertrokken ze namelijk naar het toen net gerenoveerde Drie Linden stadion, in Watermaal-Bosvoorde. De reden daarvoor was dat het stadion in Ukkel te klein was geworden. Sindsdien hebben beide clubs nog wel dezelfde naam, maar een volledig gescheiden werking. Sommige bestuursleden komen nog één keer per jaar samen, maar daar blijft het bij. De basketbalsectie, die was opgericht in 1941, trok eveneens weg uit Ukkel. In datzelfde 1941 behaalde de hockeyploeg van Racing zijn laatste landstitel op het veld. Onder meer in de jaren 1960 wonnen ze wel nog een paar keer de beker van België, maar het hoogste schavotje in de competitie werd ondertussen al meer dan zeventig jaar niet meer gehaald. Een sectie die nog niet aan bod kwam, is die van de tennissers. De sport wordt al sinds het begin van de jaren 1900 gespeeld bij Racing, maar is lang puur recreatief geweest. Uitzonderingen waren onder meer Jacky Brichant, die de club op jonge leeftijd verruilde voor Leopold, en Christiane Mercelis.

Bestuurslid Philippe Truyens en voorzitter Anne Rotthier willen opnieuw op hoog niveau presteren met Racing Club de Bruxelles.

SPORT > ROYAL RACING CLUB DE BRUXELLES VIERT 125STE VERJAARDAG

DÉ RACING VAN BRUSSEL

Titelfrustratie

BRUSSEL – Royal Racing Club de Bruxelles is een van de pioniers van de Belgische sportwereld. Het stond mee aan de wieg van de Belgische voetbal- en hockeybond en hun zwart-witte clubkleuren werden onder meer verdedigd door kampioen Roger Moens. De geschiedenis van de club is rijk, en de huidige bestuurders zijn vast van plan daar nog heel wat mooie hoofdstukken aan vast te breien.

1891

: Racing Club de Bruxelles wordt opgericht. Het is op de plaats waar vandaag de basiliek van Koekelberg staat dat de eerste lopers de zwart-witte kleuren van Racing dragen. Snel wordt er naast atletiek ook aan voetbal gedaan. Dat werd geïntroduceerd door de Engelsen die mee aan de wieg van de club stonden. Zij zorgden er ook voor dat de club de naam Racing aannam. De club verhuisde haar activiteiten vrij snel naar de velodroom van Longchamps, in Ukkel, om in 1901 uiteindelijk terecht te komen op de plek waar ze vandaag nog steeds thuis zijn: de Ganzenvijver, in Ukkel. Dat allemaal onder impuls van Charles Flasselaerts, die ook betrokken was bij de oprichting van de club. Hij zorgde er eveneens voor dat er in 1904 een overdekte tribune werd gebouwd voor achthonderd toeschouwers. Een tribune die er vandaag nog steeds staat (zie kaderstuk). Op dat moment had Racing al naam gemaakt in de Belgische sportwereld. Als een van de

“Een vijftal jaar geleden hebben we onze tennisploeg helemaal vernieuwd” ANNE ROTTHIER VOORZITTER

tien medeoprichters van de Belgische voetbalbond nam hun voetbalploeg uiteraard deel aan de eerste editie van onze Belgische competitie. Een jaar later hadden ze al prijs. Die titel werd gevolgd door een reeks van vier landstitels op rij (van 1900 tot 1903). Uiteindelijk werden ze zes keer landskampioen in de eerste dertien seizoenen van onze voetbalcompetitie, en ze

WERKEN AAN DE TRIBUNE De tribune van Royal Racing Club de Bruxelles is beschermd door de Brusselse regering. Om de toekomst van de tribune veilig te stellen, zijn er belangrijke werken nodig. “Monumenten en

Landschappen zal een deel van de kosten op zich nemen en we zullen ook de steun krijgen van sponsors,” vertelt bestuurslid Philippe Truyens. “We willen niet dat we de tribune zouden moeten sluiten

om veiligheidsredenen. In de periode dat onze tribune werd gebouwd, werden er ook elders in Europa tribunes in gewapend beton neergezet. Maar die van ons staat er nog. En daar zijn we fier op.”

wonnen ook nog eens de eerste beker van België in 1912. Door de opkomst van ploegen als Union en Daring verloren ze naarmate de jaren vorderden hun plaats aan de top. Het belang van Racing werd in die jaren benadrukt door de posities die hun bestuurders innamen in nationale sportbonden. Zo is Rodolphe William Seeldrayers jarenlang voorzitter geweest van de voetbalbond. Ook op internationaal vlak lieten ze van zich spreken. Op één mei 1904 werd namelijk de eerste officiële internationale match gespeeld in hun stadion: België – Frankrijk. Om te verzekeren dat dergelijke wedstrijden plaats zouden blijven vinden, werd datzelfde jaar de FIFA opgericht in Parijs.

Verhuis De oprichting van de hockeysectie in 1914 was het gevolg van de Eerste Wereldoorlog. Verschillende leden van Racing beoefenden de sport, net als cricket, tot dan toe bij sportclub l’Anglo-Belge. Door het uitbreken van de oorlog werd die club opgedoekt en verhuisden de overblijvende leden naar Racing. De club nam ook in het hockey een voorname plaats in, zowel op bestuursvlak als op het veld. In 1924 werd de eerste titel behaald, een prestatie die de jaren erna nog een paar keer werd herhaald. De sterkte van de hockeyploeg van Racing kende een hoogtepunt in het seizoen 1932-1933. Onze nationale ploeg bestond toen namelijk uit negen spelers van de Brusselse club. De enige twee andere spelers waren een Fransman en een Engelsman. De atletieksectie verzamelde al van begin de jaren 1900 Belgische titels en had met Jean Konings een vertegenwoordiger op de Olympische Spelen van 1908 in Londen (op de honderd meter). Hun mooiste periode beleefden ze

Sinds de jaren 1950 kende Royal Racing Club de Bruxelles nog wel wat successen, maar de gloriedagen kwamen niet meer terug. “Er werd aan sport gedaan zonder echte ambitie, niet aan topsport,” vat bestuurslid Philippe Truyens het samen. En daar wil de club iets aan doen. Sinds de jaren 1990 hebben ze het over een andere boeg gegooid en willen ze terug op hoog niveau presteren. “In 2006 hadden we een sterke generatie jonge hockeyspelers waarmee we tot de top wilden doorgroeien. Daarnaast wilden we ook ons veld vernieuwen. We wilden een nieuw elan nemen en zijn daar in geslaagd. Alleen hebben we die felbegeerde titel nog niet gehaald. We gaan ons er niet meer op fixeren. In de zaal hebben we wel al verschillende successen behaald.” Het succes van de hockeysectie wordt duidelijk als je naar de selectie van onze nationale ploeg kijkt, waarvoor Racing verschillende spelers afvaardigt. De sectie is gegroeid tot 1.200 spelers en is daarmee vandaag de belangrijkste binnen de club. Al zijn de tennissers in opkomst. Ze zijn ondertussen met meer dan zevenhonderd en blijven toenemen. “Een vijftal jaar geleden hebben we de ploeg rond onze tennissers helemaal vernieuwd,” legt voorzitter Anne Rotthier uit. “Het is onze ambitie om die sectie te laten groeien en dat lukt vrij aardig. Onze jongeren zetten knappe resultaten neer. We hebben toch wel een vijftiental talenten rondlopen. Racing begint nu ook naam te maken in de tenniswereld.” De atletieksectie van Racing Club Brussel hernieuwt eveneens met succes. Zij hebben de Borlées weten binnen te halen en hebben daar al de vruchten van geplukt, met onder meer een Belgische titel op de 4x200 meter aflossing indoor. Beide kanten van Royal Racing Club de Bruxelles groeien dus stilaan terug naar waar ze 125 jaar geleden mee zijn begonnen: een topclub zijn. Tim Schoonjans

Er worden verschillende evenementen georganiseerd rond de 125ste verjaardag van Racing. Meer info op www.royalracing1891.be

BDW 1514 PAGINA 23 - DONDERDAG 17 MAART 2016

@BelgianRugby The #BlackDevils European Champions 2014-2016! #RugbyEurope #ENC1B #GoBlackDevils #BelgianRugby Onze Zwarte Duivels hebben poule 1B van de European Nations Cup gewonnen en mogen volgend seizoen dus terug uitkomen in poule 1A. Dat deden ze dankzij een 9-10 zege in en tegen Moldavië. De Belgen lagen lange tijd onder, maar bleven knokken voor wat ze waard waren en haalden in extremis de zege binnen. Gillian Benoy zorgde voor de try, Nicolas Meeus van Kituro zette de conversie om en zorgde voor de zeer belangrijke zege. TS

SPORT > PLANET PARK OPENT IN ANDERLECHT

EINDELIJK EEN SKATEPARK ANDERLECHT – De roep om een nieuw Brussels skatepark is beantwoord. Tien jaar nadat het Roller Park in Anderlecht zijn deuren sloot, is Planet Park in diezelfde gemeente geopend. Eindelijk. “Brusselaars moesten de afgelopen jaren over heel België uitzwermen om een skatepark te vinden,” vertelt Anthony Aymard, voorzitter van Planet Park. “Je had onlangs wel het park van Byrrrh and skate, maar dat was enkel voor skateboarders. Bij ons kan je ook met je rollers, BMX en step terecht. Niemand wordt uitgesloten.” Het idee om een nieuw skatepark te openen, kreeg vorig jaar vorm. Aymard en twee vrienden zochten een zestal maanden naar een geschikte locatie en vonden die in juni: een drieduizend vierkante meter grote loods in Kuregem. Ze zijn begonnen met kleine modules en hebben ondertussen zowat zeventig procent van hun plannen afgewerkt. “Zowel ik als mijn twee vrienden zijn professioneel actief in het rolschaatsen, wij weten dus wat

SPORT KORT

Lopers, de TWINTIG KILOMETER DOOR BRUSSEL komt eraan. De voorbereidende trainingen lopen ondertussen al, maar je moet uiteraard wel een startnummer te pakken krijgen om op zondag 29 mei te mogen deelnemen. Komende zaterdag gaan de INSCHRIJVINGEN om negen uur ’s ochtends van start via www.20kmdoorbrussel.be of aan het kantoor van de organisatie (Kapellestraat 17 in 1000 Brussel). Er mogen maximaal 40.000 lopers deelnemen. Komend weekend zullen scoutsen en gidsen uit heel België hun beenspieren trainen tijdens de dertigste editie van de 24 UUR FIETSEN IN HET TER KAMERENBOS. Het startschot wordt zaterdag op de middag gegeven. Voor jongeren tussen 7 en 12 jaar is er zaterdag de vijf uur mountainbiken voor kinderen. Zowel zaterdag als zondag zal er ook heel wat randanimatie

je in een goed skatepark moet vinden. We hebben onze ervaring gebruikt om iets te maken dat zowel beginnelingen als mensen met meer ervaring aanspreekt. De zaal is polyvalent. En we blijven bouwen en verbouwen, zodat de mensen steeds nieuwe zaken kunnen ontdekken.” “De eerste keer dat je langskomt, moet je je inschrijven. Tot nu toe hebben al zowat 1.500 mensen dat gedaan. Dat kan toch wel tellen. Dat zijn zowel Brusselaars als professionele rolschaatsers, skaters, enzovoort. Zij kennen ons van het circuit.”

WK rolschaatsen Naast de inschrijving van vijftien euro per jaar, betaal je vijf euro per keer dat je naar Planet Park gaat. Dat kan elke dag, tussen veertien uur en acht uur ’s avonds. Regelmatig worden er voor beginnelingen ook stages georganiseerd, de gevorderden kunnen er dan weer af en toe terecht voor een competitie. Daar willen de beheerders steeds meer op inzetten, met volgend jaar hopelijk een grote vis. “We willen het wereldkampioenschap rolschaatsen naar hier halen. Dat is de finale van een competitie die op verschillende locaties wordt afgewerkt. We zijn daarvoor in gesprekken verwikkeld met de verantwoordelijken. Hopelijk kan wat we nu aan het neerzetten zijn hen overtuigen om de finale aan ons toe te wijzen.” Tim Schoonjans U vindt Planet Park in de KleinEilandstraat 2 in 1070 Anderlecht en op www.planetpark.be

zijn. Dat ze het bij de Brussels Brazilian Jiujitsu Academy liever wat steviger aanpakken, weet u ondertussen al. Zij organiseren vrijdag hun derde SCHOOLGRAPPLING in Koekelberg. Tijdens de schooluren zullen leerlingen uit het eerste en tweede leerjaar basisonderwijs tegen elkaar worstelen. De leerlingen van de deelnemende scholen kregen voorafgaand een initiatie. De school met de meeste overwinningen krijgt de School of Er wordt ook veel volk Grappling Trofee. verwacht voor THE WILINK GAME op vrijdag in Vorst Nationaal. Basketbalclub Basic-Fit Brussels neemt het daarin vanaf 08.30 uur op tegen Proximus Spirou Charleroi. Voor deze competitiewedstrijd hopen de Brusselaars meer dan 5.000 toeschouwers te lokken om de drukst bijgewoonde basketbalmatch ooit in Brussel te worden. Er zijn in totaal 7.399 zitplaatsen beschikbaar. Meer TS info op www.brusselsbasketball.be.

ESTAFETTE > KEN LAMBEETS

Het kleine geluk van lezersbrieven Het gebeurt weleens dat iemand reageert op een van mijn stukjes. Als het tegenvalt in de vorm van een tweet, om me te wijzen op een feitelijke, of - erger nog - een taalkundige fout. Maar vergissen is menselijk en het is goed dat je lezers je daar af en toe op wijzen. Zo blijf je scherp. Toch word ik vrolijker van reacties die extra informatie bieden over het behandelde onderwerp, zoals oude foto’s of een ingescand krantenartikel, of van ideeën voor een nieuw stukje over Brusselse sportgeschiedenis. De historische sensatie is het grootst wanneer ik in mijn postvak op de redactie een enveloppe aantref met daarin een handgeschreven brief met een persoonlijke getuigenis over een Brussels sportevenement uit het verleden. Zo kreeg ik goed twee jaar geleden, nadat ik een stukje had geschreven over Philippe Thys, de drievoudige winnaar van de Tour de France (twee keer voor de Eerste Wereldoorlog, één keer erna), een prachtexemplaar in de bus. Een 93-jarige vrouw uit Anderlecht schreef dat ze Thys meermaals had ontmoet in haar jonge jaren, toen ze werkte op een school voor buitengewoon onderwijs. Iedere dag pikte een bus van de gemeente de kinderen bij hun thuis op, met haar als begeleider. Op een mooie dag in 1939 kreeg de bus motorpech. Geen nood echter, want daar kwam een andere, veel mooiere autocar aanzetten, met een zekere Philippe Thys aan het stuur. Later die dag zei de directeur van de school aan de vrouw: “Weet je wel dat je vanochtend naast een beroemdheid hebt gezeten?” Voortaan was het iedere ochtend hopen dat de motor van de bus opnieuw zou beginnen te sputteren. Op die eerste brief volgde een hele correspondentie. Ondanks ons leeftijdsverschil bleken mijn pennenvriendin en ik veel met elkaar gemeen te hebben, zoals een voorliefde voor de beeldhouwkunst van Constantin Meunier, uitjes naar de Elzas en het geven van punten op de architectuur van Brusselse huizen tijdens anonieme zwerftochten door de stad. Heel bijzonder vond ik hoe zij enkele grote momenten uit de wereldgeschiedenis persoonlijk had meegemaakt: zo zag ze vanuit haar kamertje hoe het Justitiepaleis in brand stond op het einde van de Tweede Wereldoorlog. Mijn pennenvriendin vertelde ook

hoe enkele van haar nonkels eertijds België hadden verlaten om op zoek te gaan naar een beter leven in het verre buitenland; eentje sneuvelde in de Tweede Boerenoorlog in Zuid-Afrika, een andere was getuige van de Grote Brand in San Francisco in 1906. Wat me het meest bijblijft is de manier waarop de vrouw me troost bood op een moment dat ik die kon gebruiken. Eerst in de vorm van een postkaart met het beeldhouwwerk Russische bedelares 2 van de Duitse expressionist Ernst Barlach (zie foto, red.). Daarna door enkele levenslessen die impliciet in haar brieven waren geslopen. Haar laatste brief, waarin ze de grillen uiteenzette die het leven voor haar in petto had gehad, eindigde met de boodschap: “Zo zie je maar: het leven kent vele wendingen; ze zijn vaak vervelend, maar altijd verrijkend.” Dat is de laatste zin die ik van haar las; ik zal ze nooit vergeten. Ook vorige week trof ik een mooie brief in mijn postvak aan. Een 87-jarige man haalde herinneringen op aan de sportieve evenementen in het Schaarbeekse Sportpaleis, dat bijna vijftig jaar geleden tegen de vlakte ging. “Hetgeen ik spijtig vind, is dat er van mijn generatie bijna niemand meer is met wie ik deze herinneringen nog eens kan ophalen. Enfin het zij zo, dat is het leven,” eindigde de brief (zie pagina 15, red.). Of er bijna niemand meer is in Brussel die zich dergelijke sportieve momenten herinnert, durf ik te betwijfelen - de reacties die onze krant zo af en toe bereiken, bewijzen het tegendeel. Maar misschien is het voor deze generatie, die het internet niet in de vingers heeft, gewoon moeilijker om met gelijkgestemde zielen in contact te treden? Welaan dan, laat deze krant hier een rol in spelen. Wilt u graag met geestesgenoten herinneringen ophalen aan de grote sportevenementen die eertijds in Brussel werden georganiseerd? Stuur dan een brief naar Brussel Deze Week t.a.v. Ken Lambeets, Flageyplein 18, 1050 Elsene. Bij voldoende respons organiseer ik een ontmoeting met taart en koffie. Eindredacteur Ken Lambeets houdt van literatuur en van echte sporten

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES Frederik Welslau: 0474-52.02.84. ADVERTEREN? Melissa Giardina, 0479-30.60.62, melissa. giardina@brusselmedia.be. ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe. CHEF PRINT Steven Van Garsse. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Ruth Plaizier. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. ZAZIE Kim Verthé. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Marc Gysens, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week en Agenda worden uitgegeven door de Vlaams Brusselse Media vzw en worden gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).